Το πάθος της γαστριμαργίας

Εδώ τίθενται Πνευματικά Ερωτήματα.

Συντονιστής: Συντονιστές

Άβαταρ μέλους
smarti
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 5165
Εγγραφή: Κυρ Μαρ 09, 2008 6:00 am
Τοποθεσία: Σμαρώ@Κατερίνη, Σέρρες

Το πάθος της γαστριμαργίας

Δημοσίευση από smarti »

Παλεύοντας κάθε μέρα με τα πάθη μου, βλέπω πως πολεμώντας το ένα, αρχίζει ένα μεγαλύτερο πάθος κάθε φορά..πολεμώντας το ενώ πάθος ξεφυτρώνει το άλλο...και άντε πάλι από την αρχή. Το πάθος που με βασανίζει είναι το πάθος της γαστριμαργίας. Ενώ στις νηστείες κάθε φορά τις μεγάλες χάνω 5 κιλά..μετά το τέλος της νηστείας ξαναμπαίνουν..τα κιλά...Έχω διαβάζει πως τα πιο πολλά πάθη ξεκινούν από την γαστριμαργία...Βρε παιδιά...εσείς πως τα καταφέρνετε? Σκέφτομαι πως μόνο όταν έχουμε νηστεία, μπορώ να ελέγξω την γαστριμαργία, και ποιο είναι το όφελος όταν μετά από τη νηστεία ξαναπέφτεις με τα μούτρα στο φαγητό? Εσείς πως τα πάτε με αυτό το πάθος και τι κάνετε για να το πολεμήσετε?
Θεοτόκε Παρθένε, χαίρε κεχαριτωμένη Μαρία ο Κύριος μετά Σου. Ευλογημένη Συ εν Γυναιξί και ευλογημένος ο καρπός της κοιλίας σου, ότι Σωτήρα έτεκες των ψυχών ημών.
vasilisalt
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 6173
Εγγραφή: Παρ Ιουν 19, 2009 12:19 pm

Re: Το πάθος της γαστριμαργίας

Δημοσίευση από vasilisalt »

Σμαρούλα νομίζω πως είμαι ο καταλληλότερος να σου απαντήσω.
Επειδή όμως έχω μια δουλίτσα θα το κάνω αργότερα...
Άβαταρ μέλους
smarti
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 5165
Εγγραφή: Κυρ Μαρ 09, 2008 6:00 am
Τοποθεσία: Σμαρώ@Κατερίνη, Σέρρες

Re: Το πάθος της γαστριμαργίας

Δημοσίευση από smarti »

Θα περιμένω Βασίλη μου!
Θεοτόκε Παρθένε, χαίρε κεχαριτωμένη Μαρία ο Κύριος μετά Σου. Ευλογημένη Συ εν Γυναιξί και ευλογημένος ο καρπός της κοιλίας σου, ότι Σωτήρα έτεκες των ψυχών ημών.
Άβαταρ μέλους
stathis73
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 6455
Εγγραφή: Δευ Απρ 19, 2010 8:44 am
Τοποθεσία: Ευστάθιος-Λευκός Πύργος της Μακεδονίας.

Re: Το πάθος της γαστριμαργίας

Δημοσίευση από stathis73 »

Μιας και με αφορα το θεμα-παθος θα σου πω τα εξεις:

Ολα ειναι στην για μενα στην ακηδεια εαν δεν βαλουμε μια αρχη για ολα μας τα παθη, δεν προκυτε ποτε να επιτυχουμε κατι.

Θελει αγωνα και μαλιστα σκληρο εναντια στην "Δεσποινα την κοιλια " οπως την χαρακτηριζει και ο Αγιος Ιωαννης της Κλιμακος, καθως κανεις μα κανεις δεν μπορει εκ φυσεως να την νικηση.

Γιατι εαν δεν φαμε θα πεθανουμε, το θεμα ομως ειναι να τρωμε οσο πρεπει για να συντηρουμαστε και οχι για να γινομαστε δεσμιοι και δουλοι της γαστριμαργειας και των πολλων δεινων που την ακολουθουν Σμαραγδη.

Ολα ξεκιναν απο την υπακοη στον πνευματικο, εαν κανεις αυτα που σου λεει τοτε θα εισαι σε ενα δρομο ασφάλειας απεναντι στα παθη σου και στο τροπο αντιμετωπισεις, δηλαδη οταν κανεις υπακοη και λες τα προβληματα στον πνευματικο σου .............αυτος θα σου πει τον τροπο και τον δρομο που πρεπει να ακολουθησεις για να τα νικησεις,αλλιως μονοι μας ............................αστα και βραστα.

Το μονο σιγουρο ειναι οτι θελει αγωνα και ως γνωστο οι "βιαστες αρπαζουσιν την Βασιλεια Των Ουρανων", χωρις κοπο και " αιμα" δεν περνεις ευλογια και πνευμα.
Τις θεός Μέγας ως ο Θεός ημών.
Άβαταρ μέλους
ULYSSES
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 644
Εγγραφή: Τρί Νοέμ 22, 2005 6:00 am
Τοποθεσία: Οδυσσέας Ν. Ηράκλειο Αττικής

Re: Το πάθος της γαστριμαργίας

Δημοσίευση από ULYSSES »

Βασίλη η Σμαρούλα να χάσει θέλει κιλά και όχι να πάρει.
fosterer
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 505
Εγγραφή: Τρί Μαρ 10, 2009 10:09 am

Re: Το πάθος της γαστριμαργίας

Δημοσίευση από fosterer »

Αυτό το θέμα απασχολεί εκατομύρια ανθρώπους!
Νομίζω όμως ότι είναι ιατρικό και όχι πνευματικό. Σε αυτή την βάση λοιπόν θα έλεγα ότι για όλα φταίει ο σύγχρωνος τρόπος ζωής και οι ρυθμοί που ακολουθούμε.
Ηρέμησε λοιπόν,δεν είσαι η μόνη που το παθαίνει αυτό!
Άβαταρ μέλους
stathis73
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 6455
Εγγραφή: Δευ Απρ 19, 2010 8:44 am
Τοποθεσία: Ευστάθιος-Λευκός Πύργος της Μακεδονίας.

Re: Το πάθος της γαστριμαργίας

Δημοσίευση από stathis73 »

fosterer έγραψε:Αυτό το θέμα απασχολεί εκατομύρια ανθρώπους!
Νομίζω όμως ότι είναι ιατρικό και όχι πνευματικό. Σε αυτή την βάση λοιπόν θα έλεγα ότι για όλα φταίει ο σύγχρωνος τρόπος ζωής και οι ρυθμοί που ακολουθούμε.
Ηρέμησε λοιπόν,δεν είσαι η μόνη που το παθαίνει αυτό!
Φιλε μου Γιωργο ειναι και τα δυο, ειναι και ο τροπος ζωης, αλλα εαν το δεις πνευματικα ειναι και κατι αλλο................σιγουρα ειναι ενα πολυ μεγαλο προβλημα οπως και να το δει κανεις και θελει αγωνα :mrgreen: :mrgreen:
Τις θεός Μέγας ως ο Θεός ημών.
toula
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 35855
Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ

Re: Το πάθος της γαστριμαργίας

Δημοσίευση από toula »

Για μένα που είμαι λιχούδα αυτό είναι το μεγαλύτερο πάθος που έχω ! Το παλεύω χωρίς όμως να έχω πάντα τα επιθυμητά αποτελέσματα ! Συνεχώς προσπαθώ..... προσπαθώ...... προσπαθώ ...... !
aposal
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 24979
Εγγραφή: Παρ Απρ 13, 2007 5:00 am
Τοποθεσία: Απόστολος @ Άγιος Δημήτριος (Μπραχάμι)

Re: Το πάθος της γαστριμαργίας

Δημοσίευση από aposal »

smarti έγραψε:Θα περιμένω Βασίλη μου!
Να περιμένεις! Θα εξασκήσεις την υπομονή σου...
Νομίζω πως ΟΛΑ τα πάθη καταπολεμούνται με την κατάλληλη προσευχή (κομποσχοίνι). Επειδή όμως η μεγαλύτερη αρετή είναι η κατάργηση του δικού μας θελήματος και η υπακοή στον πνευματικό, έχω την άποψη πως από εκεί πρέπει να αρχίσεις πρώτα.
Όσο περισσότερο αγώνα κάνεις τόσο θα ξεφυτρώνουν παλιά και ίσως ξεχασμένα πάθη! Και μάλιστα θα επανέρχονται με περισσότερη "βιαιότητα"! Αυτό είναι μάλλον φυσιολογικό, διότι ο αγώνας σου εκενυρίζει τον πονηρό ο οποίος σου εκφράζει την εντονότατη δυσφορία του!
Μπορεί επίσης να γίνεσαι πιο οξύθυμη! Σύνηθες κι αυτό!

Αποσπάσματα από το βιβλίο «Σύγχρονες προφητείες και θαύματα» του Γιώργου Κορή

Ο Θεός επιτρέπει να μας πειράζει ο διάβολος για να διαλέξει τους ανθρώπους. Από τις δοκιμασίες του διαβόλου βγαίνει πάντα κάτι καλό, διαφορετικά ο Θεός δεν θα επέτρεπε να γίνονται.
Το μεγαλύτερο χτύπημα στον διάβολο το δίνει η ταπείνωση, η οποία τον διαλύει. Όπου υπάρχει ταπείνωση, εκεί δεν παρουσιάζεται ο διάβολος.
Ο Σατανάς δεν πάει σε κάποιον άχρηστο άνθρωπο, αλλά σε αγωνιστή, για να τον πειράξει και να τον οδηγήσει στην αχρηστία.
Οι άνθρωποι που έχουν φιλότιμο και είναι πολύ ευαίσθητοι πρέπει να προσέχουν, γιατί ο διάβολος τους πειράζει και τους κάνει πιο ευαίσθητους. Έτσι και αυτοί μπορεί να φτάσουν στη μελαγχολία και στην αυτοκτονία.
Αν κάποιος παρατηρεί ότι δεν γαληνεύει, αλλά στενοχωριέται αυτό σημαίνει ότι υπάρχει μέσα του κάτι το ατακτοποίητο, που πρέπει να το βρει και να το διορθώσει.
Δόξα σοι, ο Θεός! Δόξα σοι, ο Θεός! Με το «Δόξα σοι, ο Θεός» πνίγονται όλοι οι δαίμονες!


Αποσπάσματα από το βιβλίο «ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ, ΛΟΓΟΙ Α΄ : ΜΕ ΠΟΝΟ ΚΑΙ ΑΓΑΠΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΑΝΘΡΩΠΟ»

(σελ. 56)
-Γέροντα, όταν ένας άνθρωπος έχει δώσει δικαιώματα στον πειρασμό, επειδή έζησε με αμέλεια και θέλει να βάλει μία σειρά, να αρχίσει να ζει προσεκτικά, τον πολεμάει το ταγκαλάκι;
-Όταν παίρνει τη στροφή, παίρνει μια δύναμη από τον Θεό, ένα φωτισμό και Θεία παρηγοριά, για να αρχίσει. Αλλά μόλις αρχίσει τον αγώνα, ο εχθρός, του κάνει σφοδρό πόλεμο. Τότε χρειάζεται λίγη καρτερία. Αλλιώς, πώς θα ξεριζωθούν τα πάθη; Πώς θα γίνει η απέκδυση του παλαιού ανθρώπου; Πώς θα φύγει η υπερηφάνεια; Έτσι καταλαβαίνει ότι μόνος του δεν μπορεί να κάνει τίποτε και ζητάει ταπεινά το έλεος του Θεού και έρχεται η ταπείνωση. Το ίδιο συμβαίνει και όταν κάποιος πάει να κόψει μια κακή συνήθεια, λχ τσιγάρα, ναρκωτικά. Στην αρχή νιώθει μια χαρά και τα πετάει. Μετά βλέπει τους άλλους να καπνίζουν κλπ και έχει πόλεμο σφοδρό. Αν το ξεπεράσει, γυρίζει τις πλάτες χωρίς να δυσκολεύεται. Πρέπει να αγωνιστούμε λίγο. Το ταγκαλάκι κάνει τη δουλειά του. Εμείς να μην κάνουμε τη δουλειά μας;


Αποσπάσματα από το βιβλίο «ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ, ΛΟΓΟΙ Β΄ : ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΑΦΥΠΝΙΣΗ»

(σελ. 95)
Εάν αγωνιζόμαστε σωστά, αλλά δεν βλέπουμε καμία πρόοδο, συμβαίνει μερικές φορές το εξής : Ο δαίμονας, επειδή του κηρύξαμε τον πόλεμο, ζήτησε ενισχύσεις από τον σατανά. Έτσι, εάν πέρυσι πολεμούσαμε με έναν δαίμονα, εφέτος πολεμάμε με πενήντα, του χρόνου θα πολεμάμε με περισσότερους κ.ο.κ. Αυτό δεν επιτρέπει ο Θεός να το δούμε για να μην υπερηφανευθούμε. Χωρίς εμείς να το καταλαβαίνουμε, ο Θεός εργάζεται στη ψυχή μας, όταν βλέπει καλή διάθεση.
Πάντως να ξέρουμε όταν καλυτερεύουμε την πνευματική μας κατάσταση, τότε κι εμείς νιώθουμε καλύτερα, αλλά και τον Χριστό χαροποιούμε. Ποιος μπορεί να φανταστεί τη μεγάλη χαρά που αισθάνεται ο Χριστός, όταν τα παιδιά Του προχωρούν;


Αποσπάσματα από το βιβλίο «ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ, ΛΟΓΟΙ Γ΄ : ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ»

(σελ. 155-156)
-Γέροντα, πού οφείλεται η μελαγχολία που έρχεται πολλές φορές στη ψυχή;
- Η μελαγχολία και το πλάκωμα της ψυχής οφείλονται σε συνήθως σε τύψεις από ευαισθησία και τότε ο άνθρωπος χρειάζεται να εξομολογηθεί, για να μπορέσει να βοηθηθεί από τον πνευματικό. Γιατί, αν είναι ευαίσθητος, μπορεί το σφάλμα που έκανε να είναι πολύ μικρό, αλλά ο εχθρός διάβολος να το μεγαλοποιεί. Να του το δείχνει με μικροσκόπιο, για να τον ρίξει στην αμφιβολία και να τον αχρηστέψει. Μπορεί λχ να του πει ότι τάχα στενοχώρησε πολύ τους άλλους, ότι τους δυσκόλεψε κλπ και να τον κάνει να στενοχωριέται πιο πολύ απ’ όσο αντέχει.


(σελ. 165)
-Γέροντα, ο άνθρωπος που αγωνίζεται μπορεί σε όλη του τη ζωή να ζει την μετάνοια;
-Ναι, αν αγωνίζεται σωστά, δεν βλέπει τη πρόοδό του, αλλά μόνο τις πτώσεις του και ζει σε συνεχή μετάνοια. Δεν ξέρει ότι στην αρχή πάλευε με ένα δαιμόνιο και ύστερα μπορεί να παλεύει με ένα τάγμα. Γιατί, όσο περισσότερη δύναμη καταβάλλει κανείς, για να ξεριζώσει ένα πάθος και να αποκτήσει μια αρετή, τόσο περισσότεροι εχθροί μαζεύονται και τραβάνε και αυτοί από κάτω τις ρίζες. Τότε, ενώ δεν βλέπει πρόοδο, ωστόσο προοδεύει θετικά. Και μπορεί μέχρι να πεθάνει να ζει σ’ αυτή την κατάσταση, να μην βλέπει πρόοδο, να νομίζει ότι δεν προχωρεί, επειδή έχει πτώσεις, αλλά στην πραγματικότητα υπάρχει πρόοδος, γιατί συνεχώς αυξάνει τον αγώνα του και παλεύει όλο και με περισσότερα ταγκαλάκια.


Αποσπάσματα από το βιβλίο «ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ, ΛΟΓΟΙ Ε΄, ΠΑΘΗ ΚΑΙ ΑΡΕΤΕΣ»

(σελ. 29)
-Γέροντα, όπως βλέπω τον εαυτό μου, κάθε μέρα γίνομαι χειρότερη, τι θα γίνει;
-Κοίταξε ευλογημένη, υπάρχουν τρία στάδια. Στο πρώτο στάδιο ο Θεός σου δίνει καραμέλες και σοκολάτες, γιατί βλέπει την ανάγκη και την αδυναμία της ψυχής. Στο δεύτερο, παίρνει λίγο από τη χάρη Του, για παιδαγωγία, για να καταλάβει ο άνθρωπος ότι χωρίς την βοήθειά Του δεν μπορεί να κάνει το παραμικρό, ώστε να ταπεινωθεί και να αισθανθεί την ανάγκη να καταφύγει σ’ Αυτόν. Και το τρίτο στάδιο είναι μια μόνιμη και σταθερά καλή πνευματική κατάσταση. Εσύ βρίσκεσαι ανάμεσα στο δεύτερο και το τρίτο στάδιο. Προχωράς λίγο, μετά ξεχνάς την αδυναμία σου, παίρνει ο Χριστός τη χάρη Του, απογυμνώνεσαι από τη Θεία Χάρη, βλέπεις ξανά την αδυναμία σου και συνέρχεσαι. Αν μου έλεγες ότι, όσο προχωράς, είσαι καλύτερα, θα φοβόμουν, γιατί θα έβλεπα ότι έχεις υπερηφάνεια. Τώρα όμως, που λες ότι όλο και πιο χάλια βλέπεις τον εαυτό σου, εγώ χαίρομαι, γιατί βλέπω ότι είσαι καλά. Μη φοβάσαι. Όσο προχωράει κανείς, τόσο περισσότερο βλέπει τις ελλείψεις και τις ατέλειές του και αυτό είναι πρόοδος.
Μελίζεται και διαμερίζεται ο Αμνός του Θεού, ο μελιζόμενος και μη διαιρούμενος, ο πάντοτε εσθιόμενος και μηδέποτε δαπανόμενος, αλλά τους μετέχοντας αγιάζων.
Άβαταρ μέλους
paulina
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 1074
Εγγραφή: Δευ Νοέμ 22, 2010 5:57 pm

Re: Το πάθος της γαστριμαργίας

Δημοσίευση από paulina »

Σμαρώ για την γαστριμαργία δεν έχω να πω κάτι συγκεκριμένο.

Θα σου πω μια σκέψη μόνο που έκανα γενικά για τα πάθη.

Ο Άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος άρχιζε τα κηρύγματά του με το "Μετανοείτε". Δεν έλεγε "Μετανοήστε".
Η έννοια της μετάνοιας δηλαδή είναι συνεχόμενη και τα πάθη του ανθρώπου πολλά. Πάντα θα έχουμε κάτι να πολεμάμε.
Ο αγώνας ξεκινάει από τα εμφανή πάθη μας κι όταν, ας πούμε, τα ξεπεράσουμε αυτά, βγαίνουν άλλα κι άλλα κι άλλα, ακόμη και πάθη που ήταν πολύ καλά κρυμμένα και δεν ξέραμε καν ότι τα έχουμε. Έτσι είναι η φύση μας πιστεύω. Κι οι μεγαλύτεροι άγιοι και ασκητές πάντα με κάτι πάλευαν.

Το θέμα είναι να αγωνιζόμαστε, να σηκωνόμαστε και να μην πέσουμε ποτέ σε απελπισία και στο τέλος τα παρατήσουμε όλα.

Ο γέροντας Ιωσήφ ο Ησυχαστής έλεγε: Ένα μόνο ζητεί ο Θεός. Να τον τιμάς, να τον αγαπάς και να φυλάττεις τις εντολές Του, αναγνωρίζοντας ότι ο Πλαστουργός σου είναι Αυτός. Δεν θέλει να μοιράζεις τη δόξα Του και να λατρεύεις, άλλα αντί άλλων. Δεν θέλει να αγαπήσεις κανένα πράγμα περισσότερο απ' Αυτόν...

Όταν αγαπήσουμε πραγματικά τον Κύριο τότε όλα θα είναι πιο εύκολα, πιστεύω...
«Πάροικος εγώ εἰμι ἐν τῇ γῇ. Μὴ ἀποκρύψῃς ἀπ᾿ ἐμοῦ τὰς ἐντολάς Σου»
Απάντηση

Επιστροφή στο “Πνευματικά Ερωτήματα”