Ψυχοφελή μηνύματα...

Καθημερινά πνευματικά μηνύματα.

Συντονιστής: Συντονιστές

toula
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 35665
Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ

Re: Ψυχοφελή μηνύματα...

Δημοσίευση από toula »

Όχι πολλά χρόνια πριν, ένας νέος υποψήφιος μοναχός πήγε να εγκατασταθεί στον Άθωνα. Μιλώντας με τον σεβάσμιο ηγούμενο τής μονής, όπου επιθυμούσε να μείνει, του είπε: «Άγιε πάτερ! Ή καρδιά μου φλέγεται για την πνευματική ζωή, για τον ασκητισμό, για την ακατάπαυστη κοινωνία με τον Θεό, για την υπακοή σε ένα γέροντα.

Καθοδηγήστε με, παρακαλώ, άγιε πάτερ, ώστε να μπορέσω να έχω πνευματική πρόοδο». Πηγαίνοντας στο ράφι, ό ηγούμενος πήρε ένα αντίτυπο του Δαβίδ Κόπερφιλντ του Τσάρλς Ντίκενς. «Διάβασε αυτό παιδί μου», είπε. «Άλλά πάτερ!», αντέδρασε ταραγμένος ό φιλόδοξος, «αυτό είναι μία ετερόδοξη βικτωριανή συναισθηματική συγγραφή, ένα προϊόν τής δυτικής αιχμαλωσίας! Αυτό δεν είναι πνευματικό δεν είναι καν ορθόδοξο! Χρειάζομαι γραπτά πού θα μου διδάξουν την πνευματικότητα!».

Ό ηγούμενος χαμογέλασε, λέγοντας: «Μόνο αν ανακαλύψεις καταρχήν τα κανονικά, ανθρώπινα, χριστιανικά συναισθήματα και μάθεις να βλέπεις τη ζωή όπως έκανε ό μικρός Δαβίδ -με απλότητα, ευγένεια, ζεστασιά και συγχώρηση- τότε όλα τα ορθόδοξα πνευματικά κείμενα θα σε ωφελήσουν λίγο».

Π. ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΡΟΟΥΖ
aposal
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 24960
Εγγραφή: Παρ Απρ 13, 2007 5:00 am
Τοποθεσία: Απόστολος @ Άγιος Δημήτριος (Μπραχάμι)

Re: Ψυχοφελή μηνύματα...

Δημοσίευση από aposal »

«Πανευτυχείς είναι εκείνοι των οποίων συγχωρέθηκαν οι ανομίες και των οποίων σκεπάστηκαν οι αμαρτίες».
Ψαλμ. λα' Ι
Μελίζεται και διαμερίζεται ο Αμνός του Θεού, ο μελιζόμενος και μη διαιρούμενος, ο πάντοτε εσθιόμενος και μηδέποτε δαπανόμενος, αλλά τους μετέχοντας αγιάζων.
toula
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 35665
Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ

Re: Ψυχοφελή μηνύματα...

Δημοσίευση από toula »

Ο Θεός μας θέλει απλούς, ταπεινούς και φυσικούς. Να είμαστε ο εαυτός μας. Δηλαδή να μην υποκρινόμαστε κάτι που δεν ανήκει σ εμάς, που δεν είναι δικό μας, που δεν είμαστε εμείς. Η πιο μεγάλη αρετή είναι η φυσικότητα. Όχι τόσο εύκολο σε ένα κόσμο που καθημερινά ζητάει και μοιράζει ρόλους και προσωπεία, τα οποία εμείς εθισμένοι δυστυχώς στο φαίνεσθαι τα υποδυόμαστε εύκολα. Η υποκρισία καταστρέφει την ομορφιά της αυθεντικότητας. Δηλαδή οτι ο καθένας μας είναι υπέροχος γιατί είναι διαφορετικός και μοναδικός. Κι όμως δεν το αντέχουμε, ούτε στον εαυτό μας, πολύ περισσότερο στους άλλους.
Ο Χριστός εάν κάτι καταδίκασε απερίφραστα ήταν η υποκρισία. Γι΄ αυτό ο Χριστιανός πρέπει να είναι άνθρωπος ακέραιος, ειλικρινής, αφτιασίδωτος, και γνήσιος. Δηλαδή φυσικός και φυσιολογικός. Ας μην ξεχνάμε οτι τις περισσότερες φορές στην προσάθεια μας να "συναντήσουμε" τον Θεό, χάνουμε την ανθρωπιά μας. Μα αλήθεια υπάρχει μεγαλύτερη αμαρτία και τυραννία, υπάρχει μεγαλύτερο κακό από το να προσποιείσαι τον «καλό»;

π. Χαρ. Λίβυος Παπαδόπουλος
aposal
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 24960
Εγγραφή: Παρ Απρ 13, 2007 5:00 am
Τοποθεσία: Απόστολος @ Άγιος Δημήτριος (Μπραχάμι)

Re: Ψυχοφελή μηνύματα...

Δημοσίευση από aposal »

«Οι κοσμικοί να μην κατηγορείτε τους παπάδες σας, να μην τους βρίζετε και να μην τους παραμελείτε».
Αγ. Κοσμάς ο Αιτωλός
Μελίζεται και διαμερίζεται ο Αμνός του Θεού, ο μελιζόμενος και μη διαιρούμενος, ο πάντοτε εσθιόμενος και μηδέποτε δαπανόμενος, αλλά τους μετέχοντας αγιάζων.
toula
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 35665
Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ

Re: Ψυχοφελή μηνύματα...

Δημοσίευση από toula »

Ὁ ἄνθρωπος μέ τίς ἀδυναμίες καί τά πάθη πού ἔχει, εἶναι σάν νά φοράει πολλά παλτά. Ἀγωνιζόμενος, ὅμως, ἀρχίζει νά βγάζει ἕνα-ἕνα τά παλτά. Βγάζει τό παλτό τῆς πορνείας, τοῦ ψέματος, τῆς κατάκρισης κ.τ.λ.
Τό τελευταῖο παλτό πού βγάζει, εἶναι τό παλτό τοῦ ἐγωισμοῦ. Τό παλτό αὐτό βγαίνει μαζί μέ τό δέρμα τοῦ ἀνθρώπου, εἶναι κάτι ἐπίπονο, γι΄ αὐτό καί πολλοί ἄνθρωποι δέν τό ἔχουν βγάλει ἀκόμα...

Ιεροκήρυκας Δημήτριος Παναγόπουλος
toula
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 35665
Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ

Re: Ψυχοφελή μηνύματα...

Δημοσίευση από toula »

Μεροκάματο ή ανεξάντλητα αγαθά;

«Ο Σύρος Μαϋσιμάς ήταν ένας πτωχός χωρικός. Είχε ένα μόνο ρούχο, το οποίο συνήθως διόρθωνε, ράβοντας μπαλώματα επάνω στα παπλώματα. Είχε όμως μεγάλη αγάπη στους ξένους και τους φτωχούς, για τους οποίους κρατούσε πάντα ανοιχτές τις πόρτες της καλύβας του. Είχε δυο πιθάρια, το ένα γεμάτο σιτάρι και το άλλο γεμάτο λάδι και από αυτό έδινε σε όσους τον επισκέπτονταν. Συνέβαινε δε τούτο το θαυμαστό. Το σιτάρι και το λάδι δεν τελείωναν ποτέ και ότι τα πιθάρια ήσαν πάντα γεμάτα, όπως άλλοτε επί Ηλιού του προφήτη είχε συμβεί με την υδρία του αλεύρου και τον καμψάκη του ελαίου της Χήρας εις τα Σαρεπτά της Σιδωνίας» ( Γ΄ Βασ. ιζ΄9-16, Συναξάρι, 23 Ιανουαρίου ) .


Ό,τι κέρδισε ο Αδάμ, προτιμώντας τη γη και τα γήινα και εγκαταλείποντας τον Θεό, ήταν ένα κομμάτι ψωμί κι αυτό «εν ιδρώτι του προσώπου του» ( Γεν. γ΄ 19 ) . Ο άγιος Μαϋσιμάς , αφοσιωμένος στην αγάπη του Θεού και των συνανθρώπων του, διατηρούσε γεμάτα τα πιθάρια του με σιτάρι και λάδι. Στον Αδάμ, η γη δεν μπορούσε να δώσει τίποτε περισσότερο από ένα κομμάτι ψωμί. Στον Μαϋσιμά, ο Θεός κρατούσε γεμάτα τα πιθάρια του.
Εξαρτάται λοιπόν από πού ο άνθρωπος περιμένει τη ζωή και την ευτυχία του. Εάν στρέφεται στη γη και τα αισθητά αγαθά της, από εκεί δεν έχει να εξασφαλίσει παρά ένα φτωχό μεροκάματο. Εάν ο άνθρωπος κτυπά την πόρτα του Θεού, τότε γεμίζει τις αποθήκες του με ανεξάντλητα αγαθά.
Ο Άσωτος υιός, ζώντας μακριά από το σπίτι του πατέρα του, όχι μόνο εξόδευσε και την τελευταία πεντάρα της «ουσίας» του, αλλά και κατάντησε να τρέφεται με λίγα «ξυλοκέρατα» και αυτά κλεμμένα. Ο Χριστός , ευλογώντας τους «πέντε άρτους και τους δύο ιχθύας» , τους πολλαπλασιάζει, ώστε να φάνε και κα χορτάσουν «πεντακισχίλιοι άνδρες, χωρίς γυναικών και παιδίων» ( Ματθ. ιδ΄21 ). Στον οίκο του Θεού Πατέρα, «οι άρτοι περισσεύουν» ( Λουκ. ιε΄17 ), στην εξορία της αποστασίας, τα αγαθά στερεύουν και ο άνθρωπος λιμοκτονεί. Αυτήν ακριβώς την εμπειρία εκφράζει η Εκκλησία, κατά την Ακολουθία της Αρτοκλασίας και της Ευλογίας των Άρτων , με τη γνωστή δήλωση: «Πλούσιοι επτώχευσαν και επείνασαν, οι δε εκζητούντες τον Κύριον ουκ ελαττωθήσονται παντός αγαθού».


Από το βιβλίο: «+ Μητροπολίτου Αχελώου
ΕΥΘΥΜΙΟΥ (Κ. ΣΤΥΛΙΟΥ)
ΟΙ ΑΕΤΟΙ
Ορθόδοξο Θεολογικό Αγιολόγιο»
ΕΚΔΟΣΕΙΣ: ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΣΤΕΓΗ ΚΑΛΑΜΑΤΑΣ
aposal
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 24960
Εγγραφή: Παρ Απρ 13, 2007 5:00 am
Τοποθεσία: Απόστολος @ Άγιος Δημήτριος (Μπραχάμι)

Re: Ψυχοφελή μηνύματα...

Δημοσίευση από aposal »

«Ο φόβος του Κυρίου θα τέρπει και θα χαροποιεί την καρδιά του ανθρώπου και θα δίνει ευφροσύνη και χαρά και μακροημέρευση».
Σ. Σειρ. α'12
Μελίζεται και διαμερίζεται ο Αμνός του Θεού, ο μελιζόμενος και μη διαιρούμενος, ο πάντοτε εσθιόμενος και μηδέποτε δαπανόμενος, αλλά τους μετέχοντας αγιάζων.
toula
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 35665
Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ

Re: Ψυχοφελή μηνύματα...

Δημοσίευση από toula »

Όταν κακολογηθείς από κάποιον ή αδικηθείς,

πρόσεχε να μη λυπηθείς γι αυτό που σου έκαναν,

αλλά να λυπηθείς και να συμπονέσεις αυτόν που αδίκησε και

να προσεύχεσαι υπέρ αυτού στον Κύριο.

Αυτό αγαπά και περιμένει από σένα ο Κύριος.

Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής
toula
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 35665
Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ

Re: Ψυχοφελή μηνύματα...

Δημοσίευση από toula »

Ο αββάς Πιστός άρχισε μια διήγηση , λέγοντας:
- Ξεκινήσαμε κάποτε μια συντροφιά από εφτά αναχωρητές, , να πάμε στον αββά Σισώη, που έμενε στο νησί του Κλύσματος, και να τον παρακαλέσουμε να μας πει κάποιο λόγον ωφέλιμο για την ψυχή μας. Κ’ εκείνος μας είπε:
- Συγχωρέστε με , που εγώ, καθώς είμαι αμόρφωτος , δεν έχω τίποτε να σας πω. Αλλά θα σας πω για τον αββά Ωρ και τον αββά Αθρέ, που πήγα κάποτε να τους επισκεφτώ. Ο αββάς Ωρ ήταν άρρωστος επί δεκαοχτώ ολάκερα χρόνια . Και, πηγαίνοντας τους έβαλα μετάνοια, παρακαλώντας τους να μου πούνε λόγο πνευματικό. Και μου λέει ο αββάς Ωρ:
- Τι να ‘χω να σου πω εγώ; Πήγαινε, κι ό,τι βλέπεις πράξε. Ο Θεός ανήκει σ’ εκείνον που είναι πλεονέχτης στα πνευματικά και σε όλα βιάζει τον εαυτό του.
Ο αββάς Ωρ κι ο Αββάς Αθρέ δεν ήταν από τα ίδια μέρη, αλλά μονοιάσανε τόσο πολύ μεταξύ τους, ώστε να μείνουν αχώριστοι ως το θάνατο. Ο αββάς Αθρέ είχε μεγάλην υπακοή, κι ο αββάς Ωρ μεγάλη ταπεινοφροσύνη. Έμεινα , λοιπόν, μερικές μέρες κοντά τους, προσπαθώντας να ιδώ τις αρετές τους, κ’ είδα ένα θαυμαστό σημείο , που έκαμε ο αββάς Αθρέ. Κάποιος δηλαδή τους έφερε ένα μικρό ψάρι, κι ο αββάς Αθρέ θέλησε να μαγειρέψει για τον Γέροντα, τον αββά Ωρ. Κρατούσε το μαχαίρι κ’ έκοβε το ψάρι, όταν τον κάλεσε ο αββάς Ωρ, λέγοντας:
- Αθρέ, Αθρέ!
Κι εκείνος άφησε το μαχαίρι, έτσι όπως το ‘χε, μέσα στο ψάρι., δίχως να κόψει το υπόλοιπο , κ’ έτρεξε αμέσως στον Γέροντα! Κ’ είδα και θαύμασα τη μεγάλην υπακοή του, γιατί δεν είπε: « περίμενε μια στιγμή, να κόψω το ψάρι». Κ’ είπα τότε στον αββά Αθρέ:
- Πού βρήκες αυτή την υπακοή;
- Δεν είναι δική μου αυτή η υπακοή, μου απαντά, μα είναι του Γέροντα.
Με τράβηξε λίγο παράμερα μετά, και μου λέγει:
- Έλα να ιδείς και μόνος σου τη μεγάλην υπακοή του.
Και παίρνει ένα κομμάτι ψάρι να το ψήσει, και το ‘καψε λίγο, επίτηδες. Το έδωκε ,λοιπόν , στον Γέροντα, κ’ εκείνος το ‘φαγε δίχως να πει τίποτε. Στο τέλος τον ρωτά:
- Καλό ήταν, Γέροντα;
- Πολύ καλό, απάντησ’ εκείνος.
Ύστερα του έφερε το άλλο ψάρι, πολύ καλά ψημένο, και του λέει:
- Αυτό το έκαψα λίγο, Γέροντα.
- Ναι, το ‘καψες λίγο, είπε ο Γέροντας.
Και μου λέει τότε ο αββάς Αθρέ:
- Είδες που, καθώς σου έλεγα, η υπακοή είναι του Γέροντα;
Κ’ έφυγα τότε από κοντά τους. Και ό,τι είδα τις μέρες που έμεινα κοντά τους, προσπάθησα το κατά δύναμη να το φυλάξω και να του το εφαρμόσω.
Αυτά είπε στους εφτά αναχωρητές ο αββάς Σισώης και σιώπησε.
Ένας από μας τότε τον παρακάλεσε λέγοντας:
- Κάνε αγάπη , Γέροντα, και πες μας κ’ εσύ ένα λόγο.
Και κείνος μας είπε:
- Όποιος έχει το αψήφιστο, δηλ. την ταπεινοφροσύνη με τη σωστή γνώση, δίχως να ενδιαφέρεται για τιμές και τι θα πουν οι άλλοι γι’ αυτόν, αυτός εφαρμόζει όλα όσα λέει ο αγία Γραφή.
Ένας άλλος από μας τον ρώτησε:
- Τι είναι η ξενιτεία, Γέροντα;
Κ’ εκείνος απάντησε:
- Το να σιωπάς, λέγοντας μέσα σου: «δεν έχω δικό μου ούτε το παραμικρότερο πράγμα, σ’ όποιον τόπο κι αν βρεθώ», αυτό είναι η ξενιτεία.

Από το βιβλίο: «Π.Β. ΠΑΣΧΟΥ
ΤΟ ΕΑΡ ΤΗΣ ΕΡΗΜΟΥ
ΜΙΚΡΟ ΓΕΡΟΝΤΙΚΟ Α΄»
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΚΡΊΤΑΣ
ΣΤ΄ΕΚΔΟΣΗ
toula
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 35665
Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ

Re: Ψυχοφελή μηνύματα...

Δημοσίευση από toula »

Όταν είσαι καλά δεν μπορείς να το κρύψεις.
Και γιατί να το κρύψεις;
Γιατί να κρύψεις την χαρά σου, αυτό που νιώθεις;
Μη το κρύβεις, αντιθέτως μοιράσου το.
Το ανεπιτήδευτο χαμόγελό σου ίσως κάνει και κάποιον ακόμα να χαμογελάσει.
------------------------------
Δεν είναι το ζητούμενο να είμαστε -με το ζόρι- καλά και χαρούμενοι. Όμως όταν συμβαίνει, καλό είναι να το ζούμε, να το καλλιεργούμε, να το παίρνουμε μέσα μας και έπειτα να το μοιράζουμε και στους γύρω μας.
------------------------------
Εύχομαι πάντα να είστε καλά. Και καλά είμαστε όταν δεν μένουμε σ'αυτό που μας λείπει, σ'αυτό που μας στράβωσε αλλά σε όλα αυτά που έχουμε, σε όλα αυτά που ο Θεός μας ευλόγησε να έχουμε στην ζωή μας· είτε είναι η υγεία μας, είτε μια έντιμη εργασία, είτε έναν άνθρωπο να ενδιαφέρεται για εμάς. Σίγουρα παίζουν πολλά ρόλο στο εάν θα έχουμε χαρά ή όχι. Ο πιο σημαντικός όμως όμως είναι το πώς τοποθετούμαστε εμείς στα προβλήματα και τις δυσκολίες της καθημερινότητας. Με μιζέρια ή με αρχοντιά; με ελπίδα ή μοιρολατρικά; με ανδρεία ή με φόβο;
------------------------------
Μα περισσότερο ο άνθρωπος είναι καλά και χαμογελά με νόημα όταν ζει μέσα την αγκαλιά της μάνας Εκκλησίας. Πώς να μην είσαι χαρούμενος, αφού νιώθεις αυτήν την μακαρία ασφάλεια, αφού βιώνεις αυτήν την προοπτική του αιωνίου;
------------------------------
Ο απ. Παύλος γράφει στους Θεσσαλονικείς: "Πάντοτε χαίρετε, αδιαλείπτως προσεύχεσθε, εν παντί ευχαριστείτε· τούτο γαρ θέλημα Θεού εν Χριστώ Ιησού εις υμάς".
Ο Θεός μας αυτό θέλει. Αυτόν τον τρόπο ύπαρξής μας επιθυμεί. Να είμαστε χαρούμενοι, προσευχόμενοι, γεμάτοι ευχαριστιακό φρόνημα προς όλους. Το ένα γεννά και γεννάται από το άλλο. Χαρά, προσευχή, ευχαριστία.
------------------------------
Σε βρίζει ο άλλος; χαμογέλα του.
Σε κοιτά ο άλλος με μισό μάτι; εσύ κλείσ' του το μάτι.
Έχεις μια δοκιμασία; προσευχήσου με πίστη.
Έχεις πειρασμό μεγάλο; γονάτισε ταπεινά και παραδώσου στον Θεό.
Σου πάνε όλα στραβά; ευχαρίστησε για τα καλά που έχεις και ίσως δεν τα εκτιμάς ορθά. Μην κάθεσαι και αναλύεις τα κακά, μην μένεις στο λάθος προχώρα στο μάθημα που πήρες, προχώρα στην προσπάθεια να διορθώσεις το κακό με καλό.
------------------------------
Όχι, δεν είναι ο χριστιανός ονειροπόλος, ούτε χαζοχαρούμενος. Ο χριστιανός είναι όμως ένας αισιόδοξος ρεαλιστής. Ξέρει πως έχουν τα πράγματα αλλά ελπίζει στον Θεό. Αισιοδοξεί διότι δεν μένει σ'αυτήν την ζωή. Δεν μένει στις θλίψεις, στις προδοσίες, στις κακίες, στις μικροψυχίες, στις εμπάθειες, στα λάθη, στους εγωισμούς...
Χαμογελά γιατί βλέπει πίσω από το σκοτάδι -που πολλές φορές απειλεί την ειρήνη και την χαρά του- να έρχεται ο Ήλιος της δικαιοσύνης, να ανατέλλει το Φως της αιωνιότητας.
------------------------------
Πώς να μη χαμογελάς λοιπόν, πώς να μην σκιρτά η καρδιά σου ακόμα και τότε που η μονότονη καθημερινότητα σε περικυκλώνει... όταν φέρνεις μπροστά σου τον Χριστό;
------------------------------
Ναι, χωρίς Χριστό η ζωή δεν αντέχεται.
Χωρίς Χριστό όλα καταντούν βαρετά, όλοι γίνονται ανυπόφοροι, τίποτα δεν σε γεμίζει, δεν σε ειρηνεύει, δεν σε ολοκληρώνει.
Χωρίς Χριστό δεν υπάρχει νόημα.
Μερικές στιγμές ίσως νομίζεις ότι ευτυχείς, όμως αυτές οι στιγμές είναι εξαιρέσεις στον κανόνα της ζώης σου που είναι γεμάτος ταραχή και νεύρα, κενό και αγωνία, κατήφεια και λιγοψυχία.
------------------------------
Όλα όμως αλλάζουν όταν ο Χριστός σου χαμογελά ως φίλος και αδελφός, ως σωτήρας και λυτρωτής.
Να σου χαμογελά ο Θεός...τι πιο υπέροχο.
Να σου χαμογελά μέσα από τον ήλιο και το φεγγάρι,
μέσα από τα μάτια ενός μικρού παιδιού,
μέσα από τις ρυτίδες τις γιαγιάς σου και του παππού σου,
μέσα από τις μυρωδιές του φαγητού της μάνας σου,
μέσα από τα ροζιασμένα χέρια του πατέρα σου,
μέσα από τις μουσικές ενός πλανόδιου μουσικού,
μέσα από το δικό σου ντροπαλό χαμόγελα που με κάνει και θέλω να σε αγκαλιάσω,
μέσα από ένα αγριολούλουδο,
μέσα από τα γέλια ενός φίλου,
μέσα από τα Μυστήρια της Εκκλησίας,
μέσα από τους ήχους της ερημιάς ή μιας μεγαλούπολης,
μέσα από τα λείψανα των Αγίων και των ιερών εικόνων,
μέσα από εκείνο το δάκρυ σου που είδα να σκουπίζεις λίγο πριν κοινωνήσεις το Σώμα Του και το Αίμα Του.
Χαμογέλα μου.
Χαμογέλα Του.

Aρχιμ. Παύλος Παπαδόπουλος
Απάντηση

Επιστροφή στο “Πνευματικά Μηνύματα”