Ψυχοφελή μηνύματα...

[toula]

δεν χρειάζεσαι την άδεια κάποιου για να τον αγαπάς

π. Παύλος Παπαδόπουλος

[toula]

Ο Θεός μας βοηθάει και όταν δεν υπάρχει κανένας άλλος να μας βοηθήσει, είναι παρών στην μεγαλύτερη μας ένταση, στο σημείο που λυγίζουμε, στο κέντρο της θύελλας. Θα πρέπει να προετοιμαζόμαστε να περάσουμε μέσα από την απελπισία και όχι να την αποφεύγουμε. Ακόμα να είμαστε έτοιμοι για την περίοδο εκείνη που ο Θεός δεν μας αποκαλύπτεται, και να μην προσπαθήσουμε να Τον αντικαταστήσουμε με κάποιον ψεύτικο.

https://iliaxtida.wordpress.com/

[toula]

Δυστυχώς οι καρδιές κάποιων ανθρώπων το μόνο που ζητούν είναι την τήρηση κάποιων εκκλησιαστικών κανόνων, το μόνο που τους απασχολεί είναι πως θα αποδείξουν ότι οι ίδιοι διασώζουν την Ορθοδοξία. Το τραγικό είναι ότι δεν τους απασχολεί ο Χριστός αλλά η «Ορθοδοξία» τους, δεν τους απασχολεί η Εκκλησία αλλά οι οπαδοί τους.
--------------------------------
Όλοι οι Άγιοι Πατέρες μας δεν δημιούργησαν σχίσματα στην Εκκλησία, ούτε δικές τους Συνόδους, ούτε συνιστούσαν στο λαό να συμμετάσχει σε σχίσματα. Εάν τυχόν έβλεπαν κάποια ανθρώπινα λάθη προσπαθουσαν να διαφυλάξουν τον λαό του Θεού μέσα στην Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία του Χριστού.
Το να βλέπεις ρασοφόρους, να συνιστούν «αποτείχιση» των πιστών θυμίζει προτεστάντες που ο καθένας φτιάχνει το δικό του κόμμα και ισχυρίζεται ότι αυτός μόνο ορθοτομεί την Αληθεια και κρατεί τις Παραδόσεις.
--------------------------------
Βγαίνουμε αδελφοί μου από την Εκκλησία, για να δείξουμε ότι έχουμε δίκαιο; Πόσο εγωισμό έχουμε; Πόση μεγάλη ιδέα έχουμε για τον εαυτό μας; Και δυστυχώς όχι μόνο οι ίδιοι ζούμε στην πλάνη μας αλλά παρασύρουμε και άλλους μαζί μας.
--------------------------------
Βέβαια όλα αυτά συμβαίνουν διότι όπως είπαμε αυτοί οι άνθρωποι δεν έχουν σχέση με τον Χριστό, αλλά με τους εκκλησιαστικούς κανόνες, έχουν θεοποιήσει το «νομοκανονικό» και άφησαν στην άκρη τον Χριστό. Να αναφέρουμε όμως ότι τέτοια πράγματα γινόντουσαν πάντα μέσα στην Εκκλησία, και όλα σχεδόν άρχιζαν από –κατα τα άλλα- ευλαβείς κληρικούς, από θεολόγους, από ανθρώπους που ξέρανε το γράμμα του νόμου μα ποτέ δεν είχανε σχέση με τον Χριστό.
--------------------------------
Είναι δυστύχημα να φαναντίζονται πιστοί από ένα δήθεν πνεύμα θείου ζήλου το οποίο όμως ούτε θεραπευτικό είναι, ούτε αγιαστικό αλλά κολάσιμο.
Αγαπητοί αδελφοί, μέσα στο διαδίκτυο βλέπω και μερικούς από εσάς να υποστηρίζουν τέτοιες αντίχριστες και αντιεκκλησιαστικές κινήσεις που γίνονται στο όνομα της δήθεν «διαφύλαξης της Ορθοδοξίας», και αυτό με λυπεί βαθύτατα. Η «αποτείχιση» είναι ουσιαστικά έξοδος του ανθρώπου από την Εκκλησία. Με την «αποτείχιση» δεν σώζεται η Ορθοδοξία αλλά εμείς βγαίνουμε απ’αυτήν. Εάν δεν μνημονεύεται ο οικείος Μητροπολίτης όλα τα μυστήρια είναι άκυρα, η Χάρις του Παρακλήτου μας εγκαταλείπει. Η μνημόνευση του Επισκόπου δεν γίνεται επειδή ο Επίσκοπος είναι άγιος ή αλάθητος αλλά διότι η Εκκλησία τον εξέλεξε δίδοντάς του την ευθύνη του ποιμνίου του. Η αίρεση του Δονατισμού υποστήριζε κάτι τέτοιο, ότι δηλαδή τα Μυστήρια είναι έγκυρα μόνο εάν ο ιερεύς είναι άγιος· το αναφέρω αυτό, διότι εκεί οδηγούνται τα πράγματα με αυτές τις νοοτροπίες.
--------------------------------
Αυτό που παρατηρώ στους οπαδούς των συγκεκριμένων πλανεμένων ιερέων είναι ότι στο όνομα της Ορθοδοξίας βρίζουν χυδαία αρχιερείς, ιερείς και μοναχούς, δεν θα δίσταζαν ακόμα και να χειροδικήσουν για να «υπερασπισθούν την πίστη τους».
Εγώ πάντως άλλα πράγματα διαβάζω στα συναξάρια· διαβάζω ότι οι Άγιοι δώσανε το δικό τους αίμα για την πίστη του Χριστού...δεν έπιναν το αίμα των άλλων.
Και θαύματα να κάνει κάποιος, εάν είναι εκτός Εκκλησίας, να μην τον ακολουθήσεις. Καλύτερα να σφάλεις εντός Εκκλησίας παρά να «ορθοτομείς» εκτός Εκκλησίας.
--------------------------------
Γράφει ο Μητροπολίτης Αργολίδος κ. Νεκτάριος σχετικά με το θέμα:
Ο Χριστός λέει ότι το δέντρο θα το γνωρίσεις από τον καρπό. Κοιτάξτε τους ανθρώπους που σας περιβάλλουν αγαπητοί “αποτειχισμένοι” με το άγριο βλέμμα και τον τζιχαντικού τύπου φανατισμό. Είναι αυτοί καρποί του Αγίου Πνεύματος, όπως τα περιγράφει ο Απόστολος Παύλος;
Είναι μεγάλος ο πειρασμός για έναν μοναχό και κληρικό η δημιουργία οπαδών και χειροκροτητών. Το μυαλό σαλεύει. Η πλάνη παραμονεύει. Και από την αμαρτία μπορεί κανείς να ξεφύγει, από την πλάνη ποτέ. Τελειώνω με κάτι που διάβασα και που θα πρέπει όλους να μας προβληματίσει.
Ήτανε λέει κάποτε ένας μεγάλος ασκητής που θέλησε ο διάβολος να τον κερδίσει. Έστειλε λοιπόν τον καλύτερο μαθητή του να εφαρμόσει πάνω του ότι είχε διδαχτεί. Έπιασε ο μαθητής να σκανδαλίζει τον γέροντα πρώτα με πειρασμούς γαστριμαργίας, μα δεν πέτυχε τίποτε· ύστερα πορνείας, μα και δω δεν κατάφερε τίποτα. Γι’ αυτό κατέφυγε στη φιλαργυρία -τίποτε· στη λύπη, στην οργή, τέλος στην ακηδία, αλλά ο ασκητής έμενε ακλόνητος. Έτσι ο μαθητής επέστρεψε άπραχτος στο δάσκαλό του: “Δεν μπορώ να πετύχω τίποτε μ’ αυτόν το Γέροντα”, παραδέχτηκε αποκαρδιωμένος. Ο διάβολος γέλασε με κείνο το σατανικό γέλιο που σπέρνει τον τρόμο σε όσους δεν κρατιούνται γερά από το χέρι του Θεού: “Είσαι νέος ακόμα και ξέχασες την πιο αποτελεσματική μέθοδο απ’ όλες, την κενοδοξία και την υπερηφάνεια! Γύρνα πίσω και φρόντισε να του δημιουργήσεις οπαδούς…”

Υ.Γ.: Κι αν οι ιερείς και μοναχοί τρέφουν την πλάνη τους από την υπερηφάνεια (λόγω των επαίνων από τους λαϊκούς), οι λαϊκοί τρέφουν την πλάνη τους από την αίσθηση ότι κάνουν κάτι σημαντικό και ξεχωρίζουν "από τους λοιπούς των ανθρώπων-χριστιανών".
Συνήθως οι άνθρωποι με χαμηλή αυτοεκτίμηση (και όχι ταπείνωση) καταλήγουν να ακολουθούν τις συγκεκριμένες ιδέες.

Υ.Γ.2: Θα παρακαλούσα όσοι θεωρούν τον Οικουμενικό μας Πατριάρχη οικουμενιστή, αιρεσιάρχη και όλα τα σχετικά να αποχωρίσουν από το προφίλ μου, μιας και θερούν έμμεσα ότι και εγώ είμαι αιρετικός αφού μνημονεύω και τον Οικουμενικό Πατριάχη στα Σταυροπηγιακά μοναστήρια αλλά και ο Επίσκοπός μου μνημονεύει τον Οικ. Πατριάχη.

π. Παύλος Παπαδόπουλος

[toula]

Κάποιοι χριστιανοί προσπαθούν να "σώσουν" αυτό(ν) που τους σώζει. Τραγικό

π. Παύλος Παπαδόπουλος

[aposal]

«Για τους χριστιανούς η αρετή είναι φυσική κατάσταση και παρά φύση η αμαρτία, όπως ακριβώς η αρρώστια και η υγεία».
Αγ. Ιω. Χρυσόστομος

[toula]

Η κατάκριση δεν φανερώνει ποιος είναι ο άλλος, αλλά ποιοι είμαστε εμείς.

π. Παύλος Παπαδόπουλος

[aposal]

«Μεγάλη είναι η δύναμη της αρετής καθώς και μεγάλη η ασθένεια της κακίας».
Αγ. Ιω. Χρυσόστομος

[toula]

Και να μην είσαι καλά...δεν πειράζει
--------------------------
Δεν συμβαδίζει πάντα η πνευματική κατάσταση με την συναισθηματική. Πολλές φορές μπερδεύουμε την συναισθηματική μας φόρτιση με την πνευματική μας κατάσταση. Γι’ αυτό και πολλές φορές οι άνθρωποι λένε στην εξομολόγηση ότι “τώρα είμαι πολύ καλά ή τώρα είμαι χάλια”. Ενώ αναφέρουν την συναισθηματική τους κατάσταση εννοούν την πνευματική τους, κατί τέτοιο όμως δεν είναι αλήθεια.
Μπορεί κάποιος να είναι πνευματικά πολύ καλά αλλά συναισθηματικά να μην είναι. Αυτό που θέλω να πω είναι ότι: η συναισθηματική μας κατάσταση δεν συμβαδίζει πάντα με την πνευματική μας, και θα πρέπει να τα διαχωρίσουμε στο μυαλό μας.
--------------------------
Επειδή δηλαδή είμαι συναισθηματικά πεσμένος -έμαθα ότι κάποιος γνωστός μου είναι ασθενής- αυτό δεν σημαίνει ότι και πνευματικά πέφτω· αλλά και το ανάποδο, εάν δεν έχω κανένα πρόβλημα και είμαι πάντα ευδιάθετος, αυτό δεν σημαίνει ότι πνευματικά προοδεύω.
Φυσικά, όταν ο άνθρωπος βρει και γνωρίσει τον Χριστό έχει χαρά μέσα του, αυτό δεν σημαίνει όμως ότι δεν θα στεναχωρεθεί με κάτι που θα γίνει μέσα στην καθημερινότητά του. Τα συναισθήματά μας δείχνουν ακριβώς το ανθρώπινο, από κει και πέρα βεβαίως, δεν θα πρέπει τα συναισθήματα να “καπελώνουν” την πνευματική μας προσπάθεια, δηλαδή την αναζήτηση του Χριστού παντού και πάντοτε.
--------------------------
Και οι Άγιοι είχανε συναισθηματικά σκαμπανεβάσματα, αυτό δεν σημαίνει όμως ότι μία χάνανε και μία βρίσκανε τον Χριστό.
Οι Άγιοι δεν είναι ρομπότ που δεν νιώθουν, δεν αισθάνονται. Η αρετή της απάθειας που αναφέρουν οι Πατέρες δεν είναι μια κατάσταση χωρίς συναισθήματα δηλαδή μία αναισθησία αλλά μία κατάσταση χωρίς πάθος, χωρίς εμπάθεια.
--------------------------
Ο απ. Παύλος βεβαίως προτρέπει οι άνθρωποι να χαίρονται. Αυτή η χαρά όμως να είναι όχι απλά μία συναισθηματική έκρηξη αλλά μία βαθιά υπάρξιακή κατάσταση που πηγάζει από την βίωση της Αγάπης του Θεού.
--------------------------
Προσωπικά, φοβάμαι εκείνους του χριστιανούς που έχουν ένα μόνιμο ψευτοχαμόγελο στα χείλη τους, διότι νιώθουν ενοχή να εκφράσουν τα συναισθήματά τους (π.χ. ότι σήμερα δεν έχουν διάθεση) με αποτέλεσμα αντί να τα πνίγουν, να τους πνίγουν αυτά, να γιγαντώνονται μέσα τους και να φτάνουν σε “περίεργες” καταστάσεις αυταρχισμού, κόμπλεξ, ενοχικού συνδρόμου και ψυχικών διαταραχών.
Ο άνθρωπος του Θεού δεν είναι σώνει και καλά, καλά.
(μεταξύ μας, δεν υπάρχει κανόνας που να επιβάλει "να είμαστε πάντα ευδιάθετοι"...ελπίζω δηλαδή).

π. Παύλος Παπαδόπουλος

[toula]

Γεννιόμαστε με μια κραυγή. Την κουβαλάμε σε όλη μας την ζωή ........ .................

π. Λίβυος

[aposal]

«Ας είμαστε πάντοτε αυτάρκεις και θα είμαστε συνεχώς πλούσιοι».
Αγ. Ιω. Χρυσόστομος