Σε γενικές πάντως γραμμές αδελφή μου Ιριδα, νιώθω πως η έννοια αυτοεκτίμηση, δεν πρέπει να αφορά σε καμμία περίπτωση το τομάρι μας και το εγώ μας, αλλά αυτό που πρεσβεύουμε σε επίπεδο πνευματικό, δηλαδή την Πίστη μας. Σε αυτό το κομμάτι του εντός παρενθέσεως (εγώ μας), πρέπει να μην υποχωρούμε και να είμαστε αδιάλλακτοι.irida έγραψε:Ως τωρα στη ζωη μου οταν ειχα προβληματα στις σχεσεις μου με τους συνανθρωπους μου αντδρουσα επιθετικα και εγωιστικα. Τωρα δεν θελω καθολου μα καθολου να το κανω αυτο. Στην προσπαθεια μου αυτη λοιπον γεννηθηκαν αυτα τα ερωτηματικα που σας εθεσα παραπανω ζητωντας την βοηθεια σας και που τοσο προθημα μου δωσατε και σας ευχαριστω γι αυτο. Το ξερω πως εχω πολυ δρομο ακομα και πολυ ψαξιμο και αγωνα, και παρολο που διαβασα τις αποψεις σας και μερικα σημεια ηταν αρκετα διαφωτιστικα, εξακολουθω να νοιωθω μπερδεμενη και προβληματισμενη...
Γιατί όλο αυτό, στην ουσία δεν είναι "εγώ", αλλά είναι "Αυτός" (ο Κύριος).
Φυσικά και είναι δύσκολο που αισθάνεσαι προβληματισμό, όλοι μας λίγο ή πολύ αισθανόμαστε αναλόγως.