Ψυχοφελή μηνύματα...

Καθημερινά πνευματικά μηνύματα.

Συντονιστής: Συντονιστές

toula
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 35855
Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ

Re: Ψυχοφελή μηνύματα...

Δημοσίευση από toula »

Κατηγορούμε τους άλλους προσπαθώντας να ξεχάσουμε την δική μας ανομία, κατηγορούμε τους άλλους και γινόμαστε σκληροί μαζί τους ενώ συγχρόνως εμείς ζητούμε επιείκεια, δικαιολογώντας τα δικά μας λάθη, τις δικές μας αμαρτίες.
------------------------
Αυτή λοιπόν η σκληροκαρδία μας προς τους άλλους είναι δείγμα της απουσίας του Θεού από την ζωή μας, απουσία μετάνοιας, ταπείνωσης και εσωτερικής πνευματικής εργασίας.
------------------------
Δεν θα δείξουμε ότι είμαστε καλοί χριστιανοί αδελφοί μου κάνοντας μεγάλους σταυρούς, αλλά βοηθώντας τον αδελφό μας στον δικό του σταυρό, στην πτώση του, στον πόνο του. Δεν είμαστε καλοί χριστιανοί επειδή θέλουμε να σταυρώσουμε, να τιμωρήσουμε τους άδικους, τους αμαρτωλούς, τους ανήθικους δεν είναι αυτή η δικαιοσύνη του Θεού. Η δικαιοσύνη του Θεού είναι το έλεος, η συγχώρεση, η αγάπη.
Θέλεις να είσαι δίκαιος κατα Θεόν; Συγχώρα.

Αρχιμ. Παύλος Παπαδόπουλος
toula
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 35855
Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ

Re: Ψυχοφελή μηνύματα...

Δημοσίευση από toula »

Η ζήλια ποτέ δεν είναι αγάπη αλλά φιλαυτία.
---------------------------
Συνήθως όμως λέμε ότι αγαπούμε τον άλλον και γι’αυτό ζηλεύουμε. Όμως εάν δούμε την κατάσταση της ζήλιας στο βάθος της θα διαπιστώσουμε ότι δεν προέρχεται από την αγάπη μας αλλά από την κτητικότητά μας. Ιδίωμα της αγάπης μας προς τον άλλον άνθρωπο είναι η ελευθερία και όχι ο έλεγχος του άλλου. Ιδίωμα της ζήλιας είναι ο έλεγχος του άλλου· σε ποιον μιλά, πόσο μιλά, τί λέγει, γιατί πήγε εκεί, με ποιους πήγε εκεί, κτλ.
---------------------------
Η ζήλια προέρχεται λοιπόν από την λάθος τοποθέτησή μας μέσα σε μία σχέση, είτε φιλική, είτε ερωτική. Το αποτέλεσμα είναι ο άνθρωπος να υποφέρει, να δημιουργεί φανταστικές καταστάσεις που δημιουργούν λύπη στην καρδιά του με αποκορύφωμα την σύγκρουση με τον άλλον άνθρωπο. Η ζήλια ζητά τον λόγο από τον άλλον άνθρωπο.
---------------------------
Είναι φοβερό το ποσοστό των άρρωστων σχέσεων που ωφείλονται στην ζήλια. Ουσιαστικά κάποιος ζηλεύει διότι ο ίδιος έχει χαμήλη αυτοεκτίμηση (γι'αυτό και σκέφτεται φίλαυτα). Η κατάσταση λοιπόν αυτή εκφράζεται με μία επιθετικότητα προς τον άλλον. Δεν βλέπει τον άλλον άνθρωπο ως έναν ηγαπημένο αλλά ως έναν υποψήφιο προδότη.
---------------------------
Και είναι τραγικό το ότι ο άνθρωπος μόνος του καταστρέφει τις σχέσεις του λόγο της ζήλιας του, λόγο της κτητικότητάς του, λόγο του εγωισμού του. Όλα από τον εγωισμό ξεκινούν. Δεν μπορεί ο άνθρωπος να δεχθεί ότι ο/η ηγαπημένος του μπορεί να κάνει παρέα και με άλλους, να μιλά με άλλους ανθρώπους, να αγαπιέται από άλλους ανθρώπους, να χαμογελά σε άλλους ανθρώπους...
---------------------------
Για να εξαλειφθεί η ζήλια θα πρέπει να αρχίσουμε στο πως βλέπουμε τον εαυτό μας. Για να δούμε τον άλλον άνθρωπο αγαπητικά θα πρέπει πρώτα να πλησιάσουμε τον εαυτό μας αγαπητικά. Αγαπητικά και όχι φίλαυτα.
---------------------------
Γιατί συνδέομαι λοιπόν με τον άλλον άνθρωπο; Συνδέομαι μαζί του για να κατακτηθώ ή να κατακτήσω, για να δοθώ ή να πάρω. Βεβαίως κάθε σχέση έχει ένα «πάρε δώσε». Όμως στην κατάσταση της ζήλιας οι απαιτήσεις ξεφεύγουν από τα φυσιολογικά πλαίσια.
---------------------------
Η ζήλια αδελφοί μου είναι ένα πνευματικό σκάλωμα. Εάν δεν ξεκολλήσουμε απ’αυτό δύσκολα θα προοδεύσουμε πνευματικά. Δεν είναι τυχαίο ότι η ζήλια έχει χαρακτηριστεί από πολλούς η αιτία της δυστυχίας. Και όντως εάν δούμε την αρχή της ιστορίας θα διαπιστώσουμε ότι ο Εωσφόρος ζήλεψε τον Θεό, ο Αδάμ και η Εύα από ζήλια κινήθηκαν να γευτούν τον «απαγορευμένο καρπό», ο Κάιν από ζήλια σκότωσε τον Άβελ. Το κακό δηλαδή εισήλθε στον κόσμο από την ζήλια και σε ένα μεγάλο ποσοστό από την ζήλια διατηρείται.
---------------------------
Ο φόβος μην χάσουμε τον άλλον γεννά την ζήλια, έτσι λέμε. Όμως τελικά ο φόβος μην μείνουμε μόνοι, να μην θικτεί ο εγωισμός μας (μας προσβάλει το γεγονός ότι δεν μας προσδίδεται η ανάλογη σημασία). Η διαφορά ίσως είναι δυσδιάκριτη. Ο άνθρωπος που ζηλεύει δεν βλέπει τον άλλον ως πρόσωπο αλλά ως κτήμα του, δεν προσεγγίζει τον άλλον θυσιαστικά αλλά εγωιστικά. Μπορεί να λέγει ότι τον αγαπά, όμως δεν τον αγαπά· τον θέλει δικό του, υποχείριό του.
---------------------------
Ηδονίζεται ο ζηλιάρης όταν ο άλλος άνθρωπος τον έχει κέντρο της ζωής του. Ο ζηλιάρης άνθρωπος δεν ενδιαφέρεται για τον άλλον, το μόνο που τον νοιάζει είναι να έχει ο άλλος τον ίδιο στο κέντρο της ζωής του. Και γι’αυτό φτάνει στο σημείο να μισεί τον άλλον εάν για κάποιο λόγο φύγει από το κέντρο της ζωής του. Είναι αυτό που αναφέραμε πιο πάνω. Η ζήλια θέλει όλα τα φώτα πάνω της, όλη την προσοχή.
---------------------------
Η ζήλια καταστρέφει τον ζηλιάρη. Τον απομακρύνει από τους άλλους ανθρώπους· δεν μπορεί να εμπιστευτεί κανέναν. Ζηλεύει και εγκλωβίζεται σ’αυτή την στεναχώρια. Τα γεγονότα διαστρέφονται διότι οι σκέψεις του έχουν διαστραφεί. Ζει πλέον μέσα στο σκοτάδι που έχει φτιάξει ο ίδιος.
---------------------------
Η ζήλια φέρνει διεκδικήσεις και οι διεκδικήσεις συνήθως φέρνουν συγκρούσεις και οι συγκρούσεις φέρνουν κούραση και η κούραση τον χωρισμό.
---------------------------
«Η ζήλια είναι ένα τέρας που γεννιέται από τον εαυτό του και τρέφεται από τον εαυτό του» αναφέρει κάπου στον "Οθέλλο" ο Ουίλιαμ Σαίξπηρ.
---------------------------
Όντως η ζήλια μπορεί να κάνει τον πιο γλυκή άνθρωπο σκληρό, τον βολικό δύστροπο, τον αγαθό πονηρό, τον πράο οξύθυμο.
Μεγάλο κακό λοιπόν η ζήλια. Αμαρτία μεγάλη. Και είναι αμαρτία διότι αφήνουμε τον Θεό και προσπαθούμε να περισώσουμε το εγώ μας. Κι αν θυμηθούμε τον Θεό το κάνουμε για να μας βοηθήσει ώστε ο άλλος να ξάναγινει το δικό μας “σκυλάκι”. Και είναι η πτώση μας ακόμα μεγαλύτερη.
---------------------------
Ζηλεύουμε λοιπόν αυτούς με τους οποίους συνδεόμαστε. Το παράδοξο είναι ότι η ζήλια μας κάνει να τους βλέπουμε ως αντιπάλους που πρέπει να νικήσουμε. Και είναι η νίκη μας η μεγαλύτερή μας ήττα. Γιατί τελικά στην ζήλεια δεν υπάρχει νικητής και ηττημένος, υπάρχει μόνο ο άνθρωπος που υποφέρει (επειδή ζηλεύει) και προκαλεί πόνο και στον άλλον με την συμπεριφορά του.
---------------------------
Αδικείς τον εαυτό σου ζηλεύοντας...και εν συνεχεία αδικείς και τους άλλους.

Αρχιμ. Παύλος Παπαδόπουλος
toula
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 35855
Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ

Re: Ψυχοφελή μηνύματα...

Δημοσίευση από toula »

Τους φοβάμαι τους ανθρώπους που τα έχουνε λύσει όλα μέσα τους, που είναι τόσο σίγουροι για τον εαυτό τους, για τις επιλογές τους, για την γνώμη τους· που στην ζωή τους είναι "όλα καλά".
-------------------------
Τους φοβάμαι γιατί πλέον δεν παλεύουν για τίποτα, έχουνε αναπαυτεί στην ζωούλα τους. Αυτό δείχνει μάλλον τα περνούν όλα επιδερμικά γι'αυτό και "όλα είνα καλά". Έτσι νομίζουν δηλαδή...
Και το κάνουν αυτό για να μην πληγωθούν, για να μην υπάρξει περίπτωση κάτι να στραβώσει και καταλήξουν δηλαδή τα πράγματα να μην είναι πλέον καλά.
Γι'αυτό και είναι επικίνδυνοι. Επικίνδυνοι διότι οι άνθρωποι αυτοί έχουν θεοποιήσει το "όλα καλά" και δεν θα διστάσουν να κάνουν τα πάντα για το διατηρήσουν ή να το επαναφέρουν με κάθε κόστος...κάθε κόστος για τους άλλους!
-------------------------
Αυτό το «όλα καλά» κρύβει μια απίστευτη υποταγή του ανθρώπου στον εαυτούλη του που αρνείται να δει ότι δεν είναι όλα καλά.
-------------------------
Έχει τόσο πολύ εγωισμό που δεν μπορεί να αποδεχθεί ότι μπορεί στην ζωή του να μην είναι όλα καλά. Γιατί; Διότι το θεωρεί κατάρα. Αντιμετωπίζει τα όποια "κακά" που παρουσιάζονται στην ζωή του ως αδυναμίες και όχι ως ευκαιρίες να αποκαλυφθούν και να θεραπευτούν οι πραγματικές του αδυναμίες και πνευματικές ασθένειες.
-------------------------
Όχι ότι είναι κακό να είναι όλα καλά, μακάρι. Όμως τις περισσότερες φορές προσπαθούμε να πείσουμε τον εαυτό μας ότι όλα είναι καλά ενώ δεν είναι. Και αυτός είναι -ίσως- ο μεγαλύτερος ψυχαναγκασμός που υποβάλουμε στον εαυτό μας.

Αρχιμ. Παύλος Παπαδόπουλος
toula
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 35855
Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ

Re: Ψυχοφελή μηνύματα...

Δημοσίευση από toula »

Να βρίσκεις χρόνο για τον εαυτό σου, για τον Θεό.
Να έχεις έναν τόπο ως καταφύγιο περισυλλογής.
--------------------
Καταναλώνουμε δυστυχώς σχεδόν όλο τον χρόνο μας εδώ και εκεί, σε εργασίες και κοινωνικές εκδηλώσεις, σε παρέες και υποχρεώσεις.
--------------------
Κλέψε λίγο χρόνο από τον χρόνο σου για σένα και τον Θεό.
Άστα για λίγο όλα "εκτός" και μπες εντός σου.
--------------------
Σταμάτα για λίγο να πολεμάς, να μάχεσαι, να λογαριάζεις. Απλά παραδώσου.Παραδώσου στην προσευχή.

Αρχιμ. Παύλος Παπαδόπουλος
toula
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 35855
Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ

Re: Ψυχοφελή μηνύματα...

Δημοσίευση από toula »

Οι πονεμένοι είναι αυτοί που θεολογούν μέσα από την ίδια την ζωή τους, εφ' όσον ο πόνος τους διαχειριστεί σωστά.
--------------------------
Και η σωστή διαχείριση του πόνο αρχίζει όταν παύσουν να υπάρχουν ανθρώπινες ελπίδες, ανθρώπινα δεκανίκια.
Όταν ο άνθρωπος πλέον αφεθεί στην Θεία Πρόνοια ξεγυμνωμένος από τα δικά του σενάρια, από τους δικούς του τρόπους, τότε ο πόνος γίνεται ένα άνοιγμα προς τον Θεό.
--------------------------
"Πόνω, απέτυχα Κύριε, ελέησέ με". Και είναι η προσευχή σου αυτή η πιο γνήσια πράξη της ζωής σου. Και ο Θεός έρχεται. Έρχεται όταν μας βρει "νεκρούς" για την σιγουριά του εαυτού μας.
--------------------------
'Οσο νιώθουμε ισχυροί στις κατακτήσεις μας, στις επιτυχίες μας, στην ομορφιά μας, στην υγεία μας, στην περιουσία μας, στις φιλίες μας, στις γνώσεις μας, τόσο περισσότερο ανάπηροι γινόμαστε. Γι'αυτό και ο πόνος είναι ένας μεγάλος δάσκαλος, όταν προσεγγίζεται με ταπείνωση.
--------------------------
Άνθρωποι που δεν έχουνε πονέσει στην ζωή τους, δύσκολα θα συμπονέσουν τον άλλον άνθρωπο. Γι'αυτό οι άνθρωποι που έχουνε "τέλειες" ζωες, ζώντας μέσα στην βεβαιότητα της "ευτυχίας" τους σπάνια καταφεύγουν στον Θεό, δύσκολα ταπεινώνονται, δύσκολα θα γίνουν συνάνθρωποι.
--------------------------
Όσο πιο πονεμένος και χαμένος είναι ο άνθρωπος, τόσο περισσότερες ελπίδες έχει να ζήσει γνήσια και θεάρεστα, αρκεί να μην εγκλωβιστεί στο εγώ του, μέσα στην μιζέρια του, στα ψυχολογικά του, αλλά να καταφεύγει στον Θεό λέγοντας, "είμαι μια πλήρης αποτυχία Θεέ μου, κάνε με ό,τι θέλεις".

Αρχιμ. Παύλος Παπαδόπουλος
toula
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 35855
Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ

Re: Ψυχοφελή μηνύματα...

Δημοσίευση από toula »

Ένας από τους σταυρούς που καλούμαστε να σηκώσουμε είναι και ο εξής: το να γράφεις ή να λες κάτι και οι άλλοι άνθρωποι να καταλαβαίνουνε αυτό που θέλουνε και όχι αυτό που εννοείς ή να πράττεις κάτι και οι άνθρωποι να ερμηνεύουνε την ενέργειά σου σύμφωνα με τα δικά τους κριτήρια.
--------------------------
Αυτό συμβαίνει διότι δεν βλέπουμε, δεν διαβάζουμε, δεν ακούμε με πνεύμα μαθήσεως και πνευματικής ωφέλειας αλλά με πνεύμα αυτοδικαίωσης. Γι’αυτό και σκανδαλιζόμαστε εύκολα και ελέγχουμε και κατακρίνουμε, διότι θέλουμε συνεχώς να δικαιώνονται οι δικοί μας λογισμοί, οι δικές μας επιλογές, η δική μας ζωή.
--------------------------
Παραμονεύουμε ώστε να ακούσουμε, να διαβάσουμε ή να δούμε κάτι ώστε να βγάλουμε τον άλλον λάθος και να δικαιώσουμε τον εαυτό μας. "Δεν συμφωνώ με αυτό" αμέσως θα πούμε, παίρνοντας "θέση" στο γεγονός. Μα, άνθρωπέ μου, κανείς δεν σε ρώτησε, δεν ζήτησε την άποψή σου!
--------------------------
Ξέρετε, ακόμα και κάτι σωστό να είναι αυτό που θα ακούσουμε ή θα διαβάσουμε ή θα δούμε θα «πρέπει» να το συμπληρώσουμε εμείς· θα βρούμε και πάλι κάτι λάθος και θα το διορθώσουμε διότι μόνο εμείς μπορούμε να το πούμε ή να το γράψουμε ή να το κάνουμε "τέλειο". Αυτή είναι η πλάνη μας.
--------------------------
Λείπει το πνεύμα της ταπείνωσης. Γι’αυτό και υπάρχει μεταξύ μας ασυνεννόηση. Άλλο λέω, άλλο καταλαβαίνεις. Άλλο κάνω, άλλο βλέπεις. Δεν υπάρχει συνεννόηση στο ανδρόγυνο, στην οικογένεια, στην παρέα, στην εργασία...
--------------------------
Σύμφωνα με την διάθεση που έχουμε αντιλαμβανόμαστε και τα πάντα γύρω μας. Εάν τα κριτήριά μας είναι να ωφεληθούμε, θα ωφεληθούμε, εάν είναι να σκανδαλιστούμε, θα σκανδαλιστούμε.
Ότι έχουμε μέσα στην καρδιά μας αυτό καθρεφτίζουμε σ’αυτά που διαβάζουμε, που ακούμε και βλέπουμε.
--------------------------
Και είναι ολέθριο για την πνευματική μας κατάσταση αυτή η εμμονή μας να προσεγγίζουμε όλα αυτά που γίνονται γύρω μας με πνεύμα αυτοδικαίωσης. Προσπαθούμε όλα να τα αναλύουμε για να φτάσουμε στο συμπέρασμα που θέλουμε εμείς.
--------------------------
Πίστεψέ με και εγώ έχω πέσει πολλές φορές σ’αυτήν την παγίδα του εγώ μου και έχω σταυρώσει ανθρώπους για κάτι που είπανε ή γράψανε ή κάνανε, μόνο και μόνο επειδή η προσέγγισή μου δεν είχε κριτήρια αγαθά αλλά πονηρά που ψάχνανε να μειώσουνε τον άλλον, την πράξη του, τον λόγο του, το κείμενό του και να αναδείξουν το εγώ μου, αυθεντία.
--------------------------
Γι’αυτό ταπεινά σου λέγω, ότι και να ακούσεις ή διαβάσεις ή δεις να το προσεγγίζεις με αγαθότητα. Μην βιαστείς να το κατακρίνεις, να το διορθώσεις, να το σχολιάσεις. Εύκολα τα κάνουμε αυτά, διότι νομίζουμε ότι δι’αυτού του τρόπου «προσφέρουμε» στο σύνολο. Η δύναμη όμως που κινεί το στόμα μας, το χέρι μας, το νου μας δεν είναι η αγαθότητά μας αλλά κυρίως η εμπάθειά μας.
--------------------------
Γι’αυτό και είναι μεγάλη ευλογία τελικά να βρεις ανθρώπους στην ζωή σου που σε καταλαβαίνουνε και μπορείς να συνεννοηθείς.
Είναι μεγάλη ευλογία να διαβάζεις, να ακούς, να βλέπεις τα πάντα γύρω σου έτοιμος να κάνεις τον αυτοέλεγχό σου και να μετανοείς.
Μεγάλη ευλογία να αναζητάς παντού και πάντοτε ευκαιρίες για να γκρεμίζεις τις δικαιολογίες της πνευματικής σου μαλθακότητας.

Αρχιμ. Παύλος Παπαδόπουλος
toula
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 35855
Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ

Re: Ψυχοφελή μηνύματα...

Δημοσίευση από toula »

"Δεν μπορώ να κάνω νηστεία πάτερ, επειδή κάνω δίαιτα-διατροφή" μου είπε μια κοπέλα σήμερα στην εξομολόγηση.
-----------------------
Και στις δύο καταστάσεις -στην νηστεία και στην δίαιτα- ο άνθρωπος καλείται να στερηθεί κάποιες τροφές.
-----------------------
Η δίαιτα όμως είναι μία εγωκεντρική πράξη ενώ η νηστεία Χριστοκεντρική.
-----------------------
Και στις δύο περιπτώσεις ο άνθρωπος μπορεί να χάσει κιλά ή να διατηρηθεί στα ίδια (εάν δεν έχει παραπανίσια) όμως στην μία περίπτωση -με την νηστεία- βγαίνει από το εγώ του, ενώ στην άλλη περίπτωση -με την δίαιτα- κλείνεται στο εγώ του.
-----------------------
Εάν τηρούσαμε τις καθορισμένες νηστείες της Εκκλησίας μας δεν θα χρειαζόμασταν δίαιτες. Και όταν αναφερόμαστε σε νηστεία από τροφές εννοούμε όχι μόνο ποιοτικά αλλά και ποσοτικά.
------------------------
Βεβαίως νηστεία σημαίνει κυρίως πείνα για τον Θεό, άρνηση των παθών, καλλιέργεια των αρετών, αλλά πως θα πετύχουμε τα μεγάλα εαν δεν μπορούμε να κάνουμε ούτε τα τυπικά και μικρά;

Αρχιμ. Παύλος Παπαδόπουλος
toula
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 35855
Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ

Re: Ψυχοφελή μηνύματα...

Δημοσίευση από toula »

Νιώθουμε αδικημένοι, και δι’αυτού του τρόπου (χωρίς να το συνειδητοποιούμε) δηλώνουμε ότι κέντρο της ζωής μας είναι ο εαυτούλης μας.
-----------------------
Θέλουμε από τους άλλους να επιβεβαιώνεται συνεχώς η προσπάθειά μας για αρετή. Ειδικά μέσα στους κόλπους της Εκκλησίας παρατηρείται το φαινόμενο οι άνθρωποι να ζούνε αυτοϊκανοποιούμενοι από την προσωπική τους θρησκευτικότητα, αυτοανακυρησόμενοι «ενάρετοι και καλοί».
-----------------------
Όταν λοιπόν κάποιος δεν αναγνωρίσει την «αρετή» τους, τότε «φαρμακώνονται», νιώθουν ότι αδικούνται, λυπούνται, η καρδιά τους συνθλίβεται από τους «άδικους» ανθρώπους.
-----------------------
Και το βλέπεις αυτό δυστυχώς ακόμα περισσότερο στο συνάφη μας, τους κληρικούς. Μερικοί δυστυχώς νομίζουμε ότι η Εκκλησία μας χρωστά τιμές και δόξες. Νομίζουμε ότι κάνουμε «χάρη» στην Εκκλησία και την υπηρετούμε. Το αντίθετο συμβαίνει αδελφοί μου. Εμείς χρωστάμε στην Εκκλησία τα πάντα. Και το λέγω αυτό διότι μερικοί από εμάς –ειδικά άγαμοι κληρικοί- έχοντας επιτελέσει κάποιο ενοριακό έργο, έχοντας πανεπιστημιακές σπουδές ή έχοντας συγγράψει βιβλία, θεωρούν ότι θα πρέπει η Εκκλησία να τους κάνει Επισκόπους! Δηλαδή προσεγγίζουν το Αρχιερατικό «αξίωμα» ως βραβείο και όχι ως την ύψιστη ΔΙΑΚΟΝΙΑ που καλείται ένας κληρικός –με πνεύμα ταπείνωσης και θυσίας- να επιτελέσει. Και αυτό δείχνει ότι η καρδιά τους δεν θέλει τον Χριστό αλλά χρυσό, δεν θέλει σταυρό αλλά δόξα, δεν ποθεί διακονία αλλά βόλεμα, δεν ζητά ταπείνωση αλλά εξουσία...
-----------------------
Το ίδιο μπορεί να συμβαίνει και με τον πιο απλό πιστό, ο οποίος επειδή δεν έχει εκκλησιαστικό φρόνημα αλλά μια φίλαυτη θρησκευτικότητα διεκδικεί πρωτοκαθεδρίες μέσα στους ναούς, σε εκκλησιαστικές επιτροπές, σε αναλόγια κτλ. Με λίγα λόγια,θέλει να το παίζει παράγοντας!
-----------------------
Εάν προσφέρουμε κάτι στην Εκκλησία –νομίζω- πρέπει να γίνεται ως αντίδωρο στο δώρο που ήδη έχουμε λάβει από την Εκκλησία, δηλαδή από τον Χριστό, το οποίο είναι το ύψιστο δώρο να είμαστε μέλη Της, μέλη του Σώματος του Χριστού. Μάλλον όμως αυτό δεν μας αρκεί, γι’αυτό και μπαίνουμε στην διαδικασία να ζητούμε «εκκλησιαστικά-θεσμικά αξιώματα».
-----------------------
Εάν η Εκκλησία με την Ιερά Συνόδο σε τιμήσει έχει καλώς ή με το πρόσωπο του οικείου Επισκόπου σε απονείμει κάποια τιμή έχει καλώς όμως άλλο είναι να προσφέρεις στην Εκκλησία για την αγάπη του Χριστού και άλλο να κάνεις πράγματα για την Εκκλησία επιζητώντας ανταλλάγματα για να ικανοποιηθεί η εγωπάθειά σου.
-----------------------
Πολλές φορές κάνεις και το εξής: εάν δεις ότι δεν "έπιασε" το κόλπο της προσφοράς σου, τότε αρχίζεις τις αλχημείες, τότε αρχίζεις της διαβολές και τις μηχανοραφίες ώστε να γίνει το δικό σου, να αναδειχθείς, να τιμηθείς, να αναγνωριστείς! Και όλα αυτά με σημαία "την έννοια σου για την Εκκλησία"!
-----------------------
Είσαι λαϊκός ή κληρικός; Είσαι μέλος της Εκκλησίας. Είσαι μέλος του Σώματος του Χριστού. Αυτό δεν σου αρκεί; Γιατί θέλεις να γίνεις προϊστάμενος του ναού που διακονείς; Γιατί δεν σου αρκεί που διακονείς στο αναλόγιο και θέλεις να "κλέψεις" την θέση του πρωτοψάλτου; Διότι το αυτοείδωλο που έκτισες τόσα χρόνια μέσα σου ζητά προσκυνητές, ζητά οπαδούς, που όπως νομίζεις θα σου προσφερθούν δια της "θέσης" που θα λάβεις!
-----------------------
Είσαι λοιπόν μέλος της Εκκλησίας; Είναι δυνατόν ένα μέλος του σώματος να θέλεις να "καπελώσει" τα υπόλοιπα;
Αλοίμονο εάν το νεφρό ήθελε βραβείο από τα άλλα μέλη του σώματος επειδή δουλεύει καλά, αλοίμονο εάν το μάτι ήθελε από το στομάχι να του λέει συνεχώς «μπράβο» και να το τιμά.
-----------------------
Δυστυχώς όμως αν και χρόνια μέσα στην Εκκλησία πολλοί "εξ ημών" δεν θέλουν να καταλάβουνε ότι η Εκκλησία δεν είναι το δικό τους τσαντίρι ή ο χώρος στον οποίο θα δικαιωθούν ή θα δοξασθούν αλλά ο χώρος που θα σταυρωθούν, που θα αφανιστούν, που θα γίνουν ανύπαρκτοι για χάρη των άλλων.
-----------------------
Αυτό το σαράκι της επιβράβευσης είναι ιδίωμα του εγωισμού μας. Ένας εγωισμός που φτάνει στο σημείο να βγάζει τον Χριστό (και την Εκκλησία Του) οφειλέτη μας.

Αρχιμ. Παύλος Παπαδόπουλος
toula
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 35855
Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ

Re: Ψυχοφελή μηνύματα...

Δημοσίευση από toula »

Ότι και να σου έκανε ο άλλος, όσο φοβερό και προσβλητικό το θεωρείς, σκέψου ότι δεν σε σταύρωσε κιόλας! Θυμήσου τον Χριστό που υπέμεινε και αγκάλιασε την ύψιστη προσβολή.
------------------------
Μην μου έρχεσαι λοιπόν στην εξομολόγηση και μου κάνεις παράπονα για τους άλλους. Τι ζητάς; Ζητάς δικαίωση; Αυτήν σίγουρα θα την βρεις στους ανθρώπους που θέλουνε να τα έχουνε καλά μαζί σου, και όχι σ’αυτούς που σε αγαπάνε πραγματικά. Διότι αυτός που σε αγαπά πραγματικά θέλει την σωτηρία σου που έρχεται μέσω της ταπείνωσης και δεν τρέφει τον εγωισμό σου.
------------------------
Και όταν σου το λέγω αυτό μου απαντάς αμέσως ότι δεν θέλεις δικαίωση, απλά το αναφέρεις. Μα τότε γιατί το αναφέρεις; Γιατί αναφέρεις την –δήθεν- αδικία που υπέστεις; Και δεν θέλεις ούτε αυτό να παραδεχθείς. Δεν θέλεις να παραδεχθείς και τον εγωισμό σου και την εμμονή σου να δικαιωθείς.
------------------------
Εάν δεν ήθελες δικαίωση δεν θα το ανέφερες. Δεν θα ανέφερες ότι η πεθερά σου είναι στριμμένη, θα ανέφερες ότι δεν έχεις αγάπη και υπομονή για την πεθερά σου, και εκεί θα έβαζες τελεία. Δεν θα ανέφερες ότι το παιδί σου είναι προβληματικό και δεν σε ακούει, αλλά θα παραδεχόσουν ότι δεν είσαι καλός γονιός και ο τρόπος της παιδαγωγίας σου απέτυχε. Δεν θα ανέφερες ότι ο/η σύζυγος έχει παράλογες απαιτήσεις αλλά θα ομολογούσες την απουσία θυσιαστικού πνεύματος από μέρους σου, την ανεπάρκεια να δεις τον γάμο σου ως τόπο άσκησης και όχι ως τόπο βολέματος.
------------------------
Και με την συζήτηση ίσως τα καταλάβεις και συμφωνήσεις, γιατί έχεις καλή προαίρεση, όμως και πάλι φεύγοντας από την εξομολόγηση θα αρχίσεις να διεκδικείς το αλάθητο, θα αρχίσεις και πάλι να συμπεριφέρεσαι ως αντίχριστος αν και δηλώνεις χριστιανός, θα αρχίσεις να κινείσαι με υπεροψία.
Γιατί; Διότι συμφώνεις με αυτά που είπαμε όμως δεν θέλεις να τα κάνεις πράξη. Καταλαβαίνεις ότι αυτό θέλει ο Χριστός κι όμως εσύ επιμένεις στο δικό σου. Και είναι αυτό ένα είδος πνευματικής σχιζοφρένειας. Το «ναι» σου είναι "ναι και όχι" μαζί. Έτσι όμως δεν γίνεται προκοπή.
------------------------
Εάν έρχεσαι λοιπόν στην εξομολόγηση για να βρεις παρηγοριά στον θιγμένο σου εγωισμό, κακώς έρχεσαι. Στην εξομολόγηση να έρθεις με απόφαση να θανατώσεις τον εγωισμό σου, και όχι να τον αναστήσεις. Μόνο τότε μπορεί ο πνευματικός να σε βοηθήσει πραγματικά, μόνο τότε μπορεί ο Θεός να ενεργήσει στην ζωή σου, μόνο τότε θα βρεις πραγματική ειρήνη. Διότι όλα αυτά τα «προβλήματα» δημιουργούνται λόγο της αδιαλαξίας σου.
------------------------
Την τρίχα την κάνουμε τριχιά λόγο του εγωισμού μας. ‘Ενα βλέμμα του γείτονα το κάνουμε ζήτημα, έναν αστεϊσμό μιας φίλης, ενός φίλου, τον προσεγγίζουμε ως υπονοούμενο το οποίο αναλύουμε μέσα μας για ημέρες. Και όλη αυτή η κατάσταση μας κουράζει, μας ταλαιπωρεί. Και είναι η κατάσταση αυτή δικό μας δημιούργημα, μια κόλαση λογισμών που γεννά ψυχική κατάπτωση μα κυρίως πνευματική.
------------------------
Ακόμα και τα δάκρυά μας πηγάζουν από τον πληγωμένο μας εγωισμό, που δεν μας αναγνωρίζουν, που δεν μας αποδέχονται, που δεν μας τιμούνε, που δεν μας ποθούνε, που δεν μας αγαπούνε.
------------------------
Και ούτε ένα δάκρυ για την ζωή μας που χάνεται. Ούτε ένα δάκρυ για τον παράδεισο που πουλάμε για μια τζούρα φθοράς...

Αρχιμ. Παύλος Παπαδόπουλος
toula
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 35855
Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ

Re: Ψυχοφελή μηνύματα...

Δημοσίευση από toula »

Γνήσιος άνθρωπος δεν είναι αυτός που εμμένει στον εγωισμό του λέγοντας "αυτός είμαι σε όποιους αρέσω", αλλά αυτός που ανα πάσα στιγμή παραδέχεται την πτώση του και μετανοεί.

Αρχιμ. Παύλος Παπαδόπουλος
Απάντηση

Επιστροφή στο “Πνευματικά Μηνύματα”