Ψυχοφελή μηνύματα...

Καθημερινά πνευματικά μηνύματα.

Συντονιστής: Συντονιστές

toula
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 35855
Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ

Re: Ψυχοφελή μηνύματα...

Δημοσίευση από toula »

Αυτό κάνει και ο φιλάνθρωπος Θεός με την ψυχή που Τον πλησιάζει και Τον ζητάει με μεγάλη επιθυμία.

«Το βρέφος, ακόμα κι αν δεν έχει τη δύναμη να κάνει τίποτα και δεν μπορεί να πάει μόνο του στη μητέρα του, όμως στριφογυρίζει και φωνάζει και κλαίει, ζητώντας τη με πόνο και φωνή και μη μπορώντας να πάει κοντά της. Και, με τα πολλά του παρακάλια, η ίδια η μητέρα, που την κρατάει αιχμάλωτη η αγάπη της για το παιδί της, πάει κοντά του, το παίρνει στην αγκαλιά της, και με πολλή στοργή το φροντίζει και το ταΐζει.
Αυτό κάνει και ο φιλάνθρωπος Θεός με την ψυχή που Τον πλησιάζει και Τον ζητάει με μεγάλη επιθυμία. Και πολύ περισσότερο ακόμα ο Θεός, που κινείται από τη δική Του αγάπη και τη δική Του καλοσύνη, δένεται με την ψυχή αυτή και γίνεται μαζί της ένα πνεύμα»

Όσιος Μακάριος ο Αιγύπτιος
toula
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 35855
Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ

Re: Ψυχοφελή μηνύματα...

Δημοσίευση από toula »

ΛΟΓΙΑ ΑΓΙΩΝ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ - ΑΚΤΙΝΟΓΡΑΦΩΝΤΑΣ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΤΟΥ ΕΜΒΡΥΟΥ!

«Η αγωγή των παιδιών αρχίζει από την ώρα της συλλήψεώς τους. Το έμβρυο ακούει κι αισθάνεται μέσα στην κοιλιά της μητέρας του. Ναι, ακούει και βλέπει με τα μάτια της μητέρας. Αντιλαμβάνεται τις κινήσεις και τα συναισθήματά της, παρόλο που ο νους του δεν έχει αναπτυχθεί. Σκοτεινιάζει το πρόσωπο της μάνας, σκοτεινιάζει κι αυτό. Νευριάζει η μάνα, νευριάζει κι αυτό. Ό,τι αισθάνεται η μητέρα, λύπη, πόνο, φόβο, άγχος κλπ., τα ζει κι αυτό. Αν η μάνα δεν το θέλει το έμβρυο, αν δεν το αγαπάει, αυτό το αισθάνεται και δημιουργούνται τραύματα στην ψυχούλα του, που το συνοδεύουν σ’ όλη του τη ζωή. Το αντίθετο συμβαίνει με τ’ άγια συναισθήματα της μάνας. Όταν έχει χαρά, ειρήνη, αγάπη στο έμβρυο, τα μεταδίδει σ’ αυτό μυστικά, όπως συμβαίνει με τα γεννημένα παιδιά. Γι’ αυτό πρέπει η μητέρα να προσεύχεται πολύ κατά την περίοδο της κυήσεως και ν’ αγαπάει το έμβρυο, να χαϊδεύει την κοιλιά της, να διαβάζει ψαλμούς, να ψάλλει τροπάρια, να ζει ζωή αγία… Πόσο λεπτό πράγμα είναι για τη γυναίκα να κυοφορεί παιδί! Πόση ευθύνη και πόση τιμή!»
(Βίος και Λόγοι οσίου Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου, Ιερά Μονή Χρυσοπηγής Χανίων, 2003, σελ. 405-406).

Ο μέγας σύγχρονός μας άγιος Πορφύριος με το μεγάλο χάρισμά του της διόρασης ανοίγει και τα δικά μας μάτια για να βλέπουμε τι γίνεται στην κοιλιά μίας εγκύου γυναίκας: το πώς το έμβρυο μετέχει στα συναισθήματα της μάνας του, είτε τα ευχάριστα είτε τα δυσάρεστα! Ό,τι απλώς υποψιάζονται οι ψυχολόγοι και οι επιστήμες του ανθρώπου αυτό μάς το καθιστά πολύ σαφές ο άγιος. Κι αυτό τι δείχνει; «Την ευθύνη και την τιμή» της μάνας, αλλά και του πατέρα ασφαλώς – και εκείνος δεν είναι άμοιρος της ευθύνης και της τιμής αυτής, όταν μάλιστα από τη δική του στάση τις περισσότερες φορές εξαρτάται και η στάση της γυναίκας του. Το να εγκύπτουν εν αγάπη και οι δύο, πρωτίστως η μάνα, στο αγέννητο ακόμη παιδί τους, να παρακολουθούν τους κτύπους της καρδούλας του είναι η σπουδαιότερη αγωγή που μπορεί να του ασκήσουν στη φάση αυτή που βρίσκονται, αλλά και η σημαντικότερη βοήθεια που μπορεί να δώσουν στον εαυτό τους για τον δικό τους αγιασμό! Κι εννοείται ότι δεν μπορούμε να διανοηθούμε το τι συμβαίνει στην ψυχούλα του αγέννητου ακόμη παιδιού, όταν βρίσκεται μπροστά στο… «απόσπασμα» προκειμένου να εκτελεστεί! - το ανοσιούργημα της έκτρωσης! Το θέμα είναι πώς μπορούν να αποφασίζουν κάτι τέτοιο οι γονείς! Κατεξοχήν γι’ αυτούς ισχύει το: «Πάτερ, άφες αυτοίς˙ ου γαρ οίδασι τι ποιούσι»!

pgdorbas.blogspot.com
toula
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 35855
Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ

Re: Ψυχοφελή μηνύματα...

Δημοσίευση από toula »

"Πίστη είναι το να βλέπει κανείς ως ορατά, εκείνα που είναι αόρατα..."

~ Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος
(Τα Άπαντα ΕΠΕ 30 σελ. 366)
toula
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 35855
Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ

Re: Ψυχοφελή μηνύματα...

Δημοσίευση από toula »

ΠΩΣ Η ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΜΑΣ ΠΑΕΙ ΣΤΑ ΟΥΡΑΝΙΑ

«Η πίστη είναι το φτερό της προσευχής… Η πίστη είναι η αδίστακτη στάση της ψυχής, που δεν κλονίζεται από καμία εναντιότητα. Πιστός είναι, όχι εκείνος που έχει τη γνώση ότι όλα είναι δυνατά στον Θεό, αλλά εκείνος που πιστεύει ότι θα τα επιτύχει όλα (όσα ζητεί από τον Θεό)» (Άγιος Ιωάννης Κλίμακος, λόγ. κζ΄, β΄, 33).
Χωρίς προσευχή δεν μπορεί να νοηθεί χριστιανός, όπως φυσικά και άνθρωπος – άνθρωπος σημαίνει κοιτάω πέρα από τα επίγεια, προσβλέπω στην πηγή του Είναι. Δεν είναι τυχαίο ότι όπου γης οι άνθρωποι και σε κάθε θρησκεία έχουν την προσευχή ως βασικό συστατικό της πίστης τους. Πολύ περισσότερο για τον χριστιανό, που είναι μέλος Χριστού και οργανικό κομμάτι συνεπώς Αυτού! Αν βγάλουμε την προσευχή λοιπόν από αυτόν ούτε χριστιανισμός υπάρχει αλλ’ ούτε καν η ίδια η ζωή. Γιατί δεν υπάρχει η πηγή της, η Ζωή που είναι Χριστός ο Θεός, «ο Ων και ο Ην και ο Ερχόμενος», Αυτός «δι’ Ου τα πάντα εγένετο».

Ο όσιος όμως μας ανοίγει τα μάτια σ’ ένα θεωρούμενο αυτονόητο: «το φτερό της προσευχής είναι η πίστη». Κι είναι τόσο σημαντικό τούτο, που το επισημαίνει ο ίδιος και πάλι: «Η πίστη έδωσε φτερά στην προσευχή. Χωρίς αυτήν η προσευχή δεν μπορεί να πετάξει στον ουρανό» (κη΄ 29). Πράγματι! Αν δεν πιστεύεις στον Θεό σε ποιον απευθύνεσαι με την προσευχή σου; Μονάχα ίσως σε μια «καρικατούρα» θεότητας που είναι ο ίδιος ο εαυτός σου! Ας δούμε εν προκειμένω τον Φαρισαίο της γνωστής παραβολής: προσευχόταν, αλλά έχοντας ως «θεό» του το είδωλο του εαυτού του. «Σταθείς εις εαυτόν»! Γι’ αυτό και η «προσευχή» του αυτή όχι μόνο δεν τον δικαίωσε, αλλά τον καταδίκασε: τον έκανε χειρότερο με την έννοια ότι και τον συνάνθρωπό του εξουδένωσε και τον Θεό τον έβαλε απέναντί του ως «εχθρό»!

Καταλαβαίνουμε όμως ότι μιλάμε για την πίστη την αληθινή: όχι μία ιδεολογικού τύπου πίστη – αποδέχομαι τον Θεό αλλά δεν με επηρεάζει στη ζωή μου – αλλ’ ούτε κι εκείνη που την αντιμετωπίζω επιλεκτικά – αποδέχομαι ό,τι μου ταιριάζει και απορρίπτω ό,τι προσκρούει στα πάθη μου! Και η πρώτη και η δεύτερη είναι πολύ εύθραυστες, γιατί κριτήριο έχουν όχι την αποκάλυψη του Κυρίου, συνεπώς ό,τι ζει και διδάσκει και η Εκκλησία Του, αλλά το αλλοιωμένο και σαπισμένο από την αμαρτία εγώ μου. Πίστη αληθινή είναι να είμαστε αταλάντευτα και αδίστακτα και ακλόνητα τοποθετημένοι ενώπιον του Τριαδικού Θεού (:«εστερεώθη εν Κυρίω η καρδία μου» σημειώνει ο πιστός ψαλμωδός), τότε μάλιστα που λειτουργεί ο κατεξοχήν πειρασμός της απιστίας: στην ώρα της δοκιμασίας και της όποιας εναντιότητας στην πορεία της ζωής μας – εκεί δηλαδή που κατεργάζεται κανείς την υπομονή και οδηγείται ανθρωπίνως και σ’ αυτήν την τελειότητα! (πρβλ. Ιακ. 1, 2-3).
Στη χαρισματική αυτή στιγμή, ο πιστός ενισχυόμενος από τον Κύριο βλέπει δύο πράγματα στη ζωή του: πρώτον, ότι η πίστη του αυτή, «της ευθείας καρδίας», παίρνει πάντοτε τη μορφή της αληθινής θυσιαστικής αγάπης, κατά τον λόγο του αποστόλου «πίστις δι’ αγάπης ενεργουμένη»· δεύτερον, ότι όσα ζητεί με την αγάπη αυτή και προς το πνευματικό του συμφέρον από τον Κύριο, τα προσδοκά ότι θα γίνουν όλα πραγματικότητα στη ζωή του – ό,τι συνέβη και με το όριο της αληθινής πίστης και του αληθινού ανθρώπου: την Υπεραγία Θεοτόκο, η οποία κατεξοχήν αυτή «επίστευσε ότι έσται τελείωσις τοις λελαλημένοις αυτή παρά Κυρίου»!

pgdorbas.blogspot.com
toula
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 35855
Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ

Re: Ψυχοφελή μηνύματα...

Δημοσίευση από toula »

Η διάκριση είναι φως που δείχνει σε εκείνον που την έχει, τον καιρό, το εγχείρημα, το έργο, την ισχύ, τη γνώση, τη δύναμη, την ασθένεια, την προαίρεση, την προθυμία,την έξη, την άγνοια, την προαίρεση, την προθυμία, την κακοπάθεια, τον τρόπο, τον τόπο, τη συμπεριφορά, την ανατροφή, την πίστη, τη διάθεση, τον σκοπό, την διαγωγή, την άδεια, την εμπειρία, τη φυσική φρόνηση, την επιμέλεια, την εγρήγορση, την αργοπορία και τα όμοια.

(Άγιος Πέτρος ο Δαμασκηνός)
toula
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 35855
Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ

Re: Ψυχοφελή μηνύματα...

Δημοσίευση από toula »

ΛΟΓΙΑ ΑΓΙΩΝ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ - Ο ΠΙΟ ΣΥΝΤΟΜΟΣ ΚΑΙ ΕΥΚΟΛΟΣ ΔΡΟΜΟΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ

«Ο όσιος Παΐσιος ο αγιορείτης ζούσε το μυστήριο της υπακοής. Από πείρα έμαθε τα αγαθά της, γι’ αυτό την επιζητούσε… Ήθελε όμως η υπακοή να πηγάζει από την ελευθερία και να γίνεται με χαρούμενη διάθεση. Να μην είναι τυπική, εξωτερική και στρατιωτική, αλλά υποταγή στο φρόνημα του Γέροντα. Την θεωρούσε θεραπεία κάθε ψυχικού νοσήματος και προ παντός της υπερηφανείας. Τόνιζε: “Η υπακοή είναι ο πιο σύντομος και εύκολος δρόμος. Είναι το κλειδί του παραδείσου. Με αυτήν κόβεται το θέλημα, ο εγωισμός, τα πάθη, έρχεται η χάρις του Θεού και γίνεται η ζωή παράδεισος”» (Ιερομ. Ισαάκ, Βίος Γέροντος Παϊσίου του Αγιορείτου, Άγιον Όρος, σελ. 399. 403).

Πόση ευλογία θα υπήρχε αν αυτό εφαρμοζόταν και στις ανθρώπινες σχέσεις στην κοινωνία, ιδίως μέσα στην οικογένεια. Ο απόστολος Παύλος μάλιστα δεν είναι εκείνος που τονίζει την αλήθεια αυτή; «Υποτασσόμενοι αλλήλοις εν φόβω Θεού» λέει για το πώς πρέπει να ζουν ο άνδρας και η γυναίκα μέσα στην οικογένεια. Ο καθένας να υποτάσσεται στον άλλον, μέσα στο κλίμα της παρουσίας του Θεού. Γιατί ο άλλος είναι εικόνα του Χριστού. «Γέροντα», ρώτησε κάποιος έγγαμος τον ίδιο τον όσιο Παΐσιο, «ποιος να πλένει τα πιάτα στο σπίτι;». Κι η απρόσμενη αλλά τόσο ευαγγελική απάντηση του οσίου: «Όποιος… προλάβει πρώτος!»
toula
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 35855
Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ

Re: Ψυχοφελή μηνύματα...

Δημοσίευση από toula »

ΑΦΕΝΤΙΚΟ ΚΑΙ ΟΧΙ ΔΟΥΛΟΣ!

«Να κλείνεις τη θύρα του κελλιού σου (γράφε: του σπιτιού σου) για να μην εξέρχεται το σώμα σου, τη θύρα της γλώσσας σου για να μην εξέρχονται λόγια, και την εσωτερική πύλη της ψυχής σου για να μην εισέρχονται τα πονηρά πνεύματα» (Άγιος Ιωάννης της Κλίμακος, λόγ. κζ΄, α΄, 17).
Δηλαδή να είσαι ο κύριος, ο αφέντης του σπιτιού και του εαυτού σου. Το σπίτι σου να σε ξέρει, η γλώσσα σου να είναι υπό τον έλεγχό σου, η ψυχή σου να παραμένει μ’ εκείνον που είναι ο νυμφίος της. Που σημαίνει: να ξέρεις γιατί ζεις και ποιος είναι ο καθημερινός σκοπός σου, ώστε να χαίρεσαι την παρουσία Κυρίου του Θεού σου. Γιατί μόνον ένας που είναι απολύτως συνειδητοποιημένος ως προς τη χριστιανική του ζωή και έχει ενεργή τη χάρη του Θεού στην ύπαρξή του μπορεί να υπομένει το σπίτι του και να δαμάζει τη γλώσσα του και να στέκεται άγρυπνος φρουρός στην πύλη της ψυχής του.
Μήπως είναι υπερβολές αυτά; Μα το βλέπουμε καθημερινά, σε μας και στους άλλους: πολύ συχνά «σκάμε» με το να είμαστε στο σπίτι μας· τις περισσότερες δυστυχώς φορές μιλάμε ακατάσχετα, έχοντας ένα απύλωτο στόμα· ο νους, το κέντρο της ψυχής μας, άπειρες φορές γίνεται «μπάτε σκύλοι αλέστε»! Και το αποτέλεσμα; Να μην είμαστε ο εαυτός μας, να είμαστε σαν κυνηγημένοι, να μας αποφεύγουν ακόμη κι οι φίλοι μας. Κι αυτό γιατί τελικώς δεν έχουμε τον… Θεό μας!

Και δεν εννοεί ο όσιος βεβαίως ότι δεν πρέπει να βγαίνουμε από το σπίτι μας! Αυτό είναι δεδομένο, εφόσον είμαστε στον κόσμο τούτο, με τις υποχρεώσεις των εργασιών μας και με τις ανάγκες της ψυχαγωγίας μας. Κι ασφαλώς θα βγαίνουμε λοιπόν, όταν μάλιστα ο ίδιος ο Κύριος μάς έχει δώσει και μας δίνει συνεχώς τόσες ευκαιρίες με την ομορφιά της φύσης Του και τη συναναστροφή των καλών φίλων και την κοινωνία και επικοινωνία με τους άλλους εν Χριστώ αδελφούς μας, ιδίως στα θαυμαστά σκηνώματά Του, τους άγιους Ναούς Του! Εννοεί ότι κάποια στιγμή, όταν πια δεν συντρέχουν οι παραπάνω συνθήκες, να μπορούμε να βρίσκουμε καταφύγιο στο σπίτι μας: να μένουμε με χαρά σ’ αυτό, αξιοποιώντας την παρουσία μας εκεί για να συνομιλήσουμε με τον/τη σύζυγό μας, με τα παιδιά μας, με τους λοιπούς συγγενείς μας, με τον ίδιο τον Κύριό μας εν προσευχή. Η χωρίς λόγο και αιτία απομάκρυνσή μας είναι εκείνο που καταδικάζεται· αυτό δηλαδή για το οποίο έχει γραφεί, ότι ο σημερινός άνθρωπος έχει χάσει τη δυνατότητα να είναι… βοσκός! Να μπορεί να μείνει μόνος του, για να βρει περισσότερο τον εαυτό του, ενώπιον του Θεού του!
Για να γίνει όμως αυτό χρειάζονται τα δύο επόμενα που σημειώνει ο όσιος: να ελέγχουμε τη γλώσσα μας – ό,τι πιο δύσκολο, αφού ο έλεγχος αυτός θεωρείται χαρακτηριστικό του τελείου ανθρώπου: «ει τις εν λόγω ου πταίει, ούτος τέλειος ανήρ» (άγιος Ιάκωβος) – και να είμαστε φρουροί στην πύλη της ψυχής μας: με τη διαρκή επαγρύπνησή μας κι έχοντας στα χείλη μας πάντοτε το «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με!»
Τόσο θεωρούμενα απλά, μα και τόσο… τρομακτικά δύσκολα!

pgdorbas.blogspot.com
toula
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 35855
Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ

Re: Ψυχοφελή μηνύματα...

Δημοσίευση από toula »

Όλη η Αγία Γραφή λέει ότι ο Ζων Θεός είναι Θεός των Πατέρων και οι πιστοί είναι τα τέκνα αγίων Πατέρων… χρεωστούμε ευγνωμοσύνη στους πνευματικούς μας πατέρες, που συνήργησαν στην άνωθεν γέννησή μας, ώστε να μπορέσουμε να κληρονομήσουμε και εμείς τη Βασιλεία των Ουρανών που μας υποσχέθηκε ο Χριστός…

” ουκ ερωτώ ίνα άρης αυτούς εκ του κόσμου, αλλ’ ίνα τηρήσης αυτούς εκ του πονηρού. πάτερ, ούς δέδωκάς μοι, θέλω ίνα όπου ειμί εγώ κακείνοι ώσι μετ’ εμού, ίνα θεωρώσι την δόξαν την εμήν ην δέδωκάς μοι, ότι ηγάπησάς με προ καταβολής κόσμου.” 😊 15 Δεν παρακαλώ να τους πάρεις από τον κόσμο, αλλά να τους φυλάξεις από τον πονηρό. 24 Πατέρα, αυτοί που μου έχεις δώσει, θέλω όπου είμαι εγώ κι εκείνοι να είναι μαζί μου, για να βλέπουν τη δόξα τη δική μου που μου έχεις δώσει, γιατί με αγάπησες πριν από τη δημιουργία του κόσμου.)(Ιωάννου κεφ. ιζ’, 15, 24)
Ιάκωβος της Εύβοιας_ St. elder Iakovos of Evia_Старец Иаков (Тсаликис) Эвбейский -_102484756457064_340268_45
Πρώτοι κληρονόμοι της πατρότητας του Κυρίου αναδείχθηκαν οι αυτόπτες μάρτυρες της Αναστάσεώς Του και υπηρέτες του λόγου Του, οι Απόστολοι. Γι’ αυτό και με άγια παρρησία ο μέγας Παύλος νουθετεί τα αγαπητά του τέκνα, τους Κορινθίους: «Εάν γαρ μυρίους παιδαγωγούς έχητε εν Χριστώ, αλλ’ ού πολλούς πατέρας• εν γαρ Χριστώ Ιησού διά του Ευαγγελίου εγώ υμάς εγέννησα»[Α’ Κορ. 4, 15].

Όλη η Αγία Γραφή λέει ότι ο Ζων Θεός είναι Θεός των Πατέρων και οι πιστοί είναι τα τέκνα άγιων Πατέρων και αυτοί με τη σειρά τους γίνονται πατέρες. Πατέρες είναι εκείνοι στους οποίους επέλαμψε το φως των λόγων του Χριστού και δέχθηκαν την πείρα της Αναστάσεώς Του. Σε αυτούς ζει και ενεργεί ο λόγος Του και όταν μεταδίδεται πληροφορεί με χάρη και αναγεννά τις καρδιές αυτών που τον ακούουν. Και όπως, σύμφωνα με την εντολή του Θεού, χρεωστούμε τιμή στους κατά σάρκα γονείς, που μας έφεραν στη φυσική αυτή ζωή, έτσι και περισσότερο ακόμη δικαιολογημένα, χρεωστούμε μεγαλύτερη ευγνωμοσύνη στους πνευματικούς μας πατέρες, που συνήργησαν με τον πνευματικό λόγο τους στην άνωθεν γέννησή μας, ώστε να μπορέσουμε να κληρονομήσουμε και εμείς τη Βασιλεία των Ουρανών που μας υποσχέθηκε ο Χριστός. Αυτό βεβαιώνει ο λόγος των Γραφών: «Οι καλώς προεστώτες πρεσβύτεροι διπλής τιμής αξιούσθωσαν, μάλιστα οι κοπιώντες εν λόγω και διδασκαλία»[Α’ Τιμ. 5, 17].
Τα ρήματα που εκπορεύονται από το στόμα του Θεού, είτε δια των Προφητών είτε δια των Αποστόλων είτε δια των άγιων Πατέρων, που διαμέσου των αιώνων ευαρέστησαν στον Θεό, δεν μπορεί παρά να φανερώνουν τις ιδιότητες του Ζώντος Κυρίου: την παντοδυναμία Του, τη μεγαλωσύνη της αγιότητάς Του, τη σοφία Του και τελικά τη μείζονα αγάπη του Υιού της Αγάπης, ο Οποίος «έτι αμαρτωλών όντων ημών υπέρ ημών απέθανε [ Ρωμ. 5, 8]. Το ρήμα Κυρίου αποκαλύπτει το αρχέτυπό μας που είναι ο Υιός και Λόγος του Θεού, κατ’ εικόνα του Οποίου πλαστήκαμε κατ’ αρχάς…
Ποιός είναι αυτός στον οποίο ο Κύριος θα εμπιστευθεί τα ρήματα του Πατρός Του και δεν θα Τον αγαπήσει εις τέλος, μέχρι μίσους και του ιδίου του εαυτού του;
Η αληθινή μαθητεία, η πιστή ακολουθία του Κυρίου δεν είναι τίποτε άλλο, παρά η εμπνευσμένη τήρηση των ρημάτων Του. Όποιος φυλάσσει τον λόγο του Κυρίου, αυτός αγαπά τον Κύριο και Τον ακολουθεί «όπου αν υπάγη» [Αποκ. 14, 4]. Κατέρχεται πρώτα στον άδη της προσωπικής του αυτεπιγνώσεως και μετανοίας, και ανυψώνεται έπειτα, μαζί με τον Μονογενή, μέχρι του Ουρανού των Ουρανών, στους κόλπους του Θεού και Πατρός.

Πηγή: Αρχιμανδρίτου Ζαχαρία (Ζάχαρου), Το χάραγμα του Χριστού στην καρδιά του ανθρώπου, Επίλογος, Έκδοσις Ιερά Σταυροπηγιακή Μονή Τιμίου Προδρόμου Έσσεξ Αγγλίας 2015.
iconandlight.
toula
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 35855
Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ

Re: Ψυχοφελή μηνύματα...

Δημοσίευση από toula »

Πατερικές συμβουλές για τη νηστεία...

Η νηστεία προστατεύει τα νήπια, σωφρονίζει το νέο, κάνει σεβαστό το γέροντα. Διότι τα γεράματα, στολισμένα με τη νηστεία, γίνονται πιο σεβαστά.Για τις γυναίκες είναι ο πιο κατάλληλος στολισμός, γι' αυτούς που βρίσκονται στην ακμή της ηλικίας, το χαλινάρι· είναι το φυλακτό των συζύγων και η τροφός αυτών που παρθενεύουν. Με αυτούς τους τρόπους η νηστεία βοηθά σε κάθε σπίτι.Ποιά, όμως, είναι η σημασία της για τη δημόσια ζωή μας; Ολόκληρη την πόλη και όλο τον λαό τους επαναφέρει αμέσως στην τάξη, καταστέλλει τις κραυγές, απομακρύνει τις κακολογίες... Αν όλοι την παρελάμβαναν ως σύμβουλο σ᾿ αυτά που οφείλουν να πράξουν, τίποτε δεν θα εμπόδιζε να είχαμε βαθιά ειρήνη σ᾿ ολόκληρη την οικουμένη... Κι ούτε πάλι ο βίος μας θα ήταν τόσο πολυστένακτος και γεμάτος κατήφεια, αν η νηστεία κυβερνούσε τη ζωή μας. Διότι είναι φανερό ότι θα δίδασκε σε όλους όχι μόνο την εγκράτεια των τροφών, αλλά την πλήρη αποφυγή και αποξένωση από τη φιλαργυρία, την πλεονεξία και από κάθε άλλη κακία».
Μέγας Βασίλειος

Πώς οφείλουμε να νηστεύουμε Νηστεύεις; Απόδειξέ μου το διά μέσου των ίδιων έργων. Ποιά έργα εννοεί; Αν δεις φτωχό, να τον ελεήσεις. Αν δείς εχθρό, να συμφιλιωθείς μαζί του. Αν δεις μια όμορφη γυναίκα, να την αντιπαρέλθεις. Ας μη νηστεύει λοιπόν μόνο το στόμα, αλλά και το μάτι και η ακοή, και τα πόδια και τα χέρια και όλα τα μέλη του σώματος μας. Να νηστεύουν τα χέρια, παραμένοντας καθαρά από την αρπαγή και την πλεονεξία. Να νηστεύουν τα πόδια, ξεκόβοντας από τους δρόμους που οδηγούν σε αμαρτωλά θεάματα. Να νηστεύουν τα μάτια, εξασκούμενα να μην πέφτουν ποτέ αμαρτωλά πάνω σε όμορφα πρόσωπα, ούτε να περιεργάζονται τα κάλλη των άλλων... Δεν τρως κρέας; Να μη φας και την ακολασία διά μέσου των ματιών. Ας νηστεύει και η ακοή. Και νηστεία της ακοής είναι να μη δέχεται κακολογίες και διαβολές... Ας νηστεύει και το στόμα από αισχρά λόγια και λοιδορίες. Διότι τι όφελος έχουμε, όταν απέχουμε από πουλερικά και ψάρια, δαγκώνουμε όμως και κατατρώμε τους αδελφούς μας;
Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος

Ο τρόπος της αληθινής νηστείας Ας έρθει, λοιπόν, ανάμεσά μας ο μαθητής του Χριστού. Ας μας διδάξει τον τρόπο της νηστείας. Ας τον ακούσουμε που λέει: «Νηστεία καθαρή και αμόλυντη ενώπιον του Θεού και Πατέρα είναι αυτή: να επισκέπτεται κανείς ορφανά και χήρες στη θλίψη τους και να τηρεί τον εαυτό του αμόλυντο από τόν κόσμο». Πώς όμως και με ποιό τρόπο θα επιτύχουμε αυτά που ελέχθησαν, είναι εύκολο να ανεύρουμε. Διότι αρκεί, νομίζω, γι᾿ αυτούς που σκέπτονται σωστά και αυτός ο φυσικός νόμος, που αφ᾿ ενός μας διδάσκει να μισούμε όσα φαίνεται να είναι αντίθετα στίς θείες εντολές και αφ᾿ ετέρου μας παρακινεί να κρατούμε μέσα μας το θέλημα του Νομοθέτου. Αν τώρα κάποιος νομίζει ότι γι᾿ αυτό χρειαζόμαστε ακόμη πιο σαφή παραγγέλματα, ας ακούσει τον Παύλο που λέει: «Νεκρώσατε ό,τι γήινο είναι μέσα σας, δηλαδή την πορνεία, την ακαθαρσία, το πάθος, την κακή επιθυμία». Διότι, βέβαια, δεν θα επιτύχουμε τη χάρη που παρέχει η αληθής νηστεία απλώς με την ασιτία και με την απόρριψη μόνο των τροφών. Ούτε πάλι, έχοντας απόσχει από αυτά και μόνο, θα γίνουμε εξάπαντος καθαροί και άγιοι, αλλά αποδιώκοντας από τη διάνοιά μας εκείνα, για τα οποία βρέθηκε και το φάρμακο της νηστείας.
Άγιος Κύριλλος Αλεξανδρείας

Οι ωφέλειες Η νηστεία γεννά τους προφήτες, δυναμώνει τους δυνατούς. Η νηστεία κάνει σοφούς τους νομοθέτες· είναι το καλό φυλαχτό της ψυχής, ο πιστός σύντροφος του σώματος, το όπλο γι᾿ αυτούς που αριστεύουν, το γυμναστήριο για τους αθλητές. Αυτή αποκρούει πειρασμούς, αυτή προετοιμάζει για την απόκτηση ευσέβειας· είναι σύντροφος της νήψεως και δημιουργός της σωφροσύνης. Στους πολέμους φέρεται με γεναιότητα, εν καιρώ ειρήνης διδάσκει την ησυχία. Αγιάζει τον ναζιραίο και τελειοποιεί τον ιερέα». Η νηστεία έσβησε τη δύναμη της φωτιάς κι έφραξε τα στόματα των λιονταριών. Η νηστεία ανεβάζει την προσευχή στον ουρανό, με το να γίνεται τρόπον τινά η φτερούγα στην πορεία προς τα άνω. Η νηστεία κάνει τα σπίτια να προκόβουν, είναι η μητέρα της υγείας, η παιδαγωγός της νεότητας, το στολίδι των γερόντων, η καλή σύντροφος των οδοιπόρων, ο πιστός συγκάτοικος αυτών που συνοικούν.
Μέγας Βασίλειος

Πρέπει και ημείς, αδελφοί μου, οι ευσεβείς χριστιανοί, να νηστεύωμεν πάντοτε, μα περισσότερον την Τετράδη, διατί επουλήθηκε ο Κύριος και την Παρασκευή διατί εσταυρώθη. Ομοίως έχομε χρέος να νηστεύωμεν και τες άλλες Τεσσαρακοστές, καθώς εφώτισε το Άγιον Πνεύμα τους αγίους Πατέρας της Εκκλησίας μας και μας έγραψαν δια να νηστεύωμεν, να νεκρώνωμεν τα πάθη, να ταπεινώνωμεν τη σάρκα, το σώμα, οπού είναι ένας λύκος, ένα γουρούνι, ένα θηρίον, ένα λιοντάρι. Και μάλιστα με τα ολίγα ζούμεν με ευκολία και όταν τρώγομεν πολλά, θέλομεν και έξοδα πολλά. Εγώ τώρα ημπορώ να ζήσω με εκατό δράμια ψωμί. Εκείνα τα ευλογεί ο Θεός διατί είναι αναγκαία και όχι να τρώγομεν εκατόν δέκα. Εκείνα τα δέκα τα καταράται, διατί είναι χαράμι, είναι εκεινού του πεινασμένου. Φυλάγετε αυτές τις τέσσερες Τεσσαρακοστές, χριστιανοί μου; Εδώ πώς πηγαίνετε; Αν είσθε χριστιανοί, πρέπει να τες φυλάγετε, μάλιστα την Μεγάλην Τεσσαρακοστή.
Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός

Ενας αρχάριος μοναχός συμβουλεύτηκε κάποιο διακριτικό Γέροντα, ποιό μέτρο να ακολουθήση στη νηστεία. - Απόφευγε τις υπερβολές, τέκνον μου, τον συμβούλεψε εκείνος. Πολλοί δοκίμασαν να νηστέψουν πάνω από τις δυνάμεις τους και δεν άντεξαν για πολύ καιρό.

Γεροντικόν
toula
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 35855
Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ

Re: Ψυχοφελή μηνύματα...

Δημοσίευση από toula »

Μας λένε οι πιστοί «Αχ πάτερ μου, εγώ δεν πάω στην Εκκλησία ! Πάω μόνο σε ξωκλήσια και ανάβω ένα κεράκι. Δεν μπορώ που μπαίνω μέσα στον Ναό και βλέπουν τι φοράω και με κουτσομπολεύουν». Αν δεν δω την ενορία ως οικογένεια και τον εαυτό μου μέλος της δεν γίνεται τίποτα. Όταν αντιμετωπίζω την ενορία ως σέκτα κάποιων τέλειων ανθρώπων τότε δεν θα θεραπευτώ ποτέ.

Οι εξωτερικές λατρευτικές πράξεις είναι ευλογημένες όταν είναι αποτέλεσμα ενός εσωτερικού πόθου και ανιδιοτελής αγάπης προς τον Χριστό, τότε μας αναζωογονούν. Διαφορετικά είναι κάποια «νεκρές» εκφράσεις οι οποίες απλά δεν προσφέρουν τίποτα, αντίθετα μπορεί να με οδηγήσουν και σε κάποια μορφή εσωτερικής πνευματικής αυτοδικαίωσης «Αφού ανάβω τα καντήλια και κάνω δωρεές καθάρισα ! Δεν χρειάζονται πολλά !»
Να έρχεστε στην Εκκλησία για τον Χριστό και όχι για τα βλέμματα. Να γίνετε Αγία ώστε αντί να βλέπουνε τι φόρεμα φοράτε να βλέπουν το φωτοστέφανο της Αγιότητάς σας, ώστε να παραδειγματιστούν και αυτές και να θεραπευτούν. Δεν φταίει η κουτσομπόλα που σε κοιτάει, φταις εσύ που δίνεις σημασία. Γιατί αν σε ενδιέφερε πραγματικά ο Χριστός δεν θα έμπαινες καν στην διαδικασία να σε ενοχλούν τέτοιες συμπεριφορές. Κάτσε μπροστά και κοίτα το τέμπλο χωρίς να γυρνάς να κοιτάς ποιος μπαίνει μέσα. Όταν μου κάθεσαι γαλαρία , και το βλέμμα σου όλο παίζει δεν φταίει κανείς άλλος αλλά η εσωτερική σου διαστροφή. Όταν σε ταράζει το βλέμμα του άλλου είτε είναι καλοπροαίρετο είτε κακοπροαίρετο τότε αδερφέ υπάρχει αρρώστια στην καρδιά σου.

Καμία μάνα δεν εγκαταλείπει το παιδί της ακόμα και αν το κοροϊδεύουν , είναι περήφανη για αυτό. Μην περιμένουμε να μπαίνουμε στο Ναό και να μας πετάνε ροδοπέταλα. Το καμάρι των Αγίων είναι η ομολογία τους και το μαρτύριο για τον Νυμφίο. Μας ενδιαφέρει δυστυχώς τι θα πεί ο κόσμος και όχι ο Χριστός. Μπαίνουμε σε κοσμικά φθηνά κοινωνιολογικά τρυπάκια και όχι σε ουράνιες παρακαταθήκες. Αντιμετωπίζουμε την Εκκλησία σαν έναν πολιτιστικό σύλλογο …… Αυτή η λανθασμένη θέαση των πραγμάτων …..δυστυχώς δεν μας πάει παραπέρα.

Δεν ερχόμαστε στην εκκλησία να δείξουμε κάτι, για εύσημα ή μετάλλια, αλλά να αφήσουμε τον Χριστό να μας μιλήσει στην σιωπή μας. Αρχή μετανοίας είναι να ακούσω έστω αυτό που θέλει να μου πει ο Χριστός, να έρθω στην Εκκλησία και να διαλυθώ μπροστά Του. Όταν πάμε καλεσμένοι σε ένα τραπέζι , δεν μας ενδιαφέρουν τι λένε οι καλεσμένοι, μας ενδιαφέρει να τιμήσουμε τον οικοδεσπότη. Για τους καλεσμένους, ευθύνη έχει ο οικοδεσπότης όχι εμείς. Στην Εκκλησία πάμε ως άρρωστοι , διαλυμένοι να μας συνθέσει τα κομμάτια μας ο ίδιος ο Κύριος που μας ξέρει καλύτερα και απο την μάνα που μας γέννησε. Τα κεριά, τα καντήλια, δεν σώζουν … Τα μυστήρια σώζουν και θεραπεύουν τον άνθρωπο. Δεν με σώζει αν πάω σε ένα νοσοκομείο και μείνω απλά στην αίθουσα αναμονής αλλά πρέπει να μπω μέσα στον γιατρό και να αφεθώ στην θεραπεία. Την θεραπεία την παίρνω από τον γιατρό και όχι από τις φαντασιώσεις μου. Δεν πάμε στο φαρμακείο να πάρουμε ότι φάρμακο θέλουμε διότι είναι ωραίο το κουτί εξωτερικά ή επειδή μας το είπε κάποιος. Χωρίς την συνταγή του γιατρού θέτουμε σε κίνδυνο την ζωή μας. Το ίδιο γίνεται και στην Εκκλησία με τον πνευματικό και τα φάρμακα που μας δίνει ώστε να θεραπεύσουμε την ύπαρξη μας.

Ένα δαιμονικός γάμος που οδηγείς στην απώλεια : Ο εγωϊσμός με την δικαιολογία, και τα τέκνα αυτών οι φράσεις “Δεν πειράζει , δεν τρέχει και τίποτα, σιγά”. Το μεγαλύτερο σφάλμα μας είναι αυτό : Πάμε στον Χριστό όπως θέλουμε εμείς και όχι όπως θέλει εκείνος. Το πως θέλει εκείνος οδηγεί στην σωτηρία, το πως θέλουμε εμείς οδηγεί στην απώλεια. Αν συντονίσουμε την ύπαρξη μας στην συχνότητα που λέγεται “ταπείνωση” όπως έλεγε και ο Άγιος Παϊσιος θα μπορέσουμε να συντονιστούμε με την χάρη του Θεού.

Εδώ η γνωστή ρήση βρίσκει γόνιμο έδαφος :«Η αγάπη βρίσκει τον τρόπο , η αδιαφορία βρίσκει πάντα μια δικαιολογία».
Αν μας ενδιαφέρει πραγματικά ο Χριστός και η σωτηρία, ακόμα και το μαρτύριο μοιάζει με νανούρισμα. Ενώ ας δεν μας ενδιαφέρει ο Χριστός , ένα βλέμμα ή το κουτσομπολιό μοιάζει με σταύρωση.

Είπαμε, δεν φταίει ο ήλιος , φταίει που έχω κλειστό το παράθυρο και δυστυχώς κατηγορώ τον ήλιο γιατί δεν μπαίνει.
Μην κατηγορείς λοιπόν, την έρημο που είναι νεκρή απλά πήγαινε και φύτεψε ένα λουλούδι.

π.Σπυρίδων Σκουτής - euxh.gr
Απάντηση

Επιστροφή στο “Πνευματικά Μηνύματα”