Ψυχοφελή μηνύματα...

[toula]

Η αγάπη των Ελλήνων στην Παναγία.

Ο Αύγουστος στην Ελλάδα δεν είναι ένας ακόμα μήνας.
Είναι η αγάπη των Ελλήνων για την Παναγία!
Είναι η δίψα των πιστών για το βλέμμα Της!
Είναι η δοξολογία της θάλασσας για τον ωκεανό της ταπείνωσης Της!
Είναι η παράκληση του ήλιου για την φωτεινή σιωπή Της!
Είναι η μέθη των αστεριών από το πέρασμά Της!
Είναι το αντίο του καύσωνος μπροστά στην δροσιά της παρουσίας Της!
Είναι η ευωδία των προσευχών στο όνομά Της!
Είναι η κοίμηση του θανάτου και το ξύπνημα της ψυχής μας!
Είναι η μελωδία των μοναστηριών που ανυμνούν την Προστάτιδα τους!
Ο Αύγουστος είναι η ενσάρκωση της άδολης αγάπης των ανθρώπων προς την Μητέρα τους!
Το αντίο της μιζέριας και το καλωσόρισμα της αρχοντιάς Της!

π. Παύλος Παπαδόπουλος

[toula]

Όταν προσεύχεσαι και επιθυμείς πράγματα και καταστάσεις στη ζωή σου να αναρωτηθείς πρώτα αν κάνεις γι’ αυτά, διότι δεν κάνουν όλοι για όλα και μπορεί να είσαι κι εσύ μέσα σε αυτούς. Για να το αντιληφθείς αυτό χρειάζεται διάκριση, κόπο και αγώνα. Όταν τοποθετηθείς εκεί ακριβώς με μετάνοια, θα προχωρήσεις σε δρόμους φωτεινούς, αλλιώς η ανικανοποίητη επιθυμία θα σε πιέζει μέχρι να διαλυθείς. Ό,τι και να έρθει στη ζωή σου, ακόμα και αν αυτό είναι το «όχι» του Θεού, να το αγκαλιάσεις γνωρίζοντας, ότι πίσω από τα πράγματα βρίσκεται ο Χριστός. Είτε αυτή η αγκαλιά έχει χαμόγελο, είτε έχει πολλά δάκρυα. Όταν κάτι το υποδέχεσαι με ταπείνωση και αγάπη, όσο άσχημο κι αν είναι, φωτίζεται ακόμα ένα μονοπάτι για να συναντήσεις Εκείνον.

Αν μείνεις στο «Γιατί σ’ εμένα» θα διαλυθείς. Αν σταθείς στο «Ελέησέ με Κύριε, έχω τα χάλια μου. Για την αγάπη Σου θα τα υπομείνω όλα!» η στάση αυτή θα γίνει ένας μικρός κόμπος στο φωτοστέφανο της δόξης που σε περιμένει στον Παράδεισο. Η αρχική αδυναμία αποδοχής των γεγονότων της ζωής σου είναι λογική, αλλά μην μείνεις εκεί. Αν μείνεις θα διαλυθείς. Να πεις ένα «Να είναι ευλογημένο Κύριε, εσύ ξέρεις» και προχώρα. Ό,τι συμβαίνει στη ζωή, μας οδηγεί στη σωτηρία μας από τη στιγμή που θα σταθώ πνευματικά στα γεγονότα. Μην ψάχνεις απαντήσεις στα γιατί. Μπορεί η απάντηση να μην σε συμφέρει, μην μπαίνεις στον κόπο, ξέρει Εκείνος. Κάθε γεγονός στη ζωή μου είναι ένα υλικό που μου δίνεται για να κτίσω το σκαλοπάτι μου για τον ουρανό. Ανθρώπινα θα στεναχωρηθώ αλλά δεν θα πέσω σε απελπισία και ο λόγος είναι ο εξής : «Ξέρω Κύριε ότι Εσύ είσαι παντού και αυτό με αναπαύει».
Καλό αγώνα…

π.Σπυρίδων Σκουτής – euxh. gr
Μην ανησυχείς, Εκείνος ξέρει… - ΕΥΧΗ.gr
EUXH.GR

[toula]

Όταν παντρεύεσαι, όχι μόνο δεν τελειώνουν όλα, αλλά τότε είναι που τα πάντα ξεκινούν . .
Γάμος δεν είναι να δέσουμε το πλοίο στο λιμανάκι του εγωισμού μας, αλλά να ανέβουμε στην κιβωτό της σωτηρίας και να σαλπάρουμε χέρι-χέρι με ευθύνη, αγάπη και θυσία ο ένας για τον άλλον.

Προσπαθήστε να μην έρθει η ανία μέσα από τη συνήθεια και τη φθορά της καθημερινότητας.
Κάντε πράγματα μαζί, ως ζευγάρι. Να γίνεστε όπως τα παιδιά. Να χαμογελάτε συχνά. Να έχετε ενσυναίσθηση, για να αντιλαμβάνεστε πως νιώθει ο άλλος. Ακόμα και μια ταινία να τη βλέπετε αγκαλιά. Αν έχετε παιδιά, να προσπαθείτε να βρίσκετε χρόνο για εσάς τους δυο. Να μιλάτε και να κουβεντιάζετε πολύ. Να λέτε συχνά τη λέξη «σ’αγαπώ» και «συγγνώμη» και να ενδιαφέρεστε για το πώς νιώθει ο άνθρωπός σας. Να έχετε παρέες, να βγαίνετε και να περνάτε όμορφα. Δεν είναι ανάγκη να μιλάμε για τους κανόνες της Εκκλησίας. Να βγείτε και να περάσετε ωραία ! Ένα ποτάκι στο δειλινό να χαρείτε ο ένας τον άλλον. Σε όλα αυτά είναι και ο Χριστός μαζί σας. Ο Χριστός δεν είναι ένα λυχνάρι στο οποίο, πας και ζητάς πράγματα. Είναι ένα ζωντανό πρόσωπο που λάμπει μέσα στη ζωή σου και με τις πράξεις σου για τον άλλον. Όλα αυτά δεν είναι αγαπολογίες αλλά στοιχεία κοινωνίας αγάπης μεταξύ αγαπημένων και ερωτευμένων προσώπων.

Yπάρχουν ζευγάρια που δεν μιλάνε μεταξύ τους, δεν βρίσκονται στο κρεββάτι τους αλλά θεωρούν μέγα αμάρτημα ότι ξέχασαν ένα τροπάριο του αποδείπνου ή έφαγαν ένα σοκολατάκι την Τετάρτη. Αντιμετωπίζουν τον Χριστό σαν θρησκευτικό καθήκον ή ως σχέση πραγματική μέσα στην καθημερινότητα; Καλός είναι ο αγώνας, αλλά όταν δεν γίνεται συνειδητά ή όταν γίνεται γιατί «πρέπει» να γίνει, ποια είναι τα οφέλη; Πού είναι η ευλογία όταν διαβάζω το Απόδειπνο αλλά με τον άνθρωπό μου δεν μιλάμε γιατί έχουμε τσακωθεί; Τον 50ο ψαλμό γιατί τον διαβάσαμε; Μήπως τελικά χάνουμε τον δρόμο και αποτυγχάνουμε από τον στόχο; Καταλήγουμε να είμαστε ανέραστοι θρησκευτικοί άνθρωποι και όχι ερωτικοί άνθρωποι του Χριστού. Βλέπουμε την αμαρτία στο σοκολατάκι και όχι στην κατάκριση ή την ξινίλα προς τον άνθρωπο με τον οποίο ζούμε στο ίδιο σπίτι. Κάτι τελικά δεν κάνουμε σωστά . . .

Ο πνευματικός αγώνας δεν εξαντλείται σε θρησκευτικά καθήκοντα. Ο πνευματικός αγώνας και η πνευματική ωρίμανση είναι γονιμοποιημένο αποτέλεσμα από τη συνειδητή υπαρξιακή στάση που έχουμε προς το πρόσωπο του Χριστού. Δεν μπορεί να ανάβεις κεριά στην Εκκλησία αλλά με τη στάση σου να σβήνεις το κερί της καρδιάς του ανθρώπου που έχεις παντρευτεί. Δεν μπορεί να κάνεις μετάνοιες στον Χριστό και να μην λες ποτέ συγγνώμη σε άνθρωπο. Δεν μπορεί να κάνεις νηστεία για να αγαπήσεις τον Χριστό αλλά να μην μιλάς σε άνθρωπο. Δεν μπορεί να αγωνιάς καθημερινά για τη σωτηρία σου αλλά να έχεις τον άλλον δεδομένο στον γάμο και παρατημένο σε μια άκρη.
Ακόμα και την αδυναμία σου την αντιλαμβάνεσαι για την κάνεις δύναμη στο Φως του Χριστού και όχι για να την αφήσεις να σαπίζει στα σκοτάδια.
Τελικά αυτά που λέμε και αυτά που προσευχόμαστε, με αυτά που κάνουμε πράξη έχουν τεράστια διαφορά. Ας μειώσουμε την απόσταση των λόγων από την πράξη, με συνείδηση, μετάνοια και αγάπη.

Να έχουμε τον Χριστό στη ζωή μας όχι σαν καθήκον, αλλά ως ζωντανό πρόσωπο….
Φρόντισε λοιπόν αδερφέ μου καλέ τον Χριστό που πήρες στο Μυστήριο του Γάμου να Τον βλέπεις και να Τον έχεις μέσα σε όλα τα πράγματα της ζωής. Το φως του ήλιου υπάρχει σε όλες τις ακτίνες. Το πώς σκέφτεσαι , το πώς πράττεις, το πώς κινείσαι , μέσα στην καθημερινότητά σου δείχνουν το πόσο πνευματικός άνθρωπος είσαι. Να γίνεις λοιπόν άνθρωπος του Χριστού και όχι «εκκλησιαστικός – θρησκευτικός άνθρωπος».

Καλό αγώνα…
π.Σπυρίδων Σκουτής – euxh.gr
Χριστοκεντρικότητα στην καθημερινότητα… - ΕΥΧΗ.gr

[toula]

Το καλύτερο φάρμακο για τον πόνο είναι να τον αγκαλιάσεις.

Να τον αφήσεις να σου μιλήσει και να τον ακούσεις. Έχει να σου διδάξει πολλά και να σου χαρίσει πανέμορφα διαμάντια. Αγκάλιασε τον πόνο όταν έρθει και άκουσέ τον. Εκεί στην ησυχία της αδυναμίας , των δακρύων , της πονεμένης κραυγής, αυτά που θα σου λέει μέσα σου θα χτίζουν κάστρα για άμυνα σε επόμενους πολέμους.
Eίναι περίεργη αυτή η συνάντηση …. Εσύ και ο πόνος σε χώρο σκοτεινό και παγωμένο…Δύσκολα πράγματα. Μια μοναξιά περίεργη που πολλές φορές είναι πρόδρομος για τη μεγάλη συνάντηση με τον Χριστό. Ορμάς στην αγκαλιά του και δεν έχεις άλλη επιλογή από αυτήν της αγάπης.
Δεν είναι εχθρός ο πόνος, εξάλλου τι χειρότερο μπορεί να σου κάνει; Το χειρότερο που μπορεί να σου κάνει είναι να σε βασανίσει αλλά όχι να σε μηδενίσει . Το καλύτερο ;Να σε κάνει λαμπροφορεμένο νυμφίο του Παραδείσου! Δηλαδή Άγιο! Μετά την Ανάσταση η απελπισία δεν μπορεί να γεννηθεί όπου υπάρχει το Φως του Κυρίου.

Ο πόνος θα σε διαλύσει ψυχολογικά αν τον δεις ως εχθρό διότι θα στερέψεις και θα βιώσεις τη διάλυση διότι τον αντιμετώπισες σκληρά. Κάνε τον πόνο από εχθρό φίλο και θα ευεργετηθείς πολύ από αυτή τη σχέση. Μην φοβηθείς αδερφέ, ο πόνος δεν έχει καμία εξουσία επάνω σου. Η μόνη εξουσία διάλυσης που έχει είναι αυτή που θα του δώσεις από την υποχώρησή σου, οπότε μην το κάνεις. Φως είναι ο πόνος που δείχνει τον δρόμο για τον Χριστό. Μας ταπεινώνει ο πόνος. Μοιάζει με μία πρόσκληση για έναν σωστό προσανατολισμό. Ο πόνος γίνεται σταθμός ζωής !
Πόσοι άνθρωποι δοξολογούν τον Θεό και σε αυτή τη ζωή και στην άλλη διότι ο πόνος ήταν το εισιτήριο της σωτηρίας. Να χτίσουμε παλάτι μέσα μας αδερφοί μου με τα διδάγματα του πόνου ώστε να υποδεχτούμε τον Χριστό.

Ο Κύριος φίλησε τον Σταυρό Του. Οι δύο ληστές πόνεσαν φρικτά επάνω στον Σταυρό. Ο ένας ληστής μέσα από τον πόνο της ευθύνης συνάντησε τον Χριστό , ο άλλος δεν τα κατάφερε διότι είδε τον πόνο ως καταδίκη ,ως τέρμα και όχι ως αρχή για κάτι παραπέρα.
Ήρθε ο πόνος ! Καλωσόρισε τον! Αν δείξουμε στάση καλωσορίσματος και πίσω από τον πόνο θα δούμε τον Χριστό. Μπορεί να κραυγάσεις “Γιατί σε μένα;;;” αυτό θα κάνει τον πόνο χειρότερο. Πες ένα “Ευχαριστώ. ” και πίσω από αυτή τη δοξολογία θα αντικρίσεις το χαμόγελο του Κυρίου. Βοηθάει ο πόνος, χρειάζεται , πολλές φορές είναι αναγκαίος. Μοιάζει με το μαστίγιο που χτυπάει ένα θηρίο για να το ηρεμήσει και να το τιθασεύει. Θηρίο ο άνθρωπος. Ο πόνος τον εξημερώνει σε εικόνα του Νυμφίου!
Ας δούμε τον πόνο σαν ένα άλογο το οποίο καλούμαστε να ιππεύσουμε. Το ένα χαλινάρι το κρατάμε εμείς και το άλλο ο Κύριος …Ας απολαύσουμε τη διαδρομή και ας διδαχτούμε από τα διαμάντια που θα μας προσφέρει.
Πονάω πολύ θα μου πεις …Θέλω ένα φάρμακο…Τι να πάρω;
Απλά κοίταξε μια εικόνα του Εσταυρωμένου όχι μόνο με τα σωματικά μάτια αλλά με τα καρδιακά μάτια , τα υπαρξιακά… Ψέλλισε ένα «Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησον με » και ο πόνος θα υποχωρήσει ηττημένος από τον Αρχηγό της Ζωής.
Αδερφέ φίλα τον πόνο και μετά τον διάλογο κάνε και μια βαθιά υπόκλιση ως ευχαριστία για αυτά που σου δίδαξε. Μεγάλος δάσκαλος ο πόνος και τα βάσανα. Τι θα ήταν η ζωή χωρίς αυτά; Σαν ένα σχολείο χωρίς δάσκαλο, σαν στρατιώτης χωρίς γαλόνια…
Καλό κουράγιο…

π.Σπυρίδων Σκουτής - euxh. gr
Αγκαλιάζοντας και κουβεντιάζοντας με τον πόνο - ΕΥΧΗ.gr
EUXH.GR
Αγκαλιάζοντας και κουβεντιάζοντας με τον πόνο - ΕΥΧΗ.gr

[toula]

Αφήστε την γνώμη των άλλων…

Η γνώμη των άλλων αποκτά αξία μόνο στο βαθμό που της δίνουμε αξία και της επιτρέπουμε να μας επηρεάζει.
Κάνε μια χάρη στον εαυτό σου και απομακρύνσου από αρνητικούς ανθρώπους. Μην σε απασχολούν τα λόγια τους.
Άνθρωπος χαρούμενος με την ζωή του, δεν ασχολείται κακόβουλα με τις ζωές των άλλων.
Αυτός που κατακρίνει, κυρίως φανερώνει την δική του δυστυχία και εμπάθεια.
Γι’ αυτό κι εσύ δώσε βαρύτητα στην διόρθωση του εαυτού σου. Βρες αυτό που σου δίνει χαρά. Βρες αυτούς που σου δίνουν χαρά και ηρεμία. Αυτή είναι η μεγαλύτερη επένδυση: να βρεις ανθρώπους που νοιάζονται για σένα και κυρίως δεν είναι τοξικοί και αρνητικοί.
Ό,τι κι αν κάνεις στη ζωή σου, να το προσπαθείς, όχι για να αρέσεις στους άλλους, αλλά γιατί αρέσει σε εσένα. Μην γίνονται οι επιλογές σου σύμφωνα με τις προτιμήσεις των άλλων. Το θέμα είναι να νιώθεις καλά με την ζωή σου.

Φυσικά και θα συμβουλευτούμε κάποιους ανθρώπους. Όμως θα είναι άνθρωποι που όντως εμπιστευόμαστε και πιστεύουμε ότι θέλουν να εξελιχθούμε. Μην αφήνουμε την άποψη του καθενός να μας επηρεάζει. Ούτε όλοι ξέρουν το καλό μας, ούτε όλοι θέλουν το καλό μας!
Το μεγάλο μας λάθος είναι ότι αναζητούμε την επιβεβαίωση από τους άλλους, δίνοντας υπεραξία στην γνώμη τους.
Ας πάρουμε τα ηνία της ζωής μας κι οποίος θέλει θα γίνει συνοδοιπόρος μας. Οι υπόλοιποι…ας είναι καλά με την δική τους ζωή.
Ο κάθε άνθρωπος κάνει τις επιλογές του. Και κανείς δεν έχει το δικαίωμα να τον ελέγξει και να τον κατακρίνει. Εάν σφάλλει ή όχι θα το κρίνει ο Δίκαιος Κριτής που γνωρίζει και τα μυστικά των καρδίων μας και τα κίνητρα των ενεργειών μας.
Πολλές φορές δυστυχούμε, όχι γιατί ζούμε μια δυστυχία, αλλά διότι δεν λαμβάνουμε την αναγνώριση από τους άλλους! Μην επιτρέψεις να γίνει το σαράκι της ζωής σου η γνώμη των άλλων για σένα. Ο κόσμος πάντα θα μιλά επιπόλαια και ρηχά, βγάζοντας εύκολα συμπεράσματα. Μόνο μην πέσεις κι εσύ στην παγίδα και αποκτήσεις αυτήν την κακή συνήθεια, να μιλάς δηλαδή για τους άλλους κατακρίνοντας, συκοφαντώντας, διαβάλλοντας, απαξιώνοντας.
Ζήσε την ζωή σου, χωρίς να ενοχλείς τους άλλους. Αν οι άλλοι σε ενοχλούν… «φεύγε και σώζου».

Αρχιμ. Παύλος Παπαδόπουλος

[toula]

Άγιος Καλλίνικος Μητροπολίτης Εδέσσης: Μας “μιλάει” από τον ουρανό!
του π. Ηλία Μάκου

Ο άγιος της εποχής μας, ο αοίδιμος Μητροπολίτης Εδέσσης κυρός Καλλίνικος (1919-1984), άφησε σπουδαία κληρονομιά, την ίδια τη ζωή του.
Ο Χριστός του είχε χαρίσει εσωτερικό πλούτο. Όχι όμως έναν αφηρημένο πλούτο. Ήταν ο ο ίδιος ο Κύριος ο πλούτος του…
Γι’ αυτό ο λόγος του, όπως διασώζεται μέσα από κηρύγματα και εγκυκλίους του, ήταν πάντα “λόγος Θεού”.
Και ήταν αναμορφωτικός και ανακαινιστικός, γιατί προσέφερε τον Χριστό, την αλήθειά Του.
Δεν είχε σκοπό να απλά να τρέψει την ανθρώπινη ακοή, να μεταδώσει γνώσεις ή να γοητεύσει με τις στοχαστικές του αναζητήσεις.
Ζητούσε πάντα να καλέσει τον άνθρωπο στην εν Χριστώ λύτρωση, ξυπνώντας μέσα του τον πόθο της σωτηρίας.
Χαρακτηριστικά είναι μερικά αποσπάσματα από τις εγκυκλίους του, που μοιάζουν να είναι στο σήμερα η φωνή του από τον ουρανό.
* “Η επίγειος ζωή μας είναι ολίγη. Μη την συντομεύωμεν και την δηλητηριάζωμεν με σκέψεις αγωνίας και απελπισίας. Επάνω από όλους μας υπάρχει το στοργικόν και παντοδύναμον Χέρι του Θεού Πατρός. Ό,τι και αν γίνη, ότι και αν συμβή, θα το επιτρέψη ο Κύριος. Με εμπιστοσύνη εις τον Πατέρα, τον Υιόν και το Άγιον Πνεύμα ας βαδίσωμεν…”.
* “Εκείνο επομένως το οποίο πρέπει να προσέξουμε ιδιαιτέρως ημείς οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί είναι ποία η στάσις μας απέναντι στον Τεχθέντα Βασιλέα. Με την πίστην αναγνωρίζομεν Αυτόν. Δεν συμβαίνει, όμως, και με τα έργα μας”.
* “Κοσμικοί εορτασταί είναι οι άνθρωποι του κόσμου, οι έχοντες κοσμικάς επιθυμίας, οι οδηγούμενοι υπό κοσμικού φρονήματος, οι “πνεύμα μη έχοντες”, οι υλόφρονες, οι υλισταί. Αυτοί συνδέονται με την Χριστιανικήν Θρησκείαν μόνον από το γεγονός, ότι εβαπτίσθησαν εν νηπιακή ηλικία. Έκτοτε απομακρύνονται συνεχώς από τον Θεόν, τον Ναόν και τα Μυστήρια του Χριστού”.
* “Θέλω να έχωμεν αγάπην, να ευφραίνεσθε όταν με βλέπετε και να σκιρτώ όταν σας βλέπω. Να με βλέπετε ως Πατέρα και Αδελφόν και να σας βλέπω ως τέκνα αγαπητά και αδελφούς γνησίους”.
* “Οι γέροντες είναι συμπαθείς. Οι γέροντες είναι άξιοι σεβασμού και ευγνωμοσύνης. Μη λησμονώμεν τους γέροντας. Μη λησμονώμεν, ότι, εάν ο Κύριος επιτρέψη, θα γηράσωμεν και ημείς”.
* “΄Εν γνωρίζομεν, ότι υπάρχει Θεός Προνοητής. Υπάρχει Θεός, ο οποίος φροντίζει για τα πετεινά του ουρανού, δια τα άνθη, δια πράγματα ευτελούς αξίας, πολύ δε περισσότερον δια τον άνθρωπον, τον “κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσιν αυτού” πλασθέντα. Υπάρχει Θεός Πατήρ, ο Οποίος έδωκε το δικαίωμα εις τον απόγονον του Αδάμ να απευθύνεται προς Αυτόν και να λέγη “Πάτερ ημών ο εν τοις Ουρανοίς”. Υπάρχει Θεός της αγάπης, ο Οποίος ηγάπησε τον αμαρτωλόν άνθρωπον μέχρι θυσίας του Υιού Του”.
* “Όλα τα αγαθά του κόσμου δεν μπορούν να σηκώσουν ούτε και να ελαφρώσουν το βάρος της αμαρτίας. Οι Άγιοι εγνώριζον το βάρος της αμαρτίας και εδέχοντο θάνατον και μάλιστα μαρτυρικόν θάνατον παρά την αμαρτίαν. Μαρτύριον φοβερόν η αμαρτία. Ο Αδάμ μετά την παράβασιν φοβείται και κρύπτεται. Ο Κάιν μετά την αδελφοκτονίαν τρέμει, Ο Ιούδας μετά την προδοσίαν απαγχονίζεται. Ο αμαρτωλός μετά την αμαρτίαν ανησυχεί”.
Από μας εξαρτάται αν έχουν αποτελεσματικότητα οι παραινέσεις του, οι μαρτυρίες του.
Αν βρουν την “γην την αγαθήν”, το καλλιεργημένο από τη χάρη του Θεού και την ανθρώπινη θέληση χωράφι, που ειλικρινά θα αναζητά τη θεία αλήθεια.
Τότε μόνο ο σπόρος του Θεού φυτρώνει και καρποφορεί με εκπληκτική μάλιστα ανθοφορία.

[toula]

Η Ἁγία Θεοτόκος καὶ Παρθένος Μαρία, τὸ ἀμόλυντο κειμήλιο τῆς παρθενίας, ὁ λογικὸς παράδεισος τοῦ δευτέρου Ἀδὰμ –τοῦ Χριστοῦ–, τὸ ἐργαστήριο ὅπου ἑνώθηκαν οἱ δύο φύσεις –ἡ θεία καὶ ἡ ἀνθρωπίνη–, τὸ πανηγύρι τῆς συναλλαγῆς ποὺ ἔφερε τὴ σωτηρία, ὁ νυφικὸς θάλαμος, στὸν ὁποῖον ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ νυμφεύθηκε τὴν ἀνθρώπινη σάρκα, ὁ ζωντανὸς βάτος τῆς ἀνθρωπίνης φύσεως, τὸν ὁποῖον δὲν κατέκαυσε ἡ φωτιὰ τοῦ θείου τοκετοῦ, ἡ πραγματικὴ ἐλαφρὰ νεφέλη ποὺ βάσταζε μὲ σῶμα Αὐτὸν ποὺ κάθεται ἐπάνω στὰ Χερουβίμ, τὸ καθαρότατο ποκάρι τοῦ μαλλιοῦ ποὺ κράτησε τὴν οὐράνια βροχή, ἀπ᾿ τὸ ὁποῖο ὁ ποιμένας ντύθηκε τὸ πρόβατο.

Άγιος Προκλος Κων/πόλεως

[toula]

Βυζαντινή Εικόνα της Παναγίας Αγιοσορίτισσας.

Η Μοναδική Βυζαντινή Εικόνα της Παναγίας Αγιοσορίτισσας. Ζωγραφίστηκε στην Κωνσταντινούπολη τον 7ο αιώνα. Η πρωτότυπη ήταν αχειροποίητος ή του Ευαγγελιστή Λουκά και φυλασσόταν στον ναό των Χαλκοπρατείων στην Κωνσταντινούπολη μαζί με το θεομητορικό κειμήλιο της Αγίας Ζώνης (Αγία Σορός), από όπου πήρε και το όνομά της.
Η μοναδική βυζαντινή εικόνα της Παναγίας Αγιοσορίτισσας. Ζωγραφίστηκε στην Κωνσταντινούπολη τον 7ο αιώνα.
Η πρωτότυπη ήταν αχειροποίητος ή του Ευαγγελιστή Λουκά και φυλασσόταν στον ναό των Χαλκοπρατείων στην Κωνσταντινούπολη μαζί με το θεομητορικό κειμήλιο της Αγίας Ζώνης (Αγία Σορός), από όπου πήρε και το όνομά της.
Σύμφωνα με παράδοση του 11ου αιώνα η Παναγία Αγιοσορίτισσα ήταν μια αχειροποίητος εικόνα. Όταν ο Ευαγγελιστής Λουκάς, κατά παραγγελία των Αποστόλων, ετοίμαζε τα χρώματα για να αρχίσει να ζωγραφίζει την Θεοτόκο, η εικόνα σχηματίστηκε θαυματουργικά από μόνη της στο τελάρο.
Έτσι θεωρούνταν αχειροποίητος ή αποδιδόταν στον ευαγγελιστή Λουκά. Ονομάστηκε Αγιοσορίτισσα επειδή το πρωτότυπο φυλασσόταν στον ναό των Χαλκοπρατείων στην Κωνσταντινούπολη, όπου υπήρχε το θεομητορικό κειμήλιο της Αγίας Ζώνης (Αγία Σορός). Τα ίχνη του πρωτοτύπου χάθηκαν κατά την εικονομαχία.

[toula]

΄΄Εκείνος που αγαπάει τον Θεό, ζει αγγελικό βίο πάνω στη γη. Νηστεύει και αγρυπνεί,ψάλλει και προσεύχεται,
και για κάθε άνθρωπο σκέφτεται πάντοτε το καλό.΄΄

Οσίου Μαξίμου του Ομολογητού

[toula]

΄Συνείδηση αγαθή βρίσκεται με τη προσευχή.
Και προσευχή πάλι καθαρή, με τη συνείδηση.
Γιατί το ένα έχει ανάγκη το άλλο εκ φύσεως.΄΄

Αγίου Μάρκου του Ασκητού