Σήμερα ζούμε, αύριο δεν υπάρχουμε.

[smarti]

Εκείνος μας δημιούργησε και Εκείνος πονάει και ενδιαφέρεται πολύ περισσότερο για την σωτηρία της ψυχής μας απ' ότι εμείς. Ας μην έχουμε στο μυαλό μας έναν Θεό που καιροφυλακτεί να μας δικάσει, να μας τιμωρήσει, να να μας ρίξει στην κόλαση. Δεν πιστεύουμε σε τέτοιον Θεό. Ο δικός μας ο Θεός είναι Αγάπη. Ο δικός μας Θεός ψάχνει ευκαιρία να μας σώσει, όχι να μας κολάσει. Αδικούμε πολύ τον Θεό όταν τον βλέπουμε διαφορετικά.

Δεν ειπε κανεις το αντιθετο Βασίλη. Οτι ο θεος ειναι αγαπη το ξερουμε ολοι για αυτο εκανα και την ερωτηση αν παρολα που δεν συμμετειχε, μπορει να μπει στο παραδεισο...δεν νομιζω να βλεπουμε τον θεο διαφορετικα!!
Στο έλεος του ελπίζουμε όλοι. Οσο για τον πόνο που νοιώθουμε όταν χάνουμε κάποιον, πραγματικά τι να πω μπράβο σας, αφου μπορειτε και αντιμετωπίζεται τόσο ψυχραιμα τις καταστάσεις και προ παντος το θάνατο και τους ανθρωπους οι οποιοι μενουν πισω ..μπραβο σας. Μαλλον εχω πολυ δουλεια μπροστα μου!
θα θελα μονο να πω οτι πολυ ανθρωποι δεν ειναι και πνευματικα τοσο ωριμοι ωστε να τους πουμε ολα αυτα που λενε οι Αγιοι μας και να μπορεσουν να τα κατανοησουν και οταν ποναει καποιος δεν μπορεις να τον πεις βαλε ορια στο πονο σου. Μακαρι να φτασουμε καποτε εμεις οι αμαρτωλοι σε αυτα τα πνευματικα επιπεδα να μπορουμε να δουμε η να βλεπουμε τον καθε θανατο γυρο μας με χαρα. Μακαρι. Τον Θανατο δεν τον φοβαμαι...φοβαμαι αυτους που θα μεινουν πισω...να τους δινει ο Θεος κουραγιο να ξαναβρουν το χαμογελο τους!

[zafeiris]

ο άγιος Κοσμά ο Αιτωλός στις διδαχές του, μιλάει φίλοι μου για το θέμα του θανάτου. Μας προτρέπει να μην κλαίμε και να μην στεναχωριόμαστε αν κάποιος δικός μας φύγει απο τη ζωη διότι πάει να συναντήσει τον Δημιουργό μας. αυτό και μόνο πρέπει να μας δίνει χαρά, λέει ο άγιος.
το θέμα είναι, πώς εμείς έχουμε προετοιμάσει την ψυχή μας;
Σίγουρα η οδύνη είναι ένα ανθρώπινο συναίσθημα και δεν μπορούμε με μια κινηση να το σβήσουμε.

[arxontopoulo]

Σμαρώ, όλοι μας λίγο-πολύ μέσα στο ίδιο καζάνι βράζουμε. Κανείς δεν είπε ότι δεν πονάμε. Ανάλογα όμως με το πόσο ώριμος πνευματικά είναι ο καθένας από μας, αντιμετωπίζει και τις θλίψεις.

Τώρα όσον αφορά τους ανθρώπους που πενθούν και ιδιαίτερα αυτούς που βρίσκονται μακριά από την Εκκλησία, είναι πράγματι δύσκολο να τους παρηγορήσει κανείς. Αυτό που σίγουρα βοηθάει είναι η αγάπη και οι προσευχές μας.

[smarti]

Μπορει να γινει χαμος τωρα, αλλα ο αντρας μου μου ειπε να σας ρωτησω κατι!!
Η ερωτηση του ειναι.
Αν ενας ανθρωπος ειναι στη ζωη του εγκληματιας , εχει σκοτωσει εχει κανει οτιδηποτε κακο και οταν πεθανει η πριν πεθανει δεν μετανοησει..και παει στη κολαση, γινεται μετα καποιος ο οποιος ειναι στη ζωη και τον αγαπουσε παρα πολυ με τρισαγια και ευχέλαια και σαρανταλειτουργα να τον βοηθησει να βγει απο τη κολαση και να παει στο παραδεισο?
η ερωτηση του αυτη προεκυψε μετα απο τη συζητηση, πως αν πεθανω, θα θελα ασχετα αν δεν πιστευει να μου αναβει και κανενα κερακι η να μου κανει ενα σαρανταλειτουργο.
Μου ειπε να σας το ρωτησω εκ μερος του! Αν θελει και ξερει καποιος μηπως μπορει να του απαντησει?

[Koyk]

Δυστηχως δεν γινετε Σμαρω μου... αν μιλαμε για θανασιμα αμαρτηματα. Αλλιως αν γινόταν ολοι αυτο θα καναμε...τα τρισαγια βοηθάνε και όντως αναπαυουν την ψυχη ενος κεκοιμημένου, οταν και αυτος εχει προσπαθησει, πριν κοιμηθει, να μετανοήσει. Δηλ. ναι μεν εξομολογηθηκε, κοινωνησε, αλλα δεν του δοθηκε ο χρονος να πράξει έργα μετανοιας...ή μπορει απλα να ειχε καιρό να κοινωνησει χωρίς βέβαια να έχει κάτι σοβαρό σαν αμαρτια που να τον βαραίνει. Η μπορει να χε καλη προαιρεση και χωρις να τον βαραίνουν αμαρτίες σοβαρές....Παντως σαυτο το θέμα ισχύει το "ανεξερεύνητα τα κρίμματα του Θεου"

[smarti]

Σε ευχαριστώ πολύ για την απάντηση σου. θα του την πω, μαλλον θα του την διαβασω. Σε ευχαριστω!

[arxontopoulo]

Μπορει να γινει χαμος τωρα, αλλα ο αντρας μου μου ειπε να σας ρωτησω κατι!!
Η ερωτηση του ειναι.
Αν ενας ανθρωπος ειναι στη ζωη του εγκληματιας , εχει σκοτωσει εχει κανει οτιδηποτε κακο και οταν πεθανει η πριν πεθανει δεν μετανοησει..και παει στη κολαση, γινεται μετα καποιος ο οποιος ειναι στη ζωη και τον αγαπουσε παρα πολυ με τρισαγια και ευχέλαια και σαρανταλειτουργα να τον βοηθησει να βγει απο τη κολαση και να παει στο παραδεισο?
η ερωτηση του αυτη προεκυψε μετα απο τη συζητηση, πως αν πεθανω, θα θελα ασχετα αν δεν πιστευει να μου αναβει και κανενα κερακι η να μου κανει ενα σαρανταλειτουργο.
Μου ειπε να σας το ρωτησω εκ μερος του! Αν θελει και ξερει καποιος μηπως μπορει να του απαντησει?

Σμαρώ, διάβασε αν θέλεις το παρακάτω κείμενο το οποίο νομίζω απαντάει στο ερώτημά σου. Είναι απόσπασμα από το βιβλίο "Ιερομόναχος Χαράλαμπος Διονυσιάτης, ο διδάσκαλος της νοεράς προσευχής" του Ιωσήφ Μ.Δ.

Κάποτε ένας αδελφός, όταν βρισκόμασταν στην Ν. Σκήτη, περιέπεσε σ' ένα αμφίβολο λογισμό:
«Προσευχόμαστε, αγρυπνούμε, ωραία αυτά. Όμως κατ' αυτόν τον τρόπο βοηθούμε και τους άλλους ή μόνον τον εαυτό μας;». Ενώ ετοιμαζόταν να εξομολογηθεί αυτόν τον λογισμό στον Γέροντα (τον παπα- Χαράλαμπο), τον πρόλαβε ο δεύτερος και με πρόσωπο που φαινόταν βαθιά συγκινημένο, λέγει στον αδελφό.

— Απόψε παιδί μου, ο Θεός μου έδειξε το έξης φοβερό θέαμα. Ενώ προσευχόμουν, για μια στιγμή μου φάνηκε ότι βρισκόμουν σε μια πολύ μεγάλη τράπεζα. Στεκόμουν μπροστά σε μια πόρτα πού έμοιαζε σαν την ωραία πύλη της εκκλησίας. Μέσα εκεί σ' αυτόν τον χώρο, αμέτρητα πλήθη περίμεναν σειρά. Εγώ έμοιαζα σαν αρχισιτοποιός. Μέσα σ' αυτόν τον χώρο διέκρινα και σας να βρίσκεστε κοντά μου. Κόβατε κάτι μεγάλα σαν πρόσφορα και μου τα φέρνατε. Ό άλλος κόσμος περνούσε σε δυο σειρές, στη μια οί ζωντανοί, στην άλλη οι πεθαμένοι. Τους μοίραζα όλους από μια μερίδα ευλογία και φεύγανε όλοι χαρούμενοι. Διέκρινα μέσα πάρα πολλούς γνωστούς μου, όσους είχα γραμμένους, ζωντανούς-πεθαμένους, στο μνημονοχάρτι.

Και ο αδελφός με την σειρά του:
— Γέροντα, αυτό για μένα ήταν. Μου έλυσες την απορία μου. Τώρα κατάλαβα, τι προσφέρουν οι προσευχές και το μνημόνευμα στην προσκομιδή για όλον τον κόσμον.

Αφού παιδί μου ενδιαφέρεσαι, να σου πω και κάτι για το κομποσχοίνι πιο φοβερό, γύρω από την ζωήν του Γέροντα μου (του Γέροντα Ιωσήφ του Ησυχαστή). Ό Γέροντας μου, είχε στον κόσμον μια εξαδέλφη. Αν και ή ζωή της δεν ήταν τόσο καλή, ο Γέροντας όμως την αγαπούσε πολύ. Κάποτε τον ειδοποίησαν ότι ή εξαδέλφη του πέθανε και μάλιστα όχι καλά. Έκαμνε διάφορους μορφασμούς, θεατρινισμούς· μιλούσε άσχημα κλπ. και σ' αυτά τα χάλια πάνω ξεψύχησε. Μόλις το μαθαίνει ο Γέροντας, άρχισε τα κλάματα. Εγώ παραξενεύτηκα· τόση ευαισθησία· να κλαίει τόσον πολύ. Όμως κατάλαβε ο ίδιος τον λογισμό μου και με προλαβαίνει: «Εγώ δεν κλαίω παιδί μου πού πέθανε· αλλά κλαίω γιατί κολάστηκε».

Ωστόσο απ' εκείνη την ημέραν ο Γέροντας δώστου συνέχεια νηστεία και προσευχή για την εξαδέλφη του. Ύστερα από αρκετές ημέρες, βλέπω τον Γέροντα πολύ χαρούμενο. «Τι συμβαίνει Γέροντα;». «Να σου πω παιδί μου. Αφού όλες αυτές τις μέρες δεν ησύχασα να προσεύχομαι και ν' αγρυπνώ με νηστεία και δάκρυα για την ξαδελφούλα μου, σήμερα είδα το έξης ευχάριστο και θαυμαστό όραμα. Ενώ προσευχόμουν βλέπω ζωντανά την ξαδελφούλα μπροστά μου και μου φωνάζει με πολλή αγαλλίαση: "Σήμερα είναι η μέρα της σωτηρίας μου. Σήμερα γλίτωσα από την κόλασιν. Σήμερα πηγαίνω στον παράδεισο".

Ξαφνικά την ίδια στιγμή βλέπω τον μακαρίτη τον παπα-Γιώργη μπροστά μου. Αυτός είναι ένας σύγχρονος άγιος. Όταν ήμουν στον κόσμον τον πρόλαβα. Έβαλε στο μυαλό του, είναι δυνατόν, να βγάλει όλους τους αμαρτωλούς από την κόλασιν. Κάθε μέρα λειτουργούσε και μνημόνευε χιλιάδες ονόματα. Κατόπιν γυρνούσε τα μνήματα και όλη μέρα διάβαζε τρισάγια και μνημόσυνα στους πεθαμένους. Αφού λοιπόν εν οράματι τον είδα μπροστά μου, τον ακούω και με μεγάλο θαυμασμό μου λέγει: "Βρε-Βρε... εγώ μέχρι τώρα νόμιζα ότι οι πεθαμένοι σώζονται μόνο με λειτουργίες και μνημόσυνα. Τώρα όμως είδα και κατάλαβα ότι και με τα κομποσχοίνια σώζονται οί κολασμένοι". Και ξανά με θαυμασμό: "Και με τα κομποσχοίνια σώζεται ο κόσμος ... !". Μ' αυτό το όραμα πληροφορήθηκα ότι η ξαδελφούλα σώθηκε, αλλά μου 'δειξε ο Θεός και την δύναμιν του κομποσχοινιού ώστε και από την κόλασιν να βγάζει ψυχήν».

Λέγοντας στον αδελφό συγκινημένος ο Γέροντας αυτά, του έδωσε την ευλογία του και του ευχήθηκε: «Άντε στην ευχή μου και κοίταξε να βιαστής όσο μπορείς στην υπακοή και στην ευχή, αν θέλεις και τον εαυτό σου και τους άλλους να βοηθήσεις».

[smarti]

Σε ευχαριστώ πολύ Βασίλη για το ωραίο και διδακτικό κείμενο!! Και για να το δέσω λίγο με την απάντηση του Κουχ, και για να δω αν κατάλαβα καλά..η ξαδέλφη του γέροντα, μπορεσε και σώθηκε από την κόλαση με τις προσευχές του γέροντα, αλλά με την προϋπόθεσή ότι δεν είχε θανάσιμα αμαρτήματα....κατάλαβα σωστά?

[arxontopoulo]

Σε ευχαριστώ πολύ Βασίλη για το ωραίο και διδακτικό κείμενο!! Και για να το δέσω λίγο με την απάντηση του Κουχ, και για να δω αν κατάλαβα καλά..η ξαδέλφη του γέροντα, μπορεσε και σώθηκε από την κόλαση με τις προσευχές του γέροντα, αλλά με την προϋπόθεσή ότι δεν είχε θανάσιμα αμαρτήματα....κατάλαβα σωστά?

Σμαρώ, κανείς δεν γνωρίζει τι αμαρτίες είχε κάνει η συγκεκριμένη γυναίκα. Το μόνο που φαίνεται μέσα από την παραπάνω περιγραφή είναι ότι είχε κολαστεί και ο γέροντας Ιωσήφ κατάφερε με την προσευχή του όχι απλώς να καλυτερεύσει την θέση της, αλλά να την βγάλει από την κόλαση! Η περίπτωση αυτή είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα της δύναμης που έχει η προσευχή, και ιδιαίτερα οι μεσιτείες των αγίων.

[filotas]

Μπορει να γινει χαμος τωρα, αλλα ο αντρας μου μου ειπε να σας ρωτησω κατι!!
Η ερωτηση του ειναι.
Αν ενας ανθρωπος ειναι στη ζωη του εγκληματιας , εχει σκοτωσει εχει κανει οτιδηποτε κακο και οταν πεθανει η πριν πεθανει δεν μετανοησει..και παει στη κολαση, γινεται μετα καποιος ο οποιος ειναι στη ζωη και τον αγαπουσε παρα πολυ με τρισαγια και ευχέλαια και σαρανταλειτουργα να τον βοηθησει να βγει απο τη κολαση και να παει στο παραδεισο?
η ερωτηση του αυτη προεκυψε μετα απο τη συζητηση, πως αν πεθανω, θα θελα ασχετα αν δεν πιστευει να μου αναβει και κανενα κερακι η να μου κανει ενα σαρανταλειτουργο.
Μου ειπε να σας το ρωτησω εκ μερος του! Αν θελει και ξερει καποιος μηπως μπορει να του απαντησει?

Χωρίς να μπορούμε ν' απαντήσουμε ουσιαστικά για το πως λειτουργεί η δικαιοσύνη του Θεού, απαντώ τι νομίζω εγώ βασισμένος στα λόγια του ίδιου του Χριστού μας. Τα έργα μας μας κρίνουν, αν είναι έργα φωτός μας οδηγούν κοντά στο Φως, αν είναι σκοτεινά μας οδηγούν μακριά Του. Η κρίση αυτή είναι μάλλον οριστική. Ο Θεός κατά το μέγα Έλεός Του με τις προσευχές της στρατευομένης Εκκλησίας και τις πρεσβείες των Αγίων και ιδιαιτέρως της Παναγίας είναι πιθανόν να μεταβάλει τη θέση κάποιων ανθρώπων, που βρίσκονται σε οριακή κατάσταση.

Στο βιβλίο πάντως "Αγιορείται Πατέρες και Αγιορείτικα" του Γέροντος Παισίου, αναφέρεται περίπτωση Αγίου υποτακτικού που κατόρθωσε με την ένθερμη προσευχή του να μεταβάλει τη θέση του αμελούς Γέροντά του.