Βενεδίκτου Ιερομονάχου Αγίου Όρους
Δημοσιεύτηκε: Παρ Νοέμ 10, 2006 2:32 pm
Πηγή ταπεινοφροσύνης
Είναι μεγάλο αγαθό νά εξετάζουμε τή συγγένεια μας καί νά γνωρίζουμε από που δημιουργηθήκαμε. Είναι αρκετή αυτή ή διδασκαλία ταπεινοφροσύνης, δηλαδή ή έξέτασις της φύσεως μας. Μπορεί νά συγκράτηση όλα τά πάθη καί νά φέρη γαλήνη στό νου. Γι αυτό συμβούλευε κάποιος λέγοντας: «Πρόσεχε τό σου» (Γεν. 24,6). Αναλογίσου τήν φύσι καί τήν δημιουργία σου καί σου άρκεΐ αυτό γιά νά είσαι πάντοτε σεμνός. Γι αυτό καί ό δίκαιος εκείνος 'Αβραάμ είχε πάντοτε αυτή τή σκέψι μέσα του καί ποτέ δέν υπρηφανευοταν. Αυτός λοιπόν πού μιλούσε μέ τόν Θεό καί είχε τόση μεγάλη παρρησία καί πήρε μαρτυρία από αυτόν γιά τήν αρετή του, έλεγε' «'Εγώ είμαι γή καί στάχτη» (Γέν. 18,27). Καί άλλος πάλι πού ήθελε νά συγκράτηση τόν φουσκωμένο ανβρωπο, δέν ανέφερε πολλά λόγια, αλλά του θυμίζει μόνο τήν φύσι του καί τόν κατακρίνει πολύ, λέγοντας έ'τσι ακριβώς: «Γιατί υπερηφανεύεται ή γή καί η στάχτη;» (Σοφ. Σειρ. 10,9).
«Στίς ψυχές αυτές αναπαύεται ό Κύριος»
"
Ας συντρίψουμε τό λογισμό μας, παρακαλώ, ας ταπεινώσουμε τό νου μας καί μάλιστα τώρα πού ό καιρός της νηστείας μας προσφέρει μεγάλη βοήθεια γιά τόν σκοπό αυτό. Γιατί αν συμπεριφερώμαστε μέ τόν τρόπο αυτό, θά μπορέσουμε καί νά προσευχόμαστε με πολλή σύνεσι καί μέ τήν έξομολόγησι των αμαρτημάτων μας νά προκαλέσουμε πλούσια τήν χάρι του Θεοΰ. Καί γιά νά μάθετε ότι ό Κύριος αναπαύεται σε αυτές τίς ψυχές, άκουε τον νά λέγη: «Σε ποιόν νά ρίξω τό βλέμμα μου παρά στον πράο καί ταπεινό καί σ' αυτόν πού σέβεται τά λόγια μου;» (Ήσ. 66, 2). Γι' αυτό καί ό Χριστός όταν κήρυττε έλεγε: «Μάθετε από έμενα ότι είμαι πράος καί ταπεινός στην καρδιά καί Θά βρήτε άνάπαυσι στις ψυχές σας» (Ματθ. 11,29). Διότι εκείνος πού πραγματικά ταπεινώνει τόν εαυτό του, δέ θά μπόρεση ποτέ νά έκτραπή σέ οργή, ούτε νά όργισθή κατά του πλησίον του, διότι ή ψυχή του είναι συγκρατημένη καί εξετάζει τά δικά της. Τί θά μπορούσε νά ύπαρξη ευτυχέστερο από τήν ψυχή αυτή πού συμπεριφέρεται μέ τόν τρόπο αυτό! "Ενας τέτοιος άνθρωπος κάθεται συνέχεια μέσα στό λιμάνι, βρίσκεται μακρυά από κάθε κακοκαιρία καί απολαμβάνει τή γαλήνη των σκέψεων του. Γι αυτό καί ό Χριστός έλεγε: «Καί θά βρήτε άνάπαυσι στις ψυχές σας».
(Εις τήν Γένεσιν Θ '. ΕΠΕ 2, 234.
«Αύτη είναι ή μεγαλύτερη αρετή...»
Γι αυτό καί ό Χριστός έλεγε στους μαθητές του: «"Οταν κάνετε ό,τι έχετε διαταχθή, νά λέτε ότι είμαστε άχρηστοι δούλοι» (Λουκ. 17,10), από παντού συγκρατώντας τίς σκέψεις τους καί πείθοντας τος νά είναι μετριόφρονες καί νά μή καυχώνται γιά τά κατορθώματα τους, αλλά νά γνωρίζουν ότι ή πιό μεγάλη αρετή από όλες είναι αυτή, τό νά είναι κανείς πρό πάντων μετριόφρονας όταν βρίσκεται ανάμεσα στά κατορθοοματά του.
(Εις τήν Γένεσιν ΚΑ '. ΕΠΕ 618-620.
Είναι μεγάλο αγαθό νά εξετάζουμε τή συγγένεια μας καί νά γνωρίζουμε από που δημιουργηθήκαμε. Είναι αρκετή αυτή ή διδασκαλία ταπεινοφροσύνης, δηλαδή ή έξέτασις της φύσεως μας. Μπορεί νά συγκράτηση όλα τά πάθη καί νά φέρη γαλήνη στό νου. Γι αυτό συμβούλευε κάποιος λέγοντας: «Πρόσεχε τό σου» (Γεν. 24,6). Αναλογίσου τήν φύσι καί τήν δημιουργία σου καί σου άρκεΐ αυτό γιά νά είσαι πάντοτε σεμνός. Γι αυτό καί ό δίκαιος εκείνος 'Αβραάμ είχε πάντοτε αυτή τή σκέψι μέσα του καί ποτέ δέν υπρηφανευοταν. Αυτός λοιπόν πού μιλούσε μέ τόν Θεό καί είχε τόση μεγάλη παρρησία καί πήρε μαρτυρία από αυτόν γιά τήν αρετή του, έλεγε' «'Εγώ είμαι γή καί στάχτη» (Γέν. 18,27). Καί άλλος πάλι πού ήθελε νά συγκράτηση τόν φουσκωμένο ανβρωπο, δέν ανέφερε πολλά λόγια, αλλά του θυμίζει μόνο τήν φύσι του καί τόν κατακρίνει πολύ, λέγοντας έ'τσι ακριβώς: «Γιατί υπερηφανεύεται ή γή καί η στάχτη;» (Σοφ. Σειρ. 10,9).
«Στίς ψυχές αυτές αναπαύεται ό Κύριος»
"
Ας συντρίψουμε τό λογισμό μας, παρακαλώ, ας ταπεινώσουμε τό νου μας καί μάλιστα τώρα πού ό καιρός της νηστείας μας προσφέρει μεγάλη βοήθεια γιά τόν σκοπό αυτό. Γιατί αν συμπεριφερώμαστε μέ τόν τρόπο αυτό, θά μπορέσουμε καί νά προσευχόμαστε με πολλή σύνεσι καί μέ τήν έξομολόγησι των αμαρτημάτων μας νά προκαλέσουμε πλούσια τήν χάρι του Θεοΰ. Καί γιά νά μάθετε ότι ό Κύριος αναπαύεται σε αυτές τίς ψυχές, άκουε τον νά λέγη: «Σε ποιόν νά ρίξω τό βλέμμα μου παρά στον πράο καί ταπεινό καί σ' αυτόν πού σέβεται τά λόγια μου;» (Ήσ. 66, 2). Γι' αυτό καί ό Χριστός όταν κήρυττε έλεγε: «Μάθετε από έμενα ότι είμαι πράος καί ταπεινός στην καρδιά καί Θά βρήτε άνάπαυσι στις ψυχές σας» (Ματθ. 11,29). Διότι εκείνος πού πραγματικά ταπεινώνει τόν εαυτό του, δέ θά μπόρεση ποτέ νά έκτραπή σέ οργή, ούτε νά όργισθή κατά του πλησίον του, διότι ή ψυχή του είναι συγκρατημένη καί εξετάζει τά δικά της. Τί θά μπορούσε νά ύπαρξη ευτυχέστερο από τήν ψυχή αυτή πού συμπεριφέρεται μέ τόν τρόπο αυτό! "Ενας τέτοιος άνθρωπος κάθεται συνέχεια μέσα στό λιμάνι, βρίσκεται μακρυά από κάθε κακοκαιρία καί απολαμβάνει τή γαλήνη των σκέψεων του. Γι αυτό καί ό Χριστός έλεγε: «Καί θά βρήτε άνάπαυσι στις ψυχές σας».
(Εις τήν Γένεσιν Θ '. ΕΠΕ 2, 234.
«Αύτη είναι ή μεγαλύτερη αρετή...»
Γι αυτό καί ό Χριστός έλεγε στους μαθητές του: «"Οταν κάνετε ό,τι έχετε διαταχθή, νά λέτε ότι είμαστε άχρηστοι δούλοι» (Λουκ. 17,10), από παντού συγκρατώντας τίς σκέψεις τους καί πείθοντας τος νά είναι μετριόφρονες καί νά μή καυχώνται γιά τά κατορθώματα τους, αλλά νά γνωρίζουν ότι ή πιό μεγάλη αρετή από όλες είναι αυτή, τό νά είναι κανείς πρό πάντων μετριόφρονας όταν βρίσκεται ανάμεσα στά κατορθοοματά του.
(Εις τήν Γένεσιν ΚΑ '. ΕΠΕ 618-620.