Εχει αρκετα.petrosathonas έγραψε:Έχει ακόμα χρυσόψαρα η στέρνα κάτω από την καρυδιά?
Ας μπορουσα και εγω να μεινω εκει,εστω και στη στερνα σαν παλιοψαρο ομως.
Συντονιστής: Συντονιστές
Εχει αρκετα.petrosathonas έγραψε:Έχει ακόμα χρυσόψαρα η στέρνα κάτω από την καρυδιά?
viewtopic.php?f=7&t=10388saris έγραψε:Επίσης προσκύνησα στη Δοχειαρίου ,όπου και έτυχα στη βάπτιση ενός πρωην προτεστάντη, Αγγλος έαν κατάλαβα.
Θεόδωρος
Καλησπέρα και από εμένα...Μόλις ήρθα...η Ιβήρων για 2 εβδομάδες (μέχρι την πανήγυρι δηλαδή) "κλείνει" για τους προσκυνητές...panagiotisspy έγραψε:........
-Εγώ έχω έρθει 19 φορές στο Ορος.
-Εγώ μόνο 11 αλλά περπατάω πολύ.
-Εγώ 3 αλλά όμως έχω γνωρίσει τον γέροντα τάδε.
......
Καπιος απο το FORUM Στην Νεα Σκητη στης 20-09???? αν παει κανεις μπορουμε να συναντηθουμεDimitris39 έγραψε: Καλως, αδελφε Παναγιωτη βοηθεια σου που πηγες στο αγιον ορος, εγω μπαινω 20-09 στην νεα Σκητη εινε και το πανηγυρι τους, ειπανε θα με φιλοξενησουνε και αν οχι κοιμαμε και εξω ετσι και αλιως εχω καπιον σκοπο που παω εκει..σιγουρα οχι για να κανω διακοπες σε σουιτα και με κλιματαστικα.θα εινε η πρωτη μου φορα και θελω εστω και λιγο να νιωσο οπως οι μοναχοι.Υ.Π πως παμε απο Δαφνη για νεα σκητη???
ravniotis έγραψε:..... είναι γεγονός οτι κάθε φορά που πηγαίνω στο άγιο όρος ανακαλύπτω και άλλες πτυχές του. μακάρι ο Θεός να με αξιώσει να ανακαλύψω και άλλες στο μέλλον...
ravniotis έγραψε:δεν έχω λίγες μέρες που επέστρεψα και εγώ από το άγιο όρος. την πρωτη μέρα έμεινα στην αγίου παύλου αφού πέρασα πρώτα από τη νέα σκήτη. στη νέα σκήτη ήταν όλα κλειστά αφού ακολουθούσε σε λίγες ώρες η αγρυπνία της μεταμόρφωσης και έτσι αρκέστηκα σε λίγες φωτογραφίες. στην αγίου παύλου αρχικά μου έκανε εντύπωση ο δρόμος από τον αρσανά μέχρι τη μονή. τον έχουν φτιάξει έτσι που μου φάνηκε καλύτερος και από την πατησίων.ήταν κρίμα που χάθηκε ανθρώπινη ζωή σε ένα τόσο βατό δρόμο. το δεύτερο είναι οτι ο αρχοντάρης είχε αποσυρθεί την ώρα που έφτασα εγώ , οπότε ξεκουράστηκα μέχρι τον εσπερινό στο κιόσκι. η μεσημεριανή μου παραμονή στο κιόσκι μου επιφύλαξε και μια μικρή έκπληξη: κάποια στιγμή βγαίνει από το μοναστήρι ένας νεαρός άντρας με εμφάνιση πολύ μοντέρνα. ξαφνικά εκεί που γνωριζόμαστε μου λέει οτι είναι δόκιμος μοναχός!!! και ξεκινήσαμε μια πνευματική κουβέντα, ίσως από τις καλύτερες που έχω κάνει στο άγιο όρος!
την επόμενη μέρα, ήδη μεσημέρι λόγω της αγρυπνίας και με το ψάρι ακόμα βαρύ στο στομάχι μου ξεκινάω με τα πόδια για τη σιμωνόπετρα. ένας άλλος μοναχός (και αυτός αρκετά "εκτός γραμμής") στο άκουσμα της απόφασης μου τον πιάνουν τα γέλια με κατεβάζει μέχρι τον αρσανά. πράγματι το βαρύ στομάχι, η ζέστη και το σακίδιο έκαναν τα πράγματα δύσκολα... επιμένω οτι η διαδρομή διονυσίου- γρηγορίου είναι από τις πιο "άχαρες" μέσα στο όρος. επίσης η διαδρομή γρηγορίου- σιμωνόπετρα έγινε πιο μεγάλη λόγω του δρόμου που άνοιξαν και νομίζω πιο επίπονη. έφτασα στη σιμωνόπετρα κατάκοπος και συναγωνιζόμουν σε κούραση προσκυνητές που είχαν έρθει από τη κορυφή του άθω...
η αποκάλυψη του φετινού μου προσκυνήματος όμως είναι η σκήτη του αγίου ανδρέα. φτάνοντας την επόμενη στις καρυές, σκέφτηκα λόγω κούρασης να πάω στο σεράι. μπαίνοντας στη σκήτη αντικρύζω παμπάλαια κτήρια , τα περισσότερα ερειπωμένα. η αναζήτηση του αρχονταρικίου μια μικρή περιπέτεια και το δωμάτιο που θα έμενα μια μικρή έκπληξη. από τα σύγχρονα δωμάτια της σιμωνόπετρας τα κελιά στη σκήτη φάνταζαν απλά ερείπια: 3 σιδερένια κρεβάτια, μια σόμπα, ένα παράθυρο και γύρω γύρω σαθροί τοίχοι!! μετά το πρώτο σοκ αποφασίζω τουλάχιστον να ξεκουραστώ μέχρι τον εσπερινό. κανόνιζα όμως χωρίς τον "ξενοδόχο". ένας νεαρός μοναχός, μου ζητάει μαζί με άλλους που έχουν έρθει εκείνη την ώρα την βοήθεια μου. βγαίνω στο προαύλιο της σκήτης και τι να δω!! ένα φορτηγό γεμάτο σακιά τσιμέντα! πριν καταλάβω τι γίνεται μου φορτώνουν ένα στον ώμο και μου λένε να το ανεβάσω στον δεύτερο όροφο!!! περιττό να πω οτι όλο το μεσημέρι πέρασε με οικοδομικές εργασίες: τσιμέντα, περλίτες, αμμούδα, χαλίκι, μπετονιέρες, καροτσάκια κ.α πηγαινόρχονταν με ρυθμούς οικοδομής. ο πατέρας Π., υπεύθυνος για τις εργασίες από τη μία γέλαγε με τα χάλια μας και από την άλλη δυσανασχετούσε με την αδυναμία μας, πάντα όμως με εύθυμη διάθεση. τελειώνοντας τις εργασίες μου λέει: Μιχαλάκη, δεν ήξερες, δεν ρώταγες για το που ήρθες??!!!
το απόγευμα στη τράπεζα τρώμε από κοινό καζάνι ρεβυθοσουπα. όλοι όμως έχουν τα μάτια και τα αυτιά του στον γέροντα Εφραίμ. ο λόγος του περί μεταμορφώσεως του Κυρίου μεστός και λιτός. πραγματικά μεγάλη πνευματική μορφή του Αγίου Όρους...
οι εκπλήξεις όμως δεν τελείωσαν εδώ. την άλλη μέρα τα χαράματα, σείεται ο κόσμος από τις καμπάνες. πριν καταλάβω τι έχει γίνει βαράνε δυνατά την πόρτα του κελιού και μας ζητούν να πάμε στην εκκλησία!! Θεούλη μου , λέω, πόσα χρόνια έχω να το δω αυτό στο Άγιο Όρος? Ο Χάρης, που κοιμόταν απέναντι μου μου λέει οτι θα ξανάρθουν να μας χτυπήσουν. και όντως έτσι έγινε. αφού σηκωθήκαμε με τα χίλια ζόρια πάμε στην εκκλησία, όπου και "αποζημιωθήκαμε" πλήρως: σε ένα ναό με ρώσικη ατμόσφαιρα, η λειτουργία με τον π. Εφραιμ και τους ψάλτες σε "οδηγούσαν" σε μέρη από άλλο κόσμο...
πράγματι η διαμονή μου στη σκήτη του αγίου ανδρέα ήταν μια αποκάλυψη και προτείνω στο καθένα να τη ζήσει. είναι γεγονός οτι κάθε φορά που πηγαίνω στο άγιο όρος ανακαλύπτω και άλλες πτυχές του. μακάρι ο Θεός να με αξιώσει να ανακαλύψω και άλλες στο μέλλον...