Ψυχοφελή μηνύματα...

[toula]

Εμείς ταυτίζουμε τον τέλειο με τον αλάνθαστο. Γι' αυτό και σκανδαλιζόμαστε εύκολα. Σκανδαλιζόμαστε ακόμα και με τους πνευματικούς μας πατέρες, με τους Επισκόπους μας, με τους κληρικούς μας όταν τους δούμε να κάνουνε ένα λάθος. Που αυτό, ξέρετε, είναι δείγμα ανωριμότητας, το ότι σκανδαλιζόμαστε.
Γιατί σκανδαλίστηκες; Επειδή ένας ιερέας, ένας Δεσπότης, ένας Πατριάρχης κάνει ένα λάθος; Δηλαδή τι νόμιζες; ότι ο Επίσκοπος είναι αλάνθαστος; ή ο ιερέας είναι αλάνθαστος; ή και οι Άγιοι ακόμα, οι μεγάλοι Άγιοι, είναι αλάνθαστοι; ή είναι αναμάρτητοι; Όχι! Εάν το νομίζεις αυτό κάνεις λάθος γι' αυτό και σκανδαλίζεσαι, διότι έχεις λανθασμένες προϋποθέσεις! Λες: "μα έκανε αυτό το πράγμα;" Βεβαίως το έκανε! Και χειρότερα μπορεί να κάνει! Γιατί δηλαδή να νομίζεις ότι ο τέλειος άνθρωπος εν Χριστώ είναι αλάνθαστος και αναμάρτητος; Δεν είναι έτσι.
Ο τέλειος εν Χριστώ άνθρωπος δεν είναι
ο αναμάρτητος. Αναμάρτητος άνθρωπος δεν θα υπάρξει ποτέ. Κανένας δεν είναι αναμάρτητος άρα κανένας δεν είναι και αλάνθαστος. Όλοι κάνουμε λάθη και όλοι έχουμε αμαρτίες και όλοι μας πολεμούμαστε από τα ίδια πάθη.
Όπως είστε εσείς είμαι κι εγώ ήταν και ο γερο-Παΐσιος, ήταν και ο Άγιος Γεώργιος, ήταν και ο Άγιος Δημήτριος. Το ίδιο πράγμα είμαστε όλοι, άνθρωποι είμαστε. Ποιο είναι το στοιχείο της αγιότητας; Ποιος είναι ο Άγιος; Ο αλάνθαστος και ο αναμάρτητος που δεν υπάρχει ούτε μπορεί να γίνει ποτέ;
Όχι βέβαια!
Ο Άγιος είναι ο ταπεινός!
Αυτός ο οποίος ναι, κάνει λάθη, έχει αμαρτίες αλλά μετανοεί, ταπεινώνεται. Είναι ταπεινός άνθρωπος. Ενώ ο υπερήφανος μπορεί να είναι τέλειος αλλά είναι βδέλυγμα για το Θεό!
π. Αθανάσιος Μητρ. Λεμεσού

[toula]

"Η κόλαση μπορεί να συνοψιστεί με δύο λέξεις:Πολύ αργά.."
Ο Ντοστογιέφσκι, στους "Αδελφούς Καραμαζώφ" λέει πως η κόλαση μπορεί να συνοψιστεί σε δύο λέξεις:
«Πολύ αργά!»
Ο χρόνος είναι απατηλός..
Μόνο η μνήμη του θανάτου μας επιτρέπει να ζήσουμε αυτό που δεν θα έπρεπε ποτέ να αντιμετωπίσουμε υπό το βάρος αυτής της φοβερής συνειδητοποίησης.
Όταν οι Πατέρες μας λένε ότι πρέπει να θυμόμαστε συνεχώς τον θάνατο, δεν το κάνουν για να μας δώσουν φόβο για τη ζωή αλλά μας παροτρύνουν να ζήσουμε με όλη την ένταση που θα είχαμε αν συνειδητοποιούσαμε ότι κάθε στιγμή είναι μονάχα η στιγμή που κατέχουμε.
Ουσιαστικά μας υποδεικνύεται όχι το βάθος αλλά η κορυφή του κύματος· όχι μια ήττα αλλά ένας θρίαμβος.
Έτσι, η μνήμη του θανάτου φαίνεται ότι είναι η μόνη δύναμη που κάνει τελικά τη ζωή έντονη.
π. Αντώνιος Μπλουμ

[toula]

Ο πειρασμός ξέρετε τι μάστορας είναι; (Γέροντας Αμφιλόχιος)
«Όταν κάποιος ρίξη στο σκυλί μια πέτρα, πολλές φορές ο σκύλος αντί να χυθεί σ΄ αυτόν που την έριξε, ορμά και δαγκώνει την πέτρα. Έτσι κάνουμε κι εμείς. Βάζει ο πειρασμός κάποιον άλλο να μας πειράξει είτε με λόγο είτε με φέρσιμο κι εμείς αντί να τα βάζουμε με εκείνον που έριξε την πέτρα, δηλ. τον πειρασμό , δαγκώνουμε την πέτρα, δηλ. τον συνάνθρωπο, που χρησιμοποίησε ο μισόκαλος ως πέτρα.
Και ποιος ξέρει τάχα τι γέλιο κάνει ο πειρασμός και πως θα μας κοροϊδεύει, όταν τα βλέπει αυτά.
Εν ώρα πειρασμού εμείς πρέπει να έχουμε υπομονή και προσευχή. Ο πειρασμός ξέρετε τι μάστορας είναι; Τα ελάχιστα τα κάνει μεγάλα. Ο πειρασμός αδημονεί, στενοχωρείται και δημιουργεί πολέμους. Ξέρει πολλές τέχνες και φέρει τον άνθρωπο σε αμφιβολία.
Γι αυτό έχουμε πολλά ναυάγια. Η προστασία του Θεού αδυνατεί (εξασθενίζει) τον πειρασμό. Όταν έχετε πειρασμούς τότε κατέρχεται και η ΧΑΡΙΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ.
Όταν δοκιμάζει κάποιος πειρασμούς , διαπιστώνει την αδυναμία του , ταπεινώνεται και ελκύει την χάριν του Θεού.
Να μην σας επηρεάζουν οι άνεμοι των πειρασμών, δεν μπορούν να σας κάνουν τίποτα. »
ΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ «Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΤΗΣ ΠΑΤΜΟΥ ΑΜΦΙΛΟΧΙΟΣ ΜΑΚΡΗΣ»
ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ «ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΥ» ΜΗΤΡΟΣ ΗΓΑΠΗΜΕΝΟΥ
ΕΚΔΟΤΙΚΗ ΠΑΡΑΓΩΓΗ: ΕΠΤΑΛΟΦΟΣ ΑΒΕΕ

[toula]

Το θαύμα στον τόπο του μαρτυρίου της Αγίας Μαρκέλας
Στο κεφαλοχώρι της Βολισσού σε γραφική ακρογιαλιά βρίσκεται το κτιριακό συγκρότημα του ιερού Προσκυνήματος της Χιοπολίτιδας Αγίας Μαρκέλλας. Εδώ είναι και ο τόπος που μαρτύρησε (1500 μ.Χ.).
Η Αγία που είχε καταγωγή από τη Βολισσό ορφάνεψε σε μικρή ηλία από μητέρα. Αργότερα οι σωματικές της καλλονές άναψαν αμαρτωλούς πόθους στο σαρκολάτρη πατέρα της, στις κτηνώδεις επιθυμίες του οποίου δεν ήθελε να υποκύψει και γι αυτό εγκατέλειψε το σπίτι και κατέφυγε στα βουνά.
Ο παράφρων πατέρας της την ανακάλυψε. Έβαλε φωτιά στη πυκνή βάτο που κρυβόταν και στη συνέχεια τη καταδίωξε και με το βέλος του τη πλήγωσε.
Εκείνη προσευχήθηκε και παρακάλεσε να σχισθεί η πέτρα που πατούσε για να τη σώσει. Η γη άνοιξε και την κατάπιε έως το στήθος. Ο σκληρός πατέρας της την πρόφτασε και της απέκοψε τους μαστούς και ύστερα το κεφάλι, το οποίο και έριξε στη θάλασσα.
Το μέρος εκείνο που καθαγιάσθηκε από την αιμόφυρτη κεφαλή της Αγίας συχνά μετατρέπεται σε θαυματουργική πηγή με ιαματικό νερό.
Και στον τόπο του κρησφύγετου της βάτου, η ευσέβεια των πιστών ύψωσε συμπαθητικό ναό αφιερωμένο στο όνομά της. Την ημέρα της εορτής της στις 22 Ιουλίου, παρουσία αρχών του νησιού και κοσμοσυρροής πιστών, γίνεται με κάθε επισημότητα, η λιτάνευση της Ιερής Εικόνας της και κάθε χρόνο η Αγία θαυματουργεί στη χάρη της.

[toula]

O περισσότερος κόσμος της εποχής μας είναι μορφωμένος κοσμικά και τρέχει με την κοσμική μεγάλη ταχύτητα. Επειδή όμως του λείπει ο φόβος του Θεού ''Αρχή σοφίας φόβος Κυρίου'' (Ψαλμ. 110,10), λείπει το φρένο και με ταχύτητα, χωρίς φρένο, καταλήγει σε γκρεμό.
(Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)

[toula]

Ο πόλεμος των δαιμόνων κατά του ανθρώπου για όλη του τη ζωή!
Ό διάβολος πλησίασε το Θεάνθρωπο μέ πειρασμούς. Ποιός ἄνθρωπος γλιτώνει ἀπ' αὐτόν;
Αὐτός πού κάνει τό θέλημα τοῦ διαβόλου δεν περιμένει προσβολές, γιατί ἁπλά γυροφέρνει πάντα κοντά στον πονηρό.
Μόλις αρχίζει να συνέρχεται κι ἔχει τήν πρόθεση να ξεκινήσει μιά καινούργια ζωή, σύμφωνη μέ τό θέλημα τοῦ Θεοῦ, ἐνεργοποιεῖται ἀμέσως ὁλόκληρο τό βασίλειο τοῦ σατανᾶ. Σπεύδουν νά ἐξαφανίσουν τίς καλές σκέψεις καί προθέσεις τοῦ ἀνθρώπου πού μετανοεί, μέ κάθε τρόπο που διαθέτουν.
Ἄν δέν κατορθώσουν νά τόν μεταστρέψουν, προσπαθοῦν νά ἐμποδίσουν τη μετάνοια καί τήν ἐξομολόγησή του. Ἄν δέν κατορθώσουν οὔτε κι αὐτό, ἀγωνίζονται να σπείρουν ζιζάνια, να τ' ανακατέψουν μέ τούς καρπούς τῆς μετάνοιας και να διακόψουν τόν ἀγώνα του γιά τήν κάθαρση τῆς καρδιᾶς.
Ἄν δέν ἐπιτύχουν οὔτε κι αὐτό, προσπαθοῦν νά διαστρέψουν τήν ἀλήθεια. Ἄν ἀντιμετωπιστοῦν ἐσωτερικά, ἐπιτίθενται ἐξωτερικά. Κι αὐτό θά γίνεται διαρκῶς, ὥς τό τέλος τῆς ζωῆς.
Δέν ἀφήνουν τόν ἄνθρωπο οὔτε να πεθάνει μέ ηρεμία, αλλά καί μετά το θάνατό του κυνηγοῦν τήν ψυχή του.
Θα ρωτήσεις: «Τί πρέπει να κάνουμε;Αὐτό εἶναι θλιβερό, τρομακτικό!»
Γιά τόν πιστό δέν ὑπάρχει τίποτα τρομακτικό ἐδῶ, ἐπειδή οἱ δαίμονες μόνο φασαρία κάνουν γύρω ἀπό τό θεοφοβούμενο ἄνθρωπο, δέν ἔχουν καμιά ἀπολύτως δύναμη ἐπάνω του.
Ὁ νηφάλιος ἄνθρωπος τῆς προσευχῆς ἐκτοξεύει βέλη ἐναντίον τους καί τούς κρατά μακριά του, δέν τολμοῦν νά τόν πλησιάσουν, ἐπειδή φοβοῦνται τήν ήττα, πού τήν ἔχουν δοκιμάσει και στο παρελθόν.
Ἄν κατορθώσουν κάτι, θά ὀφείλεται στήν ἀδεξιότητά μας. Χαλαρώνουμε την προσοχή μας ἤ ἀφήνουμε νά μᾶς παρασύρουν οἱ δαίμονες μέ τίς φαντασίες τους, ἐνῶ ἐκεῖνοι βρίσκονται πάντα ἐκεῖ γιά νά μᾶς ἐνοχλήσουν με περισσότερο θράσος.
Ἄν δέ συνέρθεις ἔγκαιρα, θά σε περιδινήσουν, γιά νά ζαλιστεῖς. Ὅταν ὅμως ἡ ψυχή ἔρθει στα συγκαλά της, τότε ὀπισθοδρομοῦν, γιά νά κατασκοπεύσουν από μακριά και να προβληματιστοῦν ἄν μποροῦν νά σέ προσεγγίσουν ξανά.
Γι' αὐτό πρέπει νά εἶσαι νηφάλιος, να προσέχεις καί να προσεύχεσαι, καί τότε οἱ ἐχθροί δέν μποροῦν νά σοῦ κάνουν τίποτα.
Ἅγιος Θεοφάνης ὁ Ἔγκλειστος
Από το βιβλίο: « Ο σωστικός χώρος της Εκκλησίας », τόμος Β΄, σελ. 102-103, εκδόσεις Πέτρου Μπότση, Αθήνα 2019.

[toula]

Στην κατάσταση της πτώσεώς μας είμαστε ανίκανοι
να κρίνουμε σωστά τον αδελφό μας.
Να μην είστε τόσο βέβαιοι ότι ο αδελφός σας σφάλλει.
Μην τον κρίνετε.
Γέροντας Σωφρόνιος του Έσσεξ

[toula]

Ο μακαριστός π. Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος περί κοινού εορτασμού του Πάσχα μετά των ετεροδόξων
Η Εκκλησία της Ελλάδος, αν ευρεθή ενώπιον προτάσεως περί κοινού εορτασμού του Πάσχα ή οιασδήποτε άλλης εορτής μετά των ετεροδόξων, οφείλει να αρνηθή και συζήτησιν καν περί του θέματος. Τοιαύτη συζήτησις πρέπει να αποκλεισθή παντί σθένει και πάση θυσία, διότι αποτελεί ανατροπήν εκ των θεμελίων της Ορθοδόξου Δογματικής και ιδία της Εκκλησιολογίας. Ή πιστεύομεν ότι είμεθα η Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία ή δεν πιστεύομεν.
Η Ορθόδοξος Εκκλησία, πεποιθυία ότι αύτη και μόνη είνε το Σώμα του Χριστού, ο στύλος και το εδραίωμα της Αληθείας, το Ταμείον της Χάριτος, το Εργαστήριον της Σωτηρίας, ενδιαφέρεται μεν ζωηρότατα περί της εις αυτήν επιστροφής των πεπλανημένων, αδιαφορεί όμως τελείως περί των εσωτερικών αυτών ζητημάτων, εν όσω ούτοι μένουν εν τη πλάνη. Η Α’ Οικουμενική Σύνοδος ηθέλησε να θεσπίση κοινόν εορτασμόν, αλλά διά τα μέλη της Εκκλησίας, ουχί διά τους εκτός αυτής ευρισκομένους. Δεν συνεζήτησεν ούτε μετά των Γνωστικών, ούτε μετά των Μαρκιωνιτών, ούτε μετά των Μανιχαίων, ούτε μετά των Μοντανιστών, ούτε μετά των Δονατιστών, ίνα εύρη βάσιν συνεννοήσεως περί κοινών εορτασμών. Και ότε βραδύτερον απεκόπησαν εκ του Σώματος της Εκκλησίας οι Αρειανοί, οι Νεστοριανοί, οι Μονοφυσίται, οι Εικονομάχοι κλπ. κλπ., η Εκκλησία ουδέποτε διενοήθη να προέλθη εις συνεννοήσεις μετ’ αυτών προς θέσπισιν κοινού εορτασμού είτε του Πάσχα είτε οιασδήποτε άλλης εορτής.
Η Εκκλησία ρυθμίζει τα ζητήματα Αυτής, λαμβάνουσα υπ’ όψιν αποκλειστικώς και μόνον το συμφέρον των μελών Αυτής και ουχί τας επιθυμίας των εκτός Αυτής ευρισκομένων. Αν οι εορτασμοί των αιρετικών συμπίπτουν μετά των τοιούτων της Εκκλησίας, ας συμπίπτουν. Αν δεν συμπίπτουν, ας μη συμπίπτουν. Η Εκκλησία δεν συσκέπτεται επί ίσοις όροις μετά των αιρετικών. Διαλέγεται βεβαίως μετ’ αυτών, αλλ’ ίνα δείξη εις αυτούς την οδόν της επιστροφής. Το να συγκροτώνται “Οικουμενικά Συμπόσια” ή άλλου τύπου Συνέδρια μεταξύ των Ορθοδόξων και της πανσπερμίας των αιρετικών και εν αυτοίς να συσκεπτώμεθα περί καθορισμού κοινών εορτασμών, εμμενόντων όμως και των μεν και των δε (Ορθοδόξων και αιρετικών) εν τοις οικείοις Δογματικοίς χώροις, τούτο άγνωστον και αδιανόητον ον εις την ιστορίαν της Εκκλησίας, όζον δε απαισίου θρησκευτικού συγκρητισμού και τείνον εις την καθιέρωσιν της αρμονικής και αδιαταράκτου συνυπάρξεως αληθείας και πλάνης, φωτός και σκότους, μόνον ως “σημείον των καιρών” δύναται να ερμηνευθή.[…]
Μετά βαθείας τιμής και αγάπης εν Κυρίω Ιησού Χριστώ
Περιοδικό “ΕΝΟΡΙΑ”, φύλλον 549, 10/5/1974

[toula]

«Μέσω της αγάπης προς τον αδελφόν,
θα κατορθώσωμε να αγαπήσωμε τον Θεόν!
Η Θεία Χάρις έρχεται μέσω του αδελφού!!»!!!
Άγιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης

[toula]

Αν νοιώσεις την παρουσία του Θεού, τότε θα νοιώθεις και ευγνωμοσύνη μεγάλη στον Θεό. Τώρα λες ''Πάτερ ημών'' και δεν νοιώθεις τίποτε.
Αν όμως ένοιωθες πράγματι, ότι ο Θεός είναι Πατέρας σου, δεν θα μπορούσες να αντέξεις αυτά τα λόγια. Συνέχεια ο άνθρωπος πρέπει να έχει την αίσθηση της παρουσίας του Θεού.
Και όταν ο άνθρωπος αισθάνεται την παρουσία του Θεού, των Αγγέλων και των Αγίων, αυτό είναι μεγάλο φρένο, για να μην ξεφύγει...
(Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)