Ψυχοφελή μηνύματα...

Καθημερινά πνευματικά μηνύματα.

Συντονιστής: Συντονιστές

toula
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 35855
Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ

Re: Ψυχοφελή μηνύματα...

Δημοσίευση από toula »

Αυτό θα πει υπακοή. Να βγάλεις τον λογισμό σου, τον δικό σου, και ν’ ακούσεις τι θα σου πεί ο Γέροντάς σου

Έχω ένα κουτάκι μικρό σαν τον καφέ αυτό, έτσι ερμητικώς κλείνει αυτό.
Σαν τον σταυρό, το βάζω εδώ στον κόρφο μου και πηγαίνω κάτω και κοινωνώ, οποίος έχει ανάγκη.
Όταν μελίζει ο παπάς τις μερίδες, παίρνει μία μικρή μερίδα σαν μία φακή και βάζει στην αγία λαβίδα μέσα στο άγιο Αίμα και τη βάφει έτσι. Κι είναι βαμμένη· Σώμα και Αίμα· και πηγαίνεις κατόπιν και μεταλαμβάνεις τον αδερφό, οποίος σε ζητήσει.
Λειτούργησα. Όταν τελείωσα, να πούμε, μετάλαβα εγώ, ξέχασα να βγάλω μια μερίδα από το άγιο δισκάριο να βάλω μέσα στο Αρτοφόριο και να τη βάψω. Ξέχασα. Ε, άνθρωπος είμαι κι εγώ, ξεχνάω. «Αδερφέ μου, να κάνεις λιγάκι υπομονή, γιατί ξέχασα». «Καλά».
Τον ειδοποιώ πάλι ότι την τάδε μέρα πάλι θα λειτουργήσω, αλλά θα ‘μαι στα Καρούλια κάτω· θα λειτουργήσω, και ‘κεί θα ‘ρθω να σε μεταλάβω. Λέει: «Πάρε πάντως το Αρτοφόριο. Εάν με δεις εκεί στην εκκλησία, θα κοινωνήσω. Αν δεν με δεις, τότες δεν μπορώ, είμαι άρρωστος και να ‘ρθεις να με κοινωνήσεις στο σπίτι μου». «Να ‘ναι ευλογημένο».
Παπα-Εφραίμ, άνοιξε τα μυαλά σου, γιατί τα ‘χεις κι εσύ λίγα τώρα. Λοιπόν, εκεί στο αντιμήνσιο βάζω το Αρτοφόριο -το κουτάκι που θα βάλω τη μερίδα- να το βλέπω εκεί. Τελειώνω, αυτό εκεί, καταλύω. βρε, να πάρει η ευχή, να πάρει. Πάλι ξέχασα! Βρε, τι είναι αυτό;
Τί είναι αυτό το κακό που με βρήκε; «Αδερφέ μου, ζητώ συγγνώμη, πάλι ξέχασα. Θα πάω πάνω να λειτουργήσω και θα ‘ρθω πάλι στα Καρούλια να σε κοινωνήσω. Να κανονίσω τον εαυτό μου κάνοντας τον κόπο να κατέβω πάλι, γιατί τα ‘χασα εγώ τα μυαλά μου». «Καλά».
Πάω λοιπόν, το βάζω το Αρτοφόριο απάνω στο αντιμήνσιο να το βλέπω. Το- βλέπω το Αρτοφόριο, βάζω εκεί, το καταλύω, το αυτό, τίποτε. Μνήσθητί μου, Κύριε, τι είναι αυτό με μένα!
Τί είναι αυτό με μένα τώρα; λέω. Τί να πώ! Να ‘ναι ευλογημένο, λέω. Κατεβάζω λοιπόν το Αρτοφόριο, που έχομε ξερές μερίδες· τις έχουμε αποξηράνει, τις έχομε κάνει παξιμάδι τη Μεγάλη Πέμπτη· κατεβάζω κάτω λοιπόν, απλώνω το αντιμήνσιο και ανοίγω το κουτάκι και βάζω τη λαβίδα από κάτω, για να πάρω μια μερίδα.
Τη βάζω τη λαβίδα από κάτω, δεν σηκώνεται ο άγιος Άρτος! Πιέζω! Δεν σηκώνεται! Μα τι γίνεται; Πετάγεται ο άγιος Άρτος, ευτυχώς που έπεσε απάνω στο αντιμήνσιο. Ει δε, θα έπεφτε κάτω.
Φοβήθηκα, τρόμαξα. Βρε, λέω, μήπως είναι οι μερίδες, έχουν κολλήσει στη μούσα; (Μούσα λέγεται ένα θαλασσινό σφουγγάρι, που το ‘χουν πατήσει και γίνεται στρογγυλό, έτσι πέτρα, πέτρα γίνεται, και βάζομε απάνω εκεί τις μερίδες· γιατί όπου να τις βάλεις, τραβάει υγρασία).
Πάω εκεί στις μερίδες, α, οι μερίδες κουνιόντουσαν! Α! Έχει κώλυμα ο αδερφός! Γι’ αυτό ξεχνάω εγώ ο λειτουργός, διότι έχει κώλυμα. Καλά. Παίρνω το Αρτοφόριο, κατεβαίνω κάτω. Τον κοινώνησα.
Λέω:
– Γέροντα, θέλω να σου πώ έναν λογισμό, και ως αδερφός και περισσότερο ως πνευματικός.
— Τί θέλεις να μου πεις;
— Να κάνεις μία γενική εξομολόγηση.
— Έχω κάνει τρεις, λέει απότομα.
— Άκουσε, αδερφέ μου, μήπως και ξέχασες.
— Όχι, λέει, δεν έχω, έχω κάνει τρεις.
Α! Δεν το σήκωσα πλέον αυτό. Ο τρόπος του, η συμπεριφορά του, δεν το σήκωσα. Να μιλάει έτσι! Εγώ να θυσιάζομαι και να σου λέω έναν πνευματικό λόγο…
Άνθρωπος είσαι, πάτερ, ένα μικρό, όπως και πάνω εκεί, που πήγε ο πατερ-Παΐσιος, ήταν ένας βλάχος και ήρθε η ώρα που να πεθάνει αυτός ο βλάχος και δεν παρέδιδε ψυχή, μόνον έβλεπε τον διάβολο. Αυτός που τον υπηρετούσε, του λέει:
— Βλέπεις τον διάβολο;
— Ναι, ο διάβολος.
— Α, πάτερ, λέει, έχεις αμαρτία αξομολόγητη. Ρώτησε τον διάβολο τι αμαρτία έχεις.
Ρώτησε.
— Δεν θα παραδώσεις ψυχή.
— Γιατί, βρε διάβολε, δεν θα παραδώσω ψυχή;
— Γιατί έχεις αμαρτία αξομολόγητη.
— Ποια αμαρτία;
Δεν μπορεί να την πει.
— Α, η Μαρία, λέει, με βιάζει. (Τα ‘βαλε με την Παναγία, Μαρία τη λένε οι διάβολοι). Δεν μπορώ, λέει…
Στο τέλος, ήταν παντρεμένος κι όλα όσα παιδιά γεννούσε, όλα απέθνησκαν. Και στο τέλος, στο τελευταίο, πηγαίνει σ’ έναν μάγο και τους έκανε μάγια ο μάγος και δεν το είχε εξομολογηθεί ο καλόγηρος αυτό. Του το θύμισε ο διάβολος. Το εξομολογήθηκε. Τώρα το εξομολογήθηκε κι έπειτα έπεσε και κοιμήθηκε (πέθανε).
Λοιπόν, άνθρωπος είσαι, πάτερ, το ‘χεις ξεχάσει αυτό. «Έχω κάνει τρεις». Α! Εγώ να μιλώ κατ’ αυτόν τον τρόπο και ο άλλος να μου… «Πάτερ μου, αυτό κι αυτό συμβαίνει». Ξέρεις τι μου αποκρίνεται;
— Ξέρεις τι μου λέει ο λογισμός; λέει.
— Τί σου λέει;
— Παίρνεις ένα κομμάτι ψωμί, βάζεις λιγάκι νάμα κι έρχεσαι να με μεταλάβεις.
— Μνήσθητί μου, Κύριε! Να το κάνω αυτό το πράγμα, πάτερ, γιατί να το κάνω; Καλά, εσένα μπορεί να μή σε σέβομαι, να μή σε αγαπώ, αλλά τον κόπο που κάνω από το σπίτι μου να ‘ρθω κάτω, να σε κοινωνήσω με ψωμί; του λέω. Σε τέτοια συνείδηση, σε φόβο, σέ…
Επίστευσε στον λογισμό του. Και να τι αποτέλεσμα, ούτως ώστε να μην είναι άξιος να κοινωνήσει!
Γι’ αυτό, μην πιστεύει καθένας στον λογισμό του. Υπακοή. Βγάζω το δικό μου το μυαλό και βάζω το μυαλό του Γέροντά μου. Αυτή είναι υπακοή.
Αυτό θα πει υπακοή. Να βγάλεις τον λογισμό σου, τον δικό σου, και ν’ ακούσεις τι θα σου πεί ο Γέροντάς σου.

Λόγοι διδαχής, από το βίο παπα-Εφραίμ Κατουνακιώτη
askitikon.eu
toula
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 35855
Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ

Re: Ψυχοφελή μηνύματα...

Δημοσίευση από toula »

Σώζοντας ένα γέλιο παιδικό...

Μέρες ανέμελες.
Τα σχολεία ίσα που άνοιξαν.
Μοιράσαμε την αγάπη του κόσμου σε όλα τα παιδιά.
Τετράδια, μολύβια, τσάντες από δεύτερο χέρι που πιάνουν τόσο τόπο εδώ, παιχνίδια και ποδήλατα.

Βέβαια, δεν υπολογίσαμε ότι πολλά από τα αντικείμενα είναι αγνώστου χρήσεως.
Ή μάλλον ξέρουμε στο περίπου πώς δουλεύουν.

Είδα παιδιά να προσπαθούν να γράψουν με τη γόμα του μολυβιού, άλλα να ρωτούν τι είναι η ξύστρα.
Είδα παιδί να προσφέρει τη τσάντα του στη μητέρα του για να πηγαίνει στη δουλειά, όπως και έγινε.
Είδα το μικρό Μάριο, να πέφτει στην πρώτη πεταλιά. Να ανοίγει τα γόνατα του κλαίγοντας.
Τον είδα όμως και να γελά όταν ανεβήκαμε μαζί, όταν μαζί προσπαθούσαμε να κρατήσουμε ισορροπία, όταν πέσαμε μαζί, όταν μαζί ματώσαμε τις παλάμες.

Αυτό το μαζί, τελικώς, κάνει τα δάκρυα χαρά...

Ιεραποστολή στην Επισκοπή Τολιάρας και Νοτίου Μαδαγασκάρης
http://amfoterodexios.blogspot.com/
toula
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 35855
Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ

Re: Ψυχοφελή μηνύματα...

Δημοσίευση από toula »

Θα έχεις δύο οφέλη.
Αυτόν που κατακρίνει τον πλησίον, ποτέ μη τον σεβασθείς,
αλλά μάλλον να του πεις: «Σταμάτησε, αδελφέ.
Εγώ καθημερινά σφάλλω σε χειρότερα, και πώς
μπορώ να κατακρίνω τον άλλον;»
Έτσι θα έχεις δύο οφέλη· με ένα φάρμακο θα θεραπεύσεις
και τον εαυτό σου και τον πλησίον.

Άγιος Ιωάννης ο Σιναΐτης
toula
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 35855
Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ

Re: Ψυχοφελή μηνύματα...

Δημοσίευση από toula »

Ο πόνος κατά τον άγιο Νικόλαο τον Καβάσιλα, είναι κι ένας τρόπος, πού επέτρεψε ό Θεός στον άνθρωπο για να μη δένεται υπερβολικά με τον κόσμο. "Ετσι ό πόνος γίνεται μέσο καί όπλο, πού νικά την αμαρτία καί σώζει τον άνθρωπο. ' Η αδυναμία γίνεται δύναμη, ή εξασθένηση κραταίωση, πού δεν μας επιτρέπει να υποδουλωθούμε στα πράγματα...

Ο πόνος είναι ή μυστική γέφυρα πού θα μας περάσει σε μία άγνωστη αλλά επιθυμητή όχθη. Ή γέφυρα αυτή μπορεί να είναι το ξεπέρασμα του έαυτοϋ μας, της δειλίας μας, της οκνηρίας μας, της αδιαφορίας ή φιλαυτίας μας. '
toula
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 35855
Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ

Re: Ψυχοφελή μηνύματα...

Δημοσίευση από toula »

Ο άγιος Γρηγόριος ό Παλαμάς, ομιλεί για «σωτηριώδη λύπη». "Αν ό πόνος προέλθει από τους ανθρώπους να τον υπομένουμε με χαρά καί να προσευχόμαστε γι' αυτούς πού μας λύπησαν. Να είμαστε σίγουροι ότι ό Θεός όλα τα βλέπει καί τίποτε δεν γίνεται χωρίς τη θέληση Του. "Ισως κάποιο κέρδος θα προέλθει αργότερα, πού τώρα δεν το καταλαβαίνουμε. Να δοξολογούμε τον Θεό ακόμη καί για τα δυσάρεστα.
toula
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 35855
Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ

Re: Ψυχοφελή μηνύματα...

Δημοσίευση από toula »

Ό άγιος Ισαάκ ό Σύρος με σοφία αναφέρει: Αυτός πού ΰέλει να είναι αμέριμνος σε αυτόν τον κόσμο καί θέλει ν' ασχολείται καί με την αρετή, αυτός βρίσκεται πολύ μακρυά οπό τον δρόμο του Θεοϋ. Πράγματι ή σημερινή χριστιανική ζωή δεν πείθει, δεν ξαφνιάζει καί δεν εμπνέει, γιατί είναι απονευρωμένη, απουσιάζει το πνεϋμα της θυσίας καί ή άρση του σταυρού. Το Ευαγγέλιο μας θέλει σε μία συνεχή διακινδύνευση. Μέσα από τίς δυσχέρειες θα συνάξει ό πιστός τον γλυκύ καρπό της καρτερίας καί της εμπιστοσύνης στον Θεό. Μία ζωή άνέσεως εξωτερικής οδηγεί σ' εσωτερική αταξία καί μας απομακρύνει από την πράξη των αγίων, οι όποιοι αγίασαν κάτω από αντίξοες συνθήκες...
Η λύπη, ό κατά Θεόν πόνος, φέρνει την πραγματική ηδονή. '
toula
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 35855
Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ

Re: Ψυχοφελή μηνύματα...

Δημοσίευση από toula »

Ο άγιος Μακάριος, λέγει, πώς δεν υπάρχει δόξα δίχως παθήματα καί κάθε κατά Θεόν θλίψη είναι έργο ευσέβειας. Ή δε αληθινή αγάπη, με τα ενάντια της ζωής, δοκιμάζεται. Μη νομίζεις πώς θ' αποκτήσεις αρετή δίχως θλίψη. Το άλυπο είναι αδόκιμο. Τον ανηφορικό δρόμο του πόνου σου, ανέβαινε μ' ελπίδα.
' Η «στενή καί τεθλιμμένη» οδός του Ευαγγελίου αποτελεί θα λέγαμε συγκλονιστική εμπειρία για την ' Ορθόδοξη πνευματικότητα. Μια πνευματική ζωή δίχως αγώνα καί άσκηση είναι τελείως άγνωστη για την ' Ορθοδοξία. '
toula
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 35855
Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ

Re: Ψυχοφελή μηνύματα...

Δημοσίευση από toula »

π.Ανανίας Κουστένης- ...και ανέβασε την ανθρώπινη φύση πάνω από τους αγγέλους και τους αρχαγγέλους
... Άλλα ό εν δόξη αναληφθείς μας υποσχέθηκε ότι θα είναι μαζί μας όλες τις ήμερες της ζωής μας μέχρι τη συντέλεια του αιώνος. Καί οι Απόστολοι πήγαν στο υπερώο της Ιερουσαλήμ μετά χαράς μεγάλης καί μετά θλίψεως πολλής, βέβαια, καί περίμεναν την επαγγελία του Πατρός, το Πνεύμα το "Αγιον, το Πνεύμα του Θεοΰ, το Πνεύμα της αληθείας. Γιατί χωρίς το πνεύμα το "Αγιον δεν μπορεί ό άνθρωπος να ζήσει καί να ανασάνει καί να αναπνεύσει καί προπαντός να παρηγορηθεί καί να υπάρξει. Γι' αυτό καί τον ευχαριστούμε τον Κύριο πού μας έστειλε το Πνεύμα το "Αγιον, το Πνεύμα της αληθείας. Τους ευλόγησε λοιπόν καί άντεξαν. Γιατί αλλιώς θα πέθαιναν από τη λύπη ή θα ξεριζωνόντουσαν οί ψυχές τους καί θα 'φευγαν μαζί με τον αναληφθέντα.

"Ετσι λέει ό άγιος Ρωμανός ο Μελωδός στον ωραίο ύμνο του στην θεία Ανάληψη. Καί τί είναι ανάληψη; Από το ρήμα αναλαμβάνω, θα αναλάβω χρήματα, έκαμα ανάληψη... Εδώ αφού αμαρτήσαμε καί ήρθαμε πάνω στην κοιλάδα των δακρύων καί του κλαύθμωνος είμαστε ορφανοί, ξένοι καί προπαντός απαρηγόρητοι. "Επρεπε κάποιος να μας αναλάβει, κάποιος να μας φροντίσει. Καί κάποιος να μας αποκαταστήσει. Καί όπως ακούσαμε ωραία στο ανάγνωσμα του Ησαΐα, δε μας βοήθησε ούτε πρέσβης, ούτε άγγελος, αλλά αυτός ό Κύριος, ό ίδιος ό Κύριος. Μας ανέλαβε, επειδή μας αγαπάει καί επειδή μας συμπονεί με την πρώτη σημασία της λέξεως. Καί γι' αυτό ακριβώς μας επήρε πάνω του, ιας ανέλαβε. Πήρε πάνω του ολόκληρη την ανθρώπινη φύση καί την αγίασε με τα Πάθη του, το σταυρό, την ταφή καί την Ανάσταση του. Καί την έθέωσε. Καί αφού έμεινε σαράντα ολόκληρες ήμερες εμφανιζόμενος στους μαθητές καί αποστόλους, πάντοτε ήμερα για να μην είναι νύχτα
καί λένε ότι είναι φάντασμα, άφοϋ έτρωγε μαζί τους, άφού τους συμβούλευε κατάλληλα, τότε πια πέρασαν οι μέρες αυτές καί άνελήφθη. Καί άνέβη στους ουρανούς. Καί ανέβασε καί πάνω από τους αγγέλους καί αρχαγγέλους καί χερουβίμ καί σεραφίμ την ανθρώπινη φύση. Καί την έκάθισε στα δεξιά του Θεού καί Πατρός. Για σκεφθείτε πόσο μεγάλη είναι αυτή ή τιμή πού έκαμε καί μας κάμει ο Χριστός μας!

Μερικοί αισθανόμαστε τελείως άχρηστοι καί νομίζομε δτι δεν αξίζουμε τίποτα. "Η πιστεύουμε ότι δεν μας θέλει κανείς. "Η σκεπτόμεθα ότι είμαστε για πέταμα. Να αφήσουμε τον εαυτό μας με τα σκουπίδια. Καί όμως μπορεί να γίνονται όλα αυτά στο κρανίο μας ή στην πραγματικότητα, ή μόνη πραγματικότητα όμως είναι μία: "Οτι ο Χριστός μας ανέλαβε, μας παρέλαβε, ό Χριστός μας τίμα απόλυτα καί ή ανθρώπινη φύση έγινε δεξιοκάθεδρος του Πατρός. Καί έκανε τους αγγέλους καί τους αρχαγγέλους όπως ακούσαμε πάλι στο ίδιο ανάγνωσμα του Ήσαΐου να απορούν καί να θαυμάζουν καί να λένε ποιος είναι αυτός πού ανεβαίνει ως άνθρωπος καί γιατί τα ιμάτια του είναι ερυθρά, είναι κόκκινα. Είναι αυτός ό όποιος έπολέμησε καί ένίκησε το θάνατο, τη φθορά, το διάβολο, την αμαρτία, το κακό, τα πάντα, τα κακά τα ένίκησε καί ανεβαίνει. Καί απορούσαν καί έξαποροϋσαν οί άγγελοι καί οι αρχάγγελοι, γιατί πρώτη φορά έβλεπαν άνθρωπο να ανεβαίνει υπεράνω αυτών, Ό Θεάνθρωπος Κύριος! καί απορούσαν καί έθαύμαζαν καί έξεπλήττοντο καί έδοξολογουσαν καί άνυμνούσαν. Γι' αυτό καί κατά τον Ιωάννη το Δαμασκηνό, ή εορτή της Αναλήψεως είναι μεγαλυτέρα καί αυτής της Αναστάσεως. Γιατί κατά την ημέρα της Αναστάσεως ό Κύριος ήλθε από τον άδη στη γη. Ενώ με την Ανάληψη από τη γη ανέβηκε στον ουρανό. Γι αυτό είναι τόσο πανηγυρικά τα της μεγάλης αυτής εορτής. Κι απόψε ψάλαμε στον ήχο του πλαγίου β', που είναι ό ήχος της λύπης, του πόνου, του θρήνου, του στεναγμού, του πένθους... Γιατί Ανάληψη είναι καί αποχωρισμός, όπως είπαμε καί στην αρχή. Γι' αυτό ή Εκκλησία βάζει αυτό το μέλος. Είναι σκόπιμο αυτό. Γι αυτό ήτανε τα τροπάρια παραπονετικά. Γι' αυτό έβαλα το χρωματικό γένος. Τί ωραία! Ενώ στον Εσπερινό του Πάσχα καί την ημέρα του Πάσχα έχει τον α' ήχο, πού είναι διατονικός, είναι δώρειος, είναι πανηγυρικός, είναι χορευταράς, όπως λένε στο "Αγιον "Ορος. Ανοίγει ή ψυχή σου καί πανηγυρίζεις.

Αρχ.Ανανία Κουστένη-''Λόγοι Β΄'' Εκδ.''Αρμός''
toula
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 35855
Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ

Re: Ψυχοφελή μηνύματα...

Δημοσίευση από toula »

Βοήθα... Αγία Ανάληψη
Είπεν γέρων:
Ή φυσική άπλότης φθάνει εκ φύσεως σύντομα στον αγιασμό.
''Κάποιος απλούς, αλλά άγιος άνθρωπος, όταν ευρέθη στην ανάγκη καί ήθελε να περιποιηθή ένα πτωχό άρρωστο, πήγε στην παραλία οπού υπήρχε ό ναός της Αναλήψεως. Καί άφού άπλωσε τα χέρια του είπε:
-Αγία μου Ανάληψι. Δώσε μου ένα ψαράκι για τον άρρωστο. Καί, ώ του θαύματος! Ευρέθη στα χέρια του το ψάρι καί πήγε, το ετοίμασε δια τον ασθενή, ευχαριστών τον Θεό καί την Αγία Άνάληψι''

ΑΘΩΝΙΚΟΝ ΓΕΡΟΝΤΙΚΟΝ
toula
Κορυφαίος Αποστολέας
Κορυφαίος Αποστολέας
Δημοσιεύσεις: 35855
Εγγραφή: Παρ Δεκ 11, 2009 7:29 am
Τοποθεσία: ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ (ΤΟΥΛΑ) - ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - ΑΘΗΝΑ

Re: Ψυχοφελή μηνύματα...

Δημοσίευση από toula »

ΜΗ ΠΙΣΤΕΥΕΙΣ ΟΤΙ ΑΚΟΥΣ,ΝΑ ΜΗΝ ΚΑΝΕΙΣ ΟΤΙ ΜΠΟΡΕΙΣ,ΝΑ ΜΗ ΛΕΣ ΟΛΑ ΟΣΑ ΞΕΡΕΙΣ,ΝΑ ΜΗ ΔΙΝΕΙΣ ΟΣΑ ΕΧΕΙΣ
''Μη λες όσα ξέρεις ,μη πιστεύεις όλα όσα ακούς'' …Αυτή τη παροιμία τη πήρε τη συμπλήρωσε και την ανάπτυξε ένας μεγάλος ορθόδοξος πνευματικός ο γέροντας Παϊσιος Ολάρου (+18-10-1990). Ο γέροντας Παϊσιος δεν άφησε γραπτά κείμενα έτσι υπάρχει ηχογραφημένο με δύο διαφορετικές μορφές :
1.«Μην κάνεις ότι μπορείς
Μην πιστεύεις ότι ακούς
και μη λες ότι ξέρεις .
2.Μην πιστεύεις ότι ακούς
Να μην κάνεις ότι μπορείς
Να μη λες όσα ξέρεις
Να μη δίνεις όσα έχεις
Αυτή τη δεύτερη μορφή τη βρίσκουμε στο βιβλίο Parintele Paisie Olaru de la Sihla ( Ο γέροντας Παϊσιος Ολαρου από τη Σίχλα) αλλά πουθενά δεν τη βρίσκουμε με την εξήγηση. Για αυτό θα τολμήσω να πω εγώ μερικά λόγια .
«Να μη πιστεύεις ότι ακούς»

Οι Άγιοι Πατέρες λένε ότι μόνο όταν βάλουμε τα λόγια κάποιου σε εισαγωγικά να τα επαναλαμβάνουμε , δηλαδή να τα επαναλαμβάνουμε τα λόγια του ακριβώς. Στη πράξη όμως τα λόγια των ανθρώπων περνάνε από στόμα σε στόμα και χωρίς να το θέλουν πολλές φορές παραμορφώνονται. Για αυτό ο γέροντας Παϊσιος λέει: «Να μη πιστεύεις ότι ακούς»ενώ οι Πατέρες συμπληρώνουν: «Να μη θέλεις καν να ακούς πράγματα για τους άλλους». Ενώ αν κάποιος πει μπροστά σου κακό για κάποιον άλλον, εσύ να πεις κάτι καλό για αυτόν τον άλλον, ενώ αν επιμένει να τον κακολογεί εσύ να αλλάξεις συζήτηση και αν και με αυτόν τον τρόπο δεν καταφέρεις να σταματήσεις το κουτσομπολιό, τότε να διακόψεις τη συζήτηση λέγοντας π.χ ότι πρέπει να πας στην τουαλέτα. Αλλιώς γινόμαστε συμμέτοχοι στην αμαρτία.

«Να μη κάνεις ότι μπορείς»
Υπάρχει ένα είδος άσκησης για τη δύναμή μας. Αν και μερικές φορές πιστεύουμε ότι τη δύναμη την έχουν οι δυνατοί , οι «μεγάλοι», οι πλούσιοι κ.τ..λ ωστόσο αυτός ο πειρασμός μας περιτριγυρίζει όλους μας. Αυτό εκδηλώνεται κυρίως όταν έχουμε κάποιο είδος δύναμης και εξουσίας επί κάποιου.
Εμένα ως ιερέα ,αυτός ο πειρασμός με περιτριγυρίζει όταν διαπιστώνω ότι οι άνθρωποι με ακούν και πιστεύουν αυτά που λέω. Τότε εγώ πρέπει να πω στον εαυτό μου ότι έχω μεγάλη ευθύνη, ότι θα απολογηθώ, να ακούω και εγώ τους ανθρώπους και να μη καταστρατηγώ την ελευθερία τους. Και αν μαθαίνουν κάτι από εμένα, αυτό γίνετε με τη χάρη του Θεού, την οποία παραδόξως παρά την αναξιότητά μου, έλαβα από τα χέρια του αρχιερέα.
Κάποιον που έχει υπό τις διαταγές του κάποιους ανθρώπους, τον περιτριγυρίζει ο πειρασμός της τυρρανίας. Πρέπει να αγρυπνεί βέβαια εάν κάνουν σωστά τη δουλεία τους, αλλά πρέπει και να φέρεται ανθρώπινα. Όταν η αλαζονεία ή ο πειρασμός της δύναμης τον νικάει ,τότε κινδυνεύει να πέσει στη τυρρανία η οποία είναι μισητή από το Θεό.

Υπάρχει μια ακόμη μορφή δύναμης ,που την έχουν πολλοί , το να γνωρίζεις διάφορα για τον πλησίον.
Μη λες όσα ξέρεις
Συχνά ακούμε κάποια πράγματα για τον πλησίον μας - ηθελημένα ή όχι – ή με κάποιον τρόπο τα μαθαίνουμε. Αυτή η «γνώση» εκδηλώνεται σα να έχουμε μια δυνητική δύναμη επί αυτού. Νομίζουμε ότι αν ξέρουμε κάτι για κάποιον ότι τον έχουμε στο χέρι. Αντί να μη θέλουμε να μάθουμε διάφορα για τους άλλους ή να μη θέλουμε να τα πιστέψουμε, συλλέγουμε τη πληροφορία σαν θησαυρό. Αυτή δεν είναι μια στάση χριστιανική, αντιθέτως είναι μια ροπή του κόσμου τούτου, κυρίως τώρα που βρισκόμαστε στη εποχή του Ιντερνετ.
Η χριστιανική στάση είναι αυτή του Αγίου Μακαρίου του Μεγάλου για τον οποίον έλεγαν ότι είναι επίγειος θεός.Ότι καθώς ειναι ο Θεός να σκεπάζει τον κόσμο,ετσι έγινε ο Αββάς Μακάριος σκεπάζων τα ελλατωματα,τα οποία έβλεπε ωσαν να μη βλέπει.Ενώ για τον αββά Αμμωνά λένε: . Ηλθε κάποτε o Aββας Άμμωνάς εις ένα τόπον δια να φάγη, και ήταν έκεΐ ένας οπού είχε κακή φήμη. Και συνέβη να ελθη ή γυναίκα και να εμβη εις το κελλίον του αδελφού οπού εΐχε την κακή φήμη. Ως το έμαθον λοιπόν οι κατοικοΰντες εκείνον τον τόπον, έταράχθησαν και έσυνάχθησαν, δια να τον διώξουν από το κελλίον. Και μαθόντες ότι ό επίσκοπος Άμμωνάς είναι εις εκείνον τον τόπον, ήλθαν και τον παρεκάλεσαν να ύπάγη μαζί των. Ως το έγνώρισεν ό αδελφός, επήρε καΐ έκρυψε την γυναίκα είς μεγάλο πιθάρι. "Οταν δε έφθασε το πλήθος, ειδεν ό Άμμωνάς το γενόμενον, καΐ δίά τον θεόν έσκέπασε την ύπόθεσιν. Και άφοϋ έμπήκε μέσα, έκάθισε επάνω είς το πιθάρι, και διέταξε να έρευνηθη το κελλίον. Άφοϋ λοιπόν έψαξαν καΐ δεν ηυραν την γυναίκα, εΐπε ό Άββας Άμμωνας' τί είναι αυ¬τό; ό Θεός να σας συγχώρηση. Και αφού έκαμε προσευχή, έκαμε να φύγουν όλοι. Καΐ λαβών το χέρι του άδελφού του είπε
‘’πρόσεχε εις τον εαυτόν σου αδελφέ,και αφού είπε αυτό,ανεχώρησε.

H σταση μας σε σχεση με αυτά που ξέρουμε ή μαθαίνουμε για τον πλησίον μας δεν πρεπει να είναι η μάταια αίσθηση της δύναμης,αλλά η κατανόηση της αδυναμίας του πλησίον και η προσευχή για αυτόν.
Μια άλλη ερμηνεία του ‘’μη λες όσα ξέρεις’’σχετίζεται με την παροιμία ‘’Μην κάνεις τον σοφό σε όλα’’.Δηλαδή, στο σήμερα,να δεχθούμε ότι δεν τα γνωρίζουμε όλα και ότι και σ’ αυτά που γνωρίζουμε μπορεί να κάνουμε λάθος.Γι’αυτό ο π.Νικολάε Σταινχαρντ λέει ότι πρέπει να σχετικοποιούμε την γνώση μας.Εαν συνέχεια λέμε ‘’εγώ ξερω’’ και κάνουμε τους σοφούς μπροστά στους άλλους γινόμαστε αντιπαθείς
Ένα άλλο αποφθεγμα από το γεροντικό λέει
’Επεσκέφθησαν κάποτε μερικοί γέροντες τον Άββα Άντώνιον και ήταν ό Άββας Ιωσήφ μαζί τους και θελων ό γέρων να τους δοκίμαση, έπρόβαλε ένα ρητό της Άγιας Γραφής, και άρχισε να έρωτα από τους μικρότερους, τί σημασία έχει το ρητό τούτο' καΐ καθένας έλεγε κατά την δυναμίν του ό δε γέρων ‘ελεγε εις τον καθένα" ακόμη δεν ηυρες. Υστέρα από όλους, λέγει εις τον Άββαν Ίωσήφ. Συ πώς λέγεις εϊς τον λόγον τούτον; και αποκρίνεται έκεΐνος, δεν ήξεύρω. Λέγει λοιπόν
ό Άββας Αντώνιος. Εξάπαντος ό Άββας Ιωσήφ, ηΰρετον δρόμον διότι είπε, δεν ήξεύρω’’(Γεροντικό)
Να μην δίνεις όλα όσα έχεις

Στο Ευαγγέλιο, την ίδια στιγμή,ο Χριστός σε κάποιον δεν του επιτρέπει να Τον ακολουθήσει,ενώ ζητάει από κάποιον άλλον ζητάει να Τον ακολουθήσει:’’και προσελθών είς γραμματεύς είπεν αυτώ,διδάσκαλε,ακολουθήσω σοι όπου εάν απέρχη.
Και λέγει αυτώ ό Ιησούς.Αι αλώπεκες φωλεούς έχουσι και τα πετεινά του ουρανού κατασκηνώσεις,ο δε υιός του ανθρώπου ούκ έχει πού την κεφαλήν κλίνη’’(Ματθ.η,19-20).
Επίσης, σε άλλους ο Χριστός μιλάει για ελεημοσύνη και σε άλλους λέει να τα παρατήσουν όλα.Ο Άγιος Μάρκος ο Ασκητής το εξηγεί ακολούθως:’’Η μία εντολή είναι περιοριστική και η άλλη περιεκτική.Με την πρώτη δίδει την εντολή να δίνουμε ένα μέρος της περιουσίας μας σ’αυτούς που δεν έχουν και με τη δεύτερη να αρνηθούμε όλη την περιουσία’’
Βλέπουμε ότι η δεύτερη, η περιεκτική εντολή,δεν δίνεται σε όλους και οποιος πάνω από τα μέτρα του θελήσει να την εκπληρώσει δε θα μπορέσει να αντέξει την κατάσταση στην οποία βρέθηκε και ο ίδιος δημιούργησε.

proskynitis.blogspot.com
μετάφραση από nistea.com
Απάντηση

Επιστροφή στο “Πνευματικά Μηνύματα”