Δεν αντιλαμβανόμαστε την πανουργία του διαβόλου, που μας δίνει τα μικρά και μας παίρνει τα μεγάλα.
Μας προσφέρει λάσπη και μας αρπάζει τον ουρανό.
Μας παρασύρει στη σκιά και μας απομακρύνει από το φώς.
Μας τραβάει στην απάτη και μας στερεί την αλήθεια.
Μας ξεγελάει με όνειρα(γιατί όνειρο είναι ο πλούτος του κόσμου τούτου)και μας καταντάει, όταν έρχεται η ώρα του θανάτου μας,
φτωχότερους κι από τους πιο φτωχούς.
Γιατί τότε δεν παίρνει μαζί του ο άνθρωπος τίποτ’ άλλο πέρα από την αρετή του και τα καλά του έργα.
Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος
Ψυχοφελή μηνύματα...
Συντονιστής: Συντονιστές
-
toula
- Κορυφαίος Αποστολέας
- Δημοσιεύσεις: 36822
- Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
- Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ
Re: Ψυχοφελή μηνύματα...
Για τους δύσπιστους κληρικούς και λαικούς- Είδα το Άγιο Φώς, μία προσωπική εμπειρία.
Post published:6 Απριλίου 2020
Η μαρτυρία στήν οποία τώρα θά αναφερθούμε, είναι η μόνη πού έχουμε συναντήσει νά φθάνει μέχρι τά άδυτα του χώρου του Αγίου Φωτός, εκεί πού ανθρώπινο μάτι στην δεδομένη στιγμή δεν μπορεί να εισχωρήσει, πλην ενός, πού είναι ο ίδιος ο Πατριάρχης .
Από το βιβλίο «ΕΙΔΑ ΤΟ ΑΓΙΟ ΦΩΣ », του γνωστού Κύπριου Αρχιμανδρίτου π.Σάββα Αχιλέως θα δανεισθούμε τώρα αυτή την περιγραφή.
Βασίζεται σε μία συνέντευξη πού είχε δώσει πρό ετών, ο τότε φύλακας του Παναγίου Τάφου π. Μητροφάνης (έχει κοιμηθεί ήδη), και ο οποίος, παρ΄όλο πού ήταν φύλακας εξ΄απορρήτων του Παγκόσμιου αυτού προσκυνήματος και διαρκούς θαύματος, εν τούτοις διατηρούσε κάποια ίχνη καλόπιστης αμφιβολίας, επιζητώντας όμως να βρεί την αλήθεια.
Τό περιστατικό συνέβη τό 1926 , επί Πατριάρχου Ιεροσολύμων Δαμιανού τού Α΄.
Ας δούμε το σχετικό κείμενο.
«…Όταν οι αιρετικοί αρχηγοί των ξένων δογμάτων, πάρουν την ευλογία από τον Πατριάρχη, τότε εκείνος βγαίνει από τον Ναό της Αναστάσεως και έρχεται απέναντι τού Ιερού Κουβουκλίου. Εκεί, σε ειδικές θέσεις κάθονται όλοι οι πρεσβευτές του κόσμου, οι αρχές της πόλεως, οι πρόξενοι, οι διευθυντές και αξιωματικοί της Αστυνομίας.
Πλήθος επισήμων και ανεπισήμων ανθρώπων και εκπροσώπων του λαού. Από τις 10 η ώρα το πρωϊ του Μεγάλου Σαββάτου ως τις 11 γίνεται μεγάλος έλεγχος. Εξουσιοδοτημένα άτομα μπαίνουν μέσα στον Πανάγιο Τάφο. Επάνω από το ιερό αυτό μνημείο της Ορθοδοξίας υπάρχουν κρεμασμένα 43 κανδήλια ολόχρυσα αναμμένα, ημέρα και νύχτα, εκ των οποίων:
13 κανδήλια ανήκουν στους Ορθόδοξους
13 κανδήλια ανήκουν στους Λατίνους
13 κανδήλια στους Αρμενίους
και 4 στους Κόπτες Μονοφυσίτες.
Όλα σχηματίζουν ένα παραπέτασμα από χρυσάφι. Μέσα στον Πανάγιο Τάφο μπαίνουν την τελευταία ώρα, μόνο τα εξουσιοδοτημένα άτομα. Σκοπός τους είναι να σβήσουν τα 43 αναμμένα κανδήλια. Για όλη αυτή την τάξη του Αγίου Φωτός γίνεται αυστηρός έλεγχος και διαρκής παρακολούθηση.
Παρακολουθούν τά πάντα, εκπρόσωποι των Λατίνων, των Αρμενίων και των Κοπτών μαζί με τον Ορθόδοξο επιτετραμμένο. Όλα αυτά, έχουν ένα και μόνο σκοπό. Μήπως σκοπίμως ή κατά λάθος, παραμείνη αναμμένο κανδήλι ή υπάρξει κάτι άλλο, πού είναι δυνατόν να μεταδώσει φώς.
Γίνεται πλήρης συσκότιση του Παναγίου Τάφου καί ακολουθεί δεύτερος και τρίτος έλεγχος. Πρέπει να εξακριβωθεί ότι κανένα άτομο δεν βρίσκεται μέσα στον Τάφο. Στις 11 το πρωϊ ακολουθεί η διαδικασία σφραγίσεως του Παναγίου Τάφου με δυό τεράστιες κορδέλες σε σχήμα «Χ» στις 4 γωνίες τής πόρτας, και μέ λειωμένο καθαρό κερί με τις μεγάλες σφραγίδες του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων πάνω τους.
Η πράξη αυτή θυμίζει την απεγνωσμένη προσπάθεια των Εβραίων αρχόντων να σφραγίσουν τον ίδιο αυτό Τάφο, εδώ και 2000 χρόνια, για να μη κλαπεί ο Μεγάλος νεκρός.
Ζήτησαν μάλιστα κουστωδία-φρουρά από τον Πιλάτο « σφραγίσαντες τον τάφον μετά της κουστωδίας» όπως σημειώνουν χαρακτηριστικά τά Ευαγγέλια. Ερχόμενος τώρα ο Πατριάρχης με μεγαλοπρεπή συνοδεία, γίνεται Λιτανεία γύρω από το Ιερό Κουβούκλιο, και ακολούθως εξονυχιστικός έλεγχός του Πατριάρχη, παρουσία των επισήμων, ενώ στίς 12 ακριβώς θα κοπούν οι σφραγίδες ελέγχου για να μπεί μέσα.
Άς δούμε όμως τις αποκαλύψεις του φύλακα του Παναγίου Τάφου, μοναχού Μητροφάνη, για το πώς είδε το Άγιο Φώς, το Μεγάλο Σάββατο του 1926.
ΕΝΑ ΠΡΩΤΟΦΑΝΕΣ ΤΟΛΜΗΜΑ !
« Ήταν ακριβώς, δωδεκάμισυ το βράδυ τής Μεγάλης Παρασκευής προς το Μεγάλο Σάββατο. Η προετοιμασία μου ( γι΄αυτή την επιχείρηση) αποτελείτο από ένα μικρό φακό, «φαναράκι», και λίγο νερό σ΄ένα μικρό δοχείο. Ήταν τόσο λίγο, ίσα για να ξεδιψάσει κανείς στις ώρες της αγωνίας μου. Τίποτα άλλο δεν με απασχολούσε πιά, αν και ήμουνα σίγουρος για την επιτυχία μου.
Θα έλυνα μια διά παντός την απορία μου, και θα εγνώριζα ένα μυστικό πού κανείς μέχρι σήμερα δεν μπορούσε να γνωρίζει. Όταν τελείωσα κάθε λεπτομέρεια φώναξα τον βοηθό μου π.Νίκανδρο, να μού φέρει την σκάλα. Είμαστε εντελώς μόνοι. Την στερέωσα, και ανέβηκα λέγοντάς του να πάρη την σκάλα, γιατί μόλις τελείωνα από τον καθαρισμό ψηλά, θα κατέβαινα πηδώντας κάτω.
Ετσι και έγινε.
Δεν είμαι σε θέση ούτε και έχω την δύναμι να περιγράψω τά αισθήματά μου. Τις ώρες εκείνες έζησα μία κατάσταση αλησμόνητη, γεμάτη φόβο και τρόμο. Κρύος ιδρώτας με περιέλουζε, τρέμοντας σε όλο μου το σώμα. Δεν θα διέφερα από μελλοθάνατο πού τον πηγαίνανε για εκτέλεση.
Ενας φόβος πρωτοφανής και πρωτόγνωρος με συγκλόνιζε, και ένα ερώτημα έντονο και ελεγκτικό με αναστάτωνε, μέσα στην κρύπτη μου στο σκοτάδι….
«Ποιος άλλος, μού έλεγε, τόλμησε ποτέ κάτι τέτοιο, στην μακρόχρονη Χριστιανική ιστορία του Παναγίου Τάφου; Εσύ, με ποιο δικαίωμα το αποφάσισες; Αν σε ανακαλύψουν εδώ πάνω κρυμμένο, π.Μητροφάνη, φαντάζεσαι τι έχει να γίνει, και ποιά άπολογία θα τολμήσεις να δώσεις ; ».
Όμως μέσα στις απαίσιες σκέψεις μου ορθωνόταν και η επιμονή μου. Επρεπε να μάθω για το Αγιο Φώς! Αν ήταν πράγματι θαύμα, ή αν ήταν κοροϊδία και απάτη…Σε λίγο άρχισα πάλι να πέφτω σε μεταμέλεια.
Σαν κάποιος να με έσπρωχνε λέγοντάς μου. «κατέβα κάτω γρήγορα, όσο έχεις καιρό. Γιατί σε λίγο θα αρχίσει η λειτουργία των Ορθοδόξων, μέχρι τις 4 το πρωϊ. Μετά θα έλθουν οι Αρμένιοι, κι΄εσύ θα είσαι αναγκασμένος να παραμένεις εδώ κουλουριασμένος, ακίνητος, αμίλητος, και ατάραχος. Κι΄αν δεν αντέξεις ;
Θα ακολουθήσουν μετά οι Λατίνοι, ως τις 6.30 το πρωϊ. Θα είσαι ακίνητος; Κι΄αν βήξεις; Αλλοίμονό σου τι έχεις να πάθεις, π. Μητροφάνη, έλεγα, ελεεινολογώντας τον εαυτό μου. Όλος ο κόσμος πιστεύει στό θαύμα αυτό, εσύ μόνο δεν πιστεύεις, κι΄είσαι και φύλακας του Παναγίου Τάφου, άθλιε…».
Επί τέλους, στις 2 μετά τά μεσάνυκτα προς το Μεγάλο Σάββατο ο Ορθόδοξος ιερέας άρχισε την λειτουργία. Μετά, στις 4 κατέφθασαν οι Αρμένιοι, με την μονότονη, χωρίς αλλαγή ήχων ψαλμωδία τους. Στο τέλος, ήλθαν και οι Λατίνοι. Με στόμα κατάξερο από την αγωνία μου, πού το δρόσιζα βάζοντας λίγο νερό στα χείλη μου, και υποχρεωμένος να ακούω τά πάντα κρυμμένος, περίμενα την συνέχεια.
Τέλος, αποχωρώντας και ο τελευταίος Λατίνος, κατέφθασε ο γέροντάς μου, ο π. Ανατόλιος.
Παρακολουθούσα με κάθε λεπτομέρεια τις κινήσεις του, προσπαθώντας να επισημάνω τίποτα ύποπτο. Κι΄ όταν στις 11 το πρωϊ σφραγίσθηκε ο Τάφος και μέσα στο Αγιο Κουβούκλιο πού ήμουν κρυμμένος απλώθηκε βαθύ σκοτάδι, άναψα το φακό μου.
Πάνω στο Πανάγιο μνήμα του Χριστού, ήταν η Ιερή των ευχών φυλλάδα. Μέσα της ένα χονδρό, σβησμένο κερί. Και δίπλα, σβηστή και έτοιμη, η Αγία Κανδήλα περίμενε…
Θα άναβε από τον Χριστό, ή, μέ φωτιά κάλπικη, από τον Πατριάρχη;
Έσβυσα τον φακό και περίμενα…
ΠΩΣ ΒΓΑΙΝΕΙ ΤΟ ΑΓΙΟ ΦΩΣ…
Μέσα στο πέλαγος εκείνης της αγωνίας, άρχισα σιγανά να προσεύχομαι.
«Χριστέ μου, εσύ γνωρίζεις τις συνθήκες και την απόφασή μου να βρεθώ σ΄αυτήν την θέση. Όλα πηγάζουν από μία απορία, και από μία αδύνατη και κλονισμένη πίστη. Εγώ Κύριε, πιο αδύνατος από τον Ευαγγελιστή Ιωάννη, πού δεν πίστευε κι΄αυτός στην αρχή, ότι πραγματικά αναστήθηκες, ζητώ σήμερα να ιδώ με τά μάτια μου τι ακριβώς γίνεται εδώ μέσα, με το Άγιο Φώς…».
Σταμάτησα την προσευχή μου, και άναψα τον φακό. Εβλεπα καθαρά το μυστηριώδες «κερί» μέσα στο βιβλίο προσευχών, και οι υποψίες μου μεγάλωναν.
«Αχ! αυτό το «κερί» μονολόγησα. Τι γυρεύει εδώ μέσα, αυτό το κερί;
Διέκοψα απότομα τις σκέψεις μου, καθώς η πόρτα του Παναγίου Τάφου άνοιξε και μπήκε στα σκοτεινά ο ίδιος ο Πατριάρχης.
Κρυμμένος από πάνω τον έβλεπα!
Ήταν 12 ακριβώς το μεσημέρι. Η αγωνία μου μεγάλωνε, ενώ ένα σφίξιμο άρχισε να απειλεί την καρδιά μου, έτοιμος να λιποθυμίσω. Άκουγα ήδη τά πρώτα βήματα του Πατριάρχη, στον χώρο του Ιερού Λίθου. Διέκρινα την σιλουέτα του καθώς έσκυψε για να μπεί στο Ζωοδόχο Μνήμα.
Αρχισε νά προσεύχεται…
Εκείνη ακριβώς την στιγμή, μέσα στην απέραντη νεκρική σιωπή πού μόλις αισθανόμουν την αναπνοή μου, άκουσα ένα ελαφρό σφύριγμα. Ήταν παρόμοιο με λεπτή αύρα, πνοής ανέμου. Και αμέσως μετά, ένα αλησμόνητο θέαμα με συγκλόνισε.
Είδα, ένα γαλάζιο Φώς να απλώνεται σιγά-σιγά, σ΄ ολόκληρο τον Ιερό χώρο του Τάφου.
Το γαλάζιο αυτό Φώς, το έβλεπα να στριφογυρίζει σαν ένας δυνατός ανεμοστρόβιλος πού με ορμή ξεριζώνει πανύψηλα δέντρα και τα αρπάζει πηγαίνοντάς τα, μίλια μακρυά. Πόση ανησυχία είχε, εκείνο το παράξενο Φώς!
Μέσα από το Φώς αυτό, έβλεπα καθαρά τον Πατριάρχη και χοντρές σταλαγματιές ιδρώτα να κυλούν στο πρόσωπό του. Όπως ήταν γονατιστός, έφερε το χέρι του στο κενό πού δημιουργούσε το «κερί» στο βιβλίο.
Πάνω στο μάρμαρο του Μνήματος ακούμπησε τις 4 δεσμίδες των 33 λευκών κεριών, όσα τά χρόνια του Χριστού, και φωτιζόμενος από το μυστηριώδες εκείνο Φώς άρχισε να διαβάζει τις ευχές.
Τότε, το κάπως ήρεμο εκείνο γαλάζιο Φώς άρχισε να κινείται ανήσυχα. Ήταν ένα αφάνταστο και απερίγραπτο στριφογύρισμα, δυνατότερο από το πρώτο. Και αμέσως μετά, άρχισε να μεταβάλλεται σε ένα λαμπερό ολόλευκο Φώς, όπως περιγράφεται από τον Ευαγγελιστή, στην τού Χριστού Μεταμόρφωση!
Το Φώς αυτό, μεταμορφώθηκε σε λίγο σε έναν ολοφώτεινο δίσκο Ήλιου, σταματημένο πάνω από τον Πατριάρχη. Τον είδα να υψώνει κατόπιν τις δεσμίδες των κεριών στον αέρα, περιμένοντας «κάτι». Ήταν η βοήθεια του Θεού πού περίμενε!
Και όπως σιγά-σιγά ύψωνε παρακλητικά στον ουρανό τά χέρια του, λίγο πρίν φθάσουν στο ύψος της κεφαλής του, εν ριπή οφθαλμού, σαν να άγγιξαν τά κεριά σε αναμμένο καμίνι, πήραν φωτιά, μαζί και η Αγία Κανδήλα!
Και ξαφνικά, χωρίς κάν να το καταλάβω, χάθηκε από τά μάτια μου ο ολόλαμπρος αυτός δίσκος…
Τά μάτια μου γέμισαν δάκρυα. Το σώμα μου καιγόταν ολόκληρο. Μια αίσθηση πυρακτωμένης καμίνου με περιέζωνε. Ο Άγιος εκείνος γέροντας Πατριάρχης, φανερά συγκινημένος, οπισθοχώρησε με τα αναμμένα κεριά προς την έξοδο, σεβόμενος να γυρίσει την πλάτη στον Ιερό εκείνο χώρο.
Βγήκε στον προθάλαμο του Αγίου Λίθου δίνοντας την μία δεσμίδα αναμμένων κεριών στον Αρμένιο Πατριάρχη, (σύμφωνα με τά προνόμια), πού τον περίμενε αμίλητος στην πόρτα.
Έπειτα, από την δεξιά οπή του Αγίου Κουβουκλίου έδωσε πρώτος το Άγιον Φώς στον Ορθόδοξο Αρχιερέα, πού περίμενε.
Και εκείνος, βασταζόμενος στους ώμους των Ορθοδόξων πιστών πού φώναζαν από ενθουσιασμό » ο Χριστός είναι Θεός δικός μας καί αληθινός «, το μετέφερε στον Ναό της Αναστάσεως δίπλα, γιά να μεταφερθεί από εκεί, οδικώς, αεροπορικώς, ή με καμήλες, σε όλο τον Ορθόδοξο κόσμο πού τό περίμενε γιά τήν Ανάσταση….
Μέσα στις φωνές ενθουσιασμού και χαράς για το Άγιο Φώς, πήδησα κάτω από την κρύπτη μου, και παρουσιάσθηκα στον γέροντά μου, τον π.Ανατόλιο. Πολύ αργότερα εξομολογήθηκα την πράξη μου αυτή στον ίδιο τον Πατριάρχη, βάζοντάς μου κανόνα για αυτή την παρακοή μου…».
Σύμφωνα με την τάξη των προνομίων στους Αγίους Τόπους, πού πηγάζει από την δογματική αλήθεια πίστεως, μόνο Ορθόδοξος Πατριάρχης επιτρέπεται να μεταδώσει σε πιστούς, το ζωντανό αυτό Φώς! Από το χέρι του θα το πάρουν οι αιρετικοί.
Πρώτα ο Αρμένιος, και μετά ο Λατίνος, άν τό ζητήσει…
Γίνεται αυτό, για να έλθουν κάποτε σε συναίσθηση πίστεως, για να καταλάβουν ότι βρίσκονται σε «λάθος δρόμο», και να επιστρέψουν στην Ορθοδοξία, από την οποία έφυγαν, το 1054 οι Παπικοί, και το 1517 οι Διαμαρτυρόμενοι.
Και αφού πιστέψουν, να εκπληρωθούν οι αιώνιοι λόγοι του Χριστού, «… καί τότε γεννήσεται μία ποίμνη, είς ποιμήν» (Ιωάν.ι΄16)
ΠΗΓΗ:| Greek National Pride.org
Post published:6 Απριλίου 2020
Η μαρτυρία στήν οποία τώρα θά αναφερθούμε, είναι η μόνη πού έχουμε συναντήσει νά φθάνει μέχρι τά άδυτα του χώρου του Αγίου Φωτός, εκεί πού ανθρώπινο μάτι στην δεδομένη στιγμή δεν μπορεί να εισχωρήσει, πλην ενός, πού είναι ο ίδιος ο Πατριάρχης .
Από το βιβλίο «ΕΙΔΑ ΤΟ ΑΓΙΟ ΦΩΣ », του γνωστού Κύπριου Αρχιμανδρίτου π.Σάββα Αχιλέως θα δανεισθούμε τώρα αυτή την περιγραφή.
Βασίζεται σε μία συνέντευξη πού είχε δώσει πρό ετών, ο τότε φύλακας του Παναγίου Τάφου π. Μητροφάνης (έχει κοιμηθεί ήδη), και ο οποίος, παρ΄όλο πού ήταν φύλακας εξ΄απορρήτων του Παγκόσμιου αυτού προσκυνήματος και διαρκούς θαύματος, εν τούτοις διατηρούσε κάποια ίχνη καλόπιστης αμφιβολίας, επιζητώντας όμως να βρεί την αλήθεια.
Τό περιστατικό συνέβη τό 1926 , επί Πατριάρχου Ιεροσολύμων Δαμιανού τού Α΄.
Ας δούμε το σχετικό κείμενο.
«…Όταν οι αιρετικοί αρχηγοί των ξένων δογμάτων, πάρουν την ευλογία από τον Πατριάρχη, τότε εκείνος βγαίνει από τον Ναό της Αναστάσεως και έρχεται απέναντι τού Ιερού Κουβουκλίου. Εκεί, σε ειδικές θέσεις κάθονται όλοι οι πρεσβευτές του κόσμου, οι αρχές της πόλεως, οι πρόξενοι, οι διευθυντές και αξιωματικοί της Αστυνομίας.
Πλήθος επισήμων και ανεπισήμων ανθρώπων και εκπροσώπων του λαού. Από τις 10 η ώρα το πρωϊ του Μεγάλου Σαββάτου ως τις 11 γίνεται μεγάλος έλεγχος. Εξουσιοδοτημένα άτομα μπαίνουν μέσα στον Πανάγιο Τάφο. Επάνω από το ιερό αυτό μνημείο της Ορθοδοξίας υπάρχουν κρεμασμένα 43 κανδήλια ολόχρυσα αναμμένα, ημέρα και νύχτα, εκ των οποίων:
13 κανδήλια ανήκουν στους Ορθόδοξους
13 κανδήλια ανήκουν στους Λατίνους
13 κανδήλια στους Αρμενίους
και 4 στους Κόπτες Μονοφυσίτες.
Όλα σχηματίζουν ένα παραπέτασμα από χρυσάφι. Μέσα στον Πανάγιο Τάφο μπαίνουν την τελευταία ώρα, μόνο τα εξουσιοδοτημένα άτομα. Σκοπός τους είναι να σβήσουν τα 43 αναμμένα κανδήλια. Για όλη αυτή την τάξη του Αγίου Φωτός γίνεται αυστηρός έλεγχος και διαρκής παρακολούθηση.
Παρακολουθούν τά πάντα, εκπρόσωποι των Λατίνων, των Αρμενίων και των Κοπτών μαζί με τον Ορθόδοξο επιτετραμμένο. Όλα αυτά, έχουν ένα και μόνο σκοπό. Μήπως σκοπίμως ή κατά λάθος, παραμείνη αναμμένο κανδήλι ή υπάρξει κάτι άλλο, πού είναι δυνατόν να μεταδώσει φώς.
Γίνεται πλήρης συσκότιση του Παναγίου Τάφου καί ακολουθεί δεύτερος και τρίτος έλεγχος. Πρέπει να εξακριβωθεί ότι κανένα άτομο δεν βρίσκεται μέσα στον Τάφο. Στις 11 το πρωϊ ακολουθεί η διαδικασία σφραγίσεως του Παναγίου Τάφου με δυό τεράστιες κορδέλες σε σχήμα «Χ» στις 4 γωνίες τής πόρτας, και μέ λειωμένο καθαρό κερί με τις μεγάλες σφραγίδες του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων πάνω τους.
Η πράξη αυτή θυμίζει την απεγνωσμένη προσπάθεια των Εβραίων αρχόντων να σφραγίσουν τον ίδιο αυτό Τάφο, εδώ και 2000 χρόνια, για να μη κλαπεί ο Μεγάλος νεκρός.
Ζήτησαν μάλιστα κουστωδία-φρουρά από τον Πιλάτο « σφραγίσαντες τον τάφον μετά της κουστωδίας» όπως σημειώνουν χαρακτηριστικά τά Ευαγγέλια. Ερχόμενος τώρα ο Πατριάρχης με μεγαλοπρεπή συνοδεία, γίνεται Λιτανεία γύρω από το Ιερό Κουβούκλιο, και ακολούθως εξονυχιστικός έλεγχός του Πατριάρχη, παρουσία των επισήμων, ενώ στίς 12 ακριβώς θα κοπούν οι σφραγίδες ελέγχου για να μπεί μέσα.
Άς δούμε όμως τις αποκαλύψεις του φύλακα του Παναγίου Τάφου, μοναχού Μητροφάνη, για το πώς είδε το Άγιο Φώς, το Μεγάλο Σάββατο του 1926.
ΕΝΑ ΠΡΩΤΟΦΑΝΕΣ ΤΟΛΜΗΜΑ !
« Ήταν ακριβώς, δωδεκάμισυ το βράδυ τής Μεγάλης Παρασκευής προς το Μεγάλο Σάββατο. Η προετοιμασία μου ( γι΄αυτή την επιχείρηση) αποτελείτο από ένα μικρό φακό, «φαναράκι», και λίγο νερό σ΄ένα μικρό δοχείο. Ήταν τόσο λίγο, ίσα για να ξεδιψάσει κανείς στις ώρες της αγωνίας μου. Τίποτα άλλο δεν με απασχολούσε πιά, αν και ήμουνα σίγουρος για την επιτυχία μου.
Θα έλυνα μια διά παντός την απορία μου, και θα εγνώριζα ένα μυστικό πού κανείς μέχρι σήμερα δεν μπορούσε να γνωρίζει. Όταν τελείωσα κάθε λεπτομέρεια φώναξα τον βοηθό μου π.Νίκανδρο, να μού φέρει την σκάλα. Είμαστε εντελώς μόνοι. Την στερέωσα, και ανέβηκα λέγοντάς του να πάρη την σκάλα, γιατί μόλις τελείωνα από τον καθαρισμό ψηλά, θα κατέβαινα πηδώντας κάτω.
Ετσι και έγινε.
Δεν είμαι σε θέση ούτε και έχω την δύναμι να περιγράψω τά αισθήματά μου. Τις ώρες εκείνες έζησα μία κατάσταση αλησμόνητη, γεμάτη φόβο και τρόμο. Κρύος ιδρώτας με περιέλουζε, τρέμοντας σε όλο μου το σώμα. Δεν θα διέφερα από μελλοθάνατο πού τον πηγαίνανε για εκτέλεση.
Ενας φόβος πρωτοφανής και πρωτόγνωρος με συγκλόνιζε, και ένα ερώτημα έντονο και ελεγκτικό με αναστάτωνε, μέσα στην κρύπτη μου στο σκοτάδι….
«Ποιος άλλος, μού έλεγε, τόλμησε ποτέ κάτι τέτοιο, στην μακρόχρονη Χριστιανική ιστορία του Παναγίου Τάφου; Εσύ, με ποιο δικαίωμα το αποφάσισες; Αν σε ανακαλύψουν εδώ πάνω κρυμμένο, π.Μητροφάνη, φαντάζεσαι τι έχει να γίνει, και ποιά άπολογία θα τολμήσεις να δώσεις ; ».
Όμως μέσα στις απαίσιες σκέψεις μου ορθωνόταν και η επιμονή μου. Επρεπε να μάθω για το Αγιο Φώς! Αν ήταν πράγματι θαύμα, ή αν ήταν κοροϊδία και απάτη…Σε λίγο άρχισα πάλι να πέφτω σε μεταμέλεια.
Σαν κάποιος να με έσπρωχνε λέγοντάς μου. «κατέβα κάτω γρήγορα, όσο έχεις καιρό. Γιατί σε λίγο θα αρχίσει η λειτουργία των Ορθοδόξων, μέχρι τις 4 το πρωϊ. Μετά θα έλθουν οι Αρμένιοι, κι΄εσύ θα είσαι αναγκασμένος να παραμένεις εδώ κουλουριασμένος, ακίνητος, αμίλητος, και ατάραχος. Κι΄αν δεν αντέξεις ;
Θα ακολουθήσουν μετά οι Λατίνοι, ως τις 6.30 το πρωϊ. Θα είσαι ακίνητος; Κι΄αν βήξεις; Αλλοίμονό σου τι έχεις να πάθεις, π. Μητροφάνη, έλεγα, ελεεινολογώντας τον εαυτό μου. Όλος ο κόσμος πιστεύει στό θαύμα αυτό, εσύ μόνο δεν πιστεύεις, κι΄είσαι και φύλακας του Παναγίου Τάφου, άθλιε…».
Επί τέλους, στις 2 μετά τά μεσάνυκτα προς το Μεγάλο Σάββατο ο Ορθόδοξος ιερέας άρχισε την λειτουργία. Μετά, στις 4 κατέφθασαν οι Αρμένιοι, με την μονότονη, χωρίς αλλαγή ήχων ψαλμωδία τους. Στο τέλος, ήλθαν και οι Λατίνοι. Με στόμα κατάξερο από την αγωνία μου, πού το δρόσιζα βάζοντας λίγο νερό στα χείλη μου, και υποχρεωμένος να ακούω τά πάντα κρυμμένος, περίμενα την συνέχεια.
Τέλος, αποχωρώντας και ο τελευταίος Λατίνος, κατέφθασε ο γέροντάς μου, ο π. Ανατόλιος.
Παρακολουθούσα με κάθε λεπτομέρεια τις κινήσεις του, προσπαθώντας να επισημάνω τίποτα ύποπτο. Κι΄ όταν στις 11 το πρωϊ σφραγίσθηκε ο Τάφος και μέσα στο Αγιο Κουβούκλιο πού ήμουν κρυμμένος απλώθηκε βαθύ σκοτάδι, άναψα το φακό μου.
Πάνω στο Πανάγιο μνήμα του Χριστού, ήταν η Ιερή των ευχών φυλλάδα. Μέσα της ένα χονδρό, σβησμένο κερί. Και δίπλα, σβηστή και έτοιμη, η Αγία Κανδήλα περίμενε…
Θα άναβε από τον Χριστό, ή, μέ φωτιά κάλπικη, από τον Πατριάρχη;
Έσβυσα τον φακό και περίμενα…
ΠΩΣ ΒΓΑΙΝΕΙ ΤΟ ΑΓΙΟ ΦΩΣ…
Μέσα στο πέλαγος εκείνης της αγωνίας, άρχισα σιγανά να προσεύχομαι.
«Χριστέ μου, εσύ γνωρίζεις τις συνθήκες και την απόφασή μου να βρεθώ σ΄αυτήν την θέση. Όλα πηγάζουν από μία απορία, και από μία αδύνατη και κλονισμένη πίστη. Εγώ Κύριε, πιο αδύνατος από τον Ευαγγελιστή Ιωάννη, πού δεν πίστευε κι΄αυτός στην αρχή, ότι πραγματικά αναστήθηκες, ζητώ σήμερα να ιδώ με τά μάτια μου τι ακριβώς γίνεται εδώ μέσα, με το Άγιο Φώς…».
Σταμάτησα την προσευχή μου, και άναψα τον φακό. Εβλεπα καθαρά το μυστηριώδες «κερί» μέσα στο βιβλίο προσευχών, και οι υποψίες μου μεγάλωναν.
«Αχ! αυτό το «κερί» μονολόγησα. Τι γυρεύει εδώ μέσα, αυτό το κερί;
Διέκοψα απότομα τις σκέψεις μου, καθώς η πόρτα του Παναγίου Τάφου άνοιξε και μπήκε στα σκοτεινά ο ίδιος ο Πατριάρχης.
Κρυμμένος από πάνω τον έβλεπα!
Ήταν 12 ακριβώς το μεσημέρι. Η αγωνία μου μεγάλωνε, ενώ ένα σφίξιμο άρχισε να απειλεί την καρδιά μου, έτοιμος να λιποθυμίσω. Άκουγα ήδη τά πρώτα βήματα του Πατριάρχη, στον χώρο του Ιερού Λίθου. Διέκρινα την σιλουέτα του καθώς έσκυψε για να μπεί στο Ζωοδόχο Μνήμα.
Αρχισε νά προσεύχεται…
Εκείνη ακριβώς την στιγμή, μέσα στην απέραντη νεκρική σιωπή πού μόλις αισθανόμουν την αναπνοή μου, άκουσα ένα ελαφρό σφύριγμα. Ήταν παρόμοιο με λεπτή αύρα, πνοής ανέμου. Και αμέσως μετά, ένα αλησμόνητο θέαμα με συγκλόνισε.
Είδα, ένα γαλάζιο Φώς να απλώνεται σιγά-σιγά, σ΄ ολόκληρο τον Ιερό χώρο του Τάφου.
Το γαλάζιο αυτό Φώς, το έβλεπα να στριφογυρίζει σαν ένας δυνατός ανεμοστρόβιλος πού με ορμή ξεριζώνει πανύψηλα δέντρα και τα αρπάζει πηγαίνοντάς τα, μίλια μακρυά. Πόση ανησυχία είχε, εκείνο το παράξενο Φώς!
Μέσα από το Φώς αυτό, έβλεπα καθαρά τον Πατριάρχη και χοντρές σταλαγματιές ιδρώτα να κυλούν στο πρόσωπό του. Όπως ήταν γονατιστός, έφερε το χέρι του στο κενό πού δημιουργούσε το «κερί» στο βιβλίο.
Πάνω στο μάρμαρο του Μνήματος ακούμπησε τις 4 δεσμίδες των 33 λευκών κεριών, όσα τά χρόνια του Χριστού, και φωτιζόμενος από το μυστηριώδες εκείνο Φώς άρχισε να διαβάζει τις ευχές.
Τότε, το κάπως ήρεμο εκείνο γαλάζιο Φώς άρχισε να κινείται ανήσυχα. Ήταν ένα αφάνταστο και απερίγραπτο στριφογύρισμα, δυνατότερο από το πρώτο. Και αμέσως μετά, άρχισε να μεταβάλλεται σε ένα λαμπερό ολόλευκο Φώς, όπως περιγράφεται από τον Ευαγγελιστή, στην τού Χριστού Μεταμόρφωση!
Το Φώς αυτό, μεταμορφώθηκε σε λίγο σε έναν ολοφώτεινο δίσκο Ήλιου, σταματημένο πάνω από τον Πατριάρχη. Τον είδα να υψώνει κατόπιν τις δεσμίδες των κεριών στον αέρα, περιμένοντας «κάτι». Ήταν η βοήθεια του Θεού πού περίμενε!
Και όπως σιγά-σιγά ύψωνε παρακλητικά στον ουρανό τά χέρια του, λίγο πρίν φθάσουν στο ύψος της κεφαλής του, εν ριπή οφθαλμού, σαν να άγγιξαν τά κεριά σε αναμμένο καμίνι, πήραν φωτιά, μαζί και η Αγία Κανδήλα!
Και ξαφνικά, χωρίς κάν να το καταλάβω, χάθηκε από τά μάτια μου ο ολόλαμπρος αυτός δίσκος…
Τά μάτια μου γέμισαν δάκρυα. Το σώμα μου καιγόταν ολόκληρο. Μια αίσθηση πυρακτωμένης καμίνου με περιέζωνε. Ο Άγιος εκείνος γέροντας Πατριάρχης, φανερά συγκινημένος, οπισθοχώρησε με τα αναμμένα κεριά προς την έξοδο, σεβόμενος να γυρίσει την πλάτη στον Ιερό εκείνο χώρο.
Βγήκε στον προθάλαμο του Αγίου Λίθου δίνοντας την μία δεσμίδα αναμμένων κεριών στον Αρμένιο Πατριάρχη, (σύμφωνα με τά προνόμια), πού τον περίμενε αμίλητος στην πόρτα.
Έπειτα, από την δεξιά οπή του Αγίου Κουβουκλίου έδωσε πρώτος το Άγιον Φώς στον Ορθόδοξο Αρχιερέα, πού περίμενε.
Και εκείνος, βασταζόμενος στους ώμους των Ορθοδόξων πιστών πού φώναζαν από ενθουσιασμό » ο Χριστός είναι Θεός δικός μας καί αληθινός «, το μετέφερε στον Ναό της Αναστάσεως δίπλα, γιά να μεταφερθεί από εκεί, οδικώς, αεροπορικώς, ή με καμήλες, σε όλο τον Ορθόδοξο κόσμο πού τό περίμενε γιά τήν Ανάσταση….
Μέσα στις φωνές ενθουσιασμού και χαράς για το Άγιο Φώς, πήδησα κάτω από την κρύπτη μου, και παρουσιάσθηκα στον γέροντά μου, τον π.Ανατόλιο. Πολύ αργότερα εξομολογήθηκα την πράξη μου αυτή στον ίδιο τον Πατριάρχη, βάζοντάς μου κανόνα για αυτή την παρακοή μου…».
Σύμφωνα με την τάξη των προνομίων στους Αγίους Τόπους, πού πηγάζει από την δογματική αλήθεια πίστεως, μόνο Ορθόδοξος Πατριάρχης επιτρέπεται να μεταδώσει σε πιστούς, το ζωντανό αυτό Φώς! Από το χέρι του θα το πάρουν οι αιρετικοί.
Πρώτα ο Αρμένιος, και μετά ο Λατίνος, άν τό ζητήσει…
Γίνεται αυτό, για να έλθουν κάποτε σε συναίσθηση πίστεως, για να καταλάβουν ότι βρίσκονται σε «λάθος δρόμο», και να επιστρέψουν στην Ορθοδοξία, από την οποία έφυγαν, το 1054 οι Παπικοί, και το 1517 οι Διαμαρτυρόμενοι.
Και αφού πιστέψουν, να εκπληρωθούν οι αιώνιοι λόγοι του Χριστού, «… καί τότε γεννήσεται μία ποίμνη, είς ποιμήν» (Ιωάν.ι΄16)
ΠΗΓΗ:| Greek National Pride.org
-
toula
- Κορυφαίος Αποστολέας
- Δημοσιεύσεις: 36822
- Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
- Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ
Re: Ψυχοφελή μηνύματα...
Αυτός είν' ο μοναχός που χρησιμοποιούν την φωνή του ως Άγιο Παΐσιο. Μετά των αγίων ανάπαυσον Χριστέ
-
toula
- Κορυφαίος Αποστολέας
- Δημοσιεύσεις: 36822
- Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
- Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ
Re: Ψυχοφελή μηνύματα...
Αν στενοχωριέσαι για κάτι, αυτό σημαίνει πως δεν παραδόθηκες τελείως στο θέλημα του Θεού, έστω κι αν σου φαίνεται πως ζεις σύμφωνα με το θέλημά Του.
Όποιος ζει κατά το θέλημα του Θεού, αυτός δεν μεριμνά για τίποτε.
Κι αν κάτι του χρειάζεται, παραδίνει τον εαυτό του και την ανάγκη του στον Θεό.
Κι αν δεν πάρει ό,τι θέλει, μένει ήρεμος, σαν να το είχε.
Ψυχή που παραδόθηκε στο θέλημα του Θεού δεν φοβάται τίποτε.
Άγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης
Όποιος ζει κατά το θέλημα του Θεού, αυτός δεν μεριμνά για τίποτε.
Κι αν κάτι του χρειάζεται, παραδίνει τον εαυτό του και την ανάγκη του στον Θεό.
Κι αν δεν πάρει ό,τι θέλει, μένει ήρεμος, σαν να το είχε.
Ψυχή που παραδόθηκε στο θέλημα του Θεού δεν φοβάται τίποτε.
Άγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης
-
toula
- Κορυφαίος Αποστολέας
- Δημοσιεύσεις: 36822
- Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
- Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ
Re: Ψυχοφελή μηνύματα...
Αὕτη ἡ ἡμέρα, ἣν ἐποίησεν ὁ Κύριος· ἀγαλλιασώμεθα καὶ εὐφρανθῶμεν ἐν αὐτῇ. ὦ Κύριε, σῶσον δή, ὦ Κύριε, εὐόδωσον δή. εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου· εὐλογήκαμεν ὑμᾶς ἐξ οἴκου Κυρίου. Θεὸς Κύριος καὶ ἐπέφανεν ἡμῖν· συστήσασθε ἑορτὴν ἐν τοῖς πυκάζουσιν ἕως τῶν κεράτων τοῦ θυσιαστηρίου. Θεός μου εἶ σύ, καὶ ἐξομολογήσομαί σοι· Θεός μου εἶ σύ, καὶ ὑψώσω σε· ἐξομολογήσομαί σοι, ὅτι ἐπήκουσάς μου καὶ ἐγένου μοι εἰς σωτηρίαν. ἐξομολογεῖσθε τῷ Κυρίῳ, ὅτι ἀγαθός, ὅτι εἰς τὸν αἰῶνα τὸ ἔλεος αὐτοῦ. (ψαλμός 117,22-29)
ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΒΑΙΩΝ
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Κυριακῇ τῶν Βαΐων, τὴν λαμπρὰν καὶ ἔνδοξον πανήγυριν τῆς εἰς Ἱερουσαλὴμ εἰσόδου τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ ἑορτάζομεν.
Στίχοι
Πώλῳ καθίσας, ὁ λόγῳ τείνας πόλον,
Βροτοὺς ἐκζητεῖ λῦσαι τῆς ἀλογίας.
Ύστερα από την εκ νεκρών ανάσταση του Λαζάρου πολλοί άνθρωποι που είδαν το γεγονός πίστευαν στο Χριστό. Αποφασίστηκε, λοιπόν, από τη συναγωγή των Ιουδαίων να σκοτώσουν όχι μόνο το Χριστό, αλλά και τον ίδιο το Λάζαρο. Έφυγε, λοιπόν, ο Ιησούς δίνοντας τόπο στην οργή. Οι Ιουδαίοι μάλιστα σχεδίαζαν να Τον φονεύσουν κατά τη διάρκεια της εορτής του Πάσχα. Έξι ημέρες, λοιπόν, πριν από το Πάσχα -λέει το ιερό Ευαγγέλιο- ήρθε ο Ιησούς στη Βηθανία, όπου έμενε ο Λάζαρος, ο όποιος είχε πεθάνει (και αναστήθηκε). Εκεί Του παρέθεσαν τράπεζα κι ο Λάζαρος έφαγε μαζί Του, ενώ η αδελφή του Λαζάρου, η Μαρία, άλειψε με μύρο τα πόδια του Χριστού. Την επόμενη μέρα έστειλε ο Ιησούς τους μαθητές Του για να φέρουν την όνο με το πουλάρι της. Και τότε Αυτός που έχει θρόνο τον ουρανό, καθισμένος πάνω στο πουλάρι μπήκε στην Ιερουσαλήμ. Τα παιδιά των Εβραίων έστρωναν για χάρη Του τα ρούχα τους για να περάσει από πάνω, και κόβοντας κλαδιά από φοίνικες, άλλα τα έστρωναν στη γη κι άλλα τα κρατούσαν στα χέρια τους και συμπορεύονταν με τον Ιησού κραυγάζοντας: «Δόξα στον απόγονο του Δαυίδ. Ευλογημένος να είναι αυτός που έρχεται σταλμένος από τον Κύριο, ο Βασιλιάς του Ισραήλ».
Αυτό συνέβη, επειδή το Πανάγιο Πνεύμα κίνησε τις γλώσσες τους να δοξολογήσουν και να υμνήσουν το Χριστό. Μέσω των βαΐων, δηλαδή των κλάδων (βαΐον στα Εβραϊκά λέγεται το τρυφερό κλαδί), φανέρωναν εκ των προτέρων τη νίκη του Χριστού εναντίον του θανάτου, γιατί οι Εβραίοι συνήθιζαν στις γιορτές των Επινικίων να τιμούν και να υποδέχονται τους νικητές αγώνων ή πολέμων με κλωνάρια αειθαλών δέντρων. Το πουλάρι εκείνο συμβόλιζε το πλήθος των εθνικών, πάνω στο όποιο κάθισε ο Χριστός και αναπαύτηκε κι ανακηρύχτηκε τροπαιούχος, νικητής και Βασιλιάς ολόκληρης της γης.
Σχετικά με την εορτή αυτή κι ο προφήτης Ζαχαρίας έλεγε: «Να χαίρεσαι πολύ, κόρη Σιών (Ιερουσαλήμ). Να, ο βασιλιάς σου έρχεται σ’ εσένα πράος και καθισμένος πάνω σε υποζύγιο, σ’ ένα πουλάρι όνου, γέννημα ζώου που μπαίνει στο ζυγό». Κι ο Δαυίδ πάλι έλεγε για τα μικρά παιδιά (που υμνούσαν το Χριστό): «Απ’ το στόμα νηπίων και μικρών παιδιών που ακόμα θηλάζουν, συνέθεσες ύμνο». Όταν μπήκε ο Χριστός στα Ιεροσόλυμα, -λέει πάλι το Ιερό Ευαγγέλιο,- σείστηκε ολόκληρη η πόλη από τις επευφημίες του πλήθους. Η αντίδραση των αρχιερέων, λοιπόν, ήταν άμεση: Ξεσήκωσαν το λαό εναντίον του Ιησού και σχεδίαζαν να Τον σκοτώσουν. Αυτός όμως διέφυγε και, άλλοτε κρυβόταν, άλλοτε φανερωνόταν και τους μιλούσε με παραβολές
Συναξάριον
ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΒΑΙΩΝ
Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ, Κυριακῇ τῶν Βαΐων, τὴν λαμπρὰν καὶ ἔνδοξον πανήγυριν τῆς εἰς Ἱερουσαλὴμ εἰσόδου τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ ἑορτάζομεν.
Στίχοι
Πώλῳ καθίσας, ὁ λόγῳ τείνας πόλον,
Βροτοὺς ἐκζητεῖ λῦσαι τῆς ἀλογίας.
Ύστερα από την εκ νεκρών ανάσταση του Λαζάρου πολλοί άνθρωποι που είδαν το γεγονός πίστευαν στο Χριστό. Αποφασίστηκε, λοιπόν, από τη συναγωγή των Ιουδαίων να σκοτώσουν όχι μόνο το Χριστό, αλλά και τον ίδιο το Λάζαρο. Έφυγε, λοιπόν, ο Ιησούς δίνοντας τόπο στην οργή. Οι Ιουδαίοι μάλιστα σχεδίαζαν να Τον φονεύσουν κατά τη διάρκεια της εορτής του Πάσχα. Έξι ημέρες, λοιπόν, πριν από το Πάσχα -λέει το ιερό Ευαγγέλιο- ήρθε ο Ιησούς στη Βηθανία, όπου έμενε ο Λάζαρος, ο όποιος είχε πεθάνει (και αναστήθηκε). Εκεί Του παρέθεσαν τράπεζα κι ο Λάζαρος έφαγε μαζί Του, ενώ η αδελφή του Λαζάρου, η Μαρία, άλειψε με μύρο τα πόδια του Χριστού. Την επόμενη μέρα έστειλε ο Ιησούς τους μαθητές Του για να φέρουν την όνο με το πουλάρι της. Και τότε Αυτός που έχει θρόνο τον ουρανό, καθισμένος πάνω στο πουλάρι μπήκε στην Ιερουσαλήμ. Τα παιδιά των Εβραίων έστρωναν για χάρη Του τα ρούχα τους για να περάσει από πάνω, και κόβοντας κλαδιά από φοίνικες, άλλα τα έστρωναν στη γη κι άλλα τα κρατούσαν στα χέρια τους και συμπορεύονταν με τον Ιησού κραυγάζοντας: «Δόξα στον απόγονο του Δαυίδ. Ευλογημένος να είναι αυτός που έρχεται σταλμένος από τον Κύριο, ο Βασιλιάς του Ισραήλ».
Αυτό συνέβη, επειδή το Πανάγιο Πνεύμα κίνησε τις γλώσσες τους να δοξολογήσουν και να υμνήσουν το Χριστό. Μέσω των βαΐων, δηλαδή των κλάδων (βαΐον στα Εβραϊκά λέγεται το τρυφερό κλαδί), φανέρωναν εκ των προτέρων τη νίκη του Χριστού εναντίον του θανάτου, γιατί οι Εβραίοι συνήθιζαν στις γιορτές των Επινικίων να τιμούν και να υποδέχονται τους νικητές αγώνων ή πολέμων με κλωνάρια αειθαλών δέντρων. Το πουλάρι εκείνο συμβόλιζε το πλήθος των εθνικών, πάνω στο όποιο κάθισε ο Χριστός και αναπαύτηκε κι ανακηρύχτηκε τροπαιούχος, νικητής και Βασιλιάς ολόκληρης της γης.
Σχετικά με την εορτή αυτή κι ο προφήτης Ζαχαρίας έλεγε: «Να χαίρεσαι πολύ, κόρη Σιών (Ιερουσαλήμ). Να, ο βασιλιάς σου έρχεται σ’ εσένα πράος και καθισμένος πάνω σε υποζύγιο, σ’ ένα πουλάρι όνου, γέννημα ζώου που μπαίνει στο ζυγό». Κι ο Δαυίδ πάλι έλεγε για τα μικρά παιδιά (που υμνούσαν το Χριστό): «Απ’ το στόμα νηπίων και μικρών παιδιών που ακόμα θηλάζουν, συνέθεσες ύμνο». Όταν μπήκε ο Χριστός στα Ιεροσόλυμα, -λέει πάλι το Ιερό Ευαγγέλιο,- σείστηκε ολόκληρη η πόλη από τις επευφημίες του πλήθους. Η αντίδραση των αρχιερέων, λοιπόν, ήταν άμεση: Ξεσήκωσαν το λαό εναντίον του Ιησού και σχεδίαζαν να Τον σκοτώσουν. Αυτός όμως διέφυγε και, άλλοτε κρυβόταν, άλλοτε φανερωνόταν και τους μιλούσε με παραβολές
Συναξάριον
-
toula
- Κορυφαίος Αποστολέας
- Δημοσιεύσεις: 36822
- Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
- Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ
Re: Ψυχοφελή μηνύματα...
Η Μεγάλη Εβδομάδα είναι η περίοδος κατά την οποία εμφανίζονται στους ναούς οι CEO χριστιανοί. Δηλαδή οι Christmas and Easter only (Χριστούγεννα και Πάσχα μόνο).
Χριστιανοί οι οποίοι έχουν μία χαλαρή σχέση με την ζωή της Εκκλησίας.
Την Μεγάλη Εβδομάδα θα εμφανισθούν για να συμμετάσχουν σε διάσημα δρώμενα των ακολουθιών.
Πρώτο σε χρονολογική κατάταξη είναι το Τροπάριο της Κασσιανής το βράδυ της Μεγάλης Τρίτης. Κίνητρο η ρομαντική ιστορία της Κασσιανής με τον αυτοκράτορα Θεόφιλο καθώς και η υπόθεση πως η Κασσιανή ήταν αμαρτωλή γυναίκα. Πιασάρικα θέματα και κάνουν νούμερα…
Δεύτερο το Ευχέλαιο. Να μας πάει καλά η χρονιά και να μην παιδευτούμε με τις αρρώστειες… Μία παγανιστική και ωφελιμιστική προσέγγιση…
Τρίτο είναι η λιτανεία του Εσταυρωμένου την Μεγάλη Πέμπτη το βράδυ. Συγκινητικό δρώμενο και τεράστιες ουρές CEO χριστιανών για να προσκυνήσουν τον Σταυρό. Μετά την προσκύνηση φεύγουν χωρίς να αναρωτηθούν τι ακριβώς συμβαίνει και τελείται εκείνη την ώρα στον ναό… Άντε να τους πεις ότι παλαιότερα δεν υπήρχε εσταυρωμένος αλλά μία απλή εικόνα της σταυρώσεως…
Τέταρτο είναι η λιτανεία του Επιταφίου. Αξέχαστο το σχεδόν κινηματογραφικό δρώμενο της πορείας πίσω από τον Επιτάφιο μέσα στους δρόμους και τα σοκκάκια. Κεριά στα χέρια, λιβανιστήρια στα μπαλκόνια, συναισθηματική φόρτιση… Και βέβαια πανικός και άλλες ουρές μέχρι οι CEO να προσκυνήσουν τον Επιτάφιο και μερικοί που κρατούν τις «παραδόσεις» να περάσουν από κάτω… Α, και να αρπάξουν και κανένα λουλούδι… Αδιάφορο και πάλι το τι συμβαίνει στην ακολουθία πριν και μετά την λιτανεία… Άντε πάλι να τους πληροφορήσεις ότι σε παλαιότερη εποχή ούτε επιτάφιος υπήρχε ούτε εγκώμια… τι λες τώρα… άπαγε της βλασφημίας…
Πέμπτο και κορυφαίο είναι το Χριστός Ανέστη το Μεγάλο Σάββατο την νύκτα. Χιλιάδες CEO θα μαζευτούν εντός και κυρίως εκτός ναού για να ακούσουν το Χριστός Ανέστη, τις καμπάνες, τα πυροτεχνήματα, να ανάψουν τις λαμπάδες, να ανταλλάξουν ασπασμό, και μετά να σπεύσουν στα σπίτια για να απολαύσουν ό,τι εκλεκτό έχουν ετοιμάσει… Άγνωστο ότι πριν και μετά το Χριστός Ανέστη υπάρχει ακολουθία… Και όχι, μην τολμήσετε να τους πείτε ότι το Χριστός Ανέστη είναι ουσιαστικά η έναρξη της αναστάσιμης ακολουθίας… επικίνδυνο… κρατάνε λαμπάδα αναμμένη…
Έκτο και τελευταίο άφησα την συνωμοτική θεία Κοινωνία την Μεγάλη Πέμπτη και το Μεγάλο Σάββατο τα χαράματα… πέντε η ώρα το πρωΐ φθάνουν στους ναούς κάτι αγουροξυπνημένοι με την τσίμπλα στο μάτι και απαιτούν να κοινωνήσουν… για το καλό σου λένε… δεν τους φθάνει φαίνεται το ματάκι… το ξόρκι θέλει και μεταλαβιά… Και αν τολμήσεις να τους εξηγήσεις ότι αυτό που ζητούν είναι προβληματικό θα ακούσεις δικαιολογίες του τύπου «πρόκειται να ταξιδέψω», «εργάζομαι σήμερα και δεν μπορώ να έρθω στην λειτουργία», «έτσι είναι το έθιμο», ή και πιό επιθετικές συμπεριφορές όπως ενός που μία Αγία Πέμπτη μου είπε πως είμαι δαιμονισμένος και για αυτό λέω αυτά περί θείας Κοινωνίας… Να σας προειδοποιήσω: μην τολμήσετε να τους προτείνετε να έρθουν στην Αναστάσιμη Λειτουργία και να κοινωνήσουν… τι είναι αυτά τώρα;… άκου να δεις θράσος ο παπάς…
Διορθώνεται αυτή κατάσταση; Από την πείρα μου σας λέω όχι… δεν έχουν διάθεση για κατήχηση… ό,τι και να τους πείτε, ό,τι και να κάνετε αυτοί θα συνεχίσουν να θεωρούν την εκκλησία ψιλικατζίδικο και χώρο όπου μπορούν να βρουν ξόρκια για να ξορκίσουν το κακό και την γρουσουζιά… παγανιστική ευσέβεια… ένα είδος ευσέβειας που την βλέπω καθημερινά και στους λαούς της Άπω Ανατολής…
Οι κληρικοί όμως μπορούμε να κάνουμε κάτι ουσιαστικό. Αυτές τις ημέρες να αποφεύγουμε τους θεατρινισμούς και τους φθηνούς λαϊκισμούς. Να μην συναινούμε στις παγανιστικές αιτήσεις και διαθέσεις. Και βέβαια ας το διασκεδάσουμε και λίγο… όπως έκαμα όταν έβλεπα μερικούς CEO να ψάχνουν με αγωνία μέσα στο ναό από που θα βγει ο παπάς για να τους κοινωνήσει… και ένα μυστικό: δώστε χαρτζηλίκι στην παλιοπαρέα της ενορίας ώστε την νύχτα της αναστάσεως το αυτοκίνητο του παπά να γλυτώσει από τα βαρελότα… σωτήριο…
π. Νεκτάριος Τσίλης
Χριστιανοί οι οποίοι έχουν μία χαλαρή σχέση με την ζωή της Εκκλησίας.
Την Μεγάλη Εβδομάδα θα εμφανισθούν για να συμμετάσχουν σε διάσημα δρώμενα των ακολουθιών.
Πρώτο σε χρονολογική κατάταξη είναι το Τροπάριο της Κασσιανής το βράδυ της Μεγάλης Τρίτης. Κίνητρο η ρομαντική ιστορία της Κασσιανής με τον αυτοκράτορα Θεόφιλο καθώς και η υπόθεση πως η Κασσιανή ήταν αμαρτωλή γυναίκα. Πιασάρικα θέματα και κάνουν νούμερα…
Δεύτερο το Ευχέλαιο. Να μας πάει καλά η χρονιά και να μην παιδευτούμε με τις αρρώστειες… Μία παγανιστική και ωφελιμιστική προσέγγιση…
Τρίτο είναι η λιτανεία του Εσταυρωμένου την Μεγάλη Πέμπτη το βράδυ. Συγκινητικό δρώμενο και τεράστιες ουρές CEO χριστιανών για να προσκυνήσουν τον Σταυρό. Μετά την προσκύνηση φεύγουν χωρίς να αναρωτηθούν τι ακριβώς συμβαίνει και τελείται εκείνη την ώρα στον ναό… Άντε να τους πεις ότι παλαιότερα δεν υπήρχε εσταυρωμένος αλλά μία απλή εικόνα της σταυρώσεως…
Τέταρτο είναι η λιτανεία του Επιταφίου. Αξέχαστο το σχεδόν κινηματογραφικό δρώμενο της πορείας πίσω από τον Επιτάφιο μέσα στους δρόμους και τα σοκκάκια. Κεριά στα χέρια, λιβανιστήρια στα μπαλκόνια, συναισθηματική φόρτιση… Και βέβαια πανικός και άλλες ουρές μέχρι οι CEO να προσκυνήσουν τον Επιτάφιο και μερικοί που κρατούν τις «παραδόσεις» να περάσουν από κάτω… Α, και να αρπάξουν και κανένα λουλούδι… Αδιάφορο και πάλι το τι συμβαίνει στην ακολουθία πριν και μετά την λιτανεία… Άντε πάλι να τους πληροφορήσεις ότι σε παλαιότερη εποχή ούτε επιτάφιος υπήρχε ούτε εγκώμια… τι λες τώρα… άπαγε της βλασφημίας…
Πέμπτο και κορυφαίο είναι το Χριστός Ανέστη το Μεγάλο Σάββατο την νύκτα. Χιλιάδες CEO θα μαζευτούν εντός και κυρίως εκτός ναού για να ακούσουν το Χριστός Ανέστη, τις καμπάνες, τα πυροτεχνήματα, να ανάψουν τις λαμπάδες, να ανταλλάξουν ασπασμό, και μετά να σπεύσουν στα σπίτια για να απολαύσουν ό,τι εκλεκτό έχουν ετοιμάσει… Άγνωστο ότι πριν και μετά το Χριστός Ανέστη υπάρχει ακολουθία… Και όχι, μην τολμήσετε να τους πείτε ότι το Χριστός Ανέστη είναι ουσιαστικά η έναρξη της αναστάσιμης ακολουθίας… επικίνδυνο… κρατάνε λαμπάδα αναμμένη…
Έκτο και τελευταίο άφησα την συνωμοτική θεία Κοινωνία την Μεγάλη Πέμπτη και το Μεγάλο Σάββατο τα χαράματα… πέντε η ώρα το πρωΐ φθάνουν στους ναούς κάτι αγουροξυπνημένοι με την τσίμπλα στο μάτι και απαιτούν να κοινωνήσουν… για το καλό σου λένε… δεν τους φθάνει φαίνεται το ματάκι… το ξόρκι θέλει και μεταλαβιά… Και αν τολμήσεις να τους εξηγήσεις ότι αυτό που ζητούν είναι προβληματικό θα ακούσεις δικαιολογίες του τύπου «πρόκειται να ταξιδέψω», «εργάζομαι σήμερα και δεν μπορώ να έρθω στην λειτουργία», «έτσι είναι το έθιμο», ή και πιό επιθετικές συμπεριφορές όπως ενός που μία Αγία Πέμπτη μου είπε πως είμαι δαιμονισμένος και για αυτό λέω αυτά περί θείας Κοινωνίας… Να σας προειδοποιήσω: μην τολμήσετε να τους προτείνετε να έρθουν στην Αναστάσιμη Λειτουργία και να κοινωνήσουν… τι είναι αυτά τώρα;… άκου να δεις θράσος ο παπάς…
Διορθώνεται αυτή κατάσταση; Από την πείρα μου σας λέω όχι… δεν έχουν διάθεση για κατήχηση… ό,τι και να τους πείτε, ό,τι και να κάνετε αυτοί θα συνεχίσουν να θεωρούν την εκκλησία ψιλικατζίδικο και χώρο όπου μπορούν να βρουν ξόρκια για να ξορκίσουν το κακό και την γρουσουζιά… παγανιστική ευσέβεια… ένα είδος ευσέβειας που την βλέπω καθημερινά και στους λαούς της Άπω Ανατολής…
Οι κληρικοί όμως μπορούμε να κάνουμε κάτι ουσιαστικό. Αυτές τις ημέρες να αποφεύγουμε τους θεατρινισμούς και τους φθηνούς λαϊκισμούς. Να μην συναινούμε στις παγανιστικές αιτήσεις και διαθέσεις. Και βέβαια ας το διασκεδάσουμε και λίγο… όπως έκαμα όταν έβλεπα μερικούς CEO να ψάχνουν με αγωνία μέσα στο ναό από που θα βγει ο παπάς για να τους κοινωνήσει… και ένα μυστικό: δώστε χαρτζηλίκι στην παλιοπαρέα της ενορίας ώστε την νύχτα της αναστάσεως το αυτοκίνητο του παπά να γλυτώσει από τα βαρελότα… σωτήριο…
π. Νεκτάριος Τσίλης
-
toula
- Κορυφαίος Αποστολέας
- Δημοσιεύσεις: 36822
- Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
- Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ
Re: Ψυχοφελή μηνύματα...
(Καλή Μεγάλη Εβδομάδα αγαπητοί φίλοι της Ομάδας μας και καλή Ανάσταση!)
Ο άγιος Πατήρ ημών Ιωάννης Καλαΐδης: " Η Θεία Κοινωνία της Μεγάλης Πέμπτης, σκεπάζει τον Χριστιανό όλον τον χρόνο "!
Την Μεγάλη Πέμπτη του 2002 είχα την μεγάλη ευλογία να μεταφέρω τον άγιο Πατέρα, από το Νοσοκομείο Σερρών όπου νοσηλευόταν, στην Θεσσαλονίκη, στο σπίτι της κόρης του. Ήταν μαζί μας και η ευλογημένη πρεσβυτέρα του Πολυξένη. Στην διάρκεια της διαδρομής, ο π. Ιωάννης μού είπε: «Η Θεία Κοινωνία της Μεγάλης Πέμπτης σκεπάζει τον χριστιανό όλον τον χρόνο, γιατί είναι η Κοινωνία του μαρτυρίου του Χριστού. Εάν δεν έχουμε την ευλογία από τον πνευματικό να κοινωνούμε και την Μεγάλη Πέμπτη και την Ανάσταση, τότε να προτιμούμε να κοινωνούμε την Μεγάλη Πέμπτη"!
Σκεπτόμενος τους λόγους αυτούς του αγίου Γέροντος, ενθυμήθηκα ότι και η Εκκλησία μας την ημέρα αυτή κρατάει, για όλη την χρονιά, Σώμα και Αίμα Χριστού για να μεταλαμβάνουν οι πιστοί, σε έκτακτες περιπτώσεις! Επίσης ότι η αγία Μαρία η Αιγυπτία ζήτησε από τον άγιο Ζωσιμά να την κοινωνήσει, την επόμενη χρονιά που είχαν συμφωνήσει να ξανασυναντηθούν, την ημέρα της Μεγάλης Πέμπτης! Τέλος και οι αόρατοι ασκητές του Αγίου Όρους, όπως διαβάζουμε στο Γεροντικό, ζητούν από κάποιους ενάρετους Αγιορείτες να τους μεταδώσουν την Θεία Κοινωνία, την ίδια ημέρα!
Άγιοι Γέροντες, όπως ο άγιος Πατέρας μας Ιωάννης Καλαΐδης, μας άφησαν τις πολύτιμες αυτές παρακαταθήκες!
Να μας σκεπάζει πάντοτε η αγία ευχή του! Αμήν!
Τσεσμετζής Μιλτιάδης - εκπαιδευτικός
Ο άγιος Πατήρ ημών Ιωάννης Καλαΐδης: " Η Θεία Κοινωνία της Μεγάλης Πέμπτης, σκεπάζει τον Χριστιανό όλον τον χρόνο "!
Την Μεγάλη Πέμπτη του 2002 είχα την μεγάλη ευλογία να μεταφέρω τον άγιο Πατέρα, από το Νοσοκομείο Σερρών όπου νοσηλευόταν, στην Θεσσαλονίκη, στο σπίτι της κόρης του. Ήταν μαζί μας και η ευλογημένη πρεσβυτέρα του Πολυξένη. Στην διάρκεια της διαδρομής, ο π. Ιωάννης μού είπε: «Η Θεία Κοινωνία της Μεγάλης Πέμπτης σκεπάζει τον χριστιανό όλον τον χρόνο, γιατί είναι η Κοινωνία του μαρτυρίου του Χριστού. Εάν δεν έχουμε την ευλογία από τον πνευματικό να κοινωνούμε και την Μεγάλη Πέμπτη και την Ανάσταση, τότε να προτιμούμε να κοινωνούμε την Μεγάλη Πέμπτη"!
Σκεπτόμενος τους λόγους αυτούς του αγίου Γέροντος, ενθυμήθηκα ότι και η Εκκλησία μας την ημέρα αυτή κρατάει, για όλη την χρονιά, Σώμα και Αίμα Χριστού για να μεταλαμβάνουν οι πιστοί, σε έκτακτες περιπτώσεις! Επίσης ότι η αγία Μαρία η Αιγυπτία ζήτησε από τον άγιο Ζωσιμά να την κοινωνήσει, την επόμενη χρονιά που είχαν συμφωνήσει να ξανασυναντηθούν, την ημέρα της Μεγάλης Πέμπτης! Τέλος και οι αόρατοι ασκητές του Αγίου Όρους, όπως διαβάζουμε στο Γεροντικό, ζητούν από κάποιους ενάρετους Αγιορείτες να τους μεταδώσουν την Θεία Κοινωνία, την ίδια ημέρα!
Άγιοι Γέροντες, όπως ο άγιος Πατέρας μας Ιωάννης Καλαΐδης, μας άφησαν τις πολύτιμες αυτές παρακαταθήκες!
Να μας σκεπάζει πάντοτε η αγία ευχή του! Αμήν!
Τσεσμετζής Μιλτιάδης - εκπαιδευτικός
-
toula
- Κορυφαίος Αποστολέας
- Δημοσιεύσεις: 36822
- Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
- Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ
Re: Ψυχοφελή μηνύματα...
Αρχιμανδρίτη Ανανία Κουστένη.Κυριακή των Βαΐων.
Ευλογημένος ο Ερχόμενος!
.Σήμερα, Κυριακή των Βαΐων, ο Χριστός μπαίνει στην Αγία Πόλη της Ιερουσαλήμ ως νικητής του θανάτου, αφού είχε αναστήσει τον Λάζαρο, και αφού το θαύμα είχε διαδοθεί...
Εκείνοι, μίλησαν στους άλλους Λαούς και στα έθνη, που είχαν έλθει για το Πάσχα στην Ιερουσαλήμ, και τους είπαν ότι ο Ιησούς ανέστησε τον Λάζαρο. Καθώς έμαθαν ότι έρχεται στα Ιεροσόλυμα, βγήκαν και Τον προϋπάντησαν. Εκείνος Βασιλεύς της αγάπης και της ταπεινοφροσύνης ανέβηκε στο ονάριο και έκαμε την είσοδό Του στην Αγία Πόλη, Τον αποθέωσαν οι Λαοί και τα Έθνη, γιατί κατάλαβαν και διαισθάνθηκαν ότι Αυτός είναι ο Μεσσίας, ο Βασιλιάς, ο αγαπημένος τους, ο Σωτήρας τους, ο Οποίος έρχεται, για να πάθει για τη σωτηρία του κόσμου...
Πριν έλθει στην Ιερουσαλήμ, όπως λέει το Ευαγγέλιο της σημερινής μέρας, πέρασε απ΄ τη Βηθανία, όπου Του έκανε τραπέζι η οικογένεια του Λαζάρου, ο δε αναστημένος Λάζαρος ήταν ένας από τους συνδαιτυμόνες. Η Μαρία, η αδελφή του Λαζάρου, θέλοντας να ευχαριστήσει τον Κύριο ιδιαίτερα και ολόθερμα, Του άλειψε τα πόδια με πολύτιμο μύρο και τα σκούπισε με τα μαλλιά της κεφαλής της. Και τα δύο δείχνουν τη λατρεία, την αγάπη, την ευγνωμοσύνη της...
Ο Ιούδας, που ήταν παρών, στεναχωρήθηκε που έγινε αυτό το έξοδο και είπεː «Γιατί να χαθεί τόσο μύρο; Μπορούσαμε να το πουλήσουμε, να πάρουμε τριακόσια δηνάρια, για να τα δώσουμε στους φτωχούς». Και ο Ευαγγελιστής Ιωάννης λέει πως δεν τον ένοιαζε για τους φτωχούς, αλλά ήταν ταμίας «και τα βαλλόμενα εις το ταμείον εβάσταζεν»· ήταν κλέφτης. Και σήμερα πολλοί, με το πρόσχημα της βοήθειας των φτωχών, κατακλέβουν τους πάντες και τα πάντα. Απλά «αλλάζει ο Μανωλιός και βάζει τα ρούχα του αλλιώς»..
Μπήκε, λοιπόν, ο Κύριος στην Ιερουσαλήμ και εσείσθη ολόκληρη η πόλη. Ο αγαθός λαός πήρε στα χέρια του κλαδιά φοίνικα, και υποδέχθηκε τον Βασιλέα της δόξας. Και η χαρά τους ήταν μεγάληκαι οι κραυγές τους ουρανομήκεις. Και έλεγανː «Ωσανά…», δηλαδήː «Σώσε μας, τώρα, δοξασμένος να ΄σαι». «Ωσαννά εν τοις υψίστοις, ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου!». Ήταν εκείνος που ερχόταν στο όνομα του Θεού, στο όνομα όχι μόνο του Κυρίου Πατρός, αλλά και του Υιού. Ήταν κι Εκείνος Κύριος και Θεός· ο ενανθρωπήσας...
Στη συνέχεια το Ευαγγέλιο εξηγεί ότι οι Απόστολοι δεν κατάλαβαν, ότι αυτά που έκανε πραγματοποιούσαν την Προφητεία του Ζαχαρία, που έλεγε πως έρχεται ο Βασιλεύς στην Ιερουσαλήμ πράος, πάνω σε πώλον όνου και πλήρης ειρήνης και χαράς. Αργότερα, που τους επιφοίτησε το Άγιο Πνεύμα, κατάλαβαν οι Απόστολοι και Μαθητές, ότι εκείνη την ημέρα ξεπλήρωσαν την Προφητεία του Ζαχαρία...
Εξηγεί επίσης το Ευαγγέλιο ότι ήταν τόσος κόσμος κατά την είσοδο του Ιησού, γιατί είχαν μάθει το θαύμα της αναστάσεως του Λαζάρου. Και η ανάσταση του Λαζάρου προεικόνιζε και την Ανάσταση του Χριστού, αλλά και την κοινή Ανάσταση. Ας πεθάνουμε. Υπάρχει η ανάσταση του Λαζάρου και η Ανάσταση του Κυρίου, που είναι εγγύηση και για τη δική μας ανάσταση...
Καλή Μεγάλη Εβδομάδα και Καλή Ανάσταση!!!
(Πηγή: Αρχιμανδρίτη Ανανία Κουστένη, Το κήρυγμα της Κυριακής.)
-
toula
- Κορυφαίος Αποστολέας
- Δημοσιεύσεις: 36822
- Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
- Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ
Re: Ψυχοφελή μηνύματα...
Ανέκαθεν μέσα στη ζωή της Εκκλησίας υπάρχει μιά αντινομία.
Όσοι την δέχονται, μυούνται στο μυστήριο της σωτηρίας και αγιάζονται, θεώνονται.
Όσοι δεν την καταλαβαίνουν, μένουν απ'έξω.
Αν δεν ταπεινωθείς, άνθρωπέ μου, αν δεν πετάξεις από μέσα του το όποιο τουπέ, δεν μπορείς να προσεγγίσεις τα μυστήρια του Θεού. Έτσι κάπως είναι τα θεία πράγματα.
Όχι ότι πρέπει να σπουδάσεις, να μάθεις κάποια ειδικά γράμματα, για να κατανοείς τα θεία' όχι.
Ο κρυπτογραφικός κώδικας είναι μέσα στην καρδιά.
Και κοινωνεί ο άνθρωπος με τον Θεό, αν λειτουργεί αυτός ο κώδικας που ο ίδιος ο Θεός έβαλε μέσα μας.
Ο κώδικας μπαίνει σε λειτουργία, καθώς ταπεινώνεσαι.
Τότε κατανοείς τα θεία πράγματα, μυείσαι στην αντινομία αυτή.
Αλλιώς, δεν νοιώθεις τίποτε.
Μένεις σκέτος, άχαρος,γυμνός από Θεία χάρη.
Πατήρ Συμεών Κραγιοπουλος(+)
Όσοι την δέχονται, μυούνται στο μυστήριο της σωτηρίας και αγιάζονται, θεώνονται.
Όσοι δεν την καταλαβαίνουν, μένουν απ'έξω.
Αν δεν ταπεινωθείς, άνθρωπέ μου, αν δεν πετάξεις από μέσα του το όποιο τουπέ, δεν μπορείς να προσεγγίσεις τα μυστήρια του Θεού. Έτσι κάπως είναι τα θεία πράγματα.
Όχι ότι πρέπει να σπουδάσεις, να μάθεις κάποια ειδικά γράμματα, για να κατανοείς τα θεία' όχι.
Ο κρυπτογραφικός κώδικας είναι μέσα στην καρδιά.
Και κοινωνεί ο άνθρωπος με τον Θεό, αν λειτουργεί αυτός ο κώδικας που ο ίδιος ο Θεός έβαλε μέσα μας.
Ο κώδικας μπαίνει σε λειτουργία, καθώς ταπεινώνεσαι.
Τότε κατανοείς τα θεία πράγματα, μυείσαι στην αντινομία αυτή.
Αλλιώς, δεν νοιώθεις τίποτε.
Μένεις σκέτος, άχαρος,γυμνός από Θεία χάρη.
Πατήρ Συμεών Κραγιοπουλος(+)
-
toula
- Κορυφαίος Αποστολέας
- Δημοσιεύσεις: 36822
- Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
- Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ
Re: Ψυχοφελή μηνύματα...
ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΒΑΪΩΝ
ΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΜΗΝΑ
Ἡ ὄνος δεμένη στήν ἄμπελο, δέν κινδύνευε. Ὁ παλαιός Ἰσραήλ ἔβοσκε στό χωράφι τῶν προφητειῶν, ὅπου οἱ προφητεῖες ὁμιλοῦσαν γιά τήν σάρκωση τοῦ Θεοῦ Λόγου. Ἀρκοῦσε βέβαια μέ ταπεινό φρόνημα νά ἀποδέχονταν τόν Μεσσία καί Σωτῆρα τοῦ κόσμου. Ὁ Χριστός ἐν τούτοις ἀναζητοῦσε καί τό ὀνάριον-τά ἔθνη· «Καί εὑρών ὁ Ἰησοῦς… ἐκάθισε ἐπ’ αὐτό, καθώς ἐστί γεγραμμένον».
Ὁ Βασιλεύς δηλαδή, ἔρχεται νά σώσει καί τούς Ἐθνικούς πού, σάν ἄστατο πουλάρι, ἔβοσκαν ἔνθεν κακεῖθεν στήν εἰδωλολατρεία καί τόν παγανισμό, κινδυνεύοντας νά γκρεμιστοῦν καί νά χαθοῦν στήν ψευδώνυμον γνῶσιν, στά εἴδωλα. Οἱ μαθητές τοῦ Χριστοῦ, ὅταν ἐδοξάσθη ὁ Θεάνθρωπος μέ τήν θυσία στόν Γολγοθᾶ καί τήν ἔνδοξον Ἀνάστασιν καί Ἀνάληψιν, τότε πού ἐφωτίσθησαν άπό τό Ἅγιο Πνεῦμα, θυμήθηκαν τά προφητικά λόγια τοῦ προφήτου Ζαχαρία, ὅπως ἀκριβῶς ἐκπληρώθηκαν στό πρόσωπο τοῦ Ἰησοῦ. Δυστυχῶς, μία μερίδα ἀνθρώπων, μέ ἀποστάτη ἕναν ἐκ τῶν δώδεκα μαθητῶν, καθώς καί ὅλη ἡ σπείρα τῶν Γραμματέων καί Φαρισαίων, φιλάργυροι ὄντες, κρυφίως ἐπιβουλεύτηκαν τόν Ἰησοῦν. Ἡ κακία καί ὁ δόλος τῶν καρδιῶν των μέ ἀνόητες σοφιστεῖες ἀπέκρυπταν ἀπό τά μάτια τῆς ψυχῆς, τήν αἰτία αὐτοῦ τοῦ μίσους, ἐναντίον τοῦ Μεσσίου. Ἡ ἅγνοια καί ἡ πλάνη τῆς καρδιᾶς των, τούς ἀπέκρυπτε τήν ὀφειλή νά ζητοῦν τήν δόξα τοῦ Ἀληθινοῦ Θεοῦ, ἐνῶ ἀντίθετα τούς ὡθοῦσε νά ζητοῦν τήν δόξα τή δική τους· τίς πρωτοκαθεδρεῖες καί τούς ἀσπασμούς στίς ἀγορές.
Ἔτσι θεώρησαν, σάν συμφέρουσα γι’ αὐτούς λύση, τήν προδοσία καί τόν θάνατο τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἀλλά καί τοῦ τετραήμερου φίλου Του, Λαζάρου, ὥστε νά ἐμποδιστεῖ ὁ λαός νά πιστέψει καί συνεπῶς νά σωθεῖ.
Ἐν τούτοις, σεβαστή γερόντισσα, ἀναγνώσαμε σήμερα ὅτι πλῆθος ἀνθρώπων ἐβγῆκαν κατά μῆκος τοῦ δρόμου πού περνοῦσε ὁ Ἰησοῦς μέ τά βάγια τῶν φοινίκων καί τούς κλάδους τῶν δέντρων καί τά ἔστρωναν στήν ὁδόν ἐκφράζοντας τήν εὐγνωμοσύνη τους, στόν Θεάνθρωπον Σωτῆρα Ἰησοῦν. Δέν πτοήθηκαν πρός καιρόν. Ἄν καί μετ’ ὀλίγας ἡμέρας ἐπέδειξαν, ἀντίθετη συμπεριφοράν.
Τώρα ὅμως ἐμεῖς ἀδελφοί, οἱ πιστοί ὀρθόδοξοι χριστιανοί, ὀφείλουμε νά γιορτάσουμε μέ χαρά, μέ ὕμνους καί μέ βεβαιότητα νά ὑποδεχτοῦμε τόν Βασιλέα Χριστόν, ὅπως ἁρμόζει στόν Ἀληθινό Θεό. Ἰδού λοιπόν, ἔφτασε ἡ ἑορτή τῶν Βαΐων, ἡ Βαϊφόρος. Ἄς ἀνυψώσουμε τόν νοῦν πρός τόν Θεάνθρωπον Λυτρωτήν καί ἄς ὁδοιπορήσουμε μαζί Του, πρός τήν Ἁγία Σιών. Ἡ καρδιά μας, γεμάτη χαρά, μέ τήν λαμπάδα τῆς πίστεως ἀναμμένη καί ὁ νοῦς μας ἄς σκιρτήσει ἀπό ἀγαλλίαση, συμψάλλοντας μέ τίς ἅγιες Ἀσώματες δυνάμεις.
Καινούριος χιτῶνας, εἴθε νά ἐπενδύει τήν ψυχή ἑνός ἑκάστου καί ἡ γλώσσα νά ὑμνεῖ τό «Ὠσαννά, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου».
Ἀδελφοί μου, ἔφθασε ὁ Βασιλεύς Χριστός· φανερώθηκε ὁ Ἰησοῦς· εἰσέρχεται στήν ἁγία Πόλη· ἑτοιμάζεται ὁ Σταυρός· πάλι σχίζεται τό χειρόγραφο τοῦ Ἀδάμ[1]. Ἡ φύσις καί οἱ πιστοί συμμετέχουμε στήν ἑορτή τῶν Βαΐων. Ἡ δημιουργία τοῦ Θεοῦ ἀγάλλεται. Οἱ δαίμονες ντροπιάζονται· ζητοῦν τόπο καί χῶρο χωρίς φῶς γιά νά κρυφτοῦν. Οἱ οὐρανοί εὐφραίνονται[2].Ὁ Ἐλεήμων καί ἐλευθερωτής Χριστός ἦρθε πρός τούς ἀχαρίστους, προσφέροντας σέ ὅλους, ἄφθονες εὐεργεσίες.
Σεβαστή γερόντισσα, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, ὀφείλουμε νά δοῦμε εἰς βάθος καί εἰς ὕψος καί εἰς πλάτος τό μέγα μυστήριο τῆς ἑορτῆς τῶν Βαΐων. Χθές χάρισε στόν τετραήμερο Λάζαρο, μέ τήν Ἀνάστασή του, τήν ζωή· σήμερα ὁ Ἴδιος προχωράει πρός τόν θάνατο!! Καί τί λέγω· τόν προαναγγέλει!!
Ἡ θριαμβευτική εἴσοδος στά Ἰεροσόλυμα ὑποκρύπτει χωρίς θόρυβο, τήν μεγαλοπρεπή πορεία πρός τόν Γολγοθᾶ, στόν Τάφο, στόν Ἅδη. Δέν κάθεται ὁ Θεάνθρωπος σέ θρόνο ὑψηλό καί βασιλικό, διότι θέλει νά ξεγελάσει τόν Ἅδη, τόν θάνατο καί τόν Σατανᾶ.
Φρονοῦμε χριστιανοί μου ὅτι: ὅταν ὁ Σατανᾶς καί ὁ Ἅδης ἀντελήφθηκαν τήν παγίδα πού ἔπεσαν, δηλαδή ποιός ἀκριβῶς Εἶναι, ἦταν πιά ἀργά γι’ αὐτούς· καί τρομαγμένοι τοῦ εἶπαν νά φύγει γρήγορα. Ἐν τούτοις ὁ Κύριος τῆς Δόξης, Ἰησοῦς ζήτησε ἐπιτακτικά καί μέ θεϊκή ἐξουσία νά συναναστηθοῦν ὅλοι οἱ ἀδελφοί Του πού εὑρίσκοντο ὑπό τήν ἐξουσία τοῦ θανάτου στόν Ἅδη καί νά Τόν ἀκολουθήσουν! Ὦ, χαρᾶς Εὐαγγέλια!!!
Ἐμφανίζεται λοιπόν σήμερα ἐπάνω σ’ ἕνα ἀσήμαντο γαϊδουράκι μέ δούλου μορφή, γιά νά χαρίσει τελικά τήν ἐν Χριστῷ σωτηρία στούς δούλους καί βασανισμένους ἀδελφούς Του. Νά προσφέρει τήν ζωήν καί περισσόν ζωῆς, δηλαδή τήν αἰώνιο Βασιλεία πού Τοῦ παρέθεσε ὁ οὐράνιος Πατέρας Του.
«Ἰδού ὁ Θεός ἡμῶν· Ἰδού Κύριος, αὐτός ἤξει καί σώσει ἡμᾶς»[3]. Τί σημαίνει λοιπόν «εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου»; Ὁ Ἐρχόμενος ἀπό ποῦ; Ἀπό τόν οὐρανό ἤ ἀπό τήν Παρθένο; Ὁ Ἐρχόμενος καί πορευόμενος· ποῦ; πρός τό Πάθος. Ἐν ὀνόματι Κυρίου· δηλαδή, τοῦ Πατέρα, ὅπως καί ὁ Ἴδιος ὁ Κύριος ἔλεγε: «Ἐγώ ἐκ τοῦ Πατρός ἐξῆλθον καί πρός τόν Πατέρα μου ὑπάγω»[4].Εἶδες θεολογική ἀπόφανση; Ἀπό παιδιά πού δέν ἔχουν πείρα ὁμιλίας; Τά παιδιά, τά νήπια, γνώρισαν τόν Δεσπότη τῆς κτίσεως· οἱ πατέρες τους ὅμως, μετ’ ὀλίγας ἡμέρας, ἀποδείχτηκαν ἀγνώμονες. Ὑπέκυψαν στήν κακία τῶν Φαρισαίων.
Στῶμεν καλῶς ἀδελφοί. Ἀγῶνας, κάθαρση, φωτισμός, θέωση· αὐτό χρειαζόμαστε. Νήπιοι στήν κακία, δυνατοί στήν ὁμολογία. Ὁ γλυκύς Χριστός μας, «καλεῖται αὐτοῦ τό ὄνομα μεγάλης βουλῆς ἄγγελος, θαυμαστός σύμβουλος, Θεός ἰσχυρός, ἐξουσιαστής, ἄρχων εἰρήνης, Πατήρ τοῦ μέλλοντος αἰῶνος»[5], κρούει τήν πόρτα ἑνός ἑκάστου. Τό λοιπόν, τί εἶναι αὐτά πού κάνουμε ἐμεῖς οἱ ἄνθρωποι; Θά παραμείνουμε σκληρόκαρδοι, ἀγενεῖς; Ὄχι, βέβαια· μή γένοιτο.
Οἱ προφῆτες ξεκάθαρα προανείγγειλαν τόν ἐρχομό τοῦ Μεσσίου· οἱ Ἀπόστολοι ἐκήρυξαν· οἱ Πατέρες ἐδογμάτισαν· οἱ Ἅγιοι ἐδίδαξαν καί διδάσκουν. Ὁ Εὐλογημένος ὁ Ἐρχόμενος εἶναι ὁ Ἰησοῦς, ὁ Μεσσίας, ὁ Ἀληθινός Θεός καί Σωτήρ τοῦ κόσμου.
Σ’ Αὐτόν ἡ Δόξα, ἡ Βασιλεία, εἰς τούς αἰῶνας. Ἀμήν.
[1](Κολας.2, 14)
[2](Ψαλμ.25, 11)
[3]((Ἠσαΐας 35, 4)
[4](Ἰωαν. 16, 28)
[5](Ἡσ. 9,6)
ΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΜΗΝΑ
Ἡ ὄνος δεμένη στήν ἄμπελο, δέν κινδύνευε. Ὁ παλαιός Ἰσραήλ ἔβοσκε στό χωράφι τῶν προφητειῶν, ὅπου οἱ προφητεῖες ὁμιλοῦσαν γιά τήν σάρκωση τοῦ Θεοῦ Λόγου. Ἀρκοῦσε βέβαια μέ ταπεινό φρόνημα νά ἀποδέχονταν τόν Μεσσία καί Σωτῆρα τοῦ κόσμου. Ὁ Χριστός ἐν τούτοις ἀναζητοῦσε καί τό ὀνάριον-τά ἔθνη· «Καί εὑρών ὁ Ἰησοῦς… ἐκάθισε ἐπ’ αὐτό, καθώς ἐστί γεγραμμένον».
Ὁ Βασιλεύς δηλαδή, ἔρχεται νά σώσει καί τούς Ἐθνικούς πού, σάν ἄστατο πουλάρι, ἔβοσκαν ἔνθεν κακεῖθεν στήν εἰδωλολατρεία καί τόν παγανισμό, κινδυνεύοντας νά γκρεμιστοῦν καί νά χαθοῦν στήν ψευδώνυμον γνῶσιν, στά εἴδωλα. Οἱ μαθητές τοῦ Χριστοῦ, ὅταν ἐδοξάσθη ὁ Θεάνθρωπος μέ τήν θυσία στόν Γολγοθᾶ καί τήν ἔνδοξον Ἀνάστασιν καί Ἀνάληψιν, τότε πού ἐφωτίσθησαν άπό τό Ἅγιο Πνεῦμα, θυμήθηκαν τά προφητικά λόγια τοῦ προφήτου Ζαχαρία, ὅπως ἀκριβῶς ἐκπληρώθηκαν στό πρόσωπο τοῦ Ἰησοῦ. Δυστυχῶς, μία μερίδα ἀνθρώπων, μέ ἀποστάτη ἕναν ἐκ τῶν δώδεκα μαθητῶν, καθώς καί ὅλη ἡ σπείρα τῶν Γραμματέων καί Φαρισαίων, φιλάργυροι ὄντες, κρυφίως ἐπιβουλεύτηκαν τόν Ἰησοῦν. Ἡ κακία καί ὁ δόλος τῶν καρδιῶν των μέ ἀνόητες σοφιστεῖες ἀπέκρυπταν ἀπό τά μάτια τῆς ψυχῆς, τήν αἰτία αὐτοῦ τοῦ μίσους, ἐναντίον τοῦ Μεσσίου. Ἡ ἅγνοια καί ἡ πλάνη τῆς καρδιᾶς των, τούς ἀπέκρυπτε τήν ὀφειλή νά ζητοῦν τήν δόξα τοῦ Ἀληθινοῦ Θεοῦ, ἐνῶ ἀντίθετα τούς ὡθοῦσε νά ζητοῦν τήν δόξα τή δική τους· τίς πρωτοκαθεδρεῖες καί τούς ἀσπασμούς στίς ἀγορές.
Ἔτσι θεώρησαν, σάν συμφέρουσα γι’ αὐτούς λύση, τήν προδοσία καί τόν θάνατο τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἀλλά καί τοῦ τετραήμερου φίλου Του, Λαζάρου, ὥστε νά ἐμποδιστεῖ ὁ λαός νά πιστέψει καί συνεπῶς νά σωθεῖ.
Ἐν τούτοις, σεβαστή γερόντισσα, ἀναγνώσαμε σήμερα ὅτι πλῆθος ἀνθρώπων ἐβγῆκαν κατά μῆκος τοῦ δρόμου πού περνοῦσε ὁ Ἰησοῦς μέ τά βάγια τῶν φοινίκων καί τούς κλάδους τῶν δέντρων καί τά ἔστρωναν στήν ὁδόν ἐκφράζοντας τήν εὐγνωμοσύνη τους, στόν Θεάνθρωπον Σωτῆρα Ἰησοῦν. Δέν πτοήθηκαν πρός καιρόν. Ἄν καί μετ’ ὀλίγας ἡμέρας ἐπέδειξαν, ἀντίθετη συμπεριφοράν.
Τώρα ὅμως ἐμεῖς ἀδελφοί, οἱ πιστοί ὀρθόδοξοι χριστιανοί, ὀφείλουμε νά γιορτάσουμε μέ χαρά, μέ ὕμνους καί μέ βεβαιότητα νά ὑποδεχτοῦμε τόν Βασιλέα Χριστόν, ὅπως ἁρμόζει στόν Ἀληθινό Θεό. Ἰδού λοιπόν, ἔφτασε ἡ ἑορτή τῶν Βαΐων, ἡ Βαϊφόρος. Ἄς ἀνυψώσουμε τόν νοῦν πρός τόν Θεάνθρωπον Λυτρωτήν καί ἄς ὁδοιπορήσουμε μαζί Του, πρός τήν Ἁγία Σιών. Ἡ καρδιά μας, γεμάτη χαρά, μέ τήν λαμπάδα τῆς πίστεως ἀναμμένη καί ὁ νοῦς μας ἄς σκιρτήσει ἀπό ἀγαλλίαση, συμψάλλοντας μέ τίς ἅγιες Ἀσώματες δυνάμεις.
Καινούριος χιτῶνας, εἴθε νά ἐπενδύει τήν ψυχή ἑνός ἑκάστου καί ἡ γλώσσα νά ὑμνεῖ τό «Ὠσαννά, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου».
Ἀδελφοί μου, ἔφθασε ὁ Βασιλεύς Χριστός· φανερώθηκε ὁ Ἰησοῦς· εἰσέρχεται στήν ἁγία Πόλη· ἑτοιμάζεται ὁ Σταυρός· πάλι σχίζεται τό χειρόγραφο τοῦ Ἀδάμ[1]. Ἡ φύσις καί οἱ πιστοί συμμετέχουμε στήν ἑορτή τῶν Βαΐων. Ἡ δημιουργία τοῦ Θεοῦ ἀγάλλεται. Οἱ δαίμονες ντροπιάζονται· ζητοῦν τόπο καί χῶρο χωρίς φῶς γιά νά κρυφτοῦν. Οἱ οὐρανοί εὐφραίνονται[2].Ὁ Ἐλεήμων καί ἐλευθερωτής Χριστός ἦρθε πρός τούς ἀχαρίστους, προσφέροντας σέ ὅλους, ἄφθονες εὐεργεσίες.
Σεβαστή γερόντισσα, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, ὀφείλουμε νά δοῦμε εἰς βάθος καί εἰς ὕψος καί εἰς πλάτος τό μέγα μυστήριο τῆς ἑορτῆς τῶν Βαΐων. Χθές χάρισε στόν τετραήμερο Λάζαρο, μέ τήν Ἀνάστασή του, τήν ζωή· σήμερα ὁ Ἴδιος προχωράει πρός τόν θάνατο!! Καί τί λέγω· τόν προαναγγέλει!!
Ἡ θριαμβευτική εἴσοδος στά Ἰεροσόλυμα ὑποκρύπτει χωρίς θόρυβο, τήν μεγαλοπρεπή πορεία πρός τόν Γολγοθᾶ, στόν Τάφο, στόν Ἅδη. Δέν κάθεται ὁ Θεάνθρωπος σέ θρόνο ὑψηλό καί βασιλικό, διότι θέλει νά ξεγελάσει τόν Ἅδη, τόν θάνατο καί τόν Σατανᾶ.
Φρονοῦμε χριστιανοί μου ὅτι: ὅταν ὁ Σατανᾶς καί ὁ Ἅδης ἀντελήφθηκαν τήν παγίδα πού ἔπεσαν, δηλαδή ποιός ἀκριβῶς Εἶναι, ἦταν πιά ἀργά γι’ αὐτούς· καί τρομαγμένοι τοῦ εἶπαν νά φύγει γρήγορα. Ἐν τούτοις ὁ Κύριος τῆς Δόξης, Ἰησοῦς ζήτησε ἐπιτακτικά καί μέ θεϊκή ἐξουσία νά συναναστηθοῦν ὅλοι οἱ ἀδελφοί Του πού εὑρίσκοντο ὑπό τήν ἐξουσία τοῦ θανάτου στόν Ἅδη καί νά Τόν ἀκολουθήσουν! Ὦ, χαρᾶς Εὐαγγέλια!!!
Ἐμφανίζεται λοιπόν σήμερα ἐπάνω σ’ ἕνα ἀσήμαντο γαϊδουράκι μέ δούλου μορφή, γιά νά χαρίσει τελικά τήν ἐν Χριστῷ σωτηρία στούς δούλους καί βασανισμένους ἀδελφούς Του. Νά προσφέρει τήν ζωήν καί περισσόν ζωῆς, δηλαδή τήν αἰώνιο Βασιλεία πού Τοῦ παρέθεσε ὁ οὐράνιος Πατέρας Του.
«Ἰδού ὁ Θεός ἡμῶν· Ἰδού Κύριος, αὐτός ἤξει καί σώσει ἡμᾶς»[3]. Τί σημαίνει λοιπόν «εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου»; Ὁ Ἐρχόμενος ἀπό ποῦ; Ἀπό τόν οὐρανό ἤ ἀπό τήν Παρθένο; Ὁ Ἐρχόμενος καί πορευόμενος· ποῦ; πρός τό Πάθος. Ἐν ὀνόματι Κυρίου· δηλαδή, τοῦ Πατέρα, ὅπως καί ὁ Ἴδιος ὁ Κύριος ἔλεγε: «Ἐγώ ἐκ τοῦ Πατρός ἐξῆλθον καί πρός τόν Πατέρα μου ὑπάγω»[4].Εἶδες θεολογική ἀπόφανση; Ἀπό παιδιά πού δέν ἔχουν πείρα ὁμιλίας; Τά παιδιά, τά νήπια, γνώρισαν τόν Δεσπότη τῆς κτίσεως· οἱ πατέρες τους ὅμως, μετ’ ὀλίγας ἡμέρας, ἀποδείχτηκαν ἀγνώμονες. Ὑπέκυψαν στήν κακία τῶν Φαρισαίων.
Στῶμεν καλῶς ἀδελφοί. Ἀγῶνας, κάθαρση, φωτισμός, θέωση· αὐτό χρειαζόμαστε. Νήπιοι στήν κακία, δυνατοί στήν ὁμολογία. Ὁ γλυκύς Χριστός μας, «καλεῖται αὐτοῦ τό ὄνομα μεγάλης βουλῆς ἄγγελος, θαυμαστός σύμβουλος, Θεός ἰσχυρός, ἐξουσιαστής, ἄρχων εἰρήνης, Πατήρ τοῦ μέλλοντος αἰῶνος»[5], κρούει τήν πόρτα ἑνός ἑκάστου. Τό λοιπόν, τί εἶναι αὐτά πού κάνουμε ἐμεῖς οἱ ἄνθρωποι; Θά παραμείνουμε σκληρόκαρδοι, ἀγενεῖς; Ὄχι, βέβαια· μή γένοιτο.
Οἱ προφῆτες ξεκάθαρα προανείγγειλαν τόν ἐρχομό τοῦ Μεσσίου· οἱ Ἀπόστολοι ἐκήρυξαν· οἱ Πατέρες ἐδογμάτισαν· οἱ Ἅγιοι ἐδίδαξαν καί διδάσκουν. Ὁ Εὐλογημένος ὁ Ἐρχόμενος εἶναι ὁ Ἰησοῦς, ὁ Μεσσίας, ὁ Ἀληθινός Θεός καί Σωτήρ τοῦ κόσμου.
Σ’ Αὐτόν ἡ Δόξα, ἡ Βασιλεία, εἰς τούς αἰῶνας. Ἀμήν.
[1](Κολας.2, 14)
[2](Ψαλμ.25, 11)
[3]((Ἠσαΐας 35, 4)
[4](Ἰωαν. 16, 28)
[5](Ἡσ. 9,6)