Σελίδα 22 από 27
Δημοσιεύτηκε: Τρί Μάιος 01, 2007 12:07 am
από NIKOSZ
ΝΑ ΚΑΙ ΑΛΛΗ ΜΙΑ ΕΙΚΟΝΑ "ΓΡΟΘΙΑ ΣΤΟ ΣΤΟΜΑΧΙ"
ΟΠΩΣ ΛΕΕΙ ΚΑΙ Η ΚΑΛΗ ΜΟΥ ΦΙΛΗ ΜΕΛΠΟΜΕΝΗ !
Δημοσιεύτηκε: Τρί Μάιος 01, 2007 12:32 am
από Melpomeni
NIKOSZ έγραψε:ΝΑ ΚΑΙ ΑΛΛΗ ΜΙΑ ΕΙΚΟΝΑ "ΓΡΟΘΙΑ ΣΤΟ ΣΤΟΜΑΧΙ"
ΟΠΩΣ ΛΕΕΙ ΚΑΙ Η ΚΑΛΗ ΜΟΥ ΦΙΛΗ ΜΕΛΠΟΜΕΝΗ !
Στο ελεος του Κυριου ελπιζουμε ! να ξυπνησουν οι συνειδησεις ! να θεραπευτουμε απο την πνευματικη μας παραλυση , να σηκωσουμε το κρεββατι των ευθυνων μας και να βαδισουμε απο το σκοταδι της φιλαυτιας μας στο φως της Αγαπης του Χριστου.
Να αδειασουν οι σκουπιδοτενεκεδες απο κομματια εμβρυων και να γεμισουν οι παιδικες χαρες.
Ποτε δεν ειναι αργα ,ακομη και αν καποιος η καποια αδελφη εσφαλλε ,ας μην ξανασφαλλει ! ας δει την πραγματικοτητα ,ας διαλεξει τη Ζωη και οχι το Θανατο.
Ας μιλησουμε ! και ενα παιδακι να σωθει ,αξιζει τον κοπο.
Και μια ψυχη πατερα η μητερας να ξυπνησει και να ελθει κοντα στο Χριστο,στον Δημιουργο της ζωης,αξιζει τον κοπο.
Δημοσιεύτηκε: Παρ Μάιος 04, 2007 11:59 pm
από NIKOSZ
http://mystakidis.com/istologio/?p=125
ΚΑΤΑΘΕΣΗ ΨΥΧΗΣ
ΚΑΤΑΘΕΣΗ ΑΓΑΠΗΣ
ΚΑΤΑΘΕΣΗ ΜΙΑΣ ΜΑΝΑΣ !!!
ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΟ ΕΙΛΙΚΡΙΝΑ !!
ΝΑ ΤΗΝ ΕΧΕΙ Ο ΘΕΟΣ ΚΑΛΑ !
Δημοσιεύτηκε: Σάβ Μάιος 05, 2007 12:06 am
από NIKOSZ
Δημοσιεύτηκε: Σάβ Μάιος 05, 2007 2:29 am
από Melpomeni
Μπραβο της ! Μπραβο που προτιμησε τη ζωη απο το θανατο,και μπραβο για το κουραγιο της να μιλησει δημοσια !
Ο Θεος να την ευλογει και να εχει και αυτην την και το παιδακι της παντα κατω απο την Προστασια Του.
Μπραβο και στο Συλλογο,παραδειγμα προς μιμηση ολων μας. Ο Θεος να ευλογει τα εργα τους.
Δημοσιεύτηκε: Σάβ Μάιος 05, 2007 2:31 am
από Melpomeni
Δημοσιεύτηκε: Σάβ Μάιος 05, 2007 4:32 am
από Christos
Δημοσιεύτηκε: Τρί Μάιος 08, 2007 10:22 pm
από NIKOSZ
Δεν είναι άραγε υποκρισία να καταβάλλονται τόσες προσπάθειες για τη βελτίωση και τη διατήρηση της ζωής,
ενώ χιλιάδες άνθρωποι καταδικάζονται σε θάνατο πριν ακόμα γεννηθούν;
www.unborn.gr
Δημοσιεύτηκε: Τετ Μάιος 09, 2007 2:39 am
από silver
Μια μητέρα μπήκε στο ιατρείο του οικογενειακού της γιατρού, κρατώντας στην αγκαλιά της ένα χαριτωμένο παιδάκι μόλις ενός χρόνου. Κάθισε στο κάθισμα κοντά στο γιατρό και του είπε: Γιατρέ, σε παρακαλώ, βοήθησέ με, το μωρό μου είναι μόλις ενός χρόνου και εγώ είμαι ξανά έγκυος και δεν θέλω να έχω δυο παιδιά, τόσο κοντά το ένα στο άλλο. Και τι θέλεις να κάνω; Ρώτησε ο γιατρός. Να μου αφαιρέσης το παιδί αυτό, απάντησε η γυναίκα. Ο γιατρός, αφού σκέφθηκε σοβαρά για λίγο, είπε: Νομίζω πως υπάρχει μια καλύτερη λύσι για το πρόβλημά σου. Αφού δεν θέλεις να έχης δυο παιδιά τόσο κοντά το ένα στο άλλο, η καλύτερη λύσι είνε να σκοτώσωμε το μωρό που έχεις στην αγκαλιά σου, παρά εκείνο που έχεις στην κοιλιά σου. Αυτό είναι ευκολώτερο—αφού έτσι κι αλλιώς θα σκοτώσωμε το ένα από τα δύο—κι αποφεύγεται και ο κίνδυνος για τη δική σου ζωή. Καθώς η γυναίκα τον άκουγε σοκαρισμένη, ο γιατρός έβγαλε ένα μαχαίρι και είπε στη μητέρα να ξαπλώση το παιδί κάτω και να γυρίση το κεφαλάκι του από την άλλη μεριά. Η γυναίκα κόντεψε να λιποθυμήση από την τρομάρα της και πετάχθηκε από το κάθισμα αρπάζοντας γερά το παιδί της και φωνάζοντας: Δολοφόνε! Ο γιατρός τότε της εξήγησε ήρεμα, ότι η πρότασή του να σκοτώσουν το ήδη γεννημένο παιδί της δεν ήταν χειρότερη από τη δική της να σκοτώσουν το αγέννητο. Το ένα δεν θα ήταν λιγώτερο έγκλημα από το άλλο. Η μόνη διαφορά ήταν η ηλικία του θύματος.
Εύγε στον ευφυέστατο και ευσυνείδητο ιατρό. Και αλλοίμονο σ’ όσους παρουσιάζουν το έγκλημα των εκτρώσεων ως αθώα πράξι. Και τρισαλλοίμονο σ’ αυτούς που ψήφισαν και σ’ αυτούς που διατηρούν το νόμο υπέρ των εκτρώσεων, και σε αυτούς που τους ψηφίζουν, όταν γίνονται εκλογές.
================
Τι λαός είμαστε; Πώς δικαιολογούνται οι εξάρσεις μας και μαζί οι χαμέρπειές μας; Πώς ενωμένοι κάνουμε θαύματα και διηρημένοι αλληλοφαγωνόμαστε; Τελικά, είμαστε ένας λαός μεγάλων αντιθέσεων που μας οδηγούν από το μεγαλείο στην ευτέλεια. Και αυτό από των αρχαίων χρόνων μέχρι σήμερα. Δεν αντέχουμε εύκολα τους άξιους, δεν αναγνωρίζουμε όσο ζουν τους χαρισματικούς, δεν παραδεχόμαστε την υστέρησή μας. Αντί να παραδειγματιζόμαστε από τους καλύτερούς μας, καταβάλλουμε κάθε προσπάθεια να τους κατεβάσουμε στο επίπεδό μας
Δημοσιεύτηκε: Τετ Μάιος 09, 2007 10:06 pm
από NIKOSZ
ωδή για το παιδί που δεν γεννήθηκε ποτε
Αγιόκλημα
Μεθύσι ολόγηρά μου της ζωής. Ανάσταση
Κι όμως μια λόγχη φως με ταξιδεύει απρόσμενα στον κήπο της αγωνίας
όπου ""βάπτεται κάλαμος αποφάσεως"".
Το νιόφυτρο μπουμπούκι δε θα λουλουδίσει ποτέ
απ' το κουκούλι η πεταλούδα δε θα βγει στη γιορτή της Άνοιξης
και το φτωχό χελιδόνι δε θα τιτιβίσει στα γαλανά τα πλάτη τ' ουρανού.
Τούτη η Γεσθημανή είναι σιωπηλη σαν το θάνατο
και μονάχα ένα θρόισμα μυστικό σαν το βουβό πόνο της Παναγιάς
κεντάει τις άδειες στιγμές.
Είναι τραγούδι απόκοσμο του παιδιού που δεν θα γεννηθεί ποτέ.
Σωπαίνω κι αφουγκράζομαι.
"Θεε μου, σύρε το δοξάρι της συμπόνιας στις ανθρώπινες χορδές
για ν' ακουστεί η αδύναμη φωνή μου: Χανομαι!
Βαρβαρα εισβάλλουν στη φωλιά μου. Που να κουρνιάσω;
Η ατσάλινη ρομφαία βηματίζει απειλητικά εναντίον μου. Τρομάζω!
Αλλά κι η παγερή καταχνιά του καταψύκτη
πιο σκληρή κι απ' το θάνατο. Κρυώνω!
Περνώ τα σύνορα της οδύνης. Η ψυχή μου αδειάζει.
Η φωνή μου σβύνει. Πεθαίνω!
Τωρα που σφύζει ολόγυρά μου η ζωη στούς ρυθμούς της Άνοιξης,
δε ζητώ παρά μια χούφτα ήλιο ν' ανακουφιστεί το παράπονό μου.
Ήλθα, τραγούδι απ' τ' άπειρο, να γλυκάνω μια άδεια αγκαλιά και με φίμωσαν.
Κρατούσα στα μάτια την ανατολή και με βύθισαν στο πιο αποτρόπαιο σκοτάδι.
Άπλωσα δειλά το χέρι στην αγάπη και με πλήγωσαν θανάσιμα
-παράξενο- όσοι τραγουδούσαν τη ζωη, την ελπίδα, το δίκαιο.
Για μένα τώρα όλο το σύμπαν ένα δάκρυ
στα γαλήνια μάτια του λευκόφτερου αγγέλου μου..."
Φτωχό χελιδόνι, δες, πάνω απ' τον κήπο της αγωνίας
δυο μάτια γεμάτα ήλιους, μια αγκαλιά ανοιχτή σαν ουρανός
για να φτερουγίσεις ολόχαρο,
και μια καμπάνα που σημαίνει στη σιγαλία
Χριστός Ανέστη!
Βασιλική Γούση, Μαθήτρια Λυκείου
1o Βραβείο Ποιητικού Λογου,
Πανελλήνιου Διαγωνισμού Ποιητικού και Πεζού Λογου της Πανελλήνιας Ένωσης Ελλήνων Λογοτεχνών
agiazoni.gr
