Εφηβεία και Θρησκεία

[katerinaki]

π.Αντώνιε,
Η κόρη μου ΜΑΡΙΑ- ΛΟΥΚΙΑ, σήμερα 16 ετών, δεν θέλει να ακούσει για εκκλησία. Ενώ από μικρή πήγαινε κάθε Κυριακή στην Εκκλησία και είχε και πνευματικό, εδώ και 2 χρόνια ούτε να το ακούσει θέλει . Πιστεύει ότι ο Θεός δεν ασχολείται μαζί μας και με τα προβλήματά μας, ούτε ακούει τις παρακλήσεις μας.
Σε ό,τι της πώ και την συμβουλέψω μου απαντά ότι οι καλοί υποφέρουν, υπάρχει φτώχεια, παιδιά πεθαίνουν και γενικά εκδηλώνει μία αρνητική στάση.
Η μόνη μου έγνοια είναι η σωτηρία της ψυχής της.
Παρακαλώ για τις προσευχές σας και τις συμβουλές σας. Το μόνο που θέλω είναι η εν Χριστώ ζωή της.

[panagiotis2008]

Αν μου επιτρέπετε να μην της μιλάς πάρα πολύ,τώρα είναι δύσκολη η ηλικία αυτή,δεν έχει κατασταλλάξει.
Τώρα προσπάθησε να προσεύχεσαι όσο το δυνατόν πιο πολύ γι'αυτήν να την φωτίσει ο Θεός.
Και όπως είπε κι ένας Γέροντας γίνετε Άγιοι εσείς οι γονείς της,και μόλις ζείτε άγια γίνεται Άγιοι το παιδί θα έχει το φωτεινό παράδειγμα μπροστά του και θα θελήσει να το ακολουθήσει.

[pAntonios]

Σαν γονείς είμαστε υποχρεωμένοι να λέμε στα παιδιά αυτά που νομίζουμε σωστά και ο Θεός θέλει, χωρίς φόβο και πάθος. Επίσης να τα εξοπλίζουμε με αντιρρητικούς λογισμούς αντίθετα σε εκείνους που ο πονηρός και ο κόσμος τα βομβαρδίζει.

Από εκεί και μετά προσευχή με δάκρυα(!) και το παράδειγμά μας...Και δεν πρόκειται να χαθούν. Ο Χριστός ανησυχεί πιο πολύ από εμάς για την ψυχή τους!

[Melpomeni]

Καποιος ειχε πει, " οταν ηταν τα παιδια μου μικρα,τους μιλουσα πιο πολυ για τον Θεο.Τωρα που μεγαλωσαν,μιλω πιο πολυ στο Θεο γι αυτα ".

[Melpomeni]

π.Αντώνιε,
Η κόρη μου ΜΑΡΙΑ- ΛΟΥΚΙΑ, σήμερα 16 ετών, δεν θέλει να ακούσει για εκκλησία. Ενώ από μικρή πήγαινε κάθε Κυριακή στην Εκκλησία και είχε και πνευματικό, εδώ και 2 χρόνια ούτε να το ακούσει θέλει . Πιστεύει ότι ο Θεός δεν ασχολείται μαζί μας και με τα προβλήματά μας, ούτε ακούει τις παρακλήσεις μας.
Σε ό,τι της πώ και την συμβουλέψω μου απαντά ότι οι καλοί υποφέρουν, υπάρχει φτώχεια, παιδιά πεθαίνουν και γενικά εκδηλώνει μία αρνητική στάση.
Η μόνη μου έγνοια είναι η σωτηρία της ψυχής της.
Παρακαλώ για τις προσευχές σας και τις συμβουλές σας. Το μόνο που θέλω είναι η εν Χριστώ ζωή της.

Ερευνησε επισης,οσο πιο διακριτικα μπορεις,αν η αλλαγη ηταν αποτομη η βαθμιαια,και αν υπηρξε κατι που να την προκαλεσε .
Ερευνησε και τις παρεες της Μαριας-Λουκιας καθως και αλλαγες στα ενδιαφεροντα της.
Εφηβοι συνηθως ενδιαφερονται για εθελοντικη προσφορα, ισως η κορη σου να θελησει να ασχοληθει με καποια οργανωση που να βοηθα ανθρωπους με αναγκες. Ακομα καλυτερα αν προκειται για οργανωση που να ανηκει στην Εκκλησια η και στην ενορια σου.

[xenia]

Καποιος ειχε πει, " οταν ηταν τα παιδια μου μικρα,τους μιλουσα πιο πολυ για τον Θεο.Τωρα που μεγαλωσαν,μιλω πιο πολυ στο Θεο γι αυτα ".

Ξεχασμένο Θέμα αλλά με πολύτιμο θησαυρό... Τί υπέροχή πραγματικά φράση...! Και για μένα που είμαι
νηπιαγωγος πολύ πολύ χρήσιμη....

[aposal]

Αποσπάσματα από το βιβλίο του Κλείτου Ιωαννίδη : «Ο ΓΕΡΩΝ ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ - Μαρτυρίες και εμπειρίες».

Στην κυρία Χ.Χ. ο Γέροντας έλεγε :
-Ένας τρόπος υπάρχει για να μην έχουμε προβλήματα με τα παιδιά. Η αγιότητα. Γίνετε άγιοι και δεν θα έχετε κανένα πρόβλημα με τα παιδιά σας!
-Και πως μπορούμε να γίνουμε άγιοι;
-Πολύ απλό. Όταν έρθει η Θεία Χάρις!
-Και πως έρχεται η Θεία Χάρις;
-Με την ταπείνωση και την προσευχή. Αλλά η προσευχή πρέπει να είναι δυνατή, ζωντανή. Όταν προσευχόμαστε με πίστη και επιμονή, πάντοτε έχουμε αποτελέσματα.

-Μην πιέζεις, μου έλεγε, τα παιδιά σου. Αυτά που θέλεις να τους πεις, να τα λες με την προσευχή σου. Τα παιδιά δεν ακούν από τα αυτιά, αλλά μόνον όταν έρχεται η Θεία Χάρις που τα φωτίζει, ακούν αυτά που θέλουν να τους πούμε. Όταν θέλεις να πεις κάτι στα παιδιά σου, πες το στην Παναγία κι αυτή θα ενεργήσει. Η προσευχή σου αυτή θα γίνει σαν το πνευματικό χάδι που αγκαλιάζει τα παιδιά κι αυτό τα έλκει. Εμείς, βλέπεις κάνουμε μερικές φορές να τα χαϊδέψουμε κι αυτά αντιδρούν. Σ’ αυτό όμως, το πνευματικό χάδι, δεν αντιδρούν ποτέ.
Να σας πω πως το είδα αυτό να εφαρμόζεται στην πράξη. Την πρώτη φορά, από τότε που πέθανε ο άνδρας μου, που πήγα με τα παιδιά μου διακοπές, ο μεγάλος μου γιος βρήκε εκεί κάποιες παρέες και τον έχανα τα απογεύματα, χωρίς να ξέρω που πήγαιναν και τι έκαναν. Του έλεγα λοιπόν : «Έλα παιδί μου, μη φεύγει πάλι. Τι πας και κάνεις και χάνεσαι;». Όλα αυτά δηλαδή που λέμε συνήθως εμείς οι μητέρες. Εκείνος όμως δεν άκουγε. Μια μέρα λοιπόν, θυμήθηκα αυτά που μου είχε πει ο Γέροντας και μόλις έφυγε το παιδί, πήρα την Παράκληση στη Παναγία και άρχισα να τη διαβάζω. Πριν προλάβω να την τελειώσω, μπαίνει μέσα ο γιος μου και με ρωτά : «Μαμά, που είπες ότι ήθελες να πάμε μαζί το απόγευμα;». Ήταν τόσο άμεση η απάντηση της Παναγίας, που μόνο τότε συνειδητοποίησα ότι εκείνα που μου έλεγε ο γέροντας ήταν η μόνη σωστή στάση απέναντι στα παιδιά.

-Τι να κάνουμε με το παιδί μας Γέροντα που είναι γεμάτο ανασφάλεια και φοβίες;
-Εσείς φέρετε εξ ολοκλήρου την ευθύνη γι’ αυτό. Εκ κοιλίας μητρός του δημιουργήσατε με τις κακές μεταξύ σας σχέσεις, όλα αυτά τα ψυχικά τραύματα που θα κουβαλά σ’ όλη του τη ζωή.

-Η κόρη μου Γέροντα ζει αμαρτωλή ζωή. Πως θα τη σώσω;
-Μόνο με τη δική σου αγιότητα. Η αγιότητα των γονιών σώζει τα παιδιά τους.

-Ούτε μια φορά δεν πρέπει να σας ακούσουν τα παιδιά σας να τσακώνεστε, ή έστω, να υψώνετε τον τόνο της φωνής σας ο ένας στον άλλον.
-Μα, είναι δυνατό αυτό Γέροντα;
-Και βέβαια είναι. Και μάλιστα έτσι, όπως σας το λέω. Ούτε μια φορά.

Αποσπάσματα από το βιβλίο του Γεωργίου Κρουσταλλάκη, καθηγητού Πανεπιστημίου Αθηνών

Μια άλλη φορά, ένα ζευγάρι ευσεβών γονέων, ο πατέρας μηχανικός και η μητέρα εκπαιδευτικός, επισκέφθηκαν τον γέροντα για να τον συμβουλευτούν για το παιδί τους που περνούσε εκρηκτική εφηβεία.
-Γέροντα, του είπαν, το παιδί μεγάλωσε πια. Έχουμε φοβερά προβλήματα! Αργεί τα βράδια, δεν μας ακούει, αυθαδιάζει και κάνει άσχημες παρέες! Και ο σοφός πνευματικός πατέρας απάντησε :
-Αυτή τη περίοδο να σιωπάτε. Να κρύβετε την «ευσέβειά» σας. Να μην τον προκαλείτε. Αυτή τη στιγμή είναι σαν να είστε εσείς «καλοντυμένοι», σαν να φοράτε τα καλά σας, ενώ εκείνος είναι λασπωμένος και κουρελιασμένος. Αυτή η «ευσεβής» παρουσία σας τον απωθεί και τον διεγείρει.

Αποσπάσματα από το βιβλίο : Βίος και Λόγοι Γέροντος Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου (έκδοση Ιερά Μονή Χρυσοπηγής, Χανιά, 2003).

Μια μητέρα με ρώτησε πώς να φέρεται στα παιδιά της. Της είπα :
Να προσεύχεσαι και μετά να μιλάς. Έτσι να κάνεις στα παιδιά σου. Αν τους δίνεις διαρκώς συμβουλές, θα γίνεις βαρετή και όταν θα μεγαλώσουν θα αισθάνονται ένα είδος καταπίεσης. Να προτιμάς λοιπόν την προσευχή. Να τα λες στον Θεό και ο Θεός θα τα λέει μέσα τους. Δηλαδή, δεν πρέπει να συμβουλεύεις τα παιδιά σου έτσι, με φωνή που να την ακούν τα αυτιά τους. Μπορείς να το κάνεις και αυτό, αλλά προπάντων να μιλάς για τα παιδιά σου στο Θεό. Να λες : «Κύριε Ιησού Χριστέ, φώτισε τα παιδάκια μου. Εγώ, σ’ Εσένα τα αναθέτω. Εσύ μου τα έδωσες, μα κι εγώ είμαι αδύναμη, δεν μπορώ να τα κατατοπίσω. Γι’ αυτό Σε παρακαλώ φώτισέ τα». Κι ο Θεός θα τους μιλάει και θα λένε : «Ωχ, δεν έπρεπε να στενοχωρήσω τη μαμά»! κι αυτό θα βγαίνει από μέσα τους, με τη Χάρη του Θεού.

Αποσπάσματα από το βιβλίο του Γ. Κορή «Σύγχρονες Προφητείες και θαύματα»

Οι γονείς πρέπει να συμπεριφέρονται στα παιδιά με αγάπη και καλοσύνη και να προσεύχονται γι’ αυτά στο Θεό.
Δεν πρέπει να πολεμάτε τα παιδιά σας, αλλά τον σατανά που πολεμά τα παιδιά σας.
Στη προσευχή, να προσεύχεστε απλά και ταπεινά, χωρίς να περιμένετε να σας απαντήσει ο Θεός, ή να σας αποκαλυφθεί. Απλά να πιστεύετε.