Μελοποιημένο βιογραφικό ποίημα για τον Γέροντα Ιωσήφ τον Βατοπαιδινό
ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΙΩΣΗΦ Ο ΒΑΤΟΠΑΙΔΙΝΟΣ
Ο Γέροντάς μας Ιωσήφ, —Βατοπαιδίου κλέος—,
υπήρξε γόνος εκλεκτός, ησυχαστή σπουδαίος.
Η Κύπρος τον εγέννησε, η νήσος των αγίων,
στο Σταυροβούνι νεαρός να ζήσει «θείον βίον»,
προσέρχεται ως ζηλωτής των νοητών αστέρων
να γίνει μιμητής καλός των βίων των πατέρων.
Πατέρες ευλαβείς πολλούς και αρετής ταμεία,
γεμάτη ήταν η μονή, τί θεία ευωδία!
Η θεία Πρόνοια σοφά στου Αθωνα τα μέρη
τον πάει για να καταστεί, της νηπτικής αστέρι,
παρά τους πόδας μέγιστου και έμπειρου αγίου,
που καρδιακά την προσευχή την είχε διά βίου.
Με βία και ασκήσεις και αγώνες νικηφόρους,
τα πάθη κατετρόπωσε, μα και εχθρούς πυρφόρους.
Η Παναγιά του έστειλε για τις συκοφαντίες,
που θα ’ρχονταν αμέτρητες, απ’ τις αντιζηλίες,
εικόνα χαριτόβρυτη, που θα ’χε για ελπίδα·
Παντάνασσα την κάλεσε, παρηγοριάς αχτίδα.
Τριγύρω του μαζεύτηκαν ελάφια που διψούσαν
και κείνος τα επότιζε με νέκταρ, που μπορούσαν,
τα άμαθα τα χείλη τους, με πόθο να ρουφήξουν
και στων Πατέρων την γραμμή να μπούν και να τραβήξουν.
Στο Βατοπαίδι τελικά, η Παναγιά τον φέρνει
για να στηρίξει την μονή, που ως ηγέτης παίρνει.
Οι δυσκολίες και εδώ, δεν παύουν απ’ τον φθόνο,
που οδηγεί τους ατελείς και φέρνει τόσο πόνο.
Ημέρες έζησε πολλές και φώτισε τα πλήθη,
με λόγους παραινετικούς, τους ύψωσε τα ήθη.
Πατέρα μας αξέχαστε, που όλους συγχωρούσες,
μη μας ξεχνάς τα τέκνα σου, που τόσο αγαπούσες!