Θεολογική Σκέψη της Ημέρας (Λόγια Αγίων Πατέρων)

[g_aggelos]

ΠΕΡΙ ΑΜΑΡΤΙΑΣ
Η δειλία είναι νηπιακή συμπεριφoρά μιας ψυχής που γέρασε στην κενοδοξία. Η δειλία είναι απομάκρυνση της πίστης με την ιδέα ότι αναμένονται απροσδόκητα κακά.

Ο φόβος είναι κίνδυνος που προμελετάται. Ή διαφορετικά, ο φόβος είναι μία έντρομη καρδιακή αίσθηση, που συγκλονίζεται και αγωνιά από αναμονή απρόβλεπτων συμφορών…

Όταν όλα τα δυσάρεστα και απροσδόκητα τα δεχόμαστε πρόθυμα, με συντετριμμένη την καρδιά, τότε ελευθερωθήκαμε πραγματικά από τη δειλία.
Αγ. Ιωάννης της Κλίμακος. Κ’, 2, 3, 8

[g_aggelos]

ΠΕΡΙ ΑΜΑΡΤΙΑΣ(2)

Η ανθρώπινη αίσθηση είναι αληθινή και γνήσια αίσθηση μόνο με το Θεό, με το Χριστό, δηλαδή με την Θεο-αίσθηση, τη Χριστο-αίσθηση. Χωρίς το Θεό Λόγο αυτή τρελαίνεται, σπαράσσεται και τελικά νεκρώνεται μέσα στα πάθη, στην αμαρτία, στο παράλογο και το ανόητο, στη λύσσα και την απελπισία, στην ιδιοτέλεια, στο αιωνίως γίγνεσθαι, αλλά όχι στο «εγένετο».

Αρχ. Ιουστίνου Πόποβιτς. Ανθρωπος και Θεάνθρωπος. Ε’ Εκδ. Αστήρ, Αθήνα. 1987. σελ. 33-34

[g_aggelos]

« Ευαγγελίζου γή χαρά μεγάλη, διότι Ανέστη Χριστός εκ νεκρών, και χαίρονται πάντα τά κτίσματα, του ουρανού και της γής.



Διότι Ανέστη ό Χριστός και θανατώθηκε ό θάνατος.



«Εγώ ειμί ή Ανάσταση και ή ζωή, και ό πιστεύων είς εμέ, κάν αποθάνει ζήσεται. Εάν τον λόγον τον εμόν τηρήσετε, θάνατον ού μη θεωρήσετε είς τον αιώνα» (Ιωάν.ια΄25 + η΄ 51 )

[g_aggelos]

Παραφροσύνη σημαίνει να χάσει κανείς κάποιο σταθερό προσανατολισμό και να ζαλίζεται στριφογυρίζοντας μέσα στον εγωκεντρισμό του. Το αντίδοτο είναι η προσευχή, ο Θεός, η αγάπη, η αίσθηση του αντικειμενικού κόσμου.

Πρεσβ. Αλεξάνδρου Ελτσιανίνωφ. Πνευματικά Κεφάλαια: Σημειώματα φιλοκαλικής αυτογνωσίας. Εκδ. Τήνος. 1992. σελ. 224

[g_aggelos]

Χωρίς το Θεό είμαστε φτωχοί, όλο ανάγκες, τυφλοί και γυμνοί. Γιατί ο Θεός είναι το παν για μας. Αυτός είναι ο πλούτος μας, η δικαίωσή μας, ο αγιασμός μας, η ζωή μας η αληθινή και μακάρια. …

Ο Ιησούς Χριστός είναι η παρηγοριά, η χαρά, η ζωή, η ειρήνη των καρδιών μας.

Αγ. Ιωάννου της Κροστάνδης. Η εν Χριστώ ζωή μου. Εκδ, Αστήρ, Αθήνα. 1974. σελ. 79, 26

[g_aggelos]

Πίνε πρόθυμα τον εξευτελισμό από κάθε άνθρωπο σαν να είναι «ύδωρ ζωής»…

Διότι τότε θα προβάλλει στην ψυχή σου αγνότητα αναφαίρετη και το φως του Θεού δεν θα λείψει από την καρδιά σου.

Οσ. Ιωάννης της Κλίμακος. Λόγος Δ’ 79, σελ. 100.

[g_aggelos]

Ακόμη κι’ αν δεν βλαστήσει η συκιά,

και το αμπέλι δεν δώσει τους καρπούς του.

Αν το μάζωμα της ελιάς ματαιωθεί,

κι’ οι κάμποι δεν δώσουνε τροφή.

Το ποίμνιο στη μάνδρα αν εξολοθρευτεί

Και δεν υπάρχουν πια στους στάβλους βόδια.

Πάλι εγώ θα ευφραίνομαι με τον Κύριο,

Θα χαίρομαι με τον Θεό της σωτηρίας μου

Ο Κύριος ο Θεός, είναι η δύναμή μου.

Προφήτης Αβακούμ. Γ' 17-19

[g_aggelos]

'Οποιος κουράζεται για τον πλησίον του, από καθαρή αγάπη, ξεκουράζεται με την κούραση. Ενώ εκείνος που αγαπάει τον εαυτό του και τεμπελιάζει, κουράζεται και με το να κάθεται.

π. Παΐσιος Αγιορείτης

[g_aggelos]

Η καλύτερη επιχείρηση είναι να ανοίξει κανείς ένα εργοστάσιο, που να παράγει καλούς λογισμούς.

π. Παΐσιος Αγιορείτης

[g_aggelos]

Για ν’ απαντήσει ο Θεός στο αίτημα μας και να μας δώσει ότι του ζητάμε, πρέπει πρώτα απ’ όλα να έχουμε ταπείνωση, την οποία εμείς δεν έχουμε. Όλοι μας, μικροί και μεγάλοι, έχουμε πολύ εγωισμό και δεν δεχόμαστε υπόδειξη και παρατήρηση. ‘Ολα τα γνωρίζουμε, είμεθα όλοι σοφοί. Όταν μας κυριεύει ο εγωισμός, μικρό θέμα, μεγάλος καυγάς.

Π.Παϊσιος Αγιορείτης