Ψυχοφελή μηνύματα...

[toula]

Εάν επιθυμείς να σου δώσει ο Θεός γρήγορα καρδιακή πίστη στην προσευχή, αγωνίσου με όλη την καρδιά σου να μιλάς και να κάνεις το κάθε τι ειλικρινώς και ουδέποτε να είσαι ψεύτικος στις δοσοληψίες σου με τους άλλους ανθρώπους. Εάν είσαι ευθύς και αληθινός με τους άλλους, τότε ο Θεός θα σου δώσει αμέσως αληθινή πίστη.
Αυτός που δεν είναι τίμιος στις δοσοληψίες με τους άλλους ανθρώπους, ο Θεός δεν τον δέχεται εύκολα, όταν προσεύχεται. Τον κάνει να αισθανθεί ότι είναι ανειλικρινής με τους άλλους και γι’ αυτό δεν μπορεί να είναι τελείως ειλικρινής με το Θεό.
H καρδιακή πίστη είναι απαραίτητη για τον άνθρωπο, διότι το φως της διάνοιας μας είναι πολύ περιορισμένο, αφού δεν μπορεί αυτή να περιέχει πολύ διανοητικό φως. O Κύριος ο Θεός μας είναι άπειρο Φως και ο κόσμος είναι μία άβυσσος της Παντοδυναμίας Tου και της Σοφίας Tου, διότι μόνο τόσο και όχι περισσότερο, μπορεί να περιέχεται από αυτά στη φθαρτή μας σάρκα.
O Χριστός εισέρχεται στην καρδιά με την πίστη και κατοικεί σ’ αυτή με ειρήνη και χαρά. Δεν ειπώθηκε χωρίς λόγο από το Θεό ότι "Αυτός είναι Άγιος και αναπαύεται εν τοις αγίοις".
Αγίου Iωάννη της Kρονστάνδης

[toula]

Η αγάπη προς τους φίλους είναι ακριβή. Εγώ μιλώ για την αληθινή, θεία αγάπη. Βοήθησε το φίλο σου για το καλό -και ζήτησε τη βοήθειά του για το καλό- μόνον αυτό μπορεί να από ονομαστεί πραγματική φιλική αγάπη.
Επιθυμώ το φίλο όχι για να κολακεύει τις αδυναμίες μου και να σκεπάζει και να δικαιολογεί τα λάθη μου αλλά, αντίθετα, να με διορθώνει στο κακό και να με υποστηρίζει στο καλό. Τέτοια φιλία είναι καθαρτήριο, στο οποίο ο άνθρωπος καθαρίζεται από τις άγριες και χαμηλές συνήθειες και διαθέσεις. Η φιλία είναι πιο απαραίτητη στην ψυχή παρά στο σώμα. Στη θλίψη η σκέψη του φίλου φέρνει ευχάριστη όψη στο πρόσωπο. Στο νεκρικό κρεβάτι η παρουσία του φίλου ομορφαίνει το πρόσωπο του θανάτου. Η φιλία είναι πάντοτε η ζωοδότρα πνοή του αγγέλου που μας παρακολουθεί στη ζωή, που μας σηκώνει όταν πέφτουμε και μας εμπνέει όταν αποδυναμωνόμαστε.
Ανάλογα με το είδος της αγάπης που προσφέρει ένας άνθρωπος στους φίλους του τέτοιους φίλους θα βρει. Ο καθένας έχει το φίλο που του αξίζει. Ανάλογα με την ποιότητα ή το μέγεθος της θυσίας βρίσκονται οι φίλοι. Θα πρέπει να απαρνηθώ οτιδήποτε ευτελές για να μπορέσω να έχω για φίλο εκείνον που το ύψος της ψυχής του μ΄ αρέσει. Και πρέπει να αποβάλω τον εγωισμό αγαπώντας έναν μη εγωιστή φίλο. Και πρέπει να αποβάλω τη θηριωδία αγαπώντας έναν ευγενή φίλο.
Η φιλία είναι σχολείο. Ό,τι είδους είναι η φιλία τέτοιου είδους είναι και το σχολείο. Κάποιον η φιλία τον ανεβάζει στον ουρανό και άλλον τον τραβά στην κόλαση. Φιλίες οι οποίες είναι συνωμοσία ενάντια στο καλό υπάρχουν αρκετές. Τέτοιες φιλίες υπάρχουν πολλές και στο περιβάλλον μας. Φίλοι μπορούν να γίνουν κι εκείνοι που ούτε γνωρίζονται ούτε σέβονται ούτε θυσιάζονται ο ένας για τον άλλον. Φίλοι μπορούν να γίνουν άνθρωποι διαφορετικής ψυχοσύνθεσης για το κέρδος. Φίλοι γίνονται άνθρωποι διαφορετικών αρχών όχι λόγω των αρχών αλλά για τον πλούτο. Λόγω ειδικού καθεστώτος για να πάρουν άδεια εργασίας και λόγω προμηθειών, λόγω πλιάτσικου και κλοπής.
Φίλοι συχνά αποκαλούνται προσωρινά και εκείνοι που στο βάθος της ψυχής τους περιφρονούν ο ένας τον άλλον. Χαμογελούν ο ένας στον άλλον συχνά εκείνοι που με χαμόγελα καταπιέζουν ξεσπάσματα μίσους ο ένας για τον άλλον. Αχ αυτά τα φιλικά χαμόγελα! Συχνά σημαίνουν αυλαία πάνω από την κόλαση. Φίλοι γίνονται συχνά άνθρωποι λόγω δειλίας, συχνά από φόβο του ενός προς τον άλλον, πολλές φορές από ματαιοδοξία, συχνά λόγω του ότι βαριούνται. Αυτή είναι πρόσκαιρη και συμφεροντολογική φιλία -το μεγαλύτερο ζιζάνιο που μεγαλώνει στη γη και η μεγαλύτερη ντροπή των ανθρώπων.
Είναι λοιπόν περίεργο που οι άνθρωποι δεν αγαπούν τους εχθρούς τους, όταν δεν ξέρουν να αγαπούν ούτε τους φίλους τους; Είναι παράξενο να μην μπορεί να διαβάσει βιβλία το παιδί που δεν έμαθε την αλφάβητο; Πώς μπορεί να αγαπήσει ο άνθρωπος τον απόμακρό του, όταν δεν μπορεί να αγαπήσει τον πλησίον του; Πώς μπορεί ο Σέρβος να αγαπήσει τον Γερμανό, όταν ο Σέρβος δεν έμαθε να αγαπά το Σέρβο; Πώς οι μη γνωρίζοντες τον Θεό Ιάπωνες να αγαπήσουν τους χριστιανούς Ρώσους, όταν οι Ρώσοι δεν αγαπούν ο ένας τον άλλο; Ποτέ δε θα υπάρξει αγάπη προς τους εχθρούς, μέχρι να υπάρξει αγάπη ανάμεσα στους φίλους. Και δε θα υπάρξει αγάπη ανάμεσα σε φίλους, μέχρι να οικοδομηθεί επάνω στη γνώση των άλλων, το σεβασμό και τη θυσία.
Όσο η φιλία θα αποτελεί μόνο υπηρέτρια των κατώτερων στόχων, τόσο θα κυβερνά στον κόσμο το κακό.
Η χριστιανική αγάπη κινείται κυκλικά.
Πρώτα έρχεται η αγάπη προς τον εαυτό μας, κατόπιν η αγάπη προς τους φίλους μας, μετά η αγάπη προς τους εχθρούς μας και, τέλος, η αγάπη προς τον Θεό. Ο Χριστός την αγάπη προς τον εαυτό μας την πήρε για μέτρο της αγάπης μας για τους ανθρώπους και για τον Θεό. "Όπως αγαπάς τον εαυτό σου", λέει ο Χριστός, "να αγαπάς και τον πλησίον". Αν οι άνθρωποι είχαν χριστιανική αγάπη προς τον εαυτό τους, γρήγορα θα είχαν και χριστιανική αγάπη προς τους φίλους τους και προς τους εχθρούς τους. Αλλά αυτή η βασική αγάπη των ανθρώπων -η αγάπη προς τον εαυτό μας- ακόμα πλειοψηφεί ως ζωώδης, εγωιστική, αδηφάγα, ακάθαρτη, οπότε και κάθε άλλη αγάπη, βασιζόμενη σε τέτοια αγάπη είναι ομοίως τέτοια.
Όμως, θα έρθει μια καλύτερη εποχή, κατά την οποία οι άνθρωποι θα αγαπιούνται περισσότερο με το πνεύμα και την αλήθεια, και λόγω του πνεύματος και της αλήθειας, και θα έχουν αληθινή αγάπη τόση όση είναι σήμερα η ψευδής αγάπη.
Θα έρθει εποχή κατά την οποία ο φίλος για τον φίλο θα είναι ιερέας και εξομολόγος, και όχι συνεργάτης στην συγκέντρωση πλούτου και την απόλαυση αυτού του κόσμου.
Θα έρθει εποχή κατά την οποία ο φίλος θα είναι για τον φίλο παρηγορητής και γιατρός, και όχι αποπλανητής και εξολοθρευτής της ψυχής.
Όταν έρθει αυτή η εποχή, τότε θα αρχίσει η αγάπη ανάμεσα στους ανθρώπους. Μα όσο μακριά και αν είναι αυτή η εποχή, βρίσκεται καθ΄οδόν και θα έρθει.
Η αγάπη με την οποία σήμερα οι άνθρωποι αγαπιούνται οδηγεί στην αυτοκτονία. Αλλά όταν έρθει εκείνη η εποχή θα φέρει μαζί της και την αγάπη η οποία θα καθοδηγεί προς τη ζωή.
Ακόμα δεν ήρθε η εποχή της αγάπης προς τους εχθρούς, αφού ακόμα δεν πληρούμε την εντολή για την αγάπη προς τους φίλους.
Αλλά θα εκπληρωθεί και η μια και η άλλη εντολή, γιατί δεν προέρχονται από τον άνθρωπο αλλά από τον Θεό. Και η θεϊκή εντολή δεν μπορεί να μείνει ανεκπλήρωτη. Δεν μπορώ, εγώ, αδελφοί μου, να σας παρακινήσω με τους αδύναμους λόγους μου, ώστε να εκπληρώσετε τις θεϊκές εντολές περί αγάπης. Όμως, θα σας κινήσει σε αυτό ο Θεός, ο οποίος κινεί τους ήλιους. Δεν μπορώ να σας δώσω ούτε τη δύναμη για τη γνώση ούτε τη δύναμη για το σεβασμό ούτε τη δύναμη για τη θυσία. Αυτή η δύναμη θα σας τη δώσει Εκείνος που έχει την παντοδυναμίας στα χέρια Του και που κινεί τα σύννεφα με τις σκέψεις. Ο λόγος περί Θεού θα καταστεφόταν αν εξαρτιόταν από τους λόγους μου και από τις δικές σας συνήθειες. Αλλά ο λόγος περί Θεού, ανεξάρτητα απ΄ όλους εμάς θα πετύχει και θα νικήσει. Εκείνος του οποίου τα χρόνια δεν έχουν αριθμό και η οντότητά του δεν έχει τέλος δεν μπορεί να αφήσει το επίγειο σπίτι του στις διαθέσεις μας, στα αδύναμα δημιουργήματά του, των οποίων η αρχή και το τέλος σχεδόν συναντιούνται σ΄ένα σημείο και των οποίων η οντότητα είναι μια κουκκίδα. Δεν είναι ο άνθρωπος αλλά ο Θεός φερέγγυος και πιστός εγγυητής της βασιλείας της αγάπης στη γη. Ο Θεός μας είναι εγγυητής ότι ο ήλιος δε θα σβήσει πριν να δει τα τέκνα Του επί της γης να μοιάζουν στον επουράνιο Πατέρα τους. Κοίτα, σε λίγο καιρό θα σβήσει για μας ο ήλιος: Σκεπασμένοι από το μαύρο πέπλο του θανάτου, θα μείνουμε κρυμμένοι από τον ήλιο. Αλλά γιατί να μη μας δει ο ήλιος, όσο ζούμε, σαν τέκνα που μοιάζουν στον επουράνιο Πατέρα τους; Ας υποσχεθούμε ότι θα δώσουμε τέτοια ευχαρίστηση στον ήλιο και πόσο μεγαλύτερη ευχαρίστηση σ΄εμάς και τους φίλους μας! Ας είναι αρωγός μας σ΄αυτό ο επουράνιος Πατέρας μας, και τώρα και στους αιώνες.
Απόσπασμα από το βιβλίο "Αργά βαδίζει ο Χριστός"
του Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς

[toula]

Άγιος Ιωάννης της Κλίμακας_Πέντε κινήσεις του Θεού προς τον άνθρωπο
Άλλο πράγμα είναι η Πρόνοια του Θεού,
άλλο η βοήθειά Του,
άλλο η προστασία Του,
άλλο το έλεός Του
και άλλο η παράκλησή (παρηγοριά) Του.
Το μεν πρώτο εκτείνεται σε όλη την κτίση,
το δεύτερο μόνο στους πιστούς,
το τρίτο στους πραγματικά πιστούς,
το τέταρτο σε όσους Τον υπηρετούν
και το πέμπτο σε όσους Τον αγαπούν.

[toula]

https://www.romfea.gr/makkabaioi/63390- ... lous-isous

Γέρων Γεώργιος: «Ο τάφος μας κάνει όλους ίσους»

[toula]

Κουραστήκαμε... Νιώθουμε μια κόλαση μέσα μας... Γιατί άραγε;
Έρχεται η νύχτα και νιώθουμε ένα βάρος. Ένα βάρος από κουβέντες, κουτσομπολιά, κατηγορίες και διάφορα. Δεν αντέχουμε. Ψάχνουμε γαλήνη, σιωπή, ηρεμία σαν να είναι πολύτιμη θησαυροί.
Ασχολούμαστε με τα βάρη των άλλων, δεν κοιτάμε το δικό μας που μας καταπονεί και αυτό μας εξουδενώνει.
Δυστυχώς θεωρούμε πως ζούμε σε μια κοινωνία που όλοι φταίνε εκτός από μένα.
Ψάχνουμε τη σαπίλα στους άλλους και τους πυροβολούμε απροκάλυπτα ενώ πιστεύουμε πως εμείς δεν φταίμε πουθενά.
Θέλουμε να αλλάξει ο κόσμος αλλά όχι εμείς , διότι θεωρούμε τον εαυτό μας τέλειο και πρέπει ο κόσμος να τελειοποιηθεί για να μας ακολουθήσει.
Μιλάμε για πνευματικότητα, ομιλίες, μετάνοιες, κανόνες Αγίων, αλλά οι λέξεις “συγγνώμη”,”έκανα λάθος”, “σε συγχωρώ”, “μήπως φταίω κάπου” δεν έχουν βγει ποτέ από το στόμα μας. Ενώ το τελευταίο πράγμα που δώσαμε σε κάποιον παίζει να είναι το φαρμάκι στα λόγια μας. Όση προσευχή και να κάνεις όταν νομίζεις ότι εσύ δεν φταις πουθενά, δεν γίνεται πνευματική δουλειά.
Την ώρα που έχουμε έναν λογισμό, που λέμε ή γράφουμε κάτι για κάποιον ας σκεφτούμε κάποια πολύ απλά πραγματάκια...
Αυτό που είπα είχε αγάπη, διάκριση, σεβασμό, υπομονή, συμπόνια ;
Τα είχε όλα αυτά;
Αν από το στόμα σου δεν βγουν λουλούδια αλλά σφαίρες μη μιλήσεις καθόλου! Πέταξε τις σφαίρες και κοίταξε να καλλιεργήσεις στην καρδιά σου άνθη ώστε ο λόγος σου να είναι Παράδεισος.
Πολλές συνομιλίες μας είναι πλέον ηλεκτρονικού χαρακτήρα “viber, messenger” κλπ. Πολλές φορές συμβαίνουν παρεξηγήσεις. Ας προσέχουμε τι λέμε, πως το λέμε και τι γράφουμε, μήπως πατήσουμε καμία σκανδάλη και πυροβολήσουμε καμία καρδιά.
Μην ξεχνάμε ότι πολλές φορές το καλύτερο πράγμα που έχουμε να κάνουμε είναι να σιωπήσουμε και να ακούσουμε τον άλλον. Αρκεί αυτό για να του δώσουμε χαρά και ευλογία....
Πριν κοιμηθείς σκέψου…. Πόσες λέξεις μέλι και πόσες δηλητήριο βγήκανε σήμερα από το στόμα μου ενώ πρώτα τις καλλιέργησε η καρδιά μου ;
Δες αδερφέ μου την παρακάτω εικόνα…
Πές μου τι βλέπεις;….
Από τη μία βλέπεις ποιος πραγματικά είσαι και στην σκιά ποιος νομίζεις ότι είσαι και ποιος θέλεις να είσαι και να φαίνεσαι.
Μην κινείσαι με τη σκιά διότι δεν είσαι εσύ, να κινείσαι με την πραγματικότητα σου…
Λίγο προσοχή….
π.Σπυρίδων Σκουτής - euxh. gr
Λίγο προσοχή αδερφέ μου . . . - ΕΥΧΗ.gr

[toula]

Με την ανάστασιν του Χριστού ημείς «θανάτου εορτάζομεν νέκρωσιν, άλλης βιοτής της αιωνίου απαρχήν».
Η αληθινή ζωή επί της γης αρχίζει ακριβώς από την ανάστασιν του Σωτήρος, διότι είναι ζωή που δεν τελειώνει με τον θάνατον.
Άνευ της αναστάσεως του Χριστού η ανθρωπίνη ζωή δεν είναι άλλο παρά ένα αργόν ψυχομάχημα, που καταλήγει αναπόφευκτα εις τον θάνατον.
Αλλά αληθινή ζωή είναι εκείνη, η οποία δεν τελειώνει με τον θάνατον.
Και μία τοιαύτη ζωή έγινε δυνατότης επάνω εις την γην, μόνον διά της αναστάσεως του Θεανθρώπου Χριστού.
Η ζωή είναι αληθινή ζωή μόνον εν τω Θεώ. Διότι αυτή είναι αγία ζωή και ως εκ τούτου αθάνατος ζωή.
Όπως μέσα εις την αμαρτίαν ευρίσκεται ο θάνατος, ούτω και εις την αγιότητα η αθανασία.
Μόνον διά της πίστεως εις τον Αναστάντα Χριστόν ο άνθρωπος ζη το περισσότερον αποφασιστικόν θαύμα της υπάρξεώς του: την μετάβασιν από τον θάνατον εις την αθανασίαν, από το πεπερασμένον εις την αιωνιότητα, από τον άδην εις τον παράδεισον.
Μόνον τότε ευρίσκει ο άνθρωπος τον εαυτόν του, τον αληθινόν, τον αιώνιον εαυτόν του:
«απολωλώς ην, και ευρέθη», διότι – «νεκρός ην, και ανέζησε» (Λουκ. 15, 24).
Από το βιβλίο του Αρχιμανδρίτου Ιουστίνου Πόποβιτς (νυν άγιος Ιουστίνος), "Άνθρωπος και Θεάνθρωπος."

[toula]

Όπως λέει ο Χριστός: «ο δε μείζων υμών έσται υμών διάκονος».
Όσοι δηλαδή θέλουν να είναι μεγάλοι, ας γίνουν οι υπηρέτες και οι σκλάβοι, ακόμη και των πιο αδυνάτων.
Αυτή η στάση ανήκει στην αιώνια ζωή.
Πράγματι, μολονότι ζούμε σε αυτή τη γη και φέρουμε το σώμα μας, ό,τι περιέχεται στο Ευαγγέλιο παρουσιάζεται ως το μόνο φυσικό πράγμα.
Αντίθετα, όλα όσα δεν συμφωνούν με το Ευαγγέλιο ενέχουν τον κίνδυνο για αιώνια απώλεια.
Παρ’ όλη τη μηδαμινότητά μου, προσεύχομαι για σας να τα επιτύχετε όλα αυτά.
Άγιος Σωφρόνιος Σαχάρωφ.

[toula]

Αργά βαδίζει ο Χριστός. Όμως εάν Του επιτρέπαμε θα βάδιζε γρηγορότερα.
Εγώ και εσύ φταίμε, φίλε μου.
Εγώ και εσύ φράξαμε το δρόμο του Χριστού, εγώ με το κέρδος μου και εσύ με την ηδονή σου.
Εγώ ζητώ από κάθε πράγμα κέρδος και εσύ ζητάς από κάθε πράγμα ηδονή.
Δεν είναι έτσι;
Και ενώ εμείς στύβουμε και πιπιλάμε αυτό τον κόσμο, ο Χριστός στέκει πίσω από την πλάτη μας και δεν μπορεί να βαδίσει, επειδή Τον εμποδίζουμε. Ο ασβέστης κοχλάζει, καπνίζει και βρομά. Στη μέση του δρόμου στέκει η ασβεστοκάμινος, από την οποία βγαίνει καπνός και κακοσμία.
Ο Χριστός στέκει και περιμένει, και δεν μπορεί να βαδίσει.
Και φταίνε οι Ιούδες και οι Βοργίες. Οι αντίπαλοι του καλού του Χριστού, εκείνοι που ζητούν τα μέγιστα αγαθά από τον κόσμο, ενώ του δίνουν τα μέγιστα κακά.
Ο Χριστός δεν θα βαδίζει αργά.
Αλλά θα πετά σαν πρωινή ακτίνα μέσα από τον αιθέρα, όταν κάθε άνθρωπος θα πράττει τα μέγιστα καλά για τον κόσμο και θα απαιτεί τα ελάχιστα καλά απ’ αυτόν.
Και φταίνε τα ξερά κεφάλια και οι σκληρές καρδιές· τα ξερά κεφάλια, που την ισχυρογνωμοσύνη τους την ονομάζουν ευφυΐα, και οι σκληρές καρδιές, που τη σκληρότητά τους την ονομάζουν χαρακτήρα.
Στα ξερά κεφάλια δεν μπορεί να μπει ο λόγος του Χριστού και στις ξερές καρδιές δεν μπορεί να μπει η αγάπη Του.
Φταίει ο αυτοκράτορας που λαχταρά το ξένο στέμμα, και ο σύζυγος που ποθεί τη γυναίκα του άλλου, και ο πλούσιος που απλώνει χέρι στα λίγα τού φτωχού.
Φταίει το μίσος, που καρφώνει πασσάλους στο δρόμο του Χριστού, και η δολοπλοκία, που αυτούς τους πασσάλους τους πλέκει και τους κάνει φράχτη, και το ψέμα, που επιστεγάζει το φράχτη, και η ανόητη υπερηφάνεια, που χλευάζει τον Χριστό από την άλλη πλευρά του φράχτη.
Απόσπασμα από το βιβλίο του αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς. "Αργά Βαδίζει ο Χριστός» των εκδόσεων Εν πλω."

[toula]

Δεν είναι κανείς που να μην πέρασε θλίψεις, πόνους, πειρασμούς και δοκιμασίες.
Σαν σαράκι η θλίψη κατατρώει τον έσω άνθρωπο.
Ο σκοπός των θλίψεων στη ζωή μας δεν είναι ότι ο Θεός αρέσκεται να τιμωρεί και να βασανίζει τους ανθρώπους σαν ένας σαδιστής πατέρας, αλλά η διόρθωσή μας, η βελτίωσή μας, η κατεύθυνσή μας στα άνω.
Οι θλίψεις μπορούν να γίνουν ένας δρόμος προς συνάντησή μας με τον ζώντα Θεό.
Οι άνθρωποι αγάπησαν το σκοτάδι και όχι το φως, και γι’ αυτό θλίβονται.
Μερικές φορές οι θλίψεις διώχνουν την οκνηρία, τη νωχέλεια και την αδιαφορία.
Μπορούν να συγκεντρώσουν τον άνθρωπο στον εαυτό του, να γίνει αφορμή περισυλλογής, ενδοσκαφής, αυτοανάκρισης, αυτογνωσίας και αυτομεμψίας.
Οι πολλές και διάφορες ανέσεις μπορούν να κάνουν τον άνθρωπο πιο ράθυμο, χλιαρό και χαλαρό.
Μπορεί να νομίζει ότι είναι ευτυχισμένος, μέσα του όμως να έχει μια ανεκπλήρωτη χαρά.
Η γενναία αντιμετώπιση των θλίψεων της ζωής θα δώσει τη νίκη της ανδρείας.
Μπορεί οι θλίψεις να μας φέρουν πιο κοντά στο Θεό.
Ο Θεός αγαπά να δοκιμάζει παιδαγωγικά για να βοηθήσει, να φωτίσει, να ανορθώσει.
Οι θλιμμένοι μπορούν να γίνουν πιο συμπάσχοντες και φιλάδελφοι.
Μη στη στενοχώρια προσθέτουμε στενοχώρια και στη θλίψη άλλη θλίψη.
Κατά τον Μέγα Βασίλειο κακό δεν είναι η ασθένεια, η απόρριψη, η οικονομική ζημιά, η φτώχεια και η στέρηση παρά μόνο η αμαρτία.
Η σοφία του Θεού αφαιρεί τον πλούτο από αυτούς που τον μεταχειρίζονται λαθεμένα, εσφαλμένα, πλεονεκτικά και απάνθρωπα.
Επιτρέπει τις ασθένειες στο σώμα για να το ταπεινώσει, να δώσει υγεία στην ψυχή, να μην αφηνιάσει στην αμαρτία.
Παίρνει, παρά τη θλίψη μας, εκείνους που κρίνει πως είναι η καλύτερή τους ώρα.
Μην τα βάζουμε με τον Θεό. Ξέρει καλά τι κάνει.
Δεν γνωρίζουμε το σωτήριο σχέδιο και τον λυτρωτικό Θεό.
Αρκετές φορές το φάρμακο είναι πικρό, δεν θέλουμε να το πάρουμε, όμως δίνει θεραπεία.
Η αμαρτία είναι η κύρια και η μεγάλη πηγή των θλίψεων.
Η αμαρτία τυραννά, παρασύρει, δεσμεύει, φυλακίζει, εξαθλιώνει.
Ο Θεός δεν θα κρίνει όσους αμάρτησαν, αλλά όσους δεν μετανόησαν.
Η ταπεινοφροσύνη, η προσευχή, η υπομονή ελαφρύνει το βάρος των θλίψεων.
Μη λοιπόν αφήσουμε εξαιτίας μας να μεγαλώσουν οι θλίψεις.
Μην επιτρέψουμε θλίψη επί των θλίψεων.
Ας τις δούμε και με αυτό το άλλο μάτι που αναφέρουμε.
Μην, παρακαλώ, οδηγηθεί ποτέ κανείς στην απελπισία.
Μετά τη συννεφιά συνήθως η λιακάδα είναι πιο γλυκιά.
Το κείμενο του π. Μωυσή Αγιορείτη, δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα, “Μακεδονία της Κυριακής”, με τίτλο η “Θλίψη”, στις 3 Φεβρουαρίου, 2013.

[toula]

Η συμμετοχή στον θάνατο του Χριστού σημαίνει κατάφαση και εκούσια αποδοχή του θανάτου.
Ο Χριστιανός όμως δέχεται η και επιλέγει εκούσια, αν χρειαστεί, τον θάνατο, επειδή πραγματοποιείται εν Χριστώ.
Δεν είναι εραστής του θανάτου αλλά της ζωής.
Και δέχεται η επιλέγει τον εν Χριστώ θάνατο, επειδή ο Χριστός είναι η αληθινή ζωή.
Με την προσήλωσή του στον Χριστό και την εν Χριστώ ζωή μπορεί ο πιστός να πεθαίνει κάθε ημέρα, γιατί μπορεί και να ζει με την χάρη του Αγίου Πνεύματος «εν καινότητι ζωής».
Άγιος Σωφρόνιος Σαχάρωφ.