Απαγόρευσαν σε δασκάλα να διδάξει τον «Κεμάλ»

[dionysisgr]

"..Αδέλφια μου, δώστε προσοχή στα λόγια μου!
Έτσι που βλέπετε, έβλεπα κι εγώ, και θαρρούσα πως έβλεπα"
μα τώρα κατάλαβα πως ήμουνα στραβός και κουφός και ποδαγρός.

Μετά χαράς δέχουμαι κάθε κακοπάθηση,
γιατί αλλοιώς δεν ανοίγουνε τα μάτια στο αληθινό το φως,
μήτε τ' αυτιά ακούνε τα καλά μηνύματα,
μήτε τα πόδια περπατάνε στον δρόμο που πάγει εκεί
όπου είναι η αιώνια πολιτεία του Χριστού,
εκεί που βρίσκουνε ειρήνη κι ανάπαψη οι αγαπημένοι του.

Όποιος δεν καταλάβει πως είναι απροστάτευτος από τους ανθρώπους
κι έρημος στον κόσμον τούτον, δεν θα ταπεινωθεί.

Κι όποιος δεν ταπεινωθεί δεν θα ελεηθεί.
Η λύπη της διάνοιας μας σιμώνει στον Θεό.
Γι' αυτό δεν θέλω καμιά καλοπέραση, αλλά καρδιά συντριμμένη.."

Φωτης Κοντογλου.

Στεφανε, εδω ο κυρ Φωτης, κατα την προσωπικη μου γνωμη ενας λαϊκος αγιος,
μας παραδιδει εναργεστατα τον λογο για τον οποιο δεν αποκαλυφθηκε ο Θεος στον Καζαντζακη.

Γιατι εν τελει, συμφωνα με τον Προφητανακτα Δαυϊδ: "..καρδίαν συντετριμμένην και τεταπεινωμένην ο Θεός ουκ εξουδενώσει." Ψαλμος Ν'

Γιατι εαν ειχε, τω οντι ταπεινωθει, ο Καζαντζακης,
οχι στα ομορφα λογια και στην τεχνη του λογου,
θα Τον ειχε βρει τον Θεο, η μαλλον θα τον ειχε βρει Πρωτος ο Θεος,
που ειναι η Ακρα Ταπεινωση, και αναζητα διακαως τον ανθρωπο.

Αλλα για να γραψει αυτα που εγραψε στο μνημα του,
ουτε ταπεινωθηκε, ουτε τον θεο βρηκε..

Εφοσον τα εγραψε εχοντας σωας τας φρενας βεβαια.

Δεν κρινω, αλλα ειναι μια πραγματικοτητα, που για μενα ειναι ξεκαθαρη.

Αυτα που ηθελε, αυτα βρηκε. Το τιποτα και το μηδεν.
Και ο καθενας, ο καθε Καζαντζακης, αυτα που θελει, αυτα θα βρει.

Ομως..

Οταν δεν εχεις πιστη, ελπιδα, τι να την κανεις την ελευθερια;
Αυτη σε παει μεχρι το μνημα, παρακατω δεν μπορει να σε παει.

Και αυτα περι "ελευθεριας", ειναι αλλα λογια να αγαπιομαστε.

Πραγματικη, υπαρξιακη ελευθερια, οντολογικη ελευθερια δεν εχει ο ανθρωπος.

Δεν μιλω για την ενδοκοσμικη ελευθερια των πεπερασμενων επιλογων, με οριο ληξης και στεγανα,
αλλα για την οντολογικη ελευθερια της καθολικης φυγης απο την φθορα και τον θανατο,
που χαριζεται, και ζωουται παρα μονω υποστατικα εν Χριστω Σταυρωθεντι και Ανασταντι,
και εν αρρηκτω κοινωνια μαζι Του, μενοντας στην αγαπη και το θελημα Του.

Δικαιος ο Θεος. Ελεημων ο Θεος. Αγαπη ο Θεος.

Εμεις εχουμε το προβλημα. Αυτος την λυση.

Το θεμα ειναι: Αναζητουμε το Προσωπο του Θεου, εν ταπεινωσει, με διψα για κοινωνια,
η μενουμε ξερα στην αναζητηση, για την αναζητηση και μονο, ωστε να παρουσιαζομαστε,
ως οι λυπημενοι και ψαγμενοι ταχα μοναχικοι αναζητητες, για να διαφερουμε απο την μαζα,
και να βαυκαλιζομαστε οτι ειμαστε κατι το "ξεχωριστο". Αυτο ειναι πλανη, και γεννα μονιμως πλανες.

Ας αναρωτηθει ο καθενας, τι ψαχνει ο ιδιος,
μεσα του με θαρρος και ειλικρινεια,
και μετα να δει και τι ψαχνουν αυτοι που μελεταει επισης.

[ΣΤΕΦΑΝΟΣ]

Ο τρόπος που εκφράζομαι Παναγιώτη δε σημαινει οτι υιοθετω αυτη την άποψη .
χρειάζεται όμως κάποιες φορές να αφήσεις να βγει στην επιφάνεια κάθε άποψη και πράξη και απο εκει και περα να κριθει η δημοκρατικότητά της , η αδελφικότητά της , η ανθρώπινη πλευρά και υπόστασής της αν αυτή υπάρχει .

Ολοι μας πρέπει να κατανοήσουμε τι σημαίνει πραγματικά να καις ένα βιβλίο , τι σημαίνει να λογοκρίνεις την τέχνη , τι σημαίνει να καταδικάζεις στο πυρ το εξωτέρον ανθρώπους που μπορεί να μη συμφωνείς μαζί του ακόμη και στα θέματα του θεου και της θρησκείας .

Άλλο είναι να εκφράζεις την άποψή σου και άλλο ως θεος να κρινεις προσωπα και πραγματα χαρακτηριζοντας ανθρωπους που - συμφωνώ Παναγιώτη - ακόμη μεγαλύτερο το κρίμα είναι όταν αυτοί έχουν πεθάνει και κανείς μας δε ξέρει αυτη τη στιγμησε ποια θέση βρίσκονται...

[panagiotisspy]

Πραγματικη, υπαρξιακη ελευθερια, οντολογικη ελευθερια δεν εχει ο ανθρωπος.

Ακριβώς..

Άλλωστε κυριολεκτικά,
"ελευθερία" σημαίνει
"αυτή η οποία ΘΑ έρθει",
δηλαδή ισχύει ΜΟΝΟ για το μέλλον και ποτέ για το παρόν..

Δικαιος ο Θεος. Ελεημων ο Θεος. Αγαπη ο Θεος.

Εμεις εχουμε το προβλημα. Αυτος την λυση.

Το θεμα ειναι: Αναζητουμε το Προσωπο του Θεου, εν ταπεινωσει, με διψα για κοινωνια,
η μενουμε ξερα στην αναζητηση, για την αναζητηση και μονο, ωστε να παρουσιαζομαστε,
ως οι λυπημενοι και ψαγμενοι ταχα μοναχικοι αναζητητες, για να διαφερουμε απο την μαζα,
και να βαυκαλιζομαστε οτι ειμαστε κατι το "ξεχωριστο". Αυτο ειναι πλανη, και γεννα μονιμως πλανες.

Ας αναρωτηθει ο καθενας, τι ψαχνει ο ιδιος,
μεσα του με θαρρος και ειλικρινεια,
και μετα να δει και τι ψαχνουν αυτοι που μελεταει επισης.

Επίσης ολόσωστο..

Τότε λοιπόν και μόνο ΘΑ έρθει η ελευθερία..
Στο διηνεκές μέλλον ( τώρα) που θα γίνει αέναο και άχρονο παρόν (μετά) της Αγάπης Του....

[panagiotisspy]

Ο τρόπος που εκφράζομαι Παναγιώτη δε σημαινει οτι υιοθετω αυτη την άποψη .

Το ξέρω, δεν αμφέβαλλα ποτέ γι' αυτό καλέ μου Στέφανε..
χρειάζεται όμως κάποιες φορές να αφήσεις να βγει στην επιφάνεια κάθε άποψη και πράξη και απο εκει και περα να κριθει η δημοκρατικότητά της , η αδελφικότητά της , η ανθρώπινη πλευρά και υπόστασής της αν αυτή υπάρχει .

Ολοι μας πρέπει να κατανοήσουμε τι σημαίνει πραγματικά να καις ένα βιβλίο , τι σημαίνει να λογοκρίνεις την τέχνη , τι σημαίνει να καταδικάζεις στο πυρ το εξωτέρον ανθρώπους που μπορεί να μη συμφωνείς μαζί του ακόμη και στα θέματα του θεου και της θρησκείας .

Άλλο είναι να εκφράζεις την άποψή σου και άλλο ως θεος να κρινεις προσωπα και πραγματα χαρακτηριζοντας ανθρωπους που - συμφωνώ Παναγιώτη - ακόμη μεγαλύτερο το κρίμα είναι όταν αυτοί έχουν πεθάνει και κανείς μας δε ξέρει αυτη τη στιγμησε ποια θέση βρίσκονται...

[panagiotisspy]

Όλοι νομίζουμε ότι αγαπάμε τον Θεό, αλλά δυστυχώς, στις περισσότερες φορές αυτόν που αγαπάμε δεν είναι ο Ένας, ο Αληθινός και Τριαδικός Θεός, παρά ένας Θεός κατασκεύασμα δικό μας, τέτοιο που να βολεύει (αναπαύει) τον εγωισμό μας. Εξ ου και οι ρήσεις τύπου: "Αν ο Θεός είναι έτσι, εγώ δεν Τον θέλω".
Το ότι τελικά δεν αγαπάμε τον Θεό, αλλά μόνο τον εγωισμό μας, φαίνεται και από το ότι στο τέλος γινόμαστε δυστυχισμένοι, απογοητευμένοι, απελπισμένοι έως και τρελλαμένοι.

Σωστό Αποστόλη μου..

Και εννοείται πως το α' πληθυντικό πρόσωπο που χρησιμοποίησες,
δυστυχώς ισχύει βασικά στο α' ενικό..

Και εννοείται πως αυτό κατευθύνεται προς την αφεντιά μου..

[ΣΤΕΦΑΝΟΣ]

Όλοι νομίζουμε ότι αγαπάμε τον Θεό, αλλά δυστυχώς, στις περισσότερες φορές αυτόν που αγαπάμε δεν είναι ο Ένας, ο Αληθινός και Τριαδικός Θεός, παρά ένας Θεός κατασκεύασμα δικό μας, τέτοιο που να βολεύει (αναπαύει) τον εγωισμό μας. Εξ ου και οι ρήσεις τύπου: "Αν ο Θεός είναι έτσι, εγώ δεν Τον θέλω".
Το ότι τελικά δεν αγαπάμε τον Θεό, αλλά μόνο τον εγωισμό μας, φαίνεται και από το ότι στο τέλος γινόμαστε δυστυχισμένοι, απογοητευμένοι, απελπισμένοι έως και τρελλαμένοι.

Αυτό αποτελεί εν γένει ανθρώπινη αδυναμία , νά κατασκευάζουμε πρόσωπα , καταστασεις , τη ζωή μας γενικότερα σύφωνα με τα δικά πιστεύω και θέλω...
για αυτό και η αποδοχή του "διαφορετικού" είναι μια δυσκολη γενικά υπόθεση , το ίδιο και ο σεβασμός προς αυτό.

[dionysisgr]

Δεν χρειαζεται να μπερδευουμε τα πραγματα εκει οπου ειναι απλα.

Καταρχας δεν λεμε οτι καποιος κολαστηκε η σωθηκε με σφραγιδα και υπογραφη.

Και μαλιστα πριν την τελικη Κριση,
που θα ειναι μαλλον μια προσωπικη κριση αυτοσυνειδησιας,
υπο το Ακτιστο ομως, Τριαδικο Φως της θεοτητος,
την αγαπητικη ενεργεια του Θεου δηλαδη.

Η οποια ενεργεια,σε οσους Τον διψασαν τον Θεο,
θα ερθει ως υπαρξιακη αναψυξη αιωνια, και υδωρ αλλομενο, εις ζωην αιωνιον,
ενω αντιθετως σε οσους Τον αγνοησαν,
θα ερθει ως φλογα ασβεστη, απολυτης υπαρξιακης μονωσεως.

Οποτε μαλλον αυτη θα ειναι η Κριση,
παρα μια "νομικη τελετη", με ατελειωτες ουρες αναμονης..

Απο εκει και περα.

Ο Θεος δεν παιζει, ραντεβου στα τυφλα.. Ουτε εχει παραδωσει χυμαδιο.
Ουτε σωζεται ο ανθρωπος με.. κληρωση, η κανοντας οτι του κατεβει.

Εχει θεσει νομους, εχει παραδωσει Λογο, Εκκλησια, Μυστηρια, παραδοση, νουθεσιες,
παραδειγματα αγιων, και αλλα πολλα ων ουκ εστιν αριθμος,
αλλα προπαντος εχει παραδωσει τον δρομο μεσα απο τον οποιο,
περνα η σωτηρια και δεν ειναι αλλος απο την μετανοια εν ταπεινωσει.

Ο χ, ο ψ, μπορει να ειναι οτι ειναι, να εχει κανει οτι εχει κανει,
αλλα απο την στιγμη που θα μετανοησει, και θα ταπεινωθει, σωζεται.

Τοσο αγαπητικα απλο ειναι. Και τοσο Θεϊκο και Δικαιο συναμα.

Απο την αλλη, οταν μια ζωη, αμφισβητεις, και μπερδευεσαι και μπερδευεις,
και στο τελος γραφεις και στο μνημα σου, οτι εγραψες, δηλαδη αποθεωση του μηδενισμου,
με συγχωρειτε, αλλα τι περιμενεις.. Να φτασεις ετσι στην θεωση ας πουμε;

Σε ποιον Θεο; Για ποιον Θεο; Μεσω ποιου Θεου; Αυτου που απερριψες εκκωφαντικα;

Που φαινεται στον βιο, η μετανοια, που ζει η ταπεινωση και εαν υπαρχει και ειναι κρυφη,
τοτε η επιγραφη στο μνημα τι σημαινει;

Την εβαλαν αλλοι εν αγνοια; Ειναι προβοκατσια; Ηταν για πλακα; Η για εφφε;

Εγω ξερω ο Χριστιανος, βαζει ενα Σταυρο, στο μνημα του,
ο οποιος συμβολιζει την Ανασταση που ακολουθει τον σταυρικο θανατο,
και τελος, αντε και κανενα χωριο, η ψαλμικο απο την Βιβλο.

Προσοχη.
Δεν επικεντρωνω στο προσωπο του Καζαντζακη.
Μου ειναι μαλλον αδιαφορο αυτο καθεαυτο.
Ισα ισα, που εχει γραψει και ωραιες ταξιδιωτικες αναφορες,
και ειχε ταλεντο γενικως στο γραψιμο.

Παω στην ουσια του πραγματος. Πανω απο προσωπα. Στην νοοτροπια. Στην σταση ζωης.

Και ποια ειναι η ουσια;

Για καθε ανθρωπο, που απορριπτει συνειδητα και μαλιστα αιωνια,
εως θανατου, και μετα απο αυτον, φωναζοντας στον κοσμο μεσα απο το μνημα του,
οτι αυτο που εκατομμυρια αλλοι εχουν διακυρηξει μεχρις αιματος,
δηλαδη την Πιστη, την Ελπιδα, και την ελευθερια εν Χριστω,
δεν ειναι παρα ενα μηδεν, τοτε τι μπορει να πει καποιος;

Οτι ειναι παραδειγμα προς μιμηση; Οτι φανερωνει τον δρομο προς την σωτηρια; Τι φανερωνει;
Τι κομιζει ενα τετοιο μηδενιστικο μυνημα; Ποιο νοημα ζωης παραδιδει; Ποια θυσια και ποια προσφορα;

Τι αλλο αναδιδει παρα μονο μια εντονη οσμη αυτοθεωσης,
και καθολικης αυτονομησης του καθε φιλαυτου "Εγω",
απο το Εμεις, και απο το Ειναι του Θεου,
που ειναι η Ζωη και η Υπαρξη και το Οντως Ειναι για ολους εμας;

Δεν ξερω, ας το ψαξει ο καθενας, με την συνειδηση του.

Εαν βρει οτι τον αναπαυει, αυτη η σταση,
ας την ανταλλαξει ως προταση ζωης, αντι του Ευαγγελιου του Χριστου,
γιατι εαν πετυχε αυτη στην ζωη και στον θανατο,
τοτε περιττευει για οποιον το αποδεχεται, το Ευαγγελιο του Χριστου.

Βαρυς ο λογος, αλλα αυτη ειναι η αληθεια.

Η θεωμενοι με τον Χριστο,
η με την αυτο-θεωση μας, θα παμε.

Αλλη οδος δεν υπαρχει.

Και μια απορια ενος καθυστερημενου..

Εκεινη η δυσκολεμενη Δασκαλα με τον "Κεμαλ", θα μπορουσε να διαβασει αραγε,
κανενα βιο Aγιου απο το Συναξαρι, να παρουν δυναμη ζωης τα παιδια,
η, της επεφτε πολυ "θρησκευτικο" και συντηρητικο-φανατικο, για τα γουστα της;

Για μπερδεμενα, και θολο-κουλτουρα εχουνε ζηλο,
για την Ορθοδοξια τους πιανει μυρμηγκιασμα στην γλωσσα.

Και μετα ψαχνουμε να δουμε γιατι διαλυομαστε και παμε προς τον γκρεμο με 200..

[Captain Yiannis]

Λοιπόν , αν είναι ευλογημένο,..

Δεν έχω κάψει και ούτε θα κάψω βιβλίο στην ζωή μου,

Παναγιώτη ... είπαμε μιά κουβέντα και την κάναμε ... σφεντόνα .. Κύριε ελέησον

Βέβαια μερικά πράματα θέλουνμε κάψιμο .. αλλά . .. (πες κάτι Βασίλη μας)

.... Νάσαι καλά Διονύση...



... Ευλογείτε

[Alexk]

Δεν χρειαζεται να μπερδευουμε τα πραγματα εκει οπου ειναι απλα.

Καταρχας δεν λεμε οτι καποιος κολαστηκε η σωθηκε με σφραγιδα και υπογραφη.

.................................
Εχει θεσει νομους, εχει παραδωσει Λογο, Εκκλησια, Μυστηρια, παραδοση, νουθεσιες,
παραδειγματα αγιων, και αλλα πολλα ων ουκ εστιν αριθμος,
αλλα προπαντος εχει παραδωσει τον δρομο μεσα απο τον οποιο,
περνα η σωτηρια και δεν ειναι αλλος απο την μετανοια εν ταπεινωσει.

Ο χ, ο ψ, μπορει να ειναι οτι ειναι, να εχει κανει οτι εχει κανει,
αλλα απο την στιγμη που θα μετανοησει, και θα ταπεινωθει, σωζεται.

.........................
Που φαινεται στον βιο, η μετανοια, που ζει η ταπεινωση και εαν υπαρχει και ειναι κρυφη,
τοτε η επιγραφη στο μνημα τι σημαινει;

...............................................
Δεν επικεντρωνω στο προσωπο του Καζαντζακη.
Μου ειναι μαλλον αδιαφορο αυτο καθεαυτο.
Ισα ισα, που εχει γραψει και ωραιες ταξιδιωτικες αναφορες,
και ειχε ταλεντο γενικως στο γραψιμο.

Παω στην ουσια του πραγματος. Πανω απο προσωπα. Στην νοοτροπια. Στην σταση ζωης.

Και ποια ειναι η ουσια;

........................................................................
Οτι ειναι παραδειγμα προς μιμηση; Οτι φανερωνει τον δρομο προς την σωτηρια; Τι φανερωνει;
Τι κομιζει ενα τετοιο μηδενιστικο μυνημα; Ποιο νοημα ζωης παραδιδει; Ποια θυσια και ποια προσφορα;

Τι αλλο αναδιδει παρα μονο μια εντονη οσμη αυτοθεωσης,
και καθολικης αυτονομησης του καθε φιλαυτου "Εγω",
απο το Εμεις, και απο το Ειναι του Θεου,
που ειναι η Ζωη και η Υπαρξη και το Οντως Ειναι για ολους εμας;

Δεν ξερω, ας το ψαξει ο καθενας, με την συνειδηση του.

Εαν βρει οτι τον αναπαυει, αυτη η σταση,
ας την ανταλλαξει ως προταση ζωης, αντι του Ευαγγελιου του Χριστου,
γιατι εαν πετυχε αυτη στην ζωη και στον θανατο,
τοτε περιττευει για οποιον το αποδεχεται, το Ευαγγελιο του Χριστου.

Βαρυς ο λογος, αλλα αυτη ειναι η αληθεια.

Η θεωμενοι με τον Χριστο,
η με την αυτο-θεωση μας, θα παμε.

Αλλη οδος δεν υπαρχει.

Και μια απορια ενος καθυστερημενου..

Εκεινη η δυσκολεμενη Δασκαλα με τον "Κεμαλ", θα μπορουσε να διαβασει αραγε,
κανενα βιο Aγιου απο το Συναξαρι, ..................................
Για μπερδεμενα, και θολο-κουλτουρα εχουνε ζηλο,
για την Ορθοδοξια τους πιανει μυρμηγκιασμα στην γλωσσα.

Και μετα ψαχνουμε να δουμε γιατι διαλυομαστε και παμε προς τον γκρεμο με 200..

Συμφωνώ με τα περισσότερα που γράφεις.
ΑΛΛΑ τί πρέπει να με σκοτίζει για αυτά που έγραψε ο Καζαντζάκης στα βιβλία του ή στον τάφο του;;;
Το μόνο που δείχνουν είναι μια στάση ζωής. Πρέπει δηλαδή (αυτή τη στάση ζωής) να την μιμηθούμε και μεις; Εγώ τουλάχιστον θα έλεγα, πως αν διαβάσεις τη ζωή του, υπάρχει και μπόλικη ψυχοπαθολογία μέσα.
Βέβαια θα μού πεις ότι μπορεί η νεολαία να θελήσει να την μιμηθεί. Εδώ είναι που χρειάζεται τα παιδιά μας να έχουν πρότυπα, πρώτα και κύρια μέσα από την οικογένεια και μετά κάποια από τα καλά πρότυπα τής κοινωνίας, οπότε μπαίνουμε στα δύσκολα. ΑΣ ΔΙΟΡΘΩΣΟΥΜΕ ΛΟΙΠΟΝ ΠΡΩΤΑ ΤΟΥΣ ΕΑΥΤΟΥΣ ΜΑΣ.
Οσο για τη δασκάλα, εν τάξει καλή είναι και η πρότασή σου, αλλά δεν χάλασε και ο κόσμος που προσπάθησε να διδάξει στα παιδιά πώς να προσπαθούν να κατανοήσουν τα τραγούδια. Ας κάνουν λίγο καλύτερα τη δουλειά τους και οι Θεολόγοι μας (και όχι να βγάζουν - ορισμένοι από αυτούς- την ψυχοπαθολογία ή ασχετοσύνη ή αδιαφορία τους πάνω στα παιδιά).

[dionysisgr]

Aδερφε Alexk, δεν πρεπει να μιλας προφανως για μενα.

Εισαι σιγουρος οτι ηθελες να βαλεις τα σχολια σου,
κατω απο την παραθεση του τελευταιου κειμενου μου, περι του Καζαντζακη,
και οτι εχουν επισης καποια σχεση αυτα που λες εσυ, με αυτα που εγραψα εγω;

Αυτα που λες δεν εχουν καμμια σχεση με την σκεψη και την θεση μου. Απολυτως.

Μαλλον δεν με εχεις εννοησει καλως.

Ξανακοιταξε τα λιγο,
γιατι μαλλον καποιο λαθος εχεις κανει, ειτε στην κατανοηση,
ειτε στην επιλογη παραθεσης κειμενου, ειτε και στα δυο προφανως.

Αυτα που λες, οχι μονο εγω δεν τα εγραψα,
αλλα ουτε καν τα αφησα να εννοηθουν.

Ενα μονο παραδειγμα θα σου φερω.
Ειπα καπου εγω οτι πρεπει να μιμηθουμε την.. ζωη του Καζαντζακη;

Ημαρτον Κυριε! Θα μας παρουν και με τις πετρες δηλαδη..

Εαν θες περαιτερω εξηγησεις, ειμαι στην διαθεση σου παντως.