dep έγραψε:Απλα να σας ενημερωσω πως πλεον ειμαι καλα και εχω υιοθετησει την αποψη που μου λεγατε στην αρχη. Ο Θεος αγαπαει δεν κακοποιει ψυχολογικα και σωματικα.
Ότι μας θλίβει, μας δημιουργεί άγχος, φόβο και πολλές απορίες, δεν είναι έργο του Θεού.
Ακόμα και αυτά που στα μάτια μας τα ανθρώπινα φαίνονται για θεοσεβή και θεάρεστα.
Κάποτε ήταν ένας χριστιανός που καθώς λιβάνιζε πριν κοιμηθεί, έβαζε μετάνοια σε κάθε μία από τις εικόνες των Αγίων.
Περνώντας ο χρόνος οι εικόνες αυξήθηκαν, το ίδιο και ο χρόνος που χρειαζόταν για να τις προσκυνήσει όλες μία μία.
Για πολύ καιρό "χτυπιόταν" μέσα του ο χριστιανός. Ένιωθε ντροπή που
κουραζόταν και δεν είχε την διάθεση να τις προσκυνάει όλες όπως κάποτε. Έκανε αγγαρεία. Έπαψε πιά να τον ευχαριστεί αυτή του η συνηθεία και αισθανόταν τύψεις (παρότι συνέχιζε τις μετάνοιες)
Την λύση του την έδωσε ο γέροντας Παΐσιος λέγοντας του ακριβώς το παραπάνω: "Αφού σε σκανδαλίζει και σε στενοχωρεί και σε κουράζει ΔΕΝ είναι εκ του Θεού το έργο αυτό που κάνεις. Σταμάτησε το ! "
Έτσι απλά.
Βεβαίως μιλάμε για ανθρώπους που βρίσκονται κοντά στον Θεό και τον αγαπάνε και επιθυμούν να Τον ευχαριστούν κάνοντας το Άγιο Θέλημά Του και όχι για ανθρώπους με εντελώς σκοτισμένα τα μάτια της καρδιάς τους.
Κάποιος άλλος αδελφός που ακόμα βάζει μετάνοιες στις πολλές εικόνες του σπιτιού του αλλά
τον ευχαριστεί και δεν τον κουράζει αυτή η πράξη, δεν του δημιουργεί απορίες και σύγχιση αλλά ΧΑΡΑ και ΕΙΡΗΝΗ, τότε αυτός πράττει έργο του Θεού.
Πολύ απλά.