Το τυπικόν της Κυριακής

Συζήτηση για την Βυζαντινή Μουσική.

Συντονιστές: alex, Συντονιστές

Απάντηση
PRETORIAN
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 561
Εγγραφή: Δευ Μαρ 05, 2007 6:00 am

Re: Το τυπικόν της Κυριακής(ανανεώνεται καθε κυριακή)

Δημοσίευση από PRETORIAN »

Αδελφέ μου σε ευχαριστω θερμά. Η επισήμανσή σου ηταν πολύτιμη
-Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με τον αμαρτωλό και ανάξιο δούλο σου.
-Γνώρισόν μοι, Κύριε, οδόν, εν ή πορεύσομαι, ότι πρός σέ ήρα τήν ψυχήν μου.
-Εξομολογήσομαί σοι είς τον αιώνα, ότι εποίησας και υπομενώ το όνομά σου ότι χρηστόν εναντίον των οσίων σου.
lazarr
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 330
Εγγραφή: Κυρ Ιαν 13, 2008 6:00 am
Τοποθεσία: Λάζαρος @ Περιστέρι

Re: Το τυπικόν της Κυριακής(ανανεώνεται καθε κυριακή)

Δημοσίευση από lazarr »

Λέμε πάνω από τρία εξαποστειλάρια ποτέ; :7 Νομίζω πως λέγεται το Αναστάσιμο εωθινό, του τριωδίου και το θεοτοκίο του, δηλ 3 . :7
Χριστός γαρ εγήγερται, ευφροσύνη αιώνιος...
lazarr
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 330
Εγγραφή: Κυρ Ιαν 13, 2008 6:00 am
Τοποθεσία: Λάζαρος @ Περιστέρι

Re: Το τυπικόν της Κυριακής(ανανεώνεται καθε κυριακή)

Δημοσίευση από lazarr »

Του τριωδίου έχει ένα και ένα "έτερον", και νομίζω πως λέγεται ένα από τα δυο ,αλλιώς θα έλεγε "και το παρόν".. και μετά το θεοτοκίο.
Χριστός γαρ εγήγερται, ευφροσύνη αιώνιος...
HXOS
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 339
Εγγραφή: Δευ Σεπ 18, 2006 5:00 am
Τοποθεσία: ΓΙΑΝΝΗΣ@ΚΡΗΤΗ

Re: Το τυπικόν της Κυριακής(ανανεώνεται καθε κυριακή)

Δημοσίευση από HXOS »

Ἐξαποστειλάρια: 1.– Τό Γ΄ Ἀναστάσιμον• «Ὅτι Χριστός ἐγήγερται...». 2.– Τοῦ Τριῳδίου• «Τήν φοβεράν τῆς κρίσεως...». 3.– «Ἰδού ἡμέρα ἔρχεται...», καί 4.– Τό Θεοτοκίον αὐτοῦ• «Τήν ὥραν τῆς ἐτάσεως...».
ΑΠΟ ΤΟ ΤΥΠΙΚΟΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ
Εικόνα
ΣΥΝ ΘΕΩ ΠΑΝΤΑΧΟΥ,ΦΟΒΟΣ ΟΥΔΑΜΟΥ.
PRETORIAN
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 561
Εγγραφή: Δευ Μαρ 05, 2007 6:00 am

Re: Το τυπικόν της Κυριακής(ανανεώνεται καθε κυριακή)

Δημοσίευση από PRETORIAN »

1-3-2009
+ ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΤΥΡΙΝΗΣ
εν ή άνάμνησιν ποιούμεθα της εξορίας τοϋ πρωτοπλάστου 'Αδάμ άπό τοΰ παραδείσου. Ευδοκίας όσιομ. (+ 160-70). Ήχος δ', Έωθινον δ'.

ΕΞΑΨΑΛΜΟΣ...

Θεός Κύριος, καί επέφανεν ημίν, ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου.
Στίχ, α'. Εξομολογείσθε τώ Κυρίω, καί επικαλείσθε τό όνομα τό άγιον αυτού.
Θεός Κύριος, καί επέφανεν ημίν...
Στίχ, β'. Πάντα τά έθνη εκύκλωσάν με, καί τώ ονόματι Κυρίου ήμυνάμην αυτούς,
Θεός Κύριος, καί επέφανεν ημίν...
Στίχ, γ'. Παρά Κυρίου εγένετο αύτη, καί εστι θαυμαστή εν οφθαλμοίς ημών.
Θεός Κύριος, καί επέφανεν ημίν...

Απολυτίκιον Ήχος δ'
Τό φαιδρόν τής Αναστάσεως κήρυγμα, τού Αγγέλου μαθούσαι αι τού Κυρίου Μαθήτριαι, καί τήν προγονικήν απόφασιν απορρίψασαι, τοίς Αποστόλοις καυχώμεναι έλεγον, Εσκύλευται ο θάνατος, ηγέρθη Χριστός ο Θεός, δωρούμενος τώ κόσμω τό μέγα έλεος.
Δόξα...το αυτό


Καί νύν... Θεοτοκίον
Τό απ' αιώνος απόκρυφον, καί Αγγέλοις άγνωστον μυστήριον, διάσού Θεοτόκε τοίς επί γής πεφανέρωται, Θεός εν ασυγχύτω ενώσει σαρκούμενος, καί Σταυρόν εκουσίως υπέρ ημών καταδεξάμενος, δι' ού αναστήσας τόν πρωτόπλαστον, έσωσεν εκ θανάτου τάς ψυχάς ημών.

Καθίσματα Ήχος δ'
Αναβλέψασαι τού τάφου τήν είσοδον, καί τήν φλόγα τού Αγγέλου μή φέρουσαι, αι Μυροφόροι σύν τρόμω εξίσταντο λέγουσαι, Άρα εκλάπη, ο τώ Ληστή ανοίξας Παράδεισον, άρα ηγέρθη, ο καί πρό πάθους κηρύξας τήν Έγερσιν, αληθώς ανέστη Χριστός ο Θεός, τοίς εν άδη παρέχων ζωήν καί ανάστασιν.
Δόξα... Κατεπλάγη Ιωσήφ.
Εκουσία σου βουλή, Σταυρόν υπέμεινας Σωτήρ, καί εν μνήματι καινώ, άνθρωποι έθεντο θνητοί, τόν διά λόγου τά πέρατα συστησάμενον, όθεν δεσμευθείς ο αλλότριος, θάνατος δεινώς εσκυλεύετο, καί οι έν άδη άπαντες εκραύγαζον, τή ζωηφόρω Εγέρσει σου, Χριστός ανέστη, ο ζωοδότης, μένων εις τούς αιώνας.
Καί νύν... Θεοτοκίον
Κατεπλάγη Ιωσήφ, τό υπέρ φύσιν θεωρών, καί ελάμβανεν εις νούν, τόν επί πόκον υετόν εν τή ασπόρω συλλήψει σου Θεοτόκε, βάτον εν πυρί ακατάφλεκτον, ράβδον Ααρών τήν βλαστήσασαν, καί μαρτυρών ο Μνήστωρ σου καί φύλαξ, τοίς Ιερεύσιν εκραύγαζε, Παρθένος τίκτει, καί μετά τόκον, πάλιν μένει παρθένος.

Ταχύ προκατάλαβε Ανέστης ως αθάνατος, από τού άδου Σωτήρ, συνήγειρας τόν κόσμον σου, τή Αναστάσει τή σή, Χριστέ ο Θεός ημών, έθραυσας έν ισχύϊ, τού θανάτου τό κράτος, έδειξας Ελεήμον, τήν Ανάστασιν πάσι, διό σε καί δοξάζομεν, μόνε Φιλάνθρωπε.
Δόξα... Κατεπλάγη Ιωσήφ
Εκ τών άνω κατελθών, τών υψωμάτων Γαβριήλ, καί τή πέτρα προσελθών, ένθα η πέτρα τής ζωής, λευχειμονών ανεκραύγαζε ταίς κλαιούσαις, Παύσασθε υμείς, τής θρηνώδους κραυγής, έχουσαι αεί, τό ευσυμπάθητον, όν γάρ ζητείτε κλαίουσαι, θαρσείτε, ως αληθώς εξεγήγερται, διό βοάτε, τοίς Αποστόλοις, ότι ανέστη ο Κύριος.
Καί νύν... Θεοτοκίον, όμοιον
Κατεπλάγησαν Αγνή, πάντες Αγγέλων οι χοροί, τό Μυστήριον τής σής, κυοφορίας τό φρικτόν, πώς ο τά πάντα συνέχων νεύματι μόνω, αγκάλαις ως βροτός, ταίς σαίς συνέχεται, καί δέχεται αρχήν ο Προαιώνιος, καί γαλουχείται σύμπασαν ο τρέφων, πνοήν αφάτω χρηστότητι, καί σέ ως όντως, Θεού Μητέρα, ευφημούντες δοξάζουσι.


ΕΥΛΟΓΗΤΑΡΙΑ
Ήχος πλ. α'

-Ευλογητός εί, Κύριε, δίδαξόν με τά δικαιώματά σου.
Τών Αγγέλων ο δήμος, κατεπλάγη ορών σε, εν νεκροίς λογισθέντα, τού θανάτου δέ Σωτήρ, τήν ισχύν καθελόντα, καί σύν εαυτώ τόν Αδάμ εγείραντα, καί εξ Άδου πάντας ελευθερώσαντα.
-Ευλογητός εί, Κύριε, δίδαξόν με τά δικαιώματά σου.
Τί τά μύρα, συμπαθώς τοίς δάκρυσιν, ώ Μαθήτριαι κιρνάτε; ο αστράπτων εν τώ τάφω Άγγελος, προσεφθέγγετο ταίς Μυροφόροις, Ίδετε υμείς τόν τάφον καί ήσθητε, ο Σωτήρ γάρ εξανέστη τού μνήματος.
-Ευλογητός εί, Κύριε, δίδαξόν με τά δικαιώματά σου,
Λίαν πρωί, Μυροφόροι έδραμον, πρός τό μνήμά σου θρηνολογούσαι, αλλ' επέστη, πρός αυτάς ο Άγγελος, καί είπε, θρήνου ο καιρός πέπαυται, μή κλαίετε, τήν Ανάστασιν δέ, Αποστόλοις είπατε.
-Ευλογητός εί, Κύριε, δίδαξόν με τά δικαιώματά σου,
Μυροφόροι γυναίκες, μετά μύρων ελθούσαι, πρός τό μνήμά σου, Σώτερ ενηχούντο. Αγγέλου τρανώς, πρός αυτάς φθεγγομένου. Τί μετά νεκρών, τόν ζώντα λογίζεσθε; ώς Θεός γάρ, εξανέστη τού μνήματος.
Δόξα... Τριαδικόν

Προσκυνούμεν Πατέρα, καί τόν τούτου Υιόν τε, καί τό Άγιον Πνεύμα, τήν Αγίαν Τριάδα, εν μιά τή ουσία, σύν τοίς Σεραφείμ, κράζοντες τό, Άγιος, Άγιος, Άγιος εί, Κύριε.
Καί νύν... Θεοτοκίον

Ζωοδότην τεκούσα, ελυτρώσω Παρθένε, τόν Αδάμ αμαρτίας, χαρμονήν δέ τή Εύα, αντί λύπης παρέσχες, ρεύσαντα ζωής, ίθυνε πρός ταύτην δέ, ο εκ σού σαρκωθείς Θεός καί άνθρωπος.

Αλληλούϊα, Αλληλούϊα, Αλληλούϊα. Δόξα σοι ο Θεός (εκ γ').

Η Υπακοή Ήχος δ'
Τά τής σής παραδόξου Εγέρσεως, προδραμούσαι αι Μυροφόροι, τοίς Αποστόλοις εκήρυττον Χριστέ, ότι ανέστης ως Θεός, παρέχων τώ κόσμω τό μέγα έλεος.
Οι Αναβαθμοί Αντίφωνον Α'
• • Εκ νεότητός μου πολλά πολεμεί με πάθη, αλλ' αυτός αντιλαβού, καί σώσον Σωτήρ μου.
• • Οι μισούντες Σιών, αισχύνθητε από τού Κυρίου, ως χόρτος γάρ, πυρί έσεσθε απεξηραμμένοι.
Δόξα... Καί νύν...
Αγίω Πνεύματι πάσα ψυχή ζωούται, καί καθάρσει υψούται λαμπρύνεται, τή τριαδική Μονάδι ιεροκρυφίως.
Αντίφωνον Β'
• • Εκέκραξά σοι Κύριε, θερμώς εκ βάθους ψυχής μου, καμοί γενέσθω, πρός υπακοήν τά θείά σου ώτα.
• • Επί τόν Κύριον ελπίδα πάς τις κεκτημένος, υψηλότερος εστί, πάντων τών λυπούντων.
Δόξα... Καί νύν...
Αγίω Πνεύματι, αναβλύζει τά τής χάριτος ρείθρα, αρδεύοντα, άπασαν τήν κτίσιν πρός ζωογονίαν.
Αντίφωνον Γ'
• • Η καρδία μου πρός σέ Λόγε υψωθήτω, καί ουδέν θέλξει με, τών τού κόσμου τερπνών πρός χαμαιζηλίαν.
• • Επί τήν μητέρα αυτού, ως έχει τις στοργήν, επί τώ Κυρίω θερμότερον φίλτρον χρεωστούμεν.
Δόξα... Καί νύν...
Αγίω Πνεύματι, θεογνωσίας πλούτος, θεωρίας καί σοφίας, πάντα γάρ εν τούτω τά πατρώα δόγματα, ο Λόγος εκκαλύπτει.
Προκείμενον
Ανάστα Κύριε, βοήθησον ημίν, καί λύτρωσαι ημάς, ένεκεν τής δόξης τού ονόματός σου.
Στίχ. ο Θεός, εν τοίς ωσίν ημών ηκούσαμεν.






Ή Τάξις τού Εωθινού Ευαγγελίου

Ιερεύς Τού Κυρίου δεηθώμεν.
Χορός Κύριε, ελέησον.
Ιερεύς Ότι Άγιος εί ο Θεός ημών, και εν αγίοις επαναπαύη, και σοι την δόξαν αναπέμπωμεν, τω Πατρί και τω Υιώ και τω Αγίω Πνεύματι, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων.
Χορός Αμήν.
Πάσα πνοή αινεσάτω τόν Κύριον (εκ γ').
Ιερεύς Και υπέρ του καταξιωθήναι ημάς της ακροάσεως του αγίου Ευαγγελίου, Κύριον τον Θεόν ημών ικετεύσωμεν.
Χορός Κύριε, ελέησον (γ').
Ιερεύς Σοφία. Ορθοί, ακούσωμεν τού αγίου Ευαγγελίου.
Ιερεύς Ειρήνη πάσι.
Χορός Καί τώ Πνεύματί σου.
Ιερεύς Εκ τού κατά Ιωάννην αγίου Ευαγγελίου...
Ιερεύς Πρόσχωμεν.
Χορός Δόξα σοι, Κύριε, δόξα σοι.

ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ Εωθινόν δ’

Χορός Δόξα σοι, Κύριε, δόξα σοι.

Ανάστασιν Χριστού θεασάμενοι, προσκυνήσωμεν Άγιον, Κύριον, Ιησούν τόν μόνον αναμάρτητον. Τόν Σταυρόν σου, Χριστέ, προσκυνούμεν, καί τήν αγίαν σου Ανάστασιν υμνούμεν καί δοξάζομεν. Σύ γάρ εί Θεός ημών, εκτός σού άλλον ουκ οίδαμεν, τό όνομά σου ονομάζομεν. Δεύτε πάντες οι πιστοί, προσκυνήσωμεν τήν τού Χριστού αγίαν Ανάστασιν, ιδού γάρ ήλθε διά τού Σταυρού, χαρά εν όλω τώ κόσμω. Διά παντός ευλογούντες τόν Κύριον, υμνούμεν τήν Ανάστασιν αυτού. Σταυρόν γάρ υπομείνας δι' ημάς, θανάτω θάνατον ώλεσεν.

Ν' Ψαλμός

• Ελέησόν με ο Θεός κατά τό μέγα ελεός σου καί κατά τό πλήθος των οικτιρμών σου εξάλειψον τό ανόμημά μου
• επί πλείον πλύνόν με από τής ανομίας μου καί από τής αμαρτίας μου καθάρισόν με
• ότι τήν ανομίαν μου εγώ γινώσκω καί η αμαρτία μου ενώπιόν μού εστιν διά παντός
• σοί μόνω ήμαρτον καί τό πονηρόν ενώπιόν σου εποίησα όπως άν δικαιωθής εν τοίς λόγοις σου καί νικήσης εν τώ κρίνεσθαί σε
• ιδού γάρ εν ανομίαις συνελήμφθην καί εν αμαρτίαις εκίσσησέν με η μήτηρ μου
• ιδού γάρ αλήθειαν ηγάπησας τά άδηλα καί τά κρύφια τής σοφίας σου εδήλωσάς μοι
• ραντιείς με υσσώπω καί καθαρισθήσομαι πλυνείς με καί υπέρ χιόνα λευκανθήσομαι
• ακουτιείς με αγαλλίασιν καί ευφροσύνην αγαλλιάσονται οστά τεταπεινωμένα
• απόστρεψον τό πρόσωπόν σου από τών αμαρτιών μου καί πάσας τάς ανομίας μου εξάλειψον
• καρδίαν καθαράν κτίσον εν εμοί ο Θεός καί πνεύμα ευθές εγκαίνισον εν τοίς εγκάτοις μου
• μή απορρίψης με από τού προσώπου σου καί τό πνεύμα τό άγιόν σου μή αντανέλης απ' εμού
• απόδος μοι τήν αγαλλίασιν τού σωτηρίου σου καί πνεύματι ηγεμονικώ στήρισόν με
• διδάξω ανόμους τάς οδούς σου καί ασεβείς επί σέ επιστρέψουσιν
• ρύσαί με εξ αιμάτων ο Θεός ο Θεός τής σωτηρίας μου αγαλλιάσεται η γλώσσά μου τήν δικαιοσύνην σου
• κύριε τά χείλη μου ανοίξεις καί τό στόμα μου αναγγελεί τήν αίνεσίν σου
• ότι ει ηθέλησας θυσίαν έδωκα άν ολοκαυτώματα ουκ ευδοκήσεις
• θυσία τώ Θεώ πνεύμα συντετριμμένον καρδίαν συντετριμμένην καί τεταπεινωμένην ο Θεός ουκ εξουθενώσει
• αγάθυνον κύριε εν τή ευδοκία σου τήν Σιων καί οικοδομηθήτω τά τείχη Ιερουσαλημ
• τότε ευδοκήσεις θυσίαν δικαιοσύνης αναφοράν καί ολοκαυτώματα τότε ανοίσουσιν επί τό θυσιαστήριόν σου μόσχους

.
Δόξα... Ήχος πλ. δ'
Τής μετανοίας άνοιξόν μοι πύλας Ζωοδότα, ορθρίζει γάρ τό πνεύμά μου, πρός ναόν τόν άγιόν σου, ναόν φέρον τού σώματος, όλον εσπιλωμένον, αλλ' ως οικτίρμων κάθαρον, ευσπλάγχνω σου ελέει.
Καί νύν... Θεοτοκίοv
Ήχος ο αυτός
Τής σωτηρίας εύθυνόν μοι τρίβους, Θεοτόκε, αισχραίς γάρ κατερρύπωσα, τήν ψυχήν αμαρτίαις, ως ραθύμως τόν βίον μου, όλον εκδαπανήσας, ταίς σαίς πρεσβείαις ρύσαί με, πάσης ακαθαρσίας.

Είτα, Στίχ. Ελέησόν με ο Θεός κατά τό μέγα ελεός σου καί κατά τό πλήθος τών οικτιρμών σου, εξάλειψον τό ανόμημα μου.

Ήχος πλ. β'
Τά πλήθη τών πεπραγμένων μοι δεινών, εννοών ο τάλας, τρέμω τήν φοβεράν ημέραν τής κρίσεως, αλλά θαρρών εις τό έλεος τής ευσπλαγχνίας σου, ως ο Δαυίδ βοώ σοι. Ελέησόν με ο Θεός, κατά τό μέγα σου έλεος.
Κανών Αναστάσιμος.
Ποίημα Ιωάννου τού Δαμασκηνού.

Ωδή α' Ήχος δ'
Ο Ειρμός
Θαλάσσης, το ερυθραίον πέλαγος, αβρόχοις ίχνεσιν, ο παλαιός πεζεύσας Ισραήλ, σταυροτύποις Μωσέως χερσί, τού Αμαλήκ τήν δύναμιν, εν τή ερήμω ετροπώσατο.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Υψώθης, τήν ημετέραν έκπτωσιν, επανορθούμενος, εν τώ αχράντω ξύλω τού Σταυρού, τήν εν ξύλω ιώμενος, πανωλεθρίαν Δέσποτα, ως αγαθός καί παντοδύναμος.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Εν τάφω, σωματικώς, εν άδη δέ μετά ψυχής ως Θεός, εν Παραδείσω δέ μετά Ληστού, καί εν θρόνω υπήρχες Χριστέ, μετά Πατρός καί Πνεύματος, πάντα πληρών ο απερίγραπτος.
Θεοτοκίον
Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ασπόρως, τώ τού Πατρός βουλήματι, εκ θείου Πνεύματος, τόν τού Θεού συνείληφας Υιόν, καί σαρκί απεκύησας, τόν εκ Πατρός αμήτορα, καί δι' ημάς εκ σού απάτορα.

Κανών τού Τριωδίου
Ποίημα Χριστοφόρου τού Πρωτασηκρίτου

Ωδή α' Ήχος πλ. β'
Ως εν ηπείρω πεζεύσας
Δεύρο ψυχή μου αθλία, κλαύσον τά σοί, πεπραγμένα σήμερον, μνημονεύουσα τής πρίν, εν Εδέμ γυμνώσεως, δι ής, εξεβλήθης τής τρυφής, καί τής αλήκτου χαράς.

Υπό πολλής ευσπλαγχνίας, καί οικτιρμών, Πλαστουργέ τής κτίσεως, καί τών όλων Ποιητά, εκ χοός ζωώσας με τό πρίν, ενετείλω σε υμνείν, σύν τοίς Αγγέλοις σου.

Διά χρηστότητος πλούτον, σύ φυτουργείς, Πλαστουργέ καί Κύριε, Παραδείσου τήν τρυφήν, εν Εδέμ κελεύων με τρυφάν, τών ωραίων καί τερπνών, καί μή ρεόντων καρπών.

Οίμοι ψυχή μου αθλία! τών εν Εδέμ, απολαύειν είληφας, εξουσίαν εκ Θεού, μή φαγείν δέ γνώσεως καρπόν, προσετάγης, ίνα τί, παρέβης νόμον Θεού;
Θεοτοκίον
Θεοκυήτορ Παρθένε, ως τού Αδάμ, κατά γένος θύγατερ, κατά χάριν δέ Χριστού, τού Θεού γεννήτρια εμέ, τόν εξόριστον Εδέμ, νύν ανακάλεσαι.



Ωδή γ'
Ο Ειρμός
Ευφραίνεται επί σοί, η Εκκλησία σου Χριστέ κράζουσα. Σύ μου ισχύς Κύριε, καί καταφυγή καί στερέωμα.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Τό ξύλον τό τής ζωής, ηνοητή καί αληθής άμπελος, επί Σταυρού κρέμαται, πάσιν αμβροσίαν πηγάζουσα.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Ως μέγας, ως φοβερός, ως τό τού άδου καθελών φρύαγμα, καί ως Θεός άφθαρτος, νύν σωματικώς εξεγήγερται.
Θεοτοκίον
Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Σύ μόνη τοίς επί γής, τών υπέρ φύσιν αγαθών πρόξενος, Μήτηρ Θεού γέγονας, όθεν σοι τό Χαίρε, προσάγομεν.

Ωδή γ' Ουκ έστιν άγιος ως σύ
Όφις ο δόλιος ποτέ, τήν τιμήν μου φθονή σας, εψιθύρισε δόλον, τής Εύας εν τοίς ωσίν, εξ ής εγώ, πλανηθείς εξωρίσθην, οίμοι! τού χορού τής ζωής.

Τήν χείρα τείνας προπετώς, εγευσάμην τού ξύλου, τού τής γνώσεως, ούπερ, προσέταξέ μοι Θεός, μηδόλως μεταλαβείν, καί τής θείας, δόξης απερρίφθην πικρώς.

Οίμοι αθλία μου ψυχή! πώς ουκ έγνως τόν δόλον; πώς ουκ ήσθου τής πλάνης, καί τού φθόνου τού εχθρού; αλλ' εσκοτίσθης, τόν νούν, καί παρέβης, εντολήν τού Κτίστου σου;
Θεοτοκίον
Ελπίς καί σκέπη μου σεμνή, η τήν γύμνωσιν πάλαι, περιστείλασα μόνη, τήν τού πεσόντος Αδάμ, τώ τοκετώ σου Αγνή, αφθαρσίαν αύθίς με αμφίασον.

Κοντάκιον Ήχος δ'
Επεφάνης σήμερον
Ο Σωτήρ καί ρύστης μου, από τού τάφου, ως Θεός ανέστησεν, εκ τών δεσμών τούς γηγενείς, καί πύλας άδου συνέτριψε, καί ως Δεσπότης ανέστη τριήμερος.

Ο Οίκος
Τόν αναοτάντα εκ νεκρών Χριστόν τόν ζωοδότην, τριήμερον εκ τάφου, καί πύλας τού θανάτου σήμερον συνθλάσαντα, τή δυνάμει τή αυτού, τόν άδην τε νεκρώσαντα, καί τό κέντρον τού θανάτου συντρίψαντα, καί τόν Αδάμ σύν τή Εύα ελευθερώσαντα, υμνήσωμεν πάντες οι γηγενείς, ευχαρίστως βοώντες αίνον εκτενώς, Αυτός γάρ ως μόνος κραταιός Θεός, καί Δεσπότης ενέστη τριήμερος.

Κάθισμα Ήχος δ'
Κατεπλάγη Iωσήφ
Εξεβλήθη ο Αδάμ, του Παραδείσου τής τρυφής, διά βρώσεως πικράς, εν ακρασία εντολήν, μή φυλάξας τήν τού Δεσπότου, καί κατεκρίθη, εργάζεσθαι τήν γήν, εξ ής ελήφθη αυτός, ιδρώτι δέ πολλώ, εσθίειν άρτον αυτού. Διό ημείς ποθήσωμεν εγκράτειαν, ίνα μή έξω θρηνήσωμεν, τού Παραδείσου, ώσπερ εκείνος, αλλ' εις αυτόν ελευσώμεθα.
Έτερον Ήχος δ'
Ο υψωθείς εν τώ Σταυρώ
Νύν ο καιρός τών άρετών επεφάνη, καί επί θύραις ο Κριτής, μή στυγνάσωμεν, αλλά δεύτε νηστεύοντες προσάξωμεν, δάκρυα κατάνυξιν καί ελεημοσύνην, κράζοντες. Ημάρτομεν, υπέρ ψάμμον θαλάσσης. Αλλ' άνες πάσι πάντων Λυτρωτά, ίνα καί σχώμεν τόν άφθαρτον στέφανον.
Θεοτοκίον, Όμοιον
Ου σιωπήσωμεν ποτέ Θεοτόκε, τάς δυναστείας σου λαλείν οι ανάξιοι, εί μή γάρ σύ προϊστασο πρεσβεύουσα, τίς ημάς ερρύσατο εκ τοσούτων κινδύνων, τίς δέ διεφύλαξεν, έως νύν ελευθέρους; ουκ αποστώμεν Δέσποινα εκ σού, σούς γάρ δούλους σώζεις αεί, εκ παντοίων δεινών.
Ωδή δ'
Ο Ειρμός
Επαρθέντα σε ιδούσα η Εκκλησία, επί Σταυρού τόν Ήλιον τής δικαιοσύνης, έστη εν τή τάξει αυτής, εικότως κραυγάζουσα. Δόξα τή δυνάμει σου Κύριε.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Ανελήλυθας τά πάθη μου θεραπεύσων, επί Σταυρού τώ πάθει τής αχράντου σαρκός σου, ήν εκών εφόρεσας, διό σοι κραυγάζομεν. Δόξα τή δυνάμει σου Κύριε.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Αναμαρτήτου ο θάνατος γεγευμένος, ζωοποιού τε σώματος τού σού επαξίως, Δέσποτα νενέκρωται, ημείς δέ βοώμέν σοι. Δόξα τή δυνάμει σου Κύριε.
Θεοτοκίον
Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Απειρογάμως εκυησας ώ Παρθένε, καί μετά τόκον ώφθης παρθενεύουσα πάλιν, όθεν ασιγήτοις φωναίς, τό χαίρέ σοι Δέσποινα, πίστει αδιστάκτω κραυγάζομεν.
Ωδή δ' Χριστός μου δύναμις
Τιμής ηξίωμαι, εγώ ο άθλιος, παρά σού τού Δεσπότου εν τή Εδέμ, οίμοι πώς πεπλάνημαι, καί διαβόλω, φθονηθείς, απερρίφην τού προσώπου σου!

Εμέ θρηνήσατε, Αγγέλων τάγματα, Παραδείσου τά κάλλη καί τών φυτών, τών εκεί ευ πρέπεια, τόν πλανηθέντα δυστυχώς καί Θεού αποσκιρτήσαντα.

Λειμών μακάριε, φυτα θεόφυτα, Παραδείσου τερπνότης νύν επ' εμέ, δάκρυα σταλάξατε, εκ φύλλων ώσπερ όφθαλμών, τόν γυμνόν, καί ξένον δόξης Θεού.

Ουκέτι βλέπω σε, ουκ απολαύω σου, τής ηδίστης καί θείας μαρμαρυγής, πάντιμε Παράδεισε. γυμνός γάρ έρριμαι εις γήν, παροργίσας τόν Ποιήσαντα.
Θεοτοκίον
Αγία Δέσποινα, η διανοίξασα, Παραδείσου τάς πύλας πάσι πιστοίς, άς Αδάμ απέκλεισε διά παράβασιν ποτέ, πύλας ελέους μοι διάνοιξον.

Ωδή ε'
Ο Ειρμός
Σύ Κύριέ μου φώς, εις τόν κοσμον ελήλυθας, φώς άγιον επιστρέφον, εκ ζοφώδους αγνοίας, τούς πίστει ανυμνούντας σε.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Σύ Κύριε πρός γήν, συμπαθώς κατελήλυθας, σύ ύψωσας τήν πεσούσαν, τών ανθρώπων ουσίαν, εν ξύλω αναρτώμενος.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Σύ ήράς μου Χριστέ, τών πταισμάτων τό έγκλημα, σύ έλυσας τάς οδύνας, τού θανάτου Οικτίρμον, τή θεία Αναστάσει σου.
Θεοτοκίον
Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Σέ όπλον αρραγές, κατ' εχθρών προβαλλόμεθα, σέ άγκυραν καί ελπίδα, τής ημών σωτηρίας, Θεόνυμφε κεκτήμεθα.

Ωδή ε' Τώ θείω φέγγει σου αγαθέ
Φθονήσας πάλαι μοι ο εχθρός, τής εν Παραδείσω ευτυχούς, αναστροφής ο μισάνθρωπος, όφεως εν είδει με υπεσκέλισε, καί δόξης αϊδίου ξένον με έδειξε.

Θρηνώ καί κόπτομαι τήν ψυχήν, καί τοίς οφθαλμοίς επιζητώ, πλήθη δακρύων προστίθεσθαι, όταν αποβλέψω, καί καταμάθω μου, τήν γύμνωσιν ήν έσχον, εκ παραβάσεως.

Εκ γής επλάσθην χειρί Θεού, αύθις δ' επιστρέφειν πρός τήν γήν, εγώ ο άθλιος ήκουσα. Τίς εμέ μή κλαύση, τόν απωσθέντα Θεού, καί τής Εδέμ τόν Άδην ανταλλαξάμενον.
Θεοτοκίον
Νυμφώνα δόξης σε μυστικόν, πάντες καταγγέλλομεν πιστοί, Θεοκυήτορ, πανάμωμε, όθεν δυσωπώ σε Αγνή πεσόντα με, νυμφώνος Παραδείσου, οικείον ποίησον.

Ωδή ς'
Ο Ειρμός
Θύσω σοι, μετά φωνής αινέσεως Κύριε, η Εκκλησία βοά σοι, εκ δαιμόνων λύθρου κεκαθαρμένη, τώ δι' οίκτον, εκ τής πλευράς σου ρεύσαντι αίματι.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Ανήλθες, εν Σταυρώ δυναστείαν ζωσάμενος, καί συμπλακείς τώ τυράννω, ως Θεός εξ ύψους κατέρραξας, τόν Αδάμ δέ, αηττήτω, παλάμη ανέστησας.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Ανέστης, εξαστράπτων ωραίος εκ τάφου Χριστέ, καί διεσκέδασας πάντας, τούς εχθρούς τή θεία σου δυναστεία, καί τά πάντα, ως Θεός, ευφροσύνης επλήρωσας.
Θεοτοκίον
Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ώ θαύμα, τών απάντων θαυμάτων και νότερον! ότι Παρθένος εν μήτρα, τόν τά σύμπαντα περιέποντα, απειράνδρως, συλλαβούσα, ουκ εστενοχώρησεν.

Ωδή ς' Τού βίου τήν θάλασσαν
Στολήν με ενέδυσας, θεοϋφαντον Σωτήρ, εν τή Εδέμ ώς εύσπλαγχνος, εγώ δέ σου παρείδον τήν εντολήν, πεισθείς τώ αλάστορι, καί γυμνός καθωράθην ο ταλαίπωρος.

Ψυχή παναθλία μου, εμακρύνθης εκ Θεού, διά απροσεξίας σου, Παραδείσου εστέρησαι τής τρυφής, Αγγέλων κεχώρισαι, εις φθοράν κατηνέχθης, ώ τού πτώματος!

Ελέησον οίκτειρον, Παντοκράτορ ο Θεός, τών σών χειρών τό ποίημα, μή παρίδης με δέομαι Αγαθέ, τόν αποχωρίσαντα, εμαυτόν τής χορείας τών Αγγέλων σου.
Θεοτοκίον
Μαρία Θεόκλητε, η Κυρία τού παντός, ώς τετοκυία Κύριον, Βασιλέα τών όλων καί Λυτρωτήν, αιχμάλωτον όντα με, Παραδείσου τής δόξης ανακάλεσαι.
Κοντάκιον
Αυτόμελον Ήχος πλ. β'
Τής σοφίας οδηγέ, φρονήσεως χορηγέ, τών αφρόνων παιδευτά, καί πτωχών υπερασπι, στήριξον, συνέτισον τήν καρδίαν μου Δέσποτα. Σύ δίδου μοι λόγον, ο τού Πατρός Λόγος, ιδού γάρ τά χείλη μου, ου μή κωλύσω εν τώ κράζειν σοι. Ελεήμον, ελέησόν με τόν παραπεσόντα.
Ο Οίκος
Εκάθισεν Αδάμ τότε, καί έκλαυσεν απέναντι τής τρυφής τού Παραδείσου, χερσί τύπτων τάς όψεις, καί έλεγεν. Ελεήμον, ελέησόν με τόν παραπεσόντα.
• • Ιδών Αδάμ τόν Άγγελον, ωθήσαντα, καί κλείσαντα τήν τού θείου κήπου θύραν, ανεστέναξε μέγα, καί έλεγεν. Ελεήμον, ελέησόν με τόν παραπεσόντα.
• • Συνάλγησον Παράδεισε, τώ κτήτορι πτωχεύσαντι, καί τώ ήχω σου τών φύλλων, ικέτευσον τόν Πλάστην, μή κλείση σε. Ελεήμον, ελέησόν με τόν παραπεσόντα.
• • Παράδεισε πανάρετε, πανάγιε, πανόλβιε, ο Εύαν κεκλειδι Αδάμ πεφυτευμένος, καί διά την σμένος, ικέτευσον Θεόν διά τόν παραπεσόντα. Ελεήμον, ελέησόν με τόν παραπεσόντα.

Σ υ ν α ξ ά ρ ι ο ν Μηναίου
Τή Α' τού αυτού μηνός, Μνήμη τής Αγίας Οσιομάρτυρος Ευδοκίας τής από Σαμαρειτών.
Στίχοι
• • Η Σαμαρείτις ουχ ύδωρ Ευδοκία,
• • Αλλ' αίμα, Σώτερ, εκ τραχήλου σοι φέρει.
• • Μαρτίου αμφί πρώτη η Ευδοκία ξίφος έτλη.

Τή αυτή ημέρα, μνήμη τής Αγίας Δομνίνης, καί τών σύν αυτή.
Στίχοι
• • Τών αρετών φέρουσα φόρτους Δομνίνα,
• • Θεώ προσήλθεν έμπορος πανολβία.

Τή αυτή ημέρα, μνήμη τής Αγίας Μάρτυρος Αντωνίνης.
Στίχοι
• • Θάλαμος η θάλασσα νυμφικός γίνη,
• • Αντωνίναν κρύπτουσα νύμφην Κυρίου.

Τή αυτή ημέρα οι Άγιοι Μάρκελλος καί Αντώνιος, πυρί τελειούνται.
Στίχοι
• • Χώνη τις η κάμινος Αθληταίς δύο,
• • Οί χρυσίου λάμπουσιν εν ταύτη πλέον.

Τή αυτή ημέρα, οι Άγιοι Μάρτυρες Σίλβεστρος καί Σωφρόνιος ξίφει τελειούνται.
Στίχοι
• • Ου καρτερών Σίλβεστρε θρησκεύειν πλάνην,
• • Σύν Σωφρονίω τήν τομήν εκαρτέρεις.

Τή αυτή ημέρα, ο Άγιος Νεστοριανός ξίφει τελειούται.
Στίχοι
• • Εις τουπίσω τράχηλον εξειλκυσμένος,
• • Nεστοριανός τήν σφαγήν πρόσω φέρει.

Συναξάριον Τριωδίου
Τή αυτή ημέρα, ανάμνησιν ποιούμεθα τής από τού Παραδείσου τής τρυφής εξορίας τού Πρωτοπλάστου Αδάμ.
Στίχοι
• • Κόσμος γενάρχαις πικρά συνθρηνησάτω.
• • Βρώσει γλυκεία, συμπεσών πεπτωκόσι.

Τή αφάτω σου ευσπλαγχνία, Χριστέ ο Θεός ημών, τής τρυφής τού Παραδείσου ημάς καταξίωσον, καί ελέησον, ώς μόνος φιλάνθρωπος. Αμήν.

Ωδή ζ'
Ο Ειρμός
Εν τή καμίνω, Αβραμιαίοι Παίδες τή Περσική, πόθω ευσεβείας μάλλον, ή τή φλογί, πυρπολούμενοι εκραύγαζον. Ευλογημένος εί, εν τώ Ναώ τής δόξης σου Κύριε.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Πρός αφθαρσίαν, η ανθρωπότης ανακέκληται, θείω λουσαμένη αίματι τού Χριστού, ευχαρίστως αναμέλπουσα. Ευλογημένος εί, εν τώ Ναώ τής δόξης σου Κύριε.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Ως ζωηφόρος, ως Παραδείσου ωραιότερος, όντως καί παστάδος πάσης βασιλικής, αναδέδεικται λαμπρότερος, Χριστέ ο τάφος σου, η πηγή τής ημών αναστάσεως.
Θεοτοκίον
Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Τό τού Υψίστου, ηγιασμένον θείον σκήνωμα, Χαίρε, διά σού γάρ δέδοται η χαρά, Θεοτόκε τοίς κραυγάζουσιν. Ευλογημένη σύ εν γυναιξίν, υπάρχεις Πανάμωμε Δέσποινα.

Ωδή ζ' Δροσοβόλον μέν τήν κάμινον
Ο δεσπόζων τών αιώνων πάντων Κύριος, ο πλάσας με βουλήματι σώ, φθονηθέντα με, τώ δολίω δράκοντι ποτέ, καί σέ παροργίσαντα Σωτήρ, μή υπερίδης ο Θεός, αλλ' ανακάλεσαί με.

Τά τού αίσχους περικείμενος ενδύματα, οίμοι! αντί στολής φωταυγούς, αποκλαίομαι τήν εμήν απώλειαν Σωτήρ, καί πίστει βοώ σοι Αγαθέ. Μή υπερίδης, ο Θεός, αλλ' ανακάλεσαί με.

Ετραυμάτισεν ο όφις ο παμπόνηρος, όλην μου τήν ψυχήν φθονερώς, Παραδείσου δέ τής τρυφής, εξόριστον ποιεί, αλλ' ώ ευσυμπάθητε Σωτήρ, μή υπερίδης ώς Θεός, αλλ' ανακάλεσαί με.
Θεοτοκίον
Τήν ικέσιόν μου δέησιν Πανάμωμε πρόσδεξαι συμπαθεία τή σή, καί συγχώρησιν τών πταισμάτων, δίδου μοι Αγνή, εν θρήνοις βοώντι εκτενώς. Μή υπερίδης Αγαθή, αλλ' ανακάλεσαί με.

Ωδή η'
Ο Ειρμός
Χείρας εκπετάσας Δανιήλ, λεόντων χάσματα, εν λάκκω έφραξε, πυρός δέ δύναμιν έσβεσαν, αρετήν περιζωσάμενοι, οι ευσεβείας ερασταί, Παίδες κραυγάζοντες. Ευλογείτε, πάντα τά έργα Κυρίου τόν Κύριον.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Χείρας εκπετάσας εν Σταυρώ, τά έθνη άπαντα επισυνήγαγες, καί μίαν έδειξας Δέσποτα, Εκκλησίαν ανυμνούσάν σε, τοίς επί γής καί ουρανού, συμφώνως ψάλλουσιν. Ευλογείτε, πάντα τά έργα Κυρίου τόν Κύριον.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Λευχείμων ωράθη γυναιξί, τώ απροσίτω φωτί τής Αναστάσεως, καταστραπτόμενος Άγγελος. Τί τόν ζώντα εν τώ τάφω βοών, επιζητείτε ως θνητόν, όντως ηγέρθη Χριστός, ώ βοώμεν. Πάντα τά έργα υμνείτε τόν Κύριον.
Θεοτοκίον
Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Σύ μόνη εν πάσαις γενεαίς, Παρθένε Άχραντε, Μήτηρ εδείχθης Θεού, σύ τής θεότητος γέγονας, ενδιαίτημα Πανάμωμε, μή φλογισθείσα τώ πυρί, τού απροσίτου φωτός, όθεν πάντες σέ ευλογούμεν, Μαρία Θεόνυμφε.
Ωδή η' Εκ φλογός τοίς Οσίοις
Δωρεαίς πολυτρόποις πάλαι τετίμηκας, τών χειρών σου τό έργον, μόνε φιλάνθρωπε. δράκων δέ δεινός συριγμώ εδελέασεν, οίμοι! τών προσόντων, καλών απογυμνώσας.

Ίνα τί συμβουλίας πικράς ακήκοας, καί τής θείας εγένου ψήφου παρήκοος; οίμοι ταπεινή ψυχή, Θεόν λυπήσασα, όν αεί δοξάζειν, ετάχθης συν Αγγέλοις.

Ερπετών καί θηρίων δεσπότης γέγονας, ερπετώ ψυχοφθόρω, πώς προσωμίλησας, σύμβουλον λαβών, ώς ευθή τόν αλάστορα; ώ τής σής απάτης, ψυχή μου παναθλία!
Θεοτοκίον
Φωτοφόρον σκηνήν σε Θεού σαρκώσεως, ανυμνούμεν Μαρία Θεοχαρίτωτε, όθεν με δεινώς σκοτισθέντα τοίς πάθεσι, λάμψον φώς ελέους, ελπίς απηλπισμένων.

Ωδή θ'
Ο Ειρμός
Λίθος αχειρότμητος όρους, εξ αλαξεύτου σου Παρθένε, ακρογωνιαίος ετμήθη, Χριστός συνάψας τάς διεστώσας φύσεις, διό επαγαλλόμενοι, σέ Θεοτόκε μεγαλύνομεν.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Όλον με ανείληφας όλος, εν συναφεία ασυγχύτω, όλω μοι διδούς ο Θεός μου, τήν σωτηρίαν διά τού πάθους σου, ο εν Σταυρώ υπέμεινας, σωματικώς δι' ευσπλαγχνίαν πολλήν.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Οι σοί μαθηταί καθορώντες, ανεωγμένον σου τόν τάφον, καί τάς θεοφόρους σινδόνας, κεκενωμένας τή Αναστάσει σου, σύν τώ Αγγέλω έλεγον. Όντως εγήγερται ο Κύριος!
Τριαδικόν
Στίχ. Αγία Τριάς ο Θεός ελέησον καί σώσον ημάς.

Μονάδα μέν θείας ουσίας, αλλ' υποστάσεων Τριάδα, πάντες οι πιστοί προσκυνούμεν, εν ασυγχύτοις ταίς υποστάσεσιν, ισοσθενή ομότιμον, ήν ευσεβούντες μεγαλύνομεν.


Ωδή θ' Θεόν ανθρώποις ιδείν
Γλυκύς εις γεύσιν καρπός τής γνώσεως, εν τή Εδέμ εφάνη μοι, πλησθέντι τής βρώσεως, εις χολήν δέ γέγονε τό τέλος αυτής, οίμοι ψυχή αθλία! πώς ακρασία σε, τής τού Παραδείσου εστίας, ξένην πεποίηκε;

Θεέ τών όλων, ελέους Κύριε, εις τήν εμήν ταπείνωσιν, ευσπλάγχνως επίβλεψον, καί μή πόρρω πέμψης με τής θείας Εδέμ, όπως βλέπων τά κάλλη, όθεν εκπέπτωκα, σπεύσω πάλιν θρήνοις, προσλαβείν άπερ απώλεσα.

Θρηνώ, στενάζω, καί αποδύρομαι, τά Χερουβίμ φλογίνη τή ρομφαία θεώμενος, τής είσοδον φυλάττειν ταχθέν, πάσι τοίς Εδέμ την παραβάταις, οίμοι! απρόσιτον, ειμή σύ ακώλυτον Σωτήρ, ταύτην ποιήσεις μοι.

Θαρρώ τώ πλήθει, τώ τού ελέους σου, Χριστέ Σωτήρ, καί θείας εκ πλευράς σου τώ Αίματι. δι' ού καθηγίασας τήν φύσιν βροτών, ήνοιξας δέ τάς πύλας, τοίς σοί λατρεύουσι, τάς τού Παραδείσου Αγαθέ, τάς πρίν κλεισθείσας Αδάμ.
Θεοτοκίον
Ζωής η πύλη η αδιόδευτος, η νοητή Παρθένε Θεοτόκε ανύμφευτε, Παραδείσου πύλας μοι κλεισθείσας τό πρίν, άνοιξον σαίς πρεσβείαις, όπως δοξάζω σε, τήν μετά Θεόν μου βοηθόν, καί κραταιάν προσφυγήν.


Καταβασίες
Ωδή α' Ήχος πλ. β'
Ως εν ηπείρω πεζεύσας ο Ισραήλ, εν αβύσσω ίχνεσι, τόν διώκτην Φαραώ, καθορών ποντούμενον, Θεώ επινίκιον ωδήν, εβόα, άσωμεν.
Ωδή γ'
Ουκ έστιν άγιος ως σύ, Κύριε ο Θεός μου, ο υψώσας τό κέρας, τών πιστών σου Αγαθέ, καί στερεώσας αυτούς, εν τή πέτρα τής ομολογίας σου.
Ωδή δ'
Χριστός μου δύναμις, Θεός καί Κύριος, η σεπτή Εκκλησία θεοπρεπώς, μέλπει ανακράζουσα, εκ διανοίας καθαράς, εν Κυρίω εορτάζουσα.
Ωδή ε'
Τώ θείω φέγγει σου Αγαθέ, τάς τών ορθριζόντων σοι ψυχάς, πόθω καταύγαυσον δέομαι, σέ ειδέναι Λόγε Θεού, τόν όντως Θεόν, εκ ζόφου τών πταισμάτων ανακαλούμενον.
Ωδή ς'
Τού βίου τήν θάλασσαν, υψουμένην καθορών, τών πειρασμών τώ κλύδωνι, εν ευδίω λιμένι σου προσδραμών, βοώ σοι, Ανάγαγε εκ φθοράς τήν ζωήν μου Πολυέλεε.
Ωδή ζ'
Δροσοβόλον μέν τήν κάμινον ειργάσατο, Άγγελος τοίς Οσίοις Παισί, τούς Χαλδαίους δέ καταφλέγον πρόσταγμα Θεού, τόν Τύραννον έπεισε βοάν. Ευλογητός εί ο Θεός ο τών Πατέρων ημών.
Ωδή η' Αινούμεν
Εκ φλογός τοίς Οσίοις, δρόσον επήγασας, καί δικαίου θυσίαν, ύδατι έφλεξας, άπαντα γάρ δράς Χριστέ, μόνω τώ βούλεσθαι. Σέ υπερυψούμεν εις πάντας τούς αιώνας.









Ο Ιερεύς: Τήν Θεοτόκον καί Μητέρα τού Φωτός, εν ύμνοις τιμώντες μεγαλύνωμεν.
Ήχος πλ. β΄
Μεγαλύνει η ψυχή μου τόν Κύριον, καί ηγαλλίασε τό πνεύμά μου επί τώ Θεώ τώ σωτήρί μου.
• Τήν Τιμιωτέραν τών Χερουβείμ, καί ενδοξοτέραν ασυγκρίτως τών Σεραφείμ, τήν αδιαφθόρως Θεόν Λόγον τεκούσαν, τήν όντως Θεοτόκον, σέ μεγαλύνομεν.
Ότι επέβλεψεν επί τήν ταπείνωσιν τής δούλης αυτού, ιδού γάρ από τού νύν μακαριούσί με πάσαι γενεαί,
• Τήν Τιμιωτέραν τών Χερουβείμ...
Ότι εποίησέ μοι μεγαλεία ο Δυνατός, καί άγιον τό όνομα αυτού, καί τό έλεος αυτού εις γενεάν, καί γενεάν τοίς φοβουμένοις αυτόν.
• Τήν Τιμιωτέραν τών Χερουβείμ...
Εποίησε κράτος εν βραχίονι αυτού, διεσκόρπισεν υπερηφάνους διανοία καρδίας αυτών.
• Τήν Τιμιωτέραν τών Χερουβείμ...
Καθείλε δυνάστας από θρόνων, καί ύψωσε ταπεινούς, πεινώντας ενέπλησεν αγαθών, καί πλουτούντας εξαπέστειλε κενούς.
• Τήν Τιμιωτέραν τών Χερουβείμ...
Αντελάβετο Ισραήλ παιδός αυτού, μνησθήναι ελέους, καθώς ελάλησε πρός τούς πατέρας ημών, τώ Αβραάμ, καί τώ σπέρματι αυτού έως αιώνος.

Ωδή θ' Ήχος πλ. β'
Θεόν ανθρώποις ιδείν αδύνατον, όν ου τολμά Αγγέλων ατενίσαι τά τάγματα, διά σού δέ Πάναγνε ωράθη βροτοίς, Λόγος σεσαρκωμένος, όν μεγαλύνοντες, σύν ταίς ουρανίαις Στρατιαίς, σέ μακαρίζομεν.


  Άγιος Κύριος ο Θεός ημών,
  Άγιος Κύριος ο Θεός ημών.
  Υψούτε Κύριον τόν Θεόν ημών, καί προσκυνείτε τώ υποποδίω τών ποδών αυτού.
  Ότι Άγιός εστιν.

ΕΞΑΠΟΣΤΕΙΛΑΡΙΟΝ Δ' Αναστάσιμον
Ταίς αρεταίς αστράψαντες, ίδωμεν επιστάντες, εν ζωηφόρω μνήματι, άνδρας εν αστραπτούσαις, εσθήσεσι Μυροφόροις, κλινούσαις εις γήν όψιν, τού ουρανού δεσπόζοντος, έγερσιν διδαχθώμεν, καί πρός ζωήν, εν μνημείω δράμωμεν σύν τώ Πέτρω, καί τό πραχθέν θαυμάσαντες, μείνωμεν Χριστόν βλέψαι.


τού Τριωδίου.

Γυναίκες ακουτίσθητε
Τής εντολής σου Κύριε, παρήκουσα ο άθλιος, καί γυμνωθείς τής σής δόξης, αισχύνης πέπλησμαι, οίμοι! καί τής τρυφής εκβέβλημαι, τού Παραδείσου εύσπλαγχνε. Ελεήμον ελέησον, τόν στερηθέντα δικαίως, τής αγαθότητος τής σής.
Έτερον
Τοίς Μαθηταίς συνέλθωμεν
Αποικισθέντες Κύριε, Παραδείσου τό πρώτον, διά τής ξύλου βρώσεως, αντεισήγαγες πάλιν, διά Σταυρού καί τού Πάθους, σού Σωτήρ καί Θεέ μου, δι' ού ημάς οχύρωσον, τήν Νηστείαν πληρώσαι, αγνοπρε πώς, καί τήν θείαν Έγερσιν προσκυνήσαι, τό Πάσχα τό σωτήριον, σέ Τεκούσης πρεσβείαις.

Αίνοι Ήχος δ'
1. Τού ποιήσαι εν αυτοίς κρίμα έγγραπτον. Δόξα αύτη έσται πάσι τοίς οσίοις αυτού.
-- Ο σταυρόν υπομείνας καί θάνατον, καί αναστάς εκ τών νεκρών, παντοδύναμε Κύριε, δοξάζομέν σου τήν Ανάστασιν.
2. Αινείτε τόν Θεόν εν τοίς Αγίοις αυτού, αινείτε αυτόν εν στερεώματι τής δυνάμεως αυτού.
-- Εν τώ σταυρώ σου Χριστέ, τής αρχαίας κατάρας ηλευθέρωσας ημάς, καί εν τώ θανάτω σου, τόν τήν φύσιν ημών τυραννήσαντα, διάβολον κατήργησας, εν δέ τή Εγέρσει σου, χαράς τα πάντα επλήρωσας, διό βοώμέν σοι, ο αναστάς εκ τών νεκρών, Κύριε δόξα σοι.
3. Αινείτε αυτόν επί ταίς δυναστείαις αυτού, αινείτε αυτόν κατά τό πλήθος τής μεγαλωσύνης αυτού.
-- Τώ σώ Σταυρώ Χριστέ Σωτήρ, Οδήγησον ημάς επι τήν αλήθειάν σου, καί ρύσαι ημάς, τών παγίδων τού εχθρού, ο αναστάς εκ τών νεκρών, ανάστησον ημάς πεσόντας τή αμαρτία, εκτείνας τήν χείρά σου, φιλάνθρωπε Κύριε, τή πρεσβεία τών Αγίων σου.
4. Αινείτε αυτόν εν ήχω, σάλπιγγος, αινείτε αυτόν εν ψαλτηρίω καί κιθάρα.
-- Τών Πατρικών σου κόλπων, μή χωρισθείς μονογενές Λόγε τού Θεού, ήλθες επί γής διά φιλανθρωπίαν, άνθρωπος γενόμενος ατρέπτως, καί Σταυρόν καί θάνατον υπέμεινας σαρκί, ο απαθής τή θεότητι, αναστάς δέ εκ νεκρών αθανασίαν παρέσχες τώ γένει τών ανθρώπων, ως μόνος παντοδύναμος.
5. Αινείτε αυτόν εν τυμπάνω καί χορώ, αινείτε αυτόν εν χορδαίς καί οργάνω,
-- Θάνατον κατεδέξω σαρκί, ημίν αθανασίαν πραγματευσόμενος Σωτήρ, καί εν τάφω ώκησας, ίνα ημάς τού άδου ελευθερώσης, συναναστήσας εαυτώ, παθών, μέν ως άνθρωπος, αλλ' αναστάς ως Θεός. Διά τούτο βοώμεν. Δόξα σοι ζωοδότα Κύριε, μόνε Φιλάνθρωπε.

Του Τριωδίου

--6. Αινείτε αυτόν εν κυμβάλοις ευήχοις, αινείτε αυτόν εν κυμβάλοις αλαλαγμού. Πάσα πνοή αινεσάτω τόν Κύριον.
Ήχος πλ. α'
Οίμοι! ο Αδάμ, εν θρήνω κέκραγεν, ότι όφις καί γυνή, θεϊκής παρρησίας με έξωσαν, καί Παραδείσου τής τρυφής ξύλου βρώσις ηλλοτρίωσεν. Οίμοι! ου φέρω λοιπόν τό όνειδος, ο ποτέ βασιλεύς τών επι γείων πάντων κτισμάτων Θεού, νύν αιχμάλωτος ώφθην, υπό μιάς αθέσμου συμβουλής, καί ο ποτέ δόξαν αθανασίας ημφιεσμένος, τής νεκρώσεως τήν δοράν, ώς θνητός ελεεινώς περιφέρω. Οίμοι! τίνα τών θρήνων συνεργάτην ποιήσομαι; Αλλά σύ Φιλάνθρωπε, ο εκ γής δημιουργήσας με, ευσπλαγχνίαν φορέσας, τής δουλείας τού εχθρού, ανακάλεσαι καί σώσόν με.

--7. Στίχ. Εξομολογήσομαί σοι, Κύριε, εν όλη καρδία μου, διηγήσομαι πάντα τά θαυμάσιά σου.
Ο αυτός
Τό στάδιον τών αρετών ηνέωκται, οι βουλόμενοι αθλήσαι εισέλθετε, αναζωσάμενοι τόν καλόν τής Νηστείας αγώνα, οι γάρ νομίμως αθλούντες, δικαίως στεφανούνται, καί αναλαβόντες τήν πανοπλίαν τού Σταυρού, τώ εχθρώ αντιμαχησώμεθα, ως τείχος άρρηκτον κατέχοντες τήν Πίστιν, καί ως θώρακα τήν προσευχήν, καί περικεφαλαίαν τήν ελεημοσύνην, αντί μαχαίρας τήν νηστείαν, ήτις εκτέμνει από καρδίας πάσαν κακίαν. Ο ποιών ταύτα, τόν αληθινόν κομίζεται στέφανον, παρά τού Παμβασιλέως Χριστού, εν τή ημέρα τής Κρίσεως.

--8. Στίχ. Ανάστηθι, Κύριε ο Θεός μου, υψωθήτω η χείρ σου. μή επιλάθη τών πενήτων σου εις τέλος.
Ήχος πλ. β'
Αδάμ τού Παραδείσου διώκεται, τροφής μεταλαβών ως παρήκοος, Μωσής θεόπτης εχρημάτισε, νηστεία τά όμματα, τής ψυχής καθηράμενος, Διό τού Παραδείσου οικήτορες γενέσθαι επιποθούντες, απαλλαγώμεν τής αλυσιτελούς τροφής, καί Θεόν καθοράν εφιέμενοι, Μωσαϊκώς τήν τετράδα, τής δεκάδος νηστεύσωμεν, προσευχή καί τή δεήσει, ειλικρινώς προσκαρτερούντες, κατευνάσωμεν τής ψυχής τά παθήματα, αποσοβήσωμεν τής σαρκός τά οιδήματα, κούφοι πρός τήν άνω πορείαν μετίωμεν, όπου αι τών Αγγέλων χορείαι, ασιγήτοις φωναίς, τήν αδιαίρετον ανυμνούσι Τριάδα, καθοράν τό αμήχανον κάλλος, καί δεσποτικόν. Εκεί αξίωσον ημάς, Υιέ Θεού ζωοδότα, τούς επί σοί πεποιθότας, συγχορεύσαι ταίς τών Αγγέλων στρατιαίς, ταίς τής τε Αποκούσης σε Μητρός Χριστέ πρεσβείαις, και στόλων, καί τών Μαρτύρων, καί πάντων τών Αγίων.
Δόξα... Ήχος ο αυτός
Έφθασε καιρός, η τών πνευματικών αγώνων αρχή, η κατά τών δαιμόνων νίκη, η πάνοπλος εγκράτεια, η τών Αγγέλων ευπρέπεια, η πρός Θεόν παρρησία, δι' αυτής γάρ Μωϋσής, γέγονε τώ Κτίστη συνόμιλος, καί φωνήν αοράτως, εν ταίς ακοαίς υπεδέξατο, Κύριε, δι' αυτής αξίωσον καί ημάς, προσκυνήσαί σου τά Πάθη καί τήν αγίαν Ανάστασιν, ως φιλάνθρωπος.


Καί νύν... Θεοτοκίοv
Υπερευλογημένη υπάρχεις, Θεοτόκε Παρθένε, διά γάρ τού εκ σού σαρκωθέντος, ο Άδης ηχμαλώτισται, ο Αδάμ ανακέκληται, η κατάρα νενέκρωται, η Εύα ηλευθέρωται, ο θάνατος τεθανάτωται, καί ημείς εζωοποιήθημεν, διό ανυμνούντες βοώμεν, Ευλογητός Χριστός ο Θεός ημών, ο ούτως ευδοκήσας, δόξα σοι.



ΜΕΓΑΛΗ ΔΟΞΟΛΟΓΙΑ

Δόξα σοι τώ δείξαντι τό φώς, Δόξα εν υψίστοις Θεώ, καί επί γής ειρήνη, εν ανθρώποις ευδοκία.
Υμνούμέν σε, ευλογούμέν σε, προσκυνούμέν σε, δοξολογούμέν σε, ευχαριστούμέν σοι, διά τήν μεγάλην σου δόξαν.
Κύριε βασιλεύ, επουράνιε Θεέ, Πάτερ παντοκράτορ, Κύριε Υιέ μονογενές, Ιησού Χριστέ, καί Άγιον Πνεύμα,
Κύριε ο Θεός, ο αμνός τού Θεού, ο Υιός τού Πατρός, ο αίρων τήν αμαρτίαν τού κόσμου, ελέησον ημάς, ο αίρων τάς αμαρτίας τού κόσμου.
Πρόσδεξαι τήν δέησιν ημών, ο καθήμενος εν δεξιά τού Πατρός, καί ελέησον ημάς.
Ότι σύ εί μόνος Άγιος, σύ εί μόνος Κύριος, Ιησούς Χριστός, εις δόξαν Θεού Πατρός. Αμήν.
Καθ' εκάστην ημέραν ευλογήσω σε, καί αινέσω τό όνομά σου εις τόν αιώνα, καί εις τόν αιώνα τού αιώνος.
Καταξίωσον, Κύριε, εν τή ημέρα ταύτη, αναμαρτήτους φυλαχθήναι ημάς.
Ευλογητός εί, Κύριε, ο Θεός τών Πατέρων ημών, καί αινετόν καί δεδοξασμένον τό όνομά σου εις τούς αιώνας. Αμήν.
Γένοιτο, Κύριε, τό έλεός σου εφ' ημάς, καθάπερ ηλπίσαμεν επί σέ.
Ευλογητός εί, Κύριε. δίδαξόν με τά δικαιώματά σου (γ').
Κύριε, καταφυγή εγενήθης ημίν, εν γενεά καί γενεά,
Εγώ είπα. Κύριε, ελέησόν με, ίασαι τήν ψυχήν μου, ότι ήμαρτόν σοι.
Κύριε, πρός σέ κατέφυγον, δίδαξόν με τού ποιείν τό θέλημά σου, ότι σύ εί ο Θεός μου.
Ότι παρά σοί πηγή ζωής, εν τώ φωτί σου οψόμεθα φώς.
Παράτεινον τό έλεός σου τοίς γινώσκουσί σε.
Άγιος ο Θεός, Άγιος Ισχυρός, Άγιος Αθάνατος, ελέησον ημάς (εκ γ').
Δόξα... Καί νύν... Άγιος Αθάνατος, ελέησον ημάς.
Άγιος ο Θεός, Άγιος Ισχυρός, Άγιος Αθάνατος, ελέησον ημάς.

Σήμερον σωτηρία τώ κόσμω γέγονεν. Άσωμεν τώ αναστάντι εκ τάφου καί αρχηγώ τής ζωής ημών, καθελών γάρ τώ θανάτω τόν θάνατον, τό νίκος έδωκεν ημίν, καί τό μέγα έλεος.


Είς την λειτουργίαν



Είσοδικόν

Δεύτε προσκυνήσωμεν και προσπέσωμεν Χριστώ. Σώσον ημάς, Υιέ Θεού, ο αναστάς εκ νεκρών, ψάλλοντάς σοι Αλληλούϊα

Απολυτίκιον Ήχος δ'
Τό φαιδρόν τής Αναστάσεως κήρυγμα, τού Αγγέλου μαθούσαι αι τού Κυρίου Μαθήτριαι, καί τήν προγονικήν απόφασιν απορρίψασαι, τοίς Αποστόλοις καυχώμεναι έλεγον, Εσκύλευται ο θάνατος, ηγέρθη Χριστός ο Θεός, δωρούμενος τώ κόσμω τό μέγα έλεος.


Και του ναου....

Κοντάκιον
Αυτόμελον Ήχος πλ. β'
Τής σοφίας οδηγέ, φρονήσεως χορηγέ, τών αφρόνων παιδευτά, καί πτωχών υπερασπι, στήριξον, συνέτισον τήν καρδίαν μου Δέσποτα. Σύ δίδου μοι λόγον, ο τού Πατρός Λόγος, ιδού γάρ τά χείλη μου, ου μή κωλύσω εν τώ κράζειν σοι. Ελεήμον, ελέησόν με τόν παραπεσόντα.


Ο Αποστολος
Ψάλατε τω Θεώ ημών, ψάλατε.

Πάντα τα έθνη κροτήσατε χείρας.

Προς Ρωμαίους Επιστολής Παύλου το Ανάγνωσμα.
Αδελφοί, νυν έγγύτερον ημών ή σωτηρία ή ότε έπιστεύσαμεν. Ή νύξ προέκοψεν, ή δε ήμερα ήγγικεν. Άποθώμεθα ούν τα έργα του σκότους και ένδυσώμεθα τα όπλα τού φωτός. Ώς έν ήμερα εύσχημόνως περιπατήσωμεν, μή κώμοις και μέθαις, μή κοίταις και άσελγείαις, μή έριδι και ζήλω, αλλ' ένδύσασθε τον Κύριον Ίησούν Χριστόν, και της σαρκός πρόνοιαν μή ποιείσθε εις επιθυμίας. Τον δε άσθενούντα τή πίστει προσλαμβάνεσθε, μή εις διακρίσεις διαλογισμών. Ός μεν πιστεύει φαγείν πάντα, ό δε ασθενών λάχανα έσθίει. Ό έσθίων τον μή έσθίοντα μή έξουθε-νείτω, και ό μή έσθίων τον έσθίοντα μή κρινέτω ό Θεός γαρ αυτόν προσελάβετο. Σύ τίς ει ό κρίνων άλλότριον οίκέτην; Τώ ίδίω Κυρίω στήκει ή πίπτει σταθήσεται δε δυνατός γάρ έστιν ό Θεός στήσαι αυτόν.
Αλληλούια (γ’)
Έπί σοι, Κύριε, ήλπισα, μη καταισχυνθείην εις τον
αιώνα.
Γενού μοι εις Θεόν ύπερασπιστήν.


Ευαγγέλιον
Κυριακή της Τυρινής (Ματθ. 6,14-21)
Εἶπεν ὁ Κύριος• 14. Ἐὰν ἀφῆτε τοῖς ἀνθρώποις τὰ παραπτώματα αὐτῶν, ἀφήσει καὶ ὑμῖν ὁ πατὴρ ὑμῶν ὁ οὐράνιος• 15. ἐὰν δὲ μὴ ἀφῆτε τοῖς ἀνθρώποις τὰ παραπτώματα αὐτῶν, οὐδὲ ὁ πατὴρ ὑμῶν ἀφήσει τὰ παραπτώματα ὑμῶν. 16. Ὅταν δὲ νηστεύητε, μὴ γίνεσθε ὥσπερ οἱ ὑποκριταὶ σκυθρωποί• ἀφανίζουσι γὰρ τὰ πρόσωπα αὐτῶν ὅπως φανῶσι τοῖς ἀνθρώποις νηστεύοντες• ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι ἀπέχουσι τὸν μισθὸν αὐτῶν. 17. σὺ δὲ νηστεύων ἄλειψαί σου τὴν κεφαλὴν καὶ τὸ πρόσωπόν σου νίψαι, 18. ὅπως μὴ φανῇς τοῖς ἀνθρώποις νηστεύων, ἀλλὰ τῷ πατρί σου τῷ ἐν τῷ κρυπτῷ, καὶ ὁ πατήρ σου ὁ βλέπων ἐν τῷ κρυπτῷ ἀποδώσει σοι ἐν τῷ φανερῷ. 19. Μὴ θησαυρίζετε ὑμῖν θησαυροὺς ἐπὶ τῆς γῆς, ὅπου σὴς καὶ βρῶσις ἀφανίζει, καὶ ὅπου κλέπται διορύσσουσι καὶ κλέπτουσι• 20. θησαυρίζετε δὲ ὑμῖν θησαυροὺς ἐν οὐρανῷ, ὅπου οὔτε σὴς οὔτε βρῶσις ἀφανίζει, καὶ ὅπου κλέπται οὐ διορύσσουσιν οὐδὲ κλέπτουσιν• 21. ὅπου γάρ ἐστιν ὁ θησαυρὸς ὑμῶν, ἐκεῖ ἔσται καὶ ἡ καρδία ὑμῶν.


Άξιον Έστιν
Άξιόν εστιν ως αληθώς μακαρίζειν σε την Θεοτόκον, την αειμακάριστον και παναμώμητον και μητέρα του Θεού ημών. Την τιμιοτέραν των Χερουβείμ και ενδοξοτέραν ασυγκρίτως των Σεραφείμ, την αδιαφθόρως Θεόν Λόγον τεκούσαν, την όντως Θεοτόκον, σε μεγαλύνομεν.

Κοινωνικόν << Αινείτε>>.

Οποιαδήποτε χρήσιμη επισήμανση ειναι ευπρόσδεκτη
-Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με τον αμαρτωλό και ανάξιο δούλο σου.
-Γνώρισόν μοι, Κύριε, οδόν, εν ή πορεύσομαι, ότι πρός σέ ήρα τήν ψυχήν μου.
-Εξομολογήσομαί σοι είς τον αιώνα, ότι εποίησας και υπομενώ το όνομά σου ότι χρηστόν εναντίον των οσίων σου.
PRETORIAN
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 561
Εγγραφή: Δευ Μαρ 05, 2007 6:00 am

Re: Το τυπικόν της Κυριακής(ανανεώνεται καθε κυριακή)

Δημοσίευση από PRETORIAN »

8-3-2009

+ ΚΥΡΙΑΚΗ Α ΤΩΝ ΝΗΣΤΕΙΩΝ (ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ),
εν ή άνάμνησιν ποιούμεθα τής αναστηλώσεως των ϊερών εικόνων. Θεοφύλακτου έπισκ. Νικομηδείας (f 842- 5) Ήχος πλ. α'. Έωθινόν ε'.

ΕΞΑΨΑΛΜΟΣ...

Θεός Κύριος, καί επέφανεν ημίν, ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου.
Στίχ, α'. Εξομολογείσθε τώ Κυρίω, καί επικαλείσθε τό όνομα τό άγιον αυτού.
Θεός Κύριος, καί επέφανεν ημίν...
Στίχ, β'. Πάντα τά έθνη εκύκλωσάν με, καί τώ ονόματι Κυρίου ήμυνάμην αυτούς,
Θεός Κύριος, καί επέφανεν ημίν...
Στίχ, γ'. Παρά Κυρίου εγένετο αύτη, καί εστι θαυμαστή εν οφθαλμοίς ημών.
Θεός Κύριος, καί επέφανεν ημίν...


Απολυτίκιον Ήχος πλ. α'
Τόν συνάναρχον Λόγον Πατρί καί Πνεύματι, τόν εκ Παρθένου τεχθέντα εις σωτηρίαν ημών, ανυμνήσωμεν πιστοί καί προσκυνήσωμεν, ότι ηυδόκησε σαρκί, ανελθείν εν τώ σταυρώ, καί θάνατον υπομείναι, καί εγείραι τούς τεθνεώτας, εν τή ενδόξω Αναστάσει αυτού.
Δόξα... Ήχος β'
Τήν άχραντον Εικόνα σου προσκυνούμεν Αγαθέ, αιτούμενοι συγχώρησιν τών πταισμάτων ημών, Χριστέ ο Θεός, βουλήσει γάρ ηύ δόκησας σαρκί ανελθείν εν τώ Σταυρώ, ίνα ρύση ούς έπλασας εκ τής δουλείας τού εχθρού, όθεν ευχαρίστως βοώμέν σοι, Χαράς επλήρωσας τά πάντα, ο Σωτήρ ημών, παραγενόμενος εις τό σώσαι τόν Κόσμον.
Καί νύν... Θεοτοκίον
Πάντα υπέρ έννοιαν, πάντα υπερένδοξα, τα σά Θεοτόκε μυστήρια, τή αγνεία εσφραγισμένη, καί παρθενία φυλαττομένη, Μήτηρ εγνώσθης αψευδής, Θεόν τεκούσα αληθινόν, αυτόν ικέτευε σωθήναι τάς ψυχάς ημών.


Καθίσματα Ήχος πλ. α'
Τόν συνάναρχον Λόγον
Τόν Σταυρόν τού Κυρίου εγκωμιάσωμεν, τήν ταφήν τήν αγίαν ύμνοις τιμήσωμεν, καί τήν Ανάστασιν αυτού υπερδοξάσωμεν, ότι συνήγειρε νεκρούς, εκ τών μνημάτων ως Θεός, σκυλεύσας κράτος θανάτου, καί ισχύν διαβόλου, καί τοίς εν άδη φώς ανέτειλε.
Δόξα...
Κύριε, νεκρός προσηγορεύθης, ο νεκρώσας τόν θάνατον, εν μνήματι ετέθης, ο κιενώσας τά μνήματα, άνω στρατιώται τόν τάφον εφύλαττον, κάτω τούς απ' αιώνος νεκρούς εξανέστησας, Παντοδύναμε καί ακατάληπτε, Κύριε δόξα σοι.
Καί νύν... Θεοτοκίον
Χαίρε άγιον όρος καί θεοβάδιστον, χαίρε έμψυχε βάτε καί ακατάφλεκτε, χαίρε η μόνη πρός Θεόν κόσμου γέφυρα, η μετάγουσα θνητούς, πρός τήν αιώνιον ζωήν, χαίρε ακήρατε Κόρη, η απειράνδρως τεκούσα, τήν σωτηρίαν τών ψυχών ημών.

Κύριε, μετά τήν τριήμερόν σου Ανάστασιν, καί τήν τών Αποστόλων προσκύνησιν, ο Πέτρος εβόα σοι. Γυναίκες απετόλμησαν, καγώ εδειλίασα. Ληστής εθεολόγησε, καγώ ηρνησάμην σε, άρα καλέσεις με τού λοιπού μαθητήν, ή πάλιν δείξεις με αλιέα βυθού; αλλά μετανοούντά με δέξαι, ο Θεός καί σώσόν με.
Δόξα...
Κύριε, εν μέσω σε προσήλωσαν, οι παράνομοι τών καταδίκων, καί λόγχη τήν πλευράν σου εξεκέντησαν, ώ Ελεήμον, ταφήν δέ κατεδέξω, ο λύσας άδου τάς πύλας, καί ανέστης τριήμερος, έδραμον Γυναύκες ιδείν σε, καί απήγγειλαν Αποστόλοις τήν Έγερσιν. Υπερυψούμενε Σωτήρ, όν υμνούσιν Άγγελοι, ευλογημένε Κύριε δόξα σοι.
Καί νύν... Θεοτοκίον
Απειρόγαμε Νύμφη θεογεννήτρια, η τής Εύας τήν λύπην χαραποιήσασα, ανυμνούμεν οι πιστοί καί προσκυνούμέν σε, ότι ανήγαγες ημάς εκ τής αρχαίας αράς, καί νύν δυσώπει απαύστως, πανύμνητε Παναγία, εις τό σωθήναι ημας.




ΕΥΛΟΓΗΤΑΡΙΑ
Ήχος πλ. α'

-Ευλογητός εί, Κύριε, δίδαξόν με τά δικαιώματά σου.
Τών Αγγέλων ο δήμος, κατεπλάγη ορών σε, εν νεκροίς λογισθέντα, τού θανάτου δέ Σωτήρ, τήν ισχύν καθελόντα, καί σύν εαυτώ τόν Αδάμ εγείραντα, καί εξ Άδου πάντας ελευθερώσαντα.
-Ευλογητός εί, Κύριε, δίδαξόν με τά δικαιώματά σου.
Τί τά μύρα, συμπαθώς τοίς δάκρυσιν, ώ Μαθήτριαι κιρνάτε; ο αστράπτων εν τώ τάφω Άγγελος, προσεφθέγγετο ταίς Μυροφόροις, Ίδετε υμείς τόν τάφον καί ήσθητε, ο Σωτήρ γάρ εξανέστη τού μνήματος.
-Ευλογητός εί, Κύριε, δίδαξόν με τά δικαιώματά σου,
Λίαν πρωί, Μυροφόροι έδραμον, πρός τό μνήμά σου θρηνολογούσαι, αλλ' επέστη, πρός αυτάς ο Άγγελος, καί είπε, θρήνου ο καιρός πέπαυται, μή κλαίετε, τήν Ανάστασιν δέ, Αποστόλοις είπατε.
-Ευλογητός εί, Κύριε, δίδαξόν με τά δικαιώματά σου,
Μυροφόροι γυναίκες, μετά μύρων ελθούσαι, πρός τό μνήμά σου, Σώτερ ενηχούντο. Αγγέλου τρανώς, πρός αυτάς φθεγγομένου. Τί μετά νεκρών, τόν ζώντα λογίζεσθε; ώς Θεός γάρ, εξανέστη τού μνήματος.
Δόξα... Τριαδικόν

Προσκυνούμεν Πατέρα, καί τόν τούτου Υιόν τε, καί τό Άγιον Πνεύμα, τήν Αγίαν Τριάδα, εν μιά τή ουσία, σύν τοίς Σεραφείμ, κράζοντες τό, Άγιος, Άγιος, Άγιος εί, Κύριε.
Καί νύν... Θεοτοκίον

Ζωοδότην τεκούσα, ελυτρώσω Παρθένε, τόν Αδάμ αμαρτίας, χαρμονήν δέ τή Εύα, αντί λύπης παρέσχες, ρεύσαντα ζωής, ίθυνε πρός ταύτην δέ, ο εκ σού σαρκωθείς Θεός καί άνθρωπος.

Αλληλούϊα, Αλληλούϊα, Αλληλούϊα. Δόξα σοι ο Θεός (εκ γ').

Η Υπακοή Ήχος πλ. α'
Αγγελική οράσει τόν νούν εκθαμβούμεναι, καί θεϊκή Εγέρσει τήν ψυχήν φωτιζόμεναι, αι Μυροφόροι τοίς Αποστόλοις ευηγγελίζοντο. Αναγγείλατε εν τοίς έθνεσι, τήν Ανάστασιν τού Κυρίου, συνεργούντος τοίς θαύμασι, καί παρέχοντος ημίν μέγα έλεος.

Οι Αναβαθμοί Αντίφωνον Α'
• • Εν τώ θλίβεσθαί με Δαυϊτικώς, άδω σοι Σωτήρ μου. Ρύσαί μου τήν ψυχήν εκ γλώσσης δολίας.
• • Τοίς ερημικοίς ζωή μακαρία εστί, θεϊκώ έρωτι πτερουμένοις.
Δόξα... καί νύν...
Αγίω Πνεύματι, περικρατείται πάντα τά ορατά τε σύν τοίς αοράτοις, αυτοκρατές γάρ όν, τής Τριάδος έν εστιν αψεύστως.

Αντίφωνον Β'
• • Εις τά όρη ψυχή αρθώμεν, δεύρο εκείσε, όθεν βοήθεια ήκει.
• • Δεξιά σου χείρ καμέ, Χριστέ ιπταμένη, σκαιωρίας πάσης περιφυλαξάτω.
Δόξα... καί νύν...
Αγίω Πνεύματι, θεολογούντες φώμεν, Συ εί Θεός, ζωή, έρως, φώς, νούς, σύ χρηστότης, σύ βασιλεύεις εις τούς αιώνας.

Αντίφωνον Γ'
• • Επί τοίς ειρηκόσι μοι. Εις τάς αυλάς προσβώμεν Κυρίου, χαράς πολλής πλησθείς ευχάς αναπέμπω.
• • Επί οίκον Δαυϊδ, τά φοβερά τελεσιουργείται, πύρ γάρ εκεί φλέγον, άπαντα αισχρόν νούν.
Δόξα... καί νύν...
Αγίω Πνεύματι, ζωαρχική αξία, εξ ού πάν ζώον εμψυχούται, ως εν Πατρί, άμα τε καί Λόγω.
Προκείμενον
Ανάστηθι Κύριε ο Θεός μου, ότι σύ βασιλεύεις εις τούς αιώνας.
Στίχ. Εξομολογήσομαί σοι, Κύριε, εν όλη καρδία μου.





Ή Τάξις τού Εωθινού Ευαγγελίου

Ιερεύς Τού Κυρίου δεηθώμεν.
Χορός Κύριε, ελέησον.
Ιερεύς Ότι Άγιος εί ο Θεός ημών, και εν αγίοις επαναπαύη, και σοι την δόξαν αναπέμπωμεν, τω Πατρί και τω Υιώ και τω Αγίω Πνεύματι, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων.
Χορός Αμήν.
Πάσα πνοή αινεσάτω τόν Κύριον (εκ γ').
Ιερεύς Και υπέρ του καταξιωθήναι ημάς της ακροάσεως του αγίου Ευαγγελίου, Κύριον τον Θεόν ημών ικετεύσωμεν.
Χορός Κύριε, ελέησον (γ').
Ιερεύς Σοφία. Ορθοί, ακούσωμεν τού αγίου Ευαγγελίου.
Ιερεύς Ειρήνη πάσι.
Χορός Καί τώ Πνεύματί σου.
Ιερεύς Εκ τού κατά Ιωάννην αγίου Ευαγγελίου...
Ιερεύς Πρόσχωμεν.
Χορός Δόξα σοι, Κύριε, δόξα σοι.

ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ Εωθινόν ε’

Χορός Δόξα σοι, Κύριε, δόξα σοι.

Ανάστασιν Χριστού θεασάμενοι, προσκυνήσωμεν Άγιον, Κύριον, Ιησούν τόν μόνον αναμάρτητον. Τόν Σταυρόν σου, Χριστέ, προσκυνούμεν, καί τήν αγίαν σου Ανάστασιν υμνούμεν καί δοξάζομεν. Σύ γάρ εί Θεός ημών, εκτός σού άλλον ουκ οίδαμεν, τό όνομά σου ονομάζομεν. Δεύτε πάντες οι πιστοί, προσκυνήσωμεν τήν τού Χριστού αγίαν Ανάστασιν, ιδού γάρ ήλθε διά τού Σταυρού, χαρά εν όλω τώ κόσμω. Διά παντός ευλογούντες τόν Κύριον, υμνούμεν τήν Ανάστασιν αυτού. Σταυρόν γάρ υπομείνας δι' ημάς, θανάτω θάνατον ώλεσεν.

Ν' Ψαλμός

• Ελέησόν με ο Θεός κατά τό μέγα ελεός σου καί κατά τό πλήθος των οικτιρμών σου εξάλειψον τό ανόμημά μου
• επί πλείον πλύνόν με από τής ανομίας μου καί από τής αμαρτίας μου καθάρισόν με
• ότι τήν ανομίαν μου εγώ γινώσκω καί η αμαρτία μου ενώπιόν μού εστιν διά παντός
• σοί μόνω ήμαρτον καί τό πονηρόν ενώπιόν σου εποίησα όπως άν δικαιωθής εν τοίς λόγοις σου καί νικήσης εν τώ κρίνεσθαί σε
• ιδού γάρ εν ανομίαις συνελήμφθην καί εν αμαρτίαις εκίσσησέν με η μήτηρ μου
• ιδού γάρ αλήθειαν ηγάπησας τά άδηλα καί τά κρύφια τής σοφίας σου εδήλωσάς μοι
• ραντιείς με υσσώπω καί καθαρισθήσομαι πλυνείς με καί υπέρ χιόνα λευκανθήσομαι
• ακουτιείς με αγαλλίασιν καί ευφροσύνην αγαλλιάσονται οστά τεταπεινωμένα
• απόστρεψον τό πρόσωπόν σου από τών αμαρτιών μου καί πάσας τάς ανομίας μου εξάλειψον
• καρδίαν καθαράν κτίσον εν εμοί ο Θεός καί πνεύμα ευθές εγκαίνισον εν τοίς εγκάτοις μου
• μή απορρίψης με από τού προσώπου σου καί τό πνεύμα τό άγιόν σου μή αντανέλης απ' εμού
• απόδος μοι τήν αγαλλίασιν τού σωτηρίου σου καί πνεύματι ηγεμονικώ στήρισόν με
• διδάξω ανόμους τάς οδούς σου καί ασεβείς επί σέ επιστρέψουσιν
• ρύσαί με εξ αιμάτων ο Θεός ο Θεός τής σωτηρίας μου αγαλλιάσεται η γλώσσά μου τήν δικαιοσύνην σου
• κύριε τά χείλη μου ανοίξεις καί τό στόμα μου αναγγελεί τήν αίνεσίν σου
• ότι ει ηθέλησας θυσίαν έδωκα άν ολοκαυτώματα ουκ ευδοκήσεις
• θυσία τώ Θεώ πνεύμα συντετριμμένον καρδίαν συντετριμμένην καί τεταπεινωμένην ο Θεός ουκ εξουθενώσει
• αγάθυνον κύριε εν τή ευδοκία σου τήν Σιων καί οικοδομηθήτω τά τείχη Ιερουσαλημ
• τότε ευδοκήσεις θυσίαν δικαιοσύνης αναφοράν καί ολοκαυτώματα τότε ανοίσουσιν επί τό θυσιαστήριόν σου μόσχους

.
Δόξα... Ήχος πλ. δ'
Τής μετανοίας άνοιξόν μοι πύλας Ζωοδότα, ορθρίζει γάρ τό πνεύμά μου, πρός ναόν τόν άγιόν σου, ναόν φέρον τού σώματος, όλον εσπιλωμένον, αλλ' ως οικτίρμων κάθαρον, ευσπλάγχνω σου ελέει.
Καί νύν... Θεοτοκίοv
Ήχος ο αυτός
Τής σωτηρίας εύθυνόν μοι τρίβους, Θεοτόκε, αισχραίς γάρ κατερρύπωσα, τήν ψυχήν αμαρτίαις, ως ραθύμως τόν βίον μου, όλον εκδαπανήσας, ταίς σαίς πρεσβείαις ρύσαί με, πάσης ακαθαρσίας.

Είτα, Στίχ. Ελέησόν με ο Θεός κατά τό μέγα ελεός σου καί κατά τό πλήθος τών οικτιρμών σου, εξάλειψον τό ανόμημα μου.

Ήχος πλ. β'
Τά πλήθη τών πεπραγμένων μοι δεινών, εννοών ο τάλας, τρέμω τήν φοβεράν ημέραν τής κρίσεως, αλλά θαρρών εις τό έλεος τής ευσπλαγχνίας σου, ως ο Δαυίδ βοώ σοι. Ελέησόν με ο Θεός, κατά τό μέγα σου έλεος.
Κανών Αναστάσιμος

Ωδή α' Ήχος πλ. α'
Ο Ειρμός
Ίππον και αναβάτην, εις θάλασσαν Ερυθράν, ο συντρίβων πολέμους, εν υψηλώ βραχίονι, Χριστός εξετίναξεν, Ισραήλ δέ έσωσεν, επινίκιον ύμνον άδοντα.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Σέ η ακανθηφόρος, Εβραίων συναγωγή, ου στοργήν ευεργέτα, πρός σέ φυλάξασα, μητρικήν Χριστέ εστεφάνωσε, τόν γενάρχην λύοντα, τής ακάνθης τό επιτίμιον.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Ηγειράς με πεσόντα, τώ βόθρω επικληθείς, ζωοδότα απτώτως, καί τής εμής δυσώδους φθοράς, Χριστέ ανασχόμενος, απειράστως θείας ουσίας, μύρω με ευωδίασας.
Θεοτοκίον
Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Λέλυται η κατάρα, η λύπη πέπαυται, η γάρ ευλογημένη, καί κεχαριτωμένη, πιστοίς χαράν εξανέτειλεν, ευλογίαν πάσιν ανθηφορούσα, Χριστόν τοίς πέρασι.


Ο Κανών τού Τριωδίου
Ωδή α' Ήχος δ'
Θαλάσσης τό ερυθραίον
Σκιρτώντες μετ' ευφροσύνης σήμερον, πιστοί βοήσωμεν, Ως θαυμαστά τά έργα σου Χριστέ, καί μεγάλη η δύναμις, ο τήν ημών ομόνοιαν, καί συμφωνίαν εργασάμενος!

Ημέραν χαρμονικήν θεόφρονες, δεύτε τελέσωμεν, νύν ουρανός ευφραίνεται καί γή, καί Αγγέλων τά τάγματα, καί τών βροτών συστήματα, διαφερόντως εορτάζοντα.

Μεγίστην ευεργεσίαν βλέποντες, χείρας κροτήσωμεν, τά διεστώτα μέλη τού Χριστού, συνηγμένα πρός ένωσιν, καί τόν Θεόν αινέσωμεν, τόν τήν ειρήνην πρυτανεύσαντα.

Εδόθη τή Εκκλησία σήμερον, τά νικητήρια θεοκινήτω νεύσει και βουλή, Μιχαήλ Θεοδώρας τε, τών ευσεβώς τής Πίστεως, αντεχομένων Βασιλέων ημών.
Θεοτοκίον
Ρομφαίαι τών δυσσεβών εξέλιπον, σαφώς αίρέσεων, τόν γάρ Ναόν σου Πάναγνε σεμνή, εν Εικόσι κοσμούμενον, πανευσεβώς θεώμενοι, νύν πανιέρως αγαλλόμεθα.

Ωδή γ'
Ο Ειρμός
Ο πήξας επ' ουδενός τήν γήν τή προστάξει σου, καί μετεωρίσας ασχέτως βρίθουσαν, επί τήν ασάλευτον Χριστέ, πέτραν τών εντολών σου, τήν Εκκλησίαν σου στερέωσον, μόνε αγαθέ καί φιλάνθρωπε.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Χολήν μέν οι εκ πέτρας τό μέλι θηλάσαντες, τώ εν τή ερήμω τερατουργήσαντι, σοί προσενηνόχασι Χριστέ, όξος δ' αντί τού μάννα, ευεργεσίαν σοι ημείψαντο, παίδες Ισραήλ οι αγνώμονες.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Οι πάλαι φωτοειδεί νεφέλη σκεπόμενοι, τήν ζωήν εν τάφω Χριστέ κατέθεντο, αλλ' αυτεξουσίως αναστάς, πάσι πιστοίς παρέσχες, τήν μυστικώς επισκιάζουσαν, άνωθεν τού Πνεύματος έλλαμψιν.
Θεοτοκίον
Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Σύ Μήτηρ Θεού ασυνδυάστως γεγένησαι, τού εξ ακηράτου Πατρός εκλάμψαντος, άνευθεν ώδίνων μητρικών, όθεν σε Θεοτόκον, σεσαρκωμένον γάρ εκύησας, Λόγον ορθοδόξως κηρύττομεν.

Ωδή γ' Ευφραίνεται επί σοί
Ουκέτι τών ασεβών, αιρετικών νύν η οφρύς αίρεται, η γάρ Θεού δύναμις, τήν Ορθοδοξίαν εκράτυνε.

Νεφέλαι προφητικώς, ζωοποιόν εξ ουρανού σήμερον, δρόσον ημίν ρανάτωσαν, επί τή εγέρσει τής Πίστεως.

Ευήχως αί μυστικαι, τών Αποστόλων τού Χριστού σάλπιγγες, υπερφυώς βοάτωσαν, τών σεπτών Εικόνων ανόρθωσιν.

Υμνήσωμεν τόν Χριστόν, τόν αναδείξαντα ημίν Ανασσαν, θεοσεβή φιλόχριστον, σύν τώ θεοστέπτω βλαστήματι.
Θεοτοκίον
Σκηνήν σου τήν ιεράν, καταλαβόντες οι πιστοί Πάναγνε, φωτοειδεί χάριτι, νύν καταυγασθήναι δεόμεθα.

Κοντάκιον Ήχος πλ. α'
Μιμητής υπάρχων Πρός τόν Άδην Σωτήρ μου συγκαταβέβηκας, καί τάς πύλας συντρίψας ως παντοδύναμος, τούς θανόντας ως Κτίστης συνεξανέστησας, καί θανάτου τό κέντρον Χριστέ συνέτριψας, καί Αδάμ τής κατάρας ερρύσω Φιλάνθρωπε, διό πάντες σοί κράζομεν. Σώσον ημάς Κύριε.
Ο Οίκος
Ακούσασαι αι Γυναίκες τού Αγγέλου τά ρήματα, απεβάλοντο τόν θρήνον, προσχαρείς γενόμεναι, καί σύντρομοι τήν Ανάστασιν έβλεπον, καί ιδού Χριστός προσήγγισεν αυταίς, λέγων τό, Χαίρετε, θαρσείτε, εγώ τόν κόσμον νενίκηκα, καί τούς δεσμίους ερρυσάμην, σπουδάσατε ούν πρός τούς Μαθητάς, απαγγέλλουσαι αυτοίς, ότι προάγω υμάς, εν τή πόλει Γαλιλαία τού κηρύξαι. Διό πάντες σοι κράζομεν. Σώσον ημάς Κύριε.

Κάθισμα Ήχος α' Χορός Αγγελικός
Τήν θείαν σου μορφήν, εν Εικόνι τυπούντες, τήν Γέννησιν Χριστέ, αριδήλως βοώμεν, τά θαύματα τά άρρητα, τήν εκούσιον Σταύρωσιν, όθεν Δαίμονες, αποδιώκονται φόβω, καί κακόδοξοι, εν κατηφεία θρηνούσιν, ώς τούτων συμμέτοχοι.
Δόξα... Όμοιον
Μορφάς τών Προφητών, Αποστόλων τά είδη, Μαρτύρων ιερών, καί Αγίων απάντων, Εικόνας καί μορφώματα, ιερώς ωραϊζεται, τού Νυμφίου δέ, τού νοητού καί τής Νύμφης, αγλαϊζεται, ταίς νοεραίς αγλαϊαις, η μήτηρ η άνω Σιών.
Καί νύν... Θεοτοκίον, Όμοιον
Τοίς πόθω σου Σεμνή, τήν αγίαν Εικόνα, τιμώσι καί Θεού, αληθή σε Μητέρα, συμφώνως καταγγέλλουσι, καί πιστώς προσκυνούσί σε, φύλαξ φάνηθι, καί κραταιά προστασία, αποτρέπουσα, πάν δυσχερές πόρρω τούτων, ώς πάντα ισχύουσα.



Ωδή δ'
Ο Ειρμός
Τήν θείαν εννοήσας σου κένωσιν, προβλεπτικώς ο Αββακούμ, Χριστέ εν τρόμω εβόα σοι. Εις σωτηρίαν λαού σου, τού σώσαι τούς χριστούς σου ελήλυθας.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Τής Μερράς τά πικρότατα νάματα, ως εν εικόνι προτυπών, τόν άχραντόν σου Σταυρόν αγαθέ, τής αμαρτίας νεκρούντα, τήν γεύσιν διά ξύλου εγλύκανας.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Σταυρόν κατά τού ξύλου τής γνώσεως, κατά γλυκείας εδωδής, χολήν Σωτήρ μου προσίεσαι, κατά φθοράς δέ θανάτου, τό αίμά σου τό θείον εξέχεας.
Θεοτοκίον
Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Εκτός μέν συναφείας συνέλαβες, αδιαφθόρως εν γαστρί, καί πρίν ωδινήσαι τέτοκας, καί μετά τόκον Παρθένος, Θεόν σαρκί τεκούσα πεφύλαξαι.

Ωδή δ' Επαρθέντα σε ιδούσα
Επιφοιτήσει τή θεία τού Παρακλήτου, τόν σόν Ναόν αγίασον, καί τή παρουσία, τούτου τής αιρέσεως, τήν πλάνην απέλασον, Λόγε τού Θεού πολυέλεε.

Βιαιοτάτης ρυσάμενος δυσσεβείας, τόν σόν λαόν ανάδειξον τώ τής ευσεβείας, ζήλω πυρπολούμενον, καί πίστει κραυγάζοντα, Δόξα τή δυνάμει σου Κύριε,

Ιεροτύποις μορφώσεσι τών Εικόνων, τών τού Χριστού θεώμενοι, καί τής Θεοτόκου, τύποις καταλάμποντα, τά θεία σκηνώματα, ιεροπρεπώς αγαλλόμεθα.

Η Βασίλισσα στεφάνω κεκοσμημένη, τήν αληθή ποθήσασα, Χριστού βασιλείαν, τούτου ανιστόρησεν Εικόνα τήν άχραντον, καί τά τών Αγίων μορφώματα,
Θεοτοκίον
Σεσαρκωμένον τεκούσα τόν Θεόν Λόγον, θεοπρεπές αγίασμα, Κεχαριτωμένη, τούτου αναδέδειξαι, διό σου τό τέμενος, τό φωτοειδές εγκαινίζομεν.

Ωδή ε'
Ο Ειρμός
Ο αναβαλλόμενος φώς ως ιμάτιον, πρός σέ ορθρίζω, καί σοί κραυγάζω, τήν ψυχήν μου φώτισον τήν εσκοτισμένην, Χριστέ ως μόνος εύσπλαγχνος.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Ο τής δόξης Κύριος, εν αδοξίας μορφή, επί τού ξύλου ητιμωμένος, εκουσίως κρέμαται, τήν θείαν μοι δόξαν, αφράστως προμηθούμενος.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Σύ μεμετημφίασας, πρός αφθαρσίαν Χριστέ, φθοράς θανάτου αδιαφθόρως, τή σαρκί γευσάμενος, καί εξανατείλας τού μνήματος τριήμερος.
Θεοτοκίον
Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Σύ δικαιοσύνην τε, καί απολύτρωσιν ημίν, τεκούσα Χριστόν ασπόρως, ελευθέραν έδρασας αράς, Θεοτόκε τήν φύσιν τού προπάτορος.

Ωδή ε' Σύ Κύριέ μου φώς
Θού Κύριε τή σή, Εκκλησία, κραταίωμα, ακλόνητον διαμένειν, εις αιώνα αιώνος, τώ σάλω τών αιρέσεων.

Εις άπασαν τήν γήν, η φαιδρότης εξέλαμψε, τής άνωθεν δεδομένης, τοίς πιστοίς ευφροσύνης, καί θείας αντιλήψεως.

Ο μόνος αγαθός, καί πηγή αγαθότητος, σύ ύψωσον ορθοδόξων, Βασιλέων τό κέρας, τιμώντων τήν Εικόνα σου.

Φώς άδυτον ημίν, ευσεβείας ανέτειλε, θεσπίσματι θεοπνεύστω, τών πιστών Βασιλέων, καί νεύματι θεόφρονι.
Θεοτοκίον
Εγκαίνισον ημίν, τήν αρχαίαν ευπρέπειαν, πανάχραντε Θεομήτορ, καί τόν Οίκόν σου τούτον, αγίασον σή χάριτι,

Ωδή ς'
Ο Ειρμός
Μαινομένην κλύδωνι, ψυχοφθόρω, Δέσποτα Χριστέ, τών παθών τήν θάλασσαν κατεύνασον, καί εκ φθοράς, ανάγαγέ με ως εύσπλαγχνος.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Εις φθοράν κατώλισθεν, ο Γενάρχης, Δέσποτα Χριστέ, παρηκόου βρώσεως γευσάμενος, καί πρός ζωήν ανήκται διά τού πάθους σου.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Η ζωή κατήντησας, πρός τόν Άδην, Δέσποτα Χριστέ, καί φθορά τώ φθείραντι γενόμενος, διά φθοράς επήγασας τήν Ανάστασιν.
Θεοτοκίον
Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Η Παρθένος έτεκε, καί τεκούσα, έμεινεν αγνή, εν χερσί τόν φέροντα τά σύμπαντα, ως αληθώς παρθένος Μήτηρ βαστάσασα.

Ωδή ς'
Θύσω σοι, μετά φωνής αινέσεως
Γράφεται, καί τιμάται πιστώς προσκυνούμενος, ο χαρακτήρ τού Δεσπότου, καί λαμβάνει πάλιν η Εκκλησία, παρρησίαν. ευσεβώς τόν Σωτήρα δοξάζουσα.

Γυμνούται, κατηφείας καί σκότους αιρέσεως, η τού Χριστού Εκκλησία, καί φορεί χιτώνα τής ευφροσύνης, καί τή θεία, καί φωσφόρω πυκάζεται χάριτι.

Ευκλείας, τής αρχαίας ελλάμψεως έτυχε, τών Ορθοδόξων ο δήμος, Θεοδώρας νεύσει τής Βασιλίδος, καί τού ταύτης, ευσεβούς Μιχαήλ Αυτοκράτορος,
Θεοτοκίον
Ο πάλαι, μαρτυρίου προστάξας γενέσθαι σκηνήν, ως εν σκηνή λογική σοι, κατοικείομονος δεδοξασμένος, ο δοξάζων, τόν Ναόν σου Παρθένε τοίς θαύμασι.

Κοντάκιον
Αυτόμελον Ήχος πλ. δ'
Ο απερίγραπτος Λόγος τού Πατρός, εκ σού Θεοτόκε περιεγράφη σαρκούμενος, καί τήν ρυπωθείσαν εικόνα εις τό αρχαίον αναμορφώσας, τώ θείω κάλλει συγκατέμιξεν. Αλλ' Ομολογούντες τήν σωτηρίαν, έργω καί λόγω ταύτην ανιστορούμεν.
Ο Οίκος
Τούτο τό τής Οικονομίας μυστήριον, πάλαι Προφήται θειωδώς εμπνευσθέντες, δι' ημάς, τούς εις τά τέλη τών αιώνων καταντήσαντας, προκατήγγειλαν, τής τούτου τυχόντες ελλάμψεως. Γνώσιν ούν θείαν δι' αυτού λαβόντες, ένα Κύριον τόν Θεόν γινώσκομεν, εν τρισίν υποστάσεσι δοξαζόμενον, καί αυτώ μόνω λατρεύοντες, μίαν Πίστιν, έν Βάπτισμα έχοντες, Χριστόν ενδεδύμεθα, Αλλ' Ομολογούντες τήν σωτηρίαν, έργω καί λόγω, ταύτην ανιστορούμεν.

Σ υ ν α ξ ά ρ ι ο ν του Μηναίου
Τή Η' τού αυτού μηνός, μνήμη τού Οσίου Πατρος ημών καί Ομολογητού Θεοφυλάκτου Επισκόπου Νικομηδείας.
Στίχοι
• • Καί σαρκός εξόριστος, ως καί πατρίδος,
• • Θείος Θεοφύλακτος, ού Θεός φύλαξ.
• • Ήλυθεν ογδοάτη Θεοφύλακτος Θεού άγχι.

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τού Οσίου Πατρός ημών Παύλου Πλουσιάδος τού Ομολογητού.
Στίχοι
• • Σάλπιγξ σιωπά Παύλος ο Πλουσιάδος,
• • Σάλπιγγος ηχήν τήν τελευταίαν μένων.

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τού Αγίου Αποστόλου Ερμού, ού μέμνηται ο Απόστολος Παύλος εν τή πρός Ρωμαίους επιστολή.
Στίχοι
• • Ερμή θανόντι τώ μαθητή Κυρίου,
• • Ερμώ ον έμπνουν εκ λόγων διαγλύφω.

Τή αυτή ημέρα, ο Αγιος Μάρτυς Δίων μαχαίρα τελειούται.
Στίχοι
• • κάν δεξιά σφάττει σε δεινή τού πλάνου,
• • Η δεξιά στέφει σε Δεσπότου Δίων.

Τή αυτή ημέρα, ο Όσιος Δομέτιος εν ειρήνη τελειούται.
Στίχοι
• • Ο Δομέτιος τής τελευτής τό χρέος,
• • Δι' εκβιβαστών εξέτιοεν Αγγέλων.

Συναξάριον τού Τριωδίου

Tή αυτή ημέρα, Κυριακή πρώτη τών Νηστειών, ανάμνησιν ποιούμεθα τής αναστηλώσεως τών αγίων καί σεπτών Εικόνων, γενομένης παρά τών αειμνήστων Αυτοκρατόρων Κωνσταντινουπόλεως, Μιχαήλ καί τής μητρός αυτού Θεοδώρας, επί τής Πατριαρχείας τού αγίου καί Ομολογητού Μεθοδίου.
Στίχοι
• • Τάς ου πρεπόντως εξορίστους Εικόνας,
• • Χαίρω, πρεπόντως προσκυνουμένας βλέπων.

Η απαράλλακτος Εικών τού Πατρός, πρεσβείαις τών αγίων σου Ομολογητών, ελέησον ημάς, Αμήν.

Ωδή ζ
Ο Ειρμός
Ουπερυψούμενος, τών Πατέρων Κύριος, τήν φλόγα κατέσβεσε, τούς Παίδας εδρόσισε, συμφώνως μελωδούντας, ο Θεός ευλογητός εί.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Σάρκα περιθέμενος, ως αγκίστρω δέλεαρ, τή θεία δυνάμει σου, τόν όφιν καθείλκυσας, ανάγων τούς βοώντας, ο Θεός ευλογητός εί.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Ο τής γής τήν άπλετον, ουσιώσας σύστασιν, εν τάφω καλύπτεται, σαρκί ο αχώρητος, ώ πάντες μελωδούμεν, ο Θεός ευλογητός εί.
Θεοτοκίον
Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Μίαν μέν υπόστασιν, εν δυσί ταίς φύσεσι, Πανάμωμε τέτοκας, Θεώ όν σωματούμενον, πάντες μελωδούμεν, ο Θεός ευλογητός εί.

Ωδή ζ' Εν τή καμίνω
Συγχορευέτω, τής Εκκλησίας τή φαιδρότητι, πόθω θεϊκώ Αγγέλων η στρατιά, θεοφρόνως αναμέλπουσα, Ευλογημένος εί, εν τώ Ναώ τής δόξης σου Κύριε.

Η Εκκλησία, τών πρωτοτόκων καί πανήγυρις, χαίρει θεωμένη νύν τόν θείον λαόν, ομοφρόνως αναμέλποντα, Ευλογημένος εί, εν τώ Ναώ τής δόξης σου Κύριε.

Λελυτρωμένοι, τής πρίν αχλύος τής αιρέσεως, νεύσει Θεοδώρας τής αξιοπρεπούς, Βασιλίδος αναμέλπομεν, Ευλογημένος εί, εν τώ Ναώ τής δόξης σου Κύριε.
Θεοτοκίον
Υπέρ τάς άνω, χοροστασίας ήρθης Πάναγνε, μόνη γενομένη Μήτηρ τού Παντουργού, γεγηθότες ούν κραυγάζομεν, Ευλογημένη σύ εν γυναιξίν, υπάρχεις πανάμωμε Δέσποινα.

Ωδή η'
Ο Ειρμός
Σοί τώ παντουργώ, εν τή καμίνω Παίδες, παγκόσμιον πλέξαντες, χορείαν έμελπον. Πάντα τά έργα, τόν Κύριον υμνείτε, καί υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Σύ τό θελητόν, τού σωτηρίου πάθους, απηύξω ποτήριον, ώσπερ αβούλητον, δύο θελήσεις, δυσί γάρ καταλλήλαις, φέρεις ταίς ουσίαις, Χριστέ εις τούς αιώνας.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Σού τού παντουργού, τή καταβάσει Άδης, Χριστέ καταγέλαστος, γεγονώς ήμεσε, πάντας τούς πάλαι, τή πλάνη νεκρωθέντας, σέ υπερυψούντας, εις πάντας τούς αιώνας.
Θεοτοκίον
Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Σέ τήν υπέρ νούν, θεανδρικώς τώ λόγω, τεκούσαν τόν Κύριον, καί παρθενεύουσαν, πάντα τά έργα, Παρθένε ευλογούμεν, καί υπερυψούμεν, εις πάντας τούς αιώνας.

Ωδή η' Χείρας εκπετάσας Δανιήλ
Εκκλησίας πατρικούς, διαφυλάττοντες, εικόνας γράφομεν, καί ασπαζόμεθα στόμασι, καί καρδία καί θελήματι, τών τού Χριστού καί τών αυτού Αγίων κράζοντες, Ευλογείτε, πάντα τά έργα Κυρίου τόν Κύριον.

Επί τό πρωτότυπον σαφώς, τήν τής Εικόνος τιμήν, καί τήν προσκύνησιν, αναβιβάζοντες σέβομεν, θεηγόρων τοίς διδάγμασιν ακολουθούντες, τώ Χριστώ πίστει κραυγάζομεν, Ευλογείτε, πάντα τα έργα Κυρίου τόν Κύριον.

Νούν καταυγασθείσα φωτισμώ, τού θείου Πνεύματος, σεπτή Βασίλισσα, καρπούς θεόφρονας έχουσα, τήν ευπρέπειαν ηγάπησε, τής Εκκλησίας τού Χριστού, καί ωραιότητα, ευλογούσα, άμα πιστοίς Ιησούν τόν θεάνθρωπον.
Θεοτοκίον
Ακτίσι φωτός τού νοητού, καταλαμπόμενος θείος Οίκός σου, κατασκιάζει νύν άπαντας, τή νεφέλη τή τού Πνεύματος, καί αγιάζει τούς πιστούς, συμφώνως ψάλλοντας, Ευλογείτε, πάντα τά έργα Κυρίου τόν Κύριον.


Ωδή θ'
Ο Ειρμός
Ησαϊα χόρευε, η Παρθένος έσχεν εν γαστρί, καί έτεκεν υιόν τόν Εμμανουήλ, Θεόν τε καί άνθρωπον. Ανατολή, όνομα αυτώ, όν μεγαλύνοντες, τήν Παρθένον μακαρίζομεν.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Τόν πεσόντα άνθρωπον, ανεδέξω Δέσποτα Χριστέ, εκ μήτρας παρθενικής, όλος συναφθείς, μόνος αμαρτίας δέ, μή μετασχών, όλον εκ φθοράς, σύ ηλευθέρωσας, τοίς αχράντοις σου παθήμασι.

Στίχ. Δόξα τή αγία Σταυρώσει σου Κύριε.

Θεορρήτω αίματι, κενωθέντι Δέσποτα Χριστέ, εκ σής αχράντου πλευράς, καί ζωοποιού, θυσία μέν πέπαυται, ειδωλική, πάσα δέ η γή, σού τής αινέσεως, τήν θυσίαν αναφέρομεν.
Θεοτοκίον
Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ου Θεόν ασώματον, ουδέ πάλιν άνθρωπον ψιλόν, προήγαγεν η αγνή, Κόρη καί σεμνή, αλλ' άνθρωπον τέλειον, καί αψευδή, τέλειον Θεόν, όν μεγαλύνομεν, σύν Πατρί τε καί τώ Πνεύματι.

Ωδή θ' Λίθος αχειρότμητος
Ιερογραφίαις Εικόνων, κεκοσμημένην καθορώντες, πάλιν τήν σεπτήν Εκκλησίαν, μετ' ευλαβείας πάντες προσδράμωμεν, καί τώ Χριστώ βοήσωμεν. Σέ μεγαλύνομεν Τρισάγιε.

Γέρας καί τιμήν κεκτημένη, η Εκκλησία τόν Σταυρόν σου, καί τάς σεβασμίους Εικόνας, καί τών Αγίων τά εκτυπώματα, μετ' ευφροσύνης Δέσποτα, καί θυμηδίας μεγαλύνει σε.

Λάμπρυνον τή θεία σου δόξη, τούς Βασιλείς ημών Οικτίρμον, καί παρεμβολαίς αγγελικαίς, καί πανοπλίαις τούτους περίφραξ ον, τήν τών εθνών θρασύτητα. καθυποτάσσων αυτοίς Δέσποτα,
Θεοτοκίον
Ήρθη τής προμήτορος Εύας, η καταδίκη Θεοτόκε, ότι σύ τόν πάντων Δεσπότην, ανερμηνεύτως Αγνή γεγέννηκας, ού νύν τήν εμφέρειαν, εν ταίς Εικόσιν ασπαζόμεθα.




Καταβασίες


Ωδή α' Ήχος δ'
Θαλάσσης τό ερυθραίον πέλαγος, αβρόχοις ίχνεσιν, ο παλαιός πεζεύσας Ισραήλ, σταυροτύποις Μωσέως χερσί, τού Αμαλήκ τήν δύναμιν, εν τή ερήμω ετροπώσατο.
Ωδή β'
Ευφραίνεται επί σοί, η Εκκλησία σου Χριστέ κράζουσα. Σύ μου ισχύς Κύριε, καί καταφυγή καί στερέωμα.
Ωδή δ'
Επαρθέντα σε ιδούσα η Εκκλησία, επί τόν Ήλιον τής δικαιοσύνης, έστη εν τή τάξει αυτής, εικότως κραυγάζουσα, Δόξα τή δυνάμει σου Κύριε.
Ωδή ε'
Σύ Κύριέ μου φώς, εις τόν κόσμον ελήλυθας, φώς άγιον επιστρέφον, εκ ζοφώδους αγνοίας, τούς πίστει ανυμνούντάς σε.
Ωδή ς'
Θύσω σοι, μετά φωνής αινέσεως Κύριε, η Εκκλησία βοά σοι, εκ δαιμόνων λύθρου κεκαθαρμένη, τώ δι' οίκτον, εκ τής Πλευράς σου ρεύσαντι αίματι.
Ωδή ζ'
Εν τή καμίνω, Αβραμιαίοι Παίδες τή Περσική, πόθω ευσεβείας μάλλον ή τή φλογί, πυρπολούμενοι εκραύγαζον, Ευλογημένος εί, εν τώ Ναώ τής δόξης σου Κύριε.
Ωδή η' Αινούμεν
Χείρας εκπετάσας Δανιήλ, λεόντων χάσματα, εν λάκκω έφραξε. πυρός δέ δύναμιν έσβεσαν, αρετήν περιζωσάμενοι, οι ευσεβείας ερασταί, Παίδες κραυγάζοντες Ευλογείτε, πάντα τά έργα Κυρίου τόν Κύριον.


Ο Ιερεύς: Τήν Θεοτόκον καί Μητέρα τού Φωτός, εν ύμνοις τιμώντες μεγαλύνωμεν.
Ήχος δ΄
Μεγαλύνει η ψυχή μου τόν Κύριον, καί ηγαλλίασε τό πνεύμά μου επί τώ Θεώ τώ σωτήρί μου.
• Τήν Τιμιωτέραν τών Χερουβείμ, καί ενδοξοτέραν ασυγκρίτως τών Σεραφείμ, τήν αδιαφθόρως Θεόν Λόγον τεκούσαν, τήν όντως Θεοτόκον, σέ μεγαλύνομεν.
Ότι επέβλεψεν επί τήν ταπείνωσιν τής δούλης αυτού, ιδού γάρ από τού νύν μακαριούσί με πάσαι γενεαί,
• Τήν Τιμιωτέραν τών Χερουβείμ...
Ότι εποίησέ μοι μεγαλεία ο Δυνατός, καί άγιον τό όνομα αυτού, καί τό έλεος αυτού εις γενεάν, καί γενεάν τοίς φοβουμένοις αυτόν.
• Τήν Τιμιωτέραν τών Χερουβείμ...
Εποίησε κράτος εν βραχίονι αυτού, διεσκόρπισεν υπερηφάνους διανοία καρδίας αυτών.
• Τήν Τιμιωτέραν τών Χερουβείμ...
Καθείλε δυνάστας από θρόνων, καί ύψωσε ταπεινούς, πεινώντας ενέπλησεν αγαθών, καί πλουτούντας εξαπέστειλε κενούς.
• Τήν Τιμιωτέραν τών Χερουβείμ...
Αντελάβετο Ισραήλ παιδός αυτού, μνησθήναι ελέους, καθώς ελάλησε πρός τούς πατέρας ημών, τώ Αβραάμ, καί τώ σπέρματι αυτού έως αιώνος.

Ωδή θ' Ήχος δ'
Λίθος αχειρότμητος όρους, εξ αλαξεύτου σου Παρθένε, ακρογωνιαίος ετμήθη, Χριστός συνάψας τάς διεστώτας φύσεις, Διό επαγαλλόμενοι σέ Θεοτόκε μεγαλύνομεν.

  Άγιος Κύριος ο Θεός ημών,
  Άγιος Κύριος ο Θεός ημών.
  Υψούτε Κύριον τόν Θεόν ημών, καί προσκυνείτε τώ υποποδίω τών ποδών αυτού.
  Ότι Άγιός εστιν.

ΕΞΑΠΟΣΤΕΙΛΑΡΙΟΝ Ε'
Η ζωή καί οδός Χριστός, εκ νεκρών τώ Κλεόπα καί τώ Λουκά συνώδευσεν, οίς περ καί επεγνώσθη, εις Εμμαούς κλών τόν άρτον, ών ψυχαί καί καρδίαι, καιόμεναι ετύγχανον, ότε τούτοις ελάλει εν τή οδώ, καί Γραφαίς ηρμήνευεν, ά υπέστη, μεθ' ών , Ηγέρθη, κράξωμεν, ώφθη τε καί τώ Πέτρω.

Γυναίκες ακουτίσθητε
Σκιρτήσατε κροτήσατε, μετ' ευφροσύνης άσατε, Ως θαυμαστά σου καί ξένα, Χριστέ βοώντες τά έργα! καί τίς ισχύσει εξειπείν, Σώτερ τάς δυναστείας σου, τού τήν ημών ομόνοιαν, καί συμφωνίαν εις μίαν, ενώσαντος Εκκλησίαν.
Θεοτοκίον
Ρομφαίαι νύν εξέλιπον, τής δυσμενούς αιρέσεως, καί τό μνημόσυνον ταύτης, εξηφανίσθη μετ' ήχου, τόν γάρ Ναόν σου Πάναγνε, πανευπρεπώς θεώμενοι, κεκοσμημένον χάρισι, τών σεβασμίων Εικόνων, χαράς πληρούμεθα πάντες.





Αίνοι Ήχος πλ. α'
1. Τού ποιήσαι εν αυτοίς κρίμα έγγραπτον. Δόξα αύτη έσται πάσι τοίς οσίοις αυτού.
-- Ο σταυρόν υπομείνας καί θάνατον, καί αναστάς εκ τών νεκρών, παντοδύναμε Κύριε, δοξάζομέν σου τήν Ανάστασιν.
2. Αινείτε τόν Θεόν εν τοίς Αγίοις αυτού, αινείτε αυτόν εν στερεώματι τής δυνάμεως αυτού.
-- Εν τώ σταυρώ σου Χριστέ, τής αρχαίας κατάρας ηλευθέρωσας ημάς, καί εν τώ θανάτω σου, τόν τήν φύσιν ημών τυραννήσαντα, διάβολον κατήργησας, εν δέ τή Εγέρσει σου, χαράς τα πάντα επλήρωσας, διό βοώμέν σοι, ο αναστάς εκ τών νεκρών, Κύριε δόξα σοι.
3. Αινείτε αυτόν επί ταίς δυναστείαις αυτού, αινείτε αυτόν κατά τό πλήθος τής μεγαλωσύνης αυτού.
-- Τώ σώ Σταυρώ Χριστέ Σωτήρ, Οδήγησον ημάς επι τήν αλήθειάν σου, καί ρύσαι ημάς, τών παγίδων τού εχθρού, ο αναστάς εκ τών νεκρών, ανάστησον ημάς πεσόντας τή αμαρτία, εκτείνας τήν χείρά σου, φιλάνθρωπε Κύριε, τή πρεσβεία τών Αγίων σου.
4. Αινείτε αυτόν εν ήχω, σάλπιγγος, αινείτε αυτόν εν ψαλτηρίω καί κιθάρα.
-- Τών Πατρικών σου κόλπων, μή χωρισθείς μονογενές Λόγε τού Θεού, ήλθες επί γής διά φιλανθρωπίαν, άνθρωπος γενόμενος ατρέπτως, καί Σταυρόν καί θάνατον υπέμεινας σαρκί, ο απαθής τή θεότητι, αναστάς δέ εκ νεκρών αθανασίαν παρέσχες τώ γένει τών ανθρώπων, ως μόνος παντοδύναμος.

5. Αινείτε αυτόν εν τυμπάνω καί χορώ, αινείτε αυτόν εν χορδαίς καί οργάνω,

Ήχος δ' Έδωκας σημείωσιν
--Εν σοί νύν αγάλλεται η Εκκλησία φιλάνθρωπε, τώ Νυμφίω καί Κτίστη αυτής, τώ ταύτην θελήματι, θεοπρεπεστάτω, εξ ειδώλων πλάνης, λυτρωσαμένω καί σαυτώ, αρμοσαμένω τιμίω Αίματι, φαιδρώς απολαμβάνουσα, τήν ιεράν αναστήλωσιν, τών Εικόνων, καί χαίρουσα, σέ υμνεί καί δοξάζει πιστώς.

6. Αινείτε αυτόν εν κυμβάλοις ευήχοις, αινείτε αυτόν εν κυμβάλοις αλαλαγμού. Πάσα πνοή αινεσάτω τόν Κύριον.

--Εν σοί νύν αγάλλεται η Εκκλησία φιλάνθρωπε, τώ Νυμφίω καί Κτίστη αυτής, τώ ταύτην θελήματι, θεοπρεπεστάτω, εξ ειδώλων πλάνης, λυτρωσαμένω καί σαυτώ, αρμοσαμένω τιμίω Αίματι, φαιδρώς απολαμβάνουσα, τήν ιεράν αναστήλωσιν, τών Εικόνων, καί χαίρουσα, σέ υμνεί καί δοξάζει πιστώς.


7. Στίχ. Εξομολογήσομαί σοι, Κύριε, εν όλη καρδία μου, δι' ηγήσομαι πάντα τά θαυμάσιά σου.

--Σαρκός τό εκτύπωμα, αναστηλούντές σου Κύριε, σχετικώς ασπαζόμεθα, τό μέγα μυστήριον, τής Οικονομίας, τής σής εκδηλούντες, ου γάρ δοκήσει, ως φασίν, οι θεομάχοι παίδες τού Μάνεντος, ημίν ώφθης φιλάνθρωπε, αλλ' αληθεία καί φύσει σαρκός, δι' αυτού αναγόμε νοι, πρός σόν πόθον καί έρωτα.

8. Στίχ. Ανάστηθι, Κύριε ο Θεός μου, υψωθήτω η χείρ σου, μή επιλάθου τών πενήτων σου εις τέλος.

--Ημέρα χαρμόσυνος, καί ευφροσύνης ανάπλεως, πεφανέρωται σήμερον, φαιδρότης δογμάτων γάρ, τών αληθεστάτων, αστράπτει καί λάμπει, η Εκκλησία τού Χριστού, κεκοσμημένη αναστηλώσεσιν, Εικόνων τών αγίων νύν, εκτυπωμάτων καί λάμψεσι, καί ομόνοια γίνεται, τών Πιστών θεοβράβευτος.
Δόξα... Ιδιόμελον Ήχος πλ. β'
Μωσής τώ καιρώ τής εγκρατείας, Νόμον εδέξατο, καί λαόν επεσπάσατο, Ηλίας νηστεύσας, ουρανούς απέκλεισε, τρείς δέ Παίδες Αβραμιαίοι, τύραννον παρανομούντα, διά νηστείας ενίκησαν. Δι' αυτής καί ημάς Σωτήρ αξίωσον, τής Αναστάσεως τυχείν, ούτω βοώντας Άγιος ο Θεός, Άγιος ισχυρός, Άγιος αθάνατος, ελέησον ημάς.


Καί νύν... Θεοτοκίοv
Υπερευλογημένη υπάρχεις, Θεοτόκε Παρθένε, διά γάρ τού εκ σού σαρκωθέντος, ο Άδης ηχμαλώτισται, ο Αδάμ ανακέκληται, η κατάρα νενέκρωται, η Εύα ηλευθέρωται, ο θάνατος τεθανάτωται, καί ημείς εζωοποιήθημεν, διό ανυμνούντες βοώμεν, Ευλογητός Χριστός ο Θεός ημών, ο ούτως ευδοκήσας, δόξα σοι.



ΜΕΓΑΛΗ ΔΟΞΟΛΟΓΙΑ

Δόξα σοι τώ δείξαντι τό φώς, Δόξα εν υψίστοις Θεώ, καί επί γής ειρήνη, εν ανθρώποις ευδοκία.
Υμνούμέν σε, ευλογούμέν σε, προσκυνούμέν σε, δοξολογούμέν σε, ευχαριστούμέν σοι, διά τήν μεγάλην σου δόξαν.
Κύριε βασιλεύ, επουράνιε Θεέ, Πάτερ παντοκράτορ, Κύριε Υιέ μονογενές, Ιησού Χριστέ, καί Άγιον Πνεύμα,
Κύριε ο Θεός, ο αμνός τού Θεού, ο Υιός τού Πατρός, ο αίρων τήν αμαρτίαν τού κόσμου, ελέησον ημάς, ο αίρων τάς αμαρτίας τού κόσμου.
Πρόσδεξαι τήν δέησιν ημών, ο καθήμενος εν δεξιά τού Πατρός, καί ελέησον ημάς.
Ότι σύ εί μόνος Άγιος, σύ εί μόνος Κύριος, Ιησούς Χριστός, εις δόξαν Θεού Πατρός. Αμήν.
Καθ' εκάστην ημέραν ευλογήσω σε, καί αινέσω τό όνομά σου εις τόν αιώνα, καί εις τόν αιώνα τού αιώνος.
Καταξίωσον, Κύριε, εν τή ημέρα ταύτη, αναμαρτήτους φυλαχθήναι ημάς.
Ευλογητός εί, Κύριε, ο Θεός τών Πατέρων ημών, καί αινετόν καί δεδοξασμένον τό όνομά σου εις τούς αιώνας. Αμήν.
Γένοιτο, Κύριε, τό έλεός σου εφ' ημάς, καθάπερ ηλπίσαμεν επί σέ.
Ευλογητός εί, Κύριε. δίδαξόν με τά δικαιώματά σου (γ').
Κύριε, καταφυγή εγενήθης ημίν, εν γενεά καί γενεά,
Εγώ είπα. Κύριε, ελέησόν με, ίασαι τήν ψυχήν μου, ότι ήμαρτόν σοι.
Κύριε, πρός σέ κατέφυγον, δίδαξόν με τού ποιείν τό θέλημά σου, ότι σύ εί ο Θεός μου.
Ότι παρά σοί πηγή ζωής, εν τώ φωτί σου οψόμεθα φώς.
Παράτεινον τό έλεός σου τοίς γινώσκουσί σε.
Άγιος ο Θεός, Άγιος Ισχυρός, Άγιος Αθάνατος, ελέησον ημάς (εκ γ').
Δόξα... Καί νύν... Άγιος Αθάνατος, ελέησον ημάς.
Άγιος ο Θεός, Άγιος Ισχυρός, Άγιος Αθάνατος, ελέησον ημάς.

Σήμερον σωτηρία τώ κόσμω γέγονεν. Άσωμεν τώ αναστάντι εκ τάφου καί αρχηγώ τής ζωής ημών, καθελών γάρ τώ θανάτω τόν θάνατον, τό νίκος έδωκεν ημίν, καί τό μέγα έλεος.


Η ΛΙΤΑΝΕΥΣΙΣ ΤΩΝ ΙΕΡΩΝ ΕΙΚΟΝΩΝ

Προπορευομένων τών Ιεροπαίδων μετά εικόνων καί θυμιατού, ο Ιερεύς εξέρχεται τού Ιερού μετά τού Τιμίου Σταυρού καί γίνεται λιτανεία πέριξ τού εσωτερικού τού Ναού εις τέσσαρες στάσεις. Εις εκάστην γίνεται δέησις καί ψάλλεται τό Απολυτίκιον τής Εορτής εις στάσεις τέσσαρες.

Λαός: Τήν άχραντον Εικόνα σου προσκυνούμεν Αγαθέ αιτούμενοι συγχώρησιν τών πταισμάτων ημών Χριστέ ο Θεός βουλήσει γάρ ηυδόκησας σαρκί ανελθείν εν τώ Σταυρώ, ίνα ρύση ούς έπλασας εκ τής δουλείας τού εχθρού, όθεν ευχαρίστως βοώμέν σοι, χαράς επλήρωσας τά πάντα, ο Σωτήρ ημών, παραγενόμενος εις τό σώσαι τόν κόσμον.

α' Εν τή βορεία πλευρά τελείται δέησις υπέρ τών ζώντων.

Ιερεύς: Ελέησον ημάς, ο Θεός κατά τό μέγα έλεός σου δεόμεθά σου επάκουσον καί ελέησον.

Λαός: Κύριε, ελέησον (3).

Ιερεύς: Έτι δεόμεθα υπέρ τών ευσεβών καί ορθοδόξων Χριστιανών.

Λαός: Κύριε, ελέησον (3).

Ιερεύς: Έτι δεόμεθα υπέρ τού Αρχιεπισκόπου ημών (Όνομα) καί πάσης τής εν Χριστώ ημών αδελφότητος.

Λαός: Κύριε, ελέησον (3).

Ιερεύς: Ότι ελεήμων καί φιλάνθρωπος Θεός υπάρχεις καί Σοί τήν δόξαν αναπέμπομεν τώ Πατρί καί τώ Υιώ καί τώ Αγίω Πνεύματι, νύν καί αεί καί εις τούς αιωνας τών αιώνων.
Λαός: Αμήν.

Λαός: Τήν άχραντον Εικόνα σου προσκυνούμεν Αγαθέ αιτούμενοι συγχώρησιν τών πταισμάτων ημών Χριστέ ο Θεός βουλήσει γάρ ηυδόκησας σαρκί ανελθείν εν τώ Σταυρώ, ίνα ρύση ούς έπλασας εκ τής δουλείας τού εχθρού, όθεν ευχαρίστως βοώμέν σοι, χαράς επλήρωσας τά πάντα, ο Σωτήρ ημών, παραγενόμενος εις τό σώσαι τόν κόσμον.

β' Εν τή δυτική πλευρά, τελείται δέησις υπέρ τών κεκοιμημένων, ευσεβών Βασιλέων Ορθοδόξων πατριαρχών, Αρχιερέων κ.τ.λ.

Ιερεύς: Ελέησον ημάς ο Θεός, κατά τό μέγα έλεός σου, δεόμεθά σου, επάκουσον καί ελέησον.

Λαός: Κύριε, ελέησον (3).

Ιερεύς: Έτι δεόμεθα υπέρ μακαρίας μνήμης καί αιωνίου αναπαύσεως τών ψυχών τών κεκοιμημένων δούλων σου βασιλέων, πατριαρχών, αρχιερέων, ιερέων ιερομονάχων ιεροδιακόνων μοναχών καί πάντων τών από περάτων έως περάτων τής οικουμένης κεκοιμημένων ευσεβών καί ορθοδόξων χριστιανών πατέρων προπατόρων πάππων προπάππων γονέων αδελφών καί συγγενών ημών.

Λαός: Αιωνία η μνήμη αυτών (3).

Ιερεύς: Ότι σύ εί η ανάστασις η ζωή καί η ανάπαυσις τών κεκοιμημένων δούλων σου Χριστέ ο Θεός ημών καί σοί τήν δόξαν αναπέμπομεν σύν τώ ανάρχω σου Πατρί καί τώ παναγίω καί αγαθώ καί ζωοποιώ σου Πνεύματι νύν καί αεί καί εις τούς αιώνας τών αιώνων.
Λαός: Αμήν.

Λαός: Τήν άχραντον Εικόνα σου προσκυνούμεν Αγαθέ αιτούμενοι συγχώρησιν τών πταισμάτων ημών Χριστέ ο Θεός βουλήσει γάρ ηυδόκησας σαρκί ανελθείν εν τώ Σταυρώ, ίνα ρύση ούς έπλασας εκ τής δουλείας τού εχθρού, όθεν ευχαρίστως βοώμέν σοι, χαράς επλήρωσας τά πάντα, ο Σωτήρ ημών, παραγενόμενος εις τό σώσαι τόν κόσμον.

γ' Εν τή νοτίω πλευρά τελείται δέησις υπέρ τών ζώντων.

Ιερεύς: Ελέησον ημάς, ο Θεός, κατά τό μέγα έλεός σου, δεόμεθά σου, επάκουσον καί ελέησον.

Λαός: Κύριε, ελέησον (3).

Ιερεύς: Ετι δεόμεθα υπέρ τών ευσεβών καί ορθοδόξων Χριστιανών.

Λαός: Κύριε, ελέησον (3).

Ιερεύς: Έτι δεόμεθα υπέρ τού Αρχιεπισκόπου ημών (Όνομα) καί πάσης τής εν Χριστώ ημών αδελφότητος.

Λαός: Κύριε, ελέησον (3).

Ιερεύς: Ότι ελεήμων καί φιλάνθρωπος Θεός υπάρχεις, καί σοί τήν δόξαν αναπέμπομεν, τώ Πατρί καί τώ Υιώ καί τώ Αγίω Πνεύματι, νύν και άει και εις τούς αιώνας τών αιώνων.
Λαός: Αμήν.

Λαός: Τήν άχραντον Εικόνα σου προσκυνούμεν Αγαθέ αιτούμενοι συγχώρησιν τών πταισμάτων ημών Χριστέ ο Θεός βουλήσει γάρ ηυδόκησας σαρκί ανελθείν εν τώ Σταυρώ, ίνα ρύση ούς έπλασας εκ τής δουλείας τού εχθρού, όθεν ευχαρίστως βοώμέν σοι, χαράς επλήρωσας τά πάντα, ο Σωτήρ ημών, παραγενόμενος εις τό σώσαι τόν κόσμον.

δ' Εν δέ τή ανατολική πλευρά τελείται δέησις υπέρ τών ζώντων.

Ιερεύς: Ελέησον ημάς, ο Θεός κατά τό μέγα έλεός σου, δεόμεθά σου επάκουσον καί ελέησον.

Λαός: Κύριε, ελέησον (3).

Ιερεύς: Έτι δεόμεθα καί υπέρ τού διαφυλαχθήναι τήν αγίαν Εκκλησίαν καί τήν πόλιν ταύτην, καί πάσαν πόλιν καί χώραν, από οργής, λοιμού, λιμού, σεισμού, καταποντισμού, πυρός, μαχαίρας, επιδρομής αλλοφύλων, εμφυλίου πολέμου καί αιφνιδίου θανάτου. υπέρ τού ίλεων ευμενή καί ευδιάλλακτον γενέσθαι τόν αγαθόν καί Φιλάνθρωπον Θεόν ημών, τού αποστρέψαι καί διασκεδάσαι πάσαν οργήν καί νόσον τήν καθ' ημών κινουμένην, καί ρύσασθαι ημάς έκ τής επικειμένης δικαίας αυτού απειλής, καί ελεήσαι ημάς.

Λαός: Κύριε, ελέησον (3).

Ιερεύς: Επάκουσον ημών, ο Θεός, ο Σωτήρ ημών , η ελπίς πάντων τών περάτων τής γής καί τών εν θαλάσση μακράν, καί ίλεως, ίλεως γενού ημίν, Δέσποτα, επί ταίς αμαρτίαις ημών, καί ελέησον ημάς.

Λαός: Κύριε, ελέησον (3),

Ιερεύς: Ότι ελεήμων καί Φιλάνθρωπος Θεός υπάρχεις, καί σοί τήν δόξαν αναπέμπομεν, τώ Πατρί καί τώ Υιώ καί τώ Αγίω Πνεύματι, νύν καί άει καί εις τούς αιώνας τών αιώνων.
Λαός: Αμήν.

(Ενταύθα αναγινώσκει ο Ιερεύς τάς εξής περικοπάς εκ τού Συνοδικού τής Ζ' Οικουμενικής Συνόδου.)

Ιερεύς: Οι Προφήται ως είδον, οι Απόστολοι ως εδίδαξαν, η Εκκλησία ως παρέλαβεν, οι Διδάσκαλοι ως εδογμάτισαν, η Οικουμένη ως συμπεφώνηκεν, η χάρις ως έλαμψεν, η αλήθεια ως αποδέδεικται, τό ψεύδος ως απελήλαται, η σοφία ως επαρρησιάσατο, ο Χριστός ως εβράβευσεν, ούτω φρονούμεν, ούτω λαλούμεν, ούτω κηρύσσομεν Χριστόν τόν αληθινόν Θεόν ημών, καί τούς Αυτού Αγίους εν λόγοις τιμώντες, εν συγγραφαίς, εν νοήμασιν, εν θυσίαις, εν Ναοίς, εν Εικονίσμασι, τόν μέν ως Θεόν καί Δεσπότην προσκυνούντες καί σέβοντες, τούς δέ διό τόν κοινόν Δεσπότην ως Αυτού γνησίους θεράποντας τιμώντες καί τήν κατά σχέσιν προσκύνησιν απονέμονες. Αύτη η πίστις τών Αποστόλων, αύτη η πίστις τών Πατέρων, αύτη η πίστις τών Ορθοδόξων, αύτη η πίστις τήν Οικουμένην εστήριξεν. Επί τούτοις τούς τής ευσεβείας Κήρυκας αδελφικώς τε καί πατροποθήτως εις δόξαν καί τιμήν τής ευσεβείας, υπέρ ής αγωνίσαντο, ανευφημούμεν καί λέγομεν. Τών τής Ορθοδοξίας προμάχων ευσεβών Βασιλέων, αγιωτάτων Πατριαρχών, Αρχιερέων, Διδασκάλων, Μαρτύρων, Ομολογητών, Αιωνία η μνήμη.

Λαός: Αιωνία η μνήμη αυτών (3).

Ιερεύς: Τούτων τοίς υπέρ ευσεβείας μέχρι θανάτου άθλοις τε καί αγωνίσμασι καI διδασκαλίαις παιδαγωγείσθαί τε καί κρατύνεσθαι Θεόν έκλιπαρούντες, καί μιμητός τής ενθέου αυτών πολιτείας μέχρι τέλους αναδεικνύσθαι εκδυσωπούντες, αξιωθείημεν τών εξαιτουμένων, οικτιρμοίς καί χάριτι τού Μεγάλου καί Πρώτου Αρχιερέως Χριστού τού αληθινού Θεού ημών, πρεσβείαις τής υπερενδόξου Δεσποίνης ημών Θεοτόκου καί αειπαρθένου Μαρίας, τών θεοειδών Αγγέλων καί πάντων τών Αγίων.
Λαός: Αμήν.

Λαός: Τίς Θεός μέγας ως ο Θεός ημών. Σύ εί ο Θεός ο ποιών θαυμάσια μόνος (3).

Λαός: Σήμερον σωτηρία τώ κόσμω γέγονεν, άσωμεν τώ αναστάντι εκ τάφου καί αρχηγώ τής ζωής ημών. καθελών γάρ τώ θανάτω τόν θάνατον, τό νίκος έδωκεν ημίν καί μέγα έλεος.






Είς την λειτουργίαν



Είσοδικόν

Δεύτε προσκυνήσωμεν και προσπέσωμεν Χριστώ. Σώσον ημάς, Υιέ Θεού, ο αναστάς εκ νεκρών, ψάλλοντάς σοι Αλληλούϊα


Απολυτίκιον Ήχος πλ. α'
Τόν συνάναρχον Λόγον Πατρί καί Πνεύματι, τόν εκ Παρθένου τεχθέντα εις σωτηρίαν ημών, ανυμνήσωμεν πιστοί καί προσκυνήσωμεν, ότι ηυδόκησε σαρκί, ανελθείν εν τώ σταυρώ, καί θάνατον υπομείναι, καί εγείραι τούς τεθνεώτας, εν τή ενδόξω Αναστάσει αυτού.


Απολυτίκιον Ήχος β'
Τήν άχραντον Εικόνα σου προσκυνούμεν Αγαθέ, αιτούμενοι συγχώρησιν τών πταισμάτων ημών, Χριστέ ο Θεός, βουλήσει γάρ ηύ δόκησας σαρκί ανελθείν εν τώ Σταυρώ, ίνα ρύση ούς έπλασας εκ τής δουλείας τού εχθρού, όθεν ευχαρίστως βοώμέν σοι, Χαράς επλήρωσας τά πάντα, ο Σωτήρ ημών, παραγενόμενος εις τό σώσαι τόν Κόσμον.

Κοντάκιον
Αυτόμελον Ήχος πλ. δ'
Ο απερίγραπτος Λόγος τού Πατρός, εκ σού Θεοτόκε περιεγράφη σαρκούμενος, καί τήν ρυπωθείσαν εικόνα εις τό αρχαίον αναμορφώσας, τώ θείω κάλλει συγκατέμιξεν. Αλλ' Ομολογούντες τήν σωτηρίαν, έργω καί λόγω ταύτην ανιστορούμεν.


Ήχος πλ. δ' Αυτόμελον
Τή υπερμάχω στρατηγώ τά νικητήρια, ως λυτρωθείσα τών δεινών, ευχαριστήρια, αναγράφω σοι η Πόλις σου, Θεοτόκε, αλλ' ώς έχουσα τό κράτος απροσμάχητον, εκ παντοίων με κινδύνων ελευθέρωσον ίνα κράζω σοι, Χαίρε, Νύμφη ανύμφευτε.


Ο Αποστολος
Εύλογητός ει, Κύριε, ό Θεός τών πατέρων ημών.

Ότι δίκαιος ει επί πάσιν, οίς έποίησας ήμίν.

Προς Εβραίους Επιστολής Παύλου το 'Ανάγνωσμα.

Αδελφοί, πίστει Μωϋσής «μέγας γενόμενος» ήρνήσατο λέγεσθαι υιός θυγατρός Φαραώ, μάλλον έλόμενος συγκακουχείσθαι τω λαώ τοΰ θεοΰ ή πρόσκαιρον έχειν αμαρτίας άπόλαυσιν, μείζονα πλοΰτον ήγησάμενος τών Αιγύπτου θησαυρών τον όνειδισμόν τοΰ Χριστού απέβλεπε γαρ εις την μισθαποδοσίαν. Και τί έτι λέγω; Έπιλείψει γάρ με διηγούμενον ό χρόνος περί Γεδεών, Βαράκ τε και Σαμψών και Ίεφθάε, Δαυίδ τε και Σαμουήλ και τών προφητών, οι δια πίστεως κατηγωνίσαντο βασιλείας, είργάσαντο δικαιοσύνην, έπέτυχον επαγγελιών, έφραξαν στόματα λεόντων, έσβεσαν δύναμιν πυρός, έφυγον στόματα μαχαίρας, ένεδυναμώθησαν άπό ασθενείας, έγενήθησαν ισχυροί εν πολέμω, παρεμβολάς έκλιναν δια τούτο έχρισε σε, ό Θεός, ό Θεός σου έλαιον άγαλλιάσεως παρά τους μετόχους σου». Καί «Σύ κατ' αρχάς, Κύριε, την γήν έθεμελίωσας, καί έργα τών χειρών σου είσιν οί ουρανοί αυτοί άπολούνται, σύ δε διαμένεις καί πάντες ώς ίμάτιον παλαιωθήσονται, και ώσεί περιβόλαιον ελίξεις αυτούς, καί άλλαγήσονται συ δε ό αυτός ει, καί τα έτη σου ούκ έκλείψουσι».αλλότριων έλαβον γυναίκες έξ αναστάσεως τους νεκρούς αυτών άλλοι δε έτυμπανίσθησαν, ου προσδεξάμενοι την άπολύτρωσιν, ίνα κρείττονος αναστάσεως τύχωσιν έτεροι δε εμπαιγμών και μαστιγών πείραν ελαβον, έτι δε δεσμών και φυλακής έλιθάσθησαν, έπρίσθησαν, έπειράσθησαν, εν φόνω μαχαίρας άπέθανον, περιήλθον έν μηλωταίς, εν αιγείοις δέρμασιν, ύστερούμενοι, θλιβόμενοι, κακουχούμενοι, ων ουκ ην άξιος ό κόσμος, έν έρημίαις πλανώμενοι και όρεσι και σπηλαίοις και ταίς όπαίς τής γης. Και ούτοι πάντες μαρτυρηθέντες δια τής πίστεως ουκ έκομίσαντο την έπαγγελίαν, του Θεού περί ημών κρειττόν τι προβλεψαμένου, ίνα μη χωρίς ημών τελειωθώσι.

Αλληλούια (γ)
Μωϋσής και Ααρών έν τοις ίερεύσιν αύτοϋ.
Έπεκαλούντο τον Κύριον, και αυτός είσήκουεν αυτών.

Ευαγγέλιον
(Ιωάννη κεφ. α' στίχοι 44-52).
«Τω καιρώ εκείνω ηθέλησεν ο Ιησούς εξελθείν εις την Γαλιλαίαν• και ευρίσκει Φίλιππον και λέγει αυτώ• ακολούθει μοι. Ην δε ο Φίλιππος από Βηθσαϊδά, εκ της πόλεως Ανδρέου και Πέτρου. Ευρίσκει Φίλιππος τον Ναθαναήλ και λέγει αυτώ• όν έγραψε Μωυσής εν τω νόμω και οι προφήται, ευρήκαμεν, Ιησούν τον υιόν του Ιωσήφ τον από Ναζαρέτ. Και είπεν αυτώ Ναθαναήλ• εκ Ναζαρέτ δύναται τι αγαθόν είναι; λέγει αυτώ Φίλιππος• έρχου και ίδε. Είδεν ο Ιησούς τον Ναθαναήλ ερχόμενον προς αυτόν και λέγει περί αυτού• ίδε αληθώς Ισραηλίτης, εν ώ δόλος ουκ εστί. Λέγει αυτώ Ναθαναήλ• πόθεν με γινώσκεις; απεκρίθη Ιησούς και είπεν αυτώ• προ του σε Φίλιππον φωνήσαι, όντα υπό την συκήν είδόν σε. Απεκρίθη Ναθαναήλ και λέγει αυτώ• ραββί, συ ει ο υιός του Θεού, συ ει ο βασιλεύς του Ισραήλ. Απεκρίθη Ιησούς και είπεν αυτώ• ότι είπόν σοι, είδον •σε υποκάτω της ,συκής, πιστεύεις; μείζω τούτων όψει. Και λέγει αυτώ• αμήν αμήν λέγω υμίν, απ' άρτι όψεσθε τον ουρανόν ανεωγότα, και τους αγγέλους του Θεού αναβαίνοντας και καταβαίνοντας επί τον υιόν του ανθρώπου».

Εις το Εξαιρέτως

Επί σοί, χαίρει, Κεχαριτωμένη, πασά ή κτίσις, Αγγέλων το σύστημα και ανθρώπων τό γένος, ήγιασμένε ναέ, και παράδεισε λογικέ, παρθενικόν καύχημα έξ ής Θεός έσαρκώθη και παιδίον γέγονεν, ο προ αιώνων υπάρχων Θεός ημών Τήν γαρ σήν μήτραν θρόνον έποίησε, και τήν σήν γαστέρα πλατυ-τέραν ουρανών άπειργάσατο. Έπί σοί χαίρει, Κεχαριτωμένη, πασά ή κτίσις• δόξα σοι.
82



Κοινωνικόν << Αινείτε>>.
-Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με τον αμαρτωλό και ανάξιο δούλο σου.
-Γνώρισόν μοι, Κύριε, οδόν, εν ή πορεύσομαι, ότι πρός σέ ήρα τήν ψυχήν μου.
-Εξομολογήσομαί σοι είς τον αιώνα, ότι εποίησας και υπομενώ το όνομά σου ότι χρηστόν εναντίον των οσίων σου.
PRETORIAN
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 561
Εγγραφή: Δευ Μαρ 05, 2007 6:00 am

Re: Το τυπικόν της Κυριακής(ανανεώνεται κάθε Κυριακή)

Δημοσίευση από PRETORIAN »

15-3-2009
+ ΚΥΡΙΑΚΗ Β ΤΩΝ ΝΗΣΤΕΙΩΝ
Μνήμη Γρηγορίου άρχιεπισκόπου Θεσσαλονίκης τοΰ Παλαμά. 'Αγαπίου καΊ των σύν αυτώ μαρτύρων (t 303). Ήχος πλ. β', έωθινόν ς'.

ΕΞΑΨΑΛΜΟΣ...

Θεός Κύριος, καί επέφανεν ημίν, ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου.
Στίχ, α'. Εξομολογείσθε τώ Κυρίω, καί επικαλείσθε τό όνομα τό άγιον αυτού.
Θεός Κύριος, καί επέφανεν ημίν...
Στίχ, β'. Πάντα τά έθνη εκύκλωσάν με, καί τώ ονόματι Κυρίου ήμυνάμην αυτούς,
Θεός Κύριος, καί επέφανεν ημίν...
Στίχ, γ'. Παρά Κυρίου εγένετο αύτη, καί εστι θαυμαστή εν οφθαλμοίς ημών.
Θεός Κύριος, καί επέφανεν ημίν...

Απολυτίκιον Ήχος πλ. β’
Αγγελικαί Δυνάμεις επί τό μνήμά σου, καί οι φυλάσσοντες απενεκρώθησαν, καλί ίστατο οι Μαρία εν τώ τάφω, ζητούσα τό άχραντόν σου σώμα. Εσκύλευσας τόν Άδην, μή πειρασθείς υπ' αυτού, υπήντησας τη Παρθένω, δωρούμενος τήν ζωήν, ο αναστάς εκ των νεκρών, Κύριε δόξα σοι.

δόξα
Ήχος πλ. δ'
Ορθοδοξίας ο φωστήρ Εκκλησίας τό στήριγμα καί διδάσκαλε τών μοναστών η καλλονή τών θεολόγων υπέρμαχος απροσμάχητος Γρηγόριε θαυματουργέ Θεσσαλονίκης τό καύχημα κήρυξ τής χάριτος ικέτευε διά παντός, σωθήναι τάς ψυχάς ημών.


Καί νύν... Θεοτοκίον
Ο δι' ημάς γεννηθείς εκ Παρθένου, καί σταύρωσιν υπομείνας αγαθέ, ο θανάτω τόν θάνατον σκυλεύσας, καί Έγερσιν δείξας ως Θεός, μή παρίδης ούς έπλασας τή χειρί σου, δείξον τήν φιλανθρωπίαν σου ελεήμον, δέξαι τήν τεκούσάν σε Θεοτόκον πρεσβεύουσαν υπέρ ημών καί σώσον Σωτήρ ημών, λαόν απεγνωσμένον.



Καθίσματα Ήχος πλ. β'
Τού τάφου ανεωγμένου, τού Άδου οδυρομένου, η Μαρία εβόα πρός τούς κεκρυμμένους Αποστόλους. Εξέλθετε οι τού αμπελώνος εργάται, κηρύξατε τόν τής Αναστάσεως λόγον. Ανέστη ο Κύριος, παρέχων τώ κόσμω τό μέγα έλεος.
Δόξα...
Κύριε, παρίστατο τώ τάφω σου Μαρία η Μαγδαληνή, καί έκλαιε βοώσα, καί κηπουρόν σε νομίζουσα έλεγε. Πού έκρυψας τήν αιώνιον Ζωήν; πού έθηκας τόν επί θρόνου Χερουβίμ; οι γάρ τούτον φυλάσσοντες, από τού φόβου απενεκρώθησαν, ή τόν Κύριόν μου δότε μοι, ή σύν εμοί κραυγάσατε, ο εν νεκροίς καί τούς νεκρούς αναστήσας δόξα σοι.
Καί νύν... Θεοτοκίον
Προϊστορεί ο Γεδεών τήν σύλληψιν, καί ερμηνεύει ο Δαυϊδ τόν τόκον σου Θεοτόκε, κατέβη γάρ ως υετός επί πόκον, ο Λόγος εν τή γαστρί σου, καί εβλάστησας άνευ σποράς Γή αγία, τού κόσμου τήν σωτηρίαν, Χριστόν τόν Θεόν ημών η Κεχαριτωμένη.

Η Ζωή, εν τώ τάφω ανέκειτο, καί σφραγίς εν τώ λίθω επέκειτο, ως Βασιλέα υπνούντα, στρατιώται εφύλαττον Χριστόν, καί τούς εχθρούς αυτού αορασία πατάξας, ανέστη ο Κύριος.
Δόξα…
Προϊστορεί ο Ιωνάς τόν τάφον σου, καί ερμηνεύει Συμεών τήν Έγερσιν τήν ένθεον, αθάνατε Κύριε, κατέβης γάρ ωσεί νεκρός εν τώ τάφω, ο λύσας Άδου τάς πύλας, ανέστης δέ άνευ φθοράς ως Δεσπότης, τού κόσμου είς σωτηρίαν, Χριστέ ο Θεός ημών, φωτίσας τούς εν σκότει.
Καί νύν... Θεοτοκίον
Θεοτόκε Παρθένε, ικέτευε τόν Υιόν σου, τόν εκουσίως προσπαγέντα εν σταυρώ, καί αναστάντα εκ νεκρών, Χριστόν τόν Θεόν ημών, σωθήναι τάς ψυχάς ημών.


ΕΥΛΟΓΗΤΑΡΙΑ
Ήχος πλ. α'

-Ευλογητός εί, Κύριε, δίδαξόν με τά δικαιώματά σου.
Τών Αγγέλων ο δήμος, κατεπλάγη ορών σε, εν νεκροίς λογισθέντα, τού θανάτου δέ Σωτήρ, τήν ισχύν καθελόντα, καί σύν εαυτώ τόν Αδάμ εγείραντα, καί εξ Άδου πάντας ελευθερώσαντα.
-Ευλογητός εί, Κύριε, δίδαξόν με τά δικαιώματά σου.
Τί τά μύρα, συμπαθώς τοίς δάκρυσιν, ώ Μαθήτριαι κιρνάτε; ο αστράπτων εν τώ τάφω Άγγελος, προσεφθέγγετο ταίς Μυροφόροις, Ίδετε υμείς τόν τάφον καί ήσθητε, ο Σωτήρ γάρ εξανέστη τού μνήματος.
-Ευλογητός εί, Κύριε, δίδαξόν με τά δικαιώματά σου,
Λίαν πρωί, Μυροφόροι έδραμον, πρός τό μνήμά σου θρηνολογούσαι, αλλ' επέστη, πρός αυτάς ο Άγγελος, καί είπε, θρήνου ο καιρός πέπαυται, μή κλαίετε, τήν Ανάστασιν δέ, Αποστόλοις είπατε.
-Ευλογητός εί, Κύριε, δίδαξόν με τά δικαιώματά σου,
Μυροφόροι γυναίκες, μετά μύρων ελθούσαι, πρός τό μνήμά σου, Σώτερ ενηχούντο. Αγγέλου τρανώς, πρός αυτάς φθεγγομένου. Τί μετά νεκρών, τόν ζώντα λογίζεσθε; ώς Θεός γάρ, εξανέστη τού μνήματος.
Δόξα... Τριαδικόν

Προσκυνούμεν Πατέρα, καί τόν τούτου Υιόν τε, καί τό Άγιον Πνεύμα, τήν Αγίαν Τριάδα, εν μιά τή ουσία, σύν τοίς Σεραφείμ, κράζοντες τό, Άγιος, Άγιος, Άγιος εί, Κύριε.
Καί νύν... Θεοτοκίον

Ζωοδότην τεκούσα, ελυτρώσω Παρθένε, τόν Αδάμ αμαρτίας, χαρμονήν δέ τή Εύα, αντί λύπης παρέσχες, ρεύσαντα ζωής, ίθυνε πρός ταύτην δέ, ο εκ σού σαρκωθείς Θεός καί άνθρωπος.

Αλληλούϊα, Αλληλούϊα, Αλληλούϊα. Δόξα σοι ο Θεός (εκ γ').


Η Υπακοή Ήχος πλ. β'
Τώ εκουσίω καί ζωοποιώ σου θανάτω Χριστέ, πύλας τού Άδου συντρίψας ως Θεός, ήνοιξας ημίν τόν πάλαι Παράδεισον, καί αναστάς εκ τών νεκρών, ερρύσω εκ φθοράς τήν ζωήν ημών.
Οι Αναβαθμοί, Αντίφωνον Α'
• • Εν τώ ουρανώ τούς οφθαλμούς μου αίρω, πρός σέ Λόγε, οικτιρόν με, ίνα ζώ σοι.
• • Ελέησον ημάς τούς εξουθενουμένους, καταρτίζων εύχρηστα, σκεύη σου Λόγε.
Δόξα... Καί νύν...
Αγίω Πνεύματι, πανσωστική αιτία, εί τινι τούτων κατ' αξίαν πνεύσει, τάχει εξαίρει τών τής γής, πτεροί, αύξει, τάττει άνω.
Αντίφωνον Β'
• • Ει μή ότι Κύριος ήν εν ημίν, ουδείς ημών αντισχείν ηδύνατο, εχθρού πάλαισμα, οι νικώντες γάρ ένθεν υψούνται.
• • Τοίς οδούσιν αυτών, μή μου ληφθήτω η ψυχή, ως στρουθίον Λόγε, οίμοι! πώς μέλλω τών εχθρών ρυσθήναι, φιλαμαρτήμων υπάρχων.
Δόξα... Καί νύν...
Αγίω Πνεύματι, ενθέωσις τοίς πάσιν, ευδοκία, σύνεσις, ειρήνη καί η ευλογία, ισουργόν γάρ τώ Πατρί εστι καί Λόγω.
Αντίφωνον Γ'
• • Οι πεποιθότες επί Κύριον εχθροίς φοβεροί, καί πάσι θαυμαστικοί, άνω γάρ ορώσιν.
• • Εν ανομίαις χείρας αυτών, ο τών δικαίων κλήρος, επίκουρόν σε έχων, Σώτερ ουκ εκτείνει.
Δόξα... Καί νύν...
Αγίω Πνεύματι, τό κράτος επί πάντων όπερ αι άνω Στρατηγίαι προσκυνούσι, σύν πάση πνοή τών κάτω.
Προκείμενον
Κύριε, εξέγειρον τήν δυναστείαν σου, καί ελθέ εις τό σώσαι ημάς.
Στίχ. Ο ποιμαίνων τόν Ισραήλ πρόσχες.



Ή Τάξις τού Εωθινού Ευαγγελίου

Ιερεύς Τού Κυρίου δεηθώμεν.
Χορός Κύριε, ελέησον.
Ιερεύς Ότι Άγιος εί ο Θεός ημών, και εν αγίοις επαναπαύη, και σοι την δόξαν αναπέμπωμεν, τω Πατρί και τω Υιώ και τω Αγίω Πνεύματι, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων.
Χορός Αμήν.
Πάσα πνοή αινεσάτω τόν Κύριον (εκ γ').
Ιερεύς Και υπέρ του καταξιωθήναι ημάς της ακροάσεως του αγίου Ευαγγελίου, Κύριον τον Θεόν ημών ικετεύσωμεν.
Χορός Κύριε, ελέησον (γ').
Ιερεύς Σοφία. Ορθοί, ακούσωμεν τού αγίου Ευαγγελίου.
Ιερεύς Ειρήνη πάσι.
Χορός Καί τώ Πνεύματί σου.
Ιερεύς Εκ τού κατά Ιωάννην αγίου Ευαγγελίου...
Ιερεύς Πρόσχωμεν.
Χορός Δόξα σοι, Κύριε, δόξα σοι.

ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ Εωθινόν στ’

Χορός Δόξα σοι, Κύριε, δόξα σοι.

Ανάστασιν Χριστού θεασάμενοι, προσκυνήσωμεν Άγιον, Κύριον, Ιησούν τόν μόνον αναμάρτητον. Τόν Σταυρόν σου, Χριστέ, προσκυνούμεν, καί τήν αγίαν σου Ανάστασιν υμνούμεν καί δοξάζομεν. Σύ γάρ εί Θεός ημών, εκτός σού άλλον ουκ οίδαμεν, τό όνομά σου ονομάζομεν. Δεύτε πάντες οι πιστοί, προσκυνήσωμεν τήν τού Χριστού αγίαν Ανάστασιν, ιδού γάρ ήλθε διά τού Σταυρού, χαρά εν όλω τώ κόσμω. Διά παντός ευλογούντες τόν Κύριον, υμνούμεν τήν Ανάστασιν αυτού. Σταυρόν γάρ υπομείνας δι' ημάς, θανάτω θάνατον ώλεσεν.

Ν' Ψαλμός

• Ελέησόν με ο Θεός κατά τό μέγα ελεός σου καί κατά τό πλήθος των οικτιρμών σου εξάλειψον τό ανόμημά μου
• επί πλείον πλύνόν με από τής ανομίας μου καί από τής αμαρτίας μου καθάρισόν με
• ότι τήν ανομίαν μου εγώ γινώσκω καί η αμαρτία μου ενώπιόν μού εστιν διά παντός
• σοί μόνω ήμαρτον καί τό πονηρόν ενώπιόν σου εποίησα όπως άν δικαιωθής εν τοίς λόγοις σου καί νικήσης εν τώ κρίνεσθαί σε
• ιδού γάρ εν ανομίαις συνελήμφθην καί εν αμαρτίαις εκίσσησέν με η μήτηρ μου
• ιδού γάρ αλήθειαν ηγάπησας τά άδηλα καί τά κρύφια τής σοφίας σου εδήλωσάς μοι
• ραντιείς με υσσώπω καί καθαρισθήσομαι πλυνείς με καί υπέρ χιόνα λευκανθήσομαι
• ακουτιείς με αγαλλίασιν καί ευφροσύνην αγαλλιάσονται οστά τεταπεινωμένα
• απόστρεψον τό πρόσωπόν σου από τών αμαρτιών μου καί πάσας τάς ανομίας μου εξάλειψον
• καρδίαν καθαράν κτίσον εν εμοί ο Θεός καί πνεύμα ευθές εγκαίνισον εν τοίς εγκάτοις μου
• μή απορρίψης με από τού προσώπου σου καί τό πνεύμα τό άγιόν σου μή αντανέλης απ' εμού
• απόδος μοι τήν αγαλλίασιν τού σωτηρίου σου καί πνεύματι ηγεμονικώ στήρισόν με
• διδάξω ανόμους τάς οδούς σου καί ασεβείς επί σέ επιστρέψουσιν
• ρύσαί με εξ αιμάτων ο Θεός ο Θεός τής σωτηρίας μου αγαλλιάσεται η γλώσσά μου τήν δικαιοσύνην σου
• κύριε τά χείλη μου ανοίξεις καί τό στόμα μου αναγγελεί τήν αίνεσίν σου
• ότι ει ηθέλησας θυσίαν έδωκα άν ολοκαυτώματα ουκ ευδοκήσεις
• θυσία τώ Θεώ πνεύμα συντετριμμένον καρδίαν συντετριμμένην καί τεταπεινωμένην ο Θεός ουκ εξουθενώσει
• αγάθυνον κύριε εν τή ευδοκία σου τήν Σιων καί οικοδομηθήτω τά τείχη Ιερουσαλημ
• τότε ευδοκήσεις θυσίαν δικαιοσύνης αναφοράν καί ολοκαυτώματα τότε ανοίσουσιν επί τό θυσιαστήριόν σου μόσχους

.
Δόξα... Ήχος πλ. δ'
Τής μετανοίας άνοιξόν μοι πύλας Ζωοδότα, ορθρίζει γάρ τό πνεύμά μου, πρός ναόν τόν άγιόν σου, ναόν φέρον τού σώματος, όλον εσπιλωμένον, αλλ' ως οικτίρμων κάθαρον, ευσπλάγχνω σου ελέει.
Καί νύν... Θεοτοκίοv
Ήχος ο αυτός
Τής σωτηρίας εύθυνόν μοι τρίβους, Θεοτόκε, αισχραίς γάρ κατερρύπωσα, τήν ψυχήν αμαρτίαις, ως ραθύμως τόν βίον μου, όλον εκδαπανήσας, ταίς σαίς πρεσβείαις ρύσαί με, πάσης ακαθαρσίας.

Είτα, Στίχ. Ελέησόν με ο Θεός κατά τό μέγα ελεός σου καί κατά τό πλήθος τών οικτιρμών σου, εξάλειψον τό ανόμημα μου.

Ήχος πλ. β'
Τά πλήθη τών πεπραγμένων μοι δεινών, εννοών ο τάλας, τρέμω τήν φοβεράν ημέραν τής κρίσεως, αλλά θαρρών εις τό έλεος τής ευσπλαγχνίας σου, ως ο Δαυίδ βοώ σοι. Ελέησόν με ο Θεός, κατά τό μέγα σου έλεος.
Κανών Αναστάσιμος

Ωδή α' Ήχος πλ. β' Ο Ειρμός
Ως εν ηπείρω πεζεύσας ο Ισραήλ, εν αβύσσω ίχνεσι, τόν διώκτην Φαραώ, καθορών ποντούμενον, Θεώ, επινίκιον ωδήν, εβόα άσωμεν.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Εκτεταμέναις παλάμαις επί Σταυρού, πατρικής επλήρωσας, ευδόκίας αγαθέ, Ιησού τά σύμπαντα, διό, επινίκιον ωδήν, σοι πάντες άσωμεν.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Φόβω σοι ως θεραπαινίς η τελευτή, προσταχθείσα πρόσεισι, τώ Δεσπότη τής ζωής, δι' αυτής βραβεύοντι ημίν, ατελεύτητον ζωήν, καί τήν Ανάστασιν.
Θεοτοκίον
Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Τόν εαυτής δεξαμένη Δημιουργόν, ως αυτός ηθέλησεν, εξ ασπόρου σου γαστρός, υπέρ νούν σαρκούμενον Αγνή, τών κτισμάτων αληθώς, εδείχθης Δέσποινα.

Ο Κανών τού Αγίου

Ωδή α' Ήχος δ'
Ανοίξω τό στόμα μου
Ρητόρων οι ένθεοι καί θεολόγων οι πρόκριτοι καί γλώσσαι θεόφθογγοι, δεύτε συνέλθετε εις ενότητα υμνήσαι κατ αξίαν τόν πνευματορρήτορα θείον Γρηγόριον.

Ο στύλος τής Πίστεως τής Εκκλησίας ο πρόμαχος, ο μέγας Γρηγόριος, ανευφημείσθω μοι, ο πανάριστος ποιμήν Θεσσαλονίκης ο κόσμος τού τάγματος Ιεραρχών αληθώς.

Εκ βρέφους επόθησας, κρείττονα βίον καί τέλειον Πάτερ εκ νεότητος, έστερξας φρόνημα καί ομότροπος καί σύμφρων ανεδείχθης, τού συνωνυμούντός σοι, θείε Γρηγόριε.
Θεοτοκίον
Γενού μοι Πανάμωμε, ζωής οδός οδηγούσά με, πρός θεία σκηνώματα, απεπλανήθην γάρ καί πρός βάραθρα κακίας ολισθαίνω, εξ ών με ανάγαγε τή μεσιτεία σου.

Ωδή γ' Ο Ειρμός
Ουκ έστιν άγιος ως σύ, Κύριε, ο Θεός μου, ο υψώσας τό κέρας, τών πιστών σου Αγαθέ, καί στερεώσας ημάς, εν τή πέτρα τής ομολογίας σου.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Θεόν σταυρούμενον σαρκί, καθορώσα η κτίσις, διελύετο φόβω, αλλά τή συνεκτική, παλάμη τού δι' ημάς, σταυρωθέντος, κραταιώς συνείχετο.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Θανάτω θάνατος λυθείς, κείται δείλαιος άπνους, τής ζωής γάρ μή φέρων, τήν ένθεον προσβολήν, νεκρούται ο ισχυρός, καί δωρείται, πάσιν η Ανάστασις.
Θεοτοκίον
Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Τού θείου τόκου σου Αγνή, πάσαν φύσεως τάξιν, υπερβαίνει τό θαύμα, Θεόν γάρ υπερφυώς, συνέλαβες εν γαστρί, καί τεκούσα, μένεις αειπάρθενος.
Ωδή γ'
Τούς σούς υμνολόγους Θεοτόκε
Τά ρείθρα τών θείων διδαχών σου φυλάττοντες πάσαν μηχανήν τών κακοδόξων φεύγομεν, καί πάσας εκκρουόμεθα, σοίς ιεροίς συγγράμμασι, φάλαγγας τούτων Γρηγόριε.

Σοφίας μωράς τών κακοδόξων, διέλυσας Μάκαρ τού Θεού, σοφίαν ενυπόστατον, έχων εν τή καρδία σου δι' ής μετ' ήχου έθραυσας, τά σαθρά τούτων φρυάγματα.

Νεκρώσας σαρκός τής φθειρομένης πάσαν ηδυπάθειαν σοφέ ασκητικώς εζώωσας ψυχής σου τά κινήματα καί ταύτην θείον όργανον, θεολογίας ανέδειξας.
Θεοτοκίον
Εν γνώσει φρενών καί προαιρέσει αισχράν τε καί άσωτον ζωήν, επιμελώς ηγάπησα, αλλά στοργή τή θεία με Παρθένε Θεονύμφευτε, δέσμευσον θεία πρεσβεία σου.

Κοντάκιον
Τή υπερμάχω στρατηηγώ
Τό τής σοφίας ιερόν καί θείον όργανον, θεολογίας τήν λαμπράν συμφώνως σάλπιγγα ανυμνούμέν σε Γρηγόριε θεορρήμον, Αλλ' ως νούς Νοϊ τώ πρώτω παριστάμενος, πρός αυτόν τόν νούν ημών Πάτερ οδήγησον, ίνα κράζωμεν, Χαίρε Κήρυξ τής χάριτος.
Ο Οίκος
Πρός τό « Αγγελος πρωτοστάτης»
Άγγελος ανεφάνης επί γής τών αρρήτων, τά θεία τοίς βροτοίς εξαγγέλλων, ταίς γάρ τών Ασωμάτων φωναίς ανθρωπίνω νοϊ τε καί σαρκί χρώμενος, εξέστησας ημάς, καί βοάν σοι θεορρήμον, έπεισας ταύτα.
• • Χαίρε δι' ού τό σκότος ηλάθη, χαίρε, δι' ού τό φώς αντεισήλθε.
• • Χαίρε τής ακτίστου θεότητος Άγγελε, χαίρε τής κτιστής καί μωράς όντως έλεγχε.
• • Χαίρε, ύψος ανεπίβατον, τήν Θεού φύσιν είπών, χαίρε, βάθος δυσθεώρητον, τήν ενέργειαν ειπών.
• • Χαίρε ότι τήν δόξαν τού Θεού καλώς είπας, χαίρε, ότι τάς δόξας τών κακούργων εξείπας.
• • Χαίρε, φωστήρ ο δείξας τόν Ήλιον, χαίρε κρατήρ τού νέκταρος πάροχε.
• • Χαίρε, δι' ού η αλήθεια λάμπει, χαίρε, δι ού εσκοτίσθη τό ψεύδος.
• • Χαίρε Κήρυξ τής χάριτος.


Κάθισμα Ήχος δ'
Ταχύ προκατάλαβε
Τήν πλάνην κατέφλεξας, τών κακοδόξων Σοφέ τήν πίστιν ετράνωσας, τών ορθοδόξων καλώς, καί κόσμον εφώτισας, όθεν τροπαιοφόρος νικητής ανεδείχθης, στύλος τής Εκκλησίας, αληθής Ιεράρχης, πρεσβεύων μή ελλίπης Χριστώ, σωθήναι πάντας ημάς.

Δόξα... Τό αυτό

Καί νύν... Θεοτοκίον
Ταχύ δέξαι Δέσποινα, τάς ικεσίας ημών καί ταύτας προσάγαγε τώ σώ Υιώ καί Θεώ Κυρία Πανάμωμε, σβέσον τάς περιστάσεις, τών δυσφήμων γλωσσάλγων πράϋνον μηχανίας, καί κατάβαλε θράσος τών οπλιζομένων αθέων, Άχραντε κατά τών δούλων σου.

Ωδή δ' Ο Ειρμός
Χριστός μου δύναμις, Θεός καί Κύριος, η σεπτή Εκκλησία θεοπρεπώς, μέλπει ανακράζουσα, εκ διανοίας καθαράς, εν Κυρίω εορτάζουσα.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Τό ξύλον ήνθησε, Χριστέ τής όντως ζωής, ο Σταυρός γάρ επάγη καί αρδευθείς, αίματι καί ύδατι, εξ ακηράτου σου πλευράς, τήν ζωήν ημίν εβλάστησεν.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Ουκ έτι όφις μοι ψευδώς, τήν θέωσιν υποβάλλει. Χριστός γάρ ο θεουργός, τής ανθρώπων φύσεως, νύν ακωλύτως τήν τρίβον, τής ζωής μοι ανεπέτασεν.
Θεοτοκίον
Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ως όντως άφθεγκτα, καί ακατάληπτα, τά τής σής Θεοτόκε θεοπρεπούς, πέφυκε κυήσεως, τοίς επί γής καί ουρανού, Αειπάρθενε μυστήρια.
Ωδή δ'
Τήν ανεξιχνίαστον θείαν βουλήν
Ανοίξας τό στόμα σου Πάτερ σοφέ τού Θεού σοφίαν εκήρυξας, ήν εμελέτας εν καρδία σου αεί, καί Βαρλαάμ τόν μάταιον άφρονα καί άνουν απέδειξας.

Έδυς ο γλυκύτατος επί τήν γήν Ήλιος τώ νόμω τής φύσεως, ανατελείς δέ, τώ πρωϊ σύν τώ Χριστώ, Ήλιος ο ανέσπερος πάντας εποπτεύων πρεσβείαις σου.

Έδειξεν η χάρις σε Μάκαρ Θεού καύχημα καί στήριγμα μέγιστον, τών Ορθοδόξων καί Ποιμένα αγαθόν, Καί θεολόγον δεύτερον, καί τής ποίμνης άγρυπνον φύλακα.
Θεοτοκίον
Ότά μοι διάνοιξον τά τής ψυχής, Μήτερ τού Θεού η γεννήσασα τόν πρίν τά ώτα, διανοίξαντα κωφού, καί θείους ενωτίζεσθαι λόγους, καί πληρούν καταξίωσον.

Ωδή ε' Ο Ειρμός
Τώ θείω φέγγει σου Αγαθέ, τάς τών ορθριζόντων σοι ψυχάς, πόθω ειδέναι καταύγασον δέομαι, σε Λόγε Θεού, τόν όντως Θεόν, εκ ζόφου τών πταισμάτων ανακαλούμενον.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Υποχωρεί μοι τά Χερουβείμ, νύν καί η φλογίνη ρομφαία, Δέσποτα νώτά μοι δίδωσι, σέ ιδόντα Λόγε Θεού, τόν όντως Θεόν, Ληστή οδοποιήσαντα τόν Παράδεισον.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Ουκ έτι δέδοικα τήν εις γήν, Δέσποτα Χριστέ επιστροφήν, σύ γάρ εκ γής με ανήγαγες, επιλελησμένον διευσπλαγχνίαν πολλήν, πρός ύψος αφθαρσίας τή Αναστάσει σου.
Θεοτοκίον
Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Τούς Θεοτόκον σε εκ ψυχής, Δέσποινα τού κόσμου αγαθή, ομολογούντας διάσωσον, σέ γάρ προστασίαν ακαταμάχητον, κεκτήμεθα τήν όντως Θεογεννήτριαν.

Ωδή ε'
Εξέστη τά σύμπαντα
Δρεπάνη τών λόγων σου, καί ιεροίς συγγράμμασιν έτεμες αιρέσεις ακανθώδεις, καί ζιζανίων νόθα βλαστήματα, τής Ορθοδοξίας δευσεβή κατεβάλου σπέρματα Ιεράρχα Γρηγόριε.

Οι λόγοι σου Πάνσοφε καί τά σεπτά συγγράμματα, δρόσος ουρανία μέλι πέτρας άρτος Αγγέλων τοίς εντυγχάνουσι, νέκταρ αμβροσία γλυκασμός, ήδυσμα Γρηγόριε καί πηγή ζώντος ύδατος.

Κοινόν σε Διδάσκαλον, γνωρίζει γή καί θάλασσα στήλην ιεράν Ορθοδοξίας καί οπλοθήκην θείων δογμάτων σεπτήν σοφόν θεολόγον ιερόν, σύσκηνον συμμέτοχον Αποστόλων ομότροπον.
Θεοτοκίον
Ρείθροις κατανύξεως, τούς ρύπους τής καρδίας μου, άχραντε απόπλυνον Παρθένε καί μετανοίας τρόπους μοι δώρησαι, σαίς πρός τόν οικτίρμονα Θεόν ιεραίς δεήσεσιν, όν αρρήτως εγέννησας.

Ωδή ς' Ο Ειρμός
Τού βίου τήν θάλασσαν, υψουμένην καθορών, τών πειρασμών τώ κλύδωνι, τώ ευδίω λιμένι σου προσδραμών, βοώ σοι, ανάγαγε, εκ φθοράς τήν ζωήν μου, Πολυέλεε.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Σταυρούμενος Δέσποτα, τοίς μέν ήλοις τήν αράν, τήν καθ' ημών εξήλειψας, τή δέ λόγχη νυττόμενος τήν πλευράν, Αδάμ τό χειρόγραφον, διαρρήξας, τόν κόσμον ηλευθέρωσας.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Αδάμ κατενήνεκται, δι' απάτης πτερνισθείς, πρός τό τού Άδου βάραθρον, αλλ' ο φύσει Θεός τε καί συμπαθής, κατήλθες πρός έρευναν, καί επ' ώμων βαστάσας, συνανέστησας.
Θεοτοκίον
Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Η πάναγνος Δέσποινα, η τεκούσα τοίς βροτοίς, τόν κυβερνήτην Κύριον, τών παθών μου τόν άστατον καί δεινόν, κατεύνασον τάραχον, καί γαλήνην, παράσχου τή καρδία μου.

Ωδή ς'
Τήν θείαν ταύτην καί πάντιμον
Ερράγη μάταιον φρύαγμα καί γλώσσα Βαρλαάμ τού παράφρονος, λόγοις καί δόγμασι, καί διανοίας οξύτητι τού σοφού Βασιλέως καί σού Γρηγόριε.

Τήν θείαν λύραν τού Πνεύματος τήν σάλπιγγα τρανώς τήν κηρύξασαν, Θεού μυστήρια Θεσσαλονίκης τόν Πρόεδρον, τήν θεολόγον γλώσσαν, ύμνοις τιμήσωμεν.

Λαού ποτέ προηγούμενος ως στύλος τού πυρός τούς τής Πίστεως εχθρούς κατέφλεξας, τών δέ πιστών τά συστήματα, εφώτισας θεόφρον Πάτερ Γρηγόριε.
Θεοτοκίον
Γενού μοι πάναγνε Δέσποινα γαλήνη καί λιμήν παρακλήσεως, διαβιβάζουσα πρός θείον όρμον ακύμαντον τήν ζάλην τών παθών μου, καταπραϋνουσα.

Κοντάκιον Ήχος πλ. β'
Τήν υπέρ ημών
Τή ζωαρχική παλάμη τούς τεθνεώτας, εκ τών ζοφερών κευθμώνων ο Ζωοδότης, αναστήσας άπαντας Χριστός ο Θεός, τήν ανάστασιν εβράβευσε, τώ βροτείω φυράματι, υπάρχει γάρ πάντων Σωτήρ, ανάστασις καί ζωή, καί Θεός τού παντός.
Ο Οίκος
Τόν Σταυρόν καί τήν Ταφήν σου Ζωοδότα, ανυμνούμεν οι πιστοί καί προσκυνούμεν, ότι τόν Άδην έδησας Αθάνατε, ως Θεός παντοδύναμος, καί νεκρούς συνανέστησας, καί πύλας τού Άδου συνέτριψας, καί κράτος τού θανάτου καθείλες ως Θεός. Διό οι γηγενείς δοξολογούμέν σε πόθω τόν αναστάντα, καί καθελόντα εχθρού τό κράτος τού πανώλους, καί πάντας αναστήσαντα τούς επί σοί πιστεύσαντας, καί κόσμον λυτρωσάμενον εκ τών βελών τού όφεως, καί ως μόνον δυνατόν, εκ τής πλάνης τού εχθρού λυτρωσάμενον ημάς, όθεν ανυμνούμεν ευσεβώς τήν Ανάστασίν σου, δι' ής έσωσας ημάς, ως Θεός τού παντός.

Σ υ ν α ξ ά ρ ι ο ν
Τή ΙΕ' τού αυτού μηνός, μνήμη τού Αγίου Μάρτυρος Αγαπίου, καί τών σύν αυτώ Πλησίου, Ρωμύλου, Τιμολάου, Αλεξάνδρων δύο, καί δύο Διονυσίων.
Στίχοι
• • Έσπευδεν Αγάπιος εις μαρτυρίαν.
• • Θεού γάρ αυτόν υπέθαλπεν αγάπη.
• • Μετά τριών Πλήσιος εκτμηθείς ξίφει,
• • Θεού σύν αυτοίς ίσταται νύν πλησίον.
• • Ως Αλεξάνδροις κλήσις εκτομή, στέφος,
• • Καί Διονυσίοις τε κοινά ήν τάδε.
• • Πέμπτη καί δεκάτη τμήθη Αγάπιος, εταίροι.

Τή αυτή ημέρα, μνήμη τού Αγίου Αποστόλου Αριστοβούλου, Επισκόπου Βρεττανίας, αδελφού Βαρνάβα τού Αποστόλου.

Τή αυτή ημέρα, μνήμη τού Αγίου Μάρτυρος Νικάνδρου τού εν Αιγύπτω.
Στίχοι
• • Νίκανδρον εκδαίρουσιν, ώσπερ αρνίον,
• • Χείρας βαλόντες οι μάγειροι τής πλάνης.


Συναξάριον του Τριωδίου
Τή αυτή ημέρα, Κυριακή δευτέρα τών Νηστειών, μνήμην επιτελούμεν τού εν Αγίοις Πατρός ημών Γρηγορίου Αρχιεπισκόπου Θεσσαλονίκης τού Παλαμά.
Στίχοι
• • Φωτός λαμπρόν κήρυκα νύν όντως μέγαν,
• • Πηγή φάους άδυτον άγει πρός φέγγος.

Ταίς αυτού πρεσβείαις, ο Θεός, ελέησον καί σώσον ημάς.


Ωδή ζ' Ο Ειρμός
Δροσοβόλον μέν τήν κάμινον ειργάσατο, Άγγελος τοίς οσίοις Παισί, τούς Χαλδαίους δέ καταφλέγον, πρόσταγμα Θεού, τόν τύραννον έπεισε βοάν. Ευλογητός εί ο Θεός, ο τών Πατέρων ημών.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Ο δυρόμενος τώ πάθει σου ο ήλιος, ζόφον περιεβάλετο, καί εν ημέρα επί πάσαν Δέσποτα τήν γήν, τό φώς συνεσκότασε βοάν. Ευλογητός εί ο Θεός, ο τών Πατέρων ημών.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Ημφιάσαντο Χριστέ τή καταβάσει σου, φέγγος τά καταχθόνια, ο προπάτωρ δέ, θυμηδίας έμπλεως οφθείς, χορεύων εσκίρτησε βοών. Ευλογητός εί ο Θεός, ο τών Πατέρων ημών.
Θεοτοκίον
Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Διά σού μήτηρ Παρθένε φώς ανέτειλε, πάση τή οικουμένη φαιδρόν, τόν γάρ Κτίστην σύ τών απάντων τέτοκας Θεόν, όν αίτησαι Πάναγνε ημίν, καταπεμφθήναι τοις πιστοίς τό μέγα έλεος.


Ωδή ζ'
Ουκ ελάτρευσαν τή Κτίσει
Οι τοίς λόγοις ομιλούντες καί συγγράμμασι, τοίς σοίς Γρηγόριε, γνώσιν μυούνται Θεού καί έμπλεοι δείκνυνται σοφίας πνευματικής, καί τήν άκτιστον χάριν καί τήν ενέργειαν, τού Θεού θεολογούσι.

Τήν ρομφαίαν καί τά τόξα κακοδόξων τε, όλως συνέτριψας καί τήν οφρύν Βαρλαάμ, καί πάσαν τήν δύναμιν αιρετικών ως ιστόν, διεσκόρπισας, οίά περ λίθος μέγιστος τής αράχνης Ιεράρχα.

Εσφραγίσθη σου τοίς λόγοις καί τοίς δόγμασι, καί τοίς συγγράμμασιν, η Πίστις τών ευσεβών καί θράσος αιρέσεως έστη Γρηγόριε καί αναίρεσις Ορθοδοξίας πέπαυται, καί ισχύς τών κακοδόξων.
Θεοτοκίον
Ιαμάτων σε πηγήν οι ξηραινόμενοι, παθών νοσήμασι γινώσκοντες αληθώς αντλούμεν σωτήρια, καί θεία νάματα, καί κραυγάζομεν, Ευλογημένος, Πάναγνε ο καρπός τής σής κοιλίας.


Ωδή η' Ο Ειρμός
Εκ φλογός τοίς Οσίοις δρόσον επήγασας, καί Δικαίου θυσίαν ύδατι έφλεξας, άπαντα γάρ δράς Χριστέ, μόνω τώ βούλεσθαι, σέ υπερυψούμεν, εις πάντας τούς αιώνας.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Ιουδαίων τόν πάλαι προφητοκτόνον λαόν, θεοκτόνον ο φθόνος νύν απειργάσατο, σέ επί Σταυρού αναρτήσαντα, Λόγε Θεού, όν υπερυψούμεν, εις πάντας τούς αιώνας.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Ουρανίους αψίδας ου καταλέλοιπας, καί εις Άδην φοιτήσας, όλον συνήγειρας, κείμενον Χριστέ, έν σαπρία τόν άνθρωπον, σέ υπερυψούντα, εις πάντας τούς αιώνας.
Θεοτοκίον
Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Εκ φωτός φωτοδότην Λόγον συνέλαβες, καί τεκούσα αφράστως τούτον δεδόξασαι, Πνεύμα γάρ εν σοί, Κόρη, θείον εσκήνωσεν, όθεν σε υμνούμεν, εις πάντας τούς αιώνας.


Ωδή η'
Παίδας ευαγείς εν τή καμίνω
Παρίστασαι νύν τοίς θεολόγοις τώ θρόνω τού Πανοικτίρμονος ως όμοιος τούτοις καί ομότροπος πάνσοφε Γρηγόριε Θεσσαλονίκης πρόεδρε, Ιεραρχών καλλονή, λαμπρώς ηγλαϊσμένος τή δόξη, τής Ιεραρχίας Θεώ καί νύν λατρεύων.

Ειδώς σου τό καθαρόv τής διανοίας Θεός καί πρό τής γαστρός καί πρό συλλήψεως τώ πιστώ λελάληκε θείω Βασιλεί τρανώς, τής Εκκλησίας άμαχον, είναί σε πρόμαχον, διό κανονική ασφαλεία, μύρω εσφραγίσθης, τής Αρχιερωσύνης.

Ηττάται τρανώς καί κινδυνεύει, τό άθροισμα τού Πολυκινδύνου τή παλάμη σου καί σοφοίς σου ρήμασιν ένδοξε Γρηγόριε, Θεσσαλονίκης Πρόεδρε καί ως εκλείπει καπνός εξέλιπε σαθρά συμμορία σού τή βροντοφώνω, καί θεολόγω γλώσση.
Θεοτοκίον
Λόγος Θεού εν σοι Παρθένε, βροτών τήν συγκεχωσμένην τοίς παθήμασι, φύσιν ανεμόρφωσεν άκρα αγαθότητι καί όλην ανεκαίνισε καί καθηγίασε, διό οι διά σού σεσωσμένοι, σέ δοξολογούμεν εις πάντας τούς αιώνας.


Ωδή θ' Ο Ειρμός
Θεόν ανθρώποις ιδείν αδύνατον, όν ου τολμά Αγγέλων ατενίσαι τά τάγματα, διά σού δέ Πάναγνε, ωράθη βροτοίς, Λόγος σεσαρκωμένος, όν μεγαλύνοντες, σύν ταίς ουρανίαις στρατιαίς, σέ μακαρίζομεν.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Παθών αμέτοχος σύ διέμεινας, Λόγε Θεού σαρκί, προσομιλήσας τοίς πάθεσιν, αλλά λύεις τών παθών τόν άνθρωπον, πάθεσι χρηματίσας πάθος, Σωτήρ ημών, μόνος γάρ υπάρχεις απαθής, καί παντοδύναμος.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Φθοράν θανάτου καταδεξάμενος, διαφθοράς ετήρησας τό σώμά σου άγευστον, η δέ σή ζωοποιός καί θεία ψυχή, Δέσποτα εν τώ Άδη ου καταλέλειπται, αλλ' ώσπερ εξ ύπνου αναστάς, ημάς συνήγειρας.
Τριαδικόν
Στίχ. Αγία Τριάς ο Θεός ελέησον καί σώσον ημάς.

Θεόν Πατέρα Υιόν συνάναρχον, πάντες βροτοί εν χείλεσιν, αγνοίς μέν δοξάζομεν, τήν δέ άρρητον καί υπερένδοξον, Πνεύματος Παναγίου, δύναμιν σέβομεν, μόνη γάρ υπάρχεις πανσθενής, Τριάς αχώριστος.

Ωδή θ'
Άπας γηγενής
Έσοπτρον Θεού, εγένου Γρηγόριε, τό κατ εικόνα γάρ άσπιλον ετήρησας νούν δηγεμόνα, κατά παθών σαρκικών ανδρικώς ενστησάμενος, τό καθομοίωσιν, ανελάβου, όθεν οίκος γέγονας τής αγίας Τριάδος λαμπρότατος.

Άναξ ευσεβής, υπόπτερον δείκνυσιν αεροβάτην σε, τούτω συμιμαχήσαντα, ως όλον έμπλεων, θείου Πνεύματος, κατά τού ματαιόφρονος καί μανικού Βαρλαάμ τού λαλούντος εις τό ύψος άδικα, τού Θεού όν ενδίκως ενίκησας.

Όλος γεγονώς σοφίας τής κρείττονος έμπλεως ένδοξε φώς τώ κόσμω έλαμψας, Ορθοδοξίας πηγάσας δόγματα, φιλία γαρ αμείνονος, φιλοσοφίας σοφέ θείον φόβον, εν γαστρί συνέλαβες καί τού Πνεύματος λόγους γεγέννηκας.
Θεοτοκίον
Ύμνον σοι πιστοί συμφώνως προσφέρομεν ευχαριστίας, σύ γάρ, τήν αρχαίαν έλυσας, ημών κατάραν Θεογεννήτρια, καί ευλογίαν άπαντες, θείαν καρπούμεθα σωτηρίαν φωτισμόν καί έλεος, διά σού καί χαράν τήν αιώνιον.



Καταβασίες

Ωδή α' Ήχος δ'
Ανοίξω τό στόμα μου, καί πληρωθήσεται Πνεύματος, καί λόγον ερεύξομαι, τή Βασιλίδι Μητρί, καί οφθήσομαι, φαιδρώς πανηγυρίζων, καί άσω γηθόμενος, ταύτης τά θαύματα
Ωδή γ'
Τούς σούς υμνολόγους Θεοτόκε, ως ζώσα καί άφθονος πηγή, θίασον συγκροτήσαντας, πνευματικόν στερέωσον, καί εν τή θεία δόξη σου, στεφάνων δόξης αξίωσον.
Ωδή δ'
Τήν ανεξιχνίαστον θείαν βουλήν, τής εκ τής Παρθένου σαρκώσεως, σού τού Υψίστου, ο Προφήτης, Αββακούμ, κατανοών εκραύγαζε. Δόξα τή δυνάμει σου Κύριε.
Ωδή ε'
Εξέστη τά σύμπαντα, επί τή θεία δόξη σου, σύ γάρ απειρόγαμε Παρθένε, έσχες εν μήτρα, τόν επί πάντων Θεόν, καί τέτοκας άχρονον Υιόν, πάσι τοίς υμνούσί σε, σωτηρίαν βραβεύοντα.
Ωδή ς'
Τήν θείαν ταύτην καί πάντιμον, τελούντες εορτήν οι θεόφρονες, τής Θεομήτορος, δεύτε τάς χείρας κροτήσωμεν, τόν εξ αυτής τεχθέντα Θεόν δoξάζοντες.
Ωδή ζ'
Ουκ ελάτρευσαν τή κτίσει οι θεόφρονες, παρά τόν Κτίσαντα, αλλά πυρός απειλήν; ανδρείως πατήσαντες, χαίροντες έψαλλον. Υπερύμνητε, ο τών Πατέρων Κύριος, καί Θεός ευλογητός εί.
Ωδή η' αινούμεν
Παίδας ευαγείς εν τή καμίνω, ο τόκος τής Θεοτόκου διεσώσατο, τότε μέν τυπούμενος, νύν δέ ενεργούμενος, τήν οικουμένην άπασαν, αγείρει ψάλλουσαν. Τόν Κύριον υμνείτε τά έργα, καί υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.


Ο Ιερεύς: Τήν Θεοτόκον καί Μητέρα τού Φωτός, εν ύμνοις τιμώντες μεγαλύνωμεν.
Ήχος δ΄
Μεγαλύνει η ψυχή μου τόν Κύριον, καί ηγαλλίασε τό πνεύμά μου επί τώ Θεώ τώ σωτήρί μου.
• Τήν Τιμιωτέραν τών Χερουβείμ, καί ενδοξοτέραν ασυγκρίτως τών Σεραφείμ, τήν αδιαφθόρως Θεόν Λόγον τεκούσαν, τήν όντως Θεοτόκον, σέ μεγαλύνομεν.
Ότι επέβλεψεν επί τήν ταπείνωσιν τής δούλης αυτού, ιδού γάρ από τού νύν μακαριούσί με πάσαι γενεαί,
• Τήν Τιμιωτέραν τών Χερουβείμ...
Ότι εποίησέ μοι μεγαλεία ο Δυνατός, καί άγιον τό όνομα αυτού, καί τό έλεος αυτού εις γενεάν, καί γενεάν τοίς φοβουμένοις αυτόν.
• Τήν Τιμιωτέραν τών Χερουβείμ...
Εποίησε κράτος εν βραχίονι αυτού, διεσκόρπισεν υπερηφάνους διανοία καρδίας αυτών.
• Τήν Τιμιωτέραν τών Χερουβείμ...
Καθείλε δυνάστας από θρόνων, καί ύψωσε ταπεινούς, πεινώντας ενέπλησεν αγαθών, καί πλουτούντας εξαπέστειλε κενούς.
• Τήν Τιμιωτέραν τών Χερουβείμ...
Αντελάβετο Ισραήλ παιδός αυτού, μνησθήναι ελέους, καθώς ελάλησε πρός τούς πατέρας ημών, τώ Αβραάμ, καί τώ σπέρματι αυτού έως αιώνος.

Ωδή θ' Ήχος δ'
Άπας γηγενής, σκιρτάτω τώ πνεύματι λαμπαδουχούμενος, πανηγυριζέτω δέ, αύλων Nόων φύσις γεραίρουσα, τήν ιερά θαυμάσια τής Θεομήτορος, καί βοάτω. Χαίροις παμμακάριστε, Θεοτόκε Αγνή αειπάρθενε.


  Άγιος Κύριος ο Θεός ημών,
  Άγιος Κύριος ο Θεός ημών.
  Υψούτε Κύριον τόν Θεόν ημών, καί προσκυνείτε τώ υποποδίω τών ποδών αυτού.
  Ότι Άγιός εστιν.

ΕΞΑΠΟΣΤΕΙΛΑΡΙΟΝ ΣΤ'
Δεικνύων ότι άνθρωπος, Σώτερ εί κατ' ουσίαν, εν μέσω στάς εδίδασκες, αναστάς εκ τού τάφου, καί βρώσεως συμμετέσχες, βάπτισμα μετανοίας, ευθύς δέ πρός ουράνιον, ανελήφθης Πατέρα, καί Μαθηταίς, πέμπειν τόν Παράκλητον επηγγείλω, Υπέρθεε Θεάνθρωπε, δόξα τή σή Εγέρσει.



Εξαποστειλάριον το του ιεράρχου
Τοίς Μαθηταίς συνέλθωμεν
Χαίρε Πατέρων καύχημα θεολόγων τό στόμα, τής ησυχίας σκήνωμα, τής σοφίας ο οίκος, τών Διδασκάλων ακρότης πέλαγος τό τού λόγου, πράξεως χαίρε όργανον θεωρίας ακρότης θεραπευτά, καί τών νόσων τών ανθρωπίνων, Πνεύματος χαίρε τέμενος καί θανών καί ζών Πάτερ.
Θεοτοκίον, Όμοιον
Δέσποινα πάντων Άνασσα, πρόφθασον εν κινδύνοις πρόφθασον εν ταίς θλίψεσι πάρεσο εν ανάγκαις τής τελευταίας ημέρας μή Σατάν ημάς λάβη, μή Άδης μή απώλεια, Βήματι τού Υιού σου τώ φοβερώ, ανευθύνους άπαντας παραστήναι, ώ Θεομήτορ Δέσποινα ποίησον σαίς πρεσβείαις.


Αίνοι Ήχος πλ. β'
1. Τού ποιήσαι εν αυτοίς κρίμα έγγραπτον. Δόξα αύτη έσται πάσι τοίς οσίοις αυτού.
-- Ο Σταυρός σου Κύριε, ζωή καί ανάστασις υπάρχει τώ λαώ σου, καί επ' αυτώ πεποιθότες, σέ τόν αναστάντα, Θεόν ημών υμνούμεν, ελέησον ημάς.
2. Αινείτε τόν Θεόν εν τοίς Αγίοις αυτού, αινείτε αυτόν εν στερεώματι τής δυνάμεως αυτού.
-- Η ταφή σου Δέσποτα, Παράδεισον ήνοιξε τώ γένει τών ανθρώπων, καί εκ φθοράς λυτρωθέντες, σέ τόν αναστάντα, Θεόν ημών υμνούμεν, ελέησον ημάς.
3. Αινείτε αυτόν επί ταίς δυναστείαις αυτού, αινείτε αυτόν κατά τό πλήθος τής μεγαλωσύνης αυτού.
-- Σύν Πατρί καί Πνεύματι, Χριστόν ανυμνήσωμεν, τόν αναστάντα εκ νεκρών, καί πρός αυτόν εκβοώμεν. Σύ ζωή υπάρχεις, ημών καί ανάστασις, ελέησον ημάς.
4. Αινείτε αυτόν εν ήχω, σάλπιγγος, αινείτε αυτόν εν ψαλτηρίω καί κιθάρα.
-- Τριήμερος ανέστης Χριστέ, εκ τάφου καθώς γέγραπται, συνεγείρας τόν Προπάτορα ημών, διό σε καί δοξάζει, τό γένος τών ανθρώπων, καί ανυμνεί σου τήν Ανάστασιν.
5. Αινείτε αυτόν εν τυμπάνω καί χορώ, αινείτε αυτόν εν χορδαίς καί οργάνω,
Ήχος α'
Τών ουρανίων ταγμάτων
Τήν μακαρίαν έν Κόσμω ζωήν δι ήνυσας, καί νύν τών μακαρίων συνευφραίνη τοίς δήμοις, καί γήν τήν τών πραέων, ως πράος οικείς Ιεράρχα Γρηγόριε, χάριν θαυμάτων πλουτείς δέ παρά Θεού ήν παρέχεις τοίς τιμώσί σε.

6. Αινείτε αυτόν εν κυμβάλοις ευήχοις, αινείτε αυτόν εν κυμβάλοις αλαλαγμού. Πάσα πνοή αινεσάτω τόν Κύριον.

--Τήν μακαρίαν έν Κόσμω ζωήν δι ήνυσας, καί νύν τών μακαρίων συνευφραίνη τοίς δήμοις, καί γήν τήν τών πραέων, ως πράος οικείς Ιεράρχα Γρηγόριε, χάριν θαυμάτων πλουτείς δέ παρά Θεού


7. Στίχ. Στόμα Δικαίου μελετήσει σοφίαν καί η γλώσσα αυτού λαλήσει κρίσιν.

Ορθοδοξίας τά δόγματα κατεφύτευσας, κακοδοξίας Μάκαρ εκτεμών τάς ακάνθας, καί Πίστεως τόν σπόρον πληθύνας καλώς, τή επομβρία τών λόγων σου, εκατοστεύοντα στάχυν ως πρακτικός γεωργός Θεώ προσήνεγκας.

8. Στίχ. Οι Ιερείς σου Κύριε ενδύσονται δικαιοσύνην καί οι όσιοί σου αγαλλιάσονται.

Τήν τού αμέμπτου σου βίου Μάκαρ λαμπρότητα, εθαύμασαν, Αγγέλων, καί ανθρώπων οι δήμοι, καί γάρ τή προαιρέσει, στερρός αθλητής, καί ασκητής αναδέδειξαι, καί Ιεράρχης καί άξιος λειτουργός, τού Θεού καί φίλος γνήσιος.
Δόξα...
Ιδιόμελον τού Τριωδίου
Ήχος πλ. β'
Τοίς εν σκότει αμαρτημάτων πορευομένοις φώς ανέτειλας Χριστέ, τώ καιρώ τής εγκρατείας, καί τήν εύσημον ημέραν τού Πάθους σου δείξον ημίν, ίνα βοώμέν σοι, Ανάστα ο Θεός ελέησον ημάς.
Καί νύν... Θεοτοκίοv
Υπερευλογημένη υπάρχεις, Θεοτόκε Παρθένε, διά γάρ τού εκ σού σαρκωθέντος, ο Άδης ηχμαλώτισται, ο Αδάμ ανακέκληται, η κατάρα νενέκρωται, η Εύα ηλευθέρωται, ο θάνατος τεθανάτωται, καί ημείς εζωοποιήθημεν, διό ανυμνούντες βοώμεν, Ευλογητός Χριστός ο Θεός ημών, ο ούτως ευδοκήσας, δόξα σοι.


ΜΕΓΑΛΗ ΔΟΞΟΛΟΓΙΑ

Δόξα σοι τώ δείξαντι τό φώς, Δόξα εν υψίστοις Θεώ, καί επί γής ειρήνη, εν ανθρώποις ευδοκία.
Υμνούμέν σε, ευλογούμέν σε, προσκυνούμέν σε, δοξολογούμέν σε, ευχαριστούμέν σοι, διά τήν μεγάλην σου δόξαν.
Κύριε βασιλεύ, επουράνιε Θεέ, Πάτερ παντοκράτορ, Κύριε Υιέ μονογενές, Ιησού Χριστέ, καί Άγιον Πνεύμα,
Κύριε ο Θεός, ο αμνός τού Θεού, ο Υιός τού Πατρός, ο αίρων τήν αμαρτίαν τού κόσμου, ελέησον ημάς, ο αίρων τάς αμαρτίας τού κόσμου.
Πρόσδεξαι τήν δέησιν ημών, ο καθήμενος εν δεξιά τού Πατρός, καί ελέησον ημάς.
Ότι σύ εί μόνος Άγιος, σύ εί μόνος Κύριος, Ιησούς Χριστός, εις δόξαν Θεού Πατρός. Αμήν.
Καθ' εκάστην ημέραν ευλογήσω σε, καί αινέσω τό όνομά σου εις τόν αιώνα, καί εις τόν αιώνα τού αιώνος.
Καταξίωσον, Κύριε, εν τή ημέρα ταύτη, αναμαρτήτους φυλαχθήναι ημάς.
Ευλογητός εί, Κύριε, ο Θεός τών Πατέρων ημών, καί αινετόν καί δεδοξασμένον τό όνομά σου εις τούς αιώνας. Αμήν.
Γένοιτο, Κύριε, τό έλεός σου εφ' ημάς, καθάπερ ηλπίσαμεν επί σέ.
Ευλογητός εί, Κύριε. δίδαξόν με τά δικαιώματά σου (γ').
Κύριε, καταφυγή εγενήθης ημίν, εν γενεά καί γενεά,
Εγώ είπα. Κύριε, ελέησόν με, ίασαι τήν ψυχήν μου, ότι ήμαρτόν σοι.
Κύριε, πρός σέ κατέφυγον, δίδαξόν με τού ποιείν τό θέλημά σου, ότι σύ εί ο Θεός μου.
Ότι παρά σοί πηγή ζωής, εν τώ φωτί σου οψόμεθα φώς.
Παράτεινον τό έλεός σου τοίς γινώσκουσί σε.
Άγιος ο Θεός, Άγιος Ισχυρός, Άγιος Αθάνατος, ελέησον ημάς (εκ γ').
Δόξα... Καί νύν... Άγιος Αθάνατος, ελέησον ημάς.
Άγιος ο Θεός, Άγιος Ισχυρός, Άγιος Αθάνατος, ελέησον ημάς.

Σήμερον σωτηρία τώ κόσμω γέγονεν. Άσωμεν τώ αναστάντι εκ τάφου καί αρχηγώ τής ζωής ημών, καθελών γάρ τώ θανάτω τόν θάνατον, τό νίκος έδωκεν ημίν, καί τό μέγα έλεος.




Είς την λειτουργίαν



Είσοδικόν

Δεύτε προσκυνήσωμεν και προσπέσωμεν Χριστώ. Σώσον ημάς, Υιέ Θεού, ο αναστάς εκ νεκρών, ψάλλοντάς σοι Αλληλούϊα
Απολυτίκιον Ήχος πλ. β’
Αγγελικαί Δυνάμεις επί τό μνήμά σου, καί οι φυλάσσοντες απενεκρώθησαν, καλί ίστατο οι Μαρία εν τώ τάφω, ζητούσα τό άχραντόν σου σώμα. Εσκύλευσας τόν Άδην, μή πειρασθείς υπ' αυτού, υπήντησας τη Παρθένω, δωρούμενος τήν ζωήν, ο αναστάς εκ των νεκρών, Κύριε δόξα σοι.

Απολυτίκιον
Ήχος πλ. δ'
Ορθοδοξίας ο φωστήρ Εκκλησίας τό στήριγμα καί διδάσκαλε τών μοναστών η καλλονή τών θεολόγων υπέρμαχος απροσμάχητος Γρηγόριε θαυματουργέ Θεσσαλονίκης τό καύχημα κήρυξ τής χάριτος ικέτευε διά παντός, σωθήναι τάς ψυχάς ημών.



Κοντάκιον
Ήχος πλ. δ' Αυτόμελον
Τή υπερμάχω στρατηγώ τά νικητήρια, ως λυτρωθείσα τών δεινών, ευχαριστήρια, αναγράφω σοι η Πόλις σου, Θεοτόκε, αλλ' ώς έχουσα τό κράτος απροσμάχητον, εκ παντοίων με κινδύνων ελευθέρωσον ίνα κράζω σοι, Χαίρε, Νύμφη ανύμφευτε.


Ο Αποστολος
Εύλογητός ει, Κύριε, ό Θεός τών πατέρων ημών.

Ότι δίκαιος ει επί πάσιν, οίς έποίησας ήμίν.

Προς Εβραίους Επιστολής Παύλου το 'Ανάγνωσμα.

Αδελφοί, πίστει Μωϋσής «μέγας γενόμενος» ήρνήσατο λέγεσθαι υιός θυγατρός Φαραώ, μάλλον έλόμενος συγκακουχείσθαι τω λαώ τοΰ θεοΰ ή πρόσκαιρον έχειν αμαρτίας άπόλαυσιν, μείζονα πλοΰτον ήγησάμενος τών Αιγύπτου θησαυρών τον όνειδισμόν τοΰ Χριστού απέβλεπε γαρ εις την μισθαποδοσίαν. Και τί έτι λέγω; Έπιλείψει γάρ με διηγούμενον ό χρόνος περί Γεδεών, Βαράκ τε και Σαμψών και Ίεφθάε, Δαυίδ τε και Σαμουήλ και τών προφητών, οι δια πίστεως κατηγωνίσαντο βασιλείας, είργάσαντο δικαιοσύνην, έπέτυχον επαγγελιών, έφραξαν στόματα λεόντων, έσβεσαν δύναμιν πυρός, έφυγον στόματα μαχαίρας, ένεδυναμώθησαν άπό ασθενείας, έγενήθησαν ισχυροί εν πολέμω, παρεμβολάς έκλιναν δια τούτο έχρισε σε, ό Θεός, ό Θεός σου έλαιον άγαλλιάσεως παρά τους μετόχους σου». Καί «Σύ κατ' αρχάς, Κύριε, την γήν έθεμελίωσας, καί έργα τών χειρών σου είσιν οί ουρανοί αυτοί άπολούνται, σύ δε διαμένεις καί πάντες ώς ίμάτιον παλαιωθήσονται, και ώσεί περιβόλαιον ελίξεις αυτούς, καί άλλαγήσονται συ δε ό αυτός ει, καί τα έτη σου ούκ έκλείψουσι».αλλότριων έλαβον γυναίκες έξ αναστάσεως τους νεκρούς αυτών άλλοι δε έτυμπανίσθησαν, ου προσδεξάμενοι την άπολύτρωσιν, ίνα κρείττονος αναστάσεως τύχωσιν έτεροι δε εμπαιγμών και μαστιγών πείραν ελαβον, έτι δε δεσμών και φυλακής έλιθάσθησαν, έπρίσθησαν, έπειράσθησαν, εν φόνω μαχαίρας άπέθανον, περιήλθον έν μηλωταίς, εν αιγείοις δέρμασιν, ύστερούμενοι, θλιβόμενοι, κακουχούμενοι, ων ουκ ην άξιος ό κόσμος, έν έρημίαις πλανώμενοι και όρεσι και σπηλαίοις και ταίς όπαίς τής γης. Και ούτοι πάντες μαρτυρηθέντες δια τής πίστεως ουκ έκομίσαντο την έπαγγελίαν, του Θεού περί ημών κρειττόν τι προβλεψαμένου, ίνα μη χωρίς ημών τελειωθώσι.

Αλληλούια (γ)
Μωϋσής και Ααρών έν τοις ίερεύσιν αύτοϋ.
Έπεκαλούντο τον Κύριον, και αυτός είσήκουεν αυτών.

Ευαγγέλιον
«Τω καιρώ εκείνω εισήλθεν ο Ιησούς πάλιν εις Καπερναούμ και ηκούσθη ότι εις οίκον εστί. Και ευθέως συνήχθησαν πολλοί, ώστε μηκέτι χωρείν μηδέ τα προς την θύραν και ελάλει αυτοίς τον λόγον. Και έρχονται προς αυτόν παραλυτικόν φέροντες, αιρόμενον υπό τεσσάρων και μη δυνάμενοι προσεγγίσαι αυτώ δια τον όχλον, απεστέγασαν την στέγην όπου ην, και εξορύξαντες χαλώσι τον κράβαττον, εφ' ω ο παραλυτικός κατέκειτο. Ιδών δε ο Ιησούς την πίστιν αυτών λέγει τω παραλυτικώ• τέκνον, αφέωνταί σοι αι αμαρτίαι σου. Ήσαν δε τίνες των γραμματέων εκεί καθήμενοι και διαλογιζόμενοι εν ταις καρδίαις αυτών• ούτος ούτω λαλεί βλασφημίας; Τις δύναται αφιέναι αμαρτίας ει μη είς, ο Θεός; και ευθέως επιγνούς ο Ιησούς τω πνεύματι αυτού ότι ούτως αυτοί διαλογίζονται εν εαυτοίς, είπεν αυτοίς• τι ταύτα διαλογίζεσθε εν ταις καρδίαις υμών; τι εστίν ευκοπώτερον, ειπείν τω παραλυτικώ, αφέωνταί σου αι αμαρτίαι, ή ειπείν, έγειρε και άρον τον κράβαττόν σου και περιπάτει; ίνα δε ειδήτε ότι εξουσίαν έχει ο υιός του ανθρώπου αφιέναι επί της γης αμαρτίας - λέγει τω παραλυτικώ• σοι λέγω, έγειρε και άρον τον κράβαττόν σου και ύπαγε εις τον οίκον σου. Και ηγέρθη ευθέως, και άρας τον κράβαττον εξήλθεν εναντίον πάντων, ώστε εξίστασθαι πάντας και δοξάζειν τον Θεόν λέγοντας ότι ουδέποτε ούτως είδομεν».

Εις το Εξαιρέτως
Επί σοί, χαίρει, Κεχαριτωμένη, πασά ή κτίσις, Αγγέλων το σύστημα και ανθρώπων τό γένος, ήγιασμένε ναέ, και παράδεισε λογικέ, παρθενικόν καύχημα έξ ής Θεός έσαρκώθη και παιδίον γέγονεν, ο προ αιώνων υπάρχων Θεός ημών Τήν γαρ σήν μήτραν θρόνον έποίησε, και τήν σήν γαστέρα πλατυ-τέραν ουρανών άπειργάσατο. Έπί σοί χαίρει, Κεχαριτωμένη, πασά ή κτίσις• δόξα σοι.




Κοινωνικόν << Αινείτε>>.
-Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με τον αμαρτωλό και ανάξιο δούλο σου.
-Γνώρισόν μοι, Κύριε, οδόν, εν ή πορεύσομαι, ότι πρός σέ ήρα τήν ψυχήν μου.
-Εξομολογήσομαί σοι είς τον αιώνα, ότι εποίησας και υπομενώ το όνομά σου ότι χρηστόν εναντίον των οσίων σου.
PRETORIAN
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 561
Εγγραφή: Δευ Μαρ 05, 2007 6:00 am

Re: Το τυπικόν της Κυριακής(ανανεώνεται κάθε Κυριακή)

Δημοσίευση από PRETORIAN »

22-3-2009

+ ΚΥΡΙΑΚΗ Γ’ ΤΩΝ ΝΗΣΤΕΙΩΝ (ΤΗΣ ΣΤΑΥΡΟΠΡΟΣΚΥΝΗΣΕΩΣ)

ΕΞΑΨΑΛΜΟΣ...

Θεός Κύριος, καί επέφανεν ημίν, ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου.
Στίχ, α'. Εξομολογείσθε τώ Κυρίω, καί επικαλείσθε τό όνομα τό άγιον αυτού.
Θεός Κύριος, καί επέφανεν ημίν...
Στίχ, β'. Πάντα τά έθνη εκύκλωσάν με, καί τώ ονόματι Κυρίου ήμυνάμην αυτούς,
Θεός Κύριος, καί επέφανεν ημίν...
Στίχ, γ'. Παρά Κυρίου εγένετο αύτη, καί εστι θαυμαστή εν οφθαλμοίς ημών.
Θεός Κύριος, καί επέφανεν ημίν...



ΕΝ ΤΩ ΟΡΘΡΩ

Απολυτίκιον Ήχος βαρύς
Κατέλυσας τώ Σταυρώ σου τόν θάνατον, ηνέωξας τώ Ληστή τόν Παράδεισον, τών Μυροφόρων τόν θρήνον μετέβαλες, καί τοίς σοίς Αποστόλοις κηρύττειν επέταξας, ότι ανέστης Χριστέ ο Θεός, παρέχων τώ κόσμω τό μέγα έλεος.
Δόξα... Ήχος α'
Σώσον Κύριε τόν λαόν σου καί ευλόγησον τήν κληρονομίαν σου, νίκας τοίς Βασιλεύσι κατά βαρβάρων δωρούμενος καί τό σόν φυλάττων διά τού Σταυρού σου πολίτευμα.
Καί νύν... Θεοτοκίον
Τού Γαβριήλ φθεγξαμένου σοι Παρθένε τό Χαίρε, σύν τή φωνή εσαρκούτο ο τών όλων Δεσπότης, εν σοί τή αγία κιβωτώ, ως έφη ο δίκαιος Δαυϊδ, εδείχθης πλατυτέρα τών ουρανών, βαστάσασα τόν Κτίστην σου, Δόξα τώ ενοικήσαντι εν σοί, δόξα τώ προελθόντι εκ σού, δόξα τώ ελευθερώσαντι ημάς διά τού τόκου σου.


Καθίσματα Ήχος βαρύς
Η Ζωή εν τώ τάφω ανέκειτο, καί σφραγίς εν τώ λίθω επέκειτο, ως Βασιλέα υπνούντα, στρατιώται εφύλαττον Χριστόν, καί Άγγελοι εδόξαζον, ως Θεόν αθάνατον. Γυναίκες δέ εκραύγαζον, Ανέστη ο Κύριος, παρέχων τώ κόσμω τό μέγα έλεος.
Δόξα...
Τή τριημέρω ταφή σου σκυλεύσας τόν θάνατον, καί φθαρέντα τόν άνθρωπον, τή ζωηφόρω Εγέρσει σου, αναστήσας Χριστέ ο Θεός, ως φιλάνθρωπος δόξα σοι.
Καί νύν... Θεοτοκίον
Τόν σταυρωθέντα υπέρ ημών, καί αναστάντα Χριστόν τόν Θεόν, καί καθελόντα τού θανάτου τό κράτος, απαύστως ικέτευε, Θεοτόκε Παρθένε, ίνα σώση τάς ψυχάς ημών.

Εσφραγισμένου τού μνήματος, η Ζωή εκ τάφου ανέτειλας Χριστέ ο Θεός, καί τών θυρών κεκλεισμένων, τοίς Μαθηταίς επέστης, η πάντων ανάστασις Πνεύμα ευθές δι' αυτών εγκαινίζων ημίν, κατά τό μέγα σου έλεος.
Δόξα...
Επί τό μνήμα έδραμον Γυναίκες, μετά δακρύων μύρα φέρουσαι, καί στρατιωτών φυλασσόντων σε, τόν τών όλων Βασιλέα, έλεγον πρός εαυτάς, Τίς αποκυλίσει ημίν τόν λίθον, ανέστη ο μεγάλης Βουλής Άγγελος, πατήσας τόν θάνατον Παντοδύναμε Κύριε, δόξα σοι.
Καί νύν... Θεοτοκίον
Χαίρε κεχαριτωμένη Θεοτόκε Παρθένε, λιμήν καί προστασία τού γένους τών ανθρώπων, εκ σού γάρ εσαρκώθη ο Λυτρωτής τού κόσμου, μόνη γάρ υπάρχεις Μήτηρ καί Παρθένος, αεί ευλογημένη καί δε, δοξασμένη, πρέσβευε Χριστώ τώ Θεώ, ειρήνην δωρήσασθαι, πάση τή οικουμένη.

Μετά δέ τόν Πολυέλεον τό παρόν

Κάθισμα τού Σταυρού

Ήχος πλ. δ'
Τό προσταχθέν μυστικώς
Εν Παραδείσω μέν τό πρίν, ξύλω εγύμνωσεν, επί τή γεύσει ο εχθρός, εισφέρων νέκρωσιν, τού Σταυρού δέ τό ξύλον, τής ζωής τό ένδυμα, ανθρώποις φέρον επάγη επί τής γής, καί Κόσμος όλος επλήσθη πάσης χαράς, όν ορώντες προσκυνούμενον, Θεώ εν πίστει λαοί συμφώνως ανακράξωμεν, Πλήρης δόξης ο οίκος αυτού.

Η Υπακοή Ήχος βαρύς
Ο ημετέραν μορφήν αναλαβών, καί υπομείνας Σταυρόν σωματικώς, σώσόν με τή Αναστάσει σου, Χριστέ ο Θεός, ως φιλάνθρωπος.
Οι Αναβαθμοί Αντίφωνον Α'
• • Τήν αιχμαλωσίαν Σιών, εκ πλάνης επιστρέψας, καμέ Σωτήρ ζώωσον, εξαίρων δουλοπαθείας.
• • Εν τώ νότω ο σπείρων θλίψεις, νηστείας μετά δακρύων, ούτος χαράς δρέψεται, δράγματα αειζωοτροφίας.
Δόξα... καί νύν...
Αγίω Πνεύματι, πηγή τών θείων θησαυρισμάτων, εξ ού σοφία, σύνεσις, φόβος, αυτώ αίνεσις, δόξα, τιμή καί κράτος.
Αντίφωνον β'
• • Εάν μή Κύριος οικοδομήση οίκον τόν τής ψυχής, μάτην κοπιώμεν, πλήν γάρ αυτού, ου πράξις, ου λόγος τελείται.
• • Τού καρπού τής γαστρός, οι Άγιοι πνευματοκινήτως, αναβλαστούσι πατρώα δόγματα υιοθεσίας.
Δόξα... καί νύν...
Αγίω Πνεύματι, τά σύμπαντα τό είναι έχει, πρό πάντων γάρ Θεός, τών όλων κυριότης, φώς απρόσιτον, ζωή τών πάντων.
Αντίφωνον Γ'
• • Οι φοβούμενοι τόν Κύριον, οδούς ζωής ευρόντες, νύν καί αεί μακαριούνται, δόξη ακηράτω.
• • Κύκλω τής τραπέζης σου, ως στελέχη βλέπων τα εκγονά σου, χαίρε ευφραίνου, προσάγων ταύτα, τώ Χριστώ Ποιμενάρχα.
Δόξα... καί νύν...
Αγίω Πνεύματι, βυθός χαρισμάτων, πλούτος δόξης, κριμάτων βάθος μέγα, ομόδοξον Πατρί καί Υιώ, λατρευτόν γάρ.
Προκείμενον
Ανάστηθι, Κύριε ο Θεός μου, υψωθήτω η χείρ σου, μή επιλάθη τών πενήτων σου εις τέλος.
Στίχ. Εξομολογήσομαί σοι, Κύριε, εν όλη καρδία μου.






Ή Τάξις τού Εωθινού Ευαγγελίου

Ιερεύς Τού Κυρίου δεηθώμεν.
Χορός Κύριε, ελέησον.
Ιερεύς Ότι Άγιος εί ο Θεός ημών, και εν αγίοις επαναπαύη, και σοι την δόξαν αναπέμπωμεν, τω Πατρί και τω Υιώ και τω Αγίω Πνεύματι, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων.
Χορός Αμήν.
Πάσα πνοή αινεσάτω τόν Κύριον (εκ γ').
Ιερεύς Και υπέρ του καταξιωθήναι ημάς της ακροάσεως του αγίου Ευαγγελίου, Κύριον τον Θεόν ημών ικετεύσωμεν.
Χορός Κύριε, ελέησον (γ').
Ιερεύς Σοφία. Ορθοί, ακούσωμεν τού αγίου Ευαγγελίου.
Ιερεύς Ειρήνη πάσι.
Χορός Καί τώ Πνεύματί σου.
Ιερεύς Εκ τού κατά Ιωάννην αγίου Ευαγγελίου...
Ιερεύς Πρόσχωμεν.
Χορός Δόξα σοι, Κύριε, δόξα σοι.

ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ Εωθινόν ζ’

Χορός Δόξα σοι, Κύριε, δόξα σοι.

Ανάστασιν Χριστού θεασάμενοι, προσκυνήσωμεν Άγιον, Κύριον, Ιησούν τόν μόνον αναμάρτητον. Τόν Σταυρόν σου, Χριστέ, προσκυνούμεν, καί τήν αγίαν σου Ανάστασιν υμνούμεν καί δοξάζομεν. Σύ γάρ εί Θεός ημών, εκτός σού άλλον ουκ οίδαμεν, τό όνομά σου ονομάζομεν. Δεύτε πάντες οι πιστοί, προσκυνήσωμεν τήν τού Χριστού αγίαν Ανάστασιν, ιδού γάρ ήλθε διά τού Σταυρού, χαρά εν όλω τώ κόσμω. Διά παντός ευλογούντες τόν Κύριον, υμνούμεν τήν Ανάστασιν αυτού. Σταυρόν γάρ υπομείνας δι' ημάς, θανάτω θάνατον ώλεσεν.

Ν' Ψαλμός

• Ελέησόν με ο Θεός κατά τό μέγα ελεός σου καί κατά τό πλήθος των οικτιρμών σου εξάλειψον τό ανόμημά μου
• επί πλείον πλύνόν με από τής ανομίας μου καί από τής αμαρτίας μου καθάρισόν με
• ότι τήν ανομίαν μου εγώ γινώσκω καί η αμαρτία μου ενώπιόν μού εστιν διά παντός
• σοί μόνω ήμαρτον καί τό πονηρόν ενώπιόν σου εποίησα όπως άν δικαιωθής εν τοίς λόγοις σου καί νικήσης εν τώ κρίνεσθαί σε
• ιδού γάρ εν ανομίαις συνελήμφθην καί εν αμαρτίαις εκίσσησέν με η μήτηρ μου
• ιδού γάρ αλήθειαν ηγάπησας τά άδηλα καί τά κρύφια τής σοφίας σου εδήλωσάς μοι
• ραντιείς με υσσώπω καί καθαρισθήσομαι πλυνείς με καί υπέρ χιόνα λευκανθήσομαι
• ακουτιείς με αγαλλίασιν καί ευφροσύνην αγαλλιάσονται οστά τεταπεινωμένα
• απόστρεψον τό πρόσωπόν σου από τών αμαρτιών μου καί πάσας τάς ανομίας μου εξάλειψον
• καρδίαν καθαράν κτίσον εν εμοί ο Θεός καί πνεύμα ευθές εγκαίνισον εν τοίς εγκάτοις μου
• μή απορρίψης με από τού προσώπου σου καί τό πνεύμα τό άγιόν σου μή αντανέλης απ' εμού
• απόδος μοι τήν αγαλλίασιν τού σωτηρίου σου καί πνεύματι ηγεμονικώ στήρισόν με
• διδάξω ανόμους τάς οδούς σου καί ασεβείς επί σέ επιστρέψουσιν
• ρύσαί με εξ αιμάτων ο Θεός ο Θεός τής σωτηρίας μου αγαλλιάσεται η γλώσσά μου τήν δικαιοσύνην σου
• κύριε τά χείλη μου ανοίξεις καί τό στόμα μου αναγγελεί τήν αίνεσίν σου
• ότι ει ηθέλησας θυσίαν έδωκα άν ολοκαυτώματα ουκ ευδοκήσεις
• θυσία τώ Θεώ πνεύμα συντετριμμένον καρδίαν συντετριμμένην καί τεταπεινωμένην ο Θεός ουκ εξουθενώσει
• αγάθυνον κύριε εν τή ευδοκία σου τήν Σιων καί οικοδομηθήτω τά τείχη Ιερουσαλημ
• τότε ευδοκήσεις θυσίαν δικαιοσύνης αναφοράν καί ολοκαυτώματα τότε ανοίσουσιν επί τό θυσιαστήριόν σου μόσχους

.
Δόξα... Ήχος πλ. δ'
Τής μετανοίας άνοιξόν μοι πύλας Ζωοδότα, ορθρίζει γάρ τό πνεύμά μου, πρός ναόν τόν άγιόν σου, ναόν φέρον τού σώματος, όλον εσπιλωμένον, αλλ' ως οικτίρμων κάθαρον, ευσπλάγχνω σου ελέει.
Καί νύν... Θεοτοκίοv
Ήχος ο αυτός
Τής σωτηρίας εύθυνόν μοι τρίβους, Θεοτόκε, αισχραίς γάρ κατερρύπωσα, τήν ψυχήν αμαρτίαις, ως ραθύμως τόν βίον μου, όλον εκδαπανήσας, ταίς σαίς πρεσβείαις ρύσαί με, πάσης ακαθαρσίας.

Είτα, Στίχ. Ελέησόν με ο Θεός κατά τό μέγα ελεός σου καί κατά τό πλήθος τών οικτιρμών σου, εξάλειψον τό ανόμημα μου.

Ήχος πλ. β'
Τά πλήθη τών πεπραγμένων μοι δεινών, εννοών ο τάλας, τρέμω τήν φοβεράν ημέραν τής κρίσεως, αλλά θαρρών εις τό έλεος τής ευσπλαγχνίας σου, ως ο Δαυίδ βοώ σοι. Ελέησόν με ο Θεός, κατά τό μέγα σου έλεος.
Κανών του Τριωδίου

Ωδή α' Ήχος α'
Αναστάσεως ημέρα
Πανηγύρεως ημέρα, τή Εγέρσει Χριστού θάνατος φρούδος ώφθη, ζωής ανέτειλεν αυγή, ο Αδάμ εξαναστάς χορεύει χαρά, διό αλαλάξωμεν επινίκιον ά δοντες.

Προσκυνήσεως ημέρα τού τιμίου Σταυρού δεύτε πρός τούτον πάντες, τής γάρ Εγέρσεως Χριστού, τάς αυγάς φωτοβολών, προτίθεται νύν, Αυτόν ασπασώμεθα ψυχικώς αγαλλόμενοι.

Επιφάνηθι ο μέγας, τού Κυρίου Σταυρός, δείξόν μοι όψιν θείαν, τής ωραιότητός σου νύν άξιον προσκυνητήν, αινέσεώς σου, καί γάρ ως εμψύχω σοι, καί φωνώ, καί προσπτύσσομαι.

Αινεσάτωσαν συμφώνως, ουρανός καί η γή, ότι πρόκειται πάσιν, ο παμμακάριστος Σταυρός, ώ παγείς σωματικώς, ετύθη Χριστός, Αυτόν ασπασώμεθα, ψυχικώς αγαλλόμενοι.
Δόξα...
Τριάς τοίς χαρακτήρσιν, ώ Μονάς τή μορφή, Πάτερ, Υιέ καί Πνεύμα, η ομοδύναμος Ενάς εν βουλή καί θελήσει, καί κράτους αρχή, τόν Κόσμον σου φύλαττε, τήν ειρήνην βραβεύουσα.
Και νύν... Θεοτοκίον
Πείραν όλως η Παρθένος, μή ειδυία ανδρός, άσπορον τίκτεις βρέφος, άχραντον φέρεις τοκετόν, τόν τών όλων ποιητήν, Χριστόν τόν Θεόν, Αυτόν εκδυσώπησον ειρηνεύσαι τά σύμπαντα.


Ωδή γ'
Δεύτε πόμα πίωμεν καινόν
Δεύτε άσμα άσωμεν καινόν, τήν κατάλυσιν Άδου πανηγυρίζοντες, εκ γάρ τού τάφου Χριστός, ανέστη τόν θάνατον ελών, καί σώσας τά σύμπαντα.

Δεύτε αρυσώμεθα πιστοί ουκ εκ κρήνης βρυούσης ύδωρ φθειρόμενον, αλλά πηγήν φωτισμού, Σταυρού προσκυνήσει τού Χριστού, εν ώ καί καυχώμεθα.

Πάλαι δν ετύπου Μωϋσής ταίς παλάμαις Σταυρόν σου νύν προσπτυσσόμενοι, τόν νοητόν Αμαλήκ τροπούμεθα Δέσποτα Χριστέ, δι' ού καί σεσώσμεθα.

Όμμασι καί χείλεσιν αγνοίς, ανακρούοντες μέλος αγαλλιάσεως τόν τού Κυρίου Σταυρόν χαρά προσκυνήσωμεν πιστοί, κροτούντες εν άσμασι.
Δόξα...
Ένα υποστάσεσι τρισί Θεόν άναρχον σέβω μή διαιρούμενον τή τής ουσίας μορφή, Πατέρα, Υιόν καί Πνεύμα ζών, εν οίς βεβαπτίσμεθα.
Καί νύν... Θεοτοκίον
Εν βάτω Μωσής σου τυπικώς τό μυστήριον πάλαι Σεμνή εώρακεν, ως γάρ εκείνην η φλόξ, τό πύρ τής θεότητος τήν σήν, νηδύν ου κατέφλεξεν.
Κοντάκιον 'Ηχος βαρύς
Ουκέτι φλογίνη ρομφαία
Ουκέτι τό κράτος τού θανάτου, ισχύσει κατέχειν τούς βροτούς, Χριστός γάρ κατήλθε συντρίβων, καί λύων τάς δυνάμεις αυτού, δεσμείται ο Άδης, Προφήται συμφώνως αγάλλονται. Επέστη λέγοντες Σωτήρ, τοίς εν πίστει, εξέρχεσθε οι πιστοί εις τήν ανάσασιν.
Ο Οίκος
Έτρεμε κάτωθεν τά καταχθόνια σήμερον ο Άδης καί ο θάνατος τόν ένα τής Τριάδος, η γή εκλονείτο, πυλωροί δέ Άδου ιδόντες σε έπτηξαν, η κτίσις δέ πάσα συν τοίς Προφήταις χαίρουσα ψάλλει σοι, επινίκιον ωδήν τώ λυτρωτή ημών Θεώ τώ καταλύσαντι νύν θανάτου τήν δύναμιν, Αλαλάξωμεν καί βοήσωμεν τώ Αδάμ, καί τοίς εξ Αδάμ. Ξύλον τον εισήγαγεν, εξέρχεσθε οι πιστοί εις τήν ανάστασιν.

Καθίσματα Σταυρώσιμα
Ήχος πλ. β'
Ο Σταυρός σου Κύριε ηγίασται, εν αυτώ γάρ γίνονται ιάματα τοίς ασθενούσιν εν αμαρτίαις, δι' αυτού σοι προσπίπτομεν, Ελέησον ημάς.

Στίχ. Υψούτε Κύριον τόν Θεόν ημών καί προσκυνείτε τώ υποποδίω τών ποδών αυτού.

Σήμερον τό Προφητικόν πεπλήρωται λόγιον, ιδού γάρ προσκυνούμεν εις τόν τόπον ού έστησαν οι πόδες σου Κύριε, καί ξύλου σωτηρίας γευσάμενοι τών εξ αμαρτίας παθών ελευθερίας ετύχομεν πρεσβείαις τής Θεοτόκου μόνε φιλάνθρωπε.
Δόξα...
Μόνον επάγη τό ξύλον Χριστέ τού Σταυρού σου, τά θεμέλια εσαλεύθησαν τού θανάτου Κύριε, όν γάρ κατέπιε πόθω ο Άδης απέλυσε τρόμω, έδειξας ημίν τό σωτήριόν σου Άγιε καί δοξολογούμέν σε Υιέ Θεού, Ελέησον ημάς.
Καί νύν... Θεοτοκίον
Θεοτόκε Παρθένε ικέτευε τόν Υιόν σου τόν εκουσίως προσπαγέντα εν Σταυρώ καί αναστάντα εκ νεκρών Χριστόν τόν Θεόν ημών σωθήναι τάς ψυχάς ημών.

Ωδή δ'
Επί τής θείας φυλακής
Ιδού ανέστη ο Χριστός, ταίς Μυροφόροις Γυναιξίν, Άγγελος φησί μή θρηνείτε πορευθείσαι είπατε, τοίς Αποστόλοις, Χαίρετε, σήμερον σωτηρία τώ Κόσμω, η τυραννίς τού εχθρού, θανάτω λέλυται.

Τού ζωηφόρου σου Σταυρού, τήν προσκυνήσιμον χαράν σήμερον Χριστέ υπαντώντες προπομπήν ποιούμεθα τού παναγίου Πάθους σου, εις σωτηρίαν τού Κόσμου, εναπειργάσω Σωτήρ, ως παντοδύναμος.

Σήμερον γίνεται χαρά, εν ουρανώ καί επί γής, ότι τού Σταυρού τό σημείον, Κόσμω εμφανίζεται, Σταυρός ο τρισμακάριστος, ούτος γάρ προτεθείς αναβλύζει, τοίς προσκυνούσιν αυτόν, χάριν αένναον.

Τί σοι προσάξωμεν Χριστέ; ότι τόν τίμιον Σταυρόν δέδωκας ημίν προσκυνήσαι εν ώ τό πανάγιον κατεκενώθη Αίμά σου ώ καί η Σάρξ σου ήλοις επάγη, όν ασπαζόμενοι νύν, ευχαριστούμέν σοι.
Δόξα...
Μιάς θεότητος υμνώ τρείς υποστάσεις αμερώς φύσεως απλής δογματίζων, τόν Πατέρα άναρχον Υιόν καί Πνεύμα άγιον, σύνθρονον κυριότητα μίαν, ομοβασίλειον έν κράτος αϊδιον.
Καί νύν... Θεοτοκίον
Μόνη εφάνης γυναικών, χρήμα πανθαύμα στον Αγνή, πράγμα φοβερόν, τήν γάρ φύσιν, σύ εκαινοτόμησας άνευ σποράς κυήσασα, μείνασα πάλιν ως πρίν Παρθένος, ο γεννηθείς γάρ εκ σού Θεός εστιν αληθής.

Ωδή ε'
Ορθρίσωμεν όρθρου βαθέος
Ανέτειλας από τού τάφου άδυτον φάος τώ Κόσμω αστράπτων τήν αφθαρσίαν εκμειώσας Κύριε θανάτου τήν κατήφειαν, εκ τών περάτων ως εύσπλαγχνος.

Προσέλθωμεν κεκαθαρμένοι τή εγκρατεία θερμώς, προσπτυσσόμενοι εν αινέσει, Ξύλον τό πανάγιον εν ώ Χριστός σταυρούμενος έσωσε Κόσμον ως εύσπλαγχνος.

Χορεύουσιν εν ευφροσύνη Αγγέλων τάξεις σήμερον Σταυρού σου τή προσκυνήσει, εν αυτώ γάρ τέθραυκας, τάς τών δαιμόνων φάλαγγας, σώσας Χριστέ τό ανθρώπινον.

Παράδεισος άλλος εγνώσθη, η Εκκλησία ως πρίν, ξύλον έχουσα ζωηφόρον, τόν Σταυρόν σου Κύριε, εξ ού διά προσψαύσεως, αθανασίας μετέχομεν.
Δόξα...
Συνάναρχα τρία δοξάζω μιάς ουσίας Θεόν τόν Πατέρα, Υιόν καί Πνεύμα φώς έν τριλαμπέστατον, ομοκρατές βασίλειον, εν ασυγχύτω ταυτότητι.
Καί νύν... Θεοτοκίον
Εκύησας φύσεως νόμω, αλλ' υπέρ νόμον, σού γάρ μόνης άσπορος η λοχεία φρικτός καί νοούμενος, ο τρόπος καί λεγόμενος, τού τοκετού σου Πανάμωμε.

Ωδή ς'
Κατήλθες εν τοίς κατωτάτοις
Ανέστης τόν θάνατον θραύσας Χριστέ, ώσπερ μέγας Βασιλεύς, εκ τών τού Άδου ταμείων, ανακαλέσας ημάς, εις απόλαυσιν Βασιλείας ουρανών, εις γήν αθανασίας.

Κροτούντες εν άσμασι θείοις πιστοί, αλαλάξωμεν Θεώ τόν Σταυρόν τού Κυρίου κατασπαζόμενοι, αγιότητος αναβλύζει γάρ πηγήν, πάσι τοίς εν τώ Κόσμω.

Πληρούται η ασματογράφος φωνή, προσκυνούμεν γάρ ιδού τών αχράντων ποδών σου, τό υποπόδιον Παντοδύναμε, τόν Σταυρόν σου τόν σεπτόν, τό τριπόθητον ξύλον.

Ο είδε ξύλον τώ σώ άρτω βληθέν Προφητών ο θρηνητής τόν Σταυρόν σου οικτίρμον, κατασπαζόμενοι, ανυμνούμέν σου τά δεσμά καί τήν ταφήν, λόγχην τε καί τούς ήλους.

Επ' ώμων όν περ κατεδέξω Χριστέ, φέρειν άγιον Σταυρόν, καί εν τούτω αρθήναι, καί σταυρωθήναι σαρκί προσπτυσσόμενοι, κομιζόμεθα ισχύν κατ εχθρών αοράτων.
Δόξα...
Μονάδα τρισί χαρακτήρσιν υμνώ, καί Τριάδα εν μιά, φύσει προσκυνουμένην, Θεόν τά τρία ομού, φώς τρισήλιον τόν Πατέρα καί Υιόν, καί τό άγιον Πνεύμα.
Καί νύν... Θεοτοκίον
Θαυμάτων τό μέγιστον θαύμα εν σοί ώφθη άσπιλε Αμνάς, τόν γάρ αίροντα Κόσμου τήν αμαρτίαν, Αμνόν απεκύησας, όν δυσώπει εκτενώς, υπέρ τών σέ υμνούντων.


Κοντάκιον
Αυτόμελον Ήχος βαρύς
Ουκέτι φλογίνη ρομφαία φυλάττει τήν πύλην τής Εδέμ, αυτή γάρ επήλθε παράδοξος σβέσις τό ξύλον τού Σταυρού, θανάτου τό κέντρον, καί Αδου τό νίκος ελήλαται, επέστης δέ Σωτήρ μου βοών τοίς εν Άδη, Εισάγεσθε πάλιν εις τόν Παράδεισον.
Ο Οίκος
Τρείς σταυρούς επήξατο εν Γολγοθά ο Πιλάτος, δύω τοίς ληστεύσασι, καί ένα τού Ζωοδότου, όν είδεν ο Άδης, καί είπε τοίς κάτω, Ω λειτουργοί μου καί δυνάμεις μου τίς ο εμπήξας ήλον τή καρδία μου, ξυλίνη με λόγχη εκέντησεν άφνω καί διαρρήσομαι, τά ένδον μου πονώ, τήν κοιλίαν μου αλγώ, τά αισθητήριά μου, μαιμάσσει τό πνεύμά μου, καί αναγκάζομαι εξερεύξασθαι τόν Αδάμ καί τούς εξ Αδάμ, ξύλω δοθέντας μοι, ξύλον γάρ τούτους εισάγει πάλιν εις τόν Παράδεισον.



Σ υ ν α ξ ά ρ ι ο ν
Τή ΚΒ' τού αυτού μηνός, Μνήμη τού Αγίου Ιερομάρτυρος Βασιλείου, Πρεσβυτέρου τής Αγκυρανών Εκκλησίας.
Στίχοι
• • Σώαν Προφήτης είπεν αλγείν κοιλίαν.
• • Τετρημένην δέ Μάρτυς αλγείν ουκ έφη.
• • Εικάδι δευτερίη Βασίλειος ετρήθη σούβλαις.

Τή αυτή ημέρα, αι Άγιαι Μάρτυρες Καλλινίκη καί Βασίλισσα, ξίφει τελειούνται.

Καί μνήμη τής Αγίας Δροσίδος, θυγατρός τού Βασιλέως Τραϊανού, καί τών σύν αυτή πέντε Κανονικών μοναζουσών.
Στίχοι
• • Καλλινίκην τέμνουσι σύν Βασιλίσση,
• • Τάς Καλλινίκους καί πόλου Βασιλίδας.
• • Δροσίς απήλθεν εκ δρόσου τής τού μύρου,
• • Ως εκ Λιβάνου Κανονική πρός πόλον.



Συναξάριον του Τριωδίου

Τή αυτή ημέρα, Κυριακή τρίτη τών Νηστειών, τήν Προσκύνησιν εορτάζομεν τού τιμίου καί ζωοποιού Σταυρού.
Στίχοι
• • Τόν Σταυρόν γή σύμπασα προσκυνησάτω,
• • Δι' ού περ έγνωκε σέ προσκυνείν, Λόγε.

Τή αυτού δυνάμει, Χριστέ ο Θεός, καί ημάς τών τού πονηρού διαφύλαξον επηρειών, καί τά θείά σου Πάθη, καί τήν ζωηφόρον Ανάστασιν προσκυνήσαι αξίωσον, τό τεσσαρακονθήμερον ευμαρώς διανύσαντας στάδιον, καί ελέησον ημάς ως μόνος αγαθός καί φιλάνθρωπος.


Ωδή ζ'
Ο Παίδας εκ καμίνου
Ανέστης εκ τού τάφου τρι ήμερος, ως ο υπνών Κύριε, Άδου πυλωρούς, πατάξας θεία δυνάμει, καί τούς πάλαι εγείρας Προπάτορας, ο μόνος ευλογητός τών Πατέρων Θεός, καί υπερένδοξος.

Τή λύρα τών ασμάτων χορεύοντες, αγαλλιασώμεθα, σήμερον λαοί τή τού Σταυρού προσκυνήσει, τόν εν τούτω παγέντα Χριστόν δοξάζοντες, τόν μόνον ευλογητόν τών Πατέρων Θεόν, καί υπερένδοξον.

Ο δείξας τό θνητότητος όργανον ζωής εργαστήριον, Κόσμω ασπαστόν, τόν σόν Σταυρόν Πανοικτίρμον, τούς αυτόν προσκυνούντας αγίασον ο μόνος ευλογητός τών Πατέρων Θεός καί υπερένδοξος.

Ο μόνος ελεήμων καί εύσπλαγχνος, φώτισον αγίασον, μόνε Ιησού, τούς προσ κυνούντάς σου πιστώς, τόν Σταυρόν καί τά θεία Παθήματα, ο μόνος ευλογητός τών Πατέρων Θεός, καί υπερένδοξος.
Δόξα...
Μονάδα εν τρισίν υποστάσεσιν, υμνώ τήν θεότητα, φώς γάρ ο Πατήρ, φώς ο Υιός, φώς τό Πνεύμα τού φωτός αμερούς διαμένοντος ενότητι φυσική, καί ακτίσι τρισί προσώπων λάμποντος.
Καί νύν... Θεοτοκίον
Το πάντων Προφητών πολυώνυμον, σύ υπάρχεις κήρυγμα, πύλη γάρ Θεού, στάμνος χρυσή γή αγία ανεδείχθης, Παρθένε Θεόνυμφε, κυήσασα εν σαρκί Ιησούν τόν Χριστόν, τών Πατέρων Θεόν καί υπερένδοξον.


Ωδή η'
Αύτη η κλητή, καί αγία ημέρα
Μύρα εν χερσί, τί κατέχετε όλως; τίνα δέ εκζητείτε; νύν ο φανείς Νεανίας εν τώ τάφω βοά, Εξανέστη ο Χριστός, καί Θεός ήμών, αναστήσας φύσιν βροτών Άδου κευθμώνων.

Χαίροις τό τρισόλβιον ξύλον καί θείον, Σταυρέ φώς τοίς εν σκότει, ο τετραπέρατον Κόσμον, τή ελλάμψει τή σή, τής Εγέρσεως Χριστού προδεικνύς τάς αυγάς, αξίωσον πάντας πιστούς, φθάσαι τό Πάσχα.

Ταύτη τή ημέρα, μυρίζει τά μύρα, τής θείας μυροθήκης, τό ζωομύριστον ξύλον, ο Σταυρός τού Χριστού, οσφρανθώμεν τής αυτού θεοπνεύστου οδμής, αυτόν προσκυνούντες, πιστώς εις τούς αιώνας.

Δεύρο Ελισσαίε, Προφήτα ειπέ εμφανώς, Τί τό ξύλον εκείνο, ο εις τό ύδωρ καθήκες; ο Σταυρός τού Χριστού, δι' ού βάθους τής φθοράς ανειλκύσθημεν αυτόν προσκυνούντες, πιστώς εις τούς αιώνας.

Πάλαι Ιακώβ, προτυπών τόν Σταυρόν σου Χριστέ, Ιωσήφ προσεκύνει, τής θείας ράβδου τό άκρον σκήπτρον ταύτην φρικτόν, βασιλείας τε τής σής προορώμενος, όν νύν προσκυνούμεν, πιστώς εις τούς αιώνας.

Ευλογούμεν Πατέρα, Υιόν, καί άγιον Πνεύμα.

Μίαν εν τρισί, χαρακτήρσιν ουσίαν, δοξάζω ασυγχύτως μονοπροσώπως τά τρία, ουδέ τέμνω μορφή τόν Πατέρα καί Υίόν σύν τώ Πνεύματι, είς γάρ επί πάντων Θεός εις τούς αιώνας.
Καί νύν... Θεοτοκίον
Μόνη εν μητράσιν εδείχθης παρθένος, Θεόνυμφε Μαρία, άνευ ανδρός τετοκυία τόν Σωτήρα Χριστόν, τής αγνείας τήν σφραγίδα φυλάξασα, Σέ μακαριούμεν, πιστοί εις τούς αιώνας.


Ωδή θ'
Φωτίζου φωτίζου
Εν τάφω κατήλθες ο ζωοδότης καί Θεός, καί συνέτριψας πάντα κλείθρά τε καί τούς μοχλούς, καί τούς νεκρούς εξανέστησας, Δόξα τή σή Εγέρσει βοώντας, Χριστέ Σωτήρ παντοδύναμε.

Ο τάφος ζωήν μοι Χριστέ ανέβλυσεν ο σός, ο κρατών τής ζωής γάρ, επιστάς εβόησας τοίς κατοικούσιν εν μνήμασιν, οι εν δεσμοίς, λύθητε, εγώ γάρ τού Κόσμου λύτρον ελήλυθα.

Εν ύμνοις σκιρτάτω πάντα τά ξύλα τού δρυμού τό ομώνυμον ξύλον, τού Σταυρού θεώμενα, κατασπαζόμενον σήμερον, ού ο Χριστός ύψωσε τήν κάραν ώς προφητεύει ο θείος Δαυίδ.

Εν ξύλω τεθνήξας ξύλον σε, εύρηκα ζωής, χριστοφόρε Σταυρέ μου φυλακτήρ μου άρρηκτε, κατά δαιμόνων ισχύς κραταιά, σέ προσκυνών σήμερον κραυγάζω, Αγίασόν με τή δόξη σου.

Ευφραίνου αγάλλου, η Εκκλησία τού Θεού τό τρισόλβιον ξύλον προσκυνούσα σήμερον, τού παναγίου Σταυρού τού Χριστού, ώ λει τουργεί, τάγματα Αγγέλων, καί μετά φόβου παρίστανται.
Δόξα...
Τριάδα προσώποις, Μονάδα φύσει προσκυνώ, σέ θεότης αγία, τόν Πατέρα, καί τόν Υίόν σύν τώ αγίω τε πνεύματι, μίαν αρχήν, μίαν βασιλείαν τήν τών απάντων δεσπόζουσαν.
Καί νύν... Θεοτοκίον
Τό όρος τό μέγα, εν ώ κατώκησε Χριστός σύ υπάρχεις Παρθένε ως Δαυϊδ ο θείος βοά, δι' ής ημείς, ανυψώθημεν πρός ουρανόν, υιοθετηθέντες, τώ Πνεύματι παμμακάριστε.











Καταβασίες

Ωδή α' Ήχος α'
Ο θειότατος προετύπωσε πάλαι Μωσής, εν ερυθρά θαλάσση, διαβιβάσας Ισραήλ, τώ Σταυρώ σου τήν υγράν, τή ράβδω τεμών, ωδήν σοι εξόδιον, αναμέλπων Χριστέ ο Θεός.
Ωδή γ'
Στερέωσον Δέσποτα Χριστέ, τώ Σταυρώ σου εν πέτρα με τή τής πίστεως μή σαλευθήναι τόν νούν, εχθρού προσβολαίς τού δυσμενούς, μόνος γάρ εί άγιος.
Ωδή δ'
Επί Σταυρού σε Δυνατέ φωστήρ ο μέγας κατιδών τρόμω επαρθείς τάς ακτίνας συν έστειλεν έκρυψε, πάσα δέ Κτίσις ύμνησεν, εν φόβω τήν σήν μακροθυμίαν, καί γάρ επλήσθη η γή, τής σής αινέσεως.
Ωδή ε'
Ορθρίζοντες σέ ανυμνούμεν, Σωτήρ τού Κόσμου ειρήνην, ευράμενοι τώ Σταυρώ σου, δι ού ανεκαίνισας, τό γένος τό ανθρώπινον, φώς πρός, ανέσπερον άγων ημάς.
Ωδή ς'
Τόν τύπον τού θείου Σταυρού Ιωνάς εν κοιλία τού κήτους, τεταμέναις παλάμαις, προδιεχάραξε καί ανέθορε σεσωσμένος τού θηρός τή δυνάμει σου Λόγε.
Ωδή ζ'
Φλογώσεως ο Παίδας ρυσάμενος σάρκα προσλαβόμενος, ήλθεν επί γής καί Σταυρώ προσηλωθείς, σωτηρίαν ημίν εδωρήσατο, ο μόνος ευλογητός τών Πατέρων Θεός, καί υπερένδοξος.
Ωδή η' αινουμεν
Χείρας εν τώ λάκκω βληθείς τών λεόντων ποτέ ο μέγας εν Προφήταις σταυροειδώς εκπετάσας Δανιήλ αβλαβής εκ τής τούτων καταβρώσεως σέσωσται, ευλογών Χριστόν τόν Θεόν εις τούς αιώνας.



Ο Ιερεύς: Τήν Θεοτόκον καί Μητέρα τού Φωτός, εν ύμνοις τιμώντες μεγαλύνωμεν.

Ήχος α’

Μεγαλύνει η ψυχή μου τόν Κύριον, καί ηγαλλίασε τό πνεύμά μου επί τώ Θεώ τώ σωτήρί μου.
• Τήν Τιμιωτέραν τών Χερουβείμ, καί ενδοξοτέραν ασυγκρίτως τών Σεραφείμ, τήν αδιαφθόρως Θεόν Λόγον τεκούσαν, τήν όντως Θεοτόκον, σέ μεγαλύνομεν.
Ότι επέβλεψεν επί τήν ταπείνωσιν τής δούλης αυτού, ιδού γάρ από τού νύν μακαριούσί με πάσαι γενεαί,
• Τήν Τιμιωτέραν τών Χερουβείμ...
Ότι εποίησέ μοι μεγαλεία ο Δυνατός, καί άγιον τό όνομα αυτού, καί τό έλεος αυτού εις γενεάν, καί γενεάν τοίς φοβουμένοις αυτόν.
• Τήν Τιμιωτέραν τών Χερουβείμ...
Εποίησε κράτος εν βραχίονι αυτού, διεσκόρπισεν υπερηφάνους διανοία καρδίας αυτών.
• Τήν Τιμιωτέραν τών Χερουβείμ...
Καθείλε δυνάστας από θρόνων, καί ύψωσε ταπεινούς, πεινώντας ενέπλησεν αγαθών, καί πλουτούντας εξαπέστειλε κενούς.
• Τήν Τιμιωτέραν τών Χερουβείμ...
Αντελάβετο Ισραήλ παιδός αυτού, μνησθήναι ελέους, καθώς ελάλησε πρός τούς πατέρας ημών, τώ Αβραάμ, καί τώ σπέρματι αυτού έως αιώνος.

Ωδή θ' Ήχος α'
Ώ Μήτερ Παρθένε, καί Θεοτόκε αψευδής, η τεκούσα ασπόρως, Χριστόν τόν Θεόν ημών, τόν εν Σταυρώ υψωθέντα σαρκί σέ οι πιστοί, άπαντες αξίως, σύν τούτω νύν μεγαλύνομεν


  Άγιος Κύριος ο Θεός ημών,
  Άγιος Κύριος ο Θεός ημών.
  Υψούτε Κύριον τόν Θεόν ημών, καί προσκυνείτε τώ υποποδίω τών ποδών αυτού.
  Ότι Άγιός εστιν.

ΕΞΑΠΟΣΤΕΙΛΑΡΙΟΝ Ζ'
Ότι ήραν τόν Κύριον, τής Μαρίας ειπούσης, επί τόν τάφον έδραμον, Σίμων Πέτρος, καί άλλος, Μύστης Χριστού, όν ηγάπα, έτρεχον δέ οί δύο, καί εύρον τά οθόνια, ένδον κείμενα μόνα, καί κεφαλής, ήν δέ τό σουδάριον χωρίς τούτων, διό πάλιν ησύχασαν, τόν Χριστόν έως είδον.

Καί τού Σταυρού
Τοίς Μαθηταίς
Σταυρόν Χριστού τόν τίμιον, σήμερον προτεθέντα ιδόντες προσκυνήσωμεν, καί πιστώς ευφρανθώμεν, κατασπαζόμενοι πόθω, τόν εν τούτω θελήσει, σταυρωθέντα αιτούμενοι, Κύριον αξιώσαι, πάντας ημάς, τόν Σταυρόν τόν τίμιον προσκυνήσαι, καί φθάσαι τήν Ανάστασιν, πάντας ακατακρίτως.
Θεοτοκίον, Όμοιον
Τό ξύλον εν ώ Πάνσεμνε τάς αχράντους παλάμας, υπέρ ημών εξέτει νε, προσπαγείς ο Υιός σου, νύν ευσεβώς προσκυνούμεν, δός ημίν τήν ειρήνην, καί τά κοσμοσωτήρια, φθάσαι πάνσεπτα Πάθη, καί τήν λαμπράν, καί κοσμοχαρμόσυνον προσκυνήσαι, τού Πάσχα κυριώνυμον καί φωσφόρον ημέραν.

Αίνοι Ήχος βαρύς
1. Τού ποιήσαι εν αυτοίς κρίμα έγγραπτον. Δόξα αύτη έσται πάσι τοίς οσίοις αυτού.
-- Ανέστη Χριστός εκ νεκρών, λύσας θανάτου τά δεσμά, ευαγγελίζου γή χαράν μεγάλην, αινείτε ουρανοί Θεού τήν δόξαν.
2. Αινείτε τόν Θεόν εν τοίς Αγίοις αυτού, αινείτε αυτόν εν στερεώματι τής δυνάμεως αυτού.
-- Ανάστασιν Χριστού θεασάμενοι, προσκυνήσωμεν άγιον Κύριον, Ιησούν τόν μόνον αναμάρτητον.
3. Αινείτε αυτόν επί ταίς δυναστείαις αυτού, αινείτε αυτόν κατά τό πλήθος τής μεγαλωσύνης αυτού.
-- Χριστού τήν Ανάστασιν, προσκυνούντες ου παυόμεθα, αυτός γάρ ημάς έσωσεν, εκ τών ανομιών ημών, άγιος Κύριος Ιησούς, ο δείξας τήν Ανάστασιν.
4. Αινείτε αυτόν εν ήχω, σάλπιγγος, αινείτε αυτόν εν ψαλτηρίω καί κιθάρα.
-- Τί ανταποδώσωμεν τώ Κυρίω, περί πάντων ών ανταπέδωκεν ημίν, δι' ημάς Θεός εν ανθρώποις, διά τήν καταφθαρείσαν φύσιν, ο Λόγος σάρξ εγένετο, καί εσκήνωσεν εν ημίν, πρός τούς αχαρίστους ο Ευεργέτης, πρός τούς αιχμαλώτους ο Ελευθερωτής, πρός τούς εν σκότει καθημένους, ο Ήλιος τής δικαιοσύνης επί τόν Σταυρόν ο απαθής, επί τόν Άδην τό φώς, επί τόν θάνατον η ζωή , η Ανάστασις διά τούς πεσόντας, πρός όν βοήσωμεν, ο Θεός ημών δόξα σοι.
5. Αινείτε αυτόν εν τυμπάνω καί χορώ, αινείτε αυτόν εν χορδαίς καί οργάνω ,

Ήχος δ'
Ως γενναίον εν Μάρτυσιν
Εν φωναίς αλαλάξωμεν, εν ωδαίς μεγαλύνωμεν, τόν Σταυρόν τόν τίμιον, ασπαζόμενοι, καί πρός αυτόν εκβοήσωμεν, Σταυρέ πανσεβάσμιε, καθαγίασον ημών τάς ψυχάς καί τά σώματα, τή δυνάμει σου, καί παντοίας εκ βλάβης εναντίων, διατήρησον ατρώτους τούς ευσεβώς προσκυνούντάς σε.

6. Αινείτε αυτόν εν κυμβάλοις ευήχοις, αινείτε αυτόν εν κυμβάλοις αλαλαγμού. Πάσα πνοή αινεσάτω τόν Κύριον.

--Εν φωναίς αλαλάξωμεν, εν ωδαίς μεγαλύνωμεν, τόν Σταυρόν τόν τίμιον, ασπαζόμενοι, καί πρός αυτόν εκβοήσωμεν, Σταυρέ πανσεβάσμιε, καθαγίασον ημών τάς ψυχάς καί τά σώματα, τή δυνάμει σου, καί παντοίας εκ βλάβης εναντίων, διατήρησον ατρώτους τούς ευσεβώς προσκυνούντάς σε.




7. Στίχ. Υψούτε Κύριον τόν Θεόν ημών, καί προσκυνείτε τώ υποποδίω τών ποδών αυτού.

Προσελθόντες αρύσατε, μή κενούμενα νάματα, τού Σταυρού τή χάριτι, προερχόμενα, ιδού προκείμενον βλέποντες τό Ξύλον τό άγιον, χαρισμάτων τήν πηγήν αρδομένην τώ Αίματι καί τώ ύδατι τού Δεσπότου τών όλων, τού εν τούτω, εκουσίως υψωθέντος καί τούς βροτούς ανυψώσαντος.

8. Στίχ. Ο δέ Θεός ημών πρό αιώνων ειργάσατο σωτηρίαν εν μέσω τής γής.

Eκκλησίας εδραίωμα, βασιλέων κραταίωμα μοναζόντων καύχημα καί διάσωσμα, σύ εί Σταυρέ πανσεβάσμιε, διό προσκυνούντές σε, καί καρδίας καί ψυχάς, φωτιζόμεθα σήμερον, θεία χάριτι, τού εν σοί προσπαγέντος, καί τό κράτος, τού δολίου καθελόντος καί τήν αράν αφανίσαντος.
Δόξα ...
Ιδιόμελον τού Τριωδίου
Ήχος πλ. δ'
Τήν υψηλόφρονα γνώμην τών κακίστων Φαρισαίων ο πάντων Κύριος παραβολικώς εκφεύγειν ταύτην εδίδαξε καί μή υψηλοφρονείν, παρ' ο δεί φρονείν, πάντας επαίδευσεν υπογραμμός καί τύπος ο αυτός γενόμενος, μέχρι Σταυρού καί θανάτου, εαυτόν εκένωσεν, Ευχαριστούντες ούν συν τώ Τελώνη είπωμεν, ο παθών υπέρ ημών καί απαθής διαμείνας Θεός τών παθών ημάς ρύσαι, καί σώσον τάς ψυχάς ημών.
Καί νύν... Ήχος δ'

Υπερευλογημένη υπάρχεις, Θεοτόκε Παρθένε, διά γάρ τού εκ σού σαρκωθέντος, ο Άδης ηχμαλώτισται, ο Αδάμ ανακέκληται, η κατάρα εζωοποιήθημεν, διό ανυμνούντες βοώμεν, Ευλογητός Χριστός ο Θεός ημών, ο ούτως ευδοκήσας, δόξα σοι.




ΜΕΓΑΛΗ ΔΟΞΟΛΟΓΙΑ

Δόξα σοι τώ δείξαντι τό φώς, Δόξα εν υψίστοις Θεώ, καί επί γής ειρήνη, εν ανθρώποις ευδοκία.
Υμνούμέν σε, ευλογούμέν σε, προσκυνούμέν σε, δοξολογούμέν σε, ευχαριστούμέν σοι, διά τήν μεγάλην σου δόξαν.
Κύριε βασιλεύ, επουράνιε Θεέ, Πάτερ παντοκράτορ, Κύριε Υιέ μονογενές, Ιησού Χριστέ, καί Άγιον Πνεύμα,
Κύριε ο Θεός, ο αμνός τού Θεού, ο Υιός τού Πατρός, ο αίρων τήν αμαρτίαν τού κόσμου, ελέησον ημάς, ο αίρων τάς αμαρτίας τού κόσμου.
Πρόσδεξαι τήν δέησιν ημών, ο καθήμενος εν δεξιά τού Πατρός, καί ελέησον ημάς.
Ότι σύ εί μόνος Άγιος, σύ εί μόνος Κύριος, Ιησούς Χριστός, εις δόξαν Θεού Πατρός. Αμήν.
Καθ' εκάστην ημέραν ευλογήσω σε, καί αινέσω τό όνομά σου εις τόν αιώνα, καί εις τόν αιώνα τού αιώνος.
Καταξίωσον, Κύριε, εν τή ημέρα ταύτη, αναμαρτήτους φυλαχθήναι ημάς.
Ευλογητός εί, Κύριε, ο Θεός τών Πατέρων ημών, καί αινετόν καί δεδοξασμένον τό όνομά σου εις τούς αιώνας. Αμήν.
Γένοιτο, Κύριε, τό έλεός σου εφ' ημάς, καθάπερ ηλπίσαμεν επί σέ.
Ευλογητός εί, Κύριε. δίδαξόν με τά δικαιώματά σου (γ').
Κύριε, καταφυγή εγενήθης ημίν, εν γενεά καί γενεά,
Εγώ είπα. Κύριε, ελέησόν με, ίασαι τήν ψυχήν μου, ότι ήμαρτόν σοι.
Κύριε, πρός σέ κατέφυγον, δίδαξόν με τού ποιείν τό θέλημά σου, ότι σύ εί ο Θεός μου.
Ότι παρά σοί πηγή ζωής, εν τώ φωτί σου οψόμεθα φώς.
Παράτεινον τό έλεός σου τοίς γινώσκουσί σε.
Άγιος ο Θεός, Άγιος Ισχυρός, Άγιος Αθάνατος, ελέησον ημάς (εκ γ').
Δόξα... Καί νύν... Άγιος Αθάνατος, ελέησον ημάς.
Άγιος ο Θεός, Άγιος Ισχυρός, Άγιος Αθάνατος, ελέησον ημάς.

(Ἡ τελετή της προσκυνήσεως τοῦ Τ.Σταυροῦ)


Σήμερον σωτηρία τώ κόσμω γέγονεν. Άσωμεν τώ αναστάντι εκ τάφου καί αρχηγώ τής ζωής ημών, καθελών γάρ τώ θανάτω τόν θάνατον, τό νίκος έδωκεν ημίν, καί τό μέγα έλεος.




Είς την λειτουργίαν



Είσοδικόν

Δεύτε προσκυνήσωμεν και προσπέσωμεν Χριστώ. Σώσον ημάς, Υιέ Θεού, ο αναστάς εκ νεκρών, ψάλλοντάς σοι Αλληλούϊα

Απολυτίκιον Ήχος βαρύς
Κατέλυσας τώ Σταυρώ σου τόν θάνατον, ηνέωξας τώ Ληστή τόν Παράδεισον, τών Μυροφόρων τόν θρήνον μετέβαλες, καί τοίς σοίς Αποστόλοις κηρύττειν επέταξας, ότι ανέστης Χριστέ ο Θεός, παρέχων τώ κόσμω τό μέγα έλεος.

Σώσον, Κύριε, τόν λαόν σου, καί ευλόγησον τήν κληρονομίαν σου....



Ήχος πλ. δ' Αυτόμελον
Τή υπερμάχω στρατηγώ τά νικητήρια, ως λυτρωθείσα τών δεινών, ευχαριστήρια, αναγράφω σοι η Πόλις σου, Θεοτόκε, αλλ' ώς έχουσα τό κράτος απροσμάχητον, εκ παντοίων με κινδύνων ελευθέρωσον ίνα κράζω σοι, Χαίρε, Νύμφη ανύμφευτε.



( Αντί τρισαγίου)

Ήχος β'
Τόν Σταυρόν σου προσκυνούμεν Δέσποτα, καί τήν αγίαν σου Ανάστασιν δοξάζομεν.



Ο Αποστολος
Προκείμενον Ήχος πλ. β'
Σώσον, Κύριε, τόν λαόν σου, καί ευλόγησον ήν κληρονομίαν σου.

Στίχ. Πρός σέ, Κύριε κεκράξομαι, ο Θεός μου.

Πρός Εβραίους Επιστολής Παύλου τό Ανάγνωσμα
(Κεφ, Δ',14-Ε',6)
Αδελφοί, έχοντες Αρχιερέα μέγαν, διεληλυθότα τούς ουρανούς, Ιησούν τόν Υιόν τού Θεού, κρατώμεν τής ομολογίας, ου γάρ έχομεν Αρχιερέα, μή δυνάμενον συμπαθήσαι ταίς ασθενείαις ημών, πεπειρασμένον δέ κατά πάντα καθομοιότητα, χωρίς αμαρτίας. Προσερχώμεθα ούν μετά παρρησίας τώ θρόνω τής χάριτος, ίνα λάβωμεν έλεον, καί χάριν εύρωμεν εις εύκαιρον βοήθειαν. Πάς γάρ Αρχιερεύς εξ ανθρώπων λαμβανόμενος, υπέρ ανθρώπων καθίσταται τά πρός τόν Θεόν, ίνα προσφέρη δώρά τε καί θυσίας υπέρ αμαρτιών, μετριοπαθείν δυνάμενος τοίς αγνοούσι καί πλανωμένοις, επεί καί αυτός περίκειται, ασθένειαν, καί διά ταύτην οφείλει, καθώς περί τού λαού, ούτω καί περί εαυτού προσφέρειν υπέρ αμαρτιών. Καί ουχ εαυτώ τις λαμβάνει τήν τιμήν, αλλ' ο καλούμενος υπό τού Θεού καθάπερ καί ο Ααρών, ούτω καί ο Χριστός, ουχ εαυτόν εδόξασε γενηθήναι Αρχιερέα, αλλ' ο λαλήσας πρός αυτόν. Υιός μου εί σύ εγώ σήμερον γεγέννηκά σε. Καθώς καί εν ετέρω λέγει. Σύ Ιερεύς εις τόν αιώνα κατά τήν τάξιν Μελχισεδέκ.

Αλληλούϊα Ήχος β'
Μνήσθητι τής συναγωγής σου, ής εκτήσω απ' αρχής.



Ευαγγέλιον
ΚΥΡΙΑΚΗ Γ' ΝΗΣΤΕΙΩΝ (ΣΤΑΥΡΟΠΡΟΣΚΥΝΗΣΕΩΣ)
(Μάρκου κεφ. η' στίχοι 34-38 και θ' στίχ. 1).
«Είπεν ο Κύριος- όστις θέλει οπίσω μου ακολουθείν, απαρνησάσθω εαυτόν και αράτω τον σταυρόν αυτού και ακολουθείτω μοι. Ος γαρ αν θέλη την ψυχήν αυτού σώσαι, απολέσει αυτήν, ός δ' αν απολέση την ψυχήν αυτού ένεκεν εμού και του ευαγγελίου, ούτος σώσει αυτήν. Τι γαρ ωφελήσει άνθρωπον εάν κερδήση τον κόσμον όλον, και ζημιωθή την ψυχήν αυτού; ή τι δώσει άνθρωπος αντάλλαγμα της ψυχής αυτού; Ος γαρ εάν επαισχυνθή με και τους εμούς λόγους εν τη γενεά ταύτη τη μοιχαλίδι και αμαρτωλώ, και ο υιός του ανθρώπου επαισχυνθήσεται αυτόν, όταν έλθη εν τη δόξη του πατρός αυτού μετά των αγγέλων των αγίων. Και έλεγεν αυτοίς• αμήν λέγω υμίν ότι εισί τίνες των ώδε εστηκότων, οίτινες ου μη γεύσωνται θανάτου έως αν ίδωσι την βασιλείαν του Θεού εληλυθυίαν εν δυνάμει».


Και καθεξής η θ. Λειτουργία του μεγ. Βασιλείου
Εις το Εξαιρέτως
Επί σοί, χαίρει, Κεχαριτωμένη, πασά ή κτίσις, Αγγέλων το σύστημα και ανθρώπων τό γένος, ήγιασμένε ναέ, και παράδεισε λογικέ, παρθενικόν καύχημα έξ ής Θεός έσαρκώθη και παιδίον γέγονεν, ο προ αιώνων υπάρχων Θεός ημών Τήν γαρ σήν μήτραν θρόνον έποίησε, και τήν σήν γαστέρα πλατυ-τέραν ουρανών άπειργάσατο. Έπί σοί χαίρει, Κεχαριτωμένη, πασά ή κτίσις• δόξα σοι.

Κοινωνικόν << Εσημειώθη εφ' ημάς τό φώς τού προσώπου σου, Κύριε. Αλληλούϊα.>>



Αντί του <<Είδομεν το φώς>> το << Σώσον, Κύριε τον λαόν σου>>.
-Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με τον αμαρτωλό και ανάξιο δούλο σου.
-Γνώρισόν μοι, Κύριε, οδόν, εν ή πορεύσομαι, ότι πρός σέ ήρα τήν ψυχήν μου.
-Εξομολογήσομαί σοι είς τον αιώνα, ότι εποίησας και υπομενώ το όνομά σου ότι χρηστόν εναντίον των οσίων σου.
HXOS
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 339
Εγγραφή: Δευ Σεπ 18, 2006 5:00 am
Τοποθεσία: ΓΙΑΝΝΗΣ@ΚΡΗΤΗ

Re: Το τυπικόν της Κυριακής(ανανεώνεται κάθε Κυριακή)

Δημοσίευση από HXOS »

ΕΝΑ ΜΙΚΡΟ ΣΥΜΠΛΗΡΩΜΑ
ΕΙΣ ΤΗΝ Θ. ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΝ

Ἀντίφωνα τῆς Ἑορτῆς.

Ἀντίφωνον α΄.
Ἦχος β΄.

«Ἐσημειώθη ἐφ’ ἡμᾶς τό φῶς τοῦ προσώπου σου, Κύριε.

Ἔδωκας τοῖς φοβουμένοις σε σημείωσιν τοῦ φυγεῖν ἀπό προσώπου τόξου.

Ἀνέβης εἰς ὕψος, ᾐχμαλώτευσας αἰχμαλωσίαν.

Ἔδωκας κληρονομίαν τοῖς φοβουμένοις τό ὄνομά σου, Κύριε».



Ἀντίφωνον β΄.
Ἦχος ὁ αὐτός.

«Εἴδοσαν πάντα τά πέρατα τῆς γῆς τό σωτήριον τοῦ Θεοῦ ἡμῶν.

Προσκυνήσωμεν εἰς τόν τόπον, οὗ ἔστησαν οἱ πόδες αὐτοῦ.

Ὁ δέ Θεός, βασιλεύς ἡμῶν, πρό αἰώνων εἰργάσατο σωτηρίαν ἐν μέσῳ τῆς γῆς.

Ὑψωθήσομαι ἐν τοῖς ἔθνεσιν· ὑψωθήσομαι ἐν τῇ γῇ.

Δόξα... Καί νῦν... Ὁ Μονογενής Υἱός...».

Ἀντίφωνον γ΄.
Ἦχος α΄.

«Ὑψοῦτε Κύριον τόν Θεόν ἡμῶν καί προσκυνεῖτε τῷ ὑποποδίῳ τῶν ποδῶν αὐτοῦ.

Σῶσον, ὁ Θεός, τόν λαόν σου καί εὐλόγησον τήν κληρονομίαν σου....

Καί ποίμανον αὐτούς καί ἔπαρον αὐτούς ἕως τοῦ αἰῶνος».
Σῶσον, ὁ Θεός, τόν λαόν σου καί εὐλόγησον τήν κληρονομίαν σου....
Εικόνα
ΣΥΝ ΘΕΩ ΠΑΝΤΑΧΟΥ,ΦΟΒΟΣ ΟΥΔΑΜΟΥ.
PRETORIAN
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 561
Εγγραφή: Δευ Μαρ 05, 2007 6:00 am

Re: Το τυπικόν της Κυριακής(ανανεώνεται κάθε Κυριακή)

Δημοσίευση από PRETORIAN »

ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΘΕΡΜΑ ΑΔΕΛΦΕ ΜΟΥ
-Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με τον αμαρτωλό και ανάξιο δούλο σου.
-Γνώρισόν μοι, Κύριε, οδόν, εν ή πορεύσομαι, ότι πρός σέ ήρα τήν ψυχήν μου.
-Εξομολογήσομαί σοι είς τον αιώνα, ότι εποίησας και υπομενώ το όνομά σου ότι χρηστόν εναντίον των οσίων σου.
Απάντηση

Επιστροφή στο “Βυζαντινή Μουσική”