Το τυπικόν της Κυριακής

Συζήτηση για την Βυζαντινή Μουσική.

Συντονιστές: alex, Συντονιστές

Απάντηση
PRETORIAN
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 561
Εγγραφή: Δευ Μαρ 05, 2007 6:00 am

Re: Το τυπικόν της Κυριακής(ανανεώνεται κάθε Κυριακή)

Δημοσίευση από PRETORIAN »

29-3-2009
+ ΚΥΡΙΑΚΗ Δ’ ΤΩΝ ΝΗΣΤΕΙΩΝ

ΕΞΑΨΑΛΜΟΣ...

Θεός Κύριος, καί επέφανεν ημίν, ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου.
Στίχ, α'. Εξομολογείσθε τώ Κυρίω, καί επικαλείσθε τό όνομα τό άγιον αυτού.
Θεός Κύριος, καί επέφανεν ημίν...
Στίχ, β'. Πάντα τά έθνη εκύκλωσάν με, καί τώ ονόματι Κυρίου ήμυνάμην αυτούς,
Θεός Κύριος, καί επέφανεν ημίν...
Στίχ, γ'. Παρά Κυρίου εγένετο αύτη, καί εστι θαυμαστή εν οφθαλμοίς ημών.
Θεός Κύριος, καί επέφανεν ημίν...

Απολυτίκιον Ήχος πλ. δ'
Εξ ύψους κατήλθες ο εύσπλαγχνος, ταφήν καταδέξω τριήμερον, ίνα ημάς ελευθερώσης τών παθών, Η ζωή καί η Ανάστασις ημών, Κύριε δόξα σοι.

Καί τού Οσίου
Δόξα…Ήχος πλ. δ'
Ταίς τών δακρύων σου ροαίς, τής ερήμου τό άγονον εγεώργησας, καί τοίς εκ βάθους στεναγμοίς, εις εκατόν τούς πόνους εκαρποφόρησας, καί γέγονας φωστήρ, τή Οικουμένη λάμπων τοίς θαύμασιν Ιωάννη Πατήρ ημών όσιε, πρέσβευε Χριστώ τώ Θεώ, σωθήναι τάς ψυχάς ημών.
Καί νυν…Θεοτοκίον
Ο δι' ημάς γεννηθείς εκ Παρθένου, καί σταύρωσιν υπομείνας αγαθέ, ο θανάτω τόν θάνατον σκυλεύσας, καί Έγερσιν δείξας ως Θεός, μή παρίδης ούς έπλασας τή χειρί σου, δείξον τήν φιλανθρωπίαν σου ελεήμον, δέξαι τήν τεκούσάν σε Θεοτόκον πρεσβεύουσαν υπέρ ημών καί σώσον Σωτήρ ημών, λαόν απεγνωσμένον.

Καθίσματα Ήχος πλ. δ'
Ανέστης εκ νεκρών, η ζωή τών απάντων, καί Άγγελος φωτός, ταίς Γυναιξίν εβόα, Παύσασθε τών δακρύων, τοίς Αποστόλοις ευαγγελίσασθε, κράξατε ανυμνούσαι, Ότι ανέστη Χριστός ο Κύριος, ο ευδοκήσας σώσαι ως Θεός, τό γένος τών ανθρώπων.
Δόξα... Τήν σοφίαν καί Λόγον
Αναστάς εκ τού τάφου ως αληθώς, ταίς οσίαις προσέταξας Γυναιξί, κηρύξαι τήν Έγερσιν, Αποστόλοις ως γέγραπται, καί δρομαίος ο Πέτρος, επέστη τώ μνήματι, καί τό φώς εν τώ τάφω, ορών κατεπλήττετο, όθεν καί κατείδε, τά οθόνια μόνα, χωρίς τού θείου σώματος, εν αυτώ κατακείμενα, καί πιστεύσας εβόησε, Δόξα σοι Χριστέ ο Θεός, ότι σώζεις άπαντας Σωτήρ ημών, τού Πατρός γάρ υπάρχεις απαύγασμα.
Καί νύν... Θεοτοκίον, όμοιον
Τήν ουράνιον πύλην καί κιβωτόν, τό πανάγιον όρος τήν φωταυγή, νεφέλην υμνήσωμεν, τήν ουράνιον κλίμακα, τόν λογικόν Παράδεισον, τής Εύας τήν λύτρωσιν, τής οικουμένης πάσης, τό μέγα κειμήλιον, ότι σωτηρία, εν αυτή διεπράχθη τώ κόσμω καί άφεσις τών αρχαίων εγκλημάτων, διά τούτο βοώμεν αυτή. Πρέσβευε τώ σώ Υιώ καί Θεώ, τών πταισμάτων άφεσιν δωρήσασθαι, τοις ευσεβώς προσκυνούσι, τόν πανάγιον Τόκον σου.

Άνθρωποι τό μνήμά σου, Σωτήρ εσφραγίσαντο, Άγγελος τόν λίθον, εκτής θύρας απεκύλισε. Γυναίκες εθεάσαντο, εγηγερμένον εκ νεκρών, καί αύται ευηγγελίσαντο τοίς Μαθηταίς σου εν Σιών, Ότι ανέστης η ζωή τών απάντων, καί διελύθη τά δεσμά τού θανάτου. Κύριε δόξα σοι.
Δόξα...
Τά μύρα τής ταφής, αι Γυναίκες κομίσασαι, φωνής Αγγελικής, εκ τού τάφου ήκουον, Παύσασθε τών δακρύων, καί αντί λύπης χαράν κομίσασθε, κράξατε ανυμνούσαι, ότι ανέστη Χριστός ο Κύριος, ο ευδοκήσας σώσαι ως Θεός, τό γένος τών ανθρώπων.
Καί νύν... Θεοτοκίον
Επί σοί χαίρει, Κεχαριτωμένη, πάσα η κτίσις, Αγγέλων τό σύστημα, καί ανθρώπων τό γένος, ηγιασμένε ναέ, καί Παράδεισε λογικέ, παρθενικόν καύχημα, εξ ής Θεός εσαρκώθη, καί παιδίον γέγονεν, ο πρό αιώνων υπάρχων Θεός ημών, τήν γάρ σήν μήτραν, θρόνον εποίησε, καί τήν σήν γαστέρα, πλατυτέραν ουρανών απειργάσατο. Επί σοί χαίρει Κεχαριτωμένη, πάσα η κτίσις, δόξα σοι.





ΕΥΛΟΓΗΤΑΡΙΑ
Ήχος πλ. α'

-Ευλογητός εί, Κύριε, δίδαξόν με τά δικαιώματά σου.
Τών Αγγέλων ο δήμος, κατεπλάγη ορών σε, εν νεκροίς λογισθέντα, τού θανάτου δέ Σωτήρ, τήν ισχύν καθελόντα, καί σύν εαυτώ τόν Αδάμ εγείραντα, καί εξ Άδου πάντας ελευθερώσαντα.
-Ευλογητός εί, Κύριε, δίδαξόν με τά δικαιώματά σου.
Τί τά μύρα, συμπαθώς τοίς δάκρυσιν, ώ Μαθήτριαι κιρνάτε; ο αστράπτων εν τώ τάφω Άγγελος, προσεφθέγγετο ταίς Μυροφόροις, Ίδετε υμείς τόν τάφον καί ήσθητε, ο Σωτήρ γάρ εξανέστη τού μνήματος.
-Ευλογητός εί, Κύριε, δίδαξόν με τά δικαιώματά σου,
Λίαν πρωί, Μυροφόροι έδραμον, πρός τό μνήμά σου θρηνολογούσαι, αλλ' επέστη, πρός αυτάς ο Άγγελος, καί είπε, θρήνου ο καιρός πέπαυται, μή κλαίετε, τήν Ανάστασιν δέ, Αποστόλοις είπατε.
-Ευλογητός εί, Κύριε, δίδαξόν με τά δικαιώματά σου,
Μυροφόροι γυναίκες, μετά μύρων ελθούσαι, πρός τό μνήμά σου, Σώτερ ενηχούντο. Αγγέλου τρανώς, πρός αυτάς φθεγγομένου. Τί μετά νεκρών, τόν ζώντα λογίζεσθε; ώς Θεός γάρ, εξανέστη τού μνήματος.
Δόξα... Τριαδικόν

Προσκυνούμεν Πατέρα, καί τόν τούτου Υιόν τε, καί τό Άγιον Πνεύμα, τήν Αγίαν Τριάδα, εν μιά τή ουσία, σύν τοίς Σεραφείμ, κράζοντες τό, Άγιος, Άγιος, Άγιος εί, Κύριε.
Καί νύν... Θεοτοκίον

Ζωοδότην τεκούσα, ελυτρώσω Παρθένε, τόν Αδάμ αμαρτίας, χαρμονήν δέ τή Εύα, αντί λύπης παρέσχες, ρεύσαντα ζωής, ίθυνε πρός ταύτην δέ, ο εκ σού σαρκωθείς Θεός καί άνθρωπος.

Αλληλούϊα, Αλληλούϊα, Αλληλούϊα. Δόξα σοι ο Θεός (εκ γ').


Η Υπακοή Ήχος πλ. δ'
Αι Μυροφόροι τού Ζωοδότου επιστάσαι τώ μνήματι, τόν Δεσπότην εζήτουν, εν νεκροίς τόν αθάνατον, καί χαράς ευαγγέλια, εκ τού, Αγγέλου δεξάμεναι, τοίς Αποστόλοις εμήνυον. Ότι ανέστη Χριστός ο Θεός, παρέχων τώ κόσμω τό μέγα έλεος.
Οι Αναβαθμοί Αντίφωνον Α'
• • Εκ νεότητός μου ο εχθρός με πειράζει, ταίς ηδοναίς φλέγει με, εγώ δέ πεποιθώς, εν σοί Κύριε τροπούμαι τούτον.
• • Οι μισούντες Σιών, γενηθήτωσαν δή, πρίν εκσπασθήναι ως χόρτος, συγκόψει γάρ Χριστός, αυχένας αυτών, τομή βασάνων.
Δόξα... Καί νύν...
Αγίω Πνεύματι, τό ζήν τά πάντα, φώς εκ φωτός, Θεός μέγας, σύν Πατρί υμνούμεν αυτό καί τώ Λόγω.
Αντίφωνον Β'
• • Η καρδία μου τώ φόβω σου σκεπέσθω, ταπεινοφρονούσα, μή υψωθείσα αποπέση, εκ σού Πανοικτίρμον.
• • Επί τόν Κύριον ο εσχηκώς ελπίδα, ου δείσει τότε, ότε πυρί τά πάντα κρινεί καί κολάσει.
Δόξα... Καί νύν...
Αγίω Πνεύματι, πάς τις θείος βλέπει καί προλέγει, τερατουργεί ύψιστα, εν τρισίν ένα Θεόν μέλπων, ει γάρ καί τριλαμπεί, μοναρχεί τό θείον.
Αντίφωνον Γ'
• • Εκέκραξά σοι Κύριε, πρόσχες, κλίνόν μοι τό ούς σου βοώντι, καί κάθαρον πρίν άρης με, από τών ενθένδε.
• • Επί τήν μητέρα αυτού γήν, δύνων πάς αύθις αναλύσει, τού λαβείν βασάνους, ή γέρα τών βεβιωμένων.
Δόξα... Καί νύν...
Αγίω Πνεύματι, θεολογία μονάς τρισαγία ο Πατήρ γάρ άναρχος, εξ ού έφυ ο Υιός αχρόνως, καί τό Πνεύμα σύμμορφον, σύνθρονον, εκ Πατρός συνεκλάμψαν.
Αντίφωνον Δ'
• • Ιδού δή τί καλόν, ή τί τερπνόν, αλλ' ή τό κατοικείν αδελφούς άμα; εν τούτω γάρ Κύριος, επηγγείλατο ζωήν αιωνίαν.
• • Τού ενδύματος αυτού, ο τά κρίνα τού αγρού κοσμών, κελεύει μή δείν φροντίζειν.
Δόξα... Καί νύν...
Αγίω Πνεύματι, ενοειδεί αιτία, πάντα έχεται ειρηνοβραβεύτως. Θεός τούτο γάρ εστι, Πατρί τε καί Υιώ, ομοούσιον κυρίως.
Προκείμενον
Βασιλεύσει Κύριος εις τόν αιώνα, ο Θεός σου Σιών, εις γενεάν καί γενεάν.
Στίχ. Αίνει η ψυχή μου τόν Κύριον.



Ή Τάξις τού Εωθινού Ευαγγελίου

Ιερεύς Τού Κυρίου δεηθώμεν.
Χορός Κύριε, ελέησον.
Ιερεύς Ότι Άγιος εί ο Θεός ημών, και εν αγίοις επαναπαύη, και σοι την δόξαν αναπέμπωμεν, τω Πατρί και τω Υιώ και τω Αγίω Πνεύματι, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων.
Χορός Αμήν.
Πάσα πνοή αινεσάτω τόν Κύριον (εκ γ').
Ιερεύς Και υπέρ του καταξιωθήναι ημάς της ακροάσεως του αγίου Ευαγγελίου, Κύριον τον Θεόν ημών ικετεύσωμεν.
Χορός Κύριε, ελέησον (γ').
Ιερεύς Σοφία. Ορθοί, ακούσωμεν τού αγίου Ευαγγελίου.
Ιερεύς Ειρήνη πάσι.
Χορός Καί τώ Πνεύματί σου.
Ιερεύς Εκ τού κατά Ιωάννην αγίου Ευαγγελίου...
Ιερεύς Πρόσχωμεν.
Χορός Δόξα σοι, Κύριε, δόξα σοι.

ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ Εωθινόν η’

Χορός Δόξα σοι, Κύριε, δόξα σοι.

Ανάστασιν Χριστού θεασάμενοι, προσκυνήσωμεν Άγιον, Κύριον, Ιησούν τόν μόνον αναμάρτητον. Τόν Σταυρόν σου, Χριστέ, προσκυνούμεν, καί τήν αγίαν σου Ανάστασιν υμνούμεν καί δοξάζομεν. Σύ γάρ εί Θεός ημών, εκτός σού άλλον ουκ οίδαμεν, τό όνομά σου ονομάζομεν. Δεύτε πάντες οι πιστοί, προσκυνήσωμεν τήν τού Χριστού αγίαν Ανάστασιν, ιδού γάρ ήλθε διά τού Σταυρού, χαρά εν όλω τώ κόσμω. Διά παντός ευλογούντες τόν Κύριον, υμνούμεν τήν Ανάστασιν αυτού. Σταυρόν γάρ υπομείνας δι' ημάς, θανάτω θάνατον ώλεσεν.

Ν' Ψαλμός

• Ελέησόν με ο Θεός κατά τό μέγα ελεός σου καί κατά τό πλήθος των οικτιρμών σου εξάλειψον τό ανόμημά μου
• επί πλείον πλύνόν με από τής ανομίας μου καί από τής αμαρτίας μου καθάρισόν με
• ότι τήν ανομίαν μου εγώ γινώσκω καί η αμαρτία μου ενώπιόν μού εστιν διά παντός
• σοί μόνω ήμαρτον καί τό πονηρόν ενώπιόν σου εποίησα όπως άν δικαιωθής εν τοίς λόγοις σου καί νικήσης εν τώ κρίνεσθαί σε
• ιδού γάρ εν ανομίαις συνελήμφθην καί εν αμαρτίαις εκίσσησέν με η μήτηρ μου
• ιδού γάρ αλήθειαν ηγάπησας τά άδηλα καί τά κρύφια τής σοφίας σου εδήλωσάς μοι
• ραντιείς με υσσώπω καί καθαρισθήσομαι πλυνείς με καί υπέρ χιόνα λευκανθήσομαι
• ακουτιείς με αγαλλίασιν καί ευφροσύνην αγαλλιάσονται οστά τεταπεινωμένα
• απόστρεψον τό πρόσωπόν σου από τών αμαρτιών μου καί πάσας τάς ανομίας μου εξάλειψον
• καρδίαν καθαράν κτίσον εν εμοί ο Θεός καί πνεύμα ευθές εγκαίνισον εν τοίς εγκάτοις μου
• μή απορρίψης με από τού προσώπου σου καί τό πνεύμα τό άγιόν σου μή αντανέλης απ' εμού
• απόδος μοι τήν αγαλλίασιν τού σωτηρίου σου καί πνεύματι ηγεμονικώ στήρισόν με
• διδάξω ανόμους τάς οδούς σου καί ασεβείς επί σέ επιστρέψουσιν
• ρύσαί με εξ αιμάτων ο Θεός ο Θεός τής σωτηρίας μου αγαλλιάσεται η γλώσσά μου τήν δικαιοσύνην σου
• κύριε τά χείλη μου ανοίξεις καί τό στόμα μου αναγγελεί τήν αίνεσίν σου
• ότι ει ηθέλησας θυσίαν έδωκα άν ολοκαυτώματα ουκ ευδοκήσεις
• θυσία τώ Θεώ πνεύμα συντετριμμένον καρδίαν συντετριμμένην καί τεταπεινωμένην ο Θεός ουκ εξουθενώσει
• αγάθυνον κύριε εν τή ευδοκία σου τήν Σιων καί οικοδομηθήτω τά τείχη Ιερουσαλημ
• τότε ευδοκήσεις θυσίαν δικαιοσύνης αναφοράν καί ολοκαυτώματα τότε ανοίσουσιν επί τό θυσιαστήριόν σου μόσχους

.
Δόξα... Ήχος πλ. δ'
Τής μετανοίας άνοιξόν μοι πύλας Ζωοδότα, ορθρίζει γάρ τό πνεύμά μου, πρός ναόν τόν άγιόν σου, ναόν φέρον τού σώματος, όλον εσπιλωμένον, αλλ' ως οικτίρμων κάθαρον, ευσπλάγχνω σου ελέει.
Καί νύν... Θεοτοκίοv
Ήχος ο αυτός
Τής σωτηρίας εύθυνόν μοι τρίβους, Θεοτόκε, αισχραίς γάρ κατερρύπωσα, τήν ψυχήν αμαρτίαις, ως ραθύμως τόν βίον μου, όλον εκδαπανήσας, ταίς σαίς πρεσβείαις ρύσαί με, πάσης ακαθαρσίας.

Είτα, Στίχ. Ελέησόν με ο Θεός κατά τό μέγα ελεός σου καί κατά τό πλήθος τών οικτιρμών σου, εξάλειψον τό ανόμημα μου.

Ήχος πλ. β'
Τά πλήθη τών πεπραγμένων μοι δεινών, εννοών ο τάλας, τρέμω τήν φοβεράν ημέραν τής κρίσεως, αλλά θαρρών εις τό έλεος τής ευσπλαγχνίας σου, ως ο Δαυίδ βοώ σοι. Ελέησόν με ο Θεός, κατά τό μέγα σου έλεος.
Κανών Αναστάσιμος
Ωδή α' Ήχος πλ. δ'
Ο Ειρμός
Αρματηλάτην Φαραώ εβύθισε, τερατουργούσά ποτε, Μωσαϊκή ράβδος, σταυροτύπως πλήξασα, καί διελούσα θάλασσαν, Ισραήλ δέ φυγάδα, πεζόν οδίτην διέσωσεν άσμα τώ, Θεώ αναμέλποντα.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Τήν παντοδύναμον Χριστού θεότητα, πώς μή θαυμάσωμεν, εκ μέν παθών πάσι, τοίς πιστοίς απάθειαν, καί αφθαρσίαν βλύζουσαν, εκ πλευράς δέ αγίας, πηγήν αθάνατον στάζουσαν, καί ζωήν εκ τάφου αϊδιον.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Ως ευπρεπής ταίς Γυναιξίν ο Άγγελος, νύν εμπεφάνισται, καί τηλαυγή φέρων, τής εμφύτου σύμβολα, αϋλου καθαρότητος, τή μορφή δέ μηνύων, τό φέγγος τής Αναστάσεως, κράζει. Εξηγέρθη ο Κύριος.
Θεοτοκίον
Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Δεδοξασμένα περί σού λελάληνται, εν γενεαίς γενεών, η τόν Θεόν Λόγον, εν γαστρί χωρήσασα, αγνή δέ διαμείνασα, Θεοτόκε Παρθένε, διό σε πάντες γεραίρομεν, τήν μετά Θεόν προστασίαν ημών.

Ο Κανών τού Τριωδίου

Ωδή α' Ήχος πλ. α'
Τώ σωτήρι Θεώ
Ωμοιώθην Χριστέ, τώ εν χερσί τών ληστών περιπεσόντι, καί τυπτήμασιν ημιθανεί υπό τούτων, καταλειφθέντι Σωτήρ, καγώ ούτω πέπληγμαι, ταίς αμαρτίαις μου.

Μή παρίδης εμέ, τόν ασθενούντα δεινώς, εβόα Σώτερ οδυρόμενος, εις τούς ληστάς ο τόν πλούτον αποσυλήσας σου, καγώ ούτω δέομαι, Οίκτειρον σώσόν με.

Ιατρεύσας εμέ, τόν μαστιχθέντα τόν νούν, ταίς αμαρτίαις έν ταίς μάστιξιν, υπό ληστών τών αδίκων καί πονηρών λογισμών, Χριστέ Σωτήρ σώσόν με, ως πολυέλεος.
Θεοτοκίον
Άχραντε Μήτηρ Χριστού, τόν σαρκωθέντα εκ σού καί εκ τών κόλπων τού Γεννήτορος, μή εκφοιτήσαντα Θεόν, απαύστως πρέσβευε, εκ πάσης περιστάσεως σώσαι ούς έπλασεν.

Κανών τού Οσίου. Ποίημα Ιγνατίου.

Ήχος πλ. δ'
Υγράν διοδεύσας
Εν φωτί αϋλω καί νοητώ, εκ τής κατηφείας, τών ενύλων αναδραμών, Ιωάννη Όσιε λιταίς σου, ταίς πρός τόν Κύριόν με φώτισον.

Ως τής εγκρατείας τόν γλυκασμόν, θηλάσας απώσω, τήν πικρίαν τών ηδονών, όθεν υπέρ μέλι καί κηρίον, ηδύνεις Πάτερ τάς αισθήσεις ημών.

Επιβάς τώ ύψει τών αρετών, καί τάς χαμαιζήλους, διαπτύσας τών ηδονών, γλυκασμός εδείχθης σωτηρίας, Όσιε Πάτερ τώ ποιμνίω σου.
Θεοτοκίον
Σοφίαν καί Λόγον η τού Πατρός, αφράστως τεκούσα, τής ψυχής μου τό χαλεπόν, θεράπευσον τραύμα καί καρδίας, τήν αλγηδόνα καταπράϋνον.
Ωδή γ'
Ο Ειρμός
Ο στερεώσας κατ' αρχάς, τούς ουρανούς εν συνέσει, καί τήν γήν επί υδάτων εδράσας, εν τή πέτρα με Χριστέ, τών εντολών σου στήριξον, ότι ουκ έστι πλήν σου, άγιος μόνε Φιλάνθρωπε.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Κατακριθέντα τόν Αδάμ, τή γεύσει τής αμαρτίας, τής σαρκός σου τό σωτήριον πάθος, εδικαίωσε Χριστέ, αυτός γάρ ουχ υπεύθυνος, τή τού θανάτου πείρα, πέφηνας ο αναμάρτητος.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Τής Αναστάσεως τό φώς, εξέλαμψε τοίς εν σκότει, τού θανάτου καί σκιά καθημένοις, ο Θεός μου Ιησούς, καί τή αυτού θεότητι, τόν ισχυρόν δεσμεύσας, τούτου τά σκεύη διήρπασε.
Θεοτοκίον
Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Τών Χερουβείμ καί Σεραφείμ, εδείχθης υψηλοτέρα, Θεοτόκε, σύ γάρ μόνη εδέξω, τόν αχώρητον Θεόν, εν σή γαστρί αμόλυντε, διό πιστοί σε πάντες, ύμνοις αεί μακαρίζομεν.

Ωδή γ'
Στερέωσον ημάς
Οδώ εν τή τού βίου Χριστέ δεινώς οδεύων τετραυμάτισμαι, υπό ληστών εν τοίς πάθεσιν, αλλ' ανάστησόν με δέομαι, σύλησαν τόν νούν μου λησταί, καί έλιπόν με εν τοίς μώλωψιν, ημιθανή τών πταισμάτων μου' αλλά ίασαί με Κύριε.

Εγύμνωσάν με Σώτερ Χριστέ, τών εντολών σου τά παθήματα, καί ηδοναίς μεμαστίγωμαι, αλλ' επίχεέ μοι έλεος.
Θεοτοκίον
Ικέτευε απαύστως Αγνή, τον προελθόντα εκ λαγόνων σου ρυσθήναι πλάνης διαβόλου τούς υμνούντάς σε Θεόνυμφε.

Άλλος. Σύ εί τό στερέωμα

Έφλεξας τώ άνθρακι, τώ τής ασκήσεως Όσιε, τήν τών παθών, άκανθαν καί θάλπεις, Μοναστών τά συστήματα.

Μύρον αγιάσματος εκ τών ασκητικών Όσιε αρωμάτων, όλος συνετέθης, εις οσμήν ευωδίας Θεού.

Νόμοις τοίς ασκήσεως εμμελετών τά πάθη εβύθισας, ώσπερ άλλους, πρίν Φαραωνίτας, τή ροή τών δακρύων σου.
Θεοτοκίον
Στήσόν μου τόν άστατον, τών λογισμών αγνή τάραχον Μήτερ Θεού, τήν πρός τόν Υιόν σου, κατευθύνουσα κίνησιν.


Κοντάκιον Ήχος δ'
Επεφάνης σήμερον
Εν τώ ύψει Κύριος, τής εγκρατείας, αληθή σε έθετο, ώσπερ αστέρα απλανή, φωταγωγούντα τά πέρατα, καθηγητά Ιωάννη Πατήρ ημών.
Ο Οίκος
Οίκον Θεού ως αληθώς, σαυτόν ειργάσω Πάτερ, ταίς θείαις αρεταίς σου, σαφώς κατακοσμήσας, ώσπερ χρυσίον τηλαυγές, πίστιν ελπίδα καί αγάπην αληθή, θείους θεσμούς εκθέμενος, εγκρατεία ασκήσας ως άσαρκος, φρόνησιν, ανδρείαν, σωφροσύνην κτησάμενος ταπείνωσιν, δι' ής ανυψώθης, διό καί εφωτίσθης ευχαίς αεννάοις, καί τού ουρανού κατέλαβες τάς σκηνώσεις, καθηγητά Ιωάννη Πατήρ ημών.

Κάθισμα Τού Τριωδίου
Ήχος πλ. α' Τό ξένον τής Παρθένου
Τόν άχραντον Σταυρόν, σου Σωτήρ ημών ως όπλον σωτηρίας κατέχοντες, εν αυτώ σοι βοώμεν, Σώσον ημάς, ο παθών εκουσίως υπέρ ημών, ο πάντων Θεός ως πολυέλεος.
Δόξα... Κάθισμα τού Οσίου
Ήχος δ' Ο υψωθείς εν τώ Σταυρώ
Ταίς αρεταίς πρός ουρανόν αναλάμψας, καταπηξάμενος σαφώς επανήλθες, πρός θεωρίας άπλετον βυθόν ευσεβώς, πάσας στηλιτεύσας μέν, τών Δαιμόνων ενέδρας, σκέπεις εκ τής λώβης δέ, τούς ανθρώπους τής τούτων, ώ Ιωάννη, κλίμαξ αρετών, καί νύν πρεσβεύεις σωθήναι τούς δούλους σου.
Καί νύν... Θεοτοκίον Όμοιον
Ο επί θρόνου χερουβίμ καθεζόμενος, καί εν τοίς κόλποις τού πατρός αυλιζόμενος, ως επί θρόνου κάθηται αγίου αυτού, Δέσποινα εν κόλποις σου σαρκικώς ο Θεός γάρ, ούτω βασιλεύσας τε, επί πάντα τά έθνη, καί συνετώς νύν ψάλλομεν αυτώ, όν εκδυσώπει σωθήναι τούς
δούλους σου.

Ωδή δ'
Ο Ειρμός
Σύ μου ισχύς, Κύριε, σύ μου καί δύναμις, σύ Θεός μου, σύ μου αγαλλίαμα, ο Πατρικούς κόλπους μή λιπών, καί τήν ημετέραν, πτωχείαν επισκεψάμενος, διό σύν τώ Προφήτη, Αββακούμ σοι κραυγάζω. Τή δυνάμει σου δόξα Φιλάνθρωπε.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Σύ δυσμενή, όντα με λίαν ηγάπησας, σύ κενώσει, ξένη καταβέβηκας, επί τής γής, εύσπλαγχνε Σωτήρ, τής εσχατιάς μου, τήν ύβριν μή ανηνάμενος, καί μείνας εν τώ ύψει, τής αφράστου σου δόξης, τόν πρίν ητιμωμένον εδόξασας.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Τίς καθορών, Δέσποτα νύν ουκ εξίσταται, διά πάθους, θάνατον λυόμενον, διά Σταυρού, φεύγουσαν φθοράν, καί διά θανάτου, τόν άδην πλούτου κενούμενον, τής θείας δυναστείας, σού τού Εσταυρωμένου, τό εξαίσιον έργον φιλάνθρωπε.
Θεοτοκίον
Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Σύ τών πιστών, καύχημα πέλεις Ανύμφευτε, σύ προστάτις, σύ καί καταφύγιον, Χριστιανών, τείχος καί λιμήν, πρός γάρ τόν Υιόν σου, εντεύξεις φέρεις Πανάμωμε, καί σώζεις εκ κινδύνων, τούς εν πίστει καί πόθω, Θεοτόκον αγνήν σε γινώσκοντας.

Ωδή δ'
Εισακήκοα Κύριε
Λησταί μου εσύλησαν, τήν εργασίαν τήν ένθεον, καί κατέλιπόν με, ταίς πληγαίς τιμωρούμενον.

Εξέδυσαν Σώτέρ με, τών εντολών σου, οι άστατοι λογισμοί μου, όθεν μεμαστίγωμαι πταίσμασι.

Λευϊτης τοίς μώλωψι τραυματισθέντα ως είδέ με παρήλθε Σωτήρ μου, αλλά σύ με διάσωσον.
Θεοτοκίον
Κυρίως δοξάζομεν σέ Θεοτόκε ανύμφευτε, καί τώ σώ λιμένι, οι πιστοί καταφεύγομεν.

Άλλος. Εισακήκοα Κύριε

Ως λειμών ευωδέστατος, καί τών αρετών Παράδεισος έμψυχος, τήν εγκράτειαν εξήνθησας, δι ής πάντας έθρεψας τούς τιμώντάς σε.

Νομοθέτην ασκήσεως, καί τών μοναστών κανόνα πραότατον, ως Μωσήν σε καί Δαυϊδ αληθώς, κεκτημένοι Πάτερ μακαρίζομεν.

Φυτευθείς εν τοίς ύδασι, τοίς τής εγκρατείας, ώφθης μακάριε, κλήμα Πάτερ ευθαλέστατον ευσεβείας βότρυας προβαλλόμενον.
Θεοτοκίον
Υπό χρόνον γενόμενον, τόν εκ τού Πατρός αχρόνως εκλάψαντα Θεομήτορ ημίν τέτοκας, όν δυσώπει σώσαι τούς υμνούντάς σε.


Ωδή ε'
Ο Ειρμός
Ίνα τί με απώσω, από τού προσώπου σου, τό φώς τό άδυτον, καί εκάλυψέ με, τό αλλότριον σκότος τόν δείλαιον, αλλ' επίστρεψόν με, καί, πρός τό φώς τών εντολών σου, τάς οδούς μου κατεύθυνον δέομαι.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Περιθέσθαι ηνέσχου, χλαίναν πρό τού πάθους σου, Σώτερ παιζόμενος, τήν τού πρωτοπλάστου, περιστέλλων ασχήμονα γύμνωσιν, καί γυμνός παγήναι, εν τώ Σταυρώ απαμφιάζων, τόν χιτώνα Χριστέ τής νεκρώσεως.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Εκ χοός τού θανάτου, σύ τήν πεπτωκυίάν μου ανωκοδόμησας, αναστάς ουσίαν, καί αγήρω Χριστέ κατεσκεύασας, αναδείξας πάλιν, βασιλικήν ώσπερ εικόνα, αφθαρσίας φωτί απαστράπτουσαν.
Θεοτοκίον
Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Μητρικήν παρρησίαν, τήν πρός τόν Υιόν σου κεκτημένη Πάναγνε, συγγενούς προνοίας, τής ημών μή παρίδης δεόμεθα, ότι σέ καί μόνην, Χριστιανοί πρός τόν Δεσπότην, ιλασμόν ευμενή προβαλλόμεθα.
Ωδή ε'
Εκ νυκτός ορθρίζοντες
Ιησού επίσκεψαι, τούς μώλωπας ψυχής τής εμής, καθάπερ πάλαι, τόν εν χερσί πεσόντα ληστών, καί ιάτρευσόν μου, Χριστέ, τό άλγος δέομαι.

Αλγεινώς ταίς μάστιξιν, ησθένησε ψυχή μου Χριστέ ταίς τών πταισμάτων, καί ένθεν γυμνός περίκειμαι, αρετών ενθέων, καθικετεύω, Σώσόν με.

Ιερεύς ως είδέ με, καί Λευϊτης ουκ ίσχυσε σαφώς, παρήλθον γάρ με, αλλ' αυτός ως εύσπλαγχνος, νύν τήν σωτηρίαν, παρέσχες καί διέσωσας.
Θεοτοκίον
Μή παρίδης Δέσποτα, τόν δείλαιον εμέ δυσωπώ τόν μαστιχθέντα τόν νούν αλγεινώς υπό ληστών, αλλ' οικτείρησον πρεσβείαις Σωτήρ τής κυησάσης σε.

Άλλος. Ίνα τί με απώσω

Σβέσας πάντα τά πάθη δρόσω τών αγώνων σου, Πάτερ μακάριε, δαψιλώς ανήψας, τώ πυρί τής αγάπης καί πίστεως, εγκρατείας λύχνον, καί φωτισμός τής απαθείας, καί ημέρας υιός εχρημάτισας.

Τόν τής πίστεως βότρυν, θεία γεωργία σου, Πάτερ εξέθρεψας, καί ληνοίς απέθου, καί εξέθλιψας πόνοις ασκήσεως, καί κρατήρα πλήσας, πνευματικόν τής εγκρατείας, κατευφραίνεις καρδίας τής ποίμνης σου.

Υπομείνας γενναίως, προσβολάς καί στίγματα, τών εναντίων εχθρών, ανεδείχθης στύλος, καρτερίας στηρίζων τήν ποίμνην σου, βακτηρία θεία, επί νομάς τής εγκρατείας, καί εφ ύδωρ εκτρέφων Μακάριε.
Θεοτοκίον
Ρήσεσι σών χειλέων, Πάναγνε επόμενοι, σέ μακαρίζομεν, μετά σού γάρ όντως, μεγαλεία ποιήσας ο Κύριος, εμεγάλυνέ σε, καί αληθή Θεού Μητέρα, γεννηθείς εκ γαστρός σου ανέδειξεν.

Ωδή ς'
Ο Ειρμός
Ιλάσθητί μοι Σωτήρ, πολλαί γάρ αι ανομίαι μου, καί εκ βυθού τών κακών, ανάγαγε δέομαι, πρός σέ γάρ εβόησα, καί επάκουσόν μου, ο Θεός τής σωτηρίας μου.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Διά ξύλου κραταιώς, καθείλέ με ο αρχέκακος, αυτός δέ αναρτηθείς Χριστέ κραταιότερον, Σταυρώ καταβέβληκας, δειγματίσας τούτον, τόν πεσόντα δέ ανέστησας.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Σύ ώκτειρας τήν Σιών, εξανατείλας τού μνήματος, καινήν αντί παλαιάς, τελέσας ως εύσπλαγχνος, τώ θείω σου αίματι, καί νύν βασιλεύεις, εν αυτή εις τούς αιώνας Χριστέ.
Θεοτοκίον
Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ρυσθείημεν τών δεινών, πταισμάτων ταίς ικεσίαις σου, Θεογεννήτορ αγνή, καί τύχοιμεν Πάναγνε, τής θείας ελλάμψεως, τού εκ σού αφράστως, σαρκωθέντος Υιού τού Θεού.


Ωδή ς'
Εκύκλωσέ με άβυσσος
Τοίς πάθεσιν ηνάλωσα, τόν βίον τόν ένθεον Δέσποτα, καί όλως τοίς πταίσμασι, δεινώς μαστιζόμενος, κατέφυγόν σοι, Οικτείρησόν με δέομαι.

Αφήρπασαν τόν πλούτόν μου, καί ώσπερ νεκρόν με κατέλιπον, λησταί τοίς παθήμασι, τόν νούν μου μαστίξαντες, αλλ' οικτειρήσας, διάσωσόν με Κύριε.

Ως είδεν ο Λευϊτης μου, μαστίγων τό άλγος, τούς μώλωπας μή φέρων παρήλθέ με, αυτός δέ Φιλάνθρωπε, κατέχεάς μοι, το πλούσιόν σου έλεος.
Θεοτοκίον
Βάτον σε ακατάφλεκτον, καί όρος καί κλίμακα έμψυχον, καί πύλην ουράνιον, αξίως δοξάζομεν, Μαρία ένδοξε, Ορθοδόξων καύχημα.

Άλλος. Ιλάσθητί μοι Σωτήρ

Εδέξω εν τή ψυχή, τόν θείον πλούτον τού Πνεύματος, τήν άμεμπτον προσευχήν, αγνείαν σεμνότητα, αγρυπνίαν σύντονον, εγκρατείας πόνους, δι ών οίκος εγνωρίσθης Θεού.

Ύλης τής κάτω Σοφέ παρέδραμες τήν ευτέλειαν, αϋλω δέ προσευχή τόν νούν ανεπτέρωσας, καί τής άνω λήξεως, ώφθης κληρονόμος, διά βίου τελειότητα.

Ιδρώσιν ασκητικοίς, τούς άνθρακας τών βελών τού εχθρού, κατέσβεσας αληθώς, καί τό πύρ τής πίστεως, εκλάμψας κατέφλεξας, τά τής απιστίας, τών αιρέσεων φρυάγματα.

Κοντάκιον Ήχος Πλ. δ'
Ως απαρχάς τής φύσεως
Εξαναστάς τού μνήματος, τούς τεθνεώτας ήγειρας, καί τόν Αδάμ ανέστησας, καί η Εύα χορεύει εν τή σή Αναστάσει, καί κόσμου τά πέρατα πανηγυρίζουσι, τή εκ νεκρών Εγέρσει σου Πολυέλεε.
Ο Οίκος
Τά τού, Άδου σκυλεύσας βασίλεια, καί νεκρούς αναστήσας Μακρόθυμε, Γυναιξί Μυροφόροις συνήντησας, αντί λύπης, χαράν κομισάμενος, καί Αποστόλοις σου εμήνυσας τά τής νίκης σύμβολα. Σωτήρ μου ζωοδότα, καί τήν κτίσιν εφώτισας φιλάνθρωπε, διά τούτο καί κόσμος συγχαίρει, τή εκ νεκρών Εγέρσει σου πολυέλεε.

Σ υ ν α ξ ά ρ ι ο ν
Τή Κθ' τού αυτού μηνός, Μνήμη τών Αγίων Μαρτύρων Μάρκου Επισκόπου Αρεθουσίων, Κυρίλλου Διακόνου, καί ετέρων πολλών.
Στίχοι
• • Επαγρυπνήσας πρώτα πολλαίς αικίαις,
• • Ύπνωσε Μάρκος, θείον ειρήνης ύπνον,
• • Γαστήρ Κυρίλλου Λευϊτου διά ξίφους,
• • Ωσεί πάχος γής, είπε Δαυϊδ, ερράγη.
• • Κείνται γύναια βρώσεως χοίροις σκάφαι,
• • Γαστρός παθούσαι ρήξιν εκχοιροφρόνων.
• • Εικάδι ηδ' ενάτη Αθληταί εις πόλον ίκον.

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τών Αγίων Μαρτύρων Ιωνά, Βαραχησίου καί τών σύν αυτοίς εννέα Μαρτύρων.
Στίχοι
• • Έχεις Ιωνάν καί σύ, γή, πάντως μέγαν,
• • Κατ' ουδέν ενδέοντα τού θαλαττίου.
• • Διψών Βαραχήσιος Αθλητών τέλους,
• • Χανδόν ζεούσης εκπίνει πίσσης σκύφον.
• • Χριστού υπετμηθέντες άνδρες εννέα,
• • Σύνεισιν ήδη τάξεσι ταίς εννέα.

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τού Οσίου Πατρός ημών καί Ομολογητού Ευσταθίου Βιθυνίας.
Στίχοι
• • Τόν πηλόν εκδύς, Ευστάθιε παμμάκαρ.
• • Χριστώ παρέστης τώ δι' ημάς πηλίνω.


Συναξάριον
Τή αυτή ημέρα, Κυριακή τετάρτη τών Νηστειών, μνήμην ποιούμεν τού Οσίου Πατρός ημών Ιωάννου, τού Συγγραφέως τής Κλίμακος.
Στίχοι
• • Ο σάρκα καί ζών νεκρός ών Ιωάννης,
• • Αιωνίως ζή, καί νεκρός φανείς άπνους.
• • Σύγγραμμα λιπών Κλίμακα τή ανόδω,
• • Δείκνυσιν αυτού πορείαν τής ανόδου.

Ταίς αυτού πρεσβείαις, ο Θεός, ελέησον, καί σώσον ημάς. Αμήν.

Ωδή ζ'
Ο Ειρμός
Θεού συγκατάβασιν τό πύρ ηδέσθη εν Βαβυλώνί ποτε, διά τούτο οι Παίδες εν τή καμίνω αγαλλομένω ποδί ως εν λειμώνι χορεύοντες έψαλλον. Ευλογητός ο Θεός, ο τών Πατέρων ημών.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Η ένδοξος κένωσις ο θείος πλούτος, τής σής πτωχείας Χριστέ καταπλήττει Αγγέλους, Σταυρώ Ορώντάς σε καθηλούμενον, διά τό σώσαι, τούς πίστει κραυγάζοντας. Ευλογητός ο Θεός, ο τών Πατέρων ημών.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Τή θεία καθόδω σου, φωτός επλήσθη τά καταχθόνια, καί τό σκότος ηλάθη, τό πρίν διώκον, όθεν ανέστησαν, οι απ' αιώνος δεσμώται κραυγάζοντες. Ευλογητός ο Θεός, ο τών Πατέρων ημών.
Τριαδικόν
Στίχ. Αγία Τριάς ο Θεός ελέησον καί σώσον ημάς.

Απάντων μέν Κύριον, ενός δέ μόνου μονογενούς Υιού, ορθοδόξως Πατέρα, θεολογούντές σε καταγγέλλομεν, καί έν ειδότες, σού εκπορευόμενον, Πνεύμα ευθές, συμφυές καί συναϊδιον.

Ωδή ζ'
Ο υπερυψούμενος
Λησταί περιέπεσαν επ' εμέ τόν δείλαιον, καί μάστιξιν έλιπον νεκρόν ώσπερ άπνουν με, διό σε ικετεύω, ο Θεός επίσκεψαί με.

Τόν νούν μου εσύλησαν λογισμοί οι άστατοι καί πλήξαντες πάθεσι, νεκρόν με έλιπον, τώ πλήθει τών πταισμάτων, αλλά Σώτερ ίασαί με.

Ως είδε Λευϊτης με, ταίς πληγαίς οδυνώμενον, μή φέρων τούς μώλωπας, διά τό ανίατον παρήλθέ με Σωτήρ μου, αλλ' αυτός ιάτρευσόν με.
Θεοτοκίον
Σύ ο εκ Παρθένου με σαρκωθείς διέσωσας, τοίς μώλωψι χέας μου, τό πλούσιον έλεος Χριστέ τών οικτιρμών σου, διά τούτό σε δοξάζω.

Άλλος. Οι εκ τής Ιουδαίας

Εν τή χλόη τής άνω, βασιλείας, τήν ποίμνην Πάτερ εξέθρεψας καί ράβδω τών δογμάτων, τούς θήρας απελάσας, τών αιρέσεων έψαλλες, ο τών Πατέρων ημών, Θεός ευλογητός εί.

Εν τή άνω εισήλθες, νυμφική ευωχία, τού Βασιλέως Χριστού, στολήν ενδεδυμένος αξίαν τού καλούντος, εν ώ καί ανεκλίθης βοών, ο τών Πατέρων ημών Θεός ευλογητός εί.

Μή βραχείς αμαρτίαις, ποταμός ανεδείχθης, τής εγκρατείας Πάτερ λογισμούς κατα κλύζων, καί ρύπον εκκαθαίρων, τών βοώντων εκ πίστεως, ο τών Πατέρων ημών, Θεός ευλογητός εί.
Θεοτοκίον
Εκ γαστρός σου προήλθε, σαρκωθείς εκ Παρθένου τών όλων Κύριος, διό σε Θεοτόκον, φρονούντες ορθοδόξως, τώ Υιώ σου κραυγάζομεν, ο τών Πατέρων ημών, Θεός ευλογητός εί.

Ωδή η'
Ο Ειρμός
Επταπλασίως κάμινον, των Χαλδαίων ο τύραννος, τοίς θεοσεβέσιν, εμμανώς εξέκαυσε, δυνάμει δέ κρείττονι, περισωθέντας τούτους ιδών, τόν δημιουργόν καί λυτρωτήν ανεβόα, οι Παίδες ευλογείτε, Ιερείς ανυμνείτε, λαός υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Τής Ιησού θεότητος, η υπέρθεος δύναμις, εν τοίς καθ' ημάς, θεοπρεπώς εξέλαμψε, σαρκί γάρ γευσάμενος, υπέρ παντός θανάτου Σταυρού, έλυσε τού άδου τήν ισχύν, όν απαύστως, οι Παίδες ευλογείτε, Ιερείς ανυμνείτε, λαός υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Ο σταυρωθείς εγήγερται, ο μεγάλαυχος πέπτωκεν, ο καταπεσών, καί συντριβείς ανώρθωται, φθορά εξωστράκισται, καί αφθαρσία ήνθησεν, υπό τής ζωής γάρ, τό θνητόν κατεπόθη, οι Παίδες ευλογείτε, Ιερείς ανυμνείτε, λαός υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.
Τριαδικόν
Στίχ. Αγία Τριάς ο Θεός ελέησον καί σώσον ημάς.

Τρισσοφαή θεότητα, ενιαίαν εκλάμπουσαν, αίγλην εκ μιάς, τρισυποστάτου φύσεως, Γεννήτορα άναρχον, ομοφυά τε Λόγον Πατρός, καί συμβασιλεύον, ομοούσιον Πνεύμα, οι Παίδες ευλογείτε, Ιερείς ανυμνείτε, λαός υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Ωδή η'
Σοί τώ παντουργώ
Υπό τών ληστών τών λογισμών μου Σώτερ διέφθειρα βίον μου πταισμάτων μάστιξιν, όθεν τής θείας γεγύμνωμαι εικόνος σού τού φιλανθρώπου Θεού αλλ' οίκτειρόν με.

Ήλθες επί γής, εκ τών υψίστων Σώτερ, οικτείρας τόν μάστιξι, τραυματισθέντα με, όλον πταισμάτων τοίς μώλωψιν οικτίρμον, καί εξέχεάς μοι, Χριστέ τό έλεός σου.

Σώμα καί ψυχήν, σύ ο Δεσπότης Σώτερ, αντίλυτρον δέδωκας εμού καί έσωσας, όλου πταισμάτων, εσμώ τραυματισθέντος, εν ταίς ανιάτοις, πληγαίς ως ελεήμων.
Θεοτοκίον
Σέ τήν υπέρ νούν, θεανδρικώ τώ λόγω, τεκούσαν τόν Κύριον, καί παρθενεύουσαν, τά έργα, Παρθένε ευλογούμεν, καί υπερπάντα υψούμεν, εις πάντας τούς αιώνας.
Ειρμός άλλος.
Τόν Βασιλέα τών ουρανών

Στήλην σε έμπνουν ως αληθώς καί εικόνα εγκρατείας Πάτερ κεκτημένοι πάντες σου τήν μνήμην τιμώμεν Ιωάννη.

Οίασος χαίρει τών Μοναστών, καί χορεύει, τών Οσίων δήμος καί Δικαίων, στέφος γάρ αξίως, σύν τούτοις εκομίσω.

Ωραϊσμένος ταίς αρεταίς εις νυμφώνα τής αρρήτου δόξης συνεισήλθες, ύμνον αναμέλπων, Χριστώ εις τούς αιώνας.
Θεοτοκίον
Τούς βοηθείας τής παρά σού δεομένους μή παρίδης Παρθένε υμνούντας καί υπερυψούντάς σε Κόρη εις αιώνας.



Ωδή θ'
Ο Ειρμός
Εξέστη επί τούτω ο ουρανός, καί τής γής κατεπλάγη τά πέρατα, ότι Θεός, ώφθη τοίς ανθρώποις σωματικώς, καί η γαστήρ σου γέγονεν, ευρυχωροτέρα τών ουρανών, διό σε Θεοτόκε, Αγγέλων καί ανθρώπων, ταξιαρχίαι μεγαλύνουσι.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Τή θεία καί ανάρχω φύσει απλούς, πεφυκώς συνετέθης προσλήψει σαρκός, εν σεαυτώ, ταύτην υποστήσας Λόγε Θεού, καί πεπονθώς ως άνθρωπος, έμεινας εκτός πάθους ως Θεός, διό σε εν ουσίαις, δυσίν αδιαιρέτως, καί ασυγχύτως μεγαλύνομεν.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Πατέρα κατ' ουσίαν τήν θεϊκήν, ως δέ φύσει γενόμενος άνθρωπος, έφης Θεόν, Ύψιστε τοίς δούλοις συγκατιών εξαναστάς τού μνήματος, χάριτι Πατέρα τών γηγενών, τιθείς τόν κατά φύσιν, Θεόν τε καί Δεσπότην, μεθ' ού σε πάντες μεγαλύνομεν.
Θεοτοκίον
Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ωράθης ώ Παρθένε Μήτηρ Θεού, υπέρ φύσιν τεκούσα εν σώματι, τόν αγαθόν, Λόγον εκ καρδίας τής εαυτού, όν ο Πατήρ ηρεύξατο, πάντων πρό αιώνων ώς Αγαθός, όν νύν καί τών σωμάτων, επέκεινα νοούμεν, ει καί τό σώμα περιβέβληται.

Ωδή θ'
Ησαϊα χόρευε
Εντολάς σου Δέσποτα μή φυλάξας, γνώμη εμαυτού, τοίς πάθεσιν υπελθών, τοίς τών ηδονών, γεγύμνωμαι χάριτος, καί ταίς πληγαίς έρριμμαι γυμνός, όθεν αιτούμαί σε, τόν Σωτήρα διασώσαί με.

Ου Λευϊτης ίσχυσεν, αποσμήξαι, μώλωπας εμούς, αλλ' ήλθες ο αγαθός, πρός με συμπαθώς καί έχεας έλεος σών οικτιρμών, Σώτερ επ εμέ ώσπερ πανάριστος, ιατρός με ιασάμενος.

Ως υπάρχων εύσπλαγχνος, κατοικτείρας έσωσας Χριστέ τόν μάστιξιν αλγεινώς, υπό τών ληστών, Σωτήρ μαστιχθέντα με καί τήν ψυχήν σώμά τε σαυτού ώσπερ δηνάρια δύο δέδωκας αντίλυτρον.
Θεοτοκίον
Υπέρ νούν ο τόκος σου, Θεομήτορ, άνευ γάρ ανδρός, η σύλληψις εν σοί καί παρθενικώς, η κύησις γέγονεν, καί γάρ Θεός, εστιν ο τεχθείς, Όν μεγαλύνοντες, σέ Παρθένε μακαρίζομεν.

Άλλος. Τήν Αγνήν ενδόξως

Ιατήρ νοσούντων εν πταίσμασι θεόθεν Μακάριε, ελατήρ δέ εδείχθης καί διώκτης τών πονηρών πνευμάτων, διό σε μακαρίζομεν.

Τήν γήν ως φθοράς οικητήριον, κατέλιπες Πάτερ, καί εις γήν κατεσκήνωσας, τών πραέων, καί σύν αυτοίς αγάλλη, τής θείας απολαύων τρυφής.

Σήμερον ημέρα εόρτιος, πάντα συγκαλεί γάρ τών μοναζόντων τά ποίμνια, εις χορείαν πνευματικην, τράπεζαν, καί βρώσιν ακηράτου ζωής.
Θεοτοκίον
Ο εν σοί σκηνωσας Πανάμωμε, τόν πρίν τούς γενάρχας κακοτρόπως πτερνίσαντα, βροτοκτόνον καταβαλών, ετέχθη, καί πάντας ημάς έσωσε.




Καταβασίες
Ωδή α' Ήχος δ'
Ανοίξω τό στόμα μου, καί πληρωθήσεται Πνεύματος, καί λόγον ερεύξομαι, τή Βασιλίδι Μητρί, καί οφθήσομαι, φαιδρώς πανηγυρίζων, καί άσω γηθόμενος, ταύτης τά θαύματα.
Ωδή γ'
Τούς σούς υμνολόγους Θεοτόκε, ως ζώσα καί άφθονος πηγή, θίασον συγκροτήσαντας, πνευματικόν στερέωσον, καί εν τή θεία δόξη σου, στεφάνων δόξης αξίωσον.
Ωδή δ'
Τήν ανεξιχνίαστον θείαν βουλήν, τής εκ τής Παρθένου σαρκώσεως, σού τού Υψίστου, ο Προφήτης, Αββακούμ, κατανοών εκραύγαζε. Δόξα τή δυνάμει σου Κύριε.
Ωδή ε'
Εξέστη τά σύμπαντα, επί τή θεία δόξη σου, σύ γάρ απειρόγαμε Παρθένε, έσχες εν μήτρα, τόν επί πάντων Θεόν, καί τέτοκας άχρονον Υιόν, πάσι τοίς υμνούσί σε, σωτηρίαν βραβεύοντα.
Ωδή ς'
Τήν θείαν ταύτην καί πάντιμον, τελούντες εορτήν οι θεόφρονες, τής Θεομήτορος, δεύτε τάς χείρας κροτήσωμεν, τόν εξ αυτής τεχθέντα Θεόν δoξάζοντες.
Ωδή ζ'
Ουκ ελάτρευσαν τή κτίσει οι θεόφρονες, παρά τόν Κτίσαντα, αλλά πυρός απειλήν; ανδρείως πατήσαντες, χαίροντες έψαλλον. Υπερύμνητε, ο τών Πατέρων Κύριος, καί Θεός ευλογητός εί.
Ωδή η' αινούμεν
Παίδας ευαγείς εν τή καμίνω, ο τόκος τής Θεοτόκου διεσώσατο, τότε μέν τυπούμενος, νύν δέ ενεργούμενος, τήν οικουμένην άπασαν, αγείρει ψάλλουσαν. Τόν Κύριον υμνείτε τά έργα, καί υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.



Ο Ιερεύς: Τήν Θεοτόκον καί Μητέρα τού Φωτός, εν ύμνοις τιμώντες μεγαλύνωμεν.
Ήχος δ΄
Μεγαλύνει η ψυχή μου τόν Κύριον, καί ηγαλλίασε τό πνεύμά μου επί τώ Θεώ τώ σωτήρί μου.
• Τήν Τιμιωτέραν τών Χερουβείμ, καί ενδοξοτέραν ασυγκρίτως τών Σεραφείμ, τήν αδιαφθόρως Θεόν Λόγον τεκούσαν, τήν όντως Θεοτόκον, σέ μεγαλύνομεν.
Ότι επέβλεψεν επί τήν ταπείνωσιν τής δούλης αυτού, ιδού γάρ από τού νύν μακαριούσί με πάσαι γενεαί,
• Τήν Τιμιωτέραν τών Χερουβείμ...
Ότι εποίησέ μοι μεγαλεία ο Δυνατός, καί άγιον τό όνομα αυτού, καί τό έλεος αυτού εις γενεάν, καί γενεάν τοίς φοβουμένοις αυτόν.
• Τήν Τιμιωτέραν τών Χερουβείμ...
Εποίησε κράτος εν βραχίονι αυτού, διεσκόρπισεν υπερηφάνους διανοία καρδίας αυτών.
• Τήν Τιμιωτέραν τών Χερουβείμ...
Καθείλε δυνάστας από θρόνων, καί ύψωσε ταπεινούς, πεινώντας ενέπλησεν αγαθών, καί πλουτούντας εξαπέστειλε κενούς.
• Τήν Τιμιωτέραν τών Χερουβείμ...
Αντελάβετο Ισραήλ παιδός αυτού, μνησθήναι ελέους, καθώς ελάλησε πρός τούς πατέρας ημών, τώ Αβραάμ, καί τώ σπέρματι αυτού έως αιώνος.
Ωδή θ' Ήχος δ'
Άπας γηγενής, σκιρτάτω τώ πνεύματι λαμπαδουχούμενος, πανηγυριζέτω δέ, αύλων Nόων φύσις γεραίρουσα, τήν ιερά θαυμάσια τής Θεομήτορος, καί βοάτω. Χαίροις παμμακάριστε, Θεοτόκε Αγνή αειπάρθενε.



  Άγιος Κύριος ο Θεός ημών,
  Άγιος Κύριος ο Θεός ημών.
  Υψούτε Κύριον τόν Θεόν ημών, καί προσκυνείτε τώ υποποδίω τών ποδών αυτού.
  Ότι Άγιός εστιν.

ΕΞΑΠΟΣΤΕΙΛΑΡΙΟΝ Η'
Δύο Αγγέλους βλέψασα, ένδοθεν τού μνημείου, Μαρία εξεπλήττετο, καί Χριστόν αγνοούσα, ώς Κηπουρόν επηρώτα, Κύριε πού τό σώμα, τού Ιησού μου τέθεικας; κλήσει δέ τούτον γνούσα είναι αυτόν , τόν Σωτήρα ήκουσε, Μή μου άπτου, πρός τόν Πατέρα άπειμι, ειπέ τοίς αδελφοίς μου.


Καί τού Οσίου
Γυναίκες ακουτίσθητε
Τού κόσμου τήν ευπάθειαν, ώς μοχθηράν εξέκλινας, καί ατροφία τήν σάρκα, μαράνας ανεκαίνισας, ψυχής τόν τόνον Όσιε, καί δόξαν κατεπλούτησας, ουράνιον αοίδιμε, διό μή παύση πρεσβεύων υπέρ ημών Ιωάννη.
Θεοτοκίον Όμοιον
Κυρίως Θεοτόκον σε, ομολογούμεν Δέσποινα, οι διά σού σεσωσμένοι, καί γάρ Θεόν εκύησας, απορρήτως τόν λύσαντα, διά Σταυρού τόν θάνατον, πρός εαυτόν δ' ελκύσαντα, Οσίων δήμους, μεθ' ών σε, ανευφημούμεν Παρθένε.

Αίνοι Ήχος πλ. δ'
1. τού ποιήσαι εν αυτοίς κρίμα έγγραπτον. Δόξα αύτη έσται πάσι τοίς οσίοις αυτού.
-- Κύριε, ει καί κριτηρίω παρέστης, υπό Πιλάτου κρινόμενος, αλλ' ουκ απελείφθης τού θρόνου, τώ Πατρί συγκαθεζόμενος, καί αναστάς εκ νεκρών, τόν κόσμον ηλευθέρωσας, εκ τής δουλείας τού αλλοτρίου, ως οικτίρμων καί Φιλάνθρωπος.
2. Αινείτε τόν Θεόν εν τοίς Αγίοις αυτού, αινείτε αυτόν εν στερεώματι τής δυνάμεως αυτού.
-- Κύριε, ει καί ως νεκρόν εν μνημείω, Ιουδαίοι σε κατέθεντο, αλλ' ως Βασιλέα υπνούντα, στρατιώταί σε εφύλαττον, καί ως ζωής θησαυρόν, σφραγίδι εσφραγίσαντο, αλλά ανέστης καί παρέσχες, αφθαρσίαν ταίς ψυχαίς ημών.
3. Αινείτε αυτόν επί ταίς δυναστείαις αυτού, αινείτε αυτόν κατά τό πλήθος τής μεγαλωσύνης αυτού.
-- Κύριε, όπλον κατά τού διαβόλου, τόν Σταυρόν σου ημίν δέδωκας, φρίττει γάρ καί τρέμει, μή φέρων καθοράν αυτού τήν δύναμιν, ότι νεκρούς ανιστά καί θάνατον κατήργησε, διά τούτο προσκυνούμεν, τήν Ταφήν σου καί τήν Έγερσιν.
4. Αινείτε αυτόν εν ήχω, σάλπιγγος, αινείτε αυτόν εν ψαλτηρίω καί κιθάρα.
-- Ο Άγγελός σου Κύριε, ο τήν Ανάστασιν κηρύξας, τούς μέν φύλακας εφόβησε, τά δέ Γύναια εφώνησε λέγων. Τί ζητείτε τόν ζώντα μετά τών νεκρών, ανέστη Θεός ών, καί τή οικουμένη ζωήν εδωρήσατο.
5. Αινείτε αυτόν εν τυμπάνω καί χορώ, αινείτε αυτόν εν χορδαίς καί οργάνω,
-- Έπαθες διά σταυρού, ο απαθής τή θεότητι, ταφήν κατεδέξω τριήμερον, ίνα ημάς ελευθερώσης τής δουλείας τού εχθρού, καί αθανατίσας, ζωοποιήσης ημάς Χριστέ ο Θεός, διά τής Αναστάσεώς σου φιλάνθρωπε.
6. Αινείτε αυτόν εν κυμβάλοις ευήχοις, αινείτε αυτόν εν κυμβάλοις αλαλαγμού. Πάσα πνοή αινεσάτω τόν Κύριον.
-- Προσκυνώ καί δοξάζω, καί ανυμνώ Χριστέ, τήν σήν εκ τάφου Ανάστασιν, δι' ής ηλευθέρωσας ημάς, εκ τών τού Άδου αλύτων δεσμών, καί εδωρήσω τώ κόσμω ως Θεός ζωήν αιώνιον, καί τό μέγα έλεος.
7. Ανάστηθι, Κύριε, ο Θεός μου, υψωθήτω η χείρ σου, μή επιλάθη τών πενήτων σου εις τέλος.
-- Τό ζωοδόχον σου μνήμα, φρουρούντες παράνομοι, σύν τή κουστωδία εσφραγίσαντο τούτο, σύ δέ ως αθάνατος Θεός καί παντοδύναμος, ανέστης τριήμερος.
8. Εξομολογήσομαί σοι, Κύριε, εν όλη καρδία μου, διηγήσομαι πάντα τά θαυμάσιά σου.
-- Πορευθέντος σου εν πύλαις Άδου Κύριε, καί ταύτας συντρίψαντος, ο αιχμάλωτος ούτως εβόα, Τίς εστιν ούτος, ότι ου καταδικάζεται εν τοίς κατωτάτοις τής γής, αλλά καί ως σκηνήν κατέλυσε τού θανάτου τό δεσμωτήριον; εδεξάμην αυτόν ως θνητόν, καί τρέφω ως Θεόν. Παντοδύναμε Σωτήρ ελέησον ημάς.

Δόξα... Τό παρόν Ιδιόμελον
Ήχος α'
Δεύτε εργασώμεθα εν τώ μυστικώ αμπελώνι καρπούς μετανοίας, εν τούτω ποιούμενοι ουκ εν βρώμασι καί πόμασι κοπιώντες, αλλ' εν προσευχαίς καί νηστείαις τάς αρετάς κατορθούντες, τούτοις αρεσκόμενος, ο Κύριος τού έργου δηνάριον παρέχει δι ού ψυχάς λυτρούται, χρέους αμαρτίας, ο μόνος πολυέλεος.



Καί νύν... Θεοτοκίοv
Υπερευλογημένη υπάρχεις, Θεοτόκε Παρθένε, διά γάρ τού εκ σού σαρκωθέντος, ο Άδης ηχμαλώτισται, ο Αδάμ ανακέκληται, η κατάρα νενέκρωται, η Εύα ηλευθέρωται, ο θάνατος τεθανάτωται, καί ημείς εζωοποιήθημεν, διό ανυμνούντες βοώμεν, Ευλογητός Χριστός ο Θεός ημών, ο ούτως ευδοκήσας, δόξα σοι.


ΜΕΓΑΛΗ ΔΟΞΟΛΟΓΙΑ

Δόξα σοι τώ δείξαντι τό φώς, Δόξα εν υψίστοις Θεώ, καί επί γής ειρήνη, εν ανθρώποις ευδοκία.
Υμνούμέν σε, ευλογούμέν σε, προσκυνούμέν σε, δοξολογούμέν σε, ευχαριστούμέν σοι, διά τήν μεγάλην σου δόξαν.
Κύριε βασιλεύ, επουράνιε Θεέ, Πάτερ παντοκράτορ, Κύριε Υιέ μονογενές, Ιησού Χριστέ, καί Άγιον Πνεύμα,
Κύριε ο Θεός, ο αμνός τού Θεού, ο Υιός τού Πατρός, ο αίρων τήν αμαρτίαν τού κόσμου, ελέησον ημάς, ο αίρων τάς αμαρτίας τού κόσμου.
Πρόσδεξαι τήν δέησιν ημών, ο καθήμενος εν δεξιά τού Πατρός, καί ελέησον ημάς.
Ότι σύ εί μόνος Άγιος, σύ εί μόνος Κύριος, Ιησούς Χριστός, εις δόξαν Θεού Πατρός. Αμήν.
Καθ' εκάστην ημέραν ευλογήσω σε, καί αινέσω τό όνομά σου εις τόν αιώνα, καί εις τόν αιώνα τού αιώνος.
Καταξίωσον, Κύριε, εν τή ημέρα ταύτη, αναμαρτήτους φυλαχθήναι ημάς.
Ευλογητός εί, Κύριε, ο Θεός τών Πατέρων ημών, καί αινετόν καί δεδοξασμένον τό όνομά σου εις τούς αιώνας. Αμήν.
Γένοιτο, Κύριε, τό έλεός σου εφ' ημάς, καθάπερ ηλπίσαμεν επί σέ.
Ευλογητός εί, Κύριε. δίδαξόν με τά δικαιώματά σου (γ').
Κύριε, καταφυγή εγενήθης ημίν, εν γενεά καί γενεά,
Εγώ είπα. Κύριε, ελέησόν με, ίασαι τήν ψυχήν μου, ότι ήμαρτόν σοι.
Κύριε, πρός σέ κατέφυγον, δίδαξόν με τού ποιείν τό θέλημά σου, ότι σύ εί ο Θεός μου.
Ότι παρά σοί πηγή ζωής, εν τώ φωτί σου οψόμεθα φώς.
Παράτεινον τό έλεός σου τοίς γινώσκουσί σε.
Άγιος ο Θεός, Άγιος Ισχυρός, Άγιος Αθάνατος, ελέησον ημάς (εκ γ').
Δόξα... Καί νύν... Άγιος Αθάνατος, ελέησον ημάς.
Άγιος ο Θεός, Άγιος Ισχυρός, Άγιος Αθάνατος, ελέησον ημάς.

Σήμερον σωτηρία τώ κόσμω γέγονεν. Άσωμεν τώ αναστάντι εκ τάφου καί αρχηγώ τής ζωής ημών, καθελών γάρ τώ θανάτω τόν θάνατον, τό νίκος έδωκεν ημίν, καί τό μέγα έλεος.




Είς την λειτουργίαν



Είσοδικόν

Δεύτε προσκυνήσωμεν και προσπέσωμεν Χριστώ. Σώσον ημάς, Υιέ Θεού, ο αναστάς εκ νεκρών, ψάλλοντάς σοι Αλληλούϊα

Απολυτίκιον Ήχος πλ. δ'
Εξ ύψους κατήλθες ο εύσπλαγχνος, ταφήν καταδέξω τριήμερον, ίνα ημάς ελευθερώσης τών παθών, Η ζωή καί η Ανάστασις ημών, Κύριε δόξα σοι.
Καί τού Οσίου
Ήχος πλ. δ'
Ταίς τών δακρύων σου ροαίς, τής ερήμου τό άγονον εγεώργησας, καί τοίς εκ βάθους στεναγμοίς, εις εκατόν τούς πόνους εκαρποφόρησας, καί γέγονας φωστήρ, τή Οικουμένη λάμπων τοίς θαύμασιν Ιωάννη Πατήρ ημών όσιε, πρέσβευε Χριστώ τώ Θεώ, σωθήναι τάς ψυχάς ημών.

κοντακιον
Ήχος πλ. δ' Αυτόμελον
Τή υπερμάχω στρατηγώ τά νικητήρια, ως λυτρωθείσα τών δεινών, ευχαριστήρια, αναγράφω σοι η Πόλις σου, Θεοτόκε, αλλ' ώς έχουσα τό κράτος απροσμάχητον, εκ παντοίων με κινδύνων ελευθέρωσον ίνα κράζω σοι, Χαίρε, Νύμφη ανύμφευτε.


Ο Αποστολος
Προκείμενον Ήχος βαρύς
Κύριος ισχύν τώ λαώ αυτού δώσει.

Στίχ. Ενέγκατε τώ Κυρίω υιοί Θεού.

Πρός Εβραίους Επιστολής Παύλου, τό Ανάγνωσμα
(Κεφ ς', 13-20)
Αδελφοί, τώ Αβραάμ επαγγειλάμενος ο Θεός επεί κατ ουδενός είχε μείζονος ομόσαι, ώμοσε καθ' εαυτού, λέγων. Η μήν ευλογών ευλογήσω σε καί πληθύνων πληθυνώ σε. Καί ούτω μακροθυμήσας, επέτυχε τής επαγγελίας. Άνθρωποι μέν γάρ κατά τού μείζονος ομνύουσι, καί πάσης αυτοίς αντιλογίας πέρας, εις βεβαίωσιν, ο όρκος. Εν ώ περισσότερον βουλόμενος ο Θεός επιδείξαι τοίς κληρονόμοις τής επαγγελίας, τό αμετάθετον τής βουλής αυτού εμεσίτευσεν όρκω, ίνα διά δύο πραγμάτων αμεταθέτων, εν οίς αδύνατον ψεύσασθαι Θεόν, ισχυράν παράκλησιν έχωμεν οι καταφυγόντες, κρατήσαι τής προκειμένης ελπίδος. Ήν ως άγκυραν έχομεν τής ψυχής, ασφαλή τε καί βεβαίαν καί εισερχομένην εις τό εσώτερον τού καταπετάσματος, όπου πρόδρομος υπέρ ημών εισήλθεν Ιησούς, κατά τήν τάξιν Μελχισεδέκ, Αρχιερεύς γενόμενος εις τόν αιώνα.

Αλληλούϊα Ήχος βαρύς
Αγαθόν τό εξομολογείσθαι τώ Κυρίω.

Ευαγγέλιον
«Τω καιρώ εκείνω άνθρωπός τις προσήλθε τω Ιησού γονυπετών αυτώ και λέγων διδάσκαλε, ήνεγκα τον υιόν μου προς σε, έχοντα πνεύμα άλαλον. Και όπου αν αυτόν καταλάβη, φήσσει αυτόν, και αφρίζει και τρίζει τους οδόντας αυτού, και ξηραίνεται• Kαι είπον τοις μαθηταίς σου ίνα αυτό εκβάλωσι, και ουκ ίσχυσαν. ο δε αποκριθείς αυτώ λέγει ώ γενεά άπιστος, έως πότε προς υμάς έσομαι; έως πότε ανέξομαι υμών; φέρετε αυτόν προς με. Και ήνεγκαν αυτόν προς αυτόν. Και ιδών αυτόν ευθέως το πνεύμα εσπάραξεν αυτόν, και πεσών επί της γης εκυλίετο αφρίζων. Και επηρώτησε τον πατέρα αυτού• πόσος χρόνος εστίν ως τούτο γέγονεν αυτώ; ο δε είπε• παιδιόθεν. Και πολλάκις αυτόν εις το πυρ έβαλε και εις ύδατα, ίνα απολέση αυτόν αλλ’ ει τι δύνασαι, βοήθησαν ημίν σπλαγχνισθείς εφ' ημάς. ο δε Ιησούς είπεν αυτώ το εί δύνασαι πιστεύσαι, πάντα δυνατά τω πιστεύοντι. Και ευθέως κράξας ο πατήρ του παιδιού μετά δακρύων έλεγε- πιστεύω, κύριε βοήθει μου τη απιστία. Ιδών δε ο Ιησούς ότι επισυντρέχει όχλος επετίμησε τω πνεύματι τω ακαθάρτω λέγων αυτώ• το πνεύμα το άλαλον και κωφόν, εγώ σοι επιτάσσω, έξελθε εξ' αυτού και μηκέτι εισέλθης εις αυτόν. Και κράξαν και πολλά σπαράξαν αυτόν εξήλθε, και εγένετο ωσεί νεκρός, ώστε πολλούς λέγειν ότι απέθανεν. ο δε Ιησούς κρατήσας αυτόν της χειρός ήγειρεν αυτόν και ανέστη. Και εισελθόντα αυτόν εις οίκον οι μαθηταί επηρώτων αυτόν κατ' ιδίαν, ότι ημείς ουκ ηδυνήθημεν εκβαλείν αυτό. Και είπεν αυτοίς• τούτο το γένος εν ουδενί δύναται εξελθείν ει μη εν προσευχή και νηστεία. Και εκείθεν εξελθόντες παρεπορεύοντο δια της Γαλιλαίας και ουκ ήθελεν ίνα τις γνώναι. εδίδασκε γαρ τους μαθητάς αυτού ότι ο υιός του ανθρώπου παραδίδοται εις χείρας ανθρώπων, και αποκτενούσιν αυτόν, και αποκτανθείς τη τρίτη ήμερα αναστήσεται».

Εις το Εξαιρέτως
Επί σοί, χαίρει, Κεχαριτωμένη, πασά ή κτίσις, Αγγέλων το σύστημα και ανθρώπων τό γένος, ήγιασμένε ναέ, και παράδεισε λογικέ, παρθενικόν καύχημα έξ ής Θεός έσαρκώθη και παιδίον γέγονεν, ο προ αιώνων υπάρχων Θεός ημών Τήν γαρ σήν μήτραν θρόνον έποίησε, και τήν σήν γαστέρα πλατυ-τέραν ουρανών άπειργάσατο. Έπί σοί χαίρει, Κεχαριτωμένη, πασά ή κτίσις• δόξα σοι.


Κοινωνικόν << Αινείτε>>.
-Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με τον αμαρτωλό και ανάξιο δούλο σου.
-Γνώρισόν μοι, Κύριε, οδόν, εν ή πορεύσομαι, ότι πρός σέ ήρα τήν ψυχήν μου.
-Εξομολογήσομαί σοι είς τον αιώνα, ότι εποίησας και υπομενώ το όνομά σου ότι χρηστόν εναντίον των οσίων σου.
HXOS
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 339
Εγγραφή: Δευ Σεπ 18, 2006 5:00 am
Τοποθεσία: ΓΙΑΝΝΗΣ@ΚΡΗΤΗ

Re: Το τυπικόν της Κυριακής(ανανεώνεται κάθε Κυριακή)

Δημοσίευση από HXOS »

ΜΙΑ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ

ΣΤΟΥΣ ΑΙΝΟΥΣ ΨΑΛΛΟΜΕ 4 ΑΝΑΣΤΑΣΙΜΑ ΚΑΙ 4 ΤΡΙΩΔΙΟΥ(ΤΟΥ ΟΣΙΟΥ) ΚΑΙ ΟΧΙ 3
ΤΥΠΙΚΟΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ
Αἶνοι: 1.– Τά 4 Στιχηρά Ἀναστάσιμα· «Κύριε, εἰ καί κριτηρίῳ... – Κύριε, εἰ καί ὡς θνητόν ἐν μνημείῳ... – Κύριε,ὅπλον κατά τοῦ διαβόλου... – Ὁ Ἄγγελός σου Κύριε…», καί 2. – Τά 3 Στιχηρά Προσόμοια τοῦ Ὁσίου τά ἐν τῷ Ἑσπερινῷ· «Πάτερ Ἰωάννη Ὅσιε... – Πάτερ Ἰωάννη ἔνδοξε... – Πάτερ Ἰωάννη Ὅσιε...», εἰς 4, τό πρῶτον δίς, μετά στίχων, εἰς τά δύο τελευταῖα: α΄.– «Μακάριος ἀνήρ ὁ φοβούμενος τόν Κύριον ἐν ταῖς ἐντολαῖς αὐτοῦ θελήσει σφόδρα». β΄.– «Τίμιος ἐναντίον Κυρίου ὁ θάνατος τοῦ Ὁσίου αὐτοῦ».
ΑΝΑΣΤΑΣΙΜΑ 5 ΚΑΙ ΜΕΤΑ 3 ΨΑΛΛΟΥΜΕ ΣΤΙΣ 4 ΠΡΩΤΕΣ ΚΥΡΙΑΚΕΣ ΤΟΥ ΤΡΙΩΔΙΟΥ(ΤΕΛΩΝΟΥ,ΑΣΩΤΟΥ,ΑΠΟΚΡΕΩ,ΤΥΡΟΦΑΓΟΥ) ΤΙΣ ΕΠΟΜΕΝΕΣ ΚΥΡΙΑΚΕΣ(Α΄,Β΄, Γ΄, Δ΄, Ε΄ΝΗΣΤΕΙΩΝ) ΕΙΝΑΙ 4 ΑΝΑΣΤΑΣΙΜΑ ΚΑΙ 4 ΤΡΙΩΔΙΟΥ
Εικόνα
ΣΥΝ ΘΕΩ ΠΑΝΤΑΧΟΥ,ΦΟΒΟΣ ΟΥΔΑΜΟΥ.
PRETORIAN
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 561
Εγγραφή: Δευ Μαρ 05, 2007 6:00 am

Re: Το τυπικόν της Κυριακής(ανανεώνεται κάθε Κυριακή)

Δημοσίευση από PRETORIAN »

[quote="HXOS"]ΜΙΑ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ

ΣΤΟΥΣ ΑΙΝΟΥΣ ΨΑΛΛΟΜΕ 4 ΑΝΑΣΤΑΣΙΜΑ ΚΑΙ 4 ΤΡΙΩΔΙΟΥ(ΤΟΥ ΟΣΙΟΥ) ΚΑΙ ΟΧΙ 3
ΤΥΠΙΚΟΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ
Αἶνοι: 1.– Τά 4 Στιχηρά Ἀναστάσιμα· «Κύριε, εἰ καί κριτηρίῳ... – Κύριε, εἰ καί ὡς θνητόν ἐν μνημείῳ... – Κύριε,ὅπλον κατά τοῦ διαβόλου... – Ὁ Ἄγγελός σου Κύριε…», καί 2. – Τά 3 Στιχηρά Προσόμοια τοῦ Ὁσίου τά ἐν τῷ Ἑσπερινῷ· «Πάτερ Ἰωάννη Ὅσιε... – Πάτερ Ἰωάννη ἔνδοξε... – Πάτερ Ἰωάννη Ὅσιε...», εἰς 4, τό πρῶτον δίς, μετά στίχων, εἰς τά δύο τελευταῖα: α΄.– «Μακάριος ἀνήρ ὁ φοβούμενος τόν Κύριον ἐν ταῖς ἐντολαῖς αὐτοῦ θελήσει σφόδρα». β΄.– «Τίμιος ἐναντίον Κυρίου ὁ θάνατος τοῦ Ὁσίου αὐτοῦ».
ΑΝΑΣΤΑΣΙΜΑ 5 ΚΑΙ ΜΕΤΑ 3 ΨΑΛΛΟΥΜΕ ΣΤΙΣ 4 ΠΡΩΤΕΣ ΚΥΡΙΑΚΕΣ ΤΟΥ ΤΡΙΩΔΙΟΥ(ΤΕΛΩΝΟΥ,ΑΣΩΤΟΥ,ΑΠΟΚΡΕΩ,ΤΥΡΟΦΑΓΟΥ) ΤΙΣ ΕΠΟΜΕΝΕΣ ΚΥΡΙΑΚΕΣ(Α΄,Β΄, Γ΄, Δ΄, Ε΄ΝΗΣΤΕΙΩΝ) ΕΙΝΑΙ 4 ΑΝΑΣΤΑΣΙΜΑ ΚΑΙ 4 ΤΡΙΩΔΙΟΥ[/quote

ΑΔΕΛΦΕ ΜΟΥ ΒΑΣΕΙ ΤΟΥ ΔΙΚΟΥ ΜΟΥ ΤΥΠΙΚΟΥ ( ΕΝΙΑΥΤΟΣ) ΕΙΝΑΙ 8 ΣΤΙΧΗΡΑ ΑΝΑΣΤΑΣΙΜΑ ΕΙΣ ΤΟΥΣ ΑΙΝΟΥΣ. ΠΑΝΤΩΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ
-Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με τον αμαρτωλό και ανάξιο δούλο σου.
-Γνώρισόν μοι, Κύριε, οδόν, εν ή πορεύσομαι, ότι πρός σέ ήρα τήν ψυχήν μου.
-Εξομολογήσομαί σοι είς τον αιώνα, ότι εποίησας και υπομενώ το όνομά σου ότι χρηστόν εναντίον των οσίων σου.
HXOS
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 339
Εγγραφή: Δευ Σεπ 18, 2006 5:00 am
Τοποθεσία: ΓΙΑΝΝΗΣ@ΚΡΗΤΗ

Re: Το τυπικόν της Κυριακής(ανανεώνεται κάθε Κυριακή)

Δημοσίευση από HXOS »

ΠΙΣΤΕΥΩ ΩΣ ΒΑΣΗ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΟΥΜΕ ΤΟ ΤΥΠΙΚΟΝ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΟΥ Γ. ΒΙΟΛΑΚΗ.
ΣΕ ΑΥΤΟ ΑΝΑΦΕΡΕΤΑΙ ΟΤΙ ΚΑΙ ΣΤΟ ΤΥΠΙΚΟ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ 2009.
ΟΣΟ ΓΙΑ ΤΑ 8 ΑΝΑΣΤΑΣΙΜΑ ΠΟΥ ΓΡΑΦΕΙ ΤΟ ΔΙΚΟ ΣΟΥ ΛΕΓΟΝΤΑΙ ΟΤΑΝ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΟΡΤΑΖΟΜΕΝΟΣ ΑΓΙΟΣ.
ΕΠΕΙΔΗ Ο ΟΣΙΟΣ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΑΙΝΟΥΣ ΛΕΜΕ ΤΑ ΤΟΥ ΕΣΠΕΡΙΝΟΥ.
ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΠΟΛΛΑ ΛΑΘΗ ΣΕ ΔΙΑΦΟΡΑ ΤΥΠΙΚΑ ΠΟΥ ΚΥΚΛΟΦΟΡΟΥΝ. ΕΓΩ ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ ΣΥΜΒΟΥΛΕΥΟΜΑΙ ΣΕ ΤΕΤΟΙΕΣ ΠΕΡΙΠΤΩΣΕΙΣ ΤΟ ΠΡΩΤΟ.
Εικόνα
ΣΥΝ ΘΕΩ ΠΑΝΤΑΧΟΥ,ΦΟΒΟΣ ΟΥΔΑΜΟΥ.
PRETORIAN
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 561
Εγγραφή: Δευ Μαρ 05, 2007 6:00 am

Re: Το τυπικόν της Κυριακής(ανανεώνεται κάθε Κυριακή)

Δημοσίευση από PRETORIAN »

ΚΑΛΑ ΜΗΝ ΜΠΟΥΜΕ ΣΕ ΑΥΤΗΝ ΤΗ ΛΟΓΙΚΗ ΓΙΑΤΙ ΘΑ ΒΡΕΘΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΑΛΛΟΣ ΠΟΥ ΘΑ ΠΕΙ ΟΤΙ ΕΜΠΙΣΤΕΥΕΤΑΙ ΤΟ ΤΥΠΙΚΟΝ ΤΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΔΙΑΚΟΝΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ, Η ΚΑΠΟΙΟ ΑΛΛΟ.ΚΑΝΕΝΑ ΤΥΠΙΚΟ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΕΛΕΙΟ. ΟΛΑ ΕΧΟΥΝ ΤΑ ΛΑΘΗ ΤΟΥΣ
-Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με τον αμαρτωλό και ανάξιο δούλο σου.
-Γνώρισόν μοι, Κύριε, οδόν, εν ή πορεύσομαι, ότι πρός σέ ήρα τήν ψυχήν μου.
-Εξομολογήσομαί σοι είς τον αιώνα, ότι εποίησας και υπομενώ το όνομά σου ότι χρηστόν εναντίον των οσίων σου.
HXOS
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 339
Εγγραφή: Δευ Σεπ 18, 2006 5:00 am
Τοποθεσία: ΓΙΑΝΝΗΣ@ΚΡΗΤΗ

Re: Το τυπικόν της Κυριακής(ανανεώνεται κάθε Κυριακή)

Δημοσίευση από HXOS »

ΣΥΜΦΩΝΩ . ΟΜΩΣ ΤΟ ΤΥΠΙΚΟ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΕΚΔΟΣΗ 1888 ΥΠΑΡΧΕΙ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΕΝΟΡΙΑΚΟΥΣ ΝΑΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟ ΣΥΜΒΟΥΛΕΥΟΝΤΑΙ ΟΣΟΙ ΑΚΟΛΟΥΘΟΥΝ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΗ ΛΕΓΟΜΕΝΗ ΤΑΞΗ.
Εικόνα
ΣΥΝ ΘΕΩ ΠΑΝΤΑΧΟΥ,ΦΟΒΟΣ ΟΥΔΑΜΟΥ.
PRETORIAN
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 561
Εγγραφή: Δευ Μαρ 05, 2007 6:00 am

Re: Το τυπικόν της Κυριακής(ανανεώνεται κάθε Κυριακή)

Δημοσίευση από PRETORIAN »

5-4-2009
+ ΚΥΡΙΑΚΗ Ε’ ΤΩΝ ΝΗΣΤΕΙΩΝ

ΕΞΑΨΑΛΜΟΣ...

Θεός Κύριος, καί επέφανεν ημίν, ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου.
Στίχ, α'. Εξομολογείσθε τώ Κυρίω, καί επικαλείσθε τό όνομα τό άγιον αυτού.
Θεός Κύριος, καί επέφανεν ημίν...
Στίχ, β'. Πάντα τά έθνη εκύκλωσάν με, καί τώ ονόματι Κυρίου ήμυνάμην αυτούς,
Θεός Κύριος, καί επέφανεν ημίν...
Στίχ, γ'. Παρά Κυρίου εγένετο αύτη, καί εστι θαυμαστή εν οφθαλμοίς ημών.
Θεός Κύριος, καί επέφανεν ημίν...

Απολυτίκιον Ήχος α'
Τού λίθου σφραγισθέντος υπό τών Ιουδαίων, καί στρατιωτών φυλασσόντων τό άχραντόν σου Σώμα, ανέστης τριήμερος Σωτήρ, δωρούμενος τώ κόσμω τήν ζωήν, διά τούτο αι Δυνάμεις των ουρανών εβόων σοι ζωοδότα. Δόξα τή Αναστάσει σου Χριστέ, δόξα τή βασιλεία σου, δόξα τή οικονομία σου, μόνε φιλάνθρωπε.

Τής Οσίας Ήχος πλ. δ'
Εν σοί Μήτερ ακριβώς διεσώθη τό κατ' εικόνα, λαβούσα γάρ τόν Σταυρόν, ηκολούθησας τώ Χριστώ, καί πράττουσα εδίδασκες υπεροράν μέν σαρκός παρέρχεται γάρ, επιμελείσθαι δέ ψυχής, πράγματος αθανάτου, διό καί μετά Αγγέλων συναγάλλεται Οσία Μαρία τό πνεύμά σου.
Θεοτοκίον
Ο δι' ημάς γεννηθείς εκ Παρθένου, καί σταύρωσιν υπομείνας αγαθέ, ο θανάτω τόν θάνατον σκυλεύσας, καί Έγερσιν δείξας ως Θεός, μή παρίδης ούς έπλασας τή χειρί σου, δείξον τήν φιλανθρωπίαν σου ελεήμον, δέξαι τήν τεκούσάν σε Θεοτόκον πρεσβεύουσαν υπέρ ημών καί σώσον Σωτήρ ημών, λαόν απεγνωσμένον.

Καθίσματα Ήχος α'
Τόν τάφον σου Σωτήρ, στρατιώται τηρούντες, νεκροί τή αστραπή, τού οφθέντος Αγγέλου, εγένοντο κηρύττοντος, Γυναιξί τήν Ανάστασιν, σέ δοξάζομεν, τόν τής φθοράς καθαιρέτην, σοί προσπίπτομεν, τώ αναστάντι εκ τάφου, καί μόνω Θεώ ημών.
Δόξα...
Σταυρώ προσηλωθείς, εκουσίως Οικτίρμον, εν μνήματι τεθείς, ως θνητός Ζωοδότα, τό κράτος συνέτριψας, Δυνατέ τώ θανάτω σου, σέ γάρ έφριξαν, οι πυλωροί οι τού Άδου, σύ συνήγειρας, τούς απ' αιώνος θανέντας, ως μόνος φιλάνθρωπος.
Καί νύν... Θεοτοκίον
Μητέρα σε Θεού, επιστάμεθα πάντες, Παρθένον αληθώς, καί μετά τόκον φανείσαν, οι πόθω καταφεύγοντες, πρός τήν σήν αγαθότητα σέ γάρ έχομεν, αμαρτωλοί προστασίαν, σέ κεκτήμεθα, εν πειρασμοίς σωτηρίαν τήν μόνην Πανάμωμον.

Τού λίθου σφραγισθέντος
Γυναίκες πρός τό μνήμα παρεγένοντο όρθριαι, καί αγγελικήν οπτασίαν θεασάμεναι έτρεμον, ο τάφος εξήστραπτε ζωήν, τό θαύμα κατέπληττεν αυτάς, διά τούτο απελθούσαι, τοίς μαθηταίς εκήρυττον τήν Έγερσιν. Τόν Άδην εσκύλευσε Χριστός, ως μόνος κραταιός καί δυνατός, καί φθαρέντας συνήγειρε πάντας, τόν τής κατακρίσεως φόβον, λύσας δυνάμει Σταυρού.
Δόξα...
Εν τώ σταυρώ προσηλωθείς η Ζωή τών απάντων, καί εν νεκροίς λογισθείς ο αθάνατος Κύριος, ανέστης τριήμερος Σωτήρ, καί ήγειρας Αδάμ εκ τής φθοράς, διά τούτο αί Δυνάμεις τών ουρανών εβόων σοι ζωοδότα. Δόξα τοίς σοίς παθήμασι Χριστέ, δόξα τή Αναστάσει σου, δόξα τή συγκαταβάσει σου, μόνε φιλάνθρωπε.
Καί νύν...Θεοτοκίον
Τόν τάφον σου Σωτήρ
Μαρία τό σεπτόν, τού Δεσπότου δοχείον, ανάστησον ημάς, πεπτωκότας εις χάος, δεινής απογνώσεως, καί πταισμάτων καί θλίψεων, σύ γάρ πέφυκας, αμαρτωλών σωτηρία, καί βοήθεια, καί κραταιά προστασία, καί σώζεις τούς δούλους σου.

ΕΥΛΟΓΗΤΑΡΙΑ
Ήχος πλ. α'

-Ευλογητός εί, Κύριε, δίδαξόν με τά δικαιώματά σου.
Τών Αγγέλων ο δήμος, κατεπλάγη ορών σε, εν νεκροίς λογισθέντα, τού θανάτου δέ Σωτήρ, τήν ισχύν καθελόντα, καί σύν εαυτώ τόν Αδάμ εγείραντα, καί εξ Άδου πάντας ελευθερώσαντα.
-Ευλογητός εί, Κύριε, δίδαξόν με τά δικαιώματά σου.
Τί τά μύρα, συμπαθώς τοίς δάκρυσιν, ώ Μαθήτριαι κιρνάτε; ο αστράπτων εν τώ τάφω Άγγελος, προσεφθέγγετο ταίς Μυροφόροις, Ίδετε υμείς τόν τάφον καί ήσθητε, ο Σωτήρ γάρ εξανέστη τού μνήματος.
-Ευλογητός εί, Κύριε, δίδαξόν με τά δικαιώματά σου,
Λίαν πρωί, Μυροφόροι έδραμον, πρός τό μνήμά σου θρηνολογούσαι, αλλ' επέστη, πρός αυτάς ο Άγγελος, καί είπε, θρήνου ο καιρός πέπαυται, μή κλαίετε, τήν Ανάστασιν δέ, Αποστόλοις είπατε.
-Ευλογητός εί, Κύριε, δίδαξόν με τά δικαιώματά σου,
Μυροφόροι γυναίκες, μετά μύρων ελθούσαι, πρός τό μνήμά σου, Σώτερ ενηχούντο. Αγγέλου τρανώς, πρός αυτάς φθεγγομένου. Τί μετά νεκρών, τόν ζώντα λογίζεσθε; ώς Θεός γάρ, εξανέστη τού μνήματος.
Δόξα... Τριαδικόν

Προσκυνούμεν Πατέρα, καί τόν τούτου Υιόν τε, καί τό Άγιον Πνεύμα, τήν Αγίαν Τριάδα, εν μιά τή ουσία, σύν τοίς Σεραφείμ, κράζοντες τό, Άγιος, Άγιος, Άγιος εί, Κύριε.
Καί νύν... Θεοτοκίον

Ζωοδότην τεκούσα, ελυτρώσω Παρθένε, τόν Αδάμ αμαρτίας, χαρμονήν δέ τή Εύα, αντί λύπης παρέσχες, ρεύσαντα ζωής, ίθυνε πρός ταύτην δέ, ο εκ σού σαρκωθείς Θεός καί άνθρωπος.

Αλληλούϊα, Αλληλούϊα, Αλληλούϊα. Δόξα σοι ο Θεός (εκ γ').

Η Υπακοή Ήχος α'
Η τού Ληστού μετάνοια, τόν παράδεισον εσύλησεν, ο δέ θρήνος τών Μυροφόρων τήν χαράν εμήνυσεν, ότι ανέστης Χριστέ ο Θεός, παρέχων τώ κόσμω τό μέγα έλεος.
Οι Αναβαθμοί
Αντίφωνον Α'
• • Εν τώ θλίβεσθαί με, εισάκουσόν μου τών οδυνών, Κύριε σοί κράζω.
• • Τοίς ερημικοίς, άπαυστος ο θείος πόθος εγγίνεται, κόσμου ούσι τού ματαίου εκτός.
Δόξα... καί νύν...
Αγίω Πνεύματι, τιμή καί δόξα, ώσπερ Πατρί, πρέπει άμα καί Υιώ, διά τούτο άσωμεν τή Τριάδι Μονοκρατορία.
Αντίφωνον Β'
• • Εις τά όρη τών σών, ύψωσάς με νόμων, αρεταίς εκλάμπρυνον, ο Θεός, ίνα υμνώ σε.
• • Δεξιά σου χειρί λαβών σύ Λόγε, φύλαξόν με, φρούρησον, μή πύρ με φλέξη τής αμαρτίας.
Δόξα... καί νύν ...
Αγίω Πνεύματι, πάσα η κτίσις καινουργείται, παλινδρομούσα εις τό πρώτον, Ισοσθενές γάρ εστι Πατρί καί Λόγω.
Αντίφωνον Γ'
• • Επί τοίς ειρηκόσι μοι οδεύσωμεν είς τάς αυλάς τού Κυρίου, ευφράνθη μου τό Πνεύμα, συγχαίρει η καρδία.
• • Επί οίκον Δαυϊδ, φόβος μέγας, εκεί γάρ θρόνων εκτεθέντων, κριθήσονται άπασαι, αι φυλαί τής γής καί γλώσσαι.
Δόξα... καί νύν...
Αγίω Πνεύματι, τιμήν προσκύνησιν, δόξαν καί κράτος, ως Πατρί τε άξιον, καί τώ Υιώ δεί προσφέρειν. Μονάς γάρ εστιν η Τρίας τη φύσει, αλλ' ου προσώποις.

Προκείμενον
Νύν αναστήσομαι λέγει Κύριος, θήσομαι εν σωτηρίω παρρησιάσομαι εν αυτώ.
Στίχ. Τά λόγια Κυρίου λόγια αγνά.




Ή Τάξις τού Εωθινού Ευαγγελίου

Ιερεύς Τού Κυρίου δεηθώμεν.
Χορός Κύριε, ελέησον.
Ιερεύς Ότι Άγιος εί ο Θεός ημών, και εν αγίοις επαναπαύη, και σοι την δόξαν αναπέμπωμεν, τω Πατρί και τω Υιώ και τω Αγίω Πνεύματι, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων.
Χορός Αμήν.
Πάσα πνοή αινεσάτω τόν Κύριον (εκ γ').
Ιερεύς Και υπέρ του καταξιωθήναι ημάς της ακροάσεως του αγίου Ευαγγελίου, Κύριον τον Θεόν ημών ικετεύσωμεν.
Χορός Κύριε, ελέησον (γ').
Ιερεύς Σοφία. Ορθοί, ακούσωμεν τού αγίου Ευαγγελίου.
Ιερεύς Ειρήνη πάσι.
Χορός Καί τώ Πνεύματί σου.
Ιερεύς Εκ τού κατά Ιωάννην αγίου Ευαγγελίου...
Ιερεύς Πρόσχωμεν.
Χορός Δόξα σοι, Κύριε, δόξα σοι.

ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ Εωθινόν θ’

Χορός Δόξα σοι, Κύριε, δόξα σοι.

Ανάστασιν Χριστού θεασάμενοι, προσκυνήσωμεν Άγιον, Κύριον, Ιησούν τόν μόνον αναμάρτητον. Τόν Σταυρόν σου, Χριστέ, προσκυνούμεν, καί τήν αγίαν σου Ανάστασιν υμνούμεν καί δοξάζομεν. Σύ γάρ εί Θεός ημών, εκτός σού άλλον ουκ οίδαμεν, τό όνομά σου ονομάζομεν. Δεύτε πάντες οι πιστοί, προσκυνήσωμεν τήν τού Χριστού αγίαν Ανάστασιν, ιδού γάρ ήλθε διά τού Σταυρού, χαρά εν όλω τώ κόσμω. Διά παντός ευλογούντες τόν Κύριον, υμνούμεν τήν Ανάστασιν αυτού. Σταυρόν γάρ υπομείνας δι' ημάς, θανάτω θάνατον ώλεσεν.

Ν' Ψαλμός

• Ελέησόν με ο Θεός κατά τό μέγα ελεός σου καί κατά τό πλήθος των οικτιρμών σου εξάλειψον τό ανόμημά μου
• επί πλείον πλύνόν με από τής ανομίας μου καί από τής αμαρτίας μου καθάρισόν με
• ότι τήν ανομίαν μου εγώ γινώσκω καί η αμαρτία μου ενώπιόν μού εστιν διά παντός
• σοί μόνω ήμαρτον καί τό πονηρόν ενώπιόν σου εποίησα όπως άν δικαιωθής εν τοίς λόγοις σου καί νικήσης εν τώ κρίνεσθαί σε
• ιδού γάρ εν ανομίαις συνελήμφθην καί εν αμαρτίαις εκίσσησέν με η μήτηρ μου
• ιδού γάρ αλήθειαν ηγάπησας τά άδηλα καί τά κρύφια τής σοφίας σου εδήλωσάς μοι
• ραντιείς με υσσώπω καί καθαρισθήσομαι πλυνείς με καί υπέρ χιόνα λευκανθήσομαι
• ακουτιείς με αγαλλίασιν καί ευφροσύνην αγαλλιάσονται οστά τεταπεινωμένα
• απόστρεψον τό πρόσωπόν σου από τών αμαρτιών μου καί πάσας τάς ανομίας μου εξάλειψον
• καρδίαν καθαράν κτίσον εν εμοί ο Θεός καί πνεύμα ευθές εγκαίνισον εν τοίς εγκάτοις μου
• μή απορρίψης με από τού προσώπου σου καί τό πνεύμα τό άγιόν σου μή αντανέλης απ' εμού
• απόδος μοι τήν αγαλλίασιν τού σωτηρίου σου καί πνεύματι ηγεμονικώ στήρισόν με
• διδάξω ανόμους τάς οδούς σου καί ασεβείς επί σέ επιστρέψουσιν
• ρύσαί με εξ αιμάτων ο Θεός ο Θεός τής σωτηρίας μου αγαλλιάσεται η γλώσσά μου τήν δικαιοσύνην σου
• κύριε τά χείλη μου ανοίξεις καί τό στόμα μου αναγγελεί τήν αίνεσίν σου
• ότι ει ηθέλησας θυσίαν έδωκα άν ολοκαυτώματα ουκ ευδοκήσεις
• θυσία τώ Θεώ πνεύμα συντετριμμένον καρδίαν συντετριμμένην καί τεταπεινωμένην ο Θεός ουκ εξουθενώσει
• αγάθυνον κύριε εν τή ευδοκία σου τήν Σιων καί οικοδομηθήτω τά τείχη Ιερουσαλημ
• τότε ευδοκήσεις θυσίαν δικαιοσύνης αναφοράν καί ολοκαυτώματα τότε ανοίσουσιν επί τό θυσιαστήριόν σου μόσχους

.
Δόξα... Ήχος πλ. δ'
Τής μετανοίας άνοιξόν μοι πύλας Ζωοδότα, ορθρίζει γάρ τό πνεύμά μου, πρός ναόν τόν άγιόν σου, ναόν φέρον τού σώματος, όλον εσπιλωμένον, αλλ' ως οικτίρμων κάθαρον, ευσπλάγχνω σου ελέει.
Καί νύν... Θεοτοκίοv
Ήχος ο αυτός
Τής σωτηρίας εύθυνόν μοι τρίβους, Θεοτόκε, αισχραίς γάρ κατερρύπωσα, τήν ψυχήν αμαρτίαις, ως ραθύμως τόν βίον μου, όλον εκδαπανήσας, ταίς σαίς πρεσβείαις ρύσαί με, πάσης ακαθαρσίας.

Είτα, Στίχ. Ελέησόν με ο Θεός κατά τό μέγα ελεός σου καί κατά τό πλήθος τών οικτιρμών σου, εξάλειψον τό ανόμημα μου.

Ήχος πλ. β'
Τά πλήθη τών πεπραγμένων μοι δεινών, εννοών ο τάλας, τρέμω τήν φοβεράν ημέραν τής κρίσεως, αλλά θαρρών εις τό έλεος τής ευσπλαγχνίας σου, ως ο Δαυίδ βοώ σοι. Ελέησόν με ο Θεός, κατά τό μέγα σου έλεος.
Κανών Αναστάσιμος

Ωδή α' Ήχος α' Ο Ειρμός
Σού η τροπαιούχος δεξιά, θεοπρεπώς εν ισχύϊ δεδόξασται, αύτη γάρ, Αθάνατε ως πανσθενής υπεναντίους έθραυσε, τοίς Ισραηλίταις, οδόν βυθού καινουργήσασα.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Ο χερσίν αχράντοις εκ χοός, θεουργικώς κατ αρχάς διαπλάσας με, χείρας διεπέτασας εν τώ Σταυρώ, εκ γής ανακαλούμενος, τό φθαρέν μου σώμα, ο εκ Παρθένου προσείληφας.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Νέκρωσιν υπέστη δι' εμέ, καί τήν ψυχήν τώ θανάτω προδίδωσιν, ο εμπνεύσει θεία ψυχήν μοι ενθείς, καί λύσας αιωνίων δεσμών, καί συναναστήσας, τή αφθαρσία εδόξασε.
Θεοτοκίον
Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε Σώσον ημάς.

Χαίρε η τής χάριτος πηγή, χαίρε η κλίμαξ καί πύλη ουράνιος, χαίρε η λυχνία καί στάμνος χρυσή, καί όρος αλατόμητον, η τόν τώ κόσμω ζωοδότην Χριστόν, κυήσασα.

Κανών τού Τριωδίου

Εις τόν Πλούσιον καί εις τόν πτωχόν Λάζαρον

Ωδή α' Ήχος πλ. δ'
Υγράν διοδεύσας
Παρείκάς με πλούτω τών ηδονών τώ ευφραινομένω καθ' ημέραν εν τή τρυφή, Πλουσίω, διό σε ικετεύω, Σώτερ πυρός με ως Λάζαρον λύτρωσαι.

Ημφίεσμαι Σώτερ ταίς ηδοναίς ώσπερ ο τήν βύσσον, περιθέμενος καί χρυσόν, χρυσήν τε εσθήτα, αλλά μή με εν τώ πυρί ως εκείνον εκπέμψειας.

Ευφραίνετο πλούτω καί τή τρυφή ο Πλούσιος πάλαι εν τώ βίω τώ φθαρτικώ, διό περ βασάνοις κατεκρίθη, ο δέ πτωχός εδροσίζετο Λάζαρος.
Θεοτοκίον
Τάξεις σε Αγγέλων καί τών βροτών ανύμφευτε Μήτερ ευφημούσιν ανελλιπώς, τόν Κτίστην γάρ τούτων ώσπερ βρέφος, εν ταίς αγκάλαις σου εβάστασας.

Έτερος Κανών τής Οσίας Μαρίας

Ήχος πλ. β' Κύματι θαλάσσης
Πόθω τήν φωσφόρον, καί θείαν σου μνήμην πανηγυρίζοντι, φώς μοι κατάπεμψον, παρισταμένη Οσία τώ φωτί τώ απροσίτω Χριστώ πειρασμών παντοίων με τού βίου διασώζουσα.

Ο τοίς Αιγυπτίοις, σαρκί ενδημήσας, ο απερίγραπτος καί προαιώνιος, ολοφαή σε αστέρα εξ Αιγύπτου αναδείκνυσιν, ο γινώσκων Κύριος τά πάντα πρίν γενέσεως.

Θείων ενταλμάτων σεμνή αγνοούσα θείον εικόνισμα, Θεού ερρύπωσας, θεία προνοία δε πάλιν απεκάθηρας πανεύφημε, θεωθείσα πράξεσιν, Οσία ταίς ενθέοις σου.
Θεοτοκίον
Ώ τής σής Θεέ μου, πολλής ευσπλαγχνίας καί τής αφάτου σου, συγκαταβάσεως! όπως τήν πρότερον Πόρνην, ταίς Μητρός σου παρακλήσεσιν ως αγνήν καί άμωμον Αγγέλοις καθωμοίωσας.



Ωδή γ' Ο Ειρμός
Ο μόνος ειδώς τής τών βροτών, ουσίας τήν ασθένειαν, καί συμπαθώς αυτήν μορφωσάμενος, περίζωσόν με εξ ύψους δύναμιν, τού βοάν σοι, Άγιος, ο ναός ο έμψυχος, τής αχράντου σου δόξης φιλάνθρωπε.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου Κύριε.

Θεός μου υπάρχων Αγαθέ, πεσόντα κατωκτείρησας, καί καταβήναι πρός με ηυδόκησας, ανύψωσάς με διά σταυρώσεως, τού βοάν σοι, Άγιος, ο τής δόξης Κύριος, ο ανείκαστος εν αγαθότητι.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου Κύριε.

Ζωή ενυπόστατος Χριστέ, υπάρχων καί φθαρέντα με, ως συμπαθής Θεός ενδυσάμενος, εις χούν θανάτου καταβάς Δέσποτα, τό θνητόν διέρρηξας, καί νεκρούς τριήμερος, αναστάς αφθαρσίαν ημφίεσας.
Θεοτοκίον
Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς.

Θεόν συλλαβούσα εν γαστρί, Παρθένε διά Πνεύματος, τού Παναγίου έμεινας άφλεκτος, επεί σέ βάτος τώ νομοθέτη Μωσή, φλεγομένη άκαυστα, σαφώς προεμήνυσε, τήν τό πύρ δεξαμένην τό άστεκτον.


Ωδή γ' Σύ εί τό στερέωμα
Λάζαρον ως έσωσας, εκ τής φλογός Χριστέ, ούτω με εκ τού πυρός, ρύσαι τής γεέννης τόν ανάξιον δούλόν σου.

Πλούσιος τοίς πάθεσι καί ηδοναίς ειμι Κύριε, Λάζαρος δέ πένης τή στερήσει αρετών, αλλά σώσόν με.

Κόκκινον καί βύσσινον ενεδιδύσκετο Πλούσιος, ταίς ηδοναίς καί ταίς αμαρτίαις, διά τούτο φλογίζεται.
Θεοτοκίον
Δός ημίν βοήθειαν ταίς ικεσίαις σου Πάναγνε τάς προσβολάς αποκρουομένη τών δεινών περιστάσεων.

Άλλος, Σέ τόν επί υδάτων
Πύλαις τής απωλείας εγγισάση πράξεσι ταίς ατόποις πύλας ο πρίν τού Άδου συντρίψας σθένει θεότητος πύλας τής μετανοίας σοι ανοίγει Πάνσεμνε, πύλη τής ζωής υπάρχων αυτός.

Όπλον τής αμαρτίας μακρόθυμε τήν πρίν γεγενημένην όπλω Σταυρού τού θείου, τή προσκυνήσει ανέδειξας όπλα δαιμόνων άπαντα καί πανουργεύματα όλως τροπουμένην εύσπλαγχνε.

Λύτρον υπέρ απάντων τό ίδιον ο πρίν εκχέας Αίμα λουτρώ τώ τών δακρύων σέ καθαράν απεργάζεται λέπραν δεινήν νοσήσασαν κακίστης πράξεως, όλως ο τό είναι πάσι διδούς.
Θεοτοκίον
Λόγου παντός υπάρχει, ανώτερον τό επί σοί Παρθένε, Λόγος Πατρός εν σοί γάρ θεοπρεπώς κατεσκήνωσε, λύσιν πταισμάτων άπασι τοίς αμαρτάνουσι λόγω μόνω παρεχόμενος.


Κοντάκιον Ήχος γ'
Η Παρθένος σήμερον
Η πορνείαις πρότερον, μεμεστωμένη παντοίαις Χριστού Νύμφη σήμερον τή μετανοία εδείχθης, Αγγέλων, τήν πολιτείαν επιποθούσα, δαίμονας Σταυρού τώ όπλω καταπατούσα, διά τούτο βασιλείας εφάνης νύμφη Μαρία ένδοξε.
Ο Οίκος
Τήν αμνάδα Χριστού καί θυγατέρα, άσμασιν ευφημούμέν σε νύν, Μαρία παναοίδιμε τήν τών Αιγυπτίων αναφανείσαν θρέμμα τήν πλάνην δέ τούτων πάσαν φυγούσαν, καί καλώς προσενεχθείσαν τή Εκκλησία βλάστημα τίμιον δι' εγκρατείας καί δεήσεως, ασκήσασαν υπέρ μέτρον τής ανθρωπίνης φύσεως, διό καί υψώθης εν Χριστώ, διά βίου καί πράξεως, Βασιλείας Ουρανού φανείσα νύμφη Μαρία πάνσεμνε.
Κάθισμα Ήχος πλ. δ'
Τήν Σοφίαν καί Λόγον
Τά σκιρτήματα πάντα τά τής σαρκός, χαλινώσασα πόνοις ασκητικοίς ανδρείον απέδειξας, τής ψυχής σου τό φρόνημα, τόν γάρ Σταυρόν ποθήσασα Κυρίου θεάσασθαι ιερώς αοίδιμε τώ Κόσμω εσταύρωσαι, όθεν καί πρός ζήλον, αγγελικής πολιτείας προθύμως διήγειρας σεαυτήν παμμακάριστε, Διά τούτο γεραίρομεν τήν μνήμην σου Μαρία πιστώς τών πταισμάτων άφεσιν αιτούμενοι τού δωρηθήναι πλουσίως υμίν ταίς πρεσβείαις σου,
Θεοτοκίον Όμοιον
Εις ιλύν ενεπάγην αμαρτιών, καί ουκ έστιν υπόστασις εν εμοί, δεινώς γάρ κατεπόντισε, καταιγίς τών πταισμάτων με, αλλ' η τεκούσα Λόγον, τόν μόνον φιλάνθρωπον επ' εμέ επίβλεψον, Παρθένε καί ρύσαί με πάσης αμαρτίας καί παθών ψυχοφθόρων καί πάσης κακώσεως τού δεινού πολεμήτορος ίνα ψάλλω γηθόμενος, Πρέσβευε τώ σώ Υιώ καί Θεώ τών πταισμάτων άφεσιν δωρήσασθαι τοίς καταφεύγουσι πίστει τή σκέπη σου Άχραντε.


Ωδή δ' Ο Ειρμός
Όρος σε τή χάριτι, τή θεία κατάσκιον, προβλεπτικοίς ο Αββακούμ, κατανοήσας οφθαλμοίς, εκ σού εξελεύσεσθαι, τού Ισραήλ προανεφώνει τόν άγιον, εις σωτηρίαν ημών καί ανάπλασιν.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου Κύριε.

Τίς ούτος, Σωτήρ, ο εξ Εδώμ αφικόμενος, στεφηφορών εξ ακανθών, πεφοινιγμένος τήν στολήν, εν ξύλω κρεμάμενος; Τού Ισραήλ υπάρχει ούτος ο Άγιος, εις σωτηρίαν ημών καί ανάπλασιν.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου Κύριε.

Ίδετε λαός τών απειθών, καί αισχύνθητε, όν ως κακούργον γάρ υμείς, αναρτηθήναι εν σταυρώ, Πιλάτω ητήσασθε φρενοβλαβώς, θανάτου λύσας τήν δύναμιν, θεοπρεπώς εξανέστη τού μνήματος.
Θεοτοκίον
Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς.

Ξύλον σε Παρθένε τής ζωής επιστάμεθα, ου γάρ τής βρώσεως καρπός, θανατηφόρος τοίς βροτοίς, εκ σού ανεβλάστησεν, αλλά ζωής τής αϊδίου απόλαυσις, εις σωτηρίαν ημών τών υμνούντων σε.

Ωδή δ' Εισακήκοα Κύριε
Κατετρύφα ο Πλούσιος βρώσει καί ενδύμασι ευφραινόμενος, ο δέ Λάζαρος χορτάζεσθαι επεθύμει τούτου τών τραπέζης ψιχίων,

Οι μέν κύνες απέλειχον γλώττη τού πτωχού Λαζάρου τούς μώλωπας συμπαθέστεροι γινόμενοι τής Πλουσίου γνώμης εις τόν πένητα,

Τώ πυλώνι εβέβλητο πάλαι τού Πλουσίου Σώτερ ο Λάζαρος τιμωρούμενος ταίς μάστιξι τής πενίας, όθεν νύν δοξάζεται.
Θεοτοκιον
Όν εκύησας Άχραντε, πρέσβευε σωθή ναι τούς ανυμνούντάς σε εκ δουλείας τού αλάστορος ότι μόνη πέλεις προστασία ημών.

Άλλος, Τήν εν Σταυρώ σου θείαν κένωσιν
Ως πλαστουργός βροτείας φύσεως ως ελέους πηγή καί ευσπλαγχνίας πλούτος ωκτείρησας φιλάνθρωπε πρόσφυγα τήν σήν, καί αφήρπασας ταύτην τού ολεθρίου θηρός.

Σταυρόν ιδέσθαι επισπεύδουσα σταυρικώ φωτισμώ Μαρία κατηυγάσθης Σταυρώ τού ομιλήσαντος, νεύσει θεϊκή σταυρωθείσα τώ Κόσμω αξιοθαύμαστε.

Η τών κακών αιτία πρότερον ηδονή πονηρά πολλοίς γεγενημένη ηλίου δίκην λάμψασα πάσιν οδηγός η Οσία εδείχθη τοίς αμαρτάνουσι.

Ωδή ε' Ο Ειρμός
Ο φωτίσας τή ελλάμψει, τής σής παρουσίας Χριστέ, καί φαιδρύνας τώ Σταυρώ σου, τού κόσμου τά πέρατα, τας καρδίας φώτισον, φωτί τής σής θεογνωσίας, τών ορθοδόξως υμνούντων σε.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου Κύριε.

Τόν ποιμένα τών προβάτων, τόν μέγαν καί Κύριον, Ιουδαίοι διά ξύλου σταυρού εθανάτωσαν, αλλ' αυτός ως πρόβατα νεκρούς, εν άδη τεθαμμένους, κράτους θανάτου ερρύσατο.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου Κύριε.

Τώ Σταυρώ σου τήν ειρήνην, ευαγγελισάμενος, καί κηρύξας αιχμαλώτοις Σωτήρ μου τήν άφεσιν, τόν κρατούντα ήσχυνας, Χριστέ, γυμνόν ηπορημένον, δείξας τή θεία εγέρσει σου.
Θεοτοκίον
Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς.

Τάς αιτήσεις τών πιστώς αιτουμένων, Πανύμνητε, μή παρίδης, αλλά δέχου, καί ταύτας προσάγαγε, τώ Υιώ σου Άχραντε Θεώ, τώ μόνω ευεργέτη, σέ γάρ προστάτιν κεκτήμεθα.

Ωδή ε' Ίνα τί με απώσω
Αβραάμ εν τοίς κόλποις Λάζαρον ο Πλούσιος ως εθεάσατο, εν φωτί καί δόξη ευφραινόμενον Πάτερ, εκραύγαζεν, Αβραάμ ελέησόν με τόν εν πυρί κατακριθέντα καί τήν γλώτταν δεινώς φλογιζόμενον.

Κατετρύφησας πλούτω, βίου ευφραινόμενος Αβραάμ έφησε, τώ Πλουσίω, όθεν, τετιμώρησαι ώδε αιώνια, εν πυρί υπάρχων, Ο δέ πτωχός εν ευφροσύνη, τή αλήκτω αγάλλεται Λάζαρος.

Τή τού βίου απάτη, πλούσιος γεγένημαι ώσπερ ο Πλούσιος ο τόν βίον όλον ηδοναίς δαπανήσας Φιλάνθρωπε, αλλά δέομαί σου, τών οικτιρμών τού λυτρωθήναι, τού πυρός ώσπερ σέσωσται Λάζαρος.
Θεοτοκίον
Μητρικήν παρρησίαν, τήν πρός τόν Υιόν σου κεκτημένη Πάναγνε συγγενούς προνοίας τής ημών μή παρίδης δεόμεθα ότι σέ καί μόνην, Χριστιανοί πρός τόν Δεσπότην ιλασμόν ευμενή προβαλλόμεθα.

Άλλος, Θεοφανείας σου Χριστέ
Μωσής δεδόξασταί ποτε, εν τώ Σινά Θεού τά οπίσθια, μυστικώς θεώμενος Ο ένδοξος υπογράφων ξένον μυστήριον, μανναδόχον δέ στάμνον νύν, Εικόνα άχραντον, θερμώς προσπεσούσα Μαρία Αγγελικόν βίον κομίζεται.

Ναού ευπρέπειαν τού σού επιποθούσα, ψαλμικώς θεάσασθαι, νοερόν τε σκήνωμα τής δόξης σου η τόν σόν ναόν βεβηλώσασα νοεραίς πρεσβείαις Χριστέ τής απειράνδρου σου ναού γενομένης ναόν με τού παντουργού, ποίησον Πνεύματος.

Η τώ αγκίστρω τής σαρκός, δι' οφθαλμών τούς πολλούς ζωγρήσασα ηδονή βραχεία τε κατάβρωμα διαβόλου τούτους ποιήσασα, ηγκιστρεύθη, παναληθώς τή θεία χάριτι Σταυρού τού τιμίου ηδύτατον τώ Χριστώ όψον υπάρξασα.
Θεοτοκίον
Μεμυημένος ο χορός, τών Προφητών, τό εν σοί μυστήριον, μυστικαίς θεηγορίαις Άχραντε σέ ποικιλοτρόπως προέλεγε, μανναδόχου στάμνου ιδέ νύν Εικόνα άχραντον αυτή προσπεσούσα Μαρία, η εγγυήτρια, αμαρτωλών πρός Θεόν.


Ωδή ς' Ο Ειρμός
Εκύκλωσεν ημάς εσχάτη άβυσσος, ουκ έστιν ο ρυόμενος, ελογίσθημεν ως πρόβατα σφαγής, σώσον τόν λαόν σου ο Θεός ημών, σύ γάρ ισχύς τών ασθενούντων, καί επανόρθωσις.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου Κύριε.

Τώ πταίσματι τού πρωτοπλάστου Κύριε, δεινώς ετραυματισθημεν, τώ δέ μώλωπι ιάθημεν τώ σώ, ώ υπέρ ημών ετραυματίσθης Χριστέ, σύ γάρ ισχύς τών ασθενούντων, καί επανόρθωσις.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου Κύριε.

Ανήγαγες ημάς εξ άδου Κύριε, τό κήτος χειρωσάμενος, τό παμφάγον Παντοδύναμε, τώ σώ κράτει καθελών αυτού τήν δύναμιν, σύ γάρ ζωή καί φώς υπάρχεις, καί η ανάστασις.
Θεοτοκίον
Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς.

Ευφραίνονται εν σοί, Παρθένε άχραντε, τού γένους οι Προπάτορες, Τήν Εδέμ απολαβόντες διά σού, ήν εκ παραβάσεως απώλεσαν, σύ γάρ αγνή, καί πρό τού τόκου καί μετά γέννησιν.

Ωδή ς' Ιλάσθητί μοι Σωτήρ
Ο πλούσιος εαυτόν φλογί πυρός κατεδίκασε, τή ενηδόνω ζωή, ο πένης δέ Λάζαρος, πτωχείαν ελόμενος, εν τώδε τώ βίω, ηξιώθη τής αλήκτου χαράς.

Εν κόλποις τού Αβραάμ ο Λάζαρος κατηξίωται, τής αιωνίου ζωής, Χριστέ εμφορούμενος, πυρί δέ ο Πλούσιος, καί ψυχήν καί σώμα, κατεκρίθη τιμωρούμενος.

Κατεδικάσθη εις πύρ, ο Πλούσιος διά Λάζαρον, μή κατακρίνης εμέ, τόν δείλαιον δέομαι φιλάνθρωπε Κύριε αλλ' ως Λάζαρόν με, τού φωτός σου καταξίωσον.
Θεοτοκίον
Ρυσθείημεν τών δεινών, πταισμάτων ταίς ικεσίαις σου, Θεοκυήτορ αγνή, καί τύχοιμεν πάναγνε, τής θείας ελλάμψεως, τού εκ σού αφράστως σαρκωθέντος Υιού τού Θεού.

Άλλος, Άβυσσος εσχάτη
Χαίρουσι Μαρία τά τών Αγγέλων στρατεύματα, τόν εφάμιλλον Οσία βίον, τόν εν σοί καθορώντες καί δόξαν τώ, Κυρίω κραυγαζοντες.

Φρίττουσι Δαιμόνων τών ζοφερών τά συστήματα τό τής σής καρτερικόν ισχύος, ότι γυνή παραδόξως καί γυμνή, καί μόνη τούτους ήσχυνας.

Έλαμψας ηλίου δίκην Μαρία πανεύφημε, καί τήν έρημον ταίς φρυκτωρίαις πάσαν εφώτισας, όθεν καμέ τώ σώ φωτί καταλάμπρυνον.
Θεοτοκίον
Άγγελοι περιλαμφθέντες, τή δόξη τού τόκου σου εν τή γή ειρήνην πάσιν ημίν, καί ευδοκίαν ανθρώποις, Παρθένε κεκράγασιν.

Κοντάκιον Ήχος α'
Όταν έλθης ο Θεός
Εξανέστης ως Θεός εκ τού τάφου εν δόξη, καί κόσμον συνανέστησας, καί η φύσις τών βροτών ως Θεόν σε ανύμνησε, καί θάνατος ηφάνισται, καί ο Αδάμ χορεύει Δέσποτα, καί η Εύα νύν εκ τών δεσμών λυτρουμένη, χαίρει κράζουσα. Σύ εί ο πάσι παρέχων, Χριστέ τήν Ανάστασιν.
Ο Οίκος
Τόν αναστάντα τριήμερον ανυμνήσωμεν, ως Θεόν παντοδύναμον, καί πύλας τού Άδου συντρίψαντα, καί τούς απ' αιώνος εκ τάφου εγείραντα, Μυροφόροις οφθέντα καθώς ηυδόκησε, πρώταις ταύταις τό, Χαίρετε, φήσας, καί Αποστόλοις χαράν μηνύων, ως μόνος ζωοδότης. Όθεν πίστει αι Γυναίκες, Μαθηταίς σύμβολα νίκης ευαγγελίζονται, καί Άδης στενάζει, καί θάνατος οδύρεται, καί κόσμος αγάλλεται, καί πάντες συγχαίρουσι, Σύ γάρ παρέσχες πάσι Χριστέ τήν Ανάστασιν.

Συναξάριον Μηναίου
Τή Ε' τού αυτού μηνός, Μνήμη τών Αγίων Μαρτύρων Κλαυδίου, Διοδώρου, Ουϊκτωρος Ουϊκτωρίνου, Παππίου, Σεραπίωνος καί Νικηφόρου.
Στίχοι
• • Σπεύδεις οκλάζων, Κλαύδιε, πρός σόν γόνυ,
• • Τομή κεφαλής, πρός Θεού δραμεϊν γόνυ.
• • Πέμπτη Κλαυδίου κεφαλήν τάμε χείρ φονόεσσα.

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τής οσίας Μητρός ημων Θεοδώρας τής εν Θεσσαλονίκη.
Στίχοι
• • Θεσσαλονίκη, σχούσα καλά μυρία,
• • Καί Θεοδώραν πλούτον άσυλον φέρεις.

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τών Αγίων Μαρτύρων Θεοδώρας καί Διδύμου.
Στίχοι
• • Σύν τή συνάθλω, Δίδυμε, τμηθείς φλέγη,
• • Φέρων σύν αυτή δίδυμον τιμωρίαν.

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τού Αγίου Mάρτυρος θέρμου.
Στίχοι
• • Θέρμην έρωτος ενθέου θέρμος φέρων,
• • Θέρμην πυρός φλέγοντος ως ψύξιν κρίνει.

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τών Αγίων γυναικών κυρίας καί δούλης.
Στίχοι
• • Εχρήν έπεσθαι κυρία τήν δουλίδα,
• • Εκ γής ιούση πρός Θεόν διά ξίφους.

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τού Αγίου Μάρτυρος Πομπηϊου.
Στίχοι
• • Ως ζών πρόβατον Πομπήϊε Κυρίου,
• • Χέεις, αμελχθείς αυχένα ξίφει, γάλα.

Τή αυτή ημέρα, ό Άγιος Ζήνων πίσσαν χρισθείς, καί εις πύρ' βληθείς, καί δόρατι ένδον τής πυράς τρωθείς, τελειούται.
Στίχοι
• • Άθλος τριπλούς Ζήνωνι, πίσσα, πύρ, δόρυ.
• • Οίμαι, δι' ήν έπασχε ταύτα Τριάδα.

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τών Αγίων Μαρτύρων Μαξίμου καί Τερεντίου.
Στίχοι
• • Ίσου μετέσχον καί στέφους, ως καί τέλους,
• • Τερέντιος, Μάξιμος, οίς τομή τέλος.

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τών Αγίων πέντε Μαρτύρων νεανίδων τών από Λέσβου.
Στίχοι
• • Άθληφόρους τίθησι Λεσβίας κόρας,
• • Μίαν, δύο, τρείς, τέσσαρας πέντε, ξίφος.


Συναξάριον Τριωδίου

Τή αυτή ημέρα, Κυριακή πέμπτη τών Νηστειών, διετάχθημεν μνήμην ποιείσθαι τής Οσίας Μητρός ημών Μαρίας τής Αιγυπτίας.
Στίχοι
• • Απήρε πνεύμα, σάρξ απερρύη πάλαι.
• • Τόν όστινον, γή, κρύπτε νεκρόν Μαρίας.

Ταίς αυτής πρεσβείαις, ο Θεός ελέησον, καί σώσον ημάς. Αμήν.

Ωδή ζ' Ο Ειρμός
Σέ νοητήν, Θεοτόκε κάμινον, κατανοούμεν οι πιστοί, ως γάρ Παίδας έσωσε τρείς, ο υπερυψούμενος, όλον με τόν άνθρωπον, εν τή γαστρί σου ανέπλασεν, ο αινετός τών Πατέρων, Θεός καί υπερένδοξος.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου Κύριε.

Έφριξε γή, απεστράφη ήλιος, καί συνεσκότασε τό φώς, διερράγη τό τού Ναού θείον καταπέτασμα, πέτραι δέ εσχίσθησαν, διά σταυρού γάρ ήρται ο δίκαιος, ο αινετός τών Πατέρων Θεός καί υπερένδοξος.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου Κύριε.

Σύ γεγονώς, ωσεί αβοήθητος, καί τραυματίας εν νεκροίς, εκουσίως τό καθ' ημάς, ο υπερυψούμενος, πάντας ηλευθέρωσας, καί κραταιά χειρί συνανέστησας, ο αινετός τών Πατέρων, Θεός καί υπερένδοξος.
Θεοτοκίον
Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς.

Χαίρε πηγή, αειζώου νάματος. Χαίρε παράδεισε τρυφής. Χαίρε τείχος τό τών πιστών. Χαίρε Απειρόγαμε. Χαίρε η παγκόσμιος χαρά, δι' ής ημίν εξανέτειλεν, ο αινετός τών Πατέρων, Θεός καί υπερένδοξος.


Ωδή ζ' Οι εκ τής Ιουδαίας
Ιώβ καθάπερ πάλαι εν σαπρία σκωλήκων καί εν κοπρία εστώς υπήρξε πρό πυλώνος ο Λάζαρος ωσαύτως, τού Πλουσίου εκάθευδεν, ο τών πατέρων βοών Θεός ευλογητός εί.

Βεβλημένος πυλώσι τού ασπλάγχνου Πλουσίου πάλαι ο Λάζαρος ψιχίων επεθύμει αυτού τών τής τραπέζης αλλ' ουδείς επεδίδου αυτώ, αλλ' αντί τούτων εύρε τού Αβραάμ τούς κόλπους.

Τού ασπλάγχνου Πλουσίου τής μερίδος Χριστέ μου ρύσαί με δέομαι καί πένητι Λαζάρω συντάξας με βοάν σοι ευχαρίστως αξίωσον, ο τών πατέρων ημών, Θεός ευλογητός εί.
Θεοτοκίον
Παρθενικής εκ νηδύος, σαρκωθείς επεφάνης, εις σωτηρίαν ημών, διό σου τήν Μητέρα, ειδότες Θεοτόκον, ευχαρίστως κραυγάζομεν, ο τών Πατέρων ημών, Θεός ευλογητός εί.

Άλλος, Οι Παίδες εν Βαβυλώνι
Ο μέγιστος εν πατράσι, περιπολεύων τήν έρημον, Ζωσιμάς ο σοφός, τήν Οσίαν ιδείν κατηξίωται, Ευλογητός εί κράζει δέ, ο Θεός τών Πατέρων ημών.

Τί Πάτερ ξένον απάσης, ιδείν ελήλυθας γύναιον, αρετής πρακτικής; η Οσία εβόα τώ γέροντι, Ευλογητός εί κράζει δέ, ο Θεός τών Πατέρων ημών.

Νεκρώσασα Μακαρία, τά τών παθών σου σκιρτήματα, απαθείας νυνί προσωρμίσθης, λιμένι κραυγάζουσα, Ευλογητός εί Κύριε, ο Θεός τών Πατέρων ημών.
Θεοτοκίον
Συνέλαβες απορρήτως, παρθένος μείνασα Άχραντε, καί εκύησας Κόσμω τήν σωτηρίαν Χριστόν, τόν Θεόν ημών, διό σε πάντες άσμασιν οι πιστοί μεγαλύνομεν.


Ωδή η' Ο Ειρμός
Εν καμίνω Παίδες Ισραήλ, ως εν χωνευτηρίω, τώ κάλλει τής ευσεβείας, καθαρώτερον χρυσού, απέστιλβον λέγοντες. Ευλογείτε πάντα τά έργα, τόν Κύριον υμνείτε, καί υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου Κύριε.

Ο βουλήσει άπαντα ποιών, ο καί μετασκευάζων, εκτρέπων σκιάν θανάτου, εις αιώνιον ζωήν, τώ πάθει σου Λόγε Θεού, σέ απαύστως πάντα τά έργα, ως Κύριον υμνούμεν, καί υπερυψούμεν, εις πάντας τούς αιώνας.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου Κύριε.

Σύ καθείλες σύντριμμα Χριστέ, καί τήν ταλαιπωρίαν, εν πύλαις καί οχυρώμασι τού άδου, αναστάς εκ τάφου τριήμερος. Σέ απαύστως πάντα τά έργα, ως Κύριον υμνούσι, καί υπερυψούσιν, εις πάντας τούς αιώνας.
Θεοτοκίον
Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς.

Τήν ασπόρως καί υπερφυώς, εξ αστραπής τής θείας, τεκούσαν τόν μαργαρίτην, τόν πολύτιμον Χριστόν, υμνήσωμεν λέγοντες. Ευλογείτε πάντα τά έργα, τόν Κύριον υμνείτε, καί υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Ωδή η' Επταπλασίως κάμινον
Στολήν κοκκίνην βύσσον τε καί πορφύραν ο Πλούσιος πάλαι ενεδύετο λαμπρώς ο δείλαιος, ο πένης δέ Λάζαρος, εν τώ πυλώνι τούτου δεινώς, έκειτο ψιχίων, τών πιπτόντων τραπέζης εθέλων κορεσθήναι καί ουδείς επεδίδου, αυτώ, διό εν δόξη, Χριστώ συμβασιλεύει.

Εν τώ πυλώνι έκει το τού Πλουσίου Ο Λάζαρος σεσηπώς τώ σώματι πληγαίς καί ήθελε, κορέννυσθαι βρώσεως καί ουκ εδίδου τούτω ουδείς, αλλά καί οι κύνες συμπαθώς εν τή γλώττη, απέλειχον τά έλκη καί τούς μώλωπας τούτου, διό εν Παραδείσω τρυφής κατηξιώθη.

Εν ηδοναίς επλούτησα ώσπερ πάλαι ο Πλούσιος ο ενδεδυμένος, καθ' ημέραν κόκκινον, καγώ Πολυέλεε, εν τή τού βίου τούτου τρυφή εμαυτόν κατακρίνω ταις τρυφαίς καί απάταις, διό σε ικετεύω εκ πυρός τού ρυσθήναι Χριστέ τού αιωνίου εις πάντας τούς αιώνας.
Τριαδικόν
Τρισσοφαή θεότητα ενιαίαν εκλάμπουσαν αίγλην εκ μιάς τρισυποστάτου φύσεως Γεννήτορα άναρχον Ομοφυά τε Λόγον Πατρός καί συμβασιλεύον ομοούσιον Πνεύμα, οι Παίδες ευλογείτε, Ιερείς ανυμνείτε, λαός υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Άλλος, Έκστηθι φρίττων ουρανέ
Βάθη καρδίας ερευνών, Ο πρό γενέσεως προγινώσκων τά ημών, βιαίας βιοτής αφήρπασας, τήν προσφυγούσάν σοι Σωτήρ, βεβαίως τή σή φιλανθρωπία, βοώσαν ασιγήτως, Ιερείς ευλογείτε, λαός υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Ώ αλλοιώσεως σεπτής, τής πρός τό κρείττόν σου, μεταθέσεως σεμνή! ώ πόθου θεϊκού μισήσαντος, τάς σαρκικάς ηδονάς! ώ πίστεως ζεούσης καί θείας! πανεύφημε Μαρία, ήν πιστώς ευφημούμεν, καί υπερυψούμεν, εις πάντας τούς αιώνας.

Εύρες τών πόνων αμοιβήν, καί τών καμάτων σου τήν αντίδοσιν σεμνή, Μαρία, δι' ών καταβέβληκας, τόν παλαμναίον εχθρόν, καί νύν σύν τοίς, Αγγέλοις κραυγάζεις, τόν ύμνον ασιγήτως βοώσα, καί υπερυψούσα, Χριστόν εις τούς αιώνας.
Θεοτοκίον
Όλον ανέπλασεν εμέ δι αγαθότητα, εν τή μήτρα σου Αγνή, ου φθείρας εκατέρας φύσεως τά ιδιώματα, ώς πάντων τών αιώνων Δεσπότης, όθεν σε ως αιτίαν, τής ημών σωτηρίας άσμασιν υμνούμεν εις πάντας τούς αιώνας.


Ωδή θ' Ο Ειρμός
Τύπον τής αγνής λοχείας σου, πυρπολουμένη βάτος έδειξεν άφλεκτος, καί νύν καθημών, τών πειρασμών αγριαίνουσαν, κατασβέσαι αιτούμεν τήν κάμινον, ίνα σέ Θεοτόκε ακαταπαύστως μεγαλύνομεν.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου Κύριε.

Ώ πώς ο λαός ο άνομος, ο απειθής καί πονηρά βουλευσάμενος, τόν αλάστορα καί ασεβή εδικαίωσε, τόν δέ δίκαιον ξύλω κατέκρινε, τόν Κύριον τής δόξης! Όν επαξίως μεγαλύνομεν.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου Κύριε.

Σώτερ ο Αμνός ο άμωμος, ο τήν τού κόσμου αμαρτίαν αράμενος, σέ δοξάζομεν τόν αναστάντα τριήμερον, σύν Πατρί καί τώ θείω σου Πνεύματι, καί Κύριον τής δόξης, θεολογούντες μεγαλύνομεν.
Θεοτοκίον
Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς.

Σώσον τόν λαόν σου Κύριε, όν περ εκτήσω τώ τιμίω σου αίματι, κατ' εχθρών ισχύν τώ Βασιλεί χαριζόμενος, καί ταίς σαίς Εκκλησίαις φιλάνθρωπε, βραβεύων τήν ειρήνην, τής Θεοτόκου ταίς εντεύξεσιν.


Ωδή θ' Σέ τήν απειρόγαμον
Πένητά με Λάζαρον, Χριστέ αιτούμαι απεργάζου, τάς τών ηδονών ορέξεις μου, εξορίζων ως φύσει Θεός, ταίς δέ αρεταίς με, ως τόν Πλούσιον, ποίησον ίνα πίστει, εν υμνωδίαις μεγαλύνω σε.

Πλούσιος καί άσπλαγχνος, τόν νούν παρέβλεψά μου πίστει σού τών εντολών Φιλάνθρωπε, πρό πυλών ερριμμένον δεινώς, αλλ' ως συμπαθής καί φιλοικτίρμων ανάστησον ώσπερ συμπαθής πάλαι, τόν τεταρταίον φίλον Λάζαρον.

Πάντες μεμαθήκαμεν παραβολήν τήν τού Δεσπότου, πάντες ούν πιστοί μισήσωμεν τού Πλουσίου τό άσπλαγχνον, ίνα τής κολάσεως εκφύγωμεν καί εν κόλποις τού Αβραώμ αεί χορεύσωμεν
Θεοτοκίον
Σέ τήν τόν αόρατον Θεόν βαστάσασαν αγκάλαις, τόν εν ουρανοίς υμνούμενον υπό, διώ σού ημίν δωρούμενον πάσης τής Κτίσεως και πάντοτε σωτηρίαν, έν πίστει μεγαλύνομεν.

Άλλος, Μή εποδύρου μου Μήτερ
Ράον υπέφερες Μήτερ τής ερήμου τόν πόνον ρυθμιζομένη κραταιά δυνάμει τού Χριστού, ρυπαρούς λογισμούς, επερχομένους καί γάρ, ρείθροις θείων δακρύων εσβέννυες σεμνή, Ασκητών η ακρότης Οσίων καύχημα.

Φαεινοτάταις ακτίσι, καταυγάζει σε μόνη, η φώς τεκούσα τόν Χριστόν, Παρθένος καί αγνή, φοβερόν τοίς εχθροίς σέ καθιστώσα σεμνή, φανεράν δέ τοίς πάσι Μαρία δεικνύει σε, Ασκητών ωραιότης, Οσίων έρεισμα.

Καταλιπούσα εμφρόνως, τά επίγεια πάντα, κατοικητήριον σεπτόν τού Πνεύματος ώφθης, κοσμικών ούν δεινών απολυτρώσασθαι, καθικέτευε μόνον Χριστόν τόν λυτρωτήν, τούς πιστώς εκτελούντας, τήν θείαν μνήμην σου.
Θεοτοκίον
Νόμους τής φύσεως Κόρη υπέρ φύσιν λαθούσα, νέον, Παιδίον επί γής, εκύησας αγνή νομοδότην όντα καί παλαιόν ημερών νοητέ Ουρανέ, τού τών πάντων Ποιητού, διό πίστει καί πόθω, σέ μακαρίζομεν.





Καταβασίες

Ωδή α' Ήχος δ'
Ανοίξω τό στόμα μου, καί πληρωθήσεται Πνεύματος, καί λόγον ερεύξομαι, τή Βασιλίδι Μητρί, καί οφθήσομαι, φαιδρώς πανηγυρίζων, καί άσω γηθόμενος, ταύτης τά θαύματα
Ωδή γ'
Τούς σούς υμνολόγους Θεοτόκε, ως ζώσα καί άφθονος πηγή, θίασον συγκροτήσαντας, πνευματικόν στερέωσον, καί εν τή θεία δόξη σου, στεφάνων δόξης αξίωσον.
Ωδή δ'
Τήν ανεξιχνίαστον θείαν βουλήν, τής εκ τής Παρθένου σαρκώσεως, σού τού Υψίστου, ο Προφήτης, Αββακούμ, κατανοών εκραύγαζε. Δόξα τή δυνάμει σου Κύριε.
Ωδή ε'
Εξέστη τά σύμπαντα, επί τή θεία δόξη σου, σύ γάρ απειρόγαμε Παρθένε, έσχες εν μήτρα, τόν επί πάντων Θεόν, καί τέτοκας άχρονον Υιόν, πάσι τοίς υμνούσί σε, σωτηρίαν βραβεύοντα.
Ωδή ς'
Τήν θείαν ταύτην καί πάντιμον, τελούντες εορτήν οι θεόφρονες, τής Θεομήτορος, δεύτε τάς χείρας κροτήσωμεν, τόν εξ αυτής τεχθέντα Θεόν δoξάζοντες.
Ωδή ζ'
Ουκ ελάτρευσαν τή κτίσει οι θεόφρονες, παρά τόν Κτίσαντα, αλλά πυρός απειλήν; ανδρείως πατήσαντες, χαίροντες έψαλλον. Υπερύμνητε, ο τών Πατέρων Κύριος, καί Θεός ευλογητός εί.
Ωδή η' αινούμεν
Παίδας ευαγείς εν τή καμίνω, ο τόκος τής Θεοτόκου διεσώσατο, τότε μέν τυπούμενος, νύν δέ ενεργούμενος, τήν οικουμένην άπασαν, αγείρει ψάλλουσαν. Τόν Κύριον υμνείτε τά έργα, καί υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.


Ο Ιερεύς: Τήν Θεοτόκον καί Μητέρα τού Φωτός, εν ύμνοις τιμώντες μεγαλύνωμεν.
Ήχος δ΄
Μεγαλύνει η ψυχή μου τόν Κύριον, καί ηγαλλίασε τό πνεύμά μου επί τώ Θεώ τώ σωτήρί μου.
• Τήν Τιμιωτέραν τών Χερουβείμ, καί ενδοξοτέραν ασυγκρίτως τών Σεραφείμ, τήν αδιαφθόρως Θεόν Λόγον τεκούσαν, τήν όντως Θεοτόκον, σέ μεγαλύνομεν.
Ότι επέβλεψεν επί τήν ταπείνωσιν τής δούλης αυτού, ιδού γάρ από τού νύν μακαριούσί με πάσαι γενεαί,
• Τήν Τιμιωτέραν τών Χερουβείμ...
Ότι εποίησέ μοι μεγαλεία ο Δυνατός, καί άγιον τό όνομα αυτού, καί τό έλεος αυτού εις γενεάν, καί γενεάν τοίς φοβουμένοις αυτόν.
• Τήν Τιμιωτέραν τών Χερουβείμ...
Εποίησε κράτος εν βραχίονι αυτού, διεσκόρπισεν υπερηφάνους διανοία καρδίας αυτών.
• Τήν Τιμιωτέραν τών Χερουβείμ...
Καθείλε δυνάστας από θρόνων, καί ύψωσε ταπεινούς, πεινώντας ενέπλησεν αγαθών, καί πλουτούντας εξαπέστειλε κενούς.
• Τήν Τιμιωτέραν τών Χερουβείμ...
Αντελάβετο Ισραήλ παιδός αυτού, μνησθήναι ελέους, καθώς ελάλησε πρός τούς πατέρας ημών, τώ Αβραάμ, καί τώ σπέρματι αυτού έως αιώνος.

Ωδή θ' Ήχος δ'
Άπας γηγενής, σκιρτάτω τώ πνεύματι λαμπαδουχούμενος, πανηγυριζέτω δέ, αύλων Nόων φύσις γεραίρουσα, τήν ιερά θαυμάσια τής Θεομήτορος, καί βοάτω. Χαίροις παμμακάριστε, Θεοτόκε Αγνή αειπάρθενε.


  Άγιος Κύριος ο Θεός ημών,
  Άγιος Κύριος ο Θεός ημών.
  Υψούτε Κύριον τόν Θεόν ημών, καί προσκυνείτε τώ υποποδίω τών ποδών αυτού.
  Ότι Άγιός εστιν.

ΕΞΑΠΟΣΤΕΙΛΑΡΙΟΝ θ'


Συγκεκλεισμένων Δέσποτα, τών θυρών ως εισήλθες, τούς Αποστόλους έπλησας, Πνεύματος παναγίου, ειρηνικώς εμφυσήσας, οίς δεσμείν τε καί λύειν, τάς αμαρτίας είρηκας, καί οκτώ μεθ' ημέρας, τήν σήν πλευράν, τώ Θωμά υπέδειξας καί τάς χείρας. Μεθ' ού βοώμεν, Κύριος, καί Θεός σύ υπάρχεις.



Εξαποστειλάριον της Οσίας
Ο ουρανόν τοίς άστροις
Υπόδειγμα μετανοίας σέ έχοντες πανοσία Μαρία Χριστόν δυσώπει, εν τώ καιρώ τής Νηστείας, τούτο ημίν δωρηθήναι, όπως εν πίστει καί πόθω, σέ άσμασιν ευφημώμεν.
Θεοτοκίον Όμοιον
Ο γλυκασμός τών Αγγέλων, τών θλιβομένων η χαρά Χριστιανών η προστάτις, Παρθένε Μήτηρ Κυρίου, αντιλαβού μου καί ρύσαι, τών αιωνίων βασάνων.

Αίνοι Ήχος α'
1. Τού ποιήσαι εν αυτοίς κρίμα έγγραπτον. Δόξα αύτη έσται πάσι τοίς οσίοις αυτού.
-- Υμνούμέν σου Χριστέ τό σωτήριον Πάθος, καί δοξάζομέν σου τήν Ανάστασιν.
2. Αινείτε τόν Θεόν εν τοίς Αγίοις αυτού, αινείτε αυτόν εν στερεώματι τής δυνάμεως αυτού.
-- Ο σταυρόν υπομείνας, καί τόν θάνατον καταργήσας, καί αναστάς εκ τών νεκρών, ειρήνευσον ημών τήν ζωήν Κύριε, ως μόνος Παντοδύναμος.
3. Αινείτε αυτόν επί ταίς δυναστείαις αυτού, αινείτε αυτόν κατά τό πλήθος τής μεγαλωσύνης αυτού.
-- Ο τόν άδην σκυλεύσας, καί τόν άνθρωπον αναστήσας, τή αναστάσει σου Χριστέ, αξίωσον ημάς εν καθαρά καρδία, υμνείν καί δοξάζειν σε.
4. Αινείτε αυτόν εν ήχω, σάλπιγγος, αινείτε αυτόν εν ψαλτηρίω καί κιθάρα.
-- Τήν θεοπρεπή σου συγκατάβασιν δοξάζοντες, υμνούμέν σε Χριστέ, ετέχθης εκ Παρθένου, καί αχώριστος υπήρχες τώ Πατρί, έπαθες ως άνθρωπος, καί εκουσίως υπέμεινας σταυρόν, ανέστης εκ τού τάφου, ως εκ παστάδος προελθών, ίνα σώσης τόν κόσμον, Κύριε δόξα σοι.
5. Αινείτε αυτόν εν τυμπάνω καί χορώ, αινείτε αυτόν εν χορδαίς καί οργάνω,
-- Ότε προσηλώθης τώ ξύλω τού σταυρού, τότε ενεκρώθη τό κράτος του εχθρού, η κτίσις εσαλεύθη τώ φόβω σου, καί ο Άδης εσκυλεύθη τώ κράτει σου, τούς νεκρούς εκ τών τάφων ανέστησας, καί τώ Ληστή τόν Παράδεισον ήνοιξας, Χριστέ ο Θεός ημών δόξα σοι.
6. Αινείτε αυτόν εν κυμβάλοις ευήχοις, αινείτε αυτόν εν κυμβάλοις αλαλαγμού. Πάσα πνοή αινεσάτω τόν Κύριον.
-- Οδυρόμεναι μετά σπουδής, τό μνήμά σου κατέλαβον αι τίμιαι Γυναίκες, ευρούσαι δέ τόν τάφον ανεωγμένον, καί μαθούσαι παρά τού Αγγέλου, τό καινόν καί παράδοξον θαύμα, απήγγειλαν τοίς Αποστόλοις, ότι ανέστη ο Κύριος, δωρούμενος τώ κόσμω τό μέγα έλεος.
7. Ανάστηθι, Κύριε, ο Θεός μου, υψωθήτω η χείρ σου, μή επιλάθη τών πενήτων σου εις τέλος.
-- Τήν τών παθών θείαν μωλώπωσιν, σού προσκυνούμεν, Χριστέ ο Θεός, καί τήν εν τή Σιών δεσποτικήν ιερουργίαν, τήν εν τέλει τών αιώνων θεοφανώς γεγενημένην, τούς γάρ εν σκότει καθεύδοντας, Ο Ήλιος εφώτισας τής δικαιοσύνης, πρός ανέσπερον χειραγωγών έλλαμψιν, Κύριε δόξα σοι.
8. Εξομολογήσομαί σοι, Κύριε, εν όλη καρδία μου, διηγήσομαι πάντα τά θαυμάσιά σου.
-- Τό φιλοτάραχον γένος τών Ιουδαίων ενωτίσασθε, Πού εισιν οι Πιλάτω προσελθόντες; είπωσιν οι φυλάσσοντες στρατιώται, πού είσιν αι σφραγίδες τού μνήματος; πού μετετέθη ο ταφείς; πού επράθη ο άπρατος; πώς εσυλήθη ο θησαυρός; τί συκοφαντείτε τήν έγερσιν τού Σταυρωθέντος, παράνομοι Ιουδαίοι; Ανέστη ο εν νεκροίς ελεύθερος, καί παρέχει τώ κόσμω τό μέγα έλεος.

Δόξα... Ήχος α' Ιδιόμελον
Ουκ έστιν η Βασιλεία τού Θεού βρώσις καί πόσις αλλά δικαιοσύνη καί άσκησις, σύν αγιασμώ, όθεν ουδέ πλούσιοι εισελεύσονται εν αυτή, αλλ' όσοι τούς θησαυρούς αυτών εν χερσί πενήτων αποτίθενται. Ταύτα καί Δαυϊδ ο Προφήτης διδάσκει λέγων. Δίκαιος ανήρ ο ελεών όλην τήν ημέραν, ο κατατρυφών τού Κυρίου καί τώ φωτί περιπατών ός ου μή προσκόψη, ταύτα δέ πάντα, πρός νουθεσίαν ημών γέγραπται όπως νηστεύοντες, χρηστότητα ποιήσωμεν, καί δώη ημίν Κύριος αντί τών επιγείων τά επουράνια.


Καί νύν... Θεοτοκίοv
Υπερευλογημένη υπάρχεις, Θεοτόκε Παρθένε, διά γάρ τού εκ σού σαρκωθέντος, ο Άδης ηχμαλώτισται, ο Αδάμ ανακέκληται, η κατάρα νενέκρωται, η Εύα ηλευθέρωται, ο θάνατος τεθανάτωται, καί ημείς εζωοποιήθημεν, διό ανυμνούντες βοώμεν, Ευλογητός Χριστός ο Θεός ημών, ο ούτως ευδοκήσας, δόξα σοι.


ΜΕΓΑΛΗ ΔΟΞΟΛΟΓΙΑ

Δόξα σοι τώ δείξαντι τό φώς, Δόξα εν υψίστοις Θεώ, καί επί γής ειρήνη, εν ανθρώποις ευδοκία.
Υμνούμέν σε, ευλογούμέν σε, προσκυνούμέν σε, δοξολογούμέν σε, ευχαριστούμέν σοι, διά τήν μεγάλην σου δόξαν.
Κύριε βασιλεύ, επουράνιε Θεέ, Πάτερ παντοκράτορ, Κύριε Υιέ μονογενές, Ιησού Χριστέ, καί Άγιον Πνεύμα,
Κύριε ο Θεός, ο αμνός τού Θεού, ο Υιός τού Πατρός, ο αίρων τήν αμαρτίαν τού κόσμου, ελέησον ημάς, ο αίρων τάς αμαρτίας τού κόσμου.
Πρόσδεξαι τήν δέησιν ημών, ο καθήμενος εν δεξιά τού Πατρός, καί ελέησον ημάς.
Ότι σύ εί μόνος Άγιος, σύ εί μόνος Κύριος, Ιησούς Χριστός, εις δόξαν Θεού Πατρός. Αμήν.
Καθ' εκάστην ημέραν ευλογήσω σε, καί αινέσω τό όνομά σου εις τόν αιώνα, καί εις τόν αιώνα τού αιώνος.
Καταξίωσον, Κύριε, εν τή ημέρα ταύτη, αναμαρτήτους φυλαχθήναι ημάς.
Ευλογητός εί, Κύριε, ο Θεός τών Πατέρων ημών, καί αινετόν καί δεδοξασμένον τό όνομά σου εις τούς αιώνας. Αμήν.
Γένοιτο, Κύριε, τό έλεός σου εφ' ημάς, καθάπερ ηλπίσαμεν επί σέ.
Ευλογητός εί, Κύριε. δίδαξόν με τά δικαιώματά σου (γ').
Κύριε, καταφυγή εγενήθης ημίν, εν γενεά καί γενεά,
Εγώ είπα. Κύριε, ελέησόν με, ίασαι τήν ψυχήν μου, ότι ήμαρτόν σοι.
Κύριε, πρός σέ κατέφυγον, δίδαξόν με τού ποιείν τό θέλημά σου, ότι σύ εί ο Θεός μου.
Ότι παρά σοί πηγή ζωής, εν τώ φωτί σου οψόμεθα φώς.
Παράτεινον τό έλεός σου τοίς γινώσκουσί σε.
Άγιος ο Θεός, Άγιος Ισχυρός, Άγιος Αθάνατος, ελέησον ημάς (εκ γ').
Δόξα... Καί νύν... Άγιος Αθάνατος, ελέησον ημάς.
Άγιος ο Θεός, Άγιος Ισχυρός, Άγιος Αθάνατος, ελέησον ημάς.

Σήμερον σωτηρία τώ κόσμω γέγονεν. Άσωμεν τώ αναστάντι εκ τάφου καί αρχηγώ τής ζωής ημών, καθελών γάρ τώ θανάτω τόν θάνατον, τό νίκος έδωκεν ημίν, καί τό μέγα έλεος.




Είς την λειτουργίαν



Είσοδικόν

Δεύτε προσκυνήσωμεν και προσπέσωμεν Χριστώ. Σώσον ημάς, Υιέ Θεού, ο αναστάς εκ νεκρών, ψάλλοντάς σοι Αλληλούϊα


Απολυτίκιον Ήχος α'
Τού λίθου σφραγισθέντος υπό τών Ιουδαίων, καί στρατιωτών φυλασσόντων τό άχραντόν σου Σώμα, ανέστης τριήμερος Σωτήρ, δωρούμενος τώ κόσμω τήν ζωήν, διά τούτο αι Δυνάμεις των ουρανών εβόων σοι ζωοδότα. Δόξα τή Αναστάσει σου Χριστέ, δόξα τή βασιλεία σου, δόξα τή οικονομία σου, μόνε φιλάνθρωπε.

Απολυτίκιον Ήχος πλ. δ'
Εν σοί Μήτερ ακριβώς διεσώθη τό κατ' εικόνα, λαβούσα γάρ τόν Σταυρόν, ηκολούθησας τώ Χριστώ, καί πράττουσα εδίδασκες υπεροράν μέν σαρκός παρέρχεται γάρ, επιμελείσθαι δέ ψυχής, πράγματος αθανάτου, διό καί μετά Αγγέλων συναγάλλεται Οσία Μαρία τό πνεύμά σου.

[Του ναού]


Προστασία των Χριστιανών ακαταίσχυντε,
μεσιτεία προς τον Ποιητήν αμετάθετε,
μη παρίδης αμαρτωλών δεήσεων φωνάς.
αλλά πρόφθασον ως αγαθή, εις την βοήθειαν ημών,
των πιστώς κραυγαζόντων σοι.
τάχυνον εις πρεσβείαν, και σπεύσον εις ικεσίαν,
η προστατεύουσα αεί, Θεοτόκε των τιμώντων σε.

Ο Α π ό σ τ ο λ ο ς

Προκείμενον Ήχος πλ. δ'
Εύξασθε καί απόδοτε Κυρίω τώ Θεώ.
Στίχ. Γνωστός εν τή Iουδαία ο Θεός.

Πρός Εβραίους Επιστολής Παύλου τό Ανάγνωσμα
(Κεφ. θ', 11-14)
Αδελφοί Χριστός παραγενόμενος Αρχιερεύς τών μελλόντων αγαθών, διά τής μείζονος καί τελειοτέρας σκηνής ου χειροποιήτου τουτέστιν ου ταύτης τής κτίσεως, ουδέ δι αίματος τράγων καί μόσχων, διά δέ τού ιδίου Αίματος εισήλθεν εφ' άπαξ εις τά Άγια, αιωνίαν λύτρωσιν ευράμενος. Εί γάρ τό Αίμα ταύρων καί τράγων, καί σποδός δαμάλεως ραντίζουσα τούς κεκοινωμένους, αγιάζει πρός τήν τής σαρκός καθαρότητα, πόσω μάλλον τό Αίμα τού Χριστού, ός διά Πνεύματος αιωνίου, εαυτόν προσήνεγκεν άμωμον τώ Θεώ, καθαριεί τήν συνείδησιν ημών από νεκρών έργων, εις τό λατρεύειν Θεώ ζώντι;

Αλληλούϊα Ήχος πλ. δ'
Δεύτε αγαλλιασώμεθα τώ Κυρίω.


Ευαγγέλιον
(Μάρκου κεφ. ι' στίχοι 32-45).
«Τω καιρώ εκείνω παραλαβών ο Ιησούς πάλιν τους δώδεκα μαθητάς αυτού, ήρξατο αυτοίς λέγειν τα μέλλοντα αυτώ συμβαί-νειν, ότι ιδού αναβαίνομεν εις Ιεροσόλυμα και ο υιός του ανθρώπου παραδοθήσεται τοις αρχιερεύσι και τοις γραμματεύσι, και κατακρινούσιν αυτόν θανάτω και παραδώσουσιν αυτόν τοις έθνεσι, και έμπαίξουσιν αυτώ και μαστιγώσουσιν αυτόν και εμπτύσουσιν αυτώ και αποκτενούσιν αυτόν, Και τη τρίτη ήμερα αναστήσεται. Και προσπορεύονται αυτώ Ιάκωβος και Ιωάννης οι υιοί Ζεβεδαίου λέγοντες• διδάσκαλε, θέλομεν ίνα ο εάν αιτήσωμεν ποίησης ημίν. ο δε είπεν αυτοίς• τί θέλετε ποιήσαί με υμίν; οι δε είπον αυτώ• δός ημίν ίνα είς εκ δεξιών και εις εξ ευωνύμων σου καθίσωμεν εν τη δόξη σου. ο δε Ιησούς είπεν αυτοίς• ουκ οίδατε τι αιτείσθε. Δύνασθε πιείν το ποτήριον ο εγώ πίνω, και το βάπτισμα ό εγώ βαπτίζομαι βαπτισθήναι; οι δε είπον αυτώ• δυνάμεθα. ο δε Ιησούς είπεν αυτοίς• το μεν ποτήριον ό εγώ πίνω πίεσθε, και το βάπτισμα ό εγώ βαπτίζομαι βαπτισθήσεσθε το δε καθίσαι εκ δεξιών μου και εξ ευωνύμων ουκ εστίν εμόν δούναι, αλλ' οίς ητοίμασται. Και ακούσαντες οι δέκα ήρξαντο αγανακτείν περί Ιακώβου και Ιωάννου. ο δε Ιησούς προσκαλεσάμενος αυτούς λέγει αυτοίς- οίδατε ότι οι δοκούντες άρχειν των εθνών κατακυριεύουσιν αυτών και οι μεγάλοι αυτών κατεξουσιάζουσιν αυτών• ούχ ούτω δε έσται εν υμίν, αλλ' ός εάν θέλη γενέσθαι μέγας εν υμίν, έσται υμών διάκονος, και ός εάν θέλη υμών γενέσθαι πρώτος, έσται πάντων δούλος•
και γαρ ο υιός του ανθρώπου ουκ ήλθε διακονηθήναι, αλλά διακονήσαι και δούναι την ψυχήν αυτού λύτρον αντί πολλών».

Εις το Εξαιρέτως
Επί σοί, χαίρει, Κεχαριτωμένη, πασά ή κτίσις, Αγγέλων το σύστημα και ανθρώπων τό γένος, ήγιασμένε ναέ, και παράδεισε λογικέ, παρθενικόν καύχημα έξ ής Θεός έσαρκώθη και παιδίον γέγονεν, ο προ αιώνων υπάρχων Θεός ημών Τήν γαρ σήν μήτραν θρόνον έποίησε, και τήν σήν γαστέρα πλατυ-τέραν ουρανών άπειργάσατο. Έπί σοί χαίρει, Κεχαριτωμένη, πασά ή κτίσις• δόξα σοι.

Κοινωνικόν << Αινείτε>>.
-Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με τον αμαρτωλό και ανάξιο δούλο σου.
-Γνώρισόν μοι, Κύριε, οδόν, εν ή πορεύσομαι, ότι πρός σέ ήρα τήν ψυχήν μου.
-Εξομολογήσομαί σοι είς τον αιώνα, ότι εποίησας και υπομενώ το όνομά σου ότι χρηστόν εναντίον των οσίων σου.
PRETORIAN
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 561
Εγγραφή: Δευ Μαρ 05, 2007 6:00 am

Re: Το τυπικόν της Κυριακής(ανανεώνεται κάθε Κυριακή)

Δημοσίευση από PRETORIAN »

12-4-2009
+ ΚΥΡΙΑΚΗ ΒΑΪΩΝ

ΕΞΑΨΑΛΜΟΣ...

Θεός Κύριος, καί επέφανεν ημίν, ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου.
Στίχ, α'. Εξομολογείσθε τώ Κυρίω, καί επικαλείσθε τό όνομα τό άγιον αυτού.
Θεός Κύριος, καί επέφανεν ημίν...
Στίχ, β'. Πάντα τά έθνη εκύκλωσάν με, καί τώ ονόματι Κυρίου ήμυνάμην αυτούς,
Θεός Κύριος, καί επέφανεν ημίν...
Στίχ, γ'. Παρά Κυρίου εγένετο αύτη, καί εστι θαυμαστή εν οφθαλμοίς ημών.
Θεός Κύριος, καί επέφανεν ημίν...


Απολυτίκιον Ήχος α'
Τήν κοινήν Ανάστασιν, πρό τού σού Πάθους πιστούμενος, εκ νεκρών ήγειρας τόν Λάζαρον Χριστέ ο Θεός, όθεν καί ημείς ώς οι Παίδες, τά τής νίκης σύμβολα φέροντες, σοί τώ Νικητή τού θανάτου βοώμεν, Ωσαννά εν τοίς υψίστοις, ευλογημένος ο ερχόμενος, εν ονόματι Κυρίου. (Δίς)

Έτερον Ήχος δ'
Συνταφέντες σοι διά τού Βαπτίσματος, Χριστέ ο Θεός ημών, τής αθανάτου ζωής ηξιώθημεν τή Αναστάσει σου, καί ανυμνούντες κράζομεν, Ωσαννά εν τοίς υψίστοις, ευλογημένος ο ερχόμενος, εν ονόματι Κυρίου. (Άπαξ)

Κάθισμα Ήχος δ'
Κατεπλάγη Ιωσήφ
Μετά κλάδων νοητώς, κεκαθαρμένοι τάς ψυχάς, ώς οι Παίδες τόν Χριστόν, ανευφημήσωμεν πιστώς, μεγαλοφώνως κραυγάζοντες τώ Δεσπότη, Ευλογημένος εί Σωτήρ, ο εις τόν Κόσμον ελθών, τού σώσαι τόν Αδάμ, εκ τής αρχαίας αράς, πνευματικώς γενόμενος φιλάνθρωπε, νέος Αδάμ ως ευδόκησας, ο πάντα Λόγε, πρός τό συμφέρον, οικονομήσας δόξα σοι.

Έτερον Κάθισμα
Ήχος δ' Επεφάνης σήμερον
Τεταρταίον Λάζαρον, εκ τού μνημείου, αναστήσας Κύριε, πάντας εδίδαξας βοάν, μετά βαϊων καί κλάδων σοι, Ευλογημένος εί ο ερχόμενος.

Μετά τήν β' Στιχολογίαν

Κάθισμα Ήχος δ'
Κατεπλάγη Ιωσήφ
Επί φίλω σου Χριστέ, δάκρυα ραίνεις μυστικώς, καί εγείρεις εκ νεκρών, Λάζαρον κείμενον θνητόν, εν ώ συμπάθειαν έδειξας φιλανθρώπως, μαθόντα δέ τήν σήν, παρουσίαν Σωτήρ, τά πλήθη τών βρεφών, εξήλθον σήμερον, εν ταίς χερσί κατέχοντα Βαϊα, τό Ωσαννά σοι κραυγάζοντα, Ευλογημένος εί, ότι τόν Κόσμον, εις τό σώσαι ελήλυθας.

Έτερον Ήχος α'
Τού λίθου σφραγισθέντος
Αινέσατε συμφώνως, οι λαοί καί τά έθνη, ο γάρ Βασιλεύς τών Αγγέλων, επέβη νύν τώ πώλω, καί έρχεται θέλων εν Σταυρώ, πατάξαι τούς εχθρούς ως δυνατός, διά τούτο καί οι Παίδες, μετά Βαϊων, κράζουσι τόν ύμνον, Δόξα σοι τώ ελθόντι Νικητή, δόξα σοι τώ Σωτήρι Χριστώ, δόξα σοι τώ ευλογημένω, μόνω Θεώ ημών.

Μετά δέ τόν Πολυέλεον

Κάθισμα Ήχος πλ. δ'
Τό προσταχθέν μυστικώς
Ο επί θρόνου Χερουβίμ καί επί πώλου, επικαθίσας δι' ημάς, καί πρός τό Πάθος, τό εκούσιον φθάσας, σήμερον ακούει, τών Παίδων, αναβοώντων τό Ωσαννά, τών όχλων, αναφωνούντων Υιέ Δαυϊδ, σπεύσον σώσαι ούς έπλασας, ευλογημένε Ιησού, εις τούτο γάρ ελήλυθας, όπως γνώμεν τήν δόξαν σου.

Δόξα... Καί νύν... Πάλιν τό αυτό

Είτα τό α', Αντίφωνον τών Αναβαθμών τού δ' Ήχου.

Εκ νεότητός μου, πολλά πολεμεί με πάθη, αλλ' αυτός αντιλαβού, καί σώσον Σωτήρ μου. (Δίς)

Οι μισούντες Σιών, αισχύνθητε από τού Κυρίου, ώς χόρτος γάρ, πυρί έσεσθε απεξηραμμένοι. (Δίς)

Δόξα...
Αγίω Πνεύματι, πάσα ψυχή ζωούται, καί καθάρσει, υψούται λαμπρύνεται, τή Τριαδική μονάδι, ιεροκρυφίως.
Καί νύν...
Αγίω Πνεύματι, αναβλύζει τά τής χάριτος ρείθρα, αρδεύοντα, άπασαν τήν Κτίσιν, πρός ζωογονίαν.

Προκείμενον Ήχος δ'
Εκ στόματος νηπίων καί θηλαζόντων κατηρτίσω αίνον.
Στίχ. Κύριε ο Κύριος ημών, ώς θαυμαστόν τό όνομά σου εν πάση τή γή.



Ή Τάξις τού Εωθινού Ευαγγελίου

Ιερεύς Τού Κυρίου δεηθώμεν.
Χορός Κύριε, ελέησον.
Ιερεύς Ότι Άγιος εί ο Θεός ημών, και εν αγίοις επαναπαύη, και σοι την δόξαν αναπέμπωμεν, τω Πατρί και τω Υιώ και τω Αγίω Πνεύματι, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων.
Χορός Αμήν.
Πάσα πνοή αινεσάτω τόν Κύριον (εκ γ').
Ιερεύς Και υπέρ του καταξιωθήναι ημάς της ακροάσεως του αγίου Ευαγγελίου, Κύριον τον Θεόν ημών ικετεύσωμεν.
Χορός Κύριε, ελέησον (γ').
Ιερεύς Σοφία. Ορθοί, ακούσωμεν τού αγίου Ευαγγελίου.
Ιερεύς Ειρήνη πάσι.
Χορός Καί τώ Πνεύματί σου.
Ιερεύς Εκ τού κατά Ματθαίον αγίου Ευαγγελίου...
Ιερεύς Πρόσχωμεν.
Χορός Δόξα σοι, Κύριε, δόξα σοι.

Ευαγγελιον
Τώ καιρώ εκείνω, ότε ήγγισεν ο Ιησούς...





Ν' Ψαλμός

• Ελέησόν με ο Θεός κατά τό μέγα ελεός σου καί κατά τό πλήθος των οικτιρμών σου εξάλειψον τό ανόμημά μου
• επί πλείον πλύνόν με από τής ανομίας μου καί από τής αμαρτίας μου καθάρισόν με
• ότι τήν ανομίαν μου εγώ γινώσκω καί η αμαρτία μου ενώπιόν μού εστιν διά παντός
• σοί μόνω ήμαρτον καί τό πονηρόν ενώπιόν σου εποίησα όπως άν δικαιωθής εν τοίς λόγοις σου καί νικήσης εν τώ κρίνεσθαί σε
• ιδού γάρ εν ανομίαις συνελήμφθην καί εν αμαρτίαις εκίσσησέν με η μήτηρ μου
• ιδού γάρ αλήθειαν ηγάπησας τά άδηλα καί τά κρύφια τής σοφίας σου εδήλωσάς μοι
• ραντιείς με υσσώπω καί καθαρισθήσομαι πλυνείς με καί υπέρ χιόνα λευκανθήσομαι
• ακουτιείς με αγαλλίασιν καί ευφροσύνην αγαλλιάσονται οστά τεταπεινωμένα
• απόστρεψον τό πρόσωπόν σου από τών αμαρτιών μου καί πάσας τάς ανομίας μου εξάλειψον
• καρδίαν καθαράν κτίσον εν εμοί ο Θεός καί πνεύμα ευθές εγκαίνισον εν τοίς εγκάτοις μου
• μή απορρίψης με από τού προσώπου σου καί τό πνεύμα τό άγιόν σου μή αντανέλης απ' εμού
• απόδος μοι τήν αγαλλίασιν τού σωτηρίου σου καί πνεύματι ηγεμονικώ στήρισόν με
• διδάξω ανόμους τάς οδούς σου καί ασεβείς επί σέ επιστρέψουσιν
• ρύσαί με εξ αιμάτων ο Θεός ο Θεός τής σωτηρίας μου αγαλλιάσεται η γλώσσά μου τήν δικαιοσύνην σου
• κύριε τά χείλη μου ανοίξεις καί τό στόμα μου αναγγελεί τήν αίνεσίν σου
• ότι ει ηθέλησας θυσίαν έδωκα άν ολοκαυτώματα ουκ ευδοκήσεις
• θυσία τώ Θεώ πνεύμα συντετριμμένον καρδίαν συντετριμμένην καί τεταπεινωμένην ο Θεός ουκ εξουθενώσει
• αγάθυνον κύριε εν τή ευδοκία σου τήν Σιων καί οικοδομηθήτω τά τείχη Ιερουσαλημ
• τότε ευδοκήσεις θυσίαν δικαιοσύνης αναφοράν καί ολοκαυτώματα τότε ανοίσουσιν επί τό θυσιαστήριόν σου μόσχους

.
Δόξα... Ήχος β'
Σήμερον ο Χριστός, εισέρχεται εν πόλει Βηθανία εν πώλω καθήμενος, τήν αλογίαν λύων, τών εθνών τήν κάκιστον, πάλαι κεχερσωμένην.

Καί νύν... Πάλιν τό αυτό

Στίχ. Ελέησόν με, ο Θεός...
Ήχος πλ. β'
Σήμερον η χάρις τού αγίου Πνεύματος, ημάς συνήγαγε, καί πάντες αίροντες τόν Σταυρόν σου λέγομεν, Ευλογημένος ο ερχόμενος, εν ονόματι Κυρίου, Ωσαννά εν τοίς υψίστοις.



Ο Κανών ού η Ακροστιχίς

Ωσαννά Χριστός, ευλογημένος Θεός.

Ποίημα Κοσμά Μοναχού.

Ωδή α' Ήχος δ' Ο Ειρμός
«Ώφθησαν, αι πηγαί τής αβύσσου, νοτίδος άμοιροι, καί ανεκαλύφθη θαλάσσης, κυμαινούσης τά θεμέλια, τή καταιγίδι νεύματι, ταύτης γάρ επετίμησας, περιούσιον λαόν δέ έσωσας, ά δοντα, επινίκιον υμνον σοι Κύριε».

Στόματος, εκ νηπίων ακάκων, καί θηλαζόντων αίνον, τών σών οικετών κατηρτίσω, καταλύσαι τόν αντίπαλον, καί εκδικήσαι πάθει Σταυρού, τήν πτώσιν τού πάλαι Αδάμ, διά ξύλου αναστήσαι τούτον δέ, άδοντα, επινίκιον ύμνον σοι Κύριε.

Αίνεσιν, Εκκλησία Οσίων, τώ ενοικούντι Σιών, σοί Χριστέ προσφέρει, εν σοί δέ Ισραήλ, τώ ποιητή αυτού, χαίρει, καί όρη έθνη αντίτυπα λιθοκάρδια, εκ προσώπου σου ηγαλλιάσαντο, άδοντα, επινίκιον ύμνον σοι Κύριε.


Ωδή γ' Ο Ειρμός
«Νάουσαν ακρότομον, προστάγματι σώ, στερεάν εθήλασε πέτραν, Ισραηλίτης λαός, η δέ πέτρα σύ Χριστέ, υπάρχεις καί ζωή, εν ώ εστερεώθη η Εκκλησία κράζουσα, Ωσαννά, ευλογημένος εί ο ερχόμενος».

Νεκρόν τετραήμερον, προστάγματι σώ, εκ νεκάδων σύντρομος, Άδης αφήκε Λάζαρον, η ανάστασις Χριστέ, σύ γάρ καί ζωή, έν ώ εστερεώθη, η Εκκλησία κράζουσα, Ωσαννά, ευλογημένος εί ο ερχόμενος.

Άσατε λαοί, θεοπρεπώς εν Σιών, καί ευχήν απόδοτε, Χριστώ εν Ιερουσαλήμ, αυτός έρχεται εν δόξη μετά κυριείας, εν ώ εστερεώθη, η Εκκλησία κράζουσα, Ωσαννά, ευλογημένος εί ο ερχόμενος.


Η Υπακοή Ήχος πλ. β'
Μετά κλάδων υμνήσαντες πρότερον, μετά ξύλων συνέλαβον ύστερον, οι αγνώμονες Χριστόν, Ιουδαίοι τόν Θεόν, ημείς δέ πίστει αμεταθέτω, αεί τιμώντες ώς ευεργέτην, διαπαντός βοήσωμεν αυτώ, Ευλογημένος εί ο ερχόμενος, τόν Αδάμ ανακαλέσασθαι.



Είτα αναγινώσκομεν τόν Λόγον τού κυρίου Ανδρέου Κρήτης.

Ωδή δ' Ο Ειρμός
«Χριστός ο ερχόμενος εμφανώς Θεός ημών, ήξει καί ου χρονιεί, εξ όρους κατασκίου δασέος, Κόρης τικτούσης απειράνδρου, Προφήτης πάλαι φησί, Διό πάντες βοώμεν, Δόξα τή δυνάμει σου Κύριε».

Ρηξάτω ευφροσύνην κραταιάν επ' έλεον, όρη καί πάντες βουνοί, καί ξύλα τού δρυμού επικροτησάτω, Χριστόν αινείτε έθνη, καί τούτω πάντες λαοί, επαι νούντες βοάτε, Δόξα τή δυνάμει σου Κύριε.

Ισχύν ο βασιλεύων τών αιώνων Κύριος, ενδεδυμένος ήξει, τής τούτου ωραιότητός τε καί δόξης, ασύγκριτος υπάρχει ευπρέπεια εν Σιών, Διό πάντες βοώμεν, Δόξα τή δυνάμει σου Κύριε.

Σπιθαμή ο μετρήσας ουρανόν, δρακί δέ γήν, Κύριος πάρεστι, Σιών γάρ εξελέξατο, εν αυτή δέ οικείν καί βασιλεύειν, ηρετίσατο λαών, τών εν πίστει βοώντων, Δόξα τή δυνάμει σου, Κύριε.

Ωδή ε' Ο Ειρμός
«Τήν Σιών επ' όρους ανάβηθι, ο ευαγγελιζόμενος, καί τήν Ιερουσαλήμ, ο κηρύσσων εν ισχύϊ ύψωσον φωνήν, Δεδοξασμένα ελαλήθη περί σού, η Πόλις τού Θεού, ειρήνη επί τόν Ισραήλ, καί σωτήριον έθνεσιν».

Ο εν τοίς υψίστοις καθήμενος, επί τών Χερουβίμ Θεός, καί εφορών ταπεινά, αυτός έρχεται, εν δόξη μετά κυριείας, καί πληρωθήσεται τά πάντα, θεϊκής αινέσεως αυτού, ειρήνη επί τόν Ισραήλ, καί σωτήριον έθνεσιν.

Σιών Θεού όρος τό άγιον, καί Ιερουσαλήμ κύκλω τούς οφθαλμούς σου άρον, καί ίδε συνηγμένα τέκνα σου εν σοί, ιδού γάρ ήκασι μακρόθεν, προσκυνήσαι τώ Βασιλεί σου, ειρήνη επί τόν Ισραήλ, καί σωτήριον έθνεσιν.

Ωδή ς' Ο Ειρμός
«Εβόησαν, εν ευφροσύνη Δικαίων τά πνεύματα, Νύν τώ Κόσμω, διαθήκη καινή διατίθεται, καί ραντίσματι, καινουργείσθω λαός θείου Αίματος».

Υπόδεξαι, Ισραήλ τού Θεού τό βασίλειον, καί ο βαίνων εν τώ σκότει, τό φώς θεασάσθω μέγα, καί ραντίσματι, καινουργείσθω λαός θείου Αίματος.

Λελυμένους, σούς δεσμίους Σιών εξαπόστειλον, καί εκ λάκκου, αγνωσίας ανύδρου εξάγαγε, καί ραντίσματι, και νουργείσθω λαός θείου Αίματος.

Κοντάκιον Αυτόμελον
Ήχος πλ. β'
Τώ θρόνω εν ουρανώ, τώ πώλω επί τής γής, εποχούμενος Χριστέ ο Θεός, τών Αγγέλων τήν αίνεσιν, καί τών Παίδων ανύμνησιν προσεδέξω βοώντων σοι, Ευλογημένος εί ο ερχόμενος, τόν Αδάμ ανακαλέσασθαι.
Ο Οίκος
Επειδή Άδην έδησας αθάνατε, καί θάνατον ενέκρωσας, καί Κόσμον ανέστησας, βαϊοις τά νήπια ανευφήμουν σε Χριστέ, ως νικητήν κραυγάζοντά σοι σήμερον, Ωσαννά τώ Υιώ Δαυϊδ, ουκέτι γάρ φησι, σφαγήσονται βρέφη διά τό βρέφος Μαριάμ, αλλ' υπέρ πάντων νηπίων καί πρεσβυτών, μόνος σταυρούσαι, ουκέτι καθ' ημών χωρήσει τό ξίφος, η σή γάρ πλευρά νυγήσεται λόγχη, όθεν αγαλλόμενοι φαμέν, Ευλογημένος εί ο ερχόμενος, τόν Αδάμ ανακαλέσασθαι.



Συναξάριον Μηναίου
Τή ΙΒ' τού αυτού μηνός, Μνήμη τού Οσίου Πατρός ημών Βασιλείου, Έπισκόπου Παρίου τού Ομολογητού.
Στίχοι
• • Χαίρων τελεύτα, Βασίλειε τρισμάκαρ.
• • Εκεί γάρ ήξεις, ού χαράς πλησθής όσης.
• • Δωδεκάτη Βασίλειε ταφήϊα δύσσαο νεκρός.

Τή αυτή ημέρα, εν έτει εξακισχιλιοστώ τετρακοσιοστώ πεντηκοστώ, ανεκομίσθη η τιμία Ζώνη τής υπεραγίας Δεσποίνης ημών Θεοτόκου από τής επισκοπής Ζήλας επί τήν βασιλίδα τών πόλεων, επί Κωνσταντίνου καί Ρωμανού, τών Πορφυρογεννήτων, μετά δέ ταύτα, ύστερον μετετέθη εν τή αγία σορώ τών Xαλκοπρατείων, κατά τήν τριακοστήν πρώτην τού Αυγούστου μηνός.

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τής Οσίας Μητρός ημών Ανθούσης, θυγατρός Κωνσταντίνου τού Κοπρωνύμου.
Στίχοι
• • Ρίζης δυσώδους καρπός ευώδης μάλα,
• • Ανθούσα σεμνή γής απανθεί καί βίου.

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τών Αγίων Μαρτύρων Δήμη καί Πρωτίωνος.
Στίχοι
• • Πρώτος κεφαλήν Πρωτίων αφηρέθη,
• • Μεθ' ού κάραν προύτεινε Δήμης δημίω.

Τή αυτή ημέρα, Μνήμητού Αγίου Ιερομάρτυρος Αρτέμωνος.
Στίχοι
• • Εύρε στεφάνους αρτίτμητος Αρτέμων
• • Πρέποντας αυτού τή τετμημένη κάρα.

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τών Αγίων τριών Μαρτύρων Μηνά, Δαυϊδ, καί Ιωάννου.
Στίχοι
• • Δούλους Θεού τρείς Αββάδας παθοκτόνους
• • Τοξεύμασι κτείνουσιν ανθρωποκτόνοι.



Συναξάριον Τριωδίου
Τή αυτή ημέρα, Κυριακή τών Βαϊων, τήν λαμπράν καί ένδοξον πανήγυριν τής εις Ιερουσαλήμ εισόδου τού Κυρίου ημών Ιησού Χριστού εορτάζομεν.
Στίχοι
• • Πώλω καθίσας, ο λόγω τείνας πόλον,
• • Βροτούς εκζητεί λύσαι τής αλογίας.

Τή αφάτω σου ευσπλαγχνία, Χριστέ ο Θεός ημών, νικητάς ημάς τών παραλόγων παθών ποίησον, καί τήν σήν εναργή κατά θανάτου νίκην, τήν φαιδράν σου καί ζωηφόρον Ανάστασιν ιδείν καταξίωσον, καί ελέησον ημάς.

Ωδή ζ' Ο Ειρμός
«Ο διασώσας εν πυρί, τούς Αβραμιαίους σου Παίδας, καί τούς Χαλδαίους ανελών, οίς αδίκως δικαίους ενήδρευσαν, υπερύμνητε Κύριε, ο Θεός ο τών Πατέρων, ευλογητός εί».

Γονυπετούντες οι λαοί, καί σύν Μαθηταίς γεγηθότες, μετά βαϊων Ωσαννά, τώ Υιώ Δαυϊδ έκραζον, Υπερύμνητε Κύριε, ο Θεός ο τών Πατέρων, ευλογητός εί.

Η απειρόκακος πληθύς, έτι νηπιάζουσα φύσις, θεοπρεπώς σε Βασιλεύ, Ισραήλ καί Αγγέλων ανύμνησεν, Υπερύμνητε Κύριε, ο Θεός ο τών Πατέρων, ευλογητός εί.

Μετά βαϊων σε Χριστέ, κλάδοις επεκρότει τά πλήθη, ευλογημένος ο ελθών, Βασιλεύς τών αιώνων, εβόα τε, Υπερύμνητε Κύριε, ο Θεός ο τών Πατέρων, ευλογητός εί.

Ωδή η' Ο Ειρμός
«Ευφράνθητι Ιερουσαλήμ, πανηγυρίσατε οι αγαπώντες Σιών, ο βασιλεύων γάρ εις τούς αιώνας, Κύριος τών Δυνάμεων ήλθεν, ευλαβείσθω πάσα η γή, εκ προσώπου αυτού, καί βοάτω, Πάντα τά έργα υμνείτε τόν Κύριον».

Νέον πώλον επιβεβηκώς, ο Βασιλεύς σου Σιών, επέστη Χριστός, τήν γάρ αλόγιστον, ειδώλων πλάνην λύσαι, καί τήν ακάθεκτον ορμήν αναστείλαι, πάντων εθνών παραγέγονεν, εις τό μέλπειν, Πάντα τά έργα υμνείτε τόν Κύριον.

Ο Θεός σου, χαίρε Σιών σφόδρα, εβασίλευσεν εις τούς αιώνας Χριστός, ούτος ώς γέγραπται πραϋς, καί σώζων, δίκαιος λυτρωτής ημών ήλθεν, επί πώλου, ίππειον θράσος ολέσων εχθρών, μή βοώντων, Πάντα τά έργα υμνείτε τόν Κύριον.

Σπανίζεται θείων περιβόλων, τό παράνομον συνέδριον απειθών, τόν προσευχής Θεού επεί περ οίκον, σπήλαιον απειργάσατο ληστών, εκ καρδίας τόν Λυτρωτήν απωσάμενον, ώ βοώμεν, Πάντα τά έργα υμνείτε τόν Κύριον.



Καταβασίες

Ωδή α' Ήχος δ'
Ώφθησαν, αι πηγαί τής αβύσσου, νοτίδος άμοιροι, καί ανεκαλύφθη θαλάσσης, κυμαινούσης τά θεμέλια, τή καταιγίδι νεύματι, ταύτης γάρ επετίμησας, περιούσιον λαόν δέ έσωσας, ά δοντα, επινίκιον υμνον σοι Κύριε.
Ωδή γ'
Νάουσαν ακρότομον, προστάγματι σώ, στερεάν εθήλασε πέτραν, Ισραηλίτης λαός, η δέ πέτρα σύ Χριστέ, υπάρχεις καί ζωή, εν ώ εστερεώθη η Εκκλησία κράζουσα, Ωσαννά, ευλογημένος εί ο ερχόμενος.
Ωδή δ'
Χριστός ο ερχόμενος εμφανώς Θεός ημών, ήξει καί ου χρονιεί, εξ όρους κατασκίου δασέος, Κόρης τικτούσης απειράνδρου, Προφήτης πάλαι φησί, Διό πάντες βοώμεν, Δόξα τή δυνάμει σου Κύριε.
Ωδή ε'
Τήν Σιών επ' όρους ανάβηθι, ο ευαγγελιζόμενος, καί τήν Ιερουσαλήμ, ο κηρύσσων εν ισχύϊ ύψωσον φωνήν, Δεδοξασμένα ελαλήθη περί σού, η Πόλις τού Θεού, ειρήνη επί τόν Ισραήλ, καί σωτήριον έθνεσιν.
Ωδή ς'
Εβόησαν, εν ευφροσύνη Δικαίων τά πνεύματα, Νύν τώ Κόσμω, διαθήκη καινή διατίθεται, καί ραντίσματι, καινουργείσθω λαός θείου Αίματος.
Ωδή ζ'
Ο διασώσας εν πυρί, τούς Αβραμιαίους σου Παίδας, καί τούς Χαλδαίους ανελών, οίς αδίκως δικαίους ενήδρευσαν, υπερύμνητε Κύριε, ο Θεός ο τών Πατέρων, ευλογητός εί.
Ωδή η'
Ευφράνθητι Ιερουσαλήμ, πανηγυρίσατε οι αγαπώντες Σιών, ο βασιλεύων γάρ εις τούς αιώνας, Κύριος τών Δυνάμεων ήλθεν, ευλαβείσθω πάσα η γή, εκ προσώπου αυτού, καί βοάτω, Πάντα τά έργα υμνείτε τόν Κύριον.


Ο Ιερεύς: Τήν Θεοτόκον καί Μητέρα τού Φωτός, εν ύμνοις τιμώντες μεγαλύνωμεν.
Ωδή θ' Ο Ειρμός
«Θεός Κύριος, καί επέφανεν ημίν, συστήσασθε εορτήν, καί αγαλλόμενοι, δεύτε μεγαλύνωμεν Χριστόν, μετά βαϊων καί κλάδων, ύμνοις κραυγάζοντες, Ευλογημένος ο ερχόμενος, εν ονόματι Κυρίου, Σωτήρος ημών».

Έθνη ίνα τί εφρυάξατε; Γραφείς, καί Ιερείς, τί κενά εμελετήσατε; Τίς ούτος ειπόντες, ώ Παίδες μετά βαϊων καί κλάδων, ύμνοις κραυγάζουσιν, Ευλογημένος ο ερχόμενος, εν ονόματι Κυρίου, Σωτήρος ημών.

Ούτος ο Θεός, ώ παρόμοιος ουδείς, δικαίαν πάσαν οδόν εξευρών, δέδωκε τώ ηγαπημένω Ισραήλ, μετά δέ ταύτα, ανθρώποις συνανεστράφη οφθείς, Ευλογημένος ο ερχόμενος, εν ονόματι Κυρίου, Σωτήρος ημών.

Σκάνδαλα τρίβου, τί εχόμενα ημίν, τιθέατε απειθείς; πόδες οξείς υμών, αίμα διεκχέαι Δεσπότου, αλλ' αναστήσεται πάντων, σώσαι τούς κράζοντας, Ευλογημένος ο ερχόμενος, εν ονόματι Κυρίου, Σωτήρος ημών.



Θεός Κύριος, καί επέφανεν ημίν, συστήσασθε εορτήν, καί αγαλλόμενοι, δεύτε μεγαλύνωμεν Χριστόν, μετά βαϊων καί κλάδων, ύμνοις κραυγάζοντες, Ευλογημένος ο ερχόμενος, εν ονόματι Κυρίου, Σωτήρος ημών.


  Άγιος Κύριος ο Θεός ημών,

Ψαλλόμενον τό αυτό καί μόνον, καί εκ γ'.

Τού Κυρίου δεηθώμεν.
Κύριε, o Θεός ημών, ο καθήμενος επί τών Χερουβείμ, ο εξεγείρας τήν δυναστείαν, καί αποστείλας τόν μονογενή σου Υιόν, τόν Κύριον ημών Ιησούν Χριστόν, ίνα σώση τόν κόσμον διά τού Σταυρού, τής Ταφής καί τής Αναστάσεως αυτού, ού παραγενομένου εν Ιερουσαλήμ επί τό εκούσιον Πάθος, ο λαός, ο καθήμενος εν σκότει καί σκιά θανάτου, λαβόντες τά τής νίκης σύμβολα, τούς κλάδους τών δένδρων, καί τά βαϊα τών φοινίκων, τήν Ανάστασιν προεμήνυσαν. Αυτός, Δέσποτα, καί ημάς, τούς κατά μίμησιν εκείνων, τή προεορτίω ταύτη ημέρα Βαϊα καί κλάδους δένδρων εν χερσί φέροντας, διατήρησον, καί ώς εκείνοι οι όχλοι καί οι Παίδες, τό Ωσαννά σοι προσφέροντας, διαφύλαξον, όπως εν ύμνοις και ωδαίς πνευματικαίς καταξιωθώμεν τής ζωοποιού καί τριημέρου Αναστάσεως, εν Χριστώ Ιησού τώ Κυρίω ημών, μεθ' ού ευλογητός εί, σύν τώ παναγίω καί αγαθώ καί ζωοποιώ σου Πνεύματι, νύν καί αεί, καί εις τούς αιώνας τών αιώνων. Αμήν.


Αίνοι Ήχος δ'

1. Αινείτε αυτόν επί ταίς δυναστείαις αυτού, αινείτε αυτόν κατά τό πλήθος τής μεγαλωσύνης αυτού.
--Ο πλείστος όχλος Κύριε, εστρώννυον εν τή Οδώ τά ιμάτια αυτών, άλλοι δέ έκοπτον κλάδους, από τών δένδρων καί εβάσταζον, οι προάγοντες δέ καί οι ακολουθούντες, έκραζον λέγοντες, Ωσαννά τώ Υιώ Δαυϊδ, ευλογημένος εί ο ελθών, καί πάλιν ερχόμενος, εν ονόματι Κυρίου.

4. Αινείτε αυτόν εν ήχω, σάλπιγγος, αινείτε αυτόν εν ψαλτηρίω καί κιθάρα.
--Μέλλοντός σου εισιέναι, εις τήν αγίαν Πόλιν Κύριε, τά κλάδη τών φυτών οι λαοί εβάσταζον, σέ υμνούντες τόν τών όλων Δεσπότην, ορώντές σε επί πώλου καθήμενον, ώς επί τών Χερουβίμ εθεώρουν, καί διά τούτο ούτως εβοων, Ωσαννά εν τοίς υψίστοις, ευλογημένος εί ο ελθών, καί πάλιν ερχόμενος, εν ονόματι Κυρίου.

5. Αινείτε αυτόν εν τυμπάνω καί χορώ, αινείτε αυτόν εν χορδαίς καί οργάνω,
--Εξέλθετε έθνη, εξέλθετε καί λαοί, καί θεάσασθε σήμερον, τόν Βασιλέα τών ουρανών, ώς επί θρόνου υψηλού, επί πώλου ευτελούς, τήν Ιερουσαλήμ προσεπιβαίνοντα, γενεά Ιουδαίων, άπιστε καί μοιχαλίς, δεύρο, θέασαι, όν είδεν Ησαϊας εν σαρκί δι' ημάς παραγενόμενον, πώς νυμφεύεται ως σώφρονα, τήν νέαν Σιών, καί αποβάλλεται τήν κατάκριτον συναγωγήν, ώς εν αφθάρτω δέ γάμω καί αμιάντω, αμίαντοι συνέδραμον ευφημούντες, οι απειρόκακοι Παίδες, μεθ' ών υμνούντες βοήσωμεν, ύμνον τόν Αγγελικόν. Ωσαννά εν τοίς υψίστοις, τώ έχοντι τό μέγα έλεος

6. Αινείτε αυτόν εν κυμβάλοις ευήχοις, αινείτε αυτόν εν κυμβάλοις αλαλαγμού. Πάσα πνοή αινεσάτω τόν Κύριον.
--Τήν κοινήν Ανάστασιν, πρό τού εκουσίου Πάθους σου, εις πίστωσιν πάντων, προενδειξάμενος, Χριστέ ο Θεός, τόν μέν Λάζαρον εν Βηθανία, τή κραταιά δυνάμει σου, τετραήμερον νεκρόν ανέστησας, καί τυφλοίς δέ τό βλέπειν, ως φωτοδότης εδωρήσω Σωτήρ, καί εις τήν πόλιν τήν αγίαν, μετά τών σών Μαθητών εισήλθες, καθήμενος επί πώλου όνου, τά τών Προφητών εκπληρών κηρύγματα, ώς επί τών Χερουβίμ εποχούμενος, καί παίδες Εβραίων μετά κλάδων καί βαϊων προϋπήντουν σοι, Διό καί ημείς, κλάδους ελαιών βαστάζοντες καί βαϊα, ευχαρίστως σοι βοώμεν, Ωσαννά εν τοίς υψίστοις, ευλογημένος ο ερχόμενος, εν ονόματι Κυρίου.


Δόξα... Καί νύν...
Ήχος πλ. β'
Πρό έξ ημερών τού Πάσχα, ήλθεν Ιησούς εις Βηθανίαν, καί προσήλθον αυτώ οι Μαθηταί αυτού, λέγοντες αυτώ, Κύριε, πού θέλεις, ετοιμάσωμέν σοι φαγείν τό Πάσχα; ο δέ απέστειλεν αυτούς, Απέλθετε εις τήν απέναντι κώμην, καί ευρήσετε άνθρωπον, κεράμιον ύδατος βαστάζοντα, ακολουθήσατε αυτώ, καί τώ οικοδεσπότη είπατε, ο Διδάσκαλος λέγει, Πρός σέ ποιώ τό Πάσχα, μετά τών Μαθητών μου.



ΜΕΓΑΛΗ ΔΟΞΟΛΟΓΙΑ

Δόξα σοι τώ δείξαντι τό φώς, Δόξα εν υψίστοις Θεώ, καί επί γής ειρήνη, εν ανθρώποις ευδοκία.
Υμνούμέν σε, ευλογούμέν σε, προσκυνούμέν σε, δοξολογούμέν σε, ευχαριστούμέν σοι, διά τήν μεγάλην σου δόξαν.
Κύριε βασιλεύ, επουράνιε Θεέ, Πάτερ παντοκράτορ, Κύριε Υιέ μονογενές, Ιησού Χριστέ, καί Άγιον Πνεύμα,
Κύριε ο Θεός, ο αμνός τού Θεού, ο Υιός τού Πατρός, ο αίρων τήν αμαρτίαν τού κόσμου, ελέησον ημάς, ο αίρων τάς αμαρτίας τού κόσμου.
Πρόσδεξαι τήν δέησιν ημών, ο καθήμενος εν δεξιά τού Πατρός, καί ελέησον ημάς.
Ότι σύ εί μόνος Άγιος, σύ εί μόνος Κύριος, Ιησούς Χριστός, εις δόξαν Θεού Πατρός. Αμήν.
Καθ' εκάστην ημέραν ευλογήσω σε, καί αινέσω τό όνομά σου εις τόν αιώνα, καί εις τόν αιώνα τού αιώνος.
Καταξίωσον, Κύριε, εν τή ημέρα ταύτη, αναμαρτήτους φυλαχθήναι ημάς.
Ευλογητός εί, Κύριε, ο Θεός τών Πατέρων ημών, καί αινετόν καί δεδοξασμένον τό όνομά σου εις τούς αιώνας. Αμήν.
Γένοιτο, Κύριε, τό έλεός σου εφ' ημάς, καθάπερ ηλπίσαμεν επί σέ.
Ευλογητός εί, Κύριε. δίδαξόν με τά δικαιώματά σου (γ').
Κύριε, καταφυγή εγενήθης ημίν, εν γενεά καί γενεά,
Εγώ είπα. Κύριε, ελέησόν με, ίασαι τήν ψυχήν μου, ότι ήμαρτόν σοι.
Κύριε, πρός σέ κατέφυγον, δίδαξόν με τού ποιείν τό θέλημά σου, ότι σύ εί ο Θεός μου.
Ότι παρά σοί πηγή ζωής, εν τώ φωτί σου οψόμεθα φώς.
Παράτεινον τό έλεός σου τοίς γινώσκουσί σε.
Άγιος ο Θεός, Άγιος Ισχυρός, Άγιος Αθάνατος, ελέησον ημάς (εκ γ').
Δόξα... Καί νύν... Άγιος Αθάνατος, ελέησον ημάς.
Άγιος ο Θεός, Άγιος Ισχυρός, Άγιος Αθάνατος, ελέησον ημάς.
Απολυτίκιον Ήχος α'
Τήν κοινήν Ανάστασιν, πρό τού σού Πάθους πιστούμενος, εκ νεκρών ήγειρας τόν Λάζαρον Χριστέ ο Θεός, όθεν καί ημείς ώς οι Παίδες, τά τής νίκης σύμβολα φέροντες, σοί τώ Νικητή τού θανάτου βοώμεν, Ωσαννά εν τοίς υψίστοις, ευλογημένος ο ερχόμενος, εν ονόματι Κυρίου.


Είς την Λειτουργία

Ψάλλομεν τά παρόντα Αντίφωνα

Αντίφωνον α'
Ήχος β'.
Στίχ. Η γάπησα, ότι εισακούσεται Κύριος τής φωνής τής δεήσεώς μου.
Ταίς πρεσβείαις τής Θεοτόκου...

Στίχ. Περιέσχον με ωδίνες θανάτου, κίνδυνοι Αδου εύροσάν με.
Ταίς πρεσβείαις τής Θεοτόκου...

Στίχ. Θλίψιν καί οδύνην εύρον, καί τό όνομα Κυρίου επεκαλεσάμην.
Ταίς πρεσβείαις τής Θεοτόκου...

Στίχ. Ευαρεστήσω ενώπιον Κυρίου εν χώρα ζώντων.
Ταίς πρεσβείαις τής Θεοτόκου...
Δόξα... Και νύν...
Ταίς πρεσβείαις τής Θεοτόκου...

Αντίφωνον β'
Ήχος ο αυτός
Στίχ. Επίστευσα, διό ελάλησα. εγώ δέ εταπεινώθην σφόδρα.
Σώσον ημάς, Υιέ Θεού, ο επί πώλου όνου καθεσθείς, ψάλλοντάς σοι. Αλληλούϊα.

Στίχ. Τί ανταποδώσω τώ Κυρίω περί πάντων, ών ανταπέδωκέ μοι;
Σώσον ημάς, Υιέ Θεού...

Στίχ. Ποτήριον σωτηρίου λήψομαι, καί τό όνομα Κυρίου επικαλέσομαι.
Σώσον ημάς, Υιέ Θεού...

Στίχ. Τάς ευχάς μου τώ Κυρίω αποδώσω εναντίον παντός τού λαού αυτού.
Σώσον η μάς, Υιέ Θεού...
Δόξα... Καί νύν...
Ο Μονογενής Υιός καί Λόγος τού Θεού...

Αντίφωνον γ'
Ήχος α'
Στίχ. Εξομολογείσθε τώ Κυρίω, ότι αγαθός, ότι εις τόν αιώνα τό έλεος αυτού.
Απολυτίκιον Ήχος α'
Τήν κοινήν Ανάστασιν, πρό τού σού Πάθους πιστούμενος, εκ νεκρών ήγειρας τόν Λάζαρον Χριστέ ο Θεός, όθεν καί ημείς ώς οι Παίδες, τά τής νίκης σύμβολα φέροντες, σοί τώ Νικητή τού θανάτου βοώμεν, Ωσαννά εν τοίς υψίστοις, ευλογημένος ο ερχόμενος, εν ονόματι Κυρίου.

Στίχ. Ειπάτω δή οίκος Ισραήλ, ότι αγαθός, ότι εις τόν αιώνα τό έλεος αυτού.
Τήν κοινήν Ανάστασιν...

Στίχ. Ειπάτω δή οίκος Ααρών, ότι αγαθός, ότι εις τόν αιώνα τό έλεος αυτού.
Τήν κοινήν Ανάστασιν...

Στίχ. Ειπάτωσαν δή πάντες οι φοβούμενοι τόν Κύριον, ότι αγαθός, ότι εις τόν αιώνα τό έλεος
αυτού.
Τήν κοινήν Ανάστασιν...

Εισοδικόν
Ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου. Θεός Κύριος καί επέφανεν ημίν. Σώσον ημάς, Υιέ Θεού...

Απολυτίκιον Ήχος α'
Τήν κοινήν Ανάστασιν, πρό τού σού Πάθους πιστούμενος, εκ νεκρών ήγειρας τόν Λάζαρον Χριστέ ο Θεός, όθεν καί ημείς ώς οι Παίδες, τά τής νίκης σύμβολα φέροντες, σοί τώ Νικητή τού θανάτου βοώμεν, Ωσαννά εν τοίς υψίστοις, ευλογημένος ο ερχόμενος, εν ονόματι Κυρίου.
Ήχος δ'
Συνταφέντες σοι διά τού Βαπτίσματος, Χριστέ ο Θεός ημών, τής αθανάτου ζωής ηξιώθημεν τή Αναστάσει σου, καί ανυμνούντες κράζομεν, Ωσαννά εν τοίς υψίστοις, ευλογημένος ο ερχόμενος, εν ονόματι Κυρίου.
Τό Κοντάκιον.
Ήχος πλ. β'
Τώ θρόνω εν ουρανώ, τώ πώλω επί τής γής, εποχούμενος Χριστέ ο Θεός, τών Αγγέλων τήν αίνεσιν, καί τών Παίδων ανύμνησιν προσεδέξω βοώντων σοι, Ευλογημένος εί ο ερχόμενος, τόν Αδάμ ανακαλέσασθαι.

Ο Απόστολος

Προκείμενον Ήχος δ'
Ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου.

Στίχ. Εξομολογείσθε τώ Κυρίω, ότι αγαθός.

Πρός Φιλιππησίους Επιστολής Παύλου τό Ανάγνωσμα
(Κεφ. Δ', 4-9)
Αδελφοί, χαίρετε εν Κυρίω πάντοτε, πάλιν ερώ, χαίρετε. Τό επιεικές υμών, γνωσθήτω πάσιν ανθρώποις. ο Κύριος εγγύς. Μηδέν μεριμνάτε. αλλ' εν παντί τή προσευχή καί τή δεήσει, μετά ευχαριστίας τά αιτήματα υμών γνωριζέσθω πρός τόν Θεόν, καί η ειρήνη τού Θεού, η υπερέχουσα πάντα νούν, φρουρήσει τάς καρδίας υμών, καί τά νοήματα υμών εν Χριστώ Ιησού. Τό λοιπόν, αδελφοί, όσα εστίν αληθή, όσα σεμνά, όσα δίκαια, όσα αγνά, όσα προσφιλή, όσα εύφημα, εί τις αρετή καί εί τις έπαινος, ταύτα λογίζεσθε, ά καί εμάθετε, καί παρελάβετε, καί ηκούσατε, καί είδετε εν εμοί, ταύτα πράσσετε, καί ο Θεός τής ειρήνης, έσται μεθ' υμών.

Αλληλούϊα Ήχος α'
Άσατε τώ Κυρίω άσμα καινόν.
Στίχ. Είδοσαν πάντα τά πέρατα τής γής.


Ευαγγέλιον
(Ιωάννη κεφ. ιβ' στίχοι 1-18).


«Προ εξ ήμερων του Πάσχα ήλθεν ο Ιησούς εις Βηθανίαν, όπου ην Λάζαρος ο τεθνηκώς, όν ήγειρεν εκ νεκρών. Εποίησαν ουν αυτώ δείπνον εκεί, και η Μάρθα διηκόνει• ο δε Λάζαρος είς ην των ανακειμένων συν αυτώ. Η ουν Μαρία, λαβούσα λίτραν μύρου νάρδου πιστικής πολυτίμου, ήλειψε τους πόδας του Ιησού και εξέμαξε ταίς θριξίν αυτής τους πόδας αυτού• η δε οικία επληρώθη εκ της οσμής του μύρου. Λέγει ουν εις εκ των μαθητών αυτού, Ιούδας Σίμωνος Ισκαριώτης, ο μέλλων αυτόν παραδιδόναί• διατί τούτο το μύρον ουκ επράθη τριακοσίων δηναρίων και εδόθη πτωχοίς; είπε δε τούτο ούχ ότι περί των πτωχών έμελεν αυτώ, αλλ' ότι κλέπτης ην, και το γλωσσόκομον είχε και τα βαλλόμενα εβάσταζεν. Είπεν ούν ο Ιησούς• άφες αυτήν, εις την ημέραν του ενταφιασμού μου τετήρηκεν αυτό. Τους πτωχούς γαρ πάντοτε έχετε μεθ' εαυτών, εμέ δε ου πάντοτε έχετε. Έγνω ούν όχλος πολύς εκ των Ιουδαίων ότι εκεί εστί, και ήλθον ου δια τον Ιησούν μόνον, αλλ' ίνα Και τον Λάζαρον ίδωσιν όν ήγειρεν εκ νεκρών. Εβουλεύσαντο δε οι αρχιερείς ίνα και τον Λάζαρον απο-κτείνωσιν, ότι πολλοί δι' αυτόν υπήγον των Ιουδαίων και επίστευον εις τον Ιησούν. Τη επαύριον όχλος πολύς ο ελθών εις την εορτήν, ακούσαντες ότι έρχεται Ιησούς εις Ιεροσόλυμα, έλαβαν τα βάϊα των φοινίκων και εξήλθον εις απάντησιν αυτώ, και έκραζον ωσαννά• ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου, βασιλεύς του Ισραήλ. Ευρών δε ο Ιησούς ονάριον εκάθισεν έπ' αυτό, καθώς εστί γεγραμμένον• μη φοβού, θύγατερ Σιών. Ιδού ο βασιλεύς σου έρχεται καθήμενος επί πώλου όνου. Ταύτα δε ουκ έγνωσαν oι μαθηταί αυτού το πρώτον, αλλ' ότε εδοξάσθη ο Ιησούς, τότε εμνήσθησαν ότι ταύτα ην επ' αυτώ γεγραμμένα, και ταύτα εποίησαν αυτώ. Έμαρτύρει ούν ο όχλος ο ων μετ' αυτού, ότε τον Λάζαρον έφώνησεν εκ του μνημείου και ήγειρεν αυτόν εκ νεκρών. Δια τούτο και υπήντησεν αυτώ ο όχλος, ότι ήκουσαν τούτο αυτόν πεποιηκέναι το σημείον».




Καί καθεξής η θεία Λειτουργία τού Χρυσοστόμου.




Είς το Εξαιρέτως ο ειρμός ...

Ήχος δ'
Θεός Κύριος, καί επέφανεν ημίν, συστήσασθε εορτήν, καί αγαλλόμενοι, δεύτε μεγαλύνωμεν Χριστόν, μετά βαϊων καί κλάδων, ύμνοις κραυγάζοντες, Ευλογημένος ο ερχόμενος, εν ονόματι Κυρίου, Σωτήρος ημών.




Κοινωνικόν

Ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου. Αλληλούϊα.


<<Αντί του Είδομεν το φώς>>,

Ήχος α'
Τήν κοινήν Ανάστασιν, πρό τού σού Πάθους πιστούμενος, εκ νεκρών ήγειρας τόν Λάζαρον Χριστέ ο Θεός, όθεν καί ημείς ώς οι Παίδες, τά τής νίκης σύμβολα φέροντες, σοί τώ Νικητή τού θανάτου βοώμεν, Ωσαννά εν τοίς υψίστοις, ευλογημένος ο ερχόμενος, εν ονόματι Κυρίου.



ΚΥΡΙΑΚΗ ΒΑΙΩΝ ΕΣΠΕΡΑΣ
ΤΗ ΑΓΙΑ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΗ ΔΕΥΤΕΡΑ
ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ

Μετά τόν Εξάψαλμον, ψάλλομεν αργώς καί μετά μέλους εις Ήχον πλ. δ' τό, Αλληλούϊα. Είθ' ούτω, τό παρόν Τροπάριον, μετά μέλους καί αυτό.

Ήχος πλ. δ'
Ιδού ο Νυμφίος έρχεται εν τώ μέσω τής νυκτός, καί μακάριος ο δούλος, όν ευρήσει γρηγορούντα, ανάξιος δέ πάλιν, όν ευρήσει ραθυμούντα. Βλέπε ούν ψυχή μου, μή τώ ύπνω κατενεχθής, ίνα μή τώ θανάτω παραδοθής, καί τής βασιλείας έξω κλεισθής, αλλά ανάνηψον κράζουσα. Άγιος, Άγιος, Άγιος εί ο Θεός, διά τής Θεοτόκου ελέησον ημάς (εκ τρίτου).

Μετά τήν α' Στιχολογίαν

Κάθισμα Ήχος α'
Τόν τάφον σου Σωτήρ
Τά Πάθη τά σεπτά, η παρούσα ημέρα, ως φώτα σωστικά, ανατέλλει τώ Κόσμω, Χριστός γάρ επείγεται, τού παθείν αγαθότητι, ο τά σύμπαντα, εν τή δρακί περιέχων, καταδέχεται, αναρτηθήναι εν ξύλω, τού σώσαι τόν άνθρωπον.

Δόζα... Καί νύν... Πάλιν τό αυτό

Μετά τήν β' Στιχολογίαν

Κάθισμα Όμοιον
Αόρατε Κριτά, εν σαρκί πώς ωράθης, καί έρχη υπ' ανδρών, παρανόμων κτανθήναι; ημών τό κατάκριμα, κατακρίνων τώ πάθει σου. Όθεν αίνεσιν, μεγαλωσύνην καί δόξαν, αναπέμποντες, τή εξουσία σου Λόγε, συμφώνως προσφέρομεν.

Δόξα... Καί νύν... Πάλιν τό αυτό

Μετά τήν γ' Στιχολογίαν

Κάθισμα Ήχος πλ. δ'
Τήν Σοφίαν, καί Λόγον
Τών παθών τού Κυρίου τάς απαρχάς, η παρούσα ημέρα λαμπροφορεί. Δεύτε ούν φιλέορτοι, υπαντήσωμεν άσμασιν, ο γάρ Κτίστης έρχεται, σταυρόν καταδέξασθαι, ετασμούς καί μάστιγας, Πιλάτω κρινόμενος, όθεν καί εκ δούλου ραπισθείς επί κόρρης, τά πάντα προσίεται, ίνα σώση τόν άνθρωπον. Διά τούτο βοήσωμεν. Φιλάνθρωπε Χριστέ ο Θεός, τών πταισμάτων δώρησαι τήν άφεσιν, τοίς προσκυνούσιν εν πίστει, τά άχραντα Πάθη σου.

Δόξα... Καί νύν... Πάλιν τό αυτό

Ευαγγέλιον τού Όρθρου
Εκ τού κατά Ματθαίον
Τώ καιρώ εκείνω, επανάγων ο Ιησούς...

Ποίημα Κοσμά Μοναχού
Ωδή α' Ήχος β'
Ο Ειρμός
Τώ τήν άβατον, κυμαινομένην θάλασσαν, θείω αυτού προστάγματι, αναξηράναντι, καί πεζεύσαι δι' αυτής, τόν Ισραηλί την λαόν καθοδηγήσαντι, Κυρίω άσωμεν, ενδόξως γάρ δεδόξασται.

Η απόρρητος, Λόγου Θεού κατάβασις, όπερ Χριστός αυτός εστι, Θεός καί άνθρωπος, τό Θεός ουχ αρπαγμόν, είναι ηγησάμενος, εν τώ μορφούσθαι δούλον, δεικνύει τοίς Μαθηταίς, ενδόξως γάρ δεδόξασται.

Διακονήσαι, αυτός ελήλυθα, ού τήν μορφήν ο Πλαστουργός, εκών περίκειμαι, τώ πτωχεύσαντι Αδάμ, ο πλουτών θεότητι, θείναι εμήν τε αυτού, ψυχήν αντίλυτρον, ο απαθής θεότητι.
Καταβασία
Τώ τήν άβατον, κυμαινομένην θάλασσαν, θείω αυτού προστάγματι, αναξηράναντι, καί πεζεύσαι δι' αυτής, τόν Ισραηλί την λαόν καθοδηγήσαντι, Κυρίω άσωμεν, ενδόξως γάρ δεδόξασται.

Κοντάκιον Ήχος πλ. δ'
Ως απαρχάς
Ο Ιακώβ ωδύρετο, τού Ιωσήφ τήν στέρησιν, καί ο γενναίος εκάθητο άρματι, ως βασιλεύς τιμώμενος, τής Αιγυπτίας γάρ τότε ταις ηδοναίς μή δουλεύσας, αντεδοξάζετο παρά τού βλέποντος τάς τών ανθρώπων καρδίας, καί νέμοντος στέφος άφθαρτον.
Ο Οίκος
Επί τώ οδυρμώ νύν προσθήσωμεν οδυρμόν, καί εκχέωμεν δάκρυα, μετά τού Ιακώβ συγκοπτόμενοι, Ιωσήφ τόν αοίδιμον καί σώφρονα, τόν δουλωθέντα μέν τώ σώματι, τήν ψυχήν δέ αδούλωτον συντηρούντα, καί Αιγύπτου παντός κυριεύσαντα. Ο Θεός γάρ παρέχει τοίς δούλοις αυτού, στέφος άφθαρτον.
Συναξάριον
Τή ΙΓ' τού αυτού μηνός, Μνήμη τού εν Αγίοις Πατρός ημών Μαρτίνου Πάπα Ρώμης, τού Ομολογητού, καί τών σύν αυτώ Επισκόπων.
Στίχοι
• • Ο σήν γεγηθώς σάρκα Σώτερ εσθίων,
• • Απεκδύσει γέγηθε σαρκός Μαρτίνος.
• • Αμφί τρίτη δεκάτη θάνε Μαρτίνος περίπυστος.

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τών Αγίων Μαρτύρων Μαξίμου, Κυντιλλιανού καί Δάδα.
Στίχοι
• • Tίνες κεφαλών οίδε κείμενοι δίχα;
• • Κυντιλλιανός, Μάξιμός τε καί Δάδας.

Τή αυτή ημέρα, Μνήιμη τού Αγίου Μάρτυρος Ελευθερίου τού Πέρσου.
Στίχοι
• • Ελευθέριος ουκ εδουλώθη πλάνη.
• • Ελεύθερος δέ πρός ξίφους έστη στόμα.

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τού Αγίου Μάρτυρος Θεοδοσίου.
Στίχοι
• • Θεοίς προσοίσειν μηδαμώς πεισθείς δόσιν,
• • Ήχθη Θεοδόσιος τήν επί ξίφους.

Τή αυτή ημέρα Μνήμη τού Αγίου Μάρτυρος Ζωϊλου.
Στίχοι
• • Τόξου βέλει, Ζώϊλε, πληγείς εν ξύλω,
• • Πλήττεις τόν εισάξαντα τήν φθοράν ξύλω.


Συναξάριον τού Τριωδίου
Τή αγία καί μεγάλη Δευτέρα, μνείαν ποιούμεθα τού μακαρίου Ιωσήφ τού Παγκάλου, καί τής υπό τού Κυρίου καταραθείσης καί ξηρανθείσης Συκής.
Στίχοι εις τόν Πάγκαλον Ιωσήφ
• • Σώφρων Ιωσήφ, δίκαιος κράτωρ ώφθη,
• • Καί σιτοδότης, ώ καλών θημωνία!
Έτεροι, εις τήν ξηρανθείσαν Συκήν
• • Τήν Συναγωγήν, συκήν Χριστός, Εβραίων,
• • Καρπών άμοιρον πνευματικών εικάζων,
• • Αρά ξηραίνει, ής φύγωμεν τό πάθος.

Ταίς τού Παγκάλου Ιωσήφ πρεσβείαις, Χριστέ ο Θεός, ελέησον ημάς.

Ωδή η'
Ο Ειρμός
Έφριξε Παίδων ευαγών, τό Ομόστολον ψυχής άσπιλον σώμα, καί είξε τό τραφέν, εν απείρω ύλη, ακάματον πύρ. Αειζώου δέ εκμαρανθείσης φλογός, διαιωνίζων ύμνος ανεμέλπετο. Τόν Κύριον πάντα τά έργα υμνείτε, καί υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Υμάς μου τότε Μαθητάς, παντες γνώσονται, ει τάς εμάς εντολάς τηρήσητε, φησίν ο Σωτήρ τοίς φίλοις πρός Πάθος μολών. Ειρηνεύετε εν εαυτοίς, καί πάσι, καί ταπεινά φρονούντες, ανυψώθητε, καί Κύριον γινώσκοντές με υμνείτε, καί υπερυψούτε εις πάντας τούς αιώνας.

Τάξεως έμπαλιν υμίν, εθνικής έστω τό κράτος ομογενών, ου κλήρος γάρ εμός, τυραννίς δέ γνώμη αυθαίρετος. ο ούν πρόκριτος εν υμίν είναι θέλων, τών άλλων έστω πάντων εσχατώτερος, καί Κύριον γινώσκοντές με υμνείτε, καί υπερυψούτε εις πάντας τούς αιώνας.
Αινούμεν, ευλογούμεν, καί προσκυνούμεν τόν Κύριον
Καταβασία
Έφριξε Παίδων ευαγών, τό Ομόστολον ψυχής άσπιλον σώμα, καί είξε τό τραφέν, εν απείρω ύλη, ακάματον πύρ. Αειζώου δέ εκμαρανθείσης φλογός, διαιωνίζων ύμνος ανεμέλπετο. Τόν Κύριον πάντα τά έργα υμνείτε, καί υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Ωδή θ'
Ο Ειρμός
Εμεγάλυνας Χριστέ, τήν τεκούσάν σε Θεοτόκον, αφ' ής ο πλάστης ημών, ομοιοπαθές περιέθου σώμα, τό τών ημετέρων λυτήριον αγνοημάτων, ταύτην μακαρίζοντες, πάσαι γενεαί, σέ μεγαλύνομεν.

Ρύπον πάντα εμπαθή, απωσάμενοι, επάξιον τής θείας Βασιλείας, γνώμην αναλάβετε έμφρονα, τοίς σοίς Αποστόλοις προέφης, η πάντων σοφία, εν ή δοξασθήσεσθε, λάμποντες ηλίου τηλαυγέστερον.

Αφορώντες εις εμέ, είπας Κύριε τοίς σεαυτού Μαθηταίς, μή φρονείτε υψηλά, αλλά συναπάχθητε τοίς ταπεινοίς, εμόν όπερ πίνω, πίετε ποτήριον, ότι εν τή Βασιλεία τού Πατρός, εμοί συνδοξασθήσεσθε.
Καταβασία
Εμεγάλυνας Χριστέ, τήν τεκούσάν σε Θεοτόκον, αφ' ής ο πλάστης ημών, ομοιοπαθές περιέθου σώμα, τό τών ημετέρων λυτήριον αγνοημάτων, ταύτην μακαρίζοντες, πάσαι γενεαί, σέ μεγαλύνομεν.

Εξαποστειλάριον Αυτόμελον
Ψαλλόμενον αργώς καί μετά μέλους
Ήχος γ'
Τόν νυμφώνά σου βλέπω, Σωτήρ μου κεκοσμημένον, καί ένδυμα ουκ έχω, ίνα εισέλθω εν αυτώ, λάμπρυνόν μου τήν στολήν τής ψυχής, Φωτοδότα, καί σώσόν με. (Εκ γ').

Εις τούς Αίνους
Στιχηρά Ιδιόμελα
Ήχος α'
Ερχόμενος ο Κύριος, πρός τό εκούσιον Πάθος, τοίς Αποστόλοις έλεγεν εν τή οδώ. Ιδού αναβαίνομεν εις Ιεροσόλυμα, καί παραδοθήσεται ο Υιός τού ανθρώπου, καθώς γέγραπται περί αυτού. Δεύτε ούν καί ημείς, κεκαθαρμέναις διανοίαις, συμπορευθώμεν αυτώ, και συσταυρωθώμεν, καί νεκρωθώμεν δι' αυτόν, ταίς τού βίου ηδοναίς, ίνα καί συζήσωμεν αυτώ, καί ακούσωμεν βοώντος αυτού, ουκέτι εις τήν επίγειον Ιερουσαλήμ, διά τό παθείν, αλλά αναβαίνω πρός τόν Πατέρά μου, καί Πατέρα υμών, καί Θεόν μου, καί Θεόν υμών, καί συνανυψώ υμάς εις τήν άνω Ιερουσαλήμ, εν τή Βασιλεία τών ουρανών. (Δίς)
Ήχος πλ. α'
Φθάσαντες πιστοί, τό σωτήριον Πάθος Χριστού τού Θεού, τήν άφατον αυτού μακροθυμίαν δοξάσωμεν, όπως τή αυτού ευσπλαγχνία, συνεγείρη καί ημάς, νεκρωθέντας τή αμαρτία, ως αγαθός καί φιλάνθρωπος. (Δίς)
Δόξα... Καί νύν... Ήχος πλ. α'
Κύριε, ερχόμενος πρός τό Πάθος, τούς ιδίους στηρίζων Μαθητάς έλεγες, κατ ιδίαν παραλαβών αυτούς. Πώς τών ρημάτων μου αμνημονείτε, ών πάλαι είπον υμίν, ότι Προφήτην πάντα ου γέγραπται εί μή εν Ιερουσαλήμ αποκτανθήναι; Νύν ούν καιρός εφέστηκεν, όν είπον υμίν, ιδού γάρ παραδίδομαι, αμαρτωλών χερσίν εμπαιχθήναι, οί καί σταυρώ με προσπήξαντες, ταφή παραδόντες, εβδελυγμένον λογιούνται ως νεκρόν, όμως θαρσείτε, τριήμερος γάρ εγείρομαι εις αγαλλίασιν πιστών καί ζωήν τήν αιώνιον.

Εις τά Απόστιχα
Ιδιόμελα Ήχος πλ. α'
Κύριε, πρός τό μυστήριον τό απόρρητον τής σής οικονομίας, ουκ εξαρκούσα η τών εκ Ζεβεδαίου μήτηρ, ητείτό σοι προσκαίρου βασιλείας τιμήν, τοίς εαυτής δωρήσασθαι τέκνοις, αλλ' αντί ταύτης, ποτήριον θανάτου επηγγείλω πιείν τοίς φίλοις σου, ο ποτήριον πρό τούτων, πιείν ο αυτός έλεγες, αμαρτημάτων καθαρτήριον. Διό σοι βοώμεν. Η σωτηρία τών ψυχών ημών, δόξα σοι.

Κύριε, τά τελεώτατα φρονείν, τούς οικείους παιδεύων Μαθητάς, μή ομοιούσθαι τοίς έθνεσιν έλεγες, εις τό κατάρχειν τών ελαχιστοτέρων, ουχ ούτω γάρ έσται υμίν τοίς εμοίς Μαθηταίς, ότι πτωχός θέλων υπάρχω, ο πρώτος ούν υμών, έστω πάντων διάκονος, ο δέ άρχων, ως ο αρχόμενος, ο προκριθείς δέ ως ο έσχατος, καί γάρ ελήλυθα αυτός τώ πτωχεύσαντι Αδάμ διακονήσαι, καί λύτρον δούναι αντί πολλών, τήν ψυχήν τών βοώντων μοι, Δόξα σοι.
Ήχος πλ. δ'
Τής ξηρανθείσης συκής διά τήν ακαρπίαν, τό επιτίμιον φοβηθέντες αδελφοί, καρπούς αξίους τής μετανοίας, προσάξωμεν Χριστώ, τώ παρέχοντι ημίν τό μέγα έλεος.
Δόξα... Καί νύν...
Δευτέραν Εύαν τήν Αιγυπτίαν, ευρών ο δράκων, διά ρημάτων, έσπευδε κολακείαις, υποσκελίσαι τόν Ιωσήφ, αλλ' αυτός καταλιπών τόν χιτώνα, έφυγε τήν αμαρτίαν, καί γυμνός ουκ ησχύνετο, ως ο Πρωτόπλαστος, πρό τής παρακοής, αυτού ταίς ικεσίαις Χριστέ, ελέησον ημάς.
-Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με τον αμαρτωλό και ανάξιο δούλο σου.
-Γνώρισόν μοι, Κύριε, οδόν, εν ή πορεύσομαι, ότι πρός σέ ήρα τήν ψυχήν μου.
-Εξομολογήσομαί σοι είς τον αιώνα, ότι εποίησας και υπομενώ το όνομά σου ότι χρηστόν εναντίον των οσίων σου.
PRETORIAN
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 561
Εγγραφή: Δευ Μαρ 05, 2007 6:00 am

Re: Το τυπικόν της Κυριακής(ανανεώνεται κάθε Κυριακή)

Δημοσίευση από PRETORIAN »

26-4-2009
+ ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΑΝΤΙΠΑΣΧΑ(Β’ ΑΠΟ ΤΟΥ ΠΑΣΧΑ)

ΕΞΑΨΑΛΜΟΣ...

Θεός Κύριος, καί επέφανεν ημίν, ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου.
Στίχ, α'. Εξομολογείσθε τώ Κυρίω, καί επικαλείσθε τό όνομα τό άγιον αυτού.
Θεός Κύριος, καί επέφανεν ημίν...
Στίχ, β'. Πάντα τά έθνη εκύκλωσάν με, καί τώ ονόματι Κυρίου ήμυνάμην αυτούς,
Θεός Κύριος, καί επέφανεν ημίν...
Στίχ, γ'. Παρά Κυρίου εγένετο αύτη, καί εστι θαυμαστή εν οφθαλμοίς ημών.
Θεός Κύριος, καί επέφανεν ημίν...



Απολυτίκιον Ήχος βαρύς
Εσφραγισμένου τού μνήματος η ζωή εκ τάφου ανέτειλας Χριστέ ο Θεός, καί τών θυρών κεκλεισμένων, τοίς Μαθηταίς επέστης η πάντων ανάστασις, πνεύμα ευθές δι' αυτών εγκαινίζων ημίν, κατά τό μέγα σου έλεος. (γ')


Μετά τήν β' Στιχολογίαν

Κάθισμα Τόν τάφον σου Σωτήρ
Επέστης η ζωή, τών θυρών κεκλεισμένων, Χριστέ τοίς Μαθηταίς, καί πλευράν υπεδείκνυς, καί χείράς σου καί πόδας σου, τήν εκ τάφου σου Έγερσιν, προπιστούμενος, αλλ' Ο Θωμάς ουχ ευρέθη, όθεν έλεγεν, Ην μή θεάσωμαι τούτον, ου πείθομαι τοίς λόγοις υμών. (Δίς)

Μετά τόν Πολυέλεον

Κάθισμα όμοιον
Ιδών μου τήν πλευράν καί τάς τρήσεις τών ήλων, Θωμά, τί απιστείς, τή εμή Αναστάσει; ο Κύριος έλεγεν αναστάς εκ τού μνήματος, οπτανόμενος, τοίς Αποστόλοις αρρήτως, ο δέ Δίδυμος, πεισθείς εβόα τώ κτίστη, Θεός μου εί καί Κύριος. (Δίς)


Προκείμενον Ήχος δ'
Επαίνει Ιερουσαλήμ τόν Κύριον, αίνει τον Θεόν σου Σιών.
Στίχ. Ότι ενίσχυσε τούς μοχλούς τών πυλών σου.


Είτα τό α', Αντίφωνον τών Αναβαθμών τού δ' Ήχου.

Εκ νεότητός μου, πολλά πολεμεί με πάθη, αλλ' αυτός αντιλαβού, καί σώσον Σωτήρ μου. (Δίς)

Οι μισούντες Σιών, αισχύνθητε από τού Κυρίου, ώς χόρτος γάρ, πυρί έσεσθε απεξηραμμένοι. (Δίς)

Δόξα...
Αγίω Πνεύματι, πάσα ψυχή ζωούται, καί καθάρσει, υψούται λαμπρύνεται, τή Τριαδική μονάδι, ιεροκρυφίως.
Καί νύν...
Αγίω Πνεύματι, αναβλύζει τά τής χάριτος ρείθρα, αρδεύοντα, άπασαν τήν Κτίσιν, πρός ζωογονίαν.


Προκείμενον Ήχος δ'
Επαίνει Ιερουσαλήμ τόν Κύριον, αίνει τον Θεόν σου Σιών.
Στίχ. Ότι ενίσχυσε τούς μοχλούς τών πυλών σου.


Ή Τάξις τού Εωθινού Ευαγγελίου

Ιερεύς Τού Κυρίου δεηθώμεν.
Χορός Κύριε, ελέησον.
Ιερεύς Ότι Άγιος εί ο Θεός ημών, και εν αγίοις επαναπαύη, και σοι την δόξαν αναπέμπωμεν, τω Πατρί και τω Υιώ και τω Αγίω Πνεύματι, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων.
Χορός Αμήν.
Πάσα πνοή αινεσάτω τόν Κύριον (εκ γ').
Ιερεύς Και υπέρ του καταξιωθήναι ημάς της ακροάσεως του αγίου Ευαγγελίου, Κύριον τον Θεόν ημών ικετεύσωμεν.
Χορός Κύριε, ελέησον (γ').
Ιερεύς Σοφία. Ορθοί, ακούσωμεν τού αγίου Ευαγγελίου.
Ιερεύς Ειρήνη πάσι.
Χορός Καί τώ Πνεύματί σου.
Ιερεύς Εκ τού κατά Ματθαίον αγίου Ευαγγελίου...
Ιερεύς Πρόσχωμεν.
Χορός Δόξα σοι, Κύριε, δόξα σοι.

ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ Εωθινόν α’

Χορός Δόξα σοι, Κύριε, δόξα σοι.

Ανάστασιν Χριστού θεασάμενοι, προσκυνήσωμεν Άγιον, Κύριον, Ιησούν τόν μόνον αναμάρτητον. Τόν Σταυρόν σου, Χριστέ, προσκυνούμεν, καί τήν αγίαν σου Ανάστασιν υμνούμεν καί δοξάζομεν. Σύ γάρ εί Θεός ημών, εκτός σού άλλον ουκ οίδαμεν, τό όνομά σου ονομάζομεν. Δεύτε πάντες οι πιστοί, προσκυνήσωμεν τήν τού Χριστού αγίαν Ανάστασιν, ιδού γάρ ήλθε διά τού Σταυρού, χαρά εν όλω τώ κόσμω. Διά παντός ευλογούντες τόν Κύριον, υμνούμεν τήν Ανάστασιν αυτού. Σταυρόν γάρ υπομείνας δι' ημάς, θανάτω θάνατον ώλεσεν.



Ν' Ψαλμός

• Ελέησόν με ο Θεός κατά τό μέγα ελεός σου καί κατά τό πλήθος των οικτιρμών σου εξάλειψον τό ανόμημά μου
• επί πλείον πλύνόν με από τής ανομίας μου καί από τής αμαρτίας μου καθάρισόν με
• ότι τήν ανομίαν μου εγώ γινώσκω καί η αμαρτία μου ενώπιόν μού εστιν διά παντός
• σοί μόνω ήμαρτον καί τό πονηρόν ενώπιόν σου εποίησα όπως άν δικαιωθής εν τοίς λόγοις σου καί νικήσης εν τώ κρίνεσθαί σε
• ιδού γάρ εν ανομίαις συνελήμφθην καί εν αμαρτίαις εκίσσησέν με η μήτηρ μου
• ιδού γάρ αλήθειαν ηγάπησας τά άδηλα καί τά κρύφια τής σοφίας σου εδήλωσάς μοι
• ραντιείς με υσσώπω καί καθαρισθήσομαι πλυνείς με καί υπέρ χιόνα λευκανθήσομαι
• ακουτιείς με αγαλλίασιν καί ευφροσύνην αγαλλιάσονται οστά τεταπεινωμένα
• απόστρεψον τό πρόσωπόν σου από τών αμαρτιών μου καί πάσας τάς ανομίας μου εξάλειψον
• καρδίαν καθαράν κτίσον εν εμοί ο Θεός καί πνεύμα ευθές εγκαίνισον εν τοίς εγκάτοις μου
• μή απορρίψης με από τού προσώπου σου καί τό πνεύμα τό άγιόν σου μή αντανέλης απ' εμού
• απόδος μοι τήν αγαλλίασιν τού σωτηρίου σου καί πνεύματι ηγεμονικώ στήρισόν με
• διδάξω ανόμους τάς οδούς σου καί ασεβείς επί σέ επιστρέψουσιν
• ρύσαί με εξ αιμάτων ο Θεός ο Θεός τής σωτηρίας μου αγαλλιάσεται η γλώσσά μου τήν δικαιοσύνην σου
• κύριε τά χείλη μου ανοίξεις καί τό στόμα μου αναγγελεί τήν αίνεσίν σου
• ότι ει ηθέλησας θυσίαν έδωκα άν ολοκαυτώματα ουκ ευδοκήσεις
• θυσία τώ Θεώ πνεύμα συντετριμμένον καρδίαν συντετριμμένην καί τεταπεινωμένην ο Θεός ουκ εξουθενώσει
• αγάθυνον κύριε εν τή ευδοκία σου τήν Σιων καί οικοδομηθήτω τά τείχη Ιερουσαλημ
• τότε ευδοκήσεις θυσίαν δικαιοσύνης αναφοράν καί ολοκαυτώματα τότε ανοίσουσιν επί τό θυσιαστήριόν σου μόσχους

Δόξα... Ήχος β'
Ταίς τών Αποστόλων, πρεσβείαις Ελεήμον, εξάλειψον τα πλήθη, τών εμών εγκλημάτων.
Καί νύν...
Ταίς τής Θεοτόκου, πρεσβείαις Ελεήμον, εξάλειψον τά πλήθη, τών εμών εγκλημάτων.

Στίχ. Ελέησόν με, ο Θεός, κατά τό μέγα έλεός σου, καί κατά τό πλήθος τών οικτιρμών σου εξάλειψον τό ανόμημά μου.

Πεντηκοστάριον Ήχος ο αυτός
Αναστάς ο Ιησούς από τού τάφου, καθώς προείπεν, έδωκεν ημίν, τήν αιώνιον ζωήν καί μέγα έλεος.

Ο Κανών. Τούς Ειρμούς ανά δύο καί τά τροπάρια εις δώδεκα.

Ποίημα Ιωάννου Μοναχού

Ωδή α' Ήχος α' Ο Ειρμός
Άσωμεν πάντες λαοί, τώ εκ πικράς δουλείας, Φαραώ τόν Ισραήλ απαλλάξαντι, καί εν βυθώ θαλάσσης, ποδί αβρόχως οδηγήσαντι, ωδήν επινίκιον, ότι δεδόξασται.

Σήμερον έαρ ψυχών, ότι Χριστός εκ τάφου, ώσπερ ήλιος εκλάμψας τριήμερος, τόν ζοφερόν χειμώνα απήλασε τής αμαρτίας ημών, αυτόν ανυμνήσωμεν, ότι δεδόξασται.

Η βασιλίς τών ωρών, τή λαμπροφόρω ημέρα, ημερών τε βασιλίδι φανότατα, δορυφορούσα τέρπει, τόν έγκριτον τής Εκκλησίας λαόν, απαύστως ανυμνούσα, τόν αναστάντα Χριστόν.

Πύλαι θανάτου Χριστέ, ουδέ τού τάφου σφραγίδες, ούδε κλείθρα τών θυρών σοι αντέστησαν, αλλ' εξαναστάς επέστης, τοίς φίλοις σου ειρήνην Δέσποτα δωρούμενος, τήν πάντα νούν υπερέχουσαν.

Ωδή γ' Ο Ειρμός
Στερέωσόν με Χριστέ, επί τήν πέτραν τών εντολών σου, καί φώτισόν με φωτί τού προσώπου σου, ουκ έστι γάρ άγιος, πλήν σου φιλάνθρωπε.

Καινούς αντί παλαιών, αντί φθαρτών δέ αφθάρτους, διά Σταυρού σου Χριστέ, τελέσας ημάς, έν καινότητι ζωής πολιτεύεσθαι, αξίως προσέταξας.

Εν τάφω περικλεισθείς, τή περιγράπτω σαρκί σου, ο απερίγραπτος, Χριστέ ανέστης, θυρών κεκλεισμένων δέ επέστης, σού τοίς Μαθηταίς, παντοδύναμε.

Τούς μώλωπάς σου Χριστέ, ούς εκουσίως υπέστης, υπέρ ημών τοίς Μαθηταίς σου φυλάξας μαρτύριον, τής σής έδειξας, ενδόξου Αναστάσεως.

Η Υπακοή Ήχος πλ. β'
Ως εν μέσω τών μαθητών σου παρεγένου Σωτήρ, τήν ειρήνην διδούς αυτοίς, ελθέ καί μεθ' ημών, καί σώσον ημάς.

Καί Ανάγνωσις εις τόν Θεολόγον.
Εγκαίνια τιμάσθαι.

Ωδή δ' Ο Ειρμός
Μέγα τό μυστήριον, τής σής Χριστέ οικονομίας! τούτο γάρ άνωθεν προβλέπων, θεοπτικώς ο Αββακούμ, Εξήλθες εβόα σοι, εις σωτηρίαν λαού σου φιλάνθρωπε.

Χολής μέν εγεύσατο, τήν πάλαι γεύσιν ιώμενος, νυνί δέ σύν κηρίω μέλιτος, τού φωτισμού μεταδιδούς Χριστός τώ Προπάτορι, καί τής αυτού γλυκείας μεθέξεως.

Χαίρεις ερευνώμενος, διό φιλάνθρωπε πρός τούτο, προτρέπεις τόν Θωμάν, προτείνων τώ διαπιστούντι τήν πλευράν, κόσμω πιστούμενος, τήν σήν Χριστέ τριήμερον Έγερσιν.

Πλούτον αρυσάμενος, εκ θησαυρού τού ασυλήτου, τής θείας Ευεργέτα, λόγχη διανοιγείσης σου πλευράς, σοφίας καί γνώσεως, αναπιμπλά τόν κόσμον ο Δίδυμος.

Σού η παμμακάριστος, υμνείται γλώσσα ώ Δίδυμε, πρώτη γάρ ευσεβώς κηρύττει τόν ζωοδότην Ιησούν, Θεόν τε καί Κύριον, εκ τής αφής πλησθείσα τής χάριτος.

Ωδή ε' Ο Ειρμός
Εκ νυκτός ορθρίζοντες υμνούμέν σε Χριστέ, τόν τώ Πατρί συνάναρχον, καί Σωτήρα τών ψυχών ημών, τήν ειρήνην τώ κόσμω, παράσχου φιλάνθρωπε.

Επιστάς τοίς Φίλοις αθυμούσιν ο Σωτήρ, τή παρουσία άπασαν, απελαύνει τήν κατήφειαν, καί σκιρτάν διεγείρει, τή Αναστάσει αυτού.

Ώ τής αληθώς επαινουμένης τού Θωμά, φρικτής εγχειρήσεως! τολμηρώς γάρ εψηλάφησε τήν πλευράν, τήν τώ θείω πυρί απαστράπτουσαν.

Απιστίαν πίστεως γεννήτριαν ημίν, τήν τού Θωμά ανέδειξας, σύ γάρ πάντα τή σοφία σου, προνοείς συμφερόντως, Χριστέ ώς φιλάνθρωπος.

Ωδή ς' Ο Ειρμός
Τόν Προφήτην διέσωσας, εκ τού κήτους Φιλάνθρωπε, καμέ τού βυθού τών πταισμάτων, ανάγαγε δέομαι.

Τόν Θωμάν ου κατέλιπες, βαπτιζόμενον Δέσποτα, βυθώ απιστίας παλάμας, προτείνας εις έρευναν.

Ο Σωτήρ ημών έλεγε, Ψηλαφώντές με ίδετε, οστέα καί σάρκα φορούντα, εγώ ουκ ηλλοίωμαι.

Τήν πλευράν εψηλάφησε, καί πιστεύσας επέγνωκε, Θωμάς μή παρών σου τή πρώτη, εισόδω Σωτήρ ημών.

Κοντάκιον Ήχος πλ. δ'
Τή φιλοπράγμονι δεξιά, τήν ζωοπάροχόν σου πλευράν, ο Θωμάς εξηρεύνησε Χριστέ ο Θεός, συγκεκλεισμένων γάρ τών θυρών ώς εισήλθες, σύν τοις λοιποίς Αποστόλοις εβόα σοι, Κύριος υπάρχεις καί Θεός μου.
Ο Οίκος
Τίς εφύλαξε τήν τού Μαθητού παλάμην τότε αχώνευτον, ότε τή πυρίνη πλευρά προσήλθε τού Κυρίου; τίς έδωκε ταύτη τόλμαν, καί ίσχυσε ψηλαφήσαι φλόγεον οστούν, πάντως η ψηλαφηθείσα, είμη γάρ η πλευρά δύναμιν εχορήγησε πηλίνη δεξιά, πώς είχε ψηλαφήσαι παθήματα, σαλεύσαντα τά άνω καί τα κάτω; Αύτη η χάρις Θωμά εδόθη, ταύτην ψηλαφήσαι, Χριστώ δέ εκβοήσαι, Κύριος υπάρχεις καί Θεός μου.

Σ υ ν α ξ ά ρ ι ο ν Μηναίου
Τή ΚΣΤ' τού αυτού μηνός, Μνήμη τού Αγίου Ιερομάρτυρος Βασιλέως, Επισκόπου Αμασείας.
Στίχοι
• • Τμηθείς, Βασιλεύ, βασιλεύς πόλου γίνη,
• • Εξ αιμάτων σών βάμμα κόκκινον φέρων.
• • Εικάδα αμφ' έκτην Βασιλεύς ξίφει αυχένα κάρθη.

Τή αυτή ημέρα, η Αγία Γλαφύρα εν ειρήνη τελειoύται.
Στίχοι
• • Θεόν Γλαφύρα ψυχικών δι' ομμάτων,
• • Ου γλαφυρώς νύν, αλλά τηλαυγώς βλέπει

Τή αυτή ημέρα, η Οσία Ιούστα εν ειρήνη τελειούται.
Στίχοι
• • Τρόπον σελήνης πλησιφαούς, Ιούσταν,
• • Λάμψασαν έργοις, μνήματος κρύπτει νέφος.

Τή αυτή ημέρα, ο Όσιος Νέστωρ, τούς γονείς καταλιπών καί μονάσας, εν ειρήνη τελειούται.
Στίχοι
• • Τούς ουρανούς ιδρώσι Νέστωρ επρίω,
• • Δι' ούς φύσιν τύραννον ηρνήσω θέσει.



Συναξάριον
Τή αυτή ημέρα, Κυριακή δευτέρα από τού Πάσχα, τά εγκαίνια εορτάζομεν τής Χριστού Αναστάσεως, καί τήν τού αγίου Αποστόλου Θωμά ψηλάφησιν.
Στίχοι
• • Ει νηδύος κλείς, ή τάφου μή κωλύει,
• • Σήν Σώτερ ορμήν κλείς θυρών πώς κωλύσει;

Ταίς τού σού Αποστόλου Θωμά πρεσβείαις, Χριστέ ο Θεός ημών, ελέησον ημάς. Αμήν.

Ωδή ζ' Ο Ειρμός
Εικόνι λατρεύειν, μουσικής συμφωνίας, συγκαλουμένης λαούς, εκ τών ωδών Σιών άδοντες, πατρικώς οι Παίδες Δαυϊδ, τυράννου έλυσαν, τό παλίμφημον δόγμα, καί τήν φλόγα εις δρόσον μετέβαλον, ύμνον αναμέλποντες, ο υπερυψούμενος τών Πατέρων καί ημών, Θεός ευλογητός εί.

Ως πρώτη υπάρχει, ημερών καί κυρία, η λαμπροφόρος αύτη, εν ή αγάλλεσθαι άξιον, τόν και νόν καί θείον λαόν, εν τρόμω φέρει γάρ, καί αιώνος τόν τύπον, ώς ογδοάς τελούσα τού μέλλοντος, ο υπερυψούμενος τών Πατέρων καί ημών, Θεός ευλογητός εί.

Ο μόνος τολμήσας, τή α πίστω τε πίστει, ευεργετήσας ημάς, Θωμάς ο Δίδυμος, λύει μέν τήν ζοφώδη άγνοιαν τοίς πάσι πέρασι, τή πιστή απιστία, εαυτώ δέ τόν στέφανον πλέκει σαφώς, λέγων, Σύ εί Κύριος, ο υπερυψούμενος τών Πατέρων καί ημών, Θεός ευλογητός εί.

Ου μάτην διστάσας, ο Θωμάς τή Εγέρσει σου, ου κατέθετο, αλλ' αναμφίλεκτον έσπευδεν, αποδείξαι ταύτην, Χριστέ τοίς πάσιν έθνεσιν, όθεν δι' απιστίας πιστωσάμενος πάντας, εδίδαξε λέγειν, Σύ εί Κύριος, ο υπερυψούμενος, τών Πατέρων καί ημών, Θεός ευλογητός εί.

Εμφόβως τήν χείρα, ο Θωμάς τή πλευρά σου, τή ζωηφόρω Χριστέ, ενθείς υπότρομος ήσθετο, ενεργείας Σώτερ διπλής τών δύο φύσεων, τών εν σοί ηνωμένων ασυγχύτως, καί πίστει εκραύγαζε, λέγων, Σύ εί Κύριος, ο υπερυψούμενος, τών Πατέρων καί ημών, Θεός ευλογητός εί.

Ωδή η' Ο Ειρμός
Τόν εν φλογί πυρός, καιομένης καμίνου διαφυλάξαντα Παίδας, καί εν μορφή Αγγέλου συγκαταβάντα τούτοις, υμνείτε Κύριον, καί υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Επιποθήσας σου, τήν χαρμόσυνον θέαν, τό πρίν ηπίστει ο Θωμάς, αξιωθείς δέ ταύτης, Θεόν καί Κύριόν σε εκάλει Δέσποτα.

Τόν υπερυψούμεν εις πάντας τούς αιώνας, όν ανασχόμενον τής Θωμά απιστίας, καί υποδείξαντα πλευράν, καί τή αυτού παλάμη ακριβολογηθέντα, υμνείτε Κύριον, καί υπερυψούτε αυτόν εις τούς αιώνας.

Σού τό περίεργον, θησαυρόν ημίν ανέωξε Θωμά, θεολογήσας γλώσση γάρ θεοφορουμένη, Υμνείτε, έλεγες, καί υπερυψούτε Χριστόν εις τούς αιώνας.


Καταβασίες
Ωδή α' Ήχος α'
Αναστάσεως ημέρα, λαμπρυνθώμεν Λαοί, Πάσχα Κυρίου, Πάσχα, εκ γάρ θανάτου πρός ζωήν, καί εκ γής πρός ουρανόν, Χριστός ο Θεός, ημάς διεβίβασεν, επινίκιον άδοντας.
Ωδή γ'
Δεύτε πόμα πίωμεν καινόν, ουκ εκ πέτρας αγόνου τερατουργούμενον, αλλ' αφθαρσίας πηγήν, εκ τάφου ομβρήσαντος Χριστού, εν ώ στερεούμεθα.
Ωδή δ'
Επί τής θείας φυλακής, ο θεηγόρος Αββακούμ, στήτω μεθ' ημών καί δεικνύτω, φαεσφόρον Άγγελον, διαπρυσίως λέγοντα, Σήμερον σωτηρία τώ κόσμω, ότι ανέστη Χριστός ως παντοδύναμος.
Ωδή ε'
Ορθρίσωμεν όρθρου βαθέος, καί αντί μύρου τόν ύμνον προσοίσωμεν τώ Δεσπότη, καί Χριστόν οψόμεθα, δικαιοσύνης ήλιον, πάσι ζωήν ανατέλλοντα.
Ωδή ς'
Κατήλθες εν τοίς κατωτάτοις τής γής, καί συνέτριψας μοχλούς αιωνίους, κατόχους πεπεδημένων Χριστέ, καί τριήμερος, ως εκ κήτους Ιωνάς, εξανέστης τού τάφου.
Ωδήζ'
Ο Παίδας εκ καμίνου ρυσάμενος, γενόμενος άνθρωπος, πάσχει ως θνητός, καί διά πάθους τό θνητόν, αφθαρσίας ενδύει ευπρέπειαν, ο μόνος ευλογητός τών Πατέρων, Θεός καί υπερένδοξος.
Ωδή η' αινούμεν
Αύτη η κλητή καί αγία ημέρα, η μία τών Σαββάτων, η βασιλίς καί κυρία, εορτών εορτή, καί πανήγυρις εστί πανηγύρεων, εν ή ευλογούμεν, Χριστόν εις τούς αιώνας.

Ο Ιερεύς: Τήν Θεοτόκον καί Μητέρα τού Φωτός, εν ύμνοις τιμώντες μεγαλύνωμεν.
Ωδή θ' Ο Ειρμός
Σέ τήν φαεινήν λαμπάδα, καί Μητέρα Θεού, τήν αρίζηλον δόξαν καί ανωτέραν παντων τών ποιημάτων εν ύμνοις μεγαλύνομεν.

Σού τήν φαεινήν ημέραν, καί υπέρλαμπρον Χριστέ τήν ολόφωτον χάριν, εν ή ωραίος κάλλει τοίς Μαθηταίς σου, επέστης μεγαλύνομεν.

Σέ τόν χοϊκή παλάμη, ψηλαφώμενον πλευράν, καί μή φλέξαντα ταύτην, πυρί τώ τής αϋλου θείας ουσίας, εν ύμνοις μεγαλύνομεν.

Σέ τόν ως Θεόν εκ τάφου, αναστάντα Χριστόν, ου βλεφάροις ιδόντες, αλλά καρδίας πόθω πεπιστευκότες, εν ύμνοις μεγαλύνομεν
Ωδή θ' Ήχος α'
Ο άγγελος εβόα…
Φωτίζου, φωτίζου η νέα Iερουσαλήμ, η γάρ δόξα Κυρίου επί σε ανέτειλε. Χόρευε νύν καί αγάλλου, Σιών, σύ δέ, αγνή, τέρπου, Θεοτόκε, εν τή εγέρσει τού τόκου σου.


  Άγιος Κύριος ο Θεός ημών,
  Άγιος Κύριος ο Θεός ημών.
  Υψούτε Κύριον τόν Θεόν ημών, καί προσκυνείτε τώ υποποδίω τών ποδών αυτού.
  Ότι Άγιός εστιν.

Εξαποστειλάρια Ήχος γ'
Ο ουρανόν τοίς άστροις
Εμών μελών χειρί σου, εξερευνήσας τάς πληγάς, μή μοι Θωμά απιστήσης, τραυματισθέντι διά σέ, σύν Μαθηταίς ομοφρόνει, καί ζώντα κήρυττε Θεόν. (Δίς)

Σήμερον έαρ μυρίζει, καί καινή κτίσις χορεύει, σήμερον αίρονται κλείθρα, θυρών καί τής απιστίας, Θωμά τού φίλου βοώντος, ο Κύριος καί Θεός μου. (Άπαξ)

Αίνοι Ήχος α'
3. Αινείτε αυτόν επί ταίς δυναστείαις αυτού, αινείτε αυτόν κατά τό πλήθος τής μεγαλωσύνης αυτού
Πανεύφημοι Μάρτυρες
--Μετά τήν εκ τάφου σου φρικτήν, Ζωοδότα Έγερσιν, ώσπερ σφραγίδας ουκ έλυσας, Χριστέ τού μνήματος ούτω κεκλεισμένων, θυρών εισελήλυθας, πρός τούς πανευκλεείς Άποστόλους σου, χαροποιών αυτούς, καί ευθές σου παρεχόμενος, τούτοις Πνεύμα, δι' άμετρον έλεος.

4. Αινείτε αυτόν εν ήχω, σάλπιγγος, αινείτε αυτόν εν ψαλτηρίω καί κιθάρα. Το αυτό
5. Αινείτε αυτόν εν τυμπάνω καί χορώ, αινείτε αυτόν εν χορδαίς καί οργάνω,
--Θωμάς ο καί Δίδυμος ουκ ήν, ενδημών ηνίκα συ, τοίς Μαθηταίς ώφθης Κύριε, όθεν ηπίστησε, τή σή Αναστάσει, καί τοίς κατιδούσί σε, εβόα, Ει μή βάλω τόν δάκτυλον, εις τήν πλευράν αυτού, καί τών ήλων τά τυλώματα, ου πιστεύω, ότι εξεγήγερται.


6. Αινείτε αυτόν εν κυμβάλοις ευήχοις, αινείτε αυτόν εν κυμβάλοις αλαλαγμού. Πάσα πνοή αινεσάτω τόν Κύριον.
--Ως θέλεις ψηλάφησον Χριστός τώ Θωμά εβόησε, βάλε τήν χείρα καί γνώθί με οστέα έχοντα, καί γεώδες σώμα, καί μή γίνου άπιστος, επίσης δέ τοίς άλλοις πιστώθητι, ο δέ εβόησεν, ο Θεός μου καί ο Κύριος, σύ υπάρχεις, δόξα τή Εγέρσει σου.

Δοξα... Καί νύν... Ήχος πλ. β'
Μεθ' ημέρας οκτώ τής Εγέρσεώς σου Ιησού βασιλεύ, μονογενές Λόγε τού Πατρός, ώφθης τοίς Μαθηταίς σου, κεκλεισμένων τών θυρών, τήν ειρήνην σου παρεχόμενος, καί τώ απιστούντι Μαθητή τούς τύπους έδειξας, Δεύρο ψηλάφησον τάς χείρας, καί τούς πόδας, καί τήν ακήρατόν μου πλευράν, ο δέ πεισθείς εβόα σοι, ο Κύριός μου καί ο Θεός μου, δόξα σοι.



ΜΕΓΑΛΗ ΔΟΞΟΛΟΓΙΑ

Δόξα σοι τώ δείξαντι τό φώς, Δόξα εν υψίστοις Θεώ, καί επί γής ειρήνη, εν ανθρώποις ευδοκία.
Υμνούμέν σε, ευλογούμέν σε, προσκυνούμέν σε, δοξολογούμέν σε, ευχαριστούμέν σοι, διά τήν μεγάλην σου δόξαν.
Κύριε βασιλεύ, επουράνιε Θεέ, Πάτερ παντοκράτορ, Κύριε Υιέ μονογενές, Ιησού Χριστέ, καί Άγιον Πνεύμα,
Κύριε ο Θεός, ο αμνός τού Θεού, ο Υιός τού Πατρός, ο αίρων τήν αμαρτίαν τού κόσμου, ελέησον ημάς, ο αίρων τάς αμαρτίας τού κόσμου.
Πρόσδεξαι τήν δέησιν ημών, ο καθήμενος εν δεξιά τού Πατρός, καί ελέησον ημάς.
Ότι σύ εί μόνος Άγιος, σύ εί μόνος Κύριος, Ιησούς Χριστός, εις δόξαν Θεού Πατρός. Αμήν.
Καθ' εκάστην ημέραν ευλογήσω σε, καί αινέσω τό όνομά σου εις τόν αιώνα, καί εις τόν αιώνα τού αιώνος.
Καταξίωσον, Κύριε, εν τή ημέρα ταύτη, αναμαρτήτους φυλαχθήναι ημάς.
Ευλογητός εί, Κύριε, ο Θεός τών Πατέρων ημών, καί αινετόν καί δεδοξασμένον τό όνομά σου εις τούς αιώνας. Αμήν.
Γένοιτο, Κύριε, τό έλεός σου εφ' ημάς, καθάπερ ηλπίσαμεν επί σέ.
Ευλογητός εί, Κύριε. δίδαξόν με τά δικαιώματά σου (γ').
Κύριε, καταφυγή εγενήθης ημίν, εν γενεά καί γενεά,
Εγώ είπα. Κύριε, ελέησόν με, ίασαι τήν ψυχήν μου, ότι ήμαρτόν σοι.
Κύριε, πρός σέ κατέφυγον, δίδαξόν με τού ποιείν τό θέλημά σου, ότι σύ εί ο Θεός μου.
Ότι παρά σοί πηγή ζωής, εν τώ φωτί σου οψόμεθα φώς.
Παράτεινον τό έλεός σου τοίς γινώσκουσί σε.
Άγιος ο Θεός, Άγιος Ισχυρός, Άγιος Αθάνατος, ελέησον ημάς (εκ γ').
Δόξα... Καί νύν... Άγιος Αθάνατος, ελέησον ημάς.
Άγιος ο Θεός, Άγιος Ισχυρός, Άγιος Αθάνατος, ελέησον ημάς.
Απολυτίκιον Ήχος βαρύς
Εσφραγισμένου τού μνήματος η ζωή εκ τάφου ανέτειλας Χριστέ ο Θεός, καί τών θυρών κεκλεισμένων, τοίς Μαθηταίς επέστης η πάντων ανάστασις, πνεύμα ευθές δι' αυτών εγκαινίζων ημίν, κατά τό μέγα σου έλεος.



Είς την Λειτουργία


Εισοδικόν

Δεύτε προσκυνήσωμεν και προσπέσωμεν Χριστώ. Σώσον ημάς, Υιέ Θεού, ο αναστάς εκ νεκρών, ψάλλοντάς σοι Αλληλούϊα

Απολυτίκιον Ήχος βαρύς
Εσφραγισμένου τού μνήματος η ζωή εκ τάφου ανέτειλας Χριστέ ο Θεός, καί τών θυρών κεκλεισμένων, τοίς Μαθηταίς επέστης η πάντων ανάστασις, πνεύμα ευθές δι' αυτών εγκαινίζων ημίν, κατά τό μέγα σου έλεος.

Κοντάκιον Ήχος πλ. δ'
Τή φιλοπράγμονι δεξιά, τήν ζωοπάροχόν σου πλευράν, ο Θωμάς εξηρεύνησε Χριστέ ο Θεός, συγκεκλεισμένων γάρ τών θυρών ώς εισήλθες, σύν τοις λοιποίς Αποστόλοις εβόα σοι, Κύριος υπάρχεις καί Θεός μου.

Τό Τρισάγιον



Ο Απόστολος
Μέγας ο Κύριος ημών, καί μεγάλη η ισχύς αυτού.

Στίχ. Αινείτε τόν Κύριον, ότι αγαθός. Πράξεων τών Αποστόλων.


Πράξ. 5,12-20
Ἐν ταῖς ἡμέραις ἐκείναις, 12. διὰ δὲ τῶν χειρῶν τῶν ἀποστόλων ἐγίνετο σημεῖα καὶ τέρατα ἐν τῷ λαῷ πολλά• καὶ ἦσαν ὁμοθυμαδὸν ἅπαντες ἐν τῇ στοᾷ Σολομῶντος• 13. τῶν δὲ λοιπῶν οὐδεὶς ἐτόλμα κολλᾶσθαι αὐτοῖς, ἀλλ' ἐμεγάλυνεν αὐτοὺς ὁ λαός• 14. μᾶλλον δὲ προσετίθεντο πιστεύοντες τῷ Κυρίῳ πλήθη ἀνδρῶν τε καὶ γυναικῶν, 15. ὥστε κατὰ τὰς πλατείας ἐκφέρειν τοὺς ἀσθενεῖς καὶ τιθέναι ἐπὶ κλινῶν καὶ κραβάττων, ἵνα ἐρχομένου Πέτρου κἂν ἡ σκιὰ ἐπισκιάσῃ τινὶ αὐτῶν. 16. συνήρχετο δὲ καὶ τὸ πλῆθος τῶν πέριξ πόλεων εἰς Ἱερουσαλὴμ φέροντες ἀσθενεῖς καὶ ὀχλουμένους ὑπὸ πνευμάτων ἀκαθάρτων, οἵτινες ἐθεραπεύοντο ἅπαντες. 17. Ἀναστὰς δὲ ὁ ἀρχιερεὺς καὶ πάντες οἱ σὺν αὐτῷ, ἡ οὖσα αἵρεσις τῶν Σαδδουκαίων, ἐπλήσθησαν ζήλου 18. καὶ ἐπέβαλον τὰς χεῖρας αὐτῶν ἐπὶ τοὺς ἀποστόλους, καὶ ἔθεντο αὐτοὺς ἐν τηρήσει δημοσίᾳ. 19. ἄγγελος δὲ Κυρίου διὰ τῆς νυκτὸς ἤνοιξε τὰς θύρας τῆς φυλακῆς, ἐξαγαγών τε αὐτοὺς εἶπε• 20. πορεύεσθε, καὶ σταθέντες λαλεῖτε ἐν τῷ ἱερῷ τῷ λαῷ πάντα τὰ ῥήματα τῆς ζωῆς ταύτης.
Αλληλούϊα Ήχος πλ. δ'
Δεύτε αγαλλιασώμεθα τώ Κυρίω.
Στίχ. Οτι Θεός μέγας Κύριος.



Ευαγγέλιον

Ιωάν. 20,19-31
19. Οὔσης οὖν ὀψίας τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ τῇ μιᾷ τῶν σαββάτων, καὶ τῶν θυρῶν κεκλεισμένων ὅπου ἦσαν οἱ μαθηταὶ συνηγμένοι διὰ τὸν φόβον τῶν Ἰουδαίων, ἦλθεν ὁ Ἰησοῦς καὶ ἔστη εἰς τὸ μέσον, καὶ λέγει αὐτοῖς• εἰρήνη ὑμῖν. 20. καὶ τοῦτο εἰπὼν ἔδειξεν αὐτοῖς τὰς χεῖρας καὶ τὴν πλευρὰν αὐτοῦ. ἐχάρησαν οὖν οἱ μαθηταὶ ἰδόντες τὸν Κύριον. 21. εἶπεν οὖν αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς πάλιν• εἰρήνη ὑμῖν• καθὼς ἀπέσταλκέ με ὁ πατήρ, κἀγὼ πέμπω ὑμᾶς. 22. καὶ τοῦτο εἰπὼν ἐνεφύσησε καὶ λέγει αὐτοῖς• λάβετε Πνεῦμα Ἅγιον• 23. ἄν τινων ἀφῆτε τὰς ἁμαρτίας, ἀφίενται αὐτοῖς• ἄν τινων κρατῆτε, κεκράτηνται. 24. Θωμᾶς δὲ εἷς ἐκ τῶν δώδεκα, ὁ λεγόμενος Δίδυμος, οὐκ ἦν μετ' αὐτῶν ὅτε ἦλθεν Ἰησοῦς. 25. ἔλεγον οὖν αὐτῷ οἱ ἄλλοι μαθηταί• ἑωράκαμεν τὸν Κύριον. ὁ δὲ εἶπεν αὐτοῖς• ἐὰν μὴ ἴδω ἐν ταῖς χερσὶν αὐτοῦ τὸν τύπον τῶν ἥλων, καὶ βάλω τὸν δάκτυλόν μου εἰς τὸν τύπον τῶν ἥλων, καὶ βάλω τὴν χεῖρα μου εἰς τὴν πλευρὰν αὐτοῦ, οὐ μὴ πιστεύσω. 26. Καὶ μεθ' ἡμέρας ὀκτὼ πάλιν ἦσαν ἔσω οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ καὶ Θωμᾶς μετ' αὐτῶν. ἔρχεται ὁ Ἰησοῦς τῶν θυρῶν κεκλεισμένων, καὶ ἔστη εἰς τὸ μέσον καὶ εἶπεν• εἰρήνη ὑμῖν. 27. εἶτα λέγει τῷ Θωμᾷ• φέρε τὸν δάκτυλόν σου ὧδε καὶ ἴδε τὰς χεῖράς μου, καὶ φέρε τὴν χεῖρά σου καὶ βάλε εἰς τὴν πλευράν μου, καὶ μὴ γίνου ἄπιστος, ἀλλὰ πιστός. 28. καὶ ἀπεκρίθη Θωμᾶς καὶ εἶπεν αὐτῷ• ὁ Κύριός μου καὶ ὁ Θεός μου. 29. λέγει αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς• ὅτι ἑώρακάς με, πεπίστευκας• μακάριοι οἱ μὴ ἰδόντες καὶ πιστεύσαντες. 30. Πολλὰ μὲν οὖν καὶ ἄλλα σημεῖα ἐποίησεν ὁ Ἰησοῦς ἐνώπιον τῶν μαθητῶν αὐτοῦ, ἃ οὐκ ἔστι γεγραμμένα ἐν τῷ βιβλίῳ τούτῳ• 31. ταῦτα δὲ γέγραπται ἵνα πιστεύσητε ὅτι Ἰησοῦς ἐστιν ὁ Χριστὸς ὁ υἱὸς τοῦ Θεοῦ, καὶ ἵνα πιστεύοντες ζωὴν ἔχητε ἐν τῷ ὀνόματι αὐτοῦ.





Είς το Εξαιρέτως ο ειρμός ...

Σέ τήν φαεινήν λαμπάδα, καί Μητέρα Θεού, τήν αρίζηλον δόξαν καί ανωτέραν παντων τών ποιημάτων εν ύμνοις μεγαλύνομεν.




Κοινωνικόν
Επαίνει Ιερουσαλήμ τόν Κύριον, αίνει τόν Θεόν σου Σιών. Αλληλούϊα.


<<Αντί του Είδομεν το φώς>>, το <<Χριστός Ανέστη>> άπαξ.



<<Είη το όνομα Κυρίου>>
-Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με τον αμαρτωλό και ανάξιο δούλο σου.
-Γνώρισόν μοι, Κύριε, οδόν, εν ή πορεύσομαι, ότι πρός σέ ήρα τήν ψυχήν μου.
-Εξομολογήσομαί σοι είς τον αιώνα, ότι εποίησας και υπομενώ το όνομά σου ότι χρηστόν εναντίον των οσίων σου.
PRETORIAN
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 561
Εγγραφή: Δευ Μαρ 05, 2007 6:00 am

Re: Το τυπικόν της Κυριακής(ανανεώνεται κάθε Κυριακή)

Δημοσίευση από PRETORIAN »

ΓΙΑ ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ ΛΑΘΗ ΜΟΥ ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΝΑ ΜΕ ΣΥΓΧΩΡΗΣΕΤΕ. ΜΟΛΙΣ ΧΘΕΣ ΓΥΡΙΣΑ ΑΠΟ ΤΑ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΑ....
-Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με τον αμαρτωλό και ανάξιο δούλο σου.
-Γνώρισόν μοι, Κύριε, οδόν, εν ή πορεύσομαι, ότι πρός σέ ήρα τήν ψυχήν μου.
-Εξομολογήσομαί σοι είς τον αιώνα, ότι εποίησας και υπομενώ το όνομά σου ότι χρηστόν εναντίον των οσίων σου.
Απάντηση

Επιστροφή στο “Βυζαντινή Μουσική”