Γέρων Ιωσήφ ο Ησυχαστής

[Dimokratis]

Ο Γέποντας Ιωσήφ ο ησυχαστής νομίζω οτί είναι από τους μεγαλύτερους Αγίους των τελευταίων 200 ετών και ο βασικότερος αναμορφωτής του Αγίου όρους μαζί με τον Γ.Παίσιο.
Την ευχή τους να'χουμε.

[heart]

[Katerina]

Πραγματικά η κάρα του γ.Ιωσήφ φυλάσεται στην Ιερά Μονή Αγίου Αντωνίου στην Αριζόνα και συγκεκριμένα στο παρεκλήσι του Αγίου Παντελεήμονος.Την πρώτη φορά που την προσκύνησα μου έκανε φοβερή εντύπωση το χρώμα που έχει.'Εμεινα αρκετή ώρα προσευχόμενη και προσπαθούσα να αποτυπώσω στο νου μου αυτό το χρυσό χρώμα δείγμα και σημάδι αγιότητας.Ας έχουμε την ευχή του.

[heart]

ο Γέρων Ιωσήφ ο Ησυχαστής με την συνοδια του

[heart]

δειτε εδω http://analogion.net/IeresMones/IM_AgAntwniou-AZ.htm

Ι.Μ.ΑΓΙΟΥ ΑΝΤΩΝΙΟΥ ΑΡΙΖΟΝΑ.

ΠΗΓΗ analogion.net

[heart]

[taoulis]

ο Γέρων Ιωσήφ ο Ησυχαστής με την συνοδια του

μια εικονα χιλιες λεξεις!!!

[avvas]

«Οπόταν βλέπεις την χάριν να ενεργή,
και ευφραίνεται η ψυχή σου
και σταλάζουν χωρίς βίαν τα δάκρυα
- δια τα ελέη οπού σου εχάρισεν ο Θεός-
εάν είσαι εις την προσευχήν, στάσου.
Όρθια εάν είσαι, μην κινήσαι.
Όπου κάθεσαι, κάθου.
Εάν εύχεσαι, εύχου, χωρίς λογισμόν νηπιώδη
και δέχου την επομβρίαν του Πνεύματος, όσον επέλθη σοι.
Καθότι και εις την εργασίαν άν έλθη,
εάν σηκωθής εις ευχήν, διακόπτεται.
Θέλει, όπου σε ηύρεν, εκεί να σταθείς.
Να μη γίνης εσύ τεχνίτης εις αυτήν.
Αυτή ζητεί να διδάξη τον λογισμόν σου
να μην πιστεύης ποτέ εις τον εαυτόν σου,
ενόσω υπάρχεις εις αυτήν την ζωήν.»

Γέρων Ιωσήφ ο Ησυχαστής.

[angieholi]

Αν θέλεις να βρείς τον Θεό δια της «ευχής» δεν θα σταματάς ποτέ αυτήν την εργασία
(Γέρων Ιωσήφ ο Ησυχαστής)

sel1203.jpg

Η πράξη της νοεράς προσευχής είναι να βιάσεις τον εαυτόν σου να λέγεις συνεχώς την ευχή με το στόμα αδιαλείπτως.

Στην αρχή γρήγορα, να μην προφθάνει ο νους να σχηματίζει λογισμό μετεωρισμού. Να προσέχεις μόνο στα λόγια: «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με».

Όταν αυτό πολυχρονίσει, το συνηθίζει ο νους και το λέγει και γλυκαίνεσαι ωσάν να έχεις μέλι στο στόμα σου και θέλεις να το λέγεις. Αν το αφήσεις στενοχωρείσαι πολύ.

Όταν το συνηθίσει ο νους και χορτάσει -το μάθει καλά- τότε το στέλνει στην καρδιά. Επειδή ο νους είναι ο τροφοδότης της ψυχής και μεταφέρει στην καρδιά οτιδήποτε φαντασθεί.

Όταν ο ευχόμενος κρατεί τον νου του να μη φαντάζεται τίποτε, αλλά να προσέχει μόνο τα λόγια της ευχής, τότε αναπνέοντας ελαφρά με κάποια βία και θέληση δική του τον κατεβάζει στην καρδιά, και τον κρατεί μέσα και λέγει με ρυθμό την ευχή, «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με» ...;

Αν θέλεις να βρεις τον Θεό δια της «ευχής» δεν θα σταματάς ποτέ αυτήν την εργασία. Όρθιος, καθήμενος, βαδίζοντας δεν θα μένεις χωρίς την ευχή.

Να μη βγαίνει πνοή χωρίς την ευχή για να εφαρμόζεται ο λόγος του Παύλου «αδιαλείπτως προσεύχεσθε, εν παντί ευχαριστείτε».

Εάν μπορέσεις να λέγεις την «ευχή» εκφώνως και συνέχεια, σε δύο-τρεις μήνες πιστεύω την συνηθίζεις και μετά πλησιάζει η Θεία Χάρις και σε ξεκουράζει. Αρκεί να μη σταματήσεις να την λέγεις με το στόμα, χωρίς διακοπή.

Όταν την παραλάβει ο νους τότε θα ξεκουρασθείς με την γλώσσα να την λέγεις. Όλη η βία είναι στην αρχή, έως ότου γίνει συνήθεια. Κατόπιν θα την έχεις σ' όλα τα χρόνια της ζωής σου. Μόνο κτύπα ευθέως την θύρα του θείου ελέους και πάντως ο Χριστός μας θα σου ανοίξει, εάν επιμένεις.

http://1myblog.pblogs.gr/2010/01/an-the ... -pote.html

[spyridonas]

Είναι ενα video με ομιλία του Πρωτοπρεσβυτέρου π. Στεφάνου Αναγνωστοπούλου για τον γέροντα Ιωσήφ
http://agia-varvara.blogspot.com/2009/05/blog-post.html