"Αγιον Ορος" Χριστιανικό Ορθόδοξο Φόρουμ

Καλημέρα σε όλους και καλώς σας βρήκα.

Χρειάζομαι βοήθεια στο θέμα του οικουμενισμού. Ζω στο εξωτερικό. Στη χώρα αυτή υπάρχει ορθόδοξος ναός μόνο στην πρωτεύουσα. Σε μεγάλες γιορτές που έχουν γίνει στον ορθόδοξο ναό, έρχονται και εκπρόσωποι της καθολικής εκκλησίας και διαβάζουν εδάφια/προσευχές ή κάνουν κάποιας μορφής κύρηγμα στο τέλος. Οι ορθόδοξοι ιερείς για να εξυπηρετήσουν τους ορθόδοξους πιστούς σε άλλες πόλεις κάνουν λειτουργίες σε καθολικούς ναούς αυτών των πόλεων.

Είναι σωστό; Ποιά είναι η ευθύνη μας ως λαϊκών σε όλα αυτά; Τι μπορούμε και πρέπει να κάνουμε όλοι εμείς (εκτός από το να πηγαίνουμε ίσως σε Ρωσικές ορθόδοξες εκκλησίες); Πώς θα μπορέσουμε να εκκλησιαστούμε και να κοινωνήσουμε σωστά;

Ευχαριστώ πολύ.

Καλησπερα και καλως ηρθες στο φορουμ.αν θες μας λες και το ονομα σου!
Ο ορθοδοξος ναος στον οποιο αναφερεσαι ειναι στη δικαοδοσια του οικουμενικου πατριαρχειου ;

Πώς μπορεί κανείς να το επιβεβαιώσει αυτό ;
Για τη Μητρόπολη πάντως γράφεται στο Internet ότι ιδρύθηκε από το Οικουμενικό Πατριαρχείο.

Έχω κάποιες απορίες:

annasar έγραψε: ... Στη χώρα αυτή υπάρχει ορθόδοξος ναός μόνο στην πρωτεύουσα. Σε μεγάλες γιορτές που έχουν γίνει στον ορθόδοξο ναό, έρχονται και εκπρόσωποι της καθολικής εκκλησίας και διαβάζουν εδάφια/προσευχές ή κάνουν κάποιας μορφής κύρηγμα στο τέλος.
.

1. Οι 'μεγάλες γιορτές' αφορούν κοινές εορτές ορθόδοξων-καθολικών? (π.χ. Χριστούγεννα)
2.Οι 'εκπρόσωποι της καθολικής εκκλησίας' έρχονται μετά το πέρας της ορθόδοξης λειτουργίας και κάνουν αυτά που γράφεις? Δηλαδή, κάνουν δική τους 'λειτουργία" στον ίδιο ναό, ξεχωριστά (όχι ταυτόχρονα δηλαδή) από την ορθόδοξη λειτουργία?

annasar έγραψε: ...Οι ορθόδοξοι ιερείς για να εξυπηρετήσουν τους ορθόδοξους πιστούς σε άλλες πόλεις κάνουν λειτουργίες σε καθολικούς ναούς αυτών των πόλεων.
.

Αυτό ξέρω ότι γίνεται και δεν έχει να κάνει με 'οικουμενισμό' αλλά με 'χωροταξικό'

ισως βοηθουσε αν ανεφερες για ποιον ναο προκειται!
εν πασει περιπτωσει το θεμα ειναι λεπτο.
μια καλη αρχη θα ηταν να θεσεις τον προβληματισμο σου, στον πνευματικο σου.
ειναι αληθεια οτι σε αρκετους ναους κυριως του εξωτερικου,τεινει να γινει θεσμος να προσκαλουνται κληρικοι αλλων ομολογιων,σε μυστηρια που τελουνται απο ορθοδοξους.εχει μαλιστα παρατηρηθει το φαινομενο οι κληρικοι αυτοι να διαβαζουν,να ψελνουν,να ομιλουν,καποιες μαλιστα φορες οντας ενδεδυμενοι των αμφιων τους! ειναι κατι λυπηρο για μας τους ορθοδοξους.ειναι ενα δειγμα της αλλοτροιωσης μας,και μια πρακτικη που αμεσα η εμμεσα οδηγει στον συγκρητισμο και τον οικουμενισμο.
Αν και στις περισσοτερες των περιπτωσεων οι συμπροσευχες αυτες(καιτοι απαγορευονται),δεν ειναι τιποτα αλλο απο μια κακως ενοουμενη αγαπη,και μια εξαιρετικα επικινδυνη αβροφροσυνη,δεν παυουν ωστοσο να σκανδαλιζουν τον πιστο λαο.
Κ ι εγω στην θεση σου δεν θα αναπαουομουν σε μια λειτουργια στην οποια θα ηταν παρων ενας αιρετικος κληρικος,πολλω δε μαλλον αν με καποιο τροπο συμετειχε στα δρωμενα.ομως σε καποια πραγματα οφειλουμε να επιδεικνυουμε μια διακριση.εστω λοιπον οτι βρισκεσαι σε μια περιοχη,οπου στον μοναδικο ορθοδοξο ναο,προσκαλειται ενας αιρετικος κληρικος,και εσυ πρεπει να κοινωνησεις.τι θα κανεις? θα αποφυγεις να λαβεις σωμα και αιμα Χριστου,για το γεγονος της παρουσιας του αιρετικου? μαλλον οχι.η εγκυροτητα του μυστηριου,καθολου δεν πασχει απο την παρουσια αυτη,οπως δεν πασχει ακομα κι αν ο ιερουργων ορθοδοξος κληρικος ειναι ο χειροτερος ολων των ανθρωπων! εχεις καθε δικαιωμα ωστοσο να διαμαρτυρεσαι και να σκανδαλιζεσαι για το ατοπο και το ακομψο της παρουσιας του αιρετικου.και να εισαι σιγουρη οτι ο προσκαλων η ανεχομενος τους αιρετικους εντος ναου,θα δωσει λογο για τον σκανδαλισμο που σου προξενησε ,οταν θα βρεθει ενωπιον του Κριτου!
Γραφεις οτι και ορθοδοξοι κληρικοι οταν τελουν μυστηρια σε αλλες πολεις,τα τελουν σε ναους ετεροδοξων.αυτο διορθωνεται με λιγη (η πολλη) καλη θεληση και προσευχη..μαζι με αλλους ορθοδοξους,προτεινετε στον ιερεα να τελει τη θεια λειτουργια σε ουδετερους χωρους(πχ στα σπιτια σας),αναφεροντας του τον σκανδαλισμο σας απο την παρουσια σας σε ναους αιρετικων.
Αν αναπαυευσαι σε ορθοδοξους ναους του ρωσσικου πατριαρχειου,αν εκει δεν παριστανται αιρετικοι,καλως!ειναι ομως απο την εμπειρια μου λιγο δυσκολο καθως η διαφορετικη γλωσσα,δεν βοηθαει καθολου!Εχε ομως υπ οψιν οταν αν αυτο το κανεις για να αποφυγεις καποιου ειδους ''μολυνση'' απο τον οικουμενισμο,ουδεν ωφελεισαι καθως ολες οι επιμερους τοπικες ορθοδοξες εκκλησιες εχουν κοινωνια μεταξυ τους,και λιγο εως πολυ ολες ακολουθουν την πρακτικη του να καλουν αιρετικους στους ναους,ιδιαιτερα μαλιστα στις μεγαλες εορτες! (σε ορθοδοξο βουλγαρικο ναο εκτος Βουλγαριας,πριν το εικονοστασι, παρατηρησα εικονα ρωμαιοκαθολικου ''αγιου'' του padre Pio)
Eιναι δυστυχως αναντιρρητη πραγματικοτητα ,η ταση καποιοων ορθοδοξων να ''μοντερνιζουν'' και να ακροβατουν στα θεματα των συμπροσευχων και του οικουμενισμου!σε αυτο το θεμα καθολου δεν υπολειπεται ο Παναγιωτατος Πατριαρχης μας,ο οποιος ωστοσο (και ειναι κατι που με αναπαυσε αυτο),δηλωνει οτι ολα αυτα δεν αποτελουν οικουμενισμο,αιρεση δηλαδη,και τονιζει οτι ολα αυτα γινονται προς την κατευθυνση'' της των παντων ενωσεως'',στην βαση των ορθοδοξων δογματων και μονο! http://www.dogma.gr/kosmos/vartholomaio ... stes/5955/
Ανοιγοντας το παραπανω link διαπιστωνεις οτι και ο Πατριαρχης μας ,ομολογει οτι ο οικουμενισμος ειναι αιρεση,και απεκδυεται της κατηγοριας οτι ειναι οικουμενιστης!για να καταλαβουμε καλυτερα τι ειναι ο οικουμενισμος παραθετω τα παρακατω απο το site http://www.impantokratoros.gr


ΤΙ ΕΙΝΑΙ Ο ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ

(με απλά λόγια και ιστορικά παραδείγματα)

Οικουμενισμός ονομάζεται η ιδεολογία η οποία ευρίσκεται πίσω από την Οικουμενική Κίνηση και την τροφοδοτεί ή συνεκδοχικώς είναι η ίδια η Οικουμενική Κίνηση.

Η Οικουμενική Κίνηση είναι η κίνηση προς ένωση των χριστιανικών ομολογιών – "εκκλησιών" μεταξύ τους. Κύριος φορεύς της δραστηριοποιήσεως αυτής σήμερα είναι το «Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών» (W.C.C. - “World Council of Churches”), υπό την σκέπη του οποίου συνεργάζονται όλες σχεδόν οι Προτεσταντικές Κοινότητες, οι Ορθόδοξες Αυτοκέφαλες Εκκλησίες πλην ολιγίστων, και οι Αντιχαλκηδόνιες Κοινότητες. Το Βατικανό δεν συμμετέχει στο Π.Σ.Ε., διότι, με συνέπεια προς τη διακήρυξή του ότι είναι η μόνη «εν ενεργεία» Εκκλησία επί γης, κρίνει ότι δεν μπορεί να θέτει σε ίση μοίρα και να συναριθμεί εαυτό με τις εκατοντάδες των υπολοίπων χριστιανικών ομολογιών, ούτε ακόμη και με τις «σχισματικές» Ορθόδοξες Εκκλησίες · έτσι έχει αποστείλει κατά καιρούς στο Π.Σ.Ε. μόνον παρατηρητές.

Στο περιθώριο των διαλόγων εντός του Π.Σ.Ε. διοργανώθηκαν από πολλών ετών και άλλοι θεολογικοί διαλόγοι διμερείς, όπως λ.χ. Ορθοδόξων και Αντιχαλκηδονίων (Μονοφυσιτών), Ορθοδόξων και Λουθηρανών κ.ο.κ.

Το Βατικανό, μετά τη Β΄ Βατικάνειο Σύνοδο (1964) άρχισε μια δική του προσπάθεια ενώσεως των χριστιανών υπό τον Πάπα, η οποία από τη δεκαετία του 1980 άρχισε – όπως και η δραστηριότης του Π.Σ.Ε. – να απευθύνεται και στις άλλες θρησκείες, αρχίζοντας από τις λεγόμενες «μονοθεϊστικές», τον Ιουδαϊσμό και τον Μωαμεθανισμό (όπως είναι φανερό λ.χ. στις διαθρησκειακές συναντήσεις της Ασσίζης του 1986, 1994 κ.ά. με κυρίαρχη μορφή τον Πάπα)· ανάλογο «άνοιγμα» του Π.Σ.Ε. προς τις έξω θρησκείες άρχισε με τις Συνελεύσεις του Βανκούβερ (1983), της Καμπέρρα (1991) κ.ά.

Ο Οικουμενισμός εκκίνησε σαν υπόθεση καθαρώς ενδο-προτεσταντική, για την αποφυγή του σκανδάλου που προκαλούσε ο κατακερματισμός των προτεσταντικών ομολογιών στο δυτικό κόσμο και στην ιεραποστολή, για τη διοργάνωση από κοινού των βιβλικών εκδόσεων, την αντιμετώπιση των αντιχριστιανικών ιδεολογιών, κ.ά. σκοπιμότητες. Ωστόσο, σχετική Πατριαρχική Εγκύκλιος του Οικουμενικού Πατριαρχείου «Προς τας απανταχού Εκκλησίας του Χριστού» το 1920, ανατρέποντας την παραδοσιακή Ορθόδοξη Εκκλησιολογία, προσπάθησε να προσφέρει εκκλησιολογικά ερείσματα που θα ενίσχυαν τη συμμετοχή των Ορθοδόξων στην Οικουμενική Κίνηση και οδήγησε επιτυχώς σε πολύ ευρύτερη έκτοτε συμμετοχή των Ορθοδόξων στον Οικουμενισμό. Οι δύο κύριες οικουμενικές κινήσεις, «Ζωή και Εργασία» και «Πίστις και Τάξις», ασχολούμενες η μεν πρώτη με πρακτικά θέματα του χριστιανισμού και η δεύτερη με την επίλυση των διαφορών πίστεως μεταξύ των χριστιανικών ομολογιών - εκκλησιών, μετά από μακρές διεργασίες κατά το διάστημα του μεσοπολέμου, συνενώθηκαν τελικώς στο «Παγκόσμιο Συμβούλιο των Εκκλησιών», με επίσημη έναρξη της λειτουργίας του το 1948 στο Άμστερνταμ της Ολλανδίας.

Η συμμετοχή των Ορθοδόξων στο Π.Σ.Ε. υπήρξε πάντοτε προσεκτική και επιφυλακτική όχι στον πρακτικό τομέα, δηλαδή προς μια καλύτερη διεθνή χριστιανική συνεργασία για την αντιμετώπιση πανανθρωπίνων κοινωνικών, ηθικών και άλλης υφής προβλημάτων (εκπαιδεύσεως, διεθνών σχέσεων, οικονομίας, εκβιομηχανισμού κ.ο.κ.), αλλ’ έναντι του κινδύνου αλλοιώσεως της ορθοδόξου εκκλησιολογίας και θεολογίας, αλλοιώσεως που θα εξυπηρετούσε αφ’ ενός μεν μια προσέγγιση με τους ετεροδόξους ισοπεδωτική και νοθευτική για την Ορθοδοξία, αφ΄ ετέρου δε τη δημιουργία μιας πλασματικής, πρόχειρης και επιφανειακής ενότητος μεταξύ των Χριστιανών.

Δυστυχώς, η εγκατάλειψη της αυστηρής εκκλησιολογικής γραμμής των Ορθοδόξων αντιπροσώπων μετά την Συνέλευση του Νέου Δελχί (1961) και η υιοθέτηση μιας περισσότερο «ελαστικής» εκκλησιολογίας, χριστολογίας κ.λπ. (αρχής γενομένης από τη Δ΄ Συνέλευση του Π.Σ.Ε., στο Μόντρεαλ, τό 1963) οδήγησαν σταδιακώς στο σημείο σήμερα να διολισθαίνει σοβαρότατα μακράν της Αληθείας η ορθόδοξη μαρτυρία προς τον κόσμο, υιοθετώντας επίσημα κείμενα, όπως αυτό της Θ΄ Συνελεύσεως του Π.Σ.Ε. στο Porto Allegre (2006), τα οποία ανατρέπουν και αλλοιώνουν παντελώς την αυθεντική απ’ αιώνων διδασκαλία και αυτοσυνειδησία της Ορθοδόξου Εκκλησίας· τα κείμενα αυτά δίνουν και εσφαλμένη εικόνα περί του τί είναι η Ορθοδοξία, στους ειλικρινείς θύραθεν μελετητές της. Έτσι, η Οικουμενική Κίνηση σήμερα, ενώ θα μπορούσε να εκμεταλλευθεί τους θησαυρούς της ορθοδόξου εν γένει Παραδόσεως και της Θεολογίας, τα οποία είναι αναλλοίωτα από την εποχή των Αποστόλων, αντιθέτως είχε ως αποτέλεσμα την εμφύτευση του θεολογικού σχετικισμού στους ορθοδόξους, και (κατά περίπτωση) είτε τον εκπροτεσταντισμό είτε τον εκλατινισμό της ορθόδοξης διδασκαλίας μεταξύ των τάξεων των Ορθοδόξων Οικουμενιστών. Η ψευδής ένωση που προωθείται με αυτό τον τρόπο, δεν είναι η ένωση «εν αληθεία» (Γ΄ Ιωάννου 4), η οποία θα διατηρήσει την Εκκλησία, ώστε να έχει «ενα Κύριον, μίαν Πίστιν, εν Βάπτισμα» - σύμφωνα μέ την αποστολική εντολή (Εφεσίους 4,5) – αλλά «ενότητα στη διαφορετικότητα» (“unity in diversity”) ένα μείγμα ετερόκλητων πίστεων, τελετουργικών της λατρείας, γραμμών ποιμαντικής αντιμετωπίσεως κ.τ.σ.– που θα τείνει να δείξει ότι ο Χριστός, ο Θεός Λόγος των Χριστιανών, δεν είναι Ενοποιός, η Κεφαλή ενός αρμονικού Σώματος, όπου «του πλήθους των πιστευσάντων ην η καρδία καί η ψυχή μία» (Πράξεις 4,32) αλλά είναι Θεός «ακαταστασίας καί ουχί ειρήνης» (πρβλ. Α΄ Κορινθίους 14, 33) ο Οποίος αντίθετα με την αποστολική επισήμανση είναι διηρημένος, «μεμέρισται ο Χριστός» (πρβλ. Α΄ Κορινθίους 1, 13). Αυτήν την εσφαλμένη, επιφανειακή και μόνον εν πράγματι (“de facto”) ενότητα και όχι την ενότητα τη θεμελιωμένη στην κοινή Πίστη, ομοφροσύνη και ομόνοια του Σώματος του Χριστού, εξυπηρετεί η «γραμμή» που επικρατεί στην Οικουμενική Κίνηση τις τελευταίες δεκαετίες να συζητούνται όχι τα σημεία διαφωνίας των μελών, ώστε να επιλυθούν, αλλά μόνον τα σημεία συμφωνίας τους.

Για τους λόγους αυτούς το θέμα του Οικουμενισμού έχει λάβει διαστάσεις τεραστίου εσωτερικού εκκλησιαστικού προβλήματος της Ορθοδοξίας, μεταξύ της μειοψηφίας των Οικουμενιστών, οι οποίοι ως επί το πλείστον κατέχουν τις ανώτατες διοικητικές Κληρικές θέσεις στις Ορθόδοξες κατά τόπους Εκκλησίες, και των πολυπληθών επιγνωμόνων και ενήμερων πιστών, Κληρικών, Μοναχών και λαϊκών, οι οποίοι βλέπουν τον Οικουμενισμό ως μια αίρεση, στο βαθμό που αυτός τείνει να αποδεχθεί και ενσωματώσει με άνωθεν επιβολή και πιέσεις, θεολογικά και εκκλησιολογικά στοιχεία που είναι αλλότρια ή ήδη σε προηγούμενες εποχές απεριμμένα από την Ορθοδοξία. Δείγμα της διάστασης αυτής, οφειλόμενο εν πολλοίς στις βιαστικές και απρόσεκτες μεθοδεύσεις των Ορθοδόξων Οικουμενιστών, είναι και το ατυχές σχίσμα του 1924 (του Παλαιού Ημερολογίου) στην Ελλάδα και αλλού.


οφειλουμε λοιπον να προσεγγισουμε το θεμα με πολυ προσευχη και διακριση! δεν ξερω κατα ποσο σε βοηθησα,αλλα τουλαχιστον προσπαθησα, το κατα δυναμιν!

Σας ευχαριστώ πάρα πολύ για τις απαντήσεις σας.

1. Ναι, αφορούν Χριστούγεννα, Θεοφάνεια κτλ. Δεν έρχονται κάθε Κυριακή.
2. Αυτά που γράφω γίνονται προς το τέλος της ορθόδοξης λειτουργίας, πριν το Δι'ευχών (δεν θυμάμαι αν ήταν πριν ή μετά τη Θεία Κοινωνία). Δεν μπήκαν στο Ιερό.

Ελπίζω να μην σκανδαλίστηκα, απλώς ένιωσα ένα σφίξιμο στο στομάχι. Ο καθένας μπορεί να μπει στην Εκκλησία και να παρακολουθήσει τη Θεία Λειτουργία, ακόμα κι αν είναι τουρίστας σε ελληνικό νησί (αρκεί να μην ενοχλεί). Το να κάνει προσευχή και κύρηγμα όμως ένας ιερέας μέσα σε μία Ορθόδοξη Εκκλησία δεν έχει κάποια επίδραση; Η σκέψη που έκανα είναι : Πού θα παέι αυτό; Μήπως σιγά σιγά "ξεχαστούμε"; Γι' αυτό το λόγο, παρ'όλο που είμαι πνευματικά πολύ αδύναμη, άρχισα να ψάχνω στο Internet για να μάθω και γι'αυτό έθεσα και την ερώτηση. Ίσως βοηθηθούν και άλλοι Έλληνες του εξωτερικού.

Είμαι ανάξια να κατακρίνω τους ιερείς μας που μας στηρίζουν τόσο πολύ. Όπως και εμείς δουλεύουμε με καθολικούς, προτεστάντες, μουσουλμάνους στο εξωτερικό, έτσι θα συζητάνε και αυτοί. Μπορεί να είναι και απαραίτητο να έχουν φιλικές σχέσεις με την καθολική Εκκλησία, κανείς δεν μπορεί να ξέρει. Δεν κρίνω τον ιερέα (που σε αυτά τα "πολιτικά" θέματα είναι ο τελευταίος τροχός της αμάξης), αναρωτιέμαι όμως για την πρακτική αυτή, αν είναι σωστή. Έχετε απόλυτο δίκιο, θα ρωτήσω τον ίδιο τον πνευματικό, η συζήτηση ίσως είναι η λύση (στην επόμενη εξομολόγηση πρώτα ο Θεός). Απλώς προσπαθώ να καταλάβω την ευθύνη μας σε αυτό. Δεν είναι ότι δεν θα κοινωνήσω εξ'αιτίας αυτών των γεγονότων, αλλά κατά πόσο ενθαρρύνω και εγώ με το να πηγαίνω σε μία Θεία Λειτουργία που γίνεται σε καθολικό ναό αυτές τις κινήσεις; Δεν προτιμώ να πηγαίνω σε Ρώσικη Εκκλησία, θέλω να καταλαβαίνω τη Θεία Λειτουργία, να στηρίξω με την παρουσία μου τους ιερείς μας που κάνουν αυτά τα "τουρνέ" για μας τους Έλληνες. Οπότε αισθάνθηκα λίγο διχασμένη, πού να πάω, τι είναι πιο σωστό.

Σας ευχαριστώ και πάλι.

annasar έγραψε:....
2. Αυτά που γράφω γίνονται προς το τέλος της ορθόδοξης λειτουργίας, πριν το Δι'ευχών (δεν θυμάμαι αν ήταν πριν ή μετά τη Θεία Κοινωνία). Δεν μπήκαν στο Ιερό.
....

Από αυτά φαίνεται ότι είναι περισσότερο 'χωροταξικό' το θέμα. Τώρα αυτό που λες ότι 'μπουκάρουν' οι καθολικοί ΠΡΙΝ το Δι'ευχών/Θεία Κοινωνία (που δεν νομίζω) και λένα τα δικά τους είναι ένα θέμα...αυτό που δεν καταλαβαίνω όμω είναι το εξής...παρακολουθούν οι ορθόδοξοι πιστοί και λίγο πριν το τέλος μπαίνουν οι καθολικοί ιερείς στο ναό και λένε προσευχές ...σε ποιον τις λένε δηλαδή? στους εαυτούς τους? αφού όλη η λειτουργία που έχει προηγηθεί είναι ορθόδοξη, και συνεπώς οι πιστοί είναι επίσης ορθόδοξοι.
Εκτός αν υπάρχουν και καθολικοί πιστοί, οι οποίοι παρακολουθούν την ορθόδοξη λειτουργία και περιμένουν (?) πότε θα μπει ο καθολικός στο τέλος να πει αυτά που λέει?..περίεργα πράγματα, εκτός αν χάνω κάτι.

Δε θα το έλεγα "μπουκάρουν". Έρχονται και παρακολουθούν τη Λειτουργία ήσυχα (ένας ιερέας και κάποιοι μαζί του που δεν ξέρω τι είναι), κάθονται μαζί με εμάς αλλά μπροστά μπροστά και πριν το Δι'Ευχών τους καλοσορίζει ο ιερέας μας. Μετά ο καθολικός ιερέας παίρνει το μικρόφωνο και λέει μια προσευχή από τη θέση του, κάνει κύρηγμα (μιλώντας για τη γιορτή της ημέρας) σε όποιον είναι στην Εκκλησία - η πλειοψηφία Ορθόδοξοι που δεν φεύγουν πριν το Δι'Ευχών. Μετά λέμε το Δι'Ευχών και η Θ. Λειτουργία τελειώνει. Σκέψου το σαν μια μικρή παρέμβαση, για 10 λεπτά αντί να μιλάει ο ορθόδοξος ιερέας, μιλάει ο καθολικός σε εμάς.

Καλή μου φίλη, πιστεύω ότι είναι μικρό το κακό.
Δεν νομίζω ότι αφορά συμπροσευχή ούτε και προσηλυτισμό έτσι όπως το περιγράφεις.
Γενικά πιστεύω ότι εφ΄ όσον υπάρχει ορθόδοξος ναός, και κληρικοί είστε πολύ τυχεροί.
Θα σου αναφέρω ότι στην Κοπεγχάγη, πρωτεύουσα της Δανίας, με περίπου 3.000 Έλληνες, δεν υπάρχει ορθόδοξος ναός ούτε σε ζωγραφιά.
Μέχρι πριν 5-6 χρόνια οι Έλληνες της Κοπεγχάγης ήταν 800-850 άτομα. Με την κρίση έφτασαν τους 3000-3500.
Όταν το καλοκαίρι πήγαμε για να εγκαταστήσουμε το γιο μου για το μεταπτυχιακό του (αφορμή ήταν αυτό βέβαια.. ) έμαθα ότι υπάρχει μια καθαρόαιμη, γνήσια Ελληνική κοινότητα. (Το καθαρόαιμη, και γνήσια το γράφω γατί έχουν τα κουσούρια της φυλής, πχ ότι είναι διηρημένοι στα δυο με βάση τα κομματικά!!!)
Δεν υπάρχει όμως ορθόδοξος ναός, και νομίζω ότι κάποιο μερίδιο ευθύνης θα φέρουν και οι συμπατριώτες μας εκεί...
Ανήκει στην Μητρόπολη Σουηδίας και πάσης Σκανδιναυίας όπου ενώ στην Σουηδία έχει 5 εκκλησιαστικές περιφέρειες, στην Δανία έχει μία χωρίς όμως παπά κι εκκλησιά που λέει και το τραγουδάκι....
Ας ελπίσουμε ότι ο Μητροπολίτης Κλεόπας κάτι θα μπορέσει να κάνει...
Γι αυτό σου λέω, κάνε το σταυρό σου και πάλι τυχερή είσαι!!!!

Ευχαριστώ πάρα πολύ.

Προσηλυτισμό δεν θα το έλεγα ούτε εγώ, αλλά τείνω προς τη συμπροσευχή. Όντως είμαστε τυχεροί που υπάρχει ορθόδοξος ναός και αρκετοί ιερείς. Πιο πολύ όμως με τρόμαξε η Θ. Λειτουργία σε καθολικό ναό. Αν διαβάσει κανείς στο Internet κριτική εναντίον του Οικουμενισμού θα δει ότι κάποιοι υποστηρίζουν ότι εφ'όσον ένας καθολικός ναός είναι ναός αίρεσης δεν έχει διαφορά από έναν σατανικό και γι'αυτό είναι προτιμώτερο να κάνει κανείς Θεία Λειτουργία σε ένα σπίτι ή σε άλλο "ουδέτερο" χώρο (όπως πρότειναν ήδη φίλοι εδώ). Τα όρια έχουν μπερδευτεί.