Η Βασιλεια των Ουρανών βιάζεται και βιασταί αρπάζουσιν αυτήν

[nkope]

"12 ...η Βασιλεία των Ουρανών βιάζεται και βιασταί αρπάζουσιν αυτήν..." (Ματθ. Κεφ.11)

Πιστεύω ότι το χωρίο αυτό είναι ένα απ' τα δυνατότερα και τα σημαντικότερα της Αγίας Γραφής. Δίνει το μέτρο της προσπάθειας που χρειάζεται να καταβάλει ο άνθρωπος για να κερδίσει τη Βασιλεία των Ουρανών. Οι λέξεις "βιάζεται", "βιασταί" και "αρπάζουσιν" είναι οι ισχυρότερες που θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει ο Ευαγγελιστής.

Επειδή πιστεύω ότι το χωρίο αυτό είναι η βάση της ζωής όλων των ασκητών, γι αυτό σας καλώ να το συζητήσουμε.

Το "βιάζεται" δεν αναφέρεται στη Βασιλεία των Ουρανών, αλλά στον τρόπο με τον οποίο μπορεί κανείς να την κερδίσει. Για το λόγο αυτό παραθέτω και τα παρακάτω χωρία, που νομίζω ότι βοηθά:

"24 Τότε ο Ιησούς είπεν τοίς μαθηταίς αυτού· Εί τις θέλει οπίσω μου ελθείν, απαρνησάσθω εαυτόν και αράτω τον σταυρόν αυτού και ακολουθείτω μοι. 25 ός γάρ αν θέλη την ψυχήν αυτού σώσαι, απολέσει αυτήν· ός δ' αν απολέση την ψυχήν αυτού ένεκεν εμού, ευρήσει αυτήν. 26 τι γάρ ωφελείται άνθρωπος, εάν τον κόσμον όλον κερδήση, την δε ψυχήν αυτού ζημιωθή; ή τι δώσει άνθρωπος αντάλλαγμα της ψυχής αυτού; 27 μέλλει γάρ ο υιός τού ανθρώπου έρχεσθαι εν τή δόξη τού πατρός αυτού μετά των αγγέλων αυτού, και τότε αποδώσει εκάστω κατά την πράξιν αυτού. " (Ματθ.Κεφ. 16)

«34 Μή νομίσητε ότι ήλθον βαλείν ειρήνην επί την γήν· ουκ ήλθον βαλείν ειρήνην αλλά μάχαιραν. 35 ήλθον γάρ διχάσαι άνθρωπον κατά τού πατρός αυτού και θυγατέρα κατά της μητρός αυτής και νύμφην κατά της πενθεράς αυτής· 36 και εχθροί τού ανθρώπου οι οικιακοί αυτού. 37 Ο φιλών πατέρα ή μητέρα υπέρ εμέ ουκ έστι μου άξιος· και ο φιλών υιόν ή θυγατέρα υπέρ εμέ ουκ έστι μου άξιος· 38 και ός ου λαμβάνει τον σταυρόν αυτού και ακολουθεί οπίσω μου, ουκ έστι μου άξιος. 39 ο ευρών την ψυχήν αυτού απολέσει αυτήν, και ο απολέσας την ψυχήν αυτού ένεκεν εμού ευρήσει αυτήν..» (Ματθ. Κεφ. 10)

Η αγάπη για Χριστό πάνω απ΄ όλα, κι απ΄ την αγάπη για την οικογένειά μας κι απ΄ την αγάπη για τον ίδιο μας τον εαυτό.

«13 Εισέλθατε διά της στενής πύλης· ότι πλατεία η πύλη και ευρύχωρος η οδός η απάγουσα εις την απώλειαν, και πολλοί εισιν οι εισερχόμενοι δι' αυτής· 14 τι στενή η πύλη και τεθλιμμένη η οδός η απάγουσα εις την ζωήν, και ολίγοι εισίν οι ευρίσκοντες αυτήν!» (Ματθ. Κεφ. 7)

Σ' αυτή τη ζωή δε βρισκόμαστε για να περάσουμε καλά, αλλά για να δοκιμαστούμε. Όποιος επιλέξει την καλοπέραση είναι χαμένος, ενώ όποιος αξιοποιήσει τις δοκιμασίες έχει κερδίσει την αιώνια ζωή.

Ο βιασμός γίνεται στη ανθρώπινη φύση, που έχει την τάση να στρέφεται προς τα εγκόσμια και τις ηδονές, ακόμη και τη ραθυμία και την ακηδία. Ο Χριστιανός που αγωνίζεται ν΄ ακολουθεί σε κάθε του βήμα τις εντολές του Κυρίου, αναγκάζεται πολύ συχνά νά βιάζει τον εαυτό του για να μην ξεφύγει απ΄ το στόχο.

Πχ. Στους περισσότερους από μας φαντάζομαι, ο πνευματικός μας, μας έχει βάλει ένα βραδινό κανόνα (μέτρο για να μετράμε τις δυνάμεις μας). Όταν λοιπόν έρχεται η ώρα του κανόνα μερικές φορές νυστάζουμε, βαριόμαστε, δεν μπορούμε να συγκεντρώσουμε το μυαλό μας. Πολλές φορές λοιπόν χρειάζεται να βιάσουμε τον εαυτό μας να συγκεντρωθεί και να κάνει τον κανόνα όπως πρέπει. Το καταπληκτικό όμως είναι ότι όσο ποιο δύσκολο είναι να συγκεντρωθούμε, κι όσο ποιο πολύ βία χρειαστεί να ασκήσουμε στον εαυτό γι αυτό, τόσο μεγαλύτερη ικανοποίηση αισθανόμαστε όταν το πετύχουμε.

Αυτό είναι ένα απλό παράδειγμα. Αυτό όμως συμβαίνει συνεχώς στη ζωή μας. Όταν για παράδειγμα δούμε στο δρόμο μια ωραία γυναίκα (εμείς οι άντρες) χρειάζεται προσπάθεια να συμμαζέψουμε το μυαλό μας για να μη πάει στο πονηρό. Όταν δούμε κάτι που μας αρέσει, χρειάζεται προσπάθεια να μην το αγοράσουμε αν τα χρήματα που θα διαθέσουμε θα πρέπει να πάνε κάπου αλλού. Για όσους από μας είναι λαίμαργοι χρειάζεται προσπάθεια για να σηκωθούμε απ΄ το τραπέζι τρώγοντας μόνο όσο μας χρειάζεται κι όχι όσο μας αρέσει. Χρειάζεται προσπάθεια για να διαθέσουμε περισσότερο χρόνο στην οικογένεια, κι όχι στην αγαπημένη μας ασχολία.

Γενικά ο βιασμός της φύσης μας είναι στάση ζωής, η οποία αμείβεται τις περισσότερες φορές από εσωτερική ικανοποίηση, και σίγουρα οδηγεί στο να κερδίσουμε τη βασιλεία των Ουρανών, όπως είπε ο Κύριος.

Πρέπει να συμφωνήσουμε ότι η λέξη "βιάζεται" δεν έχει σχέση με τη Βασιλεία των Ουρανών. Δεν υπάρχει δυνατότητα αρπαγής της Βασιλείας των Ουρανών, δηλαδή για να ακριβολογούμε της Αγάπης του Θεού. Ο μόνος τρόπος για να κάνει δική του ο άνθρωπος της τέλεια αγάπη του Θεού είναι να Τον αγαπήσει πάνω απ΄ όλα. Να τον βάζει σε κάθε στιγμή της ζωής του πάνω απ΄ όλα.

Ο Θεός μας είναι Θεός "ζηλωτής" και δεν δέχεται να μπαίνει ποτέ σε δεύτερη μοίρα. Δηλαδή ας κοιμηθώ λίγο ακόμη και πάω στη Θεία Λειτουργία αργότερα, ή δεν πειράζει να φάω και λίγο παραπάνω (από λαιμαργία) σε τη βλάπτει αυτό την αγάπη μου στο Θεό. Φέρνω αυτά τα απλά παραδείγματα για να δείξω ότι ο άνθρωπος που θέλει να κερδίσει την αγάπη του Θεού πρέπει σε κάθε στιγμή της ζωής του να ζορίζει (βιάζει) το θέλημά του και να το υποτάσσει στο θέλημα του Θεού. Κάθε τι που κάνει πρέπει να αντέχει στο κριτήριο "είναι αυτό που κάνω προς δόξαν Θεού;". Εκεί βρίσκεται το νόημα της λέξης βιασμός στο βιασμό του ανθρώπινου θελήματός μας και στην υποταγή του στο θέλημα του Θεού.

[konstantinoupolitis]

7. Τούτων δε πορευομένων ήρξατο ο Ιησούς λέγειν τοις όχλοις περί Ιωάννου· τι εξήλθετε εις την έρημον θεάσασθαι; κάλαμον υπό ανέμου σαλευόμενον; 8. αλλά τι εξήλθετε ιδείν; άνθρωπον εν μαλακοίς ιματίοις ημφιεσμένον; ιδού οι τα μαλακά φορούντες εν τοις οίκοις των βασιλέων εισίν. 9. αλλά τι εξήλθετε ιδείν; προφήτην; ναι λέγω υμίν, και περισσότερον προφήτου. 10. ούτος γαρ εστί περί ου γέγραπται· ιδού εγώ αποστέλλω τον άγγελόν μου προ προσώπου σου, ος κατασκευάσει την οδόν σου έμπροσθέν σου. 11. αμήν λέγω υμίν, ουκ εγήγερται εν γεννητοίς γυναικών μείζων Ιωάννου του βαπτιστού· ο δε μικρότερος εν τη βασιλεία των ουρανών μείζων αυτού εστίν. 12. από δε των ημερών Ιωάννου του βαπτιστού έως άρτι η βασιλεία των ουρανών βιάζεται, και βιασταί αρπάζουσιν αυτήν. 13. πάντες γαρ οι προφήται και ο νόμος έως Ιωάννου προεφήτευσαν· 14. και ει θέλετε δέξασθαι, αυτός εστίν Ηλίας ο μέλλων έρχεσθαι. 15. ο έχων ώτα ακούειν ακουέτω. 16. Τίνι δε ομοιώσω την γενεάν ταύτην; ομοία εστί παιδίοις καθημένοις εν αγοραίς, α προσφωνούντα τοις εταίροις αυτών λέγουσιν· 17. ηυλίσαμεν υμίν, και ουκ ωρχήσασθε, εθρηνήσαμεν υμίν, και ουκ εκόψασθε. 18. ήλθε γαρ Ιωάννης μήτε εσθίων μήτε πίνων, και λέγουσι· δαιμόνιον έχει. 19. ήλθεν ο υιός του ανθρώπου εσθίων και πίνων, και λέγουσιν· ιδού άνθρωπος φάγος και οινοπότης, τελωνών φίλος και αμαρτωλών. και εδικαιώθη η σοφία από των τέκνων αυτής!

«από δε των ημερών Ιωάννου έως άρτι η Βασιλεία των Ουρανών βιάζεται…»:

Το χωρίο αυτό και η επιλογή του "βιάζομαι" και "βιαστής", συνιστά για πολλούς ένα απο τα πιο δύσκολα ως προς την ερμηνεία χωρία της Καινής Διαθήκης.

Προξενεί μεγάλη εντύπωση αυτή η φράση, όντας από τις πιο ενδιαφέρουσες της Γραφής: Γιατί άραγε «βιάζεται» και τι μπορεί, εδώ, να σημαίνει ο λόγος αυτός;

Είναι ενδιαφέρον πως σε άλλο Ευαγγελικό σημείο, ο Κύριος χρησιμοποιεί μια παραπλήσια φράση το «ληστής», εννοώντας αυτόν που δεν εισέρχεται δια της κυρίας οδού άρα και χωρίς κλήση.

Υπάρχουν ως προς αυτό, διάφορες ερμηνευτικές προτάσεις. Παραθέτουμε μερικές από αυτές:

1) Το Ευαγγέλιο επεκτείνεται πέραν των απολωλότων προβάτων του Οίκου Ισραήλ προς τα Έθνη, που ως τότε πορεύονταν ως άλλοι «βιαστές» θα επίκειντο να έρθουν σε επαφή με τον λόγο Του. Μέχρι και τις ημέρες του Ιωάννου, τα Έθνη ήταν έξω από το Θεϊκό Οίκο.

2) Γίνεται υπαινιγμός, ότι ο Μεσσιανισμός με τον Ιωάννη και τον Χριστό ολοκληρώνεται και εντούτοις ο Ισραήλ, δια των πνευματικών ηγετών του, απορρίπτει αμφοτέρους, αρπάζοντας αυθαίρετα την καθέδρα του Προφήτου.

3) Με την έλευση του Ιωάννου και του Χριστού, η έως τότε ουτοπική Βασιλεία των Ουρανών αποκτά πρόσβαση και πλέον οι άνθρωποι που έτσι κι΄ αλλιώς είναι ανάξιοι γι΄αυτήν εφόσον κρίνει ο Θεός θα εισέρχονται στον Παράδεισο καίτοι βιαστές. Κάτι που ούτε ο Πρόδρομος αξιώθηκε αμέσως, περιμένοντας μοιραία την εις Άδου Κάθοδο του Κυρίου και την Ανάσταση.

4) Ανάμεσα στον Ιωάννη που οριοθετεί το τέλος της Παλαιάς Διαθήκης και την Πεντηκοστή που οριοθετεί την Εκκλησία ως Βασιλεία των Ουρανών, έχουμε ένα ιδιόρρυθμο χρονικό διάστημα. Σε αυτό και ελλείψει του Βαπτίσματος, το κριτήριο για την Σωτηρία ήταν απλά η Ομολογία του Χριστού ως Μεσσία και Θεανθρώπου. Σε αντίθεση, ο ορθός τρόπος εισελεύσεως που ισχύει μετά την Πεντηκοστή είναι το «ο πιστεύσας και βαπτισθείς». Έτσι οι προσερχόμενοι στον Κύριο, πλην βέβαια των Αποστόλων που ήταν οι κατεξοχήν κεκλημένοι στην Πίστη και το Αποστολικό έργο, χαρακτηρίζονται «βιασταί» για τον κατ΄ οικονομία τρόπο με τον οποίο ήρθαν σε επαφή με τον Ευαγγελισμό.



Άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος Εγκαυστική εικόνα-Σινά;- ΣΤ΄ αιών

[nkope]

Φίλε Κωνσταντινοπολίτη, σ΄όσα κείμενα Πατέρων διάβασα μέχρι σήμερα, παλαιών αλλά και σύγχρονων, δεν συνάντησα πουθενά τον τρόπο εξήγησης του χωρίου που προτείνεις. Αντίθετα την έννοια του βιασμού της ανθρώπινης φύσης, της υποταγής του ανθρωπίνου θελήματος στο Θείο θέλημα, μέσω της οποίας κερδίζεται η Βασιλεία των Ουρανών, τη συνάντησα σ΄όλους τους Πατέρες. Άλλωστε ο βιασμός της ανθρώπινης φύσης είναι το έργο ζωής των μοναχών και των μοναζουσών και φαντάζομαι ότι συμφωνείς, πως ο Ορθόδοξος Μοναχισμός είναι ένας ακλόνητος και απαραίτητος πυλώνας της Ορθόδοξης Εκκλησίας.