Γέρων Πορφύριος

[kostas8888]

Ti θα σοϋ κάνουν τά φίδια;

Παππούλη, δε με ενδιαφέρει ή κούραση, με ενδιαφέρετε εσείς. Και αρχίζω νά ανησυχώ για τή ζωή σας...
- Γιατί ανησυχείς για τή ζωή μου;
- Μά! έδώ μέσα πού ήλθατε καί εγκατασταθήκατε εσείς, θα σάς φάνε τά φίδια.
- Πού τά είδες έσύ τά φίδια; Τόση ώρα πού μέ γύρευες, πόσα φίδια συνάντησες στό δρόμο;
- Κανένα!
- Τότε; Ποια φίδια θά μέ φάνε; Αυτά πού δέν υπάρχουν;
- Μά Παππούλη μου, ή περιοχή αυτή έχει πολλά φίδια.
- Είχε, θέλεις νά πεις. Γιά ρώτησε τις γυναίκες καί όλους όσους δουλεύουν έδώ, νά σοΰ πουν.
- Γιατί; τί έγιναν τόσα φίδια πού είχε ή περιοχή αυτή;
- Τί έγιναν; Μόλις ήλθα έδώ έγώ, έφυγαν τά φίδια!

- "Α! βρε Ανάργυρε! "Αμα έχεις το Θεό, τί θά σού κάνουν τά φίδια; Καί αυτά πλάσματα του Θεού δέν είναι; Συνεπώς, μπορεί ποτέ το δημιούργημα νά είναι πιο ίσχυρό άπό το Δημιουργό του;
- 'Ασφαλώς όχι, Παππούλη μου! 'Αλλά τότε σέ είχαμε κοντά μας καί μάς τά έλεγες. Τώρα πού μας έφυγες, τί κάνουμε; [Κ 192]

[kostas8888]

Είχε εκκλησιαστική συνείδηση και σεβόταν πολύ τον επίσκοπο

O Γέρων Πορφύριος είχε πολύ ανεπτυγμένη τήν εκκλησιαστική συνείδηση. Σεβόταν τα εκκλησιαστικά πρόσωπα και τήν εκκλησιαστική ιεραρχία. Έλεγε: «"Αν τα χαλάσω με τον επίσκοπο, άν ό επίσκοπος είναι θυμωμένος μαζί μου, ή προσευχή μου δεν ανεβαίνει στον ουρανό». [Ί 183]
* * *
"Αν μπορώ να πω ένα δεύτερο: Ήταν ό Γέροντας έκκλησιοκεντρικός. Ή 'Εκκλησία ήταν ή βάση της όλης ζωής και δραστηριότητος του. Μάλιστα τόν είχα δεϊ πολλές φορές, όταν μιλούσε για τήν Εκκλησία, να αναλύεται είς δάκρυα. Έτρεφε απόλυτο σεβασμό στην επίσημη Εκκλησία. Ό επίσκοπος ήταν είς τόπον και είς τύπον Χριστού. Τόν στενοχωρούσε αφάνταστα όταν έβλεπε να κατηγορούν επισκόπους. Να γράφουν εναντίον των επισκόπων. Ό,τι και να είναι ό επίσκοπος, είναι ή κεφαλή. Είναι είς τόπον και είς τύπον Χριστού. Αυτό ήταν Ιερή υπόθεση για το Γέροντα. [Ί 205]

[kostas8888]

Ζω με το φόβο των «παρατηρήσεων»

Η μουν στενοχωρημένος για μερικές παρατηρήσεις και επιπλήξεις πού μοϋ έκαναν, ένώ μέσα μου δεν καταλάβαινα ότι έφταιγα.
- Μα γιατί, Γέροντα, συνέχεια με μαλώνουν; Μέ το παραμικρό ό Γέροντας στο Μοναστήρι, αυτές τις μέρες μοϋ κάνει παρατηρήσεις. Μοϋ έρχονται ούρανοκα-τέβατες ξαφνικά, ένώ έγώ νόμιζα ότι έκανα καλά. Μέσα μου λυπούμαι πολύ καί νιώθω ένα πλάκωμα και φόβο, ότι κάθε στιγμή θα μέ ξαναπαρατηρήσει.
- Βρέ, αυτός πάει νά σε αγιάσει καί σύ κλωτσάς; Τί είναι αυτά πού σοϋ λέει ό Γέροντας σου; "Επρεπε νά ήσουν έκεϊ στά Καυσοκαλυβια. Πού λές, μιά φορά μέ συνείχε ό λογισμός γιά τους γονείς μου. Τους πόνεσα καί το εξομολογήθηκα στους Γεροντάδες μου. Πρώτη φορά μέ ρωτούσαν:
- Πώς αισθάνεσαι, παιδί μου;
- Καλά, είμαι πολύ στενοχωρημένος.
- Ναί, άλλα δέ ρώτησες καί μας, αν είμαστε ευχαριστημένοι.
- Μέ συγχωρείτε. Πάντως έγώ νιώθω πολύ ευχαριστημένος. Εύχομαι στο Χριστό μας να γίνω καλός, να είστε κι έσεΐς ευχαριστημένοι μαζί μου. Στο δρόμο δεν είχα ευλογία να μιλώ μέ κανένα. -Ευλογείτε -εύλόγησον, και δρόμο... Αργότερα έμαθα ότι ήσαν πολύ αυστηροί καί κανένας δέν έκανε μαζί τους. "Ολοι έφευγαν. Έμενα μοϋ φαίνονταν καλοί. Καί στενοχωριόμουν πού δέν είχα δυσκολίες. [Ά 85π.]
-

[kostas8888]

Ή εύωδία της Θείας Κοινωνίας

Τον τελευταίο καιρό, επειδή δεν μπορούσε πια ό π. Πορφύριος να πηγαίνει στην 'Εκκλησία, μοϋ ζητούσε να τοΰ πηγαίνω τή Θεία Κοινωνία μετά τή Θεία Λειτουργία. Τήν ώρα πού ετοιμαζόταν να δεχθεί τή Θεία Κοινωνία, υπήρχε μια ουράνια κατάσταση· τόση ήταν ή λαχτάρα του και ή αγάπη του για τα "Αχραντα Μυστήρια! Και κάποια φορά μοΰ μίλησε γιά τό άρωμα της Θείας Κοινωνίας. Κατάλαβα ότι αισθανόταν καί μιά εύωδία άπό τή Θεία Κοινωνία.
Πάντοτε ζητούσε άπό τους χριστιανούς νά συμμετέχουν ενεργώς στα Μυστήρια τής Εκκλησίας. [Ί 94]

[evagelia]

Έτυχε μια χρονια των Ταξιαρχων,
να βρεθώ,στο ησυχαστήριο στον
Πατέρα πορφύριο, λίγο πριν
κοινωνήσει,και αυτό που ζήσαμε δεν περιγράφεται με απλά λόγια.άγγελοι
κατέβαιναν κοντά του.Ας έχουμε όλοι την ευχή του και ειδικά
τα νέα παιδιά

[Anna19]

ΣΥΜΦΩΝΩ