Γέροντας Πορφύριος Καυσοκαλυβίτης

[NIKOSZ]

Τον Χριστό να τον αισθανόμαστε σαν φίλο μας. Είναι φίλος μας. Το βεβαιώνει ο ίδιος, όταν λέει: «Εσείς είστε φίλοι μου…» (Ιω. 15,14). Σαν φίλο να τον ατενίζομε και να τον πλησιάζομε. Πέφτομε; Αμαρτάνομε; Με οικειότητα, με αγάπη κι εμπιστοσύνη να τρέχομε κοντά του. όχι με φόβο ότι θα μας τιμωρήσει αλλά με θάρρος, που θα μας το δίδει η αίσθηση του φίλου. Να του πούμε: «Κύριε, το έκανα, έπεσα, συγχώρεσέ με». Αλλά συγχρόνως να αισθανόμαστε ότι μας αγαπάει, ότι μας δέχεται τρυφερά, με αγάπη και μας συγχωρεί. Να μη μας χωρίζει απ’ τον Χριστό η αμαρτία. Όταν πιστεύουμε ότι μας αγαπάει και τον αγαπάμε, δεν θα αισθανόμαστε ξένοι και χωρισμένοι απ’ Αυτόν, ούτε όταν αμαρτάνουμε. Έχουμε εξασφαλίσει την αγάπη Του κι όπως και να φερθούμε, ξέρομε ότι μας αγαπάει.

η φωτο ειναι απο το

http://eicastikon.blogspot.com/2007/06/ ... -2006.html

[nhfaliamethh]

ο Γεροντας Πορφυριος να λεει την ευχουλα,να ψαλλει και να λεει πως εγινε μοναχος...

http://rapidshare.com/files/148243985/V ... yvitou.rar

[panosgreece]

Τον Χριστό να τον αισθανόμαστε σαν φίλο μας. Είναι φίλος μας. Το βεβαιώνει ο ίδιος, όταν λέει: «Εσείς είστε φίλοι μου…» (Ιω. 15,14). Σαν φίλο να τον ατενίζομε και να τον πλησιάζομε. Πέφτομε; Αμαρτάνομε; Με οικειότητα, με αγάπη κι εμπιστοσύνη να τρέχομε κοντά του. όχι με φόβο ότι θα μας τιμωρήσει αλλά με θάρρος, που θα μας το δίδει η αίσθηση του φίλου. Να του πούμε: «Κύριε, το έκανα, έπεσα, συγχώρεσέ με». Αλλά συγχρόνως να αισθανόμαστε ότι μας αγαπάει, ότι μας δέχεται τρυφερά, με αγάπη και μας συγχωρεί. Να μη μας χωρίζει απ’ τον Χριστό η αμαρτία. Όταν πιστεύουμε ότι μας αγαπάει και τον αγαπάμε, δεν θα αισθανόμαστε ξένοι και χωρισμένοι απ’ Αυτόν, ούτε όταν αμαρτάνουμε. Έχουμε εξασφαλίσει την αγάπη Του κι όπως και να φερθούμε, ξέρομε ότι μας αγαπάει.

η φωτο ειναι απο το

http://eicastikon.blogspot.com/2007/06/ ... -2006.html

η φωτο μιλα ,, νασαι καλα νικο

[greekboy1981]

Τον αγαπάω και τον σέβομαι τον Γεροντα Πορφύριο .... εγώ ποτε δεν αξιώθηκα να τον συναντήσω εν ζωη . οπως και με τον Γεροντα Παϊσιο .....και τον Γεροντα Ιάκωβο Τσαλίκη ...... Ενας φίλος μου γαστρεντερολόγος απο το Μεσολογγι , Νικόλαος Αργυρός το ονομα του , ηταν πνευματικό παιδί του Γεροντα Πορφύριου.... τον εβλεπε συχνά .... και τωρα ο Νικος ειναι δόκιμος μοναχός στην Παναγία την Προυσσιώτισσα ( ηταν και για ενα διαστημα πρωτα στην Ι.Μ. Καρακάλλου στο Αγιον Ορος) ....

Πραγματικά πολύ ομορφη η εικόνα του Γεροντα Πορφύριου! Μοιάζει τόσο ζωντανος.... Ξερω οτι είναι στην Βασιλεία του Κυρίου και ειναι ζωντανός μαζι με όλους τους αγίους! Ας εχουμε την ευχή του !!! Οποιος τον γνωρισε εν ζωή σε αυτό το ματαιο κόσμο ειναι τυχερός.....μακάρι να αξιωθώ κι εγώ να συναντήσω τον Γεροντα Γαβριήλ που ζεί ακόμα στο αγιον όρος....

[panosgreece]

εχουν ζουμι αυτα που ειπες αγαπητε φιλε

ειναι αληθεια οτι παρα πολλοι μπηκαν στον μοναχισμο

χαρη στους γεροντες που ειπες

πχ ο πατηρ αθανασιος σιμ/πετρα εγινε με την προτροπη του γερου παισιου

και πολλοι αλλοι

φυτρωνουν κατι ανθη τωρα στο ορος που θα μοσχοβολησει παλι
ολος ο τοπος

[dionysisgr]

[quote="panagiotis2008"]Ο Γέροντας Πορφύριος ήταν ένας από τους κορυφαίους Αγίους του 20ου αιώνα που αναδείχθηκαν στην Εκκλησία μας,δεν χωρεί αμφιβολία.

...

Παναγιωτη μου καλε και αγαπημενε, ολοι αγαπαμε τον Γεροντα Πορφυριο, και τον τιμουμε για την εν Χριστω βιοτη και αρετη του, αλλα θα πρεπει να ανακαλεσεις περι της Αγιοτητος, και να αφησουμε να "μιλησει" η Εκκλησια μας πρωτα.

Δεν στο λεμε με διαθεση ελεγκτικη, αλλα και δεν θα πρεπει να δινουμε την εντυπωση οτι υπαρχουν δυο μετρα και δυο σταθμα στο φορουμ, καθως εχω διαπληκτισθει αρκετες φορες με τον justin, του οποιου αγνοειται η τυχη, και ειθε ο Κυριος να τον διατηρει καλα, για την ταση αγιοποιησης που τον διακατεχει πριν να τοποθετηθει η Εκκλησια μας.

Ολα στην ωρα τους. Και η Αγιοτητα. Και η Κριση. Και το θαυμα. και ο θανατος. Και η Ανασταση.

Ας μην βιαζουμε τα πραγματα. Δεν ωφελει. Δεν προσφερει. Το πνευμα μας και την σαρκα μας να βιαζουμε μονο, ωστε να κερδισουμε την Βασιλεια των Ουρανων.

[JohnyWest]

Τον Γεροντα ΠΟΡΦΥΡΙΟ τον γνωρισα απο ενα βιβλιο που επεσε στα χερια μου πριν καμμια δεκαρια χρονια. Εκτοτε διαβασα πολλες φορες τον βιο του και ειμαι πραγματικα εντυπωσιασμενος απο τις απροσιτες Πνευματικες αρετες του, το διορατικο του χαρισμα και την μεγαλη του ταπεινοτητα που εκρυβε μεσα της ενα δωρο του ιδιου του Θεου στην ανθρωποτητα.

Ιδιαιτερα συγκλονιστικη ειναι η ιστορια του με τον Αγιασμο του οικου ανοχης οπου με μεγαλη καλοσυνη και στοργη πλησιασε τις χαμενες ψυχες δινωντας τους ελπιδα και παρηγορια. Εντυπωσιακη επισης ειναι και η τελευταια του επιστολη στα πνευματικα του παιδια, οπου φανερωνεται η ταπεινωση αλλα και η ευγενεια της ψυχης του.

Δεν ειναι λιγες οι φορες που ευχομαι να τον ειχα γνωρισει απο κοντα αλλα την εποχη εκεινη, οπως και σημερα βεβαια, ημουν πολυ χλιαρος στην πιστη και παντα εμενα στα λογια χωρις να φτανω ποτε στα εργα.....

Ας εχουμε την προστασια του.....

[costisk]

...ας έχουμε την ευλογία όλων αυτών των φωτισμένων γερόντων και μακάρι να μπορούσαμε στο ελάχιστο να τους μοιάσουμε...

[aposal]

Αποσπάσματα από το βιβλίο «Ο ΓΕΡΩΝ π. ΠΑΪΣΙΟΣ Ο ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ» (Εκδόσεις : «Απόστολος Βαρνάβας»).

(σελ. 45)
Ο γέρων Παΐσιος θαύμαζε τον Γέροντα Πορφύριο για την πνευματικότητά του και τα πολύ μεγάλα και εξαιρετικά χαρίσματα με τα οποία τον προίκισε ο Θεός και όπως συνήθιζε να επαινεί πολύ το καλό, έλεγε ότι Γέροντες σαν κι αυτόν, στέλνει ο Θεός έναν κάθε τετρακόσια χρόνια.

(σελ. 54)
Τα τελευταία χρόνια κοιμήθηκαν πολλοί αξιόλογοι Γέροντες, όπως ο πατήρ Ιάκωβος Τσαλίκης, ο πατήρ Πορφύριος, ο πατήρ Γεράσιμος Μικραγιαννανίτης, ο υμνογράφος της Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας και ο πατήρ Σωφρόνιος Σαχάρωφ. Ο κόσμος στενοχωρήθηκε πολύ γι’ αυτό και το λέγαμε στον Γέροντα Παΐσιο, ο οποίος έλεγε να έχουμε θάρρος και να μην ταρασσόμαστε, γιατί και αν ο Θεός μας πήρε έξι μεγάλους Γέροντες, θα μας στείλει άλλους εξήντα. Ο Κύριος αγαπά το λαό του και τα μάτια του είναι πάνω απ’ αυτόν, όπως η μητέρα κοιτάζει το νήπιό της κι ακόμη περισσότερο.

[heart]

ΑΓΙΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ.δεν των γνωρισα ουτε και εγω.τα μιαλα μου τοτε..πεταγαν.
ας μας ευλογει απο εκει που ειναι.ειχαι πει σε ενα πνευματικο του παιδι¨οταν πεθανω θα ερχωμε πιο συχνα
στα σπιτια σας,γιατι με το θανατο καταργουντε οι αποστασεις.και εν ζωη που ηταν παλι εκμιδενιζε της αποστασεις.

ας μας ευλογει!