Ψυχοφελή μηνύματα...

[toula]

ο Έθνος για να ανορθωθεί πρέπει να αναγεννηθεί ηθικά, να παύσει η διαφθορά και η παραλυσία των ηθών, να παύση η κακοήθεια και η αμαρτία, να παύση η αδικία, η πλεονεξία, η ασέβεια και η βλασφημία.

Γέροντας Φιλόθεος Ζερβάκος

[toula]

Δύο λουτρά μας αναγεννούν και μας ανοίγουν την πόρτα του Παραδείσου.Το μυστήριο του Βαπτίσματος και της Μετανοίας (εξομολόγηση).
Κάποιοι προστρέχουν στις Εικόνες για να εξομολογηθούν τα αμαρτήματά τους, όμως χωρίς το πετραχήλι του Ιερέως ως συνεχιστού των Αγίων Αποστόλων, δεν μπορεί να υπάρξει καθαρισμός και ζωοποίηση ψυχής.
Υπάρχει όμως και μία άλλη μικρή εξομολόγηση που μπορούμε να την κάνουμε καθημερινά και να λαμβάνουμε ουκ ολίγη χάρη.
Είναι η εξομολόγηση του «Συγνώμη» που μπορεί ο καθένας να την κάνει ανά πάσα στιγμή και όπου και εάν βρίσκεται. Δεν κοστίζει τίποτε, 3 συλλαβές είναι μόνο.
Πόσοι και πόσοι άνθρωποι με ένα συγνώμη που κατάφεραν να πούνε ανακουφίσθηκαν από τόνους ισόβιου ψυχικού βάρους αλλά να ειρηνεύσουν και με τους γύρω τους;

Υποθήκες ζωής γ. Επιφανίου Θεοδωροπούλου

[toula]

Όταν συγκινείσαι από τα βάσανα και την ψυχική ταλαιπωρία των άλλων και παρακινείσαι να κάνεις προσευχή γι” αυτούς με «καρδίαν συντετριμμένην», να ζητάς να τους ελεήσει ο Θεός και να συγχωρήσει τις αμαρτίες τους, όπως θα προσευχόσουν και για τις δικές σου αμαρτίες. Δηλαδή να δέεσαι στον Θεό με δάκρυα.

Να προσευχηθείς για τη σωτηρία τους όπως θα προσευχόσουν για τη δική σου σωτηρία.

Αν το κατορθώσεις αυτό και το συνηθίσεις, θα λάβεις από το Θεό πολλά πνευματικά χαρίσματα, τα δώρα του Αγίου Πνεύματος, που αγαπά την ψυχή και θέλει τη σωτηρία των άλλων.

Το ίδιο το Αγίο Πνεύμα θέλει να μας σώσει με κάθε δυνατό τρόπο, αρκεί εμείς να μην Του εναντιωθούμε, να μη σκληρύνουμε τις καρδιές μας. «Τὸ Πνευμα υπερεντυγχάνει ὑπὲρ ἡμών στεναγμοίς ἀλαλήτοις» (Ρωμ. η” 26).

Αγίου Ιωάννη της Κροστάνδης «Η εν Χριστώ ζωή μου»

[toula]

Δεν σε κατηγορώ ότι έκανες αμαρτίες πολλές και σοβαρές, όχι, άνθρωπος είσαι. Σε κατηγορώ, γιατί δεν εξομολογείσαι. Έπεσες; Στον πνευματικό, όλα στον πνευματικό. Και η Οσία Μαρία, πρώτα εξομολογήθηκε.

Γέροντας Εφραίμ Κατουνακιώτης

[toula]

Δαιμόνιο είναι επίσης και η ταπεινολογία. Το λένε και αίσθημα κατωτερότητος. Η αληθινή ταπείνωση δεν μιλάει, δεν λέει ταπεινολογίες, δηλαδή, «είμαι αμαρτωλός, ανάξιος, ελάχιστος πάντων…». Φοβάται ο ταπεινός μήπως με τις ταπεινολογίες πέσει στην κενοδοξία. Η χάρις του Θεού δεν πλησιάζει εδώ.

Όσιος Πορφύριος Καυσοκαλυβίτης

[toula]

Η παράλυσις του σώματος εξασθενεί τις σωματικές δυνάμεις και τις καθιστά ακίνητες προς εργασίαν σωματικήν, και η παράλυσις της ψυχής καθιστά τις πνευματικές και ψυχικές δυνάμεις ακίνητες προς εργασίαν πνευματικήν. Και την μεν παράλυσιν τους σώματος ευκόλως οι άνθρωποι την αισθάνονται, ενώ την ψυχικήν ελάχιστοι την εννοούν. Όταν εις τις πνευματικές εργασίες είναι κανείς ακίνητος και αναίσθητος, όταν η ψυχή του δεν αγαπά τον Θεόν, δεν αισθάνεται έφεσιν ολόψυχον, όταν δεν αγαπά τον πλησίον, όταν βλέπει πάσχοντα πτωχόν, πεινώντα, διψώντα, γυμνόν, κινδυνεύοντα και η ψυχή του δεν αισθάνεται πόνον, συμπάθειαν, ευσπλαχνίαν τότε πάσχει από παράλυσιν. Όταν προσεύχεται και ο νους του αεροβατεί, όταν ευρίσκεται εις τον ναόν του Θεού και δεν αισθάνεται που ευρίσκεται, όταν έχει υπερηφάνειαν, φθόνον, μνησικακίαν, όταν κατακρίνει ή κακολογεί από φθόνον και κακίαν τους συνανθρώπους του, όταν ψεύδεται, συκοφαντεί, θυμώνει, βλασφημεί, όταν είναι έκδοτος εις ασωτείας και αισχρουργίας τότε η ψυχή του πάσχει από παράλυσιν. Έχει ανάγκην θεραπείας, και ο μοναδικός ιατρός της ψυχή μας είναι ο Ιησούς Χριστός, χθες και σήμερον ο αυτός εις τους αιώνας…

Αρχιμ. Φιλόθεος Ζερβάκος

[toula]

Η ηθική ελευθερία αναδεικνύει τον άνθρωπο ον ηθικό και εικόνα Θεού. Χωρίς την ηθική ελευθερία η νοερή του φύση θα ήταν σαν πουλί δίχως φτερά· θα ήταν μια δημιουργική έλλειψη, μια άσκοπη ενέργεια, ένα έργο τελείως ανάρμοστο προς τη θεία Σοφία και Αγαθότητα. Η νοερή φύση του ανθρώπου απαιτεί ως αναγκαία συνέπεια την ηθική ελευθερία και το αυτεξούσιο. Γι’ αυτό το λόγο, ο άνθρωπος, αφού πλάστηκε με νου, έγινε ελεύθερος και αυτεξούσιος. Ο άνθρωπος που δεν έχει ελευθερία και είναι εξαρτημένος, υποταγμένος στις ορμές των ενστίκτων του, δεν είναι ον νοερό, γιατί το πνεύμα είναι από τη φύση του ελεύθερο, ανεξάρτητο και δεν υποτάσσεται σε κανένα. Το ανελεύθερο ον έχει ύπαρξη χωρίς λογική και εξαρτημένη, γιατί η ανελευθερία είναι ένδειξη της άλογης ψυχής και χαρακτήρα της φύσεως που γίνεται αντιληπτή με τις αισθήσεις, όχι όμως και της νοερής φύσεως.

Αγίου Νεκταρίου Πενταπόλεως

[toula]

Προς πνευματικούς και μη...

Σαφώς τα πτυχία κι οι γνώσεις για έναν θεραπευτή είναι πάρα πολύ σημαντικά εργαλεία, μα εάν δεν έχει κατέβει και ανέβει δεκάδες φορές στην προσωπική του κόλαση, δεν θα μπορέσει ποτέ να νιώσει και να βοηθήσει τις ψυχές των ανθρώπων. Γι αυτό και ο σοφός παππούς Γιούνγκ έλεγε «καλός θεραπευτής είναι ο πληγωμένος θεραπευτής..». Κατά αναλογία, καλός πνευματικός δεν είναι αυτός που ξέρει τόμους θεολογίας, πατέρων και νομοκανονικών ορισμών, αλλά εκείνος που έπεσε και σηκώθηκε πολλές φορές, που γεύθηκε τον άδη και τον παράδεισο, που πόνεσε, δάκρυσε, γέλασε, ερωτεύθηκε, αγάπησε και αγαπήθηκε, γοητεύτηκε και απογοητεύθηκε, πίστεψε και απίστησε, κέρδισε και έχασε, πέτυχε και απέτυχε, προδόθηκε και εγκαταλείφτηκε, έκλαψε και εξανθρωπίστηκε, προσευχήθηκε και ουρανοστολίστηκε. Εκείνος που ξέρει στις πληγές σου να βλέπει τον Χριστό και στην πονεμένη σου καρδιά τον ουρανό. Πρωτίστως δε πνευματικός είναι εκείνος που δεν διστάζει να πάει στην κόλαση, για να κερδίσεις εσύ τον παράδεισο….

π.Λίβυος

[aposal]

Διηγήθηκε κάποιος ότι τρεις φιλόπονοι άνθρωποι, φίλοι μεταξύ τους, έγιναν μοναχοί. Ο πρώτος διάλεξε σαν έργο του να ειρηνεύει τους ανθρώπους, που είχαν εχθρικές σχέσεις μεταξύ τους, σύμφωνα με τον Ευαγγελικό λόγο: “Μακάριοι οι ειρηνοποιοί”. Ο δεύτερος να επισκέπτεται τους αρρώστους και ο τρίτος έφυγε για να ησυχάσει στην έρημο.
Ο πρώτος λοιπόν, αν και κόπιασε για να σταματήσει τις διαμάχες των ανθρώπων, δεν μπόρεσε να τους θεραπεύσει όλους και, επειδή έπεσε σε ακηδία, πήγε σ' αυτόν που υπηρετούσε τους αρρώστους και τον βρήκε κι αυτόν να παραμελεί το έργο του, καθώς δεν επαρκούσε να εφαρμόσει πλήρως την εντολή. Συμφώνησαν λοιπόν και οι δύο και πήγαν να δουν τον ερημίτη. Του εξέθεσαν τη θλίψη τους και τον παρακάλεσαν να τους πει τι κατόρθωσε αυτός.
Εκείνος, αφού έμεινε αμίλητος για λίγο, έριξε κατόπιν νερό στη λεκάνη και τους λέει:
-Προσέξτε το νερό. Ήταν βέβαια ταραγμένο.
Μετά από λίγο τους λέει πάλι:
-Προσέξτε και τώρα πώς έγινε το νερό.
Και μόλις πρόσεξαν το νερό, βλέπουν σαν σε καθρέπτη τα πρόσωπά τους.
Τους λέει λοιπόν τότε:
-Έτσι είναι κι αυτός που ζει ανάμεσα σε ανθρώπους. Εξαιτίας της ταραχής δεν βλέπει τα σφάλματά του. Όταν όμως ησυχάσει και προπαντός στην έρημο, τότε βλέπει τα ελαττώματα του εαυτού του

[toula]

Ο καθένας από μας έχει μέσα του μια φωτεινή και όμορφη πλευρά. Ο καθένας από μας θέλει κάποιες στιγμές να ζει μόνο για το καλό, για την ομορφιά και τη μεγαλοπρέπεια. Αν μόνο βρίσκαμε μέσα μας, κάθε μέρα, την αποφασιστικότητα να ζούμε για τα ιδανικά μας, θα φτάναμε σε μια τέτοια μεγαλοπρέπεια και ομορφιά, τις οποίες δεν μπορούμε να φανταστούμε. Αν ο καθένας από μας, κάθε φορά, όταν τον συγκινεί ο λόγος του Θεού σε οποιαδήποτε στιγμή, αποκρινότανε σ΄αυτό και έλεγε: Ω Θεέ μου! Τί τέλεια είναι! Σ΄αυτό το απλό και ασήμαντο πράγμα μπορώ να είμαι μαζί Σου μια ψυχή, μια ζωή! Ω Θεέ, πόσο εύκολο είναι! Αν μόνο μπορούσαμε να αποκριθούμε έτσι και να συνεχίσουμε να ζούμε με αυτό τον τρόπο, θα ενωνόμαστε με το Θεό, όχι μόνο λόγω της αγάπης Του προς εμάς, αλλά και εξαιτίας της ανταπόδοσής μας.

Μητροπολίτη Αντωνίου Σούροζ (Μπλούμ)