Η απόφαση για μοναχισμό θα πρέπει να παρθεί με σύμφωνη γνώμη του πνευματικού του παιδιού. Ο πνευματικός πιθανόν να προτείνει και σε ποιό μοναστήρι θα πάει.polina έγραψε:Όταν κάποιος παίρνει την απόφαση να ακολουθήσει τον μοναχικό βίο, ή ακόμα κι όταν απλά το σκέφτεται και ζυγίζει μέσα του τί θέλει πιο πολύ, τότε αρχίζει ο πόλεμος εκ του πονηρού κυρίως μέσω των γονέων. Τότε θα θυμηθούν ότι θέλουν να καμαρώσουν νύφη ή γαμπρό το παιδί τους και ότι ανυπομονούν να δουν εγγονάκι και πολλά άλλα χωρίς να ξέρουν καν τί σκέφτεται το παιδί τους. Αφήστε τί λένε όταν μαθαίνουν κάτι! "Δεν σκέφτεσαι τη μάνα που σε μεγάλωσε, τον πατέρα σου τον καρδιακό" κλπ. θέλοντας να το ρίξουν στο φιλότιμο. Γενικά όλοι οι πειρασμοί τότε θα έρθουν.
Μακάρι να ήξεραν οι γονείς τί κακό κάνουν στα παιδιά τους αποτρέποντας τα να κάνουν αυτό που λαχταρούν και αγαπούν στη ζωή τους και τί χάνουν κι αυτοί φυσικά. Σε τέτοιες περιπτώσεις, ακόμη και του γάμου, πρέπει να κάθονται οι γονείς δίπλα στο παιδί τους και να το βοηθήσουν να πάρει τη σωστή απόφαση για το παιδί κι όχι γι' αυτούς. Να δουν αν πραγματικά είναι αυτό που θέλουν. Στενοχωριέμαι όταν δημιουργούνται άσχημες καταστάσεις κι από συνειδητούς χριστιανούς.
Είναι ένα πολύ μεγάλο θέμα. Και δύσκολο για αυτούς που το έζησαν ή το ζουν κλπ.
Ο Θεός να μας φωτίσει όλους!
Ναι, για το εγγονάκι και τη νυφούλα λέγονται πολύ συχνά. Επίσης ακούγεται πολύ και το:
"εφόσον θέλει να κάνει κάτι Χριστιανικό, γιατί δεν βοηθάει στην ενορία της (πχ) που χρειάζεται χέρια. Είναι ανάγκη να γίνει μοναχή"; ή:
"Την μάνα της ποια θα την γηροκομήσει; Το σκέφτηκε αυτό";