Ψυχοφελή μηνύματα...

Καθημερινά πνευματικά μηνύματα.

Συντονιστής: Συντονιστές

toula
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 35855
Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ

Re: Ψυχοφελή μηνύματα...

Δημοσίευση από toula »

Αυτός που αγαπάει νιώθει πάντα ότι χρωστάει. Όχι επειδή έχει κάποιο ενοχικό σύνδρομο, αλλά διότι νιώθει η καρδιά του πάντα την ανάγκη να δοθεί περισσότερο, να δώσει στον άλλον ό,τι έχει, να θυσιαστεί, να σταυρωθεί, να μοιραστεί, να πεθάνει για να ζήσει ο άλλος, να χάσει για να σωθεί ο άλλος.
Δεν ξέρω εάν σου έχει συμβεί, αλλά είναι ένα βίωμα παράξενο, ακατανόητο, μα συνάμα υπέροχο, που σε ζωοποιεί και σε ξεκουράζει αντί να σε μειώνει και να σε εξουθενώνει.
Διότι κινείσαι, όχι βάσει της λογικής, αλλά βάσει της καρδιάς σου.
Και καθώς αγαπάς και ξοδεύεσαι στον άλλο, συγχρόνως γεμίζεις και νιώθεις πλήρης, ολοκληρωμένος.
Το χρωστάς στον εαυτό σου λοιπόν.
Τι χρωστάς;
Να αγαπήσεις.
«Αγαπά και κάνε ό,τι θέλεις», είπε ένας Αββάς.
Όμως αυτός ο απλός λόγος κρύβει μέσα του κόπο, ταπείνωση, συγχώρεση, ανιδιοτέλεια, μετάνοια, απλότητα, αποδοχή, κατανόηση.
Διότι μόνο όταν έχεις όλα αυτά στην πράξη μπορείς να αγαπήσεις πραγματικά τον άλλον όπως είναι, χωρίς εμπάθεια και προσδοκίες, χωρίς απαιτήσεις και γκρίνιες.
Όταν αγαπάς ελπίζεις και υπομένεις…

Αρχιμ. Παύλος Παπαδόπουλος
toula
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 35855
Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ

Re: Ψυχοφελή μηνύματα...

Δημοσίευση από toula »

Βλέπουμε τον Σταυρό πολλές φορές με ανακούφιση, σκεπτόμενοι ότι ο Χριστός σταυρώθηκε,αλλά εμείς είμαστε τυχεροί που δεν θα ζήσουμε κάτι τέτοιο γιατί θα απολαύσουμε μια ζωή που “Όλα θα μας πάνε καλά”. Άλλες φορές είμαστε αδιάφοροι ή Τον επικαλούμαστε όταν πονάμε και λέμε ότι περνάμε σταυρικά. Υπάρχουν άνθρωποι που πιστεύουν ότι σταυρώνονται αλλά κάθονται σε πολυθρόνα και άλλοι που ανεβάζουν άλλους σε Σταυρούς ως σταυρωτές και τύραννοι.
Βλέπουμε τον Σταυρό από απόσταση, στην ουσία τον φοβόμαστε.
Δεν φοβόμαστε τον πόνο αλλά την ευθύνη της αγάπης, διότι πονάει τον εγωϊσμό μας και είναι δύσκολο.
Όταν ερωτεύομαι και λέω στον άλλον “Είσαι τα πάντα για μένα” σημαίνει ότι πλέον δεν θα υπάρχω εγώ αλλά εσύ.
Θέλουμε να παντρευτούμε, να κάνουμε παιδιά, να έχουμε πολλούς φίλους διότι βαθιά μέσα μας ψάχνουμε θύματα για να μας αγαπούν. Εμείς θέλουμε να αγαπήσουμε ; Θέλουμε να θυσιαστούμε ή ψάχνουμε υπηρέτες για να χαϊδεύουν τους δαίμονες μας; Θυσιάζεται μόνο όποιος αγαπά σφόδρα και όχι όποιος περιμένει να τον υπηρετούν. Σταυρός δεν είναι η εγκατάλειψη της ευθύνης αλλά η ανάληψη αυτής.
Γι΄ αυτό το Ιερό Μυστήριο του Γάμου θα έπρεπε να είναι σπάνιο και για λίγους. Με την έννοια ότι θέλει κότσια και τεράστια απόφαση να τσαλακωθείς , να θυσιαστείς, να αγαπήσεις και να πετάξεις στο καλάθι των αχρήστων το “ΕΓΏ” σου για κάποιον άγνωστο αλλά στην ουσία τέκνο του Θεού.
Ο Σταυρός είναι εκεί διότι μας περιμένει να ανέβουμε. Ο Σταυρός είναι εκεί για να τον αγκαλιάσουμε, να τον ασπαστούμε από αγάπη για τον άλλον. Γεννιόμαστε και πεθαίνουμε και στη διάρκεια αυτού του ταξιδιού η πορεία μας είναι να μπορέσουμε να ανέβουμε στον Σταυρό για τους πάντες ακόμα και για τους εχθρούς.
Μας φορέσανε στη βάπτισή μας τον Σταυρό όχι σαν κόσμημα αλλά σαν σημείο πορείας ζωής. Η ζωή αυτή είναι μια πορεία σε έναν Γολγοθά, σε έναν Σταυρό που στο τέλος περιμένει μια πρόσκληση Αναστάσεως, ανοιχτή, με το όνομά μας, που έχει ήδη γραφτεί από την ημέρα που βαπτιστήκαμε. Με το σημείο του Σταυρού μπήκαν τα δαχτυλίδια στα χέρια μας και τα στέφανα στα κεφάλια μας ενώ στον Χορό του Ησαΐα το Ευαγγέλιο ήταν μπροστά για να ανοίγει δρόμους σωτηρίας.
Σε κάθε πόνο, δοκιμασία ή πειρασμό, ο Κύριος μας δείχνει τον Σταυρό και μας ρωτάει : “Θα ανέβεις;” στην απάντηση που θα δώσω βρίσκεται και το κλειδί της υπαρξιακής μου προοπτικής. Η πραγματική χαρά δεν έρχεται όταν κατεβαίνεις από τον Σταυρό διότι το κατέβασμα από τον Σταυρό ακολουθεί και κατέβασμα προς σκοτεινά υπόγεια. Όταν όμως ανεβαίνεις, ακολουθεί Ανάσταση και Ουρανός.
Σταυρός και αγάπη είναι έννοιες συνώνυμες και ταυτόσημες. Αν δεν Σταυρωθείς για τον άλλον δεν μπορείς πραγματικά να αγαπήσεις. Η πραγματική αγάπη δεν έχει ασφάλειες και δεδομένα, έχει ρίσκο, σταυρό και θάνατο για αυτό και “κοστίζει” ακριβά. Σ’ αγαπώ σημαίνει είμαι έτοιμος να πεθάνω για σένα.
Ο δρόμος της Αγιότητος , ο δρόμος της Σταυρικής αγάπης δεν είναι στρωμένος με ροδοπέταλα. Καρφιά και αγκάθια η πορεία, αλλά Ανάσταση στον προορισμό.
Όταν στην πορεία της ζωής σου, σου έρθει Σταυρός μην τον κόψεις, ανέβα. Είναι ευκαιρία για θεραπεία και Ανάσταση.
Αυτό που πονάει όταν ανεβαίνεις στον Σταυρό δεν είναι το σώμα ούτε η ψυχή είναι το “ΕΓΩ” που σαν σπόρος μπαίνει στο χώμα και πεθαίνει και γεννιέται το τριαντάφυλλο της αγάπης και της αγιότητος. Τέτοιο λουλούδι ήταν και ο εκ δεξιών ληστής.
Aλλά ποιός μπορεί να μιλήσει για τον Σταυρό; Δεν είναι θεωρία αλλά εμπειρία. Σιωπάς και ανεβαίνεις. Σταυρός δεν είναι να μου πάρει ο Θεός τον πόνο αλλά να με βοηθήσει να τον περάσω πνευματικά καρποφόρα.
Ο Σταυρός δεν είναι για τους βολεμένους αλλά για τους ερωτευμένους...
Μια ζωή ένας Σταυρός δρόμος, μια αγκαλιά για τον άνθρωπο και ένα άλμα για τον Ουρανό.

π.Σπυρίδων Σκουτής - euxh.gr
Μια ζωή ένας Σταυρός δρόμος.... - ΕΥΧΗ.gr
EUXH.GR
Μια ζωή ένας Σταυρός δρόμος.... - ΕΥΧΗ.gr
toula
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 35855
Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ

Re: Ψυχοφελή μηνύματα...

Δημοσίευση από toula »

Μας κυνηγούν δυστυχώς οι ανεκπλήρωτες επιθυμίες και οι προσδοκίες που έχουμε για τους άλλους με αποτέλεσμα όταν αυτές δεν ικανοποιούνται μας έρχεται θλίψη και απογοήτευση.

Κάνουμε παράπονα και ζητιανεύουμε αγάπη, φιλία, και καλοσύνη από τους άλλους και δυστυχώς απογοητευόμαστε. Η λαχτάρα να ξεδιψάσουμε από τους ανθρώπους βρίσκει τελικά την πηγή χωρίς νερό και εμάς τραυματισμένους και πονεμένους.
Προσπαθούμε στην έρημο της ζωής να φυτεύουμε προσδοκίες και επιθυμίες αλλά τελικά αντί αυτή η έρημος να βγάλει καρπούς μετατρέπεται σε ναρκοπέδιο. Όλα αυτά διότι έχουμε στρέψει την ύπαρξη μας σε λάθος κατεύθυνση. Αντί να στραφούμε στην ανατολή και να αναζητήσουμε τον ήλιο της δικαιοσύνης Χριστό επιλέγουμε την δυτική κατεύθυνση και τρικλίζουμε στα μονοπάτια του σκότους και του θανάτου.
Ο γέροντας Αιμιλιανός Σιμωνοπετρίτης θέτει τις βάσεις στις σχέσεις μας με τους άλλους :
«Όταν θέλεις να οπλισθείς, για να ξεπεράσεις τις δυσκολίες σου στην συνεργασία σου με τους άλλους, κάνε τούτο : Μη χαρίζεσαι ποτέ στον εαυτό σου και του επιτρέπεις να έχει έστω και την ελάχιστη επιθυμία, διότι κάθε επιθυμία οπωσδήποτε θα σε φέρει σε αντίθεση, ακόμη και σε σύγκρουση με τους ανθρώπους και η σύγκρουση αυτή θα σου λεηλατήσει κάθε εσωτερική προσπάθεια και θα σου καταστρέψει την προσευχή».

Δεν υπάρχει λόγος να έχουμε ανάγκες και συναλλαγές με τους άλλους πόσο μάλλον με τον Χριστό. Από το τι θέλω θα εξαρτηθεί το τι θα γίνει. Αν το θέλω πάσχει, το αποτέλεσμα θα είναι μια αρρωστημένη κατάσταση. Η μόνη σφοδρή επιθυμία και θέληση που οφείλουμε να έχουμε είναι Εκείνος και η Βασιλεία Του. Οι υπόλοιπες προσδοκίες και επιθυμίες κινούνται στη φθορά του θανάτου γι’ αυτό μάταια κοπιάζουμε.
Μην ψάχνουμε λοιπόν την πληρότητα σε ανθρώπινες σχέσεις και σε υλιστικό επίπεδο γιατί δεν θα την βρούμε. Εξάλλου ο Κύριος μας έχει ξεκαθαρίσει τα πράγματα «ὁ φιλῶν πατέρα ἢ μητέρα ὑπὲρ ἐμὲ οὐκ ἐστί μου ἄξιος» (Ματθ. 1, 37)». Εκείνος είναι η υπέρτατη σχέση, η πλήρωση όλων των σχέσεων, το θεμέλιο των πάντων. Εκείνος είναι το Α και το Ω , η αρχή και το τέλος, η αιωνιότητα και ο Παράδεισος.
Μόνο από τη σχέση με τον Χριστό θα μπορέσει να ξεδιψάσει η ψυχούλα μας που χτυπιέται καθημερινά σε ανόητα θέλω χωρίς αντίκρισμα.
Αγάπα, πρόσφερε, δώσε, αγκάλιασε και μην σε νοιάζει…
Γίνε λύχνος Αγιότητος και μην σε απασχολούν οι άλλοι….
Μην περιμένεις τίποτα από κανέναν, κάνε την κίνηση εσύ και μην σε νοιάζει…
Γίνε Άγιος ώστε να αναπαύονται στην παρουσία σου καρδιές τραυματισμένες και να βρίσκουν ίαση και γιατρειά. Η Αγιότητα είναι ο προορισμός μας «Άγιοι γίνεσθε, ότι εγώ άγιος ειμί...» (Λευϊτ. 20,7,26· Α΄ Πέτρ. 1,16)

Να σε κυνηγούν οι άλλοι και να σε ρωτούν «Πες μου τι ζεις να το ζήσω και εγώ» και εσύ να απαντάς «Έρχου και ίδε» (Ιωάν. 1, 47)».
Μην ψάχνεις άνθρωπε ψεύτικες αγάπες ηδονικές, διότι δεν θα βρείς ποτέ ανάπαυση….
Στην αγκαλιά του Κυρίου βρίσκεται το πλήρωμα όλων των αναγκών , των επιθυμιών και των προσδοκιών της ψυχής μας….
Να γίνει η Χριστοκεντρική μας αγάπη Αγιασμός , να αγιάζουμε όλον τον κόσμο για να εξαπλωθεί ο παράδεισος σε όλη την οικουμένη…
Μην ζητάς ποτέ αγάπη, ΓΙΝΕ αγάπη και αυτό αρκεί για να αλλάξει ο κόσμος.
Ξεκίνα τώρα ! Καλή πορεία με την ευχή του Κυρίου μας.

π.Σπυρίδων Σκουτής - euxh.gr
Μην ζητάς αγάπη , γίνε. - ΕΥΧΗ.gr
EUXH.GR
Μην ζητάς αγάπη , γίνε. - ΕΥΧΗ.gr
toula
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 35855
Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ

Re: Ψυχοφελή μηνύματα...

Δημοσίευση από toula »

"Το παρακάτω περιστατικό συνέβη σ΄ένα ορφανοτροφείο στη Ρωσία, όπου περιθάλπονται μικρά παιδάκια, εγκαταλελειμμένα και κακοποιημένα...
Στο ορφανοτροφείο, λοιπόν, αυτό, πήγε παραμονές Χριστουγέννων ένας καθηγητής να μιλήσει στα παιδιά για τη μεγάλη αυτή γιορτή...
Τα περισσότερα άπ’ αυτά άκουγαν για πρώτη φορά για το Χριστό και για τη Γέννηση του... Ένα αγοράκι έξι χρονών,
ο Μίσα, άκουγε με ιδιαίτερη προσοχή τα λόγια του καθηγητή...
Στη συνέχεια δόθηκαν στα παιδιά υλικά για να φτιάξουν τη σπηλιά, τη φάτνη και όλα τα σχετικά...
Παρακολουθώντας ο καθηγητής τα χειροτεχνήματα των παιδιών, πρόσεξε κάτι πού του έκαμε εντύπωση σε εκείνο του Μίσα. Μέσα στη φάτνη τοποθέτησε δύο μωρά...
Ο ένας είναι ο Χριστός, του είπε ο καθηγητής. Ποιό είναι το άλλο παιδάκι στην κούνια;
Τότε ο μικρός Μίσα άρχισε να του λέγει την ιστορία της Γέννησης του Χριστού πού πριν λίγο είχε ακούσει από το στόμα του καθηγητή, προσθέτοντας, όμως, και κάτι δικό του...
Όταν έφτασε στο σημείο όπου η Θεοτόκος τοποθέτησε το βρέφος στη φάτνη συνέχισε με αυτά τα λόγια: «Τότε ο μικρός Χριστός γύρισε, με κοίταξε και με ρώτησε αν είχα ένα μέρος να μείνω...
Εγώ του είπα ότι δεν έχω ούτε μητέρα, ούτε πατέρα, ούτε πουθενά για να μείνω. Τότε ο Χριστός μου είπε να μείνω μαζί του...
Εγώ τότε σκέφτηκα πώς δεν είχα κανένα δώρο να του δώσω, όπως οι άλλοι.. Πώς θα με κρατούσε μαζί του;
Το μόνο δώρο πού μπορούσα να του προσφέρω ήταν να τον κρατήσω ζεστό. Γι΄ αυτό τον ρώτησα:
Αν σε κρατάω ζεστό, είναι για σένα αυτό ένα καλό δώρο;
Ο Ιησούς μου απάντησε:
Αν με κρατήσεις ζεστό, αυτό θα είναι το καλύτερο δώρο πού μου έχει δώσει κανείς ποτέ...
Έτσι μπήκα στη μικρή κούνια, κι αφού γύρισε και με κοίταξε ο Ιησούς μου είπε ότι μπορούσα να μείνω μαζί του για πάντα».
Όταν τέλειωσε την ιστορία ο μικρός Μίσα, τα μάτια του ήταν γεμάτα δάκρυα πού έτρεχαν ασυγκράτητα στα μαγουλάκια του...
Έσκυψε πάνω στο τραπέζι, κάλυψε το πρόσωπο με το χέρι κι έκλαιγε γοερά...
Το μικρό ορφανό είχε βρει, επί τέλους, κάποιον πού δε θα τον εγκατέλειπε ποτέ, πού δε θα τον κακοποιούσε...
Κάποιον πού θα του έλεγε να μείνει μαζί του για πάντα.!!!

:Περιοδικό «Παρά την Λίμνην» Μηνιαία έκδοση Εκκλησίας Αγίου Δημητρίου Παραλιμνίου:*
toula
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 35855
Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ

Re: Ψυχοφελή μηνύματα...

Δημοσίευση από toula »

Προσκύνημα στα άγια Καρούλια.
(Αναμνήσεις από το Άγιον Όρος.)

Τον Αύγουστο του 1999, μαζί με δύο φίλους μοναχούς από την Ι. Νέα Σκήτη, τον Ιερομόναχο π. Γαβριήλ και τον μοναχό π. Αλύπιο, επιχειρήσαμε να προσεγγίσουμε και να προσκυνήσουμε στα Καρούλια του Αγίου Όρους. Ήταν ημέρα καύσωνα και η ανάβαση δύσκολη! Το έδαφος βραχώδες και με γκρεμούς! Στο πιο επικίνδυνο σημείο της διαδρομής πρέπει να κρατιέται κανείς από μια αλυσίδα που είναι στερεωμένη επάνω στα βράχια, γιατί μια απροσεξία θα μπορούσε να αποβεί μοιραία! Φτάνουμε στο κελί του π. Σεραφείμ του Σέρβου. Ένα κελί με λαμαρίνες, πέτρες και λάσπη! Δεν υπάρχει εκκλησάκι με τέμπλο. Στο δωμάτιο, σε έναν τοίχο, βλέπουμε εικόνες από χαρτί, όπου είναι και ο χώρος που προσεύχεται ο μοναχός. Δίπλα, η κάρα κάποιου μοναχού, προς μνήμην θανάτου! Στον λαιμό του έχει έναν σταυρό με μια πετρούλα, από τον βράχο που προσευχόταν, συνεχώς επί τρία έτη, ο άγιος Σεραφείμ του Σάρωφ!

Ο ταπεινός ασκητής είναι γεμάτος χαρά! Μας μιλάει με σεμνότητα και ειρήνη! Η μορφή του είναι φωτεινή!
Προχωρούμε για το Κυριακό ( ο ναός της Σκήτης) και η ανάβαση συνεχίζεται με την βοήθεια των σχοινιών που υπάρχουν, για να στηριζόμαστε. Φτάνουμε, και ο π. Γαβριήλ κάνει ως ιερέας μια αίτηση. Επικρατεί μεγάλη συγκίνηση σε όλους μας! Πώς καταφέρνουν να ζουν εδώ άνθρωποι, σε αυτά τα ξεροκάλυβα στερούμενοι ακόμη και το νερό, για την αγάπη του Χριστού; Παίρνουμε τον δρόμο της επιστροφής και σε λίγο βλέπουμε τον π. Σεραφείμ να μας περιμένει, κρατώντας στα χέρια του τρεις λεμονάδες. Είναι φτιαγμένες με λεμόνια από τον υποτυπώδη κήπο του, με νερό που είναι τόσο ελάχιστο και πολύτιμο γι' αυτούς τους ηρωικούς ασκητές! Συνεχίζουμε και συναντούμε ακόμη δύο ευλογημένους πατέρες. Τον π. Στέφανο που κάηκε το κελί του και είναι γεμάτος χαρά! "Σαν τα πουλάκια τώρα",μας λέει!
Πάτερ, του λέμε, να σου δώσουμε χρήματα;
Α, όχι χρήματα, μας λέει!
Να σου δώσουμε καφέ;
Καφέ, ναι, μας λέει και χαμογελάει! Φτάνοντας στον αρσανά παίρνουμε και την ευχή του π. Συμεών! Το κελί του είναι σαν αετοφωλιά!
Ευλογημένα άγια Καρούλια! Ευλογημένοι άγιοι ασκητές!
Μας δείξατε μέσα σε λίγες ώρες, την αγάπη, την χαρά, την ταπείνωση, την αμεριμνησία, το Πνεύμα του Θεού! Δεν θα σας λησμονήσουμε ποτέ!

Τσεσμετζής Μιλτιάδης - εκπαιδευτικός
toula
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 35855
Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ

Re: Ψυχοφελή μηνύματα...

Δημοσίευση από toula »

"Το ἀντίδωρο τῆς Παναγίας"
*Μιτροπολίτου Λεμεσού Αθανασίου*

Ἕνα γεγονός πού φανερώνει τήν παρουσία καί βοήθεια τῆς Παναγίας, καί τό ὁποῖο βίωσα κι ἐγώ, εἶναι τό ἑξῆς:
Πρίν μερικά χρόνια, κάναμε κουρά μιᾶς μοναχῆς σ’ ἕνα μοναστήρι. Ἦταν μία γιαγιά, ἡ ὁποία εἶχε ἕνα παιδί μοναχό στό Ἅγιον Ὄρος καί δέν εἶδε τό παιδί της ἀπό τότε πού πῆγε...
Ἦταν πολύ καλός μοναχός, ἅγιος κατ’ ἐμένα μοναχός, τέλειος μοναχός, ὁ πατήρ Ἰωαννίκιος, πού ἦταν στή μονή Διονυσίου. Πολύ σπουδαῖος μοναχός, πολύ χαριτωμένος, ὁ ὁποῖος ἦρθε στήν Κύπρο μόνο μία φορά ἀπό τότε πού πῆγε στό Ἅγιον Ὄρος, συνοδεύοντας ὡς Πρωτεπιστάτης τήν εἰκόνα τοῦ «Ἄξιόν ἐστι»...
'Ἡ μητέρα του ἐξομολογεῖτο κοντά μου κι ἤθελε νά γίνει μοναχή, μέ προτροπή τοῦ γιοῦ της βέβαια. Πολύ καλή καί εὐλαβής γυναίκα...
Τήν ὥρα πού κάναμε τή χειροτονία, τήν ἀκολουθία τῆς μοναχικῆς κουρᾶς, στεκόταν στήν Ὡραία Πύλη ἡ γιαγιά αὐτή, καί δίπλα ἡ Γερόντισσα, ἡ Ἡγουμένη τῆς μονῆς...
Μπροστά ἀπό τήν Ὡραία Πύλη ἐγώ, πού ἔκανα τήν ἀκολουθία τοῦ μυστηρίου τῆς κουρᾶς. Ἔβλεπα ὅτι ἡ γιαγιά κοιτοῦσε συνέχεια ἀπό τήν ἄλλη πλευρά. Κάτι ἔβλεπε...
Ἔλεγα μέσα μου «μά τί κοιτάζει ἡ γιαγιά τώρα; Ἀντί νά κοιτάζει ἐδῶ πού κάνουμε τό μυστήριο, βλέπει δεξιά-ἀριστερά; Θέλει κάτι; Ψάχνει κάτι; Τί ἔπαθε ἡ γιαγιά τώρα; Θέλει νά καθήσει; Ἀρρώστησε; Κουράστηκε;». Ἀλλά δέν μποροῦσα νά σταματήσω καί τήν ἀκολουθία...
Τελείωσε ἡ κουρά καί μόλις χαιρέτησε κι ὁ κόσμος μοῦ λέει ἡ γιαγιά: «Γέροντα, θέλω νά σοῦ πῶ κάτι». Λέω: «Τί συμβαίνει; Τί θέλεις; Τί ἔχεις;»...
Μοῦ λέει: «Δίπλα μου ποιά ἦταν;» Τῆς λέω: «Ἡ Γερόντισσα, ἡ Ἡγουμένη». «Ὄχι, ἡ Ἡγουμένη. Ξέρω τήν Ἡγουμένη, ἀφοῦ εἴμαστε ἐδῶ στό μοναστήρι. Δίπλα μου ἦταν μία ἄλλη μοναχή. Φοροῦσε μπλέ ροῦχα καί στεκόταν δίπλα». «Δέν εἶχε καμμιά δίπλα σου».
Μοῦ λέει τότε: «Γέροντα, ἦταν μία δίπλα μου καί ὅταν ἄρχισε ἡ κουρά μοῦ μπῆκε ὁ λογισμός καί ἔλεγα, ἄραγε τί ὄνομα θά μοῦ δώσει ἡ Γερόντισσα;».
Δέν ξέρουν τί ὄνομα θά πάρουν οἱ μοναχοί ἀπό πρίν, ἀλλά τό ἀκοῦν ἐκείνη τήν ὥρα..
«Δίπλα μου αὐτή ἡ γυναίκα, μοῦ εἶπε: Ἐσύ μοῦ ἔδωσες τόν γιό σου κι ἐγώ θά σοῦ δώσω τό ὄνομά μου...
Ἐκείνη τήν ὥρα εἶπε ἡ Γερόντισσα Μαριάμ, κι ἐσύ εἶπες Μαριάμ, κι ἔλαβα τό ὄνομα Μαριάμ μοναχή...
Ἦταν δίπλα μου σ’ ὅλη τήν κουρά καί μοῦ φοροῦσε τά ροῦχα μου. Μοῦ ἐνέδυε τά μοναχικά μου ἐνδύματα... Στό τέλος μέ ἀγκάλιασε, μέ ἀσπάσθηκε καί μοῦ εἶπε:
Τώρα ἔχεις τ’ ὄνομά μου κι ἐγώ ἔχω τόν γιό σου κοντά μου καί ἔφυγε»...
Καί τῆς λέω ἐγώ: «Δέν κατάλαβες ποιά ἦταν;» Λέει: «Ὄχι, δέν κατάλαβα. Πρώτη φορά τή βλέπω»..
Ἦταν ἁπλή γιαγιά αὐτή, Αγία γυναίκα. Ἦταν βέβαια ὁλοφάνερο πώς ἦταν ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος κοντά της."
toula
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 35855
Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ

Re: Ψυχοφελή μηνύματα...

Δημοσίευση από toula »

Υπήρξαν προσευχές στις οποίες ο Θεός απάντησε αμέσως στην ζωή μου. Υπήρξαν όμως και προσευχές στις οποίες ο Θεός έκανε μέρες, μήνες, ακόμη και χρόνια να απαντήσει. Κι όμως αυτός ο χρόνος της αναμονής είχε το δικό του νόημα, το δικό του δρόμου μέσα στην ψυχή μου. Τότε δεν καταλάβαινα γιατί αργούσε τόσο πολύ. Θύμωνα, φοβόμουν, λιγοψυχούσα. Θλίψη και πανικός καταλάμβανε τα σπλάχνα και την καρδιά μου. Μοναξιά και αγωνία έλουζε με κρύο ιδρώτα την ύπαρξη μου. Όμως ο Θεός όσο κι ας σας φανεί παράδοξο, στην σιωπή αυτή εργαζόταν εντός μας. Ο Θεός όταν σιωπά εργάζεται μέσα μας.

Στην αναμονή, υπάρχει ευλογία. Μια από τις ευλογίες είναι ότι μαθαίνεις περισσότερα για τον εαυτό σου όταν δεν παίρνεις αμέσως όλα όσα θα ήθελες. Όταν δεν σου κάνουν όλα τα χατίρια και δεν παίρνεις αυτά που θέλεις, βγαίνουν πτυχές του εαυτού μας που δεν ξέραμε ούτε εμείς ότι κρυβόταν μέσα μας. Σκιές και σκοτάδια αναδύονται όταν μας πουν «όχι». Δεν είναι τυχαίο ότι οι άνθρωποι ακόμη και φίλοι μας, μας αγαπούν όσο τους λέμε «ναι», όταν αρχίζουμε να βάζουμε όρια, όταν εξελισσόμαστε ως άνθρωποι και ψυχές και ζητάμε σεβασμό τότε αρχίζουν να μας λένε «μα πως άλλαξες τόσο; Δεν ήσουν έτσι… χάλασες», και σαφέστατα στο «χάλασες» εννοούν ότι δεν κάνεις πια τα θελήματα τους. Οπότε το πιο πιθανό είναι να μην χάλασες εσύ, αλλά να χαλάστηκαν εκείνοι διότι δεν είσαι πλέον το παιδί για όλες τις δουλειές ή ο μεγάλος γελωτοποιός της παρέας.
Οπότε ας εμπιστευτούμε τον Θεό που ως πατέρας και μέγας παιδαγωγός, ξέρει τι και πότε χρειαζόμαστε το καθετί. Γνωρίζει πότε να μας δώσει και πότε να μας αρνηθεί αυτό που ζητήσαμε στην προσευχή μας. Όταν υπάρχει ησυχία ακούμε τους θορύβους των παθών μας, ξεμυτίζουν τα σκοτάδια μας και ο Θεός τα μεταπλάθει σε φως....

π. Χαρ. λίβυος Παπαδόπουλος
toula
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 35855
Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ

Re: Ψυχοφελή μηνύματα...

Δημοσίευση από toula »

Δεχόμαστε την απαξίωση από εσάς πολλές φορές : Παπάδες, γιατροί, δάσκαλοι, καθηγητές, πολιτικοί. Και ξέρετε κάτι ; Έχετε δίκιο ! Πίσω από αυτή την αντίδραση βρίσκεται μια υγιής καρδιά. Είναι μια καρδιά διψασμένη που πονάει. Δεν θέλετε άλλο ψέμα , θέλετε αλήθειες και έχετε δίκιο…
Σας μεγαλώσαμε με ένα Θεό τιμωρό, και την Ορθόδοξη πίστη σας την μάθαμε σαν μια θρησκεία που πρέπει να κάνουμε κάποια πραγματάκια για να είμαστε τα καλά παιδιά του Θεού. Μια φανουρόπιτα για να βρούμε τα κλειδιά μας και μεγάλους σταυρούς στους οποίους δεν σας μάθαμε πως να ανεβαίνετε θυσιαστικά για τον άλλον, αλλά σας τους δείχνουμε μέσα στην εκκλησία με μεγάλες μετάνοιες για να δείχνουμε την εξωτερική μας τέλεια θρησκευτικότητα. Αυτό το απορρίπτετε και καλά κάνετε. Σας έχει εξαγριώσει η υποκρισία και έχετε δίκιο. Σε κάθε σας ερώτηση αντί να σας απαντάμε με το διότι...σας λέμε ένα κοφτό: Έτσι ειναι !! Έτσι τα βρήκαμε και έτσι τα μάθαμε. Και έχετε δίκιο που σε τέτοιες απαντήσεις φεύγετε, γιατί μυρίζουν θάνατο και όχι ζωή.

Σας δίνουμε ξερές πληροφορίες και όχι βιωματική γνώση , σαν βομβαρδίζουμε με προπαγάνδα για να μπορέσουμε να σας χειριζόμαστε καλύτερα. Μας φτύνετε και καλά κάνετε!. Ως γονείς σας φορτώνουμε με ξένες γλώσσες αλλά για τη γλώσσα της σταυρικής θυσιαστικής αγάπης ούτε λόγος. Η παιδική νεανική σας ψυχή δεν δέχεται το ψέμα, διψά για αλήθειες αλλά εμείς απουσιάζουμε. Μας ρωτάτε, αγωνιάτε και εμείς απλά δεν σας ακούμε…Θέλουμε να βουλώσουμε το στόμα σας με ένα smartphone για να μας αφήσετε ήσυχους. Και έχουμε ευθύνη.
Το μεγαλύτερο λάθος που κάνουμε είναι ότι δεν σας μάθαμε να αγαπάτε , δεν σας μάθαμε τι σημαίνει ψάχνω βιωματικά την αλήθεια. Αντί να σας δείξουμε το δρόμο της αγιότητας σας δείξαμε τον δρόμο της κοσμικότητας και της πρόσκαιρης ηδονής. Μάθαμε να τοποθετούμε τον Χριστό ως εικόνισμα στον τοίχο και να φωνάζουμε που οι πολιτικοί θέλουν να μας το κατεβάσουν αλλά δεν σας μάθαμε τι σημαίνει να έχεις τοποθετημένο τον Χριστό στον θρόνο της καρδιάς σου. Και εκεί κρύβεται το μεγάλο μας λάθος . . .

Γεννηθήκατε κλαίγοντας και το κλάμα σταμάτησε όταν η μάνα, σας έπιασε στην αγκαλιά της. Εμείς αυτή την αγκαλιά αρνούμαστε να σας την δώσουμε …και έρχεται ένα ρήγμα χωρίς γέφυρα. Φωνάζετε και δεν σας ακούμε διότι η απόσταση είναι μεγάλη.
Εδώ φτάνουμε σε αυτό το μεγάλο βήμα ….. σε αυτή τη γέφυρα που πρέπει να χτίσουμε πάλι και να τρέξει ο ένας στην αγκαλιά του άλλου.
Αντιδράτε και καλά κάνετε αλλά μην μείνετε εκεί, δεν έχει νόημα. Μην σταθείτε σε μια ξερή αντίδραση και μόνο. Στην εκκλησία θα βρείτε ότι βρίσκετε σε ένα νοσοκομείο : Αρρώστους, τρελούς, υποκριτές αλλά και ερωτευμένους με το πρόσωπο του Κυρίου. Η εκκλησία είναι ένας ωκεανός που έχει μέσα του τα πάντα. Βρείτε τα διαμάντια που βρίσκονται στον βυθό και σας περιμένουν και ζήσετε από τη δική τους λάμψη.
Αν διψάτε για αλήθεια η Εκκλησία είναι το λιμάνι σας, μην μείνετε στους τύπους, αρνηθείτε το ψέμα και κοινωνήστε την προσωπική αλήθεια. Αυτή την αλήθεια που ενδυθήκατε στο βάπτισμα.

Μπείτε στην Εκκλησία με αμφισβήτηση , με ερωτήματα, με γιατί , δεν πειράζει, μέσα εκεί θα βρείτε τις απαντήσεις σας. Απαντήσεις που δεν θα σας τις δώσεις κάποιος μορφωμένος παπάς ή κάποιος καλός επίτροπος ή ψάλτης. Απαντήσεις που θα πάρετε σιωπηλά στη θέα της Ενσαρκωμένης Αλήθειας, τον Χριστό. Μέσα σε αυτό το αντίκρισμα θα βρείτε όλες τις απαντήσεις για τις οποίες διψά η ψυχής σας…
Στην Εκκλησία η λέξη ταπείνωση που ακούτε πολλές φορές να ξέρετε δεν ειναι μαζοχισμός αλλά σκαλοπάτι αγιότητας και πραγματικής βιωματικής αγάπης. Χωρίς βαθιά συναίσθηση ταπεινώσεως δεν θα μπορέσουμε ποτέ να αγαπήσουμε πραγματικά.
Η Εκκλησία είναι ο Χριστός και ο Χριστός είναι η Εκκλησία.
Και εμείς θα είμαστε εκεί…..με ένα συγγνώμη που οφείλουμε να σας πούμε και με μια αγκαλιά ανοιχτή…Σας περιμένουμε να ταξιδέψουμε μαζί στον δρόμο της σωτηρίας με συνοδοιπόρο τον Χριστό.
π.Σπυρίδων Σκουτής - euxh.gr
Παιδιά συγγνώμη που κάναμε τα όνειρα σας εφιάλτες… - ΕΥΧΗ.gr
EUXH.GR
Παιδιά συγγνώμη που κάναμε τα όνειρα σας εφιάλτες… - ΕΥΧΗ.gr
toula
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 35855
Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ

Re: Ψυχοφελή μηνύματα...

Δημοσίευση από toula »

Ο χρυσός κανόνας

«Καθώς θέλετε ίνα ποιώσιν υμίν οι άνθρωποι, και υμείς ποιείτε αυτοίς ομοίως»

«Και καθώς θέλετε ίνα ποιώσιν υμίν οι άνθρωποι, και υμείς ποιείτε αυτοίς ομοίως, και ει αγαπάτε τους αγαπώντας υμάς, ποία υμίν χάρις εστί; και γαρ οι αμαρτωλοί τους αγαπώντας αυτούς αγαπώσι. και εάν αγαθοποιήτε τους αγαθοποιούντας υμάς, ποία υμίν χάρις εστί; και γαρ οι αμαρτωλοί το αυτό ποιούσι. και εάν δανείζητε παρ’ ων ελπίζετε απολαβείν, ποία υμίν χάρις εστί; και γαρ αμαρτωλοί αμαρτωλοίς δανείζουσιν ίνα απολάβωσι τα ίσα. πλην αγαπάτε τους εχθρούς υμών και αγαθοποιείτε και δανείζετε μηδέν απελπίζοντες, και έσται ο μισθός υμών πολύς, και έσεσθε υιοί υψίστου, ότι αυτός χρηστός εστίν επί τους αχάριστους και πονηρούς, γίνεσθε ουν οικτίρμονες, καθώς και ο πατήρ υμών οικτίρμων εστί» (Λκ. 6, 31, 36).
Τόσο απλά λόγια! Είναι τόσο απλά και τόσο φυσικά ώστε ο άνθρωπος, όταν πρώτη φορά ακούει ότι πρέπει να φέρεται στους άλλους έτσι όπως ήθελε οι άλλοι να φέρονται σ’ αυτόν, αισθάνεται αμηχανία. Κύριε!

Πώς μόνος μου δεν το σκέφτηκα! Όλα τα σπουδαία και μεγάλα πράγματα είναι απλά και όλη η διδασκαλία του Χριστού είναι καταπληκτικά απλή.
Απευθυνόταν στους ανθρώπους με απλή καρδιά. Την δέχτηκαν οι απλοί αλιείς από την Γαλιλαία και έγιναν φως για όλο τον κόσμο.
Τον Χριστό ζητούσαν και μετά Τον ακολούθησαν κυρίως απλοί άνθρωποι γιατί ο λόγος Του είναι απλός και εύκολα αγγίζει την καρδιά του ανθρώπου. Όλη η διδασκαλία Του είναι κατανοητή και όμως πόσο μακριά απ’ αυτή είναι η δική μας πραγματικότητα!
Σπάνιο πράγμα να φερόμαστε στους ανθρώπους όπως θα θέλαμε να μας φέρονται αυτοί.
Περιμένουμε από τους άλλους να μας σέβονται αλλά οι ίδιοι τους ταπεινώνουμε, θέλουμε να μας βοηθάνε, όταν υπάρχει ανάγκη, αλλά οι ίδιοι ποτέ δεν σκεφτόμαστε πως να βοηθήσουμε τον πλησίον.
Τι σημαίνει αυτό;
Γιατί είναι έτσι τα πράγματα;
Γιατί δεν φερόμαστε στους ανθρώπους όπως θέλουμε να μας φέρονται αυτοί;

Δεν συμπεριφερόμαστε έτσι με όλους τους ανθρώπους. Στους πιο στενούς συγγενείς μας, στους ανθρώπους που αγαπάμε, στην γυναίκα μας, στα παιδιά μας, στον πατέρα και την μητέρα μας, φερόμαστε έτσι όπως το λέει ο Χριστός στις εντολές του, τους αγαπάμε σαν τον εαυτό μας και δεν τους κάνουμε αυτά που θα ήταν δυσάρεστα για μας αν μας τα κάνανε οι άλλοι.
Ποια μητέρα, η οποία με όλη την καρδιά της αγαπάει το παιδί της, δεν προσφέρει σ’ αυτό όλη την αγάπη και την τρυφερότητα που έχει, ακόμα και την ζωή της; Έτσι ακολουθεί το νόμο του Χριστού.
Σ’ αυτούς όμως που ονομάζουμε πλησίον αλλά στην πραγματικότητα τους θεωρούμε ξένους δεν φερόμαστε με τον ίδιο τρόπο.
Τι μας εμποδίζει να τους φερόμαστε έτσι όπως φερόμαστε σ’ αυτούς που αγαπάμε; Ο εγωισμός και η φιλαυτία μας, γιατί μόνο τον εαυτό μας αγαπάμε.
Γι’ αυτό είμαστε καλοί με τους συγγενείς μας, επειδή τους αγαπάμε, και ψυχροί με τους άλλους, γιατί δεν τους αγαπάμε.
Τον εαυτό μας φροντίζουμε και τον αγαπάμε και τους ανθρώπους γύρω μας δεν τους αγαπάμε, συχνά τους πικραίνουμε και τους προσβάλλουμε.
Και αυτό που ζητά από μας ο Κύριος είναι τόσο φυσικό, τόσο καθαρό και τόσο ιερό «Και καθώς θέλετε ίνα ποιώσιν υμίν οι άνθρωποι, και υμείς ποιείτε αυτοίς ομοίως».
Και στη συνέχεια λέει: «Και εάν αγαθοποιήτε τους αγαθοποιούντας υμάς, ποία υμίν χάρις εστί;… πλην αγαπάτε τους εχθρούς υμών και αγαθοποιείτε και δανείζετε μηδέν απελπίζοντες, και έσται ο μισθός υμών πολύς, και έσεσθε υιοί υψίστου».
Δύσκολο πράγμα ζητάει από μας ο Κύριος Ιησούς Χριστός.

Θέλει να αγαπάμε τους εχθρούς μας.
Μήπως αυτό είναι εύκολο; Όχι, αλλά πάρα πολύ δύσκολο.
Να αγαπάνε τους εχθρούς τους μαθαίνουν αυτοί που έχουν καθαρή καρδιά, που με όλη την καρδιά τους αγαπάνε τον Θεό και τηρούν τις εντολές του, αυτοί που μέσα τους κατοικεί το Άγιο Πνεύμα, το πνεύμα της ταπείνωσης, αυτοί που όλο το είναι τους διαποτίζεται από αγάπη.
Αυτοί που έμαθαν να αγαπάνε τους εχθρούς και τους ανθρώπους που τους μισούσαν, νικούσαν με αγάπη τους αντιπάλους τους.
Με τη δική τους αγάπη μάζευαν πάνω στο κεφάλι των εχθρών τους αναμμένα κάρβουνα, έκαναν την καρδιά τους να καίει και μ’ αυτό τον τρόπο από εχθρούς τους κάνανε φίλους.
Ο Κύριος λέει να μην περιμένουμε ανταπόδοση για το καλό που κάνουμε στους άλλους και μας υπόσχεται μεγάλη ανταμοιβή, μας υπόσχεται αιώνια χαρά και αγαλλίαση και λέει ότι θα γίνουμε υιοί του Υψίστου.
«Γίνεσθε ουν οικτίρμονες, καθώς και ο πατήρ υμών οικτίρμων εστί»… «Ότι αυτός χρηστός εστιν επί τους αχαρίστους και πονηρούς». Στέλνει βροχή σε όλους τους ανθρώπους, και καλούς και μη, και τον ήλιο διατάζει να φωτίζει όλο τον κόσμο.
Πού βρίσκεται η ρίζα της ευσπλαχνίας;
Η ρίζα της ευσπλαχνίας είναι η συμπόνοια.
Η συμπόνοια είναι το πιο χαρακτηριστικό γνώρισμα της αγάπης.
Εκεί όπου υπάρχει η αγάπη υπάρχει και η συμπόνοια, γιατί δεν μπορεί να αγαπάει κανείς και να μην συμπάσχει.
Δεν μπορεί να μην βοηθάει αυτούς που έχουν ανάγκη.
Και το κάνει χωρίς να περιμένει τίποτα, καμία ανταπόδοση.
Από την καθαρή αγάπη πηγάζει η ευσπλαχνία, αυτή μας κάνει να πραγματώνουμε αυτές τις εντολές του Χριστού, να δανείζουμε σ’ αυτούς που δεν περιμένουμε να πάρουμε πίσω και να κάνουμε άλλα διάφορα έργα.
Αυτόν που έτσι ενεργεί περιμένει μεγάλη χαρά, αυτός θα κληθεί υιός του Υψίστου.
Ξέρετε τι λέει ο Κύριος Ιησούς Χριστός για την φοβερά του Κρίση, γιατί θα δικαιωθούν οι δίκαιοι;
Μόνο εξαιτίας της αγάπης τους και για τα έργα της αγάπης που είχαν κάνει.

Θα κληθούν υιοί του Υψίστου και θα λάμψουν σαν τα άστρα του ουρανού. Και αυτοί που δεν είχαν αγάπη και δεν έκαναν έργα ελεημοσύνης θα κληθούν υιοί του διαβόλου και θα μοιραστούν μαζί του την αιώνιο βάσανο.
Από τον Άγιο Ιωάννη τον Θεολόγο, το μέγα απόστολο της αγάπης, έχουμε μάθει ότι η αγάπη είναι πλήρωμα όλου του νόμου.
Η ευσπλαχνία είναι και αυτή όλος ο νόμος του Χριστού, διότι και αυτή πηγάζει από αγάπη.
Τι λοιπόν πρέπει να κάνουμε για να αποκτήσουμε την αγάπη;
Ω, αυτό είναι μεγάλη υπόθεση, είναι ο σκοπός της ύπαρξής μας, όλης της ζωής μας.
Γι’ αυτό μας έπλασε ο Θεός, για να Τον πλησιάζουμε.
Γι’ αυτό ζούμε, για να γίνουμε υιοί του Υψίστου, για να τελειοποιούμαστε και να Τον ποθούμε.
Ποιο δρόμο πρέπει να ακολουθήσουμε;
Να πορευόμαστε διά μέσου της στενής πύλης, την ακανθώδη και τεθλιμμένη οδό, χωρίς να φοβόμαστε την θλίψη και τον πόνο γιατί είναι η αρχή του καλού.
Πρέπει να ακολουθήσουμε την οδό των θλίψεων, εφαρμόζοντας στη ζωή μας τις εντολές του Χριστού.
Με ακούραστη προσευχή και νηστεία πρέπει να επιδιώκουμε την στενή κοινωνία με τον Θεό.
Αυτοί έχουν αποκτήσει την αγάπη που σαν τον άγιο Σεραφείμ του Σαρόβ μέρα και νύχτα προσεύχονταν και ζούσαν στην εγκράτεια.
Τις καρδιές τέτοιων ανθρώπων ο Κύριος καθαρίζει από κάθε ακαθαρσία, διότι το Άγιο Πνεύμα μόνο στην ταπεινή καρδιά μπορεί να κατοικήσει.
Πρέπει να αποκτήσουμε την πραότητα και την ταπείνωση και τότε θα έλθει η θεία αγάπη.
Υπάρχει ανάγκη πολλά να ζητάμε όταν μετανοούμε και προσευχόμαστε για τις αμαρτίες μας.
Αλλά η πρώτη μας αίτηση πρέπει να είναι αυτή, να καθαρίσει από την κακία ο Κύριος την καρδιά μας και να μας χαρίσει τις αρετές, την πραότητα, την ταπείνωση και την θεία αγάπη.
Ας μην ξεχνάμε ποτέ την πιο χρήσιμη προσευχή, αυτή στην οποία ζητάμε αγάπη.
Να προσεύχεστε και με τα δικά σας λόγια, έτσι όπως σας φωτίσει ο Θεός.
Μπορείτε, για παράδειγμα, με τον εξής τρόπο· «Κύριε, δώσ’ μου την θεία αγάπη, μάθε με να αγαπάω όλους τους ανθρώπους, και αγενείς και αναιδείς, ακόμα και ανόητους και ασεβείς, όπως Εσύ, Κύριε, όλους μας αγαπάς, τους καταραμένους και αμαρτωλούς ανθρώπους».

Από το βιβλίο, Αγίου Λουκά Αρχιεπισκόπου Κριμαίας, “Λόγοι και Ομιλίες”, τόμος γ’, των εκδόσεων Ορθόδοξος Κυψέλη.
toula
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 35855
Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ

Re: Ψυχοφελή μηνύματα...

Δημοσίευση από toula »

Νέα ομιλία!!! " Αγάπη που πνίγει κι αγάπη που ελευθερώνει.... "
Τοξική αγάπη...

https://www.youtube.com/watch?v=nmsKN9sZzjI

π. Χαρ. λίβυος Παπαδόπουλος
Απάντηση

Επιστροφή στο “Πνευματικά Μηνύματα”