Τα όρια της φιλανθρωπίας

[panagiotisspy]

Κάποτε, πριν χρόνια, το να δώσεις ή όχι, δεν έμπαινε σε αυτή την βάσανο.
Που και που, αραιά, σου δινόταν η ευκαιρία. Και μάλιστα εθεωρείτο λιγάκι "σκληρόκαρδο" να μην αφήσεις ένα κέρμα σε ένα απλωμένο χέρι.
Τώρα έχει πλημμυρίσει ο τόπος από αυτά τα χέρια.
Είναι κι'αυτό ένα σημείο των καιρών.
Ας σκεφτούμε ότι και τα δικά μας χέρια απλωμένα είναι. Γιατί πράγματι είναι.
Και αναλόγως ας πράξουμε.
Με διάκριση πάντοτε αδέρφια.
Αλλά δεν πρέπει ποτέ η διάκριση αυτή να μπερδεύεται με διάθεση κρίσης των συνανθρώπων μας.
Και να ξέρουμε ότι πολλές φορές "τα φαινόμενα απατούν". Μπορεί αυτός που μοιάζει "αναγκεμένος" να μην είναι, ενώ αυτός που δεν μοιάζει να είναι.

Και να προσευχόμαστε πάντα και για μας, αλλά και για όλο τον κόσμο.

Και όπως λέει και ο Στάθης, όρια στη φιλανθρωπία πράγματι δεν υπάρχουν.

Και πόσο μάλλον δεν υπάρχουν όρια, στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ φιλανθρωπία του Κυρίου ΠΡΟΣ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ.
Τα απλωμένα χέρια όλων μας προς τον Κύριο, ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΑ ΓΕΜΑΤΑ, εκτός αν τα αδειάσουμε μόνοι μας.

[ψυχουλα]

οσο αφορα τα ακοπα/αδικα κερδη πολυ σωστα ο λαος λεει "ανεμομαζωματα διαολοσκορπισματα"

υπαρχει και μια αλλη παραμετρος. να δινουμε με την καρδια μας κι οχι επειδη ετσι πρεπει.

"Εάν δώσεις κάτι στο φτωχό, να το δώσεις με πρόσωπο ιλαρό, και με καλά
λόγια να τον παρηγορήσεις για τη θλίψη του.
Όταν κάνεις αυτό που
είπα, η ιλαρότητα του προσώπου σου κυριαρχεί στο μυαλό του περισσότερο
παρά αυτό που χρειαζόταν και το έλαβε." Αγιος Ισαάκ ο Σύρος

[panagiotisspy]

Πολύ ωραία, έτσι είναι.
Και να προσθέσω, ότι την ίδια στάση και συμπεριφορά πρέπει να έχουμε, ακόμη και αν δεν δώσουμε κάτι τελικά.

[ψυχουλα]

Πολύ ωραία, έτσι είναι.
Και να προσθέσω, ότι την ίδια στάση και συμπεριφορά πρέπει να έχουμε, ακόμη και αν δεν δώσουμε κάτι τελικά.

σ αυτη την περιπτωση να ξερουμε οτι μπορει να εισπραξουμε και καμια καταρα! το χαμογελο σκετο δεν εκτιμαται στις μερες μας αν δε συνοδευεται απο χαρτονομισμα! βλεπεις με αυτο δε μπορεις να αγορασεις ψωμί!

[eleimon]

σ αυτη την περιπτωση να ξερουμε οτι μπορει να εισπραξουμε και καμια καταρα! το χαμογελο σκετο δεν εκτιμαται στις μερες μας αν δε συνοδευεται απο χαρτονομισμα! βλεπεις με αυτο δε μπορεις να αγορασεις ψωμί!

Μη το γελας καθολου ψυχουλα μου,ιδιως καποιοι "εγχρωμοι" που συχναζουν εξω απ τους ναους με βρεφη στην αγκαλια και αλλα μικρα πιτσιρικια σκορπισμενα σε ολες της γωνιες της εκκλησιας αν τυχον τους προσπερασεις και δεν τους δωσεις τιποτα δεν εχουν σε τιποτα να σου την πουν.

Προσωπικα μου ετυχε οταν στην ενορια μας ειχε ζητηθει απο τον ιερεα να συνεισφερουμε καποια τροφιμα που ειχαν αναγκη.Οταν λοιπον μας ειδαν με τις σακουλες των τροφιμων και τους προσπερασαμε χωρις να τους δωσουμε κατιτις γινανε πιο επιμονοι,καποιος κυριος τοτε τους μιλησε με ευγενικο τροπο και τους ειπε οτι αν χρειαζονται τροφιμα οπως λενε κλαιγοντας μπορουν να πανε στο "σπιτακι της αγαπης",ετσι λενε τη στεγη των απορων στην εκκλησια μας και να τους δινουν καθημερινα φαγητο και οτι αναγκη εχουν τα μικρα.....τι ηταν να τους το πει?λες και τους τσιμπησε μυγα, αρχισαν να φωναζουν και να χλευαζουν,να βριζουν στη γλωσσα τους δεν ξερω τι ελεγαν,παντως κατι τετοια περιστατικα σε κανουν και αναθεωρεις πολλες φορες τις αποψεις σου.

Εγω παντα ελεγα οτι δε πειραζει οταν μπορω να δινω θα δινω οτι εχω,δεν εχω και πολλα ιδιως τωρα αν με κοροιδεψουν με κοροιδεψαν δε βαριεσαι,ισως προστεθει κανενα λιθαρακι στο μισθο μας...

Αυτο που με στεναχωρει επισης ειναι οταν βλεπω ναρκομανεις να σερνονται στους δρομους,να σου ζητανε απελπισμενα λιγα χρηματα για να φανε και να ξερεις οτι αν τους δωσεις μονο κακο θα τους κανεις,και δυστηχως μου συμβαινει καθε πρωι γιατι για να παω στο γραφειο μου περναω μπροστα απ το ΟΚΑΝΑ ειναι φρικη 6 η ωρα το πρωι τους βλεπεις λιωμα ολους και δε σου κανει καρδια σ αυτα τα παιδια να μη δωσεις κατι.

Το σιγουρο ειναι οτι ορια δεν υπαρχουν στην φιλανθρωπια μπορουμε να κρινουμε που υπαρχει αναγκη και που οχι,στα οχι ας δινουμε κατι μικρο κατι απειροελαχιστο και δε πειραζει ας παει χαμενο....ΚΑΛΗ ΚΑΡΔΙΑ...

[filotas]

"42 τώ αιτούντί σε δίδου, και τον θέλοντα από σού δανείσασθαι μη αποστραφής." (Ματθ. 5, 42)

"30 παντί δε τώ αιτούντί σε δίδου, και από τού αίροντος τα σά μη απαίτει. 31 και καθώς θέλετε ίνα ποιώσιν υμίν οι άνθρωποι, και υμείς ποιείτε αυτοίς ομοίως. 32 και ει αγαπάτε τους αγαπώντας υμάς, ποία υμίν χάρις εστί; και γάρ οι αμαρτωλοί τους αγαπώντας αυτούς αγαπώσι. 33 και εάν αγαθοποιήτε τους αγαθοποιούντας υμάς, ποία υμίν χάρις εστί; και γάρ οι αμαρτωλοί το αυτό ποιούσι. 34 και εάν δανείζητε παρ' ών ελπίζετε απολαβείν, ποία υμίν χάρις εστί; και γάρ αμαρτωλοί αμαρτωλοίς δανείζουσιν ίνα απολάβωσι τα ίσα. 35 πλήν αγαπάτε τους εχθρούς υμών και αγαθοποιείτε και δανείζετε μηδέν απελπίζοντες, και έσται ο μισθός υμών πολύς, και έσεσθε υιοί υψίστου, ότι αυτός χρηστός εστιν επί τους αχαρίστους και πονηρούς." (Λουκ. 6, 30-35)

Νομίζω για μας ισχύει αυτό που είπε ο Χριστός. Να δίνουμε σε όποιον μας ζητά και μάλιστα όχι από το περίσσευμά μας, γιατί αυτό είναι εύκολο, αλλά ακόμη και από το υστέρημά μας, όπως η χήρα έδωσε τον μοναδικό οβολό που είχε.

Βεβαίως ο ιερέας μιας ενορίας είναι υποχρεωμένος να έχει διάκριση, ώστε να βοηθά κατά δύναμιν όσους έχουν πραγματικά ανάγκη, επειδή αν βοηθά όλους όσους ζητούν, δεν θα έχει να δώσει σ' όσους πραγματικά χρειάζονται βοήθεια.

Προσωπικά δίνω, όταν μπορώ, σ' όποιον μου ζητά, εκτός από τους επαγγελματίες ζητιάνους.