Ασκητές μέσα στον κόσμο...

[NIKOSZ]

http://www.alopsis.gr/modules.php?name= ... e&sid=1016

[NIKOSZ]

Το 1922 ήρθε από την Μικρασία με τους πρόσφυγες ένα ορφανό Ελληνόπουλο,
ονόματι Συμεών.
Εγκαταστάθηκε στον Πειραιά σε μια παραγκούλα
και εκεί μεγάλωσε μόνο του.
Είχε ένα καροτσάκι
και έκανε τον αχθοφόρο,
μεταφέροντας πράγματα στο λιμάνι του Πειραιά.
Γράμματα δεν ήξερε ούτε πολλά πράγματα από την πίστη μας.
Είχε την μακαρία απλότητα και πίστη απλή και απερίεργη.
Όταν ήρθε σε ηλικία γάμου νυμφεύθηκε,
έκανε δύο παιδιά
και μετακόμισε με την οικογένεια του στη Νίκαια.
Κάθε πρωί πήγαινε στο λιμάνι του Πειραιά
για να βγάλει το ψωμάκι του.
Περνούσε όμως κάθε μέρα το πρωί από το ναό του αγίου Σπυρίδωνος,
έμπαινε μέσα,
στεκόταν μπροστά στο τέμπλο,
έβγαζε το καπελάκι του και έλεγε:
«Καλημέρα Χριστέ μου, ο Συμεών είμαι. Βοήθησέ με να βγάλω το ψωμάκι μου».
Το βράδυ που τελείωνε τη δουλειά του
ξαναπερνούσε από την Εκκλησία,
πήγαινε πάλι μπροστά στο τέμπλο και έλεγε:
«Καλησπέρα Χριστέ μου, ο Συμεών είμαι. Σʼ ευχαριστώ που με βοήθησες και σήμερα».
Και έτσι περνούσαν τα χρόνια του ευλογημένου Συμεών.
Περίπου το έτος 1950 όλα τα μέλη της οικογενείας του αρρώστησαν από φυματίωση και εκοιμήθησαν εν Κυρίω.
Έμεινε ολομόναχος ο Συμεών
και συνέχισε αγόγγυστα τη δουλειά του
αλλά και δεν παρέλειπε να περνά από τον άγιο Σπυρίδωνα
να καλημερίζει και να καλησπερίζει τον Χριστό,
ζητώντας την βοήθεια Του και ευχαριστώντας Τον.

Όταν γέρασε ο Συμεών, αρρώστησε.
Μπήκε στο Νοσοκομείο και νοσηλεύτηκε περίπου για ένα μήνα.
Μια προϊσταμένη από την Πάτρα τον ρώτησε κάποτε:
-Παππού, τόσες μέρες εδώ μέσα δεν ήρθε κανείς να σε δει. Δεν έχεις κανένα δικό σου στον κόσμο;
-Έρχεται, παιδί μου, κάθε πρωί και απόγευμα ο Χριστός και με παρηγορεί.
-Και τι σου λέει, παππού;
-«Καλημέρα Συμεών, ο Χριστός είμαι, κάνε υπομονή».
-«Καλησπέρα Συμεών, ο Χριστός είμαι, κάνε υπομονή».
Η Προϊσταμένη παραξενεύτηκε και κάλεσε τον Πνευματικό της, π. Χριστόδουλο Φάσο, να έρθει να δει τον Συμεών μήπως πλανήθηκε.
Ο π. Χριστόδουλος τον επισκέφθηκε, του έπιασε κουβέντα, του έκανε την ερώτηση της Προϊσταμένης και ο Συμεών του έδωσε την ίδια απάντηση.
Τις ίδιες ώρες πρωί και βράδυ, που ο Συμεών πήγαινε στο ναό και χαιρετούσε τον Χριστό, τώρα και ο Χριστός χαιρετούσε τον Συμεών.
Τον ρώτησε ο Πνευματικός:
-Μήπως είναι φαντασία σου;
-Όχι, πάτερ, δεν είμαι φαντασμένος, ο Χριστός είναι.
-Ήρθε και σήμερα;
-Ήρθε.
-Και τι σου είπε;
-Καλημέρα Συμεών, ο Χριστός είμαι. Κάνε υπομονή, σε τρεις μέρες θα σε πάρω κοντά μου πρωΐ - πρωΐ.
Ο Πνευματικός κάθε μέρα πήγαινε στο Νοσοκομείο,
μιλούσε μαζί του και έμαθε για την ζωή του.
Κατάλαβε ότι πρόκειται περί ευλογημένου ανθρώπου.
Την τρίτη ημέρα πρωΐ - πρωΐ πάλι πήγε να δει τον Συμεών
και να διαπίστωσει αν θα πραγματοποιηθεί η πρόρρηση ότι θα πεθάνει.
Πράγματι εκεί πού κουβέντιαζαν, ο Συμεών φώναξε ξαφνικά:
«Ήρθε ο Χριστός», και εκοιμήθη τον ύπνο του δικαίου.
Αιωνία του η μνήμη.
Αμήν.

(Από το βιβλίο ΑΣΚΗΤΕΣ ΜΕΣΑ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ, 2008, σελ. 350-351,
Ιερόν Ησυχαστήριον Άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος,
Μεταμόρφωσις Χαλκιδικής).

http://www.imlemesou.org/komvos/index.p ... Itemid=163

[NIKOSZ]

(Το παρακάτω πηραμε από σχόλιο ανάρτησης του "Ζωντανού Ιστολόγιου")

Διηγήθηκε η γιαγιά Λαμπρινή:
«Η κόρη μου Σταθούλα είχε περάσει τα δεκαοχτώ της
και ήταν καιρός για παντρειά.
Άρχισαν τα προξενιά,
αλλά δεν με ανέπαυαν οι γαμπροί.
Ήταν ευκατάστατοι, καλοί άνθρωποι,
αλλά με σεσαλευμένη καθαρότητα.
Εκείνα τα χρόνια δεν είχε τόσο λόγο η νύφη για την επιλογή του γαμπρού
και επειδή είχα την μέριμνα του γαμπρού
ήθελα πρώτα απ’ όλα να είναι καθαρός, αγνός.
Η Σταθούλα δεν είχε κλίσει για καλογερική όπως εγώ
και έπρεπε να βρεθεί γαμπρός.
Μια μέρα το βράδυ που πήγα στο κρεβάτι να κοιμηθώ,
πήρα ως συνήθως να διαβάσω ένα βιβλίο
και ήμουν στενοχωρημένη γιατί δεν βρισκόταν ο γαμπρός.
Ο άνδρας μου κοιμόταν χωριστά για μην τον ενοχλώ.
Μόλις είχε πάρει ο ύπνος τον άνδρα μου,
άνοιξε το παράθυρο μόνο του
και μπήκε ο φύλακας Άγγελός μου.
Πήρε το πνεύμα μου.
Στο κρεβάτι μου έμεινε το σώμα μου μισοπεθαμένο.
Βαδίζαμε-βαδίζαμε χωρίς να ξέρω πού πάμε.
Φθάσαμε στην Πρέβεζα.
Μου λέει:
“Μην σταματάς καθόλου. Θέλουμε να πάμε στη Λευκάδα”.
Εγώ δεν ήξερα πού είναι η Λευκάδα.
Φθάσαμε στο νησί, πήγαμε σ’ένα σπίτι στην εξώπορτα.
Μου λέει ο άγγελος:
“Κάθισε εδώ και εγώ θα ανοίξω την πόρτα.
Να κοιτάς μέσα”.
Άνοιξε την πόρτα του σπιτιού και είδα ένα νέο όρθιο,
με κουστούμι, με την πλάτη γυρισμένη.
Γύρισε τότε να κλείσει την πόρτα,
γιατί του φάνηκε ότι άνοιξε μόνη της
και τον είδα και από μπροστά.
Ο Άγγελος ήταν πνεύμα και εγώ άυλη και δεν μας έβλεπε.
–“Σου αρέσει για γαμπρός στην κόρη σου;”
–“Καλός είναι, αλλά είμαστε μακριά.”
–“Άγγελος είναι και αυτός όπως και εγώ.”
–“Άγγελο θα πάρει η κόρη μου; Άνθρωπος είναι, πώς θα πάρει Άγγελο”,
ενώ εννοούσε την καθαρότητά του!
–“Από τώρα δεν θα κάνεις άλλο συνοικέσιο για την κόρη σου ό,τι και να σου λένε οι άλλοι. Θα περιμένεις λίγα χρόνια, λόγω κάποιων δυσκολιών, αλλά θα σου τον φέρω τον γαμπρό μόνο του και θα βρει την κόρη σου.”
Ξεκινήσαμε την επιστροφή με τον ίδιο τρόπο.
Πέρασαν τρία χρόνια και πήγε η κόρη μου με το γιο μου σ’ ένα ζαχαροπλαστείο.
Εκεί ήταν ο γαμπρός.
Μόλις την είδε, ήρθε και την ζήτησε σε γάμο.
Κατάλαβα ότι ήταν αυτός που ήθελε ο Θεός.
Τον δεχτήκαμε και δόξασα τον Θεό για την μεγαλοσύνη Του.»

Από το Κεφάλαιο 19 «Λαμπρινή Βέτσιου»
του υπέροχου βιβλίου ΑΣΚΗΤΕΣ ΜΕΣΑ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ,
Τομος Α,
Εκδόσεις ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ 2008,
Κεντρική αποκλειστική διάθεση
τηλ 2375061592, 2375061103 fax 2375061103.
Για την αντιγραφή ΑΠ.

[VASSILIKH]

πάρα πολύ καλό βιβλίο..αξίζει να το διαβάσετε

[ester]

ΑΠΛΟ ΚΑΙ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟ !
ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΟ!

Σας το συνιστώ ανεπιφύλακτα

[ntinoula]

Αποσπάσματα

[babisgr]

Και εμένα μου είχε αρέσει παρα πολύ, και είχα σκοπό να το προτείνω αυτές τις ημέρες.
Ετοιμάζεται και μερος β΄ του βιβλίου, δλδ με νέες ιστορίες.

[magdalini]

Συγκινηθηκα πολλυ με τις περιγραφες απο το βιβλιο [Ασκητες μεσα στον κοσμο[ δεν το εχω διαβασει αλλα θα προσπαθησω να το βρω .Αν θελετε βρειτε και εσεις το βιβλιο [ΓΕΡΟΝΤΙΣΑ ΘΕΟΣΕΜΝΗ] αφιερωμενο στην μακαριστη Ηγουμενη της Χρυσοπηγης Μοναστιρη που λαμπρινει τον τοπο μου τα Χανια.Η Γεροντισα ηταν Αγια ψυχη.Συχνα ελεγε [σε καθε λογισμο που δεν θελετε να εχετε να λετε 3 φορες [ΚΥΡΙΕ ΙΗΣΟΥ ΚΥΡΙΕ ΙΗΣΟΥ ΚΥΡΙΕ ΙΗΣΟΥ].Μετα τρεις φορες εξαφανιζοντε ολα.

[dionysisgr]

Kαλως την, την Μαγαληνη μας.

Αγιο και ιερο ονομα εχεις, δηλωτικο πιστεως, αυταπαρνησεως, θηλυκής ανδρείας, γενναιου φρονηματος, και αφοσιωσεως, στον Ανασταντα Κυριο.

Και το βιβλιο που γραφεις ειναι πολυ καλο, το εχω και εγω, απο το εν λογω Μοναστηρι στην Κρητη, οπου και εχουν καταπληκτικο θυμιαμα κεχριμπαρι, το οποιο νομιζω ειναι κατασκευης τους.

Το εχω επισκευθει το Μοναστηρι τους και ειναι αξιολογοτατο. Εχει και πνευματικη σχεση με τον γ.Πορφυριο, απο την εποχη που ετοιμαζοταν η αδελφοτητα.

Πνευματικη μορφη η γεροντισσα Θεοσεμνη, την ευχη της να εχουμε.

Καλη συμμετοχη Μαγδαληνη στο φορουμ μας. Και οτι και να δεις, μην σκανδαλιστεις, εσυ να παιρνεις μονο τα ωφελιμα σαν την φρονιμη και εργατικη μελισσα. Αμην.

[Dimitra79]

Συγκινηθηκα πολλυ με τις περιγραφες απο το βιβλιο [Ασκητες μεσα στον κοσμο[ δεν το εχω διαβασει αλλα θα προσπαθησω να το βρω .Αν θελετε βρειτε και εσεις το βιβλιο [ΓΕΡΟΝΤΙΣΑ ΘΕΟΣΕΜΝΗ] αφιερωμενο στην μακαριστη Ηγουμενη της Χρυσοπηγης Μοναστιρη που λαμπρινει τον τοπο μου τα Χανια.Η Γεροντισα ηταν Αγια ψυχη.Συχνα ελεγε [σε καθε λογισμο που δεν θελετε να εχετε να λετε 3 φορες [ΚΥΡΙΕ ΙΗΣΟΥ ΚΥΡΙΕ ΙΗΣΟΥ ΚΥΡΙΕ ΙΗΣΟΥ].Μετα τρεις φορες εξαφανιζοντε ολα.

Έτυχε πέριση το καλοκαίρι να κάνω διακοπές στα Χανιά και να επισκευθώ την Μονή Χρυσοπήγής. Το βιβλίο με τη Γερόντισσα Θεοσμένη μου το χάρισε η νυν Γερόντισσα Θοσέμνη και μου είπε κι όλας την ιστορία με την εικόνα της Παναγίας που κλάπηκε απο την Μονή και πώς έφτασε ξανά πίσω με την προσευχή της.
Είναι πάρα πολύ αξιόλογη η Μονή όπως και το ποιμνείο της. Οπότε όποιος πάει φέτος Κρήτη καλλά είναι να περάσει και απο εκεί.Αν και οι περισσότερες μοναχές έχουν μεταφερθεί στη νέα Μονή που χτίστηκε προς τιμήν του Κυρίου μας πάνω στο βουνό. Επίσης το Μοναστήρι της Χρυσοπηγής διαθέτει και αξιόλογο μουσείο λαικής τέχνης.