"Αγιον Ορος" Χριστιανικό Ορθόδοξο Φόρουμ

aposal έγραψε: ↑Παρ Μαρ 31, 2017 10:08 am Κάρβουνο έγινε το φαΐ...

Έχω ήδη μαγειρέψει εδώ και πολύ ώρα !

Κάποτε εμφανίστηκε ο διάβολος μπροστά στον αιγύπτιο ασκητή Μακάριο και για να τον κάνει να λιποψυχήσει, του είπε:
-Ό,τι κάνεις εσύ, το κάνω κι εγώ.Εσύ νηστεύεις και εγώ δεν τρώω ποτέ σαν άυλο πνεύμα που είμαι.
Κάνεις ολονυχτίες, αλλά κι εγώ επίσης δεν κλείνω μάτι.
Σκέπτεσαι ολοένα το Θεό αλλά κι εγώ Αυτόν έχω στο νου μου, πολεμώντας τα τέκνα Του. Ο Μακάριος του απάντησε:
-Όλα μπορεί να τα κάνεις που κάνω, αλλά ένα μονάχα δεν μπορείς: να μετανοήσεις!
Θα πρόσθετα επίσης ότι:
δεν μπορείς να πεις την αλήθεια
δεν μπορείς να ταπεινωθείς και
δεν μπορείς να αγαπήσεις.
Κι όσο αγωνίζομαι σ’ αυτές τις τέσσερις επάλξεις (να μετανοώ, να αληθεύω, να ταπεινώνομαι, να αγαπώ), δεν μπορείς να με κατακτήσεις!

www.orthmad.gr

Ποτέ μια αγκαλιά δεν είναι λίγη,
ποτέ μια αγκαλιά δεν φτάνει.

π. Παύλος Παπαδόπουλος

Δεν είναι η θλίψη μια κατάρα που πρέπει να εξορκίσουμε από την ζωή μας, αλλά μια διαδικασία μεταμόρφωσης. Μια διαδικασία που πρέπει να σεβαστούμε δίνοντας της τον χρόνο που χρειάζεται για να εκφραστεί. Μια απώλεια, κάτι που έχασες και ίσως να μην θυμάσαι, κάτι που σου λείπει ή κάτι που τελείωσε, παίρνει νέα μορφή, μεταπλάθεται, ξαναγεννιέται, μεταμορφώνεται. Ας αφήσουμε τον εαυτό μας να αισθανθεί, να πέσει και να σηκωθεί. Να πονέσει και να γελάσει. Να θυμώσει και να ηρεμήσει, να απιστήσει και να πιστέψει να αμαρτήσει και να μετανοήσει. Άφησε την ζωή να ρέει και τον Θεό να πρωταγωνιστεί. Μην ζητάς να γίνεις άγαλμα τέλειο μα τόσο κρύο, παγερό, αμήχανο κι ανίκανο να νιώσει. Μην θέλεις όλα να τα ελέγχεις χωρίς να τα ζεις. Όχι δεν είσαι "ενάρετος" μα φοβισμένος έως θανάτου. Και να θυμάσαι, ότι πάνω από την κόλαση περισσότερο φοβόμαστε τον παράδεισο...

π. Λίβυος

Ένα έρωτας ξεπερνιέται με άλλον έρωτα.
--------------------------
Αυτό έκανε αυτή η γυναίκα. Ό,τι έκανε το έκανε με τέτοιο πόθο που την καθιστούσε την καλύτερη.
--------------------------
Από καλύτερη πόρνη της Αλεξάνδρειας, έγινε η πιο σπουδία μορφή μετάνοιας και άσκησης. Ενώ εορτάζει κανονικά την 1η Απριλίου η Εκκλησία δεν αρκείται σ'αυτό, τοποθετεί την ημέρα μνήμης της την Πέμπτη Κυριακή της Μεγάλης Τεσσαρακοστής -βάζει την μνήμη της ημέρα Κυριακή για να δώσει περισσότερη έμφαση στην σπουδαία αυτή μορφή- μιας που πλησιάζουν οι ημέρες οι Άγιες και οι Μεγάλες.
Η Εκκλησία επιλέγει να προβάλει πριν από τα μεγάλα γεγονότα μια γυναίκα πόρνη που μετανόησε, για να μας φέρει απέναντι στην δική μας ευθύνη των επιλογών μας.
--------------------------
Ο πόθος για ηδονή έγινε πόθος για τον Χριστό, ο έρωτάς της για την σάρκα έγινε έρωτας για τον Ουρανό.
--------------------------
Άσαρκος άνθρωπος, ένσαρκος άγγελος.
Μαρία το όνομά της.
Ερωτευμένη πριν, ερωτευμένη και μετά.
Ερωτευμένη για πάντα.
--------------------------
Γιατί μόνο οι ερωτευμένοι μπορούν να ζήσουν στο απόλυτο μέγεθος και την αμαρτία αλλά και την αρετή. Και στη μεν πρώτη περίπτωση ο έρωτας γίνεται το μέσω για την απώλεια στην δεύτερη περίπτωση γίνεται το μέσω για την σωτηρία μας.
Εμείς...περιμένουμε συνήθως κάποιο συνοικέσιο, και το λέμε και επιλογή ζωής...
Σε συνοικέσια αρκούνται συνήθως οι ξενέρωτοι, οι αναποφάσιστοι ή αυτοί που ψάχνουν να βολετούν. Ουσιαστικά αρκούνται αυτοί που έχουνε συνθηκολογήσει με την καθημερινότητα.
Έρωτα θέλει η ζωή.
Έρωτα θέλει για να γίνεις του Χριστού....ο Χριστός δεν γουστάρει συνοικέσια, προίκες και υποσχέσεις.
Ο Χριστός θέλει ερωτευμένους.
Να κλεφτείς μαζί Του όπως η Μαρία σε μια στιγμή ιερή, σε μια στιγμή επιλογής.
Ερωτευμένους θέλει ο Χριστός, γιατί μόνο αυτοί μπορούν να Τον ακολουθήσουν, μόνοι αυτοί μπορούν να υπομείνουν και σταυρό για χάρη Του, μόνο εκείνοι μπορούν να γευτούν την γλυκύτητα να είσαι "ο κανένας" για τον κόσμο· διότι σου αρκεί η δική Του αγκαλιά, η αιώνια, η θεϊκή.
...και η Μαρία η πόρνη, η Αγία, η Παρθένος, είναι η απόδειξη.

π. Παύλος Παπαδόπουλος

Μικρές στάσεις στην Κλίμακα του Αγίου Ιωάννου

«Τίποτε δεν υπάρχει ίσο ή ανώτερο από τους οικτιρμούς του Θεού. Γι’ αυτό όποιος απελπίζεται, σφάζει ο ίδιος τον εαυτό του» (λόγ. ε΄, 23).

Υπάρχει συμφωνία σε όλους τους αγίους Πατέρες της Εκκλησίας που βασίζονται στην Αγία Γραφή, ότι δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα στον κόσμο από την απελπισία. Την θεωρούν απείρως χειρότερη και από την ίδια την αμαρτία. Κι ο Πονηρός ακόμη δεν χαίρεται τόσο όταν βλέπει τον άνθρωπο να αμαρτάνει, όσο όταν απελπίζεται. Γιατί στην αμαρτία υπάρχει διέξοδος: η μετάνοια. Όταν μετανοείς, από την κόλαση πας στον ουρανό. Σαν τον άσωτο της γνωστής παραβολής: από τον άδη της ασωτείας βρέθηκε στην αγκαλιά του Θεού Πατέρα. Γιατί ακριβώς μετάνιωσε. Γιατί πήρε τον δρόμο της επιστροφής. Η απελπισία όμως είναι ήδη ένας θάνατος, είναι μία αυτοκτονία, γιατί στην ουσία ο άνθρωπος σταματάει να υψώνει το βλέμμα του στον ουρανό. Μένει προσκολλημένος στον εαυτό του, στις ανύπαρκτες δυνάμεις του, στις πτώσεις του. Σαν τον χοίρο που κυλιέται στη λάσπη. Ο άγιος Ιωάννης το αναφέρει ωμά: «όποιος απελπίζεται, σφάζει ο ίδιος τον εαυτό του»!

Τι κρύβεται πίσω από την απελπισία; Γιατί ταυτίζεται με την ίδια την απιστία και τη βλασφημία επομένως του αγίου Πνεύματος –τη μόνη αμαρτία κατά τον Κύριο που δεν μπορεί ποτέ να συγχωρηθεί;

Κρύβεται η έλλειψη πίστης στην αγάπη του Θεού. Ο απελπισμένος έχει διαγράψει τον Θεό και την άπειρη αγάπη Του από τη ζωή του. Έχει διαγράψει συνεπώς τον Ιησού Χριστό και το όλο απολυτρωτικό έργο Του επί της γης. Κι αυτό γιατί έχει πιστέψει ότι η αμαρτία ή οι αμαρτίες του, οι θλίψεις κι οι δοκιμασίες του είναι υπεράνω αυτής της αγάπης. Μα τι μπορεί να υπερβεί τον Θεό ή να θεωρηθεί ίσο προς την αγάπη Του; Απολύτως τίποτε. Έπεσες λοιπόν; Αμάρτησες; Ρίξε τον πληγωμένο εαυτό σου στα χέρια του μεγάλου Ιατρού. Θα σε θεραπεύσει αμέσως. Νιώθεις ότι οι θλίψεις και οι δοκιμασίες σ’ έχουν καταβάλει ή ότι οι αδικίες σε έχουν πνίξει; Κοίτα τον Κύριο. Όλα αυτά, σου λέει, είναι συμμετοχή στο Πάθος Του. Μαζί τα περνάτε. Γι’ αυτό και δεν θα σε αφήσει να δοκιμαστείς παραπάνω από όσο αντέχεις. Και βεβαίως μη ξεχνάς το σημαντικότερο: Το Πάθος έχει και την άλλη όψη Του κι εκβάλλει πάντοτε σ’ αυτήν: την Ανάσταση!

«Όλες οι αμαρτίες του κόσμου, όλων των εποχών, είναι σαν μία σπίθα μπροστά στο πέλαγος. Τι μπορεί να κάνει η σπίθα στο πέλαγος; Έτσι, κι απείρως περισσότερο, είναι οι αμαρτίες του ανθρώπου μπροστά στο πέλαγος της αγάπης του Θεού» (Iερός Χρυσόστομος).

http://agiameteora.net/

Τα πιο όμορφα μάτια είναι αυτά που είδαν την αμαρτία τους και δεν τρόμαξαν, αλλά δάκρυσαν.

π. Παύλος Παπαδόπουλος

toula έγραψε: ↑Κυρ Απρ 02, 2017 11:32 am Ένα έρωτας ξεπερνιέται με άλλον έρωτα.

Αυτά είναι μηνύματα! Όχι σαν κάτι άλλα που βάζουν μερικοί...