Το τυπικόν της Κυριακής

[agiooros]

poli xrisismo agapite.
na to xeris.

[PRETORIAN]

poli xrisismo agapite.
na to xeris.

ΝΑ ΕΙΣΤΕ ΚΑΛΑ κ. ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΑ

[lazarr]

8-2-2009
ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΤΕΛΩΝΟΥ ΚΑΙ ΦΑΡΙΣΑΙΟΥ.Θεοδώρου στρατηλάτου μεγαλομάρτυρος(+319), Ζαχαρίου προφήτου(+620 π.Χ.). Ήχος α’. Εωθινόν α’.

Άρχεται τό Τριώδιον

Καταβασίαι.Ηχος γ ΄
Ωδή α'
Χέρσον αβυσσοτόκον πέδον ήλιος, επεπόλευσέ ποτε, ωσεί τείχος γάρ επάγη, εκατέρωθεν ύδωρ, λαώ πεζοποντοπορούντι, καί θεαρέστως μέλποντι. Άσωμεν τώ Κυρίω, ενδόξως γάρ δεδόξασται.

Ωδή γ'
Τό στερέωμα, τών επί σοί πεποιθότων, στερέωσον Κύριε τήν Εκκλησίαν, ήν εκτήσω, τώ τιμίω σου αίματι.

Ωδή δ'
Εκάλυψεν ουρανούς, η αρετή σου Χριστέ, τής κιβωτού γάρ προελθών,τού αγιάσματός σου, τής αφθόρου Μητρός, εν τώ ναώ τής δόξης σου, ώφθης ώς βρέφος, αγκαλοφορούμενος, καί επληρώθη τά πάντα τής σής αινέσεως.

Ωδή ε'
Ως είδεν Ησαίας συμβολικώς, εν θρόνω επηρμένω Θεόν, υπ' Αγγέλων δόξης δορυφορούμενον, ώ τάλας! εβόα, εγώ, πρό γάρ είδον σωματούμενον Θεόν, φωτός ανεσπέρου, καί ειρήνης δεσπόζοντα.

Ωδή ς'
Εβόησέ σοι, ιδών ο Πρέσβυς, τοίς οφθαλμοίς τό σωτήριον, ό λαοίς επέστη. Εκ Θεού Χριστέ σύ Θεός μου.


Ωδή ζ'
Σέ τόν εν πυρί δροσίσαντα, Παίδας θεολογήσαντας, καί Παρθένω, ακηράτω, ενοικήσαντα, Θεόν Λόγον υμνούμεν, ευσεβώς μελωδούντες. Ευλογητός ο Θεός, ο τών Πατέρων ημών.

Ωδή η'. Αινούμεν…
Αστέκτω πυρί ενωθέντες, οι θεοσεβείας προεστώτες Νεανίαι, τή φλογί δέ μή λωβηθέντες, θείον ύμνον έμελπον. Ευλογείτε πάντα τά έργα τόν Κύριον, καί υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.


Ο Ιερεύς: Τήν Θεοτόκον καί Μητέρα τού Φωτός, εν ύμνοις τιμώντες μεγαλύνωμεν.

Μεγαλύνει η ψυχή μου τόν Κύριον, καί ηγαλλίασε τό πνεύμά μου επί τώ Θεώ τώ σωτήρί μου.
• Τήν Τιμιωτέραν τών Χερουβείμ, καί ενδοξοτέραν ασυγκρίτως τών Σεραφείμ, τήν αδιαφθόρως Θεόν Λόγον τεκούσαν, τήν όντως Θεοτόκον, σέ μεγαλύνομεν.
Ότι επέβλεψεν επί τήν ταπείνωσιν τής δούλης αυτού, ιδού γάρ από τού νύν μακαριούσί με πάσαι γενεαί,
• Τήν Τιμιωτέραν τών Χερουβείμ...
Ότι εποίησέ μοι μεγαλεία ο Δυνατός, καί άγιον τό όνομα αυτού, καί τό έλεος αυτού εις γενεάν, καί γενεάν τοίς φοβουμένοις αυτόν.
• Τήν Τιμιωτέραν τών Χερουβείμ...
Εποίησε κράτος εν βραχίονι αυτού, διεσκόρπισεν υπερηφάνους διανοία καρδίας αυτών.
• Τήν Τιμιωτέραν τών Χερουβείμ...
Καθείλε δυνάστας από θρόνων, καί ύψωσε ταπεινούς, πεινώντας ενέπλησεν αγαθών, καί πλουτούντας εξαπέστειλε κενούς.
• Τήν Τιμιωτέραν τών Χερουβείμ...
Αντελάβετο Ισραήλ παιδός αυτού, μνησθήναι ελέους, καθώς ελάλησε πρός τούς πατέρας ημών, τώ Αβραάμ, καί τώ σπέρματι αυτού έως αιώνος.
Θεοτόκε…
--Εν νόμω, σκιά καί γράμματι, τύπον κατίδωμεν οι πιστοί, πάν άρσεν τό τήν μήτραν διανοίγον, άγιον Θεώ, διό πρωτότοκον Λόγον, Πατρός ανάρχου Υιόν, πρωτοτοκούμενον Μητρί, απειράνδρω, μεγαλύνομεν.

Nομίζω Χαράλαμπε πως οι καταβασίες της ημέρας είναι "ως εν Ηπείρω πεζεύσας ο Ισραήλ .." και όχι "χέρσον αβυσσοτόκον..." πια

[PRETORIAN]

ΑΓΑΠΗΤΕ ΛΑΖΑΡΕ ΒΑΣΕΙ ΤΟΥ ΕΓΧΕΙΡΙΔΙΟΥ ΤΥΠΙΚΟΥ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΧΕΡΣΟΝ ΑΒΥΣΣΟΤΟΚΟΝ. ΕΠΟΜΕΝΩΣ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΑΛΛΑΞΕΙ ΚΑΤΙ. ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΑΝΤΩΣ

[ΔΑΜΙΑΝΟΣ]

8-2-2009
ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΤΕΛΩΝΟΥ ΚΑΙ ΦΑΡΙΣΑΙΟΥ.Θεοδώρου στρατηλάτου μεγαλομάρτυρος(+319), Ζαχαρίου προφήτου(+620 π.Χ.). Ήχος α’. Εωθινόν α’.

Άρχεται τό Τριώδιον

Καταβασίαι.Ηχος γ ΄
Ωδή α'
Χέρσον αβυσσοτόκον πέδον ήλιος, επεπόλευσέ ποτε, ωσεί τείχος γάρ επάγη, εκατέρωθεν ύδωρ, λαώ πεζοποντοπορούντι, καί θεαρέστως μέλποντι. Άσωμεν τώ Κυρίω, ενδόξως γάρ δεδόξασται.

Ωδή γ'
Τό στερέωμα, τών επί σοί πεποιθότων, στερέωσον Κύριε τήν Εκκλησίαν, ήν εκτήσω, τώ τιμίω σου αίματι.

Ωδή δ'
Εκάλυψεν ουρανούς, η αρετή σου Χριστέ, τής κιβωτού γάρ προελθών,τού αγιάσματός σου, τής αφθόρου Μητρός, εν τώ ναώ τής δόξης σου, ώφθης ώς βρέφος, αγκαλοφορούμενος, καί επληρώθη τά πάντα τής σής αινέσεως.

Ωδή ε'
Ως είδεν Ησαίας συμβολικώς, εν θρόνω επηρμένω Θεόν, υπ' Αγγέλων δόξης δορυφορούμενον, ώ τάλας! εβόα, εγώ, πρό γάρ είδον σωματούμενον Θεόν, φωτός ανεσπέρου, καί ειρήνης δεσπόζοντα.

Ωδή ς'
Εβόησέ σοι, ιδών ο Πρέσβυς, τοίς οφθαλμοίς τό σωτήριον, ό λαοίς επέστη. Εκ Θεού Χριστέ σύ Θεός μου.


Ωδή ζ'
Σέ τόν εν πυρί δροσίσαντα, Παίδας θεολογήσαντας, καί Παρθένω, ακηράτω, ενοικήσαντα, Θεόν Λόγον υμνούμεν, ευσεβώς μελωδούντες. Ευλογητός ο Θεός, ο τών Πατέρων ημών.

Ωδή η'. Αινούμεν…
Αστέκτω πυρί ενωθέντες, οι θεοσεβείας προεστώτες Νεανίαι, τή φλογί δέ μή λωβηθέντες, θείον ύμνον έμελπον. Ευλογείτε πάντα τά έργα τόν Κύριον, καί υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.


Ο Ιερεύς: Τήν Θεοτόκον καί Μητέρα τού Φωτός, εν ύμνοις τιμώντες μεγαλύνωμεν.

Μεγαλύνει η ψυχή μου τόν Κύριον, καί ηγαλλίασε τό πνεύμά μου επί τώ Θεώ τώ σωτήρί μου.
• Τήν Τιμιωτέραν τών Χερουβείμ, καί ενδοξοτέραν ασυγκρίτως τών Σεραφείμ, τήν αδιαφθόρως Θεόν Λόγον τεκούσαν, τήν όντως Θεοτόκον, σέ μεγαλύνομεν.
Ότι επέβλεψεν επί τήν ταπείνωσιν τής δούλης αυτού, ιδού γάρ από τού νύν μακαριούσί με πάσαι γενεαί,
• Τήν Τιμιωτέραν τών Χερουβείμ...
Ότι εποίησέ μοι μεγαλεία ο Δυνατός, καί άγιον τό όνομα αυτού, καί τό έλεος αυτού εις γενεάν, καί γενεάν τοίς φοβουμένοις αυτόν.
• Τήν Τιμιωτέραν τών Χερουβείμ...
Εποίησε κράτος εν βραχίονι αυτού, διεσκόρπισεν υπερηφάνους διανοία καρδίας αυτών.
• Τήν Τιμιωτέραν τών Χερουβείμ...
Καθείλε δυνάστας από θρόνων, καί ύψωσε ταπεινούς, πεινώντας ενέπλησεν αγαθών, καί πλουτούντας εξαπέστειλε κενούς.
• Τήν Τιμιωτέραν τών Χερουβείμ...
Αντελάβετο Ισραήλ παιδός αυτού, μνησθήναι ελέους, καθώς ελάλησε πρός τούς πατέρας ημών, τώ Αβραάμ, καί τώ σπέρματι αυτού έως αιώνος.
Θεοτόκε…
--Εν νόμω, σκιά καί γράμματι, τύπον κατίδωμεν οι πιστοί, πάν άρσεν τό τήν μήτραν διανοίγον, άγιον Θεώ, διό πρωτότοκον Λόγον, Πατρός ανάρχου Υιόν, πρωτοτοκούμενον Μητρί, απειράνδρω, μεγαλύνομεν.

Nομίζω Χαράλαμπε πως οι καταβασίες της ημέρας είναι "ως εν Ηπείρω πεζεύσας ο Ισραήλ .." και όχι "χέρσον αβυσσοτόκον..." πια

έχεις δικαιο αγαπητέ μου επειδή δεν έγινε η απόδοση της εορτής της Υπαπαντής.Πάντως σε ευχαριστούμε πάρα πολύ και μακάρι να μπορείς να έχεις τον χρονό και να το συνεχίσεις

[lazarr]

Σωστά, είναι και η απόδοση της Υπαπαντής

[PRETORIAN]

ΕΓΩ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΚΑΙ ΕΠΕΙΔΗ ΚΑΤΙ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΜΟΥ ΞΕΦΥΓΕΙ ΓΙΑΥΤΟ ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΙ ΤΙΣ ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ ΣΑΣ. ΜΕ ΒΟΗΘΑΤΕ ΠΟΛΥ

[PRETORIAN]

15-2-2009
ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΑΣΩΤΟΥ
Ονησίμου αποστόλου(+319). Ήχος β’. Εωθινόν β’.


ΕΞΑΨΑΛΜΟΣ...

Θεός Κύριος, καί επέφανεν ημίν, ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου.
Στίχ, α'. Εξομολογείσθε τώ Κυρίω, καί επικαλείσθε τό όνομα τό άγιον αυτού.
Θεός Κύριος, καί επέφανεν ημίν...
Στίχ, β'. Πάντα τά έθνη εκύκλωσάν με, καί τώ ονόματι Κυρίου ήμυνάμην αυτούς,
Θεός Κύριος, καί επέφανεν ημίν...
Στίχ, γ'. Παρά Κυρίου εγένετο αύτη, καί εστι θαυμαστή εν οφθαλμοίς ημών.
Θεός Κύριος, καί επέφανεν ημίν...

Απολυτίκιον Ήχος β'
Ότε κατήλθες πρός τόν θάνατον, η Ζωή η αθάνατος, τότε τόν Άδην ενέκρωσας τή αστραπή τής θεότητος, ότε δέ καί τούς τεθνεώτας εκ τών καταχθονίων ανέστησας, πάσαι αι Δυνάμεις τών επουρανίων εκραύγαζον, Ζωοδότα Χριστέ ο Θεός ημών δόξα σοι.

Δόξα

Ότε κατήλθες πρός τόν θάνατον, η Ζωή η αθάνατος, τότε τόν Άδην ενέκρωσας τή αστραπή τής θεότητος, ότε δέ καί τούς τεθνεώτας εκ τών καταχθονίων ανέστησας, πάσαι αι Δυνάμεις τών επουρανίων εκραύγαζον, Ζωοδότα Χριστέ ο Θεός ημών δόξα σοι.


Καί νύν... Θεοτοκίον
Πάντα υπέρ έννοιαν, πάντα υπερένδοξα, τα σά Θεοτόκε μυστήρια, τή αγνεία εσφραγισμένη, καί παρθενία φυλαττομένη, Μήτηρ εγνώσθης αψευδής, Θεόν τεκούσα αληθινόν, αυτόν ικέτευε σωθήναι τάς ψυχάς ημών.

Μετά τήν α' Στιχολογίαν
Καθίσματα Αναστάσιμα
Ήχος β'
Ο ευσχήμων Ιωσήφ, από τού ξύλου καθελών, τό άχραντόν σου Σώμα, σινδόνι καθαρά, ειλήσας καί αρώμαμασιν, εν μνήματι καινώ, κηδεύσας απέθετο, αλλά τριήμερος ανέστης Κύριε, παρέχων τώ κόσμω τό μέγα έλεος.
Δόξα...
Ταίς μυροφόροις Γυναιξί, παρά τό μνήμα επιστάς, ο Άγγελος εβόα. Τά μύρα τοίς θνητοίς υπάρχει αρμόδια, Χριστός δέ διαφθοράς εδείχθη αλλότριος, αλλά κραυγάσατε. Ανέστη ο Κύριος, παρέχων τώ κόσμω τό μέγα έλεος.
Καί νύν... Σταυροθεοτοκίον
Υπερδεδοξασμένη υπάρχεις, θεοτόκε Παρθένε, υμνούμέν σε, διά γάρ του Σταυρού τού Υιού σου, κατεβλήθη ο άδης, καί ο θάνατος τέθνηκε, νεκρωθέντες ανέστημεν, καί ζωής ηξιώθημεν, τόν Παράδεισον ελάβομεν, τήν αρχαίαν απόλαυσιν, διό ευχαριστούντες δοξολογούμεν, ως κραταιόν Χριστόν τόν θεόν ημών, καί μόνον πολυέλεον.

Μετά τήν β' Στιχολογίαν, έτερα
Τόν λίθον τού μνήματος, σφραγισθήναι μή κωλύσας, τήν πέτραν τής πίστεως, αναστάς παρέσχες πάσι, Κύριε δόξα σοι.
Δόξα...
Τών Μαθητών σου ο χορός, σύν μυροφόροις Γυναιξίν, αγάλλεται συμφώνως, κοινήν γάρ εορτήν σύν αυτοίς εορτάζομεν, εις δόξαν καί τιμήν τής σής Αναστάσεως, καί δι' αυτών, φιλάνθρωπε Κύριε, τώ λαώ σου παράσχου τό μέγα έλεος.
Καί νύν... Σταυροθεοτοκίον
Υπερευλογημένη υπάρχεις, Θεοτόκε Παρθένε, διά γάρ τού εκ σού σαρκωθέντος, ο άδης ηχμαλώτισται, ο Αδάμ ανακέκληται, η κατάρα νενέκρωται, η Εύα ηλευθέρωται, ο θάνατος τεθανάτωται, καί ημεις εζωοποιήθημεν, διό ανυμνούντες βοώμεν. Ευλογητός Χριστός ο Θεός ημών, ο ούτως ευδοκήσας δόξα σοι.



ΕΥΛΟΓΗΤΑΡΙΑ
Ήχος πλ. α'

-Ευλογητός εί, Κύριε, δίδαξόν με τά δικαιώματά σου.
Τών Αγγέλων ο δήμος, κατεπλάγη ορών σε, εν νεκροίς λογισθέντα, τού θανάτου δέ Σωτήρ, τήν ισχύν καθελόντα, καί σύν εαυτώ τόν Αδάμ εγείραντα, καί εξ Άδου πάντας ελευθερώσαντα.
-Ευλογητός εί, Κύριε, δίδαξόν με τά δικαιώματά σου.
Τί τά μύρα, συμπαθώς τοίς δάκρυσιν, ώ Μαθήτριαι κιρνάτε; ο αστράπτων εν τώ τάφω Άγγελος, προσεφθέγγετο ταίς Μυροφόροις, Ίδετε υμείς τόν τάφον καί ήσθητε, ο Σωτήρ γάρ εξανέστη τού μνήματος.
-Ευλογητός εί, Κύριε, δίδαξόν με τά δικαιώματά σου,
Λίαν πρωί, Μυροφόροι έδραμον, πρός τό μνήμά σου θρηνολογούσαι, αλλ' επέστη, πρός αυτάς ο Άγγελος, καί είπε, θρήνου ο καιρός πέπαυται, μή κλαίετε, τήν Ανάστασιν δέ, Αποστόλοις είπατε.
-Ευλογητός εί, Κύριε, δίδαξόν με τά δικαιώματά σου,
Μυροφόροι γυναίκες, μετά μύρων ελθούσαι, πρός τό μνήμά σου, Σώτερ ενηχούντο. Αγγέλου τρανώς, πρός αυτάς φθεγγομένου. Τί μετά νεκρών, τόν ζώντα λογίζεσθε; ώς Θεός γάρ, εξανέστη τού μνήματος.
Δόξα... Τριαδικόν

Προσκυνούμεν Πατέρα, καί τόν τούτου Υιόν τε, καί τό Άγιον Πνεύμα, τήν Αγίαν Τριάδα, εν μιά τή ουσία, σύν τοίς Σεραφείμ, κράζοντες τό, Άγιος, Άγιος, Άγιος εί, Κύριε.
Καί νύν... Θεοτοκίον

Ζωοδότην τεκούσα, ελυτρώσω Παρθένε, τόν Αδάμ αμαρτίας, χαρμονήν δέ τή Εύα, αντί λύπης παρέσχες, ρεύσαντα ζωής, ίθυνε πρός ταύτην δέ, ο εκ σού σαρκωθείς Θεός καί άνθρωπος.

Αλληλούϊα, Αλληλούϊα, Αλληλούϊα. Δόξα σοι ο Θεός (εκ γ').

Η Υπακοή Ήχος β'
Μετά τό Πάθος πορευθείσαι εν τώ μνήματι πρός τό μυρίσαι τό σώμά σου αι γυναίκες Χριστέ ο Θεός, είδον Αγγέλους εν τώ τάφω καί εξέστησαν, φωνής γάρ ήκουον εξ αυτών, ότι ανέστη ο Κύριος, δωρούμενος τώ κόσμω τό μέγα έλεος.
Οι Αναβαθμοί Αντίφωνον Α'
• • Εν τώ ουρανώ τά όμματα, εκπέμπω μου τής καρδίας, πρός σέ Σωτήρ, σώσόν με σή επιλάμψει.
• • Ελέησον ημάς τούς πταίοντάς σοι πολλά καθ' εκάστην ώραν, ώ Χριστέ μου, καί δός πρό τέλους τρόπους, τού μετανοείν σοι.
Δόξα... καί νύν...
Αγίω Πνεύματι, τό βασιλεύειν πέλει, τό αγιάζειν, τό κινείν τήν κτίσιν, Θεός γάρ εστιν, ομοούσιος Πατρί καί Λόγω.
Αντίφωνον Β'
• • Ειμή ότι Κύριος ήν εν ημίν, τίς ικανός σώος φυλαχθήναι, εκ τού εχθρού άμα, καί ανθρωποκτόνου;
• • Τοίς οδούσιν αυτών, μή παραδώς Σωτήρ τόν σόν δούλον, λέοντος τρόπον κατ' εμού κινούνται, καί γάρ οι εχθροί μου.
Δόξα... καί νύν...
Αγίω Πνεύματι, ζωαρχία καί γέρας, πάντα γάρ τα κτιστά, ως Θεός ών δυναμοί, συντηρεί εν Πατρί δι' Υιού δέ.
Αντίφωνον Γ'
• • Οι πεποιθότες επί Κύριον, εοίκασιν όρει τώ αγίω, οί ουδαμώς σαλεύονται, προσβολαίς τού Βελίαρ.
• • Εν ανομίαις χείρας αυτών μή εκτεινάτωσαν οι θείως ζώντες, ου γάρ εά Χριστός, τή ράβδω τόν κλήρον αυτού.
Δόξα... καί νύν...
Αγίω Πνεύματι, προσπηγάζει πάσα σοφία, ένθεν χάρις Αποστόλοις, καί τοίς άθλοις καταστέφονται Μάρτυρες, καί Προφήται ορώσι.

Προκείμενον
Εξεγέρθητι, Κύριε Ο Θεός μου, εν προστάγματι ώ ενετείλω, καί συναγωγή λαών κυκλώσει σε.
Στίχ. Κύριε, ο Θεός μου, επί σοί ήλπισα.



Ή Τάξις τού Εωθινού Ευαγγελίου

Ιερεύς Τού Κυρίου δεηθώμεν.
Χορός Κύριε, ελέησον.
Ιερεύς Ότι Άγιος εί ο Θεός ημών, και εν αγίοις επαναπαύη, και σοι την δόξαν αναπέμπωμεν, τω Πατρί και τω Υιώ και τω Αγίω Πνεύματι, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων.
Χορός Αμήν.
Πάσα πνοή αινεσάτω τόν Κύριον (εκ γ').
Ιερεύς Και υπέρ του καταξιωθήναι ημάς της ακροάσεως του αγίου Ευαγγελίου, Κύριον τον Θεόν ημών ικετεύσωμεν.
Χορός Κύριε, ελέησον (γ').
Ιερεύς Σοφία. Ορθοί, ακούσωμεν τού αγίου Ευαγγελίου.
Ιερεύς Ειρήνη πάσι.
Χορός Καί τώ Πνεύματί σου.
Ιερεύς Εκ τού κατά Ιωάννην αγίου Ευαγγελίου...
Ιερεύς Πρόσχωμεν.
Χορός Δόξα σοι, Κύριε, δόξα σοι.

ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ Εωθινόν β’

Χορός Δόξα σοι, Κύριε, δόξα σοι.

Ανάστασιν Χριστού θεασάμενοι, προσκυνήσωμεν Άγιον, Κύριον, Ιησούν τόν μόνον αναμάρτητον. Τόν Σταυρόν σου, Χριστέ, προσκυνούμεν, καί τήν αγίαν σου Ανάστασιν υμνούμεν καί δοξάζομεν. Σύ γάρ εί Θεός ημών, εκτός σού άλλον ουκ οίδαμεν, τό όνομά σου ονομάζομεν. Δεύτε πάντες οι πιστοί, προσκυνήσωμεν τήν τού Χριστού αγίαν Ανάστασιν, ιδού γάρ ήλθε διά τού Σταυρού, χαρά εν όλω τώ κόσμω. Διά παντός ευλογούντες τόν Κύριον, υμνούμεν τήν Ανάστασιν αυτού. Σταυρόν γάρ υπομείνας δι' ημάς, θανάτω θάνατον ώλεσεν.

Ν' Ψαλμός

• Ελέησόν με ο Θεός κατά τό μέγα ελεός σου καί κατά τό πλήθος των οικτιρμών σου εξάλειψον τό ανόμημά μου
• επί πλείον πλύνόν με από τής ανομίας μου καί από τής αμαρτίας μου καθάρισόν με
• ότι τήν ανομίαν μου εγώ γινώσκω καί η αμαρτία μου ενώπιόν μού εστιν διά παντός
• σοί μόνω ήμαρτον καί τό πονηρόν ενώπιόν σου εποίησα όπως άν δικαιωθής εν τοίς λόγοις σου καί νικήσης εν τώ κρίνεσθαί σε
• ιδού γάρ εν ανομίαις συνελήμφθην καί εν αμαρτίαις εκίσσησέν με η μήτηρ μου
• ιδού γάρ αλήθειαν ηγάπησας τά άδηλα καί τά κρύφια τής σοφίας σου εδήλωσάς μοι
• ραντιείς με υσσώπω καί καθαρισθήσομαι πλυνείς με καί υπέρ χιόνα λευκανθήσομαι
• ακουτιείς με αγαλλίασιν καί ευφροσύνην αγαλλιάσονται οστά τεταπεινωμένα
• απόστρεψον τό πρόσωπόν σου από τών αμαρτιών μου καί πάσας τάς ανομίας μου εξάλειψον
• καρδίαν καθαράν κτίσον εν εμοί ο Θεός καί πνεύμα ευθές εγκαίνισον εν τοίς εγκάτοις μου
• μή απορρίψης με από τού προσώπου σου καί τό πνεύμα τό άγιόν σου μή αντανέλης απ' εμού
• απόδος μοι τήν αγαλλίασιν τού σωτηρίου σου καί πνεύματι ηγεμονικώ στήρισόν με
• διδάξω ανόμους τάς οδούς σου καί ασεβείς επί σέ επιστρέψουσιν
• ρύσαί με εξ αιμάτων ο Θεός ο Θεός τής σωτηρίας μου αγαλλιάσεται η γλώσσά μου τήν δικαιοσύνην σου
• κύριε τά χείλη μου ανοίξεις καί τό στόμα μου αναγγελεί τήν αίνεσίν σου
• ότι ει ηθέλησας θυσίαν έδωκα άν ολοκαυτώματα ουκ ευδοκήσεις
• θυσία τώ Θεώ πνεύμα συντετριμμένον καρδίαν συντετριμμένην καί τεταπεινωμένην ο Θεός ουκ εξουθενώσει
• αγάθυνον κύριε εν τή ευδοκία σου τήν Σιων καί οικοδομηθήτω τά τείχη Ιερουσαλημ
• τότε ευδοκήσεις θυσίαν δικαιοσύνης αναφοράν καί ολοκαυτώματα τότε ανοίσουσιν επί τό θυσιαστήριόν σου μόσχους

.
Δόξα... Ήχος πλ. δ'
Τής μετανοίας άνοιξόν μοι πύλας Ζωοδότα, ορθρίζει γάρ τό πνεύμά μου, πρός ναόν τόν άγιόν σου, ναόν φέρον τού σώματος, όλον εσπιλωμένον, αλλ' ως οικτίρμων κάθαρον, ευσπλάγχνω σου ελέει.
Καί νύν... Θεοτοκίοv
Ήχος ο αυτός
Τής σωτηρίας εύθυνόν μοι τρίβους, Θεοτόκε, αισχραίς γάρ κατερρύπωσα, τήν ψυχήν αμαρτίαις, ως ραθύμως τόν βίον μου, όλον εκδαπανήσας, ταίς σαίς πρεσβείαις ρύσαί με, πάσης ακαθαρσίας.

Είτα, Στίχ. Ελέησόν με ο Θεός κατά τό μέγα ελεός σου καί κατά τό πλήθος τών οικτιρμών σου, εξάλειψον τό ανόμημα μου.

Ήχος πλ. β'
Τά πλήθη τών πεπραγμένων μοι δεινών, εννοών ο τάλας, τρέμω τήν φοβεράν ημέραν τής κρίσεως, αλλά θαρρών εις τό έλεος τής ευσπλαγχνίας σου, ως ο Δαυίδ βοώ σοι. Ελέησόν με ο Θεός, κατά τό μέγα σου έλεος.


Κανών Αναστάσιμος
Ωδή α' Ήχος β' Ο Ειρμός
Εν βυθώ κατέστρωσε ποτέ, τήν Φαραωνίτιδα, πανστρατιάν, η υπέροπλος δύναμις, σαρκωθείς ο Λόγος δέ, τήν παμμόχθηρον αμαρτίαν εξήλειψεν, ο δεδοξασμένος Κύριος, ενδόξως γάρ δεδόξασται.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Ο τού κόσμου άρχων αγαθέ, ώ απεγραψάμεθα, τή εντολή τή σή μή πειθαρχήσαντες, τώ Σταυρώ σου κέκριται, προσβαλών γάρ σοι ως θνητώ, περιπέπτωκε τώ τής εξουσίας κράτει σου, καί ασθενής διήλεγκται.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Λυτρωτής τού γένους τών βροτών, και τής ακηράτου ζωής αρχηγός, εις τόν κόσμον ελήλυθας, τή γάρ Αναστάσει σου, διεσπάραξας τού θανάτου τά σπάργανα, ήν δοξολογούμεν άπαντες, ενδόξως γάρ δεδόξασται.
Θεοτοκίον
Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Υπερτέρα πέφηνας Αγνή, πάσης αοράτου τε, καί ορατής αειπάρθενε κτίσεως, τόν γάρ κτίστην τέτοκας, ως ηυδόκησε σαρκωθήναι εν μήτρα σου, ώ σύν παρρησία πρέσβευε, σωθήναι τάς ψυχάς ημών.
Ο Κανών τού Τριωδίου εις στ'. Ποίημα τού κυρίου Ιωσήφ.

Ωδή α' Ήχος β'
Τήν Mωσiως ωδήν
Ιησού ο Θεός, μετανοούντα δέξαι νύν καμέ, ως τόν Άσωτον Υιόν, πάντα τόν βίον εν αμελεία ζήσαντα καί σέ παροργίσαντα.

Ον μοι δέδωκας πρίν, κακώς εσκόρπισα θείον πλούτον, εμακρύνθην από σού, ασώτως ζήσας, εύσπλαγχνε Πάτερ. Δέξαι ούν καμέ επιστρέφοντα.

Τάς αγκάλας νυνί, τάς πατρικάς προσεφαπλώσας δέξαι, Κύριε, καμέ, ώσπερ τόν Άσωτον, πανοικτίρμον, όπως ευχαρίστως δοξάζω σε.
Θεοτοκίον
Εν εμοί ο Θεός, πάσαν δεικνύς αγαθωσύνην, πάριδέ μου τήν πληθύν, τών εγκλημάτων ως ευεργέτης, θείαις τής Μητρός σου δεήσεσι.

Ωδή γ' Ο Ειρμός
Εξήνθησεν η έρημος, ωσεί κρίνον Κύριε, η τών εθνών στειρεύουσα, Εκκλησία τή παρουσία σου, εν ή εστερεώθη η καρδία μου.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Η κτίσις εν τώ πάθει σου, ηλλοιούτο βλέπουσα, εν ευτελεί προσχήματι, υπ' ανόμων, μυκτηριζόμενον, τόν εδράσαντα πάντα θείω νεύματι.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Εκ χοός κατ' εικόνα με, τή χειρί σου έπλασας, καί συντριβέντα πάλιν δέ, εις χούν θανάτου δι' αμαρτίαν Χριστέ, συγκαταβάς εις άδην συνανέστησας.
Θεοτοκίον
Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Τά τάγματα εξέστησαν, τών Αγγέλων Πάναγνε, καί τών ανθρώπων έφριξαν, αι καρδίαι επί τώ τόκω σου, διό σε Θεοτόκε, πίστει σέβομεν.

Ωδή γ'
Στειρωθέντα μου τόν νούν
Έξω όλος εμαυτού, γεγονώς φρενοβλαβώς προσεκολλήθην, τοίς παθών εφευρέταις, αλλά δέξαι με Χριστέ, ώσπερ τόν Άσωτον.

Τού Ασώτου τήν φωνήν, εκμιμούμενος βοώ Ήμαρτον Πάτερ, ως εκείνον ούν καμέ, εναγκάλισαι νυνί, καί μή απώση με.

Τάς αγκάλας σου Χριστέ, υφαπλώσας συμπαθώς υπόδειξαί με, από χώρας μακράς, αμαρτίας καί παθών επαναστρέφοντα.
Θεοτοκίον
Η καλή εν γυναιξί, καταπλούτισον καμέ, καλών ιδέαις, αμαρτίαις πολλαίς, τόν πτωχεύσαντα, Αγνή, όπως δοξάζω σε.

Κοντάκιον Ήχος β'
Τά άνω ζητών Ανέστης Σωτήρ, εκ τάφου Παντοδύναμε καί Άδης ιδών, τό θαύμα εξεπλήττετο, καί νεκροί ανίσταντο, καί η κτίσις ιδούσα συγχαίρει σοι, καί ο Αδάμ συναγάλλεται, και κόσμος Σωτήρ μου ανυμνεί σε αεί.
Οίκος
Σύ ει τό φώς τών εσκοτισμένων, σύ εί η ανάστασις πάντων καί η ζωή τών βροτών καί πάντας συνανέστησας, τού θανάτου τό κράτος Σωτήρ σκυλεύσας, καί τού Άδου τάς πύλας συντρίψας Λόγε, καί οι θνητοί κατιδόντες τό θαύμα εθαύμαζον, καί πάσα κτίσις συγχαίρει εν τή σή Αναστάσει, Φιλάνθρωπε. Διό καί πάντες δοξάζομεν, καί υμνούμεν τήν σήν συγκατάβασιν, καί κόσμος Σωτήρ μου ανυμνεί σε αεί.
Κάθισμα Ήχος α'
Τόν τάφον σου Σωτήρ
Αγκάλας πατρικάς, διανοίξαί μοι σπεύσον, ασώτως τόν εμόν, κατηνάλωσα βίον, εις πλούτον αδαπάνητον, αφορών τού ελέους Σου. Νύν πτωχεύουσαν, μή υπερίδης καρδίαν, σοί γάρ Κύριε, εν κατανύξει κραυγάζω. Ήμαρτον, σώσόν με.

Δόξα... Τό αυτό

Καί νύν... Θεοτοκίον, Όμοιον
Ανύμφευτε αγνή, Θεοτόκε Παρθένε, η μόνη τών πιστών, προστασία καί σκέπη, κινδύνων καί θλίψεων, καί δεινών περιστάσεων, πάντας λύτρωσαι, τούς επί σοί τάς ελπίδας, Κόρη, έχοντας, καί τάς ψυχάς ημών σώσον ταίς θείαις πρεσβείαις σου.

Ωδή δ' Ο Ειρμός
Ελήλυθας εκ Παρθένου, ου πρέσβυς, ουκ Άγγελος, αλλ' αυτός ο Κύριος, σεσαρκωμένος καί έσωσας, όλον με τόν άνθρωπον, διό κραυγάζω σοι, Δόξα τή δυνάμει σου Κύριε.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Παρίστασο ως κριτός, ο Θεός μου τώ βήματι, ου κραυγάζων Δέσποτα, κρίσιν ενάγων τοίς έθνεσιν, ήν διά τού πάθους σου, τή οικουμένη ειργάσω, σωτηρίαν Χριστέ.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Τώ πάθει σου τού εχθρού, αι ρομφαίαι εξέλιπον, τών υπεναντίων δέ, εν τή εις άδου καθόδω σου, πόλεις καθηρέθησαν, καί τού τυράννου τό θράσος καταβέβληται.
Θεοτοκίον
Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Σέ λιμένα σωτηρίας, καί τείχος ακράδαντον, Θεοτόκε Δέσποινα, πάντες πιστοί επιστάμεθα, σύ γάρ ταίς πρεσβείαις σου, εκ τών κινδύνων λυτρούσαι τάς ψυχάς ημών.

Ωδή δ'
Τήν εκ Παρθένου σου γέννησιν
Πλούτον καλών όν μοι δέδωκας, επουράνιε Πάτερ, διεσκόρπισα κακώς, ξένοις πολίταις δουλούμενος, διό βοώ σοι. Ημαρτόν σοι δέξαι με, ως τόν Άσωτον πάλαι, υφαπλώσας, τάς αγκάλας μοι τάς σάς.

Πάση κακία δεδούλωμαι, υποκύψας αθλίως τοίς παθών δημιουργοίς καί εμαυτού έξω γέγονα, απροσεξία, οικτειρόν με Σώτερ, επουράνιε Πάτερ, προσφυγόντα, τοίς πολλοίς σου οικτιρμοίς.

Πάσης αισχύνης πεπλήρωμαι, μη τολμών ατενίσαι εις τό ύψος τού ουρανού, καί γάρ αλόγως υπέκυψα τή αμαρτία, νύν δέ επιστρέφων, εκβοώ κατανύξει. Ήμαρτόν σοι, δέξαι με, Παμβασιλεύ.
Θεοτοκίον
Η τών ανθρώπων βοήθεια, η ελπίς η βεβαία, πάντων τών Χριστιανών, τό καταφύγιον, άχραντε, τών σωζομένων, σώσόν με, Παρθένε, μητρικαίς σου πρεσβείαις, καί μελλούσης, καταξίωσον ζωής.

Ωδή ε' Ο Ειρμός
Μεσίτης Θεού, καί ανθρώπων γέγονας, Χριστέ ο Θεός, διά σού γάρ Δέσποτα, τήν πρός τόν αρχίφωτον Πατέρα σου, εκ νυκτός αγνωσίας, προσαγωγήν εσχήκαμεν.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Ως κέδρος Χριστέ, τών εχθρών τό φρύαγμα συνέτριψας, εκουσίως Δέσποτα, εν τή κυπαρίσσω ως ηυδόκησας, καί τή πεύκη καί κέδρω σαρκί συνανυψούμενος.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Εν λάκκω Χριστέ, κατωτάτω έθεντό σε, άπνουν νεκρόν, αλλ' οικείω μώλωπι, επιλελησμένους τραυματίας Σωτήρ, τούς εν τάφοις υπνούντας, σεαυτώ συνεξανέστησας.
Θεοτοκίον
Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Δυσώπει τόν σόν, Υιόν καί Κύριον, Παρθένε αγνή, αιχμαλώτοις λύτρωσιν, τοίς εξ εναντίας περιστάσεως, επί σοί πεποιθόσιν, ειρηνικήν δωρήσασθαι.

Ωδή ε'
Τής νυκτός διελθούσης
Εδουλώθην πολίταις, ξένοις καί εις χώραν φθοροποιόν απεδήμησα, καί επλήσθην αισχύνης, νύν δέ επιστρέφων, κράζω σοι, Οικτίρμον τό, Ήμαρτον.

Τά πατρώά σου σπλάγχνα, νύν υπάνοιξόν μοι, από τών κακών επιστρέφοντα, επουράνιε Πάτερ, καί μή με απώση, έχων υπερβάλλον τό έλεος.

Ου τολμώ ατενίσαι, άνω εις τό ύψος, άμετρα Χριστέ παροργίσας σε' αλλ' ειδώς σου Οικτίρμον τό εύσπλαγχνον κράζω Ήμαρτον, ιλάσθητι, σώσόν με.
Θεοτοκίον
Παναγία Παρθένε, κεχαριτωμένη, η τόν ιλασμόν πάντων τέξασα, τών εμών εγκλημάτων, τό βαρύ φορτίον, σού ταίς ικεσίαις ελάφρυνον.
Ωδή ς' Ο Ειρμός
Εν αβύσσω πταισμάτων κυκλούμενος, τήν ανεξιχνίαστον τής ευσπλαγχνίας σου, επικαλούμαι άβυσσον. Εκ φθοράς ο Θεός με ανάγαγε.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Ως κακούργος ο δίκαιος κέκριται, καί μετά ανόμων τώ ξύλω προσήλωται, τοίς υπευθύνοις άφεσιν, τώ οικείω δωρούμενος αίματι.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Δι' ενός μέν ανθρώπου τού πρώτου Αδάμ, πάλαι εις τόν κόσμον εισήλθεν ο θάνατος, καί δι' ενός Ανάστασις, τού Υιού τού Θεού πεφανέρωται.
Θεοτοκίον
Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Απειράνδρως Παρθένε εκύησας, Ακαί διαιωνίζεις παρθένος εμφαίνουσα, τής αληθούς θεότητος, τού Υιού καί Θεού σου τά σύμβολα.

Ωδή στ'
Βυθώ αμαρτημάτων
Βυθός αμαρτημάτων, συνέχει με αεί, καί τρικυμία πταισμάτων, βυθίζει με κυβέρνησον, πρός λιμένα με ζωής Χριστέ ο Θεός, καί σώσόν με Βασιλεύ τής δόξης.

Τόν πλούτον τόν πατρώον, εσκόρπισα δεινώς, καί πενητεύσας, αισχύνης πεπλήρωμαι, δουλούμενος τοίς ακάρποις λογισμοίς, διό σοι βοώ φιλάνθρωπε Οικτειρόν με σώσον.

Λιμώ καταφθαρέντα, παντοίων αγαθών καί ξενωθέντα εκ σού Υπεράγαθε, οικτείρησον, επιστρέφοντά με νύν, καί σώσον Χριστέ, υμνούντά σου τήν φιλανθρωπίαν.
Θεοτοκίον
Σωτήρα καί Δεσπότην κυήσασα Χριστόν, τής σωτηρίας με Κόρη αξίωσον, πτωχεύσαντα, εκ παντοίων αγαθών, Παρθένε αγνή, ίνα υμνώ τά σά μεγαλεία.

Kοντάκιον Ήχος γ'
Η Παρθένος σήμερον
Τής πατρώας, δόξης σου, αποσκιρτήσας αφρόνως, εν κακοίς εσκόρπισα, όν μοι παρέδωκας πλούτον, όθεν σοι τήν τού Ασώτου, φωνήν κραυγάζω. Ήμαρτον ενώπιόν σου Πάτερ οικτίρμον, δέξαι με μετανοούντα, καί ποίησόν με, ως ένα τών μισθίων σου.
Ο Οίκος
Τού Σωτήρος ημών καθ' εκάστην διδάσκοντος δι' οικείας φωνής, τών Γραφών ακουσώμεθα, περί τού Ασώτου καί σώφρονος πάλιν, καί τούτου πίστει εκμιμησώμεθα τήν καλήν μετάνοιαν, τώ κατιδόντι πάντα τά κρύφια μετά ταπεινης καρδίας κράξωμεν. Ημάρτομέν σοι Πάτερ οικτίρμον, καί ουκ εσμέν άξιοι ποτέ, κληθήναι τέκνα ως πρίν, Αλλ' ως φύσει υπάρχων φιλάνθρωπος, σύ προσδέχου, καί ποίησόν με, ως ένα τών μισθίων σου.

Συναξάριον,
Τή ΙΕ' τού αυτού μηνός, Μνήμη τού Αγίου Αποστόλου Ονησίμου, μαθητού τού Αγίου Αποστόλου Παύλου.
Στίχοι
• • Ήπλωσεν Ονήσιμος εις θλάσιν σκέλη,
• • Παύλου σκελών δραμόντα γενναίους δρόμους.
• • Πέμπτη Ονησίμου σκέλεα θραύσαν δεκάτη τε.

Τή αυτή ημέρα, ο Άγιος Μάρτυς Μαϊωρ αικιζόμενος τελειούται.
Στίχοι
• • Μάστιξι πλησθείς τάς ψόας εμπαιγμάτων,
• • Δαυϊδ τό ρητόν φάσκε, Μάρτυς Μαϊωρ.

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τού Οσίου Πατρός ημών Ευσεβίου.
Στίχοι
• • Ανθρώπινον παρήλθεν ασμένως βίον,
• • Ευσέβιος τό θαύμα καί τών Αγγέλων.

Τή αυτή ημέρα τής τού Ασώτου Υιού παραβολής εκ τού ιερού Ευαγγελίου μνείαν ποιούμεθα, ήν οι θειότατοι Πατέρες ημών δευτέραν εν τώ Τριωδίω ενέταξαν.
Στίχοι
• • Άσωτος εί τις, ως εγώ, θαρρών ίθι.
• • Θείου γάρ οίκτου πάσα ήνοικται θύρα.

Τή αφάτω φιλανθρωπία σου, Χριστέ ο Θεός ημών, ελέησον ημάς. Αμήν.


Ωδή ζ' Ο Ειρμός
Αντίθεον πρόσταγμα, παρανομούντος, τυράννου μετάρσιον, τήν φλόγα ανερρίπισε, Χριστός δέ εφήπλωσε, θεοσεβέσι Παισί, δρόσον τήν τού Πνεύματος, ο ών ευλογημένος καί υπερένδοξος.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Ουκ έφερες Δέσποτα, δι' ευσπλαγχνίαν, θανάτω τόν άνθρωπον, καθοράν τυραννούμενον, αλλ' Ήλθες καί έσωσας ιδίω Αίματι, άνθρωπος γενόμενος, ο ών ευλογημένος καί υπερένδοξος.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Ιδόντες σε έπτηξαν, ημφιεσμένον, στολήν εκδικήσεως, οι πυλωροί τού άδου Χριστέ, αγνώμονα τύραννον, οικέτην Δέσποτα, ήλθες γάρ χειρώσασθαι, ο ών ευλογημένος καί υπερένδοξος.
Θεοτοκίον
Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Αγίων Αγίαν σε, κατανοούμεν, ως μόνην κυήσασαν, Θεόν τόν αναλλοίωτον, Παρθένε αμόλυντε, Μήτερ ανύμφευτε, πάσι γάρ επήγασας πιστοίς, τήν αφθαρσίαν τώ θείω τόκω σου.

Ωδή ζ'
Τά Χερουβίμ μιμούμενοι
Ταίς ηδοναίς τού σώματος, υπέκυψα παναθλίως, καί εδουλώθην όλως, τοίς τών παθών εφευρεταίς, καί ξένος εγενόμην, από σού φιλάνθρωπε, νύν δέ κράζω, τήν τού, Ασώτου φωνήν Ημάρτηκα Χριστέ, μή με υπερίδης, ως μόνος ελεήμων.

Αναβοώ τό Ήμαρτον, μηδόλως ενατενίσαι, αποτολμών εις ύψος τού ουρανού Παμβασιλεύ, ότι εν αφροσύνη, μόνος σε παρώργισα, αθετήσας τά σά προστάγματα, διό ως μόνος αγαθός, μή με απορρίψης από τού σού προσώπου.

Τών Αποστόλων Κύριε, καί Προφητών καί Οσίων, καί τών σεπτών Μαρτύρων καί τών Δικαίων προσευχαίς συγχώρησόν μοι πάντα, άπερ επλημμέλησα, παροργίσας Χριστέ, τήν αγαθότητά σου, όπως υμνολογώ σε εις πάντας τούς αιώνας.
Θεοτοκίον
Τών Χερουβίμ φανείσα, καί Σεραφίμ Θεοτόκε, καί πάσης λαμπροτέρα, επουρανίου στρατιάς, σύν τούτοις εκδυσώπει, όν περ εσωμάτωσας Θεόν Λόγον πανάμωμε, ανάρχου Πατρός, όπως τών αγαθών τών αιωνιζόντων, πάντες αξιωθώμεν.
Ωδή η' Ο Ειρμός
Κάμινος ποτέ, πυρός εν Βαβυλώνι, τάς ενεργείας διεμέριζε, τώ θείω προστάγματι, τούς Χαλδαίους καταφλέγουσα, τούς δέ πιστούς δροσίζουσα, ψάλλοντας. Ευλογείτε, πάντα τά έργα Κυρίου τόν Κύριον.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Αίματι Χριστε, τώ σώ πεφοινιγμένην, τήν τής σαρκός σου καθορώντα στολήν, εν τρόμω εξίσταντο, τήν πολλήν μακροθυμίαν, τά τών Αγγέλων Τάγματα, κράζοντα. Ευλογείτε, πάντα τά έργα τόν Κύριον.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Σύ μου τό θνητόν, ενέδυσας Οικτίρμον, αθανασίαν τή εγέρσει σου, διό αγαλλόμενος, ευχαρίστως αναμέλπει σοι, ο εκλεκτός λαός Χριστέ, κράζων σοι. Κατεπόθη, όντως εις νίκος ο θάνατος.
Θεοτοκίον
Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Σύ τόν τού Πατρός, αχώριστον εν μήτρα, θεανδρικώς πολιτευσάμενον, ασπόρως συνέλαβες καί αφράστως απεκύησας, Θεογεννήτορ Πάναγνε, όθεν σε σωτηρίαν, πάντων ημών επιστάμεθα.

Ωδή η'
Τόν εν τή βάτω
Ο καταβάς επί γής είς τό σώσαι τόν κόσμον, εκουσίω πτωχεία διά έλεος πολύ, πτωχεύσαντά με πάσης νύν αγαθοεργίας, ως ελεήμων σώσον.

Από τών σών εντολών μακρυνθείς εδουλώθην, παναθλίως τώ πλάνω, επιστρέφοντα δέ νύν, τόν Άσωτον ως πάλαι, προσπίπτοντά σοι δέξαι, επουράνιε Πάτερ.

Φθοροποιοίς λογισμοίς, υπαχθείς ημαυρώθην, καί εκ σού εμακρύνθην, όλως έξω εμαυτού, γενόμενος Οικτίρμον, διό εν μετανοία, προσπίπτοντά σοι σώσον.
Θεοτοκίον
Θεογεννήτορ Αγνή η τών κατερραγμένων, επανόρθωσις μόνη, επανόρθωσον καμέ, παντοίαις αμαρτίαις, συντετριμμένον όλον, καί τεταπεινωμένον.
Ωδή θ' Ο Ειρμός
Ανάρχου Γεννήτορος, Υιός Θεός καί Κύριος, σαρκωθείς εκ Παρθένου ημίν επέφανε, τά εσκοτισμένα φωτίσαι, συναγαγείν τά εσκορπισμένα, διό τήν πανύμνητον, Θεοτόκον μεγαλύνομεν.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Ως εν Παραδείσω φυτευθέν, εν τώ Κρανίω Σωτήρ, τό τρισόλβιον ξύλον τού σού αχράντου Σταυρού, αίματι καί ύδατι θείω, ως εκ πηγής τής θείας πλευράς σου, Χριστέ αρδευόμενον, τήν ζωήν ημίν εξήνθησε.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Καθείλες δυνάστας, σταυρωθείς ο παντοδύναμος, καί τήν κάτω κειμένην, εν τή τού άδου φρουρά, φύσιν τών ανθρώπων υψώσας, τώ πατρικώ ενίδρυσας θρόνω, μεθ' Ής σε ερχόμενον, προσκυνούντες μεγαλύνομεν.
Τριαδικόν
Στίχ. Αγία Τριάς ο Θεός ελέησον καί σώσον ημάς.

Μονάδα τρισάριθμον, Τριάδα Ομοούσιον, ορθοδόξως υμνούντες, πιστοί δοξάσωμεν, άτμητον υπέρθεον φύσιν, τρισοφεγγή ανέσπερον αίγλην, τήν μόνην ακήρατον, τήν τό φώς ημίν εκλάμπουσαν.
Ωδή θ' ής η ακροστιχίς, Ιωσήφ.
Τών γηγενών τίς ήκουσε
Ίδε Χριστέ, τήν θλίψιν τής καρδίας, ίδε μου τήν επιστροφήν, ίδε τά δάκρυα Σώτερ, καί μή παρίδης με, αλλ' εναγκάλισαι πάλιν δι' ευσπλαγχνίαν, πληθύϊ σωζομένων συναριθμών όπως υμνώ ευχαρίστως τά ελέη σου.

Ως ο ληστής βοώ τό Μνήσθητί μου. ως ο Τελώνης κατηφής τύπτω τό στήθος καί κράζω, νύν τό, ιλάσθητι ώσπερ τόν Άσωτον ρύσαί με πανοικτίρμον, εκ πάντων τών κακών μου Παμβασιλεύ, όπως υμνώ σου τήν άκραν συγκατάβασιν.

Στέναξον νύν, ψυχή μου, παναθλια, καί αναβόησον Χριστώ. Ο δι' εμέ εκουσίως πτωχεύσας Κύριε, πτωχεύσαντά με εκ πάσης αγαθοεργίας, καλών περιουσία, ως αγαθός καί πολύελεος, μόνος καταπλούτισον.

Ήν περ ποτέ, ειργάσω ευφροσύνην, τή τού, Άσώτου αγαθέ, επιστροφή εκουσίω ταύτην νύν ποίησον καί επ' εμοί τώ αθλίω προσεφαπλών μοι, τάς σάς σεπτας αγκάλας ίνα σωθείς υμνολογώ σου τήν άκραν συγκατάβασιν.
Θεοτοκίον
Φωτιστικαίς, πρεσβείαις σου Παρθένε, τούς νοερούς μου οφθαλμούς, εσκοτισμένους κακία, φώτισον δέομαι, καί πρός οδούς μετανοίας εισάγαγέ με, όπως χρεωστικώς σε υμνολογώ, τήν υπέρ λόγον τόν λόγον σωματώσασαν.

Καταβασίαι .Ήχος β΄
Ωδή α'
Τήν Μωσέως ωδήν, αναλαβούσα βόησον ψυχή, Βοηθός και σκεπαστής, εγένετό μοι εις σωτηρίαν, ούτός μου Θεός καί δοξάσω αυτόν.
Ωδή γ'
Στειρωθέντα μou τόν νούν, καρποφόρον ο Θεός ανάδειξόν με, γεωργέ τών καλών, φυτουργέ τών αγαθών, τή ευσπλαγχνία σου.
Ωδή δ'
Τήν εκ Παρθένου σου γέννησιν, ο Προφήτης προβλέπων, ανεκήρυττε βοών. Τήν ακοήν σου ακήκοα καί εφοβήθην, ότι από θαιμάν, καί εξ όρους αγίου κατασκίου, επεδήμησας, Χριστέ.
Ωδή ε'
Τής νυκτός διελθούσης, ήγγικεν η ημέρα, καί τό φώς τώ κόσμω επέλαμψε, διά τούτο υμνεί σε τάγματα Αγγέλων καί δοξολογεί σε Χριστέ ο Θεός.
Ωδή ς'
Βυθώ αμαρτημάτων, συνέχομαι Σωτήρ, καί εν πελάγει τού βίου βυθίζομαι αλλ' ώσπερ τόν Ιωνάν εκ τού θηρός, καμέ τών παθών ανάγαγε, καί διάσωσόν με.
Ωδή ζ'
Τά Χερουβίμ μιμούμενοι, Παίδες, εν τή καμίνω εχόρευον βοώντες. Ευλογητός εί ο Θεός, ότι εν αληθεία καί κρίσει, επήγαγες ταύτα πάντα διά τάς αμαρτίας ημών, ο υπερύμνητος καί δεδοξασμένος εις πάντας τούς αιώνας.
Ωδή η' Αινούμεν
Τόν εν τή βάτω Μωσή, τής Παρθένου τό θαύμα, έν Σιναίω τώ όρει προτυπώσαντά ποτέ, υμνείτε, ευλογείτε, καί υπερυψούτε εις πάντας τούς αιώνας.



Ο Ιερεύς: Τήν Θεοτόκον καί Μητέρα τού Φωτός, εν ύμνοις τιμώντες μεγαλύνωμεν.
Ήχος β΄
Μεγαλύνει η ψυχή μου τόν Κύριον, καί ηγαλλίασε τό πνεύμά μου επί τώ Θεώ τώ σωτήρί μου.
• Τήν Τιμιωτέραν τών Χερουβείμ, καί ενδοξοτέραν ασυγκρίτως τών Σεραφείμ, τήν αδιαφθόρως Θεόν Λόγον τεκούσαν, τήν όντως Θεοτόκον, σέ μεγαλύνομεν.
Ότι επέβλεψεν επί τήν ταπείνωσιν τής δούλης αυτού, ιδού γάρ από τού νύν μακαριούσί με πάσαι γενεαί,
• Τήν Τιμιωτέραν τών Χερουβείμ...
Ότι εποίησέ μοι μεγαλεία ο Δυνατός, καί άγιον τό όνομα αυτού, καί τό έλεος αυτού εις γενεάν, καί γενεάν τοίς φοβουμένοις αυτόν.
• Τήν Τιμιωτέραν τών Χερουβείμ...
Εποίησε κράτος εν βραχίονι αυτού, διεσκόρπισεν υπερηφάνους διανοία καρδίας αυτών.
• Τήν Τιμιωτέραν τών Χερουβείμ...
Καθείλε δυνάστας από θρόνων, καί ύψωσε ταπεινούς, πεινώντας ενέπλησεν αγαθών, καί πλουτούντας εξαπέστειλε κενούς.
• Τήν Τιμιωτέραν τών Χερουβείμ...
Αντελάβετο Ισραήλ παιδός αυτού, μνησθήναι ελέους, καθώς ελάλησε πρός τούς πατέρας ημών, τώ Αβραάμ, καί τώ σπέρματι αυτού έως αιώνος.
Ωδή θ' Ήχος β'
Τών γηγενών τίς ήκουσε τοιούτον, ή τίς εώρακε ποτέ; ότι παρθένος ευρέθη εν γαστρί έχουσα, καί ανωδίνως τό βρέφος αποτεκούσα τοιούτόν σου τό θαύμα καί σέ αγνή Θεοκυήτορ Μαρία μεγαλύνομεν.


  Άγιος Κύριος ο Θεός ημών,
  Άγιος Κύριος ο Θεός ημών.
  Υψούτε Κύριον τόν Θεόν ημών, καί προσκυνείτε τώ υποποδίω τών ποδών αυτού.
  Ότι Άγιός εστιν.
ΕΞΑΠΟΣΤΕΙΛΑΡΙΟΝ Β' Αναστάσιμον

Τόν λίθον θεωρήσασαι, αποκεκυλισμένον, αι Μυροφόροι έχαιρον, είδον γάρ Νεανίσκον, καθήμενον εν τώ τάφω, καί αυτός ταύταις έφη, Ιδού Χριστός εγήγερται, είπατε σύν τώ Πέτρω, τοίς Μαθηταίς, Εν τώ όρει φθάσατε Γαλιλαίας, εκεί υμίν οφθήσεται, ώς προείπε τοίς φίλοις.


τού Τριωδίου.
Γυναίκες ακουτίσθητε
Τόν πλούτον, όν μοι δέδωκας τής χάριτος ο άθλιος, αποδημήσας αχρείως, κακώς ηνάλωσα Σώτερ, ασώτως ζήσας δαίμοσι, δολίως διεσκόρπισα, διό με επιστρέφοντα, ώς περ τόν Άσωτον δέξαι, Πάτερ οικτίρμον, καί σώσον.
Έτερον, Όμοιον
Εσκόρπισα τόν πλούτόν σου, εκδαπανήσας Κύριε, καί πονηροίς δαιμονίοις, καθυπετάγην ο τάλας, αλλά Σωτήρ πανεύσπλαγχνε τόν Άσωτον οικτείρησον, καί ρυπωθέντα κάθαρον, τήν πρώπην αποδιδούς μοι, στολήν τής σής βασιλείας.
Θεοτοκίον, Όμοιον
Αγία Μητροπάρθενε, τό μέγα περιήχημα τών Άποστόλων Μαρτύρων, καί Προφητών καί Οσίων, τόν σόν Υιόν καί Κύριον, ιλέωσαι τοίς δούλοις σου, ημίν Θεογεννήτρια, όταν καθίση τού κρίναι, τά κατ' αξίαν εκάστου.



Αίνοι
Ήχος β'
1. Τού ποιήσαι εν αυτοίς κρίμα έγγραπτον. Δόξα αύτη έσται πάσι τοίς οσίοις αυτού.
-- Πάσα πνοή, καί πάσα κτίσις, σέ δοξάζει Κύριε, ότι διά τού Σταυρού τόν θάνατον κατήργησας, ίνα δείξης τοίς λαοίς, τήν εκ νεκρών σου Ανάστασιν, ως μόνος φιλάνθρωπος.
2. Αινείτε τόν Θεόν εν τοίς Αγίοις αυτού, αινείτε αυτόν εν στερεώματι τής δυνάμεως αυτού.
-- Ειπάτωσαν Ιουδαίοι, πώς οι στρατιώται απώλεσαν τηρούντες τόν Βασιλέα; διατί γάρ ο λίθος ουκ εφύλαξε τήν πέτραν τής ζωής; ή τόν ταφέντα δότωσαν, ή αναστάντα προσκυνείτωσαν, λέγοντες σύν ημίν. Δόξα τώ πλήθει τών οικτιρμών σου. Σωτήρ ημών δόξα σοι.
3. Αινείτε αυτόν επί ταίς δυναστείαις αυτού, αινείτε αυτόν κατά τό πλήθος τής μεγαλωσύνης αυτού.
-- Χαίρετε λαοί, καί αγαλλιάσθε, Άγγελος εκάθισεν εις τόν λίθον τού μνήματος, αυτός ημάς ευηγγελίσατο ειπών, Χριστός ανέστη εκ νεκρών, ο Σωτήρ τού κόσμου, καί επλήρωσε τά σύμπαντα ευωδίας. Χαίρετε Λαοί, καί αγαλλιάσθε.
4. Αινείτε αυτόν εν ήχω, σάλπιγγος, αινείτε αυτόν εν ψαλτηρίω καί κιθάρα.
-- Άγγελος μέν τό Χαίρε, πρό τής σής συλλήψεως Κύριε, τή Κεχαριτωμένη εκόμισεν, Άγγελος δέ τόν λίθον τού ενδόξου σου μνήματος, εν τή σή Αναστάσει εκύλισεν, Ο μέν αντί τής λύπης, ευφροσύνης σύμβολα μηνύων, ο δέ αντί θανάτου, Δεσπότην ζωοδότην κηρύττων ημίν. Διό βοώμέν σοι, Ευεργέτα τών απάντων, Κύριε δόξα σοι.
5. Αινείτε αυτόν εν τυμπάνω καί χορώ, αινείτε αυτόν εν χορδαίς καί οργάνω,
-- Έρραναν μύρα μετά δακρύων, επί τό μνήμα σου αι Γυναίκες, καί επλήσθη χαράς τό στόμα αυτών, εν τώ λέγειν, Ανέστη ο Κύριος.


Του Τριωδίου
6. Αινείτε αυτόν εν κυμβάλοις ευήχοις, αινείτε αυτόν εν κυμβάλοις αλαλαγμού. Πάσα πνοή αινεσάτω τόν Κύριον.

Ήχος β'
Τήν τού Ασώτου φωνήν προσφέρω σοι κυριε, Ήμαρτον ενώπιον τών οφθαλμών σου αγαθέ, εσκόρπισα τόν πλούτον τών χαρισμάτων σου, αλλά δέξαι με μετανοούντα, Σωτήρ καί σώσόν με.

7. Στίχ. Εξομολογήσομαί σοι Κύριε.
Ήχος δ'
Ως ο Άσωτος Υιός ήλθον καγώ οικτίρμον, ο τόν βίον όλον δαπανήσας εν τή αποδημία, εσκόρπισα τόν πλούτον, όν δέδωκάς μοι Πάτερ, δέξαί με μετανοούντα ο Θεός, καί ελέησόν με.

8. Στίχ. Ανάστηθι Κύριε ο Θεός μου.
Ήχος πλ. δ'
Δαπανήσας ασώτως, τής πατρικής ουσίας τόν πλούτον, καί καταναλωσας, έρημος γέγονα, εν τή χώρα οικήσας, τών πονηρών πολιτών, καί μηκέτι φέρων τό μετά τούτων συνοικέοιον, επιστρέψας βοώ σοι τώ οικτίρμονι Πατρί, Ήμαρτον εις τόν ουρανόν, καί ενώπιόν σου, καί Ουκ ειμί άξιος κληθήναι υιός σου, ποίησόν με ως ένα τών μισθίων σου, ο Θεός, καί ελέησόν με.
Δόξα... Ήχος πλ. β'
Πάτερ αγαθέ, εμακρύνθην από σού μή εγκαταλίπης με, μηδέ αχρείον δείξης τής βασιλείας σου, ο εχθρός ο παμπόνηρος εγύμνωσέ με, καί ήρέ μου τόν πλούτον, τής ψυχής τά χαρίσματα ασώτως διεσκόρπισα, αναστάς ούν, επιστρέψας πρός σέ εκβοώ. Ποίησόν με ως ένα τών μισθίων σου, ο δι' εμέ εν Σταυρώ τάς αχράντους σου χείρας απλώσας, ίνα τού δεινού θηρός αφαρπάσης με, καί τήν πρώτην καταστολήν επενδύσης με, ως μόνος πολυέλεος.


Καί νύν... Θεοτοκίοv
Υπερευλογημένη υπάρχεις, Θεοτόκε Παρθένε, διά γάρ τού εκ σού σαρκωθέντος, ο Άδης ηχμαλώτισται, ο Αδάμ ανακέκληται, η κατάρα νενέκρωται, η Εύα ηλευθέρωται, ο θάνατος τεθανάτωται, καί ημείς εζωοποιήθημεν, διό ανυμνούντες βοώμεν, Ευλογητός Χριστός ο Θεός ημών, ο ούτως ευδοκήσας, δόξα σοι.



ΜΕΓΑΛΗ ΔΟΞΟΛΟΓΙΑ

Δόξα σοι τώ δείξαντι τό φώς, Δόξα εν υψίστοις Θεώ, καί επί γής ειρήνη, εν ανθρώποις ευδοκία.
Υμνούμέν σε, ευλογούμέν σε, προσκυνούμέν σε, δοξολογούμέν σε, ευχαριστούμέν σοι, διά τήν μεγάλην σου δόξαν.
Κύριε βασιλεύ, επουράνιε Θεέ, Πάτερ παντοκράτορ, Κύριε Υιέ μονογενές, Ιησού Χριστέ, καί Άγιον Πνεύμα,
Κύριε ο Θεός, ο αμνός τού Θεού, ο Υιός τού Πατρός, ο αίρων τήν αμαρτίαν τού κόσμου, ελέησον ημάς, ο αίρων τάς αμαρτίας τού κόσμου.
Πρόσδεξαι τήν δέησιν ημών, ο καθήμενος εν δεξιά τού Πατρός, καί ελέησον ημάς.
Ότι σύ εί μόνος Άγιος, σύ εί μόνος Κύριος, Ιησούς Χριστός, εις δόξαν Θεού Πατρός. Αμήν.
Καθ' εκάστην ημέραν ευλογήσω σε, καί αινέσω τό όνομά σου εις τόν αιώνα, καί εις τόν αιώνα τού αιώνος.
Καταξίωσον, Κύριε, εν τή ημέρα ταύτη, αναμαρτήτους φυλαχθήναι ημάς.
Ευλογητός εί, Κύριε, ο Θεός τών Πατέρων ημών, καί αινετόν καί δεδοξασμένον τό όνομά σου εις τούς αιώνας. Αμήν.
Γένοιτο, Κύριε, τό έλεός σου εφ' ημάς, καθάπερ ηλπίσαμεν επί σέ.
Ευλογητός εί, Κύριε. δίδαξόν με τά δικαιώματά σου (γ').
Κύριε, καταφυγή εγενήθης ημίν, εν γενεά καί γενεά,
Εγώ είπα. Κύριε, ελέησόν με, ίασαι τήν ψυχήν μου, ότι ήμαρτόν σοι.
Κύριε, πρός σέ κατέφυγον, δίδαξόν με τού ποιείν τό θέλημά σου, ότι σύ εί ο Θεός μου.
Ότι παρά σοί πηγή ζωής, εν τώ φωτί σου οψόμεθα φώς.
Παράτεινον τό έλεός σου τοίς γινώσκουσί σε.
Άγιος ο Θεός, Άγιος Ισχυρός, Άγιος Αθάνατος, ελέησον ημάς (εκ γ').
Δόξα... Καί νύν... Άγιος Αθάνατος, ελέησον ημάς.
Άγιος ο Θεός, Άγιος Ισχυρός, Άγιος Αθάνατος, ελέησον ημάς.

Σήμερον σωτηρία τώ κόσμω γέγονεν. Άσωμεν τώ αναστάντι εκ τάφου καί αρχηγώ τής ζωής ημών, καθελών γάρ τώ θανάτω τόν θάνατον, τό νίκος έδωκεν ημίν, καί τό μέγα έλεος.


Είς την λειτουργίαν



Είσοδικόν

Δεύτε προσκυνήσωμεν και προσπέσωμεν Χριστώ. Σώσον ημάς, Υιέ Θεού, ο αναστάς εκ νεκρών, ψάλλοντάς σοι Αλληλούϊα

Απολυτίκιον Ήχος β'
Ότε κατήλθες πρός τόν θάνατον, η Ζωή η αθάνατος, τότε τόν Άδην ενέκρωσας τή αστραπή τής θεότητος, ότε δέ καί τούς τεθνεώτας εκ τών καταχθονίων ανέστησας, πάσαι αι Δυνάμεις τών επουρανίων εκραύγαζον, Ζωοδότα Χριστέ ο Θεός ημών δόξα σοι.


Και του ναου....

Δόξα η Υπακοή
Και νυν
Kοντάκιον Ήχος γ'
Η Παρθένος σήμερον
Τής πατρώας, δόξης σου, αποσκιρτήσας αφρόνως, εν κακοίς εσκόρπισα, όν μοι παρέδωκας πλούτον, όθεν σοι τήν τού Ασώτου, φωνήν κραυγάζω. Ήμαρτον ενώπιόν σου Πάτερ οικτίρμον, δέξαι με μετανοούντα, καί ποίησόν με, ως ένα τών μισθίων σου.

Ο Αποστολος
Κυριακή του Ασώτου (Α΄ Κορ. 6,12-20)
-Γένοιτο, Κύριε, το έλεος σον εφ' ημάς.
.- Άγαλλιάσθε, δίκαιοι, εν Κυρίφ

Προς Κορινθίους Α' Επιστολής Παύλου το 'Ανάγνωσμα.

Αδελφοί, πάντα μοι έξεστιν, αλλ' ού πάντα συμφέρει πάντα μοι έξεστιν, αλλ' ουκ εγώ έξουσιασθήσομαι ύπό τίνος. Τα βρώματα τή κοιλία και ή κοιλία τοις βρώμασιν ό δε Θεός και ταύτην και ταύτα καταργήσει. Το δε σώμα ού τή πορνεία, άλλα τω Κυρίω, και ό Κύριος τω σώματι ό δε Θεός και τον Κύριον ήγειρε και ημάς έξεγερεί δια τής δυνάμεως αυτού. Ούκ οίδατε ότι τα σώματα υμών μέλη Χριστού έστιν; Άρας ούν τα μέλη τού Χριστού ποιήσω
πόρνης μέλη; Μη γένοιτο. Ή ουκ οΐδατε ότι ό κολλώμενος τή πόρνη εν σώμα έστιν; «Έσονται» γάρ, φησίν, «οί δύο εις σάρκα μίαν» ό δε κολλώμενος τω Κυρίω εν πνεύμα έστι. Φεύγετε την πορνείαν. Πάν αμάρτημα δ έάν ποίηση άνθρωπος έκτος τοΰ σώματος έστιν, ό δε πορνεύων εις το ίδιον σώμα άμαρτάνει. Ή ούκ οίδατε δτι το σώμα υμών ναός τοϋ έν ύμίν Άγιου Πνεύματος έστιν, ου έχετε από Θεοϋ, και ούκ έστέ εαυτών; Ήγοράσθητε γάρ τιμής δοξάσατε δε τον Θεόν έν τω σώματι υμών και έν τω πνεύματι υμών, άτινά έστι τοϋ Θεοϋ.
'Αλληλούια (γ’). Ήχος α’ (Ψαλμός ιζ’)
Ό Θεός ό διδούς εκδικήσεις έμοι και ύποτάξας λαούς ύπ έμέ.
Μεγαλύνων τάς σωτηρίας τοϋ βασιλέως αυτού και ποιών έλεος τω χριστώ αυτού.


Κυριακή του Ασώτου (Λουκ. 15,11-32)
Εἶπεν ὁ Κύριος τὴν παραβολὴν ταύτην• 11. ἄνθρωπός τις εἶχε δύο υἱούς, 12. καὶ εἶπεν ὁ νεώτερος αὐτῶν τῷ πατρί• πάτερ, δός μοι τὸ ἐπιβάλλον μέρος τῆς οὐσίας. καὶ διεῖλεν αὐτοῖς τὸν βίον. 13. καὶ μετ' οὐ πολλὰς ἡμέρας συναγαγὼν ἅπαντα ὁ νεώτερος υἱὸς ἀπεδήμησεν εἰς χώραν μακράν, καὶ ἐκεῖ διεσκόρπισε τὴν οὐσίαν αὐτοῦ ζῶν ἀσώτως. 14. δαπανήσαντος δὲ αὐτοῦ πάντα ἐγένετο λιμὸς ἰσχυρὸς κατὰ τὴν χώραν ἐκείνην, καὶ αὐτὸς ἤρξατο ὑστερεῖσθαι. 15. καὶ πορευθεὶς ἐκολλήθη ἑνὶ τῶν πολιτῶν τῆς χώρας ἐκείνης, καὶ ἔπεμψεν αὐτὸν εἰς τοὺς ἀγροὺς αὐτοῦ βόσκειν χοίρους. 16. καὶ ἐπεθύμει γεμίσαι τὴν κοιλίαν αὐτοῦ ἀπὸ τῶν κερατίων ὧν ἤσθιον οἱ χοῖροι, καὶ οὐδεὶς ἐδίδου αὐτῷ. 17. εἰς ἑαυτὸν δὲ ἐλθὼν εἶπε• πόσοι μίσθιοι τοῦ πατρός μου περισσεύουσιν ἄρτων, ἐγὼ δὲ λιμῷ ἀπόλλυμαι 18. ἀναστὰς πορεύσομαι πρὸς τὸν πατέρα μου καὶ ἐρῶ αὐτῷ• πάτερ, ἥμαρτον εἰς τὸν οὐρανὸν καὶ ἐνώπιόν σου• 19. οὐκέτι εἰμὶ ἄξιος κληθῆναι υἱός σου• ποίησόν με ὡς ἕνα τῶν μισθίων σου. 20. καὶ ἀναστὰς ἦλθε πρὸς τὸν πατέρα αὐτοῦ. ἔτι δὲ αὐτοῦ μακρὰν ἀπέχοντος εἶδεν αὐτὸν ὁ πατὴρ αὐτοῦ καὶ ἐσπλαγχνίσθη, καὶ δραμὼν ἐπέπεσεν ἐπὶ τὸν τράχηλον αὐτοῦ καὶ κατεφίλησεν αὐτόν. 21. εἶπε δὲ αὐτῷ ὁ υἱός• πάτερ, ἥμαρτον εἰς τὸν οὐρανὸν καὶ ἐνώπιόν σου, καὶ οὐκέτι εἰμὶ ἄξιος κληθῆναι υἱός σου. 22. εἶπε δὲ ὁ πατὴρ πρὸς τοὺς δούλους αὐτοῦ• ἐξενέγκατε τὴν στολὴν τὴν πρώτην καὶ ἐνδύσατε αὐτόν, καὶ δότε δακτύλιον εἰς τὴν χεῖρα αὐτοῦ καὶ ὑποδήματα εἰς τοὺς πόδας, 23. καὶ ἐνέγκαντες τὸν μόσχον τὸν σιτευτὸν θύσατε, καὶ φαγόντες εὐφρανθῶμεν, 24. ὅτι οὗτος ὁ υἱός μου νεκρὸς ἦν καὶ ἀνέζησε, καὶ ἀπολωλὼς ἦν καὶ εὑρέθη. καὶ ἤρξαντο εὐφραίνεσθαι. 25. Ἦν δὲ ὁ υἱὸς αὐτοῦ ὁ πρεσβύτερος ἐν ἀγρῷ• καὶ ὡς ἐρχόμενος ἤγγισε τῇ οἰκίᾳ, ἤκουσε συμφωνίας καὶ χορῶν, 26. καὶ προσκαλεσάμενος ἕνα τῶν παίδων ἐπυνθάνετο τί εἴη ταῦτα. 27. ὁ δὲ εἶπεν αὐτῷ ὅτι ὁ ἀδελφός σου ἥκει καὶ ἔθυσεν ὁ πατήρ σου τὸν μόσχον τὸν σιτευτόν, ὅτι ὑγιαίνοντα αὐτὸν ἀπέλαβεν. 28. ὠργίσθη δὲ καὶ οὐκ ἤθελεν εἰσελθεῖν. ὁ οὖν πατὴρ αὐτοῦ ἐξελθὼν παρεκάλει αὐτόν. 29. ὁ δὲ ἀποκριθεὶς εἶπε τῷ πατρί• ἰδοὺ τοσαῦτα ἔτη δουλεύω σοι καὶ οὐδέποτε ἐντολήν σου παρῆλθον, καὶ ἐμοὶ οὐδέποτε ἔδωκας ἔριφον ἵνα μετὰ τῶν φίλων μου εὐφρανθῶ• 30. ὅτε δὲ ὁ υἱός σου οὗτος, ὁ καταφαγών σου τὸν βίον μετὰ πορνῶν, ἦλθεν, ἔθυσας αὐτῷ τὸν μόσχον τὸν σιτευτόν. 31. ὁ δὲ εἶπεν αὐτῷ• τέκνον, σὺ πάντοτε μετ' ἐμοῦ εἶ, καὶ πάντα τὰ ἐμὰ σά ἐστιν• 32. εὐφρανθῆναι δὲ καὶ χαρῆναι ἔδει, ὅτι ὁ ἀδελφός σου οὗτος νεκρὸς ἦν καὶ ἀνέζησε, καὶ ἀπολωλὼς ἦν καὶ εὑρέθη.



Άξιον Έστιν
Άξιόν εστιν ως αληθώς μακαρίζειν σε την Θεοτόκον, την αειμακάριστον και παναμώμητον και μητέρα του Θεού ημών. Την τιμιοτέραν των Χερουβείμ και ενδοξοτέραν ασυγκρίτως των Σεραφείμ, την αδιαφθόρως Θεόν Λόγον τεκούσαν, την όντως Θεοτόκον, σε μεγαλύνομεν.

Κοινωνικόν << Αινείτε>>.

[PRETORIAN]

22-2-2009
.. +ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΑΠΟΚΡΕΩ
έν η μνείαν ποιούμεθα τής δευτέρας παρουσίας τοϋ Κυρίου ημών Ίησοΰ Χριστού. Ή εϋρεσις των ί. λειψάνων των αγίων μαρτύρων των έν τοις Ευγενίου (+ 395-423). Ήχος γ'. Έωθινόν γ'.



ΕΞΑΨΑΛΜΟΣ...

Θεός Κύριος, καί επέφανεν ημίν, ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου.
Στίχ, α'. Εξομολογείσθε τώ Κυρίω, καί επικαλείσθε τό όνομα τό άγιον αυτού.
Θεός Κύριος, καί επέφανεν ημίν...
Στίχ, β'. Πάντα τά έθνη εκύκλωσάν με, καί τώ ονόματι Κυρίου ήμυνάμην αυτούς,
Θεός Κύριος, καί επέφανεν ημίν...
Στίχ, γ'. Παρά Κυρίου εγένετο αύτη, καί εστι θαυμαστή εν οφθαλμοίς ημών.
Θεός Κύριος, καί επέφανεν ημίν...

Απολυτίκιον Ήχος γ'
Ευφραινέσθω τά ουράνια, αγαλλιάσθω τά επίγεια, ότι εποίησε κράτος, εν βραχίονι αυτού, ο Κύριος, επάτησε τώ θανάτω τόν θάνατον, πρωτότοκος τών νεκρών εγένετο, εκ κοιλίας άδου ερρύσατο ημάς, καί παρέσχε κόσμω τό μέγα έλεος.
Δόξα...το αυτό

Καί νύν... Θεοτοκίον
Σε τήν μεσιτεύσασαν τήν σωτηρίαν τού γένους ημών, ανυμνούμεν Θεοτόκε Παρθένε, εν τή σαρκί γάρ τή εκ σού προσληφθείση, ο Υιός σου καί Θεός ημών τό διά Σταυρού καταδεξάμενος πάθος, ελυτρώσατο ημάς, εκ φθοράς ως φιλάνθρωπος.

Καθίσματα Ήχος γ'
Χριστός εκ νεκρών εγήγερται, η απαρχή τών κεκοιμημένων. Ο Πρωτότοκος τής κτίσεως, καί Δημιουργός πάντων τών γεγονότων, τήν καταφθαρείσαν φύσιν τού γένους ημών, εν εαυτώ ανεκαίνισεν. Ουκ έτι θάνατε κυριεύεις. Ο γάρ τών όλων Δεσπότης, τό κράτος σου κατέλυσε.
Δόξα...
Σαρκί τού θανάτου γευσάμενος Κύριε, τό πικρόν τού θανάτου εξέτεμες τή Εγέρσει σου, καί τόν άνθρωπον κατ' αυτού ενισχύσας, τής αρχαίας κατάρας τήν ήτταν ανακαλούμενος, ο υπερασπιστής τής ζωής ημών, Κύριε δόξα σοι.
Καί νύν... Θεοτοκίον
Τήν ωραιότητα τής παρθενίας σου, καί τό υπέρλαμπρον τό τής αγνείας σου, ο Γαβριήλ καταπλαγείς εβόα σοι Θεοτόκε, Ποίόν σοι εγκώμιον, προσαγάγω επάξιον, τί δέ ονομάσω σε; απορώ καί εξίσταμαι, διό ως προσετάγην βοώ σοι. Χαίρε η Κεχαριτωμένη.
Τήν ωραιότητα τής παρθενίας σου
Τό αναλλοίωτον τό τής θεότητος, καί τό εκούσιον πάθος σου Κύριε, εις εαυτόν καταπλαγείς, ο Άδης επωδύρετο. Τρέμω τήν τού σώματος, μή φθαρείσαν υπόστασιν, βλέπω τόν αόρατον, μυστικώς πολεμούντά με, διό καί ούς κατέχω κραυγάζουσι, Δόξα Χριστέ τή Αναστάσει σου.
Δόξα...
Τό ακατάληπτον τό τής Σταυρώσεως, καί ανερμήνευτον τό τής Εγέρσεως, θεολογούμεν οι πιστοί, απόρρητον Μυστήριον σήμερον γάρ θάνατος, καί ο Άδης εσκύλευται, γένος δέ ανθρώπινον αφθαρσίαν ενδέδυται, διό καί ευχαρίστως κραυγάζομεν. Δόξα Χριστέ τή Αναστάσει σου.
Καί νύν... Θεοτοκίον
Τόν ακατάληπτον καί απερίγραπτον, τόν ομοούσιον Πατρί καί Πνεύματι, εν τή γαστρί σου μυστικώς, εχώρησας Θεομήτορ, μίαν καί ασύγχυτον, τής Τριάδος ενέργειαν, έγνωμεν τώ Τόκω σου, εν τώ κόσμω, δοξάζεσθαι, διό καί ευχαρίστως βοώμέν σοι. Χαίρε η Κεχαριτωμένη.


ΕΥΛΟΓΗΤΑΡΙΑ
Ήχος πλ. α'

-Ευλογητός εί, Κύριε, δίδαξόν με τά δικαιώματά σου.
Τών Αγγέλων ο δήμος, κατεπλάγη ορών σε, εν νεκροίς λογισθέντα, τού θανάτου δέ Σωτήρ, τήν ισχύν καθελόντα, καί σύν εαυτώ τόν Αδάμ εγείραντα, καί εξ Άδου πάντας ελευθερώσαντα.
-Ευλογητός εί, Κύριε, δίδαξόν με τά δικαιώματά σου.
Τί τά μύρα, συμπαθώς τοίς δάκρυσιν, ώ Μαθήτριαι κιρνάτε; ο αστράπτων εν τώ τάφω Άγγελος, προσεφθέγγετο ταίς Μυροφόροις, Ίδετε υμείς τόν τάφον καί ήσθητε, ο Σωτήρ γάρ εξανέστη τού μνήματος.
-Ευλογητός εί, Κύριε, δίδαξόν με τά δικαιώματά σου,
Λίαν πρωί, Μυροφόροι έδραμον, πρός τό μνήμά σου θρηνολογούσαι, αλλ' επέστη, πρός αυτάς ο Άγγελος, καί είπε, θρήνου ο καιρός πέπαυται, μή κλαίετε, τήν Ανάστασιν δέ, Αποστόλοις είπατε.
-Ευλογητός εί, Κύριε, δίδαξόν με τά δικαιώματά σου,
Μυροφόροι γυναίκες, μετά μύρων ελθούσαι, πρός τό μνήμά σου, Σώτερ ενηχούντο. Αγγέλου τρανώς, πρός αυτάς φθεγγομένου. Τί μετά νεκρών, τόν ζώντα λογίζεσθε; ώς Θεός γάρ, εξανέστη τού μνήματος.
Δόξα... Τριαδικόν

Προσκυνούμεν Πατέρα, καί τόν τούτου Υιόν τε, καί τό Άγιον Πνεύμα, τήν Αγίαν Τριάδα, εν μιά τή ουσία, σύν τοίς Σεραφείμ, κράζοντες τό, Άγιος, Άγιος, Άγιος εί, Κύριε.
Καί νύν... Θεοτοκίον

Ζωοδότην τεκούσα, ελυτρώσω Παρθένε, τόν Αδάμ αμαρτίας, χαρμονήν δέ τή Εύα, αντί λύπης παρέσχες, ρεύσαντα ζωής, ίθυνε πρός ταύτην δέ, ο εκ σού σαρκωθείς Θεός καί άνθρωπος.

Αλληλούϊα, Αλληλούϊα, Αλληλούϊα. Δόξα σοι ο Θεός (εκ γ').

Η Υπακοή Ήχος γ'
Εκπλήττων τή οράσει, δροσίζων τοίς ρήμασιν, ο αστράπτων Άγγελος, ταίς μυροφόροις έλεγε. Τόν ζώντα τί ζητείτε εν μνήματι; ηγέρθη κενώσας τά μνήματα τής φθοράς αλλοιωτήν, γνώτε τόν αναλλοίωτον, είπατε τώ Θεώ, Ως φοβερά τά έργα σου! ότι τό γένος έσωσας τών ανθρώπων.
Οι Αναβαθμοί Αντίφωνον Α'
• • Τήν αιχμαλωσίαν Σιών, σύ εξείλου εκ Βαβυλώνος καμέ εκ τών παθών, πρόςζωήν έλκυσον Λόγε.
• • Εν τώ Νότω οι σπείροντες δάκρυσιν ενθέοις, θεριούσι στάχυας, εν χαρά αειζωίας.
Δόξα... Καί νύν...
Αγίω Πνεύματι, πάσα αγαθοδωρία, ως Πατρί και Υιώ συναστράπτει, εν ώ τά πάντα ζή καί κινείται.
Αντίφωνον Β'
• • Εάν μή Κύριος οικοδομήση οίκον τών αρετών, μάτην κοπιώμεν, τήν δέ ψυχήν σκέποντος, ουδείς ημών πορθείται τήν πόλιν.
• • Τού καρπού τής γαστρός, τώ Πνεύματι υιοποιητώς σοι τώ Χριστώ, ως Πατρί οι Άγιοι πάντοτέ εισι.
Δόξα... Καί νύν...
Αγίω Πνεύματι, ενθεωρείται πάσα αγιότης σοφία, ουσιοί πάσαν γάρ κτίσιν, αυτώ λατρεύσωμεν. Θεός γάρ, ως Πατρί τε καί Λόγω.
Αντίφωνον Γ'
• • Οι φοβούμενοι τόν Κύριον, μακάριοι τρίβους βαδιούνται, τών εντολών φάγονται, ζωηράν γάρ παγκαρπίαν.
• • Κύκλω τής τραπέζης σου ευφράνθητι, καθορών σου Ποιμενάρχα, τά έκγονα φέροντα, κλάδους αγαθοεργίας.
Δόξα... Καί νύν...
Αγίω Πνεύματι, ο πάς πλούτος τής δόξης, εξ ού χάρις καί ζωή πάση τή κτίσει, σύν Πατρί γάρ, ανυμνείται καί τώ Λόγω.
Προκείμενον
Είπατε εν τοίς έθνεσιν, ότι Κύριος εβασίλευσε, καί γάρ κατώρθωσε τήν οικουμένην, ήτις ου σαλευθήσεται.
Στίχ. Άσατε τώ Κυρίω άσμα καινόν.


Ή Τάξις τού Εωθινού Ευαγγελίου

Ιερεύς Τού Κυρίου δεηθώμεν.
Χορός Κύριε, ελέησον.
Ιερεύς Ότι Άγιος εί ο Θεός ημών, και εν αγίοις επαναπαύη, και σοι την δόξαν αναπέμπωμεν, τω Πατρί και τω Υιώ και τω Αγίω Πνεύματι, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων.
Χορός Αμήν.
Πάσα πνοή αινεσάτω τόν Κύριον (εκ γ').
Ιερεύς Και υπέρ του καταξιωθήναι ημάς της ακροάσεως του αγίου Ευαγγελίου, Κύριον τον Θεόν ημών ικετεύσωμεν.
Χορός Κύριε, ελέησον (γ').
Ιερεύς Σοφία. Ορθοί, ακούσωμεν τού αγίου Ευαγγελίου.
Ιερεύς Ειρήνη πάσι.
Χορός Καί τώ Πνεύματί σου.
Ιερεύς Εκ τού κατά Ιωάννην αγίου Ευαγγελίου...
Ιερεύς Πρόσχωμεν.
Χορός Δόξα σοι, Κύριε, δόξα σοι.

ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ Εωθινόν γ’

Χορός Δόξα σοι, Κύριε, δόξα σοι.

Ανάστασιν Χριστού θεασάμενοι, προσκυνήσωμεν Άγιον, Κύριον, Ιησούν τόν μόνον αναμάρτητον. Τόν Σταυρόν σου, Χριστέ, προσκυνούμεν, καί τήν αγίαν σου Ανάστασιν υμνούμεν καί δοξάζομεν. Σύ γάρ εί Θεός ημών, εκτός σού άλλον ουκ οίδαμεν, τό όνομά σου ονομάζομεν. Δεύτε πάντες οι πιστοί, προσκυνήσωμεν τήν τού Χριστού αγίαν Ανάστασιν, ιδού γάρ ήλθε διά τού Σταυρού, χαρά εν όλω τώ κόσμω. Διά παντός ευλογούντες τόν Κύριον, υμνούμεν τήν Ανάστασιν αυτού. Σταυρόν γάρ υπομείνας δι' ημάς, θανάτω θάνατον ώλεσεν.

Ν' Ψαλμός

• Ελέησόν με ο Θεός κατά τό μέγα ελεός σου καί κατά τό πλήθος των οικτιρμών σου εξάλειψον τό ανόμημά μου
• επί πλείον πλύνόν με από τής ανομίας μου καί από τής αμαρτίας μου καθάρισόν με
• ότι τήν ανομίαν μου εγώ γινώσκω καί η αμαρτία μου ενώπιόν μού εστιν διά παντός
• σοί μόνω ήμαρτον καί τό πονηρόν ενώπιόν σου εποίησα όπως άν δικαιωθής εν τοίς λόγοις σου καί νικήσης εν τώ κρίνεσθαί σε
• ιδού γάρ εν ανομίαις συνελήμφθην καί εν αμαρτίαις εκίσσησέν με η μήτηρ μου
• ιδού γάρ αλήθειαν ηγάπησας τά άδηλα καί τά κρύφια τής σοφίας σου εδήλωσάς μοι
• ραντιείς με υσσώπω καί καθαρισθήσομαι πλυνείς με καί υπέρ χιόνα λευκανθήσομαι
• ακουτιείς με αγαλλίασιν καί ευφροσύνην αγαλλιάσονται οστά τεταπεινωμένα
• απόστρεψον τό πρόσωπόν σου από τών αμαρτιών μου καί πάσας τάς ανομίας μου εξάλειψον
• καρδίαν καθαράν κτίσον εν εμοί ο Θεός καί πνεύμα ευθές εγκαίνισον εν τοίς εγκάτοις μου
• μή απορρίψης με από τού προσώπου σου καί τό πνεύμα τό άγιόν σου μή αντανέλης απ' εμού
• απόδος μοι τήν αγαλλίασιν τού σωτηρίου σου καί πνεύματι ηγεμονικώ στήρισόν με
• διδάξω ανόμους τάς οδούς σου καί ασεβείς επί σέ επιστρέψουσιν
• ρύσαί με εξ αιμάτων ο Θεός ο Θεός τής σωτηρίας μου αγαλλιάσεται η γλώσσά μου τήν δικαιοσύνην σου
• κύριε τά χείλη μου ανοίξεις καί τό στόμα μου αναγγελεί τήν αίνεσίν σου
• ότι ει ηθέλησας θυσίαν έδωκα άν ολοκαυτώματα ουκ ευδοκήσεις
• θυσία τώ Θεώ πνεύμα συντετριμμένον καρδίαν συντετριμμένην καί τεταπεινωμένην ο Θεός ουκ εξουθενώσει
• αγάθυνον κύριε εν τή ευδοκία σου τήν Σιων καί οικοδομηθήτω τά τείχη Ιερουσαλημ
• τότε ευδοκήσεις θυσίαν δικαιοσύνης αναφοράν καί ολοκαυτώματα τότε ανοίσουσιν επί τό θυσιαστήριόν σου μόσχους

.
Δόξα... Ήχος πλ. δ'
Τής μετανοίας άνοιξόν μοι πύλας Ζωοδότα, ορθρίζει γάρ τό πνεύμά μου, πρός ναόν τόν άγιόν σου, ναόν φέρον τού σώματος, όλον εσπιλωμένον, αλλ' ως οικτίρμων κάθαρον, ευσπλάγχνω σου ελέει.
Καί νύν... Θεοτοκίοv
Ήχος ο αυτός
Τής σωτηρίας εύθυνόν μοι τρίβους, Θεοτόκε, αισχραίς γάρ κατερρύπωσα, τήν ψυχήν αμαρτίαις, ως ραθύμως τόν βίον μου, όλον εκδαπανήσας, ταίς σαίς πρεσβείαις ρύσαί με, πάσης ακαθαρσίας.

Είτα, Στίχ. Ελέησόν με ο Θεός κατά τό μέγα ελεός σου καί κατά τό πλήθος τών οικτιρμών σου, εξάλειψον τό ανόμημα μου.

Ήχος πλ. β'
Τά πλήθη τών πεπραγμένων μοι δεινών, εννοών ο τάλας, τρέμω τήν φοβεράν ημέραν τής κρίσεως, αλλά θαρρών εις τό έλεος τής ευσπλαγχνίας σου, ως ο Δαυίδ βοώ σοι. Ελέησόν με ο Θεός, κατά τό μέγα σου έλεος.


Κανών Αναστάσιμος
Ωδή α' Ήχος γ'
Ο Ειρμός
Ο τά ύδατα πάλαι, νεύματι θείω, εις μίαν συναγωγήν συναθροίσας, καί τεμών θάλασσαν Ισραηλίτη λαώ, ούτος ο Θεός ημών, δεδοξασμένος υπάρχει, αυτώ μόνω άσωμεν, ότι δεδόξασται.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Ο τήν γήν κατακρίνας, τώ παραβάντι, ιδρώτος φέρειν καρπόν τάς ακάνθας, ακανθών στέφανον εκ παρανόμου χειρός, ούτος ο Θεός ημών, σωματικώς δεδεγμένος, τήν κατάραν έλυσεν, ότι δεδόξασται.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Νικητής τροπαιούχος, κατά θανάτου, ο θάνατος δεδοικώς ανεδείχθη, παθητήν σάρκα γάρ, εμψυχωμένην λαβών, ούτος ο Θεός ημών, καί συμπλακείς τώ τυράννω, πάντας συνανέστησεν, ότι δεδόξασται.
Θεοτοκίον
Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Αληθή Θεοτόκον, πάντα τά έθνη, δοξάζει σε τήν ασπόρως τεκούσαν, υποδύς μήτραν γάρ ηγιασμένην τήν σήν, ούτος ο Θεός ημών, τό καθ' ημάς ουσιώθη, καί Θεός καί άνθρωπος, εκ σού γεγέννηται.

Του Τριωδίου
Ωδή α' Ήχος πλ. β'
Βοηθός καί σκεπαστής
(Δόξα σοι ο Θεός ημών δόξα σοι)
Τήν ημέραν τήν φρικτήν, τής παναρρήτου σου παρουσίας φρίττω εννοών, δεδοικως προορώ, εν ή προκαθίσεις κρίναι ζώντας καί νεκρούς, Θεέ μου Παντοδύναμε.

Ότε ήξεις ο Θεός εν μυριάσι καί χιλιάσι, τών Αγγελικών, ουρανίων αρχών, κα μέ εν νεφέλαις, υπαντήσαί σοι Χριστέ, τόν άθλιον αξίωσον.

Δεύρο λάβε μοι ψυχή, αυτήν τήν ώραν καί τήν ημέραν, όταν ο Θεός εμφανώς επιστή καί θρήνησον, κλαύσον, ευρεθήναι καθαρά, εν ώρα τής ετάσεως.

Εξιστά με καί φοβεί, τό πύρ τό άσβεστον της γεέννης, σκώληξ ο πικρός, τών οδόντων βρυγμός, αλλ' άνες μοι άφες, καί τή στάσει με Χριστέ, τών εκλεκτών σου σύνταξον.

Της ευκταίας σου φωνής, τής τούς Αγίους σου προσκαλούσης, επί τήν χαράν, ής ακούσω καγώ, ο τάλας καί εύρω, βασιλείας ουρανών, τήν άρρητον απόλαυσιν.

Μή εισέλθης μετ' εμού, εν κρίσει φέρων μου τά πρακτέα, λόγους εκζητών, καί ευθύνων Ορμάς, αλλ' εν οικτιρμοίς σου, παρορών μου τά δεινά, σώσόν με Παντοδύναμε.
Δόξα...
Τρισυπόστατε Μονάς, αρχικωτάτη Κυρία παντων, τελεταρχική υπεράρχιε, αυτή ημάς σώσον, ο Πατήρ καί ο Υιός, καί Πνεύμα τό πανάγιον.
Καί νύν... Θεοτοκίον
Τίς εγέννησεν υιόν, τόν μή σπαρέντα πατρώω νόμω; τούτον ούν γεννά, ο Πατήρ πλήν Μητρός, παράδοξον τέρας! σή γάρ έτεκες Αγνή, Θεόν Ομού καί άνθρωπον,

Ωδή γ'
Ο Ειρμός
Ο εκ μή όντων τά πάντα παραγαγών, τώ Λόγω κτιζόμενα, τελειούμενα Πνεύματι, Παντοκράτορ Δέσποτα, εν τή αγάπη τή σή στερέωσόν με.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Διά Σταυρού σου ησχύνθη ο ασεβής, ειργάσατο βόθρον γάρ, όν ορύξας εισπέπτωκε, ταπεινών υψώθη δέ Χριστέ, τό κέρας εν τή σή Αναστάσει.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Τής ευσεβείας τό κήρυγμα τών εθνών, ως ύδωρ εκάλυψε τάς θαλάσσας φιλάνθρωπε, αναστάς εκ τάφου γάρ, τό τής Τριάδος απεκάλυψας φέγγος.
Θεοτοκίον
Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Δεδοξασμένα λελάληνται περί σού, η πόλις η έμψυχος, τού αεί βασιλεύοντος, διά σού γάρ Δέσποινα, τοίς επί γής Θεός συνανεστράφη.
Ωδή γ' Στερέωσον Κύριε
Ο Κύριος έρχεται, καί τίς υποίσει αυτού τόν φόβον• τώ προσώπω τίς οφθή αυτού• αλλ' ετοίμη γενού, ώ ψυχή πρός υπάντησιν.

Προφθάσωμεν, κλαύσωμεν, καταλλαγώμεν Θεώ πρό τέλους, φοβερόν γάρ τό κριτήριον, εν ώ πάντες, τετραχηλισμένοι στησόμεθα.

Ελέησον Κύριε ελέησόν με αναβοώ σοι, ότε ήξεις μετ' Αγγέλων σου, αποδούναι, πάσι κατ' αξίαν τών πράξεων.

Τήν άστεκτον Κύριε, οργήν πώς οίσω τής κρίσεώς σου, παρακούσας σου τό πρόσταγμα; αλλά φείσαι, φείσαί μου, εν ώρα τής κρίσεως.

Επίστρεψον, στέναξον, ψυχή αθλία, πρίν ή τού βίου, πέρας λάβη η πανήγυρις, πρίν τήν θύραν κλείση, τού νυμφώνος ο Κύριος.

Ημάρτηκα Κύριε, καθάπερ άλλος ουδείς ανθρώπων, πλημμελήσας υπέρ άνθρωπον, πρό τής δίκης, ίλεως γενού μοι φιλάνθρωπε.
Δόξα...
Τριάς απλή, άκτιστε, άναρχε φύσις, η εν Τριάδι, υμνουμένη υποστάσεων, ημάς σώσον, πίστει, προσκυνούντας τό κράτος σου.
Καί νύν... Θεοτοκίον
Εβλάστησας Άχραντε, ασπόρω τόκω τόν ζώντα λόγον, σαρκωθέντα εν τή μήτρα σου, ου τραπέντα• Δόξα Θεομήτορ τώ τόκω σου.

Κοντάκιον Ήχος γ'
Η Παρθένος
Εξανέστης σήμερον, από τού τάφου Οικτίρμον, καί ημάς εξήγαγες, εκ τών πυλών τού θανάτου, σήμερον Αδάμ χορεύει, καί χαίρει Εύα, άμα δέ, καί οι Προφήται, σύν Πατριάρχαις, ανυμνούσιν ακαταπαύστως, τό θείον κράτος τής εξουσίας σου.
Ο Οίκος
Ο ουρανός καί η γή σήμερον χορευέτωσαν, καί Χριστόν τόν Θεόν ομοφρόνως υμνείτωσαν, ότι τούς δεσμίους εκ τών τάφων ανέστησε. Συγχαίρει πάσα η κτίσις, προσφέρουσα επάξια άσματα, τώ πάντων Κτίστη καί Λυτρωτή ημών, ότι τούς βροτούς εξ άδου σήμερον, ω Ζωοδότης συνανελκύσας, πρός ουρανούς συνανυψοί, καί καταράσσει τού εχθρού τάς επάρσεις, καί πύλας τού άδου διαθλάττει, τώ θείω κράτει τής εξουσίας αυτού.
Κάθισμα Ήχος α'
Τόν Τάφον σου, Σωτήρ
Τό Βήμά σου φρικτόν, καί η κρίσις δικαία, τά έργα μου δεινά, αλλ' αυτός, Ελεήμον, προφθάσας με διάσωσον, καί κολάσεως λύτρωσαι, ρύσαι, Δέσποτα, τής τών ερίφων μερίδος, καί αξίωσον, εκ δεξιών σου μέ στήναι, Κριτά δικαιότατε.
Θεοτοκίον, Όμοιον
Τόν πάντων ποιητήν, καί Θεόν σου καί κτίστην, πανάμωμε Άγνή, διά Πνεύματος θείου, εν μήτρα σου εχώρησας, καί φθοράς δίχα τέτοκας, όν δοξάζοντες, σέ ανύμνούμεν Παρθένε, τό παλάτιον τού Βασιλέως τής δόξης, καί κόσμου αντίλυτρον.
έτερον, Κάθισμα Ήχος πλ. β'
Εννοώ τήν ημέραν τήν φοβεράν, καί θρηνώ μου τάς πράξεις τάς πονηράς, πώς απολογήσομαι τώ αθανάτω Βασιλεί; ποία δέ παρρησία ατενίσω τω Κριτή, ο άσωτος εγώ; Εύσπλαγχνε Πάτερ, Υιέ μονογενές, τό Πνεύμα τό Άγιον ελέησόν με.
Δόξα... Ήχος ο αυτός
Εις τήν κοιλάδα τού κλαυθμώνος, εις τόν τόπον όν διέθου, όταν καθίσης Ελεήμον ποιήσαι δικαίαν κρίσιν, μή δημοσιεύσης μου τά κεκρυμμένα, μηδέ καταισχύνης με ενώπιον τών Αγγέλων' αλλά φείσαί μου ο Θεός, καί ελέησόν με.
Καί νύν... Θεοτοκίον, Όμοιον
Ελπίς τού κόσμου αγαθή, Θεοτόκε Παρθένε. τήν σήν καί μόνην φοβεράν, προστασίαν αιτούμαι, σπλαγχνίσθητι εις ευπερίστατον λαόν, δυσώπησον τόν ελεήμονα Θεόν, ρυσθήναι τάς ψυχάς ημών, εκ πάσης απειλής, μόνη ευλογημένη.
Ωδή δ'
Ο Ειρμός
Έθου πρός ημάς, κραταιάν αγάπησιν Κύριε, τόν μονογενή γάρ σου Υιόν, υπέρ ημών εις θάνατον δέδωκας, διό σοι κραυγάζομεν, ευχαριστούντες. Δόξα τή δυνάμει σου Κύριε.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Στίγματα Χριστέ, συμπαθώς καί μώλωπας ήνεγκας, ύβριν ραπισμάτων καρτερών, καί μακροθύμως φέρων εμπτύσματα, δι' ών κατειργάσω μοι τήν σωτηρίαν. Δόξα τή δυνάμει σου Κύριε.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Σώματι θνητώ, η ζωή θανάτω ωμίλησας, τής ταλαιπωρίας τών πτωχών, καί στεναγμού πενήτων σου ένεκεν, καί φθείρας τόν φθείραντα δεδοξασμένε, πάντας συνανέστησας, μόνε φιλάνθρωπε.
Θεοτοκίον
Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Μνήσθητι Χριστέ, ής εκτησω ποίμνης τώ πάθει σου, τής δεδοξασμένης σου Μητρός, τάς συμπαθείς εντεύξεις δεξάμενος, καί επισκεψάμενος, κεκακωμένην ρύσαι, τή δυνάμει σου Κύριε.

Ωδή δ' Ακήκοεν ο Προφήτης
Εφέστηκεν η ημέρα, ήδη πρό θύραις η κρίσις, ψυχή γρηγόρει, όπου βασιλείς ομού καί άρχοντες, πλούσιοι καί πένητες αθροίζονται, καί λήψεται τά κατ αξίαν, τών πεπραγμένων, ο τών αωθρώπων έκαστος.

Εν τάγματι τώ οικείω, μονάζων καί Ιεράρχης, πρέσβυς καί νέος, δούλος καί δεσπότης ετασθήσονται, χήρα καί παρθένος ευθυνθήσεται, καί άπασιν δεινά τά τότε, τοίς μή τόν βίον, έχουσιν ανεύθυνον γέγραπται.

Αδέκαστός σου η κρίσις, αλάθητόν σου τό Βήμα τεχνολογίας, ου ρητόρων πιθανότης κλέπτουσα, ου μαρτύρων σκήψις παρακρούουσα τό δίκαιον, εν σοι γάρ πάντων τά κεκρυμμένα, τώ Θεώ παρίστανται.

Μή έλθω εις γήν κλαυθμώνος, μή ίδω τόπον τού σκότους, Χριστέ μου λόγε. μή δεθώ χείρας καί πόδας μου, έξω τού νυμφώνός σου ριπτόμενος, τό ένδυμα τής αφθαρσίας ρερυπωμένον, έχων ο πανάθλιος.

Η νίκα αποχωρίσης αμαρτωλούς, εκ δικαίων, κρίνων τόν κόσμον, ένα τών προβάτων σού με σύνταξον, από τών ερίφων διακρίνων με Φιλάνθρωπε, εις τό ακούσαι φωνής εκείνης, τής ευλογημένης σου.

Ετάσεως γινομένης, καί βιβλίων ανεωγμένων, τών πεπραγμένων, τί ποιήσεις, ώ ψυχή ταλαίπωρε; τί απολογήση επί Βήματος, μή έχουσα δικαισύνης καρπούς προσάξαι, τώ Χριστώ καί πλάστη σου;

Ακούων τής τού πλουσίου, εν τή φλογί τής βασάνου θρηνολογίας, κλαίω καί οδύρομαι ο άθλιος, τής αυτής υπάρχων κατακρίσεως, καί δέομαι, Ελέησόν με, Σωτήρ τού κόσμου, εν καιρώ τής κρίσεως.
Δόξα...
Υιόν εκ Πατρός καί Πνεύμα, δοξάζω ως εξ ηλίου φώς καί ακτίνα τό μέν γεννητώς, ότι καί Γέννημα, τό δέ προβλητώς, ότι καί Πρόβλημα, συνάναρχον θείαν Τριάδα προσκυνουμένην, υπό πάσης κτίσεως.
Καί νύν... Θεοτοκίον
Παρθένος βρέφος τεκούσα, καί τήν αγνείαν τηρούσα, σεμνή, σύ ώφθης, τόν Θεόν γεννήσασα καί άνθρωπον, ένα τόν αυτόν εν ε κατέρα μορφή• τό θαύμά σου Παρθενομήτορ, εκπλήττει πάσαν, ακοήν καί έννοιαν.


Ωδή ε'
Ο Ειρμός
Πρός σέ ορθρίζω, τόν τού παντός Δημιουργόν, τήν υπερέχουσαν πάντανούν ειρήνην, διότι φώς τά προστάγματά σου, εν οίς με καθοδήγησον.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Κριτή αδίκω, Εβραίων φθόνω προδοθείς ο παντεπόπτης, καί άπασαν δικαίως, κρίνων τήν γήν, τόν Αδάμ τής πάλαι, ερρύσω κατακρίσεως.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Τήν σήν ειρήνην, ταίς Εκκλησίαις σου Χριστέ, τή αηττήτω δυνάμει τού Σταυρού σου, ο εκ νεκρών αναστάς παράσχου, καί σώσον τάς ψυχάς ημών.
Θεοτοκίον
Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Σκηνή αγία, καί πλατυτέρα ουρανών, ως τόν εν πάση αχώρητον τή κτίσει, Λόγον Θεού δεξαμένη, μόνη εδείχθης Αειπάρθενος.
Ωδή ε' Εκ νυκτός Ορθρίζοντα
Τρόμος αδιήγητος καί φόβος εκεί, ήξει γάρ Κύριος, καί τό έργον μετ' αυτού, εκάστου τών ανθρώπων, καί τίς εντεύθεν λοιπόν εαυτόν μή πενθήσει;

Ποταμός ο πύρινος ταράττει με, τήκει με, ξέει με, τών οδόντων ο βρυγμός, τό σκότος τής αβύσσου. καί πώς; ή τί πεπραχώς, Θεόν εξιλεώσω;

Φείσαι, φείσαι Κύριε, τού δούλου σου• μήπoτε δώης με, τοίς πικροίς βασανισταίς, Αγγέλων αποτόμων, εν οίς ουκ έστιν εκεί, ανάπαυσιν ευρέσθαι.

Άρχων καί ηγούμενος, εκεί εν ταυτώ, πλούσιος άδοξος, μέγας άμα καί μικρός ευθύνεται επίσης. ουαί εκάστω λοιπόν τό μη ητοιμασμένω!

Άνες άφες Κύριε, καί σύγγνωθι, όσοι ήμαρτον, καί μή δείξης με εκεί, ενώπιον, Αγγέλων, εν κατακρίσει πυρός αισχύνης απεράντου.

Φείσαι, φείσαι Κύριε, τού πλάσματός σου• ήμαρτον άνες μοι, ότι φύσει καθαρός, αυτός υπάρχεις μόνος, καί άλλος πλήν σου ουδείς, υπάρχει έξω ρύπου.
Δόξα...
Μονάδα τή φύσει σε, Τριάς ανυμνώ, άναρχον άληπτον, αρχικήν, βασιλικήν, υπερτελή Ενάδα, Θεόν καί φώς καί ζωήν, δημιουργόν τού κόσμου.
Καί νύν... Θεοτοκίον
Εν τή υπέρ φύσιν σου, κυήσει, Σεμνή, νόμοι σοι φύσεως, καταλύονται σαφώς, καί γάρ ασπόρως τίκτεις, τόν πρό αιώνων Θεόν, Πατρός γεννηθέντα.



Ωδή ς'
Ο Ειρμός
Άβυσσος εσχάτη αμαρτιών εκύκλωσέ με, καί εκλείπει τό πνεύμά μου, αλλ' εκτείνας Δέσποτα, σόν υψηλόν βραχίονα, ως τόν Πέτρον με, κυβερνήτα διάσωσον.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Άβυσσος ελέους καί οικτιρμών, εκύκλωσέ με, τή ευσπλάγχνω καθόδω σου, σαρκωθείς γάρ Δέσποτα, καί γεγονώς εν δούλου μορφή, εΘεούργησας, καί σεαυτώ συνεδόξασας.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Νέκρωσιν υπέστη ο νεκρωτής, τόν νεκρωθέντα ζωωθέντα Θεώμενος, τής σής Αναστάσεως, ταύτα Χριστέ τά σύμβολα, καί τού Πάθους σου, τού αχράντου τά έπαθλα.
Θεοτοκίον
Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Πάναγνε η μόνη τώ πλαστουργώ, καί τοίς ανθρώποις, υπέρ νούν μεσιτεύσασα, τόν Υιόν σου ίλεων, τοίς επταικόσι δούλοις σου, καί υπέρμαχον, χρηματίσαι δυσώπησον.


Ωδή ς' Εβόησα εν όλη καρδία μου
Εν τή φρικτή, Χριστέ, παρουσία σου, όταν φανής εξ ουρανού, καί τεθώσι θρόνοι, καί βίβλοι ανοιγώσι, φείσαι, φείσαι τότε, Σωτήρ τού πλάσματός σου.

Εκεί ουδέν βοηθήσαι δύναται, Θεού υπάρχοντος κριτού, ου σπουδή, ου τέχνη, ου δόξα, ου φιλία, εί μή η εξ έργων, ισχύς σου ώ ψυχή μου.

Εκεί ομού άρχων καί ηγούμενος, πένης καί πλούσιος ψυχή, ου πατήρ ισχύει, ου μήτηρ βοηθούσα, ου λυτρούμενος αδελφός τής καταδίκης.

Τό φοβερόν ψυχή λογοθέσιον, εννοουμένη τού Κριτού, φρίξον απ' εντεύθεν, ετοίμασον τόν λόγον, μή κατακριθήση, δεσμοίς τοίς αιωνίοις.

Άρον τό σόν, μή ακούσω Κύριε, αποπεμπόμενος εκ σού, μηδέ τό, Πορεύου, εις πύρ κατη ραμένον, αλλά τής ευκταίας φωνής τής τών Δικαίων.

Άδου πυλών λύτρωσαί με, Κύριε, χάους καί ζόφου αφεγγούς, εκ καταχθονίων, καί πυρός τού ασβέστου, εξ απάσης άλλης, ποινής τής αιωνίου.
Δόξα...
Τριαδικής μονάδος θεότητα, υμνώ Πατέρα καί Υιόν, καί τό θείον Πνεύμα, Μιάς Αρχής τό κράτος, συνδιηρημένης, Τρισί τοίς Χαρακτήρσι.
Καί νύν... Θεοτοκίον
Πύλη σύ, ήν μόνος διώδευσεν, ο εισελθών καί εξελθών, καί τάς κλείς μή λύσας, Αγνή, τής παρθενίας, Ιησούς ο πλάσας, Αδάμ, καί ο Υιός σου.
Κοντάκιον Ήχος α'
Όταν έλθης ο Θεός, επί γής μετά δόξης, καί τρέμωσι τά σύμπαντα, ποταμός δέ τού πυρός πρό τού Βήματος έλκη, καί βίβλοι ανοίγωνται, καί τά κρυπτά δημοσιεύωνται• τότε ρύσαί με, εκ τού πυρός τού ασβέστου, καί αξίωσον, εκ δεξιών σού με στήναι, Κριτά δικαιότατε.
Ο Οίκος
Τό φοβερόν σου κριτήριον ενθυμούμενος, υπεράγαθε Κύριε, καί τήν ημέραν τής κρίσεως, φρίττω καί πτοούμαι υπό τής συνειδήσεως τής εμής ελεγχόμενος, όταν μέλλης καθέζεσθαι επί τού θρόνου σου, καί ποιείν τήν εξέτασιν, τότε αρνείσθαι τάς αμαρτίας ουδείς εξισχύσει, αληθείας ελεγχούσης, καί δειλίας κατεχούσης, μέγα μέν ηχήσει τότε, πύρ τό τής γεέννης, αμαρτωλοί δέ βρύξουσι• Διό με ελέησον πρό τέλους, καί φείσαι μου, Κριτά δικαιότατε.
Σ υ ν α ξ ά ρ ι ο ν του Μηναίου
Τή ΚΒ' τού αυτού μηνός, Μνήμη τής ευρέσεως τών λειψάνων τών Aγίων Μαρτύρων τών εν τοίς Ευγενίου, ήτις συνέβη εν τοίς χρόνοις Αρκαδίου τού Βασιλέως.
Στίχοι
• • Φανέντες εκ γής Μάρτυρες κεκρυμμένοι,
• • Αίρουσι πάσαν εκ προσώπου γής βλάβην.
• • Εικάδα δευτερίην ανά σεπτά φάνη χθονός Οστά.

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τού Οσίου Πατρός ημών καί ομολογητού Αθανασίου, τού εν τώ Παυλοπετρίω.
Στίχοι
• • Αθανάσιος, θρέμμα Παυλοπετρίου,
• • Αποστόλοις σύνεστι, Παύλω καί Πέτρω.

Τή αυτή ημέρα, η Αγία Ανθούσα, καί οι δώδεκα αυτής οικέται, ξίφει τελειούνται.
Στίχοι
• • Εύνους εφεύρες, Ανθούσα, τούς οικέτας,
• • Ξίφει θανούση, συνθανόντας σοι ξίφει.

Τή αυτή ημέρα, ο Άγιος Μάρτυς Συνετός ξίφει τελειούται.
Στίχοι
• • Ψάλλει Συνετός καί περ εκθνήσκων ξίφει,
• • «Bλέπων ασυνετούντας εξετηκόμην».

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τών οσίων Πατέρων ημών Θαλασσίου καί Λιμναίου.
Στίχοι
• • Λιμήν Λιμναίον καί Θαλάσσιον φέρει,
• • Ώς περ Θάλασσαν εκφυγόντας τόν βίον.

Τή αυτή ημέρα, ο Άγιος Τελεσφόρος, Επίσκοπος Ρώμης, εν ειρήνη τελειούται.
Στίχοι
• • Ηνεγκε καρπόν τή τομή Τελεσφόρος,
• • Τελεσφορήσας ευγενής οία σπόρος.

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τού Οσίου Πατρός ημών Βαραδάτου.
Στίχοι
• • Εν γή νεκρώσας, ως λέγει Παύλος, μέλη,
• • Ζωής μετέσχεν εν πόλω Βαραδάτος.

Συναξάριον τού Τριωδίου
Τή αυτή ημέρα, τής δευτέρας καί αδεκάστου Παρουσίας τού Κυρίου ημών Ιησού Χριστού μνείαν ποιούμεθα.
Στίχοι
• • Ότε κρίνων γήν, ο Κριτής πάντων κάθη.
• • Τής, Δεύτε, φωνής άξιον κα μέ κρίνοις.

Τή αφάτω φιλανθρωπία σου, Χριστέ ο Θεός, τής ευκταίας σου φωνής η μάς καταξίσον, καί τοίς εκ δεξιών σου συναρίθμησον, καί ελέησον ημάς. Αμήν.






Κάμινος ποτέ, πυρός εν Βαβυλώνι, τάς ενεργείας διεμέριζε, τώ θείω προστάγματι, τούς Χαλδαίους καταφλέγουσα, τούς δέ πιστούς δροσίζουσα, ψάλλοντας. Ευλογείτε, πάντα τά έργα Κυρίου τόν Κύριον.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Αίματι Χριστε, τώ σώ πεφοινιγμένην, τήν τής σαρκός σου καθορώντα στολήν, εν τρόμω εξίσταντο, τήν πολλήν μακροθυμίαν, τά τών Αγγέλων Τάγματα, κράζοντα. Ευλογείτε, πάντα τά έργα τόν Κύριον.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Σύ μου τό θνητόν, ενέδυσας Οικτίρμον, αθανασίαν τή εγέρσει σου, διό αγαλλόμενος, ευχαρίστως αναμέλπει σοι, ο εκλεκτός λαός Χριστέ, κράζων σοι. Κατεπόθη, όντως εις νίκος ο θάνατος.
Θεοτοκίον
Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Σύ τόν τού Πατρός, αχώριστον εν μήτρα, θεανδρικώς πολιτευσάμενον, ασπόρως συνέλαβες καί αφράστως απεκύησας, Θεογεννήτορ Πάναγνε, όθεν σε σωτηρίαν, πάντων ημών επιστάμεθα.
Ωδή ζ'
Ο Ειρμός
Ως πάλαι τούς ευσεβείς, τρείς Παίδας εδρόσισας, εν τή φλογί τή Χαλδαϊκή, τώ φωτιστικώ τής θεότητος πυρί, καί ημάς καταύγασον, Ευλογητός εί κράζοντας, ο Θεός ο τών Πατέρων ημών.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Ερράγη τό τού Ναού, φαιδρόν καταπέτασμα, εν τώ Σταυρώ τού Δημιουργού, τήν εγκεκρυμμένην τώ γράμματι δηλούν, τοίς πιστοίς αλήθειαν. Ευλογητός εί κράζουσιν, ο Θεός ο τών Πατέρων ημών.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Νυγείσης σου τής πλευράς, ρανίδες θεόρρυτοι, ζωοποιού αίματος Χριστέ, οικονομικώς αποστάζουσαι εις γήν, τούς εκ γής ανέπλασαν. Ευλογητός εί κράζοντας, ο Θεός ο τών Πατέρων ημών.
Τριαδικόν
Τό Πνεύμα τό αγαθόν, Πατρί συνδοξάσωμεν, καί τώ Υιώ τώ μονογενεί, μίαν εν τρισί, πιστοί σέβοντες αρχήν, καί μίαν θεότητα. Ευλογητός εί κράζοντες, ο Θεός ο τών Πατέρων ημών.
Ωδή ζ' Ημάρτομεν, ηνομήσαμεν
Προσπέσωμεν καί προκλαύσωμεν πρό τής κρίσεως πιστοί εκείνης, ότε οι ουρανοί απολούνται, άστρα πίπτουσι, καί πάσα κλονείται η γή, ίνα ίλεων εύρωμεν είς τέλος, τόν τών Πατέρων Θεόν.

Αδέ καστος η εξέτασις, φοβερά εστιν εκεί η κρίσις, όπου Κριτής αλάθητός εστιν, όπου πρόσωπον, ουκ έστιν εν δώροις λαβείν, αλλά φείσαί μου Δέσποτα καί λύτρωσαι, πάσης οργής σου φρικτής.

Ο Κύριος κρίναι έρχεται, τίς ενέγκει οπτασίαν αυτού• φρίξον, ψυχή αθλία μου, φρίξον, καί ετοίμασον εξόδου τά έργα σου, ίνα ίλεων καί εύσπλαγχνον ευρήσης αυτόν, τόν τών Πατέρων Θεόν.

Τό άσβεστον πύρ ταράττει με, ο πικρότατος βρυγμός σκωλήκων, Άδης ο ψυχοφθόρος φοβεί με, ευκατάνυκτος ουδόλως δέ γίνομαι. αλλά, Κύριε Κύριε πρό τέλους με, στήριξον φόβω τώ σώ.

Προσπίπτω σοι, καί προσάγω σοι, ώσπερ δάκρυα τά ρήματά μου, Ήμαρτον, ως ουχ ήμαρτε Πόρνη, καί ηνόμησα, ως άλλος ουδείς επί γής, αλλ' οικτείρησον, Δέσποτα, τό ποίημά σου, καί ανακάλεσαί με.

Επίστρεψον μετανόησον, ανακάλυψον τά κεκρυμμένα, λέγε Θεώ τώ τά πάντα ειδότι,
Σύ γινώσκεις μου τα κρύφια, μόνε Σωτήρ, αλλ' αυτός με ελέησον, ως ψάλλει Δαυϊδ, κατά τό έλεός σου.
Δόξα...
Τα Τρία. Έν, Ουσιότητι, καί τό Έν, Προσώποις τρία υμνώ, ταύτα Πατήρ, Υιός, καί άγιον Πνεύμα, μία δύναμις βουλή καί ενέργεια εις Θεός ο τρισάγιος, βασίλειον έν μοναρχικώτατον.
Καί νύν... Θεοτοκίον
Προέρχεται ωραιότατος, εκ θαλάμου τής γαστρός σου Θεός, ώσπερ ανάκτωρ ημφιεσμένος, θεούφαντον αλουργίδα βαφής μυοτικής, τών πανάγνων αιμάτων σου, Ανύμφευτε, καί βασιλεύει τής γής.

Ωδή η'
Ο Ειρμός
Αστέκτω πυρί ενωθέντες, οι θεοσεβεία προεστώτες νεανίαι, τή φλογί δέ μή λωβηθέντες, θείον ύμνον έμελπον. Ευλογείτεπάντα τά έργα τόν Κύριον, καί υπερυψούτε εις πάντας τούς αιώνας.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Ερράγη ναού η φαιδρότης, ότε ο Σταυρός σου επάγη εν Κρανίω, καί η κτίσις συνεκλονείτο, φόβω αναμέλπουσα. Ευλογείτε πάντα τά έργα τόν Κύριον, καί υπερυψούτε εις πάντας τούς αιώνας.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Ανέστης Χριστέ εκ τού τάφου, καί τόν πεπτωκότα τή απάτη, διά ξύλου ανωρθώσω θεία δυνάμει, κράζοντα καί λέγοντα. Ευλογείτε πάντα τά έργα τόν Κύριον, καί υπερυψούτε εις πάντας τούς αιώνας.
Θεοτοκίον
Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ναός τού Θεού ανεδείχθης, έμψυχον χωρίον κιβωτός τε, τόν Ποιητήν, τοίς βροτοίς γάρ Θεογεννήτορ, άχραντε κατήλλαξας, καί αξίως πάντα τά έργα υμνούμέν σε, καί υπερυψούμεν εις πάντας τούς αιώνας.

Ωδή η' Όν στρατιαί ουρανών
Της φοβεράς δευτέρας σου, Κύριε, Παρουσίας εννοών τήν υπαπαντήν, τρέμω τήν απειλήν σου φοβούμαι τήν οργήν σου. Ταύτης με, τής ώρας, κραυγάζω, σώσον εις αιώνας.

Σού τού Θεού κρίνοντος τά σύμπαντα τίς ενέγκη γηγενών, ών περιπαθής; άσβεστον πύρ γάρ τότε, καί σκώληξ βρύχων μέγα, τούς κατακριθέντας, συλλήψεται εις τούς αιώνας.

Πάσαν πνοήν ηνίκα προσκέκλησαι, τού διακρίναι Χριστέ, επί τό αυτό, μέγας ο φόβος τότε, μεγάλη η ανάγκη, μόνων βοηθούντων, τών έργων εις αιώνας.

Πάντων Κριτά Θεέ μου καί Κύριε, ακούσομαί σου φωνής, τότε ευκτικής, ίδω σου φώς τό μέγα, αθρήσω τάς σκηνάς σου, βλέψω σου τών δόξαν, γηθόμενος εις τούς αιώνας.

Δκαιοκρίτα Σωτώρ, ελέησον, καί ρύσαί με τού πυρός, καί τής απειλής, ής μέλλω εν τή κρίσει, δικαίως υποστήναι, άνες μοι πρό τέλους, δι' αρετής καί μετανοίας.

Όταν καθίσης Κριτής, ώς εύσπλαγχνος, καί δείξης τών φοβεράν δόξαν σου Χριστέ, ώ ποίος φόβος τότε! καμίνου καιομένης, πάντων δειλιώντων, τό άστεκτον τού Βήματός σου.
Ευλογούμεν Πατέρα, Υιόν καί άγιον Πνεύμα
Ένα Θεόν κατ' oυσίαν σέβομαι, Τρείς Υποστάσεις υμνώ, διοριστικώς άλλας, αλλ' ουκ αλλοίας, επεί θεότης μία, εν Τρισί Προσώποις, Πατήρ Υιός καί θείον Πνεύμα.
Καί νύν... Θεοτοκίον
Εκ φωτεινής προελθών νηδύος σου, ως νυμφίος εκ παστού, έλαμψε Χριστός, φώς τοίς εν σκότει μέγα, καί γάρ δικαιοσύνης, Ήλιος αστράψας, εφώτισεν Αγνή τόν κόσμον, Αινούμεν, ευλογούμεν, καί προσκυνούμεν.

Ωδή θ'
Ο Ειρμός
Καινόν τό θαύμα καί θεοπρεπές! τής Παρθένου γάρ τήν κεκλεισμένην πύλην, σαφώς διοδεύει Κύριος, γυμνός εν εισόδω, καί σαρκοφόρος ώφθη εν εξόδω Θεός, καί μένει η πύλη κεκλεισμένη, ταύτην αφράστως, ως Θεομήτορα μεγαλύνομεν.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Φρικτόν ιδέσθαι σέ τόν ποιητήν, επί ξύλου αναρτηθέντα Λόγε Θεού, σαρκικώς δέ πάσχοντα, Θεόν υπέρ δούλων, καί εν μνημείω άπνουν κατακείμενον, νεκρούς δέ τού άδου λελυκότα, όθεν Χριστέ σε, ως παντοδύναμον μεγαλύνομεν.

Στίχ. Δόξα τή Αγία Αναστάσει σου, Κύριε.

Φθοράς θανάτου έσωσας Χριστέ, τούς προπάτορας, κατατεθείς εν τάφω νεκρός, καί ζωήν εξήνθησας, νεκρούς αναστήσας, χειραγωγήσας φύσιν τήν βροτείαν πρός φώς, καί θείαν ενδύσας αφθαρσίαν, όθεν πηγήν σε, φωτός αειζώου μεγαλύνομεν.
Θεοτοκίον
Στίχ. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς.

Ναός καίθρόνος ώφθης τού Θεού, εν ώ ώκησεν ο εν υψίστοις πέλων, τεχθείς απειράνδρως Πάναγνε, σαρκός μή ανοίξας όλως σου πύλας, όθεν ταίς αλήκτοις, σεμνή λιταίς σου, τά φύλα τών βαρβάρων, θάττον εις τέλος, τώ Βασιλεί ημών καθυπόταξον.
Ωδή θ' Ασπόρου συλλήψεως
Ως Κύριος έρχεται αμαρτωλούς κολάσασθαι, δικαίους σώσαι, φρίξωμεν θρηνήσωμεν, καί λάβωμεν αίσθησιν, εκείνης τής ημέρας, εν ή τά άδηλα καί κρυπτά, εκκαλύψας τών ανθρώπων, αποδίδωσιν επάξια.

Έμφοβος καί έντρομος, Μωσής ιδών σε γέγονεν, εκ τών οπίσω, πώς δέ υποστήσομαι, σού βλέπων τό πρόσωπον, τότε εγω ο τάλας, ηνίκα έλθης εξ ουρανού; αλλά φείσαί μου Οικτίρμον, εν ιλέω σου προσβλέμματι.

Δανιήλ πεφόβηται, τών ώραν τής ετάσεως, εγώ τί πάθω, επ' αυτής ερχόμενος, ο δύστηνος, Κύριε, τής φοβεράς ημέρας; αλλά μοι δίδου πρό τελευτής, ευαρέστως σοι λατρεύσαι καί τυχείν τής βασιλείας σου.

Τό πύρ ετοιμάζεται, ο σκώληξ ευτρεπίζεται, τής ευφροσύνης η δόξα, η άνεσις, τό φώς τό ανέσπερον, η χαρά τών δικαίων, καί τίς μακάριος εκφυγείν, τιμωρίας τών προτέρων, κληρωσάμενος τά δεύτερα;

Μή με τού προσώπου σου, αποστρεψάτω, Κύριε, θυμός οργής σου, μηδέ εισακούσομαι, φωνής αραμένης σου, εις πύρ αποπεμπούσης, αλλ' εισελεύσομαι εις χαράν, τού αφθάρτου σου νυμφώνος, καγώ τότε σύν Αγίοις σου.

Ο νούς τετραυμάτισται, τό σώμα μεμαλάκισται, νοσεί τό πνεύμα, ο λόγος ησθένησεν, ο βίος νενέκρωται, τό τέλος επί θύραις, διό μοι, τάλαινα ψυχή, τί ποιήσεις, όταν έλθη ο Κριτής ανερευνήσαι τά σά;
Δόξα...
Μόνε μονογεννήτορ, μονογενούς Υιού, Πατήρ, καί Μόνου Λόγε, Φώς, τού Νού Απαύγασμα, καί μόνον μόνως μόνου, Πατρός Πρόβλημα, Πνεύμα, Κυρίου Κύριον όντως όν. Ω Τριάς μονάς αγία, σώσόν με θεολογούντά σε.
Καί νύν... Θεοτοκίον
Το θαύμα τού τόκου σου, εκπλήττει με, Πανάμωμε, πώς συλλαμβάνεις, ασπόρως τόν άληπτον, ειπέ πώς παρθενεύεις, γεννήσασα ως Μήτηρ, τό υπέρ φύσιν πίστει λαβων τό τικτόμενον προσκύνει, όσα θέλει γάρ καί δύναται.

Καταβασίαι
Ωδή α' Ήχος πλ. β'
Βοηθός καί σκεπαστής εγένετό μοι εις σωτηρίαν, ούτός μου Θεός, καί δοξάσω αυτόν, Θεός τού Πατρός μου καί υψώσω αυτόν. ενδόξως γάρ δεδόξασται.
Ωδή γ'
Στερέωσον, Κύριε, επί τήν πέτραν τών εντολών σου, σαλευθείσαν τήν καρδίαν μου, ότι μόνος Άγιος υπάρχεις καί Κύριος.
Ωδή δ'
Ακήκοεν ο Προφήτης, τήν έλευσίν σου Kύριε, καί εφοβήθη, ότι μέλλεις εκ Παρθένου τίκτεσθαι, καί ανθρώποις δείκνυσθαι, καί έλεγεν• Ακήκοα τήν ακοήν σου καί εφοβήθην. δόξα τή δυνάμει σου Κύριε.
Ωδή ε'
Εκ νυκτός Ορθρίζοντα Φιλάνθρωπε, φώτισον δέομαι, καί Οδήγησον καμέ, εν τοίς προστάγμασί σου, καί δίδαξόν με ποιείν, αεί τό θέλημά σου.
Ωδή ς'
Εβόησα, εν όλη καρδία μου, πρός τόν οικτίρμονα Θεόν, καί επήκουσέ μου, εξ Άδου κατωτάτου, καί ανήγαγεν, εκ φθορας τήν ζωήν μου.
Ωδή ζ'
Ημάρτομεν, ηνομήσαμεν, ηδικήσαμεν ενώπιόν σου, ουδέ συνετηρήσαμεν, ουδέ εποιήσαμεν, καθώς ενετείλω ημίν, αλλά μή παραδώ ης ημάς εις τέλος, ο τών Πατέρων Θεός.
Ωδή η' Αινούμεν
Ο Στρατιαί Ουρανών δοξάζουσι καί φρίττει τά Χερουβίμ καί τά Σεραφίμ, πάσα πνοώ καί κτίσις υμνείτε, ευλογείτε, καί. υπερυψούτε εις πάντας τούς αιώνας.




Ο Ιερεύς: Τήν Θεοτόκον καί Μητέρα τού Φωτός, εν ύμνοις τιμώντες μεγαλύνωμεν.
Ήχος πλ β΄
Μεγαλύνει η ψυχή μου τόν Κύριον, καί ηγαλλίασε τό πνεύμά μου επί τώ Θεώ τώ σωτήρί μου.
• Τήν Τιμιωτέραν τών Χερουβείμ, καί ενδοξοτέραν ασυγκρίτως τών Σεραφείμ, τήν αδιαφθόρως Θεόν Λόγον τεκούσαν, τήν όντως Θεοτόκον, σέ μεγαλύνομεν.
Ότι επέβλεψεν επί τήν ταπείνωσιν τής δούλης αυτού, ιδού γάρ από τού νύν μακαριούσί με πάσαι γενεαί,
• Τήν Τιμιωτέραν τών Χερουβείμ...
Ότι εποίησέ μοι μεγαλεία ο Δυνατός, καί άγιον τό όνομα αυτού, καί τό έλεος αυτού εις γενεάν, καί γενεάν τοίς φοβουμένοις αυτόν.
• Τήν Τιμιωτέραν τών Χερουβείμ...
Εποίησε κράτος εν βραχίονι αυτού, διεσκόρπισεν υπερηφάνους διανοία καρδίας αυτών.
• Τήν Τιμιωτέραν τών Χερουβείμ...
Καθείλε δυνάστας από θρόνων, καί ύψωσε ταπεινούς, πεινώντας ενέπλησεν αγαθών, καί πλουτούντας εξαπέστειλε κενούς.
• Τήν Τιμιωτέραν τών Χερουβείμ...
Αντελάβετο Ισραήλ παιδός αυτού, μνησθήναι ελέους, καθώς ελάλησε πρός τούς πατέρας ημών, τώ Αβραάμ, καί τώ σπέρματι αυτού έως αιώνος.

Ωδή θ' Ήχος πλ. β'
Ασπόρου συλλήψεως, ο τόκος ανερμήνευτος, Μητρός ανάνδρου, άσπορος η κύησις. Θεού γάρ η γέννησις καινοποιεί τάς φύσεις, διό σε πάσαι αί γενεαί, ώς Θεόνυμφον Μητέρα, ορθοδόξως μεγαλύνομεν.



  Άγιος Κύριος ο Θεός ημών,
  Άγιος Κύριος ο Θεός ημών.
  Υψούτε Κύριον τόν Θεόν ημών, καί προσκυνείτε τώ υποποδίω τών ποδών αυτού.
  Ότι Άγιός εστιν.

ΕΞΑΠΟΣΤΕΙΛΑΡΙΟΝ Γ' Αναστάσιμον
Ότι Χριστός εγήγερται, μή τις διαπιστείτω, εφάνη τή Μαρία γάρ, έπειτα καθωράθη, τοίς εις αγρόν απιούσι, Μύσταις δέ πάλιν ώφθη, ανακειμένοις ένδεκα, ούς βαπτίζειν εκπέμψας, εις Ουρανούς, όθεν καταβέβηκεν ανελήφθη, επικυρών τό κήρυγμα, πλήθεσι τών σημείων.
Θεοτοκίον
Ο ανατείλας Ήλιος, εκ παστού ώς Νυμφίος, από τού τάφου σήμερον, καί τόν Άδην σκυλεύσας, καί θάνατον καταργήσας, σέ Τεκούσης πρεσβείαις, φώς ημίν εξαπόστειλον, φώς φωτίζον καρδίας, καί τάς ψυχάς, φώς βαδίζειν άπαντας εμβιβάζον, εν τρίβοις προσταγμάτων σου, καί οδοίς τής ειρήνης.



τού Τριωδίου.

Τοίς Μαθηταίς συνέλθωμεν
Τήν φοβεράν τής κρίσεως, καί αρρήτου σου δόξης, ημέραν ενθυμουμενος, φρίττω, Κύριε όλως, καί τρέμων φόβω κραυγάζω, επί γής όταν έλθης, κρίναι, Χριστέ, τά σύμπαντα, ο Θεός μετά δόξης, τότε οικτρόν, από πάσης ρύσαί με τιμωρίας, εκ δεξιών σου, Δέσποτα, αξιώσας με στήναι.
Έτερον Γυναίκες ακουτίσθητε
Ιδού ημέρα έρχεται, Κυρίου παντοκράτορος, καί τίς υποίσει τόν φόβον, τής Παρουσίας εκείνου, ημέρα γάρ θυμού εστι, καί κλίβανος καιόμενος, εν ή Κριτής καθέζεται, καί κατ' αξίαν εκάστω τών πράξεων απονέμων.
Θεοτοκίον, Όμοιον
Τήν ώραν τής ετάσεως, καί τής φρικτής ελεύσεως, τού φιλανθρώπου Δεσπότου, κατανοών όλως τρέμω, καί σκυθρωπάζων κράζω σοι. Κριτά μου δικαιότατε, καί μόνε πολυέλεε, μετανοούντά με δέξαι, τής Θεοτόκου πρεσβείαις.
Αίνοι Ήχος γ'
1. Τού ποιήσαι εν αυτοίς κρίμα έγγραπτον. Δόξα αύτη έσται πάσι τοίς οσίοις αυτού.
-- Δεύτε πάντα τά έθνη, γνώτε τού φρικτού μυστηρίου τήν δύναμιν, Χριστός γάρ ο Σωτήρ ημών, ο εν αρχή Λόγος, εσταυρώθη δι' ημάς, καί εκών ετάφη, καί ανέστη εκ νεκρών, τού σώσαι τά σύμπαντα. Αυτόν προσκυνήσωμεν.
2. Αινείτε τόν Θεόν εν τοίς Αγίοις αυτού, αινείτε αυτόν εν στερεώματι τής δυνάμεως αυτού.
-- Διηγήσαντο πάντα τά θαυμάσια, οι φύλακές σου Κύριε, αλλά τό συνέδριον τής ματαιότητος, πληρώσαν δώρων τήν δεξιάν αυτών, κρύπτειν ενόμιζον τήν ανάστασίν σου, ήν ο κόσμος δοξάζει. Ελέησον ημάς.
3. Αινείτε αυτόν επί ταίς δυναστείαις αυτού, αινείτε αυτόν κατά τό πλήθος τής μεγαλωσύνης αυτού.
-- Χαράς τά πάντα πεπλήρωται, τής Αναστάσεως τήν πείραν ειληφότα. Μαρία γάρ η Μαγδαληνή, επί τό μνήμα ήλθεν, εύρεν Άγγελον επί τόν λίθον καθήμενον, τοίς ιματίοις εξαστράπτοντα καί λέγοντα. Τί ζητείτε τόν ζώντα μετά τών νεκρών, ούκ έστιν ώδε, αλλ' εγήγερται, καθώς είπε, προάγων εν τή Γαλιλαία.
4. Αινείτε αυτόν εν ήχω, σάλπιγγος, αινείτε αυτόν εν ψαλτηρίω καί κιθάρα.
-- Εν τώ φωτί σου Δέσποτα, οψόμεθα φώς φιλάνθρωπε, ανέστης γάρ εκ τών νεκρών, σωτηρίαν τώ γένει τών ανθρώπων δωρούμενος, ίνα σε πάσα κτίσις δοξολογή, τόν μόνον αναμάρτητον. Ελέησον ημάς.
5. Αινείτε αυτόν εν τυμπάνω καί χορώ, αινείτε αυτόν εν χορδαίς καί οργάνω,
-- Ύμνον εωθινόν, αι Μυροφόροι Γυναίκες, τά δάκρυα προσέφερον Κύριε, ευωδίας γάρ αρώματα κατέχουσαι, τό μνήμά σου κατέλαβον, τό άχραντόν σου Σώμα, μυρίσαι σπουδάζουσαι, Άγγελος καθήμενος επί τόν λίθον, αυταίς ευηγγελίσατο, Τί ζητείτε τόν ζώντα μετά τών νεκρών; τόν θάνατον γάρ πατήσας, ανέστη ως Θεός, παρέχων πάσι τό μέγα έλεος.


Του Τριωδίου
6. Αινείτε αυτόν εν κυμβάλοις ευήχοις, αινείτε αυτόν εν κυμβάλοις αλαλαγμού. Πάσα πνοή αινεσάτω τόν Κύριον.
Ήχος πλ. β'
Εννοώ τήν ημέραν εκείνην καί τήν ώραν, όταν μέλλωμεν πάντες, γυμνοί καί ως κατάκριτοι, τώ αδεκάστω Κριτή παρίστασθαι, τότε σάλπιγξ ηχήσει μέγα, καί τά θεμέλια τής γής σεισθήσονται, καί οι νεκροί εκ τών μνημάτων εξαναστήσονται, καί ηλικία μία πάντες γενήσονται, καί πάντων τά κρυπτά φανερά παρίστανται ενώπιόν σου, καί κόψονται, καί κλαύσονται, καί εις τό πύρ τό εξώτερον απελεύσονται, οι μηδέποτε μετανοήσαντες, καί εν χαρά καί αγαλλιάσει, ο τών Δικαίων κλήρος, εισελεύσεται εις παστάδα ουράνιον.
Ο αυτός
7. Στίχ. Εξομολογήσομαί σοι, Κύριε, εν όλη καρδία μου, διηγήσομαι πάντα τά θαυμάσιά σου.

Ω ποία ώρα τότε, καί ημέρα φοβερά, όταν καθίση ο Κριτής επί θρόνου φοβερού! βίβλοι ανοίγονται, καί πράξεις ελέγχονται, καί τά κρυπτά τού σκότους δημοσιεύονται, Άγγελοι περιτρέχουσιν, επισυνάγοντες πάντα τά έθνη, Δεύτε ακούσατε βασιλείς καί άρχοντες, δούλοι καί ελεύθεροι, αμαρτωλοί καί δίκαιοι, πλούσιοι καί πένητες, ότι έρχεται Κριτής, ο μέλλων κρίναι πάσαν τήν οικουμένην, καί τίς υποστήσεται από προσώπου αυτού, όταν Άγγελοι παρίστανται, ελέγχοντες τάς πράξεις, τάς διανοίας, τάς ενθυμήσεις, τά εν νυκτί καί εν ημέρα; ώ ποία ώρα τότε! Άλλά πρό τού φθάσαι τό τέλος, σπούδασον κράζουσα, ψυχή, ο Θεός, επίστρεψον, σώσόν με, ως μόνος εύσπλαγχνος.
Ήχος πλ. δ'
8. Στίχ. Ανάστηθι, Κύριε, ο Θεός μου, υψωθήτω η χείρ σου, μή επιλάθη τών πενήτων σου εις τέλος.

Δανιήλ ο Προφήτης, ανήρ επιθυμιών γενόμενος, τό εξουσιαστικόν Θεού θεωρήσας, ούτως εβόα, Κριτήριον εκάθισε, καί βίβλοι ηνεώ χθησαν. Βλέπε, ψυχή μου, νηστεύεις; τόν πλησίον σου μή αθέτει. βρωμάτων απέχη; τόν αδελφόν σου μη κατακρίνης, μήτώ πυρί παραπεμπομένη, κατακαής ώσεί κηρός, αλλ' ανεμποδίστως εισάξη σε Χριστός, εις τήν βασιλείαν αυτού.
Δόξα... Ήχος α'
Προκαθάρωμεν εαυτούς, αδελφοί, τή βασιλίδι τών αρετών, ιδού γάρ παραγέγονε, πλούτον ημίν αγαθών κομίζουσα, τών παθών κατευνάζει τά οιδήματα, καί τώ Δεσπότη καταλλάττει τούς πταίσαντας, διό μετ' ευφροσύνης ταύτην υποδεξώμεθα, βοώντες Χριστώ τώ Θεώ, ο αναστάς εκ τών νεκρών, ακατακρίτους ημάς διαφύλαξον, δοξολογούντάς σε τόν μόνον αναμάρτητον.


Καί νύν... Θεοτοκίοv
Υπερευλογημένη υπάρχεις, Θεοτόκε Παρθένε, διά γάρ τού εκ σού σαρκωθέντος, ο Άδης ηχμαλώτισται, ο Αδάμ ανακέκληται, η κατάρα νενέκρωται, η Εύα ηλευθέρωται, ο θάνατος τεθανάτωται, καί ημείς εζωοποιήθημεν, διό ανυμνούντες βοώμεν, Ευλογητός Χριστός ο Θεός ημών, ο ούτως ευδοκήσας, δόξα σοι.



ΜΕΓΑΛΗ ΔΟΞΟΛΟΓΙΑ

Δόξα σοι τώ δείξαντι τό φώς, Δόξα εν υψίστοις Θεώ, καί επί γής ειρήνη, εν ανθρώποις ευδοκία.
Υμνούμέν σε, ευλογούμέν σε, προσκυνούμέν σε, δοξολογούμέν σε, ευχαριστούμέν σοι, διά τήν μεγάλην σου δόξαν.
Κύριε βασιλεύ, επουράνιε Θεέ, Πάτερ παντοκράτορ, Κύριε Υιέ μονογενές, Ιησού Χριστέ, καί Άγιον Πνεύμα,
Κύριε ο Θεός, ο αμνός τού Θεού, ο Υιός τού Πατρός, ο αίρων τήν αμαρτίαν τού κόσμου, ελέησον ημάς, ο αίρων τάς αμαρτίας τού κόσμου.
Πρόσδεξαι τήν δέησιν ημών, ο καθήμενος εν δεξιά τού Πατρός, καί ελέησον ημάς.
Ότι σύ εί μόνος Άγιος, σύ εί μόνος Κύριος, Ιησούς Χριστός, εις δόξαν Θεού Πατρός. Αμήν.
Καθ' εκάστην ημέραν ευλογήσω σε, καί αινέσω τό όνομά σου εις τόν αιώνα, καί εις τόν αιώνα τού αιώνος.
Καταξίωσον, Κύριε, εν τή ημέρα ταύτη, αναμαρτήτους φυλαχθήναι ημάς.
Ευλογητός εί, Κύριε, ο Θεός τών Πατέρων ημών, καί αινετόν καί δεδοξασμένον τό όνομά σου εις τούς αιώνας. Αμήν.
Γένοιτο, Κύριε, τό έλεός σου εφ' ημάς, καθάπερ ηλπίσαμεν επί σέ.
Ευλογητός εί, Κύριε. δίδαξόν με τά δικαιώματά σου (γ').
Κύριε, καταφυγή εγενήθης ημίν, εν γενεά καί γενεά,
Εγώ είπα. Κύριε, ελέησόν με, ίασαι τήν ψυχήν μου, ότι ήμαρτόν σοι.
Κύριε, πρός σέ κατέφυγον, δίδαξόν με τού ποιείν τό θέλημά σου, ότι σύ εί ο Θεός μου.
Ότι παρά σοί πηγή ζωής, εν τώ φωτί σου οψόμεθα φώς.
Παράτεινον τό έλεός σου τοίς γινώσκουσί σε.
Άγιος ο Θεός, Άγιος Ισχυρός, Άγιος Αθάνατος, ελέησον ημάς (εκ γ').
Δόξα... Καί νύν... Άγιος Αθάνατος, ελέησον ημάς.
Άγιος ο Θεός, Άγιος Ισχυρός, Άγιος Αθάνατος, ελέησον ημάς.

Σήμερον σωτηρία τώ κόσμω γέγονεν. Άσωμεν τώ αναστάντι εκ τάφου καί αρχηγώ τής ζωής ημών, καθελών γάρ τώ θανάτω τόν θάνατον, τό νίκος έδωκεν ημίν, καί τό μέγα έλεος.


Είς την λειτουργίαν



Είσοδικόν

Δεύτε προσκυνήσωμεν και προσπέσωμεν Χριστώ. Σώσον ημάς, Υιέ Θεού, ο αναστάς εκ νεκρών, ψάλλοντάς σοι Αλληλούϊα
Απολυτίκιον Ήχος γ'
Ευφραινέσθω τά ουράνια, αγαλλιάσθω τά επίγεια, ότι εποίησε κράτος, εν βραχίονι αυτού, ο Κύριος, επάτησε τώ θανάτω τόν θάνατον, πρωτότοκος τών νεκρών εγένετο, εκ κοιλίας άδου ερρύσατο ημάς, καί παρέσχε κόσμω τό μέγα έλεος.


Και του ναου....

Κοντάκιον Ήχος α'
Όταν έλθης ο Θεός, επί γής μετά δόξης, καί τρέμωσι τά σύμπαντα, ποταμός δέ τού πυρός πρό τού Βήματος έλκη, καί βίβλοι ανοίγωνται, καί τά κρυπτά δημοσιεύωνται• τότε ρύσαί με, εκ τού πυρός τού ασβέστου, καί αξίωσον, εκ δεξιών σού με στήναι, Κριτά δικαιότατε.

Ο Αποστολος
Ισχύς μου και ϋμνησίς μου ό Κύριος.
Παιδεύων έπαίδευσέ με ό Κύριος.

Προς Κορινθίους Α' 'Επιστολής Παύλου το 'Ανάγνωσμα.

Αδελφοί, βρώμα ημάς ού παρίστησι τώ Θεώ" ούτε γαρ εάν φάγωμεν περισσεύομεν, ούτε εάν μη φάγωμεν ύστερούμεθα. Βλέπετε δε μήπως ή εξουσία υμών αύτη πρόσκομμα γένηται τοις άσθενούσιν. Έάν γάρ τις iδη σε, τον έχοντα γνώσιν, εν είδωλείω κατακείμενον, ουχί ή συνείδη-σις αυτού ασθενούς όντος οϊκοδομηθήσεται εις το τά εϊδωλόθυτα έσθίειν; Και άπολεΐται ό ασθενών αδελφός επί τη σή γνώσει, δι' δν Χριστός άπέθανεν. Ούτω δε άμαρτάνοντες εις τους αδελφούς και τύπτοντες αυτών την συνείδησιν ασθενούσαν εις Χριστόν άμαρτάνετε. Διόπερ ει βρώμα σκανδαλίζει τον άδελφόν μου, ού μη φάγω κρέα εις τον αιώνα, ίνα μη τον άδελφόν μου σκανδαλίσω. Ούκ ειμί απόστολος; Ούκ ειμί ελεύθερος; Ουχί Ίησούν Χριστον τον Κύριον ημών έώρακα; Ού το έργον μου ύμεΐς έστε έν Κυρίω; Εϊ άλλοις ούκ ειμί απόστολος, αλλά γε ύμϊν είμι ή γάρ σφραγίς τής έμής αποστολής ύμείς έστε έν Κυρίω.
'Αλληλούια( γ’)
Έπακούσαι σον Κύριος εν ημέρα θλίψεως.
Κύριε, σώσον τον βασιλέα, και έπάκουσον ημών.





Ευαγγέλιον
Κυριακή των Απόκρεω (Ματθ. 25,31-46)
Εἶπεν ὁ Κύριος• 31. ὅταν δὲ ἔλθῃ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἐν τῇ δόξῃ αὐτοῦ καὶ πάντες οἱ ἅγιοι ἄγγελοι μετ' αὐτοῦ, τότε καθίσει ἐπὶ θρόνου δόξης αὐτοῦ, 32. καὶ συναχθήσονται ἔμπροσθεν αὐτοῦ πάντα τὰ ἔθνη, καὶ ἀφοριεῖ αὐτοὺς ἀπ' ἀλλήλων ὥσπερ ὁ ποιμὴν ἀφορίζει τὰ πρόβατα ἀπὸ τῶν ἐρίφων, 33. καὶ στήσει τὰ μὲν πρόβατα ἐκ δεξιῶν αὐτοῦ, τὰ δὲ ἐρίφια ἐξ εὐωνύμων. 34. τότε ἐρεῖ ὁ βασιλεὺς τοῖς ἐκ δεξιῶν αὐτοῦ• δεῦτε οἱ εὐλογημένοι τοῦ πατρός μου, κληρονομήσατε τὴν ἡτοιμασμένην ὑμῖν βασιλείαν ἀπὸ καταβολῆς κόσμου. 35. ἐπείνασα γάρ, καὶ ἐδώκατέ μοι φαγεῖν, ἐδίψησα, καὶ ἐποτίσατέ με, ξένος ἤμην, καὶ συνηγάγετέ με, 36. γυμνός, καὶ περιεβάλετέ με, ἠσθένησα, καὶ ἐπεσκέψασθέ με, ἐν φυλακῇ ἤμην, καὶ ἤλθετε πρός με. 37. τότε ἀποκριθήσονται αὐτῷ οἱ δίκαιοι λέγοντες• κύριε, πότε σε εἴδομεν πεινῶντα καὶ ἐθρέψαμεν, ἢ διψῶντα καὶ ἐποτίσαμεν; 38. πότε δέ σε εἴδομεν ξένον καὶ συνηγάγομεν, ἢ γυμνὸν καὶ περιεβάλομεν; 39. πότε δέ σε εἴδομεν ἀσθενῇ ἢ ἐν φυλακῇ, καὶ ἤλθομεν πρός σε; 40. καὶ ἀποκριθεὶς ὁ βασιλεὺς ἐρεῖ αὐτοῖς• ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ἐφ' ὅσον ἐποιήσατε ἑνὶ τούτων τῶν ἀδελφῶν μου τῶν ἐλαχίστων, ἐμοὶ ἐποιήσατε. 41. τότε ἐρεῖ καὶ τοῖς ἐξ εὐωνύμων• πορεύεσθε ἀπ' ἐμοῦ οἱ κατηραμένοι εἰς τὸ πῦρ τὸ αἰώνιον τὸ ἡτοιμασμένον τῷ διαβόλῳ καὶ τοῖς ἀγγέλοις αὐτοῦ. 42. ἐπείνασα γάρ, καὶ οὐκ ἐδώκατέ μοι φαγεῖν, ἐδίψησα, καὶ οὐκ ἐποτίσατέ με, 43. ξένος ἤμην, καὶ οὐ συνηγάγετέ με, γυμνός, καὶ οὐ περιεβάλετέ με, ἀσθενὴς καὶ ἐν φυλακῇ, καὶ οὐκ ἐπεσκέψασθέ με. 44. τότε ἀποκριθήσονται αὐτῷ καὶ αὐτοὶ λέγοντες• κύριε, πότε σε εἴδομεν πεινῶντα ἢ διψῶντα ἢ ξένον ἢ γυμνὸν ἢ ἀσθενῆ ἢ ἐν φυλακῇ, καὶ οὐ διηκονήσαμέν σοι; 45. τότε ἀποκριθήσεται αὐτοῖς λέγων• ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ἐφ' ὅσον οὐκ ἐποιήσατε ἑνὶ τούτων τῶν ἐλαχίστων, οὐδὲ ἐμοὶ ἐποιήσατε. 46. καὶ ἀπελεύσονται οὗτοι εἰς κόλασιν αἰώνιον, οἱ δὲ δίκαιοι εἰς ζωὴν αἰώνιον.


Άξιον Έστιν
Άξιόν εστιν ως αληθώς μακαρίζειν σε την Θεοτόκον, την αειμακάριστον και παναμώμητον και μητέρα του Θεού ημών. Την τιμιοτέραν των Χερουβείμ και ενδοξοτέραν ασυγκρίτως των Σεραφείμ, την αδιαφθόρως Θεόν Λόγον τεκούσαν, την όντως Θεοτόκον, σε μεγαλύνομεν.

Κοινωνικόν << Αινείτε>>.

[HXOS]

ΘΕΡΜΑ ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΘΕΣΗ ΤΩΝ ΑΚΟΛΟΥΘΙΩΝ ΤΩΝ ΚΥΡΙΑΚΩΝ ΤΟΥ ΤΡΙΩΔΙΟΥ.

ΜΙΑ ΜΙΚΡΗ ΔΙΟΡΘΩΣΗ ΣΤΑ ΕΞΑΠΟΣΤΕΙΛΑΡΙΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΤΗΣ ΑΠΟΚΡΕΩ: ΔΕΝ ΛΕΓΕΤΑΙ ΤΟ ΑΝΑΣΤΑΣΙΜΟ ΘΕΟΤΟΚΙΟ(Ο ανατείλας Ήλιος, εκ παστού ώς Νυμφίος, από τού τάφου σήμερον, καί τόν Άδην σκυλεύσας, καί θάνατον καταργήσας, σέ Τεκούσης πρεσβείαις, φώς ημίν εξαπόστειλον, φώς φωτίζον καρδίας, καί τάς ψυχάς, φώς βαδίζειν άπαντας εμβιβάζον, εν τρίβοις προσταγμάτων σου, καί οδοίς τής ειρήνης.)
ΑΛΛΑ ΤΑ ΥΠΟΛΟΙΠΑ.
Ἐξαποστειλάρια: 1.– Τό Γ΄ Ἀναστάσιμον• «Ὅτι Χριστός ἐγήγερται...». 2.– Τοῦ Τριῳδίου• «Τήν φοβεράν τῆς κρίσεως...». 3.– «Ἰδού ἡμέρα ἔρχεται...», καί 4.– Τό Θεοτοκίον αὐτοῦ• «Τήν ὥραν τῆς ἐτάσεως...».
ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ.