Ψυχοφελή μηνύματα...

[aposal]

«Δεν μπορεί κανείς να μετανοήσει και να ζητήσει συγνώμη, όταν θα έχει φύγει απ’ αυτήν εδώ τη ζωή και θα έχει πάει στην άλλη. Κανένας αθλητής, όταν τελειώσουν οι αγώνες και οι θεατές σκορπιστούν, δεν μπορεί ν’ αγωνιστεί στο στίβο».
Αγ. Ιω. Χρυσόστομος

[toula]

Συνήθως δεν ξέρουμε να κουβεντιάζουμε. Τα λόγια μας, οι συζητήσεις μας, είναι μαχαιριές που σπάζουν τους δεσμούς και σκοτώνουν την αγάπη μας.
-----------------------------
Αντί η κουβέντα μας να γίνει άλλος ένας τρόπος ισχυροποίησης της σχέσης μας, πολλές φορές γίνεται η αιτία να απομακρυνθούμε από τον άλλον.
Και αυτό διότι όταν ανοίγουμε το στόμα μας δείχνουμε τί έχουμε μέσα μας. Και αυτό το "μέσα" έχει αρκετό εγώ ώστε να μην ακούμε τον άλλον, να μην υπολογίζουμε τον άλλον, να προσβάλλουμε τον άλλον.
-----------------------------
Ανοίγουμε το στόμα μας και καταστρέφουμε τα πάντα. Την σχέση μας με τον/την σύζυγο, με το παιδί, με τον φίλο, με τον συνεργάτη.
-----------------------------
Είναι συχνό φαινόμενο ότι όταν συναντιούνται δύο άνθρωποι, ο καθένας θέλει να προβάλει τον εαυτό του οπότε η συζήτηση αποτελείται από λόγο και αντίλογο. Είναι σαν να συναντιέται ένας αφελής με έναν ανόητο. Ο καθένας θέλει να αποδείξει ότι είναι ανώτερος από τον άλλο, ότι ξέρει περισσότερα πράγματα, ότι έχει πιο ενδιαφέρουσα ζωή κτλ.
-----------------------------
Μα έτσι ποτέ οι άνθρωποι δεν μπορούν να συνδεθούν.
Αυτή η επικοινωνία μεταξύ τους είναι διαίρεση.
-----------------------------
Όταν συναντιέσαι με κάποιον μην το θεωρείς ευκαιρία για αυτοπροβολή αλλά ευκαιρία κοινωνίας μαζί του.
Πρόσεχε τον εαυτό σου, δηλαδή πρόσεχε τους λογισμούς σου, το στόμα σου. Μην αφήνεσαι εύκολα, με το παραμικρό, στην περιαυτολογία. Εάν σε ρωτήσουν απάντα. Απάντα μόνο το συγκεκριμένο όχι αυτό που θέλεις εσύ να πεις.
-----------------------------
Π.χ. Με ρωτάει κάποιος, πάτερ σε ποιο ναό είσαι;
Εγώ λοιπόν θα έπρεπε να απαντήσω, στον Ιερό Ναό του Αγίου Μηνά Ναούσης. Αυτή είναι η απάντηση που θα έπρεπε να δώσω. Όμως εγώ, λόγο της έπαρσης που έχω, δεν θα απαντήσω έτσι, αλλά θα δώσω μια απάντηση που θα κάνει τον άλλον να καταλάβει ότι "δεν είμαι τυχαίος". Η απάντησή μου λοιπον θα είναι: είμαι ΠΡΟΪΣΤΑΜΕΝΟΣ στον Ιερό Ναό του Αγίου Μηνά Ναούσης. Δεν με ρώτησε εάν είμαι προϊστάμενος, αλλά σε ποιο ναό είμαι. Εγώ όμως θα δώσω επιπλέον πληροφορία ώστε να "εντυπωσιάσω" τον συνομιλητή μου. Δήλαδή, ότι δεν είμαι απλά ένας απλός εφημέριος του τάδε Ναού αλλά είμαι ο προϊστάμενος! (λες και κάτι έγινε...)
Άλλο παράδειγμα: Ρώτησα κάποιον κύριο πώς τον λέγανε, επειδή τον είδα να στέκεται στο στασίδι του ψαλτηρίου στο μοναστήρι μας και μου απαντά "Καθηγητής Θεόλογίας και πρωτοψάλτης του Ναού @σλ#% κύριος Μ*&%@%!!!ς". Χαμογέλασα με την απάντηση. :)
-----------------------------
Από αυτά τα "μικρά" λοιπόν φαίνεται ο μεγάλος μας εγωισμός.
Από τις απλές καθημερινές κουβέντες μας φαίνεται κατα πόσο τελικά έχουμε συνειδητοποιήσει το χάλι μας ή όχι, κατα πόσο έχουμε γκερμίσει το αυτοείδωλό μας ή όχι.
-----------------------------
Άλλη φορά λοιπόν που κάποιος θα σε ρωτήσει κάτι, ή θα κουβεντιάζεις με κάποιον προσπάθησε να αποφεύγεις τα λόγια εκείνα που "δήθεν" θα σε ανεβάσουν στα μάτια του άλλου, γιατί τελικά όχι μόνο δεν ωφελούν το "προφίλ" σου αλλά σε ξεγυμνώνουν και φανερώνουν την εγωπάθειά σου.
-----------------------------
Πολλές φορές φεύγουμε από μια συζήτηση απογοητευμένοι όχι διότι δεν επικοινωνήσαμε ουσιαστικά με τον άλλον αλλά διότι δεν καταφέραμε κατα την διάρκειά της να πούμε αυτά που θέλαμε, που δεν προλάβαμε να "ταπώσουμε" τον άλλον, που δεν προλάβαμε να νικήσουμε τον άλλον. Στόχος μας δεν είναι η επικοινωνία αλλά η νίκη, η ανάδειξη του εγώ μας, της γνώμης μας.
-----------------------------
Η λογική αυτή είναι παράλογη. Εάν έρχομαι σε επικοινωνία με τον άλλον για να εδραιώσω μεταξύ μας την ρήξη σίγουρα ο παραλογισμός του ναρκισσισμού μου είναι ο δεσπότης της ζωής μου...είναι η καταστροφή μου.
-----------------------------
Όταν "η αμαρτία μου, ενώπιόν μου εστί διαπαντός" τότε σίγουρα σε κάθε κουβέντα μου θα είμαι προσεκτικός, σε κάθε συζήτηση διακριτικός, σε κάθε ερώτηση και απάντηση ταπεινός.
-----------------------------
Αυτό που χρειαζόμαστε λοιπόν είναι συναίσθηση της αμαρτίας μας. Να έχουμε μπροστά μας το χάλι μας. Όχι για να απογοητευόμαστε αλλά για να προφυλάσσουμε τον εαυτό μας από την έπαρση και την υπερηφάνεια. Η μετάνοια η οποία είναι μία δυναμική κατάσταση παραδοχής της αμαρτίας αλλά και ελπίδας αλλαγής θα πρέπει να είναι η συντροφιά της ζωής μας. Χωρίς την μετάνοια, η ταπείνωση πεθαίνει...και τότε αλοίμονο.

π. Παύλος Παπαδόπουλος

[aposal]

«Καθώς η φωτιά άλλα πράγματα τα καίει και άλλα δεν τα καίει, έτσι και η θεία Μετάληψη. Αν παραμείνουμε λοιπόν αμετανόητοι, είμαστε ξύλο που καίγεται. Αν έχουμε μετανοήσει, είμαστε σαν το χρυσάφι, και με τη θεία Κοινωνία γινόμαστε πιο λαμπροί, όπως το χρυσάφι που περνά από τη φωτιά».
Αγ. Ιω. Χρυσόστομος

[toula]

Πίσω από τα σύννεφα υπάρχει ο ήλιος. Κάτω από την τρικυμία ο ατάραχος βυθός. Πίσω από τις λέξεις η σιωπή. Πίσω απο την τύχη ο Θεός, κι απ την ατυχία ένα βαθύτερο σχέδιο. Πέρα από την θλίψη η χαρά κι από το δάκρυ το γέλιο. Όλα αλλάζουν, όλα ρέουν, όλα πορεύονται, προς την δόξα της βασιλείας Του. Πάψε να αντιστέκεσαι και παραδώσου, άφησε τον Θεό να αλώσει την καρδιά σου, άσε τις άμυνες του μυαλού και ερωτεύσου Τον. Άλλωστε σε αυτή την ζωή ή θα ερωτεύεσαι και θα κάνεις «τρέλες» ή θα συμμορφώνεσαι και θα πλήττεις θανάσιμα.

π. λίβυος
Χαράλαμπος Παπαδόπουλος

[toula]

Όπως όταν περπατάς ανακαλύπτεις τον δρόμο και ό,τι υπάρχει σ'αυτόν, έτσι στην πνευματική ζωή καθώς προχωράς βρίσκεις την αγάπη του Θεού, το θείο βίωμα.
----------------------
Γι'αυτό και δεν σταματάς ποτέ, πάντα πηγαίνεις. Πηγαίνεις, γιατί όσο εμβαθύνεις σ'αυτήν την επίπονη πορεία, τόσο πιο πολύ βρίσκεις ανάπαυση, ειρήνη και χαρά.
----------------------
Γλυκαίνεσαι κι ας ιδρώνεις από τους πειρασμούς και τις δοκιμασίες. Βαδίζεις διαφορετικά, γιατί γίνεσαι διαφορετικός. Αλλάζεις. Είσαι αυτός που θα γίνεις στο ατέρμονο τέρμα του δρόμου αυτού. Κινείσαι μέσα στην ακινησία του Αιωνίου, μέσα στα Μυστήρια του Θεού που δεν έχουν χώρο και χρόνο.
----------------------
Γι'αυτό να θυμάσαι, ότι δεν αρκεί να ζητάς τον Θεό.
Θα πρέπει να κάνεις την δική σου έξοδο από τον κόσμο για να βρεις τον κόσμο. Να βαδίσεις γι'Αυτόν, μ'Αυτόν, ώστε να εισέλθεις σε μια ζωή που είναι αλλού και παντού. Ζωή, που αντιλαμβάνονται μόνο αυτοί που βρίσκονται σ'αυτόν τον δρόμο, σ'αυτήν την οδό, που λέγεται Χριστός.

π. Παύλος Παπαδόπουλος

[toula]

Με ρωτάς αν είσαι καλή και ευγενική.
Μα δεν είναι το ζητούμενο αυτό.
Το θέμα είναι να είσαι ταπεινή.
Τότε μια γλυκάδα ξεπροβάλει στα μάτια σου,
μια μελωδία στην ομιλία σου,
μια ευωδία στην παρουσία σου.

π. Παύλος Παπαδόπουλος

[toula]

Για την ελπίδα στο Θεό…

Σπάνια ένας άνθρωπος, ο οποίος δεν έχει στερήσεις, θλίψεις και δυστυχίες στη ζωή του, μπορεί με φλογερή καρδιά να προσεύχεται στο Θεό.

Προσευχή η οποία έχει την φλόγα της πίστης, της ελπίδας και της αγάπης προς το Θεό, βγαίνει από την ψυχή, η οποία έχει συνειδητοποιήσει την ελεεινότητα και την φτώχια της, ότι δηλαδή χωρίς τον Θεό είναι τυφλή και γυμνή. Και γι αυτό Τον παρακαλεί να αναπληρώσει τις ελλείψεις της.
***

Όπως ο Θεός, βλέποντας την πίστη μας και το ζήλο στην προσευχή, γλυκαίνει την ψυχή μας και την δυναμώνει, το ίδιο και διάβολος, βλέποντας την αδυναμία μας και την έλλειψη της επιμονής, πληγώνει την καρδιά μας με θλίψη, την παραλύει και την κάνει ανίκανη στην προσευχή.
***

Η ελπίδα και η εμπιστοσύνη στον Θεό είναι μεγαλες αρετές, ενώ η απελπισία είναι βαριά αμαρτία.

Όταν κανείς αμαρτάνει, ο διάβολος χρησιμοποιεί κάθε τρόπο, για να τον κάνει να πέσει στην απόγνωση. Αλλά ο αμαρτωλός σε καμιά περίπτωση δεν πρέπει να απελπίζεται, και όταν πέφτει, πρέπει ξανά να σηκώνεται.

Aπό το βιβλίο: Πνευματικές Εμπειρίες και Συμβουλές αγ. Ιωάννου Κροστάνδης, εκδ.Ορθόδοξος Κυψέλη, Θεσσαλονίκη 2004

https://iliaxtida.wordpress.com/

[aposal]

«Αν είσαι αμαρτωλός, έλα στη Εκκλησία να πεις τις αμαρτίες σου. Κι αν είσαι δίκαιος, έλα για να μην χάσεις την αρετή σου. Γιατί η Εκκλησία είναι λιμάνι και για τους δύο».
Άγ. Ιω. Χρυσόστομος

[toula]

Ταύτας τας εσχάτας ημέρας, όπου τα χνώτα του Αντιχρίστου μολύνουν γην και θάλασσαν και πάσαν πνοήν ζωής, ως δρόσον χάριτος αναψύχουσαν, ως αύραν Προφήτου Ηλιού αναρριπίζει ο Θεός την ενέργειαν της νοεράς προσευχής εις τα στήθη και την καρδίαν της Εκκλησίας, ως αντίδοτον ψυχικής και σωματικής υγείας και σωτηρίας δια τας ημέρας που έρχονται και θα έλθουν.

Γέροντας Εφραίμ Φιλοθεϊτης

[toula]

Τὰ γνωστὰ καὶ ἀποτελεσματικὰ μέσα γιὰ τὴν ἀπόκτηση τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, σύμφωνα μὲ τὴ διδασκαλία τῶν ἱερῶν Γραφῶν καὶ τὴν πείρα τῶν μεγάλων ἅγιων, εἶναι τὰ ἑξῆς:

Ἡ καθαρὴ καρδιὰ καὶ τὸ ἁγνὸ σῶμα.
Ἡ ταπεινοφροσύνη.
Ἡ ὑπακοὴ στὴ φωνὴ τοῦ Θεοῦ.
Ἡ προσευχή.
Ἡ καθημερινὴ αὐταπάρνηση.
Ἡ ἀνάγνωση καὶ ἀκρόαση τῆς Ἁγίας Γραφῆς.
Τὰ μυστήρια της Ἐκκλησίας μας καὶ κατεξοχὴν ἡ Θεία Κοινωνία.