Μητέρα

[vasilikirimp]

Έχω κάτσει αρκετές φορές μπροστά στον υπολογιστή προσπαθώντας να γράψω αυτό που έχω μέσα μου ζητώντας τη βοήθειά σας.Πιστέψτε με δε ξέρω από που να αρχίσω - μάλλον πως να αρχίσω.Βρίσκομαι σε ένα συνεχή πόλεμο μέσα μου - δε ξέρω πλέον εάν αγαπώ ή εάν μισώ. Προσπαθώ να βγάλω τα κακά συναισθήματα από μέσα μου αλλά εμφανίζονται και με βασανίζουν .νοιώθω σα να βάζω τα χέρια μου μέσα στη σάρκα μου και να βγάζω μολυσμένα αισθήματα.Θα πάρω τα πράγματα απο την αρχή περιληπτικά γιατί πραγματικά έχω την ανάγκη να με ακούσετε.Μεγάλωσα στο εξωτερικό - στην Ελλάδα ήρθα όταν πέρασα στο Πανεπιστήμιο.Από τα 18 μου ζω λοιπόν μόνη μου. Έχω περάσει αμέτρητες στιγμές μοναξιάς να κάθομαι να βλέπω τα ντουβάρια και να κλαίω. Πολλές φορές ήθελα τη μητέρα μου κοντά μου ( παρόλο που δεν είχαμε και ιδιαίτερα καλές σχέσεις ) βέβαια ποτέ δεν ήταν.Δε θέλω να πολυλογό αλλά μου έχει λείωει τρομακτικά η μητέρα μου.Τώρα είμαι παντρεμένη και έχω ένα κοριτσάκι - με νύχια και με δόντια είμαι κοντά της και ζω κάθε στιγμή μαζί της - αμέτρητες φορές τη παίρνω αγκαλιά . Αυτό που με βασανίζει όμως είναι ότι είμαι αποξενωμένη απο τους γονείς μου.Οι γονείς μου ζουν στο εξωτερικό τους βλέπω μια φορά το χρόνο όταν τύχει να περάσουν απο την περιοχή που ζω.
Έχω τηλεφωνικές συνομιλίες μαζί τους αλλά η μητέρα μου παρόλο που ζω κάθε μέα για να την πάρω τηλέφωνο να ακούσω τη φωνή της με φορτώνει με δικά της προβλήματα και μόλις δεν είναι αρεστεί η απάντηση που θα της δώσω μου το κλείνει και πολλές φορές κάνει και εβδομάδες ή και μήνες να μου ξαναμιλήσει.Αυτό γίνεται επί χρόνια- πολλές φορές καταπίνω όλα τα δικά μου και προσπαθώ μόνο να ακούσω για να μην χάσω έστω και αυτή την επικοινωνία. Στο εξωτερικό ζουν μαζί με την οικογένεια της αδελφής μου .
Νοιώθω απαίσια γιατί ζηλεύω ,γιατί κουράστηκα να νοιώθω πάντα δεύτερη Ζηλεύω που η αδελφή μου κάνει μαζί τους Πάσχα , Χριστούγεννα τα πάντα.Εγώ δε μπορώ να θυμηθώ να έχω γιορτάσει μαζί με τους γονείς μου Χριστούγεννα ή Πάσχα ή οποιαδήποτε άλλη γιορτή. πάντα θυμάμαι τον εαυτό μου μόνο του - και τώρα μόνη με την οικογένειά μου. Δε μπορώ να γιορτάσω με άλλους με πνίγει μια ζήλεια μια κακία που βγαίνει από μέσα μου και προσπαθώ να την καταπιώ να μη με καταλάβει κανείς μέχρι που πνίγομαι και κλείνομαι στον εαυτό μου χωρίς να θέλω να δω κανέναν.
Ακούω χαρούμενα το κόσμο γύρω του να μιλά για τους γονείς και το ενδιαφέρον που δείχνουν και εγώ δεν έχω τίποτα.
μήπως το γεγονός ότι από μικρή έφυγα από κοντά τους ( λόγω σπουδών ) τους έχει αποξενώσει απο κοντά μου; Ναι , σίγουρα έχω κάνει και εγώ τα λάθη μου, αρκετές φορές αντέδρασα με φωνές με κακίες.Ίσως τώρα να τα λέω και κάπως μπερδεμένα γιατί είναι τόσα πολλά που θέλω να πω.
Αυτή η απόρριψη της μητέρας μου δε ξέρω πως να τη χειριστώ.είμαι 40 χρονών και θα ήθελα να κάτσω σε ένα τραπέζι με μια μεγάλη οικογένεια με παππούδες , γονείς, αδέλφια. Η οικογένεια του συζήγου είναι μεγάλη αλλά όσο και να το θέλω υποφέρω και δε μπορώ.
Ευχαριστώ που με ακούσατε αν και λίγο μπερδεμένα τα έχω πει - μάλλον δε ξέρω εάν έχω γίνει κατανοητή ότι αφορά αυτά που συναισθάνομαι.
κάθε συμβουλή θα μου έδινε μεγάλο κουράγιο .Ευχαριστώ

[gkou]

Θα το πιστέψεις ότι από όλο το συγκλονιστικό σου κείμενο ,μου έκανε τρομερή εντύπωση το "αμέτρητες φορές την παίρνω αγκαλιά";Πόσο γλυκό ,πόσο τρυφερό... Εκεί είναι ,καλή μου .και η απάντηση... Δώσε αγάπη για να καλύψεις το κενό σου.Έχεις το κοριτσάκι σου και δε θα επιτρέψεις για τίποτε στον κόσμο να νιώσει αυτά που εσύ νιώθεις. Έχω και εγώ μια κορούλα. Η μαμά μου ήταν πάντα -φαινομενικά - κοντά μου αλλά δεν μπορούσα ποτέ να της μιλήσω για ό,τι με απασχολούσε. Πέρασα τις μεγαλύτερες τρικυμίες της ζωή μου μόνη μου, μη μπορώντας να μοιραστώ με την οικογένειά μου αυτά που με απασχολούσαν ,φοβούμενη τις αντιδράσεις τους. Κάθε φορά όμως που το σκέφτομαι αυτό , λέω: "Η δική μου η κόρη όμως θα με έχει πάντα κοντά της ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ και δε θα νιώσει ποτέ μόνη, όπως εγώ. Κι εκεί περνάνε όλα...

[vasilikirimp]

Ευχαριστώ για τη πρόταση που έγραψες η οποία βρίσκεται και στο δικό μου λεξιλόγιο...... θα είμαι πάντα και ουσιαστικά κοντά της
νοιόθω δυνατή για να την εκτελέσω αλλά και αδύναμη να τη κάνω κτήμα μου, με πονά.
Ευχαριστώ

[gkou]

Και κάτι άλλο: έχεις κι άλλη μητέρα , όπως όλοι μας. Την Παναγία. Ξέρεις πόσες φορές της μιλώ σαν να είναι εκείνη η μητέρα που με γέννησε;Και το καλύτερο:πάντα με ακούει και μου δίνει ό,τι της ζητήσω!Κάνε το κι εσύ και θα δεις...

[theodosis79]

Και κάτι άλλο: έχεις κι άλλη μητέρα , όπως όλοι μας. Την Παναγία. Ξέρεις πόσες φορές της μιλώ σαν να είναι εκείνη η μητέρα που με γέννησε;Και το καλύτερο:πάντα με ακούει και μου δίνει ό,τι της ζητήσω!Κάνε το κι εσύ και θα δεις...

Σωστό!!!!!!!!!!!!!

[Teri]

Κορίτσια θα βάλω τα κλάματα.
Σε καταλαβαίνω Βασιλική... Η δική μου μητέρα αναπαύεται εν ειρήνη. Πού να στραφώ; Στη Μεγαλόχαρη!
Έχει δίκιο η Γεωργία: έχεις βαθιά μέσα σου ένα μικρό πληγωμένο παιδί: κράτα αυτό το συναίσθημα κάθε φορά που κρατάς την κόρη σου αγκαλιά. Όταν θυμάσαι πώς ένιωθες σαν παιδί, καταλαβαίνεις το παιδί σου καλύτερα! 'Ο,τι σου έλειψε στη σχέση κόρης-μάνας, διοχέτευσέ το στη σχέση που τώρα χτίζεις με την κόρη σου! Για τη μαμά σου μίλα στην Παναγία: Εκείνη θα σου δείξει τον τρόπο!

[vasilikirimp]

Ευχαριστώ και για τη δική σου παρέμβαση
Η αλήθεια είανι πως η Μητέρα μας έχει πάντα ανοικτή την αγκαλιά της για όλα της τα παιδιά.
Ί σως αυτό που μου λείπει και στράφηκα στο φόρουμ είναι πραγματική συνομιλητές που να με ακούσουν όπως εσείς. Ευχαριστώ θερμά

[smarti]

ξεκινησα ποσες φορες να γραψω κατι και το εσβησα.Αυτο γινεται απο την ωρα που διαβασα το μηνυμα σου.Καπως ετσι ειμαι και εγω με τους γονεις μου ,οι οποιοι λειπουν στο εξωτερικο και οταν ερχονται τους βλεπω για πολυ λιγο.Ζουν με τον αδελφο μου και οπως εσυ ,ετσι και εγω τις εορτες τις περναω με τα πεθερικα μου.Στα αλλα δεν θελω να εμβαθυνω αλλα ειμαστε στα ιδια με τη μονη διαφορα ,οτι συνηθησα να ειμαι μονη μου και οτι προβλημα και να εχω ,να το λυνω μονο με την Παναγιτσα και τον Χριστουλη μας.Εχω ενα μικρο κολπο ,ετσι ωστε να αφηνω τον πονο απο εξω .Θα σου το πω.Λοιπον εχω βαλει την οικογενεια μου ,η οποια αποτελειται απο τον αντρα μου ,και τα παιδακια μου μεσα σε ενα κυκλο καλα θωρακισμενο και γυρο και εξω απο αυτον ειναι ολοι οι αλλοι και γονεις και αδελφια και γενικα ολοι.Τους σεβομαι ολους ,τους εκτιμω ,προσπαθω να μην δημιουργω προβληματα και να μην επεμβαινω στον αλλων τη ζωη.Ο κυκλος μου ομως ειναι μονο για την οικογενεια μου .Ολοι οι αλλοι ειναι εκτος.τα προβληματα ,οι στεναχωριες ,οι τσακωμοι και και και ειναι μεσα στο κυκλο και θα λυθουν απο την οικογενεια μου και απο τον Χριστουλη και την Παναγιτσα.Οι γονεις μου ειναι εξω απο το κυκλο ,τους αγαπαω και τους σεβομαι ,αν ομως πουν κατι που λενε σιγουρα ,αυτο που λενε δεν το αφηνει ο κυκλος μου να εισελθει.Καπος ετσι.Μην με κοροιδεψετε .Δεν ξερω αν θα σου ειναι μια μικρη βοηθεια αυτα που σου ειπα.
Με λιγα λογια.Η οικογενεια σου τωρα ειναι ο αντρας σου και το παιδι σουΒρες το κουραγιο και δες τη ζψη απο την ωραια την πλευρα της.και αν θελεις θα παμε μαζι στον πνευματικο.Τι λες? :)

[vasilikirimp]

Πραγματικά δε μπορείτε να νοιώσετε πόση ανακούφιση αισθάνομαι που επιτέλους μοιράστηκα αυτό που έχω μέσα μου.Πόσες μέρες έγραφα αλλά ποτέ δε πατούσα το κουμπί να το στείλω.επιτέλους βρήκα τη δύναμη με τη βοήθεια τη δική σας από αυτά που βλέπω ότι μοιραζόσαστε εδώ να ανοίξω τη καρδιά μου.Νοιώθω τόσο οικεία από τη πρώτη στιγμή που μπήκα σε αυτό το φόρουμ.
Συνέχεια επαναλαμβάνω ένα ευχαριστώ αλλάπιστέψτε με δεν έχω λόγια που να μπορούν να σας μεταφέρουν αυτά που νοιώθω.
Έχω αρκετό δρόμο μπροστά μου και ίσως χρειαστώ αυτή τη στήριξη που τόσο απλόχερα μου προσφέρατε όλοι σας . Ευχαριστώ.Ευχαριστώ που με ακούσατε .
Έχω δρόμο ακόμη και στη πίστη μου διότι αρκετές στιγμές αμφέβαλλα και ένοιωσα ξεχασμένη ακόμη και από τη Μητέρα μας.
Αυτή τη στιγμή αισυάνομαι ότι μπορώ να ανέβω το Βουνό και πάλι - εγώ είμαι στις παριφές και όλοι εσείς μου δίνετε ο κάθε ένας απο εσάς τη συμγουλή του για το μονοπάτι που πρέπει να ακολουθήσω.
Ευχαριστώ

[panosgreece]

αγαπητη φιλη vasiliki .... απο τα 9 εχω να κατσω με γονεις στο
τραπεζι ,,,ειτε χριστουγενα , πασχα , γιορτες ,
εφτασα 36 εκανα οικογενεια αλλα ακομα κομπλαρω σε καποιες
γιορτες οταν βλεπω οικογενειες μαζι
δοξα το θεο ειμαι ευτιχισμενος με την οικογενεια μου και προσπαθω
να κανω το κατι παραπανω
η καρδια ειναι ομως χαραγμενη , και πολλες φορες αιμοραγει ,

αγαπητη φιλη
τα λογια σου με αγγιξαν γιατι και εγω πολλες φορες ψαχνω το γιατι εγω ;

το μονο που μπορω να σου πω και πιστευω να με καταλαβεις ειναι
ας ειχα και εγω την μανα μου και τον πατερα μου και ας μην τους εβλεπα καθολου .........αρκει ομως που θα υπηρχαν και σε μια αναγκη θα ηταν διπλα

συνεχισε δυνατα .