Ψυχοφελή μηνύματα...

Καθημερινά πνευματικά μηνύματα.

Συντονιστής: Συντονιστές

Απάντηση
tinios
Έμπειρος Αποστολέας
Έμπειρος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 231
Εγγραφή: Τρί Νοέμ 13, 2007 6:00 am
Τοποθεσία: ΚΟΡΥΔΑΛΛΟΣ
Επικοινωνία:

Δημοσίευση από tinios »

"Ας μη νομίζουμε, ότι αρκεί για τη σωτηρία μας, να προσφέρουμε χρυσό Άγιο ποτήριο, στολισμένο με πολύτιμους λίθους, ενώ εγκαταλείπουμε φτωχούς, χήρες και ορφανά. Άν θες να τιμήσης τη θυσία του Υιού του Θεού, την ψυχή σου να προσφέρεις. Γι' αυτήν Εκείνος θυσιάστηκε. την ψυχή να κάνεις χρυσή.

. Αν όμως η ψυχή είναι ευτελής και βαρειά, σαν το μολύβι, και χωματένια, το δε σκεύος του Ναού χρυσό, ποιά η ωφέλεια;

. Ας μη φροντίζουμε το πως θα προσφέρουμε στην εκκλησία χρυσά σκεύη. Η εκκλησία δεν είναι χρυσοχοείο ούτε αργυροκοπείο, αλλ' είναι πανηγύρι αγγέλων.

. Ψυχές χρειαζόμαστε. Ο Θεός για τις ψυχές προσφέρεται. Τότε, που ο Χριστός έδωσε το αίμα Του, δεν ήταν αργυρή η τράπεζα ούτε χρυσό το ποτήριο. Ήταν φρικτά και τίμια τα τελούμενα, επειδή ήταν γεμάτα από Πνεύμα Άγιο.


.Να τιμάς τον Ιησού με την τιμή, που ο Ίδιος νομοθέτησε, ξοδεύοντας, δηλαδή, τον πλούτο σου στους φτωχούς. Διότι ο Θεός δεν έχει ανάγκη από χρυσά σκεύη, αλλ' από ψυχές χρυσές.


ΑΓ. ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ

(Χρυσόστομος. Ε.Π.Ε. 11.62)
Ο Κύριος εβασίλευσεν, ευπρέπειαν ενεδύσατο.
NIKOSZ
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 6135
Εγγραφή: Τετ Οκτ 04, 2006 5:00 am
Τοποθεσία: Αθηνα

Δημοσίευση από NIKOSZ »

Η λατρεία του Θεού απελευθερώνει τον άνθρωπο. Η λατρεία του ανθρώπου τον υποδουλώνει.

Αυτός, που δεν είναι πνευματικός έως την σάρκα του, γίνεται σαρκικός έως το πνεύμα του.

Το να νομίζει κανείς ότι ένα μικρό πάθος δεν μπορεί να τον βλάψει, είναι σαν να πιστεύει ότι μια σπίθα δεν μπορεί να προκαλέσει πυρκαγιά.

Οι συνήθειες είναι οι καλύτεροι υπηρέτες και οι χειρότεροι αφέντες.

Τον αητό τον σκοτώνουν με σαΐτες, που φτιάχνουν από τα φτερά του.
Και την ψυχή ο σατανάς από αδυναμίες που αποσπά από το φτέρωμά μας,
από ικανότητες και αρετές, που τις αφήσαμε να γίνουν αδυναμίες και πάθη.


Αγιος Ισαάκ ο Σύρος
Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησον με τον αμαρτωλό
NIKOSZ
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 6135
Εγγραφή: Τετ Οκτ 04, 2006 5:00 am
Τοποθεσία: Αθηνα

Δημοσίευση από NIKOSZ »

Κύριε:

Αξιωσέ με να σπέρνω αγάπη, όπου κυριαρχεί το μίσος.

Στην αμφιβολία, πίστη.

Στην απελπισία, ελπίδα.

Στο σκοτάδι, φως.

Στη λύπη, χαρά.

Γιατί σπέρνοντας αυτά θερίζω τα ίδια.
Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησον με τον αμαρτωλό
NIKOSZ
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 6135
Εγγραφή: Τετ Οκτ 04, 2006 5:00 am
Τοποθεσία: Αθηνα

Δημοσίευση από NIKOSZ »

ΑΡΙΘΜΟΙ ια΄ 23

Και είπε Κύριος προς τον Μωυσήν, μήπως η χειρ του Κυρίου εσμικρύνθη;
Τώρα θέλεις να δεις αν εκτελείται ο λόγος μου ή όχι.

ΗΣΑΪΑΣ ν΄2

Εσμικρύνθη ποσώς η χειρ μου, ώστε να μη δύναται να λυτρώση;
Ιδού εγώ με την επιτίμησίν μου εξήρανα την θάλασσαν…

ΗΣΑΪΑΣ νθ΄1

Ιδού η χειρ του Κυρίου δεν εσμικρύνθη, ώστε να μην δύναται να σώση` ουδέ το ωτίον αυτού εβάρυνεν, ώστε να μην δύναται να ακούση.

**********************************************************************************************


Άρα παρατηρούμε από αυτά τα εδάφια, ότι δεν κόντυνε το χέρι του Κυρίου μας,

Έχει να δώσει ακόμη και σε μας σήμερα όπως και τότε στην Π. Διαθήκη, ίδιος είναι ο Θεός εις τους αιώνας, ούτε έγινε κουφός.
Μας ακούει όλους μας, αν καμιά φορά δεν απαντάει αμέσως είναι γιατί περιμένει την κατάλληλη στιγμή να απαντήσει που θα είναι για το συμφέρον μας.


Δεν κόντυνε το χέρι Σου Κύριε, σπεύσον και βοήθει μοι!!
Ας είναι δοξασμένο το όνομά Σου εις τον αιώνα. Αμήν
Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησον με τον αμαρτωλό
NIKOSZ
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 6135
Εγγραφή: Τετ Οκτ 04, 2006 5:00 am
Τοποθεσία: Αθηνα

Δημοσίευση από NIKOSZ »

Ο μεγάλος Αλύπιος, έχοντας την καρδιά πυρωμένη από την αγάπη στο Θεό, προβληματιζόταν, τι νά κάνει στην παρούσα ζωή, για νά κατορθώσει την ολοκληρωτική και παντοτινή συμβίωσή του με Αυτόν πού ποθούσε, την ολοκάθαρη θεωρία Εκείνου με όλο του το νου και τη γνήσια ένωση μαζί Του.

Αποφάσισε λοιπόν ν' απαρνηθεί τα πάντα και νά φύγει, φυσικά μακριά από φίλους, συγγενείς, γνωστούς, κι από την ίδια του τη μάνα, διαλέγοντας τον αγαθό δρόμο της ησυχαστικής ζωής. την απόφασή του την εμπιστεύθηκε μόνο στη μητέρα του.

Μάνα, της είπε, με κυρίεψε πόθος φλογερός νά πάω κατά την Ανατολή, όπου πολλοί έζησαν θεάρεστα και μακάρια, διαλέγοντας τον ησυχαστικό βίο. Κατευόδωσέ με λοιπόν σ' αυτόν το δρόμο και δώσε μου τις ευχές σου σαν φυλαχτό. Σαν άκουσε εκείνη αυτά τα λόγια, δεν έπαθε τίποτε απ' όσα παθαίνουν οι γυναίκες (συνήθως, όταν ακούνε παρόμοιες αποφάσεις των παιδιών τους). δεν πρόβαλε σαν εμπόδιο τη χηρεία της ούτε τη μοναξιά της. δεν είπε πώς είναι πράγμα ασήκωτο για τις μανάδες νά χάνουν ένα γιο τόσο καλό ούτε κάτι άλλο παρόμοιο. δεν προσπάθησε νά ματαιώσει την πρόθεση του αγαπημένου της παιδιού.

Ποθούσε, βλέπετε, πραγματικά το συμφέρον του γιου της πιο πολύ από το δικό της. 'Αντίθετα, σήκωσε τα μάτια, άπλωσε τα χέρια και συγκέντρωσε όλη της τη σκέψη σε προσευχή.

Ύστερα είπε:

Πήγαινε, παιδί μου. Πήγαινε έκεί πού σε οδηγεί η κλήση του Άγίου Πνεύματος. Νά, ο Θεός, πού σ' Αυτόν μέσα ζούμε και σ' Αυτόν σε παραδίνω, θα στείλει τον άγγελό Του μπροστά σου (Εξ. 23:20), για νά σε οδηγήσει όπου είναι το θέλημά Του. "Άμποτε νά σου στείλει βοήθεια από το άγιο κατοικητήριό Του και νά σε προστατέψει από την ουράνια Σιών (Ψαλμ.19:3). Νά σου φορέσει σαν θώρακα τη δικαιοσύνη και νά σου βάλει την περικεφαλαία της σωτηρίας (Ήσ. 59:17. 'Εφ. 6:14-17). σαν ήλιος του μεσημεριού νά λάμψει η αρετή στα έργα σου (πρβλ. Ψαλμ. 36:6), πού χάρη σ' αυτά αγάπησες το Δεσπότη περισσότερο κι από γονείς κι από πατρίδα.
Ήταν εκείνη γνήσια μάνα ενός τέτοιου γιου και γι' αυτό, βάζοντας την αρετή πιο πάνω από τη φύση, δεν προσπάθησε νά κάνει ή νά πει τίποτε ανάξιό της.

Έπειτα, μετά την ευχή, ο Υιός τυλίχθηκε στο λαιμό της μάνας κι η μάνα αγκάλιασε με λαχτάρα το Υιό, ενώ βρέχονταν και οι δύο τους με θερμά δάκρυα. και αφού κατα- φιλήθηκαν, χωρίστηκαν. Ή μάνα κίνησε για το σπίτι, και ο Υιός πήρε το δρόμο πού ποθούσε.


Από το βίο του Αγίου Αλυπίου "Μικρός Ευεργετινός"
Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησον με τον αμαρτωλό
NIKOSZ
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 6135
Εγγραφή: Τετ Οκτ 04, 2006 5:00 am
Τοποθεσία: Αθηνα

Δημοσίευση από NIKOSZ »

Θα έδινα ευχαρίστως όλη τη δόξα μου ως επιστήμονας για ένα ψίχουλο από τη δόξα του Μεγάλου Αντωνίου ο οποίος δεν ήξερε ούτε να διαβάζει.

Παστερ
Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησον με τον αμαρτωλό
NIKOSZ
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 6135
Εγγραφή: Τετ Οκτ 04, 2006 5:00 am
Τοποθεσία: Αθηνα

Δημοσίευση από NIKOSZ »

Τρία τα τελούμενα εν ανθρώποις, το κατά φύσιν, το παρά φύσιν και το υπέρ φύσιν.

Και κατά φύσιν μεν εστίν ο γάμος, παρά φύσιν ο σοδομισμός και υπέρ η παρθενία.

Και πάλιν, κατά φύσιν ο δικαίως συναγόμενος πλούτος, παρά φύσιν η πλεονεξία, υπέρ φύσιν η ακτημοσύνη.

Ομοίως, κατά φύσιν η ειρήνη, παρά φύσιν το μίσος, υπέρ φύσιν η συγχώρησις και η ευεργεσία.


Μέγας Αθανάσιος
Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησον με τον αμαρτωλό
NIKOSZ
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 6135
Εγγραφή: Τετ Οκτ 04, 2006 5:00 am
Τοποθεσία: Αθηνα

Δημοσίευση από NIKOSZ »

Ένας μύθος του Αισώπου λέγει:

Κάποιο παιδάκι έχωσε κι έπιασε στη χούφτα του όσα πιο πολλά φουντούκια μπορούσε.

Όταν θέλησε όμως να τραβήξει το χέρι του είδε ότι του ήταν αδύνατο, γιατί ο λαιμός του σταμνιού ήταν στενός. Για να το βγάλει, έπρεπε να ανοίξει την χούφτα του και να αφήσει τα φουντούκια.

Έτσι κι ο άνθρωπος. Δεν μπορεί να απελευθερωθεί αν δεν ανοίξει το χέρι που κρατάει επίμονα τα φθαρτά και μάταια του κόσμου τούτου, και δεν τα εγκαταλείψει.
NIKOSZ
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 6135
Εγγραφή: Τετ Οκτ 04, 2006 5:00 am
Τοποθεσία: Αθηνα

Δημοσίευση από NIKOSZ »

Επανήλθε η ηρεμία και ξαναφώλιασε η χαρά μέσα στο "βασανιζόμενο" υπό των κυμάτων σκάφος. Πότε όμως; Όταν το πλήρωμά του δέχθηκε ευλαβικά μέσα στο πλοίο τον Ιησούν.

"Και εμβάντων αυτών εις το πλοίον, εκόπασεν ο άνεμος".

Αλλά κι αν δεν εκόπαζε τί; Ήταν αρκετό πια για τους Μαθητές, ότι είχαν μαζί τους, δίπλα τους, επάνω στο πηδάλιό τους, τον Μεγάλο Πηδαλιούχο της Ζωής.

"Μαινέσθω λοιπόν η θάλασσα - θα μπορούσαν ν' ανακράξουν τώρα μαζί με τον Χρυσόστομο- πέτραν διαλύσαι ου δύναται εγειρέσθω τα κύματα, του Ιησού το πλοίον καταποντίσαι ουκ ισχύει".

Κανένας κίνδυνος πια! Κίνδυνος υπήρχε όταν ο Ιησούς απουσίαζε από το πλοίο.

Όπως και στη ζωή μας.


Κων/ος Κούρκουλας
"Πνευματικοί Αντίλαλοι"
Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησον με τον αμαρτωλό
tinios
Έμπειρος Αποστολέας
Έμπειρος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 231
Εγγραφή: Τρί Νοέμ 13, 2007 6:00 am
Τοποθεσία: ΚΟΡΥΔΑΛΛΟΣ
Επικοινωνία:

Δημοσίευση από tinios »

ΑΝΔΡΕΑΣ Κρήτης

Χαίρε Καρπέ Πρώιμε της δικής μας Αναγέννησης


Μεταφράσεις: Αρχιμ. Ιγνατίου Σωτηριάδη από το βιβλίο: Georges Gharib: Οι εικόνες της Παναγίας. Ιστορία και λατρεία. Εκδόσεις Τέρτιος, Κατερίνη 1997. http://www.tertios.gr/



Χαίρε, καρπέ πρώιμε της δικής μας αναγέννησης και κατάληξη των υποσχέσεων και των προρρήσεων του Θεού για μας.

Ευλογημένη συ μεταξύ των γυναικών, ω γη αληθινά αξιεπιθύμητη απ' την οποία ο κεραμοποιός, παίρνοντας τη λάσπη απ' το δικό μας αγρό, ξανάκανε το βάζο άρρηκτο.

Ευλογημένη συ μεταξύ των γυναικών, ω Βηθλεέμ πνευματική που για τη θέλησή σου και μαζί για τη φύση σου έχεις γίνει κι έχεις κληθεί οίκος της όλης πνευματικότητας. Μέσα σου, πράγματι, κατοικώντας όπως μόνο εκείνος θέλησε, και αναμειγνυόμενος χωρίς σύγχυση στη δική μας μάζα ζύμωσε μέσα του όλο τον Αδάμ, για να γίνει άρτος ζωντανός και ουράνιος.

Ερευνούσε ο Θεός τη σκόνη του Αδάμ. Επιτέλους εκείνη η σκόνη στην οποία βρήκε εκείνο που έψαχνε, ήταν μια γη όμοια με το σώμα μας και κείτονταν σ' ένα στήθος πανάγιο και παρθενικό. Το δικό μας ζωοποιό Στάχυ (ο Χριστός) βρήκε αυτό τον αγρό στον όποιο χωρίς σπόρο, χωρίς καλλιέργεια, με τρόπο θαυμαστό εκείνος ξεφύτρωσε. Αυτή, η σκόνη• αυτό το στάχυ• αυτός ο χώρος εκείνης της γης, στην οποία με τρόπο νέο και σύμφορο ξαναπλασθήκαμε και λόγω της οποίας η ξαναπλασμένη μας σκόνη έλαβε ως δώρο την αρχαία αξία!

Ω ταπείνωση ανείπωτη! Ω καλοσύνη! Όταν ο Θεός πάνω από κάθε φύση και χάρη, μας παραχώρησε τέτοια πράγματα μέσω μιας γυναίκας της ίδιας φυλής και της ίδιας της δικής μας γενιάς, μέσω μιας γυναίκας —λέω— της οποίας το ψυχικό μεγαλείο αυξήθηκε τόσο δυσανάλογα που ο Χριστός ο ίδιος, το Ατέλειωτο Μεγαλείο, επιθύμησε το μεγαλείο της και θέλησε να έχει από Εκείνη χωρίς πατέρα γήινο μια δεύτερη γέννηση.
Ο Κύριος εβασίλευσεν, ευπρέπειαν ενεδύσατο.
Απάντηση

Επιστροφή στο “Πνευματικά Μηνύματα”