Ψυχοφελή μηνύματα...

[Αναστάσιος]

«Η Εκκλησία, το Σκάφος του Χριστού. Το Σώμα του Χριστού. Το Στόμα του Χριστού. Η Κιβωτός που μπαίνεις μέσα και σώζεσαι. Αλήθεια, έχουμε βαθιά και ορθή γνώση του τι είναι η Εκκλησία; Είναι μόνο για τις Κυριακές και τις γιορτές ή μπολιάζει όλο το βίο μας; Είναι μόνο για ορισμένες ηλικίες ή αγκαλιάζει όλο τον άνθρωπο από τα πρώτα μέχρι τα έσχατα; Τι περιμένουμε απ’ Αυτήν; Τι θέλουμε να μας δώσει και τι της χρωστάμε; Αναρωτηθήκαμε ποτέ τι είναι η Εκκλησία και τι της οφείλουμε;
Οι Πατέρες λένε πως η Εκκλησία είναι ένα μεγάλο Νοσοκομείο που εφημερεύει σε εικοσιτετράωρη βάση, εδώ και δύο χιλιάδες χρόνια. Ένα Νοσοκομείο που εφημερεύει για όλους. Για ασφαλισμένους και για ανασφάλιστους. Για πλούσιους και για άπορους. Για επώνυμους και για ανώνυμους και περιθωριακούς ανθρώπους. Ένα μεγάλο Νοσοκομείο στο οποίο αντιμετωπίζεται κάθε νόσημα όσο βαθύ, όσο λοιμώδες και όσο θανατηφόρο κι αν είναι.
Ένα μεγάλο Νοσοκομείο στο οποίο μπαίνεις άρρωστος και βγαίνεις υγιής, όπως η αιμορροούσα. Μπαίνεις διώκτης και βγαίνεις Απόστολος, όπως ο Παύλος. Μπαίνεις αμαρτωλός και βγαίνεις άγιος, όπως η αγία Μαρία η Αιγυπτία. Μπαίνεις λύκος και βγαίνεις αρνί, όπως ο άγιος Μωυσής ο Αιθίοπας.
Μπαίνεις πτώμα εν αποσυνθέσει και ανίστασαι τετραήμερος, όπως ο Λάζαρος! Γιατί στην Εκκλησία δεν υπάρχει θάνατος. Δεν υπάρχουν νεκροί. Η Εκκλησία είναι η χώρα των Ζώντων όπου υπάρχει Ζωή και περίσσεια Ζωής, δηλαδή ο Χριστός».
Άγιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης

[aposal]

«Αν ο Θεός δεν προσφέρει τη χάρη Του, τότε όλα είναι μάταια. Όταν όμως δώσει τη χάρη Του, τότε και ο ύπνος είναι γλυκός, τότε και η ζωή είναι απαλλαγμένη από κινδύνους και είναι γεμάτη από ασφάλεια».
Αγ. Ιω. Χρυσόστομος

[toula]

Μην μιλάς με υπονοούμενα αλλά με νόημα.
Τα υπονοούμενα δείχνουν πονηριά και εμπάθεια, κατάκριση και ειρωνεία.
Να μιλάς με διάκριση, με ευγένεια, με ειλικρίνεια.
Καλύτερα να μην μιλήσεις παρά να μιλήσεις με προσβλητικά υπονοούμενα...

Κουτοπονηριά είναι τα υπονοούμενα, όχι εξυπνάδα.
Πίστεψέ με, δεν σε τιμά εάν μιλάς έτσι.
Αντιθέτως σε ανυψώνει στα μάτια των άλλων η ευθύτητα του λόγου χωρίς όμως την σκληρότητα της εγωπάθειας αλλά με την σύνεση της ταπείνωσης.

Αρχιμ. Παύλος Παπαδόπουλος

[Αναστάσιος]

«Όπως το κερί που πριν σβήσει λάμπει δυνατά και πετάει σπινθήρες και με το φως του φωτίζει το γύρω σκοτάδι, έτσι θα είναι και η ζωή της Εκκλησίας στην έσχατη εποχή. Και ο καιρός αυτός είναι κοντά».
Άγιος Σεραφείµ της Βίριτσα

[Αναστάσιος]

«Ο Θεός δεν τιμωρεί, ο άνθρωπος αυτοτιμωρείται, απομακρυνόμενος από τον Θεό. Είναι, ας πούμε: Εδώ νερό, εκεί φωτιά. Είμαι ελεύθερος να διαλέξω, βάζω το χέρι μου στο νερό, δροσίζομαι, το βάζω στη φωτιά, καίγομαι».
Άγιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης

[toula]

Το ξέρω ότι δεν θέλεις να πονάς, κανείς δεν θέλει. Γίνεται αυτό; Όχι.
Η ζωή αυτή έχει πόνο. Ακόμη κι ο Χριστός πόνεσε και φοβήκε. Ίδρωσε και δάκρυσε. Όμως δεν λιποτάκτησε. Δεν ζήτησε τις εύκολες απαντήσεις και λύσεις.

Ο Πέτρος του πρότεινε να μην πάνε στα Ιεροσόλυμα για να μην Σταυρωθεί, αλλά ο Χριστός του είπε, «ύπαγε πίσω μου σατανά». Γιατί; Διότι ο Χριστός έμεινε πιστός και αφοσιωμένος στο έργο Του.

Η αφοσίωση σε ένα σκοπό, σε ένα πρόσωπο είναι που θα μας δώσει καρπούς και ομορφιά ζωής. Ένα προσπαθείς να κρυφτείς από το πρόβλημα, εκείνο θα σε κυνηγά μια ζωή αλλάζοντας μορφές. Εάν προσπαθείς να το βάλεις κάτω από το χαλί σε λίγο καιρό θα σκοντάφτεις πάνω του και θα πέφτεις.

Όσο κι αν πονάς δεν πρέπει να φεύγεις από το πρόβλημα που έχεις μπροστά σου. Γιατί η ζωή θα στο φέρνει συνεχώς στα πόδια σου. Όπου κι αν πας, όσες σχέσεις, δουλειές, σπίτια ή πόλεις κι αν αλλάξεις αυτό θα είναι εκεί φωνάζοντας σου μέσα από δοκιμασίες, καυγάδες, συγκρούσεις και ασθένειες «επ’ φίλε τι θα γίνει, θα με αντιμετωπίσεις;».

Λέει στο Γεροντικό για ένα μοναχό που περνούσε ένα μεγάλο πειρασμό ότι πήγε να ρωτήσει ένα σοφό γέροντα τι πρέπει να κάνει και εκείνος του απάντησε, «Πήγαινε στο κελί σου και δώσε το σώμα σου δέσμιο στους τοίχους του κελιού σου..».

Δηλαδή μην φεύγεις από το πρόβλημα, μην το κρύβεις, μην το πετάς στα άπλυτα, θα βρωμίσει και σύντομα θα το βρεις σε χειρότερη κατάσταση από ότι το άφησες.
Μείνε στο παρόν για αλλάξει το μέλλον σου.

π. Χαρ. λίβυος Παπαδόπουλος

[toula]

Ὁ Άγιος Παΐσιος πού ἦταν ἕνα διάστημα στήν Μονή τοῦ Άγίου Φιλοθέου γράφει γιά τόν Γερο-Αὐγουστῖνο:
«Ἡ μορφή τοῦ Γέροντα ἦταν φωτεινή, γιατί τόν εἶχε ἐπισκιάσει ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ. Τήν ὥρα πού θά ἔφευγε ἡ ψυχή τοῦ Γερο-Αὐγουστίνου τό πρόσωπο του ἄστραψε τρεῖς φορές!».

Ἦταν Ρῶσος στήν καταγωγή, μιλοῦσε σπαστά ἑλληνικά καί ἔλεγε:
«Καρδιά Πάσχα, νοῦς λάμπα, μάτια δάκρυα»!

Εἶναι καταπληκτικό! ἐνθουσιάσθηκα, γιατί αὐτό εἶναι τό ἀπόσταγμα μιᾶς ζωῆς...

Ἄν τό ἀναστρέψουμε:
«στά μάτια δάκρυα-μετάνοια,
στόν νοῦ φῶς-λάμπα,
καί στήν καρδιά Πάσχα»,
τότε καταλαβαίνουμε πῶς προχωρεῖ κανείς στήν πνευματική ζωή!

• Ποιός δέν θέλει νά ζήση τό Πάσχα στήν καρδιά του;
• Ποιός δέν θέλει νά ἔχη φωτισμένο νοῦ καί νά μήν ἔχη σύγχυση;
• Ναί, αὐτό ἀρχίζει ἀπό τά δάκρυα τῆς μετανοίας...

https://www.sostis.gr/

[toula]

Άγάπη καί ταπείνωση περπατάνε χέρι-χέρι…

Ο πιο σίγουρος δρόμος προς τη Βασίλεια των Ουρανών είναι η αγάπη και η ταπείνωση!

Όταν αυτή ριζώσει στη ψυχή, θα φέρει όλες τις άλλες αρετές και την ελπίδα της σωτηρίας!

«Δεν έχω ταπείνωση και αγάπη» λένε πολλοί…

Αφού δεν έχετε ταπείνωση και αγάπη, δεν έχετε τίποτα!

Καθετί πνευματικό γεννιέται και αναπτύσσεται μαζί με την αγάπη και την ταπείνωση!

Ταπείνωση θ’ αποκτήσετε κάνοντας έργα ταπεινά, σηκώνοντας αγόγγυστα κάθε προσβολή και περιφρόνηση, βάζοντας τον εαυτό σας κάτω απ’ όλους τους ανθρώπους, καλλιεργώντας μέσα σας την αυτομεμψία και αυτοεξουθένωση!

Αγάπη θ’ αποκτήσετε κάνοντας έργα αγάπης. Αυτά αρχικά απαιτούν την άσκηση βίας στη ψυχή, με τον καιρό όμως γίνονται δίχως δυσκολία, με προθυμία και ευχαρίστηση!

Πρέπει να ξέρετε, πάντως, πως η αγάπη αυξάνεται φυσικά και αβίαστα μαζί με την ταπείνωση!

Όσο μειώνεται ο εγωισμός μας, τόσο φουντώνει η φλόγα της αγάπης μας στο Θεό και τον πλησίον!

Αγάπη και ταπείνωση περπατάνε χέρι- χέρι!

Άγίου Θεοφάνους τού Έγκλείστου
https://proseuxi.gr/

[toula]

Μητροπολίτης Χονγκ Κονγκ κ. Νεκτάριος: «Έκαμα το σταυρό μου και το σκοτεινό πνεύμα εξαφανίσθηκε. Πάτερ, αλήθεια σας λέγω»

Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Χονγκ Κονγκ κ. Νεκτάριος μας αφηγείται ένα πραγματικό περιστατικό που δείχνει πως, «ὅτι οὐκ ἔστιν ἡμῖν ἡ πάλη πρὸς αἷμα καὶ σάρκα, ἀλλὰ πρὸς τὰς ἀρχάς, πρὸς τὰς ἐξουσίας, πρὸς τοὺς κοσμοκράτορας τοῦ σκότους τοῦ αἰῶνος τούτου, πρὸς τὰ πνευματικὰ τῆς πονηρίας ἐν τοῖς ἐπουρανίοις.» Εφ. 6,12

Ο Ναός του Αγίου Λουκά είχε φορέσει τα γιορτινά του εκείνη την ημέρα. Τρείς νέοι άνδρες, μετά από πολύμηνη κατήχηση, ήταν έτοιμοι για το ιερό Μυστήριο της Βαπτίσεως και την είσοδό τους στην Εκκλησία του Χριστού.

Ξεκίνησα την ακολουθία της κατηχήσεως. Στην πρώτη ευχή του εξορκισμού o ένας από τους νεαρούς άρχισε να βήχει με ένα τρόπο περίεργο. Αρχίζω να διαβάζω την δεύτερη ευχή του εξορκισμού και ο βήχας του νεαρού γίνεται μούγκρισμα. Γονατίζει. Σκύβει το κεφάλι στο έδαφος.

Ένας από τους πιστούς με πλησιάζει. Mου δείχνει τον νεαρό και προτείνει να σταματήσω την Ακολουθία.
«Κάτι σοβαρό του συμβαίνει», μου λέγει.
Του κάνω νόημα πως δεν θα σταματήσω. Δεν θέλω να του πω ότι γνωρίζω τι συμβαίνει. Δεν θέλω να τους τρομάξω.

Ο νεαρός είχε ασχοληθεί ενεργά με πρακτικές της Νέας Εποχής. Με επικλήσεις πνευμάτων και τέτοια σχετικά. Είχε φθάσει σε επίπεδο να συνδιαλέγεται με τα πνεύματα που επικαλείτο. Κάποια στιγμή, όμως, συνειδητοποίησε πως η επαφή του με αυτά τα πνεύματα του δημιουργούσε σοβαρά πνευματικά και σωματικά προβλήματα. Ένιωθε μέσα στο σώμα του μια σκοτεινή δύναμη να τον κυριεύει και να τον συνθλίβει.

Προσπάθησε να βρει θεραπεία σε φημισμένους ψυχοθεραπευτές. Στη συνέχεια πλησίασε ένα φημισμένο Προτεστάντη Πάστορα. Εκείνος του έκανε κάποιους εξορκισμούς. Η κατάσταση δεν βελτιωνόταν. Και τότε ο Πάστορας του είπε: «Εγώ αυτό μπορώ να σου κάνω. Αν θέλεις κάτι περισσότερο πήγαινε στους Ορθοδόξους».

Δεν είχε ξανακούσει για την Ορθόδοξη Εκκλησία. Ρώτησε για πληροφορίες και μια Κυριακή ήρθε στον ναό του Αγίου Λουκά και παρακολούθησε την Λειτουργία. Για πρώτη φορά ένιωσε κάτι διαφορετικό να συμβαίνει μέσα του. Ένα αίσθημα πρωτόγνωρο. Με πλησίασε. Μου διηγήθηκε την ιστορία του. Και από εκείνη την ημέρα όχι μόνο εντάχθηκε στο πολύμηνο πρόγραμμα κατηχήσεως αλλά ερχόταν ανελλειπώς σε όλες τις ακολουθίες οι οποίες ετελούντο στο Ναό.

Σήμερα ήρθε η ευλογημένη στιγμή γι᾽ αυτόν νά δεχθεί το άγιο βάπτισμα. Και τώρα, την ιερή ώρα των εξορκιστικών προσευχών, αυτός δίνει τον δικό του αγώνα. Κυριολεκτικά παλεύει.
Οι ευχές τελειώνουν. Ήρθε η ώρα της αποτάξεως του Σατανά.

«Αποτάσση τω Σατανά;», ρωτώ.
Οι κατηχούμενοι με την σειρά τους απαντούν. Ο νεαρός, ακόμα γονατιστός, απαντά με σβηστή και τρεμάμενη φωνή: «Ἀποτάσσομαι».

Προχωρώ στις ερωτήσεις της Συντάξεως με το Χριστό. Το ίδιο σκηνικό. Αλλά τώρα, την ώρα που απαγγέλλουν το Σύμβολο της Πίστεως, ο νεαρός σηκώνεται δειλά δειλά. Σταμάτησε να βήχει και να μουγκρίζει. Το πρόσωπό του όμως παραμένει κάτωχρο.

Ἡ Ἀκολουθία της Βαπτίσεως συνεχίσθηκε χωρίς άλλα απρόοπτα. Στο τέλος οι τρείς νεοφώτιστοι κοινώνησαν για πρώτη φορά το Σώμα και το Αίμα του Θεανθρώπου. Οι πιστοί σπεύδουν με χαρά να τους ευχηθούν. Ο νεαρός παραμένει σιωπηλός, κάτωχρος αλλά ήρεμος.

Την επομένη, ο νεοφώτιστος πλέον νεαρός άνδρας ήρθε να με επισκεφθεί στο Γραφείο.
«Θέλω να σας μιλήσω για εχθές», μου λέγει.
«Ευχαρίστως», του απαντώ. «Σε ακούω».

Μου διηγείται τι του συνέβη την ώρα της κατηχήσεως. Άκουγε μέσα του δεκάδες φωνές να ουρλιάζουν. Ένιωσε κάποιες σκοτεινές παρουσίες να παλεύουν. Ένιωσε να πνίγεται. Την ώρα της Σύνταξης έβλεπε τα σκοτεινά πνεύματα να φεύγουν σαν καπνός μέσα από το σώμα του. Οι φωνές και η αίσθηση του πνιγμού σταμάτησαν. Ηρέμησε.

Το βράδυ λίγο πριν κοιμηθεί μια σκοτεινή παρουσία μπήκε στο δωμάτιό του. Το σκοτεινό πνεύμα τον ρώτησε: «Γιατί μας έδιωξες; Γιατί;»

Τον παρακολουθούσα χωρίς να μιλώ. Συνέχισε την διήγηση.

«Έκαμα το σταυρό μου και το σκοτεινό πνεύμα εξαφανίσθηκε. Πάτερ, αλήθεια σας λέγω. Ήταν η πρώτη φορά που δεν ένιωσα φόβο. Μάλλον το αντίθετο. Ήταν η πρώτη φορά που ἐνιωσα πως το σκοτεινό πνεύμα είχε κυριευθεί από φόβο.»

Δεν μίλησα. Τον σταύρωσα. Τον αγκάλιασα και δακρυσμένος ψέλλισα: «Ευλογητός ο Θεός, ο πάντας ανθρώπους θέλων σωθήναι και εις επίγνωσιν αληθείας ελθείν, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Ἀμήν».

Πηγή: Περιοδικό "Πάντα τα Έθνη"

https://orthodoxia.online/

[toula]

Αγνότητα σημαίνει ζηλευτός οίκος του Χριστού και

επίγειος ουρανός της καρδιάς,

υπερφυσική απάρνηση της ανθρώπινης φύσης.

Ιωάννης ο Σιναϊτης