Τα βιβλία του Μαρκίδη αιρετικά?

[zefs2008]

ούτε εγώ έχω διαβάσει.
δεν ήξερα καν ότι υπήρχαν

[vasilisalt]

Το ΄΄Όρος της σιωπής΄΄ είναι εξαιρετικό. Το ξαναπροτείνω αναπιφύλακτα γι αυτούς που σέβονται την διαφορά στο κόμμα ή στο τόνο ή στην ακαδημαική αξιολόγηση των εννοιών αλλά περα από όλα αυτά τους αρέσει να διαβάζουν και να απολαμβάνουν - έχοντας εννοείται κριτική σκέψη και δεν ταυτίζονται - ένα αξιόλογο και πανέμορφο βιβλίο.
Είμαι σίγουρος πως και ο Νίκος θα το απόλαυσε.
Ελπίζω να μην αφηνω άλλα ερωτηματικά στη zefs

[filotas]

Πράγματι το απόλαυσα. Είναι καλογραμμένο. Οι παρατηρήσεις μου είναι πολύ προσεκτικές και τεκμηριωμένες, όπως αξίζει να κρίνεται το βιβλίο ενός καθηγητή Πανεπιστημίου.

Βρε παιδιά, εμένα η επανεισαγωγή μου στην Εκκλησία έγινε με τα βιβλία για το Γέροντα Παΐσιο και την Καινή Διαθήκη, μ' αυτή τη σειρά. Ύστερα Γεροντικό, Φιλοκαλία και μετά είχα την τύχη να πέσω πάνω στις ομιλίες του π. Αθανασίου Λεμεσού.

Η πίστη μας είναι εμπειρία κι όχι φιλοσοφία. Η εμπειρία των ανθρώπων που έζησαν ή ζουν κοντά στο Χριστό. Στα πρώτα στάδια εκτιμώ, ότι ο συγκρητισμός και η φιλοσοφική ανάλυση μπερδεύει και βλάπτει. Αργότερα όλα είναι χρήσιμα, ιδίως για την υπεράσπιση της πίστης μας απέναντι σ' όσους την υποτιμούν και την αμφισβητούν. Όμως στην αρχή χρειάζεται να νοιώσει η καρδιά, ποιος είναι ο Χριστός και τι μπορεί να προσφέρει στον άνθρωπο. Ύστερα όλα τ' άλλα.

Βέβαια, αυτή είναι η δική μου γνώμη. Άλλοι άνθρωποι μπορεί να έχουν διαφορετική προσέγγιση.

[vasilisalt]

Γειά σου Νικόλα. Όλα τα λεφτά είσαι (όπως συνήθως).

Μη κάνεις κανένα αστείο και δεν έρθεις στην εκδρομή μόνο!!!

[dionysisgr]

Eαν επιτρεπετε μια γνωμη, στο εισαγωγικο κειμενο που παρεθεσες vasilisalt , του αγαπητου συγγραφεα υπαρχουν καποιες αντιφασεις.

Συγκεκριμενα και καλοπροαιρετα, θα λεγαμε οτι..

Γραφει o αναζητητης αδελφος : <<Η εργασία αυτή είναι βασισμένη στις προσωπικές μου υπαρξιακές αναζητήσεις δια μέσου της ορθόδοξης μοναστικής πολιτείας και πνευματικότητας.>>

Μα θα πει κανεις, αδελφε μου, εαν κατι θεμελιακο διαχωριζει την σωστικη αληθεια της Ορθοδοξιας απο τις υπολοιπες θρησκειες, ειναι αυτο ακριβως οτι δεν χωρανε μεσα στην αποκεκαλυμμενη ενυποστατη Αληθεια της που ειναι ο Χριστος, οι "υπαρξιακες αναζητησεις".

Ακριβως εκει ειναι το αδιαπραγματευτο δεδομενο, απο το οποιο αναχωρουμε περαν πασης βεβαιοτητος και ανευ αναζητησεως εμεις οι Ορθοδοξοι. Ξερουμε απο που ερχομαστε και που παμε, η μαλλον που πρεπει να παμε. Εδω δεν διακυβευεται τιποτα, απο Χριστον και Θεου Λογον ερχομαστε και εις Αυτον κατευθυνομαστε.

Αυτο που διακυβευεται και μοναδικα απο την πλευρα μας, και με ευθυνη μας, ειναι το αξιοπιστο της πορειας μας.

Πως μπορει να αναζητα καποιος μεσα απο την "Ορθοδοξη Μοναστικη Πνευματικοτητα" χωρις να ειναι μελος αυτης;

Να ωφεληθει ναι. Να διδαχθει παλι ναι. Αλλα να "αναζητα" τα λελυμενα; Oι Μοναχοι και οι Αγιοι Πατερες μας δεν αναζητουσαν και δεν αναζητουν. Ποθουν!! Τον Χριστον.

Αναζητουν οι φιλοσοφουντες, και διαλογιζομενοι, οχι οι εν Χριστω Προσευχομενοι!

Εδω υποβοσκει συγκρητισμος και κοσμικη φιλοσοφια. Αρα τι αναζητας απο την Ορθοδοξια; Και πως γραφεις βιβλιο με τις μη εκπληρωμενες αναζητησεις σου; Εφτασες καπου; Θες να ωφελησεις η απλα θορυβο να δημιουργησεις;

Kαι αυτο που ακολουθει κατα την φτωχη μου διανοια, ειναι εκ του πονηρου. Δηλαδη, γραφει ο αναζητητης:

<<Ο Έλληνας αναγνώστης πρέπει επίσης να γνωρίζει ότι το βιβλίο αυτό αρχικά κυκλοφόρησε στην αγγλική, απευθυνόμενο στο διεθνές και, ως επί το πλείστον, μη ορθόδοξο αναγνωστικό κοινό.>>

Λοιπον; Ποιος ο σκοπος και η ωφελεια του εν λογω βιβλιου για το Χριστεπωνυμο πληρωμα; Για να μαθουμε τι;

Οτι εξω αναζητουν; Αυτονοητο ειναι εφοσον ειναι μακραν της αληθειας. Εμεις τι ακριβως αναζητουμε αδελφοι;

Tι δεν εχουμε, τι μας λειπει, και τι ειναι κεκρυμμενο προ των οφθαλμων μας; Yπο το Φως του Χριστου κινουμαστε, και γνωριζουμε που κατευθυνομαστε, και εαν πολλες φορες σκοτεινιαζει προσκαιρα και χανουμε την σωστικη οδο, ειναι μονο και μονο εξαιτιας της δικης μας, λοξοδρομησεως εξ αμαρτιας και ολιγοπιστιας που μας ταλανιζει.

Αλλα και παλι ο Χριστος μας φερνει με καθε τροπο, στην βασιλικη οδο. Ασκουμε εργο Πιστεως και ΟΧΙ αναζητησεως.

Προσεχτε τι διαβαζετε και που ακουμπατε την ψυχη σας. Οποιος θελει ας αναζητει, αλλα ας μην θελει να αναζητουν μαζι του αυτοι που εχουν ηδη βρει.. παρα την αμαρτωλοτητα και την αναξιοτητα τους.

Γιατι τοτε δεν ειναι αθωος αναζητητης, αλλα δολιος περι-πλανων και περι-πλανομενος.

[plagiaskepsi]

Καλοσ τον αδερφο dionisis gr χαρα μεγαλη μου εδωσες...νασε καλα καλωσ μας επανηλθες

[panagiotisspy]

Καλοσ τον αδερφο dionisis gr χαρα μεγαλη μου εδωσες...νασε καλα καλωσ μας επανηλθες

Και από μένα που είμαι πολύ μεταγενέστερός του, ένα ταπεινό και αδελφικό καλωσόρισμα!
Είναι πολύ ομορφότερο να ξαναέρχεται κάποιος κάπου ωραία, από το να πρωτοέρχεται!

[vasilisalt]

.....Η κριτική για τα βιβλία του Μαρκίδη θα γινόταν από εμένα αποδεκτή, αν δεν έβγαζε τόση χολή, αν έγραφε την εισαγωγή για τον Έλληνα αναγνώστη που προανέφερα, και αν έγραφε το τι ακριβώς πρεσβεύει και ποιος είναι ο Κυριακός Μαρκίδης.
Γιατί εννοείται πως γράφει και σωστές απόλυτα θεολογικές αλήθειες η κριτική. Όμως με το τρόπο που παρουσιάζονται μάλλον σε φανατικό διάγγελμα μοιάζουν και όχι σε διευκρινήσεις ορθόδοξου ποιμένα.

Αδερφέ σεβαστή - από μέρους μου - η όποια κριτική (και ειδικά από εσένα).
Τώρα για τους σκοπούς για τους οποίους γράφτηκε το βιβλίο δεν θα επιμείνω.
Σ εμένα πάντως δεν λειτούργησε ως οδηγός στη ΝΕΑ ΤΑΞΗ (π. Βασίλειος).
Το συμπέρασμα που έβγαλα από το ΄΄Όρος της σιωπής΄΄ είναι πως αυτός που γνωρίζει την ορθοδοξία
συγκλονίζεται από το μεγαλείο της (συγκριτικά ή μη).
Τα ΄΄δώρα της ερήμου΄΄ δεν με ΄΄εφτιαξαν΄΄ ιδιαίτερα και τα τελικά συμπεράσματα είναι πράγματι κάπως περίεργα. Όμως δεν με ΄΄χάλασαν΄΄ κιόλας γιατί ήδη ήμουν ενθουσιασμένος που ένας πρωην αγνωστικιστής αμερικάνος πανεπιστημιακός εξυμνεί πλέον την ορθοδοξία, οπότε του συγχώρεσα τον φιλοσοφικό ακαδημαισμό του

[Σπάρτακος]

Πρόσεξα Διονύση ότι είσουν εδώ, χαίρομαι που έγραψες.... ( Κατι τέτοια - φιλοφρονήσεις -τα γράφω απο σπάνια έως ποτέ, οπότε αντιλαμβάνεσαι ότι η εκτίμησή μου είναι ειλικρινής)

[dionysisgr]

Σ'ευχαριστω Σπαρτακε, αμοιβαια η εκτιμηση και η αγαπη προς το προσωπο σου.

Αυτο που θελω να πω ταπεινα και οχι δογματικα, ειναι οτι ο καθενας ειναι ελευθερος να αναζητα και να προβληματιζεται.

Ομως,

επειδη οι καιροι ειναι ιδιαιτερα πονηροι, και η συγχυση επικρατει σε καθε πεδιο, πολλω δε μαλλον στο πνευματικο στιβο που καθημερινα κερδιζονται και χανονται ψυχες, απο τον αλαστορα εχθρο της ανθρωποτητος, θα πρεπει ο καθενας να αναλαμβανει τις ευθυνες του.

Δεν μπορει να απευθυνεις βιβλιο σε Ορθοδοξους, και να ενσπειρεις πονηρω τω τροπω μεσα, την "αναζητηση".

Ετσι; Απο ποια θεση μιλας; Του ποιμενα; Του ποιμενομενου; Εμεις εδω δεν εχουμε αναζητητές.

Η ποιμενομενοι ειμαστε, η, ποιμενες, αυτοι που εχουν λαβει κληρο απο τον Κυριο της Δοξης. Καταλαβατε;

Ποια δωρα της ερημου, και ορος της σιωπης και πρασινα αλογα; Λεω εγω ενας απλος πιστος..

Το δωρο της μετανοιας, και της ταπεινης σιωπης το εχουν λαβει μερικοι αμυητοι στην Ορθοδοξια κατα δικη τους μαλιστα ομολογια, που παιρνουν και φορα και γραφουν και βιβλια, για να.. νουθετησουν ταχα μου ταχα μου, τους.. Ορθοδοξους που; στην.. αναζητηση; ποιανου;

Eγω δεν εχω δει σε κανεναν Ορθοδοξο ασκητικο Πατερα, να προβληματιζεται περι την Πιστη και να.. αναζητά. Αντιθετα εχω δει να παλευουν μεχρι θανατου με τα παθη τους, με τον διαβολο, με τον κοσμο, και να εκζητουν -οχι να αναζητουν δηθεν- το Μεγα Ελεος του Χριστου.

Αυτο που ειναι κεφαλαιωδους σημασιας, και θα πρεπει ολοι να προσεξουμε ειναι οτι, υπαρχουν σοβαρες και συστηματικες επιμονες προσπαθειες να ΤΕΘΕΙ ΕΝ ΑΜΦΙΒΟΛΩ ΚΑΙ ΕΝ ΣΥΓΧΥΣΕΙ Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΤΟΥ ΠΡΟΣΩΠΟΥ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ.

Με το προσχημα του αγνου-αθωου αναζητητη, χτυπιουνται ολα στο μιξερ. Αληθεια και ψεμμα, πλανη και Ορθη Πιστη, παραδοση και νεωτερισμος.

Αυτο ειναι η ταμπακιερα, και γιαυτο καταγινονται και καιγονται διαφοροι "καλη τη προαιρεσει" επιδοξοι συγγραφεις-αναζητητες-ερευνητες, θεματων που εχουν λυθει για εμας εδω και εικοσι αιωνες.

Αυτο που συντελειται ειναι η προσπαθεια να θολωσει το τοπιο και να ενταθει η συγχυση.

Στωμεν καλως στωμεν μετα φοβου. Εχουμε γραμματεια Πατερικη αφθονη και ενθεη, αγιασμενη και αιωνοβια πληρης σοφιας και χαριτος.

Εχουμε Πνευματικους οδηγους και τον Κυριο να μας ενισχυει, με την προσευχη και να συγχωρει αλλα και να μειωνει την ολιγοπιστια μας. Ο δρομος της σωτηριας ειναι αλαθητα χαραγμενος.

Ας μην μπλεκομαστε μονοι μας σε περιεργα και αδιεξοδα σκοτεινα στενα.