Πάλεψα πενήντα χρόνια μέ το διάβολο. Μην φοβάσαι, στροφή και καταφυγή στον Κύριο
Βλέποντας κανείς τον Γέροντα να έχει φθάση σε υψηλά μέτρα αρετής, δεν μπορούσε να φαντασθεί τον μαρτυρικό δρόμο πού είχε διανύσει, μέχρι να γίνει δοχείο του Αγίου Πνεύματος.
Οι ομολογίες του είναι αποκαλυπτικές: «Ο αγώνας κατά των παθών είναι οδυνηρός και χρειάζεται αιματηρή προσευχή. Διάβασα κάποτε ότι ένας μοναχός είχε πειρασμό τριάντα χρόνια. Πω! πω! λέω, τριάντα χρόνια! Ε!
Ήλθα στο Μοναστήρι και βασανίσθηκα περισσότερα χρόνια από εκείνον, παρακαλώ… Κι όταν λέμε πειρασμό, εννοούμε σκληρή δοκιμασία, βαρύτατο αγώνα. Όλη μου την ζωή πάλεψα σκληρά, για ν” απαλλαγώ των παθών μου. Επάλειψα πενήντα χρόνια! Ειδικότερα στο Μοναστήρι. Πενήντα χρόνια! Πότε τον ένα, πότε τον άλλο… Α! και σήμερα… ά! και αύριο… πάλι τον ίδιο… πάλι τον ίδιο… Τίποτε! Τελείωσε!… Την άλλη μέρα πάλι… πάλι τον είπα… Είπα να μην ομιλήσω. Και πάλι μίλησα… Άντε πάλι αγώνα από την αρχή και δός του αγώνα!
Γιατί ό ψιθυριστής μας παίρνει συνέχεια από κοντά. Και τί τεχνίτης είναι! Μου κάνει εντύπωση! Ε! τον καμπούρη, λέω, από κοντά έρχεται συνεχώς! Που τα μαζεύει όλα αυτά και τα προσφέρει μπουκέτα;
Μην φοβάσαι, όμως αμέσως περιφρόνηση, στροφή και καταφυγή στον Κύριο!.. Χρόνια τον πολεμούσα κατά μέτωπο. Κι επάνω του… και ά!! Μετά είπα: Για στάσου! Γιατί να τον πολεμώ εγώ και να τρώω και τα μούτρα μου καμία φορά, εδώ που τα λέμε; Δεν είναι καλύτερα να τον πολεμά ο Κύριος; Περιφρόνηση, λοιπόν…
Γι” αυτό σε κάθε επίθεση, σε κάθε προσβολή, τρεχάλα, καταφεύγω στον Κύριο με την ευχή: Κύριε Ιησού Χριστέ… Άφαντος γίνεται εκείνος… μπουχός… Λοιπόν, μην κάθεσαι να τον κουβεντιάζεις. Περιφρόνηση μόνο και στροφή… τρεχάλα στον Θεό. Χρειάζεται αμέσως να φεύγεις από τον παρόν και να ζεις στον ουράνιο χώρο… Εκεί, δεν έχει πρόσβαση ο διάβολος. Δεν έχει δικαίωμα να πλησίαση…
Αφού ρίξεις, λοιπόν, τον βέλος… τον όνομα του Χριστού… δρόμο με τις γνωστές πτέρυγες… στον χώρο του Θεού…
»Πολλά μέσα δοκίμασα για να βρω τρόπο να απαλλαγώ. Και αυτός είναι ο καλύτερος. Επάλειψα πενήντα χρόνια! Όχι ότι τώρα απηλλάγην… Ο Θεός να με φυλάξη… να με βοηθήση να βγω πέρα και να με ελεήσει! Όχι! Ακόμη ψάχνω να βρω καλύτερο τρόπο ν” αναπαύσω την ψυχή μου».
«Με την περιφρόνηση το βάζει στα πόδια»
Οι τιτάνιοι αγώνες του Γέροντος ήσαν παρόμοιοι με τις πνευματικές μάχες των Οσίων Πατέρων. Έλεγε ο Μέγας Αντώνιος: «Πάντα γάρ ποιούσιν (οι δαίμονες) και λαλούσι και θορυβούσι και υποκρίνονται και ταράττουσι προς απάτην των ακεραίων. Και κτύπους γούν ποιούσι και γελώσιν αφρόνως και συρίττουσιν αν δεν μην τις αυτοίς προσέχη, λοιπόν κλαίουσι και Θρηνούσιν ως ηττηθέντες».
Πόσο μάς θυμίζουν οι λόγοι του καθηγητού της ερήμου τις εμπειρίες του Παππού! «Πολλοί τσακώνονται στα χέρια με τον διάβολο. Κι εγώ σας έχω ειπεί μερικά γεγονότα από την ζωή μου. Τί απαίσιος είναι όταν τον ακούσης! Δεν ξέρω εσείς πώς τα περνάτε τον βράδυ… Καμία φορά έχομε από” έξω και τα «ταγκαλάκια» -που λέει και ο πατήρ Παΐσιος.
Τώρα σταμάτησαν να με ενοχλούν! Μου κτυπούσαν κάθε βράδυ στις 2.30 μ.μ Τάκ!-τάκ!-τάκ!, πολύ δυνατά!… ένα γνωστό κτύπημα…
Μια φορά -σας τον λέω τώρα έτσι… για να γελάσετε, αλλά μην με παρεξηγήσετε- αυτός ο γελοίος χάλαγε τον κόσμο: Ά! άαα… ουουου… ά… ά… ου… ου… άου… άου… άναρθρες κραυγές. Σιχαμάρα ήταν… απαίσιος… Εγώ, την δουλειά μου! Περιφρόνηση! Με την περιφρόνηση τον βάζει στα πόδια… Με λίγα λόγια, δεν σας κρύβω τίποτε από την ζωή μου.
Σας τα λέω για να προσευχηθείτε για μένα. Γι” αυτό σας τα λέω όλα… Και αναρωτιέμαι καμιά φορά: Με θυμάται άραγε και εμένα κανένας στην προσευχή του;».
Ο Πάππους μέχρι τον γήρας του ήταν ακατάβλητος στον αγώνα και κατατρόπωνε τον εχθρό, με την δύναμη του Σταυρού. Τον κελί του πολλές φορές γινόταν πεδίον μάχης και μέσα στην ησυχία τής νύκτας ακούγονταν οι διαπληκτισμοί του με τα πονηρά πνεύματα, καθώς τα επιτιμούσε φωνάζοντας: «Έξω!.. Έξω!..».
- Παππού, τί συμβαίνει τις νύκτες και σας ακούμε να φωνάζετε μέσα στην ησυχία;
– Δεν σας τα λέω, για να μην φοβηθείτε… Ο διάβολος μας πειράζει, αλλά και εμείς τον «πειράζομε» διά τής προσευχής. Έτσι είναι… Εάν δεν φεύγεις ο νους μας από την προσευχή και δεν ελαττούται η πίστις μας, φεύγει ο πειρασμός. Δεν χρειάζεται δειλία, αλλά περιφρόνησις και ταπείνωσις…
- Πάντως είναι δύσκολο να πολεμά κανείς με τον πονηρό… είναι πολλές οι παγίδες του.
– Και δύσκολο… και εύκολο… Εξαρτάται από τα όπλα που έχομε και πώς από την αρχή αντιμετωπίζομαι ένα πειρασμό. Του δίνομε μία… και πέρα… ή λέμε: Για να σε δώ λιγάκι- πώς είσαι; Έτσι;., αλλιώς;.. αλλιώς; Πάντως αν είμαστε οπλισμένοι με την ευχή «Κύριε ημών Ιησού Χριστέ» και την μετάνοια, τον κρατάμε πέρα τον διάβολο. Εγώ λέω και τον «Θεοτόκε Παρθένε» και εξαφανίζεται αμέσως… Να έχετε υπ” όψιν σας ότι έχει φάει και από πολλούς ξύλο ο διάβολος… Βεβαίως!.. Με τον μαστίγιο του ονόματος του Χριστού… «Ιησού ονόματι μάστιζε πολεμίους».
»Μια φορά στον ύπνο μου κόντευε να με σκάση… Ε,., λοιπόν, συγχύστηκα πάρα πολύ και του λέω: Καταραμένε, να εξαφανισθής κάτω στον άδη!.. Ούτε φάνηκε που πήγε… Αυτό παθαίνουν εκείνοι που αγωνίζονται και πολλές φορές πάει να τους σκάση τους ανθρώπους… Μην φοβάσθε… Ο Θεός δεν παραχωρεί τέτοια πράγματα σε όσους δεν ημπορούν να τα σηκώσουν. Εμείς, όμως, θα κάνωμε διαρκώς προσευχή να μας λυτρώνη ο Κύριος από τον πειρασμό. Μην φοβάσθε- δεν έρχεται σε σας».
Αλλά ο Πάππους δεν δεχόταν μόνο την νύκτα επιθέσεις από τον πονηρό. Πολλές φορές, και κατά την ώρα της ακολουθίας, τον άκουγαν οι αδελφές να επιτιμά τον διάβολο με δυσφορία λέγοντας: «Χάσου από “δώ!».
Κάποτε ζήτησε επειγόντως να μεταβή στην Άρτα, για να δη τον Πνευματικό του (τον μακαριστό Μητροπολίτη Άρτης Ιγνάτιο). Τί είχε συμβή; Την προηγουμένη νύκτα είχε παλαίψει σώμα με σώμα με τον διάβολο, που προσπαθούσε να τον πνίξει, και χρησιμοποιώντας την ιερατική του εξουσία τον έστειλε στα τάρταρα. Την ίδια στιγμή, όμως, προβληματίστηκε γι” αυτό που είχε κάνει και ένιωσε την ανάγκη να εξομολογηθεί.
www. pentapostagma.gr
0
Ψυχοφελή μηνύματα...
Συντονιστής: Συντονιστές
-
toula
- Κορυφαίος Αποστολέας
- Δημοσιεύσεις: 36492
- Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
- Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ
Re: Ψυχοφελή μηνύματα...
«Ετοίμη η καρδία μου, ο Θεός, ετοίμη η καρδία μου» (Ψαλμ. 56)
Αδελφοί μου, είναι μακάριος όποιος μπορεί να πει αυτά τα λόγια στον Κύριό Του! Μακάριος, εκείνος που η καρδιά του είναι εντελώς έτοιμη, να ακολουθήσει το θέλημα του Θεού!
Τί σημαίνει η ετοιμότητα της καρδιάς του ανθρώπου; Ν’ ακολουθεί με χαρά το θέλημα του Θεού και να μην έχει εσωτερική σύγκρουση σε σχέση με δικές του σκέψεις και επιθυμίες.
Ο μετανοημένος βασιλιάς Δαβίδ, αρχικώς, είχε ακολουθήσει τις δικές του αμαρτωλές επιθυμίες και σκέψεις· γι’ αυτό ήταν σαν καράβι ακυβέρνητο μέσα σε φουρτουνιασμένη θάλασσα. Όταν όμως συνειδητοποίησε ότι η θύελλα θα τον έπνιγε στο τέλος, στράφηκε με μεγάλη μετάνοια και θερμά δάκρυα προς τον Θεό και, ακριβώς τότε, έστρεψε το καράβι της ζωής του ολοκληρωτικά προς το θέλημα του Θεού.
«Ετοίμη η καρδία μου, ο Θεός, ετοίμη ή καρδία μου!» αναφώνησε με απέραντη ειρήνη στην ψυχή του, διότι γνώριζε ότι είχε παραδώσει το καράβι του στα χέρια του τέλειου Κυβερνήτη. Η θύελλα μαινόταν ακόμη, οι άνεμοι και τα κύματα τον έδερναν με μανία· εκείνος όμως δεν φοβόταν, πεπεισμένος ότι τίποτα δεν μπορούσε να του συντρίψει το καράβι της ζωής του και ότι το καράβι του θα έπλεε σύντομα με ασφάλεια σε λιμάνι εύδιο.
«Έτοιμη καρδία» σημαίνει: καρδιά καθαρή από την υπερηφάνεια, ταπεινωμένη μπροστά στη μεγαλειώδη δύναμη και σοφία του Θεού.
«Έτοιμη καρδία» σημαίνει καρδιά που έχει αδειάσει απ’ όλες τις κοσμικές επιθυμίες και αυταπάτες και είναι στραμμένη μόνο προς τον Θεό και στην αγάπη προς Αυτόν.
«Έτοιμη καρδία» σημαίνει καρδιά θεραπευμένη από κάθε ανησυχία, φόβο και βιοτική μέριμνα, καθησυχασμένη και ενδυναμωμένη από την παρουσία της χάριτος του Θεού.
«Θα σε δοξολογήσω ψάλλοντάς σου ύμνους με όλη μου την ψυχή» (Ψαλμ. 56,
, συνεχίζει ο ψαλμωδός. Εδώ φαίνεται ότι η καρδιά του είναι αληθινά έτοιμη, διότι δεν καυχιέται για τη βασιλική δόξα του, αλλά την αποδίδει στον Θεό. Ταπεινώθηκε, ενώπιον του Θεού σαν να ήταν ένα τίποτα και τώρα μοναδική του απόλαυση είναι να μεγαλύνει και να δοξάζει ακατάπαυστα τον Θεό.
(Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς, Ο Πρόλογος της Αχρίδος, Οκτώβριος, εκδ. Άθως, σ. 304-305)
Αδελφοί μου, είναι μακάριος όποιος μπορεί να πει αυτά τα λόγια στον Κύριό Του! Μακάριος, εκείνος που η καρδιά του είναι εντελώς έτοιμη, να ακολουθήσει το θέλημα του Θεού!
Τί σημαίνει η ετοιμότητα της καρδιάς του ανθρώπου; Ν’ ακολουθεί με χαρά το θέλημα του Θεού και να μην έχει εσωτερική σύγκρουση σε σχέση με δικές του σκέψεις και επιθυμίες.
Ο μετανοημένος βασιλιάς Δαβίδ, αρχικώς, είχε ακολουθήσει τις δικές του αμαρτωλές επιθυμίες και σκέψεις· γι’ αυτό ήταν σαν καράβι ακυβέρνητο μέσα σε φουρτουνιασμένη θάλασσα. Όταν όμως συνειδητοποίησε ότι η θύελλα θα τον έπνιγε στο τέλος, στράφηκε με μεγάλη μετάνοια και θερμά δάκρυα προς τον Θεό και, ακριβώς τότε, έστρεψε το καράβι της ζωής του ολοκληρωτικά προς το θέλημα του Θεού.
«Ετοίμη η καρδία μου, ο Θεός, ετοίμη ή καρδία μου!» αναφώνησε με απέραντη ειρήνη στην ψυχή του, διότι γνώριζε ότι είχε παραδώσει το καράβι του στα χέρια του τέλειου Κυβερνήτη. Η θύελλα μαινόταν ακόμη, οι άνεμοι και τα κύματα τον έδερναν με μανία· εκείνος όμως δεν φοβόταν, πεπεισμένος ότι τίποτα δεν μπορούσε να του συντρίψει το καράβι της ζωής του και ότι το καράβι του θα έπλεε σύντομα με ασφάλεια σε λιμάνι εύδιο.
«Έτοιμη καρδία» σημαίνει: καρδιά καθαρή από την υπερηφάνεια, ταπεινωμένη μπροστά στη μεγαλειώδη δύναμη και σοφία του Θεού.
«Έτοιμη καρδία» σημαίνει καρδιά που έχει αδειάσει απ’ όλες τις κοσμικές επιθυμίες και αυταπάτες και είναι στραμμένη μόνο προς τον Θεό και στην αγάπη προς Αυτόν.
«Έτοιμη καρδία» σημαίνει καρδιά θεραπευμένη από κάθε ανησυχία, φόβο και βιοτική μέριμνα, καθησυχασμένη και ενδυναμωμένη από την παρουσία της χάριτος του Θεού.
«Θα σε δοξολογήσω ψάλλοντάς σου ύμνους με όλη μου την ψυχή» (Ψαλμ. 56,
, συνεχίζει ο ψαλμωδός. Εδώ φαίνεται ότι η καρδιά του είναι αληθινά έτοιμη, διότι δεν καυχιέται για τη βασιλική δόξα του, αλλά την αποδίδει στον Θεό. Ταπεινώθηκε, ενώπιον του Θεού σαν να ήταν ένα τίποτα και τώρα μοναδική του απόλαυση είναι να μεγαλύνει και να δοξάζει ακατάπαυστα τον Θεό.(Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς, Ο Πρόλογος της Αχρίδος, Οκτώβριος, εκδ. Άθως, σ. 304-305)
-
toula
- Κορυφαίος Αποστολέας
- Δημοσιεύσεις: 36492
- Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
- Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ
Re: Ψυχοφελή μηνύματα...
Το θαύμα του Αγίου Παντελεήμονα και ο ασεβής γιατρός!
Ή πρεσβυτέρα είχε όγκο στο στήθος καί εγχειρίστηκε. Μόλις έβγαλαν τον όγκο, δίνουν ένα κομμάτι στον πατέρα Ευάγγελο να το πάει για βιοψία καί να φέρει αμέσως τ’ αποτελέσματα.
Μετά την απάντηση της εξετάσεως, οι γιατροί δεν δίνουν ούτε έξι μήνες ζωής στην άρρωστη. Ή κόρη του παπα-Βαγγέλη λιποθυμά μόλις το ακούει, ό ίδιος τα χάνει.
«Ακου, λέει, γιατροί να το πουν έτσι ξαφνικά στο παιδί!
Στά χέρια του όμως σφίγγει το χέρι του Αγίου Παντελεήμονα, πού έχει φέρει μαζί του, καί προσεύχεται.
Βγάζουν την πρεσβυτέρα από το χειρουργείο. Με λαχτάρα ό πατήρ Ευάγγελος ακουμπά πάνω στις γάζες πού σκεπάζουν το εγχειρισμένο στήθος της πρεσβυτέρας, το χέρι του ‘Αγίου καί γονατιστός προσεύχεται.
Εκείνη την ώρα μπαίνει ό χειρουργός με τη μάσκα ακόμη. Βλέπει τη σκηνή καί βάζει τίς φωνές.
-Τί είναι αυτό το κόκκαλο παπά μου; Πάρτο από δω και τράβα σπίτι σου.
Ζαλισμένος ό καημένος, μαζεύει γρήγορα τ’ αγία λείψανα καί προσπαθεί να βρει την πόρτα. Μέσ’ τη ζάλη του, όμως, ακούει τη νοσοκόμα να φωνάζει το γιατρό στο τηλέφωνο, πού τον ζήτα επειγόντως ή γυναίκα του.
Το απόγευμα σταματά μια κούρσα έξω από το σπίτι του ιερέα και με έκπληξη ό παπα-Βαγγέλης βλέπει να βγαίνει ό γιατρός.
Πω! πω! σκέφτεται, ό γιατρός και στο σπίτι μου ακόμα με κυνηγάει! Με φρίκη, όμως, βλέπει να κατεβαίνει από τ’ αυτοκίνητο και ένας νέος παραμορφωμένος. Το στόμα του είχε πάει στ’ αυτί του. Αποσβολώθηκε ό παπάς.
-Πάτερ μου, του λέει ό γιατρός, εκείνο το κόκκαλο το έχεις;
Με συγχωρείς, παραφέρθηκα, την ώρα πού σ’ έδιωχνα μου τηλεφώνησε ή γυναίκα μου, ότι το παιδί μας, πού έδινε εκείνη την ώρα εξετάσεις, έπαθε ξαφνικά αυτήν την πάρεση πού βλέπεις.
Κατάλαβα ότι εγώ έφταιξα καί γι’ αυτό σε παρακαλώ πολύ διάβασε μας μια ευχή. Τη διεύθυνση σου στο χωριό την πήρα από την πρεσβυτέρα.
-Ευχαρίστως παιδιά μου, ελάτε στο εκκλησάκι. Κράτα αγόρι μου το χέρι του Αγίου καί γονάτισε.
‘Απλώνω στο κεφάλι του νέου το πετραχήλι καί αρχίζω να διαβάζω την ευχή. Καθώς διαβάζω, ακούω θόρυβο κρακ, κρακ. Σκέφτομαι, τί συμβαίνει άραγε;
Τελείωσα καί, όταν σηκώθηκε το παιδί, τί να δοϋμε, το στόμα του παιδιού είχε επανέλθει στην θέση του! Πατέρας καί γιος ρίχνονται πάνω μου.
-Παπούλη πώς να σ’ ευχαριστήσουμε;
-Όχι εμένα, παιδιά μου, το Θεό καί τον «Αγιο.
Από τότε για πάρα πολύ καιρό ερχόταν τακτικά να προσκυνήσουν καί να φέρουν καί το λάδι για το καντήλι του ‘Αγίου.
Όσο για την πρεσβυτέρα, είναι τώρα περισσότερα από είκοσι χρόνια πού είναι τελείως καλά χωρίς να κάνει απολύτως καμμία θεραπεία.
Μεγάλωσε τα παιδιά της καί ζει στο χωριό προσέχοντας το εκκλησάκι με τα τόσα άγια λείψανα, μια πού δεν υπάρχει πια ό πατήρ Ευάγγελος.
Ό γιατρός πολλές φορές έλεγε στον παπα-Βαγγέλη:»Εμείς παπά μου πρέπει να τα κάψουμε τα βιβλία μας».
Από το βιβλίο-΄»Σταχυολογήματα από την θαυμαστή ζωή του π.Ευαγγέλου Χαλκίδη εφημέριου Αγ.Βασιλείου Λαγκαδά ΄΄εκδόσεις«Ορθόδοξος Κυψέλη»
Προσκυνητής
oikohouse.wordpress.com
Ή πρεσβυτέρα είχε όγκο στο στήθος καί εγχειρίστηκε. Μόλις έβγαλαν τον όγκο, δίνουν ένα κομμάτι στον πατέρα Ευάγγελο να το πάει για βιοψία καί να φέρει αμέσως τ’ αποτελέσματα.
Μετά την απάντηση της εξετάσεως, οι γιατροί δεν δίνουν ούτε έξι μήνες ζωής στην άρρωστη. Ή κόρη του παπα-Βαγγέλη λιποθυμά μόλις το ακούει, ό ίδιος τα χάνει.
«Ακου, λέει, γιατροί να το πουν έτσι ξαφνικά στο παιδί!
Στά χέρια του όμως σφίγγει το χέρι του Αγίου Παντελεήμονα, πού έχει φέρει μαζί του, καί προσεύχεται.
Βγάζουν την πρεσβυτέρα από το χειρουργείο. Με λαχτάρα ό πατήρ Ευάγγελος ακουμπά πάνω στις γάζες πού σκεπάζουν το εγχειρισμένο στήθος της πρεσβυτέρας, το χέρι του ‘Αγίου καί γονατιστός προσεύχεται.
Εκείνη την ώρα μπαίνει ό χειρουργός με τη μάσκα ακόμη. Βλέπει τη σκηνή καί βάζει τίς φωνές.
-Τί είναι αυτό το κόκκαλο παπά μου; Πάρτο από δω και τράβα σπίτι σου.
Ζαλισμένος ό καημένος, μαζεύει γρήγορα τ’ αγία λείψανα καί προσπαθεί να βρει την πόρτα. Μέσ’ τη ζάλη του, όμως, ακούει τη νοσοκόμα να φωνάζει το γιατρό στο τηλέφωνο, πού τον ζήτα επειγόντως ή γυναίκα του.
Το απόγευμα σταματά μια κούρσα έξω από το σπίτι του ιερέα και με έκπληξη ό παπα-Βαγγέλης βλέπει να βγαίνει ό γιατρός.
Πω! πω! σκέφτεται, ό γιατρός και στο σπίτι μου ακόμα με κυνηγάει! Με φρίκη, όμως, βλέπει να κατεβαίνει από τ’ αυτοκίνητο και ένας νέος παραμορφωμένος. Το στόμα του είχε πάει στ’ αυτί του. Αποσβολώθηκε ό παπάς.
-Πάτερ μου, του λέει ό γιατρός, εκείνο το κόκκαλο το έχεις;
Με συγχωρείς, παραφέρθηκα, την ώρα πού σ’ έδιωχνα μου τηλεφώνησε ή γυναίκα μου, ότι το παιδί μας, πού έδινε εκείνη την ώρα εξετάσεις, έπαθε ξαφνικά αυτήν την πάρεση πού βλέπεις.
Κατάλαβα ότι εγώ έφταιξα καί γι’ αυτό σε παρακαλώ πολύ διάβασε μας μια ευχή. Τη διεύθυνση σου στο χωριό την πήρα από την πρεσβυτέρα.
-Ευχαρίστως παιδιά μου, ελάτε στο εκκλησάκι. Κράτα αγόρι μου το χέρι του Αγίου καί γονάτισε.
‘Απλώνω στο κεφάλι του νέου το πετραχήλι καί αρχίζω να διαβάζω την ευχή. Καθώς διαβάζω, ακούω θόρυβο κρακ, κρακ. Σκέφτομαι, τί συμβαίνει άραγε;
Τελείωσα καί, όταν σηκώθηκε το παιδί, τί να δοϋμε, το στόμα του παιδιού είχε επανέλθει στην θέση του! Πατέρας καί γιος ρίχνονται πάνω μου.
-Παπούλη πώς να σ’ ευχαριστήσουμε;
-Όχι εμένα, παιδιά μου, το Θεό καί τον «Αγιο.
Από τότε για πάρα πολύ καιρό ερχόταν τακτικά να προσκυνήσουν καί να φέρουν καί το λάδι για το καντήλι του ‘Αγίου.
Όσο για την πρεσβυτέρα, είναι τώρα περισσότερα από είκοσι χρόνια πού είναι τελείως καλά χωρίς να κάνει απολύτως καμμία θεραπεία.
Μεγάλωσε τα παιδιά της καί ζει στο χωριό προσέχοντας το εκκλησάκι με τα τόσα άγια λείψανα, μια πού δεν υπάρχει πια ό πατήρ Ευάγγελος.
Ό γιατρός πολλές φορές έλεγε στον παπα-Βαγγέλη:»Εμείς παπά μου πρέπει να τα κάψουμε τα βιβλία μας».
Από το βιβλίο-΄»Σταχυολογήματα από την θαυμαστή ζωή του π.Ευαγγέλου Χαλκίδη εφημέριου Αγ.Βασιλείου Λαγκαδά ΄΄εκδόσεις«Ορθόδοξος Κυψέλη»
Προσκυνητής
oikohouse.wordpress.com
-
toula
- Κορυφαίος Αποστολέας
- Δημοσιεύσεις: 36492
- Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
- Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ
Re: Ψυχοφελή μηνύματα...
Το θαύμα του Αγίου Παντελεήμονα και ο ασεβής γιατρός!
Ή πρεσβυτέρα είχε όγκο στο στήθος καί εγχειρίστηκε. Μόλις έβγαλαν τον όγκο, δίνουν ένα κομμάτι στον πατέρα Ευάγγελο να το πάει για βιοψία καί να φέρει αμέσως τ’ αποτελέσματα.
Μετά την απάντηση της εξετάσεως, οι γιατροί δεν δίνουν ούτε έξι μήνες ζωής στην άρρωστη. Ή κόρη του παπα-Βαγγέλη λιποθυμά μόλις το ακούει, ό ίδιος τα χάνει.
«Ακου, λέει, γιατροί να το πουν έτσι ξαφνικά στο παιδί!
Στά χέρια του όμως σφίγγει το χέρι του Αγίου Παντελεήμονα, πού έχει φέρει μαζί του, καί προσεύχεται.
Βγάζουν την πρεσβυτέρα από το χειρουργείο. Με λαχτάρα ό πατήρ Ευάγγελος ακουμπά πάνω στις γάζες πού σκεπάζουν το εγχειρισμένο στήθος της πρεσβυτέρας, το χέρι του ‘Αγίου καί γονατιστός προσεύχεται.
Εκείνη την ώρα μπαίνει ό χειρουργός με τη μάσκα ακόμη. Βλέπει τη σκηνή καί βάζει τίς φωνές.
-Τί είναι αυτό το κόκκαλο παπά μου; Πάρτο από δω και τράβα σπίτι σου.
Ζαλισμένος ό καημένος, μαζεύει γρήγορα τ’ αγία λείψανα καί προσπαθεί να βρει την πόρτα. Μέσ’ τη ζάλη του, όμως, ακούει τη νοσοκόμα να φωνάζει το γιατρό στο τηλέφωνο, πού τον ζήτα επειγόντως ή γυναίκα του.
Το απόγευμα σταματά μια κούρσα έξω από το σπίτι του ιερέα και με έκπληξη ό παπα-Βαγγέλης βλέπει να βγαίνει ό γιατρός.
Πω! πω! σκέφτεται, ό γιατρός και στο σπίτι μου ακόμα με κυνηγάει! Με φρίκη, όμως, βλέπει να κατεβαίνει από τ’ αυτοκίνητο και ένας νέος παραμορφωμένος. Το στόμα του είχε πάει στ’ αυτί του. Αποσβολώθηκε ό παπάς.
-Πάτερ μου, του λέει ό γιατρός, εκείνο το κόκκαλο το έχεις;
Με συγχωρείς, παραφέρθηκα, την ώρα πού σ’ έδιωχνα μου τηλεφώνησε ή γυναίκα μου, ότι το παιδί μας, πού έδινε εκείνη την ώρα εξετάσεις, έπαθε ξαφνικά αυτήν την πάρεση πού βλέπεις.
Κατάλαβα ότι εγώ έφταιξα καί γι’ αυτό σε παρακαλώ πολύ διάβασε μας μια ευχή. Τη διεύθυνση σου στο χωριό την πήρα από την πρεσβυτέρα.
-Ευχαρίστως παιδιά μου, ελάτε στο εκκλησάκι. Κράτα αγόρι μου το χέρι του Αγίου καί γονάτισε.
‘Απλώνω στο κεφάλι του νέου το πετραχήλι καί αρχίζω να διαβάζω την ευχή. Καθώς διαβάζω, ακούω θόρυβο κρακ, κρακ. Σκέφτομαι, τί συμβαίνει άραγε;
Τελείωσα καί, όταν σηκώθηκε το παιδί, τί να δοϋμε, το στόμα του παιδιού είχε επανέλθει στην θέση του! Πατέρας καί γιος ρίχνονται πάνω μου.
-Παπούλη πώς να σ’ ευχαριστήσουμε;
-Όχι εμένα, παιδιά μου, το Θεό καί τον «Αγιο.
Από τότε για πάρα πολύ καιρό ερχόταν τακτικά να προσκυνήσουν καί να φέρουν καί το λάδι για το καντήλι του ‘Αγίου.
Όσο για την πρεσβυτέρα, είναι τώρα περισσότερα από είκοσι χρόνια πού είναι τελείως καλά χωρίς να κάνει απολύτως καμμία θεραπεία.
Μεγάλωσε τα παιδιά της καί ζει στο χωριό προσέχοντας το εκκλησάκι με τα τόσα άγια λείψανα, μια πού δεν υπάρχει πια ό πατήρ Ευάγγελος.
Ό γιατρός πολλές φορές έλεγε στον παπα-Βαγγέλη:»Εμείς παπά μου πρέπει να τα κάψουμε τα βιβλία μας».
Από το βιβλίο-΄»Σταχυολογήματα από την θαυμαστή ζωή του π.Ευαγγέλου Χαλκίδη εφημέριου Αγ.Βασιλείου Λαγκαδά ΄΄εκδόσεις«Ορθόδοξος Κυψέλη»
Προσκυνητής
oikohouse.wordpress.com
Ή πρεσβυτέρα είχε όγκο στο στήθος καί εγχειρίστηκε. Μόλις έβγαλαν τον όγκο, δίνουν ένα κομμάτι στον πατέρα Ευάγγελο να το πάει για βιοψία καί να φέρει αμέσως τ’ αποτελέσματα.
Μετά την απάντηση της εξετάσεως, οι γιατροί δεν δίνουν ούτε έξι μήνες ζωής στην άρρωστη. Ή κόρη του παπα-Βαγγέλη λιποθυμά μόλις το ακούει, ό ίδιος τα χάνει.
«Ακου, λέει, γιατροί να το πουν έτσι ξαφνικά στο παιδί!
Στά χέρια του όμως σφίγγει το χέρι του Αγίου Παντελεήμονα, πού έχει φέρει μαζί του, καί προσεύχεται.
Βγάζουν την πρεσβυτέρα από το χειρουργείο. Με λαχτάρα ό πατήρ Ευάγγελος ακουμπά πάνω στις γάζες πού σκεπάζουν το εγχειρισμένο στήθος της πρεσβυτέρας, το χέρι του ‘Αγίου καί γονατιστός προσεύχεται.
Εκείνη την ώρα μπαίνει ό χειρουργός με τη μάσκα ακόμη. Βλέπει τη σκηνή καί βάζει τίς φωνές.
-Τί είναι αυτό το κόκκαλο παπά μου; Πάρτο από δω και τράβα σπίτι σου.
Ζαλισμένος ό καημένος, μαζεύει γρήγορα τ’ αγία λείψανα καί προσπαθεί να βρει την πόρτα. Μέσ’ τη ζάλη του, όμως, ακούει τη νοσοκόμα να φωνάζει το γιατρό στο τηλέφωνο, πού τον ζήτα επειγόντως ή γυναίκα του.
Το απόγευμα σταματά μια κούρσα έξω από το σπίτι του ιερέα και με έκπληξη ό παπα-Βαγγέλης βλέπει να βγαίνει ό γιατρός.
Πω! πω! σκέφτεται, ό γιατρός και στο σπίτι μου ακόμα με κυνηγάει! Με φρίκη, όμως, βλέπει να κατεβαίνει από τ’ αυτοκίνητο και ένας νέος παραμορφωμένος. Το στόμα του είχε πάει στ’ αυτί του. Αποσβολώθηκε ό παπάς.
-Πάτερ μου, του λέει ό γιατρός, εκείνο το κόκκαλο το έχεις;
Με συγχωρείς, παραφέρθηκα, την ώρα πού σ’ έδιωχνα μου τηλεφώνησε ή γυναίκα μου, ότι το παιδί μας, πού έδινε εκείνη την ώρα εξετάσεις, έπαθε ξαφνικά αυτήν την πάρεση πού βλέπεις.
Κατάλαβα ότι εγώ έφταιξα καί γι’ αυτό σε παρακαλώ πολύ διάβασε μας μια ευχή. Τη διεύθυνση σου στο χωριό την πήρα από την πρεσβυτέρα.
-Ευχαρίστως παιδιά μου, ελάτε στο εκκλησάκι. Κράτα αγόρι μου το χέρι του Αγίου καί γονάτισε.
‘Απλώνω στο κεφάλι του νέου το πετραχήλι καί αρχίζω να διαβάζω την ευχή. Καθώς διαβάζω, ακούω θόρυβο κρακ, κρακ. Σκέφτομαι, τί συμβαίνει άραγε;
Τελείωσα καί, όταν σηκώθηκε το παιδί, τί να δοϋμε, το στόμα του παιδιού είχε επανέλθει στην θέση του! Πατέρας καί γιος ρίχνονται πάνω μου.
-Παπούλη πώς να σ’ ευχαριστήσουμε;
-Όχι εμένα, παιδιά μου, το Θεό καί τον «Αγιο.
Από τότε για πάρα πολύ καιρό ερχόταν τακτικά να προσκυνήσουν καί να φέρουν καί το λάδι για το καντήλι του ‘Αγίου.
Όσο για την πρεσβυτέρα, είναι τώρα περισσότερα από είκοσι χρόνια πού είναι τελείως καλά χωρίς να κάνει απολύτως καμμία θεραπεία.
Μεγάλωσε τα παιδιά της καί ζει στο χωριό προσέχοντας το εκκλησάκι με τα τόσα άγια λείψανα, μια πού δεν υπάρχει πια ό πατήρ Ευάγγελος.
Ό γιατρός πολλές φορές έλεγε στον παπα-Βαγγέλη:»Εμείς παπά μου πρέπει να τα κάψουμε τα βιβλία μας».
Από το βιβλίο-΄»Σταχυολογήματα από την θαυμαστή ζωή του π.Ευαγγέλου Χαλκίδη εφημέριου Αγ.Βασιλείου Λαγκαδά ΄΄εκδόσεις«Ορθόδοξος Κυψέλη»
Προσκυνητής
oikohouse.wordpress.com
-
toula
- Κορυφαίος Αποστολέας
- Δημοσιεύσεις: 36492
- Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
- Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ
Re: Ψυχοφελή μηνύματα...
Να σκέφτεσαι, να προσεύχεσαι, να προσέχεις και να ενεργείς με σύνεση και μετά θα έρθει ο Θείος φωτισμός. Όταν, ας υποθέσουμε, σε ρωτούν για ένα θέμα, να μην βιάζεσαι να απαντήσεις, αλλά να ζητάς από τον Θεό να σε φωτίσει. «Θεέ μου, να λές, φώτισέ με να πω αυτό που πρέπει» και ο Θεός θα σου δίνει λόγο ανάλογα με την περίπτωση. Η βιαστική απάντηση είναι του μυαλού· ενώ η απάντηση που περνά μέσα από την προσευχή, είναι του Θεού.
(Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
(Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
-
toula
- Κορυφαίος Αποστολέας
- Δημοσιεύσεις: 36492
- Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
- Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ
Re: Ψυχοφελή μηνύματα...
""..ΕΙ ΕΜΕ ΕΔΙΩΞΑΝ ..
ΚΑΙ ΥΜΑΣ ΔΙΩΞΟΥΣΙΝ...
ΜΑΣ ΠΡΟΕΙΠΕ ΚΑΙ ΜΑΣ ΞΕΚΑΘΑΡΙΣΕ Ο ΚΥΡΙΟΣ..""
《 Σ' όλες αυτές τις δύσκολες ημέρες της εποχής μας, έρχονται οι Άγιοί μας, παλαιοί και σύγχρονοι, να τονώσουν την πίστη μας, να δροσίσουν την ψυχή μας. Παντολέων ονομαζόταν ο σήμερον εορταζόμενος Άγιος.
Το Παντελεήμων το έλαβε από τον ίδιο το Θεό λίγο πριν από την Αποτομή της κεφαλής του.
Ουράνια Φωνή του έδωσε το όνομα αυτό. Γιατί; γιατί εσπούδασε την Ιατρική τέχνη αλλά διδάχθηκε από το διδάσκαλό του, τον Άγιο Ερμόλαο, που γιόρταζε χθες μαζί με την Αγία Παρασκευή, ότι όχι μόνον με τα φάρμακα, με τα βότανα, της εποχής εκείνης αλλά, κυρίως, επικαλούμενος το Όνομα του Παντοδυνάμου Θεού, του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, θα μπορεί να θεραπεύει τους ασθενούντας. Και αυτό το δοκίμασε ο Άγιος Παντελεήμων.
Ειδωλολάτρης ήταν ο πατέρας του, η μητέρα του Χριστιανή, η Αγία Ευβούλη, αλλά κοιμήθηκε νωρίς. Έτσι, επηρεασμένος από τον πατέρα του αμφέβαλε στην αρχή, όμως, είχε καρδιά καλοπροαίρετη, ήταν δεκτική η καρδιά του.
Κι όταν έφυγε μια μέρα από το διδάσκαλό του, τον Άγιο Ερμόλαο, ο οποίος κρυφά του δίδασκε τις αλήθειες της πίστεως , διότι ο χριστιανισμός εδιώκετο από τον Διοκλητιανό, συνάντησε στο δρόμο ένα παιδί πεθαμένο και δίπλα μια οχιά. Κατάλαβε ότι τον δάγκωσε το φίδι και πέθανε το παιδί και τότε επικαλέσθηκε το Όνομα του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού , ο Οποίος ενίκησε το θάνατο, κάνοντας υπακοή στο δάσκαλό του, και το παιδί αναστήθηκε.
Τότε οπλίσθηκε με πίστη αταλάντευτη και πήγε στο δάσκαλό του ο οποίος ήταν ιερεύς, ο Άγιος Ερμόλαος και του ζήτησε να τον βαπτίσει κι έγινε και επίσημα Χριστιανός.
Τυφλός που δεν βρήκε γιατρειά, παρότι δαπάνησε, λέγει ο βιογράφος του, όλη την περιουσία του σε γιατρούς και σε φάρμακα της εποχής, βρήκε το φως του από τον Άγιο Παντελεήμονα , ο οποίος επικαλέσθηκε το Όνομα του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού.
Ο Χριστός θεραπεύει!
Και αυτό μου θυμίζει ένα πρόσφατο θαύμα που έγινε στον καθηγητή, τον Πανεπιστημιακό, τον κύριο Γεώργιο Βώκο.
Ταλαιπωρείτο από πυρετό μέρες, υψηλό, ούτε αντιβιώσεις ούτε άλλα φάρμακα του κάνανε κάτι.
Επικαλέσθηκε τον Άγιο Ιάκωβο , ο οποίος με άλλα λόγια θα μπορούσε να γιορτάζει κι εκείνος σήμερα διότι όπως γράφει ο μακαριστός καθηγητής, ο Παπαδόπουλος, ο Στυλιανός, από πολλούς ο πατήρ Ιάκωβος, ο σύγχρονος Άγιος της Εκκλησίας μας, ο Άγιος Ιάκωβος ονομάσθηκε Παντελεήμων, λόγω του ότι διαρκώς ελεούσε. Το ένα χέρι τα εισέπραττε και από το άλλο τα έδινε. «Ένα δίνω 10 μου δίνει ο Θεός», έλεγε.
Επικαλέσθηκε, λοιπόν, ο καθηγητής τον Άγιο Ιάκωβο. Το βράδυ έγινε μούσκεμα, πλημμύρα στον ιδρώτα και βλέπει τον Άγιο Γέροντα Ιάκωβο και του λέει :
- Ο Χριστός παιδί μου σε έκανε καλά.
Ο καθηγητής διδάχθηκε πρώτα απ' όλα από την ταπείνωση, λέει, του Αγίου Ιακώβου που δεν του είπε «Εγώ σε έκανα καλά» αλλά «Ο Χριστός σε έκανε καλά».
Εκείνος θαυματουργεί με τις πρεσβείες, τις δυνατές, των Αγίων μας, της Παναγίας μας..
Επομένως, διδασκόμενοι από αυτά τα βιώματα, δεν πρέπει να δειλιούμε, δεν πρέπει να φοβόμαστε, έχομε ένα δυνατό Όνομα το οποίο αν θέλουμε να το επικαλεστούμε με πίστη κάνει θαύματα και υπερθαύματα.
Ο Άγιος Παντελεήμων προσέφερε τις ιατρικές του υπηρεσίες, κατά κύριο λόγο, αναργύρως, χωρίς να παίρνει μία. Ειδικά σ' αυτούς που ήταν άνθρωποι που είχαν ανάγκες. Αυτό όμως τον έκανε να τον φθονήσει ο διάβολος και τα όργανά του, οι γιατροί της εποχής εκείνης. Και τον κατέδωσαν, φυσικά, στον αυτοκράτορα κυρίως βέβαια γιατί ήταν Χριστιανός.
«Ει Εμέ εδίωξαν και υμάς διώξουσι»,
μας προείπε και μας ξεκαθάρισε ο Κύριος.
Αλλά μας λέει να μη φοβόμαστε διότι Εκείνος ενίκησε τον κόσμο και θα είναι μαζί μας όλες τις ημέρες της ζωής μας.
Έτσι ,λοιπόν ,τον παρέδωσαν σε βασανιστάς για να υποστεί φοβερά μαρτύρια, τα οποία, όμως υπέμεινε καρτερικά και με θαυμαστό τρόπο.
Και ενώπιον ακόμη της Βασιλικής Αυλής ετέλεσε θαύμα. Θέλοντας να προκαλέσει τους ιερείς των ανακτόρων , που ήταν ειδωλολάτρες ,τους προκάλεσε και τους είπε να φέρουν έναν άνθρωπο παραλυτικό και να δούμε ποιος θα τον θεραπεύσει.
Προσπάθησαν οι ιερείς των ειδώλων, εις μάτην, τίποτα. Προσευχήθηκε ο Άγιος Παντελεήμων, επικαλέσθηκε το όνομα του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού κι ο παραλυτικός ανορθώθηκε.
Μεγάλα τα της πίστεως κατορθώματα!
Ο ανθρώπινος νους πολλές φορές δεν μπορεί να τα εξηγήσει αυτά. Διότι αυτά τα θαύματα είναι πάνω από τη λογική, γίνονται Χάριτι Θεού και με τη δική μας πίστη.
Ο ανθρώπινος νους πάλι δεν μπορεί να εξηγήσει πώς υπέμεινε ο Άγιος Παντελεήμων και τόσοι Άγιοι Μάρτυρες τέτοια φρικτά βασανιστήρια..
Εμάς ένα αγκαθάκι μπορεί να μας τσιμπήσει, να μας τρυπήσει και πονάμε και το λέμε και το συζητάμε.
Αυτοί οι Άγιοι Μάρτυρες δείχνοντας την καλή τους προαίρεση, τη διάθεσή τους να ομολογήσουν το Θεό, τον Αληθινό, το Ζωντανό, έρχεται η Χάρις του Θεού και τους στηρίζει και τους ενδυναμώνει.
«Ενδυναμού εν τη Χάριτι του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού», προέτρεπε ο Απόστολος Παύλος στο πνευματικό του τέκνο, τον Απόστολο Τιμόθεο.
Αυτή η Χάρις του Θεού είναι που ενεργεί και κάνει τους Αγίους Μάρτυρας να υπομένουν σαν να γίνεται σε άλλου σώμα το βάσανο, τα βασανιστήρια αυτά.
Ακόμα και τα θηρία, τα άγρια, στα οποία τον ρίξανε τον Άγιο με τη Χάρη του Θεού γίναν ήρεμα και δεν τον αγγίζανε, δεν του κάνανε κακό, όπως και σε πολλούς άλλους Μάρτυρας. Όμως , αφού η Αγάπη του Θεού είδε την Ομολογία, είδε την ακλόνητη πίστη, είδε την υπομονή του Αγίου Παντελεήμονος, ευδόκησε να έρθει και το τέλος του, το επίγειο και επέτρεψε οι δήμιοι να τον αποκεφαλίσουν.
Όμως αυτή του η παρρησία, αυτή η στάση προέτρεψε και άλλους ανθρώπους να πιστέψουν στο Θεό και να τύχουν και αυτοί της Σωτηρίας και σήμερα να χαίρονται και να αγάλλονται στη Βασιλεία του Θεού μαζί με την Παναγία μας, μαζί με όλους τους Αγίους μας, βλέποντες το Πρόσωπο της Αγίας Τριάδος.
Με την πίστη μας, αυτή που παραλάβαμε απ’ τους προγόνους μας, με τη Χάρη του Θεού θα οδεύσομε κι εμείς τις δύσκολες αυτές ημέρες της εποχής μας. Αλλά οι Άγιοι, με τις πρεσβείες, τους ξέρουν και κάνουν το πικρό γλυκό.
Ο Άγιος Δαυίδ στο βίο του αναφέρεται ότι πηγαίνοντας σε μια ιεραποστολή -ήταν ο Άγιος εκτός των άλλων χαρισμάτων που είχε, για τους ασκητικούς του αγώνες, για την αγάπη του προς τον Θεό και τον άνθρωπο, είχε και το χάρισμα από το Θεό της συνδιαλλαγής, της συμφιλιώσεως, το χάρισμα του ειρηνοποιού.
Όπου υπήρχαν διχοστασίες, τσακωμοί, σκάνδαλα καλούσαν τον Άγιο Δαυίδ. Και έφευγε από δω και έκανε πορείες, πεζοπορίες εκείνη την εποχή με τα πόδια πολλές διαδρομές και πήγαινε. Και όπου πήγαινε, με την παρουσία του τη χαριτωμένη αλλά και με την ειρηνοποιό διδασκαλία του ειρήνευε τους πάντες.
Σε μια τέτοια αποστολή του, περιοδεία προς την Πελοπόννησο, φιλοξενήθηκε, κάπου εκεί στην Ελευσίνα. Μια αγροτική οικογένεια τον φιλοξένησε. Δείχνοντας το σεβασμό της στο ιερό πρόσωπο του Γέροντος Δαυίδ και θέλησε να τον φιλοξενήσει και το βράδυ του πρόσφερε για φαγητό κάτι κολοκύθες, βραστές.
Δοκίμασαν αλλά οι κολοκύθες ήταν θεόπικρες, πολύ πικρές..
Στενοχωρήθηκαν οι άνθρωποι..
Ο Άγιος Δαυίδ τους είδε που στενοχωρήθηκαν, προσευχήθηκε, ευλόγησε τις κολοκύθες και έγιναν, λέει ο βιογράφος του, γλυκύτερες του μέλιτος, πιο γλυκές και από αυτό το μέλι.
Οι Πατέρες εδώ της Μονής μας, ο Άγιος Ιάκωβος, ο άγιος Γέροντας Κύριλλος, ο μακαριστός πατήρ Σεραφείμ, γνωρίζοντες αυτό το περιστατικό, όταν υπήρχαν δυσκολίες και πικρίες -γιατί «εν τω κόσμω τούτω θλίψιν έξετε», μας λέει ο Θεός- παρακαλούσαν, λοιπόν αυτόν τον Άγιο που μετέβαλε τις πικρές κολοκύθες σε γλυκύτερες του μέλιτος και του λέγανε «Άγιέ μου Δαυίδ κάνε το πικρό γλυκό» και έτσι γινόταν.
Έτσι κι εμείς παρακαλούμε και τον Άγιο Δαυίδ που είμαστε στο μοναστήρι του και όλους τους Αγίους όλες αυτές τις πίκρες που γευόμεθα ένεκα των διαφόρων λόγων και συνθηκών της εποχής μας να τις μετατρέψουν σε γλυκύτητα της Χάριτος του Θεού, του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού.
Η Χάρις των Αγίων, Δαυίδ και Ιακώβου και οι ευχές του αγίου Γέροντος Κυρίλλου, η Χάρις του Αγίου Παντελεήμονος, του Ιαματικού και όλων των Αγίων μας να μας σκεπάζει όλους μας, να μας ενδυναμώνει, να μας βοηθάει, να έχομε μετάνοια για τα σφάλματά μας, να μας βοηθούν να έχομε το νου μας και την καρδιά μας στο Θεό ο Οποίος είναι το Φως, η Χαρά, η Αλήθεια και η Ζωή. Αμήν!
ΓΕΡΩΝ ΓΑΒΡΙΗΛ
ΗΓΟΥΜΕΝΟΣ Ι.Μ. ΟΣΙΟΥ ΔΑΥΙΔ
Ι.Μ.Οσίου Δαυίδ,27/7/2021
Εορτή Αγίου Παντελεήμονος
(Το βίντεο με το κήρυγμα και ΕΔΩ:
https://youtu.be/Qk7cJW4dWUI
ΟΥΡΑΝΙΑ ΝΑΜΑΤΑ)
ΚΑΙ ΥΜΑΣ ΔΙΩΞΟΥΣΙΝ...
ΜΑΣ ΠΡΟΕΙΠΕ ΚΑΙ ΜΑΣ ΞΕΚΑΘΑΡΙΣΕ Ο ΚΥΡΙΟΣ..""
《 Σ' όλες αυτές τις δύσκολες ημέρες της εποχής μας, έρχονται οι Άγιοί μας, παλαιοί και σύγχρονοι, να τονώσουν την πίστη μας, να δροσίσουν την ψυχή μας. Παντολέων ονομαζόταν ο σήμερον εορταζόμενος Άγιος.
Το Παντελεήμων το έλαβε από τον ίδιο το Θεό λίγο πριν από την Αποτομή της κεφαλής του.
Ουράνια Φωνή του έδωσε το όνομα αυτό. Γιατί; γιατί εσπούδασε την Ιατρική τέχνη αλλά διδάχθηκε από το διδάσκαλό του, τον Άγιο Ερμόλαο, που γιόρταζε χθες μαζί με την Αγία Παρασκευή, ότι όχι μόνον με τα φάρμακα, με τα βότανα, της εποχής εκείνης αλλά, κυρίως, επικαλούμενος το Όνομα του Παντοδυνάμου Θεού, του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, θα μπορεί να θεραπεύει τους ασθενούντας. Και αυτό το δοκίμασε ο Άγιος Παντελεήμων.
Ειδωλολάτρης ήταν ο πατέρας του, η μητέρα του Χριστιανή, η Αγία Ευβούλη, αλλά κοιμήθηκε νωρίς. Έτσι, επηρεασμένος από τον πατέρα του αμφέβαλε στην αρχή, όμως, είχε καρδιά καλοπροαίρετη, ήταν δεκτική η καρδιά του.
Κι όταν έφυγε μια μέρα από το διδάσκαλό του, τον Άγιο Ερμόλαο, ο οποίος κρυφά του δίδασκε τις αλήθειες της πίστεως , διότι ο χριστιανισμός εδιώκετο από τον Διοκλητιανό, συνάντησε στο δρόμο ένα παιδί πεθαμένο και δίπλα μια οχιά. Κατάλαβε ότι τον δάγκωσε το φίδι και πέθανε το παιδί και τότε επικαλέσθηκε το Όνομα του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού , ο Οποίος ενίκησε το θάνατο, κάνοντας υπακοή στο δάσκαλό του, και το παιδί αναστήθηκε.
Τότε οπλίσθηκε με πίστη αταλάντευτη και πήγε στο δάσκαλό του ο οποίος ήταν ιερεύς, ο Άγιος Ερμόλαος και του ζήτησε να τον βαπτίσει κι έγινε και επίσημα Χριστιανός.
Τυφλός που δεν βρήκε γιατρειά, παρότι δαπάνησε, λέγει ο βιογράφος του, όλη την περιουσία του σε γιατρούς και σε φάρμακα της εποχής, βρήκε το φως του από τον Άγιο Παντελεήμονα , ο οποίος επικαλέσθηκε το Όνομα του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού.
Ο Χριστός θεραπεύει!
Και αυτό μου θυμίζει ένα πρόσφατο θαύμα που έγινε στον καθηγητή, τον Πανεπιστημιακό, τον κύριο Γεώργιο Βώκο.
Ταλαιπωρείτο από πυρετό μέρες, υψηλό, ούτε αντιβιώσεις ούτε άλλα φάρμακα του κάνανε κάτι.
Επικαλέσθηκε τον Άγιο Ιάκωβο , ο οποίος με άλλα λόγια θα μπορούσε να γιορτάζει κι εκείνος σήμερα διότι όπως γράφει ο μακαριστός καθηγητής, ο Παπαδόπουλος, ο Στυλιανός, από πολλούς ο πατήρ Ιάκωβος, ο σύγχρονος Άγιος της Εκκλησίας μας, ο Άγιος Ιάκωβος ονομάσθηκε Παντελεήμων, λόγω του ότι διαρκώς ελεούσε. Το ένα χέρι τα εισέπραττε και από το άλλο τα έδινε. «Ένα δίνω 10 μου δίνει ο Θεός», έλεγε.
Επικαλέσθηκε, λοιπόν, ο καθηγητής τον Άγιο Ιάκωβο. Το βράδυ έγινε μούσκεμα, πλημμύρα στον ιδρώτα και βλέπει τον Άγιο Γέροντα Ιάκωβο και του λέει :
- Ο Χριστός παιδί μου σε έκανε καλά.
Ο καθηγητής διδάχθηκε πρώτα απ' όλα από την ταπείνωση, λέει, του Αγίου Ιακώβου που δεν του είπε «Εγώ σε έκανα καλά» αλλά «Ο Χριστός σε έκανε καλά».
Εκείνος θαυματουργεί με τις πρεσβείες, τις δυνατές, των Αγίων μας, της Παναγίας μας..
Επομένως, διδασκόμενοι από αυτά τα βιώματα, δεν πρέπει να δειλιούμε, δεν πρέπει να φοβόμαστε, έχομε ένα δυνατό Όνομα το οποίο αν θέλουμε να το επικαλεστούμε με πίστη κάνει θαύματα και υπερθαύματα.
Ο Άγιος Παντελεήμων προσέφερε τις ιατρικές του υπηρεσίες, κατά κύριο λόγο, αναργύρως, χωρίς να παίρνει μία. Ειδικά σ' αυτούς που ήταν άνθρωποι που είχαν ανάγκες. Αυτό όμως τον έκανε να τον φθονήσει ο διάβολος και τα όργανά του, οι γιατροί της εποχής εκείνης. Και τον κατέδωσαν, φυσικά, στον αυτοκράτορα κυρίως βέβαια γιατί ήταν Χριστιανός.
«Ει Εμέ εδίωξαν και υμάς διώξουσι»,
μας προείπε και μας ξεκαθάρισε ο Κύριος.
Αλλά μας λέει να μη φοβόμαστε διότι Εκείνος ενίκησε τον κόσμο και θα είναι μαζί μας όλες τις ημέρες της ζωής μας.
Έτσι ,λοιπόν ,τον παρέδωσαν σε βασανιστάς για να υποστεί φοβερά μαρτύρια, τα οποία, όμως υπέμεινε καρτερικά και με θαυμαστό τρόπο.
Και ενώπιον ακόμη της Βασιλικής Αυλής ετέλεσε θαύμα. Θέλοντας να προκαλέσει τους ιερείς των ανακτόρων , που ήταν ειδωλολάτρες ,τους προκάλεσε και τους είπε να φέρουν έναν άνθρωπο παραλυτικό και να δούμε ποιος θα τον θεραπεύσει.
Προσπάθησαν οι ιερείς των ειδώλων, εις μάτην, τίποτα. Προσευχήθηκε ο Άγιος Παντελεήμων, επικαλέσθηκε το όνομα του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού κι ο παραλυτικός ανορθώθηκε.
Μεγάλα τα της πίστεως κατορθώματα!
Ο ανθρώπινος νους πολλές φορές δεν μπορεί να τα εξηγήσει αυτά. Διότι αυτά τα θαύματα είναι πάνω από τη λογική, γίνονται Χάριτι Θεού και με τη δική μας πίστη.
Ο ανθρώπινος νους πάλι δεν μπορεί να εξηγήσει πώς υπέμεινε ο Άγιος Παντελεήμων και τόσοι Άγιοι Μάρτυρες τέτοια φρικτά βασανιστήρια..
Εμάς ένα αγκαθάκι μπορεί να μας τσιμπήσει, να μας τρυπήσει και πονάμε και το λέμε και το συζητάμε.
Αυτοί οι Άγιοι Μάρτυρες δείχνοντας την καλή τους προαίρεση, τη διάθεσή τους να ομολογήσουν το Θεό, τον Αληθινό, το Ζωντανό, έρχεται η Χάρις του Θεού και τους στηρίζει και τους ενδυναμώνει.
«Ενδυναμού εν τη Χάριτι του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού», προέτρεπε ο Απόστολος Παύλος στο πνευματικό του τέκνο, τον Απόστολο Τιμόθεο.
Αυτή η Χάρις του Θεού είναι που ενεργεί και κάνει τους Αγίους Μάρτυρας να υπομένουν σαν να γίνεται σε άλλου σώμα το βάσανο, τα βασανιστήρια αυτά.
Ακόμα και τα θηρία, τα άγρια, στα οποία τον ρίξανε τον Άγιο με τη Χάρη του Θεού γίναν ήρεμα και δεν τον αγγίζανε, δεν του κάνανε κακό, όπως και σε πολλούς άλλους Μάρτυρας. Όμως , αφού η Αγάπη του Θεού είδε την Ομολογία, είδε την ακλόνητη πίστη, είδε την υπομονή του Αγίου Παντελεήμονος, ευδόκησε να έρθει και το τέλος του, το επίγειο και επέτρεψε οι δήμιοι να τον αποκεφαλίσουν.
Όμως αυτή του η παρρησία, αυτή η στάση προέτρεψε και άλλους ανθρώπους να πιστέψουν στο Θεό και να τύχουν και αυτοί της Σωτηρίας και σήμερα να χαίρονται και να αγάλλονται στη Βασιλεία του Θεού μαζί με την Παναγία μας, μαζί με όλους τους Αγίους μας, βλέποντες το Πρόσωπο της Αγίας Τριάδος.
Με την πίστη μας, αυτή που παραλάβαμε απ’ τους προγόνους μας, με τη Χάρη του Θεού θα οδεύσομε κι εμείς τις δύσκολες αυτές ημέρες της εποχής μας. Αλλά οι Άγιοι, με τις πρεσβείες, τους ξέρουν και κάνουν το πικρό γλυκό.
Ο Άγιος Δαυίδ στο βίο του αναφέρεται ότι πηγαίνοντας σε μια ιεραποστολή -ήταν ο Άγιος εκτός των άλλων χαρισμάτων που είχε, για τους ασκητικούς του αγώνες, για την αγάπη του προς τον Θεό και τον άνθρωπο, είχε και το χάρισμα από το Θεό της συνδιαλλαγής, της συμφιλιώσεως, το χάρισμα του ειρηνοποιού.
Όπου υπήρχαν διχοστασίες, τσακωμοί, σκάνδαλα καλούσαν τον Άγιο Δαυίδ. Και έφευγε από δω και έκανε πορείες, πεζοπορίες εκείνη την εποχή με τα πόδια πολλές διαδρομές και πήγαινε. Και όπου πήγαινε, με την παρουσία του τη χαριτωμένη αλλά και με την ειρηνοποιό διδασκαλία του ειρήνευε τους πάντες.
Σε μια τέτοια αποστολή του, περιοδεία προς την Πελοπόννησο, φιλοξενήθηκε, κάπου εκεί στην Ελευσίνα. Μια αγροτική οικογένεια τον φιλοξένησε. Δείχνοντας το σεβασμό της στο ιερό πρόσωπο του Γέροντος Δαυίδ και θέλησε να τον φιλοξενήσει και το βράδυ του πρόσφερε για φαγητό κάτι κολοκύθες, βραστές.
Δοκίμασαν αλλά οι κολοκύθες ήταν θεόπικρες, πολύ πικρές..
Στενοχωρήθηκαν οι άνθρωποι..
Ο Άγιος Δαυίδ τους είδε που στενοχωρήθηκαν, προσευχήθηκε, ευλόγησε τις κολοκύθες και έγιναν, λέει ο βιογράφος του, γλυκύτερες του μέλιτος, πιο γλυκές και από αυτό το μέλι.
Οι Πατέρες εδώ της Μονής μας, ο Άγιος Ιάκωβος, ο άγιος Γέροντας Κύριλλος, ο μακαριστός πατήρ Σεραφείμ, γνωρίζοντες αυτό το περιστατικό, όταν υπήρχαν δυσκολίες και πικρίες -γιατί «εν τω κόσμω τούτω θλίψιν έξετε», μας λέει ο Θεός- παρακαλούσαν, λοιπόν αυτόν τον Άγιο που μετέβαλε τις πικρές κολοκύθες σε γλυκύτερες του μέλιτος και του λέγανε «Άγιέ μου Δαυίδ κάνε το πικρό γλυκό» και έτσι γινόταν.
Έτσι κι εμείς παρακαλούμε και τον Άγιο Δαυίδ που είμαστε στο μοναστήρι του και όλους τους Αγίους όλες αυτές τις πίκρες που γευόμεθα ένεκα των διαφόρων λόγων και συνθηκών της εποχής μας να τις μετατρέψουν σε γλυκύτητα της Χάριτος του Θεού, του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού.
Η Χάρις των Αγίων, Δαυίδ και Ιακώβου και οι ευχές του αγίου Γέροντος Κυρίλλου, η Χάρις του Αγίου Παντελεήμονος, του Ιαματικού και όλων των Αγίων μας να μας σκεπάζει όλους μας, να μας ενδυναμώνει, να μας βοηθάει, να έχομε μετάνοια για τα σφάλματά μας, να μας βοηθούν να έχομε το νου μας και την καρδιά μας στο Θεό ο Οποίος είναι το Φως, η Χαρά, η Αλήθεια και η Ζωή. Αμήν!
ΓΕΡΩΝ ΓΑΒΡΙΗΛ
ΗΓΟΥΜΕΝΟΣ Ι.Μ. ΟΣΙΟΥ ΔΑΥΙΔ
Ι.Μ.Οσίου Δαυίδ,27/7/2021
Εορτή Αγίου Παντελεήμονος
(Το βίντεο με το κήρυγμα και ΕΔΩ:
https://youtu.be/Qk7cJW4dWUI
ΟΥΡΑΝΙΑ ΝΑΜΑΤΑ)
-
toula
- Κορυφαίος Αποστολέας
- Δημοσιεύσεις: 36492
- Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
- Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ
Re: Ψυχοφελή μηνύματα...
Μήν ἐμπορεύεσαι τή Χάρη
*Μήν ἐμπορεύεσαι τή Χάρη. Διότι τήν ἐγγύηση τῆς συγχωρήσεως ἀπό τόν Χριστό τήν ἔχεις. Τήν ἐγγύηση ὅμως τοῦ χρόνου, δέν τήν ἔχεις...*
_Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που λένε: ''Ας απολαύσουμε. ο Θεός είναι καλός. Ας απολαύσουμε σήμερα και θα μετανοήσουμε αύριο. Ποιός πήγε στον Θεό και δεν τον συγχώρεσε ο Θεός;''. Έτσι σκέφτονται και αμαρτάνουν. Πολλοί μάλιστα με την προοπτική ότι θα εξομολογηθούν π.χ. το Σάββατο, αμαρτάνουν την Τετάρτη, την Πέμπτη και την Παρασκευή, για να τα πούνε όλα μαζεμένα._
Γι' αυτούς κάποιος Πατέρας λέει:
_- Μην εμπορεύεσαι τη Χάρη. Διότι την εγγύηση της συγχωρήσεως από τον Χριστό την έχεις. Την εγγύηση όμως του χρόνου, δεν την έχεις..._
*Και εκεί που νομίζει ο άνθρωπος ότι έχει τον χρόνο, δεν έχει τον χρόνο.* _Πολλοί άνθρωποι παρότι ο Θεός μακροθύμησε επ' αυτούς και τους έδωσε πολλές ευκαιρίες και έκαναν τη ζωή τους όπως ήθελαν, έχασαν την ευκαιρία αυτή και απολέσθησαν..._
*Ιεροκήρυκας Δημήτριος Παναγόπουλος (1916 - 1982)*
Λόγια Πατέρων, Αγίων και Γερόντων
*Μήν ἐμπορεύεσαι τή Χάρη. Διότι τήν ἐγγύηση τῆς συγχωρήσεως ἀπό τόν Χριστό τήν ἔχεις. Τήν ἐγγύηση ὅμως τοῦ χρόνου, δέν τήν ἔχεις...*
_Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που λένε: ''Ας απολαύσουμε. ο Θεός είναι καλός. Ας απολαύσουμε σήμερα και θα μετανοήσουμε αύριο. Ποιός πήγε στον Θεό και δεν τον συγχώρεσε ο Θεός;''. Έτσι σκέφτονται και αμαρτάνουν. Πολλοί μάλιστα με την προοπτική ότι θα εξομολογηθούν π.χ. το Σάββατο, αμαρτάνουν την Τετάρτη, την Πέμπτη και την Παρασκευή, για να τα πούνε όλα μαζεμένα._
Γι' αυτούς κάποιος Πατέρας λέει:
_- Μην εμπορεύεσαι τη Χάρη. Διότι την εγγύηση της συγχωρήσεως από τον Χριστό την έχεις. Την εγγύηση όμως του χρόνου, δεν την έχεις..._
*Και εκεί που νομίζει ο άνθρωπος ότι έχει τον χρόνο, δεν έχει τον χρόνο.* _Πολλοί άνθρωποι παρότι ο Θεός μακροθύμησε επ' αυτούς και τους έδωσε πολλές ευκαιρίες και έκαναν τη ζωή τους όπως ήθελαν, έχασαν την ευκαιρία αυτή και απολέσθησαν..._
*Ιεροκήρυκας Δημήτριος Παναγόπουλος (1916 - 1982)*
Λόγια Πατέρων, Αγίων και Γερόντων
-
toula
- Κορυφαίος Αποστολέας
- Δημοσιεύσεις: 36492
- Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
- Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ
Re: Ψυχοφελή μηνύματα...
Όλο το κακό που γίνεται στον κόσμο, είναι γιατί λείπει ο Θείος φωτισμός. Και όταν λείπει ο Θείος φωτισμός, βρίσκεται στο σκοτάδι ο άνθρωπος. Τότε ο ένας λέει «από εδώ θα πάμε», ο άλλος λέει «όχι, εγώ ξέρω καλά· από εδώ θα πάμε», ο άλλος «από εδώ», ο άλλος «από εκεί». Ο καθένας νομίζει, ότι είναι καλό να πάνε από εκεί που λέει αυτός. Όλοι δηλαδή ενδιαφέρονται για το καλό, αλλά βρίσκονται σε μια θαμπομάρα και δεν μπορούν να συνεννοηθούν. Όλη η βάση είναι ο Θείος φωτισμός. Και αν έρθει ο Θείος φωτισμός, τότε ο άνθρωπος αναπαύει και το περιβάλλον του και ο ίδιος εξελίσσεται πνευματικά. Γι' αυτό λέω, ότι καλά είναι τα φώτα και τα πολύφωτα, οι εφευρέσεις του εγκεφάλου, αλλά ανώτερο είναι το Θείο φως της Χάριτος του Θεού, το οποίο φωτίζει τον άνθρωπο. Ο άνθρωπος που έχει Θείο φωτισμό βλέπει πολύ καθαρά τα πράγματα, πληροφορείται χωρίς αμφιβολία και ούτε εκείνος κουράζεται, αλλά και τους άλλους βοηθάει πολύ θετικά.
(Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
(Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
-
toula
- Κορυφαίος Αποστολέας
- Δημοσιεύσεις: 36492
- Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
- Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ
Re: Ψυχοφελή μηνύματα...
Ἡ αγάπη η μεγάλη…
Κάποτε δυὸ αδελφοι μιᾶς Σκήτης κατέβηκαν στὴν Ἀλεξάνδρεια γιὰ νὰ διαθέσουν τὰ ἐργόχειρά τους.
Ὁ ἕνας ἐξ αὐτῶν ὅμως παρασύρθηκε ἀπὸ μιὰ γυναῖκα καὶ ἔπεσε στὴν ἁμαρτία τῆς πορνείας.
Ἀπελπισμένος λοιπὸν πῆγε στὸν ἀδελφό του καὶ τοῦ εἶπε:
– Κοίταξε νὰ δῆς, ἐγὼ δυστυχῶς ἔπεσα σὲ ἁμαρτία, δὲν γυρίζω πίσω. Πήγαινε μόνος σου.
Ὁ ἄλλος ἀδελφός, ποὺ ἦταν ἁγνὸς νέος, ταράχθηκε στὸ ἄκουσμα τῆς ἁμαρτίας, στὴν ὁποία εἶχε πέσει ὁ ἀδελφός του. Δὲν τὸ ἔδειξε ὅμως, καὶ μάλιστα ἔκανε κάτι πάρα πολὺ μεγάλο. Γιὰ νὰ ἁρπάξη τὸν ἀδελφὸ ἀπὸ τὰ νύχια την απελπισία προσποιήθηκε ὅτι καὶ αὐτὸς ἔκανε τὸ ἴδιο πρᾶγμα, ὅτι ἔπεσε δηλαδὴ στὴν ἁμαρτία.
– Ἂς πᾶμε τώρα, ἔτσι κι ἀλλιῶς κι ἐγὼ ἔπεσα, κι ἐσὺ ἔπεσες, ἂς πᾶμε πίσω, ἂς κοπιάσουμε καὶ οἱ δυὸ μαζὶ καὶ ὁ φιλάνθρωπος Θεός, ὅπως εἶναι καὶ ἀγαθὸς καὶ οἰκτίρμων καὶ ἐλεήμων, θὰ δῆ τὴ μετάνοιά μας καὶ θὰ μᾶς συγχωρήση. Ἐσὺ θὰ βοηθῆς ἐμένα, ἐγὼ θὰ βοηθῶ ἐσένα καὶ ἔτσι θὰ κάνουμε τὸν ἀγῶνα μας, θὰ κάνουμε τὸν κανόνα μας καὶ θὰ σωθοῦμε. Ἂς μὴν ἀπελπιστοῦμε!
Πείσθηκε ὁ ἄλλος. Ἀφοῦ κι ὁ ἀδελφὸς ἔπεσε, ἔ, σκέφθηκε, θὰ εἴμαστε οἱ δυὸ μας. Πῆγαν, ἔπεσαν καὶ οἱ δυὸ μαζὶ γονατιστοὶ μπροστὰ στὸν Πνευματικό καὶ ἐξομολογήθηκαν ὅτι ἔκαναν μαζὶ τὴν ἁμαρτία. Καὶ τιμωρήθηκαν αὐστηρότατα ἀπὸ τοὺς πατέρες ἐκεῖ καὶ τοὺς Γεροντάδες τῆς ἐρήμου.
Μαζὶ μὲ τὸν ἁμαρτωλὸ κανονίστηκε καὶ ὁ ἁγνὸς νέος.
Μιὰ νὐκτα, ὅπως προσευχόταν ἕνας ἀπὸ τοὺς πιὸ μεγάλους Γέροντες, ἔξω στὴν ἔρημο, ἄκουσε φωνὴ ἐξ οὐρανοῦ νὰ λέγη τὰ ἑξῆς:
– Γιὰ τὴ μεγάλη ἀγάπη καὶ τὴ θυσία τοῦ ἀθώου, συγχωρῶ καὶ τὸν ἔνοχο!
Ὕστερα ἀπὸ τὴν διαβεβαίωσι αὐτή, οἱ πατέρες ἔλυσαν καὶ τοὺς δύο ἀπὸ τὸ ἐπιτίμιο, χωρὶς νὰ μάθουν ποτὲ ποιὸς ἦταν ὁ πραγματικὸς ἔνοχος.
π.Σπ.Ρ
askitikon.eu
Κάποτε δυὸ αδελφοι μιᾶς Σκήτης κατέβηκαν στὴν Ἀλεξάνδρεια γιὰ νὰ διαθέσουν τὰ ἐργόχειρά τους.
Ὁ ἕνας ἐξ αὐτῶν ὅμως παρασύρθηκε ἀπὸ μιὰ γυναῖκα καὶ ἔπεσε στὴν ἁμαρτία τῆς πορνείας.
Ἀπελπισμένος λοιπὸν πῆγε στὸν ἀδελφό του καὶ τοῦ εἶπε:
– Κοίταξε νὰ δῆς, ἐγὼ δυστυχῶς ἔπεσα σὲ ἁμαρτία, δὲν γυρίζω πίσω. Πήγαινε μόνος σου.
Ὁ ἄλλος ἀδελφός, ποὺ ἦταν ἁγνὸς νέος, ταράχθηκε στὸ ἄκουσμα τῆς ἁμαρτίας, στὴν ὁποία εἶχε πέσει ὁ ἀδελφός του. Δὲν τὸ ἔδειξε ὅμως, καὶ μάλιστα ἔκανε κάτι πάρα πολὺ μεγάλο. Γιὰ νὰ ἁρπάξη τὸν ἀδελφὸ ἀπὸ τὰ νύχια την απελπισία προσποιήθηκε ὅτι καὶ αὐτὸς ἔκανε τὸ ἴδιο πρᾶγμα, ὅτι ἔπεσε δηλαδὴ στὴν ἁμαρτία.
– Ἂς πᾶμε τώρα, ἔτσι κι ἀλλιῶς κι ἐγὼ ἔπεσα, κι ἐσὺ ἔπεσες, ἂς πᾶμε πίσω, ἂς κοπιάσουμε καὶ οἱ δυὸ μαζὶ καὶ ὁ φιλάνθρωπος Θεός, ὅπως εἶναι καὶ ἀγαθὸς καὶ οἰκτίρμων καὶ ἐλεήμων, θὰ δῆ τὴ μετάνοιά μας καὶ θὰ μᾶς συγχωρήση. Ἐσὺ θὰ βοηθῆς ἐμένα, ἐγὼ θὰ βοηθῶ ἐσένα καὶ ἔτσι θὰ κάνουμε τὸν ἀγῶνα μας, θὰ κάνουμε τὸν κανόνα μας καὶ θὰ σωθοῦμε. Ἂς μὴν ἀπελπιστοῦμε!
Πείσθηκε ὁ ἄλλος. Ἀφοῦ κι ὁ ἀδελφὸς ἔπεσε, ἔ, σκέφθηκε, θὰ εἴμαστε οἱ δυὸ μας. Πῆγαν, ἔπεσαν καὶ οἱ δυὸ μαζὶ γονατιστοὶ μπροστὰ στὸν Πνευματικό καὶ ἐξομολογήθηκαν ὅτι ἔκαναν μαζὶ τὴν ἁμαρτία. Καὶ τιμωρήθηκαν αὐστηρότατα ἀπὸ τοὺς πατέρες ἐκεῖ καὶ τοὺς Γεροντάδες τῆς ἐρήμου.
Μαζὶ μὲ τὸν ἁμαρτωλὸ κανονίστηκε καὶ ὁ ἁγνὸς νέος.
Μιὰ νὐκτα, ὅπως προσευχόταν ἕνας ἀπὸ τοὺς πιὸ μεγάλους Γέροντες, ἔξω στὴν ἔρημο, ἄκουσε φωνὴ ἐξ οὐρανοῦ νὰ λέγη τὰ ἑξῆς:
– Γιὰ τὴ μεγάλη ἀγάπη καὶ τὴ θυσία τοῦ ἀθώου, συγχωρῶ καὶ τὸν ἔνοχο!
Ὕστερα ἀπὸ τὴν διαβεβαίωσι αὐτή, οἱ πατέρες ἔλυσαν καὶ τοὺς δύο ἀπὸ τὸ ἐπιτίμιο, χωρὶς νὰ μάθουν ποτὲ ποιὸς ἦταν ὁ πραγματικὸς ἔνοχος.
π.Σπ.Ρ
askitikon.eu
-
toula
- Κορυφαίος Αποστολέας
- Δημοσιεύσεις: 36492
- Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
- Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ
Re: Ψυχοφελή μηνύματα...
Η απάντηση του Θεού..
Προσευχή
Οι άνθρωποι, πολλές φορές, περιμένουν από τον Θεό να πραγματοποιήσει αυτά που ζητούν στις προσευχές τους, με έναν τρόπο που οι ίδιοι θεωρούν ότι είναι ο καλύτερος. Ο Θεός όμως συχνά απαντά στις δεήσεις τους με έναν εντελώς διαφορετικό τρόπο και όχι μ’ αυτόν που θα ήθελαν ή θα φαντάζονταν!
Αν ζητάνε, για παράδειγμα, να τους χαρίσει ο Θεός ταπείνωση, φαντάζονται ότι σιγά σιγά, μέρα με τη μέρα η ταπείνωση υπό την ευεργετική επίδραση του Θεού θα μεγαλώνει στις καρδιές τους.
Ο Κύριος όμως συχνά το κάνει με έναν διαφορετικό τρόπο: τους στέλνει ένα απροσδόκητο σκληρό χτύπημα, το οποίο πληγώνει την υπερηφάνεια και τον εγωισμό τους και τους ταπεινώνει!
Συχνά ο Θεός μάς στέλνει κάποια ασθένεια και εμείς παραπονιόμαστε και καθόλου δεν σκεφτόμαστε ότι τις περισσότερες φορές αυτή είναι μια μεγάλη ευεργεσία του Θεού, είναι ίσως η απάντηση του Θεού στις προσευχές μας, με τις οποίες τον παρακαλούμε να δυναμώσει την πίστη μας!
Άγιος Λουκάς,
Άρχιεπίσκοπος Συμφερουπόλεως καί Κριμαίας
askitikon.eu
Προσευχή
Οι άνθρωποι, πολλές φορές, περιμένουν από τον Θεό να πραγματοποιήσει αυτά που ζητούν στις προσευχές τους, με έναν τρόπο που οι ίδιοι θεωρούν ότι είναι ο καλύτερος. Ο Θεός όμως συχνά απαντά στις δεήσεις τους με έναν εντελώς διαφορετικό τρόπο και όχι μ’ αυτόν που θα ήθελαν ή θα φαντάζονταν!
Αν ζητάνε, για παράδειγμα, να τους χαρίσει ο Θεός ταπείνωση, φαντάζονται ότι σιγά σιγά, μέρα με τη μέρα η ταπείνωση υπό την ευεργετική επίδραση του Θεού θα μεγαλώνει στις καρδιές τους.
Ο Κύριος όμως συχνά το κάνει με έναν διαφορετικό τρόπο: τους στέλνει ένα απροσδόκητο σκληρό χτύπημα, το οποίο πληγώνει την υπερηφάνεια και τον εγωισμό τους και τους ταπεινώνει!
Συχνά ο Θεός μάς στέλνει κάποια ασθένεια και εμείς παραπονιόμαστε και καθόλου δεν σκεφτόμαστε ότι τις περισσότερες φορές αυτή είναι μια μεγάλη ευεργεσία του Θεού, είναι ίσως η απάντηση του Θεού στις προσευχές μας, με τις οποίες τον παρακαλούμε να δυναμώσει την πίστη μας!
Άγιος Λουκάς,
Άρχιεπίσκοπος Συμφερουπόλεως καί Κριμαίας
askitikon.eu