Ψυχοφελή μηνύματα...

[toula]

Πάντα υπάρχει χώρος για ένα δάκρυ αλλά και για ένα χαμόγελο.

π. Παύλος Παπαδόπουλος

[toula]

Τους "αλήτες" να μην τους φοβάστε.
Τα "καλά παδιά" είναι τα επικίνδυνά, αυτά που δεν συγχωρούν κανέναν που θα αμφισβητήσει την ατσαλάκωτη ζωή τους, και θα τολμήσει να "μολύνει" με την παρουσία του την ηθική τους.

π. Παύλος Παπαδόπουλος

[toula]

Τὰ ἔξω καὶ τὰ ἔσω (Ἅγιος Αὐγουστῖνος)

«Ὁ διψῶν ἐρχέσθω πρός με καί πινέτω».

Ὅποιος διψάει, ἄς τρέξει. Πῶς θά τρέξει; Ὄχι μέ τά πόδια. Ὄχι μέ κάποια μετακίνηση ἐξωτερική, σωματική. Ἀλλά μέ μιά κίνηση ἐσωτερική· μέ μιά κίνηση τοῦ ἔσω ἀνθρώπου. Ἀλλιῶς κάνομε μιά μετακίνηση μέ τό σῶμα· καί ἀλλιῶς μέ τήν καρδιά.

Μετακινεῖται σωματικά ἐκεῖνος πού μέ μιά κίνηση ἀλλάζει θέση. Μετακινεῖται ψυχικά, ἐκεῖνος πού μέ μιά κίνηση τῆς καρδιᾶς, ἀλλάζει ἐσωτερική διάθεση. Τό βλέπεις λοιπόν; Ἄν κάτι ἄλλο ἀγαποῦσες μέχρι τώρα, καί ἄλλο ἀγαπᾶς τώρα, δέν εἶσαι πιά ἐκεῖ πού ἤσουν· ἔχεις ἀλλάξει θέση καί διάθεση.
* * *

Ἔχομε δίψα ἐξωτερική· καί δίψα ἐσωτερική. Ἡ δίψα ἡ ἐξωτερική φαίνεται· ἡ ἐσωτερική δέν φαίνεται. Ναί· δέν φαίνεται· ἀλλά ἔχει πολύ πιό μεγάλη ἀξία ἀπό ἐκείνη πού φαίνεται. Γιατί γενικά ὁ ἔσω ἄνθρωπος ἔχει πολύ πιό μεγάλη ἀξία ἀπό τόν ἔξω.

Θέλεις παράδειγμα;

Λέμε γιά κάποιον: «Αὐτός ζεῖ ἄσχημα». Τό λέμε γιά ἐκεῖνον, πού ἀδιαφορώντας γιά τίς ἐπιταγές τοῦ ἔσω ἀνθρώπου, κάνει ὅ,τι τοῦ ζητάει ὁ ἔξω ἄνθρωπος, τό σῶμα!

Καί πάλι λέμε: «Αὐτός ζεῖ καλά». Καί ἐννοῦμε, ὅτι ὑπακούοντας στίς ἐπιταγές τοῦ ἔσω ἀνθρώπου, παραμερίζει ἀπό τήν ζωή του μερικές ἀπαιτήσεις τοῦ ἔξω ἀνθρώπου.

Θά εἰπεῖ κανείς: Καί λοιπόν, θά στερηθῶ ἐγώ κάθε χαρά καί κάθε ἡδονή, πού εἶναι τόσο γλυκειά, γιά ἕνα τίποτε;

Λάθος. Ὁ ἄνθρωπος δέν στερεῖται τίποτε περπατώντας στόν δρόμο τοῦ Θεοῦ. Ἀντίθετα· παίρνει πιό πολλή χαρά ἀπό τόν ἐσωτερικό του κόσμο, ἀπό ὅ,τι μπορεῖ νά πάρει ἀπό τόν ἐξωτερικό, ἀπό τό σῶμα του!
* * *

Ἔχεις προσέξει κάτι; Τό ἔχεις παρατηρήσει; Καί στόν ἄλλο, στόν κάθε φίλο μας καί ἀγαπητό μας, πιό πολύ μᾶς ἀρέσει ἡ ψυχή του, παρά τό σῶμα του.

Τί ἀγαπᾶς στόν φίλο σου; Τό σῶμα του, ἤ τήν ψυχή του; Γιατί τόν ἀγαπᾶς; Γιά τό σῶμα του, ἤ γιά τόν ἐσωτερικό του κόσμο; Γιά τίς ἀρχές του! Γιά τήν καλή του καρδιά. Γιά τόν ψυχικό του κόσμο. Γιά τόν ἔσω ἄνθρωπο. Μή μοῦ εἰπεῖς, ὅτι τόν ἀγαπᾶς μόνο καί μόνο, ἐπειδή εἶναι ὄμορφος, ἤ ἐπειδή εἶναι ἔξυπνος! Τόν ἀγαπᾶς, γιατί σέ ἀγαπάει.

Ἀκόμη καί οἱ πιό ἐρωτευμένοι, ἀκόμη καί ἐκεῖνοι πού τό διακηρύττουν ὅτι ἔχουν γοητευθῆ ἀπό τήν σωματική ὀμορφιά τοῦ ἰνδάλματός τους, ὅταν εὑρίσκουν στήν ἀγάπη τους ἀνταπόκριση, τά αἰσθήματά τους βαθαίνουν! Καί ἀντίθετα, ὅταν δέν εὑρίσκουν, ὀργίζονται, θυμώνουν, βρίζουν, βράζουν, μισοῦν!

Γιατί;

Γιατί ὁ ἔσω ἄνθρωπος ἔχει πάντοτε καί σέ ὅλα προτεραιότητα ἔναντι τοῦ ἔξω ἀνθρώπου!
* * *

Ἄν λοιπόν ἐκεῖνοι πού φαίνονται ὅτι ζητοῦν κατά προτεραιότητα τήν γλύκα τοῦ ἔξω ἀνθρώπου, σέ τελική ἀνάλυση ζητοῦν κατά προτεραιότητα τήν γλύκα τοῦ ἔσω ἀνθρώπου, φαντασθῆτε, πόση ἀξία ἔχει (σέ ὅλα· καί γιά ὅλη μας τήν ζωή!) ὁ ἔσω ἄνθρωπος.

Μετάφραση: Μητροπολίτης Νικοπόλεως καὶ Πρεβέζης
http://www.agiazoni.gr/

[toula]

Τι κάνεις;
Πως είσαι;
Πεινάς;
Διψάς;
Πονάς;
Σε ποθώ,
Σε λαχταρώ,
Σ αγαπώ!!!
Αυτές είναι θεολογικές κουβέντες.
Όλα τα άλλα είναι φλυαρίες του νου για να κρυφτεί από την ευθύνη της ζωής και τον φόβο του θανάτου…

π. Λίβυος

[toula]

Θέλεις να μιλήσεις για τα αιώνια. Σε κοιτούν περίεργα και σου λένε "δεν είναι τώρα ο τόπος και η ώρα γι'αυτά" και συνεχίζουν να ξεστομίζουν ανάλαφρες, ψεύτικες, φθαρτές λέξεις.
Και ποτέ δεν έρχεται η κατάλληλη ώρα, ποτέ δεν βρισκόμαστε στο σωστό τόπο...
Και η αδιαφορία τους μου μοιάζει σαν να παίρνει χρώμα, σαν τα άσπρα νεκροσέντονα.

π. Παύλος Παπαδόπουλος

[aposal]

«Μια ψυχή που σώθηκε με τη δική σου προσπάθεια, μπορεί να εξαφανίσει όγκο απείρων αμαρτημάτων σου και να γίνει αντίλυτρο της ψυχής σου στη μέλλουσα ζωή».
Αγ. Ιω. Χρυσόστομος

[toula]

Είναι αυτός που κάνει βαπτίσεις, γάμους, κηδείες, ευχέλαια, αγιασμούς.
Είναι αυτός που συμφιλιώνει τον άνθρωπο με τον Θεό δια της εξομολογήσεως.
Είναι αυτός που τελεί συχνά την Θεία Λειτουργία, που κάθε πρωί πηγαίνει στο ναό ανάβει τα καντήλια και απλά και ταπεινά διαβάζει τον όρθρο της ημέρας, κάνει τον απογευματινό εσπερινό χωρίς ήχους, με την ισχνή φωνή του, πολλές φορές μόνος του, να θυμιάζει και συγχρόνως να ψέλνει, να καθαρίζει τις εικόνες και να λέγει το ψαλτήρι.
Είναι αυτός που στέκει και κάνει κομποσχοίνι παρέα με τη σιωπή του ημίφωτος, δίνοντας ρυθμό στον χορό των οσίων και μαρτύρων στους τοίχους του ναού.
Είναι αυτός που ίσως δεν ξέρει πολλά θεολογικά, που δεν κάνει κηρύγματα, που δεν αρθρογραφεί στο διαδίκτυο, που δεν κάνει εκπομπές στο ραδιόφωνο, που δεν θα τον μάθουνε οι πολλοί, που ιερουργεί σε μία ενορία, σε μια πόλη σε ένα χωριουδάκι.
Είναι αυτός ο παπάς που ζηλεύω.
Αυτός είναι αγωνιστής. Αυτός που απ' όπου κι αν τον πιάσεις, μυρίζει λιβάνι.

π. Παύλος Παπαδόπουλος

[aposal]

«Δεν αρκεί να βρίσκεσαι μακριά από αμαρτωλές πράξεις, πρέπει συγχρόνως να είσαι και μακριά από αμαρτωλές σκέψεις».
Αγ. Ιω. Χρυσόστομος

[aposal]

«Προ πάντων, αυτό είναι το γνώρισμα των πιστών χριστιανών, το να ευχαριστούν και να δοξολογούν διαρκώς και για όλα τον Θεό».
Αγ. Ιω. Χρυσόστομος

[toula]

Ο πληγωμένος αετός
-----------------------------
"Το πρωί πέσανε οι πρώτες ακτίνες στο καλυβάκι του Γρηγορίου. Κουράστηκαν ζητώντας να τρυπώσουνε μέχρι μέσα. Το είχανε τάμα, να μπαίνουνε το πρωί νωρίς , ν' ακουμπάνε απαλά στην ιερή κεφαλή του γέροντα, έτσι για να πάρουνε την ευλογία του. Το 'χαν καλύτερο, να βλέπουνε το ιερό καλυβάκι από το να φωτίζουνε ανίερα παλάτια... Ξημέρωσε αλλιώτικη, χαριτωμένη, εποχή για το Γρηγόριο. Ζούσε για να προσεύχεται, να κλαίει, ν'αγαπάει, να περιαυγάζεται από το θείο φως, ν'αναπαύεται στην αγκάλη της αγίας Τριάδας, να..."
-----------------------------
Το καταπληκτικό βιβλίο του κ. Στυλιανού Παπαδόπουλου είναι ένας ύμνος γι' αυτόν το μεγάλο άνδρα, με την ποιητική καρδιά, τα καθαρά μάτια, τον φωτισμένο νου. Όσοι δεν το έχετε διαβάσει, καλό είναι να το προμηθευτείτε και να το διαβάσετε.
-----------------------------
Αυτό που με συγκινεί ιδιαιτέρως στον Άγιος Γρηγόριο είναι η ευαίσθητη ύπαρξή του που αναζητά συνεχώς την ησυχία αλλά και η αγάπη για το ποίμνιό του -που κινδύνευε από τις αιρέσεις-, που τον κάνει να εγκαταλείπει την έρημο για χάρη του.
Η εσωτερική πάλη του Αγίου είναι καθημερινή και αδυσώπητη.
Όσες φορές διαβάζω όλο και περισσότερο συνειδητοποιώ πόσο αδικήθηκε ο Άγιος Γρηγόριος, πόσα υπέμεινε, πόσο αγωνίστηκε, πόσες φορές πέθανε και αναστήθηκε για τον Χριστό και το ποίμνιό του.

π. Παύλος Παπαδόπουλος