Όχι στα Χριστούγεννα της Παγκοσμιοποίησης & της Νέας Εποχής

Διαβάσατε ένα καλό Ορθόδοξο Χριστιανικό βιβλίο; προτείνετε το και σε μας.

Συντονιστής: Συντονιστές

mirto
Συστηματικός Αποστολέας
Συστηματικός Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 152
Εγγραφή: Πέμ Μαρ 01, 2007 6:00 am

Δημοσίευση από mirto »

Αγαπητή μου Μελπομένη, η παράθεση του aposal και οι δικές σου επισημάνσεις, είναι τελείως ακριβείς, όσον αφορά το εμφορούμενο "πνεύμα" των Χριστουγέννων.
Παγανιστικός εορτασμός με λαμπερό περιτύλιγμα, ρεβεγιόν εκτυφλωτικής κοσμικότητας,αχαλίνωτη τάση για υπερκαταναλωτισμό,εορταστικά δείπνα με εξηζητημένα μενού.
Ολο το ψυχικό κενό, που ζητά διεξοδικά να βυθιστεί μέσα σε ένα κρυστάλλινο ποτήρι γεμάτο με παλιό ακριβό κρασί,ζητώντας την πρόσκαιρη απόδραση.
Το κενό αυτό που μη αντέχοντας την μοναξιά ζητά να συγχνωτιστεί μέσα σε ένα κλάμπ, με το πλήθος σε μια ανάκατη πολύχρωμη μάζα,να ζητά να νοιώσει την ανθρώπινη επαφή.
Δεν γνωρίζουμε σήμερα καλή μου Μελπομένη, οτι η πληρότητα και η ευτυχία, έρχεται μέσω της γνωριμίας μας με τον Θεό, και η εσωτερική μας ειρήνη είναι το διηνεκές δώρο του.
Αγνοούμε οτι μέσα από την αγάπη μας για Κείνον θα αγαπήσουμε δυνατά και τον φίλο, τον σύντροφο, τον αναξιοπαθούντα, τον πονεμένο, το χέρι που θα ζητήσει την βοήθειά μας.
Τα Χριστούγεννα πιά είναι το εξώφυλλο ενός βιβλίου χωρίς περιεχόμενο.
Γιατί.....αν είχε περιεχόμενο, αυτό θα ήταν ο Χριστός και η Αγάπη Του.
[/quote]

Aγαπητή Anny, μου άρεσε πολύ αυτή η παράθεση του κειμένου σου γιατί δυστυχώς είναι η ΑΛΗΘΕΙΑ ..... αλλά ας μην είμαστε τόσο απαισιόδοξοι..... θέλω να πιστεύω ότι θα έρθει η ώρα να σκεφτούμε τον Χριστό που όλοι ανεξεραίτως τον έχουμε μέσα μας, γιαυτό άλλωστε και το "καθ' εικόνα και καθ'ομοίωση"..... νομίζω ότι ο Χριστός ξέρει πότε θα χτυπήσει την πόρτα του καθενός χωριστά, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο θα έχει ένα σχέδιο σωτηρίας για όλους μας.
Αν αυτή η εσωτερική ειρήνη που εκφράζεις στο κείμενό σου δοθεί από μέσα μας στους γύρω μας τότε νομίζω ότι μπορούν να αλλάξουν πολλά πράγματα στον κόσμο μας.
anny
Έμπειρος Αποστολέας
Έμπειρος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 307
Εγγραφή: Τετ Φεβ 07, 2007 6:00 am

Δημοσίευση από anny »

Καλή μου φίλη, το κείμενό σου δείχνει την αισιοδοξία σου και την ευγένειά σου, αλλά...αγαπητή μου το κατ' εικόνα το έχουμε, το καθ'ομοίωση όμως,το φτάνουν μόνο οι Αγιοι σ' αυτή την ζωή, περνώντας τα τρία σκαλιά της πνευματικής κλίμακας, κάθαρση-φωτισμός-θέωση.
Ολοι οι άλλοι πεθαίνουμε προσπαθώντας ακόμη για τον καθαρμό της ψυχής μας.
Και...ο Χριστός αγαπητή μου χτυπάει τόσο απαλά και ευγενικά την πόρτα μας, όπως το ελαφρό αεράκι στα κλαδιά των δένδρων...μήπως και παραβιάσει το αυτεξούσιό μας.
Αν δεν ανοίξουμε εμείςτην πύλη της καρδιάς μας δεν θα εισέλθει ποτέ.
Το Αγιο Πνεύμα ενεργοποιείται όταν εμείς ζούμε εν Χριστώ και όχι χωρίς Αυτόν.
lovethink
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 5014
Εγγραφή: Πέμ Μαρ 09, 2006 6:00 am

Δημοσίευση από lovethink »

Melpomeni έγραψε:
lovethink έγραψε:Ε καλά κι εσύ μην είσαι τόσο ακραία και καταδικαστική με όποιον βγει τις γιορτές με το δώρο του μισθού να πάει να πάρει κάνα μπουφάν ή ένα ζευγάρι παπούτσια στα παιδιά του
Ολα με μέτρο
Μανο,απο οτι βλεπω στην Ελλαδα ειναι 5 η ωρα το πρωι. Πιες κανενα καφεδακι και μετα ελα και ξαναδιαβασε τα μυνηματα. Θα εκπλαγεις !
Λάθος το τσέκαρες
5 το πρωί κοιμάμαι :)
Και σταμάτα να θεωρείς ότι δεν καταλαβαίνω τι μου γίνεται ....
Γκρρρρρρ :mad: :lol:
Καλή Σαρακοστή
Άβαταρ μέλους
filotas
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 4117
Εγγραφή: Σάβ Αύγ 11, 2007 5:00 am
Τοποθεσία: Νίκος@Κοζάνη
Επικοινωνία:

Δημοσίευση από filotas »

Ο Χριστός γεννήθηκε για όλους τους ανθρώπους, κι απευθύνει το μήνυμα της Ειρήνης σ΄όλους τους ανθρώπους.

Εμείς τσακωνόμαστε για το ποιος είναι ο αυθεντικός εκφραστής της Ειρήνης. Μα, ένας είναι ο αυθεντικός εκφραστής της Ειρήνης. Ο Κύριος αυτός είναι η "επί γης Ειρήνη εν ανθρώποις ευδοκία".

Ο Κύριος είναι ΥΠΕΡ όλων των ανθρώπων ανεξαιρέτως. Δεν είναι ΚΑΤΑ κανενός. Σταυρώθηκε και αναστήθηκε για όλους. Άφησε όλους όμως να διαλέξουν αν θέλουν ν΄ακολουθήσουν την Οδό προς τη σωτηρία ή να την απορρίψουν. Όποιος την επιλέξει σώζεται, μ΄όποιον τρόπο κι αν τον βαδίσει. Η Ορθόδοξη Εκκλησία είναι η μόνη που εξασφαλίζει ότι ο Χριστιανός, αν ακολουθήσει τα βήματα των Πατέρων και των Αγίων, έχει μεγάλη πιθανότητα να σωθεί. Όλοι οι άλλοι δρόμοι δεν το εξασφαλίζουν αυτό κι είναι κολύμπι σε θολά και τρικυμισμένα νερά.

Εμείς όμως, που θέλουμε ν΄ακολουθήσουμε τον Κύριο κι αναζητούμε την Ειρήνη, πρέπει να μοιάσουμε στους Αγίους της Εκκλησίας μας κι ειδικά αυτή την εποχή να προσευχηθούμε με πόνο ψυχής, ο Κύριος να βοηθήσει όλους τους ανθρώπους να γνωρίσουν την Αλήθεια και να σωθούν και να μην περιορίζουμε την προσευχή μας στους γνωστούς και φίλους, ή έστω στους ομοδόξους.

Τότε μπορεί να συμβάλλουμε έστω και κατά ένα κόκκο στην επίτευξη της επί γης ειρήνης
Melpomeni
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 1750
Εγγραφή: Τετ Σεπ 28, 2005 5:00 am
Τοποθεσία: USA

Δημοσίευση από Melpomeni »

alexios71 έγραψε:Εχει σκεφτεί κανείς γιατί πολύς κόσμος έχει μελαγχολία τα Χριστούγεννα?(όπως αναφερεται από πολλους).

Συμφωνα με στατιστικες,ο αριθμος αυτοκτονιων αυξανεται μετα τα Χριστουγεννα.Περιμεναμε κατι , που ομως δεν ηλθε.
Τα εκτυφλωτικα φωτα σβυνουν,τα δωρα ειναι καπου πεταμενα, τα παρτυ τελειωσανε και οι καρδιες παρεμειναν αδειες , δεν γεννηθηκε ο Χριστος μεσα τους και τιποτα δεν μπορει να Τον αντικαταστησει.Οσο και να προσπαθουμε.
Χωρις το Χριστο η μοναξια και το αισθημα της εγκαταλειψης ειναι αβασταχτο.
...ΚΑΙ ΙΔΟΥ ΕΓΩ ΜΕΘ`ΥΜΩΝ ΕΙΜΙ ΠΑΣΑΣ ΤΑΣ ΗΜΕΡΑΣ ΕΩΣ ΤΗΣ ΣΥΝΤΕΛΕΙΑΣ ΤΟΥ ΑΙΩΝΟΣ. ΑΜΗΝ.
Thomas15n
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 873
Εγγραφή: Τετ Μαρ 28, 2007 5:00 am

Δημοσίευση από Thomas15n »

Και όπως έχει γράψει σοφά σε άλλες εποχές ο πρώην Φλωρίνης Καντιώτης, εορτάζουμε Χριστούγεννα χωρίς Χριστό, εκεί βρίσκονται όλα.
Χριστούγεννα με παντοειδή γλομπάκια φωτάκια δέντρα στολίδια, παντού Santa CocaColaus που ανεβαίνουν, κατεβαίνουν, μπαίνουν, βγαίνουν τάρανδοι, ελάφια, προσφάτως καλικάντζαροι, νεράιδες, ξωτικά! χιόνια και λευκά XMAS, όλα στα αμερικάνικα, Merry Christmas ή Xmas και καμμιά φορά είδα και XXXmas δηλαδή πορνό. Λες και εορτάζουμε τον χειμώνα και το κρύο. Άλλα αντάλλων, ΧΡΙΣΤΟΣ ΠΟΥΘΕΝΑ, ή και αν υπάρχει είναι κρυμμένος σε καμμιά φάτνη στην άκρη, άντε να βάλουμε και κάτι γιά να δικαιολογούμε και το όνομα ακόμη. Έξω δε από την Ελλάδα αντί "καλά Χριστούγεννα, Merry Christmas" καταργείται και λένε Happy Winter Holidays, φυσικά διότι εορτάζεται και η Hanukkah των Εβραίων μην τους προσβάλουμε τώρα.
aposal
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 24979
Εγγραφή: Παρ Απρ 13, 2007 5:00 am
Τοποθεσία: Απόστολος @ Άγιος Δημήτριος (Μπραχάμι)

Δημοσίευση από aposal »

Melpomeni έγραψε:
alexios71 έγραψε:Εχει σκεφτεί κανείς γιατί πολύς κόσμος έχει μελαγχολία τα Χριστούγεννα?(όπως αναφερεται από πολλους).

Συμφωνα με στατιστικες,ο αριθμος αυτοκτονιων αυξανεται μετα τα Χριστουγεννα.Περιμεναμε κατι , που ομως δεν ηλθε.
Τα εκτυφλωτικα φωτα σβυνουν,τα δωρα ειναι καπου πεταμενα, τα παρτυ τελειωσανε και οι καρδιες παρεμειναν αδειες , δεν γεννηθηκε ο Χριστος μεσα τους και τιποτα δεν μπορει να Τον αντικαταστησει.Οσο και να προσπαθουμε.
Χωρις το Χριστο η μοναξια και το αισθημα της εγκαταλειψης ειναι αβασταχτο.
Από την τηλεόραση πληροφορήθηκα ότι 350 εκατομμύρια άνθρωποι σ' όλον τον κόσμο πάσχουν από κατάθλιψη. Μάλιστα κάποιος επιστήμονας (δεν ξέρω την ειδικότητά του, υποθέτω ότι θα ήταν γιατρός) είπε ότι τελικά, το συμπέρασμα είναι ότι η άνοδος της τεχνολογίας και του πολιτισμού γενικότερα, όχι μόνο δεν βοήθησε να ξεπεραστεί το πρόβλημα, αλλά το επέτεινε!
Η επίγεια ζωή μακριά από τον Χριστό μας είναι μια κόλαση! Ας προσευχηθούμε, μέρες που είναι τώρα, για όλους τους ανθρώπους της γης (συμπεριλαμβανομένου και του εαυτού μας), που είτε ως Χριστιανοί, είτε ως αλλόθρησκοι, ζούμε αμαρτωλά, μακριά Του, μήπως και μας βοηθήσει ο Κύριος να βρουμε το δρόμο μας!
Τα ψυχικά προβλήματα τα περιγράφει πολύ καλά η Αποκάλυψη, απόσπασμα από την οποία (σε ερμηνεία Τρεμπέλα) παραθέτω :

ΚΕΦΑΛΑΙΟ Θ΄ (9). Το πέμπτο σάλπισμα επακολουθείται από αναστατώσεις στις ανθρώπινες κοινωνίες, λόγω των πνευματικών επιδημιών (οι οποίες πέφτουν πάνω στους ανθρώπους, όπως οι ακρίδες) που προέρχονται από τον διάβολο και προκαλούν στους ασφράγιστους αγωνία και αφόρητη μελαγχολία, που ωθούν ακόμη και στην αυτοκτονία. Οι ακρίδες που μνημονεύονται στο κεφάλαιο αυτό ερμηνεύονται ως σατανικές δυνάμεις (δαίμονες).

3. Και εκ του καπνού εξήλθον ακρίδες εις την γην, και εδόθη αυταίς εξουσία ως έχουσιν εξουσία οι σκορπίοι της γης.
3. Και όταν το σύννεφο του καπνού άρχισε να απλώνει, βγήκαν στη γη ακρίδες (όχι αισθητές και υλικές) και τους δόθηκε (κατά παραχώρηση Θεού) κακοποιός εξουσία, σαν αυτή που έχουν οι σκορπιοί της γης (πνευματικής όμως φύσεως, γιατί οι ακρίδες ήσαν πνευματικά όντα).
4. Και ερρέθη αυταίς ίνα μη αδικήσωσι το χόρτον της γης ουδέ παν χλωρόν, ουδέ παν δένδρον, ει μη τους ανθρώπους οίτινες ουκ έχουσι την σφραγίδαν του Θεού επί των μετώπων αυτών.
4. Και ειπώθηκε σ’ αυτές να μην καταστρέψουν το χορτάρι της γης, ούτε κανένα δένδρο, παρά μόνο τους ανθρώπους, που δεν έχουν στα μέτωπά τους τη σφραγίδα του Θεού.
5. Και εδόθη αυταίς ίνα μη αποκτείνωσιν αυτοίς, αλλ’ ίνα βασανισθώσιν μήνας πέντε. Και ο βασανισμός αυτών ως βασανισμός σκορπίου, όταν παίση άνθρωπον.
5. Και δεν δόθηκε σ’ αυτές άδεια να τους σκοτώσουν, αλλά μόνο να τους βασανίσουν για πέντε μήνες (για περιορισμένο χρονικό διάστημα). Και ο βασανισμός και η ψυχική ταλαιπωρία και οδύνη των ανθρώπων αυτών θα είναι σαν το σωματικό πόνο, που προκαλεί ο σκορπιός, όταν κτυπήσει άνθρωπο με το κεντρί του.
6. Και εν ταις ημέραις εκείναις ζητήσουσιν οι άνθρωποι τον θάνατον και ου μη ευρήσουσιν αυτόν, και επιθυμήσουσιν αποθανείν και φεύξεται απ’ αυτών ο θάνατος.
6. Και κατά τις μέρες εκείνες θα ζητήσουν λόγω της ψυχικής τους αγωνίας και απόγνωσης (όσοι είναι μακριά από τον Θεό) τον θάνατο και δεν θα τον βρουν και θα επιθυμήσουν να πεθάνουν και θα φύγει απ’ αυτούς ο θάνατος (αυτό όμως δεν αποκλείει ότι θα αυτοκτονήσουν αρκετοί).
Μελίζεται και διαμερίζεται ο Αμνός του Θεού, ο μελιζόμενος και μη διαιρούμενος, ο πάντοτε εσθιόμενος και μηδέποτε δαπανόμενος, αλλά τους μετέχοντας αγιάζων.
NIKOSZ
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 6135
Εγγραφή: Τετ Οκτ 04, 2006 5:00 am
Τοποθεσία: Αθηνα

Δημοσίευση από NIKOSZ »

Χριστούγεννα σε καιρούς παγκοσμιοποίησης

Το σκηνικό της γιορτής έτοιμο. Φέτος, λίγο νωρίτερα από πέρυσι. Κλέβουμε κάθε χρόνο λίγες μέρες παραπάνω. Οι μέρες των γιορτών είναι λίγες τελικά. Πού να προλάβεις να διασκεδάσεις, κούραση και πλήξη μιας ολόκληρης χρονιάς σε 15 μόνο μέρες...

Πρόσχημα είναι τα Χριστούγεννα. Ο Χριστός γίνεται άλλοθι. Χριστούγεννα σε καιρούς παγκοσμιοποίησης. Τί γυρεύει, αλήθεια, ο Χριστός στην πλατεία του Πεκίνου, στην αίθουσα υποδοχής του Λευκού Οίκου; Ισοπεδωτικά μονότροπα και ανιαρά γιορτάζει τα Χριστούγεννα όλος ο πλανήτης. Το παγκόσμιο αναψυκτικό, ο μέγας χορηγός της παγκόσμιας γιορτής.

Πρωτεύουσες του κόσμου, πόλεις και χωριά ανταγωνίζονται τούτες τις μέρες σ΄ ένα εορταστικό παραλήρημα, στο ξόδεμα της ελπίδας. Ακόρεστα τα ένστικτα του ανθρώπου, απίστευτα εφευρετική η αγορά. Καταιγισμός διαφημίσεων και προσφορών. Δελεάζουν τις πιο απίθανες επιθυμίες. Home cinema, dvd player, ψηφιακή videocamera και η λίστα δεν έχει τελειωμό. Το γιορτινό τραπέζι στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος. Πρώτο θέμα επικαιρότητας η τιμή πώλησης της γαλοπούλας. Δόλωμα ο 13ος μισθός. Απαραίτητο συμπλήρωμα το τραπεζικό «εορτοδάνειο». Πολιτικές αντιπαραθέσεις στα τηλεοπτικά παράθυρα για τα αγαθά ευρείας κατανάλωσης με μπόλικη δόση υποκρισίας. Θα μας πείσουν στο τέλος, ότι το πρόβλημα των απόκληρων της ζωής είναι η αύξηση της τιμής των κουραμπιέδων,... όχι ο ευτελισμός της αξιοπρέπειας του ανθρώπου μπροστά στην πρωτοκαθεδρία των κερδών.

Μέσα σ΄ όλα περισσεύει και η φιλανθρωπία. Φροντίζουν οι καναλάρχες γι΄ αυτό. Εικόνες κοινωνικής δυστυχίας κατακλύζουν τους τηλεοπτικούς μας δέκτες και ερεθίζουν τα φιλάνθρωπα αισθήματα. Υποκριτικά και ανέξοδα: ο ανέραστος σύζυγος, ο ανύπαρκτος πατέρας, ο εκμεταλλευτής εργοδότης ελεεί την ανέχεια του κόσμου στα βρώμικα χεράκια του παιδιού των φαναριών, στο δίσκο εράνου των κυριών του φιλοπτώχου, στον τηλεμαραθώνιο αγάπης που έγινε πια τηλεοπτικός θεσμός. Πλειοδοσία αισθημάτων και ... απόσβεση ενοχών !

Και μέσα στους στολισμένους και φωταγωγημένους δρόμους των πόλεων, στην κοσμοσυρροή των πολυκαταστημάτων, κυκλοφορεί ανατριχιαστικά η παγωνιά της απουσίας του Θεού. Περιοριζόμαστε έτσι «στη γέννηση του ηθικολόγου Ιησού, του ακίνδυνου Χριστού των κηρυγμάτων, των στερεότυπων ευχών, του ρομαντικού Ναζωραίου των παραισθήσεων» (Γιανναράς).

Αυτοκτονίες και εγκλήματα πάθους τέτοιες μέρες έρχονται στο προσκήνιο με τρόπο τραγικό και παράταιρο, απειλώντας την ειδυλλιακή ευτυχία της γιορτής. Με στατιστικές και μελέτες πασχίζουν κοινωνιολόγοι και ψυχολόγοι να εξηγήσουν την έκρηξη του παραλογισμού και της ανομίας, να λύσουν το αίνιγμα της αντίφασης που κρύβεται στη συνωμοσία της χαράς.

Κι όταν οι γιορτές τελειώσουν... Το χριστουγεννιάτικο δένδρο με τα στολίδια στο κουτί για του χρόνου, τα επιπλέον κιλά άγχος δυσβάσταχτο για την αισθητική του σώματος που αφέθηκε, «οι μέρες των γιορτών που πέρασαν τόσο γρήγορα» και οι δόσεις του δανείου που μόλις άρχισαν να τρέχουν. Κουρασμένα Χριστούγεννα... Zωή εκπτώσεων που γίνεται επιβίωση. Βαριά και πηχτή η νύχτα των συνειδήσεων. Περισσότερο έντονη η μελαγχολία των μεθεόρτιων στιγμών.

Στον αντίποδα του αγοραίου κοσμοπολιτισμού των Χριστουγέννων ο μυστικός κόσμος της παράδοσης που γέννησε το ήθος αυτού εδώ του τόπου, μπολιασμένος με την πίστη της Ορθόδοξης Εκκλησίας.

Στη γλώσσα και τη ζωή της Εκκλησίας τα Χριστούγεννα σημαίνουν Σάρκωση. Σάρκωση θα πει πως ο απερινόητος, απρόσιτος και άκτιστος Θεός ταπεινώνεται και γίνεται ένα με τη φθαρτή και θνητή φύση μας. Πραγματικά, όχι φανταστικά. Γίνεται πλήρης, όμοιος με μας άνθρωπος, αποκτά σάρκα και οστά. Αδειάζει η θεότητα μέσα στο κορμί της ανθρωπότητας από αγάπη και μόνον.

Σκάνδαλο για τη λογική, τρέλα ακατανόητη. «Μυστήριον ξένον ορώ και παρόδοξον» ψάλλει ο υμνωδός της Εκκλησίας και έχει βαθιά επίγνωση του μυστηρίου που συντελείται, της παραδοξότητας δίχως προηγούμενο. Μόνο με πίστη, δηλαδή εμπιστοσύνη, χωρίς όρους και όρια βιώνεις τέτοια αποκάλυψη. Ρίσκο, τελικά, η πίστη στο Θεό - όπως και στον έρωτα - δεν έχει ασφαλίσεις, κατοχυρώσεις, αποδείξεις. Διακινδυνεύεις, χάνεις ή κερδίζεις τα πάντα. «Κι΄ όποιος δεν απελπίστηκε απ΄ όλα δεν τρέχει κοντά στον Θεό» (Κόντογλου).

Με τόλμη που εκπλήσσει ακόμη και σήμερα, ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος σχολιάζει το γεγονός της Σάρκωσης του Θεού: «Πόρνη επιθυμούσε ο Θεός; - αναρωτιέται - ναι πόρνη, τη δική μας (ανθρώπινη) φύση - εξηγεί... Ήταν τρανός κι΄ αυτή ταπεινή, τρανός στη φύση... αχώρητος στο νου, άπιαστος από τη σκέψη. Πώς να το πω; Πώς να το παραστήσω; Το μεγαλείο του απέραντο, πού να πιαστεί η σοφία του με αριθμούς. Κι αυτός ο μέγας και τρανός επεθύμησε πόρνη (την ανθρώπινή μας φύση). Και τι κάνει; Δεν της στέλνει κάποιον απ΄ τους δούλους του, δεν στέλνει άγγελο στην πόρνη αλλά καταφθάνει αυτός ο ίδιος, ο ερωτευμένος. Επειδή δεν μπορούσε ν΄ ανέβει εκείνη στα ψηλά, κατέβηκε ο ίδιος στα χαμηλά. Έρχεται στην καλύβα της. Τη βλέπει μεθυσμένη, καταπληγωμένη και εξαγριωμένη. Και με ποιο τρόπο έρχεται; Όχι μ΄ ολοφάνερη τη θεότητά του, αλλά γίνεται εντελώς ίδιος μαζί της...»

Αυτό είναι το μεγαλείο της Σάρκωσης! Και μια τέτοια θεολογία και φιλοσοφία ζωής που πιστεύει σ΄ αυτήν, είναι που γέννησε τον πολιτισμό που ξέρει γιατί γιορτάζει τα Χριστούγεννα. Πολιτισμό γιορτής με επίγνωση, δίχως φαντασιώσεις, ηθικισμούς και λυρικές εξάρσεις. Πολιτισμό που σαρκώθηκε και αποτυπώθηκε διαχρονικά,

- στην υμνολογία των αγίων ημερών με την ιλιγγιώδη ποίηση και το κατανυκτικό μέλος των τροπαρίων

- στην ορθόδοξη εικόνα της Γέννησης με το βρέφος Ιησού τυλιγμένο νεκρικά σάβανα μέσα σε λάρνακα, να θυμίζει το Σταυρό, την Ταφή και την Ανάστασή του

- στην ταπεινή λογοτεχνία ενός Παπαδιαμάντη κι ενός Κόντογλου που κράτησαν την πίστη των ανθρώπων στο σωστό της το ύψος

- στο λαϊκό πολιτισμό που τραγουδά τη Σάρκωση, στα κάλαντα, με το στόμα των παιδιών πως «Άναρχος Θεός καταβέβηκεν και εν τη Παρθένω κατώκησεν...»

- και που ξέρει να στρώνει τραπέζι γιορτινό απλό και λιτό αλλά αρχοντικό και φιλόξενο έτσι που να δοξάζεται η ύλη και τα υλικά αγαθά δίχως να γινόμαστε δούλοι τους.

Τούτη την παράδοση που δίνει μέτρο ζωής υποτιμούμε σήμερα εμείς από παχυλή άγνοια, την πουλάμε στα ανταλλακτήρια της ιστορίας, την κάνουμε μουσείο για τους ξένους. Ανυποψίαστοι, γονατισμένοι και γυμνοί απομείναμε έτσι να γιορτάζουμε Χριστούγεννα...

- στολίζοντας κακόγουστα τα σπίτια, τους δρόμους και τις πόλεις μας

τραγουδώντας ανάλαφρα στιχάκια κι΄ αυτά από μετάφραση

χαζεύοντας με συγκίνηση εικόνες θρησκευτικής ζωγραφικής που παριστάνουν καλοθρεμμένο μωρό με ροδοκόκκινα μάγουλα που βαφτίσαμε Χριστό

- ξενυχτώντας σε ρεβεγιόν μαζικής και απρόσωπης διασκέδασης για να καταλήξουμε σε κάποια εκκλησιά εκτελώντας αγχωμένα το ετήσιο θρησκευτικό μας καθήκον «για το καλό του χρόνου».

Τι κρίμα, αλήθεια, βαφτισμένος ορθόδοξος, να ζεις στην Ελλάδα και να γιορτάζεις σαν δυτικοευρωπαίος...

Όπως και να χει... Καλά Χριστούγεννα!


Oμιλία από το 10ο Ενιαίο Λύκειο Πατρών
Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησον με τον αμαρτωλό
pilotos
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 1281
Εγγραφή: Δευ Μάιος 08, 2006 5:00 am

Δημοσίευση από pilotos »

Άλλο πράγμα ο Santa Claus της Coca Cola κι άλλο ο Άη Βασίλης της Ορθοδοξίας !

Περιοδικό Κρίνα, τεύχος Δεκεμβρίου 2007, σελίδες 10-11

( http://clubs.pathfinder.gr/xristianos/955592?ddA=D )
Άβαταρ μέλους
Αναστάσιος
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 1909
Εγγραφή: Δευ Δεκ 24, 2018 4:18 pm
Τοποθεσία: Νέα Μάκρη, Ηλιούπολη (για όσο θα σπουδάζω)

Re: Όχι στα Χριστούγεννα της Παγκοσμιοποίησης & της Νέας Εποχής

Δημοσίευση από Αναστάσιος »

Είναι σωστό οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί να στολίζουμε χριστουγεννιάτικο δέντρο;

Εικόνα

Το στόλισμα του χριστουγεννιάτικου δέντρου είναι για πολλούς κοσμικούς η ουσία των Χριστουγέννων.

Το έθιμο στην Ελλάδα έχει ξενική προέλευση και το εισήγαγαν οι Βαυαροί. Για πρώτη φορά στολίστηκε δέντρο στα ανάκτορα του Όθωνα το 1833 και μετά στην Αθήνα.


Από το Β’ παγκόσμιο πόλεμο και μετά το δέντρο με στις πολύχρωμες μπάλες μπήκε σε όλα τα ελληνικά σπίτια.
Πρόδρομός του, το χριστόξυλο ή δωδεκαμερίτης ή σκαρκάνζαλος, ένα χοντρό ξύλο από αχλαδιά ή αγριοκερασιά. Τα αγκαθωτά δέντρα, κατά τη λαϊκή αντίληψη, απομακρύνουν τα δαιμονικά όντα, στις στις καλικάντζαρους. Οι πρόγονοί στις τοποθετούσαν το χριστόξυλο στο τζάκι του σπιτιού την παραμονή των Χριστουγέννων. Η στάχτη των ξύλων προφύλασσε το σπίτι και τα χωράφια από κάθε κακό. Το χριστόξυλο αντικαταστάθηκε από το χριστουγεννιάτικο δέντρο, το οποίο από τη Γερμανία εξαπλώθηκε και ρίζωσε και στις στις ευρωπαϊκές χώρες, για να ταξιδέψει στη συνέχεια στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού.

Ωστόσο, ο καθηγητής την Χριστιανικής Αρχαιολογίας Κώστας Καλογύρης υποστήριξε ότι το έθιμο του δέντρου δεν έχει γερμανική προέλευση αλλά ανατολίτικη. Την άποψη του στηρίζει σε ένα συριακό κείμενο που υπάρχει σε χειρόγραφο στο Βρετανικό Μουσείο. Το κείμενο αναφέρεται σε έναν ναό που έχτισε το 1512 ο Αναστάσιος ο Ά στα βόρεια στις Συρίας και στον οποίο υπήρχαν δύο μεγάλα ορειχάλκινα δέντρα. Σύμφωνα με μια παράδοση, το στόλισμα του δέντρου καθιερώθηκε από τον Μαρτίνο Λούθηρο, ο οποίος, περπατώντας τη νύχτα στα δάση και βλέποντας τα χειμωνιάτικα αστέρια να λάμπουν μέσα στα κλαδιά, συνέλαβε την ιδέα στις τοποθέτησης στις φωτεινού δέντρου στο σπίτι του, που θα απεικόνιζε τον έναστρο ουρανό απ’ όπου ο Χριστός ήρθε στον κόσμο.

Ο Μητροπολίτης Ναυπάκτου κ Ιερόθεος καταθέτει μια ενδιαφέρουσα άποψη στο βιβλίο του «Δεσποτικές Εορτές»:
« Έχω την υποψία ότι η συνήθεια να στολίζουμε δένδρο κατά την διάρκεια των Χριστουγέννων δεν είναι απλά ένα έθιμο που μας ήλθε από την Δύση και το οποίο πρέπει να αντικαταστήσουμε από άλλα έθιμα πιο ορθόδοξα. Δεν έχω, βέβαια, ενδιατρίψει γύρω από την ιστορία του Χριστουγεννιάτικου δένδρου και από που προήλθε, αλλά νομίζω ότι συνδέεται με την εορτή των Χριστουγέννων και το αληθινό της νόημα.

Κατ’ αρχάς δεν είναι άσχετο με την προφητεία του Προφήτου Ησαΐου: «εξελεύσεται ράβδος εκ της ρίζης Ιεσσαί, και άνθος εκ της ρίζης αναβήσεται» (Ησ. ια’, 7). Αυτή την προφητεία είχε υπ’ όψη του ο ιερός Κοσμάς ο ποιητής, όταν έγραφε: «Ράβδος εκ της ρίζης Ιεσσαί, και άνθος εξ αυτής Χριστέ εκ της Παρθένου ανεβλάστησας…». Ρίζα είναι ο Ιεσσαί, ο πατήρ του Δαυίδ, ράβδος είναι ο βασιλεύς Δαυίδ, άνθος που βγήκε από την ρίζα και την ράβδο είναι η Θεοτόκος. Και ο καρπός που προήλθε από το άνθος της Παναγίας είναι ο Χριστός. Αυτό το παρουσιάζει θαυμάσια η ιερά αγιογραφία. Έτσι, το Χριστουγεννιάτικο δένδρο μπορεί να μας θυμίζη το γενεαλογικό δένδρο του Χριστού ως ανθρώπου, την αγάπη του Θεού, αλλά και τις διαδοχικές καθάρσεις των Προπατόρων του Χριστού. Στην κορυφή δε είναι το άστρο που είναι ο Θεάνθρωπος Χριστός.

Έπειτα, το Χριστουγεννιάτικο δένδρο μας θυμίζει τόσο το ξύλο της γνώσεως, όσο και το ξύλο της ζωής, κυρίως όμως το δεύτερο. Υπογραμμίζει εμφανώς την αλήθεια ότι ο Χριστός είναι το ξύλο της ζωής και ότι δεν μπορούμε να ζήσουμε, ούτε να εκπληρώσουμε τον σκοπό της υπάρξεώς μας, αν δεν γευθούμε αυτό το ξύλο, «τό παρεκτικόν ζωής». Χριστούγεννα χωρίς την θεία Κοινωνία δεν μπορούν να νοηθούν. Καί, φυσικά, θεία Κοινωνία, χωρίς να νικήσουμε τον διάβολο, όταν βρεθούμε μπροστά στον πειρασμό, αναφορικά με το ξύλο της γνώσεως καλού και πονηρού, όπου θα δοκιμασθή η ελευθερία μας, δεν είναι δυνατόν να συντελέση στην κατά Χριστόν θέωση.

Χαιρόμαστε και πανηγυρίζουμε, γιατί «τό ξύλον της ζωής εν τω σπηλαίῳ εξήνθισεν εκ της Παρθένου».

Πηγή: ΕΚΚΛΗΣΙΑ ONLINE
«Εγώ ειμί το φως του κόσμου ο ακολουθών εμοί ου μη περιπατήση εν τη σκοτία αλλ΄ έξει το φως της ζωής...»
Απάντηση

Επιστροφή στο “Λέσχη Αναγνωστών - Βιβλιοπροτάσεις”