Ψυχοφελή μηνύματα...

[aposal]

«Σιτίοις χρώ, μή τοις ηδέσιν, αλλά τοις ωφελίμοις» (Να χρησιμοποιείς τροφές όχι τις νόστιμες, αλλά τις ωφέλιμες)..
Νείλος ο Ασκητής

[aposal]

«Μέμψις δ'ανεύθυνος τις η βλασφημία» (Η βλασφημία είναι μία μομφή απερίσκεπτη).
Αγ. Γρηγόριος Θεολόγος

[toula]

Οι δοκιμασίες

Ο Θεός ποτέ δεν αφήνει τους πιστούς δούλους Του να δοκιμαστούν πάνω από τις δυνάμεις τους. «Ο Θεός, που κρατάει τις υποσχέσεις Του», γράφει ο άγιος απόστολος Παύλος, «δεν θα επιτρέψει σε κανέναν πειρασμό να ξεπεράσει τις δυνάμεις σας. αλλά, όταν έρθει ο πειρασμός, θα δώσει μαζί και τη διέξοδο, ώστε να μπορέσετε να τον αντέξετε» (Α' Κορ. 10:13).

Οι άνθρωποι γνωρίζουν πόσο βάρος μπορεί να σηκώσει ένα ζώο. Πολύ περισσότερο η άπειρη Σοφία του Θεού γνωρίζει πόσο βαριές δοκιμασίες μπορεί να σηκώσει μια ψυχή.

Ο κεραμοποιός γνωρίζει και την ένταση της φωτιάς και τον χρόνο που πρέπει να μείνουν σ' αυτήν τα πήλινα σκεύη, για να ψηθούν σωστά. γιατί, αν παραψηθούν, σπάζουν, κι αν πάλι μισοψηθούν, είναι ακατάλληλα για χρήση. Πολύ περισσότερο ο Θεός γνωρίζει πόσον καιρό πρέπει να βαστήξει η φωτιά της δοκιμασίας και πόσο δυνατή πρέπει να είναι αυτή η φωτιά, ώστε τα λογικά Του σκεύη, οι χριστιανοί, να γίνουν ικανοί για την είσοδο στη Βασιλεία των Ουρανών.

Γράφει: Άγιος Ιγνάτιος Μπριαντσανίνωφ (1807-1867)

http://www.gonia.gr

[toula]

Παναγιά μου τι να κάνω;

Η Ελένη ζούσε στο Καρπενήσι και είχε παντρευτεί έναν πολύ σκληρό άνδρα ο οποίος την χτυπούσε για το παραμικρό όπως χτυπούν τα παιδιά την μπάλα στο γήπεδο. Τα βάσανα της ζωής την έκαναν να υπηρετεί στη μονή της Παναγίας της Προυσιώτισσας κάθε Δεκαπενταύγουστο. Διηγείτο η ίδια: Μια περίοδο δούλευα παραδουλεύτρα σε ένα γιατρό, που ήταν καλοπληρωτής αλλά και πολύ σκληρός σαν τον άνδρα μου. Μια μέρα πήρα τον κάδο των σκουπιδιών για να πάω να τα πετάξω και ξαφνικά άκουσα ένα κλαυθμύρισμα. Φθάνοντας στο σκουπιδότοπο άνοιξα το καπάκι και βλέπω ένα μωρό μέσα στα αίματα.

«Παναγιά μου τι να κάνω; Να γυρίσω στο γιατρό δε γίνεται γιατί αυτός το πέταξε, όμως αν το πάρω στο σπίτι ο άντρας μου θα με σφάξει σαν λαμπριάτικο αρνί».

Το πήρα, το φίλησα σκουπίζοντας τα αίματα και το έσφιξα στην αγκαλιά μου γιατί ήταν ο χειμώνας πολύ παγερός. Όταν έφθασα στο σπίτι δεν ήταν κανείς. Είπα μέσα μου: «Ο Θεός είναι μαζί μου και αφού το έπλυνα το τύλιξα σε μια παλιά μου πουκαμίσα και το σταύρωσα προσευχόμενη: «Παναγία μου Προυσιώτισσα, χαρίτωσέ το να μην κλάψει. Και το θαύμα έγινε. Το μωρό για δυο χρόνια δεν έκλαψε! Το τάιζα κρυφά και το κοίμιζα κάτω από το κρεβάτι μας. Όταν ερχόταν ο άνδρας μου η καρδιά μου χτυπούσε δυνατά.

Πέρασε ο καιρός και το παιδί άρχισε να μπουσουλά. Οπότε ένα μεσημέρι εκεί που τρώγαμε ξετρύπωσε το μωρό και ήρθε κάτω από το τραπέζι. Μόλις το είδε ο άνδρας μου τα μάτια του γυάλισαν σαν του λιονταριού. Τι είναι αυτό; μου λέει. Τότε έκαμα τον σταυρό μου και του είπα το μυστικό. Συγκινήθηκε και το δέχθηκε σαν να ήταν δικό του. Το παιδί αυτό τώρα έχει παντρευτεί και εργάζεται στο Καρπενήσι. Από το παιδί αυτό έχω ένα ποτήρι νερό, ενώ από τα δικά μου τίποτα.

Αρχιμανδρίτου Γρηγορίου, ηγουμένου Ι.Μ. Δοχειαρίου,
«Μορφές που γνώρισα να ασκούνται στο σκάμμα της Εκκλησίας»

http://www.inagiounikolaoutouneou.gr/

[aposal]

«Ο Θεός και οι άγγελοί Του στις ανάγκες χαίρονται, ενώ ο διάβολος και οι διάκονοι του στις ανέσεις».
Ισαάκ ο Σύρος

[toula]

"Οι πειρασμοί", Αγίου Νεκταρίου Πενταπόλεως

Οι πειρασμοί παραχωρούνται για να φανερωθούν τα κρυμμένα πάθη, να καταπολεμηθούν κι έτσι να θεραπευθεί η ψυχή. Είναι και αυτοί δείγμα του θείου ελέους. Γι'αυτό άφησε με με εμπιστοσύνη τον εαυτό σου στα χέρια του Θεού και ζήτησε τη βοήθειά Του, ώστε να σε δυναμώσει στον αγώνα σου. Η ελπίδα στο Θεό δεν οδηγεί ποτέ στην απελπισία. Οι πειρασμοί φέρνουν ταπεινοφροσύνη. Ο Θεός ξέρει την αντοχή του καθενός μας και παραχωρεί τους πειρασμούς κατά το μέτρο των δυνάμεων μας. Να φροντίζουμε όμως κι εμείς να είμαστε άγρυπνοι και προσεκτικοί, για να μη βάλουμε μόνοι μας τον εαυτό μας σε πειρασμό.

Εμπιστευθείτε στο Θεό τον Αγαθό, τον Ισχυρό, τον Ζώντα, και Αυτός θα σας οδηγήσει στην ανάπαυση. Μετά τις δοκιμασίες ακολουθεί η πνευματική χαρά. Ο Κύριος παρακολουθεί όσους υπομένουν τις δοκιμασίες και τις θλίψεις για τη δική Του αγάπη. Μη λυποψυχείτε λοιπον και μη δειλιάζετε. Δε θέλω να θλίβεστε και να συγχύζεστε για όσα συμβαίνουν αντίθετα στη θέλησή σας, όσο δίκαιη και αν είναι αυτή. Μια τέτοια θλίψη μαρτυρεί την ύπαρξη εγωισμού. Προσέχετε τον εγωισμό που κρύβεται κάτω από τη μορφή του δικαιώματος. Προσέχετε την άκαιρη λύπη, που δημιουργείται ύστερα από έναν δίκαιο έλεγχο. Η υπερβολική θλίψη για όλα αυτά είναι του πειρασμού. Μία είναι η αληθινή θλίψη. Αυτή που δημιουργείται όταν γνωρίσουμε καλά την άθλια κατάσταση της ψυχής μας. Όλες οι άλλες θλίψεις δεν έχουν καμία σχέση με τη χαρη του Θεού.

Φροντίζετε να περιφρουρείτε στην καρδιά σας τη χαρά του Αγίου Πνεύματος και να μην επιτρέπετε στον πονηρό να χύνει το φαρμάκι του. Προσέχετε! Προσέχετε, μήπως ο παράδεισος που υπάρχει μέσα σας μετατραπεί σε κόλαση.

http://www.orthmad.gr

[toula]

Λάδι και κερί

Και το λάδι με το οποίο ανάβουμε το καντήλι στην εκκλησία, ήταν κι αυτό εν χρήσει στο Ναό της Παλαιάς Διαθήκης. Οι ιερείς πρωί-βράδυ, κατ’ εντολή Θεού, άναβαν με λάδι την ακοίμητη λυχνία, που είχε τοποθετηθεί στα «Άγια» ( Έξοδ. 27:21).

Και πάλι: Το λάδι έπρεπε να ήταν γνήσιο και καθαρό! Ήταν εντολή Θεού! ( Έξοδ. 27:20 ).
Το λάδι τότε εκπλήρωνε ένα πρακτικό σκοπό: «εἰς φῶς καῦσαι» ( Έξοδ. 27:20 ) ∙ φώτιζε το Ναό. Τον ίδιο σκοπό εκπλήρωνε και στα πρώτα χρόνια του χριστιανισμού. Έτσι, όταν ο Παύλος μεσάνυχτα , Σάββατο προς Κυριακή,τελούσε τη Λειτουργία, το υπερώον, (που γινόταν η Λειτουργία) ήταν γεμάτο από λυχνίες «ἦσαν δὲ λαμπάδες (λυχνίες) ἱκαναὶ ἐν τῷ ὑπερῴῳ οὗ ἦμεν συνηγμένοι» ( Πράξεις 20:8 ).

Όταν σιγά-σιγά εισήλθαν οι εικόνες στη λατρεία, άναβαν κανδήλια μπροστά στις εικόνες «εἰς φῶς καῦσαι», για να βλέπουν μέσα στο σκοτάδι ( οι ακολουθίες γίνονταν νύχτα ) το πρόσωπο του Χριστού, της Μητέρας Του, που εικονίζονταν στις εικόνες, σχηματίζοντας μια κατανυκτική ατμόσφαιρα.
Οι ακολουθίες συν τω χρόνω γίνονταν την ημέρα, εισήλθε και ο ηλεκτρισμός, πότε η αρχική «αποστολή» του κανδηλιού, έχει πια εκλείψει. Παρέμεινε μόνο ως προσφορά, ως θυσία στον Κύριο. Για αυτό συνεχίζουμε να ανάβουμε τα κανδήλια, λαμβάνοντας έτσι από τον Κύριο «ευλογία» (συγχώρηση αμαρτιών). Μέγα το έλεός Του!

Όπως με το πρόσφορο, με το λάδι, το θυμίαμα (που προσφέρουμε στο Ναό ) λαμβάνουμε και την ανάλογη «ευλογία» από τον Κύριο, έτσι και με το κερί, που ανάβουμε στο Ναό. «Όσον γαρ αυταί (οι λαμπάδες ) ανάπτουσιν εις τον Θεόν και εις τους Αγίους, τοσούτον συγχωρούνται αι αμαρτίαι εκείνων» είπε ο άγιος μεγαλομάρτυς Δημήτριος σε κάποιον νεωκόρο (Αγίου Νικοδήμου του αγιορείτου, Ερμηνεία εις τον Κανόνα του Πάσχα, ωδή ε ΄ ) .

Συγχωρούνται και οι αμαρτίες των νεκρών μας αδελφών. Το είδε εν οράματι ο αγιορείτης ιερομόναχος Εφραίμ Κατουνακιώτης (+1998)∙ «Όση ώρα ήταν αναμμένο το κερί της «Προσκομιδής», οι κολασμένοι έβγαζαν το κεφάλι τους έξω από τη φωτιά της Κολάσεως!». Χάρη στο άπειρο έλεος του Κυρίου!

Από το βιβλίο: «ΝΑΟΣ, ΙΕΡΕΑΣ,
Θ.ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ, Θ.ΚΟΙΝΩΝΙΑ»
ΑΡΧΙΜ. ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΜΠΑΚΟΓΙΑΝΝΗ
Εκδόσεις «Θαβώρ» 2012

[aposal]

«Πρέπει να ειμάστε ευκολομετακίνητοι από το κακό προς το καλύτερο και αμετανίνητοι από το καλό προς το χειρότερο».
Γρηγόριος Θεολόγος

[toula]

Δοξολογία

Ο Χριστιανός οφείλει να δοξάζει το Θεό και με το σώμα του και με το πνεύμα του. Άλλωστε, και τα δύο ανήκουν στο Θεό και επομένως δεν έχει εξουσία να τα ατιμάζει ή να τα διαφθείρει, αλλά ως άγια και ιερά πρέπει να τα χρησιμοποιεί με πολλή ευχαριστία.

Όποιος θυμάται ότι το σώμα του και το πνεύμα του ανήκουν στο Θεό, έχει μια ευλάβεια κι ένα μυστικό φόβο γι΄αυτά και τούτο συντελεί στο να διατηρεί αγνά και καθαρά από κάθε ρύπο σε αδιάλειπτη επικοινωνία μ΄Εκείνον από τον οποίο αγιάζονται και ενισχύονται.

Ο άνθρωπος δοξάζει το Θεό με το σώμα του και με το πνεύμα του, πρώτα, όταν θυμάται ότι αγιάστηκε από το Θεό και ενώθηκε μαζί του και ύστερα όταν ενώνει τη θέλησή του με τη θέληση του Θεού, ώστε να εκτελεί πάντοτε το αγαθό και ευάρεστο και τέλειο θέλημά του. Ένας τέτοιος άνθρωπος δεν ζει για τον εαυτό του, αλλά για το Θεό. Εργάζεται για τη βασιλεία του Θεού στη γή. Δοξάζει σε όλα το Θεό, με λόγια και με έργα. Οι πράξεις του, που γίνονται για το καλό των συνανθρώπων του, δίνουν αφορμή δοξολογίας του θείου ονόματος. Η ζωή του καταυγαζόμενη από το θείο φως, λάμπει σαν φως δυνατό. Έτσι η πολιτεία του γίνεται οδηγός προς το Θεό για όσους ακόμη δεν Τον γνώρισαν.

Διδαχες Αγίου Νεκταρίου Πενταπόλεως

[aposal]

«Να εξομολογείσαι τακτικά και καλά, γιατί και Πατριάρχης να είσαι, αν δεν εξομολογείσαι, δεν σέβεσαι ».
Άγιος Πορφύριος Καυσοκαλυβίτης