Re: Γέροντας Πορφύριος
Δημοσιεύτηκε: Σάβ Σεπ 29, 2012 1:02 pm
Εμπειρία της Μαρίας Α, με τον π. Πορφύριο
Η Μαρία Α. διηγείται:
«Κάποτε πήγα στον Γέροντα, πάνω στο βουνό, στο Μήλεσι. Είχα λογισμούς ότι ήταν πλανεμένος. Μόλις με είδε, μου είπε:
- Έλα εδώ, Μαρία, που με λες πλανεμένο και παλιάνθρωπο. Δεν ντρέπεσαι να λες πως ξεγελάω τον κόσμο; Έλα μέσα να με γνωρίσεις. Δεν ντρέπεσαι που τολμάς και διαβάζεις τέτοια βιβλία μυστικής θεολογίας ή νηπτικής που είναι το σωστό να λένε, γιατί εσύ δεν είσαι ούτε αρχάρια αυτής της ζωής των πατέρων.
Τότε του απάντησε σαστισμένη:
- Ξέρετε τι λέτε; Εγώ στερούμαι τα πάντα, κοινωνώ κι εξομολογούμαι.
Εκείνος όμως μου αποκρίθηκε:
- Δεν έχει αυτή η ζωή καμία σχέση με τη ζωή των πατέρων που μελετάς. Δώσε μου το χέρι σου.
- Έβαλε την παλάμη του στον καρπό του δεξιού μου χεριού από τη μέσα μεριά και με εισήγαγε αμέσως σε μια κατάσταση πρωτόγνωρη για μένα. Είχε θεία ευωδία, ανεκλάλητη, φως πότε ολόχρυσο και πότε πιο λευκό από του ηλίου τις ακτίνες, έκπαγλο, υπέρλαμπρο. Το σώμα μου έγινε ανάλαφρο, αέρινο, και ακούγονταν ύμνοι ουράνιοι. Έπεσα κάτω, δεν είχα σχέση με τη γη. Παρουσιάστηκε πλήθος αγγέλων λαμπρών και εγώ αναρωτήθηκα: «Τι σχήμα έχουν οι άγγελοι;». Τότε μου λέει ο Γέροντας:
- Ναι, όταν οι μύστες είναι αρχάριοι σαν και σένα, έτσι πρέπει να παρουσιαστούν. Μη φοβάσαι, θα πυκνώσεις.
Πράγματι, άρχισα να νιώθω άνθρωπος, να βλέπω τον κόσμο γύρω μου και να νιώθω το σώμα μου και πάλι φυσικό».
1 Οκτωβρίου 2011
Από το βιβλίο: «ΑΡΧΙΜ. ΑΡΣΕΝΙΟΣ ΚΩΤΣΟΠΟΥΛΟΣ
Από το χάος στο φως
Στα ίχνη ενός σπουδαίου ανθρώπου του Θεού»
ΑΘΗΝΑ 2012
Η Μαρία Α. διηγείται:
«Κάποτε πήγα στον Γέροντα, πάνω στο βουνό, στο Μήλεσι. Είχα λογισμούς ότι ήταν πλανεμένος. Μόλις με είδε, μου είπε:
- Έλα εδώ, Μαρία, που με λες πλανεμένο και παλιάνθρωπο. Δεν ντρέπεσαι να λες πως ξεγελάω τον κόσμο; Έλα μέσα να με γνωρίσεις. Δεν ντρέπεσαι που τολμάς και διαβάζεις τέτοια βιβλία μυστικής θεολογίας ή νηπτικής που είναι το σωστό να λένε, γιατί εσύ δεν είσαι ούτε αρχάρια αυτής της ζωής των πατέρων.
Τότε του απάντησε σαστισμένη:
- Ξέρετε τι λέτε; Εγώ στερούμαι τα πάντα, κοινωνώ κι εξομολογούμαι.
Εκείνος όμως μου αποκρίθηκε:
- Δεν έχει αυτή η ζωή καμία σχέση με τη ζωή των πατέρων που μελετάς. Δώσε μου το χέρι σου.
- Έβαλε την παλάμη του στον καρπό του δεξιού μου χεριού από τη μέσα μεριά και με εισήγαγε αμέσως σε μια κατάσταση πρωτόγνωρη για μένα. Είχε θεία ευωδία, ανεκλάλητη, φως πότε ολόχρυσο και πότε πιο λευκό από του ηλίου τις ακτίνες, έκπαγλο, υπέρλαμπρο. Το σώμα μου έγινε ανάλαφρο, αέρινο, και ακούγονταν ύμνοι ουράνιοι. Έπεσα κάτω, δεν είχα σχέση με τη γη. Παρουσιάστηκε πλήθος αγγέλων λαμπρών και εγώ αναρωτήθηκα: «Τι σχήμα έχουν οι άγγελοι;». Τότε μου λέει ο Γέροντας:
- Ναι, όταν οι μύστες είναι αρχάριοι σαν και σένα, έτσι πρέπει να παρουσιαστούν. Μη φοβάσαι, θα πυκνώσεις.
Πράγματι, άρχισα να νιώθω άνθρωπος, να βλέπω τον κόσμο γύρω μου και να νιώθω το σώμα μου και πάλι φυσικό».
1 Οκτωβρίου 2011
Από το βιβλίο: «ΑΡΧΙΜ. ΑΡΣΕΝΙΟΣ ΚΩΤΣΟΠΟΥΛΟΣ
Από το χάος στο φως
Στα ίχνη ενός σπουδαίου ανθρώπου του Θεού»
ΑΘΗΝΑ 2012
