Συζυγικές σχέσεις σε νηστείες και Αγία Κοινωνία
Δημοσιεύτηκε: Πέμ Απρ 05, 2007 11:08 am
Μού έλεγε στενοχωρημένος ένας πνευματικός περίπου τά παρακάτω, απ΄ όσα μπόρεσα να συγκρατήσω:
« Έρχονται πάρα πολλοί άνθρωποι, άνδρες και γυναίκες, τις μέρες των μεγάλων γιορτών για να εξομολογηθούν, και αρκετοί απ΄ αυτούς για να αρπάξουν μια ευχή και να φύγουν ως άξιοι Αγίας Κοινωνίας.
Οφείλω να τους ενημερώσω για κάποια πράγματα για να μη θεωρηθώ απέναντι του Χριστού ως υπεύθυνος πού δεν τους ενημέρωσα. Γίνομαι κακός το ξέρω, αλλά και την ψυχή μου δεν την έχω ούτε για πέταμα, ούτε για κόλαση…
Πολλοί άνθρωποι εστιάζουν την εξομολόγησή τους σε δευτερεύοντα αμαρτήματα, και αποφεύγουν να μιλήσουν για σαρκικά παραπτώματα, λογισμούς, ή και συγκαταθέσεις σαρκικών προσβολών από τις οποίες πολεμήθηκαν και μεγάλοι Άγιοι της Εκκλησίας μας.
Είτε προφανώς γιατί θεωρούν τους εαυτούς τους υπεράνω των Αγίων αυτών, είτε γιατί ντρέπονται, είτε γιατί δεν έχουν μελετήσει τον Νόμο του Ευαγγελίου και δεν ξέρουν την βαρύτητα πού έχουν αυτά τά αμαρτήματα…
Εάν είναι συνεργάσιμοι και μετά από ερωτήσεις βγάζω με το τσιγκέλι βαριές και θανάσιμες αμαρτίες μέ τις οποίες θα πήγαιναν να κοινωνήσουν είς «κρίμα και κατάκριμα, κοιμώμενοι και αποθνήσκοντες εξ΄ αυτών, ικανοί…» όπως λέει ο Απόστολος Παύλος, μια και το μαχαίρι της παράβασης είναι αμφίστομο και δίκοπο, και ένα μέρος καρκίνων και βασιλικών ασθενειών πού θερίζουν σήμερα έχει κι΄ από εδώ τό μερίδιο και το ποσοστό του...
Συνήθως ασχολούνται μόνο με την νηστεία τροφών. Την νηστεία και εγκράτεια της σάρκας τους δεν την ξέρουν, και αν τολμήσω να τους ρωτήσω νομίζουν ότι πάω να μάθω προσωπικά δεδομένα της ιδιωτικής τους ζωής…
Νηστεύουν το κρέας της τροφής, αλλά δεν νηστεύουν καθόλου την σάρκα τους όχι μόνο μέσα στην βαριά και πένθιμη νηστεία της Μεγάλης Σαρακοστής, του 15Αύγουστου, Χριστουγέννων, και Αγίων Αποστόλων, ή της Τετάρτης και της Παρασκευής, τών Σαββατόβραδων πού ξημερώνει ή Κυριακή Ημέρα κλπ, αλλά μη έχοντας συναίσθηση αλλά και γνώση των κανόνων της Εκκλησίας εξοργίζονται και δεν ξαναφαίνονται πάλι…
Μού ανέφερε κάποια ψυχή πώς συνήλθε με τον σύζυγό της την Μεγάλη Παρασκευή, και ότι αυτό ήταν μια «πράξη αγάπης!!!».
Τι να πώ, και τι άλλο να προσθέσω, και τι κανόνα να βάλω σ΄ αυτήν, ή σε άλλους πού έρχονται χαμογελαστά και μού λένε ότι «κάναμε έκτρωση γιατί δεν βγαίναμε οικονομικά…». Ουδεμία συναίσθηση και ουδεμία μετάνοια !
Έρχονται βέβαια και πραγματικοί μετανοημένοι και κλαίοντες, αλλά είναι λίγοι και σπάνιοι…
Κλαίει ή ψυχή μου, θέλω να σταματήσω να εξομολογώ, κι΄ αν ήταν εύκολο να φύγω από τον κόσμο αυτό, να πάω σε μια σπηλιά να κλάψω για τις αμαρτίες μου, και για τις αμαρτίες ενός κόσμου πού χάνεται χωρίς να το καταλαβαίνει…»
Οί παλαιότεροι πίστευαν στα «γιορτοπιάσματα», στις γέννες δηλαδή αρρώστων παιδιών από καταπατήσεις ημερών νηστείας και ευλαβούνταν τις ημέρες αυτές. Σήμερα δεν τους ενδιαφέρει, κι΄ ακόμα και Σαββατόβραδο γίνονται γάμοι...Τό «κακό» δεν χτυπάει όλους αλλά όπου λάχει και πέσει σε βασανίζει μετά σε όλη σου την ζωή. Καλύτερα λοιπόν να προσέχουμε για να είμαστε και ασφαλισμένοι…
Μιλάω αόριστα και χωρίς ονόματα στηλιτεύοντας αυτή την επιδημία πού κατατρώγει ύπουλα τον Χριστιανικό κόσμο θεωρώντας τα όλα αυτά εξωπραγματικά και απίθανα…Άς μη μιλήσω και για εξωσυζυγικές σχέσεις πού τις θεωρούνε πολλοί ως «νόμιμες» επειδή ή γυναίκα τους ήταν έγκυος, ή επειδή, κλπ-κλπ…»
Αυτά μού είπε ό ευλαβής και θεοφοβούμενος αυτός πνευματικός, και βγαίνοντας από το μικρό ασκητήριό του δεν μπόρεσα κι΄ εγώ να συγκρατήσω, ένα μου ψευτοδάκρυ…
