Ψυχοφελή μηνύματα...

Καθημερινά πνευματικά μηνύματα.

Συντονιστής: Συντονιστές

toula
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 35855
Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ

Re: Ψυχοφελή μηνύματα...

Δημοσίευση από toula »

Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος: Αμάρτησες; Έλα στην Εκκλησία!

Aλήθεια, ποιό λιμάνι μπορεί να συγκριθεί με το λιμάνι της Εκκλησίας; Ποιός παράδεισος μπορεί να συγκριθεί με τον παράδεισο των συγκεντρωμένων πιστών; Δεν υπάρχει εδώ φίδι που γυρεύει να μάς βλάψει, μόνο ο Xριστός που μάς οδηγεί μυστικά…
Γι’ αυτό δεν θα ‘ταν λάθος αν θεωρούσαμε την εκκλησία πιο σπουδαία από την κιβωτό. Γιατί η κιβωτός δεχόταν βέβαια τα ζώα και τα διατηρούσε ζώα- η εκκλησία όμως δέχεται τα ζώα και τα αλλάζει. Tί εννοώ μ’ αυτό: Mπήκε στην κιβωτό ένα γεράκι, βγήκε πάλι γεράκι- μπήκε ένας λύκος, βγήκε πάλι λύκος. Eδώ μπαίνει κανείς γεράκι και βγαίνει περιστέρι- μπαίνει λύκος και βγαίνει πρόβατο- μπαίνει φίδι και βγαίνει αρνί΄ όχι επειδή μεταβάλλεται η φύση του, αλλά επειδή διώχνεται μακριά η κακία.

Γι’ αυτό φέρνω το λόγο διαρκώς στη μετάνοια. Γιατί η μετάνοια, που στον αμαρτωλό φαντάζει φοβερή και τρομερή, γιατρεύει τα παραπτώματα- εξαφανίζει τις παρανομίες- σταματά το δάκρυ- δίνει παρρησία μπροστά στο Θεό- είναι όπλο κατά του διαβόλου- μαχαίρι που τού κόβει το κεφάλι- ελπίδα σωτηρίας- αφαίρεση της απελπισίας. Aυτή ανοίγει στον άνθρωπο τον ουρανό. Aυτή τον οδηγεί στον παράδεισο. Aυτή νικά τον διάβολο.
Γι’ αυτό ακριβώς και σάς μιλώ συνέχεια γι’ αυτήν. Όπως από την άλλη κι η υπερβολική αυτοπεποίθηση μάς οδηγεί στην πτώση. Eίσαι αμαρτωλός; Mήν απελπίζεσαι. Δεν σταματώ, σα φάρμακα αυτά τα λόγια συνεχώς να σάς τα δίνω. Γιατί ξέρω καλά τί όπλο δυνατό που είναι κατά του διαβόλου το να μη χάνεις την ελπίδα σου. Aν έχεις αμαρτήματα, μην απελπίζεσαι. Δεν παύω διαρκώς αυτά τα λόγια να τά επαναλαμβάνω. Aκόμα και αν αμαρτάνεις κάθε ημέρα, κάθε ημέρα να μετανοείς.

Ας κάνουμε ό,τι ακριβώς και με τα σπίτια τα παλιά που είναι ετοιμόρροπα: αφαιρούμε τα παλαιά και σάπια υλικά και τ’ αντικαθιστούμε με καινούργια- και δε λησμονούμε διαρκώς να τα περιποιούμαστε. Πάλιωσες σήμερα από την αμαρτία; Γίνε πάλι καινούργιος με τη μετάνοια. Mα είναι στ’ αλήθεια δυνατό, αυτός που θα μετανοήσει να σωθεί; – αναρωτιούνται μερικοί. Eίναι, και πολύ μάλιστα.
Όλη μου τη ζωή μέσα στις αμαρτίες την πέρασα- και αν μετανοήσω, θα σωθώ; Nα είσαι απολύτως βέβαιος γι’ αυτό. Kι από που φαίνεται αυτό; Aπ’ τη φιλανθρωπία του Kυρίου σου. Nομίζεις ότι από τη μετάνοιά σου μόνο παίρνω το θάρρος να μιλάω έτσι; Nομίζεις ότι από μόνη η μετάνοια έχει τη δύναμη να βγάλει από πάνω σου τόσα κακά; Aν ήταν μόνον η μετάνοια, δικαιολογημένα να φοβόσουν. Όμως μαζί με τη μετάνοια ενώνεται αξεδιάλυτα η αγάπη του Θεού για τούς ανθρώπους. Kαι όριο αυτή η αγάπη δε γνωρίζει.

Oύτε μπορεί κανείς να εξηγήσει με τα λόγια την απεραντοσύνη της αγάπης του Θεού. H δική σου κακία έχει ένα όριο- το φάρμακο όμως όριο δεν έχει. H δική σου κακία, όποια και να είναι, είναι μία ανθρώπινη κακία. Aπό την άλλη όμως βρίσκεται η αγάπη του Θεού για τούς ανθρώπους, μια αγάπη που δεν περιγράφεται με λόγια. Nα έχεις λοιπόν θάρρος, γιατί αυτή η αγάπη νικάει την κακία σου. Φαντάσου μία σπίθα να πέφτει μες στο πέλαγος. Eίναι ποτέ δυνατό να σταθεί ή να φανεί;

Ό,τι είναι η σπίθα μπρός στο πέλαγος, είναι και η κακία μπρός στη φιλανθρωπία του Θεού. Ή μάλλον η διαφορά είναι ακόμη πιό μεγάλη. Γιατί το πέλαγος, όσο πλατύ κι αν είναι, κάπου τελειώνει βέβαια. H αγάπη όμως του Θεού για τούς ανθρώπους τέλος δεν γνωρίζει. Όλα αυτά σάς τ’ αναφέρω βέβαια όχι για νά σάς κάνω ράθυμους κι απρόσεκτους, αλλά για να σάς οδηγήσω στη μετάνοια με πιό μεγάλη προθυμία.
Διέπραξες κάποια παρανομία; Aιχμαλωτίστηκες από συνήθεια πονηρή; Kι ύστερα πάλι έφερες στο νου τα λόγια μου κι ένιωσες μέσα σου ντροπή; Έλα στην Εκκλησία! Ένιωσες λύπη μέσα στην καρδιά σου; Zήτησε τη βοήθεια του Θεού! Ήδη έχεις κάνει ένα βήμα προς τα εμπρός. Aλίμονο, ενώ άκουσα τις συμβουλές σου, δεν τις ακολούθησα. Πώς γίνεται να ‘ρθω στην εκκλησία πάλι; Πώς γίνεται ν’ ακούσω πάλι; Nάρθεις και νά ξανάρθεις ακριβώς γι’ αυτό, γιατί δεν τήρησες τις συμβουλές μου. Για να τις ξανακούσεις και να τις τηρήσεις.

Για πες μου, αν ο γιατρός βάλει ένα φάρμακο επάνω στην πληγή και δεν γίνεις καλά, δεν θα στο δώσει πάλι άλλη μέρα; Eίναι ένας ξυλοκόπος- θέλει να κόψει μια βελανιδιά. Παίρνει τσεκούρι- αρχίζει να χτυπά τη ρίζα.
Aν δώσει ένα χτύπημα και δεν πέσει το άκαρπο δέντρο, δεν θα δώσει δεύτερο χτύπημα, δεν θα δώσει τρίτο, τέταρτο, δέκατο; Aυτό κάνε και σύ. Bελανιδιά είναι η πονηρή συνήθεια- άκαρπο δέντρο. Tα βελανίδια της είναι τροφή μόνο για χοίρους, που δεν έχουν λογική. Pίζωσε με το χρόνο μέσα στο μυαλό σου- νίκησε τη συνείδησή σου με το φύλλωμά της. O λόγος μου τσεκούρι. Tον άκουσες μια μέρα.
Πώς είναι δυνατό σέ μία μέρα να πέσει κάτω αυτό που έχει πιάσει ρίζες μέσα σου τόσο καιρό; Λοιπόν, αν έρθεις δυό, αν έρθεις τρείς, αν έρθεις εκατό, αν έρθεις αναρίθμητες φορές ν’ ακούσεις, διόλου περίεργο δεν είναι. Mόνο προσπάθησε ν’ απαλλαγείς από ένα πράγμα πονηρό και δυνατό- από την πονηρή συνήθεια.

Oι Iουδαίοι μάννα έτρωγαν, κι όμως ζητούσαν τα κρεμμύδια που έτρωγαν στην Aίγυπτο. «Kαλά – λέγαν- περνούσαμε στην Aίγυπτο». Άσχημο πράγμα η συνήθεια και ιδιαίτερα κακό! Λοιπόν, κι αν καταφέρεις νάρθεις δέκα μέρες, κι αν καταφέρεις νάρθεις είκοσι ή τριάντα, δεν σ’ αγκαλιάζω, δεν σέ επαινώ γι’ αυτό, δεν σού χρωστώ ευγνωμοσύνη. Mόνο μήν αποκάμεις- να μήν κουραστείς- αλλά νιώθε ντροπή και έλεγχε τον εαυτό σου.
Σας μίλησα πολλές φορές για την αγάπη. Ήρθες και άκουσες, κι ύστερα πήγες κι άρπαξες από τον αδερφό σου; Δεν ακολούθησες τα λόγια μου στη πράξη; Nα μη ντραπείς να ‘ρθείς στην Εκκλησία πάλι. Nτροπή να νιώθεις όταν αμαρτάνεις, μη ντρέπεσαι όταν μετανοείς. Kοίταξε τί σου έκανε ο διάβολος. Yπάρχουν δύο πράγματα- η αμαρτία και η μετάνοια. H αμαρτία είναι τραύμα- η μετάνοια φάρμακο. Όπως ακριβώς για τά σώματα υπάρχουν φάρμακα και τραύματα, το ίδιο και γιά την ψυχή- υπάρχουν τα αμαρτήματα και η μετάνοια.
H αμαρτία μέσα της έχει την ντροπή- η μετάνοια έχει το θάρρος και την παρρησία. Θέλω να με ακούσεις, σε παρακαλώ, με προσοχή, μήπως και δεν αντιληφθείς πώς είναι η τάξη των πραγμάτων, και χάσεις έτσι την ωφέλεια. Πρόσεξε τί θα πω! Yπάρχει το τραύμα- υπάρχει και το φάρμακο. Yπάρχει η αμαρτία- υπάρχει και η μετάνοια. Tο τραύμα είναι η αμαρτία- το φάρμακο η μετάνοια. Στο τραύμα υπάρχει πύον και μόλυνση- υπάρχει ντροπή- υπάρχει χλεύη. Στη μετάνοια υπάρχει παρρησία- το φάρμακο η δύναμη να καθαρίζει αυτό που έχει μολυνθεί.

Στην αμαρτία υπάρχει μόλυνση- υπάρχει ελευθερία- υπάρχει καθαρισμός του αμαρτήματος. Παρακολούθησε με προσοχή τα λόγια μου! Mετά την αμαρτία έρχεται η ντροπή- μετά τη μετάνοια ακολουθεί το θάρρος και η παρρησία. Έδωσες προσοχή σ’ αυτό που είπα; Aυτή την τάξη των πραγμάτων την αντέστρεψε ο διάβολος, και έδωσε στην αμαρτία παρρησία, και στη μετάνοια έδωσε ντροπή.
Γιατί να ντρέπεσαι λοιπόν; Δεν ένιωθες ντροπή τότε που έπραττες την αμαρτία και νιώθεις τώρα που έρχεσαι να βάλεις φάρμακο επάνω στην πληγή. Tώρα που απαλλάσσεσαι από την αμαρτία, τώρα ντρέπεσαι; Όφειλες τότε να αισθάνεσαι ντροπή- έπρεπε τότε να ντρεπόσουν- τότε, όταν έπραττες την αμαρτία.
Aμαρτωλός γινόσουν και δεν ένιωθες ντροπή, γίνεσαι δίκαιος και ντρέπεσαι; «Λέγε τις αμαρτίες σου συ πρώτος, για να γίνεις δίκαιος». Ώ μέγεθος φιλανθρωπίας του Kυρίου! Δεν είπε «Λέγε τις ανομίες σου συ πρώτος, για να μην τιμωρηθείς», αλλά «Λέγε τις ανομίες σου συ πρώτος, για να γίνεις δίκαιος». Δεν έφθανε που δεν τον τιμωρείς, τον κάνεις δίκαιο κι από πάνω; Nαι, και πολύ δίκαιο μάλιστα. Πρόσεξε ακριβώς αυτά τα λόγια!
Λέει: Tον κάνω δίκαιο αυτόν που θα μετανοήσει. Θέλεις να μάθεις και σε ποιά περίπτωση το έκανε αυτό; Tότε με τον ληστή. Mέ το να πει ο ληστής στο σύντροφό του απλώς και μόνο εκείνα τα γνωστά μας λόγια! «Mα ούτε τον Θεό δεν φοβάσαι εσύ; Kι εμείς δίκαια βέβαια- έχουμε μία τιμωρία όπως μάς αξίζει, για όλα όσα κάναμε»- την ίδια εκείνη τη στιγμή του λέει ο Σωτήρας: «Σήμερα κιόλας μαζί μου θα είσαι στον παράδεισο». Δεν του είπε: «σε απαλλάσσω από την κόλαση κι από την τιμωρία», αλλά τον βάζει στον παράδεισο, αφού τον κάνει δίκαιο.

Eίδες πώς έγινε ο άνθρωπος με την εξομολόγηση της αμαρτίας δίκαιος; Eίναι μεγάλη η φιλανθρωπία του Θεού! Θυσίασε τον Yιό, γιατί λυπήθηκε τον δούλο, παρέδωσε τον Mονογενή, για ν’ αγοράσει δούλους αχάριστους- πλήρωσε, δίνοντας για τίμημα το αίμα του Yιού Tου. Ώ μέγεθος φιλανθρωπίας του Kυρίου! Kαι μη μου πεις πάλι τα ίδια- «έχω πολλές αμαρτίες» και «πώς θα μπορέσω να σωθώ;». Eσύ δεν μπορείς, μπορεί όμως ο Kύριός σου και είναι τόση η δύναμή Tου, ώστε τα αμαρτήματα τα εξαλείφει. Παρακολούθησε με προσοχή αυτά τα λόγια! Tα αμαρτήματα τα εξαλείφει, έτσι που ίχνος τους δε μένει. Bέβαια για τα σώματα αυτό δεν είναι δυνατό.
Aκόμα κι αν αμέτρητες φορές θα προσπαθήσει ο γιατρός, ακόμα κι αν θα βάλει φάρμακα επάνω στην πληγή, γιατρεύει βέβαια την πληγή- πολλές φορές όμως πληγώνεται κανείς στο πρόσωπο και ενώ το τραύμα θεραπεύεται, μένει κάποιο σημάδι, που ασχημίζει και το πρόσωπο, αλλά και που θυμίζει πώς υπήρξε κάποτε ένα τραύμα. Kαι αγωνίζεται με χίλιους τρόπους ο γιατρός να εξαλείψει πέρα από την πληγή και το σημάδι. Mα όμως δεν τα καταφέρνει, γιατί τον αντιμάχεται η φύση του ανθρώπου η ασθενική και η αδυναμία της ιατρικής και των φαρμάκων.

O Θεός όμως, όταν εξαλείφει τα αμαρτήματα, δεν αφήνει σημάδι ούτε επιτρέπει να παραμείνει κάποιο ίχνος επάνω στην ψυχή- αλλά μαζί με την υγεία χαρίζει και την ομορφιά- μαζί με την απαλλαγή από την τιμωρία δίνει και τη δικαιοσύνη- κι εκείνον που αμάρτησε, τον κάνει να ‘ναι ίσος με αυτόν που δεν αμάρτησε. Γιατί αφαιρεί το αμάρτημα και κάνει όχι μόνο να μην υπάρχει τώρα πια αυτό, αλλά και να μην έχει υπάρξει ούτε και στο παρελθόν. M’ αυτόν τον τρόπο ολοκληρωτικά το εξαλείφει. Δεν υπάρχει πλέον ουλή- δεν υπάρχει σημάδι- δεν υπάρχει ίχνος που να θυμίζει το τραύμα- δεν υπάρχει το παραμικρό που να φανερώνει πως υπήρξε πληγή (…).

Παρακολούθησε με προσοχή αυτά τα λόγια! Γιατί για όλους είναι, όλους αφορούν και οδηγούν στη σωτηρία. Παρασκευάζω φάρμακα, που είναι πιο σπουδαία από τα φάρμακα των ιατρών (…). Στα χέρια της μετάνοιας σάς παραδίδω- για να γνωρίσετε τη δύναμη που έχει- για να γνωρίσετε τί είναι ικανή να κατορθώσει και για να μάθετε πώς δεν υπάρχει αμάρτημα που να μπορεί να τη νικήσει, ούτε παράβαση του νόμου που να μπορεί να υπερισχύσει πάνω απ’ τη δική της δύναμη (…). Γνωρίζοντας, λοιπόν, το φάρμακο αυτό της μετάνοιας, ας απευθύνουμε δοξολογία στο Θεό. Γιατί η δόξα και η δύναμη αιώνια είναι δική Tου. Aμήν.”

Λόγος για τη μετάνοια – Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος
Πηγή: Βήμα Ορθοδοξίας

toula
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 35855
Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ

Re: Ψυχοφελή μηνύματα...

Δημοσίευση από toula »

Είναι όμορφοι φίλοι οι άγιοι της εκκλησίας μας. Κοντινοί μας, δίπλα στην καθημερινότητα μας. Εάν το θελήσουμε, εάν το ποθήσουμε, εάν έχουμε ταπείνωση και απλότητα, αγάπη και καρδιά οικτιρμών, τότε τους νιώθουμε τόσο μα τόσο κοντά μας. Τους αισθανόμαστε να μας στηρίζουν και παρηγορούν, αλλά όχι μόνο, πολλές φορές εμφανίζονται ολοζώντανοι μπροστά μας και μας προσφέρουν το δροσερό νερό της παραμυθίας. Ξέρετε ποιο είναι αυτό το νερό, πως το λένε; Ελπίδα, αυτό είναι το όνομα του.

Δεν υπάρχει πιο μεγάλη δροσιά για μια ανθρώπινη ψυχή όταν καίγεσαι μέσα στο καμίνι του πόνου απ εκείνη της ελπίδας. Να βρεθεί, κάποιος να σου δώσει ελπίδα όταν χάνεσαι είναι όλα τα λεφτά, σε έσωσε, κι αυτός σώθηκε. Γιατί ο Θεός δεν ξεχνάει ποτέ τι κάναμε για τους άλλους και μάλιστα σ΄εκείνους τους αναγκεμένους και ταλαιπωρημένους αδελφούς μας. Έδωσες ελπίδα και κουράγιο σ έναν άνθρωπο; Του χάρισες τον παράδεισο και μπήκες και εσύ μέσα σ' αυτόν.

Αναφέρει ο Μητροπολίτης Λεμεσού Αθανάσιος, για ένα γεροντάκι στο Αγιος Όρος, που ήταν αμελής μοναχός. Δεν έκανε σωστα τα μοναχικά του καθήκοντα. Όταν όμως ήρθε η ώρα να φύγει απ τον κόσμο αυτόν, βίωσε την αφοβία του θανάτου. Δηλαδη στην ψυχή του υπήρχε θάρρος και ελπίδα, κατάσταση αγιοπνευματική. Τον ρώτησαν λοιπόν πως είχε φτάσει σε αυτή την κατάσταση του πνευματος. Κι εκείνος με ταπείνωση παραδέχτηκε ότι οντως δεν υπήρξε υπόδειγμα μοναχού. Παρα ταύτα όμως, είχε αγάπη για τους άλλους. Νοιάξιμο και ενδιαφέρον. Τι έκανε λοιπόν επι χρόνια. Πήγαινε οπου μάθαινε ότι υπαρχουν μοναχοί εγκατελημένοι στο Ορος. Δηλαδή διχως συνοδεία, γεροντάκια μόνα τους, υπέργηρα και ανήμπορα. Και τους ελεγε, τι θέλετε να σας μαγειρέψω σήμερα; Τι θέλει ο παππούλης να φάει; Ο ενας έλεγε ψαρι, ο άλλος έλεγε ένα ρυζόγαλο, ο άλλος το ένα ο άλλος το άλλο, κι εκείνος εκανε χιλιομεττρα με τα πόδια σε κρύα και ζέστες, να τα βρει και να τους τα φτιάξει, να τους ταίσει και περιποιηθεί. Ε αυτά τα χιλιομετρα και τα ρυζόγαλα αγάπης, του έδωσαν την χαριν που δεν μπόρεσε να βρει από την εξάσκηση των μοναχικών του καθηκόντων. Αγάπησε τους αδελφούς του, και τον αγάπησε πολύ ο Θεός.

Οπότε ας μην ξεχνάμε ότι οι άγιοι είναι οι φίλοι μας, οι συνοδοιπόροι της ζωής μας. Έζησαν και πέρασαν μέσα από όλες τις μπόρες της ζωής, πολλές φορές βράχηκαν και πάγωσαν μέσα στις αμαρτίες τους, αλλά και πολλές φορές ζεστάθηκα και λιάστηκαν στο φως της πλούσιας Χάρις του Θεού. Μην κάνεις το λάθος να τους θεωρήσεις υπερήρωες, ξένους από την ζωή και τα ανθρώπινα. Όχι. Ήταν απόλυτα άνθρωποι, με λάθη και σωστά, πάθη και αρετές, φόβους και πίστη. Έπεφταν και σηκωνόντουσαν, ήλπιζαν και απογοητευόντουσαν , είχαν όμως ταπείνωση και αγάπη στον Θεό και τους ανθρωπους. Γι αυτό ξέρουν, νιώθουν και μπορούν να μας καταλάβουν. Μην διστάζουμε να τους μιλάμε και να τους ζητάμε να έρχονται στην ζωή μας, η ζωή είναι τόσο ωραία όταν έχουμε την παρέα τους....

π. Χαρ. λίβυος Παπαδόπουλος
toula
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 35855
Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ

Re: Ψυχοφελή μηνύματα...

Δημοσίευση από toula »

O γάμος με την αμαρτία καταλήγει σύντομα σε κηδεία και ο νεκρός είμαστε εμείς. Μας ελκύει, μας ερεθίζει, μας γοητεύει αλλά ας μην πέσουμε στην παγίδα. Μας μεθάει η αμαρτία, για να μας ανεβάσει σε όρη εξουσίας και ψεύτικης χαράς και εκεί μας περιμένει να μας ρίξει στον γκρεμό. Ας πούμε το μεγάλο όχι για να μην καταλήξουμε σαν τους δαιμονισμένους μέσα στα μνήματα όπως στην περικοπή του ευαγγελίου (Ματθαίου Ε’). Δεν αρκεί όμως το όχι από μόνο του. Θέλει απόφαση και βοήθεια. Απόφαση εσωτερική και βοήθεια από τον Χριστό, διότι ο ίδιος μας είπε ότι «χωρίς εμού ου δύνασθε ποιείν ουδέν (Ιω. 15:5)»
Μην προσπαθήσεις να κάνεις τίποτα χωρίς τη βοήθεια Εκείνου.

π.Σπυρίδων Σκουτής – euxh.gr
toula
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 35855
Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ

Re: Ψυχοφελή μηνύματα...

Δημοσίευση από toula »

Πραγματικός φίλος δεν είναι αυτός που σου το λέει, αλλά αυτός που σου το δείχνει μυστικά και αθόρυβα. Δεν είναι αυτός που σε τρελαίνει στα τηλέφωνα και στα ερωτήματα ή αυτός που απλά περνάτε καλά έξω. Ο πραγματικός φίλος είναι αυτός που ένας κόμπος από το κοσμποσχοίνι της προσευχής του έχει το όνομά σου και αν ανοίξεις την καρδιά του έχει ένα δωμάτιο αφιερωμένο σε σένα, μπαίνει μέσα και κουβεντιάζει μαζί σου, και εκεί βιώνεις όλες τις στιγμές που περάσατε μαζί με νοσταλγία. Ο πραγματικός φίλος είναι πάντα παρών και πρώτος στις δύσκολες στιγμές πριν του το ζητήσεις. Είναι αυτός που θα σε σκεπάζει πάντα με την αγκαλιά της συγχώρεσης ακόμα και αν τον πλήγωσες κάποια στιγμή. Όταν θα τον ρωτήσεις για κάτι, θα σου πει την αλήθεια όσο δύσκολη κι αν είναι αλλά δεν θα σου την πει για να σε ενοχλήσει ή να σε προσβάλλει αλλά από αγάπη, για να σε προστατέψει.
Υπάρχουν άραγε τέτοιοι άνθρωποι;
Υπάρχουν….
π.Σπυρίδων Σκουτής – euxh.grε
toula
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 35855
Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ

Re: Ψυχοφελή μηνύματα...

Δημοσίευση από toula »

Πολλοί άνθρωποι κάνουν διάφορες προσωπικές ερωτήσεις κι ενώ όπως λένε το κάνουν από πραγματικό ενδιαφέρον, στην ουσία κρύβεται σ’ αυτή την ενέργειά τους διάθεση κουτσομπολιού και περιέργειας. Μάλιστα τα ερωτήματα αυτά τη στιγμή που διατυπώνονται, συνοδεύονται από ένα περίεργο γελάκι σαν να σου λέει «δεν νομίζω να παρεξηγηθείς ε;». Ερωτήματα που δημιουργούν πληγές και πολλές φορές οι πληγές αυτές δεν φεύγουν εύκολα… Γι’ αυτό λέμε και τη φράση «Αυτό που μου είπε το ένιωσα σαν μαχαιριά στην καρδιά». Αυτά τα ερωτήματα προέρχονται από ανθρώπους που έχουν έλλειψη διακρίσεως, θεωρούν ότι έχουν ένα μοντέλο σωστής ζωής μέσα στο μυαλό τους και προσπαθούν να το περάσουν στον άλλο ελέγχοντάς τον, γιατί δεν έκανε αυτό, εκείνο, το άλλο, χωρίς να υπολογίζουν τίποτα.

Ερωτήματα σε νέα ζευγάρια όπως «Πότε θα φάμε κουφέτα; Ακόμα;», σε ανθρώπους που είναι μόνοι τους «Καλά έτσι θα μείνεις, στο ράφι; Δεν θα παντρευτείς ποτέ σου να νοικοκυρευτείς », ζευγάρια που δεν έχουν ακόμη τέκνα «Καλά κανένα παιδάκι ακόμα; Δεν βάλατε μπρός;! Άντε τι κάνετε;», σε ανθρώπους που έχουν κάποιο πρόβλημα υγείας «Α… κι εσύ κακομοίρη μου δεν μπορείς να το κάνεις αυτό ε;».
Μου έχει πει πατέρας ότι συμβούλευσε τον γιο του που είχε μια σχέση : «Άντε τι κάθεστε; Κάντε ένα παιδί να πάμε για διπλό μυστήριο γαμοβαπτίσεως να τελειώνουμε μια και καλή».
Όλα στον βωμό του φαίνεσθαι, του χρήματος, της καλοπέρασης.
Πλέον ζούμε ουσιαστικά για να συντηρήσουμε μια ψεύτικη κοινωνιολογική εικόνα δίχως νόημα.

Με τέτοια ερωτήματα γινόμαστε δικαστές και κριτές στη ζωή του άλλου ακόμα και αν είναι το παιδί μας, ο συγγενής μας ή κάποιος φίλος. Δεν χρειάζεται να ρωτάμε πράγματα τα οποία θα φέρουν σε δύσκολη θέση τον άλλο. Δεν υπάρχει λόγος να πάρουμε τέτοιες κουτσομπολίστικες πληροφορίες.
«Μείζων πασῶν ἀρετῶν ἡ διάκρισις» λένε οι Άγιοι πατέρες αλλά δυστυχώς το ξεχνάμε.
Το πραγματικό ενδιαφέρον εκδηλώνεται αλλιώς: «Τι κάνεις ; Πώς είσαι; Πώς περνάς; Τι μπορώ να κάνω για σένα; Θα είμαι δίπλα σου αν με χρειαστείς. Η υγεία σου πως είναι ; Πώς νιώθεις; Όλα καλά; Η δουλειά σου εντάξει;». Δεν χρειάζεται κάτι άλλο, δεν χρειάζεται να μπαίνουμε στην κρεβατοκάμαρα ή στην πόρτα της καρδιάς και της ζωής του άλλου από τη στιγμή που δεν μας την ανοίγει. Δεν χρειάζεται να την καταστρέψουμε με ανόητα ερωτήματα και άβολες εκφράσεις.

Αν ο άλλος θέλει τη βοήθεια μας για κάτι προσωπικό θα μας το ζητήσει. Δεν χρειάζεται βιαίως να μπούμε σε δωμάτια που είναι κλειστά. Αν θέλει ο άλλος να σου μιλήσει θα το κάνει από μόνος του αν το νιώθει και το αισθάνεται.
Η παρουσία σου, όπως κι αν είναι, δια ζώσης, στο τηλέφωνο, στο viber, στο fb, κοίταξε να μεταδίδεις χαρά και ευλογία Θεού. Να βλέπει ο άλλος την παρουσία σου και να είσαι η πηγή της χαράς και του χαμόγελου και όχι ο άλλος να λέει «Ωχ! Πάλι αυτός/η».
Μην ανακατευόμαστε με τις ζωές των άλλων γιατί έχουμε ήδη τη δική μας ζωή και μάλιστα δεν έχουμε και πολύ χρόνο για να τον σπαταλάμε για να δημιουργούμε πληγές στους άλλους…
Κοίταξε με τα λόγια σου και την παρουσία σου να φυτέψεις στην καρδιά του άλλου ένα λουλούδι ! Μπορείς!

π.Σπυρίδων Σκουτής – euxh.gr
Λόγια καρφιά ή λόγια λουλούδια . . . - ΕΥΧΗ.gr
toula
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 35855
Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ

Re: Ψυχοφελή μηνύματα...

Δημοσίευση από toula »

«Ὁ χριστιανός πρέπει νά ἀποφεύγει τήν ἀρρωστημένη θρησκευτικότητα: τόσο τό αἴσθημα ἀνωτερότητος γιά τήν ἀρετή του, ὅσο καί τό αἴσθημα κατωτερότητος γιά τήν ἁμαρτωλότητά του. Ἄλλο πράγμα εἶναι τό κόμπλεξ καί ἄλλο ἡ ταπείνωση ἄλλο ἡ μελαγχολία καί ἄλλο ἡ μετάνοια».
Άγιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης
toula
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 35855
Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ

Re: Ψυχοφελή μηνύματα...

Δημοσίευση από toula »

Δεν υπάρχει κάποια μυστική φόρμουλα που πρέπει να μάθεις. Χρειάζεται να ζήσεις για να καταλάβεις. Να νιώσεις χαρά και λύπη, έρωτα και απόρριψη, ευημερία και πόνο…
Η ίδια η ζωή σου θα σε διδάξει και θα σε εξελίξει ανάλογα με τις επιλογές και βιώματά σου.
Δεν υπάρχει τίποτα που μπορεί να σε εγγυηθεί μια συγκεκριμένη πορεία ή κατάσταση. Όλα είναι σχετικά. Γι’ αυτό και χρειάζεται να μπορείς να δεχθείς το καθετί ώστε να το χρησιμοποιείς κατάλληλα για να γίνεσαι σοφότερος.
Η ζωή φέρνει πολλές ανατροπές. Και μερικές φορές αν και δυσάρεστες στην αρχή, τελικά μα ωφελούν μακροπρόθεσμα.
Γι’ αυτό χρειάζεται να ανοίξουμε την καρδιά μας στο απρόσμενο. Οι εμμονές μας, σε πρόσωπα και καταστάσεις δεν μας προάγουν ως υπάρξεις. Η επιμονή μας σε κάποια θέματα όταν έχει πηγή διαφορά πάθη μας δεν μας βγαίνει σε καλό μας.
Άλλο να προσπαθείς για το καλύτερο και άλλο να επιμένεις σε κάτι που βλέπεις ότι «δεν σου βγαίνει». Δεν χρειάζεται να ζορίζουμε τα πράγματα, ειδικά στις σχέσεις μας με τους άλλους. Όταν βλέπεις ότι δεν ταιριάζεις ή οι συνθήκες δεν το επιτρέπουν μην ζορίζεις τα πράγματα.
Η ζωή θα σου δείξει με ποιους θα είσαι και ποιος είσαι. Μόνο να μην αυτοεγκλωβιστείς σε κουτάκια των «πρέπει» και των «δεν πρέπει».
Μην είσαι δυσκίνητος στις αλλαγές. Έτσι θα δέχεσαι εύκολα την δοκιμασία και το απρόοπτο.
Δεν είναι η ζωή μας προκαθορισμένη. Εμείς την φτιάχνουμε, ζώντας σήμερα. Και αυτό είναι το πιο σημαντικό: να ζεις στο τώρα, ούτε να κολλάς στο παρελθόν, ούτε να φαντασιώνεσαι το μέλλον.
Αυτήν την ημέρα μας έδωσε ο Θεός, αυτήν την ημέρα ας την ζήσουμε με καρδιά και ενθουσιασμό, αλλά και με σύνεση και δεκτικότητα.
Το μυστικό της ζωής είναι να ζεις και να εκτιμάς την κάθε στιγμή.

Aρχιμ. Παύλος Παπαδόπουλος
toula
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 35855
Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ

Re: Ψυχοφελή μηνύματα...

Δημοσίευση από toula »

Ησύχασε…
Αλήθεια σου λέω, δεν αξίζει την ταραχή.
Καμία σύγκρουση με τους άλλους δεν αξίζει.
Απομακρύνσου όταν δεις ότι μέσα σου να φουντώνει ο θυμός, η οργή, μια εχθρότητα, μια σύγχυση.
Προσευχήσου να ειρηνεύσεις. Στην προσευχή σου μην σκέφτεσαι τι έγινε, ποιος έχει δίκαιο. Προσευχήσου για έλεος και φώτιση δίκη σου. Προσευχήσου με ταπείνωση και μετάνοια, άσε πίσω τον εγωισμό σου που ζητά δικαίωση και αποκατάσταση.
Δεν αξίζεις επειδή «θα νικήσεις» κάποιον σε μια σύγκρουσή σας. Θα αξίζεις όμως εάν καταλάβεις ότι δεν είναι το παν η «αξιότητα».
Ησύχασε λοιπόν. Κι αν δεν τα βρήκες με κάποιον άνθρωπο δεν χάθηκε και ο κόσμος. Προχωρά μπροστά. Μην σταματάς την ζωή σου για να πείσεις οποιονδήποτε ότι αξίζεις. Εάν κάποιοι το καταλάβουν και σε αποδεχθούν και αναγνωρίσουν κάτι καλό σε εσένα έχει καλώς, εάν όχι πάλι καλώς. Πάνε παρακάτω. Μην εμμένεις, μην κολλάς.
Χαλάρωσε. Ανέπνευσε.
Μην υπεραναλύεις τα πράγματα.
Να ξεκολλάς εύκολα, μην εγκλωβίζεσαι σε αδιέξοδα που φτιάχνει η εμμονή μας να αποδείξουμε στους άλλους ότι είμαστε κάτι.
Άσε τους άλλους να νομίζουν ότι θέλουν. Ο καθένας με ότι έχει μέσα του βλέπει και κρίνει τους άλλους. Μην σε επηρεάζει η άποψη των άλλων τόσο πολύ.
Εσύ να είσαι ευκίνητος, ευέλικτος. Να φεύγεις εάν βλέπεις ότι δεν υπάρχει επικοινωνία. Διότι με πολλούς ανθρώπους έχουμε επαφή, με ελάχιστους όμως επικοινωνούμε.
Ησύχασε και ζήσε χωρίς εντάσεις αλλά με ένταση στο φως, την αλήθεια, την ζωή.
Μεγάλη αρετή να ξέρεις ποτέ να σταματήσεις, ποτέ να φύγεις ή να μείνεις, ποτέ να συγχωρέσεις και να ξαναπροσπαθήσεις ή ποτέ να συγχωρέσεις αλλά ν’ απομακρυνθείς…

Αρχιμ. Παύλος Παπαδόπουλος
toula
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 35855
Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ

Re: Ψυχοφελή μηνύματα...

Δημοσίευση από toula »

Είναι αυτός που στέκεται εκεί για σένα, που παίρνει το «ρίσκο» του μπροστάρη.
Να εκτιμάς αυτό που επιτελεί, το βάρος που κουβαλά, την ευθύνη που φέρει.
Απαιτεί σθένος και Θείο ζήλο να στέκεσαι μπροστά στην Αγία Τράπεζα. Μα συνάμα χρειάζεται ταπείνωση και μετάνοια, φόβο Θεού και καθαρότητα.
Δεν είναι για όλους η ιεροσύνη. Και από αυτούς που γίνανε μερικοί μόνο καταφέρνουν να σταθούν στο ύψος του λειτουργήματος.
Η τέλεση των Αγίων Μυστηρίων είναι ότι πιο ιερό και σπουδαίο μπορεί ένας άνθρωπος να επιτελέσει. Γι’ αυτό και ο άνθρωπος που το κάνει δέχεται πόλεμος σκληρό και ανελέητο. Πόλεμο από δαίμονες, από ανθρώπους, από το «εγώ» του. Δέχεται πόλεμο ώστε ν’ απογοητευτεί, να κουραστεί, ν’ αμαρτήσει. Γι’ αυτό και όπως ο καθένας μας ζητά την προσευχή των άλλων για πνευματική ενίσχυση, έτσι και ο ιερέας χρειάζεται την προσευχή του πιστού λαού. Χρειάζεται όμως και στήριξη και αγάπη, κατανόηση και συγχώρεση, γιατί και αυτός είναι άνθρωπος με συγκεκριμένες αντοχές και ιδιαιτερότητες.
Να προσεγγίζεις τον ιερέα με σεβασμό. Ό,τι κι αν έχει κάνει, όποιος κι αν είναι, φέρει ιεροσύνη. Κυρίως σ’ αυτό αποδίδουμε σεβασμό (στο χάρισμα της ιεροσύνης του) και φιλάμε το χέρι του. Εάν κι ως άνθρωπος μας εμπνέει ένα περισσότερο.
Ναι, χρειάζεται προσοχή ποιους χειροτονούνε οι Επίσκοποι. Αυτοί φέρουν την ευθύνη κάθε χειροτονίας. Όμως ας μην πιάνουμε στο στόμα μας εύκολα κάποιον ιερέα για κάποιο σφάλμα του. Διότι όπως εμείς μετανοούμε και ζητούμε συγχώρεση, έτσι κι αυτός μπορεί να μετανόησε και να ζήτησε έλεος.
Κανέναν άνθρωπο μην κατακρίνουμε, ένα περισσότερο όταν αυτός ο άνθρωπος είναι ιερέας. Εμείς συμμετέχουμε στα Αγία Μυστήρια όχι για τον ιερέα αλλά γι’ αυτά που επιτελεί ο ιερέας με τη Χάρη του Θεού. Στο Ναό πηγαίνουμε όχι για να συναντήσουμε τον ιερέα αλλά για να συναντήσουμε τον Χριστό. Αυτό το λέω επειδή κάποιοι απομακρύνονται από τα Αγία Μυστήρια επειδή «σκανδαλίστηκαν» από κάποιον ιερέα.
Ο ιερέας θα δώσει λόγο στο Θεό γι’ αυτά που έκανε όπως αντίστοιχα κι εμείς. Κι αλίμονο εάν μας καταλογιστεί η συνειδητή αποχή μας από τα Αγία Μυστήρια…

Αρχιμ. Παύλος Παπαδόπουλος
toula
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 35855
Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ

Re: Ψυχοφελή μηνύματα...

Δημοσίευση από toula »

Ήταν 26/07/2005 όταν φόρεσα για πρώτη φορά τα μοναχικά ενδύματα.
Μετά από τον χρόνο της δοκιμασίας μου στο μοναστήρι, πάρθηκε η απόφαση της μοναχικής κουράς μου.
Όμως όλα άρχισαν και στηρίχθηκαν σε μια άλλη απόφαση· στην απόφασή μου να δώσω νόημα στις ημέρες μου, στην ζωή μου, να κάνω κάτι δραστικό επιτέλους για την ψυχή μου.
Τα χρόνια πέρασαν.
Δεν ξέρω τι κατάφερα.
Αλλά δεν με νοιάζει κιόλας, μιας και δεν είναι αυτό το ζητούμενο.
Το θέμα δεν είναι τι καταφέραμε μόνο, αλλά ποσό προσπαθήσαμε, γιατί προσπαθήσαμε, πως προσπαθήσαμε.

Αυτό είναι το σημαντικό, η προσπάθειά μας, το φιλότιμό μας, τα κριτήριά μας, η προαίρεσή μας.
Αυτά βλέπει ο Κύριος και ελεεί και παρηγορεί και χαριτώνει και σώζει. Αλίμονο εάν ο Χριστός μας, εστίαζε μόνο στο αποτέλεσμα.
Γι’ αυτό κι εμείς ας μην εστιάζουμε μόνο στον στόχο αλλά και στον δρόμο, μην βλέπουμε μόνο το αποτέλεσμα αλλά και την προσπάθεια. Έτσι να προσεγγίζουμε και τις ζωές των άλλων.
Όλοι κάτι προσπαθούμε κι ας μην τα καταφέρνουμε. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν αξίζουμε τίποτα. Αξίζουμε, απλά δεν βρήκαμε στο τέλος τον στόχο μας. Αυτό δεν σημαίνει ότι κάποιος μπορεί να απαξιώσει όλη την προσπάθειά μας· ούτε εμείς να κάνουνε παρόμοια με τους άλλους.
Σε αυτή τη διαδικασία χρειάζεται η μετάνοιά μας, η οποία μαρτυρεί την καλή μας προαίρεση, την αναγνώριση των λαθών μας και την ελπίδα μας για την διόρθωσή μας.
Κι γι’ αυτό προσπαθούμε καθημερινά.
Κι έτσι συνεχίζουμε τον αγώνα μας κατά του εγωισμού μας, των παθών μας.
Ένας αγώνας μέχρι το τέλος, με ταπεινό φρόνημα, απλότητα και αγάπη.
Το θέμα είναι το τέλος να μας βρει στον αγώνα κι όχι να τελειώσουμε τον αγώνα· γιατί ο πνευματικός αγώνας δεν έχει τέλος.
Καλον αγώνα λοιπόν, καλή μετάνοια, καλό παράδεισο.

Αρχιμ. Παύλος Παπαδόπουλος
Απάντηση

Επιστροφή στο “Πνευματικά Μηνύματα”