Σελίδα 1 από 3

Γέρων Αρσένιος ο Σπηλαιώτης

Δημοσιεύτηκε: Κυρ Δεκ 10, 2006 7:41 pm
από saba
ΓΕΡΩΝ ΑΡΣΕΝΙΟΣ
Ο ΣΠΗΛΑΙΟΤΗΣ

Γιά τόν Γερο-Άρσένιον, ομολογουμένως, ισχύει τό εύαγγελικόν «ϊδε αληθής 'Ισραηλίτης, εν ω δόλος ουκ εστίν». Ητο εκ φύσεως ευθύς, απλός, άκακος, πράος, υπήκοος, καί κατ' εξοχήν ένας σπάνιος αγωνιστής, άλλα και ακτήμων.
Γιά τόν Γερο-Άρσένιον ϊσχυε πάντα, τό ναί, ναί, ου, ου.
Ποτέ του δέν μνησικακοϋσε, σέ ό,τι καί αν τόν έβλαπτες, ποτέ δέν θύμωνε, ποτέ δέν εβλαψεν κανέναν.

Στην ύπακοήν ζοϋσε μέ απόλυτον άκρίβειαν γι' αυτό καί μέσω της υπακοής καί της απολύτου πίστεως στό πρόσωπο τοΰ Γέροντα, έζοϋσε καθημερινώς υπεράνω των νόμων της φύσεως.

"Οταν αγρυπνούσε ξεκινοϋσεν άπό βραδύς κοπιάζοντας υπερβολικά μέ χιλιάδες γονυκλισίες καί όλονύ-κτιον όρθοστασίαν, μέχρι νά ξημερώση.
Τόσο πολύ συγκεντρωνόταν στην εύχήν καί τόσον προσηλωνόταν, ώστε, πολλές φορές, ενώ πλησίαζεν ή ώρα της εργασίας, ό παππούς αυτός, δέν εννοούσε νάξεκολλήση από τήν εύχήν.

Τότε εξ ανάγκης, πλησιάζαμε στό παράθυρο νά τόν φωνάξουμε. Βλέπαμε δτι ήταν όρθιος καί μεταρσιωμένος.
— Γέροντα, ήλθε ή ώρα τής δουλειάς· καί ό παππούς άφοϋ συνερχόταν, με άπορίαν μας απαντούσε:
— Ξημέρωσε κιόλα;

Ό παππούς αυτός παρ' δλην του τήν απλότητα, τήν μοναχικήν ζωήν τήν έπιασε ώς προς τήν ούσίαν της. "Εδωσε δλον τόν εαυτόν του στην ύπακοήν καί στην ασκησιν, γι' αυτό καί πέτυχε τό ποθουμενον. Βρήκε μέσα του προσευχή, βρήκε τόν Θεόν.

Μοναχός πού δέν έχει στην πρώτη σειρά αυτούς τους στόχους απέτυχε.
Ό Γέρο 'Αρσένιος ύπήρξεν ένας μεγάλος αθόρυβος εργάτης τής αρετής· είναι μιά σύγχρονη μορφή τοϋ Άγ. "Ορους.
Νά 'χουμε τήν ευχή του.

re

Δημοσιεύτηκε: Κυρ Δεκ 10, 2006 7:54 pm
από saba
ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΣΤΟ ΑΠΟΝ ΟΡΟΣ
"Αγιον "Οοος -

Άναχωρήσας ό Μοναχός Άνατόλιος από τά Ιερά προσκυνήματα γύρω στό 1918, ώς αετός ύπόπτερος, καταφθάνει εις "Αγ. "Ορος οπού επέλεξε τό πτωχότερο τότε Μοναστήρι, τήν Ί. Μ. Σταυρονικήτα, με σκοπόν νά εκμεταλλευτή τό ιδιόρρυθμο πρόγραμμα γιά σκληρότερους αγώνες. Δεν άργησε νά διακριθή ή αρετή τοΰ νέου, ό όποιος τήν μεν ημέρα διακονούσε παντοϋ, δπου υπήρχε ανάγκη, τήν δε νύχτα αγρυπνούσε, κατά τόν τύπον πού τοΰ ύπέδειξεν ό ασκητής Ιερώνυμος.
'
Εντός ολίγου έφόρεσε καί τό αγγελικό σχήμα, μετονομασθείς 'Αρσένιος. Ή τελετή τής κούρας έγινε εις τό, παρά ταΐς Καρυαΐς, μεγάλο Σιμωνοπετρίτικο κελλί του Ευαγγελισμού τής Θεοτόκου, συμφώνως προς τήν βουλήντοϋ αναδόχου του.

Με τήν άναδοχήν τοϋ αγίου σχήματος ή καρδιά τοϋ νεαροϋ 'Αρσενίου έπυρώθη γιά περαιτέρω ασκητικούς άθλους, ή δε Μονή Σταυρονικήτα τοϋ φαινόταν πλέον πολύ στενή, γι' αυτό πού ποθούσε.

Συνεχόμενος ό νέος από ανάμικτα αισθήματα, αφ' ενός μέν τοϋ πόθου της ησυχίας, αφ' ετέρου δε τοϋ φόβου, μήπως δέν είναι θέλημα Θεοϋ νά εγκατάλειψη, χάριν ανωτέρας ζωής, τόν τόπον της μετανοίας του, συν-διασκεφθείς μέ τόν γέροντα του καί κατόπιν συμβουλής του, εθεσεν ως ύπ' αριθμόν ένα θέμα προσευχής τό ψαλμικό "Γνώρισόν μοι, Κύριε, όδόν εν ή πορευσομαι"1. Ό δέ Φιλάνθρωπος Θεός, ό τό θέλημα των φοβούμενων Αύτοϋ ποιών, δέν άργησε νά πληροφόρηση τήν άγνήν αυτήν ψυχήν, μέ φωνήν παρομοίαν αυτής προς τόν όμώνυμόν του, Άρσένιον τόν Μέγαν:

'"Αρσένιε, φεϋγε καί σώζου -Αρσένιε, σιώπα, ησύχαζε".

ΓΝΩΡΙΜΙΑ ΤΟΥ ΜΟΝΑΧΟΥ ΑΡΣΕΝΙΟΥ

Δημοσιεύτηκε: Κυρ Δεκ 10, 2006 8:10 pm
από saba
ΓΝΩΡΙΜΙΑ ΤΟΥ ΜΟΝΑΧΟΥ ΑΡΣΕΝΙΟΥ
ΜΕ ΤΟΝ ΝΕΑΡΟΝ ΦΡΑΓΚΙΣΚΟΝ

Κατά θείαν κλήσιν καί οίκονομίαν ένας άλλος νέος, έγκαταλείψας τά εγκόσμια, με σπάνιον θείον ζήλον, φθάνει γύρω στά 1920-1921 στό Άγιον "Ορος, διερευνώντας τά σπήλαια καί "τάς όπάς" τοϋ 'Αγίου "Ορους, προς άναζήτησιν θεοφορων ασκητών καί κορεσμον της πνευματικής του δίψας.

Οί δύο νέοι ώς άπό θείαν νεϋσιν ανεβαίνουν είς τήν άγίαν κορυφήν κατά τήν 5ην προς 6ην Αυγούστου, γιά τήν καθιερωμένην πανήγυριν της Μεταμορφώσεως. Έκεΐ ψηλά στην κορυφήν έγινε καί ή πρώτη γνωριμία τους. Άφοϋ διεπίστωσαν ταυτότητα αναζητήσεων καί θείου πόθου, έκτοτε, ύπεσχέθησαν νά παραμείνουν αχώριστοι μέχρι θανάτου.

'Αλλά αξίζει νά τονιστή καί τοΰτο, δτι ό π. Αρσένιος έχοντας συναίσθησιν τών μέτρων του καί διαβλέποντας είς τόν, λαϊκόν ακόμη, Φραγκίσκο μεγάλα χαρίσματα καί μάλιστα τό διοικητικόν, άπό τήν πρώτη στιγμήν τόν παρεκάλεσε νά άναλάβη εκείνος τήν πρωτοβουλίαν. Χαρακτηριστικά τοϋ λέει: «από τώρα εσύ θά είσαι τό μάτι καί εγώ τό αυτί».

Καταβάντες λοιπόν από την κορυφήν τοϋ "Ορους καί διερχόμενοι από τό ησυχαστηριον τοϋ προαναφερθέντος Γέροντος Δανιήλ, διεπιστωσαν πράγματι στό πρόσωπο του ένα σύγχρονον θεοφόρον πατέρα. Επειδή όμως ό υπερβολικός ζήλος δέν τους επέτρεπε νά παρακάθωνται στην συνηθισμενην κοινοβιακήν τραπεζαν, δέν κάθησαν οΰτε καί εκεί.

Προτού όμως φύγουν γιά νέες αναζητήσεις έκριναν καλόν νά συμβουλευτούν τόν φημισμένον αυτόν πνευματικόν ό όποιος, ώς έμπειρος, διαβλέποντας τό γνήσιον τοϋ ζήλου τους, δέν ηθέλησε ν' άνακόψη τόν σκοπόν τους. "Ομως τους έτόνισε δτι, απαραιτήτως, έπρεπε νά υποταχθούν σέ κατάλληλον γέροντα μέχρι της τελευτής του, προκειμένου νά φυλαχτούν άπό τίς παγίδες της πλάνης καί νά κληρονομήσουν τήν εύχήν του.

'Αλλά γιά νά χρωματίσουμε τήν διήγησι καί νά γευτούμε ολίγον, άπό τόν σπάνιον ζήλον καί τους πρώτους αγώνες τού Φραγκίσκου, παραδίδω γιά λίγο τόν κάλα-μον εις τόν 'ίδιον, καθώς αύτοβιογραφεΐται σέ μίαν άπό τίς πολλές επιστολές του ("Εκφρασις Μοναχικής Εμπειρίας, έπιστλ. 37).
«Έν κόσμω ήμην καί εν κρύπτω δριμεΐς καί πλήρης αιμάτων αγώνας έποίουν ένάτην κατά δύο ημέρας έσθίων τά βουνά της Πεντέλης καί τά σπήλαια έγνωσαν με ώς νυκτοκόρακα, πεινώντα καί κλαίοντα καί ζη-τοϋντα σωθήναι. Δοκιμάζων εάν δύναμαι νά υποφέρω τους πόνους, νά φύγω διά μοναχός είς "Αγιον "Ορος καί αφού καλώς έγυμνάσθην ολίγα έτη παρεκάλουν τόν Κύ-ριον νά μέ συγχωρεί δτι ήσθιον κατά δύο ημέρας καί έλεγα, όταν έλθω είς "Αγιον "Ορος θά έσθίω άνά οκτώ, καθώς γράφουν οί βίοι των Αγίων».

Μέ τόν σπάνιον αυτόν θείον πόθον έμφορούμενοι περιέρχονται δλα τά φημισμένα άσκητήρια καί σπήλαια καί όπάς της Αθωνικής γης προς κορεσμόν της πνευματικής δίψας των, δπως χαρακτηριστικά είς τήν αυτήνεπιστολήν γράφει: «τά σπήλαια ολοκλήρου τοϋ "Αθωνος με υπεδεχοντο επισκεπτην βήμα προς βήμα... ϊνα εϋρω πνευματικόν νά με διδάξη ούράνιον θεωρίαν καί πράξιν».

Δημοσιεύτηκε: Κυρ Δεκ 10, 2006 8:18 pm
από Misha
Εικόνα


o μακαριστός γέρων Αρσένιος την περίοδο που ζούσε με τον γ.Χαραλάμπη και την συνοδεία του στο Κελλί του αγ.Νικολάου .

ΑΝΑΖΗΤΗΣΙΣ ΓΕΡΟΝΤΟΣ

Δημοσιεύτηκε: Δευ Δεκ 11, 2006 8:18 am
από saba
ΑΝΑΖΗΤΗΣΙΣ ΓΕΡΟΝΤΟΣ


Κάτωθεν τοϋ ησυχαστηρίου των Δανιηλαίων, έλαμπε τότε ή φήμη τοϋ μεγάλου ήσυχαστοΰ Καλλινίκου. «Τόν επισκεφθήκαμε - λέγει ό π. 'Αρσένιος - καί τόν παρακαλέσαμε νά μας κράτηση εις τήν συνοδείαν του. Πράγματι μάς έκράτησεν, αλλά ή μόνη του συμβουλή ήταν νά φυλάσσωμεν επακριβώς ύπακοήν.
— Ναί, νά'ναι ευλογημένο Γέροντα, ο,τι θέλετε, αλλά
πέστε μας καί πώς ν' αγωνιζόμαστε.
Τότε ό μεγάλος εκείνος ασκητής μάς λέγει:
— Καί αν εγώ σάς μάθω τήν τέχνην μου καί γλυκα-θεΐτε στό μέλι της ησυχίας, τότε τίς δουλειές ποιος θά κοιτάξη;
— Καί τί νά κάνουμε;
— Τώρα θά κάνετε υπακοή καί δταν κοιμηθώ θά κληρονομήσετε καί τό χάρισμα μου».
Άλληλοκοιτάχτηκαν οι νέον σκληρός ό λόγος· καί πράγματι, αυτή ήταν ή αρχή αύτοϋ τοϋ μεγάλου ήσυχαστοΰ.
«Στην πραγματικότητα - συνεχίζει ό π. 'Αρσένιος -ήταν ένας έμμεσος τρόπος γιά νά φύγουμε* διότι ό π. Καλλίνικος έμενε έγκλειστος συνέχεια, δεν άνοιγε σε κανένα· υπήρχε δμως κάποιο σύνθημα πού τό ήξεραν οί γείτονες' αν τύχαινε κάποτε ανάγκη έσήκωνε ενα μα-ντηλάκι ψηλά σάν σημαία. Αυτό έσήμαινε δτι κάτι χρειάζεται. Τότε ό πρώτος πού τό έβλεπε, έμπαινε μέσα στό καλύβι.
Τόν ξαναρωτήσαμε τότε:
- "Αν, Γέροντα, φύγουμε απ' εδώ, μας δέχεσαι πότε-πότε νά μας συμβουλεύης;
- Βεβαίως, αρκεί πρώτα νά βρήτε Γέροντα καί με την εύλογίαν του θά είμαι στην διάθεσίν σας».
Νομίζω, ότι δέν πρέπει νά μείνη ασχολίαστη ή τακτική του μεγάλου αύτοϋ ήσυχαστοϋ. Ό 'ίδιος έζοϋσε μέ ξηροφαγίαν καί όλονύκτιον άγρυπνίαν καί όμως έδινε τά σκήπτρα είς την μακαρίαν ύπακοήν καί την έκκοπήν τοϋ Ιδίου θελήματος' ταυτιζόμενος, έτσι, άριστα μέ τήν συμβουλήν τοϋ φωστήρος τοϋ μικρού κοινοβίου τών Δα-νιηλαίων Γ. Δανιήλ άλλα καί μέ τόν χορό όλων τών οσίων καί θεοφόρων πατέρων, οί όποιοι άπό κοινού πρεσβεύουν ότι, άνευ υπακοής, θεμελιώνομεν οίκοδομήν επί της άμμου, όσον σκληρή κι άν είναι ή ζωή μας.
Είς τήν έπιστολήν πού προαναφέραμε, ό Γ. 'Ιωσήφ περιγράφει τήν πρώτην του πνευματικήν θεωρίαν, όταν άπέκτησεν άδιάλειπτον προσευχήν, «μίαν ήμέραν - καθώς λέγει - όπου μέ έτυχαν πολλοί πειρασμοί». Αποσιωπά όμως τό είδος καί τό μέγεθος τών πολλών πειρασμών, τους οποίους ό π. Αρσένιος, ώς γνώστης αυτών, μας τους κατέστησε γνωστούς. Τό μόνο λοιπόν πού μετάθαυμασμού μπορούμε νά ομολογήσουμε είναι, δτι πραγματικά "διήλθεν διά πυρός καί ύδατος", κατά τό ψαλμι-κόν.
'Αλλά καί γιά νά δείξη ό Κύριος δτι μόνο μέσο: των πειρασμών καί θλίψεων "δει ημάς είσελθεϊν εις τήν βα-σιλείαν των ουρανών", εδέχθη, ώς προανέφερα,τήν πρώ-την μεγάλην θείαν έπίσκεψιν, «νηστικός καί παϊλντισμέ-νος2 άπό τά πολλά δάκρυα», ώς γράφει πάλιν ό 'ίδιος .

ΥΠΟΤΑΓΗ ΤΩΝ ΔΥΟ ΑΓΩΝΙΣΤΩΝ

Δημοσιεύτηκε: Δευ Δεκ 11, 2006 9:00 am
από saba
ΥΠΟΤΑΓΗ ΤΩΝ ΔΥΟ ΑΓΩΝΙΣΤΩΝ

«'Επιτέλους - καθώς αναφέρει ή 37η επιστολή - βρήκαμε ενα απλό, αγαθό καί άκακο γεροντάκι πού μας εδωσεν εύλογίαν νά αγωνιζόμαστε οσο μπορούμε καί νά εξομολογούμαστε σέ οποίον πνευματικόν αναπαυόμαστε». Τό γεροντάκι αυτό ήταν ό γνωστός Γερο-Έφραίμ ό βαρελάς, του οποίου τό καλύβι ήταν αφιερωμένο
στον Ευαγγελισμό τής Θεοτόκου, λίγο πιό κάτω άπό τό γνωστόν ήσυχαστήριον των Δανιηλαίων.

Δεν άργησε ό αγαθός αυτός Γέροντας νά κείρη μεγαλόσχημον μοναχόν τόν δόκιμο Φραγκίσκο μετωνομάσας αυτόν 'Ιωσήφ. 'Αλλά θά ήταν αδικία αν παρασιωπούσαμε καί τίς αρετές τοϋ αγίου αύτοΰ Γέροντος Έφραίμ καί πρό πάντων την ακτημοσυνην, τό φιλότιμο, την λιτότητα καί, ώς κορωνίδα, την μακαρίαν απλότητα, την οποίαν πολλοί δυστυχώς εκμεταλλεύονταν προς ίδιον όφελος.

Τό κύριον έργόχειρόν του ήταν βαρελάς. Ποτέ δέν αρνιόταν βοήθεια σέ κανένα οσο φορτωμένος κι αν ήταν, αλλά καί ποτέ δέν ζητούσε χρήματα άπό κανένα. Τό γεγονός ότι αφ' ενός ήταν άριστος βαρελάς καί αφ' ετέρου έπαιρνε δ,τι τοϋ έδινες, έγινε αιτία, ώστε ό Γέροντας νά δουλεύη μέρα νύχτα γιά τους άλλους, αδικώντας εξ ανάγκης τήν πνευματικήν του έργασίαν.

'Ακόμα καί οι κοσμικοί τόν έμαθαν καί έτρεχαν στον Γερο-Έφραίμ γιά βαρέλι. Τελείωνε τό βαρέλι· αν ή αξία ήταν τότε χίλιες δραχμές τοϋ έδιναν 50-100 δρχ. καί τοϋ έλεγαν:
- Καλά είναι Γερο-Έφραίμ;
— Ναί, ναί, καλά παιδί μου, ευχαριστώ.

«Δέν αργήσαμε - λέει ό Γ. 'Αρσένιος - νά καταλάβομε τί γίνεται, οπότε μιά μέρα μέ φωνάζει ό π. 'Ιωσήφ καί μοΰ λέγει: "τό εργόχειρο αυτό, εκτός τοϋ ότι μας χαλά τήν ήσυχίαν, γίνεται αιτία νά κινδυνεύη ό Γέροντας μας άπό ύπερκόπωσιν, εξαιτίας τοϋ πολλού φιλότιμου πού τόν διακρίνει. "Ας κάνουμε πρώτα προσευχήν, πάτερ Αρσένιε, καί κατόπιν νά τόν ρωτήσουμε, αν συμφωνεί ν' αναχωρήσουμε μαζί του, γιά ήσυχαστικώτερον τόπον". "Ετσι καί έγινε. Μόλις είπαμε τόν λογισμόν μας στον Γέροντα, λές καί τόν βγάλαμε άπό τό αδιέξοδο. Μέ πολλην αγαπη το δεχτηκε και μας παρακινησε να ψαξουμε για ησυχαστικωτερον τοπον.-

Δημοσιεύτηκε: Δευ Δεκ 11, 2006 9:00 am
από stratos
το εσωτερικο της καλυβης του στον Αγιο Βασιλειο
Εικόνα

ΣΤΗΝ ΣΚΗΤH ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ

Δημοσιεύτηκε: Δευ Δεκ 11, 2006 1:40 pm
από saba
ΣΤΗΝ ΣΚΗΤH ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ

Καί συνεχίζει ό Γέροντας 'Αρσένιος:

«Λαμβανομένου ύπ' δψιν δτι έπρεπε ν' απαλλάξουμε κυρίως τόν Γέροντα από τό βαρύ εργόχειρο, εστρεψαμε τό βλέμμα μας στην σκήτην του "Αη-Βασίλη, όπου βρήκαμε ενα τόπον πολύ άπόμερον, ήσυχον, αλλά καί δύ-σβατον.

Άφοϋ μετά χαράς συμφώνησε καί τό γεροντάκι μας, μιαν καλήν πρωίαν, άφοϋ αποχαιρετήσαμε τό κατανυκτικό εκκλησάκι τοϋ Ευαγγελισμού καί όλους τους γείτονες, μ' ένα μουλάρι τόν ανεβάσαμε, μαζί μέ λίγα πράγματα απαραίτητα, στον "Αη-Βασίλη.
'
Αλλά τ' απότομα καί άπρόκρημνα αυτά βραχάκια δικαιωματικώς έπρεπε νά γίνουν καί κατοικία τοϋ πριοτου ασκητού καί αρχηγού τοϋ μοναχικού τάγματος. "Ετσι λοιπόν, αφιερώσαμε τό εκκλησάκι πού κτίσαμε εις τόν Μέγαν Πρόδρομον.
Έδώ πιά σ' αυτόν τόν εύλογημένον τόπον, αρχίσαμε τους μεγάλους αγώνες μας.
Έν τω μεταξύ τό γεροντάκι μας, απαλλαγμένο πιά από τά βιωτικά, είχε ξανανοιώσει κι έδωσε στό έξης δλο τό δυναμικό του σέ ανώτερους πνευματικούς αγώνες καί ολονύκτιες στάσεις». Θέλοντας καί λίγο νά μας διασκεδάσει ό πάππους 'Αρσένιος, δπως συχνά έσυνήθιζε, έπρόσθεσε:
«Κατά τό τέλος της ζωής του, δπως ήταν φυσικό, εξασθένησαν οί δυνάμεις τοϋ Γέροντα μας καί δέν μπορούσε νά βγάλη την άγρυπνίαν καί τά κομποσχοίνια πού έβγαζε πρώτα.

Τόν καιρόν εκείνον άσκήτευε στον "Αη-Βασίλην ό Μοναχός Ματθαίος, ό μετέπειτα αρχηγός της μερίδος των Ματθαιϊκών παλαιοημερολογιτών. Αυτός συνήθιζε, κατά τίς κοινές συναθροίσεις, νά βγαίνη στον άμβωνα καί νά κάμνη κήρυγμα στους ασκητές. Μιά μέρα λέγει στό κήρυγμα, "αδελφοί, έκολοβώθησαν αί ήμέραι".

'Επιστρέφοντας στό σπίτι, μας λέγει τό γεροντάκι μέ δλην του τήν απλότητα: "Μωρέ μπράβο στον π. Ματθαίον! Σήμερα μου έλυσε τήν άπορίαν. "Ωστε γι' αυτό τώρα δέν βγάζω πολλά κομποσχοίνια δπως πρώτα, έκολοβώθησαν (έμίκραναν) οί ήμερες! ".

'Αλλά καί ό π. 'Αρσένιος πάλιν μέ τήν Ί'διαν απλότητα: ""Οχι Γέροντα, αδυνάτισες καί κοιμάσαι"- καί ό παππούς ξανά, "όχι, τό λέει ό Ματθαίος, έκολοβώθησαν οί νύκτες"».
Μέ τέτοιο σπάνιο χάρισμα άπλότητος, τό γεροντάκι αυτό, εγκατέλειψε τά πρόσκαιρα, αφού προεΐδε καί τό τέλος του, αφήνοντας πλέον τους δύο υποτακτικούς του πλαισιωμένους διά παντός μέ τήν εύχήν του.

Ο ΜΟΝΑΧΟΣ ΑΡΣΕΝΙΟΣ ΒΛΕΠΕΙ ΟΡΑΜΑ

Δημοσιεύτηκε: Δευ Δεκ 11, 2006 1:49 pm
από saba
Ο ΜΟΝΑΧΟΣ ΑΡΣΕΝΙΟΣ ΒΛΕΠΕΙ ΟΡΑΜΑ

Προτού αναφερθώ γιά τό σχετικόν δράμα, σκόπιμον είναι ν' αναφέρω καί τό έξης:

Είπαμε ήδη, δτι ό μακαριστός Γερο-Έφραίμ ήταν άριστος βαρελάς. Μοϋ διέφυγε όμως ν' άναφέροο, ότι ήταν συγχρόνως καί άριστος ξυλόγλυπτης. 'Εκτός από την τέχνην τοϋ βαρελά άσκοϋσεν καί τήν ξυλογλυπτικήν. 'Ιδιαιτέρως είχε σκαλίσει τέμπλα σέ πολλούς 'ιερούς ναούς. Τήν εποχήν πού εκοινοβιασαν οχ Μοναχοί 'Ιωσήφ καί 'Αρσένιος κοντά του, εκεί στά Κατουνάκια, ανακαινίσθηκε ό ναός της καλύβης των 'Αρχαγγέλων.

Ό Γέροντας του κελλίου έκάλεσεν ένα ξυλογλύπτην γιά προσφοράν εκείνος έζήτησεν είκοσι λίρες (χρυσές). 'Επειδή δέν είχε νά δώση τόσα πολλά κάλεσεν τόν Γερο-Έφραίμ.
— Φτιάχνεις τό τέμπλο;
— Τό φτιάχνω.
"Οσο γιά τήν τιμήν, συζήτησις δέν έγινε. Δώστου δώστου ό Γερο- Έφραίμ, τελείωσε τό τέμπλο- τώρα ή πληρωμή. Ψάχνει ό Γέροντας του κελλίου στό ταμείο, βρίσκει δυό λίρες. Βγάζει καί τά δίνει. Συγχρόνως τοϋ λέγει:
— Καλά είναι, Γερο-Έφραίμ;
Καλά, καλά Γέροντα* ευχαριστώ. «Έγώ», λέει ό Γερο-Άρσένιος, «μόλις τό 'μαθα έγινα φωτιά. Δεν άντεξα. Πάω στον Γέροντα καί τοϋ λέω:
- Γέροντα, δλα κι όλα· αυτό δέν τό σηκώνω. Ό άλλος
εϊ'κοσι λίρες έζήτησε κι εσένα μέ δυό λίρες σέ ξόφλησε
κιόλας»;

'Αλλά καί τό απλό καί σοφό γεροντάκι:
- Κι αν τά πληρωθούμε δλα εδώ, γιά τόν ουρανό, τί
θά μείνη παιδί μου;
Τότε κατάλαβα ότι ό Γέροντας μας δέν ήταν κουτός. Είχεν άρετήν πού εμείς δέν την φτάναμε. Αλλά γιά νά τό δω καί μέ τά μάτια μου, νά σας πώ τί μοϋ εδειξεν ό Θεός.

Λίγες μέρες μετά την κοίμησιν τοϋ Γέροντα μας (Έφραίμ), τόν είδα σάν προσευχόμουνα σέ δράμα.

Ηταν σ' ένα πανευφρόσυνον τόπον. Τό πρόσωπον του άστραφτε από την πολλήν δόξαν καί στεκόταν έξω άπό ένα ωραίο εκκλησάκι. Αφοϋ χάρηκα πού τόν είδα σέ τόση δόξαν κατόπιν τόν ρώτησα:
- Γέροντα, τί είναι αυτό τό όμορφο εκκλησάκι;
- Ά, αυτό είναι δικό μου. Θυμάσαι πού τοϋ έσκάλισα τό τέμπλο μέ δυό λίρες; 'Επειδή δέν πληρώθηκα εκεί καί δέν γόγγυξα ούτε κατάκρινα, ό Χριστός μοϋ τό φύλαξε στον ουρανό. Θυμάσαι πού σοϋ τό 'λεγα;
Συνήλθα, λέγει ό Γερο-Άρσένιος, άπό τό δράμα γεμάτος χαρά. Αλλά μοϋ 'δώσε καί ένα μάθημα μεγάλο, μετά θάνατον ό Γέροντας, πού τό θυμάμαι σ' δλη μου την ζωήν.
Τό περιστατικό αυτό ό πάππους Αρσένιος τό διηγήθηκε σε-
πολλους .Ο αειμνηστος Γεροντας μου παπα Χαραλαμπος, πολλες φορες μας το ανεφερε προς παραδειγματισμον .

Δημοσιεύτηκε: Δευ Δεκ 11, 2006 2:03 pm
από Misha
Εικόνα

o γέρων Αρσένιος (δεξιά) με τον παραδελφό του παπα Χαράλαμπο (μετέπειτα ηγουμενο της Διονυσίου) στο χιλανδαρινό κελλί του Αγιου Νικολάου