Re: Ψυχοφελή μηνύματα...
Δημοσιεύτηκε: Παρ Μάιος 26, 2017 8:45 pm
Δυσκολευόμαστε να αποδεχθούμε αλήθειες που μας πληγώνουν. Σκιές που μας τρομάζουν. Όμως μονάχα εάν δούμε τα ερείπια μας, μπορούμε να κτίσουμε το μέλλον μας. Εάν αρνείσαι να δεις το σκοτάδι δεν θα φανεί ποτέ το φως που κουβαλάς. Και εάν δεν αποδεχθείς ότι μέσα σου, κρύβεις τον Ιούδα, την πόρνη τον ληστή, δεν θα μπορέσεις ποτέ να ελπίσεις στον παράδεισο. Προϋπόθεση για να μετανοήσει είναι να ζήσεις. Να ζήσεις όλες τις πλευρές σου με ειλικρίνεια. Η υποκρισία δεν είναι κακό για τους άλλους, αλλά για σένα, γιατί σε αναγκάζει να φαίνεσαι κάτι που δεν είσαι.
Στην πραγματική ζωή λοιπόν πολλές φορές θα βιώσουμε την προδοσία, την απόρριψη, την εκμετάλλευση, την χρησιμοποίηση από τους άλλους. Προσοχή όμως, εδώ. Γιατί δεν είναι πάντα οι άλλοι που προδίδουν, είμαστε και εμείς που φοράμε την κουκούλα ως προδότες των ονείρων τους.
Το γεγονός όμως ότι υπάρχει η αδικία και προδοσία στην ζωή και στις σχέσεις των ανθρώπων, δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει αγάπη. Υπάρχουν άνθρωποι που πήραν και έδωσα αγάπη. Δίχως αγάπη δεν θα υπήρχε ο κόσμος.
Μόνο που η αγάπη έχει μια ωριμότητα και σοβαρότητα. Δεν λέει μεγάλα λόγια. Πράττει σιωπηλά αυτά που νιώθει, και είναι υπέροχα. Δεν υπόσχεται κι όμως ποτέ δεν εγκαταλείπει. Δεν εξιδανικεύει. Αντιθέτως ξέρει και γνωρίζει να αγαπά τον άλλον όπως είναι και όχι όπως θα ήθελε να είναι. Με τα καλά και κακά του, με τα λάθη και σωστά του, με το φως και το σκοτάδι του. Ξέρει ποιον και τι αγαπάει. Δεν τυφλώνεται. Δεν στενεύει, μα ανοίγει για να τον χωρέσει όπως ακριβώς είναι.
Η αγάπη ξέρει να περιμένει, να υπομένει, να σταυρώνεται, να δίνει ακόμη και όταν ξέρει ότι θα χάσει. Αυτός που σε αγαπάει δεν σου ζητάει να αλλάξεις, δεν σε θέλει μόνο στα καλά σου, δεν σε ζητάει μονάχα στις μαύρες του, σε θέλει εκεί στην ζωή του, γιατί δεν φαντάστηκε ούτε λεπτό ζωή χωρίς εσένα. Προτιμά να σε περιμένει παρά να σε ανταλλάξει με ένα ψέμα. Προτιμά την απουσία σου, παρά το υποκατάστατο σου. Και πάντα, μα πάντα σε συγχωρεί γιατί γνωρίζει καλά, ο τι η απουσία σου πονάει πιο πολύ από το λάθος σου…
«Μέσα στο δρόμο περπατάω κι όλα ασήμαντα μικρά όμως εσύ όταν τ΄αγγίξεις γίνονται τόσο ακριβά. Ό,τι κι αν έζησα με σένα δε μπορεί να συγκριθεί ό,τι κι αν ένιωσα το ένιωσα μαζί σου. Όλη η ζωή μου μια ματιά σου σαν τραγούδι στη σιωπή, όλος ο κόσμος η αλήθεια η δική σου……»
π. λίβυος
Χαράλαμπος Παπαδόπουλος
Στην πραγματική ζωή λοιπόν πολλές φορές θα βιώσουμε την προδοσία, την απόρριψη, την εκμετάλλευση, την χρησιμοποίηση από τους άλλους. Προσοχή όμως, εδώ. Γιατί δεν είναι πάντα οι άλλοι που προδίδουν, είμαστε και εμείς που φοράμε την κουκούλα ως προδότες των ονείρων τους.
Το γεγονός όμως ότι υπάρχει η αδικία και προδοσία στην ζωή και στις σχέσεις των ανθρώπων, δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει αγάπη. Υπάρχουν άνθρωποι που πήραν και έδωσα αγάπη. Δίχως αγάπη δεν θα υπήρχε ο κόσμος.
Μόνο που η αγάπη έχει μια ωριμότητα και σοβαρότητα. Δεν λέει μεγάλα λόγια. Πράττει σιωπηλά αυτά που νιώθει, και είναι υπέροχα. Δεν υπόσχεται κι όμως ποτέ δεν εγκαταλείπει. Δεν εξιδανικεύει. Αντιθέτως ξέρει και γνωρίζει να αγαπά τον άλλον όπως είναι και όχι όπως θα ήθελε να είναι. Με τα καλά και κακά του, με τα λάθη και σωστά του, με το φως και το σκοτάδι του. Ξέρει ποιον και τι αγαπάει. Δεν τυφλώνεται. Δεν στενεύει, μα ανοίγει για να τον χωρέσει όπως ακριβώς είναι.
Η αγάπη ξέρει να περιμένει, να υπομένει, να σταυρώνεται, να δίνει ακόμη και όταν ξέρει ότι θα χάσει. Αυτός που σε αγαπάει δεν σου ζητάει να αλλάξεις, δεν σε θέλει μόνο στα καλά σου, δεν σε ζητάει μονάχα στις μαύρες του, σε θέλει εκεί στην ζωή του, γιατί δεν φαντάστηκε ούτε λεπτό ζωή χωρίς εσένα. Προτιμά να σε περιμένει παρά να σε ανταλλάξει με ένα ψέμα. Προτιμά την απουσία σου, παρά το υποκατάστατο σου. Και πάντα, μα πάντα σε συγχωρεί γιατί γνωρίζει καλά, ο τι η απουσία σου πονάει πιο πολύ από το λάθος σου…
«Μέσα στο δρόμο περπατάω κι όλα ασήμαντα μικρά όμως εσύ όταν τ΄αγγίξεις γίνονται τόσο ακριβά. Ό,τι κι αν έζησα με σένα δε μπορεί να συγκριθεί ό,τι κι αν ένιωσα το ένιωσα μαζί σου. Όλη η ζωή μου μια ματιά σου σαν τραγούδι στη σιωπή, όλος ο κόσμος η αλήθεια η δική σου……»
π. λίβυος
Χαράλαμπος Παπαδόπουλος