θα ήθελα να ρωτήσω κάτι σε έναν πνευματικό από το αγιο οροσ. ο πατέρας μου σκοτώθηκε πολύ νέοσ στα 23 χρόνια του. εγώ από αυτό το κόσμο που ζούμε μπορώ να σώσω την ψυ χή του πηγαίνοντασ στην εκκλησία, ανάβοντασ κερί, κάνοντασ κόλυβα? αν είναι στην κόλαση με όλεσ τισ καλέσ πράξεισ στην ψυχή του μπορώ να τον σώσω? έφυγε χωρίσ να εξομολογηθεί . σκοτώθηκε σε τροχαίο. πρώτη φορά στέλνω email και δεν γνωρίζω αν απαντάτε στισ ανησυχίεσ μασ. θα εκτιμούσα πολύ μια απάντηση από σασ εκεί που είστε τόσο κοντά στο θεό γιατί εδώ δύσκολα βρίσκεις πνευματικούσ που να έχουν χρόνο να ασχοληθούν με τισ ψυχέσ μασ.δυστυχώσ ακόμα και στην καβάλα που είναι τόσο μικρή πόλη. η συστήστε μου ένα βιβλίο που να μιλάει για αυτό το θέμα.
ευχαριστώ πολύ
Σώζονται οι ψυχές των αποθανόντων?
Συντονιστές: pAntonios, Συντονιστές
ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ΛΟΓΟΙ Δ' ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗ ΖΩΗ
-Γέροντα οι υπόδικοι νεκροί μπορούν να προσεύχωνται;
-Ερχονται σε συναίσθηση και ζητούν βοήθεια αλλά δεν μπορούν να βοηθήσουν τον εαυτό τους. Εμείς που ζούμε έχουμε περιθώρια μετανοίας ενώ οι κεκοιμημένοι δεν μπορούν πια μόνοι τους να καλυτερεύσουν την θέση τους αλλά περιμένουν από μας βοήθεια. Γι' αυτό και η Εκκλησία μας έχει τα κόλλυβα, τα μνημόσυνα. Τα μνημόσυνα είναι ο καλύτερος δικηγόρος για τις ψυχές των κεκοιμημένων. Εχουν την δυνατότητα και από την κόλαση να βγάλουν την ψυχή.
-Γέροντα οι υπόδικοι νεκροί μπορούν να προσεύχωνται;
-Ερχονται σε συναίσθηση και ζητούν βοήθεια αλλά δεν μπορούν να βοηθήσουν τον εαυτό τους. Εμείς που ζούμε έχουμε περιθώρια μετανοίας ενώ οι κεκοιμημένοι δεν μπορούν πια μόνοι τους να καλυτερεύσουν την θέση τους αλλά περιμένουν από μας βοήθεια. Γι' αυτό και η Εκκλησία μας έχει τα κόλλυβα, τα μνημόσυνα. Τα μνημόσυνα είναι ο καλύτερος δικηγόρος για τις ψυχές των κεκοιμημένων. Εχουν την δυνατότητα και από την κόλαση να βγάλουν την ψυχή.
Επίσης, σύμφωνα με την σαφή διδασκαλία των Αγίων της Εκκλησίας, οι ψυχές των κεκοιμημένων ΒΟΗΘΙΟΥΝΤΑΙ ΚΑΙ ΑΠΟ τις διάφορες ΕΛΕΗΜΟΣΥΝΕΣ που γίνονται για τους κεκοιμημένους.
Τέλειος Θεός, και τέλειος και ΑΠΟΛΥΤΑ αναμάρτητος άνθρωπος, και ΜΟΝΑΔΙΚΟΣ Σωτήρας τού κόσμου, Ιησούς Χριστός: «Εγώ θα είμαι μαζί σας όλες τις ημέρες, έως την συντέλεια τού κόσμου».
-
aposal
- Κορυφαίος Αποστολέας
- Δημοσιεύσεις: 25051
- Εγγραφή: Παρ Απρ 13, 2007 5:00 am
- Τοποθεσία: Απόστολος @ Άγιος Δημήτριος (Μπραχάμι)
Απόσπασμα από το βιβλίο «Ο ΓΕΡΩΝ ΠΑΪΣΙΟΣ» του Ιερομονάχου Χριστοδούλου Αγιορείτου
Οι κεκοιμημένοι αδελφοί μας περιμένουν τις προσευχές μας, όπως οι φυλακισμένοι τις επισκέψεις των συγγενών τους.
Απόσπασμα από το βιβλίο «ΒΙΟΣ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ» του Ιερομονάχου Ισαάκ (ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ 2004).
Ρωτήθηκε ο Γέροντας : «Πόσο πρέπει να προσευχόμαστε για τους νεκρούς; Μπορείς να βγάλεις μια ψυχή από την κόλαση»; Και απάντησε : «Εκείνο που ξέρω από την πείρα μου είναι πως μπορεί να πάει μια ψυχή από το μπουντρούμι στο σαλόνι. Λίγο το ‘χεις»;
Σε κάποιον μοναχό είπε : «Δεν έχεις δουλειά; Θα σου βρω εγώ. Κάνε μετάνοιες για τις ψυχές των κεκοιμημένων. Ξέρεις πόσο ανάγκη το έχουν»;
Απόσπασμα από το βιβλίο «ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ ΠΡΟΣΚΥΝΗΤΩΝ – Γέροντας ΠΑΪΣΙΟΣ ο ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ 1924-1994» του Νικόλαου Ζουρνατζόγλου, Επισμηναγού ε.α.
(σελ. 170)
Από τα παιδιά απαιτούσε πολύ σεβασμό προς τους γονείς, όποιοι και αν ήσαν. Αν ήσαν πεθαμένοι, ήθελε να κάνουμε πολλή προσευχή, όπως και για όλους τους κεκοιμημένους. Έλεγε : «Με την προσευχή τους κερνάτε μια πορτοκαλάδα, ένα αναψυκτικό». Το τόνιζε αυτό : «Να αφήνετε μέρος της προσευχής σας για τους κεκοιμημένους. Οι πεθαμένοι δεν μπορούν να κάνουν τίποτα. Οι ζωντανοί μπορούν». Για τους κεκοιμημένους, τόνιζε, να κάνουμε και πολλή ελεημοσύνη. «Όταν ελεείτε κάποιον, έλεγε, να λέτε για ποιόν το κάνετε. Να την πάρει ο άλλος την ελεημοσύνη και να πει : «Θεός συγχωρέσ’ τον». Αν ο άλλος το πει με την καρδιά του, το μετράει ο Θεός». Επίσης για τους κεκοιμημένους έλεγε : «Να πηγαίνετε στην εκκλησία λειτουργιά, δηλαδή πρόσφορο, και να δίνετε το όνομα του κεκοιμημένου να μνημονευτεί από τον ιερέα στην προσκομιδή. Επίσης να κάνετε μνημόσυνα και τρισάγια. Σκέτο το τρισάγιο χωρίς Θεία Λειτουργία, είναι ελάχιστο. Το μέγιστο που μπορούμε να κάνουμε για κάποιον είναι το Σαρανταλείτουργο. Καλό θα είναι να συνοδευτεί και με ελεημοσύνη».
Απόσπασμα από το βιβλίο «ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ, ΛΟΓΟΙ Δ΄, ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗ ΖΩΗ»
(σελ. 276-277)
Ο Θεός, θέλει να βοηθήσει τους κεκοιμημένους, γιατί πονάει για τη σωτηρία τους, αλλά δεν το κάνει γιατί έχει αρχοντιά. Δεν θέλει να δώσει δικαίωμα στον διάβολο να πει : «Πώς τον σώζεις αυτόν, ενώ δεν κοπίασε»; Όταν όμως εμείς προσευχόμαστε για τους κεκοιμημένους, Του δίνουμε το δικαίωμα να επεμβαίνει. Περισσότερο μάλιστα συγκινείται ο Θεός, όταν κάνουμε προσευχή για τους κεκοιμημένους, παρά για τους ζώντες.
Γι’ αυτό και η Εκκλησία μας έχει τα κόλλυβα, τα μνημόσυνα. Τα μνημόσυνα είναι ο καλύτερος δικηγόρος για τις ψυχές των κεκοιμημένων. Έχουν τη δυνατότητα και από την κόλαση να βγάλουν την ψυχή. Κι εσείς, σε κάθε λειτουργία, να διαβάζετε κόλλυβα για τους κεκοιμημένους. Έχει νόημα το σιτάρι. «Σπείρεται εν φθορά, εγείρεται εν αφθαρσία» (Α΄ Κορ. 15,42) λέει η Αγία Γραφή. Στον κόσμο μερικοί βαριούνται να βράσουν λίγο σιτάρι και πηγαίνουν στην εκκλησία σταφίδες, κουραμπιέδες, κουλουράκια, για να τα διαβάσουν οι ιερείς. Και βλέπεις, εκεί στο Άγιον Όρος, κάτι γεροντάκια, τα καημένα, σε κάθε Λειτουργία κάνουν κόλλυβο και για τους κεκοιμημένους και για τον Άγιο που γιορτάζει, για να έχουν την ευλογία του.
-Γέροντα, αυτοί που έχουν πεθάνει πρόσφατα έχουν μεγαλύτερη ανάγκη από προσευχή;
-Εμ, όταν μπαίνει κάποιος στην φυλακή, στην αρχή δεν δυσκολεύεται περισσότερο; Να κάνουμε προσευχή για τους κεκοιμημένους που δεν ήσαν ευάρεστοι στον Θεό, για να κάνει κάτι και γι’ αυτούς ο Θεός. Ιδίως, όταν ο ξέρουμε ότι κάποιος ήταν σκληρός – θέλω να πω ότι φαινόταν σκληρός, γιατί μπορεί να νομίζουμε ότι ήταν σκληρός, αλλά στην πραγματικότητα να μην ήταν – και είχε αμαρτωλή ζωή, τότε να κάνουμε πολλή προσευχή, Θείες Λειτουργίες σαρανταλείτουργα για την ψυχή του και να δίνουμε ελεημοσύνη σε φτωχούς για τη σωτηρία της ψυχής του, για να ευχηθούν οι φτωχοί «να αγιάσουν τα κόκαλά του», ώστε να καμφθεί ο Θεός και να τον ελεήσει. Έτσι, ό,τι δεν έκανε εκείνος, το κάνουμε εμείς γι’ αυτόν. Ενώ ένας άνθρωπος που είχε καλοσύνη, ακόμη και αν η ζωή του δεν ήταν καλή, επειδή είχε καλή διάθεση, με λίγη προσευχή, πολύ βοηθιέται.
(σελ. 279)
Το καλύτερο απ’ όλα τα μνημόσυνα που μπορούμε να κάνουμε για τους κεκοιμημένους, είναι η προσεκτική ζωή μας, ο αγώνας που θα κάνουμε για να κόψουμε τα ελαττώματά μας και να λαμπικάρουμε τη ψυχή μας. Γιατί η δική μας ελευθερία από τα υλικά πράγματα και τα ψυχικά πάθη, εκτός από τη δική μας ανακούφιση, έχει ως αποτέλεσμα και την ανακούφιση των κεκοιμημένων προπάππων όλης της γενιάς μας. Οι κεκοιμημένοι νιώθουν χαρά όταν ένας απόγονός τους είναι κοντά στον Θεό. Αν εμείς δεν είμαστε σε καλή πνευματική κατάσταση, τότε υποφέρουν οι κεκοιμημένοι γονείς μας, ο παππούς μας, ο προπάππος μας, όλες οι γενεές. «Δες τι απογόνους κάναμε» λένε και στενοχωριούνται. Αν όμως είμαστε σε καλή πνευματική κατάσταση, ευφραίνονται, γιατί και αυτοί έγιναν συνεργοί, να γεννηθούμε και ο Θεός κατά κάποιον τρόπο υποχρεώνεται να τους βοηθήσει.
Οι κεκοιμημένοι αδελφοί μας περιμένουν τις προσευχές μας, όπως οι φυλακισμένοι τις επισκέψεις των συγγενών τους.
Απόσπασμα από το βιβλίο «ΒΙΟΣ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ» του Ιερομονάχου Ισαάκ (ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ 2004).
Ρωτήθηκε ο Γέροντας : «Πόσο πρέπει να προσευχόμαστε για τους νεκρούς; Μπορείς να βγάλεις μια ψυχή από την κόλαση»; Και απάντησε : «Εκείνο που ξέρω από την πείρα μου είναι πως μπορεί να πάει μια ψυχή από το μπουντρούμι στο σαλόνι. Λίγο το ‘χεις»;
Σε κάποιον μοναχό είπε : «Δεν έχεις δουλειά; Θα σου βρω εγώ. Κάνε μετάνοιες για τις ψυχές των κεκοιμημένων. Ξέρεις πόσο ανάγκη το έχουν»;
Απόσπασμα από το βιβλίο «ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ ΠΡΟΣΚΥΝΗΤΩΝ – Γέροντας ΠΑΪΣΙΟΣ ο ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ 1924-1994» του Νικόλαου Ζουρνατζόγλου, Επισμηναγού ε.α.
(σελ. 170)
Από τα παιδιά απαιτούσε πολύ σεβασμό προς τους γονείς, όποιοι και αν ήσαν. Αν ήσαν πεθαμένοι, ήθελε να κάνουμε πολλή προσευχή, όπως και για όλους τους κεκοιμημένους. Έλεγε : «Με την προσευχή τους κερνάτε μια πορτοκαλάδα, ένα αναψυκτικό». Το τόνιζε αυτό : «Να αφήνετε μέρος της προσευχής σας για τους κεκοιμημένους. Οι πεθαμένοι δεν μπορούν να κάνουν τίποτα. Οι ζωντανοί μπορούν». Για τους κεκοιμημένους, τόνιζε, να κάνουμε και πολλή ελεημοσύνη. «Όταν ελεείτε κάποιον, έλεγε, να λέτε για ποιόν το κάνετε. Να την πάρει ο άλλος την ελεημοσύνη και να πει : «Θεός συγχωρέσ’ τον». Αν ο άλλος το πει με την καρδιά του, το μετράει ο Θεός». Επίσης για τους κεκοιμημένους έλεγε : «Να πηγαίνετε στην εκκλησία λειτουργιά, δηλαδή πρόσφορο, και να δίνετε το όνομα του κεκοιμημένου να μνημονευτεί από τον ιερέα στην προσκομιδή. Επίσης να κάνετε μνημόσυνα και τρισάγια. Σκέτο το τρισάγιο χωρίς Θεία Λειτουργία, είναι ελάχιστο. Το μέγιστο που μπορούμε να κάνουμε για κάποιον είναι το Σαρανταλείτουργο. Καλό θα είναι να συνοδευτεί και με ελεημοσύνη».
Απόσπασμα από το βιβλίο «ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ, ΛΟΓΟΙ Δ΄, ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗ ΖΩΗ»
(σελ. 276-277)
Ο Θεός, θέλει να βοηθήσει τους κεκοιμημένους, γιατί πονάει για τη σωτηρία τους, αλλά δεν το κάνει γιατί έχει αρχοντιά. Δεν θέλει να δώσει δικαίωμα στον διάβολο να πει : «Πώς τον σώζεις αυτόν, ενώ δεν κοπίασε»; Όταν όμως εμείς προσευχόμαστε για τους κεκοιμημένους, Του δίνουμε το δικαίωμα να επεμβαίνει. Περισσότερο μάλιστα συγκινείται ο Θεός, όταν κάνουμε προσευχή για τους κεκοιμημένους, παρά για τους ζώντες.
Γι’ αυτό και η Εκκλησία μας έχει τα κόλλυβα, τα μνημόσυνα. Τα μνημόσυνα είναι ο καλύτερος δικηγόρος για τις ψυχές των κεκοιμημένων. Έχουν τη δυνατότητα και από την κόλαση να βγάλουν την ψυχή. Κι εσείς, σε κάθε λειτουργία, να διαβάζετε κόλλυβα για τους κεκοιμημένους. Έχει νόημα το σιτάρι. «Σπείρεται εν φθορά, εγείρεται εν αφθαρσία» (Α΄ Κορ. 15,42) λέει η Αγία Γραφή. Στον κόσμο μερικοί βαριούνται να βράσουν λίγο σιτάρι και πηγαίνουν στην εκκλησία σταφίδες, κουραμπιέδες, κουλουράκια, για να τα διαβάσουν οι ιερείς. Και βλέπεις, εκεί στο Άγιον Όρος, κάτι γεροντάκια, τα καημένα, σε κάθε Λειτουργία κάνουν κόλλυβο και για τους κεκοιμημένους και για τον Άγιο που γιορτάζει, για να έχουν την ευλογία του.
-Γέροντα, αυτοί που έχουν πεθάνει πρόσφατα έχουν μεγαλύτερη ανάγκη από προσευχή;
-Εμ, όταν μπαίνει κάποιος στην φυλακή, στην αρχή δεν δυσκολεύεται περισσότερο; Να κάνουμε προσευχή για τους κεκοιμημένους που δεν ήσαν ευάρεστοι στον Θεό, για να κάνει κάτι και γι’ αυτούς ο Θεός. Ιδίως, όταν ο ξέρουμε ότι κάποιος ήταν σκληρός – θέλω να πω ότι φαινόταν σκληρός, γιατί μπορεί να νομίζουμε ότι ήταν σκληρός, αλλά στην πραγματικότητα να μην ήταν – και είχε αμαρτωλή ζωή, τότε να κάνουμε πολλή προσευχή, Θείες Λειτουργίες σαρανταλείτουργα για την ψυχή του και να δίνουμε ελεημοσύνη σε φτωχούς για τη σωτηρία της ψυχής του, για να ευχηθούν οι φτωχοί «να αγιάσουν τα κόκαλά του», ώστε να καμφθεί ο Θεός και να τον ελεήσει. Έτσι, ό,τι δεν έκανε εκείνος, το κάνουμε εμείς γι’ αυτόν. Ενώ ένας άνθρωπος που είχε καλοσύνη, ακόμη και αν η ζωή του δεν ήταν καλή, επειδή είχε καλή διάθεση, με λίγη προσευχή, πολύ βοηθιέται.
(σελ. 279)
Το καλύτερο απ’ όλα τα μνημόσυνα που μπορούμε να κάνουμε για τους κεκοιμημένους, είναι η προσεκτική ζωή μας, ο αγώνας που θα κάνουμε για να κόψουμε τα ελαττώματά μας και να λαμπικάρουμε τη ψυχή μας. Γιατί η δική μας ελευθερία από τα υλικά πράγματα και τα ψυχικά πάθη, εκτός από τη δική μας ανακούφιση, έχει ως αποτέλεσμα και την ανακούφιση των κεκοιμημένων προπάππων όλης της γενιάς μας. Οι κεκοιμημένοι νιώθουν χαρά όταν ένας απόγονός τους είναι κοντά στον Θεό. Αν εμείς δεν είμαστε σε καλή πνευματική κατάσταση, τότε υποφέρουν οι κεκοιμημένοι γονείς μας, ο παππούς μας, ο προπάππος μας, όλες οι γενεές. «Δες τι απογόνους κάναμε» λένε και στενοχωριούνται. Αν όμως είμαστε σε καλή πνευματική κατάσταση, ευφραίνονται, γιατί και αυτοί έγιναν συνεργοί, να γεννηθούμε και ο Θεός κατά κάποιον τρόπο υποχρεώνεται να τους βοηθήσει.
βιβλίο
έλαβα και τις υπόλοιπες απαντήσεις σας. ευχαριστώ πολύ. μήπως ξέρετε κάποιο βιβλίο καλό που να λέει μέσα μόνο προσευχές υπέρ των κεκοιμημένων? θέλω να το πάρω και να κάνω προσευχή για τους δικούς μου και για τον κόσμο που δεν έχει κανένα.
περιμένω τις απαντήσεις σας.
σας ευχαριστώ πολύ όλους.
fousca