Οδύνη και θείος έρωτας

Ψυχολογικά Θέματα

Συντονιστές: pAntonios, Συντονιστές

Απάντηση
arxontopoulo
Συστηματικός Αποστολέας
Συστηματικός Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 169
Εγγραφή: Πέμ Φεβ 22, 2007 6:00 am

Οδύνη και θείος έρωτας

Δημοσίευση από arxontopoulo »

Οδύνη και θείος έρωτας

του Νικήτα Καυκιού

Η συναίσθηση της προσωπικής ταυτότητας φανερώνεται μέσα από την δυναμική αλληλεπίδραση αισθήσεων, συναισθημάτων και εμπειριών οι οποίες έχουν ως αφετηρία τον εξωτερικό κόσμο. Ο άνθρωπος λαμβάνει συνείδηση του εαυτού του, μέσα από την συνειδητοποίηση των αντικειμένων. Είναι ένα ζωντανό και δημιουργικό σύστημα εγγραφής και επεξεργασίας μηνυμάτων. Η αίσθηση της ταυτότητάς του αναδύεται μέσα από την εμπειρία της σχέσης του με την εξωτερικότητα. Η συνείδησή του, είναι πάντοτε συνείδηση αντικειμένου. Ποτέ συνείδηση της ίδιας της συνείδησης. Ο άνθρωπος είναι άρρηκτα δεμένος με το περιβάλλον. Αισθάνεται τον καθοριστικό ρόλο που ασκεί το περιβάλλον επάνω του. Συνέπεια αυτής της πραγματικότητας είναι να αναζητά τις αιτίες των εμπειριών του σε ότι υπάρχει πέρα από αυτόν. Θεωρεί ότι αυτό που νιώθει ή κάνει αποτελεί αντίδραση στα ερεθίσματα του περιβάλλοντος. Χαίρεται όταν τον ευχαριστούν, λυπάται όταν τον θλίβουν, θυμώνει όταν τον εξοργίζουν, αμύνεται όταν του επιτίθενται, εμπιστεύεται τον εαυτό του όταν τον ενισχύουν, φοβάται όταν τον τρομάζουν. Εξαρτάται και ελέγχεται από τον κόσμο. Ανάγει την πηγή της οδύνης και της χαράς σε εξωτερικές παραμέτρους. Συνεπώς, η προσπάθεία του να ζήσει με χαρά, ειρήνη και εσωτερική αρμονία, μεταφράζεται σε προσπάθεια αλλαγής των συνθηκών του περιβάλλοντος. Επιδιώκει την εσωτερική αλλαγή με εξωτερικές αλλαγές. Την ικανοποίηση των αναγκών του με τα μέσα που του προσφέρει ο γύρω του κόσμος. Έτσι αποτυγχάνει. Όσο περισσότερο απολαμβάνει, τόσο πτωχαίνει. Διότι δημιουργεί σχέσεις εξάρτησης. Οι ισορροπίες που κατορθώνει είναι ασταθείς. Όσο ψηλότερα ανεβαίνει, τόσο πιο απειλητικός επίκειται ο κίνδυνος της πτώσης. Η προσκόλληση στα πράγματα του κόσμου γεννά την οδύνη. Οι σύνδεσμοι που υπηρετούν την ανάγκη συνεπάγονται αιχμαλωσία. Αυτό που έχουμε σήμερα, αύριο θα λείψει. Αυτό που κερδίζουμε, θα χαθεί. Αυτό που μας χαροποιεί, θα μας συνθλίψει. Η χαρά που μας παρέχει ο κόσμος, θα σβήσει. Σκόνη και χώμα, όσα δεν ανοίγουν την προοπτική της αιωνιότητας. Πάντα ματαιότης τα ανθρώπινα όσα δεν απεργάζονται την νίκη κατά του θανάτου.

Ο πόνος κυοφορεί την γνώση. Η ψηλάφηση των βυθών της οδύνης, εγείρει την διάθεση της φιλοσοφίας, τον πόθο της αιώνιας Αλήθειας. Ενεργοποιεί τους μηχανισμούς της αυτογνωσίας, τη δυνατότητα της υπαρξιακής αναμόρφωσης. Ο άνθρωπος που ξεπέρασε τον φόβο της οδύνης και ζει με τη Χάρη του Θεού μέσα στην αγάπη ελευθερώνεται. Τα αρνητικά ερεθίσματα που δέχεται δεν βρίσκουν γόνιμο έδαφος πάνω του και αποξηραίνονται. Παρακολουθεί την ταραχή και την αγωνία των άλλων χωρίς να εμπλέκεται. Δεν συμπεριφέρεται αντιδραστικά πλέον αλλά δημιουργικά. Δεν υφίσταται, προτάσσει. Δεν απελπίζεται, δίνει κουράγιο. Προτιμά να δίνει παρά να παίρνει. Προτιμά να αγαπά παρά να τον αγαπούν. Είναι ελεύθερος από τα δεσμά της ανάγκης. Τα κάγκελα του εγωκεντρισμού κάμπτονται και αναπαύεται στην διάσταση της Αγάπης. Η ουδετερότητά του μεταβάλλεται σε ενεργό συμμετοχή. Διευρύνεται και ενώνεται με τα πάντα. Συστενάζει με την οδύνη των ανθρώπων και του σύμπαντος κόσμου. Συναγάλλεται με την δόξα των αγίων και των αγγέλων. Η καρδιά του πτερώνεται με τον έρωτα του Θεού και καίγεται από αγάπη για όλη την κτίση. Ζει το παρόν, μέσα στο ιλαρό φως της αιωνιότητας. Η υπαρξιακή του κατάσταση ορίζεται από την δύναμη του Αγίου Πνεύματος. Μέσα του λειτουργείται η προσευχή, η θυσία, η γνώση και η Θεία θέληση. Είναι ο άνθρωπος της πνευματικής Αγάπης. Οι σχέσεις του είναι εσταυρωμένες. Η εγωφιλική δομή της ψυχής του αποσυντίθεται. Η εσωτερική του διάσταση μεταμορφώνεται και μαζί της μεταμορφώνεται ο χώρος, ο χρόνος και η συναίσθηση της προσωπικής του ταυτότητας. Η αίσθηση της ξενιτείας αυξάνει. Αποφεύγει τις ενδοκοσμικές επικοινωνίες και βυθίζεται στη σιωπή. Η εμπειρία του είναι μυστική, άρρητη, ανεξιχνίαστη και ακατάληπτη για τις γνωστικές δυνατότητες της ανθρώπινης νόησης. Κοινωνεί με το Θεό. Είναι σε επαφή μαζί Του. Θερμαίνεται από Αυτόν. Επικοινωνεί μαζί Του. Γίνεται φίλος Του, γιος του, δούλος Του και αγαπημένος Του. Η ζεστασιά του Αγίου Πνεύματος τρέφει την ψυχή και το σώμα του. Περισσεύει και διαχέεται στο περιβάλλον. Αυτή την πνευματική κεχαριτωμένη φλόγα, φανερώνει το φωτοστέφανο στις αγιογραφίες. Αυτή η ζέση, είναι η παρηγοριά και η χαρά των Αγίων. Αυτή η χρυσή θέρμη, διαβρέχει τους νεφρούς την καρδιά και τα οστά των Αγίων. Είναι τα αναμορφωμένα πλάσματα που ομοιώθηκαν με τον Δημιουργό και πυκνώνουν στα σπλάχνά τους την άκτιστη ενέργεια του Αχώρητου.

http://www.psyche.gr/odini.htm
Όπως αγαπάς!
arxontopoulo
Συστηματικός Αποστολέας
Συστηματικός Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 169
Εγγραφή: Πέμ Φεβ 22, 2007 6:00 am

Re: Οδύνη και θείος έρωτας

Δημοσίευση από arxontopoulo »

"Όποιος εμίσησε τον κόσμο, αυτός εγλύτωσε από την λύπη. Ενώ εκείνος που έχει «προσπάθεια» (= η μετά πάθους προσκόλλησις, η δέσμευσις του συναισθήματος σε κάτι) σε κάποιο από τα υλικά και ορατά, δεν έχει λυτρωθή ακόμη από την λύπη. Διότι πώς αν μη λυπηθή, όταν στερηθή εκείνο που αγαπά;"

Άγιος Ιωάννης της Κλίμακος - Λόγος περί απροσπαθείας
Όπως αγαπάς!
arxontopoulo
Συστηματικός Αποστολέας
Συστηματικός Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 169
Εγγραφή: Πέμ Φεβ 22, 2007 6:00 am

Re: Οδύνη και θείος έρωτας

Δημοσίευση από arxontopoulo »

arxontopoulo έγραψε:"Όποιος εμίσησε τον κόσμο, αυτός εγλύτωσε από την λύπη. Ενώ εκείνος που έχει «προσπάθεια» (= η μετά πάθους προσκόλλησις, η δέσμευσις του συναισθήματος σε κάτι) σε κάποιο από τα υλικά και ορατά, δεν έχει λυτρωθή ακόμη από την λύπη. Διότι πώς αν μη λυπηθή, όταν στερηθή εκείνο που αγαπά;"

Άγιος Ιωάννης της Κλίμακος - Λόγος περί απροσπαθείας
Υπάρχει κανείς που να μην προσκολλάται σε αυτό που αγαπάει πολύ; Πώς μπορείς να αγαπάς και να μη λυπηθείς όταν χάσεις αυτό που αγαπάς; :roll:
Όπως αγαπάς!
Άβαταρ μέλους
theodora
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 1482
Εγγραφή: Παρ Μαρ 03, 2006 6:00 am
Τοποθεσία: https://theomezcrochet.blogspot.com/
Επικοινωνία:

Re: Οδύνη και θείος έρωτας

Δημοσίευση από theodora »

arxontopoulo έγραψε:
arxontopoulo έγραψε:"Όποιος εμίσησε τον κόσμο, αυτός εγλύτωσε από την λύπη. Ενώ εκείνος που έχει «προσπάθεια» (= η μετά πάθους προσκόλλησις, η δέσμευσις του συναισθήματος σε κάτι) σε κάποιο από τα υλικά και ορατά, δεν έχει λυτρωθή ακόμη από την λύπη. Διότι πώς αν μη λυπηθή, όταν στερηθή εκείνο που αγαπά;"

Άγιος Ιωάννης της Κλίμακος - Λόγος περί απροσπαθείας
Υπάρχει κανείς που να μην προσκολλάται σε αυτό που αγαπάει πολύ; Πώς μπορείς να αγαπάς και να μη λυπηθείς όταν χάσεις αυτό που αγαπάς; :roll:

Βεβαίως και υπάρχουν πάρα πολλοί !!!
Γιατί ο Άγιος μιλάει για " τα υλικά και ορατά" και όχι για τα πνευματικά.
Όταν η αγάπη μας προς αγαπημένα πρόσωπα και πράγματα "φιλτράρεται" μέσα από την αγάπη στον Χριστό μας, τότε δεν λυπούμαστε όταν τα "χάνουμε" γιατί τίποτε το χριστό και αγαθό δεν χάνεται στον αιώνα. Μόνο τα άσχημα και η σαπίλα θα χαθεί κάποτε για πάντα, για να βασιλεύσει αιωνίως Η ΑΓΑΠΗ ΜΑΣ, Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΜΑΣ....
Τον μόνον που μπορεί ν΄αγαπήσεις είναι ο Θεός.
Τους ανθρώπους τους αγαπάς γιά να τους πας ή για να σε πάνε στο Θεό.
arxontopoulo
Συστηματικός Αποστολέας
Συστηματικός Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 169
Εγγραφή: Πέμ Φεβ 22, 2007 6:00 am

Re: Οδύνη και θείος έρωτας

Δημοσίευση από arxontopoulo »

theodora έγραψε:Βεβαίως και υπάρχουν πάρα πολλοί !!!
Εννοείς προφανώς τους αγίους των οποίων η αγάπη για τον Χριστό ήταν τόσο δυνατή που μπορούσε κατά κάποιο τρόπο να καλύψει την λύπη από την απώλεια ενός π.χ αγαπημένου προσώπου. Το θέμα είναι, με μας τι γίνεται; Έχουμε μια τέτοια αγάπη; :roll:
Όπως αγαπάς!
Άβαταρ μέλους
theodora
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 1482
Εγγραφή: Παρ Μαρ 03, 2006 6:00 am
Τοποθεσία: https://theomezcrochet.blogspot.com/
Επικοινωνία:

Re: Οδύνη και θείος έρωτας

Δημοσίευση από theodora »

Η αγάπη είναι μία. Η αγάπη για τον Χριστό.
Μέσα από αυτήν την αγαπή, ίσως μπορέσουμε να αγαπήσουμε αληθινά και τους ανθρώπους αλλά και τον εαυτό μας (όχι με την έννοια της φιλαρέσκειας και του εγωϊσμού αλλά με την έννοια του σεβασμού και της κατανόησης του για ποιόν σκοπό είμαστε προορισμένοι, ο κάθε ένας ξεχωριστά !).
Τώρα τί γίνεται με εμάς............. ? Γενικά και αόριστα δεν γνωρίζω να πω.......
Αυτό που κατανοώ είναι πως ΕΑΝ δεν αγαπάμε τα υλικά και τα ορατά του κόσμου αυτού με απάθεια και απροσπάθεια, τότε όσο νομίζουμε ότι τα "αγαπάμε", άλλο τόσο εύκολο είναι να τα προδώσουμε και να τα πληγώσουμε και να τα αρνηθούμε και κάποτε.
Τα παραδείγματα άπειρα στην ζωή μας. Από την παθολογική και αρρωστημένη δήθεν αγάπη των γονιών προς τα παιδιά και αντίστροφα, από τους συντρόφους, τους φίλους κτλ ακόμα και από τα ίδια τα υλικά που πασχίζουμε να τα αποκτήσουμε πάσα θυσία και μόλις τα αποκτήσουμε σαν να κλείνει ο διακόπτης και χάνουμε κάθε ενδιαφέρον για αυτά και αναζητάμε νέες συγκινήσεις.
Νομίζω πως ο άνθρωπος που ζητάει το έλεος του Θεού με συντριβή, κατάνυξη και ειλικρινή μετάνοια και τον παρακαλεί να τον απαλλάξει από τα φανερά αλλά και από τα κρυφά του πάθη, αυτός ο άνθρωπος θα βρει κάποτε την ΑΛΗΘΙΝΗ ΑΓΑΠΗ. Έχουμε δρόμο ακόμα ............ ΔΟΞΑ ΤΩ ΘΕΩ !
Τον μόνον που μπορεί ν΄αγαπήσεις είναι ο Θεός.
Τους ανθρώπους τους αγαπάς γιά να τους πας ή για να σε πάνε στο Θεό.
Άβαταρ μέλους
theodora
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 1482
Εγγραφή: Παρ Μαρ 03, 2006 6:00 am
Τοποθεσία: https://theomezcrochet.blogspot.com/
Επικοινωνία:

Re: Οδύνη και θείος έρωτας

Δημοσίευση από theodora »

" Τον μόνον που μπορεί ν΄αγαπήσεις είναι ο Θεός.
Τους ανθρώπους τους αγαπάς γιά να τους πας ή για να σε πάνε στο Θεό. "


:105
Τον μόνον που μπορεί ν΄αγαπήσεις είναι ο Θεός.
Τους ανθρώπους τους αγαπάς γιά να τους πας ή για να σε πάνε στο Θεό.
arxontopoulo
Συστηματικός Αποστολέας
Συστηματικός Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 169
Εγγραφή: Πέμ Φεβ 22, 2007 6:00 am

Re: Οδύνη και θείος έρωτας

Δημοσίευση από arxontopoulo »

theodora έγραψε:" Τον μόνον που μπορεί ν΄αγαπήσεις είναι ο Θεός.
Τους ανθρώπους τους αγαπάς γιά να τους πας ή για να σε πάνε στο Θεό. "


:105
Η γνώση του Θεού προϋποθέτει την ελεύθερη εμπλοκή μας στις αγαπητικές σχέσεις που δημιουργεί ο ίδιος ο Θεός με μας εν Χριστώ. Αν ο Θεός αγαπά τον αδελφό μου εν Χριστώ και εγώ μισώ τον αδελφό μου δεν μπορώ να γνωρίσω τον Θεό. Πρέπει την ίδια αγάπη που ο Θεός έχει με τον αδελφό μου, να την έχω και εγώ με τον αδελφό μου. Η γνώση του Θεού περνάει απ’ αυτή την τεθλασμένη οδό, που δεν είναι η κάθετη απλώς μεταξύ της καρδιάς μου και του Θεού, αλλά έχει και την οριζόντια διάσταση. Γι’ αυτό «ο μη αγαπών, ουκ έγνω τον Θεό, ότι ο Θεός αγάπη εστί».

Μητροπολίτης Περγάμου Ιωάννης Δ. Ζηζιούλας
Όπως αγαπάς!
Απάντηση

Επιστροφή στο “Ψυχολογικά Θέματα”